ငယ္ဘဝေလးမ်ား (၂ဝ)

ဒီႏွစ္သႀကၤန္မွာ ပိေတာက္ ပြင္႔လား မပြင္႔လား ဆိုတာေတာ႔ သႀကၤန္မလည္ တဲ႕ အတြက္ မသိပါဘူးဗ်ာ.. ဒီေန႕ ႏွစ္ဆန္း ၄ရက္ေန႕မွာ ေတာ႔ ပြင္႔လိုက္တဲ႕ ပိေတာက္ေတြ တၿမိဳ႕လံုးကို ဝါဝါထိန္ ပါေလေရာ...  မႏၱေလးသူ လွလွေလး မ်ားဟာ ပိေတာက္ဝါဝါေလးေတြ ကို ပန္လိုက္ၾကတာ... လူတင္ မက ပါဘူး ကားေတြ ဆိုက္ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ ေတြမွာ လည္း ေဝေနေအာင္ ပန္ေပး ထားပါေသးတယ္....။ တခ်ဳိ႕ မ်ားဆို တေခါင္းလံုး ဖုံး ေအာင္ ေတာင္ ပန္ထားလိုက္ေသး တယ္ ....  လွမွ လွ ပါဘဲ....  သြက္လက္ ထက္ျမက္တဲ႕ ဘေလာ႔ဂါ ေရႊစင္ဦး ကေတာ႔ ကင္မရာ မပါ ခဲ႕တဲ႕ အတြက္ ဘယ္ပံုမွ မရိုက္လိုက္ႏိုင္ပါဘူး...။

ဆိုင္ က သမီးေတြ ၾကည္႕လိုက္ေတာ႔လည္း ဝါဝါထိန္ထိန္ ပါပဲလား.... ပန္းပြင္႔တဲ႕ အိမ္က ပိေတာက္ခက္ ေတြ ခ်ဳိးလာၿပီး သူတို႕ သူငယ္ခ်င္း ေတြ ကို ေဝမွ်ၿပီးပန္ခိုင္းပါတယ္. တဲ႕ .. ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ႕ စရိုက္ေလး ေတြ ပါဘဲ... က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္း က  ေက်ာင္းတက္ေတာ႔ လည္း ဒီလို ပါဘဲ ပန္းေတြ ရွိတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အိမ္က ပန္းေပၚခ်ိန္ အလိုက္ သူငယ္ခ်င္း ေတြ နဲ႕ ဆရာမ ေတြ ပန္ဘို႕ ယူလာေနၾကဆိုတာ မွတ္မိ ေန ပါတယ္.... ပိေတာက္ပန္း လို (ေဂၚသဇင္) ဒီဇင္ဘာပန္း လို မ်ဳိး ေပါေပါမ်ားမ်ား ပြင္႔တဲ႕ ပန္းမ်ားဆိုရင္ေတာ႔ တတန္း လံုး က မိန္းခေလး ေတြ ရဲ႕ ခံုေပၚမွာ လိုက္တင္ထားလိုက္ၾကတာ တခန္းလံုး ေမႊးႀကိဳင္ၿပီး ပန္းေတြ နဲ႕ ေဝေန ၾကပါတယ္.. ။

အိမ္ေရာက္သြားေတာ႔ အိမ္မွာလည္း ပိေတာက္ ေတြ နဲ႕ ေဝေနရံုမက ေမေမက ဖရဲသီး ႀကီးတလံုး ကို ထက္ပိုင္း ခြဲ ျပီး ဆိုင္က ကေလး ေတြ စားဘို႕ ေပးလိုက္ပါတယ္....  အဲဒီအခ်ိန္ မွာ က်ေနာ္ငယ္ငယ္ က ဖရဲသီးႀကီး တလံုး နဲ႕ ပိုက္ေဘာမိ တဲ႕ အခ်ိန္ေလး ကို ျပန္သတိရမိပါတယ္..။

 ဒီလို အခ်ိန္ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ တရက္မွာေပါ႔... သံုးစရာ ပိုက္ပိုက္ ကလည္း မရွိ လည္စရာ စီးေတာ္ယဥ္ ကလည္း ႏိုး... ဖတ္စရာ စာအုပ္ ကလည္း ကုန္ ဆိုေတာ႔ အိမ္ေရွ႕ သစ္ပင္ ေအာက္မွာ ေလတိုက္ ေနတဲ႕ အိတ္ကပ္ ေလး ကို လက္နဲ႕ဖိၿပီး ငိုင္တိုင္တိုင္နဲ႕ က်ေနာ္ တေယာက္ ထဲ ထုိင္ေန ပါတယ္... ကံဆိုးသူ  သူငယ္ခ်င္း ေရာက္လာပါတယ္....။

သူ႕ ရီးစား နဲ႕ ေမၿမိဳ႕ သြားလည္ မယ္တဲ႕ လိုက္ခဲ႔ပါလို႕ ေခၚပါတယ္... ဒီေလာက္ ပူ တဲ႕ မႏၱေလး နဲ႕ တနာရီ ေဝးရ ေဝးရ ဆိုၿပီး ေခါင္းၿငိမ္႕ လိုက္ပါတယ္..၊ ေမေမ ကိုလည္း သူငယ္ခ်င္း နဲ႕ အျပင္ ခဏ လိုက္သြားမလို႕ ေနာက္က် ရင္ စိတ္မပူနဲ႕ လို႕ မွာခဲ႔ပါတယ္... ေမေမ ကလည္း တမိနစ္ မျမင္ ရင္ တမိနစ္ နားညည္း သက္သာ တာဘဲ ဆိုၿပီး သြားခိုင္းပါတယ္...၊ က်ေနာ္ နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း နဲ႕ ၂ေယာက္ ... သူ႕ရီးစား နဲ႕ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ ေပါင္း ငါးေယာက္ ဂ်စ္ကားေလး နဲ႕ သြားၾကပါတယ္... ၾသ တရားဝင္ သြားခဲ႔ တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ... အိမ္နဲ႕ ေဝးရာ မွာ ခ်ိန္းၿပီး လမ္းၾကမွ တက္လိုက္သြားၾကတာပါ....။

ကားေရွ႕ခန္းမွာ က်ေနာ္ နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ထိုင္ပါတယ္... ကားေလးက ေအာင္ပင္လယ္ ေတာင္ မေရာက္ေသးဘူး ဖြတ္ခ်က္ဖြတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္...၊ သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕ ရီးစား က ကားျပင္ရအုန္းမယ္ ၿမိဳ႕ထဲ ျပန္သြားမယ္ ဆိုၿပီး မႏၱေလး ဘက္ ျပန္လွည္႕ ပါတယ္... . က်ေနာ္ ကေတာ႔ စိတ္ညစ္သြားပါၿပီ...။

ေနာက္ၿပီး ကားေလးက ဝပ္ေရွာ႔ ကိုမသြားဘဲ ျခံတျခံ ထဲကိုေမာင္းဝင္ပါတယ္... ျခံတံခါး ဖြင္႔ေနတုန္း ရွိေသးတယ္ ေရွ႕ခန္း က က်ေနာ္  ဖ်တ္ခနဲ ခုန္ဆင္းလိုက္ပါတယ္....၊ ျခံေရွ႕ မွာ ရွိတဲ႕ အုတ္ခံုေလး ေပၚ ထိုင္ လိုက္ပါတယ္... သူငယ္ခ်င္းက လာေလ ဘာလုပ္ေနတာလည္း တဲ႕... စံုေထာက္ ဝတၳဳ ေတြ ဖတ္ထား တဲ႕ ေရႊစင္ဦး တို႕က ဒါမ်ဳိး မရ ... ေခၚမရေတာ႔ သူငယ္ခ်င္း က ေရွ႕ထြက္လာၿပီး နင္က ဘာလုပ္ ေနတာလည္း ကားျပင္ၿပီး စားေသာက္ၿပီး သြားမွာ ဘဲ ဥစၥာ တဲ႕... ႏိုး...ႏိုး လို႕ စားလည္း မစား ေသာက္လည္း မေသာက္ လိုက္လည္း မလိုက္ေတာ႔ဘူး ဆိုေတာ႔ သူငယ္ခ်င္း က စိတ္ဆိုးၿပီး အဲဒါဆို လည္း ေနေပါ႔.. နင္ဘာသာ ျပန္ေတာ႔ေလ တဲ႕..။

အဲလိုေျပာလည္း... ေရႊစင္ဦး က တုတ္တုတ္ မွ မလႈပ္ေတာ႔ နင္က ဘာလည္း တဲ႕ ျပန္ဆိုလည္း မျပန္ အထဲ လာဆိုလည္း မလာတဲ႕... ငါျပန္မွာပါ.. နင္လည္း အတူ ျပန္လိုက္ခဲ႔ လို႕ေခၚပါတယ္... မလိုက္ဘူးတဲ႕ .... ဒါဆိုရင္ အိမ္က အေဝးၾကီး ဘတ္စ္ကားစီး ျပန္ရမွာ ငါ႔မွာ ပိုက္ပိုက္ တျပားမွ မရွိဘူး ဆိုေတာ႔ အျမင္ကပ္ ေနတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း က ေပးခ်င္ဟန္မတူဘူး.. သူ႕ဘဲႀကီးက ေတာ႔ ျမန္ျမန္ျပန္ ျမန္ျမန္ နားေအး ေရာဆိုတဲ႕ ပံုစံနဲ႕ ပိုက္ဆံ တရြက္  ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္... ေရႊစင္ဦး လည္း ဝမ္းသာအားရ နဲ႕ ျမန္ျမန္ေလး ယူ ၿပီး ျပန္လာ ခဲ႔ပါတယ္...။

အဲဒီ ေနရာ ကေန က်ေနာ္ တို႕အိမ္ေရာက္ဖို႕ တရုပ္တန္း ဂံုးေက်ာ္ တံတားကို ျဖတ္ရပါတယ္.. ၿပီးမွ ဘတ္စ္ကား စီးၿပီး အိမ္ကို ၅ျပေလာက္ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ရပါတယ္... ဂံုးေက်ာ္ တံတား နားထိ လမ္းေလွ်ာက္ သြားရင္း ကို လူက ေမာေနပါၿပီး တံတားေပၚမွာ ေရာင္းေနတဲ႕ ဖရဲသီးစိတ္ႀကီး ႏွစ္စိတ္ ကို အားရပါးရ ဝယ္စားလိုက္ပါတယ္... ေဘးက ဖရဲသီးပံုႀကီး ၾကည္႕ရင္းနဲ႕ ဝယ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာၿပီး အၾကီးဆံုး အလံုးႀကီး တလံုး ေရြးဝယ္လိုက္ပါတယ္.. ဝယ္ၿပီးမွ မွားမွန္းသိပါတယ္... ထဲ႔ စရာမပါ ပါဘူး.. အဲဒီ ေခတ္က ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ေတြ ဘာေတြ လည္း မရွိတာလား မသိပါဘူး... က်ေနာ္ ျဖင္႔ အဲဒီ ဖရဲသီး ႀကီး ပိုက္ၿပီး ဘတ္စ္ကားစီး ေျခလွ်င္ ေလးငါးျပေလာက္  ေလွ်ာက္လိုက္တာ အိမ္လည္း ေရာက္ေရာ အသက္ထြက္ မတတ္ပါဘဲ....။

အိမ္က လူေတြကလည္း ဖရဲသီး ႀကီးၾကည္႕ၿပီး ဝမ္းသာအားရ ခြဲစားၾကပါတယ္... စားၿပီး မွ အက်ဳိး အေၾကာင္း ေမး ၾကေတာ႔ က်ေနာ္ လည္း ေျပာျပရေတာ႔တာေပါ႔... အဲဒီမွာ ေမေမ က ဒီလို ပံု အတိုင္းဆို မျဖစ္ဘူး သူ႕အိမ္သြားေျပာမွ ဆိုၿပီး က်ေနာ္႔ လက္စြဲၿပီး သြားေျပာပါတယ္... အဲဒီမွာ သူ႕အေမ လည္း စိတ္ပူ ၿပီး သူတို႕ ေနခဲ႔တဲ႕ အိမ္ကို လိုက္ျပခိုင္းပါတယ္... က်ေနာ္လည္း စက္ဘီးေနာက္ခံု မွာ တင္ၿပီး လိုက္ပို႕ ရပါတယ္..။

ဟိုေရာက္ေတာ႔ ျခံတံခါးေလးက ေသာ႔ခတ္ထားပါတယ္... က်ေနာ္ တို႕လည္း စိတ္ပူသြားၿပီး ေရွ႕ကေန ထိုင္ေစာင္႔ ေနပါတယ္...၊ ခဏေနေတာ႔ ...စက္ဘီးေနာက္ ကေန ေခါက္ဆြဲထုပ္ ကေလး ေတြ လက္က ကိုင္ၿပီး ... ထိုင္လိုက္လာတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း နဲ႕ သူ႕ရီးစားျပန္လာၾကပါတယ္...၊ ပြဲ ကၾကမ္း သြား ပါတယ္... က်ေနာ္ ကေတာ႔ ေခါက္ဆြဲ ထုပ္ကေလး ကို မ်က္ေျခ မျပတ္ေအာင္ၾကည္႕ေနရပါတယ္... ေျမေပၚျပဳတ္က် သြားရင္ ႏွေျမာလို႕ပါ.. မစားရ မေသာက္ရ.. ။

ခဏေန ေတာ႔ က်ေနာ္ တို႕ သံုးေယာက္ ျပန္လာၾကပါတယ္... က်ေနာ္ က စက္ဘီး တဖက္ ေခါက္ဆြဲထုပ္ တဖက္ နဲ႕ပါ... သူတို႕ကေတာ႔ ဘတ္စကား နဲ႕ ျပန္လာၾကပါတယ္....။

သိပ္မၾကာခင္မွာ ဘဲ သူငယ္ခ်င္းလည္း ေယာက္က်ားေနာက္ လိုက္သြားပါတယ္....  ေလးငါးေျခာက္ လ ေနေတာ႔ အရပ္ ထဲ ကို ပိုက္ေဘာ တလံုး နဲ႕ ျပန္ဝင္လာပါတယ္... အင္း သူငယ္ခ်င္း ေတြကေတာ႔ ေရႊစင္ဦး ရဲ႕ ပိုက္ေဘာ နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕ ပိုက္ေဘာ အေၾကာင္းေျပာလို႕ မဆံုးပါဘဲ....။

အခုမွ ျပန္စဥ္းစားၾကည္႕ ေတာ႔ ေရႊစင္ဦး ရဲ႕ မအူမလည္ လုပ္ပံုေတြေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္း ပိုက္ေဘာ မိတယ္ ထင္တာ ပါဘဲ....။

ေလးစားစြာျဖင္႔

စာေရးသူ - ေရႊစင္ဦး

.