ရဲေမာ္က ဆရာၾကီး လုပ္ျပီး ဦးေဆာင္သည္။ စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြ လက္ႏွိပ္စက္ ရုိက္ေသာ သူ႔ အသိ တစ္ေယာက္ ရွိသည္။ ထုိသူက အားလုံး စီစဥ္ေပးမည္။ ဝန္ေဆာင္ခ ေပးလုိက္ရုံပဲ ျဖစ္သည္။ ေက်ာက္တံတား ျမိဳ႕နယ္၊ တရားရုံးမွာ လက္ထက္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ရမည္။ ရုံးအနီး ရွိ ဂုိေဒါင္လုိလုိ အခန္းတစ္ခုမွာ လက္ႏွိပ္စက္ ရုိက္သူေတြ စုထုိင္ၾကသည္။ ကုိယ့္စားပဲြႏွင့္ ကုိယ္၊ ကုိယ့္မိတ္ႏွင့္ကုိယ္၊ ကုိယ့္ အဆက္အသြယ္ ႏွင့္ ကုိယ္ အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ ထုိေနရာမွာ စုရပ္အျဖစ္ ဆုံၾကဖုိ႔ ခ်ိန္းထားသည္။
ေပၚေဌးက ကံညြန္႔ေမာင္ႏွင့္ အတူသြားသည္။ အေႏွာင္းႏွင့္ ေဒစီပြင့္တုိ႔က ရင္ရင္ျငိမ္းကုိ ေခၚလာမည္။ ရဲေမာ္ က စီစဥ္စရာေတြ အဆင္သင့္လုပ္ထားဖုိ႔ ၾကိဳတင္သြားႏွင့္သည္။ လက္ထက္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္တဲ့ အေတြ႔ အၾကဳံ ကုိ ေလ့လာရေအာင္၊ ကုိယ့္အလွည့္က်ရင္လည္း တရားရုံးနဲ႔ စိမ္းမေနရေအာင္ သူ႕ေကာင္မေလး ျမရီဝင္း ကုုိ ေခၚလာခဲ့မည္ဟု ဆုိသည္။
ခ်ိန္းထားတဲ့ ေနရာ ေရာက္ေတာ့ သူတုိ႕ခ်ည္း မဟုတ္ဘဲ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ျပဳံတစ္မၾကီးကုိပါ ေတြ႔လုိက္ ရေလသည္။
''ဟင္--- လူေတြက မ်ားလွေခ်လား''
ဟု ေပၚေဌးက တအံ့တၾသ ေမးလုိက္ေတာ့ ရဲေမာ္က-
''ေအးကြ ----သက္ေသလက္မွတ္ထုိးေပးဖုိ႔ေလ''
''သက္ေသက ႏွစ္ေယာက္ဆုိ ရတာပဲ၊ ဒီေလာက္ အမ်ားၾကီးလုိလုိ႕လား ''
''လုိတာေပါ့ကြ ၊သက္ေသမ်ားေတာ့ ပုိျပီး ခုိင္လုံတာေပါ့ ၊ တကယ္လုိ႔ ေနာက္ပုိင္းမွာ မင္းျပႆနာလုပ္ရင္ အားလုံး က မင္းကုိ ဝုိင္းဗ်င္းၾကမွာပဲ''
''မင္း တို႔ က ငါ့ကိုခုထိ မယံုႀကေသးဘူးလား၊ ဘာလဲ... ရင္ၿငိမ္းကို ထိုင္ကန္ေတာ့ၿပီး သစၥာ ဆိုမွ ယံုႀက မွာလား''
ေပၚေဌး က ေၿပာရင္းထိုင္ခ်မည့္ဟန္ လုပ္လိုက္သည္။ ေနာက္လို႔ ေနာက္မွန္း မသိေသာ ရင္ရင္ၿငိမ္းက-
''အို... မလုပ္ပါနဲ႔၊ ငရဲႀကီးေနပါ့မယ္''
ဟု ပ်ာပ်ာသလဲ တားလိုက္သၿဖင့္ ရယ္ႀကရေသးသည္။ ေအဘီေက်ာ္က ေခါင္းတညိတ္ ညိတ္ လုပ္ေနရာမွ-
''ေအးကြာ... ငါလည္း လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ ဘယ္လိုလုပ္ရတယ္၊ ဘာေတြ လိုအပ္တယ္ဆိုတာ ေလ့လာ ထားရမယ္၊ ဒါမွ ငါတို႔ အလွည့္က်ရင္ လြယ္ကူသြားမွာ၊ ဟုတ္ တယ္ မဟုတ္လာေဟ့ အေႏွာင္း''
ဟု လွမ္းေၿပာသည္။ အေႏွာင္းက-
''ငေက်ာ္... သူမ်ားေတြ မဂၤလာယူေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါရန္မၿဖစ္ခ်င္ဘူး၊ နင့္ပါးစပ္ပုပ္ႀကီးကို ပိတ္ထားစမ္း''
ဟု ၿပန္ခြပ္သည္။ ခ်က္ေကာင္း ေစာင့္ေနေသာ ေအာင္ခ်ိဳက-
''ေနစမ္းပါဦး ေက်ာ္ႀကီးရာ၊ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ မင္းက သတို႔သားအေေနနဲ႔ လက္မွတ္ထိုးမွာ လား၊ သတို႔သမီး အေန နဲ႔ လက္မွတ္ထိုးမွာလား''
ဟု သိပ္ထည့္လိုက္သည္။ လက္ႏွိပ္စက္သမားသည္ တ၀ါး၀ါး တဟားဟားလုပ္ရင္း ေနာက္ေၿပာင္ ေနႀကေသာ သူတို႔အုပ္စုကို အေတာ္သေဘာက်ေနသည္။ သူကလည္ အသက္ သံုးဆယ္ ၀န္းက်င္ ခန္႔ လူရြယ္ပိုင္းသာ ၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ ေရာၿပီး ေပ်ာ္ေနၿခင္း ၿဖစ္၏။
''လက္ထပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္စီစဥ္ေပးခဲ့တာ မ်ားၿပီ၊ ဒီတစ္ခါေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ မရွိ ဘူး၊ ဒီေလာက္ သက္ေသ လက္မွတ္ထိုးမယ့္သူမ်ားတာလည္း မႀကံဳဖူးဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဂုဏ္ၿပဳတဲ့အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သက္ေသအၿဖစ္ လက္မွတ္၀င္ထိုးခ်င္တယ္ဗ်ာ''
''ဟာ... ဘယ္ၿဖစ္မလဲ၊ အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ'' ဟု ေပၚေဌးက ၿငင္းသည္။
''လုပ္ပါဗ်ာ... ေပ်ာ္လို႔ပါ ဒီလိုလုပ္... ကၽြန္ေတာ့္ ၀န္ေဆာင္ခကို ေလွ်ာ့ယူမယ္ေလ''
''မၿဖစ္ပါဘူး၊ အလိုလိုကမွ လူေတြ မ်ားေနရတဲ႔ႀကားက''
''မင္းကလည္းကြာ၊ တစ္ေယာက္ ပိုသြားရံုနဲ႔ ၿပႆနာ မရွိပါဘူး၊ ပိုေတာင္ ခိုင္လံုသြား ေသးတယ္''
ရဲေမာ္က ဟိုလူဘက္က ၀င္ေထာက္ခံသည္။ ေပၚေဌးကိုလည္း ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ဆြဲေခၚသြားၿပီး-
''ငါတို႔ေတြ အလွည့္က်ရင္လည္း သူ႔ကို အကူအညီေတာင္းရဦးမွာကြ၊ ခြင့္ၿပဳလိုက္ပါကြာ၊ ဒီလိုလူမ်ိဳး က ေပါင္းထားတာ မမွားဘူး''
''ဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာကြာ''
လက္ႏွိပ္စက္သမားက ေက်နပ္သြားသည္။ လက္ပတ္နာရီကို ႀကည့္ၿပီး-
''ကဲ... အခ်ိန္က်ၿပီ၊ သြားႀကရေအာင္''
'' ေနဦး... တစ္ေယာက္ လိုေသးတယ္''
''ဘယ္သူလဲ''
''ေကာင္းထြန္း''
''ဟာကြာ... ဒီေကာင့္ကို ဘာၿဖစ္လို႔ ေခၚရတာလဲ၊ အၿမဲတမ္း ေလးတိေလးကန္နဲ႔၊ ဘယ္ေတာ့ၿဖစ္ၿဖစ္ ခ်ိန္း လိုက္ရင္ ေနာက္က်တာခ်ည္းပဲ၊ ေမ့လည္း ေမ့တတ္တယ္''
''ငါ့စိတ္ထင္ေတာ့ ဒီေကာင္ ထံုးစံအတိုင္း အပ်င္းထူေနတာ ၿဖစ္မယ္၊ ဘာမွလည္း မလုပ္ဘဲနဲ႔ သိပ္ပင္ပန္း ေနၿပီဆိုၿပီ အိပ္ရာထဲ ေခြေနလိုက္၊ မၿဖစ္ေသးပါဘူးဆိုၿပီး မ်က္ႏွာထသစ္လိုက္၊ မလန္းဘူးဆိုၿပီး ပက္လက္ ကုလားထိုင္ မွာႏွပ္လိုက္၊ သြားမွေကာင္း မယ္ဆိုၿပီး အ၀တ္အစား ထလဲ၊ ေနာက္က်ေနၿပီ... မထူး ေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ၿပန္လွဲ၊ ခ်ီတံုခ်တံု လုပ္ေနတာ ၿဖစ္ရမယ္''
''ခက္တာပဲကြာ၊ မင္းကလည္း ဒီေကာင့္အေႀကာင္း သိသားနဲ႔'' ေပၚေဌးက ရဲေမာ္ကို အၿပစ္တင္သည္။
''သူ႔တစ္ေယာက္တည္းကြက္ၿပီး ခ်န္ထားလို႔ ၿဖစ္မလားကြ၊ ေတာ္ႀကာ... ဒီေကာင္ သိသြားရင္ ၿပႆနာ ရွာလိမ့္မယ္၊ သူ႔အေႀကာင္းလည္းသိသားနဲ႔''
''ေမ့မ်ား ေမ့ေနလား မသိဘူး''
''ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာထားတာပါကြာ၊ လာမွာပါ၊ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ႀကည့္ လိုက္ပါဦး''
လက္ႏွိပ္စက္ သမားက-
''ေစာင့္လို႔ မၿဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ခုခ်ိန္ သြားမွ ၊ ေတာ္ႀကာ ေနာက္က်ေနလို႔ဆိုၿပီး တရားသူႀကီး က တၿခားအမႈ တစ္ခု ေခၚၿပီး စစ္ေနရင္ တေမ့တေမာ ေစာင့္ေနရမယ္''
ဟုသတိေပးသည္။
''ကဲ...ဒါဆိုလည္း သြားႀကမယ္၊ သူဟာသူ အခ်ိန္မီ ေရာက္မလာတာေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူး''
တရားရံုးဆီသို႔ လမ္းေလွ်က္သြားႀကသည္။ ဒီေတာ့မွ ရံုးေပါက္၀မွာ ၿမိန္႔ၿမိန္႔ႀကီး ရပ္ေစာင့္ေနေသာ ေကာင္းထြန္း ကို ေတြ႔ႀကရေလသည္။
''မင္းက ဘယ္လို ၿဖစ္ရတာလဲ''
ေပၚေဌး မေၿပာႏိုင္ခင္ ရဲေမာ္က ဦးေအာင္ ေမးေပးလိုက္သည္။ ေကာင္းထြန္းက သိပ္အေရးမႀကီးဟန္ၿဖင့္-
''မင္း အရက္နာက်ေနလို႔ မလာႏိုင္ဘူး ထင္ေနတာ''
ဟု ေပၚေဌးက မေက်မခ်မ္းေၿပာေတာ့-
''အရက္နာက်ရမွာက ဒီေန႔မဟုတ္ဘူး၊ မနက္ၿဖန္ မနက္မွ က်ရမွာ၊ ဒီည ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း ရွိတယ္ေလ၊ တ၀ႀကီး ကိုင္ရမွာ''
''ဘာပြဲလဲ''
''ဘတ္ခ်လာႏိုက္ေလကြာ၊ ကိုေပၚက ဒကာခံမယ့္ပြဲ''
''ဘာ... ငါက ဘတ္ခ်လာႏိုက္ လုပ္ရမယ္... ဟုတ္လား၊ အခုဟာက တကယ္ လက္ထပ္တာမွ မဟုတ္ဘဲကြ''
''ဟင္... တကယ္ မဟုတ္ဘူလား၊ ဒါဆို မင္းက ရင္ရင္ၿငိမ္းကို အတည္လိုလိုနဲ႔ လွည့္စားၿပီး လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ အတု လုပ္မလို႔ေပါ့ေလ''
''ဟာ... ေဟ့ေကာင္၊ အလိုလိုကမွ ငါ့ကို ၀ိုင္းၿပီး မယံုသကၤာၿဖစ္ေနရတဲ့ႀကားထဲ၊ မင္းက ေလွ်ာက္ေၿပာ ေနတယ္''
''အဲဒါေႀကာင့္ေပါ့ကြ၊ မင္းကသာ ဘတ္ခ်လာႏိုက္ လုပ္လိုက္ရင္ တကယ္ အစစ္အမွန္ပဲ ဆိုတာ သက္ေသ ၿပၿပီးသား ၿဖစ္သြားတာေပါ့''
''မင္းကေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ေသာက္ရမလဲ ဆိုတာပဲစဥ္းစားေနတာ''
''ေမာင္ေကာင္းေၿပာတာ မွန္တယ္ကြာ၊ ဒီည တစ္ပြဲ ေပးလိုက္ရင္ပိုၿပီးေတာ့ တရား၀င္ သြားမယ္''
ကံညြန္႔ေမာင္က ေကာင္းထြန္းဘက္မွ ၀င္ေထာက္ခံလိုက္သည္။
''ကဲ...ၿပီးေရာကြာ ၿပီးေရာ''
ရံုးခန္းထဲ ၀င္သြားေသာ လက္ႏွိပ္စက္သမား ၿပန္ထြက္လာၿပီး-
''ကဲ... လာႀက၊ လာႀက၊ အဆင္သင့္ ၿဖစ္ၿပီး''
ဟု ေၿပာၿပီး ရံုးခန္းထဲေခၚသြားသည္။
တရားသူႀကီးသည္ အသက္ ေလးဆယ္ငါးေလာက္ပဲ ရွိဦးမည္။ ဦးေႏွာက္ပူေအာင္ စဥ္စားလြန္းလို႔လားေတာ့ မသိ။ ထိပ္ေၿပာင္စၿပဳေနၿပီ။ ေပ်ာ္တတ္ပံုရသည္။ သေဘာလည္း ေကာင္းမယ့္ပံုစံပဲ။
''တေပ်ာ္ႀကီးပါလားေဟ့''
ဟု ခရီးဦးႀကိဳၿပဳရင္း ႏႈတ္ဆက္သည္။
''ကဲ... ထံုးစံအတိုင္း ေမးရဦးမယ္၊ မိန္းကေလးကို အဓိကထားၿပီးေမးမယ္၊ ငါ့တူမက... ေဟာဒီကအဲ...ေမာင္ေပၚေဌးနဲ႔ လက္ထပ္မယ့္ကိစၥမွာ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုယ္လက္ထပ္မွာ လား၊ တစ္စံု တစ္ေယာက္ က ၿခိမ္းေၿခာက္ အက်ပ္ကိုင္လို႔လား''
ရင္ရင္ၿငိမ္း သည္ အိမ္မက္ မက္သလို ၿဖစ္ေန၏။ မ်က္လံုးေလးကလယ္ ကလယ္ ၿဖစ္ေနရာမွ အေႏွာင္းကို လက္ညွိုး ထိုးၿပၿပီး...
''သူ... သူ တိုက္တြန္းလို႔''
တရားသူႀကီးက မ်က္ႏွာတည္သြားၿပီ-
''ဘာ... ငါ့တူမ ကိုယ္တိုင္ သေဘာတူလိုွ႔ မဟုတ္ဘူးေပါ့''
''မဟုတ္ပါဘူး''
အားလံုး မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ကုန္ႀကသည္။ ေပၚေဌးက-
''နင္... နင္... ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေၿပာေနတာလဲ''
တရားသူႀကီးက လက္ကာၿပလိုက္ၿပီး-
''ဒါဆိုရင္ေတာ့... ''
''ဟာ... မဟုတ္ေသးဘူး၊ နားလည္မႈလြဲေနၿပီ၊ သူ ေၿပာတာက သေဘာတူလို႔ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ေၿပာတာ၊ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား ရင္ၿငိမ္း''
ရင္ရင္ၿငိမ္းက ေခါင္ညိတ္ၿပန္သည္။ တရားသူႀကီးက ရင္ရင္ၿငိမ္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲ ခတ္ႀကည့္သည္။ အေတြ႔အႀကံဳ ရင့္က်က္သူပီပီ အေၿခအေနကို နားလည္လိုက္သည္။
ေပၚေဌးက ကံညြန္႔ေမာင္ႏွင့္ အတူသြားသည္။ အေႏွာင္းႏွင့္ ေဒစီပြင့္တုိ႔က ရင္ရင္ျငိမ္းကုိ ေခၚလာမည္။ ရဲေမာ္ က စီစဥ္စရာေတြ အဆင္သင့္လုပ္ထားဖုိ႔ ၾကိဳတင္သြားႏွင့္သည္။ လက္ထက္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္တဲ့ အေတြ႔ အၾကဳံ ကုိ ေလ့လာရေအာင္၊ ကုိယ့္အလွည့္က်ရင္လည္း တရားရုံးနဲ႔ စိမ္းမေနရေအာင္ သူ႕ေကာင္မေလး ျမရီဝင္း ကုုိ ေခၚလာခဲ့မည္ဟု ဆုိသည္။
ခ်ိန္းထားတဲ့ ေနရာ ေရာက္ေတာ့ သူတုိ႕ခ်ည္း မဟုတ္ဘဲ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ျပဳံတစ္မၾကီးကုိပါ ေတြ႔လုိက္ ရေလသည္။
''ဟင္--- လူေတြက မ်ားလွေခ်လား''
ဟု ေပၚေဌးက တအံ့တၾသ ေမးလုိက္ေတာ့ ရဲေမာ္က-
''ေအးကြ ----သက္ေသလက္မွတ္ထုိးေပးဖုိ႔ေလ''
''သက္ေသက ႏွစ္ေယာက္ဆုိ ရတာပဲ၊ ဒီေလာက္ အမ်ားၾကီးလုိလုိ႕လား ''
''လုိတာေပါ့ကြ ၊သက္ေသမ်ားေတာ့ ပုိျပီး ခုိင္လုံတာေပါ့ ၊ တကယ္လုိ႔ ေနာက္ပုိင္းမွာ မင္းျပႆနာလုပ္ရင္ အားလုံး က မင္းကုိ ဝုိင္းဗ်င္းၾကမွာပဲ''
''မင္း တို႔ က ငါ့ကိုခုထိ မယံုႀကေသးဘူးလား၊ ဘာလဲ... ရင္ၿငိမ္းကို ထိုင္ကန္ေတာ့ၿပီး သစၥာ ဆိုမွ ယံုႀက မွာလား''
ေပၚေဌး က ေၿပာရင္းထိုင္ခ်မည့္ဟန္ လုပ္လိုက္သည္။ ေနာက္လို႔ ေနာက္မွန္း မသိေသာ ရင္ရင္ၿငိမ္းက-
''အို... မလုပ္ပါနဲ႔၊ ငရဲႀကီးေနပါ့မယ္''
ဟု ပ်ာပ်ာသလဲ တားလိုက္သၿဖင့္ ရယ္ႀကရေသးသည္။ ေအဘီေက်ာ္က ေခါင္းတညိတ္ ညိတ္ လုပ္ေနရာမွ-
''ေအးကြာ... ငါလည္း လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ ဘယ္လိုလုပ္ရတယ္၊ ဘာေတြ လိုအပ္တယ္ဆိုတာ ေလ့လာ ထားရမယ္၊ ဒါမွ ငါတို႔ အလွည့္က်ရင္ လြယ္ကူသြားမွာ၊ ဟုတ္ တယ္ မဟုတ္လာေဟ့ အေႏွာင္း''
ဟု လွမ္းေၿပာသည္။ အေႏွာင္းက-
''ငေက်ာ္... သူမ်ားေတြ မဂၤလာယူေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါရန္မၿဖစ္ခ်င္ဘူး၊ နင့္ပါးစပ္ပုပ္ႀကီးကို ပိတ္ထားစမ္း''
ဟု ၿပန္ခြပ္သည္။ ခ်က္ေကာင္း ေစာင့္ေနေသာ ေအာင္ခ်ိဳက-
''ေနစမ္းပါဦး ေက်ာ္ႀကီးရာ၊ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ မင္းက သတို႔သားအေေနနဲ႔ လက္မွတ္ထိုးမွာ လား၊ သတို႔သမီး အေန နဲ႔ လက္မွတ္ထိုးမွာလား''
ဟု သိပ္ထည့္လိုက္သည္။ လက္ႏွိပ္စက္သမားသည္ တ၀ါး၀ါး တဟားဟားလုပ္ရင္း ေနာက္ေၿပာင္ ေနႀကေသာ သူတို႔အုပ္စုကို အေတာ္သေဘာက်ေနသည္။ သူကလည္ အသက္ သံုးဆယ္ ၀န္းက်င္ ခန္႔ လူရြယ္ပိုင္းသာ ၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ ေရာၿပီး ေပ်ာ္ေနၿခင္း ၿဖစ္၏။
''လက္ထပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္စီစဥ္ေပးခဲ့တာ မ်ားၿပီ၊ ဒီတစ္ခါေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ မရွိ ဘူး၊ ဒီေလာက္ သက္ေသ လက္မွတ္ထိုးမယ့္သူမ်ားတာလည္း မႀကံဳဖူးဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဂုဏ္ၿပဳတဲ့အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သက္ေသအၿဖစ္ လက္မွတ္၀င္ထိုးခ်င္တယ္ဗ်ာ''
''ဟာ... ဘယ္ၿဖစ္မလဲ၊ အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ'' ဟု ေပၚေဌးက ၿငင္းသည္။
''လုပ္ပါဗ်ာ... ေပ်ာ္လို႔ပါ ဒီလိုလုပ္... ကၽြန္ေတာ့္ ၀န္ေဆာင္ခကို ေလွ်ာ့ယူမယ္ေလ''
''မၿဖစ္ပါဘူး၊ အလိုလိုကမွ လူေတြ မ်ားေနရတဲ႔ႀကားက''
''မင္းကလည္းကြာ၊ တစ္ေယာက္ ပိုသြားရံုနဲ႔ ၿပႆနာ မရွိပါဘူး၊ ပိုေတာင္ ခိုင္လံုသြား ေသးတယ္''
ရဲေမာ္က ဟိုလူဘက္က ၀င္ေထာက္ခံသည္။ ေပၚေဌးကိုလည္း ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ဆြဲေခၚသြားၿပီး-
''ငါတို႔ေတြ အလွည့္က်ရင္လည္း သူ႔ကို အကူအညီေတာင္းရဦးမွာကြ၊ ခြင့္ၿပဳလိုက္ပါကြာ၊ ဒီလိုလူမ်ိဳး က ေပါင္းထားတာ မမွားဘူး''
''ဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာကြာ''
လက္ႏွိပ္စက္သမားက ေက်နပ္သြားသည္။ လက္ပတ္နာရီကို ႀကည့္ၿပီး-
''ကဲ... အခ်ိန္က်ၿပီ၊ သြားႀကရေအာင္''
'' ေနဦး... တစ္ေယာက္ လိုေသးတယ္''
''ဘယ္သူလဲ''
''ေကာင္းထြန္း''
''ဟာကြာ... ဒီေကာင့္ကို ဘာၿဖစ္လို႔ ေခၚရတာလဲ၊ အၿမဲတမ္း ေလးတိေလးကန္နဲ႔၊ ဘယ္ေတာ့ၿဖစ္ၿဖစ္ ခ်ိန္း လိုက္ရင္ ေနာက္က်တာခ်ည္းပဲ၊ ေမ့လည္း ေမ့တတ္တယ္''
''ငါ့စိတ္ထင္ေတာ့ ဒီေကာင္ ထံုးစံအတိုင္း အပ်င္းထူေနတာ ၿဖစ္မယ္၊ ဘာမွလည္း မလုပ္ဘဲနဲ႔ သိပ္ပင္ပန္း ေနၿပီဆိုၿပီ အိပ္ရာထဲ ေခြေနလိုက္၊ မၿဖစ္ေသးပါဘူးဆိုၿပီး မ်က္ႏွာထသစ္လိုက္၊ မလန္းဘူးဆိုၿပီး ပက္လက္ ကုလားထိုင္ မွာႏွပ္လိုက္၊ သြားမွေကာင္း မယ္ဆိုၿပီး အ၀တ္အစား ထလဲ၊ ေနာက္က်ေနၿပီ... မထူး ေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ၿပန္လွဲ၊ ခ်ီတံုခ်တံု လုပ္ေနတာ ၿဖစ္ရမယ္''
''ခက္တာပဲကြာ၊ မင္းကလည္း ဒီေကာင့္အေႀကာင္း သိသားနဲ႔'' ေပၚေဌးက ရဲေမာ္ကို အၿပစ္တင္သည္။
''သူ႔တစ္ေယာက္တည္းကြက္ၿပီး ခ်န္ထားလို႔ ၿဖစ္မလားကြ၊ ေတာ္ႀကာ... ဒီေကာင္ သိသြားရင္ ၿပႆနာ ရွာလိမ့္မယ္၊ သူ႔အေႀကာင္းလည္းသိသားနဲ႔''
''ေမ့မ်ား ေမ့ေနလား မသိဘူး''
''ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာထားတာပါကြာ၊ လာမွာပါ၊ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ႀကည့္ လိုက္ပါဦး''
လက္ႏွိပ္စက္ သမားက-
''ေစာင့္လို႔ မၿဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ခုခ်ိန္ သြားမွ ၊ ေတာ္ႀကာ ေနာက္က်ေနလို႔ဆိုၿပီး တရားသူႀကီး က တၿခားအမႈ တစ္ခု ေခၚၿပီး စစ္ေနရင္ တေမ့တေမာ ေစာင့္ေနရမယ္''
ဟုသတိေပးသည္။
''ကဲ...ဒါဆိုလည္း သြားႀကမယ္၊ သူဟာသူ အခ်ိန္မီ ေရာက္မလာတာေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူး''
တရားရံုးဆီသို႔ လမ္းေလွ်က္သြားႀကသည္။ ဒီေတာ့မွ ရံုးေပါက္၀မွာ ၿမိန္႔ၿမိန္႔ႀကီး ရပ္ေစာင့္ေနေသာ ေကာင္းထြန္း ကို ေတြ႔ႀကရေလသည္။
''မင္းက ဘယ္လို ၿဖစ္ရတာလဲ''
ေပၚေဌး မေၿပာႏိုင္ခင္ ရဲေမာ္က ဦးေအာင္ ေမးေပးလိုက္သည္။ ေကာင္းထြန္းက သိပ္အေရးမႀကီးဟန္ၿဖင့္-
''မင္း အရက္နာက်ေနလို႔ မလာႏိုင္ဘူး ထင္ေနတာ''
ဟု ေပၚေဌးက မေက်မခ်မ္းေၿပာေတာ့-
''အရက္နာက်ရမွာက ဒီေန႔မဟုတ္ဘူး၊ မနက္ၿဖန္ မနက္မွ က်ရမွာ၊ ဒီည ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း ရွိတယ္ေလ၊ တ၀ႀကီး ကိုင္ရမွာ''
''ဘာပြဲလဲ''
''ဘတ္ခ်လာႏိုက္ေလကြာ၊ ကိုေပၚက ဒကာခံမယ့္ပြဲ''
''ဘာ... ငါက ဘတ္ခ်လာႏိုက္ လုပ္ရမယ္... ဟုတ္လား၊ အခုဟာက တကယ္ လက္ထပ္တာမွ မဟုတ္ဘဲကြ''
''ဟင္... တကယ္ မဟုတ္ဘူလား၊ ဒါဆို မင္းက ရင္ရင္ၿငိမ္းကို အတည္လိုလိုနဲ႔ လွည့္စားၿပီး လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ အတု လုပ္မလို႔ေပါ့ေလ''
''ဟာ... ေဟ့ေကာင္၊ အလိုလိုကမွ ငါ့ကို ၀ိုင္းၿပီး မယံုသကၤာၿဖစ္ေနရတဲ့ႀကားထဲ၊ မင္းက ေလွ်ာက္ေၿပာ ေနတယ္''
''အဲဒါေႀကာင့္ေပါ့ကြ၊ မင္းကသာ ဘတ္ခ်လာႏိုက္ လုပ္လိုက္ရင္ တကယ္ အစစ္အမွန္ပဲ ဆိုတာ သက္ေသ ၿပၿပီးသား ၿဖစ္သြားတာေပါ့''
''မင္းကေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ေသာက္ရမလဲ ဆိုတာပဲစဥ္းစားေနတာ''
''ေမာင္ေကာင္းေၿပာတာ မွန္တယ္ကြာ၊ ဒီည တစ္ပြဲ ေပးလိုက္ရင္ပိုၿပီးေတာ့ တရား၀င္ သြားမယ္''
ကံညြန္႔ေမာင္က ေကာင္းထြန္းဘက္မွ ၀င္ေထာက္ခံလိုက္သည္။
''ကဲ...ၿပီးေရာကြာ ၿပီးေရာ''
ရံုးခန္းထဲ ၀င္သြားေသာ လက္ႏွိပ္စက္သမား ၿပန္ထြက္လာၿပီး-
''ကဲ... လာႀက၊ လာႀက၊ အဆင္သင့္ ၿဖစ္ၿပီး''
ဟု ေၿပာၿပီး ရံုးခန္းထဲေခၚသြားသည္။
တရားသူႀကီးသည္ အသက္ ေလးဆယ္ငါးေလာက္ပဲ ရွိဦးမည္။ ဦးေႏွာက္ပူေအာင္ စဥ္စားလြန္းလို႔လားေတာ့ မသိ။ ထိပ္ေၿပာင္စၿပဳေနၿပီ။ ေပ်ာ္တတ္ပံုရသည္။ သေဘာလည္း ေကာင္းမယ့္ပံုစံပဲ။
''တေပ်ာ္ႀကီးပါလားေဟ့''
ဟု ခရီးဦးႀကိဳၿပဳရင္း ႏႈတ္ဆက္သည္။
''ကဲ... ထံုးစံအတိုင္း ေမးရဦးမယ္၊ မိန္းကေလးကို အဓိကထားၿပီးေမးမယ္၊ ငါ့တူမက... ေဟာဒီကအဲ...ေမာင္ေပၚေဌးနဲ႔ လက္ထပ္မယ့္ကိစၥမွာ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုယ္လက္ထပ္မွာ လား၊ တစ္စံု တစ္ေယာက္ က ၿခိမ္းေၿခာက္ အက်ပ္ကိုင္လို႔လား''
ရင္ရင္ၿငိမ္း သည္ အိမ္မက္ မက္သလို ၿဖစ္ေန၏။ မ်က္လံုးေလးကလယ္ ကလယ္ ၿဖစ္ေနရာမွ အေႏွာင္းကို လက္ညွိုး ထိုးၿပၿပီး...
''သူ... သူ တိုက္တြန္းလို႔''
တရားသူႀကီးက မ်က္ႏွာတည္သြားၿပီ-
''ဘာ... ငါ့တူမ ကိုယ္တိုင္ သေဘာတူလိုွ႔ မဟုတ္ဘူးေပါ့''
''မဟုတ္ပါဘူး''
အားလံုး မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ကုန္ႀကသည္။ ေပၚေဌးက-
''နင္... နင္... ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေၿပာေနတာလဲ''
တရားသူႀကီးက လက္ကာၿပလိုက္ၿပီး-
''ဒါဆိုရင္ေတာ့... ''
''ဟာ... မဟုတ္ေသးဘူး၊ နားလည္မႈလြဲေနၿပီ၊ သူ ေၿပာတာက သေဘာတူလို႔ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ေၿပာတာ၊ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား ရင္ၿငိမ္း''
ရင္ရင္ၿငိမ္းက ေခါင္ညိတ္ၿပန္သည္။ တရားသူႀကီးက ရင္ရင္ၿငိမ္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲ ခတ္ႀကည့္သည္။ အေတြ႔အႀကံဳ ရင့္က်က္သူပီပီ အေၿခအေနကို နားလည္လိုက္သည္။
''ဟုတ္တယ္ေတြ... မဟုတ္ဘူးေတြနဲ႔ ရႈပ္ကုန္ၿပီ ၊ ကဲ ကဲ... ရွင္းရွင္းေလးပဲ ေမးမယ္၊ မရင္ရင္ၿငိမ္းက ေမာင္ေပၚေဌးကို လက္ထပ္ခ်င္သလား''
ရင္ရင္ၿငိမ္းက ေပၚေဌးကို တစ္ခ်က္ ႀကည့္သည္။ ေပၚေဌးမွာပင္နတီ ကန္သြင္းခံရခါနီး ဂိုးသမားတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာထားလုိ ၿဖစ္ေန၏။ ရင္ရင္ၿငိမ္းက ေခါင္းညိတ္ၿပသည္။ တရားသူႀကီးက-
''ႏႈတ္က ဖြင့္ေၿပာမွ တရား၀င္တယ္''
''ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ့''
''ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုယ္ လက္ထပ္ခ်င္တာလား''
''ရွင္... ဟုတ္ပါတယ္''
''ကဲ... ဟုတ္ၿပီ၊ ဒါဆို လက္မွတ္ထိုး''
လက္မွတ္ထိုးၿပီးႀကေတာ့ တရားသူႀကီးက ဆံုးမစကား အနည္းငယ္ေၿပာသည္။
''ကဲ ကဲ... သြားလို႔ရၿပီ''
ထိုစဥ္တြင္ ေအဘီေက်ာ္က တစ္စခန္း ထသည္။
''ဦးေလး... အဲ...ဆရာ... အဲ အဲ တရားသူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေလာက္ ေမးပါရေစ''
''မင္း ေခၚခ်င္သလို ေခၚပါကြာ၊ အဘလို႔ မေခၚရင္ ၿပီးတာပဲ၊ ကဲ... ဘာေမးခ်င္လို႔လဲ''
''ဒီလိုပါ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ လုပ္ခ်င္ပါတယ္၊ တစ္ခုရွိတာက သတို႔သမီးဘက္က မေသခ်ာေသးဘူး၊ သတို႔သားအေနနဲ႔ပဲ တစ္ဖက္သတ္ ႀကိဳတင္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးထားလုိ႔ မရဘူးလား''
''မရဘူး၊ ရံုးေတာ္ေရွ႕မွာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ရွိမွ ထိုးလို႔ရမယ္''
''ရံုးေရွ႕မွာေတာ့ ရွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္... ''
ဆိုၿပီး အေႏွာင္းကို ၿပံဳးေစ့ေစ့ လုပ္ရင္းလွမ္းႀကည့္သည္။ အေႏွာင္းမွာ ဘာမွမေၿပာသာ သၿဖင့္ အံႀကိတ္ၿပီး မ်က္ေစာင္းသာ ထိုးေနရသည္။
ရံုးအၿပင္ကို ေရာက္လွ်င္ေတာ့ ေအဘီေက်ာ္ မစားသာဘူးသာမွတ္။
''ငါ့စိတ္ထင္ေတာ့ကြာ၊ ေက်ာ္ႀကီးလို အသားမည္းမည္း၊ အရပ္ရွည္ရွည္ေတာက္ေတာက္၊ ခါးက ကိုင္းကိုင္း၊ ေခတ္ေဟာင္းက မ်က္မွန္နဲ႔ ပံုတံုးႀကီးဟာ ဒီရံုးကို လာခြင့္ရမယ့္ ေကာင္မ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး''
ကံညြန္႔ေမာင္က ေၿပာေတာ့ ေကာင္းထြန္းက-
''ဘယ္ေၿပာႏိုင္မလဲကြ၊ လက္ထပ္ဖို႔ မဟုတ္ဘဲ တၿခားအမႈတစ္ခုခုနဲ႔ လာခ်င္လာေန ရမွာေပါ့''
ထိုအခါ တရားသူႀကီးက-
''ေဟ့ေကာင္ေတြ... တရားရံုးထဲမွာ အဲဒီလို နိမိတ္မရွိတဲ႔ စကားမ်ိဳး မေၿပာရဘူးကြ၊ ေတာ္ေတာ္ရႈပ္ တဲ့ ေကာင္ေတြ၊ သြားႀကေတာ့ကြာ... သြားႀကေတာ့ ၊ ငါ အလုပ္ေတြ ရွိေသးတယ္''
ဟု ရယ္ရယ္ေမာေမာ ႏွင္ထုတ္လိုက္သည္။
သူတို႔အုပ္စု တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေနာက္ရင္းေၿပာရင္းထြက္သြားႀကသည္။ တရားသူႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္ ေနရသၿဖင့္ ေပၚေဌးႏွင့္ ရင္ရင္ၿငိမ္းတို႔ေနာက္မွာ က်န္ေနခဲ့ သည္။ ရင္ရင္ၿငိမ္းမွာ ခုခ်ိန္ထိ အိပ္မက္ မၿပယ္ေသးသလုိ ၿဖစ္ေန၏။ ေပၚေဌးက ရင္ရင္ၿငိမ္း ၏လက္ကို ဆုပ္ကိုင္းလိုက္သည္။ သူ႔ လက္ကေလး က ေအးစက္ေနသည္။ ရင္ရင္ၿငိမ္းက လက္ကို အသာရုန္းထြက္လိုက္ၿပီး-
''အို... လူေတြႀကားထဲမွာ''
''တို႔ေတြ လက္ထပ္ၿပီးႀကၿပီပဲ၊ ကိုယ့္မိန္းမလက္ ကိုယ္ကိုင္တာ ဘာၿဖစ္လဲ''
''ဟယ္... နင့္စကားကလည္း ရင့္သီးလိုက္တာ''
ဟု ေၿပာရင္း ရင္ရင္ၿငိမ္း၏ မ်က္ႏွာ ရဲခနဲ ၿဖစ္သြား၏။
------------------------------------------------------------------------
''ငါတို႔ လက္ထပ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးေရွ႕မွာ လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကတာ၊ အခု လည္း အားလံုး သေဘာတူမွ ကြာရွင္းေပးႏိုင္မယ္၊ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ သက္ေသအျဖစ္နဲ႔ ပါခဲ့တဲ့ လူေတြ တစ္ေယာက္ မက်န္ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာလည္း သက္ေသလတ္မွတ္ထိုးေပးရ မယ္၊ ငါ လိုခ်င္တာ အဲဒါပဲ"
ရင္ရင္ၿငိမ္း၏ေတာင္းဆိုခ်က္ ျဖစ္သည္။ ထိုေတာင္းဆိုခ်က္သည္ ေစ်းဆစ္လုိ႔ရမည္ မဟုတ္။ "နင္ လိုခ်င္တာ အကုန္ ရေစရမယ္"ဟု ေပၚေဌးက အေလာသံုးဆယ္ ကတိေပးခဲ့ မိ၏။ ရင္ရင္ၿငိမ္းက အိမ္၊ အတြင္းပစၥည္း ေငြေၾကး စသည္တို႔ ေတာင္းလိမ့္မည္ဟု ထင္ခဲ့ သည္။
တကယ္ေတာ့ သူ စိတ္ေလာႀကီးၿပီး မဆင္ျခင္၊ မသံုးသပ္မိခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ရင္ရင္ၿငိမ္း သည္ ဘာကိုမွ မက္ေမာ တြယ္တာ တတ္သူ မဟုတ္။ သူ ၀ယ္ေပးထားေသာ လက္၀တ္ လက္စားေတြကိုေတာင္ ဆင္ျမန္းေလ့ မရွိ။ အလွဴမဂၤလာေဆာင္ အခမ္းအနားေတြ သြားတဲ့အခါ သူကပဲ အတင္း ၀တ္ဆင္ခိုင္း ရသည္။ စိန္နားကပ္ကိုလည္း ႀကီးလြန္းတယ္၊ အေရာင္တလက္လက္နဲ႔ ႀကြား၀ါသလို ၿဖစ္ေနတယ္ ဆိုလို႔ အပါး၀ိုင္း ခပ္ေသးေသး ၿခယ္နားကပ္ေလး ၀ယ္ေပးထားရတာ။
ဒီေလာက္ ႏွစ္အေတာ္ႀကာေအာင္ ေပါင္းလာတဲ့ ကိုယ့္မိန္းမအေႀကာင္း ကိုယ္ သိဖို႔ေကာင္း သည္။ အေလာတႀကီး ဆံုးၿဖတ္တတ္၊ လုပ္တတ္ ကိုင္တတ္ေသာ မိမိကိုယ္ကိုပင္ အၿပစ္တင္ရေတာ့မည္။
ခုမွေတာ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္။ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ သက္ေသလက္မွတ္ ထိုးထားတဲ့ လူေတြက္ အမ်ားႀကီး။ အားလံုး ကို လိုက္ၿပီး စည္းရံုးဖို႔ဆိုတာ မလြယ္။ အကုန္ေလာက္နီး ပါးက ရင္ရင္ၿငိမ္း ဘက္ေတာ္သားေတြ။ ကိုယ့္စကား ကို ယံုမယ့္လူက မရွိသေလာက္ပဲ။ ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ အေႀကာင္းၿပခ်က္ခိုင္လံုသည္ ၿဖစ္ေစ၊ ကြာရွင္း စာခ်ဳပ္ေပၚမွာ သက္ေသအၿဖစ္ လက္မွတ္ထိုးေပးဖို႔ကေတာ့ ခါးခါးသီးသီး ၿငင္းဆန္မယ့္သူေတြသာ မ်ားမွာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိ၏။
ဒါကို သိလို႔လည္း ရင္ရင္ၿငိမ္းက ခုလိုေတာင္းဆိုၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ေပၚေဌး ဆိုတဲ့ေကာင္ ကလည္း ဒါမ်ိဳး စိန္ေခၚ လာၿပီဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲတဲ့ကိစၥၿဖစ္ၿဖစ္၊ ဘယ္လို အဟန္႔ အတားမ်ိဳးပဲ ရွိရွိ၊ မၿဖစ္ ၿဖစ္ေအာင္ မရမေန က်ားကုတ္က်ားခဲ လုပ္တတ္တဲ့ ေကာင္မ်ိဳးပဲ။ ေတြ႔ႀကေသးတာေပါ့ ရင္ၿငိမ္းရယ္... ဟု စိတ္ ထဲက က်ိတ္ၿပီး ႀကံဳး၀ါးလိုက္သည္။
ဆက္ရန္
.
ရင္ရင္ၿငိမ္း၏ေတာင္းဆိုခ်က္ ျဖစ္သည္။ ထိုေတာင္းဆိုခ်က္သည္ ေစ်းဆစ္လုိ႔ရမည္ မဟုတ္။ "နင္ လိုခ်င္တာ အကုန္ ရေစရမယ္"ဟု ေပၚေဌးက အေလာသံုးဆယ္ ကတိေပးခဲ့ မိ၏။ ရင္ရင္ၿငိမ္းက အိမ္၊ အတြင္းပစၥည္း ေငြေၾကး စသည္တို႔ ေတာင္းလိမ့္မည္ဟု ထင္ခဲ့ သည္။
တကယ္ေတာ့ သူ စိတ္ေလာႀကီးၿပီး မဆင္ျခင္၊ မသံုးသပ္မိခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ရင္ရင္ၿငိမ္း သည္ ဘာကိုမွ မက္ေမာ တြယ္တာ တတ္သူ မဟုတ္။ သူ ၀ယ္ေပးထားေသာ လက္၀တ္ လက္စားေတြကိုေတာင္ ဆင္ျမန္းေလ့ မရွိ။ အလွဴမဂၤလာေဆာင္ အခမ္းအနားေတြ သြားတဲ့အခါ သူကပဲ အတင္း ၀တ္ဆင္ခိုင္း ရသည္။ စိန္နားကပ္ကိုလည္း ႀကီးလြန္းတယ္၊ အေရာင္တလက္လက္နဲ႔ ႀကြား၀ါသလို ၿဖစ္ေနတယ္ ဆိုလို႔ အပါး၀ိုင္း ခပ္ေသးေသး ၿခယ္နားကပ္ေလး ၀ယ္ေပးထားရတာ။
ဒီေလာက္ ႏွစ္အေတာ္ႀကာေအာင္ ေပါင္းလာတဲ့ ကိုယ့္မိန္းမအေႀကာင္း ကိုယ္ သိဖို႔ေကာင္း သည္။ အေလာတႀကီး ဆံုးၿဖတ္တတ္၊ လုပ္တတ္ ကိုင္တတ္ေသာ မိမိကိုယ္ကိုပင္ အၿပစ္တင္ရေတာ့မည္။
ခုမွေတာ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္။ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ သက္ေသလက္မွတ္ ထိုးထားတဲ့ လူေတြက္ အမ်ားႀကီး။ အားလံုး ကို လိုက္ၿပီး စည္းရံုးဖို႔ဆိုတာ မလြယ္။ အကုန္ေလာက္နီး ပါးက ရင္ရင္ၿငိမ္း ဘက္ေတာ္သားေတြ။ ကိုယ့္စကား ကို ယံုမယ့္လူက မရွိသေလာက္ပဲ။ ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ အေႀကာင္းၿပခ်က္ခိုင္လံုသည္ ၿဖစ္ေစ၊ ကြာရွင္း စာခ်ဳပ္ေပၚမွာ သက္ေသအၿဖစ္ လက္မွတ္ထိုးေပးဖို႔ကေတာ့ ခါးခါးသီးသီး ၿငင္းဆန္မယ့္သူေတြသာ မ်ားမွာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိ၏။
ဒါကို သိလို႔လည္း ရင္ရင္ၿငိမ္းက ခုလိုေတာင္းဆိုၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ေပၚေဌး ဆိုတဲ့ေကာင္ ကလည္း ဒါမ်ိဳး စိန္ေခၚ လာၿပီဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲတဲ့ကိစၥၿဖစ္ၿဖစ္၊ ဘယ္လို အဟန္႔ အတားမ်ိဳးပဲ ရွိရွိ၊ မၿဖစ္ ၿဖစ္ေအာင္ မရမေန က်ားကုတ္က်ားခဲ လုပ္တတ္တဲ့ ေကာင္မ်ိဳးပဲ။ ေတြ႔ႀကေသးတာေပါ့ ရင္ၿငိမ္းရယ္... ဟု စိတ္ ထဲက က်ိတ္ၿပီး ႀကံဳး၀ါးလိုက္သည္။
ဆက္ရန္
.
