ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ ေနာက္ဆံုးစကား (The Last Lecture) အပိုင္း (၈)

အခန္း (၆)
ဇီရုိး-ဂ်ီ သုိ႕ ေရာက္ခဲ့ျခင္း

ကုိယ္ဘာျဖစ္ခ်င္သည္ဟု တိတိက်က် သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ရွိေသာ စိတ္ကူးအိမ္မက္ ရွိဖုိ႕ အေရးႀကီးသည္။

ကၽြန္ေတာ္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀တြင္ ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အာကာသ ယာဥ္မွဴး ေတြ ျဖစ္လိုၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့အသက္ ေတာ္ေတာ္ငယ္စဥ္ကပင္ နာဆာ (အမ်ိဳးသား ေလေၾကာင္း ႏွင့္ အာကာသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕) သည္ ကၽြန္ေတာ္လို လူမ်ားကုိ လိုခ်င္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း သိသည္။ အာကာသယာဥ္မွဴးမ်ားသည္ မ်က္မွန္မတပ္ၾကရေၾကာင္း လည္းၾကားဖူးသည္။ ထုိ႕အတြက္ကား ျပႆနာ မရွိပါ။ ကၽြန္ေတာ္က အာကာသယာဥ္မွဴး လုပ္ရသည့္ အလုပ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကုိပင္ မလိုလားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လုိလားသည္က လြင့္ေမ်ာ ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။

နာဆာမွာ အာကာသယာဥ္မွဴးမ်ားကုိ ဇီးရုိးဂရယ္ဗီတီဟုေခၚသည့္ ကမၻာေျမႀကီး၏ဆြဲအား လုံး၀မရွိသည့္ အေျခအေန တြင္ ေနႏုိင္ထုိင္ႏုိင္ေအာင္ ျပဳေပးသည့္ ေလယာဥ္တစ္စင္းရွိသည္ဟု လည္း ဆုိသည္။ နာဆာ က ထုိေလယာဥ္ကုိ အေလးခ်ိန္မဲ့အံ့ဖြယ္ဟု ေခၚေျပာေလ့ရွိေသာ္လည္း လူေတြကမူ ပ်ိဳ႕အန္ၾကယ္တံခြန္ ဟုေခၚၾကသည္။ အေလးခ်ိန္မဲ့အံ့ဖြယ္ဟူသည္ ျပည္သူ႕ဆက္ဆံေရး သေဘာတရားအားျဖင့္ တကယ္ လက္ေတြ႕ အထင္အရွား ျဖစ္ေနေသာ အခ်က္ကုိ စိတ္အာရုံ မေရာက္ေအာင္ ရည္ရြယ္ မွည့္ေခၚျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။

ထုိေလယာဥ္ ကုိ ဘယ္လုိအမည္နာမႏွင့္ ေခၚေ၀ၚသည္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္း သည့္ စက္ယႏၱရား တစ္ခုျဖစ္ သည္ကား အမွန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ဤေလယာဥ္ ပ်ံသည့္ အခါ ပါရာဘုိလာ အခုံးမ်ားကုိ ျဖစ္ေစရာ ထုိအခုံးတစ္ခု၏ထိပ္သုိ႕ ေရာက္သြားတိုင္း ၂၅စကၠန္႕ခန္မွ် အၾကမ္းအားျဖင့္ အေလးခ်ိန္မဲ့ႏွင့္တူညီသည့္ အေျခအေနမ်ိဳး ကုိ ခံစားရသည္။ ေလယာဥ္က ေအာက္သုိ႕ ထုိးဆင္း လုိက္သည့္အခါ ရုိးလာကုိစတာ စီးရသည့္ႏွယ္ ခံစား ရသည္။ သုိ႕ရာတြင္ ေလယာဥ္က ၀ုိင္းပတ္၍ ပ်ံသန္းေနသည့္အခါ ေခတၱ ယာယီ အားျဖင့္ ဘာအလုပ္မွမလုပ္ဘဲ ရပ္ဆုိင္းသြားသည္။

ေလယာဥ္ေပၚတြင္ လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ၾကည့္ရန္အတြက္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားက အဆုိျပဳခ်က္ တင္ႏုိင္သည္ ဟူေသာ အစီအစဥ္မ်ိဳး နာဆာ တကယ္ျဖစ္ခြင့္ႀကဳံလာသည္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ တြင္ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ကာနက္ဂီမယ္လန္ တကၠသုိလ္ မွ ေက်ာင္းသားတစ္သုိက္သည္ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ ပကတိ အစစ္နီးပါး တူေအာင္ ဖန္တီးေသာ နည္းပညာ (ဗာခ်ဴယယ္ရီယက္လတီ) ကုိ သုံး၍ လုပ္ကုိင္ သည့္ လုပ္ငန္း အစီအစဥ္ တစ္ရပ္ကုိ အဆုိျပဳတင္ျပလုိက္ၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ ေျမေပၚမွာေမြး၍ ေျမေပၚမွာႀကီးကာ တစ္သက္လုံးေျမေပၚမွာပင္ ေနလာခဲ့ၾကသည္ ျဖစ္ရာ အေလးခ်ိန္မဲ့ဟူေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္လာေအာင္ ျပဳဖို႕မွာ အလြန္တရာ ခက္ခဲလွသည္။ ကမၻာေျမႀကီး ၏ ဆြဲအားမဲ့သည့္ ဇီးရုိးဂရယ္ဗီတီ အေျခအေနတြင္ ဟန္ခ်က္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ေပးသည့္ အတြင္းနားသည္ မ်က္လုံးက ေျပာေနသည္မ်ားႏွင့္ တစ္သားတည္းမျဖစ္သလို ရွိေနတတ္သည္။ မၾကာခဏ ပ်ိဳ႕အန္ခ်င္ အန္ခ်င္လာတတ္၏။ ထုိအေျခအေနကုိ ေျမျပင္ေပၚမွာျပဳ သည့္ ပြဲမ၀င္ခင္အျပင္က က်င့္ေသာ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ တကယ္အရွိဟန္ ဖန္တီးမႈမ်ိဳးျဖင့္ေရာ မကု စားႏုိင္ပါသေလာ။ ထုိအခ်က္သည္ ကၽြန္ေတာ္ တို႕၏ အဆုိျပဳခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ ေမးခြန္း တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လုိလားခ်က္ ဆႏၵျပည့္သြားသည္။  ကၽြန္ေတာ္တို႕အား ထုိေလယာဥ္ကုိ စီးၾကည့္ႏုိင္ရန္ဟူ စတန္ၿမိဳ႕ရွိ ဂၽြန္ဆင္ အာကာသစူးစမ္းမႈဌာန သုိ႕ လာေရာက္ၾကပါဟု ဖိတ္ေခၚလုိက္ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ အျခားသူငယ္ခ်င္း ေက်ာင္းသားမ်ားထက္ပုိ၍ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္ထင္၏။ လြင့္ေမ်ာ ရေတာ့မည္။ သုိ႕ရာတြင္ ဤလုပ္ငန္းစဥ္၏ ေနာက္ပုိင္းေရာက္ခါမွ သတင္းဆုိးကုိ ၾကားသိရသည္။ တကၠသုိလ္ က အၾကံေပးပုဂၢိိဳလ္မ်ားသည္ မည္သုိ႕ေသာ အေျခအေနတြင္မွ မိမိတို႕ ၏ တပည့္ ေက်ာင္းသား မ်ားႏွင့္ အတူ ေလယာဥ္တြင္ စီးနင္းပ်ံသန္းခြင့္ မရွိဟူ၍ နာဆာ က အတိ အလင္း ေၾကညာ လုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရင္က်ိဳးရေလၿပီ။ သုိ႕ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဤသုိ႕မွ်ျဖင့္တား၍ ရပါမည္ေလာ။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ ဤအုတ္နံရံပတ္လည္မွာပင္ နည္းလမ္းတစ္ခုကုိ ရွာေဖြမေတြ႕ႏုိင္ပါသ ေလာ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ နာဆာ ၏ အစီအစဥ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္စာေတြကုိ တစ္ခုမက်န္ ရွာဖတ္ရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္ကာ ဟာကြက္ မ်ားကုိ လုိက္ရွာေလသည္။ ဤတြင္ ဟာကြက္တစ္ခုကုိ သြားေတြ႕ သည္။ အၿမဲသျဖင့္ လူထုၾကားတြင္ နာမည္ေကာင္း ရခ်င္လွသည့္ နာဆာ သည္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေနရင္းၿမိဳ႕မွ သတင္းေထာက္ တစ္ေယာက္ ကုိမူ ေက်ာင္းသားမ်ား ႏွင့္ အတူ လုိက္ပါစီးနင္းခြင္ျပဳေပလိမ့္မည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ အရာရွိတစ္ဦးထံဖုန္းဆက္၍ သူ၏ ဖက္စ္ နံပါတ္ကုိ ေမးလုိက္၏။`ခင္းဗ်ား က ဘာအေၾကာင္း အရာေတြမ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီကုိ ဖက္စ္ပုိ႕မလို႕လဲ`ဟု ထုိသူက ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္သည္ တကၠသုိလ္၏ အႀကံေပး ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း ႏွင့္ သတင္းေထာက္တစ္ဦး အေနျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားလုိေၾကာင္း သူအား ရွင္းျပလုိက္သည္။

 `ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕အတူ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မီဒီယာအဖြဲ႕၀င္တစ္ဦး ဆုိတဲ့ ရာထူး တာ၀န္သစ္ နဲ႕ လုိက္ပါမွာပါ`ဟု ေျပာျပသည္။
    ထုိအခါသူေျပာသည္။ `ဒါကေတာ့ေျပာင္က်လြန္းတယ္လို႕ မထင္မိဘူးလားဗ်ာ`

`ဒါေတာ့ မွန္ပါတယ္`ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေျပာလုိက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္သည္ ေလယာဥ္ေပၚတြင္ လုပ္ၾကေသာ လက္ေတြ႕ စမ္းသပ္မႈ ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းမ်ားကုိ သတင္း ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြ မွာ တင္ေပးမည့္ အေၾကာင္းလည္း သူ႕အား ကတိေပးလုိက္ပါသည္။ ထုိ႕ျပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကြန္ပ်ဴ တာျဖင့္ တကယ့္အရွိဟန္ ဖန္တီးမႈ လုပ္ေသာအခ်က္ ေတြကုိ ႐ုပ္ရွင္႐ုိက္ထားေသာ ဖလင္မ်ားကုိ လည္း ပို႕လုိက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အညႇာကုိ ကုိင္မိ၍ ေအာင္ျမင္ေတာ့မည္ကုိ သိသည္။ ဤနည္းသည္ ပ်ားလည္းစြဲသာ၊ ရွဥ့္လည္း ေလွ်ာက္သာ နည္းပင္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အားလုံး အတြက္သူလည္းႏုိင္ ကုိယ္လည္းႏုိင္နည္းျဖစ္ေပသည္။ သူသည္ သူ၏ဖက္စ္နံပါတ္ကုိ ကၽြန္ေတာ့္ အားေပးလုိက္ပါသည္။

ၾကားျဖတ္၍ ေျပာရေသာ္ ဤတြင္ သင္ခန္းစာတစ္ခုရ၏။ တစ္ခုခုကုိေဆြးေႏြးမႈ စားပြဲေပၚ သုိ႕ယူလာပါေစ။ ဤသုိ႕ျပဳျခင္းသည္ သင့္အား ပုိ၍လက္ခံလာေစႏုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
ဇီ႐ုိးဂရယ္ဗီတီ (၀ါ) ဇီး႐ုိး-ဂ်ီဟုေခၚေသာ ကမၻာေျမႀကီး၏ ဆြဲအားမဲ့အေျခအေနတို႕ႏွင့္ ပတ္သက္သည္ ကၽြန္ေတာ္ ၏ အေတြ႕အႀကဳံမွာ အေတာ္ကုိပင္ ထူးထူးျခားျခား သေဘာက်စရာ ေကာင္းသည္။ (အန္လို႕မ ဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္မအန္ခဲ့ပါဘူးခင္ဗ်ာ၊ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။)

သုိ႕ေသာ္လည္း နည္းနည္းေတာ့ခံခဲ့ရသည္။ ဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိေပ်ာ္စရာေကာင္းသည့္ ၂၅စကၠန္႕ ကုန္ဆုံး သြားေသာအခါ ေလယာဥ္ေပၚသုိ႕ ကမၻာေျမႀကီး၏ဆြဲအားျပန္လည္ရရွိလာသျဖင့္ တကယ့္ကုိပဲ ကုိယ့္ ကုိယ္အေလးခ်ိန္သည္ ႏွစ္ဆတိုးလာသလုိခံစားလုိက္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ အားႏွင့္ ပစ္က် သြားႏုိင္ေလာက္ေပသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကုိ အထပ္ထပ္ သတိေပးေျပာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ `ေျခေထာက္ကုိခ်၊ ေျခေထာက္ကုိခ်`။ ေျမေပၚသုိ႕လည္ပင္းႏွင့္ ေဇာက္ထုိးပစ္က်သြားျခင္းမ်ိဳးကုိလည္း အျဖစ္ မခံခ်င္ၾကဘူး မဟုတ္ေလာ။

သုိ႕ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္၏ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားတြင္ လြင့္ေမ်ာျခင္းသည္ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ အႏွစ္ေလးဆယ္နီးပါၾကာခ်ိန္၌ ထုိေလယာဥ္ေပၚသုိ႕ တက္ႏုိင္ခြင့္ရခဲ့ျပန္ေလသည္။ အေပါက္ တစ္ခု ကုိ ေတာင္ေတြ႕ႏုိင္ခဲ့ပါလွ်င္ ထုိအေပါက္အတိုင္း လြင့္ေမ်ာသြားႏုိင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ိဳး လည္း ေတြ႕ႏုိင္ေၾကာင္း ဤျဖစ္ရပ္က သက္ေသခံလုိက္ျခင္း ပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

အခန္း (၇) ဆက္ရန္
.