တကၠသိုလ္ ေနဝင္း ဘာသာျပန္ ဇင္ဘာေဘြ အခန္း (၂၉)

အခန္း(၂၉)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဖြန္ဂါဘီရာ ယာယီေနထိုင္သည့္အခန္းတြင္ သူႏွင့္ ရုရွဗိုလ္မွဴးႀကီး ဘူခါရင္တို႕ ထိုင္ေန ၾကေလသည္။
သူတို႕ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဘက္တြင္ ခံုတန္းတစ္ခု ခ်ထားသည္။
လက္နက္ကိုင္ အေစာင့္မ်ားသည္ တြန္ဂါတာအား ေပြ႕ခ်ီေခၚလာၿပီးေနာက္ ခံုတန္းရွည္တြင္ ထိုင္ ေစေလသည္။

တြန္ဂါတာမွာ အားျပတ္ေနေသာ္လည္း သတိမလစ္သျဖင့္ သူ႕အား ကူညီေဖးမ၍ တြဲထားသူ စစ္သား မ်ား၏ လက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတြန္းဖယ္ပစ္လိုက္သည္။
ထို႕ေနာက္ သူ၏ ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ထိုင္ေနသူ ဖြန္ဂါဘီရာႏွင့္ မ်က္ႏွာျဖဴလူႀကီး (ဘူခါရင္)အား ခပ္တည္တည္ စိုက္ၾကည့္ေနလုုိက္သည္။

ဖြန္ဂါဘီရာက ရွိဳနာအမ်ိဳးသား ကက္ပတိန္အား တစ္စံုတစ္ခု အမိန္႕ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ စစ္သား တစ္ေယာက္သည္ အညံ့စား ေစာင္တစ္ထည္ယူထား၍ တြန္ဂါတာ၏ပခံုးတြင္ လႊမ္းျခံဳေပးလိုက္ သည္။
ဖြန္ဂါဘီရာက ရွိဳနာဘာသာျဖင့္ ေနာက္ထပ္ အမိန္႕ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ထိုအခါ ကက္ပတိန္သည္ အျပင္ဘက္သို႕ ထြက္သြားၿပီး ျပန္၀င္လာေသာအခါ လင္ပန္းတစ္ခုတြင္ ေဗာ့ဒ္ကာအရက္ တစ္ပုလင္းႏွင့္ ၀ီစကီ တစ္ပုလင္း၊ ဖန္ခြက္တစ္လံုး၊ ေရခဲမ်ားႏွင့္ ခ်ိဳင့္တစ္ခုကိုပါ ယူေဆာင္ထားေလ သည္။

တြန္ဂါတာသည္ အလြန္ေရငတ္ေနသူ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေရခ်ိဳင့္ကို လံုး၀လွမ္းမၾကည့္ဘဲ ေန၏။ သူ သည္ စိတ္ကို ခ်ုဳပ္ထိန္းလ်က္ ဖြန္ဂါဘီရာ၏ မ်က္ႏွာကိုသာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
"ဟုတ္ၿပီ ဒါမွ က်ဳပ္တို႕ဟာ လူမည္းတို႕ရဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာနဲ႕ ညီညြတ္မယ္။ ရဲေဘာ္၀န္ႀကီး တြန္ဂါတာက ရွိဳနာဘာသာ စကားမတတ္ဘဲ အလြန္ေတာက်တဲ့ မာတာဘယ္လီဘာသာပဲ တတ္ ကၽြမ္းေလေတာ့ က်ဳပ္တို႕ အားလံုး နားလည္တဲ့ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားနဲ႕ပဲ ေျပာၾကမယ္"

ဤသို႕ေျပာရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဖြန္ဂါဘီရာသည္ ေဗာ့ဒ္ကာႏွင့္ ၀ီစကီအရက္ကို ဖန္ခြက္မ်ားထဲ ငွဲ႕ကာ ေရခဲတံုး မ်ားပါ ထည့္လိုက္သည္။
အလြန္ေရငတ္ေနသူ တြန္ဂါတာအဖို႕ ယမကာခြက္မ်ားကို ျမင္လွ်င္ ေသာက္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာမိ ေသာ္လည္း စိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ ဖြန္ဂါဘီရာ၏ မ်က္ႏွာကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။
ဖြန္ဂါဘီရာ သည္ တြန္ဂါတာအား ၾကည့္၍ စကားေျပာေလသည္။

"အခုဟာက ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းပြဲ သေဘာမ်ိဳးပါပဲ။ ေဟာဒီပုဂၢိဳလ္က (မ်က္ႏွာျဖဴ လူႀကီးအား ညႊန္ျပ လ်က္) အာဖရိကတိုက္ သမိုင္းသုေတသီတစ္ဦး ျဖစ္တယ္။ သူ႕အေနနဲ႕ အာဖရိကတိုက္ႀကီး အေၾကာင္း ေရးသားထားသမွ် စာအုပ္စာတမ္း အားလံုးကို ဖတ္ရႈေလ့လာထားၿပီးၿပီ။ ဒီမယ္ တြန္ ဂါတာ ခင္ဗ်ားဟာ မာတာဘယ္လီ လူမ်ိဳးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ကူမာလိုအဆက္အႏြယ္ ျဖစ္တယ္။ ဒီ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕တကြ မာတာဘယ္လီ လူမ်ိဳးေတြဟာ ဒီနယ္ေျမရဲ႕ တရား၀င္ပိုင္ဆိုင္သူ ရွိဳနာ မ်ားအေပၚ အစဥ္တစိုက္ ႏွိပ္စက္ ညွဥ္းပန္း ခဲ့တယ္။

တိုက္ခိုက္ အႏိုင္က်င့္ခဲ့ၾကတယ္။ အခု က်ဳပ္ ေျပာမယ့္အေၾကာင္းေတြကို ခင္ဗ်ားတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုး သိေကာင္း သိေနပါလိမ့္မယ္။ သို႕ေသာ္ လည္း စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး နားေထာင္ေစခ်င္ပါတယ္"
ဖြန္ဂါဘီရာသည္ စကားကို ေခတၱျဖတ္၍ ၀ီစကီအရက္အနည္းငယ္ ေသာက္လိုက္သည္။
ရုရွလူမ်ိဳး ဘူခါရင္ႏွင့္ တြန္ဂါတာတို႕ကမူ ဘာမွမေျပာဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနၾကရာ ဖြန္ဂါဘီရာသည္ သူ ၏ စကား ကို ဆက္ေျပာေလသည္။

"ေရလည္ေအာင္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာ့ငါးဆယ္က အတိတ္ကို ျပန္သြားရပါ မယ္။ အဲဒီတုန္းက ဇူးလူးလူမ်ိဳး ဘုရင္ခ်ာကာရဲ႕ လူယံုေတာ္ အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္တိုက္ ရလို႕ ရရွိခဲ့တာေတြကို ခ်ာကာဘုရင္ကို မေပးအပ္ခဲ့ဘူး။ သူ႕နာမည္က မီဇီလီကာဇီလို႕ေခၚတယ္။ သူဟာ ဇူးလူးအႏြယ္ ကူမာလိုတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး အုပ္စု၀င္ မာရွိဳဘာနီရဲ႕သား ျဖစ္တယ္။ ဒီလူက ပထမဆံုး မာတာဘယ္လီ လူမ်ိဳး ျဖစ္တယ္လို႕လည္း ဆိုႏိုင္တယ္။

အလ်ဥ္းသင့္လို႕ ေျပာရမယ္ဆို ရင္ ဒီလူဟာ သူကတစ္ဆင့္ ေပါက္ဖြားလာတဲ့ မာတာဘယ္လီ လူမ်ိဳး ေတြကို သူ႕ရဲ႕အက်င့္စရိုက္ ေတြ အေမြေပးခဲ့တယ္။ သူကိုယ္တုိင္က လူေတြဆီက တိုက္ခိုက္ လုယက္တဲ့ အျပင္ လူသတ္သမား မုဒိမ္းသမားတစ္ဦးလည္း ျဖစ္တယ္၊ သူခိုးလည္း ျဖစ္တယ္။ သူ႕ဘုရင္ဆီကေတာင္ ျပန္ခိုး ခဲ့တဲ့လူ ျဖစ္တယ္။ စစ္တုိက္လို႕ရတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ခ်ာကာဘုရင္ရဲ႕ ေ၀စု မေပးဘဲ ေနခဲ့တာဟာ ခိုးတာ နဲ႕ ဘာထူးသလဲ။ တကယ္ေတာ့ မီဇီလီကာဇီဟာ သတၱိမရွိဘဲ သူရဲေဘာေၾကာင္သူ ျဖစ္တယ္။ ခ်ာကာ ဘုရင္က သူ႕ကို အေရးယူဖို႕ အေခၚလႊတ္လိုက္ေတာ့ မလာဘဲ ထြက္ေျပးလမ္းေရွာင္သြားခဲ့တယ္"

ဤေနရာတြင္ ဖြန္ဂါဘီရာသည္ တြန္ဂါတာအား ၿပံဳးလိုက္ၿပီးမွ ဆက္ေျပာသည္။
"ဒါေၾကာင့္ မာတာဘယ္လီလူမ်ိဳးတို႕ စတင္ေပါက္ဖြားခဲ့တဲ့ မီဇီလီကာဇီဟာ သူခိုး၊ ဓားျပ၊ လူသတ္ သမား၊ သူရဲေဘာေၾကာင္သူ ျဖစ္တယ္။ သူကတစ္ဆင့္ ေပါက္ဖြားခဲ့တဲ့ မာတာဘယ္လီ လူမ်ိဳးအား လံုးဟာလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ဒီလို စရိုက္မ်ိဳးရွိခဲ့တာဟာ ဒီေန႕အထိပဲ ဆိုပါေတာ့။

"ဒါနဲ႕ပဲ ဒီလူဟာ သူ႕ဘက္ပါတဲ့ ဇူးလူးလူမ်ိဳး စစ္သည္တခ်ိဳ႕နဲ႕အတူ ေျမာက္ဘက္ကို ထြက္ေျပးလာ ခဲ့တယ္။ သူသြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္က အင္အားနည္းတဲ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳး အုပ္စုငယ္ေတြကို လည္း တိုက္ခိုက္ ႏွိပ္စက္ခဲ့တယ္။ ေဒသခံေက်းရြာေတြကလည္း ကၽြဲႏြားတိရစၦာန္ေတြ၊ မိန္းမပ်ိဳ ကေလး ေတြ ကိုလည္း ဖမ္းေခၚသြားတယ္။ မီဇီလီကာဇီနဲ႕ အေပါင္းပါ မာတာဘယ္လီလူရမ္းကား ေတြ လက္ခ်က္နဲ႕ အျပစ္ကင္းမဲ့သူေတြ သိန္းခ်ီၿပီး ေသဆံုးခဲ့ရတယ္လို႕လည္း အဆိုရွိခဲ့တယ္။

ဒီလို နဲ႕ ၾကမ္းခ်င္တုိင္းၾကမ္း၊ ရမ္းခ်င္တိုင္းရမ္းၿပီး ေျမာက္စူးစူးဘက္ကုိ ထြက္လာလိုက္တာ တစ္ခ်ိန္က် ေတာ့ အေနာက္ေတာင္ဘက္ကလာတဲ့ ဘိုး၀ါးလူမ်ိဳးေတြနဲ႕ ဆံုခဲ့တယ္။ ဘိုး၀ါးေတြဆိုတာက သူ႕ ထက္ေတာင္ ပိုၿပီး သတ္ရဲျဖတ္ရဲတဲ့ လူေတြျဖစ္တယ္။ မီဇီလီကာဇီရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေတြကို ဘိုး၀ါး လူမ်ိဳး ေတြက ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ မီဇီလီကာဇီကေတာ့ သတၱိေၾကာင္သူ ပီပီ ေျမာက္ဘက္ ကို ထြက္ေျပးတယ္"
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဖြန္ဂါဘီရာသည္ ဖန္ခြက္ထဲမွ ေရခဲတံုးမ်ားကို လႈပ္၍ ေသာက္လိုက္ၿပီးေနာက္ စကား ဆက္ျပန္ ေလသည္။

"မီဇီလီကာဇီဟာ ေျမာက္ဘက္ ဆက္သြားရင္း လင္ပိုပိုျမစ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လိုက္ေတာ့ အလြန္သာ ယာၿပီး ေနခ်င့္စဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ေျမယာေတြကို သြားေတြ႕ရတယ္။ စိမ္းလန္းစိုျပည္တဲ့ ျမက္ခင္းျပင္ ႀကီးေတြရွိၿပီး ေရေကာင္းေရသန္႕လည္း အလြန္ေပါတဲ့ ေနရာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ေနထိုင္ သူ ေဒသခံလူမ်ိဳးေတြကေတာ့ တစ္ခ်ိန္က ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့သူ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး ရဲ႕ အဆက္အႏြယ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မီဇီလီကာဇီက ဒီလူေတြကို အထင္ေသး ရႈတ္ခ်ရံုမက တိရစ ၦာန္ေတြလို သေဘာထား ဆက္ဆံခဲ့တယ္။

လူေတြကို ေတာလိုက္အမဲပစ္သလို အေၾကာင္း မဲ့သက္သက္ သတ္ပစ္ခဲ့တယ္။ မသတ္ျဖစ္တဲ့ လူေတြကိုေတာ့ သူတို႕ မာတာဘယ္လီ စစ္သည္ ေတြခိုင္းဖို႕ ေငြ၀ယ္ကၽြန္အျဖစ္ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ခဲ့တယ္။ ေဒသခံ မိန္းကေလးေတြကိုလည္း ေစာ္ကား တယ္၊ အဓမၼသိမ္းပိုက္တယ္။ သူတို႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က မိန္းကေလးေတြ ကိုယ္၀န္ရွိၿပီး သားသမီး ေမြးလာရင္ ေယာက်္ားေလးဆိုရင္ ႀကီးလာတဲ့အခါ သူတို႕ဘက္က စစ္တုိက္ဖို႕ စစ္သည္အသစ္ ေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႕ ယူဆသတဲ့။ ဒီအခ်က္ေတြကို ခင္ဗ်ားက အာဖရိကတိုက္ သမိုင္းေလ့လာ ခဲ့သူအေနနဲ႕ သိၿပီး ထင္ပါတယ္"
ဖြန္ဂါဘီရာက အဆံုးသတ္စကားကို ထိုရုရွဗိုလ္မွဴးႀကီးဘက္သို႕ လွည့္၍ ေျပာေလရာ ဘူခါရင္က လည္း ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။

"သိသင့္သေလာက္ သိပါတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကိုလည္း သိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း ခင္ဗ်ား သံုးသပ္ျပသလိုေတာ့ က်ဳပ္မသံုးသပ္မိဘူး။ ခင္ဗ်ားက ရႈေထာင့္တစ္ခု က အျမင္ နဲ႕ ေျပာတာ ကိုး။ က်ဳပ္ အခုစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ သမိုင္းဆိုတာ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြခ်ည္း မွတ္တမ္းတင္ထားတာ မဟုတ္ဘဲ စစ္ပြဲေအာင္ႏိုင္သူေတြက သူတို႕လိုရာ ဆြဲေရးၾကတာဘဲလို႕ ျမင္လာမိတယ္။
ဘူခါရင္၏ စကားအဆံုးတြင္ က ဖြန္ဂါဘီရာ က ရယ္ေမာလိုက္သည္။

ဆက္ရန္
.