ေဇာ္သက္ေထြး ၏ အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ ကတၱီပါဖိနပ္မစီးရ

အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ ကတၱီပါဖိနပ္မစီးရ
ေဇာ္သက္ေထြး
ကာလအတြင္း အခ်ဳပ္ေဆာင္ (၁) ႏွင့္ (၂) တြင္ ေခတၱထားသည္။ အခ်ဳပ္ေဆာင္မ်ားမွာ ကိုလိုနီေခတ္ လက္ရာ ႏွစ္ထပ္ေဆာင္ မ်ားျဖစ္ၿပီး ထုထည္ႀကီးမားသည္။ အခ်ဳပ္ေဆာင္တစ္ေဆာင္လွ်င္ အက်ဥ္းသား ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္ ဆန္႔သည္။
သူတို႔ အားလံုး စစ္ေဆးဆဲကာလျဖစ္၍ အက်ဥ္းသားဟု သတ္မွတ္၍မရ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အက်ဥ္းသား ဝတ္စံုျဖစ္ သည့္ ထိုစဥ္က အျဖဴေရာင္အက်ႌ၊ ပုဆိုးမ်ားကို မဝတ္ရေပ။ သာမန္လူမ်ားအတုိင္း အင္းစိန္ ေထာင္ထဲ တြင္ ေနထုိင္ခြင့္ရွိသည္။ အလုပ္လည္း မလုပ္ရသလို ရမၼာန္ႀကီးတစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္ တရား႐ံုး သို႔ရသည့္အတြက္ အျပင္ေလာကႏွင့္ အဆက္မျပတ္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
အခ်ဳပ္ေဆာင္တစ္ခုျဖစ္သည့္ (၁) ေဆာင္တြင္ ရာဇဝတ္ပုဒ္မ အက်ဥ္းသားမ်ား (Criminal) ႏွင့္ အတူ ႏုိင္ငံေရးပုဒ္မဟု အားလံုးနားလည္ထားသည့္ ပုဒ္မ ၅(ည) အက်ဥ္းသား ၁၀၀ ခန္႔ ေနထုိင္သည္။ ပုဒ္မ ၅(ည) အက်ဥ္းသားမ်ားထဲတြင္ မထင္မရွားႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနတတ္သူ တစ္ေယာက္ ရွိပါ သည္။ သူ႔နာမည္က ျမင့္ေအာင္။ အသက္ ၃၀ ခန္႔၊ အသားမျဖဴမညဳိ စကားလည္း သိပ္မေျပာ။ သူက ပုဇြန္ ေတာင္ NLD အဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ၿပီး ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ မဟာသႀကၤန္တြင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သံခ်ပ္ထိုး ၍ ဖမ္းဆီးခံ ရျခင္းျဖစ္သည္။

သူ႔သတင္းက ႏုိင္ငံပုိင္သတင္းစာထဲတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့၍ ဟိုးေလးတေၾကာ္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဘာတဲ့၊ ဘတ္စ္ ကား မွတ္တုိင္တြင္ မသကၤာဖြယ္လူတစ္ေယာက္ကို ရွာေဖြစစ္ေဆးရာ သႀကၤန္သံခ်ပ္စာရြက္မ်ား၊ NLD အဖြဲ႕ဝင္ကဒ္ႏွင့္ ထဘီတစ္ထည္ စစ္ေဆးေတြ႕ရိွခဲ့သည္ဟု ဆိုကာ သတင္းစာထဲ ထည့္လုိက္ျခင္းျဖစ္ သည္။
သူ ကေတာ့ သူ႔အမႈအေၾကာင္း ဘာမွမေျပာ။ ထဘီက သူ႔မိခင္ႀကီးအတြက္ အပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္ မွ ေရြးယူလာ ျခင္းျဖစ္ သည္။ ဒီထဘီတစ္ထည္ ကို မည္သုိ႔စစ္ေဆးၿပီး အမႈတည္ေဆာက္မလဲဆိုသည္ကို အားလံုး က စိတ္ဝင္စားေနၾကသည္။ ကိုျမင့္ေအာင္ကေတာ့ အခ်ဳပ္ေဆာင္တြင္ ဒိုက္ထိုးလုိက္၊ အိပ္ထမတင္လုပ္ လုိက္ႏွင့္ က်န္းမာေရး လုိက္စားလ်က္ရွိသည္။

သူ႔ကို စစ္ေၾကာေရးလုပ္ၿပီး ပုဇြန္ေတာင္တရား႐ံုးတြင္ တရာစြဲဆိုထားသည္။ သို႔ေသာ္ ေထာက္လွမ္း ေရးက ပုဒ္မ နည္းသည္ ဆိုကာ မေက်နပ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲတြင္ စစ္ေၾကာေရး ထပ္ဝင္ ေနသည္။ သူ႔ကို စြပ္စြဲ သည့္ ပုဒ္မေတြထဲတြင္ သူ႔မမိခင္၏ထဘီတစ္ထည္ေၾကာင့္ ေဖာက္ထြင္းခိုးယူမႈ (Bulgary Act) ပါဝင္ေနသည္။ ထူးဆန္း သလို ရယ္စရာလည္းေကာင္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုျမင့္ေအာင္ က တစ္ဖက္သတ္စြပ္စြဲခံရသည့္ ပုဒ္မမ်ား အေၾကာင္း သိပ္မေျပာပါ။ ေလာကဓံကို ႀကိတ္မွိတ္ခံသည္။ ေထာင္ထဲတြင္ အားကစားကိုေတာ့ ဂ႐ုတစုိက္ လုပ္သည္။ အမႈလက္က်န္ေတြ အတြက္ေတာ့ ေထာင္ တြင္းစစ္ေၾကာေရးကို ရင္ဆုိင္ေနရဆဲျဖစ္ သည္။

သတင္းတပ္ဖြဲ႕မွ တာဝန္ရွိသူတစ္ေယာက္က သူ ႐ံုးထြက္မရွိသည့္ေန႔မ်ားတြင္ လာစစ္သည္။ သူ၏ႏုိင္ငံ ေရး ခံယူခ်က္ႏွင့္ သေဘာထားအျမင္ကို ေတာင္းခံသည္။ ကိုျမင့္ေအာင္က သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ပတ္ သက္၍ နည္းနည္းမွ မေလ်ာ့။ သူ႔အမႈေတြက လႊတ္ေပး၍ရသည့္ အေနအထားမွာရွိေၾကာင္း အရိပ္ အႁမြက္ေျပာ၍ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္ ကို ေခ်မြရန္ ႀကံစည္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္။
ကိုျမင့္ေအာင္ကလည္း သူ႔ကုိယ္သူ "က်လူ"အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။ အေမ့ထဘီတစ္ထည္ ေၾကာင့္ သူခိုးဟု စြပ္စြဲၿပီး ေထာင္ခ်ရင္လည္း ခ်ပါေစေတာ့။

-၂-

ထိုတစ္ညေန သည္ အင္းစိန္ေထာင္အတြက္ ထူးထူးျခားျခားျဖစ္ေနသည္။ ညေန ၇ နာရီေက်ာ္ၿပီျဖစ္ ေသာ္လည္း လူစစ္ေဆး တန္းစီေနသည့္ အက်ဥ္းသားမ်ားကို တန္းျဖဳတ္ခြင့္မေပး။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ညဂ်ဴတီဝင္လာသည့္ ဝန္ထမ္းမ်ား က "ေထာင္ပိတ္လူေပါင္း" ကုိက္ၿပီဆိုလွ်င္ "ေထာင္ပိတ္သံေခ်ာင္း" ေခါက္ကာ ေန႔ဝန္ထမ္းမ်ားထံမွ တာဝန္ကိုလႊဲေျပာင္းယူရစၿမဲျဖစ္သည္။ ယခု ၇ နာရီေက်ာ္ ၈ နာရီနီးပါး ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း တန္းမျဖဳတ္။ သံေခ်ာင္း မေခါက္။
လူေတြ က ထုိင္ရလြန္း၍ ေညာင္းညာကုန္ၾကၿပီ။ ဝန္ထမ္းေတြက လူေပါင္းလာေရလုိက္၊ ျပန္သြားလုိက္ ႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္ေန သည္။

ေထာင္မွာ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ အက်ဥ္းသားေတြကေတာ့ ထင္ရာျမင္ရာေတြကို တစ္ေယာက္ တစ္မ်ဳိး ေျပာဆိုေနၾကသည္။
ည ၉ နာရီတြင္ မိန္းေဂ်းလ္ (Main Jail) တာဝန္ခံေထာင္မွဴးကုိယ္တုိင္ လူလာေရတြက္သည္။ ၿပီးေတာ့ တန္းျဖဳတ္ေပး လုိက္ သည္။ လူေတြက ဝမ္းသာအားရျဖင့္ အိပ္ရာေတြ ခင္းေနၾကသည္။ ထိုအခိုက္ ေထာင္မွဴးႀကီးေရာက္ လာၿပီး လူေပါင္းမကုိက္၍ အားလံုးကို ျပန္ထုိင္ခုိင္း သည္။ ေထာင္ပုိင္ေလး ဦးေဇာ္ အုန္း ကုိယ္တုိင္ လာစစ္ေဆးသည္။ သို႔ေသာ္ လူေပါင္းက မကုိက္ညီျပန္။
ဤသို႔ျဖင့္ လူေရတြက္စစ္ေဆးသည့္ အရာရွိအဆင့္က ႀကီးသထက္ ႀကီးလာသည္။ အက်ဥ္းသားေတြ မွာလည္း တန္းျဖဳတ္လုိက္၊ ျပန္ထုိင္ခုိင္းလုိက္ႏွင့္ ည ၂ နာရီေက်ာ္လာၿပီ။ သို႔ေသာ္ လူတစ္ေယာက္ က ေတာ့ ေပ်ာက္ဆံုးေန ဆဲျဖစ္သည္။

ေထာင္ ေလးဖက္ေလးတန္မွ မီးေမာင္းႀကီးမ်ားကို ဖြင့္လုိက္ၾကသည္။ တစ္ေထာင္လံုး ထိန္ထိန္လင္း သြားသည္။ အျပင္ဘက္ မွ အင္အားျဖည့္ဝန္ထမ္းေတြ ဝင္လာၾကသည္။ လူရွာရန္ စစ္ေခြးေတြလည္း ေခၚလာၾကသည္။ အေဆာင္တုိင္း တြင္ ေခြးေဟာင္သံမ်ား ဆူညံသြားသည္။
အက်ဥ္းဦးစီး ဝန္ထမ္းမ်ားက သစ္ပင္ေတြေပၚ ရွာေဖြၾကသလို ေခ်ာင္ႀကဳိေခ်ာင္ၾကားေတြကိုလည္း ပုိက္ စိပ္တုိက္ ရွာေဖြၾကသည္။ ဘာမွမေတြ႕။ မည္သည့္ သဲလြန္စမွ မရ။ ဝန္ထမ္းေတြ အလုပ္ႀကီးဝန္းထဲ ရွာၾကျပန္သည္။ ဘာမွမရွိ။ စူးရွလင္းထိန္သည့္ မီးေမာင္းႀကီးမ်ားကေတာ့ ေထာင္အုတ္တံတုိင္းေပၚ တြင္ ေရြ႕လ်ား ကစားေနၾကသည္။

လင္းအားႀကီးအခ်ိန္တြင္ ေထာင္ပုိင္ႀကီးႏွင့္ အခ်ဳပ္႐ံုးဝန္ထမ္းမ်ား ေရာက္လာၾကျပန္သည္။ အက်ဥ္း သားတစ္ဦးခ်င္းစီ ကို ေထာင္နံပါတ္ေတြႏွင့္ အမည္တြဲၿပီးေခၚကာ စစ္ေဆးၾကသည္။ အေျခအေနက ဆိုး သထက္ ဆိုး လာသည္။ သန္းေခါင္ထက္ ညဥ့္မနက္ေတာ့။ ညေန ၅ နာရီမွ တန္းစီခဲ့ရေသာ အက်ဥ္း သား အားလံုုး သည္ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ (၇) နာရီအထိ တန္းျဖဳတ္ခြင့္မေပး။ အေျဖကေတာ့ တစ္စ တစ္စ ပီျပင္ လာသည္။ သတင္းေတြ က ေလႏွင့္အတူ အားလံုးထဲ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။
အင္းစိန္ေထာင္ထဲ မွ လူတစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားသည့္သတင္းမွာ ေသခ်ာသြားၿပီ။
ထိုအက်ဥ္းသား မွာ သာမန္ရာဇဝတ္အက်ဥ္းသားမဟုတ္၊ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ ျပစ္တင္ စြပ္စြဲျခင္းခံထား ရေသာ ၅(ည) အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္။
အတိအက် ဆိုရလွ်င္ အခ်ဳပ္ေဆာင္ (၁) တြင္ ေနထုိင္သည့္ ပုဇြန္ေတာင္သား  ကိုျမင့္ေအာင္။

အေရွ႕ေတာင္အာရွ တြင္ အႀကီးဆံုးႏွင့္ အလံုၿခဳံဆံုးေထာင္ဟု တင္စားကေသာ အင္းစိန္ဗဟိုစံျပ အက်ဥ္းေထာင္ မွ အက်ဥ္းသားတစ္ဦး ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ၿပီ။
သူ ဘယ္လိုလြတ္ေျမာက္သြားတာလဲ။
ကိုျမင့္ေအာင္ ဘယ္လို လြတ္ေျမာက္သြားတာလဲ။
အက်ဥ္းေထာင္တစ္ေထာင္လံုးမွ တာဝန္ရွိပုဂၢဳိလ္မ်ား အားလံုးေရာ၊ အက်ဥ္းသားအားလံုးပါ ကိုျမင့္ေအာင္ ေထာင္ မွ မည္သို႔မည္ပံု လြတ္ေျမာက္သြားသလဲ သိခ်င္ေနၾကသည္။

-၃-

ကိုျမင့္ေအာင္ လြတ္ေျမာက္သြားပံုက ေတာ္ေတာ္ ထူးဆန္းေနပါသည္။
သတင္းတပ္ဖြဲ႕ က ပုဇြန္ေတာင္ NLD မွ ကိုျမင့္ေအာင္ကို ႏုိင္ငံေတာ္အား အၾကည္ညဳိပ်က္ေစမႈႏွင့္ တရားစြဲ႐ံုႏွင့္ အားမရဘဲ တပ္တိုးပုဒ္မေတြႏွင့္ ႐ံုးတင္တရားစြဲႏုိင္ေအာင္ ေထာင္တြင္းစစ္ေၾကာေရးထပ္ လုပ္ေနသည္။ ကုိျမင့္ေအာင္ လြတ္ေျမာက္သြားသည့္ေန႔က စစ္ေၾကာေရးတာဝန္ယူထားသည့္ ပုဂၢဳိလ္ သည္ ေထာင္သို႔ေနာက္ က်ၿပီး ေရာက္လာသည္။ လာေတာ့လည္း အေလာတႀကီး ျဖစ္ေနသည္။
ကိုျမင့္ေအာင္ ကို အခ်ဳပ္ေဆာင္မွ ေခၚခုိင္းၿပီး ေထာင္က် ႐ံုးဘက္ရွိ သီးျခားအခန္းတြင္ စစ္ေဆးသည္။ စစ္ေဆးေတာ့ လည္း ဒီေမးခြန္း၊ ဒီျဖစ္စဥ္၊ ဒီအေျဖေတြပဲျဖစ္ကာ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းေနသည္။
ဒီဇာတ္လမ္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို စစ္ေဆးသည့္ ပုဂၢဳိလ္ေရာ၊ စစ္ေဆးခံရသည့္ ကိုျမင့္ေအာင္ေရာ သိေန ၾက သည္။

ထိုအခုိက္ စစ္ေၾကာေရးလုပ္ေနသည့္ ပုဂၢဳိလ္ ဗုိက္နာလာသည္။ ဒီေတာ့ ကိုျမင့္ေအာင္ ကို "ကုိယ္တုိင္ ေရး ေျဖာင့္ခ်က္" အေရး ခုိင္းၿပီး အိမ္သာ သြားတက္သည္။
ကိုျမင့္ေအာင္ ကိုယ္တုိင္ ေရးေျဖာင့္ခ်က္ စေရးသည္။ ေရးရင္း ေရးရင္း သူ႔ဘဝသူ စိတ္နာလာသည္။ စာေရးတာ ကို ရပ္ လုိက္ၿပီး စစ္ေၾကာေရးစားပြဲ ကို အမွတ္မထင္ ေငးစုိက္ၾကည့္လုိက္သည္။
စားပြဲေပၚ တြင္ စစ္ေၾကာသူ ၏ ဦးထုပ္ႏွင့္ ဖုိင္၊ လက္ပတ္နာရီကိုပါ ခၽြတ္ၿပီး တင္ထားတာ ေတြ႕ရသည္။ နံရံတြင္ အိတ္ကို ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။
ကုိျမင့္ေအာင္ သူ႔ကုိယ္သူ ျပန္ငံု႔ၾကည့္လုိက္သည္။
စပို႔ရွပ္အက်ႌ၊ ပေလကပ္ႏွင့္၊ ကတၱီပါ ဖိနပ္ႏွင့္ သာမန္လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဘာမွမျခားနား၊ အိမ္သာသြား တက္ေနေသာ ပုဂၢဳိလ္ႏွင့္ အားလံုး အတူတူ။

သူ႔ဦးေခါင္း တြင္ အလင္းတစ္ခု ဖ်တ္ခနဲ လင္းထြက္သြားသည္။ ရရွိေနသည့္အခြင့္အေရးကို ကိုျမင့္ေအာင္ လက္လြတ္ မခံ။ သူ႔အတြက္ စကၠန္႔တုိင္း၊ မိနစ္တုိင္းက အေရးႀကီးေနသည္။
ကိုျမင့္ေအာင္ စားပြဲေပၚ မွ လက္ပတ္နာရီ ကို ခပ္တည္တည္ေကာက္တပ္လုိက္သည္။ ဦးထုပ္ကို ယူၿပီး ေဆာင္းလုိက္သည္။ တုိင္တြင္ခ်ိတ္ထားေသာ အိတ္ကို ပခံုးတြင္ ေကာက္လြယ္လုိက္သည္။ အိတ္ထဲ ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ ဧည့္ကဒ္ျပား ပါေတြ႕၍ ပိုၿပီး အဆင္ေျပသြားသည္။ ဧည့္ကဒ္ျပားကိုယူၿပီး လည္ပင္းတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲ လုိက္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အင္းစိန္ေထာင္ ဘူးတံခါးႀကီးသို႔ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ထြက္ခြာသြားသည္။

ေထာင္ဘူးတံခါးႀကီးထဲ တြင္လည္း ႐ံုးထြက္၊ ႐ံုးျပန္အခ်ဳပ္သား၊ အက်ဥ္းသားမ်ား၊ ဂ်ဴတီခ်ိန္းသည့္ ဝန္ထမ္းမ်ား၊ ဧည့္သည္ မ်ားေၾကာင့္ ႐ႈပ္ေထြးဆူညံလ်ကခရွိသည္။
ေထာင္အျပင္ဘက္ တြင္ အလုပ္လုပ္ၾကေသာ "အျပင္ဘုတ္" အက်ဥ္းသားမ်ားကို ေကၽြးရန္ ထမင္းကား ကလည္း အျပင္ထြက္ ရန္ ေစာင့္ေနသည္။ ကုိျမင့္ေအာင္ ဘူးတံခါးေရွ႕တြင္ ရပ္လုိက္သည္။ တံခါးေသာ့ အဖြင့္အပိတ္ လုပ္ေသာ ဒုတပ္ၾကပ္အား ေျခဟန္လက္ဟန္ႏွင့္ တံခါးကို ဖြင့္ခိုင္းလုိက္သည္။
ဒုတပ္ၾကပ္က သတင္းတပ္ဖြဲ႕မွ လူမွန္းသိသာေန၍ ပ်ာပ်ာသလဲ ဖြင့္ေပးသည္။ တံခါးထဲေရာက္ေတာ့ ကိုျမင့္ေအာင္ က ဧည့္ကဒ္ျပား ကို လည္ပင္းမွျဖဳတ္ၿပီး ျပန္ေပးလုိက္သည္။
"႐ံုးခ်ဳပ္ က အေရးတႀကီး လွမ္းေခၚေနလုိ႔"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ"
တံခါးေထာင္မွဴး က ဧည့္မွတ္တမ္းစာအုပ္ကို ႐ုိ႐ိုေသေသ လွမ္းေပးသည္။ စာအုပ္ထဲတြင္ ေဘာပင္တစ္ ေခ်ာင္း ညႇပ္ ထားသည္။

တံခါးတာဝန္က် ေထာင္မွဴးအေနႏွင့္ ေန႔စဥ္ ဝင္ထြက္ေနေသာ လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို မွတ္မိဖို႔ဆို တာ မျဖစ္ႏုိင္ ပါ။
"အထြက္ လက္မွတ္ေလး ထိုးေပးခဲ့ပါဦး ဆရာ"
ကိုျမင့္ေအာင္ က စာအုပ္ကိုဖြင့္ကာ ဧည့္မွတ္တမ္းတြင္ "ျမင့္ေအာင္" ဟု တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေရးထိုးေပး လိုက္ သည္။ အက်ဥ္းဦးစီးဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္က ဘူးတံခါးမလြယ္ေပါက္ကို ေသာ့ဖြင့္ေပးလုိက္သည္။ ကိုျမင့္ေအာင္ တံခါးေဘာင္ ကို ေက်ာ္ၿပီး ထြက္လုိက္သည္။
လတ္ဆတ္ၿပီး ေအးျမေနေသာ အျပင္ေလကို အားပါးတရ ႐ႈ႐ႈိက္လုိက္သည္။ သူ႔ေက်ာဘက္မွ တံခါး ေသာ့ပိတ္သံ ကို ၾကားလုိက္ရသည္။ ေနာက္ကို လံုးဝလွည့္မၾကည့္။ ေျခလွမ္းေတြကို ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းလုိက္ သည္။
အခ်ိန္က သိပ္မရွိ၊ ရန္ကုန္ကေန လြတ္ေျမာက္ရန္လိုသည္။ မိခင္ႏွင့္ ဇနီးကိုလည္း ေတြ႕ခ်င္သည္။ တိတိက်က်ေျပာ ရလွ်င္ ႏႈတ္ဆက္ခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္ကိုေတာ့ ျပန္မွျဖစ္မည္ဟု ရဲရင့္စြာ ဆံုး ျဖတ္ လုိက္သည္။

-၄-

အိမ္ေရာက္ေတာ့ မိခင္က သူ႔ကို ဖက္ငိုသည္။ "ျဖစ္ရေလ သားရယ္" ဆိုၿပီး မခ်ိတင္ကဲဆိုသည္။ ခြဲခြာ ရေတာ့မွာ ကို သိၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကို အထပ္ထပ္နမ္းသည္။ ဇနီးျဖစ္သူကေတာ့ မ်က္ရည္ဝဲလ်က္ အံကို တင္းတင္းႀကိတ္ ထားၿပီး စကားတစ္ခြန္းမွ မဟ။ သူ႔ကို အေကာင္းဆံုး ထမင္းႏွင့္ဟင္း ခူးခပ္ေကၽြးသည္။
ကိုျမင့္ေအာင္ က ၿမိန္ရွက္စြာ စားသည္။
ၿပီးေတာ့ ကေလးေတြကို ႏႈတ္ဆက္သည္။
ဘယ္အခ်ိန္ မွ ျပန္ေတြ႕ရမည္မသိ၍ ႏွစ္သိမ့္ရန္ စကားလံုးရွာမရ။
ထို႔ေနာက္ ဇနီးသည္ေပးလုိက္ေသာ ေငြကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ကုိင္ကာ ထြက္ခြာသြားေတာ့ သည္။

-၅-

ရန္ကုန္မွ ထုိင္း နယ္စပ္သို႔ ကိုျမင့္ေအာင္ ေရာက္ရွိသြားၿပီးသည့္ေနာက္ အင္းစိန္ဗဟိုစံျပအက်ဥ္းေထာင္ တြင္ ထူးျခား သည့္ အမိန္႔တစ္ခု ထြက္လာသည္။
"ေထာင္ထဲတြင္ ကတၱီပါ ဖိနပ္မစီးရ"
ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး ေထာင္ပိုင္ႀကီး ကလည္း အင္းစိန္ေထာင္ကို အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ အလံုၿခဳံဆံုးႏွင့္ အႀကီးမားဆံုးေထာင္ ဟု မေျပာေတာ့။
အခ်ဳပ္ေဆာင္ အက်ဥ္းသားမ်ား ကိုလည္း တျခားေနရာေခၚကာ စစ္ေၾကာေရးလုပ္ခြင့္မရွိေတာ့။
ကိုျမင့္ေအာင္၏ အေၾကာင္းကိုလည္း ၂၄ ႏွစ္ၾကာသည့္ တုိင္ မည္သူမွ မေျပာ၍ မၾကားရေတာ့ေပ။

ၿပီးပါၿပီ

Real Lives Real Stories Magazine  vol:11, 2012 

.