ေဆးလိပ္မေသာက္ရ ကင္းစင္နယ္ေျမ
တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ေထာင္ထဲမွာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့ရသူေတြအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုး အေဖာ္ ကေတာ့ ေဆးလိပ္ ပါပဲ။ အိမ္က ေထာင္၀င္စာလာရင္း စားစရာေတြထက္ ေဆးလိပ္ကို အရင္ေမးၾကတယ္။ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိတ္ေဆြ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ရင္ ေဆးလိပ္ပါလားလို႔ အငမ္းမရ ေမးၾက တယ္။ ေထာင္၀င္စာ လာတဲ့သူေတြကလည္း ေဆးလိပ္ကို တန္ဖိုးထားၿပီး ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာျဖစ္တဲ့ ႏွင္းခါးမိုးကဆိုရင္ "ေဆးလိပ္ဟာ စိတ္ကို ခ်ည္တဲ့ႀကိဳး" လို႔ တင္စား ဖြဲ႕ႏြဲ႕ခဲ့ ဖူးတယ္။ သူလည္းခုေတာ့ ေနာ္ေ၀ႏိုင္ငံ ေရာက္ေနၿပီ။ ေဆးလိပ္ျပတ္သြားၿပီလား၊ ဆက္ေသာက္ ေနတုန္းပဲလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိေတာ့ဘူး။ ေနာ္ေ၀မွာ ေဆးေပါ့လိပ္မရႏိုင္တာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ သူက ညေရာက္ရင္ အခ်ဳပ္ခန္းသံတိုင္ေလးကို မွီရင္း ေဆးလိပ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ရိႈက္ဖြာ လိုက္ရင္း သမီးနဲ႔ ဇနီးကို လြမ္းေလ့ ရွိတယ္။ ခုေတာ့ ေနာ္ေ၀ကို တစ္မိသားစု လံုးေခၚသြားတဲ့အတြက္ ေထာင္ထဲကေလာက္ အလြမ္းဒဏ္ရာ ျပင္းထန္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္လည္း ၁၉၉၀ ၀န္းက်င္ ကာလက အေဖာ္ကြဲေနတဲ့ အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္ဘ၀မွာ ေဆးလပ္ဟာ အေရးပါေန တဲ့အရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ထဲက ေဆးလိပ္ႀကိဳက္တဲ့ သူတခ်ိဳ႕ဟာ ေထာင္၀င္စာေတြ က်ဲပါး လို႔ ေဆးလိပ္ျပတ္ေန တဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ အမိႈက္ျခင္းထဲက သြန္ဖို႔ထားတဲ့ ေသာက္လက္စ ေဆးလိပ္အတိုေတြ ကို ျပန္ရွာၾကၿပီ။ ဒီအတိုေလးေတြကိုပဲ တစ္ဖြာရိႈက္ရ ရိႈက္ရျပန္ၿပီး ေသာက္ၾကရတယ္။ တခါ တစ္ေလ ေတာ့လည္း ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ ရဲ႕ ဖင္ကိုႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ထားၿပီး ပထမအခန္းိကု ပစ္ေပး ဒီလိုနဲ႔ လက္ဆင့္ ကမ္းေသာက္ ရတယ္။ ေဆးလိပ္ဖင္စီခံက မီးခုိးကို အငမ္းမရရွဴရိႈက္ရင္း တခ်ိဳ႕ဆို ႏွာေခါင္းထဲက မီးခုိး ျပန္ ထြက္မလာေတာ့တဲ့အထိ ေသာက္ၾကတယ္။
ေဆးလိပ္ဖင္စီခံ ကို တစ္နည္းတစ္ဖံု အသံုးျပဳတဲ့ ေနာက္တစ္ဖြဲ႕ကလည္း ရွိေသးတယ္။ သူတုိ႔က ေထာင္ထဲမွာ စာမဖတ္ရ၊ သတင္းစာ မဖတ္ရလို႔ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့ စာငတ္ေနတဲ့ စာဖတ္သူေတြပဲ။ တင္းက်ပ္တဲ့ ေထာင္စည္းကမ္းေတြ ေအာက္မွာ စာဖတ္လို႔ရေအာင္ ႀကိဳးစားၾက တယ္။ ေထာင္ မွာက ႏိုင္ငံေရးအမႈနဲ႔ ေထာင္က်တဲ့သူေတြကို စာရြက္၊ ေဘာပင္၊ သတင္းစာ စတဲ့အရာေတြ လံုး၀ မရေအာင္ ေထာင္၀ါဒါေတြ က ေသခ်ာ ဂရုစိုက္ ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္ရႈေလ့ ရွိတယ္။ ရိုးရိုးအက်ဥ္းသားေတြအတြက္ ၀တၳဳ စာအုပ္ေတြ၊ ဘာသာေရး စာအုပ္ေတြ ခုိးဖတ္လို႔မိရင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ လက္ထဲမွာ လက္တစ္၀ါးစာ စာရြက္ေလးေတြ႕ရင္ေတာင္ ခ်က္ခ်င္း ရုံးတင္ၿပီး ျပစ္ ဒဏ္ ေပးေလ့ ရွိတယ္။
က်န္တဲ့သူအားလံုး ေၾကာက္သြားေအာင္ ေျခာက္တာလည္း ပါတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက ေတာ္ေတာ္ အပင္ပန္း ခံႏိုင္ၾကတယ္။ ေဆးလိပ္ဖင္စီခံေတြကို စုၿပီး သနပ္ဖက္ေတြ ခြာပစ္တယ္။ သတင္းစာနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ဖင္စီခံေတြ ကို ေရအိုးတစ္လံုးထဲမွာ ထည့္စိမ္ တယ္။ ေကာ္ေတြအရည္ေပ်ာ္ၿပီး စကၠဴေတြ ျပန္႔ ထြက္လာတာနဲ႔ ေရထဲက ဆယ္ၿပီး၊ အေျခာက္လွမ္း တယ္။ ေျခာက္ေသြ႕သြားတဲ့ သတင္းစာအပိုင္းေတြကို စုစည္းၿပီး ဖတ္လို႔ ရေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ သူတို႔ကို Filter news agency လို႔ ေခၚတယ္။ သူတို႔လုပ္ထားတာက အဆက္အစပ္ မရွိေပမယ့္ လက္ထပ္ၿပီးစီးေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နာေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္ေတာ့ေန ရတာပဲ။ သူတို႔ အပင္ပန္း ခံလုပ္ထားတဲ့ စာေစာင္ေလးကို အခန္းေတြက အလွည့္က် ငွားရမ္း ဖတ္ရႈရတယ္။ စာမဖတ္ရ တာၾကာေတာ့လည္း သူတို႔စာေစာင္ေလးက ဖတ္ရတာ အရမ္းအရသာ ရွိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ စိတ္မေကာင္းစရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေတာ့ ႀကံဳခဲ့ရေသးတယ္။ တစ္ခါက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီစာေစာင္ေလး ထဲမွာ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ မိခင္နာေရးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူကိုယ္တုိင္ စာေစာင္ ကို ဖတ္ရင္း မယံုႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ သူ႔အိမ္က သူ႔အေမ ဆံုးတဲ့ အေၾကာင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာ စိုးလို႔ ဖံုးဖိထားတာေလ။ Filter news agency ေၾကာင့္ သူသိသြား ရရွာတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ေဆးလိပ္က တိုကင္လိုလည္း အသံုးျပဳလို႔ရတယ္။ ဖိနပ္ျပတ္လို႔ ဖိနပ္၀ယ္ ခ်င္ရင္ ေဆးလိပ္ နဲ႔ ၀ယ္လို႔ရတယ္။ ႏွာစီးေခ်ာင္းဆိုး ျဖစ္ေနလို႔ ေဆးေသာက္ခ်ငရင္ ေဆးလိပ္ နဲ႔ ဖလွယ္ လို႔ရတယ္။ ဆံပင္ညႇပ္ရင္လည္း ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ ဆံပင္ညႇပ္ဆရာကို ေပးရတယ္။ မိလႅာ တက္ရင္လည္း မိလႅာလစဥ္ေၾကးက ေဆးလိပ္ပဲ။ ေလဘာေျပာင္းခ်င္ရင္၊ အိပ္တဲ့ေနရာ ေဘးတန္းရခ်င္ ရင္ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ထားတာ ေဆးလိပ္ပဲ။ ေဆးလိပ္အရအတြက္ မ်ားလြန္းလာရင္ေတာ့ ေငြ တန္ဖိုး ျပန္ေျပာင္းသြားတယ္။
ေထာင္၀င္ စာမလာႏိုင္တဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ေတာ့ တစ္ခုလိုခ်င္ရင္ တစ္ခုစြန္႔ရတာ ေပါ့။ ၁၉၉၀ တစ္၀ိုက္က ေထာင္မွာတစ္ပတ္ကို အသားစားရက္ တစ္ရက္ ရွိတယ္။ အသားစားရက္မွာ အဆင္ေျပ ရင္ေျပသလို အမဲသားေကၽြးတဲ့ေန႔ ရွိတယ္။ ၀က္သားေကၽြးတဲ့ေန႔ ရွိတယ္။ ေမြးျမဴေရး ငါးၾကင္းေကၽြးတဲ့ေန႔ ရွိတယ္။ အေျခခံလူတန္းစားေတြအတြက္ ေဆးလိပ္က သိပ္ေသာက္ခ်င္ေနေတာ့ ကိုယ္ရမယ့္ ကိုယ္တာ (quota) အသားကို ေငြရွင္ေၾကးရွင္ဆီ ေဆးလိပ္ ၂လိပ္နဲ႔ ေရာင္းၿပီး ေဆးလိပ္ ေသာက္ပစ္လိုက္ၾကတာပဲ။ ထမင္း ကိုေတာ့ ငပိ၊ တာလေပါနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ စားတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕မ်ားဆို ၃လစာတို႔၊ ၆လစာတို႔ ႀကိဳ တင္ၿပီး ေရာင္းထားတာေတာင္ ရွိတယ္။
ေဆးလိပ္ႀကိဳေပးထားတဲ့သူေတြက တရုတ္လူမ်ိဳးေတြ မ်ားပါတယ္။ သူတို႔ရတဲ့ အသားတံုးေတြကို ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ငရုတ္သီးမႈန္႔နဲ႔ ဆီျပန္ ခ်က္ၿပီး ျပန္ေရာင္းစားၾကတယ္။ ႏွစ္သီးစားေခၚတာေပါ့။ ဒီတရုတ္လူမ်ိဳးေတြက နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ၁၃(၁)နဲ႔ ၀င္လာၿပီး ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရတဲ့ သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔က ေထာင္၀င္စာ မလာႏိုင္လဲ ေထာင္ထဲမွာ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏိုင္ၾကတယ္။ အသားစားႀကိဳယူထားတဲ့ သူေတြက ဗမာေတြမ်ား ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမန္မာေတြက ေဆးလိပ္ေလးေသာက္ရဖို႔ အသားတုံးကို စြန္႔လႊတ္ရတဲ့ သူမ်ိဳးေတြေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ နာဂစ္အၿပီးမွာ အေဆာင္ေတြ မီးေလာင္တာ ကစၿပီး ျပႆနာေတြျဖစ္ လို႔ ေထာင္ထဲမွာ ေဆးလိပ္မေသာက္ရလို႔ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး က စည္းကမ္းသစ္ထုတ္ ျပန္လိုက္တယ္။ အေဆာင္ေတြ မီးေလာင္တာ မီးျခစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။
မီးျခစ္ကဘာလို႔ အက်ဥ္းသားလက္ထဲမွာ ရွိရ တာလဲ အေၾကာင္းရင္းကို စုံစမ္းလိုက္ေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္ဖို႔ မီးျခစ္ေဆာင္ထားၾကတာ။ ဒါဆို ေဆးလိပ္ေရာမီးျခစ္ေရာ မျမင္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီး ၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ တာ၀န္အရွိဆံုး လူႀကီး က တားျမစ္ပိတ္ပင္ လုိက္တယ္။ ေထာင္လည္း ေဆးလိပ္မေသာက္ရ ကင္းစင္နယ္ေျမ ျဖစ္သြားတယ္။ တစ္ကယ္ေရာ ကင္းစင္သြားပါသလား။ ေထာင္က်ေနတဲ့ လူသားေတြပဲ အကုန္ေတာ့္ စည္းကမ္းကို ဘယ္လိုက္နာပါ့ မလဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာ ေဆးလိပ္ေမွာင္ခုိ ေစ်းကြက္ေပၚလာတယ္။ ဒီေစ်းကြက္ကေတာ့ ပြတ္ခၽြန္း ေစ်းကြက္လို႔ ေခၚတယ္။ ပြတ္ခၽြန္းလိပ္တာကေတာ့ သိပ္မခက္ပါဘူး။ ကြမ္းစားတဲ့ သူေတြဆီ ကေန ေဆးရြက္ႀကီး ေတြရတယ္။ ေဆးရြက္ႀကီးကို အမႈန္႔ လုပ္ၿပီး ဖတ္ၿပီးသား ဂ်ာနယ္ေဟာင္းက စကၠဴေတြ နဲ႔ လိပ္ၿပီး ေသာက္ၾကတာပဲ။ ေဆးလိပ္ရွားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ ပြတ္ခၽြန္း က မရွိမျဖစ္ အေရး ပါလာတယ္။
ေဆးလိပ္ကိုပိတ္ ပင္လိုက္ေတာ့ ပြတ္ခၽြန္းကလည္း ေစ်းကြက္ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ပြတ္ခၽြန္ ၁၀လိပ္ ကို ေကာ္ဖီမစ္ ၃ထုပ္ေလာက္ ေပးရတယ္။ ေထာင္၀င္စာမလာတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ေတာ့ ပြတ္ခၽြန္းလိပ္ေရာင္း ရင္ ၀င္ေငြတစ္ဖက္တစ္လမ္းက ရတဲ့သေဘာပါပဲ.
ဒါေပမဲ့ ေထာင္မွာ ေလးဆိပ္မေသာက္ရ တားျမစ္လိုက္ေတာ့ အရင္ကလို ေပၚေပၚထင္ထင္ မေသာက္ ၾကရေတာ့ပါဘူး။ ေဆးလိပ္မျဖစ္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ ခုိး၀ွက္ၿပီး ေသာက္ေနၾကတုန္းပါပဲ။ ေထာင္ပိုင္ တန္းစီေန႔ မွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ၿပီးသား ဖင္စီခံတစ္ခုတစ္ေလ ေတြ႕လို႔မိရင္ေတာ့ ေတြ႕တဲ့ အေဆာင္ မေခ်ာင္ဘူး မွတ္။ တစ္ေဆာင္လံုးမွာ ရွိတဲ့ အက်ဥ္းသားအားလံုး သန္႔ရွင္းေရး ျပန္လုပ္ရတယ္။ အေဆာင္လူႀကီးနဲ႔ ပံုစံမွဴးတို႔က ခ်မွတ္ထားတဲ့ဒဏ္ေငြကို ေဆာင္ရတယ္။
ေငြကုန္သြားတဲ့အတြက္ အက်ဥ္းသားစည္းကမ္းထိန္းေတြကတစ္ဆင့္ အေဆာင္ကို စည္းကမ္းတင္းက်ပ္ လိုက္တယ္။ အဲဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ တစ္ေဆာင္လံုး စိတ္ညစ္ကုန္ၾကေရာ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စိတ္ညစ္ မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ ေဆးလိပ္ အစား ကြမ္းေျပာင္းစားၾကတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ကြမ္းစားလို႔ရေတာ့ ရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ "ေဆးလိပ္ ဟာ စိတ္ကိုခ်ည္တဲ့ ႀကိဳး" လို႔ေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြ လုပ္လို႔ မရေတာ့ ဘူး။ ေထာင္ဟာ ေဆးလိပ္မေသာက္ရကင္းစင္နယ္ေျမ ျဖစ္သြားပါၿပီ။
ကားလ္မတ္ႏွင့္ ေကၿမိဳ႕းတို႔ေၾကာင့္ ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီး ေနရာေရႊ႕ခံရျခင္း
၁၉၉၂ ခုႏွစ္ေလာက္က အင္းစိန္ေထာင္တိုက္၀န္းထဲမွာ ရွိတဲ့ တိုက္(၆)တိုက္လံုး ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ေတြနဲ႔ ျပည့္က်ပ္လ်က္ ရွိပါတယ္။ ဒီအက်ဥ္းသားေတြထဲမွာ လူႀကီးေတြ၊ လူငယ္ေတြ၊ တပ္မေတာ္ သားေဟာင္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ခရစ္ယာေတြ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြ စသည္ျဖင့္ အေရာင္မ်ိဳးစုံ ပါ၀င္ပါတယ္။ အားလံုးဟာ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတဲ့ ဘ၀တူခ်င္းေတြ ျဖစ္ၾက တဲ့အျပင္ တိုင္းျပည္ကို ဒီမုိကေရစီ ရေစခ်င္လြန္းလို႔ ဘ၀ေတြကို စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ခဲ့သူေတြ ျဖစ္လို႔ ရုိင္းရုိင္းပင္းပင္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနၾကပါတယ္။ တစ္ေယာက္ေထာင္၀င္စာ မလာရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကမွ်ေ၀လို႔၊ တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္းရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေဆးတိုက္လို႔ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ရွိၾက ပါတယ္။ ဘာသာေရးေန႔ေတြဆိုရင္လည္း တိုက္ခန္း အားလံုး သက္ဆုိင္တဲ့သူေတြက အစားအေသာက္ေတြ ေ၀ေကၽြးေလ့ ရွိပါတယ္။ မဂၢင္ဆရာေတာ္ႀကီး ကို အစၥလာမ္ဘာသာေရးအဖြဲ႕က ဦးဒါ၀တ္ဂ်င္း၀ါးလား က ဆရာႀကီးကို ႏြားႏို႔ ႏို႔မႈန္႔ထုပ္ေလးေတြ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္နဲ႔ ရင့္က်က္ျပည့္၀တဲ့ လူ႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းငယ္ေလး တစ္ခု အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ ျဖစ္ထြန္းခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားလူငယ္ အမ်ားစုထဲမွာလည္း ေဆးေက်ာင္းသားေတြ၊ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသားေတြ ပါပါတယ္။ လူလတ္ပိုင္းတခ်ိဳ႕ထဲမွာလည္း နာမည္ေက်ာ္ပန္းခ်ီဆရာ ေတြ၊ ရုပ္ရွင္ဒါရုိက္တာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြနဲ႔ ေတးေရး ဆရာေတြကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ တပ္မေတာ္ သားေဟာင္းထဲမွာလည္း တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္းကစၿပီး တိုင္းမွဴးေတြ၊ ေလယာဥ္ ပိုင္းေလာ့ေတြ၊ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးစုံလင္လွပါတယ္။
တကၠသိုလ္က ဆရာေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ကၽြန္ေတ္မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ စာေရးဆရာ ထဲမွာ ဆရာမင္းသိခၤ၊ ဆရာညီပုေလး၊ ဆရာမင္းလူ၊ ေရႊဘုန္းလူေခၚ ဆရာတာရာမင္းေ၀၊ ဆရာေမာင္ေသာ္က၊ မုံရြာတင္ေရႊ၊ ဆရာေမာင္မုိးသူ၊ နာမည္ေက်ာ္ေဗဒင္ဆရာစံဇာဏီဘုိ၊ ရုပ္ရွင္ သမားထဲမွာ အကယ္ဒမီေအာင္လြင္၊ ဒါရုိက္တာေအာင္ျမင့္ျမတ္၊ ဒါရိုက္တာေမာင္ခက္ပန္၊ ဇာဂနာ၊ အရိုင္း၊ ေတးေရးဆရာထဲမွာ မြန္ေအာင္ကို နာမည္ေက်ာ္ သီခ်င္းေတြ ေရးေပးတဲ့ ေကၿမိဳး၊ စိတ္တိုင္း က် လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ကုိခြန္းဆိုင္း၊ မိႈင္းရာျပည့္ သီခ်င္းေရး တဲ့ မိတၳီလာက ကိုခင္ေမာင္ေလးတို႔ ရွိပါတယ္။ ေကၿမိဳးက ပန္းခ်ီဆရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာေတြထဲမွာ ေကၿမိဳးနဲ႔အတူ ေမာင္ႏိုး၊ ကိုစန္းလြင္ (ကြယ္လြန္)၊ ျမင့္၀င္းေမာင္ (AZ)၊ ထြန္း၀င္းၿငိမ္း၊ ခင္ျမင့္ေအာင္ ဦးလွၾကည္တို႔လည္း ရွိပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဟိႏၵဴဘာသာကိုးကြယ္တဲ့ ၅(ည)တစ္ေယာက္က သူ႔အိပ္ရင္းေခါင္းရင္းမွာ ခ်ိတ္ထားဖို႔ ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီးတစ္ပါးပံုကို ေရးဆြဲေပးဖို႔ ေကၿမိဳးႀကီးကို အကူအညီ ေတာင္းပါတယ္။ ေထာင္ဆိုတာက ပံုဆြဲစကၠဴေတြ စုတ္တံေတြ ရွိတဲ့ ေနရာအရပ္ေဒသ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ခမ်ာ ေထာင္၀တ္စုံ ျဖစ္တဲ့ တက္ထရြန္းပုဆိုးအျဖဴေပၚမွာ ေဘာပင္နဲ႔ ေရးဆြဲေပးတာကိုပဲ အျမတ္တႏိုး ယူသြားရွာတာပါ။ ေကၿမိဳးက တက္ထရြန္အျဖဴပုဆိုးေပၚမွာ ေဘာပင္နဲ႔ပံုကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေရးဆြဲေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီပံု ကို ဆရာသမားကေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဘာပင္နဲ႔ေရးထားတာဆိုေတာ့ ၾကာရင္ ဒီလက္ရာက ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္တာကို စိုးရိမ္လာတယ္။ ဒီေတာ့ပန္းခ်ီပံုကို ခ်ည္နဲ႔ထိုးၿပီး ပံုေဖာ္လိုက္တယ္။ ေထာင္ထဲမွာ အခ်ိန္က ပိုေနတာဆိုေတာ့ ခ်ည္ထုိးတဲ့သူေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ပါပဲ။ ခ်ည္နဲ႔ထိုးလိုက္ေတာ့ ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီးပံုက ပိုႀကိး ၾကြလာတယ္။ သူကဒီပံုကို အျမတ္တႏိုး ထားၿပီး သူ႔ေခါင္းရင္းက နံရံမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္ပါတယ္။
ဒီကိစၥကို ဘယ္သူမွ မွတ္မွတ္သားသား မထားပါဘူး။ ေနာက္တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ သူတို႔ေနတဲ့ တုိ္က္ကို ရွာေဖြေရး ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က န.၀.တ အစိုးရက ၁၉၈၈ အေရးအခင္းကို ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ဗ.က.ပ) ယူဂ်ီေတြက စတင္ဖန္တီးခဲ့တယ္ဆိုၿပိး ၀ါ၏ျဖန္႔ခ်ိေရးကို အင္နဲ႔ အားနဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ ျပဳလုပ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြထဲ က BCP (ျမန္မာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ) အမႈတြဲေတြကို အက်ဥ္းေထာင္ အာဏာပို္င္ေတြက အထူး ဂရု စိုက္ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့ ရွိပါတယ္။ မီဒီယာလကနက္ကို သံုးၿပီး ဗ.က.ပ ဆိုတာ အေတာ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့သူေတြအျဖစ္ ပံုေဖာ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီး ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ အခန္းထဲကို ၀င္ရွာၾကေတာ့ တရားမ၀င္ပစၥည္းဆိုလို႔ ဘာမွ မေတြ႕ပါ ဘူး။ ၀ါဒါေလးေတြကလည္း ပစၥည္းအတိုအစေလးေတြ သိမ္းၿပီး အခန္းထဲက ထြက္လာၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွာေဖြေရးလုပ္တဲ့ ေန႔၀န္ထမ္း၊ ည၀န္ထမ္းေတြကို ေထာင္မွဴးႀကီးတစ္ေယာက္က ဦးေဆာင္ၿပီး တိုက္ကိုလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေထာင္မွဴးႀကီးက ရွာေဖြေရးလုပ္တဲ့ အခန္းေတြကို အျပင္ကေန စစ္ေဆး ၾကည့္ရႈအကဲခတ္ေနတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းခ်င္း လိုက္ၾကည့္ေနရင္းကေန အခန္းနံရံက ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီးပံုကို ရုတ္တရက္လွမ္းျမင္သြားတယ္။ သူ႔၀န္ထမ္း၀ါဒါေတြကို ခ်က္ခ်င္း ေခၚၿပီး အဲဒီပံုကို သြားျဖဳတ္ခုိင္းတယ္။ ပါးစပ္က ေနၿပီးေတာ့ သူ႔တပည့္ေတြကို ဆဲလိုက္တာလည္း မိုးမႊန္ေနတာပါပဲ။
ခ်ည္နဲ႔ေရးထုိးထားတဲ့ အဲဒီပန္းခ်ီကားႀကီး သူ႔လက္ထဲေရာက္ေတာ့ အမႈက ပိုႀကီးသြားတယ္။ သူက ပန္းခ်ီကားကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ေနရင္းကေန ပန္းခ်ီကားေအာက္က လက္မွတ္ K.M ဆိုတာကို သြားေတြ႕တယ္။ ပန္းခ်ီကားကလည္း မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္။ သူက K.M ဆိုတာ ကို ၾကည့္ၿပီး ေတြးေနရင္းက အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္လိုက္တယ္။
"ေသေတာ့မွာပဲ ... ေဟ့ေကာင္ေတြ ... ဒီပန္းခ်ီကားကို ခ်က္ခ်င္း သိမ္းခဲ့စမ္း။ K.M ဆိုတာ ကားလ္မတ္ကို ေျပာတာကြ ... ဒီလူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီးပဲ၊ ဒီလူကြာ ... ဒီေလာက္ စည္းကမ္း တင္းက်ပ္ထားတဲ့ၾကားက ေထာင္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္။ ဒီလူေတြကို အလစ္ေပးထားလို႔ မရဘူး။ ေထာင္ပိုင္ႀကီး သိေအာင္လို႔ ရုံးတင္ရမယ္ ... ေခါင္းစြပ္ၿပီး ေခၚလာခဲ့"
၀န္ထမ္းေတြက ကုလားႀကီးကို ေခါင္းစြပ္ၿပီး တိုက္ရုံးကို ေခၚထုတ္သြားတယ္။
ရုိက္ဖို႔၊ ေဆာ္ဖို႔ျပင္တဲ့ သူေတြကလည္း ျပင္ေနၾကၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္က ေထာင္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ အမႈထင္ရွားရင္ ေက်ာကြဲဖို႔သာ ျပင္ေပေတာ့။ တုိက္၀န္းတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားတယ္။ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ လာမလဲဆိုတာကို အားလံုးက နားစြင့္ ေနၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ တိုက္ရုံးခန္းက ကုလားႀကီးရဲ႕ ငိုသံ နဲ႔ အျပင္းအထန္ ရွင္းျပေနတာကို ၾကားၾကရတယ္။ ကုလားႀကီးက K.M ဆိုတာ ေတးေရးဆရာ ပန္းခ်ီဆရာ ေကၿမိဳးျဖစ္ေၾကာင္း အခုသိမ္းသြားတဲ့ပံုဟာ မတ္စ္၀ါဒကို စိတ္ကူးခဲ့တဲ့ ကားလ္မတ္မဟုတ္ ဘဲ သူကိုးကြယ္တဲ့ အိႏၵိယ ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီးရဲ႕ပံုျဖစ္ေၾကားင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပပါတယ္။
ခက္တာက ေထာင္မွဴးႀကီးလုပ္တဲ့သူက မယံုဘူး၊ သူျမင္ဖူးတဲ့ ကားလ္မတ္ဆိုၿပီး အတင္းအက်ပ္ စြပ္စြဲ ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကုလားႀကီးကိုလည္း တိုက္ကေန စစ္ေခြးတိုက္ပို႔ၿပီး သင္ခန္းစာေပး ဖို႔ ကိုပဲ ျပင္ဆင္ေန တယ္။ ေနာက္ဆံုးကုလားႀကီးက ဒု-ေထာင္မွဴးကို အကူအညီ ေတာင္းရေတာ့တာေပါ့။ ဒု-ေထာင္မွဴးက ၾကင္နာ သနားတတ္ တဲ့ စိတ္ရွိတယ္။ တိုက္ထဲက လူေတြကို ေလးစား တန္ဖိုးထားတယ္။ ကုလားႀကီးက ဒီပံုေရးဆြဲတဲ့ ေကၿမိဳးကို သက္ေသအျဖစ္ ေခၚၿပီး ေမးဖို႔ ေတာင္းပန္ေမတၱာရပ္ခံတာပါ။ ဒု-ေထာင္မွဴး က ေထာင္မွဴးႀကီးကိုတင္ျပတယ္။ ကားလ္မတ္ပံု မဟုတ္ဘဲနဲ႔ စစ္ေခြးတိုက္ပို႔ရင္ ျပႆနာ တက္ႏိုင္လို႔လည္း ေထာင္မွဴးႀကီးကို သတိေပးတယ္။ တိုက္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ေကၿမိဳးကို ရုံးခန္းက ေခၚခုိင္း တယ္။ ေကၿမိဳးရုံးခန္းေရာက္ေတာ့ ပန္းခ်ီကားကို ျပၿပီး ကိုယ္တိုင္ဆြဲခဲ့တာ ဟုတ္မဟုတ္ ေမးတယ္။ ေကၿမိဳးက ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေကၿမိဳးက ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေထာင္ထဲမွာရွိတဲ့ မည္သည့္ အက်ဥ္းသားမဆို ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္ ရွိေၾကာင္းလည္း ေျပာျပလိုက္ေတာ့ လက္စြမ္းျပခ်င္ေန တဲ့ ေထာင္မွဴးႀကီး လည္း ေတြေ၀သြားတယ္။ ပန္းခ်ီကားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္တယ္။ သူ႔ယူဆခ်က္ လြဲေခ်ာ္သြားၿပီ ဆိုတာ ကိုလည္း ရိပ္စား မိသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ဘက္သူတာလံုေအာင္ လုပ္ရဦးမယ္ဆိုတာ သူ႔လုပ္သက္ အေတြ႕အႀကံဳ အရ သိလိုက္တယ္။ ေကၿမိဳးတို႔ကို တစ္ခြန္း ေျပာတယ္။
"ကုိယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္ကိုးကြယ္ခြင့္ရွိတာ ငါသိၿပီးသား ... အက်ဥ္းေထာင္လက္စြဲဥပေဒကို ငါတို႔က အလြတ္ ရတယ္ကြ ... ဒါေပမဲ့ ဒီဟိႏၵဴဆာဒူးပံုက ကားလ္မတ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူေနတယ္ ... မင္းတို႔ဘက္ ကလည္း ထင္ေယာင္ ထင္မွား လုပ္ႏိုင္တယ္ ... ဒီေတာ့ ဒီပံုကို ငါမသိမ္းဘူး ... ဒီပံုကို ေနရာေျပာင္းၿပီး ခ်ိတ္ရမယ္ ... လူႀကီးေတြ လာရင္ အလြယ္တကူ မျမင္ရတဲ့ ေနရာမွာ ခ်ိတ္ ... ေထာင္ပိုင္ေတြ ေတြ႕သြားလို႔ ငါ့ကို ဆူရင္ ... မင္းလည္း မလြယ္ဘူးမွတ္"
ေနာက္ဆံုးကုလားႀကီးနဲ႔ ေကၿမိဳးကို တိုက္ရုံးခန္းက ေအာင္ျမင္စြာ ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။ ေကၿမိဳးရဲ႕လက္မွတ္ က K.M ျဖစ္ေနတာက ကံဆိုးတာပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကားလ္မတ္နာမည္ အတိုေကာက္က K.M ျဖစ္ေနတာ အျပစ္လား။ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုရင္ သရဲသဘက္ေတြလို ပံဖ်က္ခံရတဲ့ ေခတ္ကိုပဲ အျပစ္တင္ရ မလား။ ကြယ္လြန္ သြားရွာၿပီျဖစ္တဲ့ ေကၿမိဳးကေတာ့ ေျဖမသြားခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြကေတာ့ ႀကိဳးနီစနစ္ ရဲ႕ေအာက္ မွာ ေမးခြန္းမ်ားစြာနဲ႔ က်န္ရွိေနဆဲပါပဲ။
ဆက္ရန္
.
တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ေထာင္ထဲမွာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့ရသူေတြအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုး အေဖာ္ ကေတာ့ ေဆးလိပ္ ပါပဲ။ အိမ္က ေထာင္၀င္စာလာရင္း စားစရာေတြထက္ ေဆးလိပ္ကို အရင္ေမးၾကတယ္။ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိတ္ေဆြ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ရင္ ေဆးလိပ္ပါလားလို႔ အငမ္းမရ ေမးၾက တယ္။ ေထာင္၀င္စာ လာတဲ့သူေတြကလည္း ေဆးလိပ္ကို တန္ဖိုးထားၿပီး ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာျဖစ္တဲ့ ႏွင္းခါးမိုးကဆိုရင္ "ေဆးလိပ္ဟာ စိတ္ကို ခ်ည္တဲ့ႀကိဳး" လို႔ တင္စား ဖြဲ႕ႏြဲ႕ခဲ့ ဖူးတယ္။ သူလည္းခုေတာ့ ေနာ္ေ၀ႏိုင္ငံ ေရာက္ေနၿပီ။ ေဆးလိပ္ျပတ္သြားၿပီလား၊ ဆက္ေသာက္ ေနတုန္းပဲလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိေတာ့ဘူး။ ေနာ္ေ၀မွာ ေဆးေပါ့လိပ္မရႏိုင္တာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ သူက ညေရာက္ရင္ အခ်ဳပ္ခန္းသံတိုင္ေလးကို မွီရင္း ေဆးလိပ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ရိႈက္ဖြာ လိုက္ရင္း သမီးနဲ႔ ဇနီးကို လြမ္းေလ့ ရွိတယ္။ ခုေတာ့ ေနာ္ေ၀ကို တစ္မိသားစု လံုးေခၚသြားတဲ့အတြက္ ေထာင္ထဲကေလာက္ အလြမ္းဒဏ္ရာ ျပင္းထန္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္လည္း ၁၉၉၀ ၀န္းက်င္ ကာလက အေဖာ္ကြဲေနတဲ့ အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္ဘ၀မွာ ေဆးလပ္ဟာ အေရးပါေန တဲ့အရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ထဲက ေဆးလိပ္ႀကိဳက္တဲ့ သူတခ်ိဳ႕ဟာ ေထာင္၀င္စာေတြ က်ဲပါး လို႔ ေဆးလိပ္ျပတ္ေန တဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ အမိႈက္ျခင္းထဲက သြန္ဖို႔ထားတဲ့ ေသာက္လက္စ ေဆးလိပ္အတိုေတြ ကို ျပန္ရွာၾကၿပီ။ ဒီအတိုေလးေတြကိုပဲ တစ္ဖြာရိႈက္ရ ရိႈက္ရျပန္ၿပီး ေသာက္ၾကရတယ္။ တခါ တစ္ေလ ေတာ့လည္း ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ ရဲ႕ ဖင္ကိုႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ထားၿပီး ပထမအခန္းိကု ပစ္ေပး ဒီလိုနဲ႔ လက္ဆင့္ ကမ္းေသာက္ ရတယ္။ ေဆးလိပ္ဖင္စီခံက မီးခုိးကို အငမ္းမရရွဴရိႈက္ရင္း တခ်ိဳ႕ဆို ႏွာေခါင္းထဲက မီးခုိး ျပန္ ထြက္မလာေတာ့တဲ့အထိ ေသာက္ၾကတယ္။
ေဆးလိပ္ဖင္စီခံ ကို တစ္နည္းတစ္ဖံု အသံုးျပဳတဲ့ ေနာက္တစ္ဖြဲ႕ကလည္း ရွိေသးတယ္။ သူတုိ႔က ေထာင္ထဲမွာ စာမဖတ္ရ၊ သတင္းစာ မဖတ္ရလို႔ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့ စာငတ္ေနတဲ့ စာဖတ္သူေတြပဲ။ တင္းက်ပ္တဲ့ ေထာင္စည္းကမ္းေတြ ေအာက္မွာ စာဖတ္လို႔ရေအာင္ ႀကိဳးစားၾက တယ္။ ေထာင္ မွာက ႏိုင္ငံေရးအမႈနဲ႔ ေထာင္က်တဲ့သူေတြကို စာရြက္၊ ေဘာပင္၊ သတင္းစာ စတဲ့အရာေတြ လံုး၀ မရေအာင္ ေထာင္၀ါဒါေတြ က ေသခ်ာ ဂရုစိုက္ ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္ရႈေလ့ ရွိတယ္။ ရိုးရိုးအက်ဥ္းသားေတြအတြက္ ၀တၳဳ စာအုပ္ေတြ၊ ဘာသာေရး စာအုပ္ေတြ ခုိးဖတ္လို႔မိရင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ လက္ထဲမွာ လက္တစ္၀ါးစာ စာရြက္ေလးေတြ႕ရင္ေတာင္ ခ်က္ခ်င္း ရုံးတင္ၿပီး ျပစ္ ဒဏ္ ေပးေလ့ ရွိတယ္။
က်န္တဲ့သူအားလံုး ေၾကာက္သြားေအာင္ ေျခာက္တာလည္း ပါတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက ေတာ္ေတာ္ အပင္ပန္း ခံႏိုင္ၾကတယ္။ ေဆးလိပ္ဖင္စီခံေတြကို စုၿပီး သနပ္ဖက္ေတြ ခြာပစ္တယ္။ သတင္းစာနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ဖင္စီခံေတြ ကို ေရအိုးတစ္လံုးထဲမွာ ထည့္စိမ္ တယ္။ ေကာ္ေတြအရည္ေပ်ာ္ၿပီး စကၠဴေတြ ျပန္႔ ထြက္လာတာနဲ႔ ေရထဲက ဆယ္ၿပီး၊ အေျခာက္လွမ္း တယ္။ ေျခာက္ေသြ႕သြားတဲ့ သတင္းစာအပိုင္းေတြကို စုစည္းၿပီး ဖတ္လို႔ ရေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ သူတို႔ကို Filter news agency လို႔ ေခၚတယ္။ သူတို႔လုပ္ထားတာက အဆက္အစပ္ မရွိေပမယ့္ လက္ထပ္ၿပီးစီးေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နာေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္ေတာ့ေန ရတာပဲ။ သူတို႔ အပင္ပန္း ခံလုပ္ထားတဲ့ စာေစာင္ေလးကို အခန္းေတြက အလွည့္က် ငွားရမ္း ဖတ္ရႈရတယ္။ စာမဖတ္ရ တာၾကာေတာ့လည္း သူတို႔စာေစာင္ေလးက ဖတ္ရတာ အရမ္းအရသာ ရွိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ စိတ္မေကာင္းစရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေတာ့ ႀကံဳခဲ့ရေသးတယ္။ တစ္ခါက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီစာေစာင္ေလး ထဲမွာ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ မိခင္နာေရးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူကိုယ္တုိင္ စာေစာင္ ကို ဖတ္ရင္း မယံုႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ သူ႔အိမ္က သူ႔အေမ ဆံုးတဲ့ အေၾကာင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာ စိုးလို႔ ဖံုးဖိထားတာေလ။ Filter news agency ေၾကာင့္ သူသိသြား ရရွာတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ေဆးလိပ္က တိုကင္လိုလည္း အသံုးျပဳလို႔ရတယ္။ ဖိနပ္ျပတ္လို႔ ဖိနပ္၀ယ္ ခ်င္ရင္ ေဆးလိပ္ နဲ႔ ၀ယ္လို႔ရတယ္။ ႏွာစီးေခ်ာင္းဆိုး ျဖစ္ေနလို႔ ေဆးေသာက္ခ်ငရင္ ေဆးလိပ္ နဲ႔ ဖလွယ္ လို႔ရတယ္။ ဆံပင္ညႇပ္ရင္လည္း ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ ဆံပင္ညႇပ္ဆရာကို ေပးရတယ္။ မိလႅာ တက္ရင္လည္း မိလႅာလစဥ္ေၾကးက ေဆးလိပ္ပဲ။ ေလဘာေျပာင္းခ်င္ရင္၊ အိပ္တဲ့ေနရာ ေဘးတန္းရခ်င္ ရင္ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ထားတာ ေဆးလိပ္ပဲ။ ေဆးလိပ္အရအတြက္ မ်ားလြန္းလာရင္ေတာ့ ေငြ တန္ဖိုး ျပန္ေျပာင္းသြားတယ္။
ေထာင္၀င္ စာမလာႏိုင္တဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ေတာ့ တစ္ခုလိုခ်င္ရင္ တစ္ခုစြန္႔ရတာ ေပါ့။ ၁၉၉၀ တစ္၀ိုက္က ေထာင္မွာတစ္ပတ္ကို အသားစားရက္ တစ္ရက္ ရွိတယ္။ အသားစားရက္မွာ အဆင္ေျပ ရင္ေျပသလို အမဲသားေကၽြးတဲ့ေန႔ ရွိတယ္။ ၀က္သားေကၽြးတဲ့ေန႔ ရွိတယ္။ ေမြးျမဴေရး ငါးၾကင္းေကၽြးတဲ့ေန႔ ရွိတယ္။ အေျခခံလူတန္းစားေတြအတြက္ ေဆးလိပ္က သိပ္ေသာက္ခ်င္ေနေတာ့ ကိုယ္ရမယ့္ ကိုယ္တာ (quota) အသားကို ေငြရွင္ေၾကးရွင္ဆီ ေဆးလိပ္ ၂လိပ္နဲ႔ ေရာင္းၿပီး ေဆးလိပ္ ေသာက္ပစ္လိုက္ၾကတာပဲ။ ထမင္း ကိုေတာ့ ငပိ၊ တာလေပါနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ စားတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕မ်ားဆို ၃လစာတို႔၊ ၆လစာတို႔ ႀကိဳ တင္ၿပီး ေရာင္းထားတာေတာင္ ရွိတယ္။
ေဆးလိပ္ႀကိဳေပးထားတဲ့သူေတြက တရုတ္လူမ်ိဳးေတြ မ်ားပါတယ္။ သူတို႔ရတဲ့ အသားတံုးေတြကို ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ငရုတ္သီးမႈန္႔နဲ႔ ဆီျပန္ ခ်က္ၿပီး ျပန္ေရာင္းစားၾကတယ္။ ႏွစ္သီးစားေခၚတာေပါ့။ ဒီတရုတ္လူမ်ိဳးေတြက နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ၁၃(၁)နဲ႔ ၀င္လာၿပီး ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရတဲ့ သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔က ေထာင္၀င္စာ မလာႏိုင္လဲ ေထာင္ထဲမွာ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏိုင္ၾကတယ္။ အသားစားႀကိဳယူထားတဲ့ သူေတြက ဗမာေတြမ်ား ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမန္မာေတြက ေဆးလိပ္ေလးေသာက္ရဖို႔ အသားတုံးကို စြန္႔လႊတ္ရတဲ့ သူမ်ိဳးေတြေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ နာဂစ္အၿပီးမွာ အေဆာင္ေတြ မီးေလာင္တာ ကစၿပီး ျပႆနာေတြျဖစ္ လို႔ ေထာင္ထဲမွာ ေဆးလိပ္မေသာက္ရလို႔ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး က စည္းကမ္းသစ္ထုတ္ ျပန္လိုက္တယ္။ အေဆာင္ေတြ မီးေလာင္တာ မီးျခစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။
မီးျခစ္ကဘာလို႔ အက်ဥ္းသားလက္ထဲမွာ ရွိရ တာလဲ အေၾကာင္းရင္းကို စုံစမ္းလိုက္ေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္ဖို႔ မီးျခစ္ေဆာင္ထားၾကတာ။ ဒါဆို ေဆးလိပ္ေရာမီးျခစ္ေရာ မျမင္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီး ၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ တာ၀န္အရွိဆံုး လူႀကီး က တားျမစ္ပိတ္ပင္ လုိက္တယ္။ ေထာင္လည္း ေဆးလိပ္မေသာက္ရ ကင္းစင္နယ္ေျမ ျဖစ္သြားတယ္။ တစ္ကယ္ေရာ ကင္းစင္သြားပါသလား။ ေထာင္က်ေနတဲ့ လူသားေတြပဲ အကုန္ေတာ့္ စည္းကမ္းကို ဘယ္လိုက္နာပါ့ မလဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာ ေဆးလိပ္ေမွာင္ခုိ ေစ်းကြက္ေပၚလာတယ္။ ဒီေစ်းကြက္ကေတာ့ ပြတ္ခၽြန္း ေစ်းကြက္လို႔ ေခၚတယ္။ ပြတ္ခၽြန္းလိပ္တာကေတာ့ သိပ္မခက္ပါဘူး။ ကြမ္းစားတဲ့ သူေတြဆီ ကေန ေဆးရြက္ႀကီး ေတြရတယ္။ ေဆးရြက္ႀကီးကို အမႈန္႔ လုပ္ၿပီး ဖတ္ၿပီးသား ဂ်ာနယ္ေဟာင္းက စကၠဴေတြ နဲ႔ လိပ္ၿပီး ေသာက္ၾကတာပဲ။ ေဆးလိပ္ရွားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ ပြတ္ခၽြန္း က မရွိမျဖစ္ အေရး ပါလာတယ္။
ေဆးလိပ္ကိုပိတ္ ပင္လိုက္ေတာ့ ပြတ္ခၽြန္းကလည္း ေစ်းကြက္ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ပြတ္ခၽြန္ ၁၀လိပ္ ကို ေကာ္ဖီမစ္ ၃ထုပ္ေလာက္ ေပးရတယ္။ ေထာင္၀င္စာမလာတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ေတာ့ ပြတ္ခၽြန္းလိပ္ေရာင္း ရင္ ၀င္ေငြတစ္ဖက္တစ္လမ္းက ရတဲ့သေဘာပါပဲ.
ဒါေပမဲ့ ေထာင္မွာ ေလးဆိပ္မေသာက္ရ တားျမစ္လိုက္ေတာ့ အရင္ကလို ေပၚေပၚထင္ထင္ မေသာက္ ၾကရေတာ့ပါဘူး။ ေဆးလိပ္မျဖစ္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ ခုိး၀ွက္ၿပီး ေသာက္ေနၾကတုန္းပါပဲ။ ေထာင္ပိုင္ တန္းစီေန႔ မွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ၿပီးသား ဖင္စီခံတစ္ခုတစ္ေလ ေတြ႕လို႔မိရင္ေတာ့ ေတြ႕တဲ့ အေဆာင္ မေခ်ာင္ဘူး မွတ္။ တစ္ေဆာင္လံုးမွာ ရွိတဲ့ အက်ဥ္းသားအားလံုး သန္႔ရွင္းေရး ျပန္လုပ္ရတယ္။ အေဆာင္လူႀကီးနဲ႔ ပံုစံမွဴးတို႔က ခ်မွတ္ထားတဲ့ဒဏ္ေငြကို ေဆာင္ရတယ္။
ေငြကုန္သြားတဲ့အတြက္ အက်ဥ္းသားစည္းကမ္းထိန္းေတြကတစ္ဆင့္ အေဆာင္ကို စည္းကမ္းတင္းက်ပ္ လိုက္တယ္။ အဲဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ တစ္ေဆာင္လံုး စိတ္ညစ္ကုန္ၾကေရာ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စိတ္ညစ္ မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ ေဆးလိပ္ အစား ကြမ္းေျပာင္းစားၾကတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ကြမ္းစားလို႔ရေတာ့ ရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ "ေဆးလိပ္ ဟာ စိတ္ကိုခ်ည္တဲ့ ႀကိဳး" လို႔ေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြ လုပ္လို႔ မရေတာ့ ဘူး။ ေထာင္ဟာ ေဆးလိပ္မေသာက္ရကင္းစင္နယ္ေျမ ျဖစ္သြားပါၿပီ။
ကားလ္မတ္ႏွင့္ ေကၿမိဳ႕းတို႔ေၾကာင့္ ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီး ေနရာေရႊ႕ခံရျခင္း
၁၉၉၂ ခုႏွစ္ေလာက္က အင္းစိန္ေထာင္တိုက္၀န္းထဲမွာ ရွိတဲ့ တိုက္(၆)တိုက္လံုး ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ေတြနဲ႔ ျပည့္က်ပ္လ်က္ ရွိပါတယ္။ ဒီအက်ဥ္းသားေတြထဲမွာ လူႀကီးေတြ၊ လူငယ္ေတြ၊ တပ္မေတာ္ သားေဟာင္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ခရစ္ယာေတြ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြ စသည္ျဖင့္ အေရာင္မ်ိဳးစုံ ပါ၀င္ပါတယ္။ အားလံုးဟာ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတဲ့ ဘ၀တူခ်င္းေတြ ျဖစ္ၾက တဲ့အျပင္ တိုင္းျပည္ကို ဒီမုိကေရစီ ရေစခ်င္လြန္းလို႔ ဘ၀ေတြကို စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ခဲ့သူေတြ ျဖစ္လို႔ ရုိင္းရုိင္းပင္းပင္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနၾကပါတယ္။ တစ္ေယာက္ေထာင္၀င္စာ မလာရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကမွ်ေ၀လို႔၊ တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္းရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေဆးတိုက္လို႔ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ရွိၾက ပါတယ္။ ဘာသာေရးေန႔ေတြဆိုရင္လည္း တိုက္ခန္း အားလံုး သက္ဆုိင္တဲ့သူေတြက အစားအေသာက္ေတြ ေ၀ေကၽြးေလ့ ရွိပါတယ္။ မဂၢင္ဆရာေတာ္ႀကီး ကို အစၥလာမ္ဘာသာေရးအဖြဲ႕က ဦးဒါ၀တ္ဂ်င္း၀ါးလား က ဆရာႀကီးကို ႏြားႏို႔ ႏို႔မႈန္႔ထုပ္ေလးေတြ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္နဲ႔ ရင့္က်က္ျပည့္၀တဲ့ လူ႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းငယ္ေလး တစ္ခု အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ ျဖစ္ထြန္းခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားလူငယ္ အမ်ားစုထဲမွာလည္း ေဆးေက်ာင္းသားေတြ၊ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသားေတြ ပါပါတယ္။ လူလတ္ပိုင္းတခ်ိဳ႕ထဲမွာလည္း နာမည္ေက်ာ္ပန္းခ်ီဆရာ ေတြ၊ ရုပ္ရွင္ဒါရုိက္တာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြနဲ႔ ေတးေရး ဆရာေတြကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ တပ္မေတာ္ သားေဟာင္းထဲမွာလည္း တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္းကစၿပီး တိုင္းမွဴးေတြ၊ ေလယာဥ္ ပိုင္းေလာ့ေတြ၊ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးစုံလင္လွပါတယ္။
တကၠသိုလ္က ဆရာေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ကၽြန္ေတ္မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ စာေရးဆရာ ထဲမွာ ဆရာမင္းသိခၤ၊ ဆရာညီပုေလး၊ ဆရာမင္းလူ၊ ေရႊဘုန္းလူေခၚ ဆရာတာရာမင္းေ၀၊ ဆရာေမာင္ေသာ္က၊ မုံရြာတင္ေရႊ၊ ဆရာေမာင္မုိးသူ၊ နာမည္ေက်ာ္ေဗဒင္ဆရာစံဇာဏီဘုိ၊ ရုပ္ရွင္ သမားထဲမွာ အကယ္ဒမီေအာင္လြင္၊ ဒါရုိက္တာေအာင္ျမင့္ျမတ္၊ ဒါရိုက္တာေမာင္ခက္ပန္၊ ဇာဂနာ၊ အရိုင္း၊ ေတးေရးဆရာထဲမွာ မြန္ေအာင္ကို နာမည္ေက်ာ္ သီခ်င္းေတြ ေရးေပးတဲ့ ေကၿမိဳး၊ စိတ္တိုင္း က် လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ကုိခြန္းဆိုင္း၊ မိႈင္းရာျပည့္ သီခ်င္းေရး တဲ့ မိတၳီလာက ကိုခင္ေမာင္ေလးတို႔ ရွိပါတယ္။ ေကၿမိဳးက ပန္းခ်ီဆရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာေတြထဲမွာ ေကၿမိဳးနဲ႔အတူ ေမာင္ႏိုး၊ ကိုစန္းလြင္ (ကြယ္လြန္)၊ ျမင့္၀င္းေမာင္ (AZ)၊ ထြန္း၀င္းၿငိမ္း၊ ခင္ျမင့္ေအာင္ ဦးလွၾကည္တို႔လည္း ရွိပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဟိႏၵဴဘာသာကိုးကြယ္တဲ့ ၅(ည)တစ္ေယာက္က သူ႔အိပ္ရင္းေခါင္းရင္းမွာ ခ်ိတ္ထားဖို႔ ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီးတစ္ပါးပံုကို ေရးဆြဲေပးဖို႔ ေကၿမိဳးႀကီးကို အကူအညီ ေတာင္းပါတယ္။ ေထာင္ဆိုတာက ပံုဆြဲစကၠဴေတြ စုတ္တံေတြ ရွိတဲ့ ေနရာအရပ္ေဒသ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ခမ်ာ ေထာင္၀တ္စုံ ျဖစ္တဲ့ တက္ထရြန္းပုဆိုးအျဖဴေပၚမွာ ေဘာပင္နဲ႔ ေရးဆြဲေပးတာကိုပဲ အျမတ္တႏိုး ယူသြားရွာတာပါ။ ေကၿမိဳးက တက္ထရြန္အျဖဴပုဆိုးေပၚမွာ ေဘာပင္နဲ႔ပံုကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေရးဆြဲေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီပံု ကို ဆရာသမားကေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဘာပင္နဲ႔ေရးထားတာဆိုေတာ့ ၾကာရင္ ဒီလက္ရာက ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္တာကို စိုးရိမ္လာတယ္။ ဒီေတာ့ပန္းခ်ီပံုကို ခ်ည္နဲ႔ထိုးၿပီး ပံုေဖာ္လိုက္တယ္။ ေထာင္ထဲမွာ အခ်ိန္က ပိုေနတာဆိုေတာ့ ခ်ည္ထုိးတဲ့သူေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ပါပဲ။ ခ်ည္နဲ႔ထိုးလိုက္ေတာ့ ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီးပံုက ပိုႀကိး ၾကြလာတယ္။ သူကဒီပံုကို အျမတ္တႏိုး ထားၿပီး သူ႔ေခါင္းရင္းက နံရံမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္ပါတယ္။
ဒီကိစၥကို ဘယ္သူမွ မွတ္မွတ္သားသား မထားပါဘူး။ ေနာက္တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ သူတို႔ေနတဲ့ တုိ္က္ကို ရွာေဖြေရး ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က န.၀.တ အစိုးရက ၁၉၈၈ အေရးအခင္းကို ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ဗ.က.ပ) ယူဂ်ီေတြက စတင္ဖန္တီးခဲ့တယ္ဆိုၿပိး ၀ါ၏ျဖန္႔ခ်ိေရးကို အင္နဲ႔ အားနဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ ျပဳလုပ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြထဲ က BCP (ျမန္မာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ) အမႈတြဲေတြကို အက်ဥ္းေထာင္ အာဏာပို္င္ေတြက အထူး ဂရု စိုက္ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့ ရွိပါတယ္။ မီဒီယာလကနက္ကို သံုးၿပီး ဗ.က.ပ ဆိုတာ အေတာ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့သူေတြအျဖစ္ ပံုေဖာ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီး ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ အခန္းထဲကို ၀င္ရွာၾကေတာ့ တရားမ၀င္ပစၥည္းဆိုလို႔ ဘာမွ မေတြ႕ပါ ဘူး။ ၀ါဒါေလးေတြကလည္း ပစၥည္းအတိုအစေလးေတြ သိမ္းၿပီး အခန္းထဲက ထြက္လာၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွာေဖြေရးလုပ္တဲ့ ေန႔၀န္ထမ္း၊ ည၀န္ထမ္းေတြကို ေထာင္မွဴးႀကီးတစ္ေယာက္က ဦးေဆာင္ၿပီး တိုက္ကိုလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေထာင္မွဴးႀကီးက ရွာေဖြေရးလုပ္တဲ့ အခန္းေတြကို အျပင္ကေန စစ္ေဆး ၾကည့္ရႈအကဲခတ္ေနတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းခ်င္း လိုက္ၾကည့္ေနရင္းကေန အခန္းနံရံက ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီးပံုကို ရုတ္တရက္လွမ္းျမင္သြားတယ္။ သူ႔၀န္ထမ္း၀ါဒါေတြကို ခ်က္ခ်င္း ေခၚၿပီး အဲဒီပံုကို သြားျဖဳတ္ခုိင္းတယ္။ ပါးစပ္က ေနၿပီးေတာ့ သူ႔တပည့္ေတြကို ဆဲလိုက္တာလည္း မိုးမႊန္ေနတာပါပဲ။
ခ်ည္နဲ႔ေရးထုိးထားတဲ့ အဲဒီပန္းခ်ီကားႀကီး သူ႔လက္ထဲေရာက္ေတာ့ အမႈက ပိုႀကီးသြားတယ္။ သူက ပန္းခ်ီကားကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ေနရင္းကေန ပန္းခ်ီကားေအာက္က လက္မွတ္ K.M ဆိုတာကို သြားေတြ႕တယ္။ ပန္းခ်ီကားကလည္း မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္။ သူက K.M ဆိုတာ ကို ၾကည့္ၿပီး ေတြးေနရင္းက အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္လိုက္တယ္။
"ေသေတာ့မွာပဲ ... ေဟ့ေကာင္ေတြ ... ဒီပန္းခ်ီကားကို ခ်က္ခ်င္း သိမ္းခဲ့စမ္း။ K.M ဆိုတာ ကားလ္မတ္ကို ေျပာတာကြ ... ဒီလူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီးပဲ၊ ဒီလူကြာ ... ဒီေလာက္ စည္းကမ္း တင္းက်ပ္ထားတဲ့ၾကားက ေထာင္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္။ ဒီလူေတြကို အလစ္ေပးထားလို႔ မရဘူး။ ေထာင္ပိုင္ႀကီး သိေအာင္လို႔ ရုံးတင္ရမယ္ ... ေခါင္းစြပ္ၿပီး ေခၚလာခဲ့"
၀န္ထမ္းေတြက ကုလားႀကီးကို ေခါင္းစြပ္ၿပီး တိုက္ရုံးကို ေခၚထုတ္သြားတယ္။
ရုိက္ဖို႔၊ ေဆာ္ဖို႔ျပင္တဲ့ သူေတြကလည္း ျပင္ေနၾကၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္က ေထာင္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ အမႈထင္ရွားရင္ ေက်ာကြဲဖို႔သာ ျပင္ေပေတာ့။ တုိက္၀န္းတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားတယ္။ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ လာမလဲဆိုတာကို အားလံုးက နားစြင့္ ေနၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ တိုက္ရုံးခန္းက ကုလားႀကီးရဲ႕ ငိုသံ နဲ႔ အျပင္းအထန္ ရွင္းျပေနတာကို ၾကားၾကရတယ္။ ကုလားႀကီးက K.M ဆိုတာ ေတးေရးဆရာ ပန္းခ်ီဆရာ ေကၿမိဳးျဖစ္ေၾကာင္း အခုသိမ္းသြားတဲ့ပံုဟာ မတ္စ္၀ါဒကို စိတ္ကူးခဲ့တဲ့ ကားလ္မတ္မဟုတ္ ဘဲ သူကိုးကြယ္တဲ့ အိႏၵိယ ဟိႏၵဴဆာဒူးႀကီးရဲ႕ပံုျဖစ္ေၾကားင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပပါတယ္။
ခက္တာက ေထာင္မွဴးႀကီးလုပ္တဲ့သူက မယံုဘူး၊ သူျမင္ဖူးတဲ့ ကားလ္မတ္ဆိုၿပီး အတင္းအက်ပ္ စြပ္စြဲ ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကုလားႀကီးကိုလည္း တိုက္ကေန စစ္ေခြးတိုက္ပို႔ၿပီး သင္ခန္းစာေပး ဖို႔ ကိုပဲ ျပင္ဆင္ေန တယ္။ ေနာက္ဆံုးကုလားႀကီးက ဒု-ေထာင္မွဴးကို အကူအညီ ေတာင္းရေတာ့တာေပါ့။ ဒု-ေထာင္မွဴးက ၾကင္နာ သနားတတ္ တဲ့ စိတ္ရွိတယ္။ တိုက္ထဲက လူေတြကို ေလးစား တန္ဖိုးထားတယ္။ ကုလားႀကီးက ဒီပံုေရးဆြဲတဲ့ ေကၿမိဳးကို သက္ေသအျဖစ္ ေခၚၿပီး ေမးဖို႔ ေတာင္းပန္ေမတၱာရပ္ခံတာပါ။ ဒု-ေထာင္မွဴး က ေထာင္မွဴးႀကီးကိုတင္ျပတယ္။ ကားလ္မတ္ပံု မဟုတ္ဘဲနဲ႔ စစ္ေခြးတိုက္ပို႔ရင္ ျပႆနာ တက္ႏိုင္လို႔လည္း ေထာင္မွဴးႀကီးကို သတိေပးတယ္။ တိုက္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ေကၿမိဳးကို ရုံးခန္းက ေခၚခုိင္း တယ္။ ေကၿမိဳးရုံးခန္းေရာက္ေတာ့ ပန္းခ်ီကားကို ျပၿပီး ကိုယ္တိုင္ဆြဲခဲ့တာ ဟုတ္မဟုတ္ ေမးတယ္။ ေကၿမိဳးက ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေကၿမိဳးက ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေထာင္ထဲမွာရွိတဲ့ မည္သည့္ အက်ဥ္းသားမဆို ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္ ရွိေၾကာင္းလည္း ေျပာျပလိုက္ေတာ့ လက္စြမ္းျပခ်င္ေန တဲ့ ေထာင္မွဴးႀကီး လည္း ေတြေ၀သြားတယ္။ ပန္းခ်ီကားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္တယ္။ သူ႔ယူဆခ်က္ လြဲေခ်ာ္သြားၿပီ ဆိုတာ ကိုလည္း ရိပ္စား မိသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ဘက္သူတာလံုေအာင္ လုပ္ရဦးမယ္ဆိုတာ သူ႔လုပ္သက္ အေတြ႕အႀကံဳ အရ သိလိုက္တယ္။ ေကၿမိဳးတို႔ကို တစ္ခြန္း ေျပာတယ္။
"ကုိယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္ကိုးကြယ္ခြင့္ရွိတာ ငါသိၿပီးသား ... အက်ဥ္းေထာင္လက္စြဲဥပေဒကို ငါတို႔က အလြတ္ ရတယ္ကြ ... ဒါေပမဲ့ ဒီဟိႏၵဴဆာဒူးပံုက ကားလ္မတ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူေနတယ္ ... မင္းတို႔ဘက္ ကလည္း ထင္ေယာင္ ထင္မွား လုပ္ႏိုင္တယ္ ... ဒီေတာ့ ဒီပံုကို ငါမသိမ္းဘူး ... ဒီပံုကို ေနရာေျပာင္းၿပီး ခ်ိတ္ရမယ္ ... လူႀကီးေတြ လာရင္ အလြယ္တကူ မျမင္ရတဲ့ ေနရာမွာ ခ်ိတ္ ... ေထာင္ပိုင္ေတြ ေတြ႕သြားလို႔ ငါ့ကို ဆူရင္ ... မင္းလည္း မလြယ္ဘူးမွတ္"
ေနာက္ဆံုးကုလားႀကီးနဲ႔ ေကၿမိဳးကို တိုက္ရုံးခန္းက ေအာင္ျမင္စြာ ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။ ေကၿမိဳးရဲ႕လက္မွတ္ က K.M ျဖစ္ေနတာက ကံဆိုးတာပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကားလ္မတ္နာမည္ အတိုေကာက္က K.M ျဖစ္ေနတာ အျပစ္လား။ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုရင္ သရဲသဘက္ေတြလို ပံဖ်က္ခံရတဲ့ ေခတ္ကိုပဲ အျပစ္တင္ရ မလား။ ကြယ္လြန္ သြားရွာၿပီျဖစ္တဲ့ ေကၿမိဳးကေတာ့ ေျဖမသြားခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြကေတာ့ ႀကိဳးနီစနစ္ ရဲ႕ေအာက္ မွာ ေမးခြန္းမ်ားစြာနဲ႔ က်န္ရွိေနဆဲပါပဲ။
ဆက္ရန္
.
2 comments:
zdgp [url=http://drdrebeatssales.ca]beats by dre sale[/url] erlqgp http://drdrebeatssales.ca qqiz [url=http://beatsbydrdresale.ca]beats by dre sale[/url] keebrb http://beatsbydrdresale.ca qxdh [url=http://beatsheadphonesforsale.ca]beats by dre sale[/url] jbhjtl http://beatsheadphonesforsale.ca pusv [url=http://beatsbydrebestbuy.ca]beats by dre sale[/url] eamzmg http://beatsbydrebestbuy.ca fvdv
Lenders are available on the web for fast easy payday advances, from time to time in about 60 minutes. Lalu tahukah anda ternyata si pencipta situs ini pernah digugat di pengadilan atas tuduhan penjiplakan hak intelektual dan source code dari perusahaan lain [url=http://onlinepaydayloans-4u.co.uk/]payday loans online[/url] defaulted student loan assistance - loan rehabilitation: a loan rehabilitation program offers the ability of reinstating defaulted loans. You can see your webmail, surf the web, or whatever. Online and offline both are the medium to use for these financing options online payday loans coco ocean and senegambia hotels were also nominated for that award. Fast Secured Loan 20 We have observed advertisements for quick cash loans each day Fast Secured Loan 20. Nebraska and other Regions offer straightforward online cash loans including these and also other forms ofloans that do not need collateral http://onlinepaydayloans-4u.co.uk/ are you questioning just how long it should take to your money to become credited into the bank checking account.
Post a Comment