ေသာ္တာေဆြ ၏ ျဖတ္စ ႏွင္႔ ေက်ာ္စံေကး, အပိုင္း (၄)

 "အမယ္ေလး… ခုမွ အလံုးႀကီး က်သြားေတာ့တယ္…။ ငါ့ခက္ကေရာ ေအာက္ေမ့ေနတာ၊ မင့္ ေက်းဇူး ပါပဲကြယ္..."
ေမာင္ျဖတ္စက ၿပဳံးစိစိႏွင့္…
"ေက်းဇူးေျပာေန႐ံုနဲ႔ မၿပီးေသးဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးမယ္ဆိုတဲ့ ဘရန္ဒီလည္း လုပ္ဦးေလဗ်ာ…"
"ေၾသာ္… ဟုတ္သားပဲ၊ ေပးပါ့မယ္ကြယ္… ကဲ… သမီး သြားယူေပးလုိက္ပါကြယ္၊ သူ႔ဉာဏ္ပူေဇာ္ခ"
"ေၾသာ္… ဒီမွာ အန္တီ၊ အဘိုးႀကီး ျပန္ လာရင္ ဘာမွမေျပာနဲ႔ေနာ္၊ ဘာမွမျဖစ္သလိုေန သိလား…"
"အမယ္ေလး ေျပာဖုိ႔ ေနေနသာသာ သူ႔မ်က္ႏွာေတာင္ မၾကည့္ခ်င္ဘူး"
တုတ္ေကာက္၊ ေဘာင္းဘီတို၊ ဗုိက္ရႊဲႀကီးႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္သြားေသာ ဦးတုတ္ေပါ ကား ျပန္ မလာေသး။ ေမာင္ျဖတ္စတုိ႔ တူဝရီးကား ဘရန္ဒီတစ္ပုလင္းႏွင့္ ဇိမ္တိုးလ်က္…။ ကို ဆက္ဖတ္ရန္...

မယ္တပ္ကုန္း

ခရစ္ေတာ္ သကၠရာဇ္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဝါဆိုလဆန္း ၁၁ ရက္ေန႔ ညေန ၆ နာရီအခ်ိန္တြင္ ရမည္းသင္း ဒိစႀကိတ္တပ္ကုန္းၿမဳိ႕မွ ေျမပုိင္ရွင္ ဦးသာဝက္၏သမီး "မယ္တပ္ကုန္း" ဘြဲ႕ရ မာဂရက္သာဝက္သည္ မႏၱေလး ရန္ကုန္ အစံုရထား ၂ နံပါတ္ကို စီး၍ သူ၏အဘိုးျဖစ္သူ ၾကည့္ျမင္တုိင္၊ ကၽြန္းေတာကြက္သစ္ရွိ မင္းတုိင္ပင္ အမတ္ေဟာင္း ဦးတုတ္ေပါ၏ေနအိမ္သုိ႔ သူ၏မိခင္ ေဒၚဇာက်ယ္ႏွင့္အတူ ေရာက္ရွိလာ ေလ၏။
ေဒၚဇာက်ယ္ သည္ မိမိ၏ေယာက္မ ေဒၚျမခင္ႏွင့္ ေယာကၡမ ဦးတုတ္ေပါအား အေတာ္ညဥ့္နက္ေအာင္ တီးတိုး တုိင္ပင္ ေျပာဆိုၿပီး သမီးကို အပ္ႏွံခဲ့ကာ ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ အဆန္ရထား နံပါတ္ ၁ ႏွင့္ တပ္ကုန္းၿမဳိ႕ သုိ႔ ျပန္သြားေလ၏။

မာဂရက္သာဝက္၏ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာယမွာ အထူးေဖာ္ျပစရာမလို။ တပ္ကုန္းၿမဳိ႕ အမ်ဳိးသမီးအလွၿပဳိင္ပြဲ တြင္ စိန္ဘယက္ႀကီးတစ္ခုႏွင့္ "မယ္တပ္ကုန္း" ဘြဲ႕ကို ရခဲ့သူျဖစ္၍ မယ္ဒဂံု၊ မယ္ဗမာ၊ မယ္တကၠသိုလ္ ႏွင့္ အျခားမယ္ဟဝါ တို႔၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကို ၾကည့္႐ႈျခင္းအားျဖင့္ စာဖတ္သူသည္ မာဂရက္၏႐ုပ္လံုး ကို ေဖာ္ႏိုင္ မည္ျဖစ္ေပ ၏။

ပင္နီစလင္၏အစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ ေရာဂါေဟာင္းမ်ား အျမစ္ျပတ္စျဖစ္ေသာ ပိန္ခ်ည့္ကုန္းကြ ေမာင္ျဖတ္စသည္ နိပြန္မာစတာ တုိ႔၏လက္ေအာက္ေတာ္မွ မဟာအဂၤလိပ္တုိ႔၏ လက္ထက္ေတာ္တုိင္ သူ႔ဦးေလး ကိုဘႏုိင္ ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ဦးတုတ္ေပါ၏ေနအိမ္ ၌  အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚျမခင္၏ျငဴစူေစာင္း ေျမာင္းျခင္းကို အရြဲ႕တုိက္ကာ ဆက္လက္ ေပကပ္ေနတုန္းပင္ျဖစ္ေပ၏။
ရန္ကုန္ၿမဳိ႕၊ ၿမဳိ႕ေတာ္ခန္းမႀကီးတြင္ က်င္းပေသာ မယ္ဒဂံုၿပဳိင္ပြဲကို မေနႏုိင္ မထုိင္ႏုိင္ ဆတ္ေဆာ့ၿပီး ေခတၱမွ် သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈ မိသည္ႏွင့္ပင္ ေရာဂါေဟာင္းျပန္ထမလိုျဖစ္ခဲ့ရွာေသာ ျဖတ္စ ခမ်ာမွာ ယခု ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ မယ္ဒဂံုတုိ႔ႏွင့္ နင္လား ငါလား တကယ္တမ္းယွဥ္ၿပဳိင္ႏုိင္ေအာင္ ေခ်ာေမာလွပ စိုျပည္ေတာင့္တင္း လွေသာ "မယ္တပ္ကုန္း" မာဂရက္ကို တစ္အိမ္တည္း အတူေန အတူစား နီးနီးကပ္ ကပ္ ေတြ႕ျမင္ရေသာ အခါ၌မူ ဝမ္းဘဲအရွင္ကို ဂုန္နီအိတ္ထဲ ထည့္ထားဘိသကဲ့သို႔ ေနမထိ ထုိင္မသာ တလႈပ္လႈပ္ တရြရြ ျဖစ္ရရွာေလ ၏။ သူ၏အျဖစ္ကို ပိုဆိုးဝါးေစသည္ကား မာဂရက္သည္ ေရာက္သည့္ေန႔မွစ၍ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေလ့က်င့္ ခန္းယူၿခင္း ပင္ျဖစ္ေပ၏။

မာဂရက္၏ အမူအရာမွာ ဤအိမ္သို႔ လာေရာက္ေနထုိင္ရျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အနည္းငယ္မွ် ရႊင္လန္း ဟန္ လကၡဏာ မရွိေသာ္လည္း "မယ္တပ္ကုန္း"ဟူေသာ ဘြဲ႕ကို ေစာင့္ထိန္းရေသာအားျဖင့္ ကုိယ္လက္ အဂၤါ လွပေရး ေလ့က်င့္ခန္း ကို မပ်က္မကြက္ ဆက္လက္ယူရမည္ျဖစ္၍ ေရာက္သည့္ေန႔ည၌ပင္…
"အန္တီ… အန္တီတုိ႔ ေရခ်ဳိးခန္းလံုရဲ႕လား၊ မာ ေလ့က်င့္ခန္း ယူရေအာင္" ဟု ေမးလာ၏။
ေဒၚျမခင္က… "လံုပါတယ္ကြယ္၊ ပ်ဥ္ျပားအသစ္ေတြနဲ႔ ျပန္ကာထားတာ၊ စိတ္ခ်လက္ခ်သာ သေဘာရွိ ေလ့က်င့္ ပါ ေတာ့" ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။
ဤသည္ကုိ အျခားတစ္ဖက္ခန္းတြင္ရွိ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ မေနတတ္ေသာ မ်က္စိလွ်င္နားပါး ေမာင္ျဖတ္စ ၾကားေလ၏။ စိတ္ကူးဉာဏ္လ်င္ျမန္သူျဖစ္သည့္အတိုင္း ခ်က္ခ်င္းပင္ အိမ္ေပၚမွဆင္းသြားကာ မအူပင္ လမ္းရွိ လက္သမား ဦးေရႊတူအိမ္သုိ႔ သုတ္ေျခတင္ေလ၏။ လြန္ပူတစ္ေခ်ာင္း အျမန္ ငွားခဲ့ကာ ေနာက္ ေဖးလမ္းၾကား ဘက္မွေန ၍ ေရခ်ဳိးခန္း ေနာက္ဘက္ပ်ဥ္ေထာင္ကို သူ႔မ်က္စိႏွင့္ အဆင္သင့္႐ံု အေပါက္ ကေလး ေဖာက္ထား လုိက္ေလသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္မွစ၍ ဤမွာဘက္၌ ဝါသနာမေသးလွေသာ ေမာင္ျဖတ္စသည္ မယ္တပ္ကုန္း မာဂရက္၏ကုန္းေကာ့ကြကား ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို နံနက္ေစာေစာႀကီး တစ္ႀကိမ္၊ ညေနတစ္ႀကိမ္ အခ်ိန္မွန္မွန္ ေခာ်င္းေျမာင္းၾကည့္႐ႈေနရေလသျဖင့္ ယခင္အလုပ္ျဖစ္ေသာ ဖ်ာပံုလမ္းထိပ္သုိ႔ သြား ေရာက္ ၍ ေဂၚရျခင္း တုိ႔ပင္ ပ်က္ကြက္ရေလ၏။
မယ္ဟဝါ မာဂရက္၏ ကုိယ္လံုးကိုယ္ေပါက္မွာ ေခတ္ေပၚနည္းအတုိင္း ေလ့က်င့္ခန္းယူရန္ ျပင္ဆင္ လုိက္ေသာအခါ တြင္ မိုးဦးက်စေနာက္ေခ်း ဒီဒိုးဥထဲမွ ခြဲထုတ္လုိက္ေသာ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ ေတာက္တဲ့ေကာင္ႀကီး ကဲ့ သုိ႔ ေဖာင္းအိေတာင့္တင္း ဝါဝါဝင္းႀကီးျဖစ္ေပ၏။

မယ္တပ္ကုန္းဟူေသာ ဘြဲ႕ထူးကို ဆြတ္ခူးႏုိင္သည့္ မာဂရက္၏အဂၤါ႐ုပ္တြင္ ေခတ္ဆန္ဆန္ အဝတ္ အစားအျပည့္အစံုႏွင့္ ပထမအႀကိမ္ ျမင္စကပင္ ဝါသနာအေလ်ာက္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားခဲ့ေသာ ေမာင္ ျဖတ္စမွာ ယခု ကဲ့သုိ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထင္သလို ေလ့က်င့္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရေသာအခါ၌ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ သာမက  တစ္ကုိယ္လံုးတြင္ မည္သုိ႔မည္သို႔ ျဖစ္တည္ေနမည္ကို ေရးသားေဖာ္ျပျခင္းငွာ မဝ့ံေတာ့ ၿပီ။ ေရခ်ဳိးခန္းတြင္း သို႔ ႐ုတ္တရက္ ခုန္ဆင္းၿပီး အတင္းေမႊးရလွ်င္ သေဘာတူေသာ္ ေတာ္ပါ ၏။ မၾကည္ျဖဴ လွ်င္မူ မိမိကဲ့သုိ႔ ပိန္ခ်ည့္ေသးေကြး၊ ဖလံေခ်ာင္းကေလးကို အေဝးသုိ႔ေရာက္ေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ကုိင္ေျမႇာက္ တအားကုန္ေပါက္လုိက္ေခ်ေတာ့မည္။ ဤသို႔ေသာ သခင္စိုး၏အလံနီ အၾကမ္းနည္းသည္လည္း အားမတန္ ၍ မဟန္ေသး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ရေသာနည္း စကၠဴျဖဴႏွင့္သာ ဆက္သြယ္ ရေခ်ေတာ့မည္ဟု အႀကံပုိက္ကာ တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ေဂၚစာ တစ္ေစာင္ ေရးေလ၏။

မာဂရက္ေရာက္၍ ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔ ညေန ေမာင္ျဖတ္စသည္ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ ေရခ်ဳိးခန္း ေပါက္ ကို ေနာက္ေဖးလမ္းၾကား အိမ္သာနားမွ စိတ္အားထက္သန္စြာ ဝတၱရား အတုိင္း ေခ်ာင္း၍ ၾကည့္ ေနရာ တံုးတံုးတစ္တစ္ မာဂရက္၏ခက္ခက္ခဲခဲ နက္နက္နဲနဲ အကြက္အကြင္းက်လွေသာ ေလ့က်င့္ခန္း အလယ္ပုိင္း သုိ႔ေရာက္လွ်င္ ေမာင္ျဖတ္စမွာ ေစာေစာက ဆပ္စ္ပင္ဒါ ဝတ္မထားမိသျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ မ်က္စိျပတ္ကလည္း မခံႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ပ်ဥ္ေထာင္ ကို နဖူးေတ့ၿပီး ခါးေတာင္းက်ဳိက္လုိက္ရေလ၏။

ဤအခ်ိန္တြင္ ထိုသို႔ ခါးေတာင္းက်ဳိက္လုိက္ရျခင္းမွာ သူ႔အဖို႔ မ်ားစြာအကြက္ဆုိက္လွေခ်၏။ အေၾကာင္းမူကား ညေနခ်ီ တုတ္ေကာက္ႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာေသာ ဦးတုတ္ေပါသည္ လြန္ခဲ့ ေသာ ညက ေနာက္ေဖးေဆာင္ မွ ေဆးျပင္းလိပ္တစ္တို လြတ္က်သြားသည္ကို သတိရၿပီး ျပန္ေကာက္ ရန္ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားသို႔ လွည့္ဝင္ အလာတြင္ သဲသဲမဲမဲခဲ၍ ၾကည့္ေနေသာ ေမာင္ျဖတ္စကို ျမင္ေလ၏။
"ေဟ့ေကာင္ ခါးေတာင္းက်ဳိက္ ၾကားၾကားနဲ႔ ဘာမ်ား ကပ္ၾကည့္ေနတာလဲကြ" ဟု ေမးလုိက္မည္အျပဳ တြင္ မ်က္စိလွ်င္ လွေသာ ျဖတ္စသည္ ဦးတုတ္ေပါ၏အရိပ္အျခည္ကို ျမင္လွ်င္ ျမင္ခ်င္း အသံမထြက္ ရန္ လက္ကာျပၿပီး ေျခသံ မၾကားေအာင္ အသာေလွ်ာက္လာရႏ္ လက္ရိပ္ျပ၍ ေခၚလုိက္၏။ ဘာမွန္း ညာမွန္း မသိေသာ ဦးတုတ္ေပါသည္ ၾကည့္ခ်င္ သိခ်င္ေဇာျဖင့္ ေမာင္ျဖတ္စျပေသာ အမူအရာအတုိင္း အသာေခ်ာင္း၍ ငွက္ကုလားအုပ္ ၏ေျခလွမ္းမ်ဳိးျဖင့္ သြားေလ၏။

ဦးတုတ္ေပါ အနီးသို႔ေရာက္လွ်င္ ျဖတ္စသည္ အေပါက္ကို ဖယ္ေပးၿပီး ဦးတုတ္ေပါကို ၾကည့္ေစေလ၏။ ဦးတုတ္ေပါ လည္း အေပါက္ဝသုိ႔ မ်က္ႏွာအပ္လုိက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္နက္ "ဟင္း"ခနဲ တစ္ခြန္းတည္း ျမည္ၿပီး ဦးတုတ္ေပါ ၏မ်က္ႏွာမွာ ခဲမွန္ေသာ ေမ်ာက္၏မ်က္ႏွာကဲ့သုိ႔ ႐ုတ္ျခည္းပင္ ႐ႈံ႕တြသြားကာ အမူ အရာအတုိင္း သြားအက်ဲသားႏွင့္ ဆတ္ခနဲ ပ်ဥ္ေထာင္ မွ ခြာလုိက္ေလ၏။
ယင္းသည္မွာ ၂ စကၠန္႔ခြဲအတြင္း၌ပင္ ေမာင္ျဖတ္စႏွင့္ ဦးတုတ္ေပါသည္ ကိုက္ ၂၀၀ ေျပးပြဲကေလးကို ႐ုတ္တရက္ က်င္းပလုိက္ရေလ၏။ အေၾကာင္းမူကား ဦးတုတ္ေပါသည္ ေမာင္ျဖတ္စဘက္ လွည့္ၾကည့္ ရင္း ေဒါသသံႏွင့္ "ေခြး" ဟု တစ္ခြန္းတည္း အခ်က္ေပးလုိက္ရေသးသည္။ ဂိတ္ထြက္ေကာင္းေသာ ေမာင္ျဖတ္စ သည္ တစ္ဟုန္တည္း သုတ္ေျခတင္ေလ၏။ "ေခြးက်င့္ေခြးႀကံ" ဟုသာ ႀကိမ္းေမာင္းႏုိင္ ေသာ ဦးတုတ္ေပါ သည္ ေဘာင္းဘီတို၊ စပို႔ရွပ္ႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္တုတ္ႀကီးကုိကုိင္ကာ ခဲႀကီးကို စီး ေကာင္းေသာ ေဂ်ာ္ကီ၊ ဦးဘိုဝဲေဇာင္း မွ ၉ လက္မျမင္းႀကီးကို စီးသကဲ့သို႔ အျပင္းအထန္ လုိက္ေလ၏။ သုိ႔ေသာ္ ေနာက္ဆံုးဖလားပြဲတြင္ ဘုရင္ခံ ကေတာ္၏ျမင္းကို ဘုရင္ကေလး တြန္းဝင္သြားသကဲ့သို႔ ေျခ ကုန္သုန္သြားေသာ ေမာင္ျဖတ္စကိုကား မမီႏုိင္ေတာ့ ၿပီ။

ျဖတ္စသည္ ဤေျပးပြဲကေလးကို အႏုိင္ရလုိက္သည့္အတြက္ အခ်ည္းႏွီးမျဖစ္ေခ်။ အေၾကာင္း မူကား ေျခကုန္သြန္ရင္း ေဒါတေထာင္းေထာင္းထလာေသာ ဦးတုတ္ေပါသည္ သူလုိက္၍ မမီႏုိင္မွန္းသိေသာ အခါ၌ လက္ကုိင္တုတ္ႏွင့္ တအားကုန္လႊဲရမ္းပစ္လုိက္ေလသည္။ သူသည္ တုတ္ပစ္ညံ့သူမဟုတ္၊ ဤ အေျပးပစ္ပြဲ ၌ပင္ ေမာင္ျဖတ္စ၏ေနာက္ေစ့ကို တုတ္အလယ္ပုိင္းႏွင့္ ခတ္၍ မွန္ေလ၏။ တုတ္သည္ ေခါင္းေပၚသို႔ ေက်ာ္တက္သြား၍ ေရွ႕လြႏ္အက်တြင္ ေမာင္ျဖတ္စသည္ ေျမသို႔မထိမီပင္ က်င္လည္ စြာ ဖမ္းလုိက္ၿပီး ေနာက္ကိုမွ် ျပန္လည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ရွမ္းလမ္းမႀကီးအတုိင္း ဆက္ေျပးကာ စမ္းေခ်ာင္း ထိပ္ ရွိ မတုပႏုိင္ေသာ ဒို႔ဗမာရသာ႐ံုေခါက္ဆြဲဆုိင္ႀကီးထဲသို႔ တုိက္႐ုိက္ဝင္သြားေလ၏။

ဦးတုတ္ေပါ၏ယမေနသား လက္ကုိင္တုတ္မွာ မည္မွ်ေကာင္းမြန္သည္ကို အထူးေဖာ္ျပစရာ မလို။ ေခါက္ဆြဲဆုိင္ရွင္ ကိုပုသည္ပင္ ေအးရြာဘက္မွ တိတ္တိတ္ခိုးသြင္းေသာ ခ်က္အရက္ မီးေတာက္ ေဆး ေရာၿပီးသား တစ္ပုိင္းႏွင့္ ဝက္သားကင္ တစ္က်ပ္ဖိုး ကို ၎တုတ္ျဖင့္ လဲလွယ္ရန္ သေဘာ တူေလ သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမာင္ျဖတ္စသည္ ဤရိကၡာအျပင္ ၾကက္သြန္ခ်ဥ္၊ ဆာဒါးဟင္းခ်ဳိတုိ႔ကို စားပြဲ ထုိင္လိုက္ရ ေလ၏။ ညေမွာင္စပ်ဳိးလွ်င္ ဤေျပးပြဲကေလးအေၾကာင္းကို အနီးပတ္ဝန္းက်င္မွ ပါးစပ္ သတင္းေထာက္ မ်ား လာေရာက္ေမးျမန္းၾကကုန္၏။ သို႔ေသာ္ ဦးတုတ္ေပါသည္ မည္သို႔ မွ ေဖာ္ထုတ္ မေျပာ။ ေျမးျဖစ္သူ မာဂရက္ ၏မ်က္ႏွာကိုလည္း မၾကည့္ရဲ။ "ဒီေကာင္ ႏွင္ပစ္၊ ဒီေကာင္ ႏွင္ပစ္" ဟူ၍သာ ေဒါသတႀကီး ေျပာေန၏။

ေအးရြာ အရက္တန္ခိုးေၾကာင့္ အိပ္ရာထဲတြင္ ဇိမ္တိုးေနေသာ ေမာင္ျဖတ္စကို လာေရာက္ေမးျမန္းၾက ေသး၏။ သို႔ေသာ္ ေမာင္ျဖတ္စက လူႀကီးလုပ္သူက ဖြင့္မေျပာသည္ကို မိမိထုတ္ေဖာ္ရန္ မသင့္ေလ်ာ္ပါ ေၾကာင္း၊ အႏုိင္ ရ၍ ဆုအျဖစ္ ေပးလုိက္ေသာ ပစၥည္းကိုသာ ကိုပုဆုိင္တြင္ ခ်က္အရက္ ဝက္သားကင္ ႏွင့္လဲၿပီး စားပြဲထုိင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခုအခ်ိန္၌ လာေရာက္ေမးျမန္းေနၾကျခင္းသည္ မိမိ၏ဇိမ္ကို ဖ်က္ဆီး ရာေရာက္ သျဖင့္ ေနာက္ထပ္မေမးျမန္းရန္ ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း ဟူ၍သာ ျပန္ေျပာေလေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ပါးစပ္ သတင္းေထာက္မ်ား လက္ေလွ်ာ့ကာ အသီးသီး မိမိတုိ႔ေနအိမ္သို႔ ျပန္သြားၾကရ ေလ၏။

ေနာက္တစ္ေန႔ညေနအခ်ိန္တြင္ ယင္းသည့္သတင္းေထာက္မ်ား လာေရာက္စုအံုၾကျပန္ေလ၏။ အေၾကာင္း မူကား ေမာင္ျဖတ္စသည္ ဦးတုတ္ေပါ၏ပေယာဂေၾကာင့္ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္႐ႈခြင့္မရေတာ့ သျဖင့္ ယခင္ျမင္ခဲ့ ရသည္ တုိ႔ကို အစြဲျပဳ၍ ေအာင့္အည္းျခင္းငွာ မစြမ္းႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေနာက္ပုိးနည္း၏လုပ္ ငန္းစဥ္အတုိင္း စကၠဴျဖဴ အသံုးျပဳလုိက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပ၏။
""
ညေန ေလ့က်င့္ခန္းၿပီးခဲ့၍ အဝတ္ဆန္ဆာ ေမႊးနံ႔သာ အေရာင္တင္တုိ႔ျခယ္မႈန္းထားေသာ မာဂရက္ သည္ ေရခ်ဳိးခန္း ဝင္မည္အျပဳတြင္ အိမ္သာထဲမွာေခ်ာင္းေနေသာ ေမာင္ျဖတ္စသည္ ႐ုတ္တရက္ထြက္ လာကာ တုန္ရီေသာလက္မ်ားျဖင့္ "မာဂရက္ ပလိစ္" ဟု ဆိုကာ စာကိုေပးလုိက္၏။ မာဂရက္သည္ ၿပဳံး ရႊင္စြာ ယူလုိက္သျဖင့္ လက္မွခံပါမည္လားဟု ႏွလံုးတခုန္ခုန္ ရင္တထိတ္ထိတ္ေနခဲ့ေသာ ေမာင္ျဖတ္စ မွာ အႀကီး အက်ယ္ ဝမ္းသာသြားေလ၏။

သို႔ေသာ္ သူ၏ဝမ္းသာမႈမွာ စကၠန္႔ပုိင္းမွ်သာျဖစ္၏။ အေၾကာင္းမူကား မာဂရက္သည္ စာကိုရလွ်င္ ရျခင္း ေရခ်ဳိးခန္းဝင္ရမည္ကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့ကာ ေနာက္သုိ႔ခ်က္ခ်င္း ျပန္လွည့္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၌ င႐ုတ္သီး ေထာင္းေနေသာ သူ႔အန္တီထံသုိ႔သြားေလ၏။ စင္စစ္ မာဂရက္ ၏ၿပဳံးျခင္းမွာ ျဖတ္စလိုအေကာင္ ကို ေမတၱာရွိ၍ မဟုတ္။ ဘိန္းထည့္ၿပီးဖမ္းေသာ တရားခံကို ပစၥည္းႏွင့္တကြ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိေသာအခါ ၌ ပုလိပ္၏ ဝမ္းသာျခင္းျဖင့္ ၿပဳံးေသာအၿပဳံးမ်ဳိးသာျဖစ္ေပ၏။
ျဖတ္စ သည္ သူ႔အန္တီလက္ထဲသုိ႔ စာရြက္ေပးလုိက္သည္ကို ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း ေရွ႕သို႔မတိုးရဲေတာ့ဘဲ အိမ္သာထဲ သုိ႔ ျပန္ဝင္ကာ တံခါးပိတ္ေနလုိက္ေတာ့၏။

မာဂရက္တုိ႔ တူဝရီးႏွစ္ေယာက္မွာ စာကိုဆံုးေအာင္ မဖတ္ၾက။ ရည္းစားစာမွန္းသိသည္ႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္ တည္း အခ်က္ေကာင္း ရၿပီဟူေသာ အဓိပၸာယ္မ်ဳိးျဖင့္ ရုတ္တရက္ င႐ုတ္က်ည္ေပြ႕ႀကီးကို ဒံုးခနဲပစ္ခ် ကာ ေျခေဆာင့္ နင္းလ်က္ အိမ္ဦးခန္းသို႔ထြက္သြားၿပီး "မမရွင္တုိ႔၊ မဖြားေမတုိ႔ မႀကဳိင္တုိ႔လာၾကပါဦး။ ေဟာဒီ ျဖတ္စလုပ္ပံု လာၾကည့္ပါဦး" ဟု သူ႔အိမ္နီးသားခ်င္း အတင္းေျပာေဖာ္ေျပာဘက္တုိ႔ကို ကုန္း၍ ေခၚေလ၏။ ထိုမိန္းကေလး တုိ႔လည္း ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္းတန္းလန္း ထမင္းအိုး ဟင္းအိုးတုိ႔ကို ပစ္ထားခဲ့ ကာ ပ်ာပ်ာေလာင္ေလာင္ အေရးတႀကီး လာၾကကုန္၏။
"ၾကည့္ၾကပါဦးေတာ္… ျဖတ္စက က်ဳပ္တူမကို စာေပးသတဲ့ေတာ့၊ တူတာတန္တာခ်င္း လက္ဆြဲတာ ခံ လုိက္ခ်င္ေသး တယ္၊ ခုေတာ့ ဒီလို ေခြးဝင္စားေကာင္မ်ဳိးက ႀကံရက္တာ အံ့ပါေပရဲ႕ေတာ့၊ အႏုလက္သီး ထိုး ခံရတာပါပဲ အရပ္ကတို႔ ရဲ႕…"
ေဒၚျမခင္၏စူးစူးရွရွ ေအာ္ဟစ္မႈေၾကာင့္ တစ္မိန္စအတြင္းတြင္ "ျဖတ္စက မာဂရက္ကို စာေပးလုိ႔တဲ့… ေဒၚျမခင္ ဆူေနတယ္" ဟေသာ သတင္းမွာ တမဟုတ္ခ်င္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေလ၏။ ဤကြက္သစ္၏ဓေလ့ အတုိင္း သန္႔သန္႔ၾကား လွ်င္ ဝုိင္းအံုေလ့ရွိေသာ မိန္းမႀကီးငယ္၊ ကေလးအေပါင္းတို႔မွာ ေလးပင္သံုးခန္း အိမ္ကေလး တြင္ ျပည့္လုနီးပါး ရွိသြားေလ၏။

လူစံုေရွ႕တြင္ ေဒၚျမခင္သည္ ဟန္မူရာခပ္ပါပါႏွင့္ "အႀကံပက္စက္ ဆန္ေကာေလာက္ မွ ေစာက္မနက္ ေလျခင္းေတာ္။ အမဲ႐ိုးႏွယ္ ဟင္းအိုးမွ အားမနာ၊ ဒါ သူေပးတဲ့စာတဲ့ေတာ့" ဟု ေမာင္ျဖတ္စ ဂ႐ုတစုိက္ ေရးထာေးသာ စာရြက္ကေလး ကို ျဖန္႔ကာ လူေသ၍ငိုေသာ အသံမ်ဳိးျဖင့္ ေအာ္ေလ၏။
"က်ဳပ္ျဖင့္ အထင္သားပဲေတာ္။ မာဂရက္ ေရာက္ကတည္းက ျဖတ္စ ဒီလို ႀကံလိမ့္မယ္ဆိုတာကို" ဟု လက္က်န္ သမီးပ်ဳိႏွစ္ေယာက္ ကို အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ မုဆိုးမေဒၚရင္ရင္က ေထာက္လုိက္၏။ ေဆး႐ိုဖက္သည္ တစ္ခုလပ္ ေဒၚၾကားဝးက "က်ဳပ္လည္း အရိပ္မိသားပဲေတာ္… မေျပာေကာင္းလုိ႔သာ မျမခင္ကို သတိေပးမယ္ေတာင္ ႀကံ ပါေသးတယ္"
"အမယ္ေလ… ဒီလိုစာေပးတာပဲ ေတာ္ပါေသးတယ္ရွင္၊ ညအိပ္တုန္း အလစ္ မႀကံတာဘဲ ျဖတ္စကို ေက်းဇူးတင္ပါဦး" ဟု အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ႏွင့္ ကေလး ၉ ေယာက္ေမြးၿပီး မႀကဳိင္ က ျဖတ္စ ဘက္ကို ေထာက္ခံလုိက္၏။

တန္သည္ မတန္သည္ အေရးမဟုတ္၊ အေရာင္းအဝယ္တည့္လွ်င္ ၿပီးတမ္းဟူေသာ မိန္းမေတြ တိတ္ တိတ္ပုန္းထုတ္ အိမ္တြင္းပစၥည္းပြဲစား ေဒၚဖြားေရႊက "ေၾသာ္… လူပ်ဳိေလးနဲ႔ အပ်ဳိေလး ႀကဳိက္ေတာ့ လည္း စာေပးေပ မေပါ့"
ဤသည္ ကို ၾကားမွပင္ မီးေတာက္ ေလေဝွ႔ေပးသလို ေဒၚျမခင္ ပိုမိုေဒါပြကာ "အမယ္ေလးေတာ္… လူပ်ဳိျဖစ္တုိင္း အပ်ဳိကို စာေပးသတဲ့လားလို႔၊ ကုိယ္နဲ႔ တန္၏ မတန္၏ ၾကည့္ပါဦးေတာ့၊ ဖာက်ဳိးလို႔ လူစဥ္မမီ ဘဲ ေတလြန္း၊ ေပလြန္းလုိ႔ အိမ္က ႏွင္ထားရတဲ့အေကာင္က၊ က်ဳပ္တူမ မယ္တပ္ကုန္းဘြဲ႕ရ လာခဲ့တာ၊ သူ႔လိုေကာင္ နဲ႔ဆို ဘုရင့္သမီးေတာ္နဲ႔ ကပၸလီကၽြန္းက သူေတာင္းစားေလာက္ ကြာပါတယ္"
ဤသုိ႔ သမီးျဖစ္သူ ေဒါပြေနဆဲ ဦးတုတ္ေပါသည္ လမ္းေလွ်ာက္ရာမွ ျပန္လာ၍ အျဖစ္သနစ္ကို ေမးေလ၏။

အိမ္သာထဲမွာ မလႈပ္မရွားဘဲ နားေထာင္ေနရေသာ ေမာင္ျဖတ္စမွာ လူႀကီးေရာက္လာလွ်င္ ၿငိမ္းေအး သြားလိမ့္မည္ဟု ေအာက္ေမ၏။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔အထင္ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲေခ်သည္။ ဦးတုတ္ေပါ သိမွပင္ ပိုမို ဆိုးရြားလာကာ "ေအာင္မာ…ဒီေကာက္ကမ်ား ငါ့ေျမး စာေပးသတဲ့၊ ဘယ္မလဲ ဒီေကာင္" ဟု ေတြ႕လွ်င္ သတ္ေတာ့ မခန္း ေအာင္ျမင္ေသာ ဝမ္းေခါင္းသံႀကီးႏွင့္ ေမးေလ၏။
"မာ… လာေတာ့ အိမ္သာထဲ ဝင္က်န္ရစ္ခဲ့တယ္၊ ခုေတာ့ ေနာက္ေဖးဘက္ကပဲ ဆင္းေျပးပလား၊ ရွိပဲ ရွိေသးလား မသိဘူး" ဟု ေျမးျဖစ္သူ မာဂရက္က လမ္းညႊန္လုိက္၏။
ေမာင္ျဖတ္စ မွာ မာဂရက္ ေျပာသံၾကားမွပင္ ေနာက္ေဖးေပါက္မွ ဆင္းေျပးရန္ သတိရလာေသာ အိမ္သာတံခါး ကို ဖြင့္၍ တြန္းလုိက္၏။ သုိ႔ေသာ္ သူ ေနာက္က်ေနေခ်ၿပီ။ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ဗုိက္ရႊဲရႊဲ၊ ေဘာင္းဘီတို၊ စပို႔ရွပ္ကိုဝတ္၍ နံနက္ေစာေစာကပင္ ကိုပုေခါက္ဆြဲဆုိင္မွ ၃ က်ပ္ ၉ ပဲႏွင့္ ျပန္ ေရြးထားရေသာ တုတ္ လက္နက္ကုိင္ ဦးတုတ္ေပါ ေခါင္းေဆာင္သည့္ မိန္းမတစ္စုႏွင့္ ကေလးတစ္အုပ္ မွာ (လင္ငယ္လက္ထဲမွ ျပန္ေခၚလာေသာ မိန္းမကို ေဆြမ်ဳိးတစ္စု ဝုိင္းေတြ႕ၾကသကဲ့သုိ႔) ၿပဳံးသူၿပဳံး၊ မဲ့ သူမဲ့၊ တီးတိုးေျပာသူေျပာႏွင့္ ကံဆိုးသူ ေမာင္ျဖတ္စကေလးကို အိမ္သာအဝတြင္ ပိတ္မိၾကေလ၏။

"နင္… ငါ့ေျမးကို စာေပးတယ္ဆို"
မေန႔ကကိစၥပါေရာ၍ ေဒါသႀကီးေနေသာ ဦးတုတ္ေပါသည္ အနီးရွိ လွမ္းထားေသာ ထမီေရစိုမ်ား လြင့္ လုမခန္း ဝမ္းေခါင္းသံႀကီးႏွင့္ ေအာ္လုိက္ေလ၏။ ေမာင္ျဖတ္စမွာ ဘာမွမေျပာႏုိင္။ လက္ႏွစ္ဖက္ ေနာက္ပစ္ကာသာ တရားခံ ငုိင္ ငုိင္ေနရေလ၏။ "အိမ္မွာလည္း မွန္ေတြ အရွိသားနဲ႔၊ ကုိယ့္႐ုပ္ကိုလည္း မွန္ထဲၾကည့္ၿပီး တူလား တန္လားဆိုတာ စဥ္းစား ဦးမွေပါ့။ ငါ့ေျမးက အလွၿပဳိင္ပြဲမွာ စိန္ဘယက္နဲ႔ မယ္တပ္ကုန္းဘြဲ႕ရလာခဲ့တာ၊ နင့္႐ုပ္က အစာငတ္ ငတ္နဲ႔ အေမြးတစ္ပင္မွ်မရွိတဲ့ ေခြးဝဲစားလိုအေကာင္၊ ဖာက်ဳိးဖာဒဏ္နဲ႔ မသာေစာ္နံေနတာ ထြီ… ငါ့ႏွယ္ ေသ ေသစမ္းခ်င္ေတာ့…" တရားခံေမာင္ျဖတ္စမွာ မ်က္ႏွာမထားတတ္။ ဝိုင္းအံုေနၾကေသာ လူစုကို လည္း မၾကည့္ရဲ၊ သုိ႔ေသာ္ သူ႔ အဘိုးနံေဘး၌ ခါးေထာက္ေနေသာ မာဂရက္ကို မ်က္လႊာတစ္ခ်က္ပင့္၍ ၾကည့္ မိ၏။ မာဂရက္က ၿပဳံးမဲ့မဲ့ကေလး လုပ္ျပလုိက္၏။

နင္ေတာ့ သိေစမေပါ့ကြာ ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ ျပန္၍ အံႀကိတ္ျပလုိက္၏။ လူအုပ္ထဲတြင္ ျဖတ္စထံမွ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ဖူး၊ မုန္႔စားဖူးေသာ ကေလးမာ်းႏွင့္ ေအာင္သြယ္ညာ မိန္းမအခ်ဳိ႕မွာ သူ႔မ်က္ႏွာ ၾကာၾကာ ၾကည့္ရမွာ အားနာလာ၍ တျဖည္းျဖည္း ဆုတ္ခြာကုန္ၾက၏။  ဦးတုတ္ေပါ ကား ေဒါသႀကီးတုန္းပင္။ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍… "ကုိယ္နဲ႔ မတူမတန္တာမ်ား ႀကံရက္တာ အံ့ပါရဲ႕ကြာ၊ မိုးႀကဳိးပစ္မခ်တာ ကံေကာင္း၊ သိၾကားမင္းက သေဘာေကာင္းလို႔သာေပါ့…၊ ထြီ… ငါ့လိုေကာင္ျဖင့္ ရွက္တာနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သတ္ေသတယ္ သိရဲ႕လား" အရွက္အေၾကာက္ အေတာ္အတန္ နည္းခဲ့ေသာ ေမာင္ျဖတ္စပင္လွ်င္ ဤေရခ်ိန္၌ ခံႏုိင္ရည္မရွိေတာ့ ဘဲ ေျပးေပါက္ကို ၾကည့္လုိက္၏။ လူစုေလ်ာ့သြားၿပီကိုျမင္ရ၍ အားရွိလာကာ မာဂရက္ ၏ မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္မွ် မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး တစ္ဟုန္တည္းလႊတ္အပ္ေသာ ျမား၏လ်င္ျမန္ျခင္းျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ လူထု ထဲမွ ထိုးေဖာက္ကာ အိမ္ေရွ႕ခန္းဘက္သုိ႔ ေျပးခဲ့ေလ၏။
ဦးတုတ္ေပါ၏လူစုမွာ တစ္ၿပဳိင္တည္း "ဟယ္" ခနဲ ေအာ္မိၾကကာ ေနာက္မွ အလ်င္အျမန္ လုိက္ၾကပါ ေသာ္ လည္း ေလကဲ့ သုိ႔ လ်င္ျမန္စြာ ေလွကားထစ္မွ ခုန္ဆင္းေျပးေသာ ေမာင္ျဖတ္စကိုမူကား အရိပ္ အေငြ႕မွ် မျမင္လုိက္ ရေတာ့ေခ်။

ထုိေန႔အဖုိ႔၌ ပါးစပ္သတင္းေထာက္မ်ားမွာ သတင္းအျပည့္အစံုရၾက၍ အားရဝမ္းသာ သတင္းစာဆရာ တုိ႔၏ထံုးစံအတုိင္း သတင္းမွန္ႏွင့္ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္စြက္ကာ ျဖစ္သည္ထက္ ပို၍ သတင္းလႊင့္ လုိက္ၾကေလ၏။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔သည္ ေနာက္တစ္ေန႔၌ အနည္းငယ္ကေလးမွ် မထင္ျမင္ႏုိင္ေလာက္ ေအာင္ ထူးဆန္း အံ့ၾသဖြယ္ရာေသာ သတင္းကို ၾကားရလိမ့္မည္ဟု ေရးေရးမွ် ေတြးမိၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်တကား။
ညဥ့္ဦးယံ တစ္ဝက္က်ဳိးခဲ့ေလၿပီ။ ေမာင္ျဖတ္စသည္ သူ၏သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေကာင္း၏အိမ္တြင္ ရွက္ ပုန္း ပုန္းေနခဲ့ ရာ စမ္းေခ်ာင္း မီးသတ္စက္ႀကီးမွ သံေခ်ာင္း ၉ ခ်က္မွ် ေခါက္လုိက္လွ်င္ ေမာင္ေကာင္း သည္ ပါးစပ္ ကိုၿဖဲလ်က္ ဝါးခနဲ သမ္းလုိက္ကာ "ကဲ… ကုိယ့္လူ ျပန္ေပေတာ့၊ အရွက္ေျပေလာက္ၿပီ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း အိပ္ခ်င္လွၿပီ၊ ကဲ… ခင္ေရ… အိပ္ရာျပင္ေတာ့ကြယ္" ဟု သူ႔မိန္းမကို လွမ္း၍ ေျပာ လုိက္၏။

ေမာင္ျဖတ္စသည္ ေခါင္းကုပ္ကာ "ဟာ… ကိုေကာင္းရာ ကၽြန္ေတာ္ မျပန္ခ်င္ဘူးဗ်ာ၊ ရွက္တယ္ဗ်ာ၊ ဒီမွာပဲ အိပ္မယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္တည္း အိပ္ခန္းလည္း အက်ယ္ႀကီးပဲ…"
"ဘယ္ေလာက္က်ယ္က်ယ္၊ ဒါေတာ့ မျဖစ္ဘူး ဆရာေရ႕၊ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ အရင္တုန္းကလို မဟုတ္ ေတာ့ဘူး၊ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ မႏၱေလး စာေရးဆရာေတြေရးတဲ့ တဏွာညႊန္းစာအုပ္ေတြ ဖတ္ၿပီးက တည္းက ကၽြန္ေတာ့္ မယား က ပိန္တာနဲ႔ အခုမိန္းမကို ယူၿပီးေတာ့ အိမ္မွာ ညအိပ္ညေန ဧည့္သည့္ကို လက္မခံေတာ့ ဘူး။ ေအး… ေန႔လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြ ရွိတာအကုန္စားေသာက္သြား၊ ဘာမွကိစၥမရွိဘူး" "ဟာ… ကိုေကာင္း ကလည္းဗ်ာ၊ တစ္ညတည္းပါ၊ ရွက္လြန္လြန္းလုိ႔ပါဗ်ာ…"
"ကုိယ့္လူလည္း အရင္တုန္းက အရွက္လံုးလံုးရွိခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ခုမွပဲ သူငယ္ျပန္ ရွက္တတ္ေန တယ္"
"မဟုတ္ဘူး… ကိုေကာင္း၊ ဒီေန႔ကိစၥက အေတာ့္ကိုဆိုးတယ္၊ အရင္ ဂ်ပန္ေခတ္က ဂ်ပန္နဲ႔ညားသြားတဲ့ အဘိုးႀကီးေျမး ေမာ္လီ ကို ဖက္နမ္းတုန္းက အိမ္ထဲတင္ ဆူတာ၊ အျပင္လူသိတာ မဟုတ္ဘူး၊ အခု ေကာင္မ က်ေတာ့ စာေပး႐ံုရွိေသး တစ္ရပ္လံုး ဝုိင္းအံုလာေအာင္ ေအာ္ၿပီး ဆူတာ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ရပ္လံုးက သိေနေတာ့ ရွက္တာေပါ့ဗ်၊ လူျမင္ကို မခံဝံ့ေအာင္ ျဖစ္ေနတာ…" "လူျမင္မခံဝံ့ရင္ ေဟာ့ဟို အိုဗာကုတ္ အက်ႌႀကီး ဝတ္ၿပီး အေပၚက ကက္ဦးထုပ္ကို မ်က္ႏွာအုပ္ေအာင္ ေဆာင္းသြား၊ ဝါး… ဟား… ဟား… အိပ္ခ်င္ၿပီဗ်ာ၊ ခင္ေရ… အိပ္ရာျပင္ၿပီးပလား…" "ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို၊ ညဥ့္နက္လွၿပီ လာေတာ့ေလ၊ ဟိုစာအုပ္လည္း ယူခဲ့…"

ကိုေကာင္းမိန္းမ၏ အသံကို ၾကားရရာ ေမာင္ျဖတ္စသည္ ေနာက္ထပ္ေျပာေသာ္လည္း အေၾကာင္းမထူး ေတာ့ၿပီကို သိရွိကာ စစ္တပ္ထဲမွ အေခ်ာင္ထုတ္ေရာင္းေသာ သကၠလပ္ အိုဗာကုတ္ အက်ႌပြႀကီး ကို ဝတ္ ၍ ကက္ဦးထုပ္ မ်က္ႏွာအုပ္အုပ္ေဆာင္းကာ ျပန္လာခဲ့ရေလ၏။
အိပ္အနီး သို႔ေရာက္ေသာအခါ အိမ္ဦးခန္း၌ မီးေရာင္လင္းေန၍ ႐ုတ္တရက္ မဝင္ရဲေသး။ ေနာက္ေဖး ေပါက္က အလစ္ တက္မည္ ဟု အႀကံျပဳကာ ေနာက္ေဖးလမ္း ေမွာင္က်က်တြင္ အသာေခ်ာင္း၍ေနေလ ၏။ သူ မတ္တတ္ ရပ္မိ ၍ တစ္မိနစ္မွ်မၾကာမီ ေနာက္ေဖးတံခါးသည္ ႐ုတ္တရက္ပြင့္ထြက္လာကာ တဘက္ေခါင္းၿမီးၿခဳံႏွင့္ သားေရေသတၱာ ဆြဲကုိင္ထားေသာ မိန္းမပံုသဏၭာန္တစ္ခု ရိပ္ခနဲ ေပၚလာၿပီး မိမိဆီသုိ႔ ခပ္သုတ္သုတ္ လာေနသည္ကို ျမင္ရေလ၏။

ျဖတ္စသည္ အလို… ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္မည္ဟု ေတြးေတာအံ့ၾသကာ ကက္ဦးထုပ္ကို မ်က္ႏွာအုပ္ ေအာင္ ဆြဲခ် လုိက္စဥ္ တြင္ ထိုသဏၭာန္မွာအနီးသို႔ေရာက္လာၿပီး သူ႔လက္ေမာင္းကို လွမ္းဆြဲ၍ "အမယ္ ေလး ကိုကိုလတ္ ေစာေစာလာတာ အဆင္သင့္ပဲ၊ မာ… ေမွ်ာ္ေနတာ ၾကာလွၿပီ" ဟု ခပ္တိုးတိုးေျပာ ေသာ မာဂရက္၏ အားရ ဝမ္းသာအသံ ကို ၾကားရသျဖင့္ ျဖတ္စမွာ ႐ုတ္တရက္ အံ့အားသင့္သြားေလ၏။
မာဂရက္ သူ၏လက္ေမာင္းကို လႈပ္ယမ္းကာ "ဘာငုိင္ေနတာလဲ ကိုကုိရဲ႕လာပါ။ ျမန္ျမန္သြားၾကပါစို႔၊ အိမ္ေရွ႕ခန္း မွာ ဦးေလးကိုဘႏုိင္ မူးလာ လို႔ အန္တီတုိ႔ အလုပ္မ်ားေနတယ္။ လာ… လာ… ေဟာဒီ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားက လွည့္ထြက္မယ္။ ကားဘယ္မွာ ထားခဲ့သလဲ" ဟု ဆိုလုိက္မွ ဇဝနဉာဏ္ လ်င္ ျမန္ေသာ ေမာင္ျဖတ္စ မွာ ေပါက္ေကာင္ မွား၍ ဝက္ကန္းအိမ္သာထဲ က်သည္ကုိသိရွိလာေသာ မာဂရက္၏ ခါးကို တစ္ဖက္လက္ျဖင့္ ေပြ႕ဖက္၍ ညာလက္ျဖင့္ သားေရေသတၱာကို လွမ္းယူၿပီး ဟန္မူရာ ပါပါႏွင့္ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကား ေမွာင္က်က်ေနရာမ်ားမွ တြဲ၍ေခၚသြားေလ၏။

ဆက္ရန္
.