ဘလော့ဂ်ဒေး အမှတ်တရ

ဘလောဂ့်ဒေး အထိမ်းအမှတ် အတွက် ကိုအောင် (ပျူနိုင်ငံ) က တဂ် ပိုစ့် လေး ရေးခိုင်းပါတယ် .. ရေး ခွင့် ရတဲ့ အတွက်  ကျေးဇူးတင်ပါတယ် .....။

ဘလောဂ်လေး ဟာ ကျနော့် ဘဝ ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတခု ပါ... ဘလောဂ် လေး ရှိတဲ့ အတွက် ကျနော် ရေးချင်ရာ ကို ရေးလို့ရတယ်... ဖတ်စေချင် တဲ့ စာတွေ ကို တင်ပြခွင့်ရတယ်... ကမ္ဘာအနှံ့ မိတ်ဆွေ အသစ် တွေ ရပါတယ်... ကျနော် ပိုင်ဆိုင်ဖူးတဲ့ အရာတွေ ထဲ မှာ ဒီ ဘလောဂ့် လေးကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့် ရတဲ့ ကြည်နူး မှု့ ဟာ အကြီးမား ဆုံးပါဘဲ....။

ကျနော့် ရဲ့ ဘလောဂ် လေး စတင်ပေါ်ပေါက် လာပုံ ကိုပြောပြရရင်.......

အင်တာနက် စသုံး လို့ သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ ...   ဘလော့ဂ် တွေ ကို သတိထားမိပါတယ်.. စာရေးကောင်း တဲ့ ကိုမင်းဒင် တို့ ကိုနဗန တို့ ရဲ့ ဘလောဂ့် တွေ ကို အရင်ဆုံး ဖတ်မိ ပါတယ်... နောက်တော့ ... မမေဓါဝီ.. ဆရာမ မမေငြိမ်း.. မကိ... မအယ်.. မမိုးချိုသင်း... မကေ... ကိုလူထွေး ... ကိုသင်ကာ... မခင်ဦးမေ.... ကိုမျိုး (အညာမြေ) ...  ကိုမောင်မောင် (ကဗူး)... သက်ပိုင်သူ... ရွှေပြည်သူ... မယ်ကိုး...  ကိုမောင်မျိုး.. ရှေးမြန်မာ... စသည် စသည်  ဘလော့ဂ် တွေ မှာ စာဖတ်ရင်း နဲ့ တခြား ဘလော့ဂ် တွေ လည်း အများကြီး ရှိကြောင်း သိလာပါတယ် ...၊ ကိုယ်လည်း အဲလို ဘလောဂ့်လေး တခု လုပ်ချင် လာပါတယ်... ။

ဘလောဂ့် လေး လုပ်တာ တော့ ဟုတ်ပါတယ်... ဒါပေမဲ့  ကိုယ်ရေးချင် တာတွေ လျှောက်ရေး နေလို့ စာဖတ်သူ တွေ အတွက် ဘာမှ အကျိုးမရှိနိုင်ဘူး လို့ ယူဆပြီး ဒီဘလောဂ့် လေးမှာ အကျိုးရှိတာ တခုခု ကို လုပ်ချင် လာပါတယ်...။

ကျနော့် ဘဝမှာ ဘာတခု မှ တစိုက်မတ်မတ် လုပ်ခဲ့တဲ့ အလုပ်မျိုး မရှိသလို ဘယ်အရာ မှ လည်း ထူးချွန်မှု့ မရှိခဲ့ ပါဘူး....ကျနော် အခုအချိန်ထိ နေ့စဉ် မပျက် လုပ်ခဲ့ တာ တခုဘဲ ရှိပါတယ်.... စာဖတ် တာပါဘဲ.... ဘယ် လောက်ဘဲ စိတ်ညစ်စရာရှိရှိ... ပျော်စရာရှိရှိ... နေမကောင်း တာ ဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ..  ပင်ပန်း နေတာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် .. စာမဖတ် ရရင် အိပ်မပျော်ပါဘူး... ။

ဖတ်တဲ့ စာ တွေမှာ. စာမျိုးစုံ ပါပါတယ်... ဒါပေမဲ့... စာဘယ်လောက် ဘဲ ဖတ်ဖတ် ... စာဖတ်ချင် တဲ့ စိတ်အာသာ ကို မပြည့်ဝ တဲ့ စာမျိုးတွေ နဲ့ တွေ့ တာ များလာရင် ကျနော် စာငတ် လာ ပါတယ်..... ကျနော့် အတွက် တော့ စာငတ် တာဟာ ထမင်းငတ် တာ နဲ့ မထူး ပါဘူး....  ဒါကြောင့်.. စာအုပ် အဟောင်း တွေ ပြန် ဖတ်ရတယ်... စာကောင်းလေး တွေ ရှာဖွေ ဖတ်ရ ပါတယ်...။

ကျနော် တို့ ရဲ့ နေ့စဉ် ထမင်းဝိုင်း မှာ မသင့်တော် တဲ့ဟင်းတွေ.. အဟာရ မပြည့် ဝတာတွေ ကို ကြာကြာ စားလာ ခဲ့ရင်... အဲဒီလူဟာ ရောဂါ တွေ ရလာ နိုင်သလို... physically အရ လိုအပ်ချက်တွေ ရှိလာပါလိမ့် မယ်... အဲလိုဘဲ ... အဟာရ မပြည့်ဝ တဲ့ စာတွေ ဖတ်တာကြာလာရင် မဖတ်ရရင်.. mentally အရ မပြည့်စုံ မှု့တွေ ရှိလာမယ် လို့ ထင်တဲ့ အတွက် ကျနော့် ဘလော့လေး မှာ အဟာရ ပြည့်ဝ တဲ့ စာလေး တွေ ကို တင်ထားချင် တဲ့ ဆန္ဒလေး တခု လည်း ရှိလာပါတယ် .. ။

အင်တာနက် မှာ မြန်မာ e-book တွေ လိုက် ရှာကြည့် ပါတယ်... စာအုပ်ကောင်း လေးတွေ တွေ့ သလို မတွေ့တာတွေ လည်း အများကြီးပါဘဲ... ။

အဲဒီအတွက်... ကျနော့် ကြိုက်တဲ့ ကျနော့် မှာ ရှိတဲ့ စာအုပ်ကောင်း လေးတွေ ကို စာချစ်သူ များ ကို ဖတ်စေချင် တဲ့ မျှဝေ ချင်တဲ့ ဆန္ဒ လည်း ဖြစ်လာပါတယ်..... ဒါကြောင့် ကျနော် တတ်နိုင်သမျှ စာကောင်း လေး တွေ လည်း တင်မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက် ပါတယ်... ။

နောက်တခု လည်း သတိရသွားပါတယ်... ကျနော် တို့ ငယ်ငယ် က သမဝါယမ ဆိုင် ဆိုတာရှိပါတယ်.... အဲဒီ သမဝါယမ ဆိုင်မှာ ဈေးဝယ် ရင် ကိုယ် လိုချင်တာ ကို ဝယ်လို့ မရပါဘူး.... အရောင်းသွက်တဲ့ ဆပ်ပြာခဲ ဝယ်ချင်ရင် အရောင်းထိုင်း တဲ့ အပ်ချီလုံး နဲ့ တွဲယူရပါတယ် .. အခုလည်း ရွှေစင်ဦး ရဲ့ အပ်ချီလုံး စာလေး တွေ နဲ့ စာရေးဆရာကြီး တွေ ရဲ့ ဆပ်ပြာခဲ စာကြီး များကို တွဲဖက်ပြီး တင်ထားရရင် စာဖတ်သူလည်း အဆင်ပြေ.... ရွှေစင်ဦးလည်း အဆင်ပြေဆိုပြီး... http://www.shwezinu.blogspot.com ဆိုတဲ့ နှလုံး သား ထဲက ဘလော့ဂ် အိမ်လေး ကို စတင် မွေးဖွား လိုက်တာ ဖြစ်ပါတယ်... အဲဒီကမှ တဆင့် ပြည်တွင်း မှာနေတဲ့ စာဖတ်သူမိတ်ဆွေ များပါ အဆင်ပြေစေဖို့ http://www.shwezinu.com လေးကို ပြောင်းဖြစ် သွားပါတယ်... ။

စဦးကာလ များတုန်းကတော့... ကျနော့် ဘလော့ဂ်လေး မှာ စာဖတ်သူ ဟာ ကိုယ်က လွဲရင် အားပေး ဖော်....  ချစ်ညီမ စစ တယောက် ဘဲ ရှိပါတယ်...။

စာဖတ်သူ မရှိပေမဲ့ ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ် ကျေပြွန်အောင် လုပ်ရမယ် ဆိုပြီး နေ့တိုင်း နီးပါး စာရေး ပါတယ် ပိုစ့် တွေ တင်ပါတယ်.. ဖတ်သူ မရှိပါဘူး ... နဲနဲလေး ကြာ မှ နိုင်ငံခြားရောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်း နဲနဲပါးပါး ကို ဘလော့ဂ် လင်ခ့် လေး ပေးပြီး ဖတ်ခိုင်း ရပါတယ်... တခြား ဘလောဂ့် တွေမှာ လင့်ခ် ချန် နည်းလေး လည်း ...  သိသွားတဲ့ အတွက် စာဖတ်သူ များ တိုး လာ ပါတယ် .... အခုတော့ နှစ်နှစ် သား အရွယ်ရောက် နေပြီ ဖြစ်တဲ့  ယိုင်ထိုး ယိုင်ထိုး နဲ့ မတ်တတ်သွားစ ပြုနေ တဲ့ ရွှေစင်ဦး ဘလောဂ့် လေး ဘေး မှာ ဝိုင်းဝန်း လက်ခုပ်တီး ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူ များ အသင့်အတင့် ရှိနေပါပြီ....။

ဘလော့လေး မှာ စာဖတ်သူ တွေ များလာရင် ကျနော် ဝမ်းသာပါတယ်... စာဖတ်သူ တွေ များတာဟာ ကောင်းတဲ့ အလားအလာ တွေ လို့ဘဲ ယူဆပါတယ်... ဒါကြောင့် ... ကျနော် ဘလောဂ့် လေးမှာ စာ လာ ဖတ်ကြတဲ့ စာဖတ်သူ များကို အထူး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်... ။

နောက်ပြီး ကျနော် ဘလောဂ့် လေး စရေး ကထဲက ကျနော့် တင်သမျှ စာတွေ မှာ ကော့မန် လေး တွေ ရေးပေးပြီး ကျနော် ရဲ့ စိတ်ဓါတ်အင်အား ကို ဖြည့်ပေးခဲ့ကြတဲ့  wather.ray... ဂျီးတော်.. ဝက်မ (ဂျက်စမင်း) ... ttinaye... SDL.. အနော်... စသည့် စသည့်... တို့ နဲ့ အတူ ကောမန့် မရေးပေမဲ့ မေးလ် မှ တဆင့် ဂျီတော့ခ် မှ တဆင့် အားပေးခဲ့ ကြတဲ့... စာဖတ်သူ အားလုံး ကို လည်း အထူးဘဲ ကျေးဇူးတင် ပါတယ်...။

ဘလော့ဂ်ဂါ  ရေးဖော်-ရေးဖက် (သောက်ဖော် - သောက်ဖက်.........အဲ..အဲ..) မိတ်ဆွေများ ဖြစ်တဲ့ အပြင် အားဆေးလေး တွေ ကို စိတ်ပါလက်ပါ... တိုက်ကျွေး သွားကြတဲ့...  မိုးမင်းကြီး(စူး) ... အင်ကြင်းသန့်.. လသာည... မမေဓါဝီ.. မကိ... ချစ်ကြည်အေး... ကောင်းမွန်ဝင်း...  ချော (အစိမ်းရောင်လွင်ပြင်)... မသက်ဝေ... မသီတာ.. ကိုဧရာ.... အဖြူရောင် နတ်သမီး...  ယွန်း.. ညီမပူးတေ... ကူးကူး... ကျော်နှင်းဆီလွင်.... ဖြိုးဖြိုး...  မဗေဒါ.(88).. မမြသွေးနီ....  မြတ်မွန်.... စိတ်၏ဖြေရာ... မရီတာ.. မိုးငွေ့.. မလုလု.. မငယ်နိုင်း.. We She Me... တီတီဆွိ... စုချစ်သူ... ညီမသဒ္ဓါလှိုင်း... ကိုပီတာ... ကိုမိုး (ဘလောဂ်ဂါမောင်မိုး) .. ကိုအောင် (ပျူနိုင်ငံ).. ကိုမြစ်ကျိုးအင်း... ကိုဇော်သိက္ခ.ၤ. နတ်ဆိုးလေး.. ကိုကိုးအိမ်.... ကိုဆိုဆီ... ကိုကိုမောင် (ပန်းရနံ့).. ကိုဇော်... ကိုဂျစ်တူး... အဖြူလေး.. ကိုမောင်(ကဗူး).... ကိုအေအေတီအို.... ကိုညီလင်းသစ်.. မောင်လေး... ကိုယောနသန်...  မိုးယံ.... ကိုဘကြိုင် (ချဉ်ပေါင်ခြံ) .... ကိုချိုကျ ... ကိုဏီလင်းညို... ကိုအုပ်ကြီး...  ကိုသက်တန့်.. စသည်.. စသည် .. တို့နဲ့  နှုတ်မဆက် ဘဲ ထွက်ခွာ သွားခဲ့တဲ့ အကိုကြီး (ကိုကြီးကျောက်) တို့ရဲ့ ကျေးဇူးတရား တွေ ကိုလည်း အမှတ်ရ နေမှာပါ...။

အခု နောက်ပိုင်း မှာ ဆက်လက်ပြီး ချစ်ခင်တွယ်တာခဲ့ရတဲ့ မောင်ငယ် ညီမငယ် ဘလောဂ့် ဂါ များ ကို  တော့ နံမည် မဖော်ပြတော့ပါဘူး... ရွှေစင်ဦး ဘလောဂ့် မှာ ချိတ်ဆက်ထားပေးပါတယ်.... ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မောင်ငယ် ညီမငယ် တို့ရေ...။

အင်တာနက် မှာ တင်ထားတဲ့ ကိုယ်ပိုင် ဘလောဂ့် လေးတွေ ကြောင့်  ကမ္ဘာ မှာ မြန်မာ မှာ အများကြီး ပြောင်းလဲ မှု့တွေ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ သလို... လူတဦးခြင်း ဘဝ တွေ.ကို လည်း အများကြီး ပြောင်းလဲ သွားစေ ပါတယ်.... ဒါတွေ ဟာ အားလုံး သိပြီးသား ဖြစ်မှာ မို့ ကျနော် မပြောတော့ပါဘူး...။

ကျနော့် အတွက် တော့ ဘလောဂ့် ဆိုတာ ကိုယ် ဆန္ဒ ရှိရာ ကို အယ်ဒီတာ မလို ဘဲ ကိုယ့် ရဲ့ စာဖတ်သူ တွေ နဲ့ ကမ္ဘာကြီး စီ ကို စက္ကန့်ပိုင်း အတွင်း မှာ ရောက်အောင် တင်ပြနိုင်တဲ့ တကယ်ကို ထူးဆန်း တဲ့ စာ တအုပ် ... သတင်း တပုဒ် ... ပါဘဲ... ဘလောဂ့် တွေ ရှိတဲ့ အတွက် အင်တာနက် ကမ္ဘာ မှာ ကျနော် တို့ မသိသေး တာတွေ.. သိချင်နေတာတွေ ကို အားလုံး သိခွင့် ရခဲ့ပါတယ်... ဘလောဂ့် ကြောင့် သုတ.. ရသ..အားလုံး ကို လေ့လာ ခွင့် ရရှိခဲ့ပါတယ်...။

ဘလောဂ့် ဆိုတာ ကျနော့် အတွက်တော့ တန်ဘိုး မဖြတ်နိုင်တဲ့ အင်တာနက် က ပေးတဲ့ ဆု ပါဘဲ.... ဘလောဂ့် လေး တည်ထောင်ခွင့် ရတဲ့ အတွက် ဘလောဂ်ဂါ ဆိုတဲ့ နံမည်တခု ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့် ရခဲ့ ပါတယ်...  အဲဒီ အတွက် ကျနော် အထင်ကြီး လေးစားတဲ့ သတင်း ဌာနကြီး နှစ်ခု နဲ့ အင်တာဗျူး လုပ်ခွင့် ရခဲ့ ပါတယ်.. ဒါဟာ လည်း ကျနော် လို သာမန် လူစား အတွက် မမျှော်မှန်း နိုင်တဲ့ ဆုလာဘ် တခုပါ...။

ဘလောဂ့် စတင်တီထွင် ခဲ့ ကြတဲ့ နည်းပညာရှင်တွေ နဲ့ လူသားတွေ အကျိုးအတွက် ဘလော့ဂ် သုံးခွင့် အလကား ပေးထားခဲ့တဲ့ web site များကိုလည်း ကျေးဇူးတင်မဆုံး ပါဘူးလို့ ပြောကြားရင်း ဘလော့ဂ် ဒေး အမှတ်တရ စာစုလေး ကို ရေးလိုက်ပါတယ်....။

ဘလောဂ့်ဂါ အမ အန်တီတင့်... ညီမကောင်းမွန်ဝင်း... ကိုမောင်(မောင်မောင် (ကဗူး))... တို့နဲ့ ရေးဖော် ရေးဖက်... မောင်ငယ် ညီမငယ် အားလုံး ကို လည်း ဘလောဂ့်ဂါးဒေး အတွက် အမှတ်တရ လေးများ ရေးပေးကြ ပါအုန်း လို့ ... ဆက်လက်ပြီး တဂ် လုပ်ပါတယ်...။

ဖြစ်ချင်တာ နဲ့ ဖြစ်နေတာ ကို တဂ် လုပ်ထားတဲ့ ကဗျာဆရာ မောင်ငယ် ကိုအုပ်ကြီး နဲ့ ... ကြိုက် တတ်တာ မကြိုက်တတ်တာ လေး တွေကို တဂ်လုပ်ထားတဲ့ ညီမငယ် အဖြူရောင်နတ်သမီး တို့ အတွက် ဒီပိုစ့် လေး နဲ့ ဘဲ အကြွေးဆပ်ပြီး ပြီ လို့ ယူဆပြီး.. သီးသန့် တပုဒ်စီ မရေးဖြစ်ခဲ့တဲ့ ရွှေစင်ဦး လေး ကို ခွင့်လွှတ်ကြပါလို့ တောင်းပန် ရင်း ပိုစ့် လေးကို နိဂုံးချုပ် ပရစေတော့ဗျာ....။

စာရေးသူ - ရွှေစင်ဦး
.