ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး စာဆိုေတာ္ အခန္း(၃၆)

အခန္း (၃၆)

     လက္သုံးေတာ္ၾကီး ရေနာင္ျမိဳ႕စားမင္း ေမာင္ေမာင္တုတ္သည္ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား ရုတ္တရက္ ေရွာင္တခင္ က်န္းခန္႕ေတာ္မမူျခင္းႏွင့္ ေဆာင္ေတာ္တြင္း သုိ႕ပင္ ၀င္ေရာက္ဖူးျမင္ခြင့္ မရခဲ့ျခင္းမ်ားကို လည္း ေကာင္း၊ ခင္ခင္ၾကီးအတြက္ အၾကံအစည္ ပ်က္ခဲ့ရျခင္းကုိ လည္းေကာင္း စဥ္စားမိတုိင္း စိတ္ထိခုိက္ လႈပ္ရွား၍ ထုိေန႕တစ္ေန႕လုံး မိမိအိမ္ေတာ္ၾကီးတြင္ ဇနီးၾကင္ယာတုိ႕ကုိမွ် အပါးသုိ႕ မကပ္လာေစရဘဲ တစ္တည္း အၾကံအစည္ နည္းသစ္လမ္းစ ရွာေဖြကာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနခဲ့ေလသည္။

စီးေတာ္ျမင္း၀န္၊ ေရႊတုိက္စိုး၊ ေတာင္သမန္လယ္စား ညဥ့္ဦးကပင္ အေၾကာင္းအက်ိဳး သတင္းဆုိး တုိ႕ကုိ လာေရာက္ေျပာၾကားျပီး ေနာက္တစ္ေန႕တြင္  ေရႊနန္းေတာ္သို႕ ခစားရန္ မ၀င္ေသးလို သျဖင္ အနားယူ ေနေလသည္။ လမ္းစရွာေနသေလာက္ ေမာင္ေမာင္ငယ္မွာ စိတ္ကူးခရီးမေရာက္ ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေတာ့ သည္။
ဒိုင္း၀န္ကေတာ္ၾကီးသည္ အလယ္ခန္းမၾကီးတြင္ အစုလုိက္အပုံလုိ္က အသင့္ျပင္ထားေသာ ယမန္ ေန႕က ပစၥည္းအသုံးအေဆာင္မ်ားကုိၾကည့္႕ရင္း သက္ျပင္းခ်လ်က္ရွိေနသည္။
"ေမာင္ေမာင္ေရ........ဒီပစၥည္းေတြကုိ ဒီလုိပဲ စုပုံလ်က္ထားေတာ့မလား၊ လူသူေလးပါးျမင္လို႕ေမး
လွ်င္ဘယ္လိုအေျဖေပးရမည္မသိ၊ ရွက္စရာေကာင္းလွပါဘိတယ္"ဟု ေျပာမိေလသည္။

"ေမဖုရားက ဒီစကားမ်ဳိး မိန္႕ေတာ္မူမွျဖင့္ ခင္အၾကီးကသာလို႕ေဆြးပါေတာ့မည္။ ေမာင္တုိ႕လည္း အၾကံအစည္ ျပဳလ်က္မုိ႕ အခ်ိန္နည္းနည္းသည္းခံေစာင့္စားဖို႕ ေတာင္းပန္စကား ေျပာပါရေစ ေမဘုရား ရယ္၊ ရက္ရာဇာ အခါေရြြးျပီးျပင္ဆင္ခ်ိန္းဆုိထားျပီး ျဖစ္သည္ကိုလည္း သိေတာ္မူသည့္ အတုိင္းပါ ကံမေကာင္း ခ်င္ေသးလုိ႕ ဒီအခ်ိန္အခါကုိမွ ေရြးခ်ယ္တုိက္ဆိုက္လ်က္  ရုတ္တရက္ ေရႊြနန္းရွင္ဘုရား နာမက်န္း ျဖစ္ေတာ္မူရပါသည္။ မၾကာမီ က်န္းမာေတာ္မူလာလွ်င္ ဆက္လက္ ရြက္ေဆာင္ၾကရန္သာ ျဖစ္ပါတယ္" ယင္းသို႕ ေမာင္ေမာင္ငယ္က ႏွစ္သိမ့္ေစေသာ္လည္း ဒိုင္းအ တြင္း၀င္ကေတာ္ၾကီးမွာ စိတ္လက္ မခ်မ္းသာလွေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ ဖက္ျဖဴေခ်ာေဆးေပါ့လိ္ပ္ၾကီးကုိ ေသာက္လ်က္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္မွာလည္း ေရႊြနန္းရွင္ဘုရား မၾကာခင္ က်န္းမာလာေတာ္မူပါရန္ ဘုရားစင္ဘက္သို႕ လက္အုပ္ ခ်ီကာ ဆုေတာင္းပတၱနာျပဳ၍သာ ေနတတ္ေတာ့သည္။

ေမွ်ာ္လင့္ကိုးစားျခင္း အားရ၀မ္းသာျဖစ္လာခဲ့ျပီးမွ ညဦးကလာေရာက္ေျပာၾကားေသာ ေမာင္ေမာင္ငယ္၏ သတင္းစကားကုိၾကားသိရသည့္အခ်ိန္က အစျပဳ၍ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပ်က္ဆုံး ရေသာေၾကာင့္ ခ်ဳံးခ်ဳံးခ် လူပါႏုံးျပီး ယေန႕တစ္ေန႕လုံး အိပ္ရာထက္တြင္ ေစာင္းလ်က္တေခြေခြငို မ်က္ရည္မစဲ ျဖစ္ေနရသမွာ ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီးသာ ျဖစ္ေလသည္။
သနားေတာ္မူထားေသာ  ေရႊြခ်ဴလုံး၊ ေရႊေနာင္ဇကုံးတုိ႕မွအစ အုိးပုတ္ခ်ိဳးုရုပ္ကေလးမ်ားပါ မက်န္ ယမန္ေန႕က ေရႊနန္းေတာ္ေပၚသုိ႕ ေျပာင္းေရႊ႕ေနမည္ဟူူေသာ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား အမိန္႕ ေတာ္္အရ ေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕ စီမံသမွ်ကုိ ႏွစ္လို၀မ္းသာစြာႏွင့္ ျပင္ဆင္ထုပ္ပိုုးထားကာ နံနက္ဖန္ အၾကိဳေတာ္ ေ၀ါယာဥ္မ်ား ဆုိက္ေရာက္လွ်င္ ေပ်ာ္ရြင္စြာလိုက္ ပါရေတာ့မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ၾကီးစြာ ထားခဲ့ျပီးု အေၾကာင္းမညီ ကပ္ခါသီခါပ်က္ရခ်က္နာျပီးလွ်င္ မိမိခ်စ္ၾကည့္ျမတ္ႏိုး  အားကုိး အားထား ျပရာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားမွာ ရုတ္္တရက္ ေ၀ဒနာေတာ္ခံ၍  မက်န္းမမာ ျဖစ္ေတာ္ မူရျခင္းအတြက္လည္း ပူပင္စိတ္ႏွင့္ တထိတ္ထိတ္ စုိးရိမ္ ၾကည့္ၾက ျဖစ္ရေတာ့သည္။

မၾကာမထင္ အေျပးကေလး၀င္၍ ေျခရင္းေတာ္တြင္ ႏိွယ္နယ္ျပဳစု  တယုတယ လုပ္ခ်င္ လွေသာ္လည္း ျဖစ္ရပုံက အဆင္မေျပႏိုင္သျဖင့္ မၾကံႏုိင္ လက္မႈိင္ခ်လ်က္ မ်က္ရည္စက္ကုိအ ေဖာ္ျပဳကာ က်န္းမာ ေတာ္ မူေစေၾကာင္းႏွင့္ ဆုေတာင္ရင္း ငိုယိုပူေဆြးေနရာ တစ္ခါတစ္ခါ ေမာင္ေမာင္ငယ္ အနီးသုိ႕ ေရာက္လာျပီး "ခင္အၾကီးရယ္ မငိုပါႏွင့္ကြယ္၊ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား မၾကခင္ ေ၀ဒနာေတာ္ ကင္းစင္သြားပါေစလုိ႕သာ ဆုေတာင္းပါ၊ မည္သူမွ ဖ်က္ဆီးလို႕ ပ်က္စီးရတဲ့ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး၊ က်န္းမာေတာ္မူလွ်င္ အမိန္႕ေတာ္ ၀င္ခံျပီး ျမန္ျမန္ၾကီး ခင့္ကုိ လိုက္၍ ပုိ႔ပါမည္" ဟု အားေပးစကား ေျပာၾကားလာသည္တုိ္င္ေအာင္ -

"အစ္ကုိရယ္ မငုိဘဲ ေနခ်င္တယ္၊ ခင္ၾကီးရဲ႕ ကုသုိလ္ကံကုိက အင္မတန္ဆုိးတယ္ ထင္ပါရဲ႕၊ ငိုရ၊မဲ့ရတဲ့ အေႏွာက္ အယွက္ေတြဟာ မၾကာမၾကာ ေပၚလာပါေတာ့သည္၊ အေဆာင္ ေတာ္ႏွင့္ထားတဲ့ မိဖုရား ဘ၀ကုိလည္း မမွန္းခ်င္ပါဘူး၊ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားကုိ အားပါတရ အျမဲတမ္း ဖူးျမင္ေနရလွ်င္ ခင္ၾကီး စိတ္ေပ်ာ္ ပါျပီ၊ ခုေတာ့ အပါးေတာ္ကိုလည္း မကပ္ရ၊ အရွင္နန္မေတာ္ဖုရာ ကလည္း အမ်က္ေတာ္ရွ၊ အစ္ကုိတုိ႕ ကိုလည္း ခင္သနားလွပါျပီ"ဟု ေျပာကာ ငုိေၾကာကုိ ဆြလိုက္ သလို ဟစ္၍သာ ငိုပစ္တတ္သျဖင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္မွာၾကာေသာ္ ခပ္ေရွာင္ေရွာင္လုပ္ေန လိုက္ရေတာ့သည္။

ေနတစ္ခ်က္တီး ေက်ာ္ေလာက္ရွိလွ်င္ ဒုိင္းအတြင္း၀န္မင္းမွာ ျဗဲတုိက္ေတာ္မွ ေနအိမ္သုိ႕ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေလရာ မ်က္ႏွာမသာမယာႏွင့္ ရွိေနၾကေသာ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားကုိ ျမင္လွ်င္-
"ဟင္…….ခင္ၾကီးတုိ႕အေမနဲ႕ ေမာင္ေမာင္တုိ႕ ဘာျဖစ္ေနၾကသလဲဟူေသာ အေမးကုိစ တင္၍ ေမးလုိက္လွ်င္ ၀န္ကေတာ္ၾကီးက ထူးထူးေထြေထြ အေျဖမေပးေတာ့ဘဲ "ကြ်န္မတုိ႕လည္း ေရႊနန္းရွင္ဘုရား ရုတ္တရက္ နာမက်န္ျဖစ္ေတာ္မူသည္ၾကား၍ စိတ္မ်ားမေကာင္းၾကပါ၊ ခင္ၾကီးတုိ႕ ဘဘ ဘယ္လိုမ်ား သတင္းရဲခဲ့ပါေသးသလဲ"ဟု ညိွဳးငယ္စြာျပန္၍ေမးမိေလသည္။

    "က်ဳပ္လည္း ထူးထူးေထြေထြ မၾကားခဲ့ပါဘူး၊ ယေန႕နံနက္ကမွ  ေရႊနန္းရွင္ဘုရား မွာေကာက္ကာငင္ကာ ရုတ္တရက္ ေ၀ဒနာေတာ္ ခသျဖင့္ ျဗဲတုိက္ေဆာင္ ညီလာခံသုိ႕ ထြက္ ေတာ္အေျခအေနကုိ သိႏု္ိင္ရန္  အခစား၀င္မည့္ၾကံေတာ့လည္း အေဆာင္ေတာ္ထဲ ဘယ္သူမွ မ၀င္ ရဘူး၊ ဒုိင္း၀န္မင္း ေအးေအးသာ အိမ္ျပန္ိၾကြပါလုိ႕ ျဗဲတုိက္သံေတာ္ဆင့္တစ္ဦးက ေျပာတာႏွင့္ ျပန္လာခဲ့ရပါသည့္" ဟု ၾကဳံၾကဳိက္ ၾကားသိခဲ့ရသမွ် ေျပာျပေလ၏။

    ဒုိင္းအတြင္း၀န္မင္း အထင္မွာ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရာႏွင့္တကြ ေရႊနန္းေတာ္တစ္ခု လုံးသည္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးလွေသာ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား ရုတ္တရက္ နာမက်န္ျဖစ္ေတာ္မူသည့္အတြက္ စုိးရိမ္ေသာကဖက္၍ စိတ္လက္မခ်မ္းသာၾကေသာေၾကာင့္သာ မ်က္စိမ်က္ႏွာ မသာျဖစ္ေနၾကသည္ ဟုထင္မွတ္လာခဲ့ေလသည္။ အိမ္သို႕ ေရာက္ျပန္ပါလည္း အတြင္း၀န္ကေတာ္ၾကီးနွင့္တကြ သားသမီးတုိ႕ မ်က္နွာမေကာငး္သည္ကုိ ေတြ႕ရျပန္သည္။ သုိ႕ေသာ္ အတြင္း၀န္ကေတာ္ၾကိး၏ အေျဖအတိုင္းူ အထူအေထြ မေမးျမန္ဘဲ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား က်န္းမာေတာ္မမူေသာ သတင္းစကား ကုုိၾကားသိၾကျပီးျဖစ္၍ စိတ္လက္မေကာင္းၾကျခင္းသာဟု ႏွလုံးျပဳကာ ေနာက္ထပ္ တစ္စုံတစ္ရာမ ေမးဘဲ အရွင္သခင္ ဘုရာမင္းျမတ္ ကပ္ေရာက္္ေသာ ေ၀ဒနာေတာ္မွ သက္သာရာရေစရန္ ဆိတ္ျငိမ္စြာ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႕လ်က္ ရွိေနေလသတည္း။

အခ်ိန္နာရီအားျဖင့္ ေန႕သုံးပဟုိရ္ေျပာင္း၍ သုံးေမာင္ခန္႕ရွိေလသည္။ ရေနာင္ျမိဳ႕စား ေမာင္ေမာင္တုတ္သည္ သူ၏ အိမ္ေတာ္ၾကီးတြင္ ပင္က်ေရႏွင့္ အနားယူ စည္းစိမ္ခံရင္း နန္းတြင္း ကိစၥမ်ား စဥ္စားၾကံထုတ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ေလ၏ ေျမာက္ဒ၀ယ္ဗုိလ္၊ လက္သုံးေတာ္ၾကီးကုိင္ ရေနာင္ျမဳိ႕ စားမင္း ေမာင္ေမာင္တုတ္ဟူေသာ အမည္သတင္းနွင့္ တန္ခုိးအရွိန္အ၀ါမွာ အလြန္တရာ ၾကီးမား ေနသူျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ မင္းမူထမ္း အရာရွိၾကီးငယ္မ်ားမွာလြန္စြာ ေလးစားခဲ့ၾကသည္တြင္ အခ်ိုဳ႕ေသာ မွဴးမတ္အရာရွိးမ်ားမွ ေမာင္ေမာင္တုတ္ ေျခဖ်ားေထာက္သမွ်ကုိ မႏုိင္၍ သည့္ခံရေသာ ခႏၱီတရာမ်ိုဳးနွင့္ မ်က္စိစပါးေမြးစူးလ်က္ႏွင့္ သည္းခ့ဲၾကရာ ယခုကဲ့သုိ႕  နန္းမေတာ္ဖုရာက အျပစ္အ ေလ်ာက္မေထာက္မညွာ ျပဳေပါေတာ့ဟု အခြင့္ေတာ္သာလွ်င္ပင္ ယခင္အခါမ်ားကသည့္ခံခဲ့ရသမွ် အတုိးခ်၍ အခြင့္အာဏာကုိ သုံးျပေတာ့မည္ဟု အားတက္သေရာ ျဖစ္လာၾကေလ၏။

ေမာင္ေမာင္တုတ္၏ အေျခြအရံ ဘက္ေတာ္သားမ်ားကလည္း အင္အားေတာင့္တင္းလွရုံမ ကအစစ အရာရာ သူတုိ႕ဘက္မွ လုပ္ရည္ၾကံရည္ သာခဲ့တတ္ေသာေၾကာင့္ ယခုကိစၥတြင္ ေသခ်ာ ဂန မိမိရရ ျဖစ္ေစျခင္း ငွာ အရာရွိၾကီးမ်ားနွင့္ ရဲဘက္ေတာ္တုိ႕ လွ်ဳိ႕၀ွက္သိမ္သည္းစြာ စီမံခန္႕ခြဲလာ ျပီးစစ္သည္ေတာ္ ဗိုလ္ပါ အမ်ားနွင့္ ဘြားခနဲ အိမ္ေတာ္ၾကီးကုိ ၀ုိင္းထားျပီးမွ ေမာင္ေမာင္ငယ္မွလည္း စိတ္ထဲတြင္ ေလးေလး ထုိ္င္းထုိင္း ရွိလွ၏ ေမာင္ေမာင္တုတ္ထံသြားျပီး ၾကံစည္ေဆြးေႏြးရန္ စိတ္ကူးမိရာ ေရႊနန္းေတာ္မွာ ယေန႕ည ေတြ႕ဆုံၾကရန္ ခ်ိန္ဆိုးထားခဲ့သည့္ကုိ သြား၍ သတိရမိမွ မသြားေတာ့ပါဘူးေလဟု ေျခလွမ္းကို ရုပ္သိမ္း ျပီး မိမိေနထိုင္ေလ့ရွိသည့္ အခန္းထဲ့သို႕ ၀င္ခဲ့ေလ သည္။

သို႕ႏွင့္ အိမ္ထဲတြင္ ေနရန္မွလည္း စိတ္ရင္းကပင္ ေရႊနန္းရွင္အတြက္ မျငိမ္မသက္လႈပ္ရွား ရင္းေလးလ်က္ ရွိေနသူ ျဖစ္၍ ရပ္တည္မႈ မရႏုိင္ေသာေၾကာင့္ အိမ္ၾကီး၏ တစ္ဖက္အစြန္းရွိ မန္က်ညး္ပင္ရိပ္ လႊမ္းထား ေသာ မုိးေရခံၾကမ္းျပင္ကုိ ထြက္လာေသာ ၀ါသနာအေလွ်ာက္ေမြးျမဴ ထားခဲ့ေသာ စဥ့္အင္တုံၾကီးအတြင္းမွ ေရႊငါး၊ ေငြငါးကေလးမ်ား ၾကည့္ရႈရင္း အစာမ်ားေကြ်းေနမိ သည္။
ေရွးယခင္အခါကဆုိလွ်င္ ၀ါသနာအေလွ်ာက္ စိတ္ေအးလက္ေအး ပန္မန္ယ်ာဥ္ကေလး မ်ား  စုိက္ပ်ုဳိျခင္း၊ ေမြးျမဴထားေသာ ေရႊငါး၊ ေငြငါးကေလးမ်ားႏွင့္ စိတ္လက္ေပ်ာ္ပါးၾကည္လင္စြာ ေနတတ္လ်က္ စာေပ ရပုိက္မ်ား ဖက္ရႈကာ ေရးတန္ရာကုိေရး မွတ္တန္ရာကုိမွတ္ႏွင့္ အလြန္တရာ လြတ္လပ္ခဲ့သည္။

ယခုအခါ မိမိဇာတိခ်က္ေၾကြျဖစ္ေသာ အမရပူရ ေရႊခဲရပ္ရွိ အိမ္ေဂဟာမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ပန္းမန္ယ်ာဥ္ ကေလးမ်ား၊ ေရႊငါး၊ ေငြငါးမ်ားကုိမွလညး္ သြား၍မၾကည့္အားႏိုင္၊ မိမိ အေဆြမ်ဳိမ်ားျဖစ္ေသာ ေရကူ မင္းသား ၾကီး၏ အႏြယ္ေတာ္မ်ားေနထုိင္ရာ ေဗာဓိကုန္းအရပ္သုိ႕ လည္းလုံး၀မေရာက္္ႏုိင္ရွိခဲ့သည္။ ခင္ခင္ၾကီးႏွင့္ အရွင္သခင္ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားတုိ႕ ဆက္သြယ္မႈကိ စၥတြင္ ပါ၀င္မိကာမွ ေန႕ညမအား ခ်စ္ခင္ သည္ပင္ မရွိခဲ့ေသာ မိမိျဖစ္အင္ကုိ ဆင္ျခင္သုံး သပ္ မိ ေတာ့့သည္။ မိဘအရင္းကဲ့သို႕ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာ သံေယာဇဥ္ ေႏွာင္ၾကိဳး ခုိင္မာေနျပီျဖစ္ေသာ ဒုိင္း၀န္ မင္းႏွင့္ ဒိုင္းအတြင္း၀န္ကေတာ္ၾကီးတုိ႕ကုိလည္း အားကုိးအားထား သားေယာက်္ာမရွိရာသျဖင့္  အေရးကိစၥမွန္သမွ့်တုိ႕တြင္  တုိင္တုိင္ပင္ပင္ႏွင့္ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ တာ၀န္မ်ားမွ မိမိကာသာ အခါခပ္သိမ္းဦးေဆာင္ရမည့္ အလွည့္က်ေရာက္ေနသည္ဟု အေတြး အယူ ရွိေနေလ၏။

ယင္းသုိ ျငိမ္သက္စြာ စဥ္းစားလ်က္ ေရအင္တုံထဲမွ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ပြတ္လိုက္၊အစာလု လုိက္နွင့္ ငုပ္ခ်ည္ ေပၚခ်ည္ ျဖစ္ေနေသာ ေရႊငါးကေလးမ်ားကုိ စူးစုိက္ၾကည့္ေနစဥ္ ၀င္းအျပင္ဘက္ လမ္းမဆီ မွ စုိ္င္းလာေသာ ျမင္းခြာသံမ်ားကုိ ၾကားရသည္။ ျခံ၀င္းၾကီးေရွ႕ေနာက္မွ ရုတ္ရုတ္ ရက္ရက္လႈပ္ရွားေသာ လူသံ သူသံမ်ားလည္း ေပၚလာသည္။ ထုိေနာက္ျငိမ္သက္သြားျပီး  အိမ္ေရွ႕ ေလွခါးဆီမွ အသံျပင္းျပင္း နင္း၍ တက္လာေသာ ေျခသံမ်ားကုိ ၾကားရျပီလွ်င္ ေနာက္ေဖးေလွကား မွလည္း တစ္စုတရုံတည္း တက္လာေသာ ေျခသံမ်ားကုိ ၾကားရျပန္၍ အိမ္ၾကမ္းျပင္ လသာေဆာင္ မွေစာင္းငဲ့ၾကည့္မိရာ ၀ုိင္း၀န္း တက္လာ သူတုိ႕ကား အံ့အားၾကီးသင့္ေနမိသည္။

ထုိ႕ေနာက္ သတိရ၍ မည့္သုိ႕ျဖစ္ၾကသည္ဟု သိရွိရန္ အိမ္ဦးခန္းသုိ႕ လာခဲ့ရာ အခန္းတစ္ ခုသုိ႕ ျဖတ္ကူး ေနစဥ္မွပင္-
"ေဟာဒီမ်ာ ေရႊတုိက္စုိး" ဟုေျပာလ်က္ စစ္ၾကပ္တစ္စုက ၀ုိင္းဖမ္းလုိ္က္ျခင္း ခံရသည္။
"အုိ…….ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာလဲ" ဟု ေျပာလုိက္ သည္တုိင္ေအာင္ အေျဖကားမရ ကေယာင္ကတမ္းႏွင့္ အိမ္ေရွ႕ခန္းၾကီးသုိ႕ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းသုိ႕ ေရာက္ခဲ့ေသာ တစ္ခဏ ၌ မၾကည့္ရက္ မျမင္သာ ေသာ ရႈျမင္ကြင္းၾကီးကို ရင္ဆုိင္ရေသာေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္၏ မ်က္လုံးမ်ားမွ ျပာေနာက္ မႈိင္းေ၀ သြားေလသည္။

ေမာင္ေမာင္ငယ္၏ မၾကည့္ရက္ေသာ ရႈျမင္ကြင္းကား ဘုရားခန္းဘက္မွ လက္တြင္ စိပ္ပုတီးၾကီး တန္းလန္း ႏွင့္ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ရာသို႕ ကသီကရီ လိုက္ပါလာေသာ ဒိုင္းအတြင္း၀န္ၾကီးကုိ ေတြ႕ျမင္ရျခင္း ျဖစ္ေလ သည္။ ဒုိင္း၀န္မင္းနွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္ အခန္းလယ္သို႕ ေရာက္ၾက၍မွ် တစ္ခဏမၾကာမီ အတြင္းခန္းဆီမွ ခင္ခင္ၾကီး၏ စူးစူးရွာရွာ ဟစ္္ေအာ္လုိက္ေသာအသံကုိ ၾကား လုိက္ရေသာ တစ္ခဏ၌ ေမာင္ေမာင္ငယ္မွာ ဖ်င္းခနဲ႕ ေသြးဆူလ်က္ ရုတ္တရက္ ရုန္းထြက္လိုက္ မိရာ က်ပ္တည္းစြာ ကုိင္းဖမ္းထားေသာ စစ္ၾကပ္ စစ္အမႈထမ္း မ်ားက ေဆာင့္ဆြဲခံလိုက္ရမွ ေနာက္ျပန္ယုိင္သြားရေတာ့သည္။

    ဤသည္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းတြင္ ေခါင္းရင္းခန္းမွ စစ္ၾကပ္မႈထမ္းတစ္ခု ဆြဲေခၚလာေသာ ဒုိ္င္းအတြင္း၀န္ ကေတာ္ၾကိီးမွာ "ညွာညွာတာတာ ျပဳၾကပါ ေမာင္တုိ႕ရယ္၊ ေ၀ဒနာသည္မို႕ ဘယ္မွမ ေျပးႏုိင္ပါဘူး"ဟု အသံယဲယဲႏွင့္ေျပာရင္း ဒရြတ္တိုက္ပါလာသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရျပန္သည္။ ေမာင္ေမာင္ငယ္သည္ မ်က္လုံးကုိ လက္ႏွင့္ပိတ္၍ အံ့ၾကိတ္ေနလိုက္ရုံမွတပါး မတတ္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ "ဖယ္ၾကပါ ကြ်န္မဘာသာလိုက္မယ္၊ အသားကုိ မထိၾကပါနဲ႕၊ ေရႊနန္းရွင္ေမာင္ေမာင္ဘုရား၊ စစ္သားေတြ ခင္ၾကီးကုိ လာဖမ္းေနၾကပါျပီ ကယ္ေတာ္ မူလွည့္္ပါဦးဘုရား" ဟူ၍ ဟစ္ဟစ္ကေလး ငုိေၾကြးလုိက္ေသာ အသံႏွင့္အတူ စစ္သား စစ္ၾကပ္ မ်ား ရံ၀ုိင္းထားေသာ ခင္ခင္ၾကီး အလယ္ခန္းၾကီ သုိ႕ေရာက္လာေသာအခါမူကား ဒိုင္း၀န္မင္း၊ ဒိုင္း၀န္ ကေတာ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္တုိ႕မွ မိမိတုိ႕ ခံစားရေသာ ေ၀ဒနာကုိ ေမ့ေပ်ာက္သြားျပီး ခင္ခင္ၾကီးအတြက္ အသည္း ဆတ္ခတ္ခါ နာက်င္ျခင္း ျဖစ္ၾကရေလ၏။

    ခင္ခင္ၾကီးကလည္း ယင္းသို႕နည္းတူ မိမိမွိခို္းအားထားရာ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္တကြ ခ်စ္လွေသာ အစ္ကုိတုိ႕မွာ စစ္အရာရွိမ်ား အလယ္တြင္ ယုန္သူငယ္ ပုိက္တြင္မိသလို မခ်ိသည့္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ထိတ္လန္႕စြာ အဖမ္း အဆိးခံေနရရွာပုံႏွင့္ လွမ္းေခၚဟစ္ေအာ္ ေျပာလိုက္ျငားလည္း ဒိုငး္၀န္က ေတာ္ၾကီး၏ စကားရ နန္းခုံ တုိ႕လူစုမွာ ခင္ခင္ၾကီးအနီးအပါးသုိ႕မွ် မသြားရ၊ မကပ္ရ စစ္မႈထမ္းတုိ႕ က ကန္ေက်ာက္ ေမာင္းမဲ လႊတ္ျခင္းေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံ႕စြာ လက္မႈိ္င္းခ်ေနရသည္။ သို႕နွင့္ အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ျဂဳိလ္ဆုိး ၾကမၼာ ၀င္ေရာက္လာေသာ မိသားဖသားတစ္စုတို႕သည္ ဖမ္းဆီးထားေသာ စစ္မႈထမ္းမ်ားအလယ္တြင္ မ်က္ႏွာငယ္ ႏွင့္ ဘယ္အျပစ္ ဘယ္အမႈဟူ၍ မသိရ သျဖင့္ ဒိုင္းအတြင္း၀န္မင္း ကုိယ္တုိင္ မ်က္ႏွာသိ စစ္အရာရွိ တစ္ဦးအား-

    "ေမာင္ရယ္ ဦးၾကီးေတာ္တို႕ တစ္အိမ္သားလုံး ဖမ္းဆီးထားသည့္မွာ ဘယ္လိုအျပစ္မိ်ဳးမ်ား က်ဴးလြန္မိ လို႕ပါတဲ့လဲ၊ ေမာင္တုိ႕သိခဲ့ရလွ်င္ ၾကားပရေစကြယ္"ဟု ေမးမိရာ-
    "ကြ်န္ေတာ္တုိ႕မွာ လႊတ္ေတာ္ၾကီးက အမိန္႕ေတာ္ႏွင့္ ၀တၱရားအရ လာေရာက္ဖမး္ဆီးၾက ျခင္းျဖစ္တယ္၊ ဘာေၾကာင္းႏွင့္ ဖမ္းဆီးရန္ အမိန္႕ေတာ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ သိဖုိ႕ မလို၍ မသိၾကပါ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕  တာ၀န္ ၀တၱရားမွ ဖမ္းဆီးရန္ အမိန္႕က်လွ်င္ ရမိေအာင္ ဖမ္းေပးဖို႕နွင့္ ဖမ္းဆီးျပီး ရာဇာ၀တ္သားကုိ လြတ္ေျမာက္ မသြားဖုိ႕မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။

    ဟုသာ ျပန္ေျပာေသာေၾကာင့္ သိလုိေသာ အေၾကာငး္အရင္းကုိ မသိ၇ေတာ့ေပ၊ ေမာင္ေမာင္ငယ္ စဥး္စား မိသည္မွ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား က်န္းမာေတာ္မမူခိုက္  ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ အမိန္႕ေတာ္ အရ ဖမ္းဆီးျခင္း မဟုတ္ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရားက မ်က္ေတာ္မူသ ျဖင့္ လႊတ္ေတာ္၀န္ၾကီးတုိ႕မွတဆင့္ ခ်ေပးေသာ အမိန္႕သာျဖစ္ရမည္ဟု ယုံၾကည္လုိက္သည္။ ဖမ္္းဆီးသည္ဆုိရာမွလည္း  အျပစ္ ၾကီးငယ္ ရွိမွသာ ဖမ္းဆိီးႏုိ္္င္ခြင့္ရွိေလရာ မိမိတုိ႕အေပၚတြင္ မတရားစြမ္စဲြေသာ အမႈျဖစ္ပါကလည္း လႊတ္ေတာ္တြင္ ေလွ်ာက္လဲေခ်ပႏုိင္ခြင့္ ရွိေသးသည္။ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား က်န္းမာေတာ္မူလာလွ်င္လည္း မိမိတုိ႕အား ပစ္၍ ထားေတာ္ မူမည္မဟုတ္ေသာဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုကုိ လက္ကုိင္ျပဳကာ ၀မ္းနညး္ထိတ္လန္႕လွေသာ အမူအရာ မ်ိဳးကုိ မ်ားစြာမ ျပဘဲ ရွိေနေတာ့သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္-

    "ဘဘဘုရားနဲ႕ ေမးဖုရားတုိ႕ရယ္၊ တရားကုိ နတ္ေစာင့္ပါတယ္၊ ဒါေလာက္လည္း အားငယ္ေတာ္ မမူၾကပါနဲ႕၊ ဘယ္အျပစ္ ဘယ္အမႈေၾကာင့္ ဖမ္းသည္ျဖစ္ေစ လမ္းဆုံးလွ်င္ ရြာေတြ႕ဆုိတဲ့ စကားအတုိင္း ေရႊလႊတ္ေတာ္ ေပၚ ေရာက္တဲ့အခါ ရွင္းလင္ေခ်ပႏုိင္ပါေသးတယ္"ဟု အားေပးေလ့ရွိသည္။

    ဆုိ႕တတ္သြားရာမွ သဘာ၀အေလွ်ာက္ပင္ သတိျပန္၀င္လာေသာ ခင္ခင္ၾကီးမွာ လူးလြန္ ကာ အားယူ ထျပီး မိခင္၊ ဖခင္မ်ားကုိ လွမ္းၾကည့္မိျပန္ရာမွ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕လွေသာ မ်က္ႏွာ ႏွင့္"မိဖုရားရဲ႕ ဖခင္ၾကီး တုိ႕ကုိ ဘာလုပ္ဖို႕ ဖမ္းၾကတာလဲဘုရား၊ အစ္ကုိလည္း မကယ္ႏုိင္ေတာ့ပါ ကလား၊ အစ္ကုိ႕ ေရႊနန္းရွင္ ဘုရားကုိ ဘယ္သူသြားျပီး သံေတာ္ဦးတင္ေပပါမလဲ"ဟု ေရရြတ္တသ ရင္း အတြင္း၀န္ ကေတာ္ၾကီး၏ ရင္ခြင္သုိ႕ ေျပး၀င္ကာ ဖက္၍ငိုလုိက္မိရာ ဖမ္းထားေသာ စစ္မႈထမ္း မ်ားလည္း ခင္ခင္ၾကီး ကုိ ၾကမ္းတမ္းေသာ လက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ တအားဆဲြယူ၍ လူခ်င္းခြဲလုိက္ေလ သည္။
    အၾကီးအကဲ စစ္ဗုိလ္တစ္ဦး ေခါင္းေဆာင္ေသာ စစ္မႈထမ္း ေလးငါးဦးမွာ ေျမာက္ေရႊေရး ေဆာင္ေတာ္ သို႕ သယ္ယူရန္ အသင့္စုပုံျပင္ဆင္ ထုပ္ပုိးေသာ ပစၥည္းမ်ားကုိ တစ္ခုမက်န္ လွန္ေလွွာရွာေဖြ စစ္ေဆး လ်က္ ရရွိသမွ် ပစၥည္းမ်ားကုိ အမ်ဳိးအမည္ ဦးေရခဲြျခားျပီး ပုရပုိက္တစ္ခု ျဖင့္တင္ျပရန္  သိမ္းယူ သြားၾကေလ၏။

    သုိ႕ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ငယ္ အပါအ၀င္ ဒိုင္းအတြင္း၀န္မင္းတုိ႕ မိသားစုတစ္စုတုိ႕အား အခ်ဳပ္ စခန္းသို႕ ေခၚေဆာင္ သြားၾကေတာ့သည္။ ေထာင္သို႕ေရာက္ေသာအခါလည္း တစ္စုတစ္ရုံးတည္း မထားဘဲ တစ္ကုိယ္ လွ်င္ တစ္ခန္းစီခြဲလ်က္ အဆက္အသြယ္မရွိ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းတစ္ ေယာက္ မျမင္မသိ ႏုိင္ ေအာင္ အခ်ဳပ္ေထာင္အခန္းခ်င္း အလွမ္းေ၀းရာသို႕ ပို႕ထားျခင္းခံရေလသ တည္း။
    လက္သုံးေတာ္ၾကီး ေျမာက္ဒ၀ယ္ဗုိလ္ ရေနာင္ျမိဳ႕စားမင္းသား ေမာင္ေမာင္တုတ္နွင့္ ေရႊတုိုက္စုိး ေထာင္သမန္လယ္စား စာဆုိေတာ္ ေမာင္ေမာင္ယ္၊ ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီးႏွင့္ ဒုိင္းအတြင္း၀န္မ မင္း၊ ဒို္းအတြင္း၀န္ ကေတာ္ၾကီးတုိ႕ကုိ ဖမ္းဆီးေသာအခ်ိန္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေရႊနန္းေတာ္ၾကီးတြင္ အမႈထမ္း လ်က္ရွိေသာ လက္သုံးေတာ္ကုိင္မ်ား၊ ၀င္မွဴးမ်ားကုိလည္း အမိန္႕ ေတာ္နွင့္ ဖမ္းဆီး လိုက္ေလ သည္။

    ေရနံေခ်ာင္းမင္းၾကီး၏သား ေျမာက္ဒ၀ယ္ဗိုလ္ လက္သုံးေတာ္ၾကီးကိုင္ ရေနာင္မင္းသား ေမာင္ေမာင္တုတ္ ႏွင့္ ေပါင္းအသင္းျပဳကာ မတရားျပဳက်င့္ ဆုိးသြမ္းသူမ်ားအျဖစ္ႏွင့္ တစ္ႏြယ္ငင္ တစ္စင္ပါ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါတည္း ဖမ္းဆီးျခင္းခံရသူမ်ားမွ ေမာင္ေမာင္တုတ္၏ ညီသူရဲ၀န္က်ပင္းျမိဳ႕စား၊ ပင္သား  မင္းသား ေမာင္ေမာင္ေျဗာင္း၊ ေရႊတုိက္စိုး စီးေတာ္ျမင္း၀န္ေတာင္သမန္လယ္စား ေမာင္ေမာင္ငယ္ (ကုိေဖငယ္)၊ ေကာင္ေဟာင္၀န္ ေမာင္ေမာင္လတ္၊ ေငြခြန္၀န္မွဴး ကုိေမာင္ငယ္၊ ဘုန္းေတာ္တုိး ဗိုလ္ ကုိေပၚညႊန္း၊ နတ္ရွင့္ရဲတင္ဗိုလ္ ကုိမွန္၊ နတ္ရွင့္လူေတာ္ဗိုလ္ ကိုဘုိးေမာင္၊ နတ္ရွင့္တုိးဗိုလ္ ကုိညဳိ၊ သံေတာ္ဆင့္ ကုိေစာ၊ ျမိဳ႕စားေရးကုိျမိဳ႕၊ ျမိဳ႕စာေရး ကုိကံေကာ္၊ အသုံးစာ ေရး ကုိဗာလီ၊ ဒုိင္းစာေရး ကုိသက္ရွည္၊ ျဗဲတုိက္သံဆင့္ ကုိတုတ္၊ ျဗဲတုိက္သံဆင့္ကုိခင္၊ ပန္းပဲစား ေရးကုိိဘိုးအို စသူတုိ႕ ေခါင္းေဆာင္လ်က္ ၎တုိ႕နွင့္ အနီးကပ္ဆုံးေသာ အတူေနအခ်ိဳ႕ပါ ဖမ္းဆီးျခင္းခံရျပီး အက်ဥ္ေထာင္ ထဲတြင္ လူခ်င္းခြဲထားေလ၏။

    ဖမ္းဆီးခ်င္းေႏွာင္ခံရသူတုိ႕အား တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦး  တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးကေလးမွ် မေတြ႕မ ျမင္ရ၊ မိမိတုိ႕ ဆို္င္ရာ အေဆြအမ်ိဳးမ်ားကလည္း မလာႏုိ္င္၊ အဆက္သြယ္ ကင္းျပတ္ကာ လႊတ္ေတာ္ၾကိီးမွ စီရင္ခ်က္ တစ္ခု သာလွ်င္ မည္သို႕ေသာအျပစ္ႏွင့္ မည္သုိ႕ေသာ ရာဇ၀တ္ျပစ္ဒဏ္ ္ခံရမည္ဟု ပုိင္းျခား သိသာႏုိင္ ေတာ့မည္ကဲ့သို႕ ရွိေနေလ၏။
    ေနာက္တစ္ေန႕ ေရႊနန္းရွင္ၾကီးႏွင့္ လြတ္ေတာ္ၾကီးတစ္ရပ္ကြက္လုံး ရွိသမွ် မင္းခစားတုိ႕မွာ ယမန္ေန႕က ေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္ အေပါင္းပါတစ္စုကို တစ္ျပိဳင္နက္ ဖမ္းဆီးလုိက္ေသာ သတင္း မ်ားေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ ေခ်ာင္ခ်ား လ်က္ ရွိေလ၏ ေမာင္ေမာင္တုတ္တုိ႕နွင့္ အေပါင္း၀န္ဆန္႕သူတို႕ မွာ ၾကားရေသာ သတင္း ေၾကာင့္ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ၾကရလ်က္ ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္တို႕ ေကာင္းစားသည္ကုိ အေၾကာင္းမဲ့ မနာလို သူတို႕သည္လည္းေကာင္းဳ၊ ေမာင္ေမာင္တုတ္တုိ႕ လူသုိက္၏ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ၊ အႏို္င္အထက္ ႏွိပ္စက္မႈမ်ားကို  ခံစားရဖူးသူတုိ႕ကလည္းေကာင္း၊ မတရာမႈကုိ မလိုလားေသာ္လည္း စကားနည္းရန္းနည္း ႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့၇ေသာ ေျဖာင့္မတ္ တည္ၾကည္သူ မင္းမႈထမ္းၾကီးငယ္မ်ားသည္လည္း၊ ေမာင္ေမာင္တုတ္တုိ႕  အခ်ဳပ္္အမေႏွာင္ဖမ္း ဆီးခံရျပီးဟူေသာ သတင္းကုိ ၾကားရေသာခါ မာန္မာနဂုဏ္ေရာက္၍ ေျခဖ်ား ေထာက္ လြန္းသူမ်ား ၏ သြားရာလမ္းဆုံးသို႕ ေရာက္ၾကေလျပီးတကားဟု အားရေက်နပ္ကုန္ၾကသည္။ ရေနာင္ ေမာင္တုတ္၏ မတရား ႏွိမ္စက္မႈ ခံရဖူးသူမ်ားကလည္း တရားရုံးေတာ္မွ အစစ္အေဆး အေမးအျမန္း ရွိ လွ်င္ မိမိတုိ႕ခံခဲ့ရသမွ် ကိစၥကုိ အားရပါးရ သြားေရာက္ေလွ်ာက္တင္မည္၊ တကဲကဲ ျဖစ္ေနၾကသည္။

    အရွင္ႏွစ္ပါးက သဒၵါၾကညျဖဴ ေျမွာက္စးသူေကာင္းျပဳေတာ္မူထား၍ မတရားျပဳမႈေတြကုိ သိရွိ ေသာ္ျငားလည္း မွဴးေတာ္မတ္ေတာ္ၾကီးမ်ားကပင္ အေရးမယူႏုိင္သေလာက္ ရွိခဲ့ရာ ယခုကဲ့သုိ႕ ေမာင္ေမာင္တုတ္ကုိ ရုတ္တရက္ ဖမ္းဆီးလိုက္ျခင္းအတြက္လည္း ေရႊနန္းေတာ္ၾကီးတစ္၀ုိက္တြင္ အံ့ၾသျခင္း ၾကီးစြာႏွင့္ ျဖစ္ၾကေလ၏ အခ်ိဳ႕မွလည္း သူေကာင္းျပဳသူ အရွင္ႏွစ္ပါးကပင္ အမ်က္ေတာ္ ၀င္ေလာက္ ေအာင္ ဆိိုးသြမ္း၍ ဖမ္းဆီးအေရးယူျခင္း ျပဳရသည္အထိ ေရာင့္တက္လြန္းလွသည္ဟုု ေျပာၾက၍ အခ်ိဳ႕ကလည္း ေမာင္ေမာင္တုတ္တုိ႕သည္ ေနျပည္ေတာ္တစ္၀ုိက္တြင္သာမက အရွင္္ ႏွစ္္ပါး စံေတာ္မူရာ ေရႊနန္းေတာ္ၾကီး တစ္ခုိ၌ပင္ ထင္သလိုျပဳက်င့္ ေသာင္းက်န္းေနၾကေသာေၾကာင့္ သာ ျဖစ္ေပ လိမ့္မည္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ၾကကုန္သည္။

    ထို႕ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္တုတ္တုိ႕ကုိ မည္သို႕ေသာ ရာဇ္၀တ္အျပစ္ကုိပင္ ေပးသည္ျဖစ္ေစ အျပစ္ က်ဴးလြန္ ၍သာ ခံရသည္ဟု လူတုိင္းက ယုံၾကည္ၾကမည့္အေျခသို႕ ေရာက္ေနသည္။ ရေနာင္ျမိဳ႕စား၏ မတရား ျပဳမႈမ်ားမွာလည္း၊ မိမိကုိယ္ေရးကုိယ္တာအတြက္ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိအေပါင္း အသင္း တုိ႕ အတြက္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ မိမိအရွင္သခင္ ေရႊနန္းရွင္နွင့္ အရွင္မိဖုရား ေခါင္းၾကီး စုဖုရားလတ္ အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေသာင္းေျပာင္းအေရာရာ အမႈကိစၥအျဖာျဖာ တုိ႕ကုိျပတ္ျပတ္သားသား ေဆာင္ရြက္ ခဲ့၀ံ့သျဖင့္လည္း တစ္္ျပိဳင္နတ္တည္း ေမာင္ေမာင္တုတ္ အေပၚ၌ အျပစ္ၾကီးေတြ မေရမတြက္ ႏုိင္ေအာင္ ရွိေနသည္ဟု ယူဆၾကသည္။

    မိန္းမ မႈ႕ႏွင့္ ရန္ဘက္ ျဖစ္ပ်က္ၾကဖူးေသာ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ကေလးႏွင့္တကြ အေပါင္းပါတစ္စု တို႕ကလည္း ေမာင္ေမာင္တုတ္ အလဲ တြင္ ဖိေထာင္းရန္ အခ်က္ေကာင္း ေစာင့္စားေနၾကလရာ ျမိဳ႕၀န္ျမိဳ႕ခ်ဳပ္တုို႕မွာ အက်ဥ္းေထာင္ ရာဇ၀တ္ေထာင္မ်ားကို စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ အၾကီးအမွဴးလုပ္သူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အက်ဥ္းေထာင္ အတြင္းမွ ေမာင္ေမာင္တုတ္ကုိ သူတို႕ လက္ခုပ္ထဲေရာက္လာ ေသာေရပမာ သြန္လိုရာ သြန္ ေမွာက္လို႕ရာေမွာက္ႏုိင္ေတာ့မည္ဟု ပီတိျဖစ္လ်က္ ရွိၾကေလသည္။

    အခ်ိဳ႕ အေျမာ္အျမင္ႏွင့္ ဆင္ျခင္စဥး္စားတတ္သူမ်ားကမူ ေမာင္ေမာင္တုတ္မွာ မည္ကဲ့သို႕ ပင္အျပစ္ၾကီးမား၍ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားက အမ်က္ေတာ္ထားေစကာမူ အထြတ္အျမတ္ေရာက္ေတာ္မူ စဥ္္က "ေမာင့္မင္းတစ္သက္ ငါ့လက္နွင့္ မေသေစရ” ဟုကတိသစၥာ ဆုေတာ္ေပးထားသျဖင့္ ေထာင္တန္းခ်၊ ရာထူးမွ ရုပ္သိမ္းရုံမွ်သာ၊ အျပစ္ေပးေတာ္မူလိမ့္္မည္၊ ငယ္ေကြ်းငယ္ကြ်န္ ျဖစ္ခဲ့ရုံမ ကအရွင့္အၾကိဳက္ကုိ  တုံးတိုက္တုိ က်ားကုိက္ကုိက္ မုိက္မိုက္ကန္းကန္းေဆာင္က်ဥ္း၀့ံခဲ့ဖူးေသာ ေက်းဇူးတရားကေလးကုိ ေတြးမိျပီး သနားၾကင္နာေတာ္မူလာသည့္ တစ္ေန႕တြင္ ယခင္ရာထူး စည္းစိမ္း ကုိျပန္လည္ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္ မူလိမ့္ မည္သာ၊ သည္အခါေရာက္လွ်င္ ေအာက္က်နိမ့္ေလွ်စဥ္က အဆင္းတြန္းခဲ့သူမ်ားကုိ ေမာင္ေမာင္ တုတ္က ကလဲ့စား ျပန္ေခ်ႏုိင္ေသးသည့္အတြက္ အစြန္းအကြက္မလြတ္ေအာင္ မျပဳရဲသေလာက္ ရွိၾကျပန္ ေလသတည္း။

    သီေပါေရႊနန္းရွင္ ဘုရား၏ အပါးေတာ္တြင္ ေစာင့္ေနခစားလ်က္ရွိေသာ ခင္ဘြားသစ္အမွဴး ရွိသည့္  အပ်ဳိေတာ္ သုံးေလးဦးႏွင့္ ညီမေတာ္ ရမည္းသင္းစုဖုရားကေလးတုိ႕မွာ အရွင္နန္းမေတာ္ ဘုရား၏ အမိန္႕ေတာ္ အတုိင္း ေရႊနန္းရွင္ဘုရား ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ စက္ေပ်ာ္ေတာ္မူေသာအခါ ေျခေတာ္ကုိ အသာ အယာ ဆုပ္နယ္ျခင္း၊ ေဒါင္းျမီးူယပ္ေလ ခပ္ေနရျခင္းႏွင့္ စက္ေတာ္ရာမွ လူးလြန္႕လႈပ္ရွားေတာ္မူလာလွ်င္ ျပင္ဆင္ ထားေသာ ေဆးေတာ္မ်ား ဆက္ျခင္းတုိ႕ေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ေအာ္ေငါက္ ၾကိမ္း၀ါး ေတာ္ မူတတ္ေသာ အမိန္႕ေတာ္မ်ား မိန္႕ၾကားျခင္းမျပဳ ယုယစြာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မူကုိသာ ခံေတာ္မူေတာ့သည္။ သို႕ရာတြင္ မ်က္ေတာင္ေတာ္မ်ားေလး လ်က္ေမွးယွက္ထားသည္က မ်ားေသာေၾကာင့္ အပါးေတာ္တြင္ ဘယ္သူ၀င္၍ ခစားျပဳစုေနသည္ ကုိမွ် သတိေတာ္မရေသးဘဲ ရွိေတာ္မူေလသည္။

    သမားေတာ္ၾကိီးမ်ား ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ ေ၀ဒနာေတာ္မွ စုိးရိမ္ဖြယ္ရာ  မဟုတ္ေသာ အာဂႏၱဳ ေ၀ဒနာမွ်သာျဖစ္၍ ေန႔ရက္မၾကာမီ က်န္းမာေတာ္မူပါလိမ္မည္။ စိတ္ေတာ္ထိခုိက္လႈပ္ရွား မႈကုိ အေျချပဳ၍ ျဖစ္ေတာ္ မူေသာ ေ၀ဒနာေတာ္ျဖစ္ပါ၍ သီတင္းတစ္ပတ္ခန္႕ ျငိမ္သတ္စြာ စံေတာ္မူ ေစလ်က္ ေဆးေတာ္ မ်ား ဆက္ေနပါက လုံး၀ပကတိ က်န္းမာေတာ္မူပါေတာ့မည္။ သို႕ရာတြင္ က်န္းမာေတာ္ မူလာသည့္ တုိင္ေအာင္ တုိင္းႏို္င္ငံေတာ္အေရးမွ စ၍ စိတ္ေတာ္ရႈပ္ေထြးထိခုိက္ေစ မည့္ အေၾကာင္းကိစၥ သတင္း စကားမ်ား ၾကားသိေတာ္မမူေစရန္ အတန္တန္ ေစာင့္ေရွာက္ထိန္း သိမ္းမႈ ျပဳၾကေစလုိေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထား သည့္ႏွင့္ အရွင္နန္းမေတာ္ဖုရားႏွင့္တကြ ၀န္ၾကီးအတြင္း ၀န္တုိ႕ အညီအညြတ္ညွုိဳႏႈိင္းကာ ဘမရာသန နန္းမေတာ္ၾကီးအတြင္၌ ဂရုတစုိက္ထား၍ ေရႊနန္းရွင္ ဘုရားအရိပ္အကဲခက္လ်က္သာ ျငိမ္၀ပ္ တိတ္ဆိတ္စြာ ခစားေနထိုင္ၾကရေလ၏။

    အရွင္နန္းမေတာ္ စုဖုရားလတ္သည္ ေမာင္ေတာ္ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား က်န္းမာေတာ္မမူမိီ အတြင္း အေရး တၾကီး စီမံခန္႕အပ္ဖြယ္ ကိစၥမ်ားကုိ ဘုရင့္ကိုယ္ေတာ္စား ႏိုိင္ငံေတာ္ကုိ ဘုရင္မင္ ျမတ္ႏွင့္ညီတူညီမွ် အစုိးရ ေတာ္မူေသာ အဂၢမေဟသီ မိဖုရားေခါင္းၾကီး ျဖစ္ေတာ္မူသည့္ အားေလွ်ာ္ စြာ၀န္ၾကီး၊ အတြင္း၀န္ မ်ားႏွင့္ ေရႊေဆာင္ေတာ္တြင္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ စီရင္ခန္႕အပ္ေတာ္မူရန္ တာ၀န္ကုိ လက္ခံေတာ္ မူထားသည္။ နန္းမေတာ္ဖုရားသည္ အျခားေသာ အမႈကိစၥမ်ားကုိလႊတ္ ေတာ္ၾကိီမ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းေသာ ကိစၥမ်ားကုိမူကား အေရးတၾကီးထား၍ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ အမိန္႕ခ် မွတ္လ်က္ စစ္ဘက္ဆုိင္ရာ အမႈထမ္းမ်ား၊ ျမိဳ႕၀န္ျမိဳ႕ကြပ္ မ်ားကုိ ဆင့္ေခၚကာ  လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ ဖမ္းဆီး ၍ အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ခ်ဳပ္ထားျပီမွ အမႈကိစၥကုိ သက္ေသ သကၠာသ ခုိင္ခိုင္လုံလုံရွိေစရန္၊ အေထာက္အထား စုံစမ္းၾကေသာအခါ ဒုိ္္င္းအတြင္း၀န္အိမ္မွ သိမ္းဆည္း ရမိခဲ့သမွ် ရတနာေရႊေငြ တုိ႕ျဖင့္ျပီးေသာ ထီးသုံးနန္းသုံး မင္းခမ္းမင္းနား၀င္ ပစၥည္း အမ်ဳိးအမည္ မ်ားကုိ စာရင္းအင္းႏွင့္တကြ ဖတ္ၾကားေလွ်ာက္တင္ၾကေလ၏။

    သီတင္းရက္သတၱပတ္အတြင္း ေရႊေဆာင္ေတာ္တြင္ စီရင္ေဆြးေႏြးေတာ္မူေသာအခါ၌ အသင့္ ရွိေနၾကေသာ ၀န္ၾကီးအတြင္း၀န္တုိ႕သည္ ေမာင္ေမာင္တုတ္၏  ရႈပ္ခဲ့သမွ်ေသာ အမႈတို႕ကို လည္းေကာင္း၊ နန္းတြင္း၀ယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျခယ္လွယ္ေနခဲ့သည့္တုိ႕ကုိလည္းေကာင္း၊ ဒိုင္းအတြင္း၀န္ ကေတာ္ၾကီးက ပန္းတိမ္ေတာ္မွာ စုေဆာင္းလုပ္ေဆာင္ထားသမွ် မင္သုံးမင္းေဆတာင္ ပစၥည္းတုိ႕နွင့္ အျခားေသာ ကိစၥ အ၀၀ တို႕ကိုလည္းေကာင္း၊ ေမာင္ေမာင္ငယ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္တုတ္ တို႕က ညအခါေရာက္တုိင္း ဒုိင္းခင္ခင္ၾကီးကုိ ေတာင္ဘက္ ပန္းခုံေတာ္ အုတ္တုိက္နံ႕သာေဆာင္ သို႕ လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ ပို႕ရသည္ တို႕ကုိလည္းေကာင္း၊ ေရႊနန္းေတာ္အရွင္ပုိင္းရွိလက္သုံးေတာ္၊ ကုိယ္ရံ ေတာ္၊ အိမ္ဖန္ေတာ္သား အမႈထမ္မ်ားကုိ ေမာင္ေမာတုတ္၏ အမိန္႕ၾသဇာနာခံသူ လူရင္းမ်ားကို သာေရႊးခ်ယ္အသစ္ မြမ္းမံ ျပင္ဆင္ျခင္း ကိစၥကို ေမာင္ေမာင္တုတ္က ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္၍ စီမံေနခဲ႕သည္တို႕ကိုလည္းေကာင္း၊ အေၾကာင္း ေၾကာင္း အခ်က္ခ်က္တို႕သည္ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ အမႈသြားေပၚထြက္လာေသာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္၍ အထူးအေထြ စစ္ေဆး ေနရန္မလိုေတာ့ဘဲ ထီးနန္းလုပ္ၾကံမႈ အစီအရင္မ်ား ထင္ရွား ေနျပီျဖစ္ေသာ အမႈသြားကို နန္းမေတာ္ဖုရား အမိန္႕ေတာ္ခံျပီးေနာက္ မႈျပစ္ႏွင့္ ထုိက္ေလ်ာက္ေသာ ရာဇ၀တ္ အျပစ္ဒဏ္ကို ေပးခ်ရန္သာ လုိေတာ့ေၾကာင္း နန္းမေတာ္ဖုရား၏ အလိုေတာ္ကို ခြင့္ေလွ်ာက္ ေတာင္းဆုိၾက ရေတာ့သည္။

နန္းမေတာ္ဖုရားကလည္း ရေနာင္ေမာင္တုတ္အေပၚတြင္ ကိုယ္ေမြးေသာေမ်ာက္ ကိုယ့္ ကိုေခ်ာက္ဆိုေသာ ဥပမာအတုိင္း ရိုင္းစိုင္းယုတ္ညံ့စြာ အၾကံအစည္ ျပဳရက္ေလသည္ဟု အမ်က္ေတာ္ထားသေလာက္ မေထာက္မညွာ က်ဴးလြန္လာေသာသူတုိ႕ အျပစ္အမႈ ကလည္း တစ္ခုျပီးတစ္ခု ရႈမဆံုး၊ေမွ်ာ္မဆံုး ျဖစ္ေန သည္ကို သိရွိေတာ္မူရေသာအခါ-
" ကိုင္း...ကုိင္း ... ေက်းရင္းကၽြန္ရင္းရယ္လို႕ ကၽြန္မကလည္း မညွာသာေပဘူး၊ သူတုိ႕ က်ဴးလြန္ထားတဲ႕ အျပစ္က ရွင္ဘုရင္ကုိ နန္းခ်ရန္ အၾကံၾကီးၾကံၾကတဲ့ကိစၥ၊ သက္ေသသကၠာယက အခိုင္အမာ ေတြ႕ရတဲ့ အတြက္ လႊတ္ေတာ္ၾကီးက တရားနည္းလမ္းရွိသေလာက္ စီရင္ခ်က္ ခ်လိုက္ေပေတာ့၊ သို႕ေသာ္ တစ္ခု ကၽြန္မ မွာလိုတာကေတာ့ တုိင္းျပည္ႏိုင္ငံ ပုန္ကန္မႈဆုိသည္မွာ လက္ညွိဳး မေကာင္း လက္ညိွဳး၊ လက္မ မေကာင္း လက္မ၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း အျပစ္ခံရ တဲ့ကိစၥမ်ိဳး မဟုတ္ေပဘူး၊ ေဆြမ်ိဳးတစ္စု၏ အသက္ပါ တစ္ႏြယ္ငင္ တစ္စင္ပါ ရာဇ၀တ္ခံၾကရတဲ့ ထံုးစံပါပဲ၊ သို႕ေသာ္လည္း ယခုကိစၥမွာ သူတို႕ရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါအမ်ားကိုေတာ့ သနားသျဖင့္ အျပစ္လႊတ္ပစ္လုိက္ၾကပါ၊ ေခါင္းစီးအခ်ိဳ႕ကိုလည္း အသက္ ခ်မ္းသာေပးျပီး အေ၀းပို႕ျခင္း၊ ရာထူးစည္းစိမ္ ရုတ္သိမ္းျခင္းတို႕ကိုသာ ျပဳပါေလ၊ လုံုး၀ အျပစ္လႊတ္၍ မရမည့္ မူလပင္မ ေရေသာက္ျမစ္ကဲ့သို႕ ျဖစ္ၾကေသာ ေမာင္တုတ္၊ ေမာင္ေဖငယ္၊ မိခင္ၾကီး၊ ဦးဘုိးၾကီး လင္မယားႏွင့္ ေရနံေခ်ာင္းမင္းၾကီး ကိုေမာင္ကေလး၊ ခန္းပတ္မင္းၾကီး တို႕မွာေတာ့ အျပစ္ကို ေပါ့၍ ရႏိုင္ေတာ့မည္ မထင္သျဖင့္ ထီးနန္းလုပ္ၾကံရန္ ၾကံစည္က်ဴးလြန္ေသာအခါ သံုးျမဲျဖစ္တဲ႕ ေရႊလႊတ္ေတာ္ ရာဇ၀တ္ ျဖတ္ထံုုးအတုိင္း စီရင္ပါေလေတာ့" ဟု မိန္႕ေတာ္မူလိုက္ေလသည္။

၀န္ၾကီးႏွင့္ အတြင္း၀န္အခ်ိဳ႕မွာ ေမာင္ေမာင္တုတ္ကို ရာဇ၀တ္ အျပစ္ေတာ္ေပးရာ၌ အသက္ဆံုးရံႈးေအာင္ စီရင္ပိုင္ခြင့္ မရွိေၾကာင္း။ ေရႊနန္္းရွင္ဘုရား ကတိက၀တ္ ျပဳေတာ္မူထားေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစားမိ၍ စီရင္ရာ၌ အခက္အခဲေတြ႕ ေနရျပန္ေသာေၾကာင့္ ေထာင္တစ္သက္လြတ္ရက္ မရွိ၊ ေထာင္ထဲတြင္္လည္း က်ပ္တည္း ဆင္းရဲစြာထားရန္သာ အမိန္႕ခ်မွတ္ၾကရေတာ့သည္္
မ်ားမၾကာမီ စီရင္ခ်က္အမိန္႕ေတာ္ ထြက္လာေလ၏။

    ရေနာင္ျမိဳ႕စား ရာထူးဘြဲ႕မည္ႏုတ္၍ အက်ဥ္းေထာင္တြင္ လြတ္ရက္မရွိ က်ပ္တည္းစြာ ထားေစ၊၎၏ညီ က်ပင္းျမိဳ႕စားကိုလည္း ရာထူးဘြဲ႕မည္ႏုတ္သိမ္း၍ ေထာင္အက်ဥ္းသား ထားေစ။
    ဒိုင္းအတြင္း၀န္ ပုဂံျမိဳ႕စား ဦးဘုိးၾကီး၏အေဖ ခန္းပတ္မင္းၾကီးအားလည္း ရာထူးစည္းစိမ္ ရုပ္သိမ္းလ်က္ ေထာင္အက်ဥ္းသား ထားေစ။
    ေရနံေခ်ာင္းမင္းၾကီး ဦးေမာင္ကေလးကိုလည္း ရာထူးဘြဲ႕မည္ႏုတ္၍ အခ်ဳပ္တြင္ထားေစ။
    ဒိုင္းအတြင္း၀န္ ပုဂံျမိဳ႕စား အတြင္း၀န္ဦးဘုိးၾကီးအား ရာထူးဘြဲ႕အမည္ႏုတ္၍ ေထာင္အက်ဥ္းထားရာမွ အသက္ ဆံုး စီရင္ကြပ္မ်က္ေစ။
    ေရႊတိုက္စိုး ေတာင္သမန္လယ္စား ေမာင္ေဖငယ္အား မုိးေကာင္းျမိဳ႕သို႕ ေထာင္အက်ဥ္း ပို႕၍ ကြပ္မ်က္ ေစ။
    ဒိုင္းအတြင္း၀န္ကေတာ္ကိုလည္း အက်ဥ္းမွ ယူ၍ ကြပ္မ်က္ေစ။
    ဒိုင္းမိခင္ၾကီးအားလည္း အက်ဥ္းမွ ကြပ္မ်က္ေစ။
    ေရႊျမိဳ႕ေတာ္၀န္ ျမိဳ႕သာျမိဳ႕စားအား ရာထူးမွခ်၍ ေထာင္အက်ဥ္းထားေစ။
    ျမစ္ေကြးျမိဳ႕စား ၀န္ေထာက္၊ ပထနဂိုရ္ျမိဳ႕စား ၀န္ေထာက္တို႕အား ရာထူူးမွ ႏုတ္ပယ္ေစ။

    ေဟာင္ေကာင္၀န္ ေမာင္လပ္၊ ေငြခြန္၀န္ ေမာင္ငယ္၊ ဘုန္းေတာ္တိုး ဗိုလ္ ေမာင္ေပၚညြန္႕၊ နတ္ရွင့္ရဲတင္ ဗိုလ္ေမာင္မွန္၊ နတ္ရွင့္လူေတာ္ ဗိုလ္ေမင္တိုးမာင္၊ နတ္ရွင့္တိုး ဗိုလ္ေမာင္ညိဳ၊ သံေတာ္ဆင့္ ေမင္ေစာ၊ ျမိဳ႕စာေရး ေမာင္ျမိဳ႕၊ ျမိဳ႕စာေရး ေမာင္ကန္ေတာ္၊ အသံုးစာေရး ေမာင္ဗာလီ၊ ဒိုင္းစာေရး ေမာင္သက္ရွည္ ျဗဲတုိက္သံဆင့္ ေမာင္တုတ္၊ ျဗဲတုိက္သံဆင့္ ေမာင္ခင္၊ ပန္းပဲစာေရး ေမာင္ဘိုးအုိ တုိ႕ကို အရာမွႏုတ္၍ မုိးေကာင္းျမိဳ႕ အက်ဥ္ေထာင္သို႕ပို႕ေစ။ ေနျပည္ေတာ္ ေလးျပည္ေလးရပ္ႏွင့္တကြ ေရႊြနန္းေတာ္ႏွင့္ ဆက္သြယ္သမွ် အရာရွိ အမႈထမ္းတုို႕မွာ ေမာင္ေမာင္တုတ္ကို ရာဇ၀တ္ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းအတြက္ ထူးထူး ျခားျခား အံ့ၾသမႈမ်ား မရွိၾကေတာ့ေပ။ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈ ဟုေသာ စကားအရသာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္လ်က္ ျငိမ္သက္ေၾကာက္ရြ႕ံစြာ ေနၾကေလေတာ့၏။

    ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီးတို႕ သားသမီးတုိ႕အတြက္မူကား သနားၾကင္နာေသာစိတ္ႏွင့္ တုိးတိုးတိတ္တိတ္ စုပ္သပ္ကာ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ၾကကုန္သည္။
    အက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွာ ဆိုင္ရာဆုိင္ရာ သီးသန္႕အခ်ဳပ္ခန္းမ်ား၌ တလိႈက္လွဲလွဲ ေၾကကြဲ၀မး္နည္းစြာႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေရးကို ေမွ်ာ္ေတြးေစာင့္စားေနၾကသူတို႕အနက္ ႏုနယ္ငယ္ရြယ္ရွာသူ ဒိုင္းခင္ခင္ၾကီးကား ဆိုး၀ါးေသာ မိမိအျပစ္ကို ဟစ္၍ ငုိလိုက္ခ်င္ပါေသာ္လည္း အနီးအပါးမွ အေစာင့္အေနမ်ား၏ ၾကိမ္းေမာင္းေျခာက္လွန္႕ထားမႈေၾကာင့္ စိတ္တင္း၍ ေအာင့့္ထားရင္းမွ မ်က္ရည္သြယ္သြယ္္က်လ်က္သာ ရွိရွာေတာ့သည္။

ကယ္သူကင္းေ၀း ဒုကၡေဘးၾကီးဆုိက္လ်က္ ရွိစဥ္မွာပင္ မိခင္ဖခင္တို႕ႏွင့္လည္း တကြဲတျခားျဖစ္ ကာဘယ္သူဘာျဖစ္၍ေနသည္ဟု မသိရ၊ေမာင္ေမာင္ငယ္မွအစ ေတာင္မင္းေျမာက္မင္း မကယ္နိုင္ ၾကသလို ကိုယ္စီကိုယ္ငွ အက်ဥ္းေထာင္သို႕ က်ရာက္ေနၾကရသည္မွာ အခ်ိန္အခါ မည္မ်ွၾကာေလ မည္မသိ၊ လြတ္ရက္မ်ွရွိပါေလဦးမည္လား၊ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားမွာလည္း ေ၀ဒနာေတာ္ မသက္သာ ေသးသမွ် မိမိကို သတိရေတာ္မူနိုင္မည္ မဟုတ္၊ ေမာင္ေမာင္တုတ္ကိုလည္း ယေန႔အထိ မေတြ႕ မျမင္ရဘဲ ရွိခဲ့ သည္မွာ သူ႕ခမ်ာပါ ေဘးအႏၱရာယ္ ေရာက္ေနရွေလျပီလားဟု ေတြးေတာ၍ ေသာကပြားမိျပန္သည္။
    ေရႊနန္းရွင္ ေမာင္ေမာင္ဘုရား ျမန္ျမန္က်န္းက်န္းမာမာရွိျပီး ခင္ၾကီးကုို သတိရေတာ္မူပါေစ၊ သတိေတာ္ရလို႕ ေမးေတာ္ရွိလွ်င္ ခင္ၾကီးတို႕ဒုကၡကို သိေတာ္မူသြားမွ ေထာင္ထဲကျမန္ျမန္ ထြက္ရပါ ေတာ့မယ္၊ ျမတ္စြာဘုရား ကယ္ေတာ္မူပါဘုရားဟု ျမတ္ဘုရားနွင့္ နတ္သိၾကားတို႕အား ပန္ၾကား တိုင္တည္ ကာ ေနရရွာေလသည္။

    ေထာင္ခ်ဳပ္ထဲတြင္ ဒုကၡၾကီးခံေနရေသာအခါမွ လြန္ခဲ့ျပီးေသာ အခ်ိန္ကာလတုန္းက မိသားတစ္စု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကရသည္မ်ားကို အိပ္မက္အလား စမ္းတ၀ါး၀ါးထင္ျမင္ ေတြးဆကာ တမ္းတ မိရွာသည္။ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား၏ သနားခ်စ္ခင္မွဳကို အားကိုးျပဳစအခါကလည္း တစ္စံုတရာ ေတြးေတာ ပူပန္စရာမ်ားကို နားမလည္၊ ေမာင္ေမာင္ငယ္နွင့္ ေမာင္ေမာင္တုတ္တို႔က လည္းတဖက္တစ္လမ္းမွ အားေပးအားေျမွာက္ျပဳၾကသည္နွင့္ ေထာင္ေခ်ာက္ကိုမျမင္၊ ျမက္ခင္းျပင္ စိမ္းလဲ့လဲ့စားခ်င္တဲ့အသာငင္၍ မဆင္မျခင္ ေျပး၀င္မိေသာ သမင္မကေလးကဲ့သ္ို႕ ဒုကၡနွင့္ ရင္ဆိုင္ တိုးမိမွ ကံဆိုးလွေသာ ဘ၀ေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္း ေတြးဆ ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။

    မိမိအတြက္နွင့္ မိဘနွစ္ပါးမွာလည္း ဒုကၡၾကီးစြာ ေတြ႔ရသည္။ မိခင္ဒိုင္း၀န္းကေတာ္ၾကီးမွာ သန္သန္ စြမ္းစြမ္း မဟုတ္ရွာ၊ က်န္းမာျခင္းကလည္း ခ်ိဳ႕ယြင္းေနသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲက်ပ္ တည္းစြာ အခ်ဳပ္ အေနွာင္ကို ဘယ္မ်ွဒုကၡေရာက္စြာ ခံစားေနရွာေလမည္လဲဟု အသည္းေၾကြမ တတ္အခံရ က်ပ္လွ ေတာ့သည္။ နွမေလးကို ေကာင္းစားေစခ်င္ပါတယ္ဆိုကာ အနည္းနည္းအဖံုဖံု ၾကိဳးပမ္းရြက္ေဆာင္ခဲ့ရွေသာ အစ္ကိုၾကီး ေမာင္ေမာင္ငယ္မွာလည္း ယခုအခါအခ်ဳပ္ခန္းထဲ၌  အၾကံၾကီးခဲ့သမ်ွ ဒုကၡအျမတ္ေပၚ၌ ေနရွာေလျပီ။ မိမိကို အေၾကာင္းျပဳ၍တစ္စံုတစ္အံုလံုး ျမွံဳးမေေသာ ငါးတစ္သိုက္ကဲ့သို႕ ျဂိဳလ္ဆိုးၾကမၼာ ဆိုက္ရေလျပီ။ ဤဒုကၡကိုဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးမွ ကယ္နိုင္ မည္ မထင္၍ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားကိုသာ အားထား ေမ်ွာ္ကိုး၍ ေနမိေတာ့မည္။

    အမွတမ္မထင္ ေနထို္င္ခဲ့ရင္း ယမန္ေန႕ကမွ ရိပ္မိခဲ့ရေသာ မိမိဘ၀ ဓမၼတာအေျခအေန ေျပာင္းလဲ လာမွဳကလည္း ဒုကၡေဘးေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းပူေဆြး စိတ္မေအးျဖစ္ေနစဥ္ ဘူးေလးရာဖရံု ဆင့္သလို တနင့္နင့္ တဆို႔ဆို႔ ပ်ဳိ႕ကာအန္ကာ မၾကာမၾကာမူးေ၀ယိုင္လဲသြားျပီးလွ်င္ ရင္ထဲတြင္ တလွပ္လွပ္နွင့္ ေသြးတဆတ္ဆတ္ ခုန္၍ ကတုန္ရီ ျဖစ္ေနျပန္ေသာ္လည္း အနီးအပါးမွ ယုယုယယ ေဖးမျပဳစုမည္႔သူ မရွိ သျဖင့္ မခ်ိမဆန္႔ အားငယ္စြာနွင့္သာ ေနရေလေတာ့သတည္း။

    သိ္ု႔နွင့္တစ္ေန၀င္ တစ္ေနထြက္ ေန႔ရက္ေတြ ကုန္ခဲ့ရာ အေရးၾကံဳ၍ သက္လံုေကာင္းေနရ ရွာသူ ခင္ခင္ၾကီးမွာ အစားမမွန္ အေနေျပာင္းလဲ၊ ဆင္းရဲပင္ပန္းလွစြာနွင့္ ပိန္ခ်ဳံးႏြမ္းညွဳိးလ်က္က ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ ကို လက္မေလ်ွာ့ဘဲ အံခဲ၍ ေစာင့္စားေနမိစဥ္ တစ္ေန႔ေသာအခါအေစာင့္ အာဏာ သားမ်ား ရုတ္တရက္ ေပၚလာျပီး ခင္ခင္ၾကီးကို ေနွင္ၾကိဳးတဲကာ အျပင္သို႔ထုတ္လာၾကေလ၏။
    မိမိကို ကိစၥျငိမ္း သုတ္သင္ရန္ပင္ျဖစ္မည္ဟု ထင္ခဲ့ေသာခင္ခင္ၾကီးမွာ ေၾကာက္ရြံ႕အား ငယ္စိတ္နွင့္ ဒုကၡ ဆင္းရဲမူမ်ား ထံုေပေနခဲ့သျဖင့္ ထိတ္လန္႔ျခင္းပင္မရွိနိုင္၊ မသယ္နိုင္ေသာကိုယ္ကို ျဖစ္သလုိ ၾကိဳးစား သယ္ယူလ်က္ မိမိျဖတ္သန္းလာခဲ့ေသာ ၀ဲယာအခ်ဳပ္ခန္းမ်ားကိုသာ စိတ္အား ထက္သန္စြာ လွမ္းေမ်ွာ္ ၾကည့္ရင္း မိဘ၊ ေမာင္္ဘြား၊အသိအကြ်မ္းမ်ားကို ရွာေဖြမိေလသည္။

    သို႕ရာတြင္ ေထာင္နွင့္အ၀ွမ္း မိမိေတြ႔လိုသူမ်ားကို အရိပ္အျခည္မ်ွ မေတြ႕မျမင္ခဲ့ရသျဖင့္ ေသ၍မ်ား ကုန္ရွာၾကျပီလားဟု စဥ္းစားမိကာ ရင္ထဲတြင္ဆို႔၍လာျပန္သည္။ အို....သူတိို႔တစ္ေတြမွ မရွိလွ်င္ ငါအသက္ရွင္ ေနလို႔ ထူးေတာ့မွာလား ဟူေသာ စိတ္ထားကို ေျပာင္းလိုက္ရာမွ ေရႊနန္းရွင္ ဘုရား မ်က္နွာေတာ္ နွင့္ ေသြးေတာ္၊သားေတာ္၊သေႏၶေတာ္ျဖစ္သည့္ ရင္နွစ္သည္းခ်ာအေလး အတြက္ကြက္ခနဲ စိတ္္ေစာ လိုက္မိေသာအခါ ေသရမွာစိုးရြံ႕၍ စိတ္တြန္႔သြားျပန္ေလသည္။

    မသယ္နိုင္သယ္နုိင္ ေျခလွမ္းေနွးမွဳေၾကာင့္ မလွမ္းတစ္ခ်က္ လွမ္တစ္ခ်က္ရွိေနရာ ေနာက္ ဆံုးတြင္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆြဲေခၚလာသူ အာဏာသားတို႔လက္၌ ဒရြတ္တိုက္ပါခဲ့ျပီး အက်ဥ္းေထာင္ ၾကီးအျပင္သုိ႔ ေရာက္ကာမွ လူသတ္ကုန္းသို႔ ထုတ္ယူျခင္းမဟုတ္ဘဲ တရုတ္ကပ္လွည္းတစ္စီးေပၚ သို႔ေပြ႔ေခၚ တင္ယူ သြားျခင္း ခံရျပန္သည္။
    ဘုရား....ဘုရား ဘယ္အရပ္ကိုမ်ား ေဆာင္ၾကဥ္း၍ သြားမွာပါလိမ့္ဟု တစိမ့္စိမ့္ေၾကညက္ လန္္႔ရင္း လိုက္ပါ လာခဲ့ရာ အတန္ၾကာလွ်င္ လွည္းကေလးမွာ တစ္ခုေသာ၀င္းျခံၾကီး၏ ေနာက္ေဖး ေပါက္မွ ေမာင္း၀င္ သြားျပီး တန္းလ်ားေဆာင္ၾကီီး တစ္ခုအနီးတြင္ ရပ္လို္သည္။

    အခ်ိန္မွ ေန၀င္ဆည္းဆာျဖစ္ေလရာ မည္သည့္ေနရပ္ဟု အမွတ္အသားမရွိ၍ အသိနုိင္ေစ ကာမူ တန္းလ်ားၾကီး တစ္ဖက္တြင္ ကၾကိဳးဆင္ေသာ ျမင္းမ်ား၊ျမင္းစားခြက္မ်ား ရွိေနေသာေၾကာင့္ မင္းမွဳထမ္း အရာရွိၾကီး တစ္ဦး၏ ျမင္းေဇာင္းျဖစ္မည္ဟု သိနိင္ေလသည္။ ျမင္းေဇာင္းတစ္ဖက္ ျမင္း စာမ်ား သိုေလွာင္ ရန္ လံုျခံဳစြာ ကာရံပိတ္ဆို႔ထားေသာ  အခန္းငယ္တစ္ခုကိုလည္း မသဲမကြဲ ေတြ႔ ျမင္ရသည္။
    လွည္းရပ္၍ခဏၾကာေသာ္ ပါလာေသာ အေစာင့္အေရွာက္မ်ားနွင့္ ျမင္းေဇာင္းအတြင္းမွ ထြက္လာေသာ သူမ်ား တီးတိုးတီးတိုးနွင့္ စကားအနည္းငယ္ေျပာၾကျပီး ပိတ္ထားေသာ ျမင္းေဇာင္း တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ရာ အတြင္းမွ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ ထဘီရင္လ်ားနွင့္ မိန္းမၾကီးတစ္ဦး ေရနံေခ်းမီး ခြက္ၾကီးကိုကိုင္လ်က္ ထြက္လာသည္။ အေစာင့္မ်ားသည္ မိန္းမၾကီးအား တရုတ္ကပ္လွည္းကို လက္ညႊန္ျပလ်က္ တစ္စံုတစ္ရာ ေစခိုင္း သည္က္ို  မီးေရာင္တြင္ ေတြ႔ျမင္ ရျပန္သည္။

    ခင္ခင္ၾကီးမွာ ျဖစ္လတံ့ေသာ အနာဂတ္အေရးကို ေတြးေတာစဥ္းစားခြင့္ မရနိုင္ေအာင္ ေၾကာင္ေတာင္ ေငးလ်က္သာ ၾကည့္ေနမိရွာသည္။ မိန္းမၾကမ္းၾကီးလည္း မိီးခြက္ကို ကိုင္ေျမွာက္ကာ လွည္းအနီး သို႔ ေရာက္ျပီး ခင္ခင္ၾကီးအား လက္ကမး္ကာ ဆြဲေခၚလ်က္ လွည္းေပၚမွ ခ်ေပး သည္း။

    ေပ်ာ့ေပ်ာ့ႏြမ္းႏြမ္းနွင့္ အားအင္ကုန္ခမ္းေနေသာ မိန္းကေလးအား လက္ျပန္ၾကိဳးမ်ားတဲ ထားရုံမက ၾကိဳးရွည္ တစ္စမွာ လွည္းရံတိုင္တြင္ ခိုင္မာစြာ ခ်ည္ေနွာင္လ်က္ ပါလာသည္ကို ေတြ႔ရေသာအခါ မိန္မၾကီး မွာ အေတာ္အံ့ၾသသြားပံု လကၡဏာ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ တရွဲရွဲျမည္ ေနေသာ မီးခြက္ကိုေျမွက္ကိုင္ျပီး မ်က္နွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ျပန္သည္။ ဆီမေတြ႔ဘဲဖြာရရာ က်ဲေနေသာ ဆံပင္အစအနမ်ား ၀င္း၀ါေသာ မ်က္နွာေပၚ၌ စာေပါင္းသိုက္သမွ် ရႈပ္ပြေနလ်က္ မ်က္ရည္ေပါက္စက္စက္နွင့္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ရွုိက္ေနေသာ ခင္ခင္ၾကီး၏ မ်က္နွာကေလးမွာ လင္းတစ္လွည့္ ေမွာင္တစ္ခါ အရွိန္၀ါ ညံ့နည္း ေသာ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည္ တြင္-
    "ဟင္....ဒီမိန္းကေလး"ဟု ေယာင္ေယာင္မွားမွား စကားသံ ထြက္သြားေသာ မိန္းမၾကီးအား အေစာင့္ မ်ားက စကားမေျပာရန္ လက္ျပျပီး အခန္းထဲေလွာင္ထား ဟူေသာအမွတ္အသားကိုျပကာ ျပန္သြား ၾကသည္တြင္ ယခင္မိန္းမၾကမ္းၾကီးလည္း ခင္ခင္ၾကီးကို ဆြဲရင္းတြဲရင္း ျမင္းေဇာင္းတစ္ဖက္ရွိ အခန္းငယ္ အတြင္းသို႔ သြင္းခဲ့ေလရာ အရုပ္ပမာ ယူငင္ေျပာင္းေရႊ႕ရာကို အလိုက္သင့္ ပါလာရေသာ ခင္ခင္ၾကီး လည္း ျမက္ေျခာက္ေကာက္ရိုးမ်ား အၾကား၌ မူးေမ့ေခြေပ်ာ့သြားျပန္ေလသတည္း။

    ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္မ်ားကို ၀တ္ရုံထားသည့္ ဒိုင္းအတြင္း၀န္မင္းနွင့္ အတြင္း၀န္ကေတာ္ၾကီးတို႔ သည္ ေကာက္ရုိး ျမစ္ေျခာက္ျဖင့္ျပီးေသာ ကမၺလာေမြ႔ရာေပၚတြင္ အားအင္ကုန္ခမ္း ညွိဳးႏြမး္ေပ်ာ့ေခြေနရွာသူ သမီးခ်စ္ ခင္ခင္ၾကီးကုိျမင္လွ်င္  ရင္မကာ မခ်ိတင္ကဲ ၾကည့္ရႈေနရာမွ တစ္ဖက္တစ္ ခ်က္ိထုိင္ျပီး သမီးကုိ ေဖးမ ေပြ႕ထူကာ ၾကင္နာယုယစြာ ျပဳစုၾကေလလွ်င္ ခင္ခင္ၾကီးမွာ တစ္ခဏ ႏွင့္ သတိရ၍လာေလ၏။
    "အမယ္ေလး........ဘဘဘုရားနဲ႕ ေမေမဖုရား၊ ခင္ၾကီးအျဖစ္ကုိ ျမင္၀ံ့ၾကပါေသးရဲ႕လား" ဟုေျပာျပီး အားရ ပါးရၾကီး ဖက္၍ငိုလုိက္မိသည္။
    "သမီး....သမီး၊ ဘာမွအားမငယ္နဲ႕၊ ဘဘဘုရားနဲ႕ ေမေမဖုရားတုိ႕အနားမွာ ေရာက္ေနၾက ျပီး၊ ဒီဒုကၡက မၾကာခင္ လြတ္ေျမာက္ၾကျပီး သမီး ဘဘတုိ႕နွင့္ ခ်မ္းသာသုခ ရွိတဲ့အရပ္ကုိေရာက္ ရေတာ့မယ္”
    ဟု ဒုိင္းအတြင္း၀န္မင္းႏွင့္ ၀န္ကေတာ္တုိ႕က ေပြဖက္ယုုယ ႏွစ္သိမ့္ေစၾကသည္။. ခင္ခင္ ၾကီးမွ ခ်စ္လွစြာေသာ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံရေသာေၾကာင့္ မိမိခံစားေနေသာ ဒုကၡကုိ တစ္ခဏမွ်ေမ့ျပီး ၀မ္းသာ ၀မ္းနည္းၾကီး ျဖစ္သြားေလသည္။
    ၀မ္းသာအားရႏွင့္ပင္ မ်က္လုံးမ်ားကုိ ဖြင့္လွစ္ၾကည့္လိုက္မိရာ မိမိအနီးအပါးမွာ ဘယ္သူမွ် မရွိဘဲ စြဲလမ္းမႈေၾကာင့္ ေမ့ေျမာ အသြားတြင္ အိပ္မက္လိုလို ျမင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရေတာ့ သည္။

"ဘုရား…ဘုရား ေမဖရားတို႕ လူ႕ေလာကႀကီးမွာမွ ရွိရွာၾကပါေသးရဲ႕လား"ဟု ထိတ္လန္႕ျခင္း ျဖစ္ သြားေလသည္။ ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္ႏွင့္ ဒုကၡသည္ သမီးကေလး ခင္ခင္ကို သံေယာဇဥ္ မျပတ္ႏိုင္ရွာ ၾကလို႕ ျဖစ္ရာ ဘ၀က ကိုယ္ထင္ျပၾကလွ်င္ ျမန္ျမန္ပင္ေသ၍ လိုက္ခ်င္လွေတာ့သည္။
ညဦးက ေကာက္ရိုးကို အိပ္ခင္း၊ ျမက္ထံုးကို ေခါင္းအံုးလ်က္ ရုတ္တရက္ ေမ့ေျမာေနခဲ့သည္မွာ မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာ ယခုအခ်ိန္ေရာက္ကာမွ နံနက္ေနျခည္ေရာင္ ထြက္ေနၿပီဟု သိရွိရ သည္။ မိမိအား ဤေနရာ သို႕ ဘယ္သို႕ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ေခၚယူလာျခင္းေပလဲ၊ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား သိရွိေတာ္မူသြားလို႕မ်ား တစ္စံုတစ္ေယာက္အား ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရွာက္ထား ရန္ စီမံေတာ္မူ ျခင္းေပလားဟု စဥ္းစားကာ တအား တက္လာျပန္သည္။

တစ္ဖန္လည္း ဤျမင္းေစာင္းတန္းလ်ားကဲ့သို႕ နိမ့္က်ေသာေနရာ၌ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္း ခံရေသာ အေျဖကို ေထာက္ေသာ္ ေမာင္ေမာင္ငယ္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္တုတ္တို႕၏ အႀကံအစည္ တစ္ ရပ္ျဖင့္ ေဘးလြတ္ရန္ ဌာနသို႕ ပို႕ရန္ပင္ေလာဟု ေတြးေတာမိျပန္သည္။ သို႕ရာတြင္ အင္အားကုန္ ခမ္း၍ ႏြမ္းနယ္ ေပ်ာ့ေခြေနၿပီျဖစ္ေသာ မိမိအား ကၽြဲႏြား တိရစၦာန္ႏွင့္မျခား လက္ျပန္ႀကိဳးထဲထားရံု တြင္မက ႀကိဳးရွည္ တစ္စျဖင့္ ထရံတြင္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားၿပီး တံခါးေပါက္ကိုလည္း အျပင္မွ က်ပ္ တည္းခိုင္ခံ့စြာ ပိတ္ဆို႕ ထားေသာေၾကာင့္ ေဘးကင္းလြတ္လပ္ရာသို႕ ပို႕ထားရန္ အမွတ္လကၡဏာ မ်ိဳး မဟုတ္ေသာ ေၾကာင့္ ထပ္ေလာင္း၍ စဥ္းစားမိျပန္လွ်င္ ယခင္က တက္ၾကြမိသမွ်ေသာ ေမွ်ာ္ လင့္စိတ္ကေလးမ်ားမွာ တစ္ခါ တည္း ေျမခသက္ေလွ်ာသြားၿပီး အားငယ္၀မ္းနည္းျခင္း ျဖစ္ရျပန္ရွာ သည္။
ယင္းသို႕ ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ကေလးမ်ား ျမင့္ခ်ည္နိမ့္ခ်ည္ အတည္မက် ျဖစ္ေနစဥ္ ပိတ္ထားေသာ ၀င္ေပါက္ တံခါးတစ္ခ်ပ္ ဖ်က္ခနဲပြင့္လာၿပီး ညဦးက မိန္းမႀကီး၏ မ်က္ႏွာကို ေရွးဦးစြာ ေတြ႕ျမင္ရေလ သည္။ ယက္မန္းရည္ (ဆန္ျပဳတ္ႀကဲ)ကို စဥ့္အင္တံုငယ္ႏွင့္ တည့္လ်က္ ယူလာသည္။ မိန္းမႀကီး သည္ ခင္ခင္ႀကီး အနီးတြင္ စဥ့္အင္တံုကို ခ်ေပးေလသည္။

"ဒီဟာ ညည္းအတြက္ အာဟာရပဲ"ဟု တစ္ခြန္းတည္းေျပာလ်က္ ျပန္ထြက္သြားေတာ့မည္ျပဳလွ်င္ ခင္ခင္ႀကီး မွာ ကပ်ာကယာလွမ္းၿပီး "ေဒၚေဒၚႀကီးရယ္၊ ကၽြန္မကို ဘာလုပ္ဖို႔ အခ်ဳပ္ခန္းက ဒီကိုေခၚ လာပါသလဲ"ဟု အရဲစြန္႔၍ ေမးလိုက္ေလသည္။
"မသိပါဘူးေအ ေမးမေနစမ္းပါႏွင့္" ဟု စိတ္မရွည္သလိုေျပာလက္ သြက္လက္စြာ ထြက္ခြာသြား ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ တံခါးျပန္မပိတ္မီ လူရိပ္တစ္ခု ေပၚလာျပန္သည္။ သဏၭာန္မွာ ခံ့ခံ့ညားညား ရွိသျဖင့္ မ်က္ရည္ ေတြဆိုင္း၍ မိႈင္းမိႈင္း၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနေသာ မိမိမ်က္လံုးမ်ားကို လက္ဖမိုးသားႏွင့္ ပြတ္တိုက္၍ ၾကည့္လိုက္ကာမွ မိမိအနားတြင္ မားမား မတ္မတ္ရပ္ေနေသာ တိုင္တားမင္းႀကီးကို ေတြ႕ျမင္ရေလ၏။
မိဘ ဘိုးဘြား ပမာ မ်က္ႏွာနာခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ပါးကို အားငယ္ေနစဥ္အခါ ရုတ္တရက္ လာ၍ ေတြ႕ျမင္ လိုက္ေသာေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းလိႈက္လွဲစြာႏွင့္ ကပ်ာကယာ ေျခကိုဖက္ၿပီး တိုင္တား ဘုိးဘိုး ႀကီးဖ် ခင့္ ဒုကၡ ကယ္ေတာ္မူ ပါဦးဟု ခ်ံဳးခ်ံဳးခ်၍ ငိုေၾကြးရင္း ေျပာမိရွာသည္။

တိုင္တားမင္းႀကီးမွာ မ်က္ႏွာမေကာင္းလ်က္ႏွင့္ပင္ ခင္ခင္ႀကီး၏ ေခါင္းကိုသပ္ကာ
"တိတ္ပါဦးဟဲ ခင္ႀကီးရဲ႕၊ ဘိုးဘုိးဘုရား ေမးခ်င္တဲ့စကားကေလးမ်ား ေမးစမ္းပါရေစဦး"
ငိုေနေသာ ခင္ခင္ႀကီး၏ မ်က္လံုးရြဲႀကီးမ်ားကို ေကာ့ညြတ္ေသာ မ်က္ေတာင္ႏွစ္ခုက ဖြင့္မေပး လိုက္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႏွင့္ ၀င္းလက္ စိုေျပာင္ အေရာင္ေတြ လဲ့လဲ့ႏွင့္ ေမာ္တဲ့၍ ၾကည့္ကာ-
"ဘိုးဘိုး ေမးေတာ္မူခ်င္ရာေမးပါ၊ ခင္ႀကီး မငိုပါဘူးဘုရား"

"အင္း ... ခင္ႀကီး ... ခင္ႀကီး၊ ကိုယ့္မီး ကိုယ့္ေမႊးၾကတာပဲဟယ္၊ ကဲ ... ကဲ ဘိုးဘိုး ေမးတာေတြ မွန္ရာကို ေျပာစမ္း ေရႊနန္းရွင္ဘုရားက ခင္ႀကီးကို သိမ္းပိုက္ေတာ္မူထားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"
"သမီးေတာ္ ထိပ္စုျမတ္စုဖုရားႀကီးကို မီးရွဴးေတာ္ျမင္ၿပီးစကပါဘုရား"
"ေမာင္တုတ္နဲ႔ ေမာင္ေဖငယ္တုိ႔က ခင္ႀကီးကို လက္ေဆာင္ပို႔ၾက၊ ေအာင္သြယ္ၾကတယ္ဆိုတာ ေကာ အမွန္ ပဲလား"
"ရေနာင္ ကိုကိုႀကီး တို႔ကစၿပီး လက္္ေဆာင္ေတာ္ဆက္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး တိုင္တားဘုိးဘုိးဘုရား၊ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္က ခင္ခင္ႀကီးကို ျမတ္ႏိုးေတာ္မူလွတယ္၊ ေရွ႕ေတာ္ေခၚ၍ ဆက္ၾက ရမယ္ဆိုလို႔ သူတို႔က ခင္ႀကီးကို လာေခၚၾကျခင္း အမွန္ပါ"

"ဘယ္လိုနည္းႏွင့္ ျဖစ္ေစေပါ့ေလ၊ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားကို ပရိယာယ္ႏွင့္ ျဖားေယာင္းလွည့္စားၿပီး ထီးနန္း စည္းစိမ္ကို လုပ္ႀကံၾကရန္ စီမံစိုင္းျပင္းေနတယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားအတုိင္း သက္ေသခံ အေထာက္ အထားက တရား၀င္ေနၿပီ၊ ဒီကို ေမးလာရတဲ့ကိစၥကေတာ့ ကြပ္မ်က္ျခင္းမျပဳမီ ဘိုးဘိုးကိုယ္တိုင္ ခင္ခင္ႀကီး ကို ေမးစရာကိစၥတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာတဲ့အတြက္ပဲ"
"ခင္ႀကီးကိုသတ္ဖို႔ အမိန္႔ေတာ္မွတ္ၿပီတဲ့လား ဘုိးဘိုးဘုရား"
"ေအး ဟုတ္သကဲြ႕၊ မင္းတို႔ကလည္း အတင့္ရဲလြန္းၾကသကိုးကြယ္"
"ခင္ႀကီးတုိ႔မွာ တံုးေအာက္ကဖားကဲ့သို႔ ေစစားရာခံရတဲ့ ေက်းကၽြန္မ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ နီးရာဓားကို ေၾကာက္ရသူျဖစ္တဲ့အတြက္ အဆံုးတစ္ရက္မွာ ေျမနိမ့္ရာ လွံစိုက္ျခင္း ခံရၿမဲ ဓမၼတာ ပါဘုရား"
"ဒါေတြကို ေျပာမေနပါႏွင့္ေတာ့ ေျမးရယ္၊ ကဲ ... ဘိုးဘိုး ေမးစမ္းမယ္၊ အခ်ဳပ္ေထာင္ေစာင့္ အေစာင္႔ အေရွာက္မ်ား ထံက အစီရင္ခံခ်က္အရ ခင္ႀကီးမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မရွိဟန္ လကၡဏာမ်ား ေတြ႕ျမင္ၾက ရတယ္ ဆိုသည္မွာ ဟုတ္ကဲ့လား"

ခင္ခင္ႀကီးမွာ မိမိမွတစ္ပါး ဘယ္သူ႔ကိုမွ် ဖြင့္ဟေျပာၾကားျခင္း မျပဳရေသးေသာ အေရးကိစၥကို ေထာင္ အေစာင့္ အေရွာက္မ်ား မည္သည့္နည္းႏွင့္ သိရွိႏိုင္ၾကသလဲဟု စိတ္ထဲ၀ယ္ အံ့ၾသျခင္း ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ရာတြင္ မိမိအေျခအေနမွာ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ဆင္းရဲလ်က္ အစားပ်က္ အအိပ္ပ်က္ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ေန႕ရက္မ်ား ေၾကာင့္ အသားအေရ ပိန္ခ်ဳံးႏုံးခ်ည့္လာေသာအခါမွ ပိုမို သိသာထင္ရွား သည့္ အမွတ္ လကၡဏာမ်ား ေပၚ၍လာသည္ကို သတိျပဳလိုက္မိေလသည္။

    "မွန္ပါတယ္ ဘိုးဘိုးဘုရား၊ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား ေသြးသားေတာ္တစ္ပါး ထြန္းကားရပါ ေတာ့မယ္"
    "အဲဒီအတြက္ ခင္ႀကီးရဲ႕အသက္ကို ေခတၱ ကဲ့၀ွက္လို႕ ထားရေတာ့မယ္"
    ခင္ခင္ႀကီးမွာ ရုတ္တရက္ အားရ၀မ္းသာျဖစ္လာၿပီး-
    "ေက်းဇူးေတာ္ႀကီးလွပါေပရဲ႕ တိုင္းတားဘိုးဘိုးဘုရား၊ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားက သနားၾကင္နာ ေေတမူလာတဲ့အတြက္ အသက္ကို ခ်မ္းသာေပးမယ္တဲ့လားဘုရား"
    "ဒီလိုမဟုတ္ဘူးဟဲ့၊ ေရႊနန္းစဥ္အဆက္ရဲ႕ ထုံးစံမွာ ဧကရာဇ္ဘုရင္မင္းျမတ္တို႕၏ ေသြးေတာ္ သားေတာ္ ျဖစ္တဲ့ သေႏၶသားေတာ္မ်ားကို စီရင္သတ္ျဖတ္မိလွ်င္ ထိုဘုရင္တို႕၏ မင္းဆက္ျပတ္တတ္သျဖင့္ မသတ္ စေကာင္း ဘူးတဲ့၊ ခင္ႀကီးကို သတ္မဲ့ဆဲဆဲ က ဘိုးဘိုးဆြဲဖယ္ထား ရျခင္းမွာလည္း သည္ ထုံးတမ္း စဥ္လာ ကိစၥေၾကာင့္ပဲ"

    "ေၾသာ္....သေႏၶေတာ္သားကို ဖြားသန္႕စင္ၿပီးလွ်င္ ခင္ႀကီးကို စီရင္မယ္ဆိုပါေတာ့ဘုရား"
    "အင္း...အင္း အျပစ္ထင္ရွားလို႕ စီရင္ကြပ္မ်က္ေစရန္ အမိန္႕ေတာ္မွတ္ထားၿပီးသားပဲ"
    "ေကာင္းၾကပါေပရဲ႕ဘုရား၊ ဒီအမိန္႕ျမတ္ကို ေရႊနန္းရွင္ဘုရား ကိုယ္တိုင္ေတာ္ ေပးမွတ္ေတာ္ မူတယ္ဆိုလွ်င္ ခင္ႀကီးကို ခ်စ္လွပါတယ္၊ ၾကင္နာလွပါတယ္၊ မိဖုရားအရာေပးၿပီး ေျမာက္ေရႊေရး ေဆာင္ ေပၚမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ထားလို႕ စံစားပါမယ္ေစမယ္ဆိုတဲ့ မုသားမ်ိဳးေတြသုံးၿပီး မိခင္ႀကီးကို အညြန္႕တုံး ေအာင္ ျပဳပါပဲလား ဘိုးဘိုးဘုရား"
    "အို...ဒီလိုလည္း ေရႊနန္းရွင္ဘုရားကို ရမ္းရမ္းကားကား မစြပ္စြဲေလနဲ႕ဟဲ့.... ခင္ႀကီးတို႕ရဲ႕၊ အမႈကိစၥ ေတြ ကလည္း ျငင္းကြယ္လို႕မရေအာင္ သက္ေသသကၠာယ ခိုင္လုံေနလို႕ ရာဇာ၀တ္ ေႀကာင္း ဓမၼသတ္ အတိုင္း ျဖစ္ႀကရတယ္လုိ႕ သေဘာထားရမယ္"

"ဓမၼသတ္ေတြ ရာဇသတ္ေတြနဲ႕ ဥပေဒဘယ္လိုျပဳျပဳ ခင္ႀကီးေတာ့ ခ်စ္တာတစ္ခုတည္း နားလည္ခဲ့ ပါတယ္၊ ရွင္ဘုရင္ကိုခ်စ္ႀကိဳက္မိတဲ့ မိန္းမေတြသာ ရာဇ၀တ္မႈေရာက္ရမယ္ဆိုလွ်င္ မင္းတုန္းဘုရားရဲ႕ မိဖုရားေတြ အကုန္ေသႀကမွာေပါ့ဘုရား၊ ခင္ႀကီးကို သက္သက္မဲ့ မတရား ႏွိပ္စက္ႀကတာပါ မေသမီ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားကိုသာ တစ္ႀကိမ္ေလာက္ဖူးစမ္း ရေစလား ဘိုးဘိုးဘုရား၊ ခင္ႀကီးအားရပါးရ ေလွ်ာက္တင္ ခ်င္ လြန္းလို႕ပါ၊ ယခုအခါ ေရႊနန္းရွင္ဘုရား က်န္းမာေတာ္မူျပီ ေပါ့ေနာ္"

    "ေရႊနန္းရွင္ဘုရားမွာ ေကာင္းစြာ က်န္းမာေတာ္မူလာေပမဲ့ မင္းေရးမင္းခြင့္ ကိစၥမွန္သမွ် ဘာမွျပန္လည္ စစ္ေဆးေတာ္ မမူေသးဘဲ စိတ္ေအးသက္သာ အတြင္းေတာ္မွာသာ စံေနေတာ္မူဆဲ ျဖစ္တယ္"
    "ဒါျဖင့္ခင္ႀကီးကို ရာဇ၀တ္အျပစ္ဒဏ္ ခံေစဆိုတဲ့အမိန္႕ဟာ ေရႊနန္းရွင္ဘုရားႏႈတ္ေတာ္ က အမိန္႔ ခ်ေတာ္ မူတာ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္ ဘိုးဘိုးဘုရား"
    "ႏႈတ္ေတာ္ တိုက္ရိုက္ အမိန္႔မခ်ေပတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္၏ လႊတ္ေတာ္ရုံးေတာ္မ်ားမွ စီရင္ခ်မွတ္သမွ် အမိန္႕ မ်ားဟာ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ အမိိန္႕ေတာ္ခ်ည္းေပါ့ ခင္ႀကီးရဲ႕"
    "သိပါေပါ့ဘုရား.......သိပါေပါ့၊ ခင္ႀကီးတို႕မွာ ေျခဖ၀ါးေအာက္က နင္းျပားမ်ားျဖစ္ႀကတဲ့အ တိုင္း အသိုင္း အ၀ိုင္း ေတြနဲ႕ ေလးဘက္ ေလးတန္မွာ မေျပးသာ မလြတ္ေအာင္ အမိခံရတာပါပဲ"
    "ကဲ.......ကဲ ကံအေႀကင္းတရားလို႕ ေအာက္ေမံေတာ့ေျမးရယ္၊ ဘိုးဘိုးတို႕ ကယ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ ဘူး"

    "မကယ္ႏိုင္လွ်င္ ရိွပါေစေတာ့ဘုရား၊ ခင္ႀကီးသိလိုတဲ့ အေႀကာင္းကေလးမ်ားေတာ့ သနားသျဖင့္ ေျပာေတာ္ မူပါဦးဘုရား၊ ဒီေန႕အထိ မိဘႏွစ္ပါးအေႀကာင္းကိုလည္း မသိရတဲ့အတြက္ သူ႕ခမ်ာမ်ား ဘယ္လို ျဖစ္လ်က္ကုန္ရွာႀကပါသလဲ ဘိုးဘိုးရယ္"
    "မင့္မိဘမ်ားလား.......မသိခ်င္ပါႏွင့္ေတာ့ကြယ္၊ အတၱသမံေပမံနတၱိ ဆိုတဲ့စကားအတိုင္း ယခုငါ့ေျမးမွာ ကိုယ့္ရာဇ၀တ္အျပစ္ဒဏ္အတြက္ပင္ မ်က္ရည္မ်က္ခြက္ျဖစ္ေအာင္ ဒုကၡေရာက္ေန တဲ့အေပၚမွာ ကိုယ္မခ်ိ အမိေသာ္လည္း သားေတာ္ခဲတဲ့၊ သူတို႕ဒုကၡနဲ႕သူတို႕ ရိွပါေစ"

    "ေသလို႕မ်ားကုန္ႀကျပီလားဘုရား"
    "အင္း.........သူတို႕လည္း ရာဇ၀တ္အျပစ္မကင္းသူေတြထဲမွာ စာရင္းပါသကိုး"
    "ရေနာင္ကိုကိုႀကီးနဲ႕ အစ္ကိုႀကီး ေမာင္ေမာင္ငယ္တို႕ေကာ ရိွႀကပါေသးရဲ႕လားဘိုးဘိုး ဘုရားရဲ႕"
    "မသိခ်င္ပါနဲ႕ေတာ့လို႕ ေျပာေနျပီမဟုတ္လားေျမးရယ္၊ ကိုဒုကၡနဲ႕ကိုယ္ ခံစားေနရာက သူတစ္ပါးကိစၥကို လက္လွ်ိဳျပီး ၀င္မပူခ်င္ပါႏွင့္ေတာ့"
    "ရာဇ၀တ္မႈ အျပစ္ခ်ျပီးသူမ်ား မဟုတ္ေစကာမူ လူ႕ဘ၀ေရာက္လာႀကတဲ့လူေတြဟာ တစ္ေန႕က် ေသရမွာ ခ်ည္းပဲလို႕ တြက္ထားေပေတာ့၊ ခုမေသေသးလည္း တျဖည္းျဖည္းေသရမွာပဲ ငါ့ေျမး ကိုယ္တိုင္ လည္း အမႈအျပစ္မရိွသည္ထားဦး တစ္ေန႕ေသရမွပဲ၊ ဘိုးဘိုးတို႕လည္း ဒီေသေဘးႀကီးကိုေတာ့ ေျပးလို႕ မလြတ္ဘူး ကြဲ႕၊ ကဲ.........ကဲ ဘိုးဘိုးသြားေတာ့မယ္၊ ငါ့ေျမးကေတာ့ ဒီလိုပဲ ေဟာဒီကဘိုးဘိုးရဲ႕ ျမင္းေဇာင္း ထဲမွာ ၀ွက္ထားရဦးမွာပဲ၊ ကယ္လည္းမကယ္ႏိုင္ ဘူးကြဲ႕"

    ဟုေျပာဆိုကာ ခင္ခင္ႀကီးထံမွ ေနာက္ထပ္ေျပာမည့္စကားကိုပင္ မေစာင့္ေတာ့ဘဲ တိုင္တားမင္းႀကီးက ေက်ာေပးလ်က္ ထြက္သြားေသာေႀကာင့္ ခင္ခင္ႀကီးမွာ ေႀသာ္.........ငါေတာ့ ရုတ္တရက္မေသရေသးဘူး၊ ဒီၾကးထဲမွာ ကံေကာင္း ေထာက္မလာလွ်င္လည္း ကယ္ဆယ္မည့္သူ မ်ားေတြ႕စရာရိွေသးရဲ႕ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလင္းေရာင္ကေလးမွာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လက္ခနဲ ၀င္းခနဲျဖစ္လာေလသည္။ ေသသည္ ရွင္သည္ မသိရေတာ့ျပီးျဖစ္ေသာ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ အစ္ကိုႀကီး မ်ားအတြက္လည္း တစ္သက္သက္ စိတ္ေမာ ေနရင္း အသက္ျပင္းေနေသးေသာ မိမိဘ၀ကိုသာ ရြံရွာ စက္ဆုပ္ ေနရွာေတာ့သည္။

    ခန္းပတ္မင္းႀကီး မွာလည္း သားေခၽြးမတို႕ကို အေႀကာင္းျပဳကာ တစ္ႏြယ္ငင္တစ္စင္ပါ မ်က္ေတာ္မူျခင္း ခံရသျဖင့္ ၀န္ႀကီးရာထူးမွ ခ်ထားျခင္းခံရေသာအခါ မိမိအသက္ေဘးကိုပင္ ငဲ့ညႇာရ ေသာအားျဖင့္ သားျဖစ္သူ ဒိုင္းအတြင္း၀န္ ပုဂံျမိဳ႕စားရာဇ၀တ္သင့္သည္ကို ကူညီေစာင့္မျခင္းမျပဳ၀ံ့ ရွာဘဲ ဘုရားခန္း ထဲတြင္ ပုတီးနာနာစိပ္၍ စိတ္မေကာင္းသမွ်ကို ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ျပဳေနျပဳေနရရွာ သကဲ့သို႕ ေရနံေခ်ာင္း မင္းႀကီးမွာလည္း သားႀကီးရေနာင္ျမိဳ႕စားအတြက္ တစ္စုံတစ္ရာစြတ္ဖက္ ေျပာဆို၀ံ့ျခင္းမရိွ၊ မိမိရာထူး စည္းစိမ္ ပါ အႏုတ္အသိမ္းခံရရုံမွ်ႏွင့္ မျပီးဘဲအသက္စည္းစိမ္ပါ ဆုံးရႈံးမခံရ ေလေအာင္ပင္အင္မတန္ ႀကံစည္ ရဦးမည္ကဲ့သို႕ ျဖစ္ေနေလ၏။

    ဒိုင္းအတြင္း၀န္မင္းႏွင့္ ဒိုင္း၀န္ကေတာ္ႀကီးတို႕မွာလည္း သမီးကေလး မည္သို႕ျဖစ္သည္ဟု မသိႏိုင္ ႀကရုံမက မိမိတို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံခ်င္းပင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မေတြ႕မျမင္ရ၊ ေသေလျပီလား ရွင္ေနသည္လားဟု ေမးျမန္း စုံစမ္းလိုပါေသာ္လည္း ရာဇ၀တ္အျပစ္ေတာ္ႀကီးကို ေႀကာက္ရြံ႕ကာ မည္သူမွ အနားကိုမလာ၀ံ့ႀက၊ ေထာင္အာဏာသားမ်ားကို စြန္႕စားေမးျမန္းမိေသာ အခါတိုင္းမွာ လည္း မ်က္ႏွာထား ဆိုးႀကီးေတြႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိမ္း၀ါး မာန္မဲခံရရင္းျဖင့္သာ လူရြာမွ တစ္ခန္းရပ္၍ ဇာတ္သိမ္းသြား ႀကရရွာေတာ့သတည္း။

အခန္း (၃၇) ဆက္ရန္

.