ဒီဘက္ႏွစ္ေတြမွာ အသည္းေရာဂါနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အသံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားလာ ရတယ္။ ဘီပိုး၊ စီပိုးနဲ႔ အသည္းေျခာက္တာတဲ့။ ခႏၶာရွိရင္ ေရာဂါရွိမယ္ဆုိတာ သိပါတယ္။ အရင္ တုန္းကေတာ့ အရက္ေသာက္ရင္ အသည္းေရာဂါျဖစ္တတ္တယ္လုိ႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ အခု ဒီေရာဂါ ေတြက အျဖစ္မ်ားလြန္း လာၿပီး အရက္၊ ကြမ္း၊ ေဆးလိပ္ေတြနဲ႔ ဘာမွမပတ္သက္ ဘာမွမေသာက္ စားတဲ့သူေတြ လည္း ျဖစ္လာကုန္ၾကတယ္။ ျဖစ္ၿပီးရင္လဲ အမ်ားစုက အသက္ဆံုးပါးၾကရတယ္။ ဒါကို မစဥ္းစားပဲ မေန သင့္ေတာ့ ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ ဆရာဝန္မဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးဆရာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေရာဂါကို မလိုခ်င္ဘဲ လက္ခံလုိက္ရတဲ့ သူပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေတြးအေခၚနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို မွ်ေဝယံု သက္သက္ျဖင့္ သာ ေရးသားလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ေျခေထာက္ေတြ စေရာင္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ညီ အစ္ကိုလိုေန တဲ့ ဆရာဝန္ဆီကို သြားၿပီးျပပါတယ္။ ဒီဆရာဝန္က ဂ႐ုစုိက္ၾကည့္ၿပီး X-ray, Ultrasound နဲ႔ လိုအပ္ တဲ့ ေသြးစစ္ေဆးျခင္းတုိ႔ကို စစ္ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ စစ္ေဆးခ်က္ေတြကို ျပန္ ၿပီးေတာ့ အားလံုးေကာင္း ပါတယ္ဆိုၿပီး လိုအပ္တဲ့ ေဆးေတြေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေျခေထာက္ေတြက ေရာင္လုိက္၊ က်လုိက္ နဲ႔ ေနခဲ့တာ (၂၀၁၀) ေရာက္ေတာ့စၿပီး ေခါင္းေတြအၿမဲ မူးၿပီး၊ မလႈပ္ခ်င္ မကုိင္ခ်င္ ျဖစ္လာတာပါပဲ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ စစ္စရာ ရွိတာေတြ အကုန္ျပန္စစ္ၿပီးမွ အရင္ဆရာဝန္ဆီ ျပန္သြားပါတယ္။ ဆရာကလည္း ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေကာင္း ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပို ေသခ်ာေအာင္ဆိုၿပီး အထူးကုဆရာဝန္မႀကီးဆီကို လႊတ္လုိက္ ပါတယ္။ ဆရာဝန္မႀကီးဆီေရာက္ ေတာ့ ေဆး႐ံုတက္ပါဆိုၿပီး အဲဒီေန႔မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေဆး႐ံုတင္လုိက္ပါေတာ့တယ္။ ဆရာဝန္မ ႀကီးနဲ႔ ဆရာမေတြလဲ အစြမ္းကုန္ ကုသၾကပါ တယ္။ ႏွလံုး သိပ္မေကာင္းဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းသက္သာတာနဲ႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္။ ၂၀၁၁ မွာ မသကၤာ လုိ႔ ေဆး႐ံု တစ္ခါ ျပန္တက္ရတယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ စစ္ၾကည့္ေတာ့မွ (C) positive တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေလာက္ၾကာ ေအာင္ ဒုကၡျဖစ္ၿပီး ခံစားေန ခဲ့ရတာက ဘီပိုးနဲ႔ စီပိုးကို မစစ္ခဲ့ရလို႔ပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ အႀကံေပးပါရေစ။ ဘာမွမျဖစ္ေသးလဲ ဘီပိုးနဲ႔ စီပိုးကိုေတာ့ စစ္ဖို႔ လံုးဝမေမ့ပါနဲ႔၊ မပ်င္းပါ နဲ႔၊ မေၾကာက္ ပါနဲ႔။ ေမ့လုိက္ ပ်င္းလုိက္ ေၾကာက္လုိက္မိရင္ မျဖစ္ရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ ျဖစ္ လုိက္လုိ႔ ကေတာ့ ေငြကုန္မယ္၊ လူနာမယ္၊ ကံဆိုးရင္ အသက္ပါေပးလုိက္ရလိမ့္မည္။ ဘီပိုးက ကာ ကြယ္ေဆး ထိုးလုိ႔ရပါတယ္။ ထိုးျဖစ္ေအာင္ ထိုးပါ။ စီပိုးကေတာ့ အေနအထိုင္နဲ႔ ကာကြယ္ရမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ (C) Positive ဆိုေတာ့ ေၾကာက္သြားတာေပါ့။ စိတ္ဓာတ္လဲ က်သြားတယ္။ မၾကာခင္ ပဲ ေသေတာ့မယ္ လို႔ထင္တာေပါ့။ ေၾကာက္ေတာ့ လူတကာေလွ်ာက္ေမးျဖစ္တာေပါ့။ အဲဒီမွာ အသည္း ဆိုတာ အသည္းအထူးကုနဲ႔ပဲ ကုသင့္တယ္ဆိုလို႔ အသည္းအထူးကုရွိတဲ့ ေနာက္ေဆး႐ံု တစ္႐ံု ကို ေျပးခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဒုတိယေဆး႐ံုကိုေရာက္ေတာ့ အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးက ေဆး႐ံုတက္စရာမလိုဘူး။ ပိုးသတ္ေဆး (အင္တာဖရြန္) ထိုးမယ္ အသည္းအားေဆး စားထားဆိုၿပီး ေဆးေတြေပးပါတယ္။ ေနာက္ (၁၀) ရက္ ခြာခ်ိန္းၿပီး ျပန္လႊတ္လုိက္တယ္။ သူငယ္ခ်င္း D Bio နဲ႔ Eco ေအာင္ႀကီးတို႔ မိတ္ ဆက္ေပးလုိ႔လား မသိဘူး။ အေတာ္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းတာပဲ။ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့မွ စထိုး ပါၿပီဗ်ာ။ ပိုးသတ္ေဆး (အင္တာဖရြန္)။ အေျပာမ်ားသေလာက္ အခံရမဆိုးပါလားလို႔ ထင္ၿပီး ေအး ေအးေဆးေဆး ဘဲ ျပန္လာခဲ့တယ္။ တစ္ပတ္ကို တစ္လံုးထိုးရမွာတဲ့။ တစ္လံုး ႏွစ္လံုးခံႏုိင္ပါေသး တယ္။ ညအိပ္မရတာနဲ႔ အစားမစားခ်င္ တာကေတာ့ ဆိုးတယ္။ သံုးလံုးမွာ မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ေလး လံုးထိုးမဲ့ေန႔မွာ ခႏၶာကုိယ္အျပင္ စိတ္ပါ မခံႏုိင္ေတာ့လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကို မထိန္းလုိက္ႏုိင္ဘဲ ေၾကာင္ၿပီး ကေယာင္ေခ်ာက္ ခ်ားေတြ ေလွ်ာက္ေျပာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေန႔မွာဘဲ ေဆး႐ံုကိုေရာက္ ေတာ့ ဆရာဝန္ႀကီး ကို ေျပာျပလုိက္တာ ေဆး႐ံုတက္ခုိင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆရာဝန္ႀကီး လာကို မၾကည့္ေတာ့တာ ပါဘဲ။ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုကိုေခၚၿပီး ကုလုိ႔မရႏုိင္ေတာ့ ဘူး။ ဒီေတာင္ က ေက်ာ္ႏိုင္ မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အသည္းေျခာက္တာလြန္ေနၿပီလို႔ ေျပာပါေတာ့ တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အသည္း မာသြားခဲ့ၿပီေပါ့။
ေနာက္တစ္ရက္ သြင္းေနတဲ့ေဆးေတြ အကုန္ရပ္ အိမ္ ကို ျပန္လာခဲ့ၾကရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမွ မသိဘူး။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ လူနာလာေမးတဲ့ သူေတြကေတာ့ မ်ားတယ္လုိ႔ေတာ့ ထင္သား။ အဲဒီထဲ မွာ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စကားေတြက သိသင့္ေနၿပီ။ ပထဝီဦးကိုကို က ငါ့ညီ မင္းတာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္ကြာတဲ့။ လက္ကို ဆြဲၿပီး ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ေနာက္ တစ္ေယာက္က အစ္မ ေဒၚခင္ေဌး (အေရွ႕တုိင္းဇာတ္) ငါ့ေမာင္ ၾသစေၾတးလ် မွာ ဆရာေတာ္ေဟာ တဲ့ ေခြေလးဖြင့္ၿပီး တရားေလးမွတ္ေနပါတဲ့။ သူတို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို သတ္မွတ္ လိုက္ၾကၿပီေပါ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုခ်စ္စရာ (လူရႊင္ေတာ္)က ထုိင္းကိုသြားဖုိ႔ အႀကံေပးခ်ိန္ မိသားစုကလည္း ထုိင္းမွာ ကုဖို႔ အားသန္ၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘန္ေကာက္ေဆး႐ံုႀကီးကို ကၽြန္ေတာ့္အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ တပည့္ ခင္ေမာင္တင့္တို႔ အကူအညီ နဲ႔ ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူတစ္ပါးတုိင္းျပည္ကို ေရာက္လုိ႔ ျပင္ပအသြင္သ႑ာန္ေတြ တိုးတက္ လြန္းေတာ့ ကုသေရးမွာ အားကိုးမိတာ ဝန္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမန္မာႏုိင္ငံက ဆရာဝန္ႀကီး မ်ား ေပးတဲ့ေဆး ဆက္ေသာက္ပါတဲ့။ အသည္းလဲဖုိ႔ လုိသလားလို႔ေမးေတာ့ အသည္းသာ A, B, C အဆင့္ေတြ ရွိတဲ့အထဲမွာ B နဲ႔ C ၾကားအဆင့္မွာ ေရာက္ေနပါတယ္တဲ့။ အခုမလဲပါနဲ႔အံုး လိုအပ္လုိ႔ လဲရင္ လည္း ထုိင္းကိုမလာခဲ့ပါနဲ႔ အဲဒီမွာက ထုိင္း လူမ်ဳိးျခင္းသာ ဖလွယ္ေပးတာပါတဲ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မလုပ္ရဘဲ စစ္ေဆး႐ံုနဲ႔ ဘဲ ေအာင္ျမင္စြာ ျပည္ေတာ္ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ အိမ္မွာ အသည္းအားေဆးေလးစားၿပီး နားေနတုန္း ေတြ႕ပါၿပီ။ အသည္းေရာဂါ အေၾကာင္း စာအုပ္ေတြေရးေနလုိ႔ လူသိမ်ားေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အသည္းဆရာဝန္။ သူငယ္ခ်င္း မွ ငယ္သူငယ္ခ်င္းဗ်။ ေဒသေကာလိပ္မွာ တစ္ႏွစ္ထဲ အတူတက္ခဲ့တာ။ အားရွိသြားတာ ေပါ့။
သူငယ္ခ်င္း ကုိယ္ ကုေပးပါမယ္ဆိုၿပီး တစ္လေလာက္ကုလုိက္တာ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း မေျပာရင္ လည္း ကုိယ့္အျပစ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ မင္းကို ကုလို႔မရႏုိင္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ေျပာခ်င္တာ ၾကားလုိက္ ရပါတယ္။ အသည္း လဲလုိက္ရင္ေတာ့ ရႏုိင္ေသးတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္တင္းၿပီးေတာ့ ငါ ဘယ္ ေလာက္ေန ရအံုးမလဲကြာလို႔ ေမးေတာ့ ဒါလည္း မေျပာႏုိင္ဘူး။ မင္း အခု ေသြးအံရင္ အခုသြား ေတာ့မွာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မသိေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ကို ဘယ္လိုျပန္ေရာက္မွန္း မသိလုိက္ ေတာ့ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အိပ္ယာေပၚ မွာ အခ်ိန္ျပည့္ စိတ္ဖိစီးမႈနဲ႔အတူ ေနရပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘဝကို ဘယ္လို ကူးမလဲ ဆုိတာကလြဲလုိ႔ ဘာမွမရွိေတာ့ပါ။ အိႏၵိယက (Apolo) ေဆး႐ံုက Mr. ဂုတ္တား ဆိုတဲ့ ဆရာဝန္ႀကီး လာလို႔ တစ္ခါျပလုိက္ပါေသးတယ္။ အသည္း ကို ရက္ပုိင္းအတြင္း အျမန္ဆံုး လဲပါတဲ့။ (CT) ႐ုိက္ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ "Cirrhosis of Liver Portal Hypertension" တဲ့ အသည္းေျခာက္လို႔ Portal Vein ဆိုတဲ့ အသည္း ကိုသြားတဲ့ အေၾကာႀကီးပိတ္ ၿပီးေတာ့ ေရာင္ေနပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ မသိေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္က မိသားစုလည္း ေငြကုန္၊ လူပန္း၊ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိၾကေတာ့ ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေစတနာ၊ သူတို႔ေမတၱာက အိႏၵိယကိုသြားၿပီး အသည္းလဲေပး ခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုပ္ငန္းက သိန္းတစ္ေထာင္ေလာက္ကုန္မယ္၊ ေအာင္ ျမင္ရင္ ေကာင္းတယ္၊ မေအာင္ျမင္ ရင္ နစ္နာမႈေတြ မ်ားလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္မွာပဲဆိုၿပီး အသည္းအလွဴခံတဲ့ စာရြက္ေတြ လုိက္ကပ္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အကူအညီေပးေစာင့္ ေရွာက္ဖုိ႔ ညီမ ေဘဘီ၊ အစ္မႀကီး မေဒၚလီနဲ႔ တပည့္ ကိုေက်ာ္ျမ တို႔ ရန္ကုန္ကို ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ လုပ္ဖို႔ သြားၾကပါၿပီ။ ကံ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ အသည္း အလွဴရွင္ (၁၀) ေယာက္ထဲက ရမဲ့သူ ေဆးစစ္တာ ငါးေယာက္ေတာင္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမ နန္းေငြၾကည္ ကလည္း မထိန္းႏုိင္ေအာင္ ပ်ာယာခတ္ၿပီး ေဗဒင္ဆရာေတြဆီ သြားေနရရွာသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ က်န္းမာေရးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆိုးလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေတြဟာ မဲၿပီး အကြက္ေတြျဖစ္လာပါၿပီ။ အေရျပားေတြကလည္း ငါးေတြရဲ႕ အေၾကးခြံေတြ လို ျဖစ္ လာပါၿပီ။ ေျခ ေထာက္ေတြ က လည္း ေရာင္လုိက္တာ၊ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါသည္ေတြအတုိင္းပဲ။ စကား လည္း ေကာင္းေကာင္း မေျပာႏုိင္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ႏုိင္တာေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေလးထဲ မွာ ေဘာဇဥ္သုတ္ ကို ထည့္ၿပီး မျပတ္တမ္း ဖြင့္ေနေတာ့တာပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အခ်ိန္ျပည့္ ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ ဦးသိန္းေဆာင္ရဲ႕အစီအစဥ္နဲ႔ ဦးေစာဝင္းထြန္း တုိ႔ ညလံုးေပါက္ပရိတ္ေတြ လာရြတ္ေပးေနၾကပါၿပီ။ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ရန္ကုန္က ျပန္ လာတဲ့ မေဒၚလီရဲ႕ တုိက္တြန္းခ်က္နဲ႔ ေက်ာက္ဆည္နားက တမုတ္ေရႊဂူႀကီးဘုရားကို ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ၿပီး လုိက္သြားပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ေရွ႕မွာ နံရံကိုမွီၿပီး "တပည့္ ေတာ္ ဒီႏုိင္ငံမွာပဲ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ လို႔ အဆင္ေျပပါရေစ ဘုရား" လုိ႔ ႏႈတ္က အသံထြက္ ေလွ်ာက္ၿပီး အာ႐ံုေနလုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္ လာခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီေန႔မွာပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ (၃၀) ေလာက္က စာသင္ေပးခဲ့ဘူးတဲ့ ယခု မိုးေကာင္း တုိက္ ျမစိမ္း ေက်ာင္း ဆရာေတာ္က ဒကာႀကီး ေနမေကာင္းဘူးၾကားလုိ႔ လာၾကည့္ခ်င္တယ္လုိ႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္ပါ တယ္။ ကားလႊတ္ေပးပါမယ္ ဘုရားလုိ႔ ေလွ်ာက္ေတာ့ ကားမလိုဘူး ကုိယ့္ဟာကုိယ္ လာမယ္ ဆိုၿပီး ေရာက္လာပါတယ္။ဆရာေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့ အေတာ္စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ မျဖစ္ေသးပါ ဘူး အားမေလွ်ာ့ နဲ႔ က်ဳပ္ စီစဥ္မယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မၾကားဘူး၊ တစ္ခါမွ မသိဘူး။ တစ္ခါမွ မၾကား ဘူးေသာ ေဒါက္တာေအာင္မင္း ဆိုေသာ ဆရာကို မႏၱေလးအျမန္လာရန္ ရန္ကုန္သုိ႔ ဖုန္းနဲ႔ ဆက္၍ ေခၚပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ထံသုိ႔ ဆရာ ေနာက္တစ္ရက္မွာ ဆရာေတာ္နဲ႔အတူ ေရာက္လာပါတယ္။ ဆရာပံုက ဆရာဝန္ နဲ႔လည္း မတူဘူး။ အေတာ္႐ိုးတယ္။ လက္ေကာက္ဝတ္မွာ စိတ္ပုတီးေလးပတ္ထားတယ္။ ကန္ေတာ့ေနာ္ ေတာေက်ာင္းဆရာေလး အတုိင္းပဲ ေရာက္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ေသြးစစ္ထားတာေတြ (CT) ႐ိုက္ထားတာေတြ ကို အကုန္ယူၾကည့္၊ စာရြက္ေပၚမွာ (Graph) ေတြဆြဲနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ဆရာေဒါက္တာေအာင္မင္း က ဆရာလုိ႔ ျပန္ေခၚပါတယ္။ သူ ေျပာတာက ဆရာမပူနဲ႔ ဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး။ အိႏၵိယမွာလည္း အသည္းသြားမလဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာ့ကို ကုမယ္ ငါးရက္ေနရင္ ဆရာ သိသာမယ္ (၁၀) ရက္ေနရင္ ေဘးလူေတြပါသိမယ္။ တစ္လျပည့္ရင္ ေသြး ျပန္စစ္ၾကည့္လုိက္ပါတဲ့ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္ ထခုန္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို ဝမ္းသာသြားခဲ့တာေပါ့။ သိန္းတစ္ေထာင္ေလာက္ အကုန္ခံ အိႏၵိယ သြား၊ အသည္းလဲ ေအာင္ျမင္၊ မေအာင္ျမင္ ဘာမွန္းမသိဘဲ ေသေတာ့မဲ့ဆဲဆဲ ျဖစ္ေနတာ ဝမ္းမသာဘဲ ေနပါ့မလား။ ကၽြန္ေတာ္က အတြန္႔တက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္မေသဖုိ႔ ဆရာတာဝန္ယူရဲလား လို႔ေမးေတာ့ ရယ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အာမခံပါတယ္ဗ်ာတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ လူႀကီးေတြေျပာခဲ့တဲ့ အေပ်ာ္ဆံုး ေန႔ သံုးေန႔ကို ေက်ာ္ျဖတ္ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ဟိုသံုးေန႔ ထက္ ပိုမယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆရာ ေဆးစထိုးပါတယ္။ တစ္လံုးပဲ သူကုိယ္တုိင္ ထိုးတာ က်န္တာ ကို ကၽြန္ေတာ့္ တူမ ဆရာမေအးဝင္းသန္း ကိုေခၚၿပီး ထိုးခုိင္းတာ။ မနက္တစ္လံုး၊ ညတစ္လံုး၊ လက္ေမာင္း မွာ ထိုးတာ (၅) ရက္ျပည့္တဲ့ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္ၿခံဝင္းထဲ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနပါၿပီ။ (၁၀) ရက္ ျပည့္တဲ့ေန႔ မွာ ကၽြန္ေတာ္ၿမဳိ႕ထဲမွာ ကုိယ္တုိင္ေမာင္းၿပီး ကားနဲ႔ေလွ်ာက္သြားေနတာကို သိလူတုိင္း အံ့ၾသ တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနၾကပါၿပီ။ (၂) လျပည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ရက္ႏွစ္လံုးထိုးရာက ေန တစ္ရက္ တစ္လံုးေလွ်ာ့လုိက္ပါတယ္။ ေသြးျပန္စစ္ခုိင္းပါတယ္။ ေသြးျပန္စစ္ခုိင္းပါတယ္။ (Ultra-sound) ျပန္႐ုိက္ခုိင္းပါတယ္။ (Ultra-sound) မွာ အသည္းေျခာက္တာလည္း မေတြ႕ရ ေတာ့ပါဘူး။ (Portal Vein) လည္း ပိတ္ၿပီး (21 mm dilated) ေရာင္ေနရာကေန (14 mm dilated) ဆိုၿပီး ေရာင္တာ ေလ်ာ့သြားပါတယ္။ WBC (ဒဗလ်ဴဘီစီ)၊ HGB (အိပ္ခ်္ဂ်ီဘီ)၊ PLT (ပလိပ္လက္) နဲ႔ Albumin (အယ္ဗ်ဴမင္) ေတြ အားလံုးလည္း (Normal) ဆိုၿပီး ေသြးအေျဖေတြ ထြက္လာ ခဲ့ပါၿပီ။ ေသြးအေျဖ မွာလည္း ျပန္ေကာင္းသြားပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္အတန္းေတြမွာ လည္း ပံုမွန္ စာျပန္သင္ေနပါၿပီ။ မာခဲ့တဲ့ အသည္းႀကီးလည္း ျပန္ေပ်ာ့ၿပီး ေသြးေက်ာလည္း ပံုမွန္ပြင့္ၿပီး ဘယ္ေျခ ေထာက္မွာလည္း မေရာင္ေတာ့ ပါဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသလြန္းလုိ႔ ဆရာ ဘယ္လိုကုတာလဲလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ညီအစ္ကိုလိုျဖစ္ေနတဲ့ ဆရာက (Cell Therapy) ဆဲလ္ ကုထံုး နဲ႔ ကုတာပါတဲ့။ ပ်က္ေနတဲ့ အသဲ (Cell) ေတြကို ဖယ္ထုတ္ ၿပီး (Cell) အေကာင္းေတြ အသစ္ ဖန္တီးတာလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အသစ္ဖန္တီးတဲ့ ေနရာမွာ ကေလး အခ်င္းကို သံုးၿပီးေဖာ္ထား တဲ့ ေဆးကို သံုးေၾကာင္း (WHO) က အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ေဆးျဖစ္ေၾကာင္း ကေလးတစ္ေယာက္ ကို မိခင္ရဲ႕ဝမ္းတြင္းမွာ (၉) လ (၁၀) လ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ေသာ အခ်င္းရဲ႕ တန္ဖိုးႀကီးေၾကာင္း၊ ေဆး ရဲ႕အမည္ကိုက (LAENNEC) ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ပဲ အံ့ၾသေက်းဇူးတင္ မိေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္လြန္းလုိ႔ တစ္ႀကိမ္မွာလည္း မကန္ေတာ့ရေသးလုိ႔ ဆရာ ေဒါက္တာေအာင္ မင္းကို ကန္ေတာ့ ပါရေစလို႔ ေျပာေတာ့ ဆရာက ကၽြန္ေတာ့္ကို ငွက္ေပ်ာသီးနဲ႔ အုန္းသီး သြားဝယ္ လုိက္ပါတဲ့။ အံ့ေရာ ဗ်ာ။ ဆရာဟာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွမထင္မွတ္ပါေသာ ေနာက္ထပ္ဘယ္လိုမွ တူတာ မရွိႏုိင္ေတာ့ ပါေသာ ကၽြန္ေတာ့္ေက်းဇူးရွင္ အသက္သခင္ပါဘဲဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ လူသားတုိင္း ဘုရားတန္ခိုး၊ တရားတန္ခိုး၊ သံဃာတန္ခိုးေၾကာင့္ အစြမ္းထက္ေသာ ဆရာမ်ား၊ ေဆးဝါးမ်ား ေတြ႕ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။
"ဘီပိုး စီပိုးေၾကာင့္ ေသတတ္သလား။"
(B) ပိုးေတြ႕ရင္ ေသတတ္လား။ (C) ပိုးေတြ႕ရင္ ေသတတ္လား။ လူနာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၊ မ်က္ႏွာ ငယ္ေလးေတြနဲ႔ အားကိုးတႀကီး ေမးတာကို ေတြ႕ဖူးၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲတင္းတင္းေျဖပါ့မယ္။ (B) ပိုးေတြ႕လို႔လည္း မေသႏုိင္ပါဘူး။ (C) ပိုးေတြ႕လို႔လည္း မေသႏုိင္ ပါဘူး။ မင္းက ဆရာဝန္လားလုိ႔ ေမးခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာဝန္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေရာဂါ ကို ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ကုိယ္တုိင္ခံစားၿပီး အေတြ႕အႀကဳံေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အၿခိမ္းအေျခာက္ခံ လက္တည့္ အစမ္းခံၿပီး ဆရာဝန္ႀကီးအခ်ဳိ႕ထံက ေဆးဖိုးေရာ ဝါးခပါ အကုန္အက်ခံၿပီး သင္ယူေလ့ လာခဲ့ရတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္ကေတာ့ ပထမအဆင့္ (B) ပိုး၊ (C) ပိုးေတြ႕႐ံုနဲ႔ ဘာမွမျဖစ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဒုတိယအဆင့္ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာလာမွ အသည္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ စပ်က္ၿပီး အသည္းအနည္း ငယ္ေျခာက္လာတာပါ။ ဘာမွမျဖစ္ႏုိင္ေသးပါ။ အဲဒီေနာက္ တတိယအဆင့္မွာ အသညး္ေျခာက္ တာ ပုိဆိုးလာတာေပါ့။ အဲဒီေနာက္ (Portal vein) လို ေသြးေၾကာေတြ စပိတ္ၿပီး ေျခေထာက္ စ ေရာင္လာတယ္။ စတုတၳအဆင့္မွာမွ အသည္းကင္ဆာေရာဂါ စျဖစ္လာတာ ေနာက္ဆံုး ပဥၥမဆင့္ မွာေတာ့ ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ ပ်ံ႕ကုန္တယ္လုိ႔ သိထားရတာ။ စတုတၳအဆင့္ေလာက္ထိ ကုလို႔ႏုိင္ပါ တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာလုပ္သင့္သလဲဆိုရင္ ဘာမွမျဖစ္ေသးလည္း (B) ပိုးနဲ႔ (C) ကို စစ္သင့္ တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္က မစစ္ဘဲ ထားၾကတာ အျခားတစ္ခုခုျဖစ္လို႔ စစ္မွသိေတာ့ နည္းနည္း လြန္ကုန္တယ္။ ကုရတာ ခက္တာေပါ့။
အဲဒီ ပထမအဆင့္ (B) နဲ႔ (C) ပိုးေတြ႕႐ံုကေတာ့ ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ (interferon) ဆိုတဲ့ ပိုးသတ္ ေဆးထိုးလည္း ရတယ္။ အသည္းမပ်က္ေသးေတာ့ ခံႏုိင္တယ္။ အျခားပိုးသတ္ေဆးေတြလည္း ေပၚကုန္ၿပီ။
ဒုတိယအဆင့္ ပိုးေတြ႕လို႔၊ အသည္းနည္းနည္း ေျခာက္လာရင္ မေၾကာက္နဲ႔ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ အသည္း လုပ္ေဆာင္ခ်က္ (LFT) မမွန္ရင္ေတာ့ (interferon) သြားမထိုးနဲ႔ မခံႏုိင္ျဖစ္တတ္တယ္။ အသက္ ဆံုး႐ႈံးၾကတာ ဟာ မွားၿပီး ပိုးသတ္ေနၾကလို႔ ေသကုန္ၾကတာ။ အရင္ဆံုး အသည္းကို ေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ေတြ႕ ကေတာ့ (LAENNEC) ဆိုတဲ့ ေဆးဟာ အသည္း လုပ္ေဆာင္ ခ်က္ေကာင္းေအာင္ ေဆာက္ရြက္တဲ့ ေဆးထဲမွာ သူ႔ကိုမွီတဲ့ေဆး မေတြ႕ဘူးေသးဘူး။ အဲဒီေဆးထိုးကာ (LFT) အကုန္ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္တာ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ အပါအဝင္ လူငါးဆယ္ ေက်ာ္ ကုိယ္ေတြ႕ ပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္ မွာေတာ့ လူနာဘက္က ဂ႐ုစုိက္ေနရၿပီး ဝမ္းလံုးဝအခ်ဳပ္မခံနဲ႔။ ဖ်ား ရင္လည္း (paracetamol) ပါရာစီတေမာ ပါဝင္တဲ့ အုပ္စု ဘယ္ေဆး မွ မသံုးနဲ႔။ ပ႐ုပ္ပါတဲ့ ႐ွဴေဆး လိမ္ေဆးေတြကို မသံုးနဲ႔။ အံ့ၾသစရာကေတာ့ ၾကက္သြန္ျဖဴ အစိမ္း မစား ရပါဘူး။ ပဲႀကီး ပဲက်ား မစားရပါဘူး။ (Alvolac) ဆိုတဲ့ ဝမ္းႏႈတ္ေဆးကလြဲလို႔ ဘယ္ဝမ္းႏႈတ္ေဆးမွ မစားရပါဘူးဗ်ာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေမာလာတတ္ပါတယ္။ ေျခေထာက္ေတြ စေရာင္လာ တတ္ပါတယ္။
အသည္းပံုမွန္ ျပန္ျဖစ္လာၿပီ ဆိုမွ ပိုးကိုသတ္ပါ။ ကုိယ္ႀကဳိက္တဲ့နည္းနဲ႔ သတ္ပါ။ ပန္းဝတ္မႈံနဲ႔လည္း ပိုးေကာင္ အေရအတြက္ ေလွ်ာ့ခ်တတ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ကုိယ့္ကိုကုိယ္ အနားယူျခင္း ဟာ အေကာင္း ဆံုးေသာ အသည္းကုသျခင္းလုိ႔ သိၿပီး တတ္ႏုိင္သမွ် လႈပ္ရွားမႈ နည္းေအာင္ေနပါ။ ဆုိင္ကယ္မစီးပါနဲ႔။ ခါးေလ့က်င့္ ခန္း မလုပ္ပါနဲ႔။ ပက္လက္ကုလားထုိင္မွာ မထုိင္ၾကပါနဲ႔။ ဒီအေျခ အေနမွာ သတိနဲ႔ေနရင္ ဘာမွ စိုးရိမ္စရာ မလိုေသးပါဘူး။
တတိယ အဆင့္ အသည္းပိုေျခာက္လာရင္လည္း (B) ပိုး (C) ပိုးကို အဓိကမထားပါနဲ႔။ အသည္းကို အဓိက ထားၿပီး ျပင္ရပါတယ္။ အဲဒီ အဆင့္ေရာက္ရင္ေတာ့ နည္းနည္းစိုးရိမ္ရပါတယ္။ လစဥ္ (Ultra Sound) ႐ုိက္ပါ။ (Alphafetoprotein) ကို စစ္ေပးပါ။ ကင္ဆာေရာဂါဘက္ကို ကူးမွာ စိုးရိမ္ ရလို႔ပါ။
(Ultra Sound) မွာ အစက္အေပ်ာက္ေပၚရင္ သို႔မဟုတ္ (Alphafetoprotein) တက္လာရင္ ဆရာ ဝန္နဲ႔ အျမန္ တုိင္ပင္ပါ လိုအပ္သလို ကုယူပါ။ (LAENNEC) ဆိုတဲ့ေဆးကေတာ့ ကင္ဆာစတဲ့ အဆင့္ေလာက္ အထိကေတာ့ ကုလို႔ရတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ကေတာ့ အေရးႀကီးဆံုး အခ်ိန္လုိ႔ ေျပာရလိမ့္မယ္။ (LFT) ကိုလည္း မၾကာမၾကာစစ္ၿပီး လိုအပ္တာေလးေတြကို ဆရာဝန္နဲ႔ ကုသရင္ မေသႏုိင္ပါဘူးဗ်ာ။
ဒီေနရာမွာ ဆရာဝန္ေတြလို တတ္စရာမလိုေပမယ့္ ကုိယ္တုိင္ နည္းနည္းေတာ့ သိထားသင့္ တာ ေလးေတြက (WBC) ဆိုတာ ေသြးျဖဴဥကို ေျပာတာပါ။ (WBC) က်လာတယ္ဆိုရင္ ေသြးျဖဴဥနည္း သြားတာပါ။ (H.G.B) ဆိုတာ ေဟာမိုကလိုဘင္ ေသြးအနီေရာင္ကို ညႊန္းတာပါ။ သူနည္းရင္ ေသြး သြင္းရပါလိမ့္မယ္။ (PLT) ပလိပ္လက္ဆိုတာက ေသြးထြက္မႈကို တားဆီးေပးတဲ့ ေသြးဆဲလ္တစ္ မ်ဳိးကို ေျပာတာပါ။ ပလိပ္လက္ေတြ တအားက်လာရင္ ေသြးအန္တတ္ပါတယ္။
(Albumin) အယ္(လ္)ဗ်ဴမင္ဆိုတာက အသည္းမွသာ ထုတ္ေပးေသာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့ ပ႐ိုတင္း ဓာတ္ပါ။ အယ္(လ္)ဗ်ဴမင္ကိုေတာ့ အလြန္မက်ေအာင္ ေဆးသြင္းေပးလုိ႔ရပါတယ္။ (Bilirubin) ဘီလီ႐ူဘင္ဆိုတာ အဝါေရာင္ဓာတ္ကို ေခၚတာပါ။ ဆီးနဲ႔ ဝမ္းေတြက စြန္႔ထုတ္ေပးတတ္ပါတယ္။ အင္ဇုိင္ (AST) (ALT) ေတြ အထြက္မ်ားရင္လည္း အသည္းဆဲလ္ေတြ အပ်က္မ်ားေနတာပါ။ ဂ႐ု စုိက္ရမွာက အင္ဇုိင္းေတြ ေသြးတြင္းမတတ္ရင္လည္း ပ်က္စရာ အသည္းဆဲလ္မရွိေတာ့လုိ႔ ျဖစ္ တတ္တာလည္း သိထားရပါမယ္။
(Alphafetoprotein) ဆိုတာ ကင္ဆာျဖစ္ရင္ ထြက္လာတတ္တဲ့ (protein) အသားဓာတ္ကို မထိန္းႏုိင္ဘဲ ဝမ္းဗုိက္ အတြင္းမွာ (Free Fluid) အသံုးမက်ေသာ အရည္ေတြမ်ားလာၿပီး ဗုိက္ ေဖာင္းလာတတ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ေရဖ်င္း စြဲတယ္လို႔ ေခၚၾကတာပါ။ အသည္းဟာ ေက်ာက္ကပ္နဲ႔ လည္း ဆက္ေနတာမို႔ (Creatinine) ခရစ္တနင္း ကိုလည္း မၾကာ မၾကာ စစ္ေပးပါ။
အသည္းေဝဒနာရွင္မွန္ရင္ ေရွာင္ရန္ကေတာ့ ရွိတယ္ေနာ္။ ဆရာကုိယ္တုိင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို တားျမစ္ ထားတာေတြကေတာ့
(၁) အဆီ
ဝက္သား၊ ဘဲသား၊ အုန္းႏို႔၊ ဒန္ေပါက္၊ ေထာပတ္၊ မလိုင္၊ ေရခဲမုန္႔၊ စားအုန္းဆီ၊ အမဲသား၊ ကၽြဲသား၊ ဝမ္းတြင္းသား၊ ျပည္ႀကီးငါး၊ ၾကက္ဥ၊ ဘဲဥ၊ ငံုးဥ၊ အႏွစ္မ်ား၊ ၾကက္အေရခြံ
(၂) အစပ္
ျငဳပ္သီးမႈန္႔၊ အစပ္လြန္ကဲ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴစိမ္း
(၃) ျငဳပ္ဆီ၊ အေရာင္တင္မႈန္႔၊ အေရာင္ပါေသာကိတ္မုန္႔၊ ေရခဲမုန္႔၊ ေဖ်ာ္ရည္
(၄) အသားေျခာက္
ငါးပိ၊ ငါးေျခာက္၊ ဂ်ီသား၊ ဆတ္သားေျခာက္၊ အမဲေျခာက္၊ ၾကက္အူေခ်ာင္း၊ ဝက္အူေခ်ာင္း
(၅) အသင့္စားႏုိင္ေအာင္ လုပ္ထားေသာ အစာမ်ား
ေကာ္ဖီမစ္၊ ေကြကာ၊ ေခါက္ဆြဲ၊ ၾကာဇံသုပ္၊ အသားဗူးမ်ဳိးစံု၊ အခ်ဳိမႈန္႔၊ အခ်ဳိရည္ဗူး၊ အေအးပုလင္း
(၆) မႈိတတ္ေနေသာ အစား
ဆန္ေဟာင္း၊ ေပါင္မုန္႔၊ ပလပစတစ္ျဖင့္ ထုတ္ထားေသာ ယိုမ်ဳိးစံု
(၇) အလြန္ပူေသာ / ေအးေသာ အစာ
အလြယ္တကူ မေသာက္ႏုိင္ေသာ ဟင္းရည္ပူ ေသာက္လွ်င္
ေခါင္းကုိက္ေအာင္ေအးေသာ အေအးပုလင္းမ်ား
(၈) ပ႐ုပ္ပါေသာ ႐ွဴေဆး၊ လိမ္းေဆး၊ အနံ႔ခဲမ်ား
(၉) ပလက္ ကုလားထုိင္ မထုိင္ရ
(၁၀) ခါးေၾကာ၊ ဗုိက္ အႏွိပ္အနင္းမခံရ
(၁၁) Paracetamol (ပါရာစီတေမာ)
(၁၂) ပဲႀကီး၊ ပဲက်ား
(၁၃) သံပုရာ၊ ေရွာက္၊ ဂရိတ္ဖု႐ု
(၁၄) ဆရာဝန္ညႊန္ၾကားမႈ မဟုတ္ေသာ အားေဆးမ်ား၊ ေသာက္ျခင္းတုိ႔ဟာ အသည္းေရာဂါ ရွိေန သေရြ႕ ေရွာင္ရမွာပါ။
စတုတၳအဆင့္ ကင္ဆာ စ႐ံုေလးစတဲ့ ဒီအဆင့္တင္ျဖစ္ေနတဲ့ အသည္းေဝဒနာရွင္ေတြ မေသႏုိင္ပါ။ ဒီထက္လြန္လာ လို႔ အဆင့္ေက်ာ္လာရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ တာဝန္မယူႏုိင္တဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္သြား ပါလိမ့္မယ္။ အသည္းေရာဂါျဖစ္ရင္ အစာလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ အူလမ္းေၾကာင္း တြဲၿပီးျဖစ္တတ္တယ္။ ဘာမွ မျဖစ္ခင္ မွန္ေျပာင္းၾကည့္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ ကုသမႈကို ႀကဳိၿပီး ခံယူထားပါ။ အသည္းေၾကာင့္ ေသြးအန္တာ ေသြးဝမ္းသြားတာ မဟုတ္ဘူး။ တဆင့္ခံျဖစ္တဲ့ အစာအိမ္နဲ႔ အူလမ္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္အကၽြံျဖစ္ရာကေန အခုအေျခအေနေကာင္း သြားတဲ့ အထိေတာ့ ေသြး လည္း မအန္ဘူး၊ ေသြးဝမ္းလည္း မသြားဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုကုေပးတဲ့ Dr ေအာင္မင္း ရဲ႕ေက်းဇူးပါ ဘဲ။ ဆရာက ကၽြန္ေတာ့္အသည္းကို (Cell Therapy) ဆဲလ္ကုထံုးနဲ႔ေပးၿပီး (interferon) မထိုးဘဲ ပိုးကို ကုန္ေအာင္ သတ္ေပးလုိက္တာပါ။
ဒါေၾကာင့္ သိထားတာေတြကို သတိနဲ႔ေနရင္ (B) ပိုးေၾကာင့္လည္း မေသႏုိင္ပါ။ (C) ပိုးေၾကာင့္ လည္း မေသႏုိင္ပါလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲေျပာပါရေစ။ ဘယ္သူၿခိမ္းေျခာက္လုိ႔မွ မေၾကာက္ၾကပါနဲ႔။ (B) ပိုးနဲ႔ (C) ပိုးေၾကာင့္ မေသေစရဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္၊ လူရႊင္ေတာ္ ဦးခ်စ္စရာ၊ ဦးေသာင္းထြန္း (ေအာင္သူကေဖး)၊ ဦးေစာခုိင္ (Upper Myanmar) တို႔ Dr ေအာင္မင္း ၏ဦးေဆာင္မႈႏွင့္ မႏၱေလးၿမဳိ႕တြင္ အသည္းေရာဂါ အကူအညီေပးေရးအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းလုိက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သတင္း ေကာင္းပါးလုိက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႕ကို မည္သူမဆို လစဥ္ (၁၀၀၀) က်ပ္ Hepatic အသည္းအတြက္ ထည့္ဝင္ႏိုင္ဖို႔ (1000+H) အမည္နဲ႔ ဖြဲ႕စည္းလိုက္ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေငြေၾကးမတတ္ႏုိင္ေသာ ပုဂၢဳိလ္တုိင္း ကို ပိုးစစ္ေပးျခင္း၊ အသည္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္ စစ္ေဆးေပးျခင္း၊ (Ultra Sound) ႐ုိက္ေပးျခင္းမ်ားကို စတင္လုပ္ေဆာင္ၿပီး လွဴဒါန္းမႈ လံု႔ေလာက္ပါက ေဆးဖိုး မတတ္ႏုိင္သူမ်ားကိုပါ (B) ပိုး (C) ပိုးႏွင့္ အသည္းေရာဂါကို အခမဲ့ ကုသေပးၾကမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။ ဘယ္သူမဆို လာေရာက္ ကူညီပါဝင္ဖို႔လည္း ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ (B) ပိုးေၾကာင့္ မေသေစရ၊ (C) ပိုးေၾကာင့္ မေသေစရလုိ႔။
အသည္းေရာဂါျဖစ္တဲ့သူတုိင္း မေသေစရ
ေစာေနဝင္း (႐ူပေဗဒ)
ပင္းယ မဂၢဇင္း အတြဲ (၁)၊ အမွတ္ (၁)၊
မတ္လ၊ ၂ဝ၁၃
.
