စုံေထာက္ေမာင္ျဖတ္စ
နံနက္ေစာေစာတြင္ ဦးတုတ္္ေပါႏွင့္ ေဒၚျမခင္တို႕လူစုမွာ မာဂရက္ႏွင့္ ေမာင္ျဖတ္စပါ ႏွစ္ေယာက္ စလုံးေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းျဖင့္ မေတြးထင္တတ္ေအာင္ ရိွေနၾကရာ ေမာင္ျဖတ္စတို႕ ညကငွား သြားေသာ ကားဒရိုင္ဘာ၏ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ ဂြတ္ေမာနင္း အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေၾကာင့္ ဘူးေပၚသ လိုေပၚသြားေလသည္။
ေဒၚျမခင္တို႕လူစုမွာ မယုံၾကည္ႏိုင္ျခင္း၊ အံ့ၾသျခင္း၊ ထိတ္လန္႕ျခင္း၊ စိတ္မသန္႕ျခင္းတို႕ျဖင့္ ေမာင္ ျဖတ္စတို႕ တည္းခိုေသာ "ေလာ့ဂ်င္းေဟာက္(စ္)"သို႕ လိုက္ခဲ့ၾကေလရာ၊ "မအိစက္ မညက္ေညာ ေသာ ဖ်င္ေမြ႕ရာေ ပၚ၀ယ္" ႏွစ္ေယာက္သား ေက်ာခိုင္း၍ေကြးေနၾကေသာ မခ်စ္တခ်စ္ ေမာင္ႏွံကို လက္ပူးလက္ၾကပ္ ဖမ္းမိၾကေလ သည္။
ဦးတုတ္ေပါႏွင့္ ေဒၚျမခင္တို႕၏ ေဒါသၾကီးပုံကို အထူးေဖာ္ျပစရာ မလိုေတာ့ျပီ။ သူတို႕မ်က္ႏွာကို မဟာမိတ္တို႕ စစ္အတြင္းကသုံးေသာ "ကတၱရာေစး ပလတ္စတာ"ရိုက္ရပါမည္ေလာဟု မာဂရက္ အားေဒါသပုန္ထ လိုက္ၾကသည္မွာ... "ေလာ့ဂ်င္းေဟာက္(စ္)ၾကီးတစ္ခုလုံးပင္ ပြင့္ထြက္သြားလု ခမန္းျဖစ္ေပ၏"
ကိုဘႏိုင္တစ္ေယာက္ကမူအား အျခားသူမ်ား ဆူပူေနၾကသည့္အထဲတြင္ ခတ္မဆိတ္ေနလ်က္ သူ႕တူအား ခ်ီးမႊမ္းျခင္း၊ ၀မ္းသာျခင္းတို႕ျဖင့္ လူအလစ္တြင္ ေမာင္ျဖတ္စ၏ေက်ာကိုသပ္လိုက္ကာ သူတို႕အားလုံး တိုက္ေပၚမွဆင္းသြားၾကသည္၌ ေမာင္ျဖတ္စပင္ေမ့ေနေသာ ညအိပ္တည္းခိုခကို ေပါက္ေဖာ္က မရဲတရဲ လာေရာက္ေတာင္းရာ ကိုဘႏိုင္သည္ က်သင့္ေသာေငြကို ေပးလိုက္ေလ၏။
အိမ္သို႕ေရာက္ၾကသည္တြင္ မာဂရက္မွာ ဤအခါမ်ိဳး၌ မိန္မတို႕၏ ထုံးစံအတိုင္း မ်က္ရည္ႏွင့္ အခန္းေအာင္းေနရလ်က္ "လိႈင္းၾကီးေလွေအာက္၊ ေတာင္ၾကီးဖ၀ါးေအာက္၊ မိန္းမၾကီးေတာ့...ပါ တကားဟု သေဘာမွန္ကို ေတြးေတာမိကာ ငိုခ်င္းျဖင့္္ ေဖ်ာ္ေျဖေနရေပ၏။
ေမာင္ျဖတ္စမူကား ဦးတုတ္ေပါႏွင့္ ေဒၚျမခင္တို႕က အိမ္မွေမာင္းထုတ္ခ်င္လွပါေသာ္လည္း သူ႕ဦးေလး ကိုဘႏိုင္ ၏ မ်က္ႏွာရိွန္ေၾကာင့္သာ မာဂရက္၏ပတ္၀န္းက်င္မွ မေ၀းကြာရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္အိမ္တည္းအတူ ေနရေသာ္လည္း ျဖစ္လ်က္ႏွင့္မျပီး၊ ခ်စ္လ်က္ႏွင့္ မနီးၾကဘဲ သစ္ရြက္ႏွင့္အသီးလို အညႇာခ်င္း မထိမိၾကေခ်။"
ေနာက္တစ္ေန႕ပင္လွ်င္ "အားဂ်င္း"ရိုက္လိုက္ေသာသံၾကိဳး၏ အရိွေၾကာင့္ မာဂရက္၏မိခင္ ေဒၚဇာက်ယ္ ကဆုန္စိုင္း ၍ ေရာက္လာေလသည္။
မာဂရက္သည္ မိခင္၏ရင္ခြင္ မ်က္ႏွာအပ္၍ ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္တဲ့ ကုန္စင္ကို သံေတာ္ဦး တင္ေလရာ ေဒၚဇာက်ယ္မွာ ပ်ဥ္းမနားျမိဳ႕က စစ္ဗိုလ္၊ ဗိုလ္ရဲလတ္ဘြဲ႕ခံ၊ မာဂရက္၏ရည္းစား ကြန္ျမဴနစ္ သရဲေအာင္စိန္ အား လယ္ပိုင္ရွင္း ပီပီေသာက္ျမင္ကပ္၍ သမီးႏွင့္မနီးရေအာင္ ယခုကဲ့သို႕ မာဂရက္ အား ရန္ကုန္ပို႕ထား ကာမွ "အဂၤလိပ္ေၾကာက္လို႕ ဟိုဒင္းကိုး၊ ဟိုဒင္း အဂၤလိပ္ထက္ဆိုး"ဆိုတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳး ေရာက္ေနပါကလား...ဟု ေတြးေတာမိကာ သမီး၏မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ရည္ခ်င္းေရာယွက္ ကာ ၀က္၀က္ ကြဲေအာင္ ငိုပြဲၾကီးဆင္လိုက္ေလ၏။
ျဖစ္ျပီးကာမွ မထူးေတာ့ဘူးဟု ေတာ္ရမည့္ သမက္ေလာင္းေမာင္ျဖတ္စကို ၾကည့္လိုက္ပါေသာ္ လည္းတစ္ကြက္မွ် မက္စရာမရိွ၊ ေမာင္ျဖတ္စခမ်ာမွာလည္း လြယ္ကူစြာပင္ သမက္ေတာ္ပါေစ ေတာ့ ဟုေဒၚဇာက်ယ္ ၏ မ်က္ျမင္းကြင္း၌ ရိုးသားေသာ အမူအရာကေလး လုပ္ေနလိုက္မွပင္ အၾကီး အက်ယ္ေသာက္ျမင္ကပ္ဖို႕ ေကာင္းေနေသး၏
ဤသို႕ လွ်င္ မာဂရက္တို႕လူစုႏွင့္ ေမာင္ျဖတ္စမွာ ဆုပ္စူး စားရူးဆိုေသာ ပဒိုင္းသီးကို လႊတ္ပစ္ ရမွာ လည္း ေရေဆးမရေအာင္ အေစးေတြ ေပက်ံေနျပီ ျဖစ္ရကား အၾကီးအက်ယ္ အၾကံရက်ပ္ ေနၾကရာ သူတို႕ေဆြမ်ိဳး တစ္သိုက္ထဲတြင္ ပညာအရိွဆုံးဟု ယူဆရေသာ ပဲခူးျမိဳ႕မွ စုံေထာက္ၾကီး ဦးေဇာ္၀င္းအား ေခၚငင္ကာ ဆရာတင္ၾကေလ၏။
ဦးေဇာ္၀င္းကား အျခားမဟုတ္ေပ။ ဦးတုတ္ေပါ၏ႏႈတ္ခမ္းေမြး မီးေလာင္မႈၾကီးျဖစ္စဥ္က လာေရာက္ စုံေထာက္ခဲ့ရာအမႈမျပီး မီပင္မိမိကိုယ္တိုင္ ႏႈတ္ခမ္းေမြးရိတ္ျပီး ယူထားေသာ "ျမစ္ ေလာက္" မယား အေထြးကေလး လင္ငယ္ေနာက္လိုက္သြားေသာေၾကာင့္ ပဲခူးျမိဳ႕သို႕ အလ်င္အျမန္ ျပန္သြားေသာ ကၽြႏု္ပ္တို႕၏ မိတ္ေဆြေဟာင္း နာမည္ေက်ာ္စုံေထာက္ၾကီး ဦးေဇာ္၀င္း ပင္ ျဖစ္ေပ၏။
အမွန္အားျဖင့္ ဦးေဇာ္၀င္းသည္ ပထမဦး၌ ပင္စင္ယူေနျပီ ျဖစ္ခဲ့၏။ သို႕ေသာ္သူ႕မယား အေထြးဆုံး ကေလးဆုံးပါးရေသာအခါတြင္ အၾကီးအက်ယ္ စိတ္ညစ္ကာ "ေသေျမၾကီး၊ ရွင္အလကားပဲ"ဟု စိတ္ကူးေပါက္၍ ဤမွ်လူဆိုးေတြ လက္နက္အစုံအလင္ႏွင့္ ေသာင္းက်န္းေနေသာ ေခတ္ၾကီးထဲ တြင္ စုံေထာက္အလုပ္ကို ျပန္လည္လက္ခံလိုက္ေလသည္။
ဦးေဇာ္၀င္းေရာက္လာ၍ အျဖစ္သနစ္အားလုံးကို သိရသည္တြင္ ဦးေဇာ္၀င္းသည္ မာဂရက္ကို ျမင္ရ ျခင္းအားျဖင့္ သူ၏ ဆုံးပါးသြားေသာ မယားအေထြးကေလးကို သတိရကာ "ဤလိုမိန္းကေလးမ်ား မွာ ဤလိုေကာင္မ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ငါကဲ့သို႕လူၾကီးမ်ား ခက္ ေနေတာ့လားပါတကား"ဟု ေတြးေတာ မိလ်က္ေမာင္ျဖတ္စ အား အရွင္လတ္လတ္ မီးျမိႇဳက္သတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္ မုန္းတီးရြံ႕ရွာေလ ၏။
သို႕ေသာ္ ကိုဘႏိုင္၏မ်က္ႏွာကလည္း ရိွေနျပန္၊ ဥာဏ္မ်ားေသာ စုံေထာက္ၾကီး က လည္း ျဖစ္ေန ျပန္ေသာေၾကာင့္ ျပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာထား မ်က္ႏွာထားျဖင့္ပင္ ေမာင္ျဖတ္စအား...
"ကဲ..ျဖစ္ၾကတာေတာ့ ဟုတ္ပါျပီကြယ္၊ မင္းကမယားတစ္ေယာက္ လုပ္ေကၽြးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဘယ္လို လူရည္လူေသြးမ်ား ရိွသလဲကြဲ႕။ မိဘသင္ေပးထားတဲ့ ပညာနဲ႕ရုံးမွာ စာေရးစာခ်ီ လုပ္တာ ေတာ့ေဂၚရင္ဂ်ီေတာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ကြဲ႕၊ ကုန္သည္ဆိုတာကေတာ့ ေငြရိွရင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ကြဲ႕၊ စာေရးဆရာ ဆိုတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ စားေလာက္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္ဘူးကြဲ႕၊ လယ္လုပ္တယ္ ဆိုတာ ကေတာ့ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း၊ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းရိွရင္ ႏြားနဲ႕ဖက္ လုပ္ႏိုင္တာပဲကြဲ႕၊ စစ္ဗိုလ္အလုပ္ ကေတာ့ နီးဂရိုး အရိုးေတြေတာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ ကြဲ႕၊ ကဲ...ဒီေတာ့ ေျပာစမ္း...မာဂရက္လို မိန္းမေခ်ာ ေလးနဲ႕တန္ေအာင္ မင့္မွာ ဘယ္လိုမ်ား ထူးထူးျခားျခား လူစြမ္းလူစရိွသလဲ..."ဟုေမးလိုက္ေလ သည္။
စင္စစ္ဦးေဇာ္၀င္း ေမးေျပာေျပာလိုက္ေသာ စကားမွာ ေမာင္ျဖတ္စအဖို႕ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စႏွင့္ လုပ္ ကိုင္ရန္နည္းလမ္းတစ္ကြက္မွ် မရိွေတာ့ဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသလွ်င္ ေသ၊ မေသခ်င္ေသး လွ်င္ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ျပီး သကၤန္းစည္း ဖုိ႕သာ ရိွေတာ့သည္။ မာဂရက္ႏွင့္ နီးဖို႕ကား လုံး၀ ေမွ်ာ္လင့္ဖြယ္မရိွေတာ့ေခ်။ အမွန္အားျဖင့္ ဦးေဇာ္၀င္းက တမင္ အက်ပ္ကိုင္ ေျပာလိုက္ျခင္းကို ေမာင္ျဖတ္စရိပ္မိ ေလသည္။ သို႕ေသာ္ေမာင္ျဖတ္စသည္ လူေကာင္ ခါးခ်ည့္ သေလာက္ ဦးေႏွာက္ အားရိွသူျဖစ္ရကား... ျပဳံးရႊင္ေအးေဆးေသာ အမူအရာႏွင့္ပင္...
"ဦးမင္းေျပာတာေတြ အားလုံးပဲ မွန္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား...၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလိုအလုပ္မ်ိဳးေတြ ၀ါသနာ မပါပါဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္ထူးထူးျခားျခား လုပ္ခ်င္တာကေတာ့ ဆရာေရႊဥေဒါင္း ေရးတဲ့ စုံ ေထာက္ေမာင္စံရွား ၀တၳဳေတြဖတ္ျပီး ေလ့လာေနတဲ့အတြက္ ဦးမင္းလိုပဲ စုံေထာက္အလုပ္ ကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ခင္ဗ်ား..."ဟု သိမ္ေမြ႕စြာေျပာလိုက္ရာ ဦးေဇာ္၀င္းမွာ စုံေထာက္အလုပ္ ကို မိမိကိုယ္တိုင္ လုပ္ေနသည္ျဖစ္၍ တစ္စုံတစ္ရာ အျပစ္အနာကေလးကို ၾကည့္ကာခြက္ထိုးခြက္ လန္ရယ္ေမာလ်က္...
"မင့္လို အေကာင္ကေလးက စုံေထာက္လုပ္လို႕ လူဆိုးက မင့္ကိုစၾက၀ဠာတံတိုင္း အျပင္ဘက္ ေရာက္ေအာင္ လႊင့္ပစ္လိုက္မွာေပါ့ကြဲ႕"
"စုံေထာက္အလုပ္ဟာ ဆန္းဆိတ္ပိုးရတဲ့ ကူလီအလုပ္မဟုတ္ပါဘူး ဦးမင္းရယ္...၊ ဥာဏ္လႊာသုံး ရတဲ့ဦးေႏွာက္ အလုပ္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္တစ္ပြဲတစ္လမ္း အစြမ္းျပခ်င္လွတယ္..."ဟု ေျပာလိုက္ရာ ဦးေဇာ္၀င္း၏ မ်က္ႏွာမွာ ရုတ္တရက္၀င္းေျပာင္၍ သြားေလ၏။
အေၾကာင္းမူကား နာမည္ရစုံေထာက္ႏွင့္ ပုလိပ္မ်ားကိုပင္ ပတ္တီးရိုက္၍ဆုံးမေလ့ရိွေသာ ရန္ကုန္ မႏၱေလးမီးရထားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အၾကီးအက်ယ္ ဆိုးသြမ္းေနသည့္ ေခတ္သစ္နာမည္ေက်ာ္ လူဆိုးၾကီး "ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ" ကို ေတြးမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပ၏။
ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ မွာ အေဖာ္မထားဘဲ ေရွးသူရိယမဂၢဇင္းထဲက ေစာရသက္ျပင္းကဲ့သို႕ တစ္ေယာက္ တည္းခိုး တိုက္ဆိုးမိုက္ေနသူျဖစ္၍ သူ၏ကိုယ္ကာယမွာ ကၽြဲေပါက္ၾကီးတမွ် ၾကီးမားထြားက်ိဳင္း လ်က္ဆယ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ပင္ မတုယွဥ္ႏို္ငေအာင္ အလြန္သန္စြမ္းရုံမက ဘိုးဘိုးေအာင္ ႏွင့္ပင္ လူကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ဖူး၍ ေသနတ္ျပီးသည္ဟုပင္ ေက်ာ္ၾကားေန၏။
ထို႕ျပင္ဘ၀ ဗိုလ္ေအာင္ဒုံမ်ာ ဂါတ္တဲမ်ား၊ ပုလိပ္အရာရိွအိမ္မ်ားကိုပင္ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ၀င္ထြက္ သြားလာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရုပ္ေျပာင္းရုပ္လႊဲေကာင္းလွသည္ဟုလည္း ေျပာၾကကုန္၏။ အကယ္၍ ဗိလု္ေအာင္ဒုံမွန္းသိသျဖင့္ ေသနတ္ဆယ္လက္ ၀ိုင္းမိေစကာမူ က်ည္ဆန္တစ္ခ်က္မွ် မထြက္မိ ထိုေသနတ္ရွင္ ဆယ္ေယာက္ကို ေနာ့ေကာက္ခ်ႏိုင္သည္ဟုလည္း သတင္းေျပးေနေသး၏။
ဗန္တိုဗန္ရွည္၊ အဂၤလိပ္လက္ေ၀ွ႕၊ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႕စေသာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အရည္က်ိဳေသာက္ လာခဲ့ေသာ စုံေထာက္ၾကီး ဦးေဇာ္၀င္းကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ တစ္ခါက ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ၏လက္ခ်က္ျဖင့္ အသက္ထြက္လု ခမန္းခံခဲ့ရ၍ ဗိုလ္ေအာင္ဒုံကို အေသအခ်ာမွန္မိေနပါေသာ္လည္း ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ၏ အနီးသို႕ သူေနာက္ထပ္ မသီ၀့ံေတာ့ေခ်။
စင္စစ္အားျဖင့္ စုံေထာက္ပုလိပ္အရာရိွတိုင္းလိုလိုပင္ ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ၏သတင္းကို ၾကားလိုက္ရလွ်င္ က်ားနံ႕ ရေသာ ေခြးကဲ့သို႕ ဖင္သီေနၾကလတက္ အားလုံးပင္လက္ေလွ်ာ့ေနၾကရကာ ယခုျမန္မာ အစိုးရကပင္ "ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ ကို အေသရလွ်င္ ငါးေထာင္၊ အရွင္မိလွ်င္ တစ္ေသာင္း"ဟု ဆုေငြထုတ္ ထားရေလသည္။ အခ်ိဳ႕ရဲရင့္ ၍ ေငြမက္ေသာသတၱိခဲတို႕သည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကိဳးစားခဲ့ၾကဖူး၏။ သို႕ ေသာ္အသက္ႏွင့္ခႏၶာကိုယ္ အိုးစား ကြဲသြားၾကသည္သာမ်ားကုန္၏။
ထို႕ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ဦးေဇာ္၀င္းသည္ ေမာင္ျဖတ္စအား လူ႕ျပည္မွအလ်င္အျမန္ ထြက္ခြာ သြားေစ လို ေသာေၾကာင့္...
"ကဲ..ဒါျဖင့္ ေမာင္ျဖတ္စ၊ အရွည္မေျပာနဲ႕ေတာ့္၊ မင္း....လူဆိုးၾကီး ဗိုလ္ေအာင္ဒုံကို ဖမ္းႏိုင္ရင္ျဖင့္ မာဂရက္နဲ႕ တို႕ေပးစား မယ္ကြယ္..."ဟု ေျပာလိုက္ေလ၏။
စင္စစ္ေမာင္ျဖတ္စ သည္ ဦးေဇာ္၀င္းက မိမိအားၾကံေတာ္သခ်ၤိဳင္းသို႕ ပို႕ခ်င္၍ ဤသို႕ေျပာသည္ကို အတပ္ သိေလသည္။ သို႕ေသာ္ေအးေဆးခန္႕တည္စြာပင္...
"ေကာင္းပါျပီ ဦးမင္းရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို စုံေထာက္တစ္ေယက္ရဲ႕ပါ၀ါသာ ေပးပါေတာ့"ဟု ေျပာလိုက္၏။
ေနာက္တစ္ေန႕၌ပင္ ဦးေဇာ္၀င္းသည္ ေမာင္ျဖတ္စအား စုံေထာက္အမွတ္အသားျပဳေသာ စာရြက္ ကိုေပးေလ သည္။ စင္စစ္ဦးေဇာ္၀င္း၏ စိတ္ထဲ၌သူေဌးၾကီးက သူေဌးေလာင္းေဃာသကအား ဤသူငယ္ကို ခ်က္ခ်င္း သတ္ပစ္လိုက္ဟု စာေရးေသာသေဘာမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေလသည္။
ထို႕ေနာ္ဦးေဇာ္၀င္းက ေျခာက္လုံးျပဴးတစ္လက္ကို ထုတ္ေပးေသာအခါ၌ ေမာင္ျဖတ္စက သူသည္ လက္နက္ႏွင့္မဖမ္း၊ ဦးေႏွာက္ႏွင့္သာ ဖမ္းမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလိုမရိွဟု ေျပာသည္တြင္ ဦးေဇာ္၀င္းက မဲ့ရြဲ႕ရယ္ေမာကာ...
"ကဲ...ဒါျဖင့္ ဗိုလ္ေအာင္ဒုံကို ဖမ္းဖို႕လက္ထတ္ပဲ ယူသြားမယ္လား."ဟု ခပ္ေလွာင္ေလွာင္ေမးရာ ေမာင္ျဖတ္စက ဣေျႏၵရိွစြာႏွင့္ပင္... "ေနပါေစဦးမင္းရယ္....လက္ထိတ္ခတ္ရတာက စုံေထာက္ရဲ႕အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး၊ စုံေထာက္ တပည့္ပုလိပ္ရဲ႕အလုပ္ပါ...."ဟု ေျပာလိုက္၏။
ထို႕ေနာက္ ဦးေဇာ္၀င္းသည္ ေမာင္ျဖတ္စအား လူဆိုးႏွင့္ ျမန္ျမန္ေတြ႕ ၍ျမန္ျမန္ကိစၥေခ်ာ ပါေစဟူ ေသာ ဆုေတာင္းျဖင့္ ဗိုလ္ေအာင္ဒုံေနထိုင္ က်က္စား ရာ ေဒသႏွင့္ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ၏ ရုပ္ေျပာင္းရုပ္လႊဲ ပုံသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႕ကို က်က်နနေျပာျပေလ၏။
ဦးေဇာ္၀င္း၏မ်က္စိထဲတြင္ ေမာင္ဗမာ ဆယ္ေလာက္မက အင္အားရိွေသာ လူဆိုးၾကီးဗိုလ္ေအာင္ဒုံ ကပန္းနာၾကက္ညႇာႏွင့္ ေသခါနီးကေလး လူနာတစ္ေယာက္ေလာက္မွ အင္အားမရိွေသာ ပိန္ခ်ည့္ ကုန္းကြေမာင္ျဖစ္စ အား တစ္ခ်က္တည္း ဖေနာင့္ႏွင့္ေပါက္၍ အသက္ေပ်ာက္ေနပုံကို ျမင္ေယာင္ ကာ၀မ္းသာ အားရႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႕၌ပင္ သူ၏အလုပ္ရိွရာပဲခူးျမိဳ႕သို႕ ျပန္သြားေလ၏။
ေမာင္ျဖတ္စ၏စိတ္ထဲတြင္မူကား မၾကာမီမယ္ဗမာ၊ မယ္ျပည္ေထာင္စုေတြ၏ ရက္ေကာ့(ဒ္)ကုိ ခ်ိဳးမည့္အသား၀ါညက္မာဂရက္မယ္တပ္ကုန္းႏွင့္ ေပါင္းဖက္ရန္ကုိသာ ေတြးေတာလ်က္ ဤလူဆိုး ၾကီးကိုမရရေအာင္ တစ္ေယာက္ခ်င္း အမိဖမ္းမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ တစ္ေန႕ေသာညေန ခင္းလူတလစ္ခ်ိန္တြင္ မာဂရက္၏အနီးသို႕ ခ်ဥ္းကပ္၍...
"မာ...ကိုကိုျဖတ္ေတာ့ အသက္ေသခ်င္ေသေပစီ၊ မာနဲ႕နီးရေအာင္ၾကိဳးစားရေတာ့မွာပဲ"ဟု အားေပးစကားမ်ား ရႏိုးႏိုးႏွင့္ အရဲစြန္႕၍ေျပာလိုက္မိရာ စိတ္ညစ္ေနေသာ မာဂရက္သည္ ႏႈတ္ခမ္း စူျပီး...
"ဘာ ကိုကိုျဖတ္လဲ၊ ဒီနာမယ္ၾကီး မၾကားခ်င္ပါဘူး..."ဟု နားႏွစ္ဖက္ပိတ္၍ ေအာ္ေငါက္လိုက္ သျဖင့္ေမာင္ျဖတ္စခမ်ားမွာ အနီးမွ ရုတ္တရက္ဖဲၾကဥ္ခဲ့ရေလ၏။ သို႕ေသာ္ေမာင္ျဖတ္စမွာ စိတ္ပ်က္ တတ္သူ မဟုတ္ဘဲ ထိုေန႕မွစ၍စုံေထာက္အလုပ္ကို ၾကိဳးၾကိဳးပမ္းပမ္းလုပ္ေလ၏။ သူ႕၌ ကား အျခားစုံေထာက္မ်ားကဲ့သို႕ ေသနတ္၊ ေပၾကိဳး၊ မွန္ဘီလူး၊ ကင္မရာတို႕ကို မဆိုထားဘိ ေဆးတံေဆးဘူးမွ် ၀ယ္မေသာက္ႏိုင္ ဘဲ ေဆးေပါ့လိပ္တို႕ကိုသာခဲ၍ စုံေထာက္ရေလသည္။
အခ်ိ္န္မွာ တစ္လမွ်ၾကာခဲ့ေလျပီ။
ဧျပီလဆန္း တစ္ရက္ေန႕ညေန၊ မႏၱေလး မီးရထားထြက္ခါနီးအခ်ိန္တြင္ စုံေထာက္ေမာင္ျဖတ္စ သည္ ကြမ္းျခံ ဘူတာရုံၾကီးမွေန၍ ပဲခူးျမိဳ႕စုံေထာက္ၾကီးဦးေဇာ္၀င္းထံသို႕ တယ္လီဖုန္းႏွင့္ စကား ေျပာလိုက္ေလသည္။
ေနာက္ေမာင္ျဖတ္စ သည္ မီးရထားတြဲတစ္ခုေပၚသို႕ တက္၍ဟိုဟိုဒီဒီေနရာၾကည့္ျပီးမွ အသက္ ၄၀ ခန္႕ရိွ ၀၀ တုတ္တုတ္ ေတာသားရုပ္ေပါက္ေနေသာ လူၾကီးတစ္ေယက္နံေဘး၌ ၀င္ထိုင္ေလသည္။ ထိုလူၾကီးသည္ ဒန္တိုခဲလ်က္ ၀ါးခေမာက္ၾကီးကို ေဆာင္းထားကာ ေမာင္ျဖတ္စအားဂရုျပဳဟန္ မရိွေခ်။
ရထားထြက္စျပဳသည္တြင္ ေမာင္ျဖတ္စမွာ အိပ္ငိုက္လာ၍ သူ၏ဦးေခါင္းမွ သကၠလပ္ဦးထုပ္ ေဟာင္းကေလးကို ခၽြတ္ကာထိုလူၾကီး၏ ကိုယ္ကိုမွီလ်က္မွိန္းေလသည္။ ရထားမွာ လူမ်ားျပြတ္ သိပ္ေနသည္ျဖစ္၍ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မွီငိုက္ေခါင္းတင္ၾကျခင္းမွာ အဆန္းမဟုတ္ေခ်။ ထိုလူၾကီးသည္ ေမာင္ျဖတ္စကိုကေလးကို အသိအမွတ္ မျပဳဘဲဆိတ္ျငိမ္စြာပင္ ဒိန္တိုကိုခဲလ်က္ ေန၏။
ဓားပိန္ ဘူတာ ေက်ာ္လြန္သည္တြင္ ေမာင္ျဖတ္စ၏ဦးေခါင္းသည္ ထိုလူၾကီး၏လက္ေမာင္းေအာက္ သို႕ေရာက္ေန ၍ အိပ္ေပ်ာ္ေနဟန္ရိွေလသည္။
သို႕ေသာ္ေမာင္ျဖတ္စသည္ အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္မဟုတ္ဘဲ မီးေရာင္ကို သူ၏ ဦးထုပ္ ႏွင့္ ကြယ္၍ထိုလူၾကီး၏ အေပၚအကႌ်လက္၀ဲဘက္အိတ္ထဲမွ ပစၥည္းကိုႏိႈက္ယူရန္ ၾကိဳးစားေနေလသည္။
ထိုလူၾကီး မွာ ေတာသားပီပီ၊ က်စ္လ်စ္သိပ္သည္းစြာ ထည့္ထားသည္ျဖစ္၍ ေမာင္ျဖတ္စမွာ လြယ္ကူစြာ မရႏိုင္ေခ်။ သို႕ေသာ္ေမာင္ျဖတ္စမွာ ဇြဲနပဲရိွသူျဖစ္၍ မရမေနၾကိဳးစားေလရာ ပဲခူး ဘူတာ၀င္ခါနီး မီးရတား ဥၾသေပးေလသည္ တြင္ ထိုလူၾကီး၏ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဆြဲကိုင္မိေလသည္။
သို႕ေသာ္ေမာင္ျဖတ္စ၏ အၾကံမေအာင္ေခ်။ အေၾကာင္းမူကားေမာင္ျဖတ္စက သားေရအိတ္ကို ကိုင္၍ လက္ျပန္ႏႈတ္လိုက္သည္တြင္ ထိုလူၾကီးသည္ ေမာင္ျဖတ္စ၏လက္ကို ဖ်တ္ခနဲ ဆြဲကိုက္ လိုက္ကာ...
"မေအေပး....ေခြးမသား၊ ခါပိုက္ႏႈိက္"ဟုဆို၍ နားရင္းကို တီးလိုက္ရာ ေမာင္ျဖတ္စမွာ ၾကမ္းေပၚ သို႕ ဒုန္းခနဲေခြးက် က်သြားေလ၏။ လူအားလုံးပင္ အလန္႕တၾကား၀ိုင္းအုံၾကည့္ၾကေလရာ ေမာင္ျဖတ္စမွာ ပစၥည္းႏွင့္ တကြလက္ပူးလက္ၾကပ္မိေနသည္ျဖစ္၍ တစ္စုံတစ္ရာမျငင္းဆို ႏိုင္ေတာ့ဘဲ...
"ခ်မ္းသာေပးေတာ္မူပါ ခင္ဗ်ား...ကၽြန္ေတာ္ မရိွဆင္းရဲလို႕ ၾကံမိတာပါခင္ဗ်ာ"ဟု ေတာင္းပန္ပါ ေသာ္လည္း ခါးပိုက္ႏိႈက္ ကို သနားရိိုးထုံးစံမရိွဘဲ ထိုသူၾကီး သည္ ေမာင္ျဖတ္စ၏လည္ကုပ္ ကို ေစြ႕ခနဲကိုင္ေျမႇာက္ လိုက္ကာ...
"အမယ္...သနားစရာကေလးေပါ့ကြယ္၊ မင္းကငါ့ကို ေတာသားဆိုျပီး တြယ္တာေပါ့ကြယ္၊ ဘာရမ လဲငါက မင္းတြဲေပၚတက္ လာကတည္းက ခါးပိုက္ႏႈက္မွန္းသိတယ္ နားလည္ရဲ႕လား"ဟုဆိုျပီး နားရင္းကို ပိတ္တီးလိုက္ျပန္ရာ ေမာင္ျဖတ္စ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ က်သြားျပန္ေလ၏။ အခ်ိဳ႕လူမ်ားက မွတ္ေလာက္ေအာင္ ေဆာ္ရန္ေျပာ ၍ မိန္းမအခ်ိဳ႕ကမူ...
"အမယ္ေလး လုပ္ေနၾကပါနဲ႕ေတာ့ရွင္၊ လက္သနခံျပီးေတာ့ သူ႕လမ္းသူသြားပါေစ၊ ပုလိပ္ လက္သာ အပ္လိုက္ပါ" ဟုေျပာၾကေလ သည္။
ဤတြင္ ေမာင္ျဖတ္စက
"ပုလိပ္လက္ေတာ့ မအပ္ၾကပါနဲ႕ခင္ဗ်ာ၊ ေထာင္ကိုေၾကာက္လြန္းလြန္းလို႕ပါ၊ ရိွၾကီးခိုးပါရဲ႕ ခ်မ္းသာေပးေတာ္ မူၾကပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဒီအလုပ္ကို မလုပ္ပါဘူး"ဟုဆို၍ ရိွခိုးေလရာထို လူၾကီးသည္ေမာင္ျဖတ္စ ၏လည္ကုပ္ ကိုဆႊဲေျမႇာက္လိုက္ျပန္ကာ...
"အမယ္ခါးပိုက္ႏႈိက္က ေထာင္က်မွာေၾကက္သတဲ့၊ ကဲလာ...နင္ေၾကာက္တဲ့ဆီပဲ ပို႕ရမယ္"ဟု ဆိုလိုက္စဥ္တြင္ ပင္ ပဲခူးဘူတာသို႕ မီးရထားဆိုက္လိုက္ျပီးျဖစ္၍ ထိုလူၾကီးသည္ ေမာင္ျဖတ္စ၏ ခ်ိဳင္းတစ္ဖက္ကို ဆြဲေျမႇာက္ကာ နီးရထားတြဲေပၚမွဆင္း ၍ ဘူတာထဲသို႕ ဆြဲေခၚသြားေလ၏။ ဘူတာေပါက္၀၌ အသင့္ရိွေနေသာ ပုလိပ္အရာရိွ တို႕လည္း သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို အံ့အားသင့္သလို ၾကည့္ရႈေနၾကရာ အနီးေရာက္သည္တြင္ ထိုလူၾကီး "ကဲ..ေဟာဒီ မွာ ခါင္းပိုက္ႏႈိက္"ဟုဆို၍ေမာင္ ျဖတ္စကိုထိုးေပးလိုက္ရာ လက္ထတ္အသင့္ကိုင္၍ ေစာင့္ေနေသာ ပုလိပ္အရာရိွ တစ္ေယာက္ သည္လ်င္ျမန္စြာ ေဖ်ာက္ခနဲ လက္ထိတ္ခတ္လိုက္ေလ၏။
သို႕ေသာ္ စကၠန္႕ပိုင္းကေလးအတြင္းတြင္ ခါးပိုက္ႏႈိက္ကို၀ိုင္းအုံၾကည့္ရႈလာၾကေသာ လူတို႕မွာ အၾကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္၍ သြားၾကေလသည္။
အေၾကာင္း မူကား ထိုလုလိပ္အရာရိွခတ္လိုက္ေသာ လက္ထိတ္မွာေမာင္ျဖတ္စ၏ လက္ကိုမဟုတ္ ဘဲခါးပိုက္ႏႈိက္ဖမ္းလာသူ လူၾကီး၏လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို စြပ္မိလ်က္သား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တည္။
လက္ထိတ္ ခတ္လိုက္လွ်င္ ခတ္လိုက္ခ်င္းထိုလူၾကီးမွာရုတ္တရက္ ထိတ္လန္႕အ့ံၾသ၍သြားေလရာ လက္ထိတ္ခတ္ သူ စုံေထာက္ၾကီးဦးေဇာ္၀င္းက "ဘယ့္ႏွယ္ အံ့ၾသသြားသလား ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ" ဟု ေျပာလိုက္သည္တြင္ နံေဘးရိွလူအားလုံးမွာ ရုတ္တရက္ မ်က္လုံးျပဴး၍သြားၾကေလ၏။
စုံေထာက္တိုင္း လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရေသာ နာမည္ေက်ာ္လူဆိုးၾကီး ဗိုလ္ေအာင္ဒုံကို အရွင္လတ္လတ္ဖမ္း မိ၍ ဆုေတာ္ေငြ တစ္ေသာင္းရလိုက္ေသာ ေအာ္နာေရဘီစုံေထာက္ၾကီး ေမာင္ျဖတ္စႏွင့္ မယ္တပ္ ကုန္းဘြဲ႕ရ မာဂရက္သာ၀က္ တို႕၏ လက္ထပ္ပြဲၾကီးမွာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွေပ၏။
လက္ထပ္ပြဲျပီးသည့္ည ဧည့္သည္မ်ားရွင္းလင္းသြားသည္တြင္ ေမာင္ျဖတ္စသည္ မာဂရက္အနီးသို႕ ကပ္၍...
"ဘယ့္ႏွယ္လဲ မာ..ကိုကိုျဖတ္လို႕ ေခၚေတာ့မယ္မဟုတ္လား"ဟု ေမးလိုက္ရာ အရပ္ ၅ေပ ၄လက္မေက်ာ္ ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းလွေသာ မာဂရက္မယ္တပ္ကုန္းသည္ တစ္စုံတစ္ရာျပန္လွန္ မေျပာေတာ့ဘဲ အရပ္ ၅ေပ မျပည့္ေသာ ကၽြႏ္ုပ္၏ဇာတ္လိုက္မင္းသား ပိန္းခ်ည့္ကုန္းကြ ေမာင္ျဖတ္စအား ၾကီးမွီ ငယ္ခ်ီဟူေသာ သဘာ၀ အေလ်ာက္ ဆတ္ခနဲ ေျမႇာက္ခ်ီကာအိစက္ညက္ ေညာေသာဖဲေမြ႕ရာၾကီးတည္ရိွရာ စက္ခန္းေဆာင္သို႕ ေပြ႕ယူသြားေလသတည္း။
နံနက္ေစာေစာတြင္ ဦးတုတ္္ေပါႏွင့္ ေဒၚျမခင္တို႕လူစုမွာ မာဂရက္ႏွင့္ ေမာင္ျဖတ္စပါ ႏွစ္ေယာက္ စလုံးေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းျဖင့္ မေတြးထင္တတ္ေအာင္ ရိွေနၾကရာ ေမာင္ျဖတ္စတို႕ ညကငွား သြားေသာ ကားဒရိုင္ဘာ၏ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ ဂြတ္ေမာနင္း အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေၾကာင့္ ဘူးေပၚသ လိုေပၚသြားေလသည္။
ေဒၚျမခင္တို႕လူစုမွာ မယုံၾကည္ႏိုင္ျခင္း၊ အံ့ၾသျခင္း၊ ထိတ္လန္႕ျခင္း၊ စိတ္မသန္႕ျခင္းတို႕ျဖင့္ ေမာင္ ျဖတ္စတို႕ တည္းခိုေသာ "ေလာ့ဂ်င္းေဟာက္(စ္)"သို႕ လိုက္ခဲ့ၾကေလရာ၊ "မအိစက္ မညက္ေညာ ေသာ ဖ်င္ေမြ႕ရာေ ပၚ၀ယ္" ႏွစ္ေယာက္သား ေက်ာခိုင္း၍ေကြးေနၾကေသာ မခ်စ္တခ်စ္ ေမာင္ႏွံကို လက္ပူးလက္ၾကပ္ ဖမ္းမိၾကေလ သည္။
ဦးတုတ္ေပါႏွင့္ ေဒၚျမခင္တို႕၏ ေဒါသၾကီးပုံကို အထူးေဖာ္ျပစရာ မလိုေတာ့ျပီ။ သူတို႕မ်က္ႏွာကို မဟာမိတ္တို႕ စစ္အတြင္းကသုံးေသာ "ကတၱရာေစး ပလတ္စတာ"ရိုက္ရပါမည္ေလာဟု မာဂရက္ အားေဒါသပုန္ထ လိုက္ၾကသည္မွာ... "ေလာ့ဂ်င္းေဟာက္(စ္)ၾကီးတစ္ခုလုံးပင္ ပြင့္ထြက္သြားလု ခမန္းျဖစ္ေပ၏"
ကိုဘႏိုင္တစ္ေယာက္ကမူအား အျခားသူမ်ား ဆူပူေနၾကသည့္အထဲတြင္ ခတ္မဆိတ္ေနလ်က္ သူ႕တူအား ခ်ီးမႊမ္းျခင္း၊ ၀မ္းသာျခင္းတို႕ျဖင့္ လူအလစ္တြင္ ေမာင္ျဖတ္စ၏ေက်ာကိုသပ္လိုက္ကာ သူတို႕အားလုံး တိုက္ေပၚမွဆင္းသြားၾကသည္၌ ေမာင္ျဖတ္စပင္ေမ့ေနေသာ ညအိပ္တည္းခိုခကို ေပါက္ေဖာ္က မရဲတရဲ လာေရာက္ေတာင္းရာ ကိုဘႏိုင္သည္ က်သင့္ေသာေငြကို ေပးလိုက္ေလ၏။
အိမ္သို႕ေရာက္ၾကသည္တြင္ မာဂရက္မွာ ဤအခါမ်ိဳး၌ မိန္မတို႕၏ ထုံးစံအတိုင္း မ်က္ရည္ႏွင့္ အခန္းေအာင္းေနရလ်က္ "လိႈင္းၾကီးေလွေအာက္၊ ေတာင္ၾကီးဖ၀ါးေအာက္၊ မိန္းမၾကီးေတာ့...ပါ တကားဟု သေဘာမွန္ကို ေတြးေတာမိကာ ငိုခ်င္းျဖင့္္ ေဖ်ာ္ေျဖေနရေပ၏။
ေမာင္ျဖတ္စမူကား ဦးတုတ္ေပါႏွင့္ ေဒၚျမခင္တို႕က အိမ္မွေမာင္းထုတ္ခ်င္လွပါေသာ္လည္း သူ႕ဦးေလး ကိုဘႏိုင္ ၏ မ်က္ႏွာရိွန္ေၾကာင့္သာ မာဂရက္၏ပတ္၀န္းက်င္မွ မေ၀းကြာရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္အိမ္တည္းအတူ ေနရေသာ္လည္း ျဖစ္လ်က္ႏွင့္မျပီး၊ ခ်စ္လ်က္ႏွင့္ မနီးၾကဘဲ သစ္ရြက္ႏွင့္အသီးလို အညႇာခ်င္း မထိမိၾကေခ်။"
ေနာက္တစ္ေန႕ပင္လွ်င္ "အားဂ်င္း"ရိုက္လိုက္ေသာသံၾကိဳး၏ အရိွေၾကာင့္ မာဂရက္၏မိခင္ ေဒၚဇာက်ယ္ ကဆုန္စိုင္း ၍ ေရာက္လာေလသည္။
မာဂရက္သည္ မိခင္၏ရင္ခြင္ မ်က္ႏွာအပ္၍ ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္တဲ့ ကုန္စင္ကို သံေတာ္ဦး တင္ေလရာ ေဒၚဇာက်ယ္မွာ ပ်ဥ္းမနားျမိဳ႕က စစ္ဗိုလ္၊ ဗိုလ္ရဲလတ္ဘြဲ႕ခံ၊ မာဂရက္၏ရည္းစား ကြန္ျမဴနစ္ သရဲေအာင္စိန္ အား လယ္ပိုင္ရွင္း ပီပီေသာက္ျမင္ကပ္၍ သမီးႏွင့္မနီးရေအာင္ ယခုကဲ့သို႕ မာဂရက္ အား ရန္ကုန္ပို႕ထား ကာမွ "အဂၤလိပ္ေၾကာက္လို႕ ဟိုဒင္းကိုး၊ ဟိုဒင္း အဂၤလိပ္ထက္ဆိုး"ဆိုတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳး ေရာက္ေနပါကလား...ဟု ေတြးေတာမိကာ သမီး၏မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ရည္ခ်င္းေရာယွက္ ကာ ၀က္၀က္ ကြဲေအာင္ ငိုပြဲၾကီးဆင္လိုက္ေလ၏။
ျဖစ္ျပီးကာမွ မထူးေတာ့ဘူးဟု ေတာ္ရမည့္ သမက္ေလာင္းေမာင္ျဖတ္စကို ၾကည့္လိုက္ပါေသာ္ လည္းတစ္ကြက္မွ် မက္စရာမရိွ၊ ေမာင္ျဖတ္စခမ်ာမွာလည္း လြယ္ကူစြာပင္ သမက္ေတာ္ပါေစ ေတာ့ ဟုေဒၚဇာက်ယ္ ၏ မ်က္ျမင္းကြင္း၌ ရိုးသားေသာ အမူအရာကေလး လုပ္ေနလိုက္မွပင္ အၾကီး အက်ယ္ေသာက္ျမင္ကပ္ဖို႕ ေကာင္းေနေသး၏
ဤသို႕ လွ်င္ မာဂရက္တို႕လူစုႏွင့္ ေမာင္ျဖတ္စမွာ ဆုပ္စူး စားရူးဆိုေသာ ပဒိုင္းသီးကို လႊတ္ပစ္ ရမွာ လည္း ေရေဆးမရေအာင္ အေစးေတြ ေပက်ံေနျပီ ျဖစ္ရကား အၾကီးအက်ယ္ အၾကံရက်ပ္ ေနၾကရာ သူတို႕ေဆြမ်ိဳး တစ္သိုက္ထဲတြင္ ပညာအရိွဆုံးဟု ယူဆရေသာ ပဲခူးျမိဳ႕မွ စုံေထာက္ၾကီး ဦးေဇာ္၀င္းအား ေခၚငင္ကာ ဆရာတင္ၾကေလ၏။
ဦးေဇာ္၀င္းကား အျခားမဟုတ္ေပ။ ဦးတုတ္ေပါ၏ႏႈတ္ခမ္းေမြး မီးေလာင္မႈၾကီးျဖစ္စဥ္က လာေရာက္ စုံေထာက္ခဲ့ရာအမႈမျပီး မီပင္မိမိကိုယ္တိုင္ ႏႈတ္ခမ္းေမြးရိတ္ျပီး ယူထားေသာ "ျမစ္ ေလာက္" မယား အေထြးကေလး လင္ငယ္ေနာက္လိုက္သြားေသာေၾကာင့္ ပဲခူးျမိဳ႕သို႕ အလ်င္အျမန္ ျပန္သြားေသာ ကၽြႏု္ပ္တို႕၏ မိတ္ေဆြေဟာင္း နာမည္ေက်ာ္စုံေထာက္ၾကီး ဦးေဇာ္၀င္း ပင္ ျဖစ္ေပ၏။
အမွန္အားျဖင့္ ဦးေဇာ္၀င္းသည္ ပထမဦး၌ ပင္စင္ယူေနျပီ ျဖစ္ခဲ့၏။ သို႕ေသာ္သူ႕မယား အေထြးဆုံး ကေလးဆုံးပါးရေသာအခါတြင္ အၾကီးအက်ယ္ စိတ္ညစ္ကာ "ေသေျမၾကီး၊ ရွင္အလကားပဲ"ဟု စိတ္ကူးေပါက္၍ ဤမွ်လူဆိုးေတြ လက္နက္အစုံအလင္ႏွင့္ ေသာင္းက်န္းေနေသာ ေခတ္ၾကီးထဲ တြင္ စုံေထာက္အလုပ္ကို ျပန္လည္လက္ခံလိုက္ေလသည္။
ဦးေဇာ္၀င္းေရာက္လာ၍ အျဖစ္သနစ္အားလုံးကို သိရသည္တြင္ ဦးေဇာ္၀င္းသည္ မာဂရက္ကို ျမင္ရ ျခင္းအားျဖင့္ သူ၏ ဆုံးပါးသြားေသာ မယားအေထြးကေလးကို သတိရကာ "ဤလိုမိန္းကေလးမ်ား မွာ ဤလိုေကာင္မ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ငါကဲ့သို႕လူၾကီးမ်ား ခက္ ေနေတာ့လားပါတကား"ဟု ေတြးေတာ မိလ်က္ေမာင္ျဖတ္စ အား အရွင္လတ္လတ္ မီးျမိႇဳက္သတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္ မုန္းတီးရြံ႕ရွာေလ ၏။
သို႕ေသာ္ ကိုဘႏိုင္၏မ်က္ႏွာကလည္း ရိွေနျပန္၊ ဥာဏ္မ်ားေသာ စုံေထာက္ၾကီး က လည္း ျဖစ္ေန ျပန္ေသာေၾကာင့္ ျပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာထား မ်က္ႏွာထားျဖင့္ပင္ ေမာင္ျဖတ္စအား...
"ကဲ..ျဖစ္ၾကတာေတာ့ ဟုတ္ပါျပီကြယ္၊ မင္းကမယားတစ္ေယာက္ လုပ္ေကၽြးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဘယ္လို လူရည္လူေသြးမ်ား ရိွသလဲကြဲ႕။ မိဘသင္ေပးထားတဲ့ ပညာနဲ႕ရုံးမွာ စာေရးစာခ်ီ လုပ္တာ ေတာ့ေဂၚရင္ဂ်ီေတာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ကြဲ႕၊ ကုန္သည္ဆိုတာကေတာ့ ေငြရိွရင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ကြဲ႕၊ စာေရးဆရာ ဆိုတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ စားေလာက္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္ဘူးကြဲ႕၊ လယ္လုပ္တယ္ ဆိုတာ ကေတာ့ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း၊ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းရိွရင္ ႏြားနဲ႕ဖက္ လုပ္ႏိုင္တာပဲကြဲ႕၊ စစ္ဗိုလ္အလုပ္ ကေတာ့ နီးဂရိုး အရိုးေတြေတာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ ကြဲ႕၊ ကဲ...ဒီေတာ့ ေျပာစမ္း...မာဂရက္လို မိန္းမေခ်ာ ေလးနဲ႕တန္ေအာင္ မင့္မွာ ဘယ္လိုမ်ား ထူးထူးျခားျခား လူစြမ္းလူစရိွသလဲ..."ဟုေမးလိုက္ေလ သည္။
စင္စစ္ဦးေဇာ္၀င္း ေမးေျပာေျပာလိုက္ေသာ စကားမွာ ေမာင္ျဖတ္စအဖို႕ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စႏွင့္ လုပ္ ကိုင္ရန္နည္းလမ္းတစ္ကြက္မွ် မရိွေတာ့ဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသလွ်င္ ေသ၊ မေသခ်င္ေသး လွ်င္ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ျပီး သကၤန္းစည္း ဖုိ႕သာ ရိွေတာ့သည္။ မာဂရက္ႏွင့္ နီးဖို႕ကား လုံး၀ ေမွ်ာ္လင့္ဖြယ္မရိွေတာ့ေခ်။ အမွန္အားျဖင့္ ဦးေဇာ္၀င္းက တမင္ အက်ပ္ကိုင္ ေျပာလိုက္ျခင္းကို ေမာင္ျဖတ္စရိပ္မိ ေလသည္။ သို႕ေသာ္ေမာင္ျဖတ္စသည္ လူေကာင္ ခါးခ်ည့္ သေလာက္ ဦးေႏွာက္ အားရိွသူျဖစ္ရကား... ျပဳံးရႊင္ေအးေဆးေသာ အမူအရာႏွင့္ပင္...
"ဦးမင္းေျပာတာေတြ အားလုံးပဲ မွန္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား...၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလိုအလုပ္မ်ိဳးေတြ ၀ါသနာ မပါပါဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္ထူးထူးျခားျခား လုပ္ခ်င္တာကေတာ့ ဆရာေရႊဥေဒါင္း ေရးတဲ့ စုံ ေထာက္ေမာင္စံရွား ၀တၳဳေတြဖတ္ျပီး ေလ့လာေနတဲ့အတြက္ ဦးမင္းလိုပဲ စုံေထာက္အလုပ္ ကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ခင္ဗ်ား..."ဟု သိမ္ေမြ႕စြာေျပာလိုက္ရာ ဦးေဇာ္၀င္းမွာ စုံေထာက္အလုပ္ ကို မိမိကိုယ္တိုင္ လုပ္ေနသည္ျဖစ္၍ တစ္စုံတစ္ရာ အျပစ္အနာကေလးကို ၾကည့္ကာခြက္ထိုးခြက္ လန္ရယ္ေမာလ်က္...
"မင့္လို အေကာင္ကေလးက စုံေထာက္လုပ္လို႕ လူဆိုးက မင့္ကိုစၾက၀ဠာတံတိုင္း အျပင္ဘက္ ေရာက္ေအာင္ လႊင့္ပစ္လိုက္မွာေပါ့ကြဲ႕"
"စုံေထာက္အလုပ္ဟာ ဆန္းဆိတ္ပိုးရတဲ့ ကူလီအလုပ္မဟုတ္ပါဘူး ဦးမင္းရယ္...၊ ဥာဏ္လႊာသုံး ရတဲ့ဦးေႏွာက္ အလုပ္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္တစ္ပြဲတစ္လမ္း အစြမ္းျပခ်င္လွတယ္..."ဟု ေျပာလိုက္ရာ ဦးေဇာ္၀င္း၏ မ်က္ႏွာမွာ ရုတ္တရက္၀င္းေျပာင္၍ သြားေလ၏။
အေၾကာင္းမူကား နာမည္ရစုံေထာက္ႏွင့္ ပုလိပ္မ်ားကိုပင္ ပတ္တီးရိုက္၍ဆုံးမေလ့ရိွေသာ ရန္ကုန္ မႏၱေလးမီးရထားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အၾကီးအက်ယ္ ဆိုးသြမ္းေနသည့္ ေခတ္သစ္နာမည္ေက်ာ္ လူဆိုးၾကီး "ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ" ကို ေတြးမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပ၏။
ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ မွာ အေဖာ္မထားဘဲ ေရွးသူရိယမဂၢဇင္းထဲက ေစာရသက္ျပင္းကဲ့သို႕ တစ္ေယာက္ တည္းခိုး တိုက္ဆိုးမိုက္ေနသူျဖစ္၍ သူ၏ကိုယ္ကာယမွာ ကၽြဲေပါက္ၾကီးတမွ် ၾကီးမားထြားက်ိဳင္း လ်က္ဆယ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ပင္ မတုယွဥ္ႏို္ငေအာင္ အလြန္သန္စြမ္းရုံမက ဘိုးဘိုးေအာင္ ႏွင့္ပင္ လူကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ဖူး၍ ေသနတ္ျပီးသည္ဟုပင္ ေက်ာ္ၾကားေန၏။
ထို႕ျပင္ဘ၀ ဗိုလ္ေအာင္ဒုံမ်ာ ဂါတ္တဲမ်ား၊ ပုလိပ္အရာရိွအိမ္မ်ားကိုပင္ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ၀င္ထြက္ သြားလာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရုပ္ေျပာင္းရုပ္လႊဲေကာင္းလွသည္ဟုလည္း ေျပာၾကကုန္၏။ အကယ္၍ ဗိလု္ေအာင္ဒုံမွန္းသိသျဖင့္ ေသနတ္ဆယ္လက္ ၀ိုင္းမိေစကာမူ က်ည္ဆန္တစ္ခ်က္မွ် မထြက္မိ ထိုေသနတ္ရွင္ ဆယ္ေယာက္ကို ေနာ့ေကာက္ခ်ႏိုင္သည္ဟုလည္း သတင္းေျပးေနေသး၏။
ဗန္တိုဗန္ရွည္၊ အဂၤလိပ္လက္ေ၀ွ႕၊ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႕စေသာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အရည္က်ိဳေသာက္ လာခဲ့ေသာ စုံေထာက္ၾကီး ဦးေဇာ္၀င္းကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ တစ္ခါက ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ၏လက္ခ်က္ျဖင့္ အသက္ထြက္လု ခမန္းခံခဲ့ရ၍ ဗိုလ္ေအာင္ဒုံကို အေသအခ်ာမွန္မိေနပါေသာ္လည္း ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ၏ အနီးသို႕ သူေနာက္ထပ္ မသီ၀့ံေတာ့ေခ်။
စင္စစ္အားျဖင့္ စုံေထာက္ပုလိပ္အရာရိွတိုင္းလိုလိုပင္ ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ၏သတင္းကို ၾကားလိုက္ရလွ်င္ က်ားနံ႕ ရေသာ ေခြးကဲ့သို႕ ဖင္သီေနၾကလတက္ အားလုံးပင္လက္ေလွ်ာ့ေနၾကရကာ ယခုျမန္မာ အစိုးရကပင္ "ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ ကို အေသရလွ်င္ ငါးေထာင္၊ အရွင္မိလွ်င္ တစ္ေသာင္း"ဟု ဆုေငြထုတ္ ထားရေလသည္။ အခ်ိဳ႕ရဲရင့္ ၍ ေငြမက္ေသာသတၱိခဲတို႕သည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကိဳးစားခဲ့ၾကဖူး၏။ သို႕ ေသာ္အသက္ႏွင့္ခႏၶာကိုယ္ အိုးစား ကြဲသြားၾကသည္သာမ်ားကုန္၏။
ထို႕ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ဦးေဇာ္၀င္းသည္ ေမာင္ျဖတ္စအား လူ႕ျပည္မွအလ်င္အျမန္ ထြက္ခြာ သြားေစ လို ေသာေၾကာင့္...
"ကဲ..ဒါျဖင့္ ေမာင္ျဖတ္စ၊ အရွည္မေျပာနဲ႕ေတာ့္၊ မင္း....လူဆိုးၾကီး ဗိုလ္ေအာင္ဒုံကို ဖမ္းႏိုင္ရင္ျဖင့္ မာဂရက္နဲ႕ တို႕ေပးစား မယ္ကြယ္..."ဟု ေျပာလိုက္ေလ၏။
စင္စစ္ေမာင္ျဖတ္စ သည္ ဦးေဇာ္၀င္းက မိမိအားၾကံေတာ္သခ်ၤိဳင္းသို႕ ပို႕ခ်င္၍ ဤသို႕ေျပာသည္ကို အတပ္ သိေလသည္။ သို႕ေသာ္ေအးေဆးခန္႕တည္စြာပင္...
"ေကာင္းပါျပီ ဦးမင္းရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို စုံေထာက္တစ္ေယက္ရဲ႕ပါ၀ါသာ ေပးပါေတာ့"ဟု ေျပာလိုက္၏။
ေနာက္တစ္ေန႕၌ပင္ ဦးေဇာ္၀င္းသည္ ေမာင္ျဖတ္စအား စုံေထာက္အမွတ္အသားျပဳေသာ စာရြက္ ကိုေပးေလ သည္။ စင္စစ္ဦးေဇာ္၀င္း၏ စိတ္ထဲ၌သူေဌးၾကီးက သူေဌးေလာင္းေဃာသကအား ဤသူငယ္ကို ခ်က္ခ်င္း သတ္ပစ္လိုက္ဟု စာေရးေသာသေဘာမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေလသည္။
ထို႕ေနာ္ဦးေဇာ္၀င္းက ေျခာက္လုံးျပဴးတစ္လက္ကို ထုတ္ေပးေသာအခါ၌ ေမာင္ျဖတ္စက သူသည္ လက္နက္ႏွင့္မဖမ္း၊ ဦးေႏွာက္ႏွင့္သာ ဖမ္းမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလိုမရိွဟု ေျပာသည္တြင္ ဦးေဇာ္၀င္းက မဲ့ရြဲ႕ရယ္ေမာကာ...
"ကဲ...ဒါျဖင့္ ဗိုလ္ေအာင္ဒုံကို ဖမ္းဖို႕လက္ထတ္ပဲ ယူသြားမယ္လား."ဟု ခပ္ေလွာင္ေလွာင္ေမးရာ ေမာင္ျဖတ္စက ဣေျႏၵရိွစြာႏွင့္ပင္... "ေနပါေစဦးမင္းရယ္....လက္ထိတ္ခတ္ရတာက စုံေထာက္ရဲ႕အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး၊ စုံေထာက္ တပည့္ပုလိပ္ရဲ႕အလုပ္ပါ...."ဟု ေျပာလိုက္၏။
ထို႕ေနာက္ ဦးေဇာ္၀င္းသည္ ေမာင္ျဖတ္စအား လူဆိုးႏွင့္ ျမန္ျမန္ေတြ႕ ၍ျမန္ျမန္ကိစၥေခ်ာ ပါေစဟူ ေသာ ဆုေတာင္းျဖင့္ ဗိုလ္ေအာင္ဒုံေနထိုင္ က်က္စား ရာ ေဒသႏွင့္ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ၏ ရုပ္ေျပာင္းရုပ္လႊဲ ပုံသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႕ကို က်က်နနေျပာျပေလ၏။
ဦးေဇာ္၀င္း၏မ်က္စိထဲတြင္ ေမာင္ဗမာ ဆယ္ေလာက္မက အင္အားရိွေသာ လူဆိုးၾကီးဗိုလ္ေအာင္ဒုံ ကပန္းနာၾကက္ညႇာႏွင့္ ေသခါနီးကေလး လူနာတစ္ေယာက္ေလာက္မွ အင္အားမရိွေသာ ပိန္ခ်ည့္ ကုန္းကြေမာင္ျဖစ္စ အား တစ္ခ်က္တည္း ဖေနာင့္ႏွင့္ေပါက္၍ အသက္ေပ်ာက္ေနပုံကို ျမင္ေယာင္ ကာ၀မ္းသာ အားရႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႕၌ပင္ သူ၏အလုပ္ရိွရာပဲခူးျမိဳ႕သို႕ ျပန္သြားေလ၏။
ေမာင္ျဖတ္စ၏စိတ္ထဲတြင္မူကား မၾကာမီမယ္ဗမာ၊ မယ္ျပည္ေထာင္စုေတြ၏ ရက္ေကာ့(ဒ္)ကုိ ခ်ိဳးမည့္အသား၀ါညက္မာဂရက္မယ္တပ္ကုန္းႏွင့္ ေပါင္းဖက္ရန္ကုိသာ ေတြးေတာလ်က္ ဤလူဆိုး ၾကီးကိုမရရေအာင္ တစ္ေယာက္ခ်င္း အမိဖမ္းမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ တစ္ေန႕ေသာညေန ခင္းလူတလစ္ခ်ိန္တြင္ မာဂရက္၏အနီးသို႕ ခ်ဥ္းကပ္၍...
"မာ...ကိုကိုျဖတ္ေတာ့ အသက္ေသခ်င္ေသေပစီ၊ မာနဲ႕နီးရေအာင္ၾကိဳးစားရေတာ့မွာပဲ"ဟု အားေပးစကားမ်ား ရႏိုးႏိုးႏွင့္ အရဲစြန္႕၍ေျပာလိုက္မိရာ စိတ္ညစ္ေနေသာ မာဂရက္သည္ ႏႈတ္ခမ္း စူျပီး...
"ဘာ ကိုကိုျဖတ္လဲ၊ ဒီနာမယ္ၾကီး မၾကားခ်င္ပါဘူး..."ဟု နားႏွစ္ဖက္ပိတ္၍ ေအာ္ေငါက္လိုက္ သျဖင့္ေမာင္ျဖတ္စခမ်ားမွာ အနီးမွ ရုတ္တရက္ဖဲၾကဥ္ခဲ့ရေလ၏။ သို႕ေသာ္ေမာင္ျဖတ္စမွာ စိတ္ပ်က္ တတ္သူ မဟုတ္ဘဲ ထိုေန႕မွစ၍စုံေထာက္အလုပ္ကို ၾကိဳးၾကိဳးပမ္းပမ္းလုပ္ေလ၏။ သူ႕၌ ကား အျခားစုံေထာက္မ်ားကဲ့သို႕ ေသနတ္၊ ေပၾကိဳး၊ မွန္ဘီလူး၊ ကင္မရာတို႕ကို မဆိုထားဘိ ေဆးတံေဆးဘူးမွ် ၀ယ္မေသာက္ႏိုင္ ဘဲ ေဆးေပါ့လိပ္တို႕ကိုသာခဲ၍ စုံေထာက္ရေလသည္။
အခ်ိ္န္မွာ တစ္လမွ်ၾကာခဲ့ေလျပီ။
ဧျပီလဆန္း တစ္ရက္ေန႕ညေန၊ မႏၱေလး မီးရထားထြက္ခါနီးအခ်ိန္တြင္ စုံေထာက္ေမာင္ျဖတ္စ သည္ ကြမ္းျခံ ဘူတာရုံၾကီးမွေန၍ ပဲခူးျမိဳ႕စုံေထာက္ၾကီးဦးေဇာ္၀င္းထံသို႕ တယ္လီဖုန္းႏွင့္ စကား ေျပာလိုက္ေလသည္။
ေနာက္ေမာင္ျဖတ္စ သည္ မီးရထားတြဲတစ္ခုေပၚသို႕ တက္၍ဟိုဟိုဒီဒီေနရာၾကည့္ျပီးမွ အသက္ ၄၀ ခန္႕ရိွ ၀၀ တုတ္တုတ္ ေတာသားရုပ္ေပါက္ေနေသာ လူၾကီးတစ္ေယက္နံေဘး၌ ၀င္ထိုင္ေလသည္။ ထိုလူၾကီးသည္ ဒန္တိုခဲလ်က္ ၀ါးခေမာက္ၾကီးကို ေဆာင္းထားကာ ေမာင္ျဖတ္စအားဂရုျပဳဟန္ မရိွေခ်။
ရထားထြက္စျပဳသည္တြင္ ေမာင္ျဖတ္စမွာ အိပ္ငိုက္လာ၍ သူ၏ဦးေခါင္းမွ သကၠလပ္ဦးထုပ္ ေဟာင္းကေလးကို ခၽြတ္ကာထိုလူၾကီး၏ ကိုယ္ကိုမွီလ်က္မွိန္းေလသည္။ ရထားမွာ လူမ်ားျပြတ္ သိပ္ေနသည္ျဖစ္၍ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မွီငိုက္ေခါင္းတင္ၾကျခင္းမွာ အဆန္းမဟုတ္ေခ်။ ထိုလူၾကီးသည္ ေမာင္ျဖတ္စကိုကေလးကို အသိအမွတ္ မျပဳဘဲဆိတ္ျငိမ္စြာပင္ ဒိန္တိုကိုခဲလ်က္ ေန၏။
ဓားပိန္ ဘူတာ ေက်ာ္လြန္သည္တြင္ ေမာင္ျဖတ္စ၏ဦးေခါင္းသည္ ထိုလူၾကီး၏လက္ေမာင္းေအာက္ သို႕ေရာက္ေန ၍ အိပ္ေပ်ာ္ေနဟန္ရိွေလသည္။
သို႕ေသာ္ေမာင္ျဖတ္စသည္ အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္မဟုတ္ဘဲ မီးေရာင္ကို သူ၏ ဦးထုပ္ ႏွင့္ ကြယ္၍ထိုလူၾကီး၏ အေပၚအကႌ်လက္၀ဲဘက္အိတ္ထဲမွ ပစၥည္းကိုႏိႈက္ယူရန္ ၾကိဳးစားေနေလသည္။
ထိုလူၾကီး မွာ ေတာသားပီပီ၊ က်စ္လ်စ္သိပ္သည္းစြာ ထည့္ထားသည္ျဖစ္၍ ေမာင္ျဖတ္စမွာ လြယ္ကူစြာ မရႏိုင္ေခ်။ သို႕ေသာ္ေမာင္ျဖတ္စမွာ ဇြဲနပဲရိွသူျဖစ္၍ မရမေနၾကိဳးစားေလရာ ပဲခူး ဘူတာ၀င္ခါနီး မီးရတား ဥၾသေပးေလသည္ တြင္ ထိုလူၾကီး၏ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဆြဲကိုင္မိေလသည္။
သို႕ေသာ္ေမာင္ျဖတ္စ၏ အၾကံမေအာင္ေခ်။ အေၾကာင္းမူကားေမာင္ျဖတ္စက သားေရအိတ္ကို ကိုင္၍ လက္ျပန္ႏႈတ္လိုက္သည္တြင္ ထိုလူၾကီးသည္ ေမာင္ျဖတ္စ၏လက္ကို ဖ်တ္ခနဲ ဆြဲကိုက္ လိုက္ကာ...
"မေအေပး....ေခြးမသား၊ ခါပိုက္ႏႈိက္"ဟုဆို၍ နားရင္းကို တီးလိုက္ရာ ေမာင္ျဖတ္စမွာ ၾကမ္းေပၚ သို႕ ဒုန္းခနဲေခြးက် က်သြားေလ၏။ လူအားလုံးပင္ အလန္႕တၾကား၀ိုင္းအုံၾကည့္ၾကေလရာ ေမာင္ျဖတ္စမွာ ပစၥည္းႏွင့္ တကြလက္ပူးလက္ၾကပ္မိေနသည္ျဖစ္၍ တစ္စုံတစ္ရာမျငင္းဆို ႏိုင္ေတာ့ဘဲ...
"ခ်မ္းသာေပးေတာ္မူပါ ခင္ဗ်ား...ကၽြန္ေတာ္ မရိွဆင္းရဲလို႕ ၾကံမိတာပါခင္ဗ်ာ"ဟု ေတာင္းပန္ပါ ေသာ္လည္း ခါးပိုက္ႏိႈက္ ကို သနားရိိုးထုံးစံမရိွဘဲ ထိုသူၾကီး သည္ ေမာင္ျဖတ္စ၏လည္ကုပ္ ကို ေစြ႕ခနဲကိုင္ေျမႇာက္ လိုက္ကာ...
"အမယ္...သနားစရာကေလးေပါ့ကြယ္၊ မင္းကငါ့ကို ေတာသားဆိုျပီး တြယ္တာေပါ့ကြယ္၊ ဘာရမ လဲငါက မင္းတြဲေပၚတက္ လာကတည္းက ခါးပိုက္ႏႈက္မွန္းသိတယ္ နားလည္ရဲ႕လား"ဟုဆိုျပီး နားရင္းကို ပိတ္တီးလိုက္ျပန္ရာ ေမာင္ျဖတ္စ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ က်သြားျပန္ေလ၏။ အခ်ိဳ႕လူမ်ားက မွတ္ေလာက္ေအာင္ ေဆာ္ရန္ေျပာ ၍ မိန္းမအခ်ိဳ႕ကမူ...
"အမယ္ေလး လုပ္ေနၾကပါနဲ႕ေတာ့ရွင္၊ လက္သနခံျပီးေတာ့ သူ႕လမ္းသူသြားပါေစ၊ ပုလိပ္ လက္သာ အပ္လိုက္ပါ" ဟုေျပာၾကေလ သည္။
ဤတြင္ ေမာင္ျဖတ္စက
"ပုလိပ္လက္ေတာ့ မအပ္ၾကပါနဲ႕ခင္ဗ်ာ၊ ေထာင္ကိုေၾကာက္လြန္းလြန္းလို႕ပါ၊ ရိွၾကီးခိုးပါရဲ႕ ခ်မ္းသာေပးေတာ္ မူၾကပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဒီအလုပ္ကို မလုပ္ပါဘူး"ဟုဆို၍ ရိွခိုးေလရာထို လူၾကီးသည္ေမာင္ျဖတ္စ ၏လည္ကုပ္ ကိုဆႊဲေျမႇာက္လိုက္ျပန္ကာ...
"အမယ္ခါးပိုက္ႏႈိက္က ေထာင္က်မွာေၾကက္သတဲ့၊ ကဲလာ...နင္ေၾကာက္တဲ့ဆီပဲ ပို႕ရမယ္"ဟု ဆိုလိုက္စဥ္တြင္ ပင္ ပဲခူးဘူတာသို႕ မီးရထားဆိုက္လိုက္ျပီးျဖစ္၍ ထိုလူၾကီးသည္ ေမာင္ျဖတ္စ၏ ခ်ိဳင္းတစ္ဖက္ကို ဆြဲေျမႇာက္ကာ နီးရထားတြဲေပၚမွဆင္း ၍ ဘူတာထဲသို႕ ဆြဲေခၚသြားေလ၏။ ဘူတာေပါက္၀၌ အသင့္ရိွေနေသာ ပုလိပ္အရာရိွ တို႕လည္း သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို အံ့အားသင့္သလို ၾကည့္ရႈေနၾကရာ အနီးေရာက္သည္တြင္ ထိုလူၾကီး "ကဲ..ေဟာဒီ မွာ ခါင္းပိုက္ႏႈိက္"ဟုဆို၍ေမာင္ ျဖတ္စကိုထိုးေပးလိုက္ရာ လက္ထတ္အသင့္ကိုင္၍ ေစာင့္ေနေသာ ပုလိပ္အရာရိွ တစ္ေယာက္ သည္လ်င္ျမန္စြာ ေဖ်ာက္ခနဲ လက္ထိတ္ခတ္လိုက္ေလ၏။
သို႕ေသာ္ စကၠန္႕ပိုင္းကေလးအတြင္းတြင္ ခါးပိုက္ႏႈိက္ကို၀ိုင္းအုံၾကည့္ရႈလာၾကေသာ လူတို႕မွာ အၾကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္၍ သြားၾကေလသည္။
အေၾကာင္း မူကား ထိုလုလိပ္အရာရိွခတ္လိုက္ေသာ လက္ထိတ္မွာေမာင္ျဖတ္စ၏ လက္ကိုမဟုတ္ ဘဲခါးပိုက္ႏႈိက္ဖမ္းလာသူ လူၾကီး၏လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို စြပ္မိလ်က္သား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တည္။
လက္ထိတ္ ခတ္လိုက္လွ်င္ ခတ္လိုက္ခ်င္းထိုလူၾကီးမွာရုတ္တရက္ ထိတ္လန္႕အ့ံၾသ၍သြားေလရာ လက္ထိတ္ခတ္ သူ စုံေထာက္ၾကီးဦးေဇာ္၀င္းက "ဘယ့္ႏွယ္ အံ့ၾသသြားသလား ဗိုလ္ေအာင္ဒုံ" ဟု ေျပာလိုက္သည္တြင္ နံေဘးရိွလူအားလုံးမွာ ရုတ္တရက္ မ်က္လုံးျပဴး၍သြားၾကေလ၏။
စုံေထာက္တိုင္း လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရေသာ နာမည္ေက်ာ္လူဆိုးၾကီး ဗိုလ္ေအာင္ဒုံကို အရွင္လတ္လတ္ဖမ္း မိ၍ ဆုေတာ္ေငြ တစ္ေသာင္းရလိုက္ေသာ ေအာ္နာေရဘီစုံေထာက္ၾကီး ေမာင္ျဖတ္စႏွင့္ မယ္တပ္ ကုန္းဘြဲ႕ရ မာဂရက္သာ၀က္ တို႕၏ လက္ထပ္ပြဲၾကီးမွာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွေပ၏။
လက္ထပ္ပြဲျပီးသည့္ည ဧည့္သည္မ်ားရွင္းလင္းသြားသည္တြင္ ေမာင္ျဖတ္စသည္ မာဂရက္အနီးသို႕ ကပ္၍...
"ဘယ့္ႏွယ္လဲ မာ..ကိုကိုျဖတ္လို႕ ေခၚေတာ့မယ္မဟုတ္လား"ဟု ေမးလိုက္ရာ အရပ္ ၅ေပ ၄လက္မေက်ာ္ ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းလွေသာ မာဂရက္မယ္တပ္ကုန္းသည္ တစ္စုံတစ္ရာျပန္လွန္ မေျပာေတာ့ဘဲ အရပ္ ၅ေပ မျပည့္ေသာ ကၽြႏ္ုပ္၏ဇာတ္လိုက္မင္းသား ပိန္းခ်ည့္ကုန္းကြ ေမာင္ျဖတ္စအား ၾကီးမွီ ငယ္ခ်ီဟူေသာ သဘာ၀ အေလ်ာက္ ဆတ္ခနဲ ေျမႇာက္ခ်ီကာအိစက္ညက္ ေညာေသာဖဲေမြ႕ရာၾကီးတည္ရိွရာ စက္ခန္းေဆာင္သို႕ ေပြ႕ယူသြားေလသတည္း။
ဆက္ရန္
.
.
4 comments:
မေရႊစင္ေရ။
ဒီလိုရွားပါးတဲ့စာအုပ္မ်ဳိးေတြကိုအပင္ပန္းခံရိုက္တင္ေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
စာဖတ္သူေတြအေပၚထားတဲ့ေစတနာကိုေလးစားပါတယ္ဗ်ာ။ အခ်ိန္ကိုအေတာ္ေပးရမွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို.ဆို အခ်ိန္လည္းမရ၊ ျမန္မာလက္ကြက္ရိုက္ရတာလည္းအဆင္မေျပနဲ.၊ မေရႊစင္တို.လို အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ေပးေနတဲ့သူေတြကိုအားေပးပါတယ္။
ေဟာသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္စုေဆာင္းထားတဲ့ ဆရာေသာ္တာေဆြရဲ.စာအုပ္တစ္အုပ္ပါ။
Download link ေလးေပးလိုက္ပါတယ္။
Scan လုပ္ရတာသိပ္မျပတ္သားခ်င္ဘူး။ အခ်ိန္ရလို.မေရႊစင္ျပန္ရိုက္ေပးနိုင္ရင္ေတာ့သိပ္ေကာင္းေပါ.ဗ်ာ။
အဆင္မေျပဘူးဆိုရင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ Download link ေလးကိုမွ်ေ၀ေပးပါဗ်ာ။
တျခားသူေတြကိုလည္းဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။
http://www.mediafire.com/?shd6aa4ybo3e92m
ကြန္နယ္ရွင္ေကာင္းေတာ႔ ဟုိကူးဒီကူးနဲ႔ ျပန္ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ အစ္မေရ
အပိုင္းေတြ ျပတ္လုိျပတ္ေပါ႔ဗ်ာ တခုခ်င္းစီအစဥ္လိုက္ ကြန္ေကာင္းရင္ ကူးထားအုံးမယ္ း)
ဦးကိုကို ေရ
အဆင္ေျပေနသ၍ေတာ႔ စာေတြတင္ျဖစ္ေနမွာပါ စာလာဖတ္တဲ႕ အတြက္ စာတင္ရတာ အားရွိပါတယ္ ေက်းဇူးပါ ေသာ္တာေဆြ လင္႔ခ္ ေလးကိုလဲ ေကာ္နက္ရွင္ေကာင္းတဲ႕ အခါ တင္ထား ပါမယ္
ခင္မင္လွ်က္
ေရႊစင္ဦး
ဦးကိုကို ေရ
အဆင္ေျပေနသ၍ေတာ႔ စာေတြတင္ျဖစ္ေနမွာပါ စာလာဖတ္တဲ႕ အတြက္ စာတင္ရတာ အားရွိပါတယ္ ေက်းဇူးပါ ေသာ္တာေဆြ လင္႔ခ္ ေလးကိုလဲ ေကာ္နက္ရွင္ေကာင္းတဲ႕ အခါ တင္ထား ပါမယ္
ခင္မင္လွ်က္
ေရႊစင္ဦး
Post a Comment