ကက္ပတိန္ နီေဘဘီသည္ ကားေပၚရွိ ေရဒီယိုဆက္သြယ္ေရးစက္မွ ခလုတ္ကိုဖြင့္၍ နားေထာင္ ၾကည့္ရာ တစ္ဖက္မွ ေျပာသံထြက္လာသျဖင့္ ေသခ်ာစြာ နားစိုက္ ေထာင္ၿပီးေနာက္ ခရိတ္ဘက္ သို႕ လွည့္၍ ေခါင္းခါျပ ေလသည္။
"ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ မဆိုင္ဘူးဗ်။ တျခား ယူနစ္ (တပ္ဖြဲ႕)ေတြနဲ႕ ဆက္သြယ္ေျပာေနတာပါ"
"နယ္စပ ္ကို ေရာက္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္ ေ၀းေသးသလဲ"
ခရိတ္က အမဲသားဘူးမွ အသားကို ပလုတ္ပေလာင္း စားေနရာမွ လွမ္းေမးလိုက္သည္။
"မိုင္ေလးဆယ္သာသာေလာက္ ရွိပါမယ္"
ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက ျပန္ေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာပင္ ေရဒီယို ဆက္သြယ္ေရးစက္မွ အသံျမည္လာ သျဖင့္ နီေဘဘီလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ဂရုစိုက္ နားေထာင္ၿပီးေနာက္ ခရိတ္အား ျပန္ေျပာေလသည္။
"ဒီက ေရွ႕ကို ဆက္သြားလို႕ မိုင္အနည္းငယ္ေရာက္ရင္ တတိယတပ္မဟာရဲ႕ တပ္ဖြဲ႕တစ္ခု ရွိေနပါ တယ္။ သူတို႕ဟာ အင္ပန္ဒီနီ သာသနာျပဳ မစ္ရွင္တည္ရာမွာ ေရာက္ေနတယ္။ သူတို႕တာ၀န္က အဲဒီ ေဒသမွာ ရွိတဲ့ မာတာဘယ္လီ တုိင္းရင္းသား ေျပာက္က်ားသူပုန္တို႕ကို တိုက္ခိုက္ရွင္းလင္းဖို႕ ပါပဲ။ အခု သူတို႕ တာ၀န္ ၿပီးဆံုးလို႕ ျပန္လာၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘက္ကို ဦးတည္လာခ်င္လည္း လာလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ အထူး သတိထားဖို႕ လိုလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္လား၊ ဒါျဖင့္ က်ဳပ္က ဒီကားဟာ လမ္းေပၚက လံုး၀မျမင္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေန ရွိမရွိ စစ္ေဆး ၾကည့္ဦး"
ခရိတ္က ေျပာၿပီး ဆယ္လီကိုလည္း-
"ေဟ့…ဆယ္လီ၊ မီးစမီနမရွိေအာင္ ၿငိမ္းလုိက္ေပေတာ့"ဟု ေျပာလုိက္သည္။
ထို႕ေနာက္ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီအား-
"က်ဳပ္ လမ္းမေပၚ တက္ၾကည့္တဲ့အခါ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို အကာအကြယ္ ေပးႏိုင္ေအာင္ ကာဗာ ယူထားေပးပါ"ဟု ေျပာကာ ေအေက ၄၇ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို ေကာက္ယူ၍ လမ္းမဘက္သို႕ ေလွ်ာက္ထြက္ သြားေလသည္။
လမ္းမဘက္မွေန၍ သူတို႕၏ လင္းရိုဗာရပ္ထားရာေနရာသို႕ ရုတ္တရက္ ျမင္ႏိုင္သေလာဟု စစ္ ေဆးၾကည့္ရႈေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေမာ္ေတာ္ကား အင္ဂ်င္စက္သံမ်ား ခပ္သဲ့ သဲ့ ၾကားရေလသည္။
ခရိတ္လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ လင္းရိုဗာကားရွိရာသို႕ ျပန္ေျပး၍ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီအား အက်ိဳး အေၾကာင္း ေျပာျပ လိုက္သည္။
"ဒါျဖင့္ မစၥတာခရိတ္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို ကားေနာက္က ေသနတ္ခ်ိတ္တဲ့စင္မွာ ျပန္ ခ်ိတ္ထား လိုက္ပါ။ ခင္ဗ်ားမွာ ဘာလက္နက္မွ မရွိမွ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားတို႕ကို ဖမ္းဆီးလာတာနဲ႕ တူမယ္။ အစိုးရတပ္ေတြ ဒီဘက္လာၿပီး ပက္ပင္းတိုးရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အေနနဲ႕ ခံထိုက္လို႕ ဘယ္ နည္းနဲ႕မွ ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က ခပ္တည္တည္နဲ႕ လိမ္ညာလွိမ့္ၿပီး ေျပာမွ ျဖစ္ မယ္"
ကက္ပတိန္ နီေဘဘီကေျပာလွ်င္ ခရိတ္လည္း မတတ္သာဘဲ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို လင္းရိုဗာ ကား ေနာက္ပိုင္း ေသနတ္ခ်ိတ္စင္တြင္ ျပန္ခ်ိတ္ထားလိုက္ရသည္။ စိတ္ထဲတြင္ကား လက္နက္တစ္စံု တစ္ရာ မရွိသည့္ အတြက္ အားငယ္သလို စိုးရိမ္သလို ျဖစ္မိေလသည္။
ထိုအခိုက္ ေမာ္ေတာ္ကားစက္သံမ်ား ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာသည့္အျပင္ စစ္သားမ်ား သံၿပိဳင္သီခ်င္း ေအာ္ဆိုသံကိုပါ ၾကားရေလသည္။
"အဲဒါ တတိယ တပ္မဟာရဲ႕ ေၾကြးေၾကာ္သံ သီခ်င္းပဲဗ်။ ရွိဳနာဘာသာစကားနဲ႕ဆိုရတဲ့ ဒီသီခ်င္းရဲ႕ နာမည္ ကေတာ့ မိုးသက္ေလႏွင္လို႕ ေခၚတယ္"
ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက ရွင္းျပေလသည္။
ခရိတ္ႏွင့္ ဆယ္လီတို႕က ဘာမွမေျပာဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနလိုက္ၾကသည္။
ထိုအခါ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက သီခ်င္း၏ မယ္လိုဒီ(ဂီတသံစဥ္)ကို ခပ္တိုးတိုး ညည္းဆိုျပေလ သည္။
ရွိဳနာ ဘာသာျဖင့္ ေရးစပ္သီကံုးထားေသာ ထိုသီခ်င္းစာသားမ်ား အဓိပၸါယ္မွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္သည္။
"…..ႏိုင္ငံတစ္ခု မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေသာ္ မိုးသက္ေလတို႕သည္ ျမဴးထူးၾကကုန္၏။
ကၽြဲ၊ ႏြားတိရစၦာန္မ်ား ရာသီဥတုေျခာက္ေသြ႕၍ အငတ္ေဘးႏွင့္ ႀကံဳေသာ္ မိုးသက္ေလႏွင္တို႕က ကူညီအားေပးၾကကုန္၏။
ကၽြႏု္ပ္တို႕သည္ မိုးသက္ေလႏွင္မ်ားတည္း။
မိုးကို ဖန္တီးသူကား ကၽြႏု္ပ္တို႕တည္း။
ကၽြႏု္ပ္တို႕သည္ ႏိုင္ငံကို အက်ိဳးျပဳသည့္ မိုးသက္ေလႏွင္မ်ားပင္တည္း"
သီခ်င္းမွ ရွိဳနာဘာသာစကားလံုးမ်ားကို ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက အဂၤလိပ္ဘာသာသို႕ ျပန္ဆို ရွင္း လင္းျပ ေလသည္။
လမ္းမေပၚမွ စစ္ကားႀကီးမ်ား၏ စက္သံသည္ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာကာ သီခ်င္းဆိုသံကိုလည္း ၾကည္လင္ပီသစြာ ၾကားေနရၿပီ ျဖစ္သည္။
မၾကာမီ စစ္ကားႀကီးမ်ား တန္းစီလ်က္ ျဖတ္ေမာင္းသြားသည္ကို ျမင္ရေလသည္။ ေနာက္ဆံုး စစ္ ကားေပၚ ၌ ထိုင္လိုက္လာသူ အရာရွိတစ္ဦးမွာ တတိယတပ္မဟာ၏ အမွတ္အသားျဖစ္ေသာ အနီ ေရာင္ သံပရာခြံ ဦးထုပ္ေပ်ာ့ ေဆာင္းထားေလသည္။ ထုိလူသည္ ကားေပၚ ထိုင္လိုက္လာရင္း လမ္းေဘး၌ ခ်ံဳမ်ား သစ္ကိုင္းသစ္ခက္မ်ား ဖံုးအုပ္ထားသည့္ လင္းရိုဗားကားဆီသို႕ တည့္တည့္ႀကီး လွမ္းၾကည့္ေနပံုရသျဖင့္ ခရိတ္သည္ ရင္ထဲ၌ ဖိုလႈိက္သြားမိသည္။
သို႕ေသာ္ ကံအားေလ်ာ္စြာ ထိုအရာရွိသည္ လင္းရိုဗာကားကို မျမင္သျဖင့္ ကားကို လံုး၀မရပ္ႏိုင္ ေခ်။ က်န္ကားအားလံုးသည္လည္း လမ္းမႀကီးအတုိင္း ျဖတ္ေက်ာ္ေမာင္းထြက္သြားၾကေလသည္။
"ဒါနဲ႕တင္ မၿပီးေသးဘူးခင္ဗ်။ ေနာက္ထပ္ အလားတူ စစ္ကားႀကီးေတြ (ကြန္ဗိြဳင္)တန္းစီလာတာကို ေတြ႕ရလိမ့္ဦးမယ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အထူး ဂရုစိုက္ၿပီး သတိနဲ႕ သြားၾကမွျဖစ္မယ္"
ေျပာေျပာ ဆိုဆို ကက္ပတိန္ နီေဘဘီသည္ လင္းရိုဗာကားကို စက္ႏႈိး၍ ကားကို ရုတ္တရက္ ရပ္ လုိက္ျပန္သည္။ သူသည္ ေရွ႕တည့္တည့္ ေကာင္းကင္သို႕ ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း-
"မီးခုိးေတြ တက္လာတာ ျမင္ရတယ္။ မစၥဆယ္လီ ခင္ဗ်ား ကင္မရာကို အဆင္သင့္ထုတ္ၿပီး ရိုက္ဖို႕ သာ ျပင္ထားေပေတာ့။ တတိယတပ္မဟာက ခင္ဗ်ားဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႕ ေကာင္းတဲ့ ရႈခင္းေတြ ဖန္တီး ေနၿပီနဲ႕ တူတယ္"ဟု ေျပာေလသည္။
ဆက္လက္ေမာင္းႏွင္သြားၾကရင္း အင္ပန္ဒီနီ သာသနာျပဳ မစ္ရွင္ပတ္၀န္းက်င္ရွိ ေက်းရြာအနီးသို႕ ခ်ဥ္းကပ္ မိၾကရာ ခရိတ္လည္း အေျခအေနကို အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ရြာျပင္ဘက္၌ ေျပာင္းခင္းမ်ားရွိရာ ေျပာင္းပင္မ်ား ေျခာက္ေသြ႕ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ေျပာင္းခင္း မ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္သူ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရွိရာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ေသနတ္ထိမွန္ၿပီး လဲက် ေသဆံုး ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ႏို႕စို႕အရြယ္ကေလးငယ္တစ္ဦးကိုလည္း ရက္ရက္စက္စက္ လံွစြပ္ျဖင့္ ထိုးသတ္ထားေလသည္။
အေလာင္းေပၚတြင္ အံုေနေသာ ယင္ေကာင္မ်ားသည္ သူတို႕၏ ေမာ္ေတာ္ကားစက္သံေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ လန္႕ပ်ံေျပးၾကၿပီး ေခတၱၾကာမွ ပ်ံဆင္း အံုၿမဲအံုေနၾကေလသည္။
မည္သူကမွ စကားမေျပာဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနၾကစဥ္ ဆယ္လီသည္ သူမ၏ ကင္မရာကို ထုတ္ယူ လိုက္သည္။ ဆယ္လီျမင္ရေသာ ရႈခင္းေၾကာင့္ စိတ္တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားကာ မ်က္ႏွာျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္ေန ရွာသည္။
မလွမ္းမကမ္းတြင္ အျခားအမ်ိဳးသမီးမ်ား မရႈမလွ ေသဆံုးေနသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။
ေမာ္ေတာ္ကားကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆက္ေမာင္းသြားေသာအခါ ေက်းရြာရွိ သက္ငယ္မိုးတဲ ငါးဆယ္ ခန္႕ရွိသည့္အနက္ အားလံုးလိုလို မီးေလာင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရျပန္သည္။ အခ်ိဳ႕ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အား ပစ္သတ္ၿပီး မွ အေလာင္းကို မီးပံုထဲသို႕ ပစ္သြင္းထားေလသည္။
ထိုျမင္ကြင္းကိုျမင္လွ်င္ ခရိတ္သည္ စိတ္ထိခိုက္ရုံမက ေအာ့ႏွလံုးနာကာ အန္ခ်င္သလိုပင္ ျဖစ္လာ ၍ ပါးစပ္ကို လက္၀ါးျဖင့္ အုပ္ထားလိုက္ရသည္။
"ကားရပ္လိုက္ပါရွင့္"
ဆယ္လီက ရုတ္တရက္ ေျပာလိုက္ရာ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီသည္ ပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့္ပတ္ ၾကည့္ၿပီး-
"ဒီမွာ ရပ္ရင္ အႏၱရာယ္ရွိလိမ့္မယ္ ထင္တယ္"ဟု ျပန္ေျပာရင္း ကားကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆက္ေမာင္း သြားေလ သည္။
"ကားကို ရပ္လိုက္ပါရွင့္"
ဆယ္လီက ထပ္မံ၍ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ကားရပ္သြားေတာ့သည္။
သူမသည္ ကားေပၚမွဆင္းၿပီး ျမင္ရေသာ ရႈခင္းကို ဓာတ္ပံုေတြ တစ္ပံုၿပီးတစ္ပုံ ရိုက္ကူးေလ သည္။ ပံုေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ရိုက္သျဖင့္ ဖလင္တစ္လိပ္ကုန္လွ်င္ ေနာက္တစ္လိပ္ထည့္၍ အဆက္မျပတ္ ဓာတ္ပုံ ရိုက္ကူးေလသည္။
"ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆက္သြားမွ ေတာ္မယ္ ခင္ဗ်"
ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက ေျပာေသာ္လည္း ဆယ္လီက ေခါင္းခါျပလ်က္-
"ေနပါဦးရွင့္"ဟုဆိုကာ ဓာတ္ပံုေတြ ဆက္ရိုက္ကူးရင္း မီးေလာင္ေနေသာ တဲတစ္တဲ၏ ေနာက္ ဘက္သို႕ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။
ခရိတ္သည္ စိတ္မခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ထိုင္ၾကည့္ေနရင္း လူအသားကို မီးေလာင္ကၽြမ္းသည့္အနံ႕ ရေလရာ စိတ္တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားမိေလသည္။
ခဏမွ်ၾကာလွ်င္ တဲ၏ ေနာက္ဘက္ဆီမွ ဆယ္လီ၏ ထိတ္လန္႕တၾကား ဟစ္ေအာ္လိုက္သံၾကားရ သျဖင့္ ခရိတ္ႏွင့္ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီတို႕လည္း ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကိုယ္စီကိုင္လ်က္ ကားေပၚမွ ခုန္ ဆင္းကာ တဲ၏ေနာက္ဘက္သို႕ ေျပးလိုက္သြားၾကေလသည္။
ဆယ္လီသည္ ကင္မရာကိုပင္ ေကာင္းစြာမကုိင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္းကို အႀကီးအက်ယ္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစြာျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနရွာေလသည္။
ခရိတ္ႏွင့္ နီေဘဘီတို႕လည္း သူမၾကည့္ရာဘက္သို႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ အလြန္အံ့ၾသတုန္လႈပ္ သြားမိၾက ေလသည္။
ဆယ္လီ၏ ေျခရင္းမွ မလွမ္းမကမ္းတြင္ တိုင္းရင္းသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး လဲက်ေနရာ အ၀တ္အစား မရွိဘဲ ဗလာက်င္းေနရာ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ကိုၾကည့္ရျခင္းအားျဖင့္ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ မိန္းမပ်ိဳ တစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေလသည္။
သူမသည္ ဒဏ္ရာရေနေသာ္လည္း အသက္မေသေသးသျဖင့္ မီးပံုထဲမွ ႀကိဳးစားတြားသြားကာ ျပင္ ဘက္သို႕ ထြက္လာဟန္တူသည္။ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး မီးေလာင္သည့္ဒဏ္ရာမ်ား ျပည့္ ႏွက္ေနလင့္ ကစား အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနျခင္းက အံ့ၾသဖြယ္ရာပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
အမ်ိဳးသမီးသည္ တစ္စံုတစ္ခု ေျပာလိုဟန္ျဖင့္ ပါးစပ္ကို ဟလိုက္ေသာ္လည္း အသံလံုး၀ ထြက္ မလာေခ်။ သူမသည္ ျပင္းစြာေ၀ဒနာ ခံစားေနရေၾကာင္း ထင္ရွားေနေပသည္။
"မစၥဆယ္လီ၊ ခင္ဗ်ား လင္းရိုဗာကားေပၚ ျပန္သြားထိုင္ေနလိုက္ပါ။ ဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အေျခအေနက ဘယ္လိုမွ ကူညီလို႕ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး"
ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက ညင္သာစြာ ေျပာလိုက္သည္။
ဆယ္လီသည္ မတုန္မလႈပ္ ေက်ာက္ရုပ္ကဲ့သို႕ ၿငိမ္ၿပီး ရပ္ေနရာ ခရိတ္က သူမ၏ ပခံုးကို အသာ ယုယစြာကိုင္လ်က္ ေမာ္ေတာ္ကားဆီသို႕ ဆြဲေခၚသြားေလသည္။
ခရိတ္သည္ ေလွ်ာက္သြားရင္း ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ မေသမရွင္ျဖစ္ေသာ တိုင္းရင္းသူ အမ်ိဳးသမီးအနီးတြင္ ၿငိမ္သက္စြာ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ကက္ပတိန္နီေဘဘီကို ျမင္ရေလသည္။
သူသည္ ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးအား ခ်ိန္ရြယ္ထားၿပီး မ်က္ႏွာကေတာ့ ျပင္းစြာ စိတ္ထိခုိက္ လႈပ္ရွားေနသည့္အသြင္ ေဆာင္ေနေလသည္။ အမ်ိဳးသမီး၏ ေ၀ဒနာခံစားေနရျခင္းကို မည္သို႕မွ ကူညီကယ္ဆယ္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သည့္အတူတူ ေသနတ္က်ည္ဆန္ပစ္ခတ္လ်က္ ေ၀ဒနာကို အဆံုးသတ္ လိုက္ရန္ ဟန္ျပင္ေနပုံရေလသည္။
ခရိတ္လည္း ဆယ္လီအားတြဲ၍ ကားဆီသို႕ ဆက္ေခၚသြားေလသည္။ မၾကာမီ ဒိုင္းခနဲ ေသနတ္ ပစ္သံတစ္ခ်က္ ၾကားရေလသည္။
လင္းရိုဗာကား ဆီသို႕ ေရာက္ေသာအခါ ဆယ္လီသည္ ကား၏ တံခါးေပါင္ကိုမွီၿပီး ေခတၱရပ္ေနရာမွ မခ်ဳပ္တည္း ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အန္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။
ခရိတ္က ကားေပၚမွ အရက္ပုလင္း လက္က်န္ကိုယူ၍ ဆယ္လီအား တိုက္ေနစဥ္ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီ ျပန္ေရာက္လာေလသည္။
သူသည္ ဘာမွမေျပာဘဲ ကားေပၚ တက္ထုိင္လိုက္သည္။
ထို႕ေနာက္ သူတို႕သည္ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ေမာင္းထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။
သာသနာျပဳ မစ္ရွင္ေက်ာင္း၏ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း အေဆာက္အအံုအနီးမွ သူတို႕ ျဖတ္သြားၾကစဥ္ ဘုရားရွိခိုး ေက်ာင္းငယ္သည္ မီးေလာင္ကၽြမ္းေနရာမွ ေခါင္မိုးတစ္ခုလံုး ၿပိဳလဲျပဳတ္က်သြားေလ သည္။
မီးေတာက္ မီးလွ်ံႀကီးမ်ားသည္ ပို၍ ႀကီးမားလာသည္ဟု ထင္ရေပသည္။
အခန္း (၂၃) ဆက္ရန္
.
"ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ မဆိုင္ဘူးဗ်။ တျခား ယူနစ္ (တပ္ဖြဲ႕)ေတြနဲ႕ ဆက္သြယ္ေျပာေနတာပါ"
"နယ္စပ ္ကို ေရာက္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္ ေ၀းေသးသလဲ"
ခရိတ္က အမဲသားဘူးမွ အသားကို ပလုတ္ပေလာင္း စားေနရာမွ လွမ္းေမးလိုက္သည္။
"မိုင္ေလးဆယ္သာသာေလာက္ ရွိပါမယ္"
ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက ျပန္ေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာပင္ ေရဒီယို ဆက္သြယ္ေရးစက္မွ အသံျမည္လာ သျဖင့္ နီေဘဘီလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ဂရုစိုက္ နားေထာင္ၿပီးေနာက္ ခရိတ္အား ျပန္ေျပာေလသည္။
"ဒီက ေရွ႕ကို ဆက္သြားလို႕ မိုင္အနည္းငယ္ေရာက္ရင္ တတိယတပ္မဟာရဲ႕ တပ္ဖြဲ႕တစ္ခု ရွိေနပါ တယ္။ သူတို႕ဟာ အင္ပန္ဒီနီ သာသနာျပဳ မစ္ရွင္တည္ရာမွာ ေရာက္ေနတယ္။ သူတို႕တာ၀န္က အဲဒီ ေဒသမွာ ရွိတဲ့ မာတာဘယ္လီ တုိင္းရင္းသား ေျပာက္က်ားသူပုန္တို႕ကို တိုက္ခိုက္ရွင္းလင္းဖို႕ ပါပဲ။ အခု သူတို႕ တာ၀န္ ၿပီးဆံုးလို႕ ျပန္လာၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘက္ကို ဦးတည္လာခ်င္လည္း လာလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ အထူး သတိထားဖို႕ လိုလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္လား၊ ဒါျဖင့္ က်ဳပ္က ဒီကားဟာ လမ္းေပၚက လံုး၀မျမင္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေန ရွိမရွိ စစ္ေဆး ၾကည့္ဦး"
ခရိတ္က ေျပာၿပီး ဆယ္လီကိုလည္း-
"ေဟ့…ဆယ္လီ၊ မီးစမီနမရွိေအာင္ ၿငိမ္းလုိက္ေပေတာ့"ဟု ေျပာလုိက္သည္။
ထို႕ေနာက္ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီအား-
"က်ဳပ္ လမ္းမေပၚ တက္ၾကည့္တဲ့အခါ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို အကာအကြယ္ ေပးႏိုင္ေအာင္ ကာဗာ ယူထားေပးပါ"ဟု ေျပာကာ ေအေက ၄၇ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို ေကာက္ယူ၍ လမ္းမဘက္သို႕ ေလွ်ာက္ထြက္ သြားေလသည္။
လမ္းမဘက္မွေန၍ သူတို႕၏ လင္းရိုဗာရပ္ထားရာေနရာသို႕ ရုတ္တရက္ ျမင္ႏိုင္သေလာဟု စစ္ ေဆးၾကည့္ရႈေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေမာ္ေတာ္ကား အင္ဂ်င္စက္သံမ်ား ခပ္သဲ့ သဲ့ ၾကားရေလသည္။
ခရိတ္လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ လင္းရိုဗာကားရွိရာသို႕ ျပန္ေျပး၍ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီအား အက်ိဳး အေၾကာင္း ေျပာျပ လိုက္သည္။
"ဒါျဖင့္ မစၥတာခရိတ္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို ကားေနာက္က ေသနတ္ခ်ိတ္တဲ့စင္မွာ ျပန္ ခ်ိတ္ထား လိုက္ပါ။ ခင္ဗ်ားမွာ ဘာလက္နက္မွ မရွိမွ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားတို႕ကို ဖမ္းဆီးလာတာနဲ႕ တူမယ္။ အစိုးရတပ္ေတြ ဒီဘက္လာၿပီး ပက္ပင္းတိုးရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အေနနဲ႕ ခံထိုက္လို႕ ဘယ္ နည္းနဲ႕မွ ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က ခပ္တည္တည္နဲ႕ လိမ္ညာလွိမ့္ၿပီး ေျပာမွ ျဖစ္ မယ္"
ကက္ပတိန္ နီေဘဘီကေျပာလွ်င္ ခရိတ္လည္း မတတ္သာဘဲ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို လင္းရိုဗာ ကား ေနာက္ပိုင္း ေသနတ္ခ်ိတ္စင္တြင္ ျပန္ခ်ိတ္ထားလိုက္ရသည္။ စိတ္ထဲတြင္ကား လက္နက္တစ္စံု တစ္ရာ မရွိသည့္ အတြက္ အားငယ္သလို စိုးရိမ္သလို ျဖစ္မိေလသည္။
ထိုအခိုက္ ေမာ္ေတာ္ကားစက္သံမ်ား ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာသည့္အျပင္ စစ္သားမ်ား သံၿပိဳင္သီခ်င္း ေအာ္ဆိုသံကိုပါ ၾကားရေလသည္။
"အဲဒါ တတိယ တပ္မဟာရဲ႕ ေၾကြးေၾကာ္သံ သီခ်င္းပဲဗ်။ ရွိဳနာဘာသာစကားနဲ႕ဆိုရတဲ့ ဒီသီခ်င္းရဲ႕ နာမည္ ကေတာ့ မိုးသက္ေလႏွင္လို႕ ေခၚတယ္"
ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက ရွင္းျပေလသည္။
ခရိတ္ႏွင့္ ဆယ္လီတို႕က ဘာမွမေျပာဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနလိုက္ၾကသည္။
ထိုအခါ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက သီခ်င္း၏ မယ္လိုဒီ(ဂီတသံစဥ္)ကို ခပ္တိုးတိုး ညည္းဆိုျပေလ သည္။
ရွိဳနာ ဘာသာျဖင့္ ေရးစပ္သီကံုးထားေသာ ထိုသီခ်င္းစာသားမ်ား အဓိပၸါယ္မွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္သည္။
"…..ႏိုင္ငံတစ္ခု မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေသာ္ မိုးသက္ေလတို႕သည္ ျမဴးထူးၾကကုန္၏။
ကၽြဲ၊ ႏြားတိရစၦာန္မ်ား ရာသီဥတုေျခာက္ေသြ႕၍ အငတ္ေဘးႏွင့္ ႀကံဳေသာ္ မိုးသက္ေလႏွင္တို႕က ကူညီအားေပးၾကကုန္၏။
ကၽြႏု္ပ္တို႕သည္ မိုးသက္ေလႏွင္မ်ားတည္း။
မိုးကို ဖန္တီးသူကား ကၽြႏု္ပ္တို႕တည္း။
ကၽြႏု္ပ္တို႕သည္ ႏိုင္ငံကို အက်ိဳးျပဳသည့္ မိုးသက္ေလႏွင္မ်ားပင္တည္း"
သီခ်င္းမွ ရွိဳနာဘာသာစကားလံုးမ်ားကို ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက အဂၤလိပ္ဘာသာသို႕ ျပန္ဆို ရွင္း လင္းျပ ေလသည္။
လမ္းမေပၚမွ စစ္ကားႀကီးမ်ား၏ စက္သံသည္ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာကာ သီခ်င္းဆိုသံကိုလည္း ၾကည္လင္ပီသစြာ ၾကားေနရၿပီ ျဖစ္သည္။
မၾကာမီ စစ္ကားႀကီးမ်ား တန္းစီလ်က္ ျဖတ္ေမာင္းသြားသည္ကို ျမင္ရေလသည္။ ေနာက္ဆံုး စစ္ ကားေပၚ ၌ ထိုင္လိုက္လာသူ အရာရွိတစ္ဦးမွာ တတိယတပ္မဟာ၏ အမွတ္အသားျဖစ္ေသာ အနီ ေရာင္ သံပရာခြံ ဦးထုပ္ေပ်ာ့ ေဆာင္းထားေလသည္။ ထုိလူသည္ ကားေပၚ ထိုင္လိုက္လာရင္း လမ္းေဘး၌ ခ်ံဳမ်ား သစ္ကိုင္းသစ္ခက္မ်ား ဖံုးအုပ္ထားသည့္ လင္းရိုဗားကားဆီသို႕ တည့္တည့္ႀကီး လွမ္းၾကည့္ေနပံုရသျဖင့္ ခရိတ္သည္ ရင္ထဲ၌ ဖိုလႈိက္သြားမိသည္။
သို႕ေသာ္ ကံအားေလ်ာ္စြာ ထိုအရာရွိသည္ လင္းရိုဗာကားကို မျမင္သျဖင့္ ကားကို လံုး၀မရပ္ႏိုင္ ေခ်။ က်န္ကားအားလံုးသည္လည္း လမ္းမႀကီးအတုိင္း ျဖတ္ေက်ာ္ေမာင္းထြက္သြားၾကေလသည္။
"ဒါနဲ႕တင္ မၿပီးေသးဘူးခင္ဗ်။ ေနာက္ထပ္ အလားတူ စစ္ကားႀကီးေတြ (ကြန္ဗိြဳင္)တန္းစီလာတာကို ေတြ႕ရလိမ့္ဦးမယ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အထူး ဂရုစိုက္ၿပီး သတိနဲ႕ သြားၾကမွျဖစ္မယ္"
ေျပာေျပာ ဆိုဆို ကက္ပတိန္ နီေဘဘီသည္ လင္းရိုဗာကားကို စက္ႏႈိး၍ ကားကို ရုတ္တရက္ ရပ္ လုိက္ျပန္သည္။ သူသည္ ေရွ႕တည့္တည့္ ေကာင္းကင္သို႕ ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း-
"မီးခုိးေတြ တက္လာတာ ျမင္ရတယ္။ မစၥဆယ္လီ ခင္ဗ်ား ကင္မရာကို အဆင္သင့္ထုတ္ၿပီး ရိုက္ဖို႕ သာ ျပင္ထားေပေတာ့။ တတိယတပ္မဟာက ခင္ဗ်ားဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႕ ေကာင္းတဲ့ ရႈခင္းေတြ ဖန္တီး ေနၿပီနဲ႕ တူတယ္"ဟု ေျပာေလသည္။
ဆက္လက္ေမာင္းႏွင္သြားၾကရင္း အင္ပန္ဒီနီ သာသနာျပဳ မစ္ရွင္ပတ္၀န္းက်င္ရွိ ေက်းရြာအနီးသို႕ ခ်ဥ္းကပ္ မိၾကရာ ခရိတ္လည္း အေျခအေနကို အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ရြာျပင္ဘက္၌ ေျပာင္းခင္းမ်ားရွိရာ ေျပာင္းပင္မ်ား ေျခာက္ေသြ႕ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ေျပာင္းခင္း မ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္သူ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရွိရာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ေသနတ္ထိမွန္ၿပီး လဲက် ေသဆံုး ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ႏို႕စို႕အရြယ္ကေလးငယ္တစ္ဦးကိုလည္း ရက္ရက္စက္စက္ လံွစြပ္ျဖင့္ ထိုးသတ္ထားေလသည္။
အေလာင္းေပၚတြင္ အံုေနေသာ ယင္ေကာင္မ်ားသည္ သူတို႕၏ ေမာ္ေတာ္ကားစက္သံေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ လန္႕ပ်ံေျပးၾကၿပီး ေခတၱၾကာမွ ပ်ံဆင္း အံုၿမဲအံုေနၾကေလသည္။
မည္သူကမွ စကားမေျပာဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနၾကစဥ္ ဆယ္လီသည္ သူမ၏ ကင္မရာကို ထုတ္ယူ လိုက္သည္။ ဆယ္လီျမင္ရေသာ ရႈခင္းေၾကာင့္ စိတ္တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားကာ မ်က္ႏွာျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္ေန ရွာသည္။
မလွမ္းမကမ္းတြင္ အျခားအမ်ိဳးသမီးမ်ား မရႈမလွ ေသဆံုးေနသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။
ေမာ္ေတာ္ကားကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆက္ေမာင္းသြားေသာအခါ ေက်းရြာရွိ သက္ငယ္မိုးတဲ ငါးဆယ္ ခန္႕ရွိသည့္အနက္ အားလံုးလိုလို မီးေလာင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရျပန္သည္။ အခ်ိဳ႕ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အား ပစ္သတ္ၿပီး မွ အေလာင္းကို မီးပံုထဲသို႕ ပစ္သြင္းထားေလသည္။
ထိုျမင္ကြင္းကိုျမင္လွ်င္ ခရိတ္သည္ စိတ္ထိခိုက္ရုံမက ေအာ့ႏွလံုးနာကာ အန္ခ်င္သလိုပင္ ျဖစ္လာ ၍ ပါးစပ္ကို လက္၀ါးျဖင့္ အုပ္ထားလိုက္ရသည္။
"ကားရပ္လိုက္ပါရွင့္"
ဆယ္လီက ရုတ္တရက္ ေျပာလိုက္ရာ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီသည္ ပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့္ပတ္ ၾကည့္ၿပီး-
"ဒီမွာ ရပ္ရင္ အႏၱရာယ္ရွိလိမ့္မယ္ ထင္တယ္"ဟု ျပန္ေျပာရင္း ကားကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆက္ေမာင္း သြားေလ သည္။
"ကားကို ရပ္လိုက္ပါရွင့္"
ဆယ္လီက ထပ္မံ၍ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ကားရပ္သြားေတာ့သည္။
သူမသည္ ကားေပၚမွဆင္းၿပီး ျမင္ရေသာ ရႈခင္းကို ဓာတ္ပံုေတြ တစ္ပံုၿပီးတစ္ပုံ ရိုက္ကူးေလ သည္။ ပံုေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ရိုက္သျဖင့္ ဖလင္တစ္လိပ္ကုန္လွ်င္ ေနာက္တစ္လိပ္ထည့္၍ အဆက္မျပတ္ ဓာတ္ပုံ ရိုက္ကူးေလသည္။
"ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆက္သြားမွ ေတာ္မယ္ ခင္ဗ်"
ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက ေျပာေသာ္လည္း ဆယ္လီက ေခါင္းခါျပလ်က္-
"ေနပါဦးရွင့္"ဟုဆိုကာ ဓာတ္ပံုေတြ ဆက္ရိုက္ကူးရင္း မီးေလာင္ေနေသာ တဲတစ္တဲ၏ ေနာက္ ဘက္သို႕ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။
ခရိတ္သည္ စိတ္မခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ထိုင္ၾကည့္ေနရင္း လူအသားကို မီးေလာင္ကၽြမ္းသည့္အနံ႕ ရေလရာ စိတ္တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားမိေလသည္။
ခဏမွ်ၾကာလွ်င္ တဲ၏ ေနာက္ဘက္ဆီမွ ဆယ္လီ၏ ထိတ္လန္႕တၾကား ဟစ္ေအာ္လိုက္သံၾကားရ သျဖင့္ ခရိတ္ႏွင့္ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီတို႕လည္း ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကိုယ္စီကိုင္လ်က္ ကားေပၚမွ ခုန္ ဆင္းကာ တဲ၏ေနာက္ဘက္သို႕ ေျပးလိုက္သြားၾကေလသည္။
ဆယ္လီသည္ ကင္မရာကိုပင္ ေကာင္းစြာမကုိင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္းကို အႀကီးအက်ယ္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစြာျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနရွာေလသည္။
ခရိတ္ႏွင့္ နီေဘဘီတို႕လည္း သူမၾကည့္ရာဘက္သို႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ အလြန္အံ့ၾသတုန္လႈပ္ သြားမိၾက ေလသည္။
ဆယ္လီ၏ ေျခရင္းမွ မလွမ္းမကမ္းတြင္ တိုင္းရင္းသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး လဲက်ေနရာ အ၀တ္အစား မရွိဘဲ ဗလာက်င္းေနရာ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ကိုၾကည့္ရျခင္းအားျဖင့္ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ မိန္းမပ်ိဳ တစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေလသည္။
သူမသည္ ဒဏ္ရာရေနေသာ္လည္း အသက္မေသေသးသျဖင့္ မီးပံုထဲမွ ႀကိဳးစားတြားသြားကာ ျပင္ ဘက္သို႕ ထြက္လာဟန္တူသည္။ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး မီးေလာင္သည့္ဒဏ္ရာမ်ား ျပည့္ ႏွက္ေနလင့္ ကစား အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနျခင္းက အံ့ၾသဖြယ္ရာပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
အမ်ိဳးသမီးသည္ တစ္စံုတစ္ခု ေျပာလိုဟန္ျဖင့္ ပါးစပ္ကို ဟလိုက္ေသာ္လည္း အသံလံုး၀ ထြက္ မလာေခ်။ သူမသည္ ျပင္းစြာေ၀ဒနာ ခံစားေနရေၾကာင္း ထင္ရွားေနေပသည္။
"မစၥဆယ္လီ၊ ခင္ဗ်ား လင္းရိုဗာကားေပၚ ျပန္သြားထိုင္ေနလိုက္ပါ။ ဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အေျခအေနက ဘယ္လိုမွ ကူညီလို႕ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး"
ကက္ပတိန္ နီေဘဘီက ညင္သာစြာ ေျပာလိုက္သည္။
ဆယ္လီသည္ မတုန္မလႈပ္ ေက်ာက္ရုပ္ကဲ့သို႕ ၿငိမ္ၿပီး ရပ္ေနရာ ခရိတ္က သူမ၏ ပခံုးကို အသာ ယုယစြာကိုင္လ်က္ ေမာ္ေတာ္ကားဆီသို႕ ဆြဲေခၚသြားေလသည္။
ခရိတ္သည္ ေလွ်ာက္သြားရင္း ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ မေသမရွင္ျဖစ္ေသာ တိုင္းရင္းသူ အမ်ိဳးသမီးအနီးတြင္ ၿငိမ္သက္စြာ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ကက္ပတိန္နီေဘဘီကို ျမင္ရေလသည္။
သူသည္ ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးအား ခ်ိန္ရြယ္ထားၿပီး မ်က္ႏွာကေတာ့ ျပင္းစြာ စိတ္ထိခုိက္ လႈပ္ရွားေနသည့္အသြင္ ေဆာင္ေနေလသည္။ အမ်ိဳးသမီး၏ ေ၀ဒနာခံစားေနရျခင္းကို မည္သို႕မွ ကူညီကယ္ဆယ္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သည့္အတူတူ ေသနတ္က်ည္ဆန္ပစ္ခတ္လ်က္ ေ၀ဒနာကို အဆံုးသတ္ လိုက္ရန္ ဟန္ျပင္ေနပုံရေလသည္။
ခရိတ္လည္း ဆယ္လီအားတြဲ၍ ကားဆီသို႕ ဆက္ေခၚသြားေလသည္။ မၾကာမီ ဒိုင္းခနဲ ေသနတ္ ပစ္သံတစ္ခ်က္ ၾကားရေလသည္။
လင္းရိုဗာကား ဆီသို႕ ေရာက္ေသာအခါ ဆယ္လီသည္ ကား၏ တံခါးေပါင္ကိုမွီၿပီး ေခတၱရပ္ေနရာမွ မခ်ဳပ္တည္း ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အန္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။
ခရိတ္က ကားေပၚမွ အရက္ပုလင္း လက္က်န္ကိုယူ၍ ဆယ္လီအား တိုက္ေနစဥ္ ကက္ပတိန္ နီေဘဘီ ျပန္ေရာက္လာေလသည္။
သူသည္ ဘာမွမေျပာဘဲ ကားေပၚ တက္ထုိင္လိုက္သည္။
ထို႕ေနာက္ သူတို႕သည္ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ေမာင္းထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။
သာသနာျပဳ မစ္ရွင္ေက်ာင္း၏ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း အေဆာက္အအံုအနီးမွ သူတို႕ ျဖတ္သြားၾကစဥ္ ဘုရားရွိခိုး ေက်ာင္းငယ္သည္ မီးေလာင္ကၽြမ္းေနရာမွ ေခါင္မိုးတစ္ခုလံုး ၿပိဳလဲျပဳတ္က်သြားေလ သည္။
မီးေတာက္ မီးလွ်ံႀကီးမ်ားသည္ ပို၍ ႀကီးမားလာသည္ဟု ထင္ရေပသည္။
အခန္း (၂၃) ဆက္ရန္
.
2 comments:
ေစာေစာျပန္ေရာက္တယ္နဲ႔ ေစာေစာပဲ လာဖတ္လိုက္တာ။ ဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းဘူး..။
အစ္မေရ တင္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
လသာည
ဒီအခန္းေလး ကို ဖတ္ရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပဲေနာ္..
ခင္မင္စြာျဖင့္
ေဇာ္သိခၤ
Post a Comment