ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ၏ ကၽြန္းဦးတည္႕သန္လ်က္ခံု, အပိုင္း (၂၁)

ေႏွာင္ႀကိဳးျပတ္ေစသည့္ ခ်စ္သမွ်ကုိ ႏွင့္ လက္စြမ္းမ်ား

ထုိသုိ႔ အေနာက္နန္းမိဖုရား မျမကေလးမွာ ေၾကးတုိက္ေတာ္ အက်ဥ္းေထာင္စခန္း ၌ အလြမ္းနာႏွင့္ ဒုကၡ ေ၀ဒနာ ခံစားေနရ႐ွာခုိက္တြင္ တစ္ေန႔ေသာအခါ ပေဒါင့္ပေဒႏွင့္ ဖခင္ျဖစ္သူ ပဲ့နင္းႀကီး ဦးေနဦး၊ မိခင္ေဒၚအိ တုိ႔သည္ ေထာင္အရာ႐ွိမ်ားကုိ တုိးလွ်ိဳးေတာင္းပန္ကာ ျမကေလးႏွင့္လာ၍ ေတြ႕ၾက ႐ွာ ပါသည္။
ျဖစ္ပ်က္ပံု အလံုးစံုကုိ မိသားစုေတြ႕ဆံု၍ ေျပာျပမွ မျမကေလးက သိရသည္။

(မိျမ ... ငါ့ကုိ လင္ရယ္လုိ႔ မထင္ေတာ့ပါကလား) လုိ႔ မင္းတရားႀကီး ခဏခဏ မိန္႔ေတာ္မူေလသည္လုိ႔ ၾကားရေၾကာင္း ဦးေနဦး ေဒၚအိအိ တုိ႔မွတစ္ဆင့္ သိရေသာအခါ မျမကေလးခမ်ာ ရင္ကဲြရခမန္း ၀မ္းနည္း ရ႐ွာ သည္။
ေမာင္ေတာ္ဘုရင္ သည္ မိမိအေပၚတြင္ အထင္ေတာ္ လဲြေနၿပီဟုလည္း ေတြးေတာ ဆင္ျခင္မိသည္။ မိမိ အေနျဖင့္ ငယ္႐ြယ္စဥ္ကပင္ ၾကင္စဦး ခ်စ္သူဘ၀ျဖင့္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသူျဖစ္ရကား၊ အသက္အ႐ြယ္ခ်င္း မည္မွ် ပင္ကြာျခားေစကာမူ ခ်စ္ဦးသူ၊ ပန္းဦးပန္ အျဖစ္ သူမတူေအာင္ အားကုိး ခ်စ္ခင္၍ ေမတၱာေရစင္ ၾကည္လင္ သန္႔ျပန္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ မင္းတရားႀကီးမွာ မ်ားစြာေသာ ေမာင္းမ မိႆံေႁခြရံသင္းပင္း မ်ားစြာ ႐ွိသည္ ျဖစ္ေစ ကာမူ ျမကေလးအဖုိ႔မွာေတာ့ ၾကင္စဦးအျဖစ္ အသည္းနစ္ေအာင္ အ႐ူးအမူး ခ်စ္ခဲ့မိသူ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာမႈေတြကုိလည္း သီခ်င္းကဗ်ာ သီကံုးကာျဖင့္ မၾကာခဏ ရင္ဖြင့္၍ ျပေနသူ လည္း ျဖစ္ပါသည္။

ေမာင္ေတာ္ဘုရား အေဆာင္ေတာ္ မႂကြျမန္းသည့္ အခုိက္အခါကေလးကုိပင္ ေနမထိ ထုိင္မသာ လြမ္းဗ်ာပါ ပုိလွသျဖင့္ ရင္ဖြင့္ျပခဲ့မိေသာ "ေနမွိန္မွိန္"၊ "ၾကာျခည္ယံ"စသည့္ အေမွ်ာ္စုိက္မ်ားက သက္ေသျပ လ်က္ ႐ွိေလသည္။ ဤသက္ေသမ်ားသည္ အႏွစ္တစ္ရာ၊ ႏွစ္ရာ ၾကာေသာ္လည္း ပ်က္ျပယ္၍ မသြား။ ေက်ာက္သားမ်ား ထြင္းထုထားရစ္ခဲ့သလုိ လူတုိင္း၏ ႏႈတ္ဖ်ား လွ်ာဖ်ားတုိ႔၌ ယေန႔ထိ စဲြထင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေလ သည္။ ဒါေတြကုိ ေ႐ႊဘုိမင္းတရားႀကီးသည္လည္းေကာင္း၊ ကဗ်ာေရးခဲ့သူ ကာယကံ႐ွင္ မျမကေလး ကုိယ္တုိင္လည္းေကာင္း သိျမင္႐ွာၾကေတာ့မည္ မဟုတ္ပါေလ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ မျမကေလးမွာ မင္းတရားႀကီး အထင္လဲြျခင္း ခံရေသာအခါ၌ မခံခ်ည့္မခံသာ ျဖစ္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုလုိ အမ်က္ေတာ္႐ွိ၍ ေထာင္သြင္းထားျခင္း ခံရသည္မွာလည္း အခ်စ္အတြက္ အမ်က္ေတာ္႐ွျခင္း မ်ိဳးက တစ္စြန္းတစ္စ ပါ၀င္ရမည္ဟု ႏွလံုးပုိက္မိေသာေၾကာင့္ မင္းတရားႀကီး အထင္ေတာ္ လဲြမွား၍ အမ်က္ေတာ္ပြားျခင္းမွ သံသယေျပေပ်ာက္ေတာ္မူေစျခင္းငွာ၊ မိမိ၏ အခ်စ္ ထုထည္ ပမာဏသည္ မည္မွ်႐ွိေၾကာင္း တင္ျပလုိလာသည္။

စာဆုိပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ပီသစြာလည္း အက်ဥ္းေထာင္ထဲ က်ေနခုိက္ပင္ျဖစ္ပေစ ေ႐ႊနားေတာ္ၾကား သီခ်င္းေရး သားဆက္သရန္ "ခ်စ္သမွ်ကုိ" ပတ္ပ်ိဳးကုိ သီကံုးဖဲြ႕ခဲ့ေလသည္။

ခ်စ္သမွ်ကုိပတ္ပ်ိဳး။   ။  ခ်စ္သမွ်ကုိ ျမင္းမုိရ္ ေ႐ႊေတာင္လံုးသုိ႔ေလး။ ေလးဆူဒီပါ။ သီတာေရေျမ ဆံုးေစေတာ့ေလး၊ အုိ ... ဘယ္မမုန္းပါေတာ့ႏိုင္၊ ကပ္လံုးပ ဆံုးတုိင္တုိင္၊ ႐ံုးညာပုိင္ အံုးၿပိဳင္သၪၥာ ေႂကြ႕မွာလွေလ။  ႀကိဳးမည္ေနာင္တာ။ ႐ုိးျပာေျမ၀ယ္ေျမ့စေတာ့ေလး။ မွန္သေ႐ြ႕ကုိလ၊ ဘန္ေစ့ငယ္ ေရေရး။ ကုိးဂုဏ္႐ွင့္-ဂူေတာ္ေမႊ။ တူမေသြပါေစမယ္ႏွင့္သား၊ လွစ္ၾကဴးႁမြက္ၾကား။ ၀ွက္မထား၊ ျမတ္႐ွင္ပင္ တန္ခုိးအား။ မျခားသိေစေၾကာင္း။ ပန္ထြာတည့္ ခ၀ပ္ေညာင္း။ တူၿပိဳင္-ဂူလုိဏ္စကားသစၥာခုိင္။ သံသာေလ ကမ္းတုိင္။ တူၿပိဳင္ေလကူးမယ္၊ ဆုထူးငယ္ပန္႐ြယ္ညႊန္း။ ခ်စ္လုိ႔ရယ္မကုန္။ ၀သုန္ဤေျမ။ သိၾကားေစ သက္ေသညႊန္း။ ပ်ံ႕မႊန္းေမႊးလိႈင္ ၾကဴေလတည့္မွ။ သံုးလူထြတ္မွန္ကူ။ မတူေလၿပိဳင္ႏႈန္းကင္း။ ေျခာက္ျဖာစံု ေရာင္ၿဖိဳးလင္း။    ။

(သဖန္) ။     ။ ခ်စ္ခ်င္းငယ္ၿပိဳင္။ ျမစ္မင္းပုိင္ အဏၰ၀ါက။ ျပန္တစ္ရာကဲ။ ယြင္းေစ၀သုန္။ ေငြ၀န္း ေသာ္တာယုန္သုိ႔။ ကမၻာကုန္က်ယ္သေ႐ြ႕၀ယ္မွာ။ ဘယ္ေမ့လိမ့္လဲ ။    ။
ဤသစၥာတုိင္ ပတ္ပ်ိဳးျဖစ္ေသာ "ခ်စ္သမွ်ကုိ"သည္ အေနာက္နန္းမိဖုရား မျမကေလးက သူ၏ အခ်စ္ထု ထည္ပမာဏ ကုိ ေ႐ႊဘုိမင္းတရားႀကီးအား တင္ျပ ဆုိေလွ်ာက္ထားလုိက္ေသာ သီခ်င္းျဖစ္ပါသည္။
သူ၏ ခ်စ္ေမတၱာမ်ားကုိ ေလွ်ာက္တင္ရမည္ဆုိလွ်င္ အခ်စ္၏ ထုထည္ပမာဏသည္ ျမင္းမုိရ္ ေ႐ႊေတာင္ႀကီး ကဲ့သုိ႔ ႀကီးမားလွပါေၾကာင္း။ ေလးဆူေသာ ကမၻာ "သီတာေရေျမ ဆံုးေစေသာ္လည္း ဘယ္ခါမွ် မုန္းႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါေၾကာင္း။ ကပ္ကမၻာလံုး ကုန္ဆံုးသည္အထိ တည္႐ွိပါမည္။ အံုးစက္ရာ သၪၥာနန္း ၌ အသက္ဆံုး မွန္း႐ြယ္သူ၊ ႐ုိးေျမျပာက်ေစသည္အထိ၊ သစၥာ႐ွိ႐ွိ ခ်စ္မည့္သူ ျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္အတုိင္း ဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါး ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ား ကိန္းေအာင္း စံပၸာယ္ေတာ္မူရာ ေစတီ ပုထုိးေတာ္ ဂူေတာ္မ်ားတြင္ တုိင္ၾကားသစၥာျပဳပါသည္။

ေနာက္ေနာင္သံသရာ ျဖစ္ရာဘ၀ေတြမွာလည္း အတူမေသြ မယ္ႏွင့္သာ ႐ွိေစလုိေၾကာင္း မကြယ္မ၀ွက္ ႁမြက္ဆုိ စကားႏွင့္ ဘုရား႐ွင္အား ေတာင္းဆုိုပါ ေၾကာင္း။ အတူၿပိဳင္၍ လည္း ဂူလုိဏ္ေစတီေတာ္၀ယ္ စကားသစၥာ တုိင္ၿပီးလွ်င္ က်င္လည္ရသမွ် ဘ၀ထုိထုိ၊ သံသရာတစ္ခုိမွာလည္း နိဗၺာန္နန္းသုိ႔ တက္လွမ္း ႏိုင္သည္အထိ ေမာင္ႏွင့္မယ္ အတူယွဥ္ၿပိဳင္၍ သံသရာ တစ္ဘက္ကမ္းတုိင္ေအာင္ ကူးခတ္ရပါလုိေၾကာင္း သစၥာေတာ္ေရ ေသာက္၍ ႏွစ္ေယာက္အတူ ဆုေတာင္းဆုယူျပဳပါမည္။

ယခုဘ၀၌လည္း ဤ၍ ဤမွ် ခ်စ္လုိ႔ မကုန္ႏိုင္႐ွိေနပါေၾကာင္းကုိ ၀သုန္ ဤေျမႀကီးအား သက္ေသထား၍ သစၥာစကား ဆုိ၀ံ့ပါေၾကာင္း စေသာ အဓိပၸာယ္မ်ားျဖင့္ စပ္ဆုိ သီကံုးထားျခင္းျဖစ္လ်က္ ေလးနက္ေသာ ရသ ႏွင့္ ျပည့္၀ ဂုဏ္ေျမာက္လွေလသည္။

ဤသီခ်င္းကုိ ေရးသား၍ ဦးေနဦး ေဒၚအိတုိ႔ လက္သုိ႔ ေပးအပ္ကာ ေ႐ႊဘုိဘုန္းပြင့္ဘုရား စိတ္ထား ၾကည္သာေတာ္ မူခ်ိန္တြင္ ေ႐ႊနားေတာ္သြင္းႏုိင္ရန္ မွာၾကားလုိက္ပါသည္။
မင္းေရးမင္းခြင့္ လိမၼာ၍ ပါးနပ္ ဖ်တ္လတ္လွေသာ ဦးေနဦး ေဒၚအိတုိ႔သည္ ရက္မ်ား မၾကာမီ ေ႐ႊဘုိမင္း တရားႀကီး ေ႐ွ႕ေတာ္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ခစားမိေလသည္။

ကံအားေလ်ာ္စြာ မင္းတရားႀကီး ေ႐ႊစိတ္ေတာ္ ၾကည္သာခုိက္ႏွင့္ ႀကံဳႀကိဳက္ေလေသာေၾကာင့္ ပုရပုိက္လႊာ ကုိ အမိန္႔ေတာ္ခံကာ ဆက္ေလသည္တြင္ ...
" ဟင္ ... မေ႐ႊျမက ငါ့ကုိ သီခ်င္းဆက္သတဲ့လား၊ ကဲ ... သီဆုိဆက္သေစဗ်ား "
ဟု အမိန္႔ေတာ္ ထား႐ွိခ်က္အရ၊ ၀ဲအၿငိမ့္ အပ်ိဳေတာ္ ခင္မိက ေစာင္းေတာ္ အတီးႏွင့္တကြ သီဆုိ ဆက္သ ရ ေလသည္။

ဤတြင္ ေ႐ႊဘုိမင္းတရားႀကီးသည္ ခ်စ္သမွ်ကုိ သစၥာတုိင္ ပတ္ပ်ိဳးသီခ်င္းသြား အဓိပၸာယ္ကုိ နားဆင္ေတာ္ မူမိရာ မွ ျမကေလးအေပၚ က႐ုဏာသက္ေတာ္မူျပန္သည္ႏွင့္ ...
" သည္ႏွယ္ျဖင့္ သင္း ငါ့ကုိ ခ်စ္ခင္လ်က္ေပပဲကုိး၊ ကဲ ... ေ႐ႊျမသူ႔အေဆာင္သူ ျပန္ေနပါေစေတာ့" ဟု အမိန္႔ေတာ္ မွတ္သျဖင့္ အေနာက္နန္းမိဖုရား မျမကေလးသည္ မင္းေဆြမင္းမ်ိဳးမ်ား ထားေသာ ေၾကးတုိက္ ေတာ္တြင္ ခ်ထားခံရသည့္ အက်ဥ္းစခန္းမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရ႐ွာပါသည္။

ေ႐ႊဘုိမင္းတရားႀကီးမွာလည္း စိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာ႐ွင္တုိ႔၏ သဘာ၀အတုိင္း စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးသည့္ အခုိက္ အခါ ၿပံဳးကာရယ္ကာ ေနေတာ္မူတတ္ၿပီး၊ စိတ္ေတာ္ ခက္ထန္ မာေက်ာလာလွ်င္ ေဒါသအမ်က္ ျဗဳန္းခနဲ ဒုိင္းခနဲ ထြက္လြယ္လွသည္။ သဘာ၀ မိေမြးတုိင္း ဖေမြးတုိင္း အေနအထားႏွင့္ စိတ္ထားေတာ္ တည္ၿငိမ္ သည့္ အခုိက္အတန္႔လည္း ႐ွိေသးသည္ျဖစ္ရာ စိတ္ေ၀ဒနာေတာ္၏ အေရာင္အေသြးသည္ သံုးပါး ေလးေထြ မၾကာခဏ ေျပာင္းလဲေနေတာ္မူေပသည္။

စိတ္ၾကည္သာ၍ ရယ္စရာ႐ွိလွ်င္လည္း တခိခိရယ္၍ ေနေတာ္မူတတ္သည္။ ထုိအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ မိန္႔ေတာ္မူ ေသာ စကားရပ္မ်ားမွာ ရာဇဣေႁႏၵေတာ္႐ွင္၊ ဘုရင္တုိ႔ မိန္႔ခြန္းေတာ္မ်ိဳးအတုိင္း တည္ၿငိမ္ေလးနက္ ခန္႔ညား ျခင္းမ႐ွိ၊ ရာဇဣေႁႏၵေတာ္ျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ စကားမ်ိဳးမွ ေသြဖည္ဖဲ့ထြက္ ေဖာက္ျပန္ကာ သာမန္ အရပ္သားတုိ႔ သံုးစဲြေျပာဆုိပံုဟန္မ်ိဳး ပါ၍လာေတာ့သည္။
စိတ္ၾကမ္း ေဖာက္လာျပန္လွ်င္လည္း အထက္နည္းအတုိင္း အျပင္းအထန္ စိတ္မာန္ထ၍ ေဒါသအမ်က္ ေျခာင္းေျခာင္း ထြက္ေလ့႐ွိသည္။

အာဏာ႐ွိ သက္ဦးဆံပုိင္ ဧကရာဇ္တစ္ပါးျဖစ္၍လည္း အေပၚစီးျဖင့္ မည္သူကမွ ၾကပ္မတ္ထိန္းခ်ဳပ္၍ ကုသေပး၀ံ့သည္မဟုတ္သျဖင့္ အသင့္အတင့္ ႏွလံုးသြင္းကာ ခစားၾကရေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး မိဖုရားႀကီးႏွင့္ သမားေတာ္မ်ားက ေဆး၀ါး ဆက္သရသည္မွာပင္ မ႐ြံ႕မရဲႏွင့္ ဆက္သရသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဇမၺဴဒီပ နိမိတၱ ဆုိသလုိ ထုိေခတ္ ထုိအခါက သဘင္မ်ားသည္ ဇာတ္ထုပ္ ခင္းက်င္းျပသၾကရာ၌ "႐ွင္ဘုရင္ ႐ူးရေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ား" ေပၚေပါက္ ေခတ္စားလာဖူးသည္။

အမရပူရၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ အုိးစည္အက၌ အလြန္ေတာ္သျဖင့္ ေက်ာ္ေစာထင္႐ွား လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့သူ "အုိးစည္ ေမာင္ခ်ိတ္" ဆုိသူသည္ ဇာတ္လမ္းတြင္ ႐ွင္ဘုရင္႐ူးလုပ္၍ ထြက္ရေသာအခါ ေအာက္ပါ၀န္အေခၚမ်ားကုိ ႐ြတ္ဆုိ အသံုးျပဳပါသည္တဲ့။

" ေဗာင္းင႐ုတ္ဆံု၊ ၀တ္လံုလက္ႏွီး၊ ငါ့ထံမွီးၾကသည့္၊ ၀န္ႀကီး ၄ ပါး၊ ေဗထံု႔သားတုိ႔ ... " ဟူ၍ လည္းေကာင္း။
" ေဗတံုေပၚဆဲ၊ စလြယ္မ႐ွိ၊ ေဗာင္းနတၳိႏွင့္၊ ငပိသည္ေမာင္၊ ၀န္ ၄ ေကာင္တုိ႔ ... "
ဟူ၍ လည္းေကာင္း အုိးစည္ငခ်ိတ္ မင္းႀကီးလုပ္၍ ထြက္ေသာအခါ ႐ြတ္ဆုိေၾကာင္းကုိ မကၡရာ မင္းသားႀကီး က ၀က္မစြတ္ၿမိဳ႕စား ၀န္ေထာက္မင္းအား ေျပာၾကားေၾကာင္းႏွင့္ ၀က္မစြတ္ၿမိဳ႕စားမင္း၏ အေထြေထြ မွတ္စုတြင္ ေရးသားထားသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္သိ႐ွိခဲ့ရပါသည္။

ယင္းသုိ႔လွ်င္ ေ႐ႊဘုိမင္းတရားႀကီး စိတ္ေ၀ဒနာေတာ္ စဲြကပ္ျခင္းမျဖစ္မီက နိမိတ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ရသကဲ့သုိ႔ တုိက္ဆုိင္မႈ ႐ွိခဲ့သည္ကုိလည္း မွတ္သားစရာ တစ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ ဤျဖစ္ရပ္မ်ားကုိ ဆင္ျခင္ စဥ္းစားလွ်င္ ေ႐ႊဘုိမင္း တရားႀကီးအား ေဒါသခက္ထန္ ေစာင္းမာန္ အမ်က္ႀကီးေသာ မင္းတစ္ပါးဟု ရာဇ၀င္ ဆရာမ်ားက ယူဆထားျခင္းမွ ငဲ့ညွာေထာက္ထား ခြင့္လႊတ္စရာတစ္ရပ္ျဖစ္ေနပါသည္။ ပင္ကုိ သဘာ၀ စိတ္ဓာတ္မွာ မင္းဧကရာဇ္ တစ္ပါးပီပီ တည္ၾကည္ခန္႔ညား၍ ရာဇဓမၼေၾကာင္းေလး၀ႏွင့္ သူရသတၱိ ျပည့္စံုမွ် မက ဒါန၊ သီလ စေသာ ကုသုိလ္ေရး အ၀င္အပါ ေလာကုတၱရာလမ္းအထိ ေျဖာင့္တန္းျပည့္စံု ခဲ့သူ ဘုရင္တစ္ဦးပင္ျဖစ္ ခဲ့ပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေ၀ဒနာေတာ္ရလာသည္၏ ေနာက္ပုိင္းတြင္ လႈပ္႐ွားမႈျခင္း တုိ႔မွာ ပင္ကုိ သဘာ၀ စိတ္ထား မဟုတ္ေတာ့သျဖင့္ အက်ိဳးအျပစ္ ခံစားရသူမ်ား၌ ျပဳသူအသစ္ ျဖစ္သူအေဟာင္း" ဆုိေသာ စကားအတုိင္း ကံတရားကုိသာ ယုိးမယ္ဖဲြ႕ရန္ ႐ွိပါေတာ့သည္။

အေနာက္မိဖုရား မျမကေလးကလည္း မင္းတရားႀကီးအား ၾကည္ညိဳေလးစား၍ ခ်စ္အားေတာ္ သန္ခဲ့သူသာ ျဖစ္ပါသည္။ ျမကေလးေရးသားေသာ ေတးသြားကဗ်ာႏွင့္ ဂီတ စာေပတုိ႔မွာ ဘယ္ကဗ်ာ ဘယ္စာကုိပင္ ေရး သည္ျဖစ္ေစ ေမာင္ေတာ္ မင္းတရားႀကီးကုိသာ အမ်ားဆံုးမူတည္၍ ေရးသား ထားပါသည္။ ေမွ်ာ္ရေၾကာင္း လြမ္းရေၾကာင္းမ်ား ေတးဂီတမ်ားကား မွတ္သားလုိ႔ပင္ ကုန္ခန္းႏိုင္ဖြယ္ရာ မ႐ွိပါေပ။ ေရးသားထားရစ္ခဲ့ ေသာ ဂီတမ်ားကလည္း အႏုပညာရသဂုဏ္ေျမာက္လွျဖင့္ ေနာက္သား ေနာင္လာတုိ႔ ေလ့လာလုိက္စား၍ အားရ တင္းတိမ္ၾကသည္ဟုမ႐ွိ။ ယေန႔ေခတ္ ယေန႔အခါထိ ထင္႐ွား ေက်ာ္ၾကားလ်က္ မ႐ုိးႏုိင္ေအာင္ ႐ွိခဲ့ပါ သည္။

အေနာက္နန္းမိဖုရား မျမကေလး ေရးသားသမွ် ကဗ်ာ ဂီတမ်ားကုိ အားလံုးကုန္စင္ေအာင္ မေဖာ္ျပ ေပးေစ ကာမူ အလြမ္း၊ အေမွ်ာ္၊အေဆြးႏွင့္ အခ်စ္ေတးမ်ားကုိ တစ္စိတ္တစ္ေဒသေလာက္ ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပရမည္ ဆုိပါလွ်င္၊ ခ်စ္သမွ်ကုိ သစၥာတုိင္ ပတ္ပ်ိဳး မေရးသားမီ အခ်ိန္အတန္ၾကာဆီက ေရးခဲ့ေသာ အထက္ က ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ ႐ွိစံု႐ြက္ၾကာ ပတ္ပ်ိဳး၊ န၀ရတ္ကယ္ ေရာင္စံုပတ္ပ်ိဳး၊ သိဂၤါေ႐ႊ ေရာင္ ပတ္ပ်ိဳးမ်ား အျပင္ ၾကင္ေယာင္ ခင္ေယာင္ ခ်ီေမာင္ဘဲြ႕ အလြမ္းပတ္ပ်ိဳးကုိ က႐ုဏာရသ ပုိေအာင္ ဖဲြ႕ႏဲြ႕ ေရးသား ထားခ်က္ အား ေလ့လာႏိုင္ရန္ ေဖာ္ျပရေပဦးမည္။

ေမာင္ဘဲြ႕ အလြမ္းပတ္ပ်ိဳး။    ။ ၾကင္ေယာင္ ခင္ေယာင္၊ ထင္ေအာင္ဆန္း။ အဆန္းတဲ့ သူငယ္ကုိေလ။ ဂုဏ္ ေနပံုေဆာင္ေသခ်ာ။ ခ်စ္တယ္ဆုိရင္သာတည့္ၾကာ႐ုိး။ ထင္ကုိးႀကံေဆာင္ရည္ကာ။ ျမင္ႏုိးေမွ်ာ္ေယာင္ကာ သာ။ သည္ပုိးငယ္မူငယ္ရာဆန္း။ ေ႐ႊသုိင္းရပန္း။ ႐ႊမ္းလုိ႔လန္း၊ ၿမိဳင္ႏႈန္းရျငမ္း။ ထူးတင့္ဆန္း ကိယ္ဟန္သြယ္ႏဲြ႕။ နတ္ကယ္လုိလုိ။ မွတ္ဖြယ္ကုိေပသား။ ညိဳစိမ္း႐ႊန္း။ ကၽြမ္းေလာင္တဲ့ သူငယ္ကုိေလ။ လြမ္းေပါင္ဖဲြ႕ ပူတယ္ကုိေလ။ တန္႔ဆည္ေျဖတာ။ ကပ္ပါလွတယ္။ မုိးနတ္ကယ္ဆုိး မွားေယာင္။ ဖန္တုိင္းရည္ ညႊန္းေဆာင္းပါလုိ႔မွ။ ၾကင္ေရးငယ္ပုိ။ ႀကံစည္ၿပီးမွ နီးတဲ့ပါေစ။ ဆုမြန္ေတာင္း လုိ႔။ သြန္းေလာင္းငယ္ ေညာင္ ေရ။ ေမာင္သာကံုးပါတဲ့ ဂမုန္းငယ္ဇင္ခုိင္ေခြ။ ေ႐ႊေပၚတြင္ ျမတင္ျပေသာဟန္။ ႐ုိးတံ၀ယ္႐ြက္ဆင့္။ ေ႐ႊခြန္းကုိ ေသြးယြန္းပါႏွင့္႐ွင့္။ ေနာ္မယ္ျပာျဖဴဒါ႐ူ။ ေပ်ာင္းအေပ်ာင္း တဲ့ သူငယ္ကုိေလ၊ ႀကံဳေထြးပံုေဆာင္ ေသခ်ာ။ ခ်စ္တယ္ဆုိရင္သာ၊ သည္အားကုိ ႀကိဳးပါငဲ့ သက္ကုန္။      ။

ႀတိခ်ိဳးသျဖန္။     ။ သနားပုိစြ၀န္။ ဥခံြမွာခုိသည့္ ၾကက္လုိပ။ သူ႔သြင္ကုိ ထင္ရန္ခက္ပါဘိ၊ လင္းမက္လႈ႐ံု။ စြန္ေရးငယ္ႀကံဳ။ သိန္ဂုဏ္႐ွိ ေသြမယြန္း။ ငုတ္သဲထိတုိင္။ ၿမဲခုိင္ခုိင္သစၥာဖဲြ႔လုိ႔။ တစ္လွည့္ေသခ်ာစမ္းခ်င္ငဲ့။ နန္းသူ႔ျပန္ခြန္း။

ယင္းပတ္ပ်ိဳးမ်ားမွာ ႐ွိစံု႐ြက္ၾကာ၊ န၀ရတ္ကယ္ေရာင္စံု စေသာ ပတ္ပ်ိဳးမ်ားကဲ့သုိ႔ ယေန႔ အဆုိအတီး မမ်ား လွပါ။ ထုိေနာက္ ပတ္ပ်ိဳးတစ္ပုဒ္မွာ ဂႏၶမာေတာင္၊ လုိဏ္နန္းေခ်ာင္ငယ္ကသာ ခ်ီမယ္ခ်ီ ပတ္ပ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းပတ္ပ်ိဳးမွာလည္း (ဂႏၶမာ၊ ရိပ္သာဖလ္ဂူ နန္းငယ္ကေလ) ခ်ီ ယေန႔ သီဆုိတီးမႈန္ ၾကေသာ ပတ္ပ်ိဳးကဲ့သုိ႔ အဆုိမမ်ားလွ၍ ထပ္ဆင့္ ေဖာ္ျပရပါမည္။

မယ္ဘဲြ႕ေတာင္လား ပတ္ပ်ိဳးကေလး။     ။ ဂႏၶာေတာင္။ လုိဏ္နန္း ေခ်ာင္ငယ္ကသာ။ ပူေအာင္ေစသာ။ ပန္းေျဖပါငယ္ႏွင့္ေလး။ မာလာေ႐ႊခုိင္ ႏြမ္းေခြယုိင္၊ ပူ၀န္ပုိပြား၊ ျမသားငယ္တည့္အငံုငံု။ ၀တ္မႈန္ငယ္ေႂကြ ေညာင္း။ သင္းႀကိဳင္ပ်ံ႕ေလွာင္း။ မၪၥဴေ႐ႊေရာင္၊ နန္းေမယု ေတာင္ငယ္မွာ။ ရီေမွာင္ေမွာင္ ေတာင္ဖ်ား၊ ပိန္းၿခံဳ လုိ႔ထား။ အထူးထူး ထူးလုိ႔ျခား။ ျမသားငယ္ အသြယ္သြယ္။ ညာဘယ္ၿဖိဳး မုိးလံုးမည္း။ ဆုိလဲ - တန္ဘဲ - တန္ဘဲ - ဆုိလဲ။ လြမ္းဟုန္က ကဲသကုိေလ။ ႏဲႊ - ႏဲႊ - ႏဲႊ - ႏဲႊ - ၾကဴးသီဖဲြ႕။ မစဲေန႔လံုး၊ ေဟ၀န္ပတ္ကံုး။ ရီေမွာင္ပိတ္ဖံုး၊ ႏံုးလ်လ်။ လိႈက္ခံု-လိႈက္ခံု တည့္ဆန္း ဆန္း။ ႏြမ္းတေပ်ာ့ေပ်ာ့။

ေဒြးခ်ိဳးသျဖန္။      ။ သဲေႂကြလု ၿပိဳမလုိပင္၊ မုိးလံုးျပည့္ဆင္။ အုိ ထိပ္တင္႐ႈပါဘုရား။   ။
တစ္ကုိယ္တန္းမုိ႔၊ နန္းဘံုေဗြ၊ ေခ်ာ့ေခ်ပုိက္ေခ်။ ၾကာေနႏြမ္းငယ္မွာ။ ပန္ေစေတာ့လား။

၄င္းပတ္ပ်ိဳးမွာ စာသားလည္း အလြန္ညက္၍ ဆုိတိးရာ၌လည္း အလြန္ေကာင္းေသာ ပတ္ပ်ိဳး တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိ႐ွိႏုိင္ပါသည္။
ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးေသာ သီခ်င္းမ်ားအျပင္ အေနာက္နန္းမိဖုရား မျမကေလး ေရးခဲ့ေသာ ေတာဘဲြ႕ပတ္ပ်ိဳးလတ္ တစ္ပုဒ္ကုိလည္း သိးသီးျခားျခားေတြ႕႐ွိရပါေသးသည္။
ထုိပတ္ပ်ိဳးသီခ်င္းသည္ ဘုိးေတာ္ဘုရား လက္ထက္ ပခန္းမင္းသားႀကီး ေရးသားသီကံုးသြားေသာ ေအာင္ေျမသာစံ ပတ္ပ်ိဳးႀကီး အလုိက္အတုိင္း မျမကေလးက လုိက္၍ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေၾကာင့္ ေအာင္ေျမသာစံကုိ သီဆုိတတ္သူမ်ားအဖုိ႔ အေနာက္နန္းေတာ္ မျမကေလး ေရးေသာ " ေငြခံုေျမဇာ " ပတ္ပ်ိဳးကုိ ေကာင္းစြာ သီဆုိတီးမႈတ္ႏုိင္ၾကပါလိမ့္မည္။
အေနာက္နန္းမိဖုရား မျမကေလး ေရးသားေသာ ေငြခံုေျမဇာ အလြမ္းေတာဘဲြ႕ပတ္ပ်ိဳးမွာ ေအာက္ပါ အတုိင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေငြခံုေျမဇာ မလႅာႀကဲပါလုိ႔ ပုလဲမႈန္လုိ၊ ခင္းသာတယ္ကုိ။ ေပ်ာ္ဘြယ္ပုိ။ ေလခ်ိဳသြင္းပါလုိ႔၊ ၿမိဳင္တြင္းစံုမွာ ေမႊး ပါလုိ႔။ ေပ်ာ္တဲ့ ေပ်ာ္ဘြယ္စံု။     ။ ပန္းနံ႔သင္းထံု၊ ရဂံုသာထူးေထြ တိမ္ေျခရီျပာ နံ႔သာငယ္ထံု ေသြးပင္ပံုရိပ္ ကယ္ကေမႊး။    ။ ေလေျပေဆာင္ ေတာင္လံုးေအး။   ။ ပူေဆြးတာ႐ွည္၊ စံုလယ္ၿမိဳင္ခင္း ပင္နန္းသာလွလွ လြမ္းစစ ငွက္တဲ့ ငွက္သံသာ။    ။ မစံုေဖာ္ကြာ ရဂံုေဗြမွာ။ ခ်စ္ပန္းငယ္စံရာ။ ေႂကြးတသိမ့္သိမ့္။ ေခၚထူး လူလုိ၊ လြမ္းပုိဖြယ့္ေရး။ တစ္ေမွးစက္ေသာ္ တစ္ရံေပ်ာ္ ေခၚသံၾကား။ ဂႏုိင္ျခား ျမသားဖလ္ဂူ။ ေစးခ်ံဳငူ ေလယူရာ ေသြးထံုလုိ႔ေမႊး။ မင္းေသာငယ္႐ွက္ခါ မိလႅာညိဳေမာင္း ၿငိမ့္ေညာင္း ငယ္တာ႐ွည္။ ေ႐ႊစည္ေဆာ္ သြင္းေ၀ယံတြင္းငယ္က နတ္ညွင္းငယ္သံသာေထြ။ ျမနန္းငယ္ေျမမွာ။ မပါငယ္က်န္ေသး။ ပူရန္သည္ ၀ဋ္ကယ္ေလး။ ေလေျပေဆာင္။ ေတာင္လံုးေမႊး။ စခန္းငယ္ကြာ ညာဘယ္ကလန္း၊ စံုရိပ္ခ်မ္း။ သည္ကုိယ္ ကုန္ပန္း။ ႀကံ့တဲ့လမ္း။ ေမွ်ာ္ခန္းေ၀း။ ေရးဘံုေ႐ႊျမင့္္ နတ္ကယ္စံရာ။ ေဆြးေစႀကံဳထင့္။ ထပ္ကယ္ဖန္လာ။ မလံုေလပါဘဲေမာ။ ေသခ်င္ေ႐ႊသည္းေစာ။

ၾတိခ်ိဳးသျဖန္။     ။ ျမေၾကာကုိ ေလလံႈ႕လုိ႔၊ ေနႀကိဳ႕တယ္ေလး။  ။ သည္တုိင္းမွာ ညိဳလွခ်ည့္။ စုိပၾကာေသြး။ ေတာင္ေတာင္ျမင့္ေတာင္ ျမင့္စိန္ေလလား။ ျဖာႏွင္းငယ္ေလး။ ဖ်န္းမလံု၊ စုိရင္းပေအး။
၎အျပင္ မိဖုရား မျမကေလးသည္ အလြမ္းနာကုိ တရားဓမၼႏွင့္ ေျဖသိမ့္ကာ၊ သံေ၀ဂ ေတးထပ္မ်ားစြာကုိ လည္း စပ္ဆုိေရးသားခဲ့ပါေသးသည္။ ၎င္းေတးထပ္မ်ားစြာအနက္မွ အခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကုိ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပ ရပါဦးမည္။

သံေ၀ဂေတးထပ္မ်ား။    ။ (၁) ပါရမီျဖည့္စမုိ႔၊ ၾကည့္ဘုရားသခင္။ အလွည့္က်မဆင္ၿပီ။ အရင္လုိမႏဲြ႕။ အနီ ႏွင့္ အျပာကုိပယ္မယ္။ အ၀ါထည္ကေလးနဲ႔ ေတာ္ရဲ႕။ တစ္ခြန္းထက္ ႏွစ္ခြန္းမပုိၿပီ အလြမ္းကုိ မခ်ဲ႕။

ကၽြန္းညိဳညိဳဟုိအလွဲ႕။ ငုိမဲ့မဲ့တား႐ွာ။ ေ႐ႊေနာက္ဆံ မယ္မတင္းရေအာင္။ ငယ္စာရင္း ဖ်က္လ်က္ပါဘုရား။ အျပစ္ေၾကာင့္ မခ်စ္သာၿပီ။ အသစ္႐ွာ ေပါင္းရင္ေတာ့ ထေနာင္းႏွင့္ ခေအာင္းပင္။ ဓားထစ္စုိ႔႐ွင္။
နိဗၺိႏၵ ကမၼ႒ာန္း ခင္မယ္။ စခန္းစဥ္ နီးေအာင္ပေလး။     ။

(၂) အပူေတြ ဆူလွ်ံႂကြ။ ပူဟန္က တစ္ေထာင္။ ဤေလာကရပ္ေဘာင္မွာ တံလွ်ပ္ေရာင္မလင့္။    ။
ေဆြးသမွ် ရတက္ျဖာ၊ ဆတက္သာ ပြားလိမ့္မထင့္။ တစ္ေန႔မွ် အဟုတ္ပူတယ္ ႐ုကၡမူအခြင့္။ ေဆာင္သီတာ ေဗြျမင့္က ေတြးေမွ်ာ္လင့္ဘကံရည္။ ေတာ္ၿမိဳင္ေခ်ာင္ ရည၀ အစဥ္ပ ျမန္းခ်င္ေတာ့သည္။ ထံုးဆံက်စ္ရစ္လ်က္ တည္တယ္။ သစ္နက္ေရဆင္သလုိ ခင္က်မ မဒၵ၀ီသ႑ာန္ၿမဲေတာ့ အမွန္။ ရည္ဓိ႒န္ ဆုထူးပန္သည္။ ျပည္နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းဖ်ာ့ေလး။    ။

(၃) ေတာင္ပတ္လည္ ေပြ၀ုိင္းဆုိ႔ ေ႐ႊကုိင္းၿမိဳ႕ ေဇယ်ာ။ ေ၀မိႈင္းညိဳ႕ ေခ်ာင္ေ႐ႊ၀ါမွာ ေနာင္ေသရာ ရည္စူး၊ သံုးေတာင္ေၾကာ့ ဖန္ေလွ်ာ္ေတကုိ စံေလွာ္ေ႐ႊ၀တ္မည္ စိတ္ကူး။ စံရစ္ေတာ့ လွသက္ႏွံရယ္ ျမမ်က္မွန္ေၾကာ့ မွဴး။
ကာယကံ ႐ြယ္စူးလုိ႔ မယ္ကူးဖုိ႔ႀကံတယ္။
တလည္လည္ သံသရာ၀ဲ၊ သည္ႏွယ္ျဖင့္ ဘာျပဳရမယ္။
သနားလုိ႔ ကယ္ဆယ္ရင္။ လွဴဖြယ္သာ တင္လုိက္ေတာ့ နန္းထုိက္တဲ့ ခင္ခင့္လူ၊ ဘုန္းေမာင္ေၾကာင့္ပူ။ ဟုိ အမတ ေအာင္နိဗၺဴမွာ။ ေဖာင္ရိပ္ျဖဴ တူစီးဖုိ႔ေလး။    ။

(၄) သည္ခင္ခင္ ပူသေ႐ြ႕ လူအေတြ႕ ေၾကာက္တယ္။ ငူအေကြ႕ ေခ်ာက္ဆြယ္မွာ။ တစ္ေယာက္ကြယ္ ေ႐ွာင္ပုန္း။
သည္ေခတ္တြင္ မယ္ၾကည္ေအာင္။ ဆယ္ျပည္ေထာင္ ေခ်ာ့ေတာ့မၿပံဳး။
မခုိင္ေၾကာ့ ေကာ့ေကကုိ။ ေရာ့ပေစ မထံုး။
ကေတာ့ေခြပန္းသံုးႏွင့္။ အျမတ္ဆံုးရည္႐ြယ္။
လံတစ္ရာ ေငြျခည္ေတာက္။ ေသမည္ေလာက္ ေၾကာက္တဲ့ခါ၀ယ္။
ေ႐ႊရည္ေသာက္ေလွ်ာ္တယ္ကုိ။ ေဖ်ာ္ေျဖဖြယ္ဆင္ေမြ႕လုိ႔။ ယဥ္ေလေလ့ ေဇာတပသီ။ ေစာ၍ တည့္တည္။ ေတာအေကြ႕ ေသလာဂီမွာ။ ေမဓာ၀ီလုပ္မယ္ဖ်ေလး။

ထုိမွတစ္ပါး ျမကေလး၏ ခံစားခ်က္၊ ရင္ဖြင့္ခ်က္ဟု ဆုိအပ္ေသာ ေဒြးခ်ိဳးႀတိခ်ိဳး စသည္မ်ားကုိလည္း အမ်ား အျပား ေရးသားထားျခင္းကုိ ေတြ႕႐ွိေနၾကရပါေသးသည္။ ယင္းေဒြးခ်ိဳး ႀတိခ်ိဳးတုိ႔မွာ ျမကေလး ေရးေလသမွ် သီခ်င္းႀကီးမ်ား၏ အခ်ပုိဒ္မ်ား၌ ပါ႐ွိခဲ့ၿမဲျဖစ္ပါသည္။ ျပယုဂ္အျဖစ္ အနည္းအက်ဥ္း ထုတ္ႏုတ္ ေရးသားရ လွ်င္...
ႀတိခ်ိဳး (၁)။  သနားပုိစြ၀န္၊ ဥခံြမွာ ခုိသည့္ၾကက္လုိပ၊ သူ႔သြင္ကုိ ထင္ရန္ခက္ပါဘိ၊ လင္းမက္လႈ႐ံု။
စြန္႔ေရးငယ္ႀကံဳ၊ သိန္ဂုဏ္႐ွိေသြမယြန္း။
ငုပ္သဲထိတုိင္၊ ၿမဲခုိင္ခုိင္ သစၥာဖဲြ႕လုိ႔၊ တစ္လွည့္ ေသခ်ာစမ္းခ်င္ငဲ့၊ နန္းသူ႔ျပန္ခြန္း။ ဟူ၍လည္းေကာင္း။

ေဒြးခ်ိဳး (၂)။   သည္းေႂကြလု ၿပိဳမလုိပင္၊ မုိးလံုးျပည့္ဆင္၊ အုိ ထိပ္တင္၊ ႐ႈပါဘုရား။ တစ္ကုိယ္တန္းမုိ႔၊ ပန္းသံုေဗြ၊ ေခ်ာ့ခ် ပုိက္ေခ်၊ ၾကာေနႏြမ္းငယ္မွာ ပန္းေစေတာ့လား ဟူ၍ တစ္ရပ္။
ေဒြးခ်ိဳး (၃)။  ေ႐ႊဖူးစာကံ၊ ဖန္လာတယ္ ဘယ္နတ္ကဲ့ ေရးတတ္ေလသိ။ ေနဆယ္ဆူ၊ မကျပန္ျပန္ပူလုိ႔၊ နန္းသူကုိ သည္လုိမ်ားငယ္၊ ထားရက္ခု႐ွိ ဟုလည္းေကာင္း။
ေဒြးခ်ိဳး (၄)။  သန္းေ႐ႊထုလယ္၊ ေမွ်ာ္တယ္ခုသား။ ျခားတဲ့အယူ၊ ဘယ္အမူေလသိ၊ ေနာ္ခင္ဘုန္းငယ္ မုန္းမာန္ဖဲြ႕အား။
ေဒြးခ်ိဳး (၅)။  သနားငယ္ခံ၊ တင္ရန္ ကုန္ခက္တဲ့၊ ေ႐ႊမ်က္မူထား။ ျဖဴ႐ွစ္စံု၊ ဗုိလ္ပံုေ႐ႊပဲြက၊ မယ္နဲ႔မညီ႐ွိမည္ ကုိ၊ စုိးမိျပန္သား။
ေဒြးခ်ိဳး (၆)။  အိမ္ရိပ္ကယ္ခုိ၊ မာန္ပုိနဲ႔ဦး။ သည္းဘ၀င္ကဖုိ၊ ဘယ္ၿငိဳးေတာ္ပူေအာင္ သားငယ္ကုိ၊ ထားတက္ေပ့ဘုန္း။
ေဒြးခ်ိဳး (၇)။  သနားငယ္ မညွာရက္ကယ္မုိ႔၊ သူပတြက္ကယ္ ဖန္ရာဆယ္ေရးေႏွာင့္မလြယ္။
ဘယ္အခါ ေန႔ငယ္မွ၊ ကုိယ္ေတြ သည္ပူႏွယ္လုိျဖင့္၊ ေအးလြယ္သိမွန္း။

စေသာ ေဒြးခ်ိဳးတုိ႔တြင္ မျမကေလးသည္ ဘုရင္မင္းတရားႀကီးအား ရည္ညႊန္းထားေသာ အခ်က္အလက္။ အခက္အ႐ြက္၊ အသီးအပြင့္တုိ႔ႏွင့္သာ ေ၀ဆာလ်က္ ႐ွိခဲ့ပါသည္။
ဤသည္တုိ႔ကုိ ေထာက္ထားေသာအားျဖင့္လည္း ေ႐ႊဘုိမင္းတရားႀကီး အေပၚတြင္ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳ ႐ုိေသျမတ္ႏုိး မႈေတြ အစုလုိက္၊ အပံုလုိက္ ႐ွိေန႐ွာသူတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာရိပ္စား နားလည္ ႏုိင္ဖြယ္ ရာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ယင္းသုိ႔လွ်င္ အေနာက္နန္းေတာ္မိဖုရား မျမကေလး၏ ခ်စ္သမွ်ကုိ ပတ္ပ်ိဳး ေၾကာင့္ ေ႐ႊဘုိမင္းတရားႀကီး အမ်က္ေတာ္ေျပ ကာ စံရာ အေနာက္ေဆာင္ေတာ္သုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိ ေနထုိင္ခြင့္ရသြားၿပီး ေနာက္ အမႈ ေရာက္ က်န္ရစ္ေနၾကသူ ေနာက္ပါမ်ားအားလည္း တရားဌာနမွ အတိအက် စစ္ေဆးထြက္ဆုိျခင္း ကိစၥ ကုိ အမွန္အၿပီးသတ္ရေလေတာ့သည္။
အမႈတြင္ အက်ံဳး၀င္သူမ်ား အားလံုးေတာ့ အျပစ္မရၾကေသးေပ။ သားေတာ္ ျပည္မင္းအတြက္ စိတ္ႏွလံုး မခ်ေတာ္မူႏုိင္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေစသူ အျပစ္က်ဴးလြန္သူ အျဖစ္ႏွင့္ ေဆာအတြင္း၀န္ေဟာင္း ဦးရစ္၊ သံေတာ္ဆင့္ လက္၀ဲေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ဦးအား သားမယားတစ္စုႏွင့္တကြ ကြပ္မ်က္ စီရင္လုိက္ၾကရေလသည္။ ေဆာ အတြင္း ၀န္ေဟာင္း ဦးရစ္ႏွင့္ သံေတာ္ဆင့္ လက္၀ဲတုိ႔ ကြပ္မ်က္ခံရေသာ ရက္မွာ ၁၂၀၇ ခု၊ ၀ါဆုိလ ျဖစ္ပါသည္။

ဦးရစ္တုိ႔ အုပ္စုအား ေ႐ွ႕ေျပး သုတ္သင္ ကြပ္မ်က္လုိက္ၿပီးေနာက္ အမႈအတြက္ အခ်ိဳ႕ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားအား ညွာတာ ေထာက္ထားေသာအားျဖင့္ ေန႔ရက္အနည္းငယ္ ဆုိင္းငံ့ထားေပေသးသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ကာယကံ ႐ွင္တုိ႔ အဖုိ႔မွာ အျပစ္ခံရဖုိ႔ႏွင့္ အျပစ္မွခြင့္လႊတ္ျခင္းခံရဖုိ႔ လမ္းႏွစ္သြယ္မွတစ္ပါး အျခားေမွ်ာ္မွန္းစရာ မျမင္ၾက ဘဲ ႐ွိေနသည္။
ေ႐ႊဘုိမင္းတရား ႀကီးသည္ ယင္းအမႈအခင္းကုိ ခပ္မွ်ဥ္းမွ်ဥ္း ကုိင္တြယ္ေတာ္မူသည္မွာ "သင္းတုိ႔ ေနာင္တ တရား ရကာ စိတ္ထားအမွန္ ေျပာင္းလဲလာလွ်င္လည္း လာေစေတာ့ "ဆုိေသာ ေစတနာပါေကာင္းပါေလ မည္ ျဖစ္ပါသည္။

သားေတာ္ ျပည္မင္းသား အေပၚ၌လည္း အေတာ္အသင့္ သံသယ႐ွိေတာ္မူလာသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ႐ုတ္တ ရက္ ေ႐ွာင္တခင္ အစစ္အေဆးအေမးအျမန္း ျပဳေတာ္မမူေသးဘဲ၊ ပုိေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ အမွတ္ မထင္ စံေနေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
ေလ်ကားထစ္မ်ားကုိ တစ္ထစ္ၿပီးတစ္ထစ္ လွမ္းတက္ရသည္ကဲ့သုိ႔ အမႈအခင္း၌ အကၽြမ္း၀င္သူမ်ားအား ပုဂၢိဳလ္ အဆင့္အတန္းအားျဖင့္ တစ္ဆင့္ၿပီးမွ တစ္ဆင့္ တက္၍ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ စစ္ေဆးခ်က္ ယူေတာ္မူခဲ့ ရန္ ရည္သန္ခ်က္ ႐ွိပံုရေပသည္။

သုိ႔ေၾကာင့္ ျပည္မင္းသားကုိ မဆုိထားဘိ ဗုိလ္နက္ေက်ာ္၊ စစ္ကုိင္းဗုိလ္၊ ေညာင္ပင္ႀကီးဗုိလ္၊ အင္း၀ၿမိဳ႕၀န္ ဆင္၀န္ ႏွင့္ ယင္းေတာ၀န္ႀကီးတုိ႔ အလွည့္သုိ႔ပင္ စစ္ေဆးေမးျမန္းေတာ္မူရန္ ေခၚယူျခင္းမျပဳခဲ့ေသးေပ။

ျပည္မင္းသား သီရိမဟာ သီဟသူရ ဓမၼရာဇာသည္ စံအိမ္ေတာ္မွာ အေျခမပ်က္ စံေနေတာ္မူေသာ္လည္း ခမည္းေတာ္ဘုရား ကုိယ္တုိင္ စစ္ေမးေတာ္မူလိမ့္မည္ဟု ႀကိဳတင္ သိ႐ွိထားသျဖင့္ သတိ၀ီရိယေ႐ွ႕ထား၍ ေနရေလသည္။ အေရးဆုိလွ်င္ ဘာမဆုိ အလြယ္တကူ ႐ွိေနၾကရန္ ၾကင္ရာေတာ္ ခဲေပါင္ထိပ္ထား၊ သား ေတာ္ကေလးမ်ားႏွင့္ အေႁခြအရံ ေနာက္လုိက္ ေနာက္ပါတုိ႔အား သတိေပး၍ထားၿပီးျဖစ္ေလသည္။ " ၾကက္ ဥအေရာင္ တိမ္ေတာင္သဖြယ္ မင္းေရးက်ယ္သည္" ဆုိေသာ စကားအတုိင္း မင္းေရး မင္းခြင္ ဆုိသည္မွာ မ်ားစြာ က်ယ္၀န္းလွသည္။ လြယ္မေယာင္ႏွင့္လည္း ခက္တတ္သည္။ တိမ္မေယာင္ ႏွင့္လည္း နက္တတ္ သည္။ ပစၥည္းဥစၥာႏွင့္တကြ အေရး႐ွိက အသင့္ရႏုိင္ေအာင္ အလြယ္တကူ သယ္ယူေဆာင္က်ဥ္းႏုိင္ေစျခင္း ငွာ အိမ္ေတာ္သူ အိမ္ေတာ္သားမ်ားႏွင့္တကြ ငယ္ကၽြန္ေတာ္မ်ားအား မွာၾကား၍ ေန႔ေန႔ညည လုိတခဏႏွင့္ ျပည့္စံုေစရန္ စီမံျပင္ဆင္ထားေစသည္။ အိမ္ေတာ္ ပတ္၀န္းက်င္ မွာလည္း ဒါတုိင္းထက္ ဆထမ္းပုိးတုိး၍ ကင္းလွည့္အေစာင့္အေန ခ်ထားေစသည္။

ျပည္မင္းသားႀကီး၏ အစီအစဥ္မွာ ခမည္းေတာ္ဘုရား အမ်က္ေတာ္ပြား၍ ရာဇ၀တ္ေဘးမ်ား က်ေရာက္ခဲ့ ေပေသာ္ အလ်င္အျမန္ ေ႐ွာင္တိမ္းေျပးထြက္ႏုိင္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသုိ႔ မိမိက ဦးမိေအာင္ တိမ္းေ႐ွာင္ ျခင္းသည္ ရာဇ၀တ္အျပစ္ကုိ လည္စင္း၍ ခံျခင္းထက္ ေနာင္ေသာအခါ ႀကံေရးဖန္ေရးတုိ႔၌ အခြင့္အေရး သာ ႏုိင္သည္ဟုလည္း ယံုၾကည္ထားပံုရေလသည္။
ေသြးစည္းမႈ ေပါက္ၾကား၍ မင္းတရားႀကီး၏ အစစ္အေဆးႏွင့္ အေရးယူျခင္း ခံေနၾကရေစကာမူ ျပည္မင္း သားႀကီး ၌ ေနာက္လုိက္ဗုိလ္ပါ လုိလားသူ အမ်ားအျပား ႐ွိေသးသျဖင့္ တအားတက္ေနမည္ဆုိကလည္း တက္စဖြယ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

အနႏၱေက်းဇူးေတာ္႐ွင္ ခမည္းေတာ္ဘုရားအား ေက်းဇူးမဲ့ေသာ ပုန္ကန္ျခားနားမႈမ်ိဳးကုိ မျပဳလုိသည့္တုိင္ ေအာင္ အေျခအေန အရပ္ရပ္တုိ႔ေၾကာင့္ မဆုတ္သာ၍ ခပ္ခြာခြာေနရေတာ့မည့္ ကိန္းမ်ိဳးသုိ႔ ေရာက္ရ ေပ ေတာ့မည္။
မွန္ပါသည္။ မင္းေရး မင္းခင့္ အေျခအေန ဆုိသည္မွာ ၾကက္ဥ အေရာင္ တိမ္ေတာင္သဖြယ္ မင္းေရး က်ယ္၏ ဆုိသကဲ့သုိ႔ပင္ ႐ွိေလသည္။ အနီးစပ္ဆံုး ဥပမာ ေပးရမည္ဆုိလွ်င္ ဘႀကီးေတာ္ဘုရင္ လက္ထက္၌ ထုိင္းႏိုင္ငံတစ္ခြင္ႏွင့္ နန္းတြင္း နန္းျပင္တုိ႔တြင္ ျခယ္လွယ္ခ်င္သလုိ ျခည္လယ္လႊမ္းမုိးေနၾက ေသာ နန္းမေတာ္မယ္ႏု ႏွင့္ ဦးအုိတုိ႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ညီေတာ္ သာယာ၀တီ ေ႐ႊဘုိမင္းမွာ မတတ္သာ ၍ ေနာင္ေတာ္အား နန္းခ်ရသည္အထိ အခြင့္အလမ္း ပြင့္၍လာရသည္။

ယခုအခါမွာလည္း ခမည္းေတာ္ ေ႐ႊဘုိမင္းတရားႀကီး၏ ေရာဂါေ၀ဒနာေတာ္ အေျခအေနအရ ျပည္မင္းသားႀကီး က ေနာင္ေရးအတြက္ အႀကံအစည္ျပဳရခ်က္ ျဖစ္ရာ အခ်ိန္အခါႏွင့္ ကာလေဒသ အေလ်ာက္ အေျခအေန က ဖန္လာျခင္းသာလွ်င္ ျဖစ္ေပသည္ဟု ေတြးဆဖြယ္ရာျဖစ္ေနပါသည္။

ဆက္ရန္
.