အခန္း (၃၀) နဲ႔ (၃၁) ၾကားထဲမွာ တခန္းစာ က်န္ ေနပါတယ္..နန္းတက္တဲ႔ အခန္း၊ စုဘုရားၾကီး မိဘုရား ၾကီးရာထူး ကို စိတ္ပ်က္သြားတဲ႔အခန္း (ေအာက္လမ္း နည္းပညာ ေတြကိုပါ စုဘုရားလတ္ က သံုးလုိက္ေသးတယ္ဗ်) ေနာက္ၿပီး တျခားသားေတာ္ ေတြကိုပါ သတ္ပစ္ တဲ႔ အခန္း၊ အသံ မၾကားေအာင္လို႔ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲ ေတြ နန္းေတာ္မွာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ က်င္းပ ေပးေနတဲ႔ အခန္း၊ အဲဒီလို သတ္ပစ္ ခဲ႔ တာကို အခုထိ ဆင္ျဖဴမရွင္ လက္ခ်က္လား စုဘုရားလတ္ နဲ႔ သီေပါ လက္ခ်က္လား ဆိုတာ အျငင္းပြား ေနၾကဆဲ ပါ......။ (ဒါေပမဲ႔ ေသေတာ႔ ေသၾကၿပီ)
ဒီအခန္း က်န္ခဲ႔ မွန္းသိရဲ႕ သားနဲ႔ က်ေနာ္ တင္လိုက္မိတယ္. စာအုပ္ထဲ စစ္လိုက္ေတာ႔လည္း Page no ေရာ Chapter ေရာ ကိုက္ေနတယ္.. က်ေနာ္ စီမွာ ရွိတဲ႔ စာအုပ္က ေနာက္ဆံုးထုတ္ တတိယအၾကိမ္ ေျမာက္ျဖစ္ေနတယ္..က်ေနာ္႕ ရဲ႕ ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ပထမ အႀကိမ္ ထုတ္ စာအုပ္ထဲမွာ ပါ ပါတယ္၊ အခုစိစစ္ေရးက ျဖဳတ္တာလားေတာ႔ မသိပါ.. က်ေနာ္ သိရဲ႕သားနဲ႔ ေျဖရွင္းခ်က္ မေပးဘဲ တင္လိုက္မိတယ္.. စာခ်စ္သူ ညီမ မမိုမိဂ်ိ မန္႔ လာေတာ႔ မွ ေပါ႔ေပါ႔ဆဆ လုပ္လိုက္မိတာကို သတိျပဳမိတယ္..အားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္..။ ရွာလို႕ရရင္ ျပန္တင္ေပးပါ႔မယ္..
ညီမ မိုမိဂ်ိ ရဲ႕ Comment ေလးဖတ္ၿပီးမွ ဆက္ဖတ္ၾကတာေပါ႔...
အမေရ..
တကယ္ေတာ့ အဲ့၀တၱဳကို ၆တန္းေက်ာင္းပိတ္တုန္းကစဖတ္တာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ၇တန္း၈တန္းထိ ေက်ာင္းၾကီး ပိတ္တိုင္းဖတ္တာ..။ ေနာက္က်ေတာ့ မဖတ္ေတာ့ဘူး စာေတြပိလို႔.. ေက်ာင္းေတြ အားလံုး ပီးေတာ့ ဖတ္မယ္လုပ္ေတာ့ ကိုကိုက ေရာင္းစား ပစ္လိုက္လို႔ ရန္ျဖစ္ရတယ္။
ျပတ္သြားတဲ့ ဇာတ္လမ္းကို ဆက္ေပးမယ္...အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေပါ့..
သီေပါမင္းကို ဘိသိက္ခံေတာ့ ဆင္ျဖဴမရွင္က စုဖုရားၾကီးကို အဂၢမေဟသီေျမွာက္တယ္။ ပုဏားေတြ ခ၇ာ မႈတ္ေနတဲ့ အဲ့အခ်ိန္မွာ စုဖု၇ားလတ္က သီေပါနဲ့ စုဖုရားၾကီး ရဲ႕ အလယ္မွာ၀င္ထိုင္ေတာ္မႈတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ သီေပါ က တျပိဳင္တည္း မိန္းမ၂ေယာက္ျဖစ္သြားတယ္။
ဒါေပမဲ့ စုဖုရားလတ္က ထက္တယ္ဆိုေတာ့ သီေပါကို သူ့အမေတာ္ စုဖုရားဆီသြားခြင့္မေပးခဲ့ဘူး။ သီေပါကို အစစ အရာရာႏိုင္စားတယ္။ ဒီတင္ ဆင္ျဖဴမရွင္လဲ သူတင္တဲ့စစ္ကဲကို သူမႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စုဖု၇ားက အမဆိုပီး မညွာ အမ ကိုေတာင္မငဲ့ပဲ ႏိုင္ငံအေရးေတြမွာ ၀င္ရွုပ္ေတာ့တာပဲ။ သီေပါဆိုတာ နာမည္ခံ ျဖစ္ပီး စုဖုရားလတ္က ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ။ ကင္း၀န္မင္းၾကီးတို့ဘာတို႔လဲ အေရးမထားဘူး။ သီေပါ ဘိသိက္ခံ ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ တဖက္က ဖမ္းဆီးထားတဲ့ မင္းသားေတြအားလံုးကို လည္မ်ိဳကို ဒုတ္နဲ့ ရိုက္သတ္ပစ္လိုက္တယ္။ မင္းတို႔ ေသြးေျမမက် ရဘူးဆိုတာကိုး။
သီေပါက သိသလား မသိလားေတာင္ေသခ်ာမသိေတာ့ဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္တာကေတာ့ သိႏိုင္ပါတယ္။ သူက အာဏာ ကိုစားဖူးပီး သြားေတာ့ ေၾကာက္တာလဲတေၾကာင္း မက္တာလဲတေၾကာင္းနဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ ေနတာ ပဲျဖစ္မယ္။
စုဖုရားကလဲ သီေပါကိုႏိုင္လိုက္တာမွ ဒါနဲ႕ပဲ ေမာင္ေမာင္တုတ္တို႕ ေမာင္ေဖငယ္တို႔က ဘုရင္ဆိုတာ မိန္းမ တေယာက္ထက္ ပိုယူလို႔ရတယ္ ..ဆိုပီးေျမွာက္ေပးၾကတယ္။ သီေပါကိုသိပ္ႏီုင္တဲ့ စုဖုရားကို အျမင္ ကတ္လို႔ေလ။ ဒီလိုနဲ့ မိန္းမရွာေနၾကတာ တေန႔က်ေတာ့ ေမာင္ေဖငယ္တို႔က ဒိုင္းခင္ခင္ကို ေယာက်ၤား အသြင္၀တ္ပီး ဆက္လိုက္တာ တခါတည္းတမ္းတမ္းစြဲသြားတာ။ ဒိုင္းခင္ခင္က အပ်ိဳေတာ္ ဘယ္လို ဘယ္ပံု ျဖစ္တယ္ ဆိုတာေတာ့ ေမ့သြားပီ ..။
မွတ္မိသေလာက္ ေရးျပတာပါ.
အမေရ..အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အဲဒီေနရာေလးမွာ လုပ္လိုက္တဲ့ စုဖုရား သီေပါမင္းေဘး၀င္ထိုင္လိုက္တဲ့ အျပဳအမႈကို သိပ္ၾကိဳက္ခဲ့တာေပါ့။ မုန္႕ကိုသာေ၀စားမယ္ အခ်စ္ကိုမေ၀စားႏိုင္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စုဖု၇ား လုပ္ရပ္တိုင္း ကိုမုန္းတယ္။ တလင္တမယားစနစ္ကို တန္ဖိုးထားတဲ့အေၾကာင္းတခုကလြဲရင္ က်န္တာ အားလံုး ကို မၾကိဳက္ဖူး။
မွတ္မိသေလာက္ ေရးျပတာပါ.
အမေရ..အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အဲဒီေနရာေလးမွာ လုပ္လိုက္တဲ့ စုဖုရား သီေပါမင္းေဘး၀င္ထိုင္လိုက္တဲ့ အျပဳအမႈကို သိပ္ၾကိဳက္ခဲ့တာေပါ့။ မုန္႕ကိုသာေ၀စားမယ္ အခ်စ္ကိုမေ၀စားႏိုင္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စုဖု၇ား လုပ္ရပ္တိုင္း ကိုမုန္းတယ္။ တလင္တမယားစနစ္ကို တန္ဖိုးထားတဲ့အေၾကာင္းတခုကလြဲရင္ က်န္တာ အားလံုး ကို မၾကိဳက္ဖူး။
မိုမိဂ်ိ
စံပယ္ျမတ္ေလး တတုိင္းေမႊးတုိ႕မွ ထုံရနံ႕သင္းေသာ ပန္းခုံေတာ္အတြင္းရွိ ျမတ္ခင္းသာယာ စိမ္းလဲ့ ျပာ တြင္ နာရဏီေရႊသား၊ ရြရြၾကြားလ်က္၊ နယားရုပ္ေဖၚ၊ သဥၥေမာ္တြင္၊ တစ္ကုိယ္တည္း တည္းျငီးေငြ႕စြာ စံေနေတာ္ မူလ်က္ရွိေသာ ေရႊနန္းရွင္အပါးသို႕ ရေေနာင္မင္းသား ေတာင္သမန္လယ္စားႏွင့္ ဒုိင္းခင္ခင္ၾကီး တုိ႕ သုံးဦးသား ခစားမိၾကေလ၏။
ခင္ခင္ၾကီးကား က်ီးလန္႕စာစား ရွက္ေၾကာက္အားငယ္ေသာ မ်က္ႏွာကေလးႏွင့္ သလြန္ ေတာ္ေဘးတြင္ ကပ္၍ခစားကာ ဘာမ်ားအမိန္႕ေတာ္ ရွိေလမည္လဲဟု ေမာင္ေမာင္၏ လက္ေမာင္း တစ္ဖက္ကုိ ကုတ္ကပ္ လ်က္ ကုိင္တြယ္ထားစဥ္ -
" မွန္လွပါ ခင္ခင္ၾကီးကုိ ေရွ႕ေတာ္ေရာက္ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ေၾကာင္းပါဘုရား"ဟု ေမာင္ေမာင္တုတ္က စ၍ သံေတာ္ဦး တင္လုိက္ေသာေၾကာင့္ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားက အားရေတာ္မူသည္ႏွင့္ -
"အရွင္အမူ႕ေတာ္ထမ္းရာမွာ အားရေတာ္မူလွတဲ့ ငယ္ကြ်န္ေတာ္ၾကီးမ်ားကုုိ အားရေတာ္မူသည္ ေမာင္မင္း" ဟု မိန္႕ေတာ္မူလုိက္ေသာအခါ အလုိက္သိတတ္စြာေသာ ေမာင္ေမာင္တုတ္က -
"မွန္ပါ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ်ာ အမူေတာ္ထမ္းလုိ႕ျပီသျဖင့္ မနီးမေ၀းမွ ခစားလ်က္ရွိမည္ျဖစ္ ေၾကာင္းပါ ဘုရား" ဟုေလွ်ာက္တင္ကာ ေမာင္ေမာင္ငယ္ကုိ လက္တုိ႕ကာ တျဖည္းျဖည္း ေနာက္သုိ႕ ယုိ႕၍ယို႕၍ ထြက္ခြာ ေနလွ်င္ ခင္ခင္ၾကီမွာ က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္ ျဖစ္ေနရွာလ်က္ ေမာင္ေမာင္ငယ္၏ လက္ေမာင္း တစ္ဖက္ကုိ မလႊတ္ဘဲ ဇြတ္ဆြဲ၍ ုကုပ္ထားေသာ "အစ္ကုိ ဘယ္သြားမွာလဲ၊ ခင့္တစ္ေယာက္တည္း ေရွ႕ေတာ္မွာ မထားခဲ့ပါနဲ႕" ဟုတီးတုိးေျပာျပီး တုန္တုန္ရီရီ ၾကီး ျဖစ္ေနလွ်င္ ေမာင္ေမာင္ငယ္တြင္ မေနသာ ေသာေၾကာင့္ ေအာင့္အည္းမ်ိဳသိပ္ထားရသည့္ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားမႈကုိ ဟန္မထိန္းႏို္င္ ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေၾကာင္႔ၾက အက္ကြဲ၍ သည္းလန္အူလန္ ထုတ္လုိက္ရသည့္ ေလသံတုန္ၾကီးႏွင့္
"ခင့္ကုိ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားက တုိင္ပင္ေတာ္မူရန္ ကိစၥရွိ၍ ေခၚေတာ္မူသည္၊ အစ္ကုိတို႕အနီး အပါးမွာ ခစား ေနလုိ႕ မေတာ္ပါဘူး ခင္ရယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အပါးေတာ္က ခြာျပီး မနီးမေ၀းမွာ ခစားရပါ လိမ့္မယ္၊ ခင့္လက္ကေလး ကုိ ဖယ္ေတာ္မူလိုက္ပါေတာ့" ဟုေခ်ာ့ေမာ့ေျပာကာ ဖိစီးေနေသာ ေ၀ဒနာကုိ အံခဲခါ မ်ဳိသိမ္႕၍ ၾကိတ္မွိတ္ခံလိုက္သည့္အလား လည္ပင္းေၾကာၾကီးမ်ား ၾကြတတ္လာ သည္အထိ သက္ျပင္းၾကိး ဖိ၍ ရွဳလုိက္ကာ ေမာင္ေမာင္တုတ္ကဲ့သုိ႕ပင္ ေနာင္ဆုတ္ေနာက္ဆုတ္ႏွင့္ အပါးေတာ္မွ ခြာလ်က္ ပန္းခုံ ေတာ္ တစ္ဖက္သုိ႕ ေရွာင္တိမ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေလသတည္း။
ခင္ခင္ၾကီးလည္း တစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္ေသာအခါ သာ၍ပင္ အေနရအထုိင္ရခက္ လ်က ္မ်က္ႏွာ ေအာက္ခ်ႏွင့္ ေၾကာက္ရြ႕ံလွစြာ ခစာေနရွာလွ်င္ ၾကင္နာခ်စ္ခင္သနားစိတ္ ၀င္ေတာ္မူ ျပီးေသာ သီေပါ ေရႊနန္းရွင္သည္ ျပဳံးခ်ဳိတင့္လွ်မ္း ရႊမ္းရႊမ္းစားစား ၾကည့္ေတာ္မူကာ-
"ခင္ခင္ၾကီးငဲ့ တစ္ေယာက္တည္း ခစားရလို႕ ေၾကာက္အားေတာ္ပုိ၍ ကုိယ္ေတာ္ကုိ မရြ႕ံပါနွင့္ ၀ံ့၀ံ့စားစား အပါးေတာ္ နီးနီးသာ တုိးစမ္းပါ၊ ေျပာေတာ္မူစရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိသည္ကြဲ႕" ဟုမိန္႔ေတာ္မူလွ်င္ ခင္ခင္ၾကီး သည္ အေၾကာက္နည္းနည္း ေျပသြားသျဖင့္ -
"အမိန္႕ေတာ္ ဗ်ာဒိတ္သံ နာခံလ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ပါဘုရား"ဟု ေလွ်ာက္ထားလုိ္က္လွ်င္ ေရႊနန္းေတာ္ ရွင္လည္း လဲ့လဲ့ရႊင္ရႊင္ ခ်စ္ခင္ၾကနာေတာ္မူဟန္ႏွင့္ ရႈစားေတာ္မူကာ -
"မူရာပုံတြင္ ေကာင္းအင္ငါး၀ႏွင့္ ျမင္ျမတ္သူေမာရတဲ့ ေစာလွမိျမတ္ သူဇာနတ္ရယ္ ေၾကာင့္သက္ လွ်ပ္ဖိုမိ ဆင္ျခင္ဘိလည္း ခ်ိတရိေနာ္ ေရႊကုိယ္ေတာ္မွာ ျမင္ေတာ္မူစ ဟုိေန႕ကပင္ ေရႊဘ၀င္ အသည္းေျမ႕လုိ႕ အေငြ႕ေငြ႕ကြ်မ္းခဲ့သည္မွာ ၾကာရင္ျဖင့္ လေတာမယ္၊ ပြဲေတာ္ကုိမွတည္း ႏိုင္ဘူး၊ ၾကည္ႏူး ေအာင္သာ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကဲ့သုိ႕ နတ္သူဇာကေရႊေမတၱာမွ်စမ္းပါလားခင္ရယ္" ဟုမိန္႕ေတာ္မူကာ ဆံရင္စ ကေလးကုိ လက္ေတာ္ႏွင့္ ယုယေဖးကုိင္လုိက္လွ်င္ ခင္ခင္ၾကီးမွ ကညာယမင္း စင္းလုံးေခ်ာ အပ်ဳိစင္ ျဖစ္၍ ၾကင္သူခ်စ္သူ မည္သူႏွင့္မွ် ခ်စ္ေရးခင္ေရးဆံံျခည္ မွ်င္ကေလးေလာက္ ပင္ စိတ္၀င္စား၍ နားလည္မုူ မရွိရွာေသး ကေလးပမာ သန္႕ရွင္းစြာေနခဲ့ရာက ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသ ေရေျမသနင္း ျပည့္ရွင္မင္း တစ္ပါးက ခ်စ္စကားႏႈတ္ခ်ဳိ ရုတ္တရက္ဆုိလွ်င္ ဘယ္လုိတင္ ဘယ္လိုေလွ်ာက္ရမွန္းမသိ၊ မိမိအပါး မွာလည္း မည္သူမွ်မရွိ ေၾကာက္ရသည့္အေပၚ တြင္ရွက္စိတ္ေတြ၀င္၍ ငိုခ်င္ရယ္ခ်င္ျဖစ္ျပီး အနီးမွ ထေျပးရန္ လည္း မ၀ံ့မရဲစြန္႕၍ ထုိင္ေနရမည္ လည္းအခက္ ရုတ္တရက္ ၾကံရာမရ ရွိေနေလ၏။
ေရႊနန္းရွင္ဘုရားသည္ အခက္ၾကြယ္၍ သနားဖြယ္ျဖစ္ေနသူ ခင္ခင္ၾကီးအား ယွက္ထား ေသာလက္ဖ်ား ကေလးႏွစ္ဖက္ကုိ ဆုပ္ကုိင္ဖမ္းယူေတာ္မူရင္း " ရင္တြင္းမဆန္႕ ခ်စ္ရနံ႕ၾကိဳင္လႈိင္ လို႕ပုိင္ေတာ္မူလုိလွပါျပီ၊ ခင္ၾကီးရယ္၊ ဘယ္သို႕ဘယ္ညာ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ပန္ျပီး ျငင္းဆန္လို႕ေန ေတာ္မမူစမ္းပါႏွင့္္၊ ေရႊေရာင္ လွ်မ္းတဲ့ ေဆာင္ခန္းသာမွာ ခင္သာလွ်င္ ေဆာင္ရမိဖုရားတစ္ပါး ျဖစ္ပါ ေစေတာ့"
ဟုေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ မိန္႕ေတာ္မူျပန္ရာ-
"မွန္လွပါဘုရား မတန္မရာ ေနႏြယ္ညႊန္႕ကုိ မ၀့ံပါဘူး ရြံ႕ရာက တစ ဖ်ကြ်န္မကုိ အဂၢမေဟ သီေဒ၀ီဥကၠဌ္ ျပည္လုံးနတ္မ်ား ေရႊနားေတာ္ၾကားခဲ့လွ်င္ ဓားေတာ္ႏွင့္ သတ္ပါလိ္မ့္မယ္၊ လတ္သေလာ မေသပါရေစႏွင့္ ေျခေတာ္ကုိ ဦးခိုက္ပါရဲ႕၊ အမိုက္ကုိ ခ်မ္းသာေပးေတာ္မူပါဘုရား"
ဟု ေၾကာက္အားႏွင့္ ေလွ်ာက္ထားသံေတာ္ဦးတင္ေသာ္လည္း -
"စိန္ျခဴး ခရာသီး ေလခပ္သို႕ တီးသလို တြတ္တီးတြတ္တာ ေျပာတတ္ရွာေပတဲ့ ကလ်ာ ေတာ္၀င္ ျမၾကိဳးမွ်င္ကေလးရယ္ ရွစ္ေသာင္းညာတင္ ခင့္သခင္က သင့္ရာၾကညျ္ဖဴ အလိုေတာ္ လုိက္၍ ကုိယ္ေတာ္ၾကိဳက္ရာ ယူေတာ့လို႕ မဥၼဴေရႊြခြန္း ၾကဴၾကဴညႊန္းေသာ္ေၾကာ့္ စြန္းလြန္းတမန္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ ၾကံပါတယ္ ပူရန္မရွိပါဘူး သက္လယ္ရယ္၊ ျငင္းပယ္ေတာ္မူစမ္းပါႏွင့္"
ဟု တစ္ဆင့္တက္၍ ခြန္းျမြတ္သာယာ က်ီစယ္ေတာ္မူကာျဖင့္ ၾကင္နာသမူ ယုယုယယ ပုိက္ဖ်ား စျပဳ ေလ၏။
ေဆာင္းဦးကာလ ေဟမႏၱအ၀င္တြင္ ေကာင္းကင္အဇာပူ၌ ၾကယ္ညီလာရံခေသာ လမင္း စႏၵာ ယုန္စၾကၤာမွ သာယာတင့္ဆန္း ေငြေရာင္ဖ်န္းလ်က္ရွိေလ၏။ ႏွင္းမႈံႏွင္းေပါက္တုိ႕လည္း ေျမာက္ေလ ႏွင့္ေရာေရာ၊ သုတ္ျဖဴး၍ပါခဲ့သည္ေၾကာင့္ ျမသားရြက္ျပဳိင္၊ ပန္းညႊန္႕ခုိင္တုိ႕တြင္ ပုလဲ ဆုိင္ ပုလဲဥတုိ႕ ႏွင္း၀တ္ရည္ စုသျဖင့္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု တစ္ခက္ႏွင့္တစ္ခက္၊ ရြက္ခ်င္းပြင့္ခ်င္းထပ္ လ်က္ပန္းခက္ခ်င္း ေႏွာမိ ၾကသည္။ တေလာကလုံး ဆိတ္သုဥ္းေနဟန္ရွိေသာ္လည္း ေရႊနန္းေတာ္္ ၾကီးအေရွ႕ပုိင္းမွ ေနာင္ဒိုင္း သံခ်ဳိ စည္ပဟုိရ္သည္ကား အခ်ိန္ကုိရည္ညႊန္း၍ ယြန္းေဆာ္ရုိက္ဟီး မွန္မွန္တီးလ်က္ ရွိေလသည္။
အေနာက္ပုိင္းတစ္၀ိုက္၊ ပြဲၾကည့္ေဆာင္ေတာ္ ပတ္လည္၌ကား ဟုိးဒယားဇာတ္ၾကီးမွ ေၾကး သံပတ္သံ ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္ညံတုိ႕သည္ ေလဟုန္ႏွင့္ပ်ံ၍ ညဥ့္နက္သန္းလြဲ ေမွာင္ထုထဲမွ ေဖာက္ခြဲထြက္ေပၚ လ်က္ဆိတ္ျငိမ္မႈကုိ ေႏွာက္ယွက္ လိုက္ေသာအခါ ပန္းခုံေတာ္အတြင္းမွ အေတာင္ခ်င္းရွက္ႏႊဲ၍ ေပ်ာ္ပြဲခံလ်က္ရွိေသာ လိပ္ျပာ ေမာင္ႏွံတုိ႕လည္း ပန္း၀တ္လႊာနွင္းအုိင္တြင္ သူႏုိင္ငါႏို္င္ တစ္ျပဳိင္တစ္ လွည့္၊ ခ်စ္ၾကိဳးညွိလ်က္၊ အသိ ကင္းကြာ ရွိေလရာမွ သတိညဏ္၀င္စား၍ လႈပ္ရွားလာၾကေတာ့ သည္။ အတန္ၾကာလွ်င္ ရတနာ သဇင္ ဒုိင္းခင္ခင္ မွာလည္း ကာကြယ္အံတု ျပဳ၀ံ့ရွာႏုိင္အားဘဲ နီိးရာ ဓားကုိ ေၾကာက္အားပုိသျဖင့္ အလိုေတာ္ ကုိ လုိက္၍ စိတ္ၾကိဳက္ုိေမွ်ာခဲ့ရျပီးျဖစ္ရာ ငုိတမဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာ ျဖင့္-
"ဘ၀ါးကြ်န္တစ္ပါးျဖင့္ ခက္အားပုိလို႕ ငုိခ်င္လွပါေပါ့ဘုရား၊ အလြန္ထက္ျမတဲ့ႏွစ္ဖက္ရ ဓားသြားႏွင့္ အသက္ဆံဖ်ားၾကဳံရပါျပီ၊ ဆင္ႏွင့္က်ား အင္းအားအတအတူတူမွာ ဘယ္ဟာကုိ ေၾကာက္တယ္လုိ႕ လူေနာက္ကုိ လာ၍ ေမးေပတဲ့ အေျဖမေပးတတ္သည္တြက္ ဆင္နင္းလုိ႕မေသ မရွင္အခါမွာ၊ က်ားလာ၍ အဆြဲခံ ရသည့္အလား ေသမင္းႏွစ္ပါး အျပဳိင္လုသျဖင့္ ဘယ္သူ႕ဆီလုိက္ ရမွန္းမသိတတ္ပါေၾကာင္း"ဟု ေခါင္းငုံ႔ကာ ငုိညည္း၍ ယုိစီးေသာ မ်က္ရည္စကို ျမပ၀ါႏွင့္ သုတ္ရင္း တင္ေလွ်ာက္ေလသည္တြင္ ေရႊနန္းရွင္ လည္း ခ်စ္စရာတြင္ သနားပုိေတာ္မူျပန္ကာ-
"ဘာကိုမွ် စုိးရိမ္ေႏွာင့္လို႕ ေၾကာင့္ၾကပါႏွင့္ ခင္ရဲ႕၊ ၾကင္ေတာမူတဲ့ ခင့္သခင္မွာ ရာဇာပဓာ နဆုိတဲ့ စကားလုိ ဘုရင္တစ္ပါး၏ အလိုေတာ္ အတုိင္း အခါခပ္သိမ္း မိဖုရားကေလးရယ္"ဟု က်လာေသာ မ်က္ရည္ ကုိ ျမရထည္ႏွင့္ သုတ္၍ ေခ်ာ့ေမာ့ယုယေတာ္မူေသာအခါ-
"ကႏြတ္ဆုိင္ပလႅင္ေဗြ႕တြင္ျဖင့္ ဇြတ္အႏုိင္အရွင္ေပြ႕ဒါေၾကာင့္ မလြတ္ႏုိင္ခင္ တေမ့မွာ ေတာ့ အရင္ ေတြ႕ေၾကာက္ရျပီ၊ နီးရာဓားေပမုိ႕ ျငင္းအားေတာ္သန္မရႏုိင္ဘု၊ မာန္ခ်ကာလက္ေလွ်ာ့ ေပးခဲ့တယ္ ေအးခြင့္ မညီ၊ ရ၀ိေဆြတစ္ေယာက္အားကုိလ ဂတိေသြ မေဖာက္ျပားေစဖို႕ ေထာက္ ထားလို႕ စာနာကာ ညွာတာ ပ ဘုရား။ အရယ္ၾကင္ ႏွစ္ဘုရင္မုိ႕ အရွင္ကုိ လင္လုိေတြးရေတာ့မယ္ ကုိေတာ္ေရ ေရွး၀ဋ္တရား"
မပါးမနပ္ စကားပင္မတတ္ေစကာမူ ၾကဳံရသည့္အခင္းက ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္အခက္ႏွင့္ အသက္ တစ္၀က္စီ ေ၀ခဲြ၍ ေၾကာက္ရင္းစဲြ နဂုိမူေၾကာင့္ အလုိတူ လက္ခံမိေသာ္လည္း ေရွ႕ေနာက္ အေရး စိတ္မေအး တုိင္း ကေလးတစ္ပုိင္း လူၾကီးတစ္၀က္ႏွင့္ ထြက္လာသမွ်အေျဖမွာ ကဗ်ာလကၤာ စီကုံးသလို စကားလုံးေျပျပစ္သျဖင့္ ခ်စ္ပြင့္ေ၀စီ ခ်စ္၀တ္ရည္ထုံလွ်မ္းေတာ္မူခဲ့ေသာ ေရႊနန္းရွင္ ဘုရားမွာ သနား ၾကင္နာစိတ္ ပုိကဲလာေတာ္မူရသည့္အတုိင္း ရစ္သိုင္းပုိက္ျခဳံ ေရႊညဥ့္ရုံအလားခါးပုံ ေတာ္စျမသားကရ၀ိက္ လြန္းျပန္ခ်ိပ္ ႏွင့္ သိပ္ထည့္၍ေထြးျပီး ကေလးလုိ႕ျမွဴကာ -
"ပူေတာ္မူပါႏွင့္ ကုိယ္ေတာ့အခ်စ္ ျမဆံႏွစ္ကေလးရယ္၊ကသစ္စံေပ်ာ္ ျဖဴရိပ္လႊမ္းတဲ့ နန္းမေတာ္က အမ်က္ ေတာ္ပြား ရွိလုိ႕မ်ားသာျဖင့္ ကုိ္ယ္စားခင့္ဒဏ္ ေျပာင္ေျပာင္ထားလို႕ ေမာင္ဘု ရားခံံေပမယ့္ ေတြးၾကံ၍ စုိးရိမ္ေတာ္မူပါႏွင့္ ခင္ရယ္"
ဟု မိန္႕ေတာ္မူသည္တြင္ -
"အမိန္႕ေတာ္ ဗ်ာဒိတ္ထားတာကျဖင့္ အားရစရာပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္ဘုရား၊ သုိ႕ရာတြင္ အရွင္ႏွစ္ပါး စိတ္ထားေတာ္ မနီးစပ္ပါလွ်င္ ကြ်ဲႏွစ္စီးခတ္ရာတြင္ စပ္ၾကားက ေျမဇာပင္ျဖင့္ ရွင္ႏိုင္ ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ၊ ဖ်ကြ်န္မမွာ ဓားသြားနီးရာကုိ ေၾကာက္ရတဲ့ တုံးေအာက္ကဖားပမာ အားငယ္ လွပါသည္ဘုရား၊ ဆူးၾကား မွာသီးတဲ့ လဘူးသီးကဲ့သုိ႕ အလူးအလြန္႕ ခက္ေနပါျပီး မင္းမ်က္ေတာ္ ရာဇဒဏ္ႏွင့္ ဓားစာခံ အျပစ္မ်ိဳး ေၾကာင့္ သက္ဆုိးရွည္ႏုိင္မယ္ မတင္ပါဘုရား"
"စိတ္မခ်ႏိုင္ တမႈိင္မႈိင္ေတြး၍ ပူေဆြးေတာ္မူပါႏွင့္ ရတနာမ်က္ပ်ံ ေမာင့္သက္ႏွံရယ္၊ ဘယ္သူပင္ ဘယ္လိုေျပာေျပာ သေဘာေတာ္ၾကီးၾကီးႏွင့္ ရင္းႏွီးတဲ့သူ မေနာျဖဴကေလးကုိ တစ္ဆူ သမု သူေကာင္း ျပဳေပမယ္၊ နန္းမေတာ္ဘုရား ထံေတာ္ပါးက ဖ၀ါးမေသြ ခစားလို႕သာ ေနေပေရာ့၊ ဟန္ေတြမပ်က္ေစနဲ႕ဦး ခင္ၾကီးငဲ့"
"ေကာင္းလွပါေပါ့ ဘုရားကြ်န္မ အပါးေတာ္ကခြာ၍ အေဆာင္ေတာ္ျပန္ပါရေစေတာ့ဘုရား"
"အေျခၾကံ႕ခုိင္ သစၥာေတာ္လဲျပဳိင္ၾကျပီ၊ ခင္ဆုိင္တဲ့ ေဆာင္ေဗြဦးကုိ လြမ္းရက္ႏွင့္ ကူးေပဦ ေတာ့ခင္ခင္ရယ္"
ဒုိင္းခင္ခင္ၾကီးရယ္ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားထံေတာ္ပါးမွ ခြဲခြါျပီး ၀မ္းနည္းရမလိုလို ၀မ္းသာရ ေတာ့မလို႕ ငုိခ်င္ ရယ္ခ်င္ႏွင့္ စပယ္ပင္ ျမတ္ေလးပင္မ်ားအၾကား၌ မသြားတတ္မျပန္တတ္ျဖစ္ေန စဥ္ ေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕ ၀င္လာျပီး "ေၾသာ္………ခင္ၾကီးအေဆာင္ေတာ္ျပန္ ခ်ိန္္တန္လို႕ အစ္ကုိတုိ႕ လုိက္ပုိ႕ရန္ အဆင္သင့္ေရာက္လာျပီးေလ၊ အုိ………မ်က္ရည္ေတြႏွင့္ပါ ကလား" ဟု ေမာင္ေမာင္ငယ္က အံ့အားသင့္စြာ ေမးလုိက္သည္တြင္ ခင္ခင္ၾကီးလည္း တစ္ခါ တည္းေျပးလ်က္ ေမာင္ေမာင္ငယ္ ကုိဖက္ကာ ၾကဴၾကဴ ပါေအာင္ ငုိလုိက္ရွာေတာ့သည္။ ေမာင္ေမာင္ငယ္လည္း မခ်ိလွသည့္မ်က္ႏွာႏွင့္-
ငယ္။ ။ "ခင္ရယ္ တိတ္ပါ၊ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားက ဘာေတြမ်ား ၀န္းနည္းစရာ မိန္႕ေတာ္မူ လုိက္ပါ သလဲ"
ခင္။ ။"အစ္ကုိႏွင့္ ရေနာင္ကုိကုိၾကီးတုိ႕ကျဖင့္ ခင့္ကုိ မသနားလုိ႕ က်ားေရွ႕အေရာက္ပုိ႕ သလို ခင္ၾကီး ကုိ မလိမ္႔တပတ္ ေခၚျပီး ေရွ႕ေတာ္သြင္းၾကတယ္ေနာ္၊ အင္မတန္ေတာ္သည့္ အစ္ကုိ ေပပဲ"
ငယ္။ ။"ဒီလုိျဖင့္ မစြမ္စြဲပါႏွင့္ အစ္ကုိအသည္းနင့္လွပါျပီ ခင္ၾကီးရယ္"
တုတ္။ ။ "ကုိေဖငယ္ႏွင့္ ကုိကုိၾကီးတုိ႕မွာ အရွင္သခင္၏ အလုိေတာ္အတုိင္းေစသည့္ ကြ်န္၊ ထြန္သည့္ႏြားကဲ့သို႕ ခစားထမ္းရြက္ရသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
ငယ္။ ။ "ႏွမကုိလက္ေဆာင္ေတာ္ဆက္ျပီး မ်က္ႏွာလုိအားရ ကုိယ္က်ိဳးရွာၾကျခင္း မဟုတ္ရပါ၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီး လွေသာ ေရႊနန္းရွင္က အင္မတန္ႏွစ္သက္စုံမက္ေတာ္မူလွလို႕ ေဆာင္ရ မိဖုရားတစ္ပါး အျဖစ္နွင့္ ခ်စ္ခင္ေျမွာက္စား သူေကာင္းျပဳထားလုိသည္ဟု အမိန္႕ေတာ္ရွိျပီး အတိ အလင္းေခၚေခ်ဟု ေစေတာ္မူ လုိက္ပါသည္။
တုတ္။ ။"ဟုတ္ပါသည္ ခင္ခင္၊ ကုိကုိၾကီးတုိ႕ဆိုလွ်င္ ခင္ေကာင္းစားသည္ကုိ ကုိလည္း ခ်က္ခ်င္းျဖည့္စြမ္း ေဆာင္ရြက္အလိုေတာ္ဆက္ခ်င္တဲ့ ေစတနာႏွင့္ ခုိင္းေတာ္မူရာကုိ တာ၀န္ေက် စြာ အမူထမ္းရျခင္းပါ"
ခင္။ ။"အစ္ကုိတို႕ ငဲ့ညွာမိိလို႕ ဘာမသိ ညာမသိႏွင့္ လုိက္ခဲ့ရပါသည္၊ ယခုေတာ့ တကယ့္ ရာဇ၀တ္အုိးကုိ တုတ္ထုိးလုိ႕ေမႊမိသလို ျဖစ္ကုန္ျပီ၊ ဒီကိစၥကုိ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရား သိေတာ္မူလွ်င္ သိေတာ္မူလွ်ငမ္ ခင္ဒုကၡေရာက္ရပါလိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕ အစ္ကုိတုိ႕ရယ္၊ မကယ္ႏုိ္င္ ္ၾကေတာ့ဘူးလား"
တုတ္။ ။"ကုိကုိၾကီးတုိ႕ ရွိပါတယ္၊ ဘာမွမပူပါနွင့္၊ အဆင္သင့္တဲ့အခ်ိန္အခါေရာက္လွ်င္ ထင္ထင္ရွားရွား ခ်ီးေျမွာက္သူေကာင္းျပဳပါလိမ္မယ္၊ အရွင္းနန္းမေတာ္ဖုရား ကုိယ္တုိင္က အလုိ ေတာ္က် သေဘာတူခြင့္ျပဳခ်က္ရသျဖင့္ ဒီကိစၥကုိေဆာင္ရြက္၀ံ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္"
ငယ္။ ။ "ခင့္ကုိ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားက ဘယ္လိုမ်ား မိန္႕မွာေတာ္မူလုိက္ပါသလဲ"
ခင္။ ။"ရေနာင္ကုိကုိၾကီး ေျပာသလိုပါပဲ၊ သုိ႕ေသာ္လည္း ရုတ္တရက္ ဟန္မပ်က္ေစႏွင့္ ဦးတဲ့၊ သင့္ေတာ္တဲ့ အခ်ိန္ အခါေရာက္သည့္ ကာလာမွာ ေဆာင္ရမိဖုရားျဖစ္ရဦးမွာပါကလား"
ငယ္။ ။"ဒါနဲ႕မ်ားခင္ရယ္၊ အစ္ကုိတုိ႕ကို အျပစ္တင္သံေႏွာျပီး ေျပာေတာ္မူလုိက္တာ၊ ခင့္အလုိက ေရႊကုိယ္ေတာ္ဘုရားကုိ စိတ္ထားမတူ ၾကည္ျဖဴေတာ္မမူႏုိင္လုိ႕ေပလားလို႕"
ခင္။ ။ "အစ္ကုိလည္း သိသားနဲ႕ ခင္အၾကီးမွာ ရည္းစားထားတတ္တဲ့စိတ္ေတာင္မ ရွိေသးလို႕ အစ္ကုိတုိ႕နဲ႕ ကေလးကဲ့သို႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကစား၍ေနခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား၊ အခုမွ ဘြားခနဲ႕ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ရျပန္ေတာ့လည္း သူမ်ားနွင့္ မဟုတ္ဘဲ တကယ့္အထြဋ္အထိပ္ ကေရႊနန္းရွင္ဘုရားနဲ႕မွ လာလို႕ ေတြ႕ရေတာ့ ေၾကာက္ရလန္႕ရတဲ့ စိတ္ေတြသာ ယ္ထိပ္သို႕ ေရာက္ေနပါသည္၊ သေဘာမတူ မၾကည္ျဖဴ လို႕လည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး"
တုတ္။ ။"ဒါျဖင့္ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားကုိ ေၾကာက္အားပုိလုိ႕သာပါ၊ ခ်စ္စရာရယ္လို႕ေတာ့ သေဘာ မထားႏုိင္ ေသးဘူးထင္ပါရဲ႕"
ခင္။ ။"အုိ……ကုိကုိၾကီးကလည္း စိတ္ရႈ႔ပ္ရတဲ့အထဲမွာ ဘာေတြမ်ားလာ၍ ေမးျပန္ပါ လိမ္ေနာ္၊ ခင္လည္း အဓိပၸာယ္ပါေအာင္ မေျပာတတ္ေတာ့ပါ၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေမေမဘုရားတုိ႕ အစ္ကုိတုိ႕ကုိ ခ်စ္တာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ေသးဘူး၊ ဘယ္လုိၾကီးမွန္း မသိပါ၊ အဲဒါေလာက္သာ ေျပာတတ္ပါသည္"
ငယ္။ ။"ကဲ…….ကုိယ္ရင္တုတ္ရယ္၊ ဒီေနရာ မယ္ၾကာၾကာေနလို႕ မေတာ္ပါ၊ ခင့္ကုိ သူ႕အေဆာင္ ေရာက္ေအာင္ ျပန္ပုိ႕ၾကပါစုိ႕၊ ကဲလာလာ ခင္အၾကီးမွာ စကားအတုိင္း ပိပိျပားျပား ေနထုိင္ ပါေနာ္၊ အမိန္႕ေတာ္ ရွိတဲ့အခါ အစ္ကုိတုိ႕ လာ၍ေခၚပါမည္"
ခင္။ ။"ဟုတ္ကဲ့……အစ္ကိုေျပာတဲ့စကား နားေထာင္ပါမည္"
ထုိ႕ေနာက္ ေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕သည္ ပန္းခုံေတာ္ထဲမွ ခင္ခင္ၾကီးကုိ ေခၚခဲ့လ်က္ ေမွာင္ရိပ္က်သည့္ဘက္က ခုိးျပီး နန္းမေတာ္ေဆာင္ၾကီး၏ ေျမာက္ဘက္ရွိ၀ဲေဆာင္ထဲ ေရာက္လွ်င္ အင္မတန္ ဟန္ဣေျႏမပ်က္ေစႏွင့္ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား အမိန္႕ေတာ္မွာ စကားအတုိင္း ပိပိျပားျပား ေနထုိင္ ပါေနာ္၊ အမိန္႕ေတာ္ရွိတဲ့အခါ အစ္ကုိ တုိ႕ လာ၍ေခၚပါမည္"
ခင္။ ။"ဟုတ္ကဲ့……..အစ္ကုိေျပာတဲ့စကား နားေထာင္ပါမည္"
ထုိ႕ေနာက္ေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕သည္ ပန္းခုံေတာ္ထဲမွ ခင္ခင္ၾကီးကုိ ေခၚခဲ့လ်က္ ေမွာင္ရိပ္က်သည့္ဘက္က ခုိးျပီး နန္းမေတာ္ေဆာင္ၾကီး၏ ေျမာက္ဘက္ရွိ၀ဲေဆာင္သုိ႕ ေရာက္ေအာင္လုိက္ပုိ႕ကာ လူခ်င္းခြဲထြက္လာခဲ့ၾကေလ၏။
သီေပါ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားသည္ ထုိ႕ေန႕မွစ၍ ရေနာင္မင္းသား ေမာင္ေမာင္တုတ္၊ စာဆုိ ေတာ္ ေတာင္သမန္ လယ္စား ေရႊထုိက္စုိး ဦးေဖငယ္ေခၚ ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕ႏွစ္ဦးကိုသာ အတြင္း လူယုံေတာ္ အျဖစ္ အသုံးျုပဳလ်က္ ႏွစ္သက္ျမတ္နုိးေတာ္မူလွူေသာ ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီးႏွင့္ ေမြ႕ေပ်ာ္ ေတာ္္မူလ်က္ ေနရာ၊ ေန႕ရက္ အခ်ိန္အခါ အေတာ္ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္ေလ၏။ နန္းမေတာ္ထိပ္စုဖုရား လတ္မွာလည္း မီးရွဴး သန္႕စင္ေတာ္ မူရာ ၄၅ရက္ မျပည့္ေသးသျဖင့္ ေသြးသားေတာ္ႏုခ်ိန္ျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ နန္းမေတာ္ ေဆာင္ၾကီးသုိ႕ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းမျပဳေသးဘဲ မီးရွဴးေဆာင္ေတာ္မွာပင္ စံေန ေတာ္မူခုိက္ ျဖစ္ေလ၏။
ထုိေတာအတြင္း ေျမာက္ဘက္၀ဲေဆာင္ရွိ အပ်ဳိေတာ္မ်ားသည္ ရက္အတန္အၾကာေသာအ ခါညဥ့္အိပ္ ခ်ိန္ မ်ားတြင္ ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီးကုိ မေတြ႕မျမင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ ေယာက္ ေမးၾက ျမန္းၾက ျဖစ္လာၾကေလ၏။
အခ်ဳိ႕ကမူ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရားက ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီးကုိ ထူးထူးျခားျခား ခ်စ္ခင္ေတာ္မူ၍ အပါး ေတာ္တြင္ ေခၚထားသျဖင့္ က်န္ရစ္သည့္ဟု အမွတ္မထင္ ယူဆၾကသည္။ ခင္ခင္ၾကီးမွာ လည္း ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕ နည္းေပးလမ္းျပ သင္ၾကားထားသမွ်အတုိင္း အိပ္ဖန္ေတာ္ေစာင့္အ လွည့္ကုန္၍ အေဆာင္ေတာ္မွ ထြက္လာၾကေသာ အပ်ဳိေတာ္မ်ားႏွင့္ ခါတုိင္းကဲ့သို႕ေရာေႏွာလိုက္ ပါမလာဘဲ မီးရွဴး ေဆာင္ေတာ္ထဲ၀ယ္ အေၾကာင္းတစ္ခုခု ရမယ္ရွာ၍ အသာခ်န္ေနရစ္ျပီးမွ အျပင္ ဘက္က လူအဆင္ ျပတ္သြားသည့္အခါ ေမာင္ေမာင္ငယ္တို႕ အလာကိုေစာင့္ဆုိင္းရင္း အတြင္း ေဆာင္ကတၱီ ပါ လုိက္ကာ အကြယ္တြင္ အမွတ္မထင္ ေနခဲ့ေလ့ရွိသည္။
ဤနည္းႏွင့္ ရက္အတန္ၾကာလာေသာအခါ အလွည့္ေျပာင္း အလွည့္လဲၾကေသာ အအပ်ဳိ ေတာ္ခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ျပီး ခင္ခင္ၾကီး အပါးေတာ္တြင္ ေန႕လွည့္ညဥ့္လွည့္ အျမဲအျပတ္ခစားေနရသည့္ အတြက္ ပင္ပန္း လိမ့္မည့္ထင္ေၾကာင္း ေျပာမိရာ ညဥ့္လွည့္က် အပ်ိဳေတာ္မ်ားကလည္း ခင္ခင္ၾကီးမွာ မိမိတုိ႕ႏွင့္အတူ မရွိေၾကာင္း အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရား၏ ၾကာျခည္ေတာ္အတြင္းမွာ လည္းအပ်ဳိေတာ္ၾကီးမ်ားသာ ခစား ၀င္ထြက္သမူ ျပဳရေၾကာင္း အျဖစ္ကား ေပၚလာေသာအခါ အရြယ္ငယ္သူ အပ်ဳိေတာ္ ကေလးမ်ား၏ ရပ္ကြက္ တြင္ ခင္ခင္ၾကီးေပ်ာက္ပုံ ထူးဆန္းေၾကာင္း သတင္းစကား ျပန္႕ပြားလာခဲ့ေလ၏။
အခ်ိဳ႕ကလည္း ဒိုင္းခင္ခင္ၾကိးမွာ ေတာင္သမန္လယ္စား ရေနာင္ျမိဳ႕စားတုိ႕ႏွင့္ နီးစပ္သူ ျဖစ္သည္၊ သူတုိ႕လည္း မၾကာမဏ နန္းမေတာ္ေဆာင္ဘက္သုိ႕ ၀င္ထြက္ေနရသူမ်ားျဖစ္သည္။ သုိ႕ေၾကာင့္ ခင္ခင္ၾကီးမွာ ရေနာင္ျမိဳ႕စားႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေတာင္သမန္လယ္စား တို႕မွာလည္းေကာင္း အရွင္ နန္းမေတာ္ ဖုရားက ထူးျခားေသာ အခြင့္အေရးကုုိေပး၍ ေျမွာက္စားထားေတာ္မူ ျခင္း ခံရသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤသတင္းကုိ အခ်င္းခ်င္းပင္ သိသိသာသာမေျပာ၀ံ့ဘဲ ရွိရွာၾက သည္။
သို႕ရာတြင္ တစ္လေက်ာ္ခန္႕ ရွိလေသာအခါ ငယ္ရြယ္သူ အပ်ဳိေတာ္ပုိင္းမွ အုံပြင့္လာ ေသာသတင္း စကားသည္ အပ်ဳိေတာ္ အရြယ္လတ္တြင္းသုိ႕ ရနံ႕ထြက္လာျပီး လူၾကီးပုိင္းအထိ ၾကားသိပ်ံႏွံ႕ လာျပန္ေလ၏ အပ်ဳိေတာ္ၾကီးမ်ားအထဲတြင္ ဆတ္ဆတ္ၾကဲ ဘြဲ႕ရေသာ မံသၾကီးရြာစား မွာ ေမာင္ေမာင္တုတ္ ေမာင္ေမာင္ငယ္ တို႕ႏွင့္ ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီး အဆက္အသြယ္ရွိေနျခင္းသည္ ဘယ္ ဇာတ္ကုိ ဘယ္ပုံ ခင္းသည္ဟု စဥ္းစား၍ မရႏုိင္ေအာင္ ရွိခဲ့ေလသည္။
ေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေမာင္ေမာင္ငယ္ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အဆက္အသြယ္ တကယ္ပင္ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ေန႕စဥ္မျပတ္ အမွတ္မထင္ ခင္ခင္ၾကီးနွင့္ေတြ႕ရန္ လာရမည္မဟုတ္၊ သဒၶါေတာ္မူသူမ်ားျဖစ္၍ အလုိအတုိင္း ျပည့္စုံရမည္ျဖစ္သည္။ ခင္ခင္ၾကီး ေပ်ာက္ပုံထူးဆန္း၍ သူတို႕ ကူးသန္းပုံလည္း သကၤမကင္းစရာေကာင္းေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းစုံ သိႏုိ္င္ရန္ အျမန္စုံစမ္းခိုင္းမည္ဟု ၾကံစည္ကာ မံသၾကီးရြာစားသည္ လက္ပါးေစအျမဲေခ်ာင္းေျမာင္း ၾကည့္ရႈလ်က္ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႕ အခ်က္ အလက္မ်ားကုိ အားလုံးစုံလင္စြာ ေျပာျပရမည္ဟု ခုိင္းေစထားေလ၏။
ဒို္င္းခင္ခင္ၾကီးသည္ ရေနာင္ျမိဳ႕စားႏွင့္ ေတာင္သမန္လယ္စားသို႕ လာတုိင္းပင္ ယခင္အစီ အစဥ္အတုိင္း ညဥ့္ဦးခ်ိန္မွာ လုိက္ပါသြားရျပီး နံနက္လင္းအားၾကီးအခ်ိန္ေရာက္မွာ အေဆာင္ေတာ္ သို႕ျပန္ခဲ့ ရသည္ ျဖစ္ရာ လာ၍ေခၚျခင္း၊ လုိက္၍ပုိ႕ျခင္း ျပဳၾကေသာ ရေနာင္ျမိဳ႕စားႏွင့္ ေတာင္သမန္ လယ္စားတုိ႕မွာ ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီးကုိ ေမာင္လိုႏွမလို ရိုရုိေသေသ ေလးေလးစားစားလက္ပါးေစ မိန္းမငယ္သည္လည္း မံသၾကီး ရြာစား အား မိမိ ေတြ႕ျမင္ရေသာ အခ်က္အလက္တုိ႕ကုိ တစ္လုံးတစ္ ကြက္မက်န္ ျပန္ေျပာင္း အစီ အရင္ ခံေလ၏။
ထုိတြင္ မံသၾကီးရြာစားသည္ အေၾကာင္းအားေလွ်ာ္စြာ သကၤာမကင္း ျဖစ္ေလ၏။ "တစ္ခုခု ပါပဲ၊ ကုိေဖငယ္ အတြက္လည္းမဟုတ္၊ ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္ကလည္း ရႈ႔ပ္၀ံ့မည္မထင္၊ ဧကႏၱ ေရႊနန္းရွင္ တုိ႕မ်ားလာဘုရား……..ဘုရား၊ ငါ့အရွင္ နန္းမေတာ္ဘုရား သိေတာ္မူလွ်င္ အင္မတန္ အမ်က္ေတာ္ ရွိလိမ္မည္။ ဒီကိစၥကုိ ငါက ရိပ္မိလ်က္ ဖုံး၀ွက္ထားလွ်င္ ဓားေတာ္ႏွင့္ နီးလွသည္။ မ်က္ႏွာလုိ အားရ ေလွ်ာက္တင္ပါကလည္း ေရႊနန္းရွင္ဘုရား၏ ဓားေတာ္ေအာက္ကို ေခါင္းလိွ်ဳ၍ ေရာက္ေအာင္ ၀င္မိကဲ့သို႕ ရွိေတာ့မည္၊ ဒီကိစၥဟာ ငါထင္သလိုမမွန္လွ်င္သာ၍ပင္ ရာဇဒဏ္ေရာက္ ရဦးမည္၊ ထင္ထင္လင္းလင္း၊ စင္းစင္းၾကီးေတြ႕ရေအာင္ ၾကံေဆာင္ၾကီဳးစားပမ္းျပီးမွ နန္းမေတာ္အရွင္ကုိ ေလွ်က္တင္သင့္လွ်င္ ေလွ်ာက္တင္ ရမွာပဲ" ဟုစိတ္ထဲ၀ယ္ ပုိင္းျဖတ္၍ အတင္အထင္ သိျမင္ ရန္ထပ္မံေခ်ာင္းေျမာင္းျပီး တေစ့ တေစာင္း မွ အကဲခတ္လ်က္ ရွိေလသတည္း။
တစ္ေန႕သ၌ မံသၾကီးရြားစာသည္ ဖဲကန္႕လန္႕ကာၾကားမွ ေခ်ာင္းေျမာင္းေစာင့္ၾကည့္ေန ခိုက္ အေဆာင္ေတာ္ ေမွာင္ရိပ္မွ ေပၚလာေသာ ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕ေနာက္သို႕ ေကာက္ေကာက္ပါ ေအာင္လုိက္ ပါသြားေသာ ခင္ခင္ၾကီးကုိ ျမင္လိုက္ရသည္တြင္ ဘယ္ဆီသုိ႕ေခၚယူသြားသည္ကုိ သိရွိရန္ ေနာက္ေယာင္ ခံ၍ လုိက္သြားရာ ဘမရာသန မွန္နန္းေတာ္ေဆာင္ၾကီး၏ ေျမာက္ဘက္ ေမွာင္ရိပ္တြင္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရေလ၏။
မံသၾကီးရြာစား ခင္မၾကီးသည္ ဘမရာသနေဆာင္၏ တစ္ဖက္၊ မင္းေယာက်္ားမ်ားေနထုိင္ ရာ အေရွ႕ပုိင္းသုိ႕ မိန္းမမ်ား အေၾကာင္းမဲ့ သြားလာျခင္းမျပဳရေသာ စည္းကမ္းအတုိင္း ဤတြင္ရပ္ ဆုိ္င္း၍ ျပန္ခဲ့သည္တြင္ စိတ္မေက်ေသးသျဖင့္ နန္းမေတာ္ေဆာင္သို႕ ခပ္သုပ္သုပ္ျပန္လာျပီး အေရးတၾကီးပင္ ပုုဆုိး တစ္ထည္ရွာ ပ၀ါကုိ ကပ်ာကယာေပါင္းလုိက္လ်က္ ရုတ္တရက္ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ သ႑ာန္ ကုိ အျမင္ ေျပာင္းလုိက္ကာ ဘမရာသန အေဆာင္ေတာ္ၾကီ၏ အေရွ႕ဘက္ သုိ႕ သြက္လက္စြာ လုိက္သြားျပီး ေဇတ၀န္ေဆာင္ေတာ္သို႕ ကူးထားသည့္စနုေဆာင္လက္ရမ္း အေမွာင္လႊမ္းေသာေနရာက ပန္းခုံေတာ္ဘက္ သို႕ ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္ရႈလ်က္ေနေလ၏။
ေျမာက္ဘက္ ပန္းခုံေတာ္မွာ သာယာထိန္လင္းေသာ လမင္း၏ေရာင္ျခည္က စပယ္ျမတ္ေလး တတုိင္းေမႊး မ်ားကုိ ေငြရည္ျဖင့္ ရႊန္းစုိေအာင္ သြန္းေလာင္းထားေလ၏။
ျမသား ကဲ့သုိ႕ စိမ္းလဲ့ေသာ ျမတ္ခင္းျပင္ရွိ သဥၥာလီၾကာႀကြေပၚတြင္ ေလ်ာင္းေတာ္မူေနေသာ သီေပါ ေရႊနန္းရွင္ ဘုရားႏွင့္ အနီးအပါးမွ ခစားေနၾကေသာ လက္သုံးေတာ္မ်ားကုိ ေယာက်္ားအသြင္ သ႑ာန္ ဆင္ထားေသာ မံသၾကီးရြားစားသည္ အထင္အရွားေတြ႕ျမင္ရေလ၏။
သုိ႕ရာတြင္ သီေပါေရႊနန္းရွင္ဘုရား၏ အနီးအပါး၌ မိန္မတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်မရွိ၊ ေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕ကိုလည္း မျမင္သျဖင့္ အထင္ႏွင့္ကြာျခားေနသည္ကုိ စဥ္စား၍ ရင္ဖိုသြားမိသည္။ ထုိခဏတြင္ ပန္းခုံေတာ္တစ္ဖက္မွ ရုတ္တရက္ ေပၚလေသာ လူရိပ္သုံးခုကုိ ေတြ႕ျမင္ရေသာေၾကာင့္ တေအာင္မွ် စုိက္၍ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္ျဖစ္၍ အလယ္မွ လုိက္ပါ လာသူမွာလည္း ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီး မဟုတ္ဘဲ ရဲဘက္ေတာ္ အမႈထမ္း ေရႊဓားဆြဲ အရာရွိ ေယာက်္ားပ်ဳိ တစ္ဦး ျဖစ္ေနသည္ကုိသာ ေတြ႕ျမင္ရေလ၏။
မံသၾကီးရြားစားသည္ မိမိအထင္မွား အျမင္မွား ရွိမိသည္မ်ားကုိ ေနာင္္တတရားရစြာျဖင့္ ေငးၾကည့္ ေနရာ၊ ေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕သည္ အလယ္ကပါလာေသာ ေရႊဓားဆြဲအရာရွိ ေယက်္ားပ်ဳိ ႏွင့္ အတူ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား အပါးေတာ္သုိ႕ ၾကိဳ႕ၾကိဳ႕ယုိ႕ယို႕ ၀င္ေရာက္ခစားၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရျပီး အခ်ိန္ အနည္းငယ္ ၾကာေသာအခါ သီေပါေရႊနန္းရွင္ဘုရားသည္ ေရႊဓားဆြဲ အမႈ်ထမ္း ေယာက်္ားပ်ဳိအား ေနာက္ေတာ္ပါးမွ လုိက္ပါေစလ်က္ ပန္းခုံေတာ္၏ ေျမာက္ဘက္တြင္ရွိေသာ ခ်ိဳးေရေတာ္ေဆာင္ဆီသုိ႕ ထြက္ခ်ီ ႀကြသြားေတာ္မူူသည္ကုိ ေတြြျမင္ရေလ၏။
"ဘုန္းေတာ္ၾကီးလွေသာ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားကုိ ငါအထင္မွားမိပါကလား၊ ဘုရား………ဘုရား" ဟု ရင္ကုိမ၍ တသသ ေရရြတ္ေနမိစဥ္ မိမိအပါးသို႕ ဘြားခနဲ ရပ္လာေသာ ေမာင္ေမာင္တုတ္ကုိ ရုတ္တရက္ ျမင္လုိက္ ရသျဖင့္ ဒိတ္ခနဲ ရင္ခုန္သြားမိေလ၏။ ထုိ႕ေနာက္ မိမိကိုတြင္ ေယာက်္ားအသြင္ ၀တ္ဆင္ လာခဲ့မိသည့္ အတြက္ ဣေျႏၵမပ်က္ ရပ္ျမဲရပ္ေနလုိက္သည္တြင္ ေေမာင္ေမာင္ တုတ္မွာ မံသၾကီး ရြာစား၏ မ်က္ႏွာကုိ ျပဳံးစိစိၾကီးၾကည့္ျပီး၊ "အမယ္ရဲဘက္ေတာ္ အမူထမ္းၾကီး တစ္ေယာက္တည္းပါကား၊ ဒီမွာ ဘာမ်ား လာလုပ္ေနပါလိမ့္ ဟား………ဟား……..ဟား သိျပီသိျပီ တန္ေတာ့ အပ်ဳိေတာ္ ကေလး မ်ားရွိရာကုိ သြားရစ္ မယ္လို႕ အလစ္ေခ်ာင္းထြက္လာထင္တယ္" ဟု ဆုိကာ ပခုံးကုိ နာနာၾကီး ပုတ္ခတ္ ကစားသြားေသာေၾကာင့္ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ ၾကိတ္ခံလုိက္ရ ေသာမံသၾကီးရြားစားမွာ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းၾကီး နာက်န္ရစ္သည့္ မိမိပခုံးကုိ ႏွိပ္ရင္း "ေသျခင္းဆုိးၾကီး" ဟု အံၾကိတ္ခါ ေရရြတ္လ်က္ နန္းမေတာ္ ေဆာင္ဘက္သုိ႕ လွည့္ျပန္၍ ထြက္သြားေလလွ်င္ ၾကက္ရုံးႏွစ္ပင္ၾကားမွ ႏွစ္ေယာက္သား ၾကိတ္ရယ္ ေနေသာ ေမာင္ေမာင္ငယ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္တုတ္ တုိ႕မွာ"ဘာရမလဲ ခင္မၾကီးရာ၊ ဒါ ေမာင္ေမာင္တုတ္တဲ့၊ ပါးတဲ့ေနရာမွာ လွစ္လွစ္ လွစ္လွစ္ျမည္ေန တယ္" ဟု တီးတုိးေျပာလုိက္၍ "ဒါေပမဲ့ ကုိရင္တုတ္ေရ ေပါ့ေပါ့ ဆဆေနလို႕ မျဖစ္ဘူးေနာ္၊ ေတာ္ေတာ္ၾက ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိႏွင့္ ခင္မၾကီး ဒီအထိ လုိက္ၾကည့္ပုံေထာက္ေတာ့ ေၾကာက္ရမလုိလိုပဲ၊ ခင္အၾကီးကိုလည္း သတိနဲ႕ေနဖို႕ရာ မွာထား သင္ၾကား လုိက္ဦးမွ ျဖစ္မယ္"
ဟု ေမာင္ေမာင္ငယ္က စုိးရိမ္စြာ သတိေပးမိေလ၏။
ညဥ့္သုံးယံအေျပာင္း ေရႊေမာင္းနရီ၊ အခ်ိန္မွန္ျမည္လိုက္လွ်င္ အိပ္ငုိက္လ်က္ရွိေသာ ေမာင္ေမာင္ ငယ္တို႔ အပါးသိ္ု႕ ေယာက်္ားကေလးအသြင္ ၀တ္ဆင္ထားသူ ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီး ေရာက္ရွိလာေလ၏။
"ေၾသာ္……..အစ္ကုိ………အစ္ကုိ ႏွမကေလးအတြက္ အိပ္ပ်က္၊ စားပ်က္ႏွင့္ အင္မတန္ ဒုကၡခံ လ်က္ ေနရွာ တယ္"
ဟုၾကင္နာစြာ ေျပာမိျပီး ဘုန္းေတာ္ၾကီးလွေသာ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားအတြက္ ဆုိလွ်င္လည္း အသက္ ကုိပင္ ပုံ၍ ဆက္နို္င္သူမ်ားပီပီ ဤမွ်ခ်မ္းေအးေသာ ရာသီဥတု၏ ဒဏ္ေလာက္မွ်ကုိ အမူမထားဘဲ ပန္းခုံေတာ္ အတြင္းရွိ ခင္းထားေသာ ခုံတန္းလ်ားေပၚမွာ ပုဆိုးခါးပုံကုိ ေခါင္းျမီးျခဳံရင္း လင္းအားၾကီး အခ်ိန္တုိင္ ေန႕စဥ္ႏွင့္ အမွ် ထုိင္၍ရွာခဲ့ရွာၾကသူ ေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕ အနီး သုိ႕ကပ္ကာ ယုယစြာ ႏိႈးျပီး-
"ကုိကုိၾကီးႏွင့္ အစ္ကုိတုိ႕ အိပ္လို႕ေပ်ာ္ေနၾကပါသလား၊ သြားၾကရေအာင္ ထၾကပါေတာ့"
ဟုဆုိကာမွ ႏွစ္ေယာက္လုံး ပုဆုိးခါးပုံထဲမွ ေခါင္းေဖာ္၍ ၾကည့္ၾကျပီး "ေၾသာ္………ခင္အ္ၾကီးလား၊ ကဲ…… သြားသြား အေဆာင္ေတာ္ၾကားမွာ အ၀တ္အစားလဲေခ်ဦး"ဟု ေမာင္ေမာင္ငယ္က ေျပာေလ၏ ေမာင္ေမာင္တုတ္ကလည္း "ဒါႏွင့္ ခင္ခင္ၾကီးေရ ဒီေယာက်္ား၀တ္စုံကုိ လုံလုံျခဳံျခဳံ သိမ္းထုတ္ထားေနာ္၊ အေဆာင္ေတာ္ထဲကုိ ယူသြားလို႕ ျဖစ္ပမလား၊ မံသၾကီးရြာစားတစ္ေယာက္ ေတာ့ အစ္ကုိတို႕ လိုက္ စုံေထာက္ေနျပီ"
ငယ္။ ။ "ဒါျဖင့္ ဒီ၀တ္စုံကုိ ခင္အၾကီး လုံျခဳံေအာင္ သိမ္းဆည္းတတ္မယ္ မထင္ဘူး၊ အေရွ႕ပုိင္း ကူးမိမွ လဲ၍ ၀တ္ရမည့္ အတူတူျဖင့္ က်ဳပ္တုိ႕ပဲ ယူသိမ္းထားလုိက္ၾကပါစုိ႕"
တုတ္။ ။ "ဟုတ္တယ္၊ ဒီေန႕ကစျပီး က်ဳပ္တုိ႕က သိမ္းထား၊ ပန္းခုံေတာ္အတြင္းမွ ထုတ္ဆင္ပါ၊ ဒါမွ မံသၾကီး ရြာစားကုိ မ်က္စီလွည့္စားႏုိင္မယ္"
ခင္ခင္ၾကီး။ ။"ဘယ့္ႏွယ္ျဖစ္ၾကတာလဲ အစ္ကုိတုိ႕ရဲ႕၊ အစကေတာ့ ဘာမွစုိးရိမ္စရာ မရွိဘူးဆုိ၊ ခုလိုပုံျဖင့္ ေၾကာက္စရာၾကီးပါကလား၊ မံသၾကီးရြာစားကုိ ခင္အမ်ားၾကီးလန္႕တာပဲ"
ငယ္။ ။"အစ္ကိုတုိ႕လည္း ဒါကုိပဲ ျပန္လုိ႕စုံစမ္းရရပါဦးမယ္၊ မံသၾကီးရြာစားက သူ႕သေဘာႏွင့္သူ သိခ်င္၍ စုံစမ္းျခင္းးလား၊ အကယ္၍သိလွ်င္ အသွ်င္နန္းမေတာ္ဖုရားကုိ မေတာ္မတရား ကုန္းေခ်ာေလွ်ာက္တင္ဖို႕ပင္ ျဖစ္ေလမလားဆုိတာကုိ စုံစမ္းစရာျဖစ္လာျပန္တယ္"
တုတ္။ ။"မံသၾကီးရြာစားက ခင္အၾကီးရဲ႕အေပၚမွာ မလိုတမာစိတ္ထား ရွိမ်ားေနသလာ မေတြး တတ္ပါ၊ လူဆိုသည္မွာ ကုိယ္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုခ်င္တဲ့ မစၦရိယတရား ရွိတတ္တာပဲ၊ ႏို႕ျပီး ေတာ့လည္း မံသၾကီးရြားစားဟာ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရားေပၚတြင္ အင္မတန္ မ်က္ႏွာလုိအားရ ျပဳတတ္ေလသည္။
ငယ္။ ။"တကယ္ဆုိလွ်င္ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားတစ္ပါးလုံး အစ္ကုိတုိ႕ဘက္က ရွိပါသည္၊ ဘာမွမပူပါ ႏွင့္ခင္ရယ္၊ သုိ႕ရာတြင္ ခင္မၾကီးရဲ႕ အတြင္းသေဘာကုိသိရန္ သတိ၀ိရီယႏွင့္ ေနထုိင္ပါ၊ ခင့္ကုိ သူက ဘာပဲ ေမးေမး အေျဖမေပးႏွင့္ေနာ္။
ၾကီး။ ။"ေၾသာ္……..ဒါမွခက္တာပါပဲ၊ ခင္ကလည္း လိမ္လို႕မေျပာတတ္ဘူး အစ္ကုိရယ္၊ ခင္ၾကီး ဘယ္သြားတာလဲလုိ႕ေမးလွ်င္ အစ္ကုိတို႕ လာေခၚလို႕ ပန္းခုံေတာ္ကုိ လုိက္သြားရပါသည္လုိ႕ မေျပာရ ဘူးလား"
ငယ္။ ။"မေျပာပါႏွင့္၊ သူ႕သေဘာက မလိုလားလွ်င္ အခက္သားခင္ရဲ႕"
ၾကီး။ ။"ဒါျဖင့္ ဘယ္လိုေျပာရမယ္ဆုိတာ သင္လို႕ထားၾကပါ၊ ခင့္သေဘာနဲ႕ေတာ့ ၾကံဖန္လို႕ မေျပာ တတ္ဘူး အစ္ကုိရဲ႕"
တုတ္။ ။"ခင့္အစ္ကုိမ်ားႏွင့္ ကိစၥရွိလို႕ လုိက္သြားရပါသည္လို႕ ေျပာလိုက္တာပခင္ရယ္"
ၾကီး။ ။ ဘာကိစၥလဲလို႕ တစ္ဆင္ေမးလွ်င္ ခင္မေျဖတတ္ေတာ့ပါ၊ ခက္လုိက္တာအစ္ကုိရယ္၊ ေရႊနန္းရွင္ ေမာင္ေမာင္ဘုရားကလည္း ခင္ၾကီးကုိ သနားတယ္ဆုိဆုိျပီး ဘယ္လိုမွ စီမံေတာ္မမူ ေသးပါကလား။ ဒီေျခက်မွ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရားက ၾကည္ျဖဴေတာ္မမူလွ်င္ ခက္ေတာ့မွာပဲ၊ ခင္ၾကီးကလည္း ေရႊနန္းရွင္ ဘုရားကုိ သိပ္ခ်စ္သိပ္ အားထားမိျပီး၊ တစ္ေန႕မျမင္ရလွ်င္ အင္မတန္ စိတ္ဆင္းရဲလွပါသည္၊ အခ်ိန္က် မွျဖင့္ ဖူးေမွ်ာ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵက ျပင္းျပင္းျပျပျဖစ္ျပီး ကုိကုိၾကီးတုိ႕ အစ္ကုိတုိ႕ လာ၍ေခၚကုိ လည္းပင္း တရွည္ရွည္ႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႕ခ်ည္း ေနမိတာပဲ။
ငယ္။ ။"ကဲ…….ကဲ…..စိတ္မဆင္းရဲပါႏွင့္ ခင္ရယ္၊ အစ္ကုိတုိ႕ရွိပါတယ္၊ ေရႊနန္းဘုရားကုိ အက်ိဳး အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါဦးမယ္"
ဟုဆုိ၍ ခင္ခင္ၾကီးအား သူ၏အေဆာင္ရွိရာသုိ႕ လိုက္ပို႕ကာ လူခ်င္းခြဲခြာသြားၾကေလ၏။
မံသၾကီးရြာစားလည္း အေဆာင္ေတာ္သုိ႕ ေရာက္ေသာအခါ အ၀တ္အစားမ်ား လဲလွယ္လ်က္ ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီး ေပ်ာက္ခ်က္ဆန္းပုံကုိသာ မခံခ်ည့္မခံသာ ျဖစ္၍ေနေသာေၾကာင့္ ခင္ခင္ၾကီး ျပန္အလာတြင္ တစ္ခါတည္း ရင္ဆုိင္ေတြ႕ႏုိင္ရန္ အေဆာင္ေတာ္လက္ရမ္းအကြယ္မွ ထုိင္ေစာင့္ေန ေလ၏ သုိ႕ရာတြင္ သန္းေခါင္ေက်ာ္လာသည့္တုိင္ေအာင္ အရိပ္အေယာင္ကုိမွ်မျမင္ရေသာေၾကာင့္ ၾကာေသာ္ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္း သို႕ ေရာက္ခဲ့ေလ၏ သုိ႕ရာတြင္ နံနက္ေစာေစာစီးစီး ခင္ခင္ၾကီး အိပ္ရာသုိ႕ စိတ္မေက်နပ္စြာ သြားေရာက္ ၾကည့္ရႈရာ ခင္ခင္ၾကီးမွာ အိပ္ရာကႏုိးသျဖင့္ ၾကိဳးထဘီအ၀ါခ်ိတ္ ကုိ၀တ္ကာ မႈန္႕နံ႕သာမ်ားပင္ မွန္တင္ေရွ႕ တြင္ ျခယ္လွယ္လ်က္ရွိေနသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရေလစ၏။
ခင္မၾကီး။ ။" အုိ……….ညီမေလး ဒုိင္းခင္ခင္ ႏုိး၍ပင္ေနျပီလား၊ ညဥ့္ႈဦးက ဘယ္ကုိထြက္၍ သြားသလဲ၊ မမ ရွာလိုက္တာမ်ား အေဆာင္ေတာ္လုံး ႏွံ႕ေနတာပဲ"
ဒုိင္းခင္။ ။ "မၾကာပါဘူး မမရယ္၊ ခဏႏွင့္ ျပန္လာျပီး ခင္ၾကီး ေခါင္းကုိက္လို႕၀င္အိပ္လိုက္ပါသည္၊ မမသာ ေနာက္တစ္ခါ ၀င္ရွာလွ်င္ေတြ႕မွာပါပဲ"
ဟုမ်က္ႏွာမထားတတ္ ထားတတ္ႏွင့္ တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ေျပာလိုက္ရသည္တြင္ မံသၾကီး မွာလည္း နရီးနယား ျဖစ္ကာ "ဟုတ္ခ်င္လည္း ဟုတ္မွာပါပဲေလ၏" ဟု ေတြးေနမိသည္။ ခင္ခင္ၾကီးလည္း မံသၾကီး ရြာစား ယုံၾကည္ပုံရသြားေသာအခါ-
"မမ ဘာမ်ားခုိင္းေတာ္မူခ်င္လို႕ပါလဲ၊ ခင္မၾကီးကလည္း မမ ခို္္င္းေတာ္မူမွာကို လုပ္လို႕ေပးခ်င္ လိုက္တာ တစ္ပုိင္းၾကီး ရႈးေနပါတယ္ မမရယ္"
"ေအးေအး ……..ညီမေလးက လိမၼာလိုက္တာကြယ္၊ မမမယ္ ခုိင္းစရာ မရွိပါဘူး၊ သိလုိတဲ့ကိစၥက ညီမေလး ဒုိင္ခင္ခင္ အျပင္ကုိ မၾကာခဏ ထြက္ထြက္သြားတယ္လို႕ ၾကားသိရတဲ့အတြက္ အပ်က္ အပ်က္ႏွင့္ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ဆိုသလို အပ်ဳိေတာ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ တာ၀န္မဲ့ထြက္၀င္း သြားလာ ေနလွ်င္ ေနာင္ခါ ရာဇ၀တ္ေတာ္ မကင္းတဲ့ အမႈအခင္မ်ားျဖစ္ပြားလာမည္ စုိးရိမ္ရသည္ ညီမရဲ႕၊ ဒါနဲ႕ မမ ကိုယ္တုိင္ ဟုတ္မဟုတ္ကုိ သိလုိသျဖင့္ ညီမေလးနွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္တို႕ အတူ ထြက္သြားသည္ကုိ မ်က္ျမင္ လာၾကည့္ပါသည္၊ ဘယ္ကိုလိုက္၍သြားတာလဲ ညီမေလးရဲ႕"
ဒိုင္းခင္။ ။ "မမရယ္……..ညီမေလးမွာ ဒီအစ္ကိုတစ္ေယာက္ကုိ အင္မတန္ခ်စ္ပါတယ္၊ အမိန္႕ေတာ္ ကုိမလြန္ဆန္သာလို႕သာ ေရွ႕ေတာ္မွာ လာေရာက္ခစားရေပမဲ့ အိမ္က ေမေမဘုရားနဲ႕ အစ္ကုိ တုိ႕ကုိ အားၾကီး လြမ္းဆြတ္ပါသည္။ မၾကာမၾကာ ျပန္ဖို႕ရာလည္း အမိန္႕ေတာ္ခံရမွာရကုိ ေၾကာက္လန္႕ တာေၾကာင့္ အလွည့္က် တဲ့ညအခါမွာ အစ္ကုိက ခဏလာလာေခၚတာႏွင့္ လုိက္ သြားပါသည္ မမရယ္"
ၾကီး။ ။"ဒီအတုိင္းမွန္ရင္ေတာ့ အျပစ္တင္ရန္ မရွိေပ ညီမရယ္၊ ယခုလက္ထက္ေတာ္က ေရႊနန္း ေတာ္ၾကီးမွာ စည္းကမ္းသာလုိ႕ ၾကီးသည္ဆုိတာ ညီမေလး သိစရာ သတိေပးမည္၊ ဟုိတစ္ေလာဆီ ကအေနာက္ပုိင္း က မင္းသမီးတစ္ပါး တိတ္တိတ္ပုန္း ရည္စားထားလို႕ အမႈသြားေပၚျပီး ရာဇ၀တ္ ေတာ္ခံရ သည္ကုိ စံျပနမူမ်ားထားေနာ္"
ဒုိင္းခင္။ ။"ေကာင္းပါျပီ မမ ညီမေလးမွာ အစ္ကိုတို႕ ေမဖ်ားတုိ႕ကို လြမ္းဆြတ္ကေလးမွ မျပဳ၀ံ့ ေၾကာင္း မမကုိ ေကာင္းေကာင္းၾကီး အာမခံပါတယ္၊ ဘယ္လိုမွ အထင္လြဲေတာ္မမူပါနဲ႕"
ၾကီး။ ။"ဒါျဖင့္ ေကာင္းလွပါျပီေတာ္၊ မမက ညီမေလးကုိ ခ်စ္ခင္လို႕ ၾကိဳတင္သတိေပးျခင္းပါ၊ ကုိင္း………ဒါပါပဲ မမလည္း အေဆာင္ေတာ္ျပန္လိုက္ဦးမယ္"
ဟုဆုိတာ မံသၾကီးရြာစားသည္ နန္းမေတာ္ ေဆာင္ၾကီးသုိ႕ ျပန္လာခဲ့ေလ၏။
သုိ႕ရာတြင္ သကၤာယနမကင္းခ်င္ေသာ စိတ္မွာ အဆိပ္တက္သလို တဖ်င္းဖ်င္းတက္၍ ေနေသာ ေၾကာင့္ေစာင့္၍ဖမ္းရာတြင္လည္း ေမာင္ေမာင္တုတ္တုိ႕၏ နည္းပရိယာယ္ေၾကာင့္ အလြယ္ႏွင့္ မမိ နိုင္ဘဲ ရွိခဲ့ရာ မံသၾကီးရြားစားသည္ ေနာက္တစ္ခါ အေရွ႕ပုိင္းသုိ႕ ေယာက်္ားအသြင္ျဖင့္ ကူး၍အလာ ၌ ပန္းခုံေတာ္မေရာက္မိပင္ အျပင္မွာ တကယ့္ အိပ္ဖန္ေတာ္လွည့္သမား ေမာင္ေမာင္တုတ္၏ တပည့္မ်ား ျဖစ္သည့္ ရဲဘက္အမႈေတာ္ထမ္း ေယာက်္ားအစစ္မ်ား ေရာက္လာျပီး မံသၾကီးရြာစားကုိ မသကၤာသလုိ ၀ုိင္း၍စစ္ေဆးေမးျမန္ကာ အိပ္ဖန္ေတာ္သား အစစ္မဟုတ္လွ်င္ ေနာက္တစ္ခါမလာ ရန္ ေမာင္းမဲ ျခိမ္းေျခာက္လႊတ္လိုက္ၾကေသာေၾကာင့္ မေတာ္တဆမိန္းမမွန္း သိသြားၾကလွ်င္ အင္မတန္ ရာဇ၀တ္ မႈၾကီးျဖစ္ေတာ့မည္၊ မင္းမိန္းမပုိင္းကုိ ေယာက်္ားကူးလွ်င္ ဒူးျဖတ္ခံသကဲ့သို႕ မင္းေယာက်္ားပုိင္းကုိ မိန္းမ ကူးလွ်င္ ဒူးျဖတ္ခံရျပီး အပ်ိဳေတာ္ရင့္မၾကီး နာမည္ပ်က္ေလဦးေတာ့ မည္ဟု စုိးရိပ္မိကာ ေနာက္တစ္ခါ အေရွ႕ပိုင္းသုိ႕ ေယာက်္ားေယာင္ေဆာင္ကာ မကူး၀ံ့ဘဲ အေဆာင္ေတာ္ထဲမွာသာ အၾကိတ္အခဲနွင့္ အရိပ္ အကဲၾကည့္ေနရေတာ့သည္။
ဤသည္တြင္ ေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕သည္ မံသၾကီးရြာစား၏ရန္ကုိ အိပ္ဖန္ေတာ္ ကင္း သမားမ်ားႏွင့္ တစ္ပတ္လွည့္၍ တြန္းလွန္လိုက္ရသျဖင့္ သက္သာခြင့္ရရွိသြားၾကရာ နန္းမေတာ္ ေဆာင္ရွိရာသုိ႕ တစ္ခါတစ္ခါမွသာ သူတုိ႕ကုိယ္တိုင္ ခင္ခင္ၾကီးကုိ လာေခၚၾကေတာ့ လ်က္ အမ်ားအားျဖင့္ ပန္းခုံေတာ္ ဘက္မွ ခ်ဳိးမႈတ္သံႏွင့္ အခ်က္ေပးလုိက္ေသာအခါ ခင္ခင္ၾကီးက သာေရွ႔ပုိင္းသုိ႕ အမွတ္တမဲ့ ကူးသြား ရသည္အထိ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိျဖစ္လာျပန္ေတာ့၏ သုိ႕ရာတြင္ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့မေန သတိကုိ လက္မလြတ္ေစဘဲ ရွိေနခဲ့ၾကသလုိ ခင္ခင္ၾကီးကုိသာ အရိပ္ၾကည့္ လာခဲ့ေသာ မံသၾကီးရြာစားမွာလည္း မိမိမသကၤာမႈကုိ မ်ဳိသိပ္မထားႏုိင္ေတာ့ဘဲ အရွင္နန္းမေတာ္ ဖုရားအား ေလွ်က္ထား သံေတာ္ဦး တင္မိ ေလ၏။
နန္းမေတာ္ဖုရားလည္း စဥ္စားေတာ္မူကာ "ခင္မၾကီးရဲ႕ မင္း သံေတာ္ဦးတင္တဲ့ အတုိင္းဆုိလွ်င္ ဒိုင္းခင္ၾကီးဟာ သူ႕အစ္ကုိနွင့္ လိုက္သြားတာပဲ၊ ေရႊနန္းရွင္နဲ႕လည္း ပတ္သက္သည့္ကိစၥရယ္လို႕ ယူဆရန္ ခက္ေနတယ္ ဆုိေတာ့ ဘယ္လိုေတြးရမည္လဲ"
ၾကီး။ ။"ဘုရားကြ်န္မလည္း ဒီဟာကုိ ၀ိ၀ါဒကြဲေအာင္ ေယာက်္ား ေယာင္ေဆာင္၍ လုိက္ခဲ့ဖူးပါ သည္။ တစ္ခါ မွ မသကၤာဖြယ္ရာ မေတြ႕ခဲ့ပါ။ ဒီလုိႏွင့္သာ ၾကာေတာ့ ဖ်ကြ်န္မကုိ အိပ္ဖန္ေတာ္သားေတြ ၀ိုင္း စစ္ေဆး လို႕ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ လွည့္ေျပးခဲ့ရပါသည္၊ ေနာက္တစ္ခါ မကူး၀ံ့ေၾကာင္း ပါဘုရား"
နန္းမေတာ္။ ။"ကုိယ္ေတာ္တုိင္ စုံစမ္းလွ်င္ ပုိလုိ႕ပင္ လွ်ဳိ႕၀ွက္သြားၾကေပလိမ္မ္မယ္၊ သင္းအိမ္ ကုိခင္တြယ္ လို႕ တကယ္ပင္ သြားေတြ႕ၾကသည္ထားဦး မ်ားလြန္ေတာ့ ယုံၾကည္ရန္ခက္သည္ကြဲ႕"
ၾကီး။ ။"ဘုရားကြ်န္မေတာ့ ဘယ္ႏွယ့္ပင္ရွိညအခါ အပါးေတာ္မွာ ေခၚထားျပီးေစာင္စားလို႕ ၾကည့္ရလွ်င္ သူ႕ အေၾကာ ရိပ္မိရန္ ရွိေၾကာင္းပါဘုရား"
ဟု ေလွ်ာက္ထားေသာေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေန႕ကစျပီး ခင္ခင္ၾကီးတုိ႕ အပ်ဳိေတာ္တစ္သုိက္အား နန္းမေတာ္ ဖုရားက အပါးေတာ္ခစာလ်က္ ညဘက္တြင္ အမႈေတာ္ထမ္းေစဟု ေခၚယူမူလိုက္ေလ သတည္း။
အျခားေသာ အပ်ိဳေတာ္မ်ားမွာ ညႏွင့္ေန႕ေျပာင္းလ်က္ အမႈေတာ္ထမ္းရြက္ရေစကာမူ တစ္စုံတစ္ ရာထုူးျခား ျခင္းမရွိၾကေပ၊ ဒိုင္းခင္ခင္သာလွ်င္ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္မျပတ္ ေမတၱာေႏွာင္ၾကိဳးက လႊမ္းမိုး ရစ္ပတ္စ အခါ အရြယ္ကလည္း ငယ္လွရွာ၍ အမႈအရာပ်က္ျပီး သက္မၾကီးမၾကာမၾကာ ခ်မိ ရွာေတာ့သည္။
ဤတြင္ တစ္ေထာင့္တစ္နားက အလစ္ကုိေစာင့္စာေနေသာ ခင္မၾကီးလည္း မ်က္စိမလပ္ အကဲ ခက္လ်က္ ရွိေလ၏ သုိ႕ႏွင့္ အေရွ႕ပုိင္း မွႏ္နန္းေတာ္ၾကီးဆီမွ ညညီလာခဲ့စဲခ်ိန္ေရာက္လတ္ေသာ္ ေျမာက္ဘက္ ပန္းခုံေတာ္ဆီမွ "တကူးကူး-တကူးကူး"ဟု ထူးထူးျခားျခားခြ်ဲခြ်ဲပစ္ပစ္ ကူေနသည့္ ခ်ဳိးမႈတ္သံမွာ ခင္ခင္ၾကီး၏နားကုိ မခံသာေအာင္ ကလိသကဲ့သို႕ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္၍လာျပန္ေလ သည္။
ေျမာက္ဘက္ပန္းခုံ စပယ္ရုံအၾကားမွ ခ်ုဳိးမႈတ္သံ အခ်က္ေပးလိုက္လွ်င္ ေရႊနန္းရွင္အပါးေတာ္ မေရာက္ လာေအာင္လား မေလာက္လား မေလာက္စားႏွင့္ အေရာ၀င္လုိ႕ အရုိေသတန္တယ္လို႕ ထင္မွတ္ေတာ္ မူသြားတယ္မယ္၊ ငါ ဘယ္လိုလုပ္၍ ထြက္ရပါမည္လဲဟု စိတ္ထဲတြင္ ၾကိတ္၍ပူကာ က်ီးကန္းေတာင္ေမွာက္ ထြက္ေပါက္ ကုိရွာလ်က္ မ်က္လုံးျခာျခာလည္၍ ေနရွာေလေတာ့သည္။
မံသၾကီးရြာစားသည္ ခ်ိဳးမႈတ္သံႏွင့္ ခင္ခင္ၾကီး ဂနာမျငိမ္ပုံကုိ နန္းမေတာ္ဘုရာအား မ်က္လုံးႏွင့္ ေလွ်ာက္ထားလိုက္လွ်င္ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရားကလည္း အကင္းပါလွေသာ မံသၾကီးရြားစားကဲ့သုိ႕ ပင္မ်က္ရိပ္ ျပေတာ္မူလိုက္ျပန္ေလ၏ ဒုိင္းခင္ခင္ၾကီးမွာ မံသၾကီးရြာစား၏ ပုိက္ကြန္ခ်က္ကုိ မရိပ္မိ ရွာဘဲခ်ဳးိမႈတ္သံနားထဲသုိ႕ ၀င္လာေလမွ် တရုိးရုိးတရြရြျဖစ္လ်က္ တသက္သက္ စိတ္ေမာ၍သာ ေနေတာ့သည္။ အတန္ၾကာလွ်င္ ခ်ဴိးမႈတ္သံမွာ တစ္ခ်က္နွင့္တစ္ခ်က္ အဆက္ခ်င္းေ၀းကြားျပီး တစ္ခါ တည္း ဆိတ္သုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ၏။
ဤတြင္လည္း ခင္ခင္ၾကီးမွာ ပုိမုိ၍ မေနတတ္မထုိင္တတ္ အိမ္ေျမွာင္အျမီးျပတ္သလို တစ္ခါခါ ဘယ္ ႏွင္႔ ညာ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ မၾကာမၾကာ ေျပာင္းေရႊ႕ထုိင္မိျပီလွ်င္ ရင္ကုိမိလို္ဖိ ခါးကိုလိမ္္လိုလိမ္ အျငိမ္္မေနႏုိင္ ျဖစ္ေနေသာအခါ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရားက စိမ္စိမ္းစားစား ၾကည့္ေတာ္မူျပီး "ဟဲ့… .ခင္ၾကိီး ဘာျဖစ္ ေနသည္လဲ၊ ျငိမ္ျငိမ္ပဲ မေနႏိုင္ပါကလား" ဟု ပကတိ မ်က္ႏွာထားရိုးရိုး ႏွင့္မိန္႕ေတာ္ မူလိုက္ ေသာအခါ ကပ်ာကယာ ဥာဏ္ဆင္၍ ေလွ်ာက္တင္ရန္ အမခ်က္ရွာျပီး -
"မွန္လွပါဘုရား၊ အရွင္အပါး ခစားေနရင္း အျပင္းအျပ ရင္ဘက္ထဲက နာလွပါေသာေၾကာင့္ မေလွ်ာက္တင္၀ံ့၍ ရြံ႕လ်က္ခစားေနရေၾကာငး္ပါ၊ သနားေတာ္မူပါသျဖင့္ အခြင္ေပးေတာ္မူလွ်င္ ၀ဲေဆာင္ တြင္ ေခတၱသြားျပီး ေဆးတစ္ခြက္မွ် စားရပါမည့္အေၾကာင္းပါဘုရား"
ဟု ခင္ခင္ၾကီးက ေလွ်ာက္တင္လိုက္လွ်င္ အရွင္နန္းမေတာ္ ျပဳံးေတာ္မူကာ-
"သြားပါေစကြယ္ ခင္မၾကီးရယ္၊ မင့္ကုိယ္တုိင္လိုက္ျပီး ေဆးမ်ားတုိက္ေခ်ပါ"
ဟု ေခါင္းေတာ္ညိတ္လွ်င္ စိတ္ေတာ္သိျပီးျဖစ္သူ မံသၾကီးရြာသားအား ေစပါးေတာ္မူလိုက္ျပီး ၾကာျခည္ေတာ္ ထဲသုိ႕ ႀကြ၀င္ေတာ္မူသြားေလ၏။
"ကဲ…လာ…..လာ ……ညီမေလး ေဆးေသာက္ရေအာင္၊ အေဆာင္ကုိ လိုက္၍ပုိ႕မည္" ဟု မံသၾကီး ရြားစားကဆုိလွ်င္ ခင္ခင္ၾကီး ရုတ္တရက္ ဥာဏ္ရျပန္ကာ-
"အားနာစရာေကာင္းလိုက္ပါတယ္၊ မမရယ္၊ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရားက မမကိုယ္တုိင္ ညီမေလးကုိ အေရးယူေတာ္မူခိုင္းေပမဲ့ ဒုကၡေရာက္ေတာ္မူပါနွင့္ မမရယ္၊ ညီမေလးဘာသာေဆးရွာ၍ ေသာက္ခဲ့ ပါမည္၊ ဒီေနရာကသာ ေစာင့္ေတာ္မူပါ" ဟု ေျပာလုိက္ေသာအခါ ဒီတစ္ခါသင္းကုိ မိေအာင္ေစာင့္၍ ၾကည့္ေတာ့ မည္ဟု အၾကံအစည္ႏွင့္ လုိက္လာခဲ့ေသာ မံသၾကီးရြာစားက-
"ကဲ……ဒါျဖင့္ သြားပါေလ၊ ညီမေလး ေဆးေသာက္ျပီးရင္သာ ျမန္ျမန္လာ၊ မမ ဒီမွာတင္ ေစာင့္၍ ေနမည္" ေျပာကာ အေဆာင္ေတာ္ ေလသာမွ ေဆးေပါ့လိပ္ေသာက္ကာ ခ်န္ေနရစ္ေလ၏။ ခင္ခင္ ၾကီးလည္း ေႏွာင္အိမ္ထဲက လႊတ္လိုက္ေသာ ငွက္မကေလးအလား ၀ဲေဆာင္ဆီသုိ႕ ခပ္သြက္ သြက္ေျပးတဲ့၍ သြားဟန္ျပဳလ်က္ ေမွာင္ရိပ္ဘက္သို႕ ေစာင္းငဲ့ေမွ်ာ္ၾကည့္ျပီး "အစ္ကုိၾကီးတုိ႕ေတာ့ ခ်ဳိးမႈတ္သံေပးရက္နွင့္ လာခ်ိန္တန္လို႕ မေရာက္ျပန္ရင္ လုိက္လာေတာ့မွာ အမွန္ပင္ ေရႊနန္းရွင္ ဘုရားကုိလည္း က်ပ္က်ပ္ တည္းတည္း ေနရတဲ့ ငါ့အျဖစ္ကုိ သံေတာ္ဦးတင္သူ မရွိလွ်င္ သိေတာ္မူ မယ္မဟုတ္ဘူး"ဟု စဥ္းစား စိတ္ကူးေနစဥ္ ဒရင္စြန္းအရိပ္က်ေနေသာ အေဆာင္ေတာ္ေမွာင္ကြယ္ တစ္မွ ေမာင္ေမာင္ငယ္ တစ္ေယာက္ တည္း ထြက္လာသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရေလ၏
ခင္ခင္ၾကီး လည္း ေမာင္ေမာင္ငယ္ကုိ အေဆာင္ရိပ္မွ တိတ္တဆိတ္ လက္ရပ္၍ေခၚလိုက္ျပီး တီးတိုး ေလသံနွင့္-
ၾကီး။ ။ "အစ္ကုိေရ…..ခင္ေတာ့ ထြက္ေပါက္မရလို႕ ဒီညမလာႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒါ………အဲဒါ သံေတာ္ဦး တင္လုိက္ပါ"ဟု အေမာတၾကီး ေျပာေလရာ-
ငယ္။ ။ "အစ္ကိုတုိ႕လည္း ခင္ေရာက္မလာတဲ့အတြက္ ထူးျခားတဲ့ေၾကာင္းအခ်က္တစ္ခုခု ရွိတယ္ထင္လို႕ တမင္ လာ၍ ေမးပါသည္၊ ဘယ္လုိအေရးေၾကာင့္ပါလဲ ခင္ရယ္"
ၾကီး။ ။အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရားက အပ်ိဳေတာ္တစ္သုိက္ကုိ ညဥ့္အလွည့္ေျပာင္း၍ ခစား၀င္ေစ သျဖင့္ ထြက္ခြင့္မရေတာ့ဘူး အစ္ကုိရယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ အလွည့္ေျပာင္းမွာလဲ မသိရပါ၊ ခင္ေတာ့ ဒုကၡပါပဲ စိတ္ထဲ ကလည္း အျမဲေအာက္ေမ့လြမ္းဆြတ္၍ေနပါသည္။
ငယ္။ ။"ႏို႕……အခုထြက္လာခဲ့သည္မ်ာ ခါတုိင္းလို အစ္ကုိတို႕ႏွင့္ လုိက္လာဖုိ႕ မဟုတ္ပါဘူးလား ခင္ရဲ႕"
ၾကီး။ ။"မဟုတ္ပါဘူး အကုိရဲ႕၊ ခင္မလိုက္ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရုံေလးကုိပင္ အင္မတန္ လီဆယ္လ်က္ ေခတၱခဏေလး ထြက္ခဲ႔ရပါသည္၊ ယာဘက္အေဆာင္ဆီမွာ မံသၾကီးရြာစား မမကုိယ္တုိင္ ေစာင့္၍ ေနရစ္ ပါသည္။
ငယ္။ ။ "သည္အတုိင္းမွန္လွ်င္ နက္ျဖန္ညကုိလည္း လာႏိုင္ဖို႕ အကြက္မေပၚဘူးဆုိပါေတာ့၊ ေမွ်ာ္ေတာ္မူလွေရာ့မယ္၊ ဘယ္လိုမ်ား ၾကံရဖန္ရပါဦးမလဲ"
ၾကီး။ ။"ခင္ကလည္း အပါးေတာ္ကုိ လိုက္ခ်င္လိုက္တာ ေသလုပါျပီ အစ္ကုိရယ္၊ စပယ္ရုံ ဟုိခ်ဳံ ပုတ္ဆီက ခ်ိဳးမႈတ္သံ အခ်က္ေပးမွျဖင့္ ထြက္ခြင့္မရတဲ့ ခင့္ရင္ထဲမွာ အသည္းလန္အူလန္ႏွင့္ အင္မတန္ ပူေလာင္၍လာပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ဘုရား၏ ကတိစကားကုိ အားကုိးယုံၾကည္လ်က္ အသက္ေရာကုိယ္ပါ လုိရာကုိဆက္ထားတဲ့ တစ္ဖက္သား လူမမယ္ကုိ ကယ္ဆယ္ေထာက္ညွာ ေတာ္မူပါလို႕ အစ္ကုိ႕ကုိပဲ မွာလုိက္ပါရေစ၊ ခင္ေျပာတဲ့ေဟာဒီစကား အဓိပၸာယ္ေတြဟာ ကေဘာက္ခ်ိကေဘာကခ်ာမို႕ အစ္ကုိတို႕ တာ၀န္ လႊဲပါ့မယ္၊ သာယာေနေပ်ာ္ရိွမည့္ စကားႏွင့္ မွာတမ္းေတာ္ ေရးသားဆက္ေပးပါလား အစ္ကိုရယ္"
ငယ္။ ။"အစ္ကုိ ေဆာင္ရြက္ေပးပါမယ္ခင္ရဲ႕၊ မစုိးရိမ္ပါနဲ႕၊ ေနာက္ကိုလည္း အေၾကာငး္ထုူးေတြ ရွိသည္ျဖစ္ေစ ခင္ေလွ်ာက္တင္ခ်င္တဲ့စကားကုိျဖစ္ေစ စာလႊာႏွင့္ ေရးမွတ္လ်က္ ေဟာဒီအေဆာင္ ေတာ္ေထာင့္ၾကားထဲ ထုိး၀ွက္ထားပါ၊ အစ္ကုိလာတဲ့အခါ ယူသြားျပီး စကားေျပေအာင္ စီကုံးတင္ ဆက္ေပးပါမည္။
ၾကီး။ ။"ေက်းဇူးလိုက္တာ အစ္ကိုရယ္၊ ခင့္ဒုကၡကုိ အစ္ကုိတို႕ ကယ္ၾကပါမွပဲ၊ ခုလိုသာ က်ပ္က်ပ္ တည္းတည္း အၾကာၾကီးေနရလွ်င္ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားကုိ လြမ္းအားႏွင့္ ရင္ဖိုျပီး အလုိလို ေသမွာပါပဲ အစ္ကုိ ရယ္"
ငယ္။ ။"အို….လြမ္းတာႏွင့္မ်ားေတာ့ ေသမသြားေစရပါဘူး၊ အစ္ကုိတို႕ၾကံစီ ေပးပါ့မယ္၊ တယ္လို႕ လည္း မပူပါႏွင့္ ခင္ရဲ႕၊ ကတိေတာ္ေပးတဲ့အတုိင္း ရက္ၾကာၾကာမဆုိင္ဘဲ ေနာက္ပုိင္း အေဆာင္ ေတာ္ မွာ ခင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနရပါေစမည္"
ၾကီး။ ။"ေကာင္းလွပါျပီ၊ ခင္ၾကီးေတာ့ ဒီကိစၥမွာ အစ္ကုိတုိ႕ကိုသာ အားကုိးစရာရွိပါေတာ့သည္၊ ကဲ……အစ္ကုိ ျပန္ေတာ့ေနာ္၊ ခင့္ျဖစ္ပုံကုိ အကုန္သာ ေလွ်ာက္တင္လုိက္ပါအစ္ကိုယ္"ဟု မ်က္ရည္ ကေလး တလယ္လယ္ႏွင့္ ေျပာျပီး ပ်ာယီးပ်ာယာႏွင့္ ျပန္လွည့္လာခဲ့ရာ ေဆးေပါ့လိပ္ၾကီး တေငါ့ေငါ့ ႏွင့္ ေက်ာ့ ေနေအာင္ထုိင္ေစာင့္ေနေသာ မံသၾကီးရြာစားအနီးသုိ႕ေရာက္လာခဲ့ေလ၏။
"ေၾသာ္…….ညီမေလး ေဆးေသာက္ျပီးခဲ့ျပိီလား၊ ကဲ…….ကဲ၊ လာေရွ႕ေတာ္သြားၾကစုိ႕"
ဟုေျပာကာ မံသၾကီးရြာစားသည္ ခင္ခင္ၾကီးအား အတြင္းေတာ္သို႕ အတူျပန္၍ ေခၚခဲ့ျပီးလွ်င္ ၾကာျခည္ေတာ္၏အျပင္မွ ခစားေနေစျပီးေနာက္ မံသၾကီးရြာစားတစ္ေယာက္တည္းသာ နန္းမေတာ္ ဖုရား စက္ေတာ္မူရာ ၾကာျခည္ေတာ္အတြင္းသုိ႕၀င္လ်က္ အႏွိပ္ေတာ္ဆက္၍ ေနေလ၏။
ရင္ေတြမေအး ပူးေဆြးေသာက ျဖစ္ရွိရျပန္ေတာ့သည္။ ေစတနာထက္ထက္ႏွင့္ ခက္ခဲစြာစြန္႕စားခဲ့ ရျခင္းမွ ေက်းဇူးရွင္ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား၏ အလုိေတာ္ျပည့္၀ရန္တစ္ခ်က္၊ အသက္တမွ် ခ်စ္မ၀သည့္ ႏွမကဲ့သုိ႕တျဖာ ၾကင္ယာေတာ္ကဲ့သုိ႕တနည္း ရြယ္မွန္းျပီးျဖစ္ေသာ ခင္ခင္ၾကီး၏ ေကာင္းစားျမင့္ ျမတ္ေရးကုိ အက်ဳိး လုိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ပင့္သက္ကုိေအာင့္ျပီးလွ်င္ သခင္ႏွင့္ႏွမ ဆက္သြယ္မႈကိစၥ တြင္အစစ တာ၀န္ခံလ်က္ ေဆာင္ရြက္ေပးလုိက္ရသည္။ သုိ႕ႏွင့္ မိမိတာ၀န္ေက်၍ မ်က္ႏွာလႊဲေန ခ်င္ပါေသာ္လည္း ခရီးလမ္းပန္းက ဆုံးခန္းသုိ႕မေရာက္ရေသးဘဲ ယခုကဲ့သုိ႕ အခက္ခဲေပၚေပါက္ လာျပန္ေသာအခါ စိတ္မေကာင္း အခံရွိရာ တြင္ စိပ္ရႈပ္စရာကိစၥတစ္ရပ္က အပူကပ္၍ လာျပန္ရ ေတာ့၏။
ႏွမကေလး၏ ေကာငး္စားမႈကုိ ေစတနာထုထည္ၾကီးၾကီးႏွင့္ စြန္႕စြန္႕စားစားၾကီးျပဳလုပ္ရသည္တုိင္ ေအာင္ ပိုင္ပုိင္ ႏုိင္ႏိုင္မရွိဘဲ အေရးထဲအရာေပၚလာျခင္းမွာ လုိရင္းခရီး သုိ႕မေရာက္မိ အေႏွာင့္အ ယွက္အဖ်က္ အဆီးမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္တုိးေနရဦးမည္လားဟု စဥ္းစားလိုင္လွ်င္ ယခင္ အတိတ္ခါက ျမင္မက္ဖူး သည့္ မိမိ အိမ္မက္ကုိ ရုတ္တရက္ ေျပး၍ သတိရမိေလသည္။
ဤကဲ့သုိ႕ ျဖစ္ၾကပ်က္ၾကလိမ့္မည္ဟု တစြန္႕တစ္စ စိတ္ကူးရုံမွ် မကူးမိၾကသည့္ အခ်ိန္အခါက ႏွမ ကေလး ခင္ခင္ၾကီးနွင့္အတူ အပူအပင္မရွိ အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္အခါတုိင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သြားလာ လည္ပတ္ ေနခ်ိန္တြင္ ထိုအိမ္မက္သည္ ရုတ္တရက္ ေရွ႕ေျပးနိမိတ္အျဖစ္ တင္ျပျခင္းေလလားဟု ရုတ္ခနဲ ထိပ္လန္႕ တုန္လႈပ္မိေလ၏။
ယခုေတြ႕ၾကဳံဆုံစည္းရေသာ အမႈသြားမွာ အိမ္မက္ႏွင့္ အစင္သား တုိက္ဆုိင္လ်က္ရွိသည္။ သာယာေသာ ေတာျမဳိင္ၾကီး အလယ္တြင္ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ႏွမခင္ခင္ၾကီးက ဒန္းႏြယ္ၾကီး စီကာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရွိေနစဥ္ မိမိကလည္း ႏြယ္ဒန္းၾကီးကုိ တြန္းကာတြန္းကာ ေစတနာႏွင့္ လႊဲ၍လႊဲ၍ ေပးလ်က္ ရွိရာမွာ တစ္စတစ္စ ေကာင္းကင္ထိ ျမင့္တတ္သြားပုံ၊ ထုိမွတစ္ဖန္ ေကာင္းကင္ယံမွာ ပန္းယာဥ္ရထားႏွင့္ မငး္သား တစ္ပါး ေရာက္လာျပီး ခင္ခင္ၾကီးကုိ ႏြယ္ဒန္ေပၚမွာ ေခၚယူကာ ရထားပ်ံႏွင့္ ေ၀ဟင္ယံသုိ႕ ေဆာင္ၾကဥ္း သြားပုံ၊ ထုိမငး္သားမွာ အျခားသူမဟုတ္ဘဲ မိမိအရွင္သခင္ သီေပါမင္းသားပင္ ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရ သည့္ အေၾကာင္းစုံတုိ႕မွာ ယခုအျဖစ္အပ်က္မ်ားနွင့္ တစ္သားတည္း ထပ္တူက်လ်က္ရွိခဲ့ရာ အိမ္မက္ စခန္းမွာ လမ္းဆုံးထိ ေတြး၍လမ္းဆုံးထိ ေတြး၍ ၾကည့္လွ်င္ ဒုကၡေဘးျငိရန္ ဖန္လာဦးမည္လားဟု စဥ္းစား မိျပန္သည္။
အိ္မ္မက္အရ ဆက္လက္ေတြးရလွ်င္ ေ၀ဟင္ယံတြင္ ခင္ခင္ၾကီးကုိ ေဆာင္ၾကဥ္းသြားေသာ သီေပါ မင္းသား၏ ပန္းယာဥ္ပ်ံရထားသည္ ထက္အဇဋာ အာကာတိမ္လိပ္ မိႈင္းခ်ိပ္ခ်ိပ္၌ တရိပ္ရိပ္ ပ်ံသန္းလ်က္ ရွိရာမွ ရုတ္တရက္ ေရွာင္သခင္ တိမ္မဆင္ျမဴမသန္း့ဘဲ ေလနီၾကမ္းၾကီးရမ္းလာမည့္ ပမာၾကီး စြာေသာ ငွက္ဂဋဳန္ၾကီး တစ္္ေကာင္သည္ ေတာင္ဟုန္သံေပးျပီး တိမ္ၾကားထဲမွ ေပၚထြက္ လာကာ ပန္းယာဥ္ပ်ံ၏ အထြတ္ကုိ ေျချဖင္ကုတ္လ်က္ ႏႈတ္သီးမွ ထုိးဆိတ္ျပီး ခင္ခင္ၾကီးကုိ ေျမျပင္သို႕ ပစ္ခ် လုိက္ေသာ အခ်င္းအရာကုိလည္းေကာငး္၊ သီေပါမငး္သားမွာ ေကာင္းကင္မွ ဦးေစာက္ ဂြ်မ္းျပန္ က်သြားရွာေသာ ခင္ခင္ၾကီး အား မကယ္ႏုိင္ မယူႏုိင္ျဖစ္လ်က္ မၾကည့္ရက္မျမင္ သာမ်က္ႏွာကုိ လက္ႏွင့္အုပ္ျပီး ငွက္ဂဋဳန္ၾကီး ေဆာင္ၾကဥ္းရာသုိ႕ လိုက္ပါသြားရရွာသည္ကုိ လည္းေကာင္း၊ စီကာစဥ္ကာ ျပန္လည္ ထင္ျမင္ လာေလ၏။
လြန္ခ့ဲေသာ သုံးႏွစ္ခန္႕က ျမင္မက္ခဲ့ေသာ ထုိအိမ္မက္မွာ ယခုအခါ ျပန္လည္သစ္ဆန္း၍ လာခဲ့ သည္။ ဤအိမ္မက္သည္ မိမိႏွင့္ ခင္ခင္ၾကီးတုိ႕အတြက္ ကုိယ္ေစာင့္နတ္ညႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္ နိမိတ္ ထင္ျခင္း သက္သက္ မွ်ျဖစ္ရမည္ဟု တိတိက်က် ယူဆလုိက္မိသည္။ အိမ္မက္ပါ ဇာတ္ကြတ္ကဲ့သုိ႕ ခင္ခင္ၾကီး အတြက္ စိတ္ပ်က္၀မ္းနည္းဖြယ္နွင့္ အဆုံးသတ္ရလွ်င္ မိမိတို႕ ေကာင္းေစခ်င္လြန္း၍ ျမင့္ျမတ္ရာ တြန္းပုိ႕မႈမွာ သူကေလးအဖို႕ ေကာင္းကြက္သုိ႕ မေရာက္ဘဲ မတ္ေစာက္ေသာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးမွ တအား ပစ္၍ ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ထပ္တူျဖစ္ေနေလျပီ။ ဤကိစၥေတြ အဆင္မေျပသမွ်ငါတုိ႕ပေယာဂ မကင္းေယာင္ တကား ဟု ေနာင္တရားၾကီးမားစြာ ျဖစ္ရွာေလ၏။
ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ခင္ခင္ၾကီးအတြက္ အဘက္ဘက္ကပင္ျပီး စင္လုံးေခ်ာ ေဘးအႏၱယ္ကင္းရွင္း၍ ေအာ္ျမင္ ထေျမာက္ျခင္း ရွိေစရန္ မိမိသာလွ်င္ အစစ တာ၀န္ခံ၍ ၾကိဳးၾကိဳးပမ္းပမ္း ေဆာင္ရြက္ေတာ့ မည္ဟု စိတ္ႏွလုံး ဒုန္းဒုန္းခ်လိုက္ျပီးေနာက္ ခင္ခင္ၾကီးမွာလုိက္ေသာ စကားမ်ားကုိ သနားသဖြယ္ အဓိပၸာယ္ အျပည္႔ အစုံ ငုံမိေအာင္ အလႊာေတာ္ေရးရန္ အေဆာင္ေတာ္ေမွာင္ရိပ္မွ ထြက္လ်က္ မွန္နန္းေဆာင္ေတာ္ အတြင္းဘက္ ေရႊတုိင္ေတာ္မ်ား လင္းလ်က္ရွိရာသုိ႕၀င္ကာ ပုရပုိက္လႊာႏွင့္ အမွစာတမ္းကုိ ခ်က္ခ်င္း ေရးသား စီကုံးလ်က္ ပန္းခုံေတာ္ဘက္သို႕ ဆက္လက္ေလွ်ာက္လာခဲ့ ေလ၏။
ခ်ဳိးေရေတာ္ နံ႕သာေဆာင္အျပင္ဘက္တြင္ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ေမာင္ေမာင္တုတ္ကို ေတြ႕ရ ေသာအခါ "ကုိရင္တုတ္ေရ ဘုန္းေတာ္ၾကီးလွေသာဘုရား ဘယ္မွာစံေတာ္မူပါသလဲ"ဟု ေမးလွ်င္ ေမာင္ေမာင္တုတ္ ကလည္း ေမွ်ာ္ေနဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ -
"ဟင္………ခင္ခင္က္လည္း မပါပါလား ကုိေဖငယ္၊ ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္ၾကပါလိမ့္၊ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားျဖင့္ တထင့္ထင့္ႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္လို႕ ေနေတာ္မူလိုက္တာ ကုိေဖငယ္ သြားလို႕လည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ေပၚမလာလို႕ ေအးေတာ္မူလွပါေပါ့ဘုရား ခ်ဳးိေရေတာ္ နံ႕သာေဆာင္မွာ စံေတာ္မူပါလို႕ ေလွ်ာက္ထားရ သည္"ဟု ဆီး၍ ေျပာေလ၏
ငယ္။ ။"ခင္အၾကီး မပါဆုိ မလာႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ေပၚေနတာကုိးဗ်၊ က်ဳပ္လိုက္သြားသည္ပင္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေတြ႕ရပါ၊ သူ႕ချမာလည္း အေတာ္ပင္စိတ္ဆင္းရဲေနရွာသည္ ကုိရင္ရဲ႕"
တုတ္။ ။"အလုိ…………ဘယ္လိုမ်ား အေၾကာင္းထူးျပန္သလဲ ကုိေဖငယ္ရဲ႕၊ မံသၾကီးရြာစားနဲ႕ စနက္ မကင္း ၾကတဲ့ ကိစၥမ်ားလား
ငယ္။ ။"မေျပာတတ္ပါဘူး ကုိရင္တုတ္ရယ္၊ ဟုတ္ခ်င္လည္း ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္၊ ခင္ခင္ၾကီး အျပင္ မထြက္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ ညလွည့္ႏွင့္ ေန႕လွည့္ေျပာင္းျပီး ခစားရမည္ဆုိတဲ့ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရားရဲ႕ အမိန္႕ေတာ္ၾကီးပါ"
တုတ္။ ။"ဒါျဖင့္ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ၾကမတုံး၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးလွေသာ ဘုရားကလည္း လြမ္းအားေတာ္ တႀကြယ္ႀကြယ္ ႏွင့္ေမွ်ာ္ေတာ္မူလို႕ ေနရွာတယ္"
ငယ္။ ။"ဘယ္လိုမွ မလုပ္တတ္ေသးဘူး ကုိရင္၊ ခင္ခင္က သူ႕ကုိယ္စား မွာလိုက္တဲ့ စကားက ေလးမ်ားကုိ အသင့္ ေရးသားလုိ႕ လာခဲ့ရသည္။
တုတ္။ ။"ဒါျဖင့္ေပး …..ေပး၊ ဒီစာကေလးကုိပင္ အျမန္၀င္လို႕ ဆက္ၾကရေအာင္"
ေမာင္ေမာင္တုတ္သည္ ေမာင္ေမာင္ငယ္ ယူလာေသာ အလႊာေတာ္ကုိုယူကာ ႏွစ္ေယာက္သား ေရႊနန္းရွင္ဘုရား စံေတာ္မူရာ အေဆာင္တြင္းသို႕ ၀င္ေရာက္ခစားျပီး-
"မွန္လွပါ ခင္ခင္ၾကိီးမွ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရားအပါးေတာ္တြင္ ယေန႕စ၍ ညဥ့္အိပ္ဖန္ေတာ္အလွည့္ ၀င္ရပါသျဖင့္ အပါးေတာ္သုိ႕ မလုိက္လာႏုိင္ေၾကာင္း သိခဲ့ရျပီးလွ်င္ ကုိေဖငယ္လက္တြင္ အရွင့္ကုိ ဆက္သရန္ တင္လႊာေတာ္ သလိုက္ေၾကာင္းပါဘုရား"ဟု ေမာင္ေမာင္တုတ္က ေလွ်က္တင္ျပီး ခင္ခင္ၾကီး ထံမွ တင္လႊာေတာ္ကုိ ဆက္သေလ၏ သီေပါမင္းေရႊနန္းရွင္ဘုရာလည္း-
"ေၾသာ္…….ခင္ၾကီး…………ခင္ၾကီး…သူမလာႏုိ္င္ရွာလို႕ တင္လႊာေတာ္ဆက္လိုက္ရွာသည္၊ သနား စရာ ပါကလား ကြယ္ တုိ႕…….."
ဟုမိန္႕ေတာ္ မူကာ ေမာင္ေမာင္တုတ္လက္ထဲမွ တင္လႊာေတာ္ကုိယူ၍ ရႈစားေတာ္လို္က္ရာ-
"ႏွစ္ကုိယ္တူ ကတိထားစဥ္က အပ်ိဳျဖဴအသိသားဟာမုိ႕၊ ေစာင့္စားလုိ႕တမင္ေမွ်ာ္။ အယုံသြင္း ထုံသင္းငယ္တၾကဴၾကဴနွင့္ စပယ္ျဖဴဟုိခ်ဳံပုတ္ဆီက ငယ္သူကို ပ်ဳိဂုဏ္ယုတ္ေအာင္ ခ်ိဳးမႈတ္လို႕ ေခၚ။ ။ ျမစ္တားက တမင္ဖ်က္ေသာ္လည္း ခ်စ္အားနာ သခင္ကိုမက္တာေၾကာင့္ သုိ၀ွက္လုိ႕ တူေပ်ာ္ေပ်ာ္ ငယ္အေဖာ္မဲ့ မယ္လို္က္မွား။ ။ေပြ႕ပုိက္ခါ ေတြ႕ခိုက္ကို သူမညွာလို႕ ကညာ၊ ခႏၡာႏွိပ္ပါ လုိ႕ ဘ႑ာ ကုိ အသာၾကိတ္တယ္ ကုိယ္ေတာ္ဘုရာခ်ဳိး ဆိတ္လုိ႕သြား။
ပ်ုိကညာ သုိကာ၀ွက္ပါလုိ႕၊ မဆိုသာ ငုိကာစက္ရပါေပါ့၊ အို…….တာထြက္သည့္ေလာက္တုိင္။ ။ အလြတ္ၾကဲပါလို႕၊ မလြတ္ဘဲသာပ၊ ဇြတ္ဆြဲေဖေၾကာင့္ ႏုိင္လြန္းပါဘိ၊ တြန္းလို႕မႏိုင္။ ။ ခ်စ္ၾကိဳက္ ေပါင္အာသာကုိခ်ဳပ္ပါလို႕၊ ဟစ္လိုက္ေယာင္ မာယာလုပ္ေတာင္မွ ဆုတ္ျပီဟု အကပ္ကိုတယ္။ ပုိင္ပ့ါေပ့ သူ႕လက္တြင္း၊ ။ အက်ပ္္ၾကဳံ ဆပ္ဆပ္ကေလး သည္မယ္တုန္လွလို႕ က်ီစယ္ပုံဟန္မရ ေလေတာ့ ေရႊရင္အုံ ဗလုံထတယ္ (ေရႊနန္းရွင္ဘုရား) ဘုန္းကအတင္း။ ။
ေရႊနန္းရွင္ ဘုရားသည္ ခင္ခင္ၾကီး၏ တင္လႊာမွာတမ္းေတာ္ ရႈစားျပီး သနားကရုဏသတ္ေတာ္မူ သျဖင့္-
"အင္း……အခါခြင့္ကုိၾကည့္ျ႔ပီး နန္းမေတာ္ၾကီးႏွင့္ ညွိႏုိင္းတုိင္ပင္ေတာ္မူမည္၊ ဒီအတြင္း ေမာင္မင္း တို႕ကလည္း ခင္ခင္ၾကီး စိတ္အားမငယ္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ေဖ်ာင္ဖ်လုိ႕ ထားၾကပါဘိ" ဟု မိန္႕ေတာ္ မူေလရာ လက္သုံးေတာ္ၾကီးမ်ား ေနာက္ေတာ္ပါးမွ လုိက္ပါသြားၾကရေလသတည္း။
နန္းမေတာ္ ထိပ္စုဖုရားလက္သည္ ညဥ့္က အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အပါးေတာ္တြင္ ခစားလ်က္ရွိ ေသာ မံသၾကီး ရြားစား ခင္မၾကီးအား ပြဲေတာ္စာအျပီးတြင္ တီးတုိးေမျမန္းေတာ္မူေလ၏
ၾကီး။ ။ "ဘုရားကြ်န္မ သူ႕တစ္ေယာက္တည္း အယုံသြင္းလႊတ္လုိက္ျပီးမွ ေမွာင္ထဲမွ ေနာက္ေယာင္ ခံလုိက္သြားပါသည္ဘုရား၊ အေဆာင္ႏွစ္ေဆာင္ၾကားက ေမွာင္ရိပ္မွာ သူု႕အစ္ကိုဆို တဲ့ ကုိေဖငယ္ႏွင့္ ၾကိတ္ျပီး တီးတုိးတီးတုိ ေျပာေနပါသည္"
နန္းမေတာ္။ ။"ဘာေတြေျပာသလဲ၊ အဲဒီစကားကုိ ၾကားရမွ သက္ေသသကယခုိင္လုံမွ မံသၾကီး ရဲ႕"
ၾကီး။ ။"စကားသံက အင္မတန္ တုိးလြန္းလို႕ အလုံးစုံအကုန္ေတာ့ မၾကားရပါဘုရား၊ အေဆာင္ ေတာ္အတြင္း ထရံၾကားက နားကပ္ျပီး ေဆာင္လုိက္တဲ့အခါ" ညအလွည့္" လုိ႕လည္း ၾကားရပါ သည္၊ 'ခ်ိဳးမႈတ္သံ' ဆုိသည္လည္း ပါပါသည္။ 'ထြက္ခြင္မရ'ဟု၍ တစ္ခြန္း၊ 'ေရႊနန္းရွင္ဘုရားကုိ'လုိ႕ လည္း တစ္စြန္း တစ္စ ၾကားရပါသည္။ 'ကတိေတာ္ကုိယုံစားလို႕'ဆုိတဲ့စကားႏွင့္ မွာတမ္းေတာ္လို႕ လည္း တစ္ပုိင္း တစ္ျပတ္ ၾကားရပါသည္။ ဒါေတြကုိ စုေပါင္းျပီး အက်ဳိးအေၾကာင္း ဆင္ျခင္သုံးသပ္ ္ၾကည့္ေတာ္ မူပါလွ်င္ အရိပ္နိမိတ္ ျမင္ေတာ္မူစရာ ရွိေၾကာင္းပါဘုရား"
နန္းမေတာ္။ ။"အင္း……….စဥ္းစားေတာ္မူမိျပီ၊ ညအလွည့္အခစား၀င္ရေသာေၾကာင့္ ခ်ဳိမႈတ္သံ အခ်က္ျပေသာ္လည္း ထြက္ခြင့္မရလုိ႕ မလာႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာျခင္းျဖစ္ရမည္။
ၾကီး။ ။"မွန္လွပါဘုရား ယခုမွ စဥ္းစားလို႕ သိတမ်ားရမိပါသည္၊ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရား၊ မီးရွဴးေဆာင္ ၀င္ေတာ္မူအခ်ိန္ကစ၍ ညညကလွ်င္ ခဏခဏ ခ်ဳိးကူးသံမ်ား ၾကားၾကရပါသည္ဘုရား၊ လက္စသတ္ ေတာ့ ဤခ်ဳိးကူသံ ဟာ တကယ့္တိရစၦန္ခ်ိဳးကေလး၏ အသံမဟုတ္ဘဲ လူကလုပ္တဲ့ ခ်ဳိးမႈတ္သံ ျဖစ္ေနပါ႕ ကလား ဘုရား"
နန္းမေတာ္။ ။တကယ္ဆုိေတာ့ ဒီီႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေရႊြနန္းရွင္ ေမာင္ေမာင္ဘုရားရဲ႕ တစ္ပါးကြ်န္ေတာ္မ်ားျဖစ္ဖို႕ စစ္ဖုိ႕ ေဆးဖုိ႕ အခက္သားပဲ၊ နည္းနည္းကေလးမွ အမွန္တုိင္း ေလွ်ာက္ထား ၾကမည္မသိဘူး၊ ေမးလို႕မရမည့္အတူတုူျဖင့္ ထူခ်င္ အခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနေတာ္မူရ တာကပင္ အဆင္သင့္ လွ်င္ ျမန္ျမန္ၾကီးေတြ႕ျမင္ေတာ္မူရလိမ့္ဦးမည္ ခင္မၾကီးရဲ႕"
ၾကီး။ ။"မွန္လွပါ ေရႊဥာဏ္ရင္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူ၍သာ အကဲခတ္ေတာ္မူပါဘုရား၊ ဖ်ာ့ကြ်န္ မမ်ားကေတာ့ ေစသည့္ ကြ်န္၊ ထြန္သည့္ႏြားကဲ့သုိ႕ တစ္ပါးကြ်န္ပီပီ ခို္္င္းေတာ္မူသည္ကုိ မည္သည့္ ကိစၥမဆို အမႈေတာ္ ထမ္းျပီး ပြဲလမ္းယူလုိလွေၾကာင္းပါဘုရား"
နန္းမေတာ္။ ။"ခင္မၾကီးရဲ႕ ေစတနာကုိ ငါသိေတာ္မူးျပီးပါ၊ သုိ႕ရာတြင္ ေသခ်ာဂနသိရွိ ေတာ္မူရမွ အမိန္္႕ေတာ္ခ်မည္ ယခုအခ်ိန္မွာ အသာျငိမ္၍ ေနရမယ္ ခင္မၾကီး"
ၾကီး။ ။"အမိန္႕ေတာ္ျမတ္အတုိင္းပါဘုရား"
အရွင္နန္းမေတာ္ ထိပ္ဖုရားလတ္သည္ ထုိ႕ေန႕မွစ၍ ေမာင္ေတာ္ သီေပါေရႊနန္းရွင္ဘုရား ႏွင့္ ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီးတုိ႕အေပၚ သကၤာယနေတာ္ မကင္းသျဖင့္ အလ်ဥ္းသင့္သလို အကဲခတ္၍ ေနေတာ္မူ ေလသည္ တစ္ခါတစ္ရံ အပ်ဳိေတာ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ အပ်ဳိေတာ္ငယ္မ်ား တစုတရုံး ခစားလ်က္ ေနၾကေသာ အခါ မံသၾကီးရြာစား စေသာ အပ်ဳိေတာ္ၾကီးမ်ားနွင့္ အပ်င္းေျပ အေလွ်ာက္အထား စကား အမိန္႕ေတာ္ ရွိရင္းမွ ေဘးေတာ္ ဘုိးေတာ္ျဖစ္သူ ေရွးမင္းမ်ားလက္ထက္ႏွင့္ ခမညး္ေတာ္မင္းတုန္း ဘုရင္မင္း လက္ထက္ မွန္နန္း အပ်ိဳေတာ္ၾကီးမ်ား၊ မိဖုရားျဖစ္ၾကရသည့္အေၾကာင္း မိဖုရာႏွင့္ ကုိယ္လုပ္ေတာ္ အမ်ားအျပားကုိ မဂၢ မေဟသီ မိဖုရားေခါငး္ၾကီးမ်ားက သည္းခံျခင္းတရာႏွင့္ သိမ္းပုိက္ထား ေတာ္မူႏုိင္ေၾကာင္းမ်ား မိန္႕ေတာ္ မူျပီးသည့္ အဆုံးတြင္ "ခင္ဘုန္းတုိ႕ခင္မၾကီးတုိ႕ေရ ငါတို႕မ်ားျဖင့္ အရင္က မိဖုရားမ်ားနဲ႕ စၾကာေဒ၀ီ မိၾကီးေတာ္ဖုရားကဲ့သုိ႕ လင္သားအလိုကုိ လိုက္ေတာ္မူလိမ့္မယ္လုိ႕ မထင္စားၾကႏွင့္၊ ပြဲေတာ္ကုိ ေ၀၍ တည္ေတာ္မူမည္။
ေရႊနန္းရွင္ကုိျဖင့္ ေ၀ျခမ္းလို႕ ခ်စ္ခင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ဘူး၊ သူမ်ားကုိမဆိုထားႏွင့္ ငါ၏ အစ္မေတာ္ဖုရား အရင္းအခ်ာ ၾကီးကုိပင္ မင္းတုိ႕ျမင္ၾကတဲ့အတုိင္း မငဲ့မညွာ ျပဳေတာ္မူလုိက္သည္မဟုတ္ပါလား၊ သည္ အထဲ ကမွ ငါ့လင္ကို ယူ၀ံ့ေသာသူမ်ား ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေတြ႕လွ်င္ မ်က္စိကုိ ထုိး၍ေဖာက္ေတာ္မူမည္"ဟု မိန္႕ေတာ္မူေသာအခါ ခင္မၾကီးမွာ ဘာကုိရည္ရြယ္၍ မိန္႕ေတာ္မူလုိက္သည္ဟု သိရေသာ္လည္း အျခား အပ်ဳိေတာ္ ၾကီးငယ္မ်ားသည္ တစ္စုံတစ္ရာ မရိပ္မိရွာေသာေၾကာင့္ ျငိမ္၀ပ္စြာ ပု၍ေနၾကရာ တြင္ ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီး မွာကား "ဘုရား……..ဘုရား"ဟု စိတ္တြင္းမွ ေခ်ာက္ခ်ားေရရြတ္မိကာ လိပ္ျပာ မလုံႏိုင္ ေအာင္ ရွိေနရွာ ေလသတည္း။
အခန္း (၃၂) ေမွ်ာ္ပါ
.
1 comment:
အမေရ..
တကယ္ေတာ့ အဲ့၀တၱဳကို ၆တန္းေက်ာင္းပိတ္တုန္းကစဖတ္တာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ၇တန္း၈တန္းထိေက်ာင္းၾကီးပိတ္တိုင္းဖတ္တာ..။ ေနာက္က်ေတာ့ မဖတ္ေတာ့ဘူးစာေတြပိလို႔..ေက်ာင္းေတြအားလံုးပီးေတာ့ဖဖတ္မယ္လိုပ္ေတာ့ ကိုကိုက ေရာင္းစားပလိုက္လို႔ ရန္ျဖစ္ရတယ္။
ျပတ္သြားတဲ့ဇာတ္လမ္းကို ဆက္ေပးမယ္...အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေပါ့
သီေပါမင္းကို ဘိသိက္ခံေတာ့ ဆင္ျဖဴမရွင္က စုဖုရားၾကီးကို အဂၢမေဟသီေျမွာက္တယ္။ ပုဏားေတြ ခ၇ာမႈတ္ေနတဲ့ အဲ့အခ်ိန္မွာ စုဖု၇ားလတ္က သီေပါနဲ့ စုဖုရားၾကီး၇ဲ့အလယ္မွာ၀င္ထိုင္ေတာ္မႈတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ သီေပါက တျပိဳင္တည္း မိန္းမ၂ေယာက္ျဖစ္သြားတယ္။
ဒါေပမဲ့ စုဖုရားလတ္က ထက္တယ္ဆိုေတာ့ သီေပါကို သူ့အမေတာ္ စုဖုရားဆီသြားခြင့္မေပးခဲ့ဘူး။ သီေပါကို အစစအရာရာႏိုင္စားတယ္။ ဒီတင္ ဆင္ျဖဴမရွင္လဲ သူတင္တဲ့စစ္ကဲကို သူမႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စုဖု၇ားက အေမဆိုပီး မညွာ အမကိုေတာင္မငဲ့ပဲ ႏိုင္ငံအေရးေတြမွာ ၀င္ရွုပ္ေတာ့တာပဲ။ သီေပါဆိုတာ နာမည္ခံ ျဖစ္ပီး စုဖုရားလတ္က ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ။ ကင္း၀န္မင္းၾကီးတို့ဘာတို႔လဲ အေရးမထားဘူး။ သီေပါ ဘိသိက္ခံေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ တဖက္က ဖမ္းဆီးထားတဲ့ မင္းသားေတြအားလံုးကို လည္မ်ိဳကို ဒုတ္နဲ့ ရိုက္သတ္ပစ္လိုက္တယ္။ မင္းတို႔ေသြးေျမမက်ရဘူးဆိုတာကိုး။
သီေပါက သိသလား မသိလားေတာင္ေသခ်ာမသိေတာ့ဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္တာကေတာ့ သိႏိုင္ပါတယ္။ သူက အာဏာကိုစားဖူးပီးသြားေတာ့ ေၾကာက္တာလဲတေၾကာင္း မက္တာလဲတေၾကာင္းနဲ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာပဲျဖစ္မယ္။
စုဖုရားကလဲ သီေပါကိုႏိုင္လိုက္တာမွ ဒါနဲ့ပဲ ေမာင္ေမာင္တုတ္တ္ု႔ ေမာင္ေဖငယ္တို႔က ဘုရင္ဆိုတာ မိန္းမတေယာက္ထက္ပိုယူလို႔ရတယ္ ..ဆိုပီးေျမွာက္ေပးၾကတယ္။ သီေပါကိုသိပ္ႏီုင္တဲ့ စုဖုရားကို အျမင္ကတ္လို႔ေလ။ ဒီလိုနဲ့ မိန္းမရွာေနၾကတာ တေန႔က်ေတာ့ ေမာင္ေဖငယ္တို႔က ဒိုင္းခင္ခင္ကို ေယာက်ၤားအသြင္၀တ္ပီး ဆက္လိုက္တာ တခါတည္းတမ္းတမ္းစြဲသြားတာ။ ဒိုင္းခင္ခင္က အပ်ိဳေတာ္ ဘယ္လိုဘယ္ပံုျဖစ္တယ္ဆိုတာေတာ့ ေမ့သြားပီ ..။
မွတ္မိသေလာက္ ေရးျပတာပါ.
အမေရ..အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အဲဒီေန၇ာေလးမွာ လုပ္လိုက္တဲ့ စုဖုရား သီေပါမင္းေဘး၀င္ထိုင္လိုက္တဲ့ အျပဳအမႈကို သိပ္ၾကိဳက္ခဲ့တာေပါ့။ မုန့္ကိုသာေ၀စားမယ္ အခ်စ္ကိုမေ၀စားႏိုင္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စုဖု၇ားလုပ္ရပ္တိုင္းကိုမုန္းတယ္။ တလင္တမယားစနစ္ကို တန္ဖိုးထားတဲ့အေၾကာင္းတခုကလြဲရင္ က်န္တာအားလံုးကို မၾကိဳက္ဖူး။
မိုမိဂ်ိ
Post a Comment