သုခ (ဓမၼရသအလွမ်ိဳးစံု စာမ်ိဳးစံု) ဓမၼရသအလွမ်ိဳးစံုစာမ်ိဳးစံု ယင္းစာအုပ္အဖြင့္ နိဒါန္းစာေလးကုိ ဘယ္အခ်ိန္ ဖတ္ဖတ္ မိမိအဖုိ႔ ႐ုိးအီသြားသည္မ႐ွိပါ။ အဓိပၸါယ္လည္း ေပၚလြင္ ရတနာသံုးပါး ဂုဏ္ေက်းဇူး လည္းထင္ဟပ္၊ ဆရာႀကီး ဦးသုခ၏ အာသီသကလည္း ႏွစ္လုိဖြယ္ အတိျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ စာေရးေရး၊ ႐ုပ္႐ွင္ဗြီဒီယုိ႐ုိက္႐ုိက္၊ ေဟာေျပာပဲြမွာပဲေျပာေျပာ၊ မဃေဒ၀နီတိ အဆုိအမိန္႔၊ ပရိယတ္ ပဋိပတ္ ႏွင့္ ယွဥ္လ်က္ ဒြန္တဲြအနားကြပ္ေလ့႐ွိပါသည္။ သည္အထဲတြင္ လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးစာ၊ အလကၤာ၊ ေမတၱာစာမ်ား အလွကုိ႐ွင္း႐ွင္း သြက္သြက္၊ ကြင္းကြင္း ကြက္ ကြက္ျမင္ေအာင္ထင္ေအာင္ ခ်ယ္မႈန္းေလ့ ႐ွိပါသည္။ အထူးသျဖင့္ မိဘေက်းဇူးႀကီးမားပံု၊ မိဘေမတၱာနက္ ႐ိႈင္းပံုေတြကုိလည္း ေဖာ္က်ဴးလ်က္ သားသမီးမ်ားက သိ႐ွိနားလည္ေပးဆပ္လုပ္ေကၽြးဖုိ႔ ဂုဏ္ယူနားလည္ တတ္ဖုိ႔ေတြလည္း ပါ၀င္ေလသည္။
လူငယ္ေတြ နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္လည္း ကဗ်ာလကၤာပံုတုိ ပံုတုိပတ္စ ရာဇ၀င္ကုိယ္ေတြ႕ ျဖစ္ ရပ္မ်ားျဖင့္ ၾကားညႇပ္ေရးသား၊ ေျပာျပတတ္သူျဖစ္ၿပီး ဆဲြေဆာင္အား အထူးေကာင္းလွသည္။ ဆရာႀကီး သည္ မဃေဒ၀လကၤာကုိ အာဂံုအေဆာင္ႏုိင္ဆံုး။ ယွဥ္ရာယွဥ္ရာ က႑အလုိက္ ေဖာ္ျပအသံုးျပဳႏုိင္ဆံုး အသံုးျပဳ တတ္ဆံုး၊ အကၽြမ္းက်င္ဆံုးပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ထုိနည္းတူစြာ မဂၤလသုတ္၊ ေမတၱသုတ္၊ ရတန သုတ္၊ ေလာကနီတိ၀ၪၨနာဒီပနီတုိ႔ကုိ ပရိသတ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ လူငယ္ေတြႏ်င့္ ထိေတြ႕ေပးသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ညင္ညင္သာသာ ေ၀ေ၀ဆာဆာ လွလွပပ၊ သုတၱံ၊ ပံု၀တၳဳ၊ ရာဇ၀င္အခင္းအက်င္းမ်ားျဖင့္ ႐ႈမၿငီး ေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ႏုိင္အားေကာင္းသူျဖစ္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ ပါဠိေၾကာက္သူေတြ နီတိႏွင့္ေ၀းေနသူေတြ ကုိ ရဲေဆးတင္ေပးထိေတြ႕ေပးခဲ့သည္။ ဆရာႀကီး ဦးသုခ၏ စာဖတ္စာမွတ္အားကုိ သုခမွတ္စု တစ္အုပ္ တည္း ျဖင့္ သိသာလွသည္။
"ဆရာသုခကား သူ၏ကမၼဇိဒၶိတန္ခုိးျဖင့္ အရသာမခံစားတတ္ေသာသူမ်ားကုိပင္ အရသာ ခံစား တတ္ေအာင္ ဦးစြာ ဖန္တီးယူသည္။ အနည္းအမ်ား ပါဠိကုိ (သုိ႔မဟုတ္) ၾသ၀ါဒကုိ သရဲတေစၦ တမွ် ေၾကာက္႐ွာ ၾကေသာခမ်ာ မ်ားၾကားသုိ႔ ေမတၱာသုတ္၊ မဂၤလသုတ္မ်ားကုိ ခ်ေပးလုိက္သည္။ ဗုဒၶျမတ္ စြာရဲ႕ တရားေတာ္ ေတြကုိ မဆုိဘူးေတာ္ေတာ္ေမႊးတာပဲ" ဤသုိ႔အားျဖင့္ ပါဠိအရသာကုိ ခံစားခ်င္လာေအာင္ လက္ေဆာင္ သေဘာ ေလာကနီတိကုိ ဆရာသုခေပးျပန္ၿပီ
ဆန္းထြန္း (မန္းတကၠသုိလ္)
ဆရာႀကီး ဦးသုခ၏ ေလာကနီတိစာအုပ္နိဒါန္းမွာ ဆရာႀကီး ဦးဆန္းထြန္း ဤသုိ႔ ေရးသားပံုေဖာ္ျပထားေလ သည္။ ဆရာႀကီး ဦးသုခသည္ သူေရးသားေဟာေျပာ႐ုိက္ကူး ဖန္တီးသမွ်တုိင္းတြင္ ပရိယတ္ပဋိပတ္နီတိ မ်ား မကင္းေၾကာင္းကုိ ေတြ႕ရသည္။ " အကာကအခ်စ္ အႏွစ္ကေမတၱာ" ဇာတ္ကားမွာ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန ၀င္း၊ ဦးစံမတူတုိ႔ စကားေျပာခန္းတြင္ "မသိေတာ့လုိခ်င္ လုိခ်င္ေတာ့စဲြလန္း၊ စဲြလန္းေတာ့ျပဳလုပ္၊ ျပဳလုပ္ ေတာ့ရ ရတာေတြက ဒုကၡခ်ည္းပါပဲဗ်ာ ... " ဆုိသည့္ စကားပါသည္။ ယင္းစကားမွာ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ၏ ၾသ၀ါဒျဖစ္သည္။ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ သံုးတတ္ေတာ့လည္း အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ၿပီး အႏွစ္သာရေပၚ လြင္လွသည္။ ယင္းဇာတ္ကားတြင္ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္း သမီး မင္းသမီးေဆြဇင္ထုိက္ကုိ ပန္းခ်ီဆရာ မင္းသား ေက်ာ္ဟိန္းက ပံုတူၾကည့္ဆဲြရာက ၿငိစြန္းၿပီး ခုိးရာေနာက္လုိက္ေျပးသည္။ ဦးစံမတူကပဲ "ဗဟု၀ါဒ၊ ဒႆန အားျဖင့္ မိန္းမေယာက္်ားျမင္ဖန္မ်ားေသာ္ သနားခ်စ္ခင္စိတ္ ကၽြမ္း၀င္၍ ကၽြမ္းပင္တမင့္ျဖစ္လင့္ မယြင္း တပ္မက္လွ်င္း၏" ဟူေသာ မဃေဒ၀လကၤာကုိ ႐ြတ္ျပသြားသည္။ ေရးျပလွ်င္ ဤနမူနာမ်ား ဆံုးႏိုင္ မည္ မဟုတ္ပါ။
ဆရာႀကီး ဦးသုခစာတုိင္း ႐ုပ္႐ွင္ ဗြီဒီယုိကားတုိင္းမွာ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး သာသနာျပဳႏုိင္ဆံုး အထိေရာက္ဆံုးမွာ " အေဖႏွင့္သား" " တစ္ပါးသီလ " ရဟန္းမစားရေသာဆြမ္းတစ္ နပ္" " ရဟန္းစား ရေသာ ဆြမ္းတစ္နပ္" တုိ႔ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး တင္ျပထားတာေတြ ၾကည့္ၿပီး ေၾသာ္ ... ဤနည္းျဖင့္လည္း သာသနာျပဳ လုိ႔ ရပါ့လားဟု သေဘာေပါက္သြားသည္။ စြန္းစြန္း ထင္းထင္း၊ ၀င္း၀င္း လက္လက္၊ ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာ၊ လွပစြာ ဖန္တီးႏုိင္စြမ္း႐ွိလုိ႔ ေက်းဇူးလည္း အထူးတင္ေနမိသည္။ စာေရး ဆရာေတြမွာ လက္ကုိင္မူ ျပာဠာန္းမႈကုိယ္စီ႐ွိၾကသည္။ ဆရာႀကီး ဦးသုခကေတာ့ "သုခိ အတၱာနံ ပရိဟာရႏၱဳ" " လူတုိင္း ကုိယ့္ဘ၀ကုိ ယိမ္းမသြားေအာင္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ထိန္းထားႏုိင္ၾကပါေစသတည္း" ဟူေသာမူျဖစ္သည္။ မွန္ပါသည္။ ပုေဗၺကတပုညတာစက္ (ႀကိဳတင္ေလ့လာဆည္းပူးထားသည့္ ေကာင္းမႈ ႐ွိျခင္း) ပဋိ႐ငပေဒသ၀ါသစက္ (ကုသုိလ္ဥစၥာပညာရမႈအတြက္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္သည့္ အရပ္မွာ ေန ထုိင္ခြင့္႐ွိျခင္း) သပၸဴရိသူပနိႆယစက္ (ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းျဖင့္ ကူညီညႊန္ျပႏိုင္သည့္ အရပ္မွာ ေနထုိင္ခြင့္ ရျခင္း) အတၱသမာ--- မိစက္ (မိမိကုိယ္စိတ္တုိ႔ကုိ ေကာင္းေအာင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္း)ဆုိ သည့္ သမၸတၱိစက္ (၄)ပါးတြင္ နံပါတ္ (၄)ျဖစ္သည့္ အတၱသမာပဏီဓိစက္သည္ အဓိကအေရးႀကီးဆံုးပင္ မဟုတ္ပါလား။ ယင္းစက္ႏွင့္ ဆရာႀကီး ဦးသုခ ဦးတည္ခ်က္က တစ္ထပ္တည္းပါ။
သမုိင္းကုိ ခ်ဥ္းကပ္ရာတြင္လည္း ဆရာႀကီး ဦးသုခ အျမင္က ႐ွင္းလွသည္။ ပုဂံေခတ္က ဥဇနာဘုရင္ ညီလာ ခံ၀ငင္ေနခ်ိန္ ေနာက္မွေရာက္လာသည့္ အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသား သီဟသူက အမတ္ႀကီး ရာဇသႀကၤန္ကုိ လမ္း ဖယ္မေပးရေကာင္းလားဆုိၿပီး စက္႐ံုေပၚသုိ႔ ကြမ္းေသြးေထြးလုိက္သည္။ သည္၀တ္႐ံုကုိ ရာဇသႀကၤန္အမတ္ ႀကီး သိမ္းဆည္းထားသည္။ သီဟသူနန္းတက္ေသာအခါ ဒလဘက္မွာ ဆင္ျဖဴေတာ္ ေပၚ လုိ႔ ဟု ဆဲြေဆာင္ၿပီး သီဟသူအား ဒလဘက္သုိ႔ ဆင္ျဖဴေတာ္ဖမ္းရန္ ေခၚေဆာင္ သြား ေလသည္။ ဆင္က်ံဳးထဲသုိ႔ ေရာက္ေတာ့ ဘာ ဆင္ျဖဴမွ ေတြ႕ရာ ရာဇသႀကၤန္က ၀တ္႐ံုကုိျဖန္႔ကာ ကြမ္းေသြးကုိ ျပၿပီး သီဟသူအား ဆင္ျဖင့္ နင္း သတ္ေလသည္။ ဤျပယုဂ္ကုိ ဒါဟ႐ုဏ္ေဆာင္လွ်က္ ဆရာႀကီးက အမတ္ႀကီး ရာဇသႀကၤန္ကုိ ပညာ႐ွိေတာ့ မွန္သည္ သူေတာ္ေကာင္း မဟုတ္ပါဟု ခ်ဥ္းကပ္သံုးသပ္ျပေလသည္။ ဆရာႀကီး ဦးသုခသည္ ေတဘုမၼာ သီခ်င္းကုိလည္း လူငယ္ေတြ နားလည္ ေအာင္ ႐ွင္းျပသည္။
အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ေပးသည္။ ဆရာ ေ႐ႊတုိင္ညြန္႔ေရးသည့္ --ၾသတသီခ်င္းထဲက စာသားအခ်ိဳ႕ က်က်န္ရစ္သည္ကုိလည္း စီစစ္ေဖာ္ထုတ္ ျပေလသည္။ ဥပမာ - "ပတၱျမားအေရာင္ျဖာတဲ့ အုတ္ေဆာင္ ထဲ ဓားတစ္ေထာင္ထြာနဲ႔ ဥေသွ်ာင္တဲ ဘုရား ဒကာေက်ာင္းႀကီး တုတ္ေႏွာင္လဲေတာ့သည္" ေနရာတြင္ "ပတၱျမား အေျမာင့္ကာတဲ့ စမုတ္ေဆာင္ထဲ ဓား တစ္ေထာင့္ထြာနဲ႔ ဥေသွ်ာင္တဲ၊ ဘုရားေက်ာင္း ဒကာႀကီးတုတ္ေႏွာင္လဲေတာ့သည္" အေျမာင့္ကာ၊ တစ္ ေထာင့္ထြာတုိ႔ကုိ အမွန္အတုိင္း ေဖာ္ထုတ္ေပးခဲ့သည္။ ထုိ႔အတူ "အဇာတသတ္ ထုိမင္းသား အနာဂတ္ကုိ သူမစဥ္းစားေတာ့သည္" ေနရာတြင္လည္း " အဇာတသတ္လူမင္းသား၊ အနာဂတ္ကုိ သူမစဥ္းစားေတာ့ သည္" ကူ ေထာက္ျပ ေလသည္။ သုိ႔မွသာ လူမင္းသားႏွင့္ သူမစဥ္းစား ကာရံကုိက္မည့္ မဟုတ္ပါလား၊ "တကာမုနိ" ဟု ဆုိရာတြင္လည္း "႒ကမၺဳလည္း" ဠဆုိတာ ႐ွစ္ကမၺဳလည္းမွာထီး" ထီး႐ွစ္လက္၀ဲကာရံသည္ ဟု အဓိပၸါယ္ ရပါသည္။
ထူးမျခားနားသီခ်င္းတြင္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ထူး ... မ .. ျခားနား ထူးမျခားနား ဆုိသည့္ ေသာႏွင့္ ထူးႏွင့္မ ကုိ ခဲြဆုိ ေနသည္မွာ မမွန္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရား တန္ခုိးေတာ္ျပသည့္အခါမွာ မီးအလွ်ံလား၊ ေရ အလွ်ံ လား ခဲြျခားမရေအာင္႐ွိေၾကာင္းျဖစ္၍ "ထူးမျခားနား"ကုိ ခဲြမဆုိသင့္ေၾကာင္းႏွင့္ "ေျပာင္လုိ႔လုိ႔"ဟု ဆုိ ရာတြင္ လည္း "ေျပာင္းလုိ႔လုိ႔"ဟုဆုိရမည္။ မီးမွေရ၊ ေရမွမီး၊ လက္၀ဲမွလက္က်္ာ စသည္တုိ႔ ေျပာင္းေ႐ႊ တန္ ခုိးျပေၾကာင္း ႐ွင္းျပထားေလသည္။ " ဒုကၠရစရိယာ က်င့္သည့္အခါ၊ နတ္လာေစာင္းတီးျပသလား " ေဆာင္းပါး တြင္လည္း ျမတ္စြာဘုရား ဒုကၠရစရိယာက်င့္သည့္အခါတြင္ နတ္သား တစ္ပါးက ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ႀကီးအား ေစာင္းတီးျပၿပီး မေလွ်ာ့မတင္းေစာင္းႀကိဳးညႇင္းကဲ့သုိ႔ က်င့္ရန္ ေျပာျပ သည္ မွာ မဟုတ္မမွန္ေၾကာင္း ကုိ " ဆရာမကူ၊ သယမၻဴ၊ ဗုဒၶကၤူတုိ႔လမ္းစဥ္တည္း " "ဒုကၡစရိယာ က်င့္သည့္ အခါ နတ္လာ ေစာင္းတီးျပ သလား" " ေစာင္းတီးမျပ၊ နတ္မ မ၊ ဗုဒၶကုိယ္ပုိင္ ဥာဏ္ေတာ္တည္း" ဟု႐ွင္းျပ ထားေလသည္။
ဒါမ်ိဳးေတြ ေဖာ္ထုတ္ေ႐ြးျပလွ်င္ ကုန္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဤျပယုဂ္မ်ားကုိၾကည့္ၿပီး ဆရာႀကီးဦးသုခ၏ ေလ့လာ ဆည္းပူးမႈအင္အား၊ ေစတနာ၊ ေမတၱာ၊ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာမႈ၊ သာသနာျပဳ စိတ္ဓာတ္ ဦးတည္ခ်က္ မ်ား အထင္းသား ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ဆရာႀကီး ဦးသုခ မ႐ွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ္ျငား ဆရာ့အေတြးေခၚ အေရး အသား ေစတနာ၊ ေမတၱာမ်ားလႈပ္ခတ္ရွင္သန္ေနဆဲပါ။ ဆရာသည္ လူေသေသာ္လည္း နာမည္ မေသသူ စာရင္းတြင္ ပါ၀င္သူျဖစ္သည္။ ဆရာသည္ ေနာက္ဘ၀မွာ လူျဖစ္ ရဟန္းဘ၀ႏွင့္ စာေပက်မ္းဂန္မ်ား ေရး သားခ်င္သည္ဟု ေျပာဖူးေရးဖူးပါသည္။ ယင္းစိတ္ဓာတ္ကပင္ သာသနာျပဳခ်င္ အေမွာင္ခြင္း ၍ အလင္း ေဆာင္ခ်င္ေနေၾကာင္းေပၚလြင္ထင္႐ွားေနပါသည္။ ယင္းပရဟိတစိတ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ သာဓု ေခၚေနမိ သည္။
(၁၄-၁-၂၀၁၀ ေန႔ ဦးသုခ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္သုိ႔)
ဦးစႏၵိမ (စလင္း)
.
လူငယ္ေတြ နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္လည္း ကဗ်ာလကၤာပံုတုိ ပံုတုိပတ္စ ရာဇ၀င္ကုိယ္ေတြ႕ ျဖစ္ ရပ္မ်ားျဖင့္ ၾကားညႇပ္ေရးသား၊ ေျပာျပတတ္သူျဖစ္ၿပီး ဆဲြေဆာင္အား အထူးေကာင္းလွသည္။ ဆရာႀကီး သည္ မဃေဒ၀လကၤာကုိ အာဂံုအေဆာင္ႏုိင္ဆံုး။ ယွဥ္ရာယွဥ္ရာ က႑အလုိက္ ေဖာ္ျပအသံုးျပဳႏုိင္ဆံုး အသံုးျပဳ တတ္ဆံုး၊ အကၽြမ္းက်င္ဆံုးပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ထုိနည္းတူစြာ မဂၤလသုတ္၊ ေမတၱသုတ္၊ ရတန သုတ္၊ ေလာကနီတိ၀ၪၨနာဒီပနီတုိ႔ကုိ ပရိသတ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ လူငယ္ေတြႏ်င့္ ထိေတြ႕ေပးသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ညင္ညင္သာသာ ေ၀ေ၀ဆာဆာ လွလွပပ၊ သုတၱံ၊ ပံု၀တၳဳ၊ ရာဇ၀င္အခင္းအက်င္းမ်ားျဖင့္ ႐ႈမၿငီး ေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ႏုိင္အားေကာင္းသူျဖစ္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ ပါဠိေၾကာက္သူေတြ နီတိႏွင့္ေ၀းေနသူေတြ ကုိ ရဲေဆးတင္ေပးထိေတြ႕ေပးခဲ့သည္။ ဆရာႀကီး ဦးသုခ၏ စာဖတ္စာမွတ္အားကုိ သုခမွတ္စု တစ္အုပ္ တည္း ျဖင့္ သိသာလွသည္။
"ဆရာသုခကား သူ၏ကမၼဇိဒၶိတန္ခုိးျဖင့္ အရသာမခံစားတတ္ေသာသူမ်ားကုိပင္ အရသာ ခံစား တတ္ေအာင္ ဦးစြာ ဖန္တီးယူသည္။ အနည္းအမ်ား ပါဠိကုိ (သုိ႔မဟုတ္) ၾသ၀ါဒကုိ သရဲတေစၦ တမွ် ေၾကာက္႐ွာ ၾကေသာခမ်ာ မ်ားၾကားသုိ႔ ေမတၱာသုတ္၊ မဂၤလသုတ္မ်ားကုိ ခ်ေပးလုိက္သည္။ ဗုဒၶျမတ္ စြာရဲ႕ တရားေတာ္ ေတြကုိ မဆုိဘူးေတာ္ေတာ္ေမႊးတာပဲ" ဤသုိ႔အားျဖင့္ ပါဠိအရသာကုိ ခံစားခ်င္လာေအာင္ လက္ေဆာင္ သေဘာ ေလာကနီတိကုိ ဆရာသုခေပးျပန္ၿပီ
ဆန္းထြန္း (မန္းတကၠသုိလ္)
ဆရာႀကီး ဦးသုခ၏ ေလာကနီတိစာအုပ္နိဒါန္းမွာ ဆရာႀကီး ဦးဆန္းထြန္း ဤသုိ႔ ေရးသားပံုေဖာ္ျပထားေလ သည္။ ဆရာႀကီး ဦးသုခသည္ သူေရးသားေဟာေျပာ႐ုိက္ကူး ဖန္တီးသမွ်တုိင္းတြင္ ပရိယတ္ပဋိပတ္နီတိ မ်ား မကင္းေၾကာင္းကုိ ေတြ႕ရသည္။ " အကာကအခ်စ္ အႏွစ္ကေမတၱာ" ဇာတ္ကားမွာ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန ၀င္း၊ ဦးစံမတူတုိ႔ စကားေျပာခန္းတြင္ "မသိေတာ့လုိခ်င္ လုိခ်င္ေတာ့စဲြလန္း၊ စဲြလန္းေတာ့ျပဳလုပ္၊ ျပဳလုပ္ ေတာ့ရ ရတာေတြက ဒုကၡခ်ည္းပါပဲဗ်ာ ... " ဆုိသည့္ စကားပါသည္။ ယင္းစကားမွာ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ၏ ၾသ၀ါဒျဖစ္သည္။ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ သံုးတတ္ေတာ့လည္း အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ၿပီး အႏွစ္သာရေပၚ လြင္လွသည္။ ယင္းဇာတ္ကားတြင္ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္း သမီး မင္းသမီးေဆြဇင္ထုိက္ကုိ ပန္းခ်ီဆရာ မင္းသား ေက်ာ္ဟိန္းက ပံုတူၾကည့္ဆဲြရာက ၿငိစြန္းၿပီး ခုိးရာေနာက္လုိက္ေျပးသည္။ ဦးစံမတူကပဲ "ဗဟု၀ါဒ၊ ဒႆန အားျဖင့္ မိန္းမေယာက္်ားျမင္ဖန္မ်ားေသာ္ သနားခ်စ္ခင္စိတ္ ကၽြမ္း၀င္၍ ကၽြမ္းပင္တမင့္ျဖစ္လင့္ မယြင္း တပ္မက္လွ်င္း၏" ဟူေသာ မဃေဒ၀လကၤာကုိ ႐ြတ္ျပသြားသည္။ ေရးျပလွ်င္ ဤနမူနာမ်ား ဆံုးႏိုင္ မည္ မဟုတ္ပါ။
ဆရာႀကီး ဦးသုခစာတုိင္း ႐ုပ္႐ွင္ ဗြီဒီယုိကားတုိင္းမွာ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး သာသနာျပဳႏုိင္ဆံုး အထိေရာက္ဆံုးမွာ " အေဖႏွင့္သား" " တစ္ပါးသီလ " ရဟန္းမစားရေသာဆြမ္းတစ္ နပ္" " ရဟန္းစား ရေသာ ဆြမ္းတစ္နပ္" တုိ႔ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး တင္ျပထားတာေတြ ၾကည့္ၿပီး ေၾသာ္ ... ဤနည္းျဖင့္လည္း သာသနာျပဳ လုိ႔ ရပါ့လားဟု သေဘာေပါက္သြားသည္။ စြန္းစြန္း ထင္းထင္း၊ ၀င္း၀င္း လက္လက္၊ ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာ၊ လွပစြာ ဖန္တီးႏုိင္စြမ္း႐ွိလုိ႔ ေက်းဇူးလည္း အထူးတင္ေနမိသည္။ စာေရး ဆရာေတြမွာ လက္ကုိင္မူ ျပာဠာန္းမႈကုိယ္စီ႐ွိၾကသည္။ ဆရာႀကီး ဦးသုခကေတာ့ "သုခိ အတၱာနံ ပရိဟာရႏၱဳ" " လူတုိင္း ကုိယ့္ဘ၀ကုိ ယိမ္းမသြားေအာင္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ထိန္းထားႏုိင္ၾကပါေစသတည္း" ဟူေသာမူျဖစ္သည္။ မွန္ပါသည္။ ပုေဗၺကတပုညတာစက္ (ႀကိဳတင္ေလ့လာဆည္းပူးထားသည့္ ေကာင္းမႈ ႐ွိျခင္း) ပဋိ႐ငပေဒသ၀ါသစက္ (ကုသုိလ္ဥစၥာပညာရမႈအတြက္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္သည့္ အရပ္မွာ ေန ထုိင္ခြင့္႐ွိျခင္း) သပၸဴရိသူပနိႆယစက္ (ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းျဖင့္ ကူညီညႊန္ျပႏိုင္သည့္ အရပ္မွာ ေနထုိင္ခြင့္ ရျခင္း) အတၱသမာ--- မိစက္ (မိမိကုိယ္စိတ္တုိ႔ကုိ ေကာင္းေအာင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္း)ဆုိ သည့္ သမၸတၱိစက္ (၄)ပါးတြင္ နံပါတ္ (၄)ျဖစ္သည့္ အတၱသမာပဏီဓိစက္သည္ အဓိကအေရးႀကီးဆံုးပင္ မဟုတ္ပါလား။ ယင္းစက္ႏွင့္ ဆရာႀကီး ဦးသုခ ဦးတည္ခ်က္က တစ္ထပ္တည္းပါ။
သမုိင္းကုိ ခ်ဥ္းကပ္ရာတြင္လည္း ဆရာႀကီး ဦးသုခ အျမင္က ႐ွင္းလွသည္။ ပုဂံေခတ္က ဥဇနာဘုရင္ ညီလာ ခံ၀ငင္ေနခ်ိန္ ေနာက္မွေရာက္လာသည့္ အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသား သီဟသူက အမတ္ႀကီး ရာဇသႀကၤန္ကုိ လမ္း ဖယ္မေပးရေကာင္းလားဆုိၿပီး စက္႐ံုေပၚသုိ႔ ကြမ္းေသြးေထြးလုိက္သည္။ သည္၀တ္႐ံုကုိ ရာဇသႀကၤန္အမတ္ ႀကီး သိမ္းဆည္းထားသည္။ သီဟသူနန္းတက္ေသာအခါ ဒလဘက္မွာ ဆင္ျဖဴေတာ္ ေပၚ လုိ႔ ဟု ဆဲြေဆာင္ၿပီး သီဟသူအား ဒလဘက္သုိ႔ ဆင္ျဖဴေတာ္ဖမ္းရန္ ေခၚေဆာင္ သြား ေလသည္။ ဆင္က်ံဳးထဲသုိ႔ ေရာက္ေတာ့ ဘာ ဆင္ျဖဴမွ ေတြ႕ရာ ရာဇသႀကၤန္က ၀တ္႐ံုကုိျဖန္႔ကာ ကြမ္းေသြးကုိ ျပၿပီး သီဟသူအား ဆင္ျဖင့္ နင္း သတ္ေလသည္။ ဤျပယုဂ္ကုိ ဒါဟ႐ုဏ္ေဆာင္လွ်က္ ဆရာႀကီးက အမတ္ႀကီး ရာဇသႀကၤန္ကုိ ပညာ႐ွိေတာ့ မွန္သည္ သူေတာ္ေကာင္း မဟုတ္ပါဟု ခ်ဥ္းကပ္သံုးသပ္ျပေလသည္။ ဆရာႀကီး ဦးသုခသည္ ေတဘုမၼာ သီခ်င္းကုိလည္း လူငယ္ေတြ နားလည္ ေအာင္ ႐ွင္းျပသည္။
အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ေပးသည္။ ဆရာ ေ႐ႊတုိင္ညြန္႔ေရးသည့္ --ၾသတသီခ်င္းထဲက စာသားအခ်ိဳ႕ က်က်န္ရစ္သည္ကုိလည္း စီစစ္ေဖာ္ထုတ္ ျပေလသည္။ ဥပမာ - "ပတၱျမားအေရာင္ျဖာတဲ့ အုတ္ေဆာင္ ထဲ ဓားတစ္ေထာင္ထြာနဲ႔ ဥေသွ်ာင္တဲ ဘုရား ဒကာေက်ာင္းႀကီး တုတ္ေႏွာင္လဲေတာ့သည္" ေနရာတြင္ "ပတၱျမား အေျမာင့္ကာတဲ့ စမုတ္ေဆာင္ထဲ ဓား တစ္ေထာင့္ထြာနဲ႔ ဥေသွ်ာင္တဲ၊ ဘုရားေက်ာင္း ဒကာႀကီးတုတ္ေႏွာင္လဲေတာ့သည္" အေျမာင့္ကာ၊ တစ္ ေထာင့္ထြာတုိ႔ကုိ အမွန္အတုိင္း ေဖာ္ထုတ္ေပးခဲ့သည္။ ထုိ႔အတူ "အဇာတသတ္ ထုိမင္းသား အနာဂတ္ကုိ သူမစဥ္းစားေတာ့သည္" ေနရာတြင္လည္း " အဇာတသတ္လူမင္းသား၊ အနာဂတ္ကုိ သူမစဥ္းစားေတာ့ သည္" ကူ ေထာက္ျပ ေလသည္။ သုိ႔မွသာ လူမင္းသားႏွင့္ သူမစဥ္းစား ကာရံကုိက္မည့္ မဟုတ္ပါလား၊ "တကာမုနိ" ဟု ဆုိရာတြင္လည္း "႒ကမၺဳလည္း" ဠဆုိတာ ႐ွစ္ကမၺဳလည္းမွာထီး" ထီး႐ွစ္လက္၀ဲကာရံသည္ ဟု အဓိပၸါယ္ ရပါသည္။
ထူးမျခားနားသီခ်င္းတြင္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ထူး ... မ .. ျခားနား ထူးမျခားနား ဆုိသည့္ ေသာႏွင့္ ထူးႏွင့္မ ကုိ ခဲြဆုိ ေနသည္မွာ မမွန္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရား တန္ခုိးေတာ္ျပသည့္အခါမွာ မီးအလွ်ံလား၊ ေရ အလွ်ံ လား ခဲြျခားမရေအာင္႐ွိေၾကာင္းျဖစ္၍ "ထူးမျခားနား"ကုိ ခဲြမဆုိသင့္ေၾကာင္းႏွင့္ "ေျပာင္လုိ႔လုိ႔"ဟု ဆုိ ရာတြင္ လည္း "ေျပာင္းလုိ႔လုိ႔"ဟုဆုိရမည္။ မီးမွေရ၊ ေရမွမီး၊ လက္၀ဲမွလက္က်္ာ စသည္တုိ႔ ေျပာင္းေ႐ႊ တန္ ခုိးျပေၾကာင္း ႐ွင္းျပထားေလသည္။ " ဒုကၠရစရိယာ က်င့္သည့္အခါ၊ နတ္လာေစာင္းတီးျပသလား " ေဆာင္းပါး တြင္လည္း ျမတ္စြာဘုရား ဒုကၠရစရိယာက်င့္သည့္အခါတြင္ နတ္သား တစ္ပါးက ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ႀကီးအား ေစာင္းတီးျပၿပီး မေလွ်ာ့မတင္းေစာင္းႀကိဳးညႇင္းကဲ့သုိ႔ က်င့္ရန္ ေျပာျပ သည္ မွာ မဟုတ္မမွန္ေၾကာင္း ကုိ " ဆရာမကူ၊ သယမၻဴ၊ ဗုဒၶကၤူတုိ႔လမ္းစဥ္တည္း " "ဒုကၡစရိယာ က်င့္သည့္ အခါ နတ္လာ ေစာင္းတီးျပ သလား" " ေစာင္းတီးမျပ၊ နတ္မ မ၊ ဗုဒၶကုိယ္ပုိင္ ဥာဏ္ေတာ္တည္း" ဟု႐ွင္းျပ ထားေလသည္။
ဒါမ်ိဳးေတြ ေဖာ္ထုတ္ေ႐ြးျပလွ်င္ ကုန္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဤျပယုဂ္မ်ားကုိၾကည့္ၿပီး ဆရာႀကီးဦးသုခ၏ ေလ့လာ ဆည္းပူးမႈအင္အား၊ ေစတနာ၊ ေမတၱာ၊ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာမႈ၊ သာသနာျပဳ စိတ္ဓာတ္ ဦးတည္ခ်က္ မ်ား အထင္းသား ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ဆရာႀကီး ဦးသုခ မ႐ွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ္ျငား ဆရာ့အေတြးေခၚ အေရး အသား ေစတနာ၊ ေမတၱာမ်ားလႈပ္ခတ္ရွင္သန္ေနဆဲပါ။ ဆရာသည္ လူေသေသာ္လည္း နာမည္ မေသသူ စာရင္းတြင္ ပါ၀င္သူျဖစ္သည္။ ဆရာသည္ ေနာက္ဘ၀မွာ လူျဖစ္ ရဟန္းဘ၀ႏွင့္ စာေပက်မ္းဂန္မ်ား ေရး သားခ်င္သည္ဟု ေျပာဖူးေရးဖူးပါသည္။ ယင္းစိတ္ဓာတ္ကပင္ သာသနာျပဳခ်င္ အေမွာင္ခြင္း ၍ အလင္း ေဆာင္ခ်င္ေနေၾကာင္းေပၚလြင္ထင္႐ွားေနပါသည္။ ယင္းပရဟိတစိတ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ သာဓု ေခၚေနမိ သည္။
(၁၄-၁-၂၀၁၀ ေန႔ ဦးသုခ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္သုိ႔)
ဦးစႏၵိမ (စလင္း)
.
No comments:
Post a Comment