အဖေလား တစ္ဆေလား အခန်း (၅)

အခန်း ၅.၁

ကျနော် ဒီတခေါက် မန္တလေး ကအပြန် ရထားပေါ်မှာ သူ့ကို စတွေ့ခဲ့တယ်..၊ ကျနော့် အသဲ နုလုံးတွေ ပြုတ်ကျ သွားမတတ် ရင်ခုံသံတွေ ဆူညံ သွားတယ်..၊ တကယ်ဘဲ လှရက်နိုင်သူရယ်..။

ကျနော်တို့ စက်မှု့တက္ကသိုလ် ဆိုတာ မိန်းခလေး အင်မတန်ရှားတယ်..၊ ကျနော်ကလည်း တသက်လုံး စာကလွဲရင် ဘာမှ စိတ်မဝင်စားဘဲ နေခဲ့တာကိုး..။ ဒီနှစ်မှ ကျောင်းပိတ်ရက် မဟုတ်ဘဲ ကျနော့် အဖေ နေမကောင်းတာ ရက်ကြာနေတာရယ်..၊ အဆောင် မှာ စားရသောက်ရတာ လည်း မကောင်းတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ အမေ့ လက်ရာ အညာစာလေး တွေ လည်း ပြန်စားအုန်းမှ ဆိုပြီး ပြန်လာခဲ့တာလေ..။

အဲဒီမှာကျနော့် အတွက်  အကုသိုလ်ဝင် တာလား မပြောတတ် တော့ဘူး..၊ သူ က လှတယ်၊ ငယ်တယ်၊ သွက်တယ် ..၊ မြင်မြင်ချင်း ဘဲ သူ့ ကို ကျနော် ချစ်မိသွားပြီ ဆိုတာ သေချာသွားပြီ..၊ သူ့ ကို တချိန်လုံး စိုက်ကြည့် နေမိတယ်.။

ကျနော့် ဘဝမှာ မိန်းခလေး တယောက်ကို အကြာကြီး ဒီလို တခါမှ မကြည့်ဘူးဘူး..၊ အခုတော့ ကျနော် တို့ က ရထားတတွဲထဲမှာ မကြည်ချင်တောင် မြင်မိရမယ့် အနေအထား ဆိုတော့ ကျနော် လို ကြည့်ချင်သူ အဖို့တော့ ပြောမနေနဲ့ တော့ ပေါ့။

နောက်တော့ သူတို့ ပြောစကားတွေ နားထောင် လိုက်တော့ ဈေးချိုသူ တွေမှန်း သိရတော့တယ်..၊ ဈေးချိုသူ ဆိုတော့စကား အပြောအဆိုချိုသာပြီး သွက်လက်တော့မှာ ပေါ့နော်..၊ ချစ်သွားပြီ ကလေးရေ.၊ သူ့ ကို ကြည့်ရတာ ကျနော့် ထက် တော်တော် ငယ်ပုံရပါတယ်..၊ နောက်ပြီး လှလိုက်တာလည်း လွန်ပါရော..၊ သူတို့ အဖွဲ့တွေက ကျိုက်ထီးရိုး ဘုရားဖူး သွားကြတာတဲ့..။

ကျနော် ကလည်း မလည်မဝယ် နဲ့ ဆိုတော့ သူတို့ အဖွဲ့ထဲ တော်တော် နဲ့ဝင်မရောရဲဘူး..၊ နောက်ဆုံး သူတို့ ထဲက မမမျိုးဆိုတဲ့ ခပ်ကြီးကြီး အပျိုကြီးမမ တယောက်ရဲ့ ပြောဆို ဆက်ဆံမှု့ တွေကြောင့် ကျနော်  မရဲတရဲ နဲ့ ဝင်ရောရဲလာပါတယ်..၊ သူလေးကလည်း ကျနော် သူ့ကို ချိန်နေမှန်း သတိထား မိတယ် ထင်တယ်..၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်ကို နဲနဲလေး မှ ရှုက်ရွံ ပုံ မရပါဘူး..၊ အများနဲ့ ရောပြီး ခေါ်ခေါ်ပြောပြော ပါဘဲ..။

ကျနော် ရန်ကုန်ရောက်တော့ အဆောင်မှာ ပစ္စည်း ကမန်းကတန်း ဝင်ထားပြီး သူတို့ အဖွဲ့နဲ့ ကျိုက်ထီးရိုး ထိပါသွားတော့ တာပါဘဲ..၊ ကျိုက်ထီးရိုး အသွားအပြန် ခရီးမှာ သူနဲ့ ကျနော်ရဲ့ ရင်းနှီး မှု့ က အတိုင်းအတာ တခုထိ သတ်သတ်မှတ်မှတ် ရှိသွားပါပြီ..၊ ကျနော် ကိုလည်း သူက အမှန်အတိုင်း သူ့ ဘဝ ကိုဖွင့် ပြောပါတယ်.၊ ကျနော်ထင်နေသလို သူက သာမန်ဈေးသည် မဟုတ်ဘူး ဆိုတာကိုပေါ့..၊ ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လည်းဗျာ..၊ ဘာဘဲ ရောင်းရောင်းပေါ့ ..၊ နောက်တော့ ကျနော် လုပ်ကျွေးမှာ ပေါ့ ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ သူ့စကားကို အလေးအနက် မထားမိဘူး...။

ကျနော် ရဲ့ တသက်တခါ မချစ်ဘူးတဲ့ အချစ် တွေနဲ့ ဘာကိုမှ ကျနော် မစဉ်းစား နိုင်တော့ ပါဘူး..၊ ကျနော် သူ့ကို ချစ်တယ်..၊ သူ ကျနော့် ကို ချစ်တယ်..ကျနော်တို့ ဘဝအတွက် ပြီးပြည့်စုံသွားပြီပေါ့..၊ အဲဒီနှစ် မှာဘဲ မန္တလေး ကို ကျနော် ခဏ ခဏ ပြန်မိတယ်..၊ အိမ်က သိတဲ့ အခါလည်းသိပေါ့ မသိတဲ့အခါလည်း မသိပေါ့..။

ဒါပေမဲ့ ကျနော့် ရဲ့မွေးမိခင်က ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီး ကျောင်းသားပေါင်း များစွာကို အုပ်ထိမ်းလာတာ ဆိုတော့ သူ့သား အခြေပျက် နေတာ ချက်ခြင်း ရိပ်မိပါတယ်..၊ ကျနော့် ကို မဖြစ်နိုင်တဲ့ အကြောင်း စရိုက်သဘာ၀ မတူညီ တဲ့ အတွက် ကျနော့် ဘဝမှာ ဒုက္ခ ရောက်ရမယ်ဆိုတဲ့ စကားနဲ့ အမေ အကြိမ်ကြိမ် တားခဲ့ ပါတယ်..။

ဒါပေမဲ့ ကျနော် နားမဝင်တော့ ပါဘူး..၊ မချစ်ဘူးတဲ့ အချစ်ရူး ကို ဘယ်မိဘရဲ့ စကားတွေက နားဝင်စေ မှာလည်း..၊ ကျနော် ကျောင်းမပြီးခင် ၂နှစ် လောက်မှာ ဘဲ သူ နဲ့ ၂ဦး သဘောတူ လက်ထပ်လိုက်ကြတယ်.၊ ကျနော် မိဘ တွေလည်း ရင်ကွဲ ပက်လက် ပေါ့..၊ ကျနော်လည်း ဒီလိုပါဘဲ ကျနော် သူ့ကို ချစ်လွန်းလို့သာ ဒီလို ဆန့်ကျင်ခဲ့တာပါ..၊ ကျနော် မိဘ တွေကိုလည်း ကျနော် သိပ်ချစ်တယ်..၊ ကျနော့် ဘဝအတွက် တော့ ဒါ ပထမဆုံး အမဲစက် တစက်ပါဘဲ..။

အခန်း ၅.၂

ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ဟာ ချစ်စခင်စကြင်နာစ ကထဲက အဆင်မပြေကြပါဘူး.၊ သူ့စိတ်ထဲမှာ ကျနော့် မိဘ တွေက အသိအမှတ်မပြုတာကို  ကျနော်တို့က ဘာမလို့လည်း ဆိုပြီး အမြဲတန်း အရွဲ့တိုက်၊ စကားနာထိုး နဲ့ ကျနော့် ကို အမြဲတန်း စိတ်ဆင်းရဲအောင်လုပ်နေပါတယ်..၊နောက်ပြီး ကျနော် လည်း ကျနော် ချစ်တဲ့သူနဲ့ ဘဝကို ထူထောင်ထားပေမဲ့ အရှုံးသမား တယောက်လို ခံစားနေရတယ်..။

ကျနော့် အမေ ကလည်း ကျနော့်စိတ်နဲ့ အိပ်ယာထဲဘုံးဘုံးလဲပြီး အခုထက်ထိ နလန်မထူတော့ပါဘူး..၊ မောင်နှမ သားချင်းတွေကလည်း ကျနော့် ကို ဂြိုလ်ကောင် အဖြစ်ယူဆ နေကြပြီ..၊ ကျနော် အိမ်ထဲဝင်လို့တောင် ပြုံးပြမဲ့ သူမရှိတော့ပါဘူး..၊ ဘာတွေလည်းဗျာ မိန်းမ တယောက် ယူတာနဲ့ ဘဝ ကဒီလောက်တောင် ပြောင်းလဲ သွားနိုင်လား..။

မိန်းမ ကလည်း မလိမ္မာပါဘူး ကျနော် စိတ်ညစ်နေ စိတ်ဆင်းရဲ နေတာကို ကျနော့် အမေ အတွက် လက်စားခြေ နေသလိုဘဲ ပျော်နေတာကို တွေ့ရတယ်..၊ ကျနော် များ နဲနဲ ကြည်သာနေရင် ရန်လုပ်တော့ တာပါဘဲ..။

ကျနော် ဘွဲ့ရအောင် သူဈေးရောင်းထားပေးတာ ဟုတ်ပါတယ်..၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ဘွဲ့ရတော့ အလုပ် လုပ်ပြီး သူ့ကို ဈေးရောင်းတာ နားခိုင်းသားဘဲ..၊ သူ ဘာသာ သူ ကျနော် အလုပ်လုပ်တာ ထိုင်စားနေရရင် လျှာမြက်ပေါက် မယ်လေး..ဘာလေး ဆိုပြီး ဘယ်လိုမှ တားမရဘဲနဲ ပြန်ပြီး ဈေးထွက်ရောင်းတာလေ..၊ ကျနော့် စကားကို ဘယ်လိုမှ နားမထောင်ဘူး..။

တခြားဟာ ရောင်း ပြောလည်း နားမထောင်ဘူး..၊ ကျနော် လည်း အလုပ်မှာလည်း အဆင်မပြေ..၊ ကျနော် အမေကလည်း ကျနော့် စိတ်နဲ ဆုံးသွားပြီ..။

မင်းကို ငါချစ်ခဲ့ တာ ငါ့ အမေကို ငါ သတ်သလို ဖြစ်ခဲ့ ရပြီ..၊ ငါ့ သားလေးတွေကိုလည်း မင်းမချစ်ဘူး..၊ အမေ တယောက်ရဲ့ သံယောဇဉ် ရောမင်းမှာ ရှိသေးရဲလား.....

ကျနော် အလုပ်လည်း ထွက်လိုက်ပြီ..၊ တနေ့ တနေ့ ကျနော့် တလစာ ဟာ သူ့ တနေ့စာဘဲ ဆိုပြီး   အမြဲတန်း ကြေးတိုက် နေတဲ့ မိန်းမ ကို မှတ်လောက် အောင် ထွက်လိုက်တာလေ..။

အလုပ်ထွက်လိုက်မှ ကျနော့် စိတ်တွေ ပိုပြီး လေလာတယ်..၊ လောကကြီးမှာ သား၂ယောက် သာမရှိခဲ့ရင် ကျနော် အမေ နောက် ကို လိုက်မိချင်ပြီ..၊ သား၂ယောက် ကို အကြောင်းပြ ခဲ့ပေမဲ့ ကျနော့် ဘဝနဲ့ လဲ ယူထားတဲ့ မိန်းမ..၊ မိန်းမ ရေ မင်းကိုလည်း ငါချစ်ပါတယ်..၊ မင်းရဲ နားလည်မှု့လေး တခုသာ ငါ ရကြည့် ငါ ဘဝမှာ နေပျော်မှာပါ..၊ မင်းကို ချစ်ခဲ့ပါတယ်..။

အခန်း ၅.၃

ဒီနေ့ ကမ္ဘာပျက်တဲ့နေ ကျနော့် မိန်းမ ဟာ ဈေးထဲမှာ ဈေးရောင်းနေတာ မဟုတ်ဘူး..၊ လူရောင်းနေတာ..၊ သူ ယောက်ကျား တယောက်နဲ့ ဖောက်ပြန်နေတယ်..၊ ကျနော် ဒီသတင်းကို ဘယ်တုန်းက မှလည်း မသိခဲ့ပါဘူး..၊ ကျနော့် အမေဆုံးကထဲက အိမ်ဘက် မရောက်ဖြစ်တာလည်း ကြာပြီ ဆိုတော့ ..အဲဒီနေ့ က အမေ ကိုလွမ်းလာတာနဲ့ အိမ်ဘက် ထွက်လာမိတယ်...။

အဲဒီမှာ ကျနော့် အကို အကြီးဆုံး နဲ့ လမ်းထိပ်မှာ တွေ့တယ်..၊ မင်း နွား ဘဲ..၊ မင်းမိန်းမ ဈေးထဲမှာ ဘာဖြစ်နေလည်း သွားကြည့်လိုက် အုန်း..၊ မင်းမိန်းမ နောက်မီးလင်းနေတယ်..၊ မင်းကလွဲပြီး အားလုံး သိတယ်..၊ နွား..နွားကြီး...ဆိုပြီး ပြောလာတယ်..။

ကျနော် နွား မဟုတ်ပါဘူး..၊ မိန်းမ မင်းဘာတွေ လုပ်နေလည်း..၊ မိန်းမ...မိန်းမ.. အဲဒီနေ့ ကစပြီး ကျနော် ဈေး ဘက်ကို ဘယ်တော့ မှ မသွားတော့ ဘူး..၊ မယုံချင်ဘူးဗျာ..၊ ကျနော့် မိန်းမ ဒီလို ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာ ကျနော် မမြင်ပရစေနဲ့..မယုံပရစေနဲ့..။

ငါ့သားလေး ၂ ယောက်အမေ ဟာဒီလိုလား..၊  ကံဆိုးလိုက်တဲ့ သားလေး တွေရယ်..၊ကျနော် စိတ်မထိမ်း နိုင်တော့ဘူး..၊ ကျနော်.ဘာလုပ် ရမှာလည်း..။

အခန်း ၅.၄

သားလေးတွေ...ဖေဖေ သွားရတော့မယ် ထင်တယ်..ဘဝမှာ ဖေဖေ နေလို့ မပျော်တော့ဘူး.... .သားတို့ အမေ ကလည်း ..ဖေဖေ မရှိခဲ့ ရင်တော့ သားတို့ကို ဂရုစိုက်မှာပါ..။..သားတို့ အတွက် ဖေဖေ တာဝန် မကျေခဲ့ပါဘူး..ဖေဖေ ကို ခွင့်လွှတ်ပါ...၊ သားတို့ကို ဖေဖေ သိတ်ချစ်ပါတယ်..၊...မိန်းမ....မင်း ကို မောင် ချစ်ခဲ့ ပါတယ်..ချစ်နေဆဲပါ....၊ မင်းဘာတွေဘဲ လုပ်လုပ် .....မောင် ခွင့်လွှတ်ချင်တယ်.၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတော့ မောင် ရင်မဆိုင်ရဲတော့ဘူး............

သား၂ယောက်.....
 မိန်းမ......
ကြိုးကွင်း.......
အမေ............အမေ ရေ.............

(ဒီတခါ ကျနော် ရေးတာ ပျော်စရာဇာတ်လမ်း မဟုတ်ဘူး ဖြစ်နေတယ်..၊ ဒါပေမဲ့ ထူးလည်းထူးဆန်း တကယ် လည်း ဖြစ်ရပ်မှန် ဖြစ်နေတဲ့ အတွက် ဘာမှ မပြောင်းလဲ ချင်တာနဲ့ ရေးလိုက်တာပါ)

အခန်း (၆) မှာ ဇာတ်သိမ်းပါမယ်..
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..

.