စား.. စား.. ကြည့်စား

ဒီနေ့ တော့ စာရေး ချင်တဲ့ စိတ်လေး ပေါ်လာတယ် ... ဟိုရောက် ဒီရောက်ပေါ့.. ၊ ကျနော် ခရီး မသွားခင် ကထဲ က ဆိုင်မှာ နယ် က ညီမတော် တယောက် ရောက်နေပါတယ်...၊ ဆိုင် မှာ အလုပ်လုပ်ဘို့ပေါ့..၊ လွန်ခဲ့တဲ့ ၆ နှစ်လောက် သူကျောင်း မပြီးခင် က ကျနော် စီမှာ ကွန်ပျူတာ သင်သွားပေမဲ့ .. အခု ဘာမှ မသိတော့ လို့ Typing က စပြီးတော့ ပြန် သင်ပေးနေ ရပါတယ်..၊ သင်တဲ့ ဆရာမ ရဲ့ အရည်အချင်း ပေါ့ဗျာ.. ။

ကဲ.. သူရောက်တော့ ဘာထူးလည်း.. ကျနော့် အတွက် တော့ တော်တော် ထူးသွားပါတယ်...၊ ကျနော့် အကြောင်း တော်တော် များများလည်း ကျနော် ရဲ့ စာဖတ်သူများ သိကြမယ်ထင်ပါတယ်..၊ ကျနော် ဟာ အစား အသောက် ကောင်းကောင်းကြိုက်တယ်.. ဟင်းချက် ရမှာတော့ ပျင်းတယ် .. စိတ်ပါရင် တော့ တနှစ် တခါလောက် ချက်ပါတယ်...၊ ဒါပေမဲ့ ခက်တာက စားတာ က တနေ့ နှစ်ခါ စားနေရတာ ဆိုတော့ စားမကောင်းရင် အမြဲတမ်း စိတ်ညစ်ရပါတယ်....၊ အပြင် ထမင်းဟင်း များကို လည်း အိမ်ဟင်း အိမ်ထမင်း လောက် မမက်မော တဲ့ ကျနော့် အတွက်ပိုဆိုးပါတယ်...။

ကျနော် အရင် က စာဖတ်ရင် ထမင်းဟင်း ချက်တဲ့ နေရာတွေ ဆိုရင်တော်တော် စိတ်ဝင်စားတယ်.. ဥပမာ ဆိုရင် နုနုရည် (အင်းဝ) ရဲ့ မြစိမ်းပြာ ကမာရွတ် ထဲက ဇာတ်ကောင် ကျူရှင်ဆရာ ကိုဝင်းအောင် အကြောင်းကို ဖတ်ပြီးတော့ ချစ်ချစ်ကြီး နဲ့ ကိုဝင်းအောင် နဲ့ လဲ ချင်စိတ် ပေါက်လာတယ်...၊ တကယ် ပြောတာပါ.. ကျနော့်ကို အဲလိုသာ ချက်ကျွေး အလိုက်ပေးပြီးတော့ ကို လဲ လိုက်ချင်ပါတယ်... ရှုး... တိုးတိုး..။

(အထူးအဆန်းလေး မို့လို့ လာပို့တာ အဘရေ၊ ငါးဖယ်တေ ကြိုးတုပ်ဟင်း လေးပေါ့ ၊ မုန်လာပင် ပေါက်လေး အုပ်ပြီး အရည်သောက်လေးပေါ့..၊ ဘာဟင်းကွယ့်.. ငါးဖယ် အကောင်လိုက် ကို အားရပါးရ စိတ်တိုင်း ကျ ထုတေပြီး ကြိုးတုပ် ချက်ထားတာ အဘ ရ၊ မုန်လာပင်ပေါက် လေးနဲ့ အရည်သောက် လေးလေ..၊ တတ်သည့် ပညာ မနေသာပေါ့ အဘ ရ၊ မိန်းမ ကို စိတ်မချတော့ ကိုယ်က ဝင်..ဝင် ပါရ တာပေါ့.. ၊ဟဲ..ဟဲ.. ကျနော် ကိုယ်တိုင် ချက်တာ အဘရေ.. ) (နုနုရည် (အင်းဝ) မြစိမ်းပြာကမာရွတ် ဒုပိုင်းမှ )

အရင်တုန်းက ချစ်ညီမ က ကျနော့် အတွက် တော့ အထူးဟင်းများ တော့ စီစဉ်ပေးပါတယ်.. ဒါပေမဲ့ .. သူ လုပ်ပေးတာ အသား ငါး .. plane ... ကျနော် ကြိုက်တာက ဆန်းဆန်း ပြားပြားလေး တွေ .. ငါးပိရည် ဖျော် တာတောင် ငါး လေး မီးကင် ... ငရုပ်သီးလေး လှော်ထဲ့ တို့ အဲဒါမျိုးလေးမှ.. ဒါပေမဲ့ ဗျာ.. ဘယ်လောက်  ကြိုက် ကြိုက် မကြိုက် မကြိုက် စားလိုက်တော့ လည်း ဝင်သွားတာဘဲ.. ဝင်ရုံတင် မကဘူး.. လူကြီး ကလည်း ထွားလာလိုက် တာ ချစ်ချစ်ကြီး အပြော အရဆို ရင် အာနိုးကြီး ကြနေတာ ဘဲတဲ့.. ။

ကဲ .. ဘယ်လောက် စိတ်ဓါတ်ကျ စရာ ကောင်းလည်း.. အဲဒါနဲ့ ကျနော် လည်း အစားလျှော့ တော့မယ်.. ဖြစ်နိုင်ရင် ညနေစာ လုံးဝ မစားတော့ဘူး ဆိုပြီး စဉ်းစားထားတယ်...၊ အဲဒီ အချိန်မှာ မှ ညီမတော် က နယ်က အံကိုက် ရောက်လာတယ်ဗျ... တကောင်း မြို့ ပေါ်ကပါ.. ။

သူ မကျွမ်းကျင် တဲ့ ကွန်ပျူတာ ကိုင် ဘို့ ခဏခဏ ပြောရသလို ....  သူ ကျွမ်းကျင်တဲ့  မီးဖို ထဲက ထွက်ဖို့ လည်း ခဏခဏ ပြောနေရတယ်... ဟိုနေ့ကလည်း သူ့ အိမ်ကို ဖုန်းဆက် ပြီးလူကြုံ မှာ သတဲ့ .. စားလို့ ရတာ အကုန်ထည့် ပေးလိုက် ဆိုလို့ဗျာ.. သွားသယ်ရသေး..၊ ကဲ .. အိမ် က ချစ်သမီး များ လည်း ဟင်းချက် ရတာ ကို အငြိမ်းစား ရသွားပြီး .... မီးဖိုချောင် က မထွက်တဲ့ ညီမတော် ကို ကူ ရတဲ့ တာဝန် ပြောင်း သွားကြပါပြီ...။

အင်း.. ရွှေစင်ဦး လေး အတွက် တော့ ဒုက္ခက အခုမှ အစ ရှိပါသေးတယ်... ညစာ မစားဘို့ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် တိတ်တိတ် ကလေး စဉ်းစား ထားတဲ့ ရွှေစင်ဦး ဟာ အခုတော့ မီးဖို ထဲ တနေ့ ၁၀ ခေါက်လောက် ဝင်ပြီး ဘာဟင်းလည်း ကြည့်.. စားဖို့ အချိန်စောင့်ပြီး စားကောင်းသောက်ကောင်း နဲ့ ဒုက္ခ ကောင်း ကောင်း ရောက်နေပါတယ်....။

အခုလည်း ဘာဟင်း လည်း ဆိုတာ စုံစမ်းလိုက်တော့ ငါးသလဲထိုး ခြောက်လေး တွေ ငရုပ်သီး နဲ့ ကြော် တဲ့ ငါးလေးချဉ် အစိမ်းသုတ်တဲ့ (တဇွန်းတောင် မြီး ခဲ့သေး ကြက်သွန်ဖြူ နီ နိုင်း ခြင်း နံနံပင် ရှောက်ရွက် အုပ် သုတ်ထားတာပါ..)..၊ နောက် ဟင်းရွက်စုံ ဟင်းရည်တဲ့.. ဝက်သား အချိုချက် တဲ့.. ကဲ... ။

စားမကောင်းခင် တုန်း ကတောင် အားနိုး ဆိုတော့ .. မကြာခင် မှာ ဂျိုင်းရင့် ကြီး တော့ ဖြစ်လောက် ရောပေါ့... ဂျိုင်းရင့် ကြီး ဖြစ်မှာ ဆိုးတော့ ကျနော်လည်း စားကောင်းတိုင်း မစားနိုင်ပါဘူးဗျာ.. အထင် မကြီး ကြပါနဲ့...။

နောက် ပြီး ကဗျာလေး တပုဒ် ကို လည်း စပ်ချင်သွားတယ် ..... ကဗျာ ကလည်း မစပ်တတ်တော့... ကဲ နားလည် သလို သာ ဖတ်လိုက်ကြတော့ ဗျာ... 

တချို့ လူတွေက အဟာရ ပြည့်ဝ တာတွေ စားဖို့ ဆရာဝန် က ညွှန်ကြားပေမဲ့ .. 

ပိုက်ဆံ မရှိလို့ စားချင်ပေမဲ့ ..မစားနိုင်ကြဘူး... 

တချို့ ကတော့ ဝိတ်လျှော့ နေလို့ စားချင်ပေမဲ့ မစားနိုင်ကြဘူး.. 

တချို့ ကတော့ ရောဂါ ပေါင်းစုံ ဖြစ်နေလို့ စားနိုင်ပေမဲ့ စားချင်ပေမဲ့ မစားနိုင်ကြဘူး..

တချို့ ကတော့ စားချင်ရာတွေ အနားမှာ မရှိလို့ စားနိုင်ပေမဲ့ စားချင်ပေမဲ့ မစားနိုင်ကြဘူး...

အင်း ကျနော် ပြောနေတာ မစားနိုင်သူတွေ နော်... 

စားနိုင်သူတွေကတော့ စားနိုင်ကြတယ်.. စားရဲကြ တယ်...

အင်း တခုတော့ ပြောချင်တယ် ဘဝ ဆက်တိုင်း စားချင်တာ ကို စားနိုင်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် တွေ ဖြစ်အောင်.. စားကောင်းတိုင်း မထတမ်း စားမနေကြ ပါနဲ့ ... နောက်ပြီး စားလို့ အားရရင်လည်း မြန်မြန် ကြွ ကြပါတော့ လို့ (ထမင်းဝိုင်း က ပြောတာပါ... ) .. အဟဲ..

ချစ်သော ဘလော့ဂါ များကို တလက်စာတည်း ခွင့် တောင်းပရစေဗျာ.. ကျနော့် ဘလော့ဂ် မှာ အားလုံး ကို လင့် ထား ပရစေ.. တဦး ခြင်း ခွင့် မတောင်းနိုင်တဲ့ အတွက် လည်း ခွင့်လွှတ်ပါဗျာ.. ရွှေစင်ဦး လေး  က သစ် ရင် ချစ်မယ်.. အဲ..ဖတ်မယ်... ကျေးဇူးပါ.. 

(လင့် လေးများ လည်း ချန်ထား ပေးခဲ့ကြပါ)

လေးစားစွာဖြင့်

စာရေးသူ - ရွှေစင်ဦး

.