ၾကက္ေမာက္ေတာင္ဆည္ႀကီးသုိ႔
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕၏ ေတာင္ဘက္ ၆ မုိင္ကြာ အရပ္၌ နာမည္ေက်ာ္ ၾကက္ေမာက္ေတာင္ဆည္ႀကီး တည္႐ွိပါသည္။ ေငြေပါင္း သိန္း ၃၅၀ အကုန္ခံ၍ ႏုိင္ငံျခား ပါရဂူမ်ား အစီအမံႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ လုပ္ေဆာင္ ခဲ့ရေသာ ဤၾကက္ေမာက္ေတာင္ဆည္ႀကီး၏ သတင္းကား သတင္းစာမ်ား၌ အခါမျပတ္ ဖတ္႐ႈခဲ့ ၾကရေသာေၾကာင့္ လူတုိင္းသိၾကၿပီး ျဖစ္ၾကေသာ နာမည္ေက်ာ္ ဆည္ႀကီးျဖစ္ပါသည္။
စာေရးသူသည္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းဘက္သုိ႔ ေရာက္လာေလတုိင္း ဤၾကက္ေမာက္ေတာင္ဆည္ႀကီးကုိ ၀င္၍ ၀င္၍ ၾကည့္ေလ့႐ွိပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က တစ္ႀကိမ္ ေရာက္႐ွိစဥ္၌ ေရမ်ားဆည္ထဲသုိ႔ ၀င္ေနၿပီ။ ယခင္ႏွစ္ က ေရေတြ ထုတ္ပစ္ခဲ့ရၿပီးမွ ေရသစ္မလာ မုိးမ႐ြာ၍ ေရနည္းခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ မုိးျပန္႐ြာ ေတာ့လည္း ေရက ထင္သေလာက္ ျပည့္မလာ၊ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ေလာက္သာ ႐ွိေသးသည္။ ဆည္ ထဲက ရ႐ွိေသာ ငါးကေလးေၾကာ္မ်ားေတာင္ စားခဲ့ရ ျမည္းခဲ့ရဖူးေသးသည္။
သုိ႔ေသာ္ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ေရမ်ား ဆည္ထဲတြင္ အေတာ္ပဲ ျပည့္ေနၿပီျဖစ္၍ ၾကည့္ကြင္း႐ႈကြက္မ်ားလည္း အရင္ ထက္ လွပေနပါၿပီဟု ေျပာၾကသျဖင့္ သည္တစ္ေခါက္လည္း ေရာက္ေအာင္ပဲ သြားခဲ့ပါသည္။ ေက်ာက္ပန္း ေတာင္းၿမိဳ႕ေပၚမွ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းမႀကီးမ်ား၊ အျခား အသိမိတ္ေဆြမ်ားလည္း တေပ်ာ္တပါး လုိက္ၾကသည္ျဖစ္ရာ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕အုပ္မင္း ဦးသန္းေမာင္တုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံက ထရပ္ကားႀကီး တစ္စင္းႏွင့္ ဂ်စ္ကားတစ္စီး၊ ကား ၂ စီး ဦးေဆာင္ လုိက္ပုိ႔၍ ထြက္လာခဲ့ၾကပါသည္။
ၾကက္ေမာက္ေတာင္ဆည္ ပတ္၀န္းက်င္ နယ္နိမိတ္အတြင္း ၀င္မိလွ်င္ပင္ အလုပ္သမား တန္းလ်ား ေဟာင္း အိမ္ေဟာင္း မ်ားကုိ ေတြ႕ရသည္။ ဆည္ႀကီး တည္ေဆာက္ၿပီးစီးၿပီျဖစ္၍ အလုပ္သမား မ်ားမ်ား စားစား မ႐ွိ ေတာ့ဘဲ ဆည္ႀကီးကုိ ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေ႐ွာက္ေသာ ဌာနဆုိင္ရာ လက္႐ွိ လုပ္သားမ်ား ေလာက္သာ ႐ွိေတာ့ သည္။
ႏုိင္ငံျခား ႐ု႐ွားလူမ်ိဳး ပါရဂူမ်ား လာေရာက္ေနထုိင္ၾကစဥ္က သူတို႔အတြက္ ေဆာက္လုပ္ထားရေသာ အိမ္ ႀကီးမ်ား ႐ွိရာ ၀ုိင္းႀကီးမွာလည္း လက္ရာေျခရာမပ်က္ လူမေနသည့္တုိင္ သည္အတုိင္း အလွျပထား ဘိ သကဲ့ သုိ႔ ေတြ႕ျမင္ရသည္။ မွန္ျပတင္းမ်ား၊ ေလ၀င္ေပါက္မ်ား၊ စားပဲြခန္း၊ အိပ္ခန္း၊ ဧည့္ခန္း၊ ေရခ်ိဳးခန္း၊ မီးဖုိခန္း၊ အိပ္ခန္း စသည္ျဖင့္ ... အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ အေနာက္ႏုိင္ငံ အိမ္ပံုစံမ်ား ေဆာက္လုပ္ ေပးထားရသည္။ ယခု သည္အိမ္မ်ား၌ လူမေနၾကသျဖင့္ ၾကာ႐ွည္ပစ္ထားရမည္ဆုိက ပ်က္စီး ေဆြးေျမ့ ကုန္မည္ကုိ ႏွေျမာ မိသည္။ အိမ္ရာေဆာက္လုပ္သူတုိ႔ ပစၥည္း႐ွားခုိက္ တန္ရာ တန္ဖုိး ထား ေရာင္းခ်၍ျဖစ္ေစ၊ ၾကက္ေမာက္ ေတာင္ဆည္သုိ႔ အလယ္ေရာက္သူတုိ႔ တည္းခုိေနထုိင္ရန္ ဟုိတယ္စခန္း တစ္ခုအျဖစ္ႏွင့္ ဖြင့္လွစ္ထားလွ်င္ ျဖစ္ေစ အလဟႆ ထားသည္ထက္ ေကာင္းလိမ့္မည္ ဟု ထင္မိသည္။
တစ္ေနရာတြင္ ပုပၸားေတာင္ႀကီးႏွင့္တကြ ေတာင္ႀကီးေပၚမွ စီးက်ေသာ ေခ်ာင္းႀကီး ေခ်ာင္းငယ္မ်ား၊ ေတာင္စြယ္ ေတာင္ႏွာေမာင္းမ်ား၊ ပတ္၀န္းက်င္ ႐ြာမ်ားႏွင့္တကြ ၾကက္ေမာက္ေတာင္ဆည္ တည္ေဆာက္ ရာ ေနရာပါ အေသးစိတ္ ပံုတူတည္ခင္း ျပသထားေသာ ပံုစံ႐ွိရာ တဲႀကီးတစ္ခုလည္း အက် အန ႐ွိေနေပေသး သည္။
ထုိမွ ဆည္ႀကီး၏ တာတမံထိပ္သုိ႔ ေရာက္လွ်င္ ေမွ်ာ္မဆံုးေသာ တမံႀကီး အားရဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ ယခင္ က မ၀င္ရေသာ္လည္း ယခု ထုိတမံ အုတ္႐ုိးႀကီးေပၚမွ ကားမ်ားသြားရန္ ခြင့္ျပဳထားေလၿပီ။ မိတၳီလာ သြား ကားလမ္းကုိ ဤဆည္ေၾကာင့္ ခရီးသြားမ်ားသည္ ပုပၸားေတာင္ႀကီး ေနာက္ခံျပဳထားေသာ ၾကက္ေမာက္ေတာင္ ဆည္ႀကီး၏ လွပေသာ ႐ႈခင္းကုိ ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ေလ့လာႏိုင္ၾကၿပီျဖစ္ပါသည္။
ရေဖြးေဖြးတြင္ ေလွကေလးမ်ားပင္ ေလွာ္လ်က္၊ ဟုိဘက္သည္ဘက္ကမ္း႐ွိ ႐ြာမ်ားသုိ႔ ကူးသန္း သြားလာ ေန ၾကေလသည္။ အလြန္ေရ႐ွား ငါး႐ွားေသာ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းနယ္ ကုန္းေခါင္ေခါင္ႀကီးမွာ ၾကက္ေမာက္ ေတာင္ဆည္ႀကီး ေပၚလာသည့္အတြက္ ေလွလည္း ေလွာ္ႏုိင္ၿပီ၊ ငါးလည္း စားရၿပီ၊ သယံဇာတ ကမၻာ့သဘာ၀ မဟုတ္ေသာ္လည္း ေငြသိန္းေပါင္း ၃၅၀ တည္းဟူေသာ ကံေကၽြးလက္ခႏွင့္ လူထု လုပ္အား ေၾကာင့္ ႀကီးမားေသာ ေရျပင္က်ယ္ႀကီးကုိ အံ့ၾသဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ေနရေလၿပီ။
*
ပုပၸားႏွင့္ဖူဂ်ီယာမ အလွ
ဆည္ႀကီးတစ္ခုလံုး ေရမ်ား ျပည့္ေနေသာအခါ ေရျပာစိမ္းလဲ့လဲ့ႏွင့္ တစ္ဘက္မွ ညိဳ႕ညိဳ႕မိႈင္းမိႈင္း ပုပၸားေတာင္ စုန္႔စုန္႔ႀကီးက ၾကည္ျပာေရာင္ ေကာင္းကင္သားကုိ ေနာက္ခံထား၍ ေတြ႕လုိက္ရေသာ ေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ေသာ္ ဂ်ပန္ျပည္က ဖူဂ်ီယာမေတာင္ႀကီးအား ဘြားခနဲသြား၍ သတိရေစပါသည္။
ကမၻာေပၚတြင္ နာမည္ေက်ာ္ အလွအပ ႐ႈခင္းႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ဂ်ပန္ျပည္မွ ဖူဂ်ီယာမေတာင္ႀကီးႏွင့္ ဟာကူနီ ေရအုိင္ႀကီး ကုိ စာေရးသူ ကမၻာလွည့္သြားစဥ္တုန္းက ဂ်ပန္ျပည္ေရာက္၍ သြားေရာက္ ၾကည့္ ခဲ့ရပါ သည္။
ဖူဂ်ီယာမေတာင္ႀကီး၏ ပံုသ႑ာန္သည္ မီးေတာင္ေဟာင္းျဖစ္၍ စုန္႔စုန္႔ပံု႔ပံု႔ႀကီးေနသလုိ စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာ ျပည္က ပုပၸားေတာင္ႀကီးမွာလည္း ေ႐ွးက မီးေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူး၍ စုန္႔စုန္႔ပံု႔ပံု႔ႀကီး ႐ွိေနပါသည္။ ပံုသ႑ာန္ ခ်င္း တူေသာ္လည္း အျမင္ပမာဏကေတာ့ ဖူဂ်ီယာမက ပုပၸားေတာင္ထက္ ငါးဆေလာက္ ႀကီး သလုိ၊ ဟာကူနီ အုိင္ႀကီစးကလည္း ၾကက္ေမာက္ေတာင္ ဆည္ႀကီးထက္ ဆယ္ဆေလာက္ ႀကီးပါ လိမ့္မည္။ ဖူဂ်ီယာမ ေတာင္ေျခ႐ွိ အေပ်ာ္စီးႏွင့္ ခရီးသည္စီး ကူးတုိ႔သေဘၤာမ်ား ခုတ္ေမာင္းႏုိင္ေသာ ဟာကူနီ အုိင္ႀကီးမွာ သယံ ဇာတ ကမၻာ့သဘာ၀အတုိင္း သူ႔ဘာသာ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ပုပၸားေတာင္ေျခ က ၾကက္ေမာက္ေတာင္ဆည္ အိုင္ႀကီးမွာေတာ့ ေငြသိန္းေပါင္း ၃၅၀ အကုန္ခံၿပီး လူတုိ႔ လုပ္အားျဖင့္ ဖန္ဆင္း ထားေသာ အုိင္ႀကီးျဖစ္၍ ဂုဏ္ယူရန္ ေကာင္းပါလိမ့္မည္။
ယင္းသုိ႔လွ်င္ ဂ်ပန္၏ ဖူဂ်ီယာမႏွင့္ ဟာကူနီေရအုိင္ ႐ႈခင္းမ်ိဳးျဖစ္ေသာ ပုပၸားေတာင္ႀကီးႏွင့္ ၾကက္ေမာက္ ေတာင္ဆည္ အုိင္ႀကီး၏ ႐ႈခင္းအား ႐ႈမ၀ အားမရ မ်က္စိ အရသာခံ၍ ၾကည့္႐ႈၾကရသည္။ ေတာင္သူလယ္ သမား တုိ႔ အက်ိဳးစီးပြား ေရသြားေျမာင္းမ်ား အသြယ္သြယ္ႏွင့္ ဆည္ေရေသာက္ လယ္ကြင္း ယာခင္း မ်ားသုိ႔ ေရပုိ႔ ေရေ၀ ကိစၥတုိ႔ကုိလည္း ႐ွင္းလင္း ေျပာျပၾကေသာေၾကာင့္ ေတာင္သူလယ္သမားတုိ႔အတြက္ အားတက္ ၀မ္းသာ ဖြယ္ရာ သတင္းမ်ား ၾကားသိၾကရပါသည္။
ပုပၸား ေတာင္ေစာင္း အဘက္ဘက္မွ သြယ္ျဖာ စီးက်ေသာ ေခ်ာင္းေရမ်ား အေဟာသိကံ ျဖစ္ခဲ့ေလသမွ် ယခုေခတ္ ေရာက္မွ အသံုးခ်တတ္ၾကေတာ့သည္။
ပုပၸားေတာင္မွ အရင္းခံ စီး၍က်သမွ် နာမည္ႀကီး ေခ်ာင္းႀကီးမ်ားျဖစ္ေသာ ပင္းေခ်ာင္း၊ ယင္းေခ်ာင္း၊ ဆင္ထဲ၀ေခ်ာင္း၊ ရန္ပယ္ေခ်ာင္း၊ ေဒါင္းေနေခ်ာင္း၊ ၀ဲေလာင္ေခ်ာင္း စေသာ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားျပား လွေသာ ေခ်ာင္းေရမ်ားကုိလည္း ဤေက်ာက္ပံုေခ်ာင္းႀကီးမွ ၾကက္ေမာက္ေတာင္ ဆည္အုိင္ႀကီး ျဖစ္လာရ သလုိ အလွ်ိဳလွ်ိဳဆည္အိုင္ႀကီးေတြ ေပၚလာၾကဦးမည္ဆုိလွ်င္ မုိးေခါင္ေရ႐ွားအရပ္မွ ဆင္းရဲေသာ ေတာင္သူလယ္သမားတုိ႔ ေလာကနိဗၺာန္သုိ႔ အ႐ွင္လတ္လတ္ ေရာက္သြားသလုိ ႐ွိၾကေပမည္ ဟု ေတြးမိ ေလသည္။
ပုပၸားေတာင္သည္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွေန ၾကည့္လွ်င္ ပံုသ႑ာန္ေလးမ်ိဳးျမင္ရေပသည္။ ေတာင္ဘက္မွ ေနၾကည့္ လဆင္ ပံု႔ပုံ႔ႀကီး ေျခရင္း၌ ေတာင္ကလပ္စူစူႏွင့္ ေလွ်ာေတာေတာင္ ခံုးခံုးကေလး တြယ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရ၍ အေ႐ွ႕ဘက္မွ ၾကည့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အေနာက္ဘက္မွၾကည့္ေသာ္ လည္းေကာင္း မီးေတာင္ ေဟာင္းပံုစံ မုိ႔မုိ႔စုန္႔စုန္႔ႀကီး၏ တစ္ဘက္တစ္ခ်က္၌ ေတာင္ေျခ ေတာင္လက္မ်ား ျဖာဆင္း က်ေနသည္ကုိ တစ္ပံုစီေတြ႕ရေပမည္။ ေျမာက္ဘက္မွေန ၾကည့္ခဲ့ေသာ္ကား တစ္မူ ျခားေနပါသည္။ မီးေတာင္ ေပါက္ကဲြ ထြက္မႈ၏ ျပင္းထန္ေသာ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္အတုိင္း ေတာင္ႀကီး သံုးပုိင္းတစ္ပုိင္း ႏွစ္စိတ္ႏွစ္ႁမြာ အက္ကဲြထြက္ျခင္းေၾကာင့္ ဟက္တက္ႏွစ္ျခမ္းကဲြပံု ပံုစံႀကီးအတုိင္း ေတြ႕ျမင္ ရပါမည္။
အလယ္ေတာင္ေခါင္း အတြင္းပုိင္းမွ ေခ်ာ္ရည္ေခ်ာ္ျမွဳပ္တုိ႔ ပြင့္အန္ယုိစီးက်ထားေသာ ပံုသ႑ာန္အတုိင္း ဆိတ္ထိန္း အရပ္အထိ၊ ေျမမုိ႔မုိ႔ လြင္လြင္႐ွိ၍ တြန္းကန္ပြင့္ထြက္ လြင့္စဥ္လာေသာ ေက်ာက္တံုး ေက်ာက္ခဲစႀကီးမ်ားကလည္း ဖြာလန္ႀကဲဆုတ္္ ႀကဲပစ္ခတ္ထားသည့္အလား ပုပၸားေျမာက္ဘက္ ေတာင္ ေစာင္းတစ္ခုလံုးမွာ ေနရာအႏွံ႔အျပား ေတြ႕ျမင္ေနရပါေသးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပုပၸားေတာင္ေျခ ေျမာက္ဘက္ တစ္၀ုိက္မွာ ေျမၾသဇာ ပုိမုိ ေျခာက္ေသြ႕ ညံ့ဖ်င္းသျဖင့္ ေျပာင္းခင္း၊ လူးခင္းႏွင့္ ၀ါခင္း ေလာက္သာ စုိက္ပ်ိဳး၍ ရပါသည္။ ေရ ဆုိသည္မ်ာလည္း ေတာင္မႀကီးကဲ့သုိ႔ စမ္းေရ စိမ့္ေရ အလွ်င္း မ႐ွိေသာေၾကာင့္ ေရပုိ၍ ႐်ား ပါးပါသည္။ သည္ေတာ့ ေတာင္ကဲြႀကီး ႏွစ္ခုၾကားမွ မုိးေရခံ ေတာင္ေပၚ ဆည္ႀကီးမ်ား ေပၚလာေအာင္ ဖန္ ဆင္းေပးႏုိင္ၾကဦးမည္ဆုိပါက အတုိင္းထက္အလြန္ တံခြန္ႏွင့္ဘုရား ဆုိသလုိ ေတာင္ေပၚမွာ ငါးမွ်ားၿပီး ေလွ မ်ားစီးႏုိင္ၾကေပဦးမည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ပုိင္းမွာေတာ့ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွ ခရီးဆက္လက္ ထြက္ခဲ့ၾကပါသည္။ သြားရမည့္ အစီအစဥ္မွာ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွေန၍ ပုပၸားေတာင္မႀကီးေပၚ ျဖတ္ၿပီး ေတာင္သာၿမိဳ႕သုိ႔လည္းေကာင္း၊ ေတာင္သာလမ္းဆံုမွေနၿပီး ျမင္းၿခံၿမိဳ႕ဘက္သုိ႔ ခဲြထြက္ေသာ လမ္းအတုိင္း လုိက္သြားရန္၊ ျမင္းၿခံ ႏြားထုိးႀကီး ထုိမွ တစ္ဆင့္ ျမစ္သား ေရ၀န္းလမ္းဆံုတြင္ ရန္ကုန္-မႏၱေလး ကားလမ္းႀကီးႏွင့္ သြားဆံုမိ ေသာအခါမွ မႏၱ ေလးဘက္သုိ႔ ဆက္လက္သြားရန္ျဖစ္ပါသည္။
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွ ထြက္လာၿပီး ပုပၸားေတာင္မႀကီးေပၚသုိ႔ မတက္ရေသးမီ ဆယ္ေပါက္႐ြာသုိ႔ အရင္ေရာက္ၿပီး ဆယ္ေပါက္ေခ်ာင္းႀကီး႐ွိ သဲျပင္ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္လုိက္လွ်င္ ပုပၸားေတာင္ ေရာက္ရန္ ေတာင္စဥ္ ေတာင္တန္း အျမင့္ပုိင္းသုိ႔ တက္သြားရပါမည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆယ္ေပါက္စခန္းမွာ ၀င္ၾကည့္စရာ နာမည္ေက်ာ္ စပ်စ္ၿခံႀကီးက ႐ွိေနပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆယ္ေပါက္႐ြာ ပတ္၀န္းက်င္တစ္၀ုိက္႐ွိ ေတာင္သူ လယ္သမား အလုပ္သမာ္းတုိ႔၏ အိမ္သူဇနီးမ်ားအတြက္ သားဖြားဆရာမ ေဒၚသိန္းသိန္းအိမ္႐ွိ အစုိးရ သားဖြား ႏွင့္ ေဆးေပး႐ံုကုိလည္း ေခတၱ၀င္ေရာက္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ရေပဦးမည္။ သားဖြားဆရာမ ေဒၚသိန္းသိန္း သည္ကား အျခားသူ မဟုတ္ေပ။
ယခင္ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ဆီက အမ်ိဳးသမီးကေလာင္အဖဲြ႕ ျပဇာတ္ (ပန္သစၥာ)တြင္ မင္းသား ေမာင္နႏၵာ အျဖစ္ ပါ၀င္ကျပခဲ့ေသာ ကေလာင္႐ွင္ " ရေ၀သိန္း"ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ကုိ (ခုနစ္ရာ့ေျခာက္ဆယ္သိန္း)လုို႔လည္း ေခၚၾကပါသည္။ သူသည္ ယခုအခါ စာေရးဖုိ႔ထက္ ေတာလက္ေက်း႐ြာမ်ား႐ွိ ကုိယ္၀န္ေဆာင္မ်ားကုိ အက်ိဳးျပဳ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းတြင္ အပင္ပန္းခံၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနသူျဖစ္ပါသည္။ သူကုိယ္တုိင္ ကလည္း သားေကာင္းမ်ား မိခင္တည္း။ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ သူပုိင္ကေလး ႐ွစ္ေယာက္တိတိ ႐ွိေန သူပင္။
သိန္းသိန္း (ရေ၀သိန္း)ထံမွ ထြက္ခဲ့ၿပီး၊ ေဆး႐ံု၀င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ လမ္းတစ္ဘက္ မ်က္ေစာင္းထုိး ေလာက္တြင္ စပ်စ္ၿခံ တံခါးေပါက္သုိ႔ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ က်ယ္၀န္းေသာ စပ်စ္ၿခံႀကီးအတြင္း စနစ္တက် စုိက္ပ်ိဳး ထားေသာ စပ်စ္ပင္မ်ား၊ ကၽြဲေကာပင္မ်ားႏွင့္ ယုိးဒယား ဆီးခ်ိဳပင္မ်ားကုိလည္း ေမွ်ာ္မဆံုး အားရစရာ ေတြ႕ျမင္ေနရပါ၏။ စပ်စ္ပင္မ်ားမွာလည္း မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔ အခ်ိဳမ်ိဳး ေ႐ႊ၀ါ၊ အညိဳ၊ အနီမွ စၿပီး စပ်စ္ရည္က်ိဳရမည့္ အခ်ဥ္မ်ိဳးမ်ားပါ လွပစြာ အႁပြတ္ အခုိင္ေတြ တဲြေလာင္းက် သီးမွည့္ေနၾက သည္။ စပ်စ္ၿခံ အုပ္ခ်ဳပ္ႀကီးၾကပ္သူမ်ားထံမွ အခ်ိဳမ်ိဳးျဖစ္ေသာ ေ႐ႊ၀ါႏွင့္ အညိဳေရာင္ စပ်စ္သီးမ်ား တစ္မ်ိဳး တစ္ပိႆာ စီ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စားသြားရန္ ၀ယ္ယူလာခဲ့ၾကပါသည္။
ယခင္တုန္းကျဖင့္ စပ်စ္သီးဆုိသည္မွာ ျမန္မာျပည္က ထြက္စေကာင္းေသာ သစ္သီးမ်ိဳး မဟုတ္သကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံျခားမွ တင္သြင္း၀ယ္ယူစားသံုးခဲ့ၾကရသည္။ ယခုေတာ့ ကုိယ့္ႏိုင္ငံထြက္ သစ္သီးတစ္မ်ိဳးအေနႏွင့္ ၿမိန္ေရ႐ွက္ေရ စားသံုးႏုိင္ၾကေလၿပီး။ ဤစပ်စ္ၿခံႀကီးအတြင္း မ်ားျပားလွေသာ စပ်စ္ခုိင္ ႁပြတ္ႁပြတ္ ခဲခဲ ေတြကုိ လွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈေနစဥ္မွာပင္ ဘ၀ျမင့္ စိတ္ႀကီး၀င္ခ်င္သလုိလုိ ႐ွိခဲ့ၾကသည္။ ဂ်ာမနီျပည္ ႐ုိင္းျမစ္႐ုိး၀ဲယာ တစ္ေလွ်ာက္မွ ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားေပၚတြင္ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚ စုိက္ပ်ိဳးထားေသာ စပ်စ္ ေတာင္႐ုိးႀကီး ေပၚ ေရာက္ေနသလုိလုိ၊ ကာလီ ဖုိးနီးယားနယ္က ႀကီးက်ယ္လွေသာ စပ်စ္ေတာ ဥယ်ာဥ္ႀကီး အတြင္း ေရာက္လာသလုိလုိႏွင့္ ေနာက္မွ ဒါ ... ငါတုိ႔ျမန္မာျပည္ ဆယ္ေပါက္႐ြာက စပ်စ္ၿခံ ပါကလား ဟု သတိရပါ ေတာ့သည္။
*
ပုပၸားေတာင္ကလပ္၀ယ္
သုိ႔ႏွင့္ဆယ္ေပါက္ေခ်ာင္းကုိ ျဖတ္ကာ ပုပၸားေတာင္ေပၚသုိ႔ ကားကေလးတရိပ္ရိပ္ တက္ခဲ့ပါသည္။ တပ္မေတာ္ ၏ စစ္စခန္းကုိ ေက်ာ္မိလွ်င္ ေတာင္ကလပ္သုိ႔တက္ေသာ လမ္းဆံုသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ရာ၊ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ေလာက္က စာေရးသူတုိ႔ႏွင့္ ကုသုိလ္႐ွင္တစ္စု လမ္းေဖာက္လုပ္ လွဴဒါန္း ခဲ့ရသည္ ကုိ သတိရမိ ပါသည္။ ယခုေတာ့ ေတာင္ကလပ္သုိ႔ သြားရာ လမ္းတစ္ခု ပုပၸားၿမိဳ႕မွ ေတာင္ကလပ္ အထိ တစ္ဘက္က လမ္းတစ္သြယ္ တုိးတက္ေနသည္။
ထုိမွ်မက ေတာင္ကလပ္အနီးတြင္ ဦးကုမာရ (ဦးေဂ်ာ္နီ) ေက်ာင္းတုိက္ႏွင့္ ေ႐ႊဂူေက်ာင္းတုိက္ ႏွစ္ခုမွာ အေဆာက္အဦမ်ား တုိးပြားၿပီး ၿမိဳ႕ငယ္ကေလး တစ္ခုပမာ ႐ွိခဲ့ပါၿပီး။ ေက်ာင္းတုိက္မ်ားသာမက၊ ေတာင္ကလပ္ ထိပ္ေပၚမွာလည္း ေနရာႏွင့္မမွ်ေအာင္ အာ႐ံုခံ အုတ္တန္ေဆာင္းႏွစ္ထပ္ႏွင့္ ျပည့္က်ပ္ ေနေတာ့ရာ ေ႐ွးအခါက ႏြယ္႐ွင္ ႏြယ္ငန္းမ်ားကုိ ဆဲြ၍ ခဲခဲယဥ္းယဥ္းတက္ရေသာ ေတာင္ကလပ္ သည္ ေစာင္းတန္း ေတြ အသြယ္သြယ္ႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္က ေလး/ငါးထပ္ တုိက္ေခါင္မုိးကုိ တက္ရသလုိ လြယ္ကူ ေနေလသည္။ ၀ိဇၨာေဇာ္ဂ်ီေတြ ေဆးႀကိတ္ေလ့႐ွိသည္ဆုိေသာ ေတာင္ကလပ္တြင္ စည္ကား လြန္း ေနၿပီျဖစ္၏။
ေ႐ွးအခါကဆုိလွ်င္ ေတာင္ကလပ္ေပၚမွာလည္း ေက်ာက္ပန္းေတာင္းကဲ့သုိ႔ ေရ႐ွားခဲ့ဖူးသည္။ ယခုေတာ့ ေတာင္ကလပ္ ၏ အထက္နားက "ေရငွန္း" ေခၚေသာ ေရထြက္စမ္းမွ ပုိက္လံုးႀကီးမ်ားႏွင့္ သြယ္ယူ ထားသျဖင့္ ၿမိဳ႕ငယ္တစ္ၿမိဳ႕စာေလာက္ ႐ွိေနေသာ ေတာင္ကလပ္ေျခရင္းမွ ေက်ာင္းမ်ား၊ တည္းခုိဇရပ္ မ်ားတြင္ ေရေတြ ဒလေဟာ ေပါခ်င္တုိင္း ေပါ၍ေနပါၿပီ။
သုိ႔ႏွင့္ ေတာင္ကလပ္လမ္းခဲြမွ ဆက္လက္ တက္လာခဲ့လွ်င္ "ေရတင္ေကြ႕"သုိ႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ ဤေရတင္ ေကြ႕တြင္လည္း စိမ့္စမ္းေရထြက္ႀကီး႐ွိၿပီး ပုိက္လံုးႀကီးႏွင့္ သြယ္ယူလ်က္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕ဘက္သုိ႔ ေရခ် ေပးလ်က္႐ွိရာ ေ႐ွးအခါက ထိန္ကန္ ေရနီနီကုိ မ၀တ၀သံုးၾကရေသာ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕သည္ ပုပၸား ေတာင္ႀကီးမွ ခ်ေပးေသာ စိမ့္စမ္းေရၾကည္ၾကည္ကုိ တအီတ၀ သံုးစဲြေနၾကရၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘယ္ အိမ္ ကုိ ၾကည့္ၾကည့္ စပ်စ္စင္ႏွင့္ ပန္းဥယ်ာဥ္ႏွင့္ ခ်ည္းလုိလုိ စိမ္းစုိလွပေနၾကပါေတာ့သည္။
ပုပၸားေတာင္ႀကီး ၌ ေရထြက္စိမ့္စမ္းမ်ားသည္ အနီးသုိ႔ ကပ္သြားၾက့ည့္လွ်င္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေရထြက္ ေပါက္ရယ္ လုိ႔ မျမင္ရပါ။ သာမည ေက်ာက္တံုးႀကီး တစ္တံုးေအာက္မွ ထြက္လာေသာ ေရမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး၊ ေ႐ွးပေ၀သဏီ ကတည္းက ယေန႔က်ေအာင္ မကုန္မခန္းႏိုင္ထြက္ေနေသာ ေရမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ဘယ္ဆီက စ လာေသာ ေရမ်ားဟု မေျပာႏုိင္ၾကပါ။ ယခု ေရတင္ေကြ႕ဆုိေသာ ေနရာအရပ္သုိ႔ ေရာက္ေသာ အခါ ေ႐ွး ျဖစ္ေဟာင္းကေလးမ်ား ျပန္လည္ သတိရမိပါေသးသည္။ စာေရးသူတုိ႔ ငယ္စဥ္က ပုပၸား ေတာင္တက္ေသာ လမ္းသည္ လွည္းလမ္းမွ်သာ႐ွိပါေသးသည္။ ကတၱရာေစးလမ္းလည္းမ႐ွိ၊ ေမာ္ေတာ္ကား လည္း မသံုးၾကရ ေသးေသာအခါ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေၾကာင့္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွ ပုပၸားကုိ လွည္းျဖင့္ တက္ၾကရသည္။
မနက္အေစာႀကီးထ လွည္းေမာင္းမွ ယခု ေရတင္ေကြ႕ကုိ ၁၀ နာရီေလာက္ ေရာက္သည္။ လွည္းစခန္း ခ်ၿပီး ေရတင္ေကြ႕တြင္ ထမင္းခ်က္ျပဳတ္စားၾကရၿမဲျဖစ္သည္။ ထမင္းစားၿပီး တစ္ေအာင့္တစ္နားေနၿပီးမွ ဆက္၍ လွည္းေမာင္းတက္ၾကရာ၊ ညေန ၄ နာရီေလာက္မွ ပုပၸားၿမိဳ႕ေပၚ ေရာက္ၾကရပါသည္။ ယခုေတာ့ ကား ႏွင့္ ႐ိွတ္ခနဲ ႐ွိတ္ခနဲ မိနစ္ပုိင္းေလာက္ႏွင့္ ေရာက္ၾက၍ ပုပၸားေတာင္ေပၚႏွင့္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွာ အိမ္ဦး ႏွင့္ ၾကမ္းျပင္လုိ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
သုိ႔ေၾကာင့္ ႐ွိတ္ခနဲဆုိ စာေရးသူတုိ႔လည္း ပုပၸားၿမိဳ႕မွ ကားဆိပ္ေစ်းဆုိင္မ်ားသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းကား ဆိပ္၌ သစ္သီးဆုိင္၊ ပန္းဆုိင္၊ သစ္ပင္ေပါက္စမ်ိဳးပင္ငယ္ဆုိင္၊ ထမင္း၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၊ ထီဆုိင္ အစလုိ ေသးသည္မ႐ွိ ျပည့္စံုေနသည္။ နန္းႀကီးမုန္႔တီႏွင့္ ၾကက္သားေၾကာ္ဆုိင္ကလည္း နာမည္ ရ၍ ေရာက္လွ်င္ မစားဘဲ မေနႏုိင္ၾက။ ေတာင္ေပၚက ငွက္ေပ်ာခုိင္မ်ား၊ ပိႏၷဲသိးမ်ား ထမ္း ျပန္လာၾကသူ ၿခံသမား၊ အထမ္းသမား၊ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသားမ်ားကလည္း သည္ကားဆိပ္အနီး႐ွိ ဆုိင္ႀကီးမ်ားမွာ ေဖာက္သည္ လာသြင္းၾကေသာေၾကာင့္ ငွက္ေပ်ာအ၀ယ္ဒုိင္ပမာ ၿမိဳင္ဆုိင္စြာ စည္ကားေနေပသည္။
တစ္ဘက္သုိ႔ လွမ္းၾကည့္လွ်င္ ေျမေက်း႐ွင္း ဧည့္ရိပ္သာႏွင့္ မ်ိဳးပင္ဥယ်ာဥ္ႀကီးကုိ ေတြ႕ရမည္။ တစ္ဘက္က လမ္းခဲြမ်ာ ေတာင္ကလပ္သုိ႔သြားေသာ ကားလမ္းျဖစ္သည္။ အထက္သုိ႔တက္ေသာ လူသြားလမ္းအတုိင္း လုိက္ခဲ့ေသာ္ မင္းမဟာဂီရိေမာင္ေတာ္ ႏွမေတာ္နတ္နန္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ေကာ္ဖီၿခံမ်ား၊ (ႏွမေတာ္ေရထြက္) (ေမာင္ေတာ္ေရထြက္)ေခၚ ေရထြက္စမ္းမ်ားကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ ေ႐ွ႕ဆက္ တက္လွ်င္ေတာ့ ပုပၸားေတာင္မ ႀကီးအဆံုး ေပ ၄၈၀၀ ျမင့္တဲ့ ေတာင္ထိပ္အထိ ရာက္ၿပီး ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၱီ တည္ခဲ့ေသာ ေစတီႏွင့္ ဖဆပလ ေကာင္းစားစဥ္က ဖဆပလမင္းမ်ား တည္ထားခဲ့ေသာ ေစတီမ်ားကုိ ဖူးရမည္။ "ေလတြင္း"ေခၚ ေတာင္ေခါင္းမွ ေလမ်ားပင့္တုိက္သည္ကုိလည္း ေတြ႕ရပါမည္။ ေ႐ွးတုန္းကျဖင့္ ပ၀ါ လႊင့္ပစ္လုိက္လွ်င္ ေအာက္မက်သြားဘဲ အေပၚကုိပဲ ၀ဲပ်ံတက္လာသည္ဟုဆုိ၏။
အညာ တေကာင္းျပည္ က ကာယဗလ ပန္းပဲလုပ္သားႀကီး ဦးတင့္တယ္ႏွင့္ ႏွမငယ္ ေ႐ႊမ်က္ႏွာတုိ႔သည္ ဤ ပုပၸားေတာင္တြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ကုိးရာေက်ာ္က နတ္အျဖစ္ႏွင့္ ေရာက္လာရာတြင္ ပုဂံဘုရင္ ေသဥ္လည္ ေၾကာင္မင္း က ေမာင္ႀကီးကုိ မင္းမဟာဂီရိ၊ ႏွမငယ္ကုိ ေ႐ႊမ်က္ႏွာ အမည္ႏွင့္ နတ္နန္း တည္ေဆာက္ေပး ခဲ့သည့္ စကားထံုးပံုေဟာင္းမ်ား႐ွိသည္။ ေသဥ္လည္ေၾကာင္မင္းဟာ ႐ွင္ဘုရင္ ရင့္မႀကီး ပဲ၊ ျမစ္ထဲက ေမ်ာလာတဲ့ စကား၀ါပင္ဘကီးကုိ နတ္႐ွင္ထုၿပီး ပုပၸားေတာင္ေပၚမွာ နတ္ကြန္းႏွင့္ ပသ ထားသည္မွာ ထူးျခားခ်က္တစ္ခုခု ယံုၾကည္ေလာက္ေအာင္ ေတြ႕ရလုိ႔သာ စရိတ္ကုန္ လူပန္းခံၿပီး ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္လုိ႔ ယူဆဖြယ္႐ွိပါသည္။
အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာပါ။ ပုဂံရာဇ၀င္မွာလည္း အေၾကာင္းျပလ်က္သားျဖစ္ပါသည္။ ပုပၸားေတာင္ ေရယဥ္စမ္းေတြႏွင့္ ပန္းမ်ိဳးစံုလွသည္။ ဂမံုးအင္ႏွင့္ သဇင္၊ သစ္ခြ၊ စကား၀ါ၊ ကံ့ေကာ္၊ စြယ္ေတာ္၊ ျမတ္ေလး တစ္ေတာင္လံုး ေမႊးၿပီး ေဆးဘက္၀င္ အပင္၊ အသီး၊ အျမစ္၊ အေခါက္က အစ ေဆးဘက္ တြင္ အသံုး၀င္သည့္ ပစၥည္းမ်ားထြက္႐ွိသည္။ ပုဂံျပည္ ေကာင္းစားစဥ္ အခါက ပန္းေတာ္ဆက္ ေမာင္ဗ်တၱ တုိ႔ ပန္းမ်ား သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေသာ လုပ္ငန္းႏွင့္ အေနာ္ရထာမင္းထံမွာ အမႈထမ္းခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ပုပၸားသူ မယ္၀ဏၰႏွင့္ အေၾကာင္းပါၿပီး "ေ႐ႊဖ်င္းႀကီး၊ ေ႐ႊဖ်င္းကေလး" ဆုိတဲ့ သားႏွစ္ေယာက္ ကုိပင္ ဖြားေျမာက္ခဲ့ရေပေသး၏။ ထုိသားကေလး ႏွစ္ေယာက္မွာ ျမန္မာျပည္တြင္ အလြန္ ထင္႐ွားေသာ "ေတာင္ၿပံဳး မင္းညီေနာင္ႏွစ္ပါး " ဟု လူသိမ်ားခဲ့ၾကေလသည္။
ေရယဥ္စမ္းေတြႏွင့္ ပန္းေပါင္းစံုေပါလွေသာ ေတာင္ေတာရဂံုစံုၿမိဳင္သာေခါင္ ပုပၸားေတာင္ႀကီးသည္ လူတုိ႔ အား အမ်ားဆံုး အက်ိဳးျပဳေနသည္။ ေရၾကည္ ေရေအး ေပး႐ံုမက ေဆး၀ါးပစၥည္းမ်ား၊ စားသံုးရန္ အသီးႏွံ ႏွင့္ ပန္းမန္ အေမႊးအႀကိဳင္မ်ားအျပင္ သယံဇာတ ေက်ာက္အလွမ်ားလည္း ထြက္႐ွိပါေသး၏။ ပုပၸားေတာင္၏ အေ႐ွ႕ေတာင္ဘက္ အစြယ္ ေတာင္နီေတာင္တြင္ "ေစတီေက်ာက္" ေခၚ ေက်ာက္ျဖဴ တစ္မ်ိဳး ထြက္သည္။ ေက်ာက္ကုိ ေသြးလုိက္လွ်င္ ဘုရားေစတီပံုကေလးထင္႐ွားစြာေပၚလာသည္။ လက္စြပ္၊ ရင္ထုိး၊ ဘယက္၊ ဆဲြႀကိဳး ျပဳလုပ္၀တ္ဆင္ၾကရသည္။ ေတာင္မႀကီးေပၚတြင္ ရ႐ွိေသာ ေက်ာက္တစ္မ်ိဳး မွာ စိန္နက္၊ သုိ႔မဟုတ္ " အၿဖိဳင္နက္" ေခၚ ေက်ာက္နက္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ နက္ပင္ နက္ ေသာ္လည္း ၿပိဳးၿပိဳး ျပက္ျပက္ ေရာင္စံု ျဖာထြက္ၿပီး လူတုိ႔ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကပါသည္။ သုိ႔ေၾကာင့္ ပုပၸား ေတာင္မႀကီးကား ဤမုိး ေခါင္ေရ႐ွား ရပ္၀န္းတစ္၀ုိက္မွာျဖင့္ လူတုိ႔အဖုိ႔ အလြန္တရာ အက်ိဳးျပဳ ေနေပေသာ ေတာင္ႀကီး ျဖစ္ပါသည္။
ပုပၸားၿမိဳ႕မ ကားဆိပ္႐ွိ ဆုိင္တန္းမ်ားႏွင့္ တစ္ဘက္စြန္းေကြ႕မွာေတာ့ ဦး၀ိဇယ ၏ ဥယ်ာဥ္ၿခံႀကီး႐ွိပါသည္။ ေကာ္ဖီပင္၊ စပ်စ္ပင္မွ စၿပီး သီးပင္ ပြင့္ပင္ အစံု႐ွိ၍ "ပုပၸားေကာ္ဖီမႈန္႔" ဆုိၿပီး နာမည္ႀကီးေနေသာ ေကာ္ဖီမႈန္႔ မွာ ဦး၀ိဇယၿခံမွ ထြက္ေသာ ေကာ္ဖီမႈန္႔ျဖစ္ပါသည္။
ဆက္ရန္
.
No comments:
Post a Comment