မဝင္းျမင္႔ ၏ ပ႑ဳေသလာ အပိုင္း (၄)

    'လက္ထပ္ရမွာစိုးလို႕မဟုတ္ပါဘူး ႏဲြဲ႕ရယ္၊ ႏြဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္မွာစိုးလို႕ မလာတာပါ'
    ေမာင္တင္ဦး က သံမွန္ျဖင့္ ျပန္ေျပာ၏ ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕က အံ့အားသင့္သြားသည္။
    'ဘာ…ႏြဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ ဘာေၾကာင့္ ထိခိုက္ရမွာလဲ'
    'ေၾသာ္…ႏြဲ႕မိဘေတြ လုပ္ေနတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ႏြဲ႕သိမွာေပါ့ကြယ္၊ ကိုဦးအေနနဲ႕ မေျပာခ်င္ပါ ဘူး'
    'ဘာလုပ္ေနလို႔လဲဟင္၊ ႏြဲ႕မိဘေတြက ဘာလုပ္ေနလို႕လဲ ေျပာစမ္းပါဦး-ေျပာစမ္းပါဦး'
    ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕က ေဒါသသံပါလာသည္။

    'ေဒါသမျဖစ္နဲ႕ႏြဲ႕၊ ကိုဦးေျပာတာ စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ထား ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီးနားေထာင္'
    'အင္း…ေျပာပါအုံး'
    ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕က ေလသံက ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ျဖစ္သည္။ ေမာင္တင္ဦးက စိတ္မဆိုးဘဲ၊ ေအးေအး သက္သာပင္ ရွင္းျပ သည္။
    'ကိုဦးနဲ႕ ႏြဲ႕တို႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ အခုျမင္အခုႀကိဳက္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူး။ ခေလးအရြယ္ ငယ္စဥ္ကထဲက တေက်ာင္း ထဲ ေန ေနလာခဲ့ၾကတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ အေၾကာင္း အေျခ အေနကို တေယာက္ သိၿပီးသား၊ ဒီအသက္အရြယ္ ဒီအခ်ိန္ထိ သစၥာရွိရွိနဲ႕ ခ်စ္လာခဲ့ၾကတယ္ေနာ္ ႏြဲ႕'
    ေမာင္တင္ဦးက စကားျဖတ္ၿပီးေမး၏။

    'ဒါအခုမွ ဘာေၾကာင့္အဆန္းလုပ္ေျပာေနတာလဲ'
    ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕က စိတ္တိုသံျဖင့္ ေျပာသည္။
    'စိတ္မတိုပါနဲ႕အုံးေလ ကိုဦးေျပာတာ အစအဆုံး နားေထာင္ပါအုံး'
    'ဟုတ္ကဲ့ရွင့္-ေျပာပါ'

    'ဒီလိုသစၥာရွိရွိ ခ်စ္လာခဲ့ၾကတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ဟာ အဆင္ေျပတဲ့ တေန႕မွာ လူႀကီး စုံရာနဲ႕ ကိုယ့္အင္အား အေျခအေနအေလွ်ာက္ တင့္တင့္တယ္တယ္ကေလး အိေျႏၵရရ လက္ထပ္ယူ တာက ႏြဲ႕အဖို႕ ဂုဏ္ ရွိသလား၊ သို႕တည္းမဟုတ္ ႏြဲ႕ နဲ႕ ကိုဦး ကို ဆိတ္ၿငိမ္ရာမွာ ေသြးႀကြမွားယြင္း မႈျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း လႊတ္ေပးထားၿပီးအသိသက္ေသေတြနဲ႕ ဝိုင္းဖမ္းၿပီးမယူျဖစ္ေတာ့တ့ဲ အေျခအေန မ်ိဳး ေရာက္ေအာင္ ရပ္ေက်ာ္ရႊာေက်ာ္ အရွက္ကြဲခံၿပီးမွ ယူရတဲ့အျဖစ္က ႏြဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ အတြက္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစား စမ္းႏြဲ႕'

    'ပထမအခ်က္ကသာ ႏြဲ႕အဖို႕ ေကာင္းေတာ့မွာေပါ့ ကိုဦးရဲ႕'
    ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕က့ မဆိုင္းမတြ ေျဖသည္။
    'ေအး…အဲဒါေၾကာင့္ ႏြဲ႕အိမ္ကို မလာဘဲ ကိုဦးေရွာင္ေနတာ သေဘာေပါက္ၿပီလား'
    ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕က ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနေသးသည္။ ေမာင္တင္ဦးက ဆက္ေျပာ၏။
    'ႏြဲ႕မိဘ ေတြက ဒုတိယအခ်က္အတိုင္း ေအာင္ျမင္ဘို႕ ႀကိဳးစားေနတာ ႏြဲ႕တကယ္မသိ လို႕လား၊ သိရက္ နဲ႕ ဟန္ေဆာင္ေနတာလား'

    ထိုအခါ ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕သည္ သူ႕အေဖႏွင့္ အေမ၏ စီမံပံုေတြ ေျပာဆိုပုံေတြကို ျပန္ လည္ သတိထား မိသည္။ ေမာင္တင္ဦးကို ညေနေမွာင္မွ အလည္လာရန္ သူ႕အေမကအႀကံေပး ေျပာဆိုခဲ့ပုံ၊ ေမာင္တင္ဦး လာလွ်င္ သူ႕မိဘေတြေရာ ညီမေလးေတြေရာ အိမ္ေပၚမွာ တေယာက္မွ မရွိဘဲ ေရွာင္သြားပုံေတြ၊ သူ႕အေဖ သည္ သူႏွ္င့အတူ အရက္ေသာက္ဖက္ မိတ္ေဆြႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္အတူ ေမာင္တင္ဦးေရာက္လာခ်ိန္၀ယ္ အဖီကေလး ေအာက္ ေမွာင္ရိပ္တြင္ တိတ္တဆိတ္ အရက္ေသာက္ၿပီး အသံမထြက္ဘဲ ဆိတ္ၿငိမ္ ေနတတ္ပံု ေတြကို၄င္း၊ ေမာင္တင္ဦး စိတ္ၾကြလာ ေအာင္ မည္သို႕မည္ပုံ ျပဳမူရမည္ဟူေသာ မိခင္၏ သြန္သင္ခ်က္ ေတြကို၄င္း တခုစီ တခုစီ အမွတ္ရ လာသည္။

    ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕၏ တင္းမာေနေသာ မ်က္ႏွာကပန္းေရာင္ ေသြးျဖန္းခါ ဦးေခါင္းငုံ႕သြား သည္။ ရွက္ေသာ အရွိန္ ေၾကာင့္ ျပည့္လွ်ံလာေသာ မ်က္ရည္က ေျမျပင္ေပၚသို႕ မိုးရည္ေပါက္လို က်သြားသည္။
    "မငိုနဲ႕ႏြဲ႕ သူမ်ားေတြ ျမင္ကုန္မယ္'
    ေမာင္တင္ဦးက ၾကင္နာစြာေျပာသည္။
    'ႏြဲ႕ဘာမွမသိဘူး၊ ကိုဦးေျပာတာ ႏြဲ႕ရွက္တယ္'

    ၾကည္ၾကည္ႏြဲက ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေရွာင္စကားေျပာၿပီး မ်က္ရည္သုတ္လိုက္သည္။ သူ႕မိဘေတြ အလုပ္ကို ယခု ေမာင္တင္ဦး ေျပာမွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီး အေသအခ်ာ သိရေသာ္လည္း သူ႕မိဘ အျပစ္ကို သူ ၀န္မခံေပ။ သူ႔မိဘ အလုပ္ကိုလည္း သူမသိဟု ဘူးခံသည္။ သို႔ေသာ္ ရွက္ျခင္းေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတာ့ က်သည္။ ေမာင္တင္ဦးသည္ ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕ ေျဖာင့္ကြယ္ကြယ္သည္ကို စိတ္မဆိုးေပ။ မည္သူမဆုိ ေယာက်္ား ျဖစ္ေစ၊ မိန္းမျဖစ္ေစ ကိုယ့္မိဘေဆြမ်ဳိး အျပစ္အနာအဆာကိုကား ဖံုး ၾကကြယ္ၾက မည္သာ ျဖစ္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမာင္တင္ဦးက ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕ကို စိတ္မဆိုးဘဲ ခြင့္လႊတ္ သည္။
''ရွက္တာ မရွက္တာေတြ မေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ ႏြဲ႕ရယ္။ ကိုဦးကို ရွက္ေနစရာ အေၾကာင္းလဲမရွိပါ ဘူး။ ႏြဲ႕သေဘာ ေတာ့ ေပါက္တယ္ ဟုတ္လား''
ေမာင္တင္ဦးက ယုယေခ်ာ့ေမာ့သံျဖင့္ ေျပာ၏။

''ေပါက္ပါတယ္ ကိုဦး''
''ေအး... အဲဒီေတာ့ လက္ထပ္ဘုိ႔ရာ အဆင္မေျပခင္အခ်ိန္မွာ ဂုဏ္သိကၡာထိခိုက္တဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးကို ႏဲြ႕မိဘေတြက ဖန္တီးေနၾကတဲ့အတြက္ ကိုဦးမလာဘဲ ေရွာင္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ ႏြဲ႕နားလည္ရင္ ကုိဦး ေၾကနပ္ ပါသည္။ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့မိန္းခေလးတေယာက္ကို ဂုဏ္သိကၡာပ်က္တဲ့အျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ လက္မထပ္ ခ်င္ဘူး။ ဂုဏ္ရွိတဲ့အျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔သာ လက္ထပ္ခ်င္တာႏြဲ႕ရဲ႕''
ေမာင္တင္ဦးက ေျပာေနစဥ္ ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕က ေစာဒကမတက္ဘဲ ဦးေခါင္းငံု႔ၿပီး ၿငိမ္သက္စြာနား ေထာင္ ေနသည္။

ေမာင္တင္ဦးက ဆက္ေျပာ၏။
''ႏဲြ႕... စိတ္ေတာ့ မဆိုးနဲ႔ေနာ္၊ ကိုဦးတခုေျပာခ်င္ေသးတာက ႏဲြ႕အေဖနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ဘဲ''
ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ က မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္ျဖင့္ ေမာင္တင္ဦးကို မရဲမ၀ံ့ၾကည့္ၿပီး
''အေဖ က ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ''ဟုေမး၏။

''ဘာျဖစ္ရမွာလဲ ႏဲြ႕ရယ္၊ ကိုဦးနဲ႔ ႏဲြ႕ အိမ္ေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းရွိေနတာကို အေဖတန္မဲ့ အရက္သ မား အေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ နဲ႔ အရက္ေသာက္ရင္း တိတ္တိတ္ကေလးအိမ္ေဘးက အကြက္မိေအာင္ ေခ်ာင္း ေနတာ ဟာ အေဖရင္းတေယာက္လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အလုပ္လားႏြဲ႕ရယ္၊ ဒါေတြ ႏဲြ႕သိ လား မသိလားေတာ့ မေျပာ တတ္ဘူးေလ၊ ကိုဦးေတာ့ မ်က္ေစ့နဲ႔ကိုယ္တုိင္ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ႏဲြ႕ဆီ ကို မလာေတာ့ဘဲ ေရွာင္ခဲ့တာ ဘဲႏဲြ႕''
ေမာင္တင္ဦး စကားမဆံုးမီ....
''ေတာ္ပါေတာ့ ကိုဦးရယ္။ ႏဲြ႕မၾကားခ်င္ေတာ့ပါဘူး''
ဟု ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က ေတာင္းပန္သလုိလုိ၊ စိတ္တိုဟန္လိုလို ေလသံမ်ဳးိျဖင့္ေျပာ၏။

''ႏဲြ႕မၾကားခ်င္ေတာ့တဲ့စကားကို ကုိဦးကထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ႏဲြ႕စိတ္ထဲမွာ စြဲစြဲျမဲျမဲမွတ္ ထားဘုိ႔ ကေတာ့ ကိုဦးေယာက်္ားတေယာက္ပီပီ ေယာက်္ားစိတ္ရွိပါတယ္။ ႏဲြ႕ကို ႏွမခ်င္း မစာမနာ ေစာ္ကားမယ္။ အေပ်ာ္ၾကံမယ္၊ သစၥာမဲ့မယ္၊ ျပစ္ထားခဲ့ၿပီး ေနာက္အသစ္ရွာမယ္ဆိုတဲ့စိတ္မ်ဳိး လံုး ၀မရွိဘူးဆုိတာေတာ့ ႏဲြ႕ ယံုၾကည္ပါ''
ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ ကေမာင္တင္ဦးမ်က္ႏွာကို ဆတ္ကနဲေမာ့ၾကသည့္သည္။
''ဒါနဲ႔မ်ား လက္ထပ္ေရးကို ဘာေၾကာင့္ ေႏွာင့္ေႏွးေနရတာလဲ ကိုဦးရယ္...''

ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕အေမးကို ေမာင္တင္ဦးက ႐ုတ္တရက္မေျဖေပ။ ထုိသို႔ မေျဖျခင္းကား ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ ကို မခ်စ္၍ မဟုတ္ အသက္တမွ်ခ်စ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ဖခင္ ဦးသာညႊန္႔၏အက်င့္ စာရိတၱ စိတ္သေဘာ ထားသည္ ဖခင္ဦးေအာင္ေျပာခဲ့သည့္စကားႏွင့္ သူကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ျမင္ရသည္ တုိ႔မွာ အမွန္ တကယ္ပင္ စက္ဆုတ္ဘြယ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဦးသာညႊန္႔လုိလူကို အေဖေခၚရမည့္ အတြက္ စိတ္ထဲမွာ မ်ားစြာ ၀န္ေလးေနမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးသာညြန႔္အက်င့္စာရတၱ ျပင္လုိျပင္ျငား အခ်ိန္ဆြဲ ေစာင့္ဆိုင္း လိုသည့္ ဆႏၵျဖင့္တေၾကာင္း၊ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ထက္သန္လွေသာ ဖခင္ဦးေအာင္ အေနျဖင့္ ဦးသာညႊန႔္လုိ လူစား ၏ မိသားစုထဲကို ေရာက္သြားမည့္ သားအတြက္ မည္သည့္နည္းႏွင့္ မွ စိတ္ခ်မ္းသာမည္မဟုတ္သည္ကို ေတြးမိ၍တေၾကာင္း၊ အစစအရာရာ အဆင္ေျပသည့္ အေျခအ ေနေရာက္မွ လက္ထပ္လိုသည့္အတြက္ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕အေမးကို ႐ုတ္တရက္ျပန္မေျဖဘဲ ငိုင္ေန ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

''ေျပာပါေလ ကိုဦးရဲ႕''
ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က တုိက္တြန္းလုိက္၏။ သို႔ေသာ္ ေမာင္တင္ဦးႏႈတ္မွ ထြက္လာေသာစကားက ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ ၾကားခ်င္ေသာ အျမန္ဆံုးလက္ထပ္ပါမည္ဟူေသာ စကားမဟုတ္ေခ်။ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ က စိတ္ဆိုးရခက္ မဆိုးရ ခက္ျဖင့္ ေမာင္တင္ဦးမ်က္ႏွာကို အေၾကာင္သား ၾကည့္ေနလုိက္မိသည္။ ေမာင္တင္ဦး ေျပာလုိက္ သည့္ စကားမ်ားကား...
''ပ႑ဳေသလာ၊ ကြယ္လာေပ်ာက္ပါေစေတာ့ ႏဲြ႕တေယာက္အေပၚ ဘယ္အခါမွ ကိုဦး သစၥာမပ်က္ ဖူးဆိုတာ စိတ္ခ် လက္ခ် ယံုပါႏဲြ႕ရယ္'' ဟူသတည္း။

ေမာင္တင္ဦး အလုပ္လုပ္ေသာ သံ႐ံုးမွ အတြင္း၀န္၏သားသည္ ေမာင္တင္ဦးႏွင့္ သက္တူရြယ္တူ ျဖစ္၏။ သူတို႔ ႐ိုးရာ နာမည္ကုိ သူတို႔႐ိုးရာ လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းသာေခၚေစၿပီး ေမာင္တင္ဦးကို ညီအစ္ ကိုအရင္းလို ခင္မင္ျခင္းျဖင့္ ဗမာနာမည္တခုကို မွည့္ေခၚေစသည္။ ေမာင္တင္ဦးက သူ႔နာမည္ႏွင့္ ဆင္တူျဖစ္ေစရန္ ေမာင္တင္အုန္း ဟု နာမည္ေပးသည္။ ထုိနာမည္ကုိ အတြင္း၀န္သားက အလြန္သ ေဘာက်၏။ ဗမာစာႏွင့္ ဗမာစကား ကို မ်ားစြာေလ့လာလုိက္စားသင္ယူထားျခင္းျဖင့္ ဗမာလုိ ေကာင္းစြာ ေျပာတတ္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမာင္တင္ဦးႏွင့္ စကားေျပာလွ်င္ ဗမာလုိသာေျပာၾက သည္။ ပူအိုက္ေသာ ဗမာျပည္ ရာသီဥတု ႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ဗမာလိုပင္ ၀တ္ဆင္ေလ့ရွိသျဖင့္ သက္တူရြယ္တူ အလံုးအရပ္တူညီေသာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္သည္ တခါတရံ လံုခ်ည္ အေရာင္ဆင္ တူ၊ အကၤ်ီအေရာင္ဆင္တူ ၀တ္ထားသည့္အခါ ညီအကုိ ႏွင့္ ပင္ တူေနေတာ့သည္။ ေမာင္တင္အုန္း ၏ဘခင္ အတြင္း၀န္ကလည္း သူ႔သားႏွင့္ ခင္မင္ေသာ ေမာင္တင္ဦး ကို ခင္မင္သည္။ ေမာင္တင္ဦး အေနျဖင့္ အလုပ္ကုိ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ေနရျခင္းမရွိေခ်။ ေမာင္တင္အုန္း တု႔ိ သားအဖကို ဗမာ့႐ိုးရာ ဓေလ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ေျပာျပေနျခင္းျဖင့္သာ တလ သံုးရာ မွ်ေသာ လစာေငြကုိ သက္သက္သာ သာရေနသည္။

''ေမာင္တင္ဦးေရ၊ ဒီေန႔ အလုပ္နဲတယ္ေဟ့...၊ ေန႔လယ္လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္း ဒို႔စကား ေျပာ ရေအာင္''
ဗမာလို ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေမာင္တင္အုန္းအေဖ အတြင္း၀န္ က ေျပာသျဖင့္ ေမာင္တင္ဦး သည္ အတြင္း၀န္သားအဖႏွင့္အတူ လက္ဘက္ရည္စားပြဲမွာ ထုိင္မိလွ်င္ပင္ အတြင္း၀န္က စကား စေျပာ၏။

''ေမာင္တင္ဦး အေဖက ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို တိုက္ခဲ့တဲ့ စစ္သားေဟာင္းႀကီးလုိ႔ေျပာဘူးတယ္ ဟုတ္ လား''
အတြင္း၀န္အေမးကို....
''ကၽြန္ေတာ္ေျပာဘူးတယ္ အန္ကယ္လ္''ဟု ေမာင္တင္ဦးက ေျဖ၏။
''ေအး... ဒီလိုဆိုရင္ စစ္တပ္နဲ႔ ဗမာျပည္နယ္စပ္ေတြ ဘာေတြအားလံုးေရာက္မွာေပါ့ေနာ္''

''အားလံုးေနရာအႏွံ႕ေတာ့ ေရာက္မယ္မထင္ဘူး အန္ကယ္လ္၊ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြေတာ့ ေရာက္မွာ ေပါ့ေလ၊ ဘာေၾကာင့္ ေမးတာလဲ အန္ကယ္လ္''
အေၾကာင္းတခုခုရွိ၍ေမးျခင္းျဖစ္ေပမည္ဟု ေမာင္တင္ဦး က ေတြး၏။ အတြင္း၀န္က အနည္းငယ္ စဥ္းစား သလုိ ၿငိမ္ေနၿပီးမွ ေျပာျပန္သည္။

ဆက္ရန္
.