ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) အပိုင္း (၉၀)

ရန္ကုန္မွ တဏွာေဂဟာ

သို႔ေၾကာင့္ ၂၃-၁၁-၆၀ေန႔စြဲ တနသၤာရီေန႔စဥ္မွာ ေအာက္ပါအတုိင္း တဖြဲ႕တႏြဲ႕ ဆက္လက္ေဖၚျပ ျပန္ပါ သည္။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အိပ္ေဆးေသာက္တာပါဟုလည္း ေျပာၾကဆိုၾကသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ေနာ္အုန္းခင္ ကေတာ့ ေသလုေမ်ာပါး ဘ၀ျခား လုနီးနီးပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ မွန္မမွန္ကုသရသူ ေဒါက္တာျမသြင္ကို ေမးၾကည့္ က ပို၍ မွန္ရမည္ဟုသာ ကၽြန္ေတာ္ နတ္လမ္း ညႊန္လိုသည္။

ထုိဇာတ္လမ္းတြင္ မထူးလ်က္ ဆန္း၍ေနေသာ ပုစၦာတခုကေတာ့ မုိးႀကိဳးဦးအုန္းခင္ လာသည့္ေန႔ တြင္မွ တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ေနာ္အုန္းခင္က အဆိပ္ေသာက္ရပါလိမ့္ဟူေသာ အခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါ သည္။

ထန္းသီးေၾကြသည္ႏွင့္ ဆံုဆီးျခင္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေပမည္။ အဲသလို ေနာ္အုန္းခင္တေယာက္ အဆိပ္ အေတာက္ ျပင္းထန္ေနသည့္ ကာလတြင္ေတာ့ မုိးႀကိဳးဦးအုန္းခင္ မွာ ကျပာကရာေလာ၊ အစီအစဥ္ အရေလာဟူ၍ ဇင္းက်ိဳက္ရြာကေတာ့ မေျပာတတ္ၾက၊ ရြာက မွတ္မိလိုက္ၾကသည္ ကေတာ့ တညအိပ္ၿပီး မိုးအလင္း တြင္ ဦးအုန္းခင္တေယာက္ ရန္ကုန္သို႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ႀကီး ျပန္ သြားခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ဇင္းက်ိဳက္သို႔ သူျပန္မလာ သည္ကေတာ့ တလ ေလာက္ရွိ၍ ေနပါေခ်ၿပီ၊ ေနာ္အုန္းခင္ကလည္း ေတာရပ္ ဌာနီ ခရမ္းကၽြတ္ရြာသို႔ ခြင့္ရက္ရွည္ယူကာ ျပန္သြားရရွာသည္။ အုန္းခင္ (၂) အုန္းခင္၏ ဇာတ္လမ္းကား ဒုတ္ထမ္း ၍ ေျပာရမလိုလို ရြာဇင္းက်ိဳက္ကေတာ့ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ တေ၀ေ၀ႏွင့္။
စသျဖင့္ ပါရွိေလသည္။ ရန္ကုန္သတင္းစာတေစာင့္ ႏွစ္ေစာင္က ထုိသတင္းမ်ားကို အေထာက္ အကူ ျပဳလ်က္ လက္ရွိမ်က္ျမင္အေျခအေနကို စုံစမ္းကာ သိုးသိုး သန္႔သန္႔ အစျပဳ၍ ေရးလာၾကၿပီး မွ ရုတ္တရက္ မီးေရ ႏွင့္ ပက္လုိက္သလို ၿငိမ္သက္က်သြားၾကေလသည္။

ထုိကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆက္မည္ဆိုလွ်င္ ေရးသားစရာ သတင္းစဥ္ေတြ တသီတေထြးႀကီး ရွိေလ ေသးသည္။ ဇင္းက်ိဳက္က အမ်ိဳးသမီးမွာ အလုပ္ဌာနဆိုင္ရာသို႔ ေလ်ာ္ေၾကးေပးၿပီး သူ႔ရြာ၌ ထာ၀ရ ဇာတ္ျမႇဳပ္ ေနသည္ မဟုတ္ပါ။ မၾကာမွီ ရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးသို႔ ေခၚယူၿပီး ၀ဂၤဘာလမ္းထည္းရွိ ၀န္ႀကီး တဦး အိမ္အနီးတြင္ စတည္းခ်ထားလ်က္ တဏွခန္းဆက္ ဇာတ္လမ္းျပာကို ရိုက္ကူး ကျပ လ်က္ ရွိပါသည္။

ထုိမွ်သာမက အကာလ ညအခါ ဆိုလွ်င္ လမ္းႀကိဳ လမ္းၾကား အသြယ္သြယ္ ၌ လယ္သလို ေနရာခ် ထားေသာ အဆြယ္ အေျမႇာင္ မ်ားထံသို႔ အလွည့္က် ၀င္ထြက္က်က္စားလ်က္ ရွိရာ ဖဆပလ ကြက္သစ္မွာ အရပ္ က ၀ိုင္း၍ ခဲႏွင့္ေပါက္ထုတ္သျဖင့္ တခ်ီတေမာင္း ထြက္ေျပးခဲ့ရၿပီး၊ ဒုတိယတခု မွာ အရပ္က လက္မခံဘဲ ခဲ ႏွင့္ ၀ိုင္း၍ ၾသဘာေပးလိုက္ၾကသည့္အတြက္ ပြက္ပြက္ဆူညံသြားျပန္ရာ ရဲ႒ာနသို႔ပင္ သတင္း ေပါက္ၾကား လာရျပန္သည္ဟု အဆိုျပဳသည္။

အရပ္က ခဲႏွင့္ ေပါက္ထုတ္ခံရသည္မွာ စေလသူ စာစီမ ဇာတ္လိုက္မင္းသမီးႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားသူ စာစီမ ဇာတ္လိုက္ မင္းသမီးႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြား (လပ္ဖဆင္း) တြဲကခ်ိန္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းေျပာ ျပ အတိတ္ ေဆာင္လာၾကသူမ်ားကေတာ့ ထုိအရပ္တ၀ိုက္မွာ ေနထုိင္ၾကေသာ တုိက္က အလုပ္ သမားအခ်ိဳ႕အျပင္ ယာယီ မန္ေနဂ်ာႏွင့္ အလုပ္ထြက္သြားသူ အယ္ဒီတာေဟာင္းတို႔ ျဖစ္ၾကပါ သည္။
ထုိအခ်ိန္ မွာေတာ့ ထုိသတင္းမ်ားမွာ က်မအဘို႔ ဆန္းဆန္း က်ယ္က်ယ္ မရွိေတာ့ပါ။ ပဲခူး၊ ျပည္၊ ပုသိမ္၊ မႏၱေလး စသ္ညမ်ားမွလည္း ဇင္းက်ိဳက္ရြာ နည္းတူ အလားတူ ကာမစခန္းခြဲရာဂ ပြဲရုံ ကေလးေတြက ေျခလွမ္း ခ်ရာ ေနရာတိုင္းမွာ သူ႔အဆိုင္းႏွင့္သူ ကုိယ္စီကိုယ္စီရွိေနေၾကာင္း သိၿပီး သား ၾကားၿပီးသား ျဖစ္ပါသည္။ က်မထက္ ပို၍ သိသူမ်ားမွာ အလုပ္တုိက္သားမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။

ေဖၚေကာင္၂၀၀ိ စား

တျခားၿမိဳ႕မ်ား၌ ျဖစ္ပြားေပၚေပါက္ခဲ့သမွ် အေၾကာင္းေတြကို ရန္ကုန္ဗမာ့ေခတ္တိုက္ အလုပ္ခန္းက လူေတြက အလုိလိုေနရင္း သိေနၾကသည္မွာ တျခားအေၾကာင္း မဟုတ္ပါ။ သြားေလရာအတူပါသူ၊ အခါေပး ဆရာေျမႇာက္ပင့္ညာစားဆရာ၊ ေသာက္ေဖၚေသာက္ဘက္ လူႀကီးတဦးက ခရီးမွ ျပန္လာ တုိင္း လာတုိင္း ေရာက္ရာၿမိဳ႕မွာ သူ႔ဆရာ ၏ ေတာ္သလင္း က်လာခဲ့သမွ် အားရပါးရ ခေရေစ့ တြင္းက် အလုပ္ သမား မ်ားအား ၿမိန္ေရ၊ ရွက္ေရ စာရင္းခ်ျပ အန္ထုတ္ျပျခင္းေၾကာင့္ သိၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။

ဤသို႔ အလုပ္တုိက္ အတြင္းလာ၍ ေတာ္သလင္း က်မႈ၊ ကျမင္းေၾကာထမႈေတြ ေျပာၿပီး အားရေလ ေသာ အခါ သူ႔ဆရာ၏ လစဥ္ေထာက္ပံ့ေၾကးစားစရိတ္ ေငြႏွစ္ရာကို အၾကည္သာ ထုတ္ယူသြားၿမဲ ျဖစ္ပါသည္ဟု ဗမာ့ေခတ္ အလုပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ ယံုၾကည္ေလာက္သည့္ သတင္းတရပ္က ဆိုပါသည္။

ဒီေတာ့ ေကၽြးရက်ိဳး၊ ေမြးရက်ိဳး နပ္ပါေပသည္။ ေစတနာမပါ အေရခြာ ေနသူေတြအား ဘုရားတဆူ ဂူတလံုး သဖြယ္ ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္ရက်ိဳးနပ္မနပ္ အကဲခပ္ႏိုင္ေပသည္။ က်မက ကြာရွင္းၿပီးသား ျဖစ္ေနေတာ့ ဒါေတြကို ဂရုစိုက္ႏိုင္ရန္ အခ်ိန္အခါ မဟုတ္ေတာ့သည္အားေလ်ာ္စြာ နကမၸတိ မတုန္ မလႈပ္ ေနႏိုင္ ပါသည္။

လူေကာင္းေယာင္ေဆာင္ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ ဆက္ရန္
.