'ေကာင္းတယ္ တူမ်ားခိုးတြားတာ ၀မ္းတာတယ္ဗ်၊ ကေနာ္က ရိုက္ခ်ားပါခ်ိဳေတာ့ ခ်င့္ဘာေရး ညာေရးနဲ႔ ခညားၾကီး တု႔ိ ဖင္ေကာင္း က်ယ္လိုက္ၾကာတာ ခုေတာ့ပတက္လယ္ခ်ိေတးလဲ'
'ဟ...လူကေလးရာ သိပ္ေအာ္ မေနပါနဲ႔ကြ၊ ငါ့လဲမင္းအေဖပဲ မင္းလို စားခ်င္တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းအေမၾကီး ၀ယ္ေပးထား တဲ့ ခမဲၾကက္မို႔ေဟ့၊ မင္းအဘြား အာက်ယ္မၾကီး ေၾကာက္လို႔ကြ၊ ကိုယ့္သားကိုယ္ ေပးထားတဲ့ ခမဲၾကက္ ျဖင့္လဲ ဘာ မွ အေရးမၾကီးဘူး၊ ဒါမ်ိဳးအေမြးတူတာရွာျပီး ေနာက္ထပ္ေပးႏိုင္တယ္၊ ခုေတာ့ မင္းအဘြား အာက်ယ္မၾကီးဟာ ခုေတာင္ ဘာေျပာမယ္ မသိေသးဘူး'
'ဒါေတာ့ ကိုတက္ပု ရယ္၊ လူခိုးသြားတာေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ၊ ေသျခင္းဆိုး ကာလနာေတြကလဲ ေတာ္'
'အိမ္ လူခုိး ခံရတာ ကို ေယာက်ာ္းလုပ္တဲ့ သူ ဆူဦးမွာပဲကြ၊ မင္းအေမဓာတ္ ငါက သိတယ္၊ အမွန္ေတာ့ မင္းသိတဲ့ အတိုင္း ေခြေဟာင္သံ ၾကားၾကားခ်င္း ငါ ထတာပဲ၊ မီးျခစ္ရွာ ရတာနဲ႔ လွံ ရွာ ရတာနဲ႔ နည္းနည္း ကေလး ၾကာသြားတာ'
'ဒါကၽြန္မၾကည့္ေျပာပါမယ္ရွင္'
'ေအးဟာ သမီးေယာကၡမ ရန္ျဖစ္တဲ့ကိစၥမွာ မယားက ကိုယ့္ဘက္ပါေတာ့ တစ္အားတက္စရာပဲ၊ ဒါနဲ႔ မေနာ္ေရ... ငါခုမွစိတ္ကူးရျပန္တယ္၊ ဒီေကာင္ဟာ ေခြးေဟာင္ျပီး ငါအိပ္ရာက ထတာကို သိသြားလို႔ ၾကက္ ကို သူနဲ႔ တစ္ပါတည္း ယူမသြားဘဲ တစ္ေနရာရာမွာ လည္လိမ္ျပီး ၀ွက္ခဲ့လိမ့္မယ္၊ ေဟာဒီျခံေနာက္ေဖးအနီး အနား မွာပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ ဒီေတာ့ ငနဲဟာ မိုးမလင္းခင္ေတာ့ ျပန္ယူရဦးမွာပဲ၊ အဲဒါငါသြားေခ်ာင္းေနမယ္ကြာ'
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပၚကဆင္းရာ ဟစ္တလံုးက...
'ေဟ့ .... ေဖေဖ၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ လိုက္မယ္'
'ဟာ... မလိုက္နဲ႔ကြာ၊ ေျမြပါးကင္းပါး ေျခခင္း လက္ခင္း စိုးရိမ္ရတယ္'
အခ်ိန္မွာ အာရုဏ္တက္၍ လင္းၾကက္ေတြ လႈိင္လႈိင္တြန္ေလျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အိမ္ေနာက္ေဖး ၀ါးရံုေတါ၊ သရက္ပင္ ေတြေအာက္ ၌ အလင္းေပ်ာက္ ေတြ ၀င္ေလျပီ။ ကၽြန္ေတာ့အိမ္ျခံစည္းရိုးမွ ထြက္၍ ေနာက္ေဖး ျခံက်ယ္ၾကီး ထဲ ေရာက္ေသာအခါ၌ လႈပ္တုတ္လႈပ္တုတ္ ေလွ်ာက္သြားေသာ သ႑ာန္တစ္ခုကို ျမင္ရ၍၊ ကၽြန္တာ္ အေျပးကေလး လိုက္သြားရာ ဘယ္သူဘယ္၀ါ ၏ ပံုပန္းျဖစ္ေၾကာင္း သဲသဲကြဲကြဲ သိႏိုင္ေလာက ္ေအာင္ နီးကပ္ သြားသည္ ၌...
'မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲတာပဲဟ'
ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္သြားကာ ခပ္အုပ္အုပ္အသံျဖင့္....
'ေဟ့... ပန္းစံု'
ေကာင္မကေလး သည္ ရုတ္တရက္ လန္႔ဖ်ပ္သြားဟန္ျဖင့္ ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္ျပီး...
'ဟင္... ဦးေလးကိုတက္ပုၾကီး'
'ဟဲ့... ငါ့ကိုဦးေလးမေခၚပါနဲ႔လုိ႔ ေျပာေပါင္းမ်ားလွျပီ၊ နင္ဘယ္သြားမလု႔ိလဲ၊ နင့္ေခါင္းေပၚက ခံေတာင္းၾကီး ခ်စမ္း ပါဦး'
'ဟင့္အင္... ကၽြန္မေစ်းသြားမလု႔ိ'
'နင္ ေစ်း သြားမွာက နင္တို႔အိမ္ေနာက္ေဖးတည့္တည့္က မထြက္ဘဲနဲ႔ ဘယ့္ႏွယ့္ ဒီအပိုင္း ေရာက္တာ လဲ'
'ေဟာဒီ လမ္းဆံု က အရီးေလး ေဒၚသဲပြင့္ၾကီး လာေစာင့္တာ'
'ေစာ ပါေသးတယ္၊ ဒီမိ္န္းမၾကီး လာဦးမွာ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ခဏတျဖဳတ္ ထိုင္စမ္းပါဦး'
'ဟင့္.... ကိုတက္ပု လႊတ္ပါ၊ ကၽြန္မအရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူးရွင့္'
'ပန္းစံုကလဲတယ္၊ မေတြ႔ဘူးတဲ့လူခ်င္း က်ေနတာပဲ၊ နင့္ကို ငါတကယ္ခ်စ္တာဟ သိရဲ႕လား'
'ဟင္အင္ ... ဟင့္အင္၊ လႊတ္...ကိုတက္ပု... လႊတ္'
အမေလး ဟယ္ ... ဒီပါးကေလး နမ္းရံုေလးမ်ား ပဲ့သြားတာက်ေနတာပဲ၊ ခဏထိုင္ဟယ္၊ မွန္း.. နင့္ေခါင္းေပၚ က ခံေတာင္းၾကီးခ်'
'အိုး... အိုး... မလုပ္နဲ႔ ကိုတက္ပု၊ ဟိုမွာ အရီးေလးေဒၚသဲပြင့္ၾကီး လာေနျပီ'
ေတာက္.... အေရးေကာင္း ဒိ္န္းေဒါင္းဖ်က္၊ ေျမြေပြးကိုက္ေသမယ့္ဟာမၾကီး (ကန္ေတာ့ပါရဲ႕) ကၽြန္ေတာ္ လစ္ခဲ့ ရပါေတာ့သည္။
အခ်ိန္ေကာင္း ေနရာေကာင္း အစာေကာင္းကေလး ေတြ႔လ်က္သားနဲ႔ ေတာက္... ငတ္ခ်င္ေတာ့ မသဲပြင့္ၾကီး ရာ ကြမ္းတစ္ရာ ညက္ေလာက္မ်ား ေနာက္က်လိုက္ပါေတာ့။
ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ထဲတဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ႏွင့္ ၾကက္သူခိုးအင္ဖူး ကို ၀ါးရံုေအာက္မွ ထိုင္ေစာင့္ ေနပါသည္။
ဤေနရာ ၌ စကားအဆင္သင့္ ၍ အင္ဖူး၏ အတင္း ကို ေျပာရဦးမည္။
'အင္ဖူး' မွာ သူ၏နာမည္ရင္း မဟုတ္ေခ်။ မူလမထမ သူ႔မိဘမ်ားမွည့္စဥ္က ကြယ္လြန္သူ ဘုရားတကာ စိန္ၾကီး ၏ နာမည္ ကို ယူ၍ ေမာင္ဘုိးစိန္ ျဖစ္ပါ၏။ ေနာက္အရြယ္ေရာက္၍ ၾကက္ခိုး နာမည္ၾကီးသည္၌ ၾကက္ခိုး ဘိုးစိန္ ဟု ေခၚတြင္၏။
ထိုမွတစ္ဖန္ တစ္ညသ၌ ရုတ္တရက္ ဥာဏ္လ်င္ျမန္ေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္၏ အိမ္ကၾကက္ကို ဝင္ခိုးရာ ေခ်ာင္းဟန္႔ သျဖင့္ လူၾကီး ႏိုးေၾကာင္သိ ၍ သူရုတ္တရက္ ထြက္မေျပး၀့ံဘဲ ၾကက္ကို လည္ပင္းညွစ္ကာ စပါးပုတ္ကြယ္ မွာ ၀ပ္ေနရ၏။ ဤအခိုက္လူၾကီးသည္ ၾကက္အိပ္တန္းကို ဆင္းၾကည့္၍ ၾကက္ပါသြားမွန္း သိေသာအခါ ၌ အသက္ကၾကီးေတာ့ ေအာ္လားလိုက္လား လည္း မျပဳလုိသျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေရရြတ္ သည္ ဟူသတည္း။
'ေတာက္... ကြာ၊ ငါ ဒီၾကက္မေလး အင္ဖူးနဲ႔ ခ်က္စားမလု႔ိထားတာ အင္ဖူး အဆင္မသင့္ေသးလုိ႔ ေစာင့္ေစာင့္ ေနရတာ နဲ႔ လူခိုးခံရတာ နာသကြာ၊ ဟိုေကာင္ ကေလးေတြ ကလဲ အင္ဖူးခူးခဲ့ပါဆိုတာ တစ္ေန႔ လာမယ္၊ လခြီး... ငါက အင္ဖူး နဲ႔ ၾကက္သား ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲဆိုတာ သူတို႔သိသြားေအာင္ ခ်က္ေကၽြး မလို႔ဟာ၊ ဒါလူတိုင္း သိတာ မဟုတ္ဘူးကြ'
သူ႔အမယ္ၾကီး ကို ေျပာသည့္ ဟန္မ်ိဳး ျပဳ၏။
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ ဆြမ္းခံထြက္ခ်ိန္၌ ၾကက္သူခိုးဘိုးစန္ မွာ ရုတ္တရက္ ေဒါသကို မခ်ဳပ္တည္း ႏိုင္ ေတာ့ဘဲ၊ ၾကက္သားဟင္း ကုိ အိုးပါေနာက္ေဖး ၾကမ္းျပင္ မွ လႊင့္ပစ္မိေတာ့ သတည္း။ သူ႔အရိပ္အျခည္ကို ေခ်ာင္းေျမာင္း ၾကည့္ရႈ ေနေသာ အဆိုပါ လူၾကီးက ဟက္ဟက္ ပက္ပကက္ရယ္ေလသတည္း။ အေၾကာင္း မွာ အင္ဖူး သည္ ၾကည့္ေတာ့သာေထြးေထြးႏုႏု ေကြးေကြးလုလုႏွင့္ အင္မတန္ခ်ိဳဆိမ့္သင္းပ်ံံမည့္ဟန္။ သို႔ေသာ္ ဟင္းခ်က္လိုက္ေသာ အခါ၌ကား တမာေခြးေတာက္ တို႕ထက္ တက္တက္စင္ ေအာင္ ခါး သတည္း။
ယင္းအျဖစ္ ပ်ံ႕လြင့္ ေပါက္ၾကားသြားေသာ အခါ၌( အဆိုပါလူၾကီးက စကားေျပာ ၀ါဒျဖန္႔ကာလည္း ေကာင္း၏) ၾကက္သူခိုး ဘိုးစိန္မွာ နာမည္ရင္း ေပ်ာက္ကြယ္ျပီး အင္ဖူးဟုသာ ေခၚတြင္ေတာ့ သတည္း။
ဟင္း.... ခုတစ္္ခါေတာ့ ေခြးမသားမ်ိဳး 'အင္ဖူး' ကေနျပီး နိမတၱက၊ အနာရြတ္ထလို႔မို႔ 'ဖင္စူး' ျ ျဖစ္ရမယ္ ေပါ့ကြာ' ဟုကၽြန္ေတာ္သည္ လက္ကၾကံရြက္လွံသြား ျပားျပားကေလးကို လက္ႏွင့္ပြတ္ကာ သူ႔ကို ေစာင့္သတည္း။
သို႔ေသာ္ မိုးစင္စင္လင္းသည္အထိ ငနဲမ်ိဳး၏ အရိပ္မျခည္ကိုမွ် မျမင္ရေခ်။ ေနာက္ဆံုး၌ ကၽြန္ေတာ္ လက္ေလွ်ာ့ ကာ ျပန္ခဲ့ရပါ၏။
'ေတာက္....ဒီဟာေတာ့ ငါအခံျပင္းဆံုးပဲ မေနာ္ရာ၊ ေခြးမသား ဘယ္ေနရာထားခဲ့ျပီး ဘယ္လို ျပန္လွည့္ ယူတယ္ ဆိုတာ စဥ္းစားမရဘူး၊ ငါေနာက္ေဖးျခံထဲက ေစာင့္မယ္ဆိုျပီး အိမ္ေပၚကဆင္း လာေတာ ့ရြာေတာင္ဖ်ား မွာ သူတို႔ေအာ္ သြားတာ ၾကားရတုန္းပဲကြ'
'ရွင္ မိုးလင္းမွသစ္ပင္ၾကဳိ သစ္ပင္ၾကားေတြေလ်ွာက္ ၾကည့္ေသးလား'
'ၾကည့္တယ္၊ တု႔ိျခံေခါင္းရင္း အထြက္၀နဲ႔ ဟုိမခ်မ္းျမွေနာက္ေဖး တည့္တည့္က သရက္ပင္ျမစ္ ခြၾကားမွာ အေမြး နည္းနည္း ေတြ႔တယ္၊ အဲဒီသရက္ပင္ေအာက္က ဟာကလည္ပင္းေမြးေတြကြ၊ ၾကက္မ ေသေတာ့ ေသပါျပီေလ၊ ဘယ္သူ႔အိမ္ မွာ ဘယ္အခ်ိန္ ခ်က္စားမလဲဆိုတာသာ မသိရတယ္၊ ငါအခုမနက္ ရြာထဲ ေလ်ွာက္ျပီး အန႔ံခံ အကဲခတ္ ေနခ်င္တယ္ကြာ၊ ဒါေပမယ့္ မအားဘူး၊ ဒီေန႔မွ ဥပုသ္မေစာင့္ရင္ ဘုန္းၾကီးၾကီး က ငါကိုၾကိဳး နဲ႔ တုပ္ရိုက္လိမ့္မယ္'
အေၾကာင္းမွာ ဆရာေတာ္ ဘုရားသည္ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ လူငယ္မ်ားအား တစ္လမွာ ဥပုသ္ေလးရက္ ရွိသည့္ အနက္ အနည္းဆံုး တစ္ရက္မ်ွ ေစာင့္ရမည္။ ႏို႔မဟုတ္ ႏြားၾကိမ္ ႏွင့္ ေဆာ္မည္ဟု အမိန္႔ထုတ္ထားပါ၏။ ယေန႔ သည္ အခါက်ပ္ရက္က်ပ္ၾကီးျဖစ္ေနပါ၏။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ဇနီးလည္း သိေပရာ...
'ဒါျဖင့္ရွင္ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္သာ ဥပုသ္ သြားေစာင့္ေလ၊ ကၽြန္မပဲ ေလ်ွာက္အကဲခတ္လိုက္မယ္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ ကိစၥ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ မိန္းမသား ကသာျပီး ေမးရစမ္းရလြယ္တာေပါ့'
'ေအးကြာ....ဟုတ္ျပီ၊ ဒီမွာမေနာ္၊ ၾကက္သားဟင္းခ်က္တဲ့ အိမ္ေတြ႔ရင္ ရွင္းရွင္းပဲ ကၽြန္မတု႔ိ ၾကက္ေပ်က္လို႔ ဆိုျပီး ေျခေထာက္ရိုး သာ ေတာင္းၾကည့္ကြာ၊ တု႔ိၾကက္မေလး ေျခေထာက္မင္းမွတ္မိ တယ္မဟုတ္လား၊ ဘယ္ဘက္ေျခခြံမွာ နဲ႔ ညာဘက္ဒူးဆစ္ ေအာက္နားမွာ အမည္းကြက္စက္ ကေလးေတြပါတယ္'
'ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိတယ္ အေဖ'
'ေအး... ဒါျဖင့္ လူကေလး မင္းပါအတူလိက္သြားကြာ ဒီမွာမေနာ္ တျခားလူအိ္မ္မွာ ေတြ႔ေနရင္ ဘယ္က ရသလဲ၊ ဘယ္က၀ယ္သလဲ ေခ်ာ့ေမး၊ ေအး.... သူ႔အိမ္ မွာ နဲ႔ မႈိနီရိုး အိမ္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ ငါ့ကို ေက်ာင္းလိုက္ ျပီးသာ ေခၚကြာ၊ ဥပုသိၾကီးနဲ႔မက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခြးမသား အရင္မဇာႏုအိမ္ က ၾကက္ခိုးတာပါဖြင့္ေျပာျပီး ဘုန္းၾကီးၾကီး ကို ေလ်ွာက္မယ္ သူၾကီးအိမ္ ကို တိုင္မယ္၊ ခ်ီး...အခ်င္းခ်င္း ကတံုးေပၚထိပ္ကြက္တာေတာ့ မခံ ႏိုင္ဘူး'
ဆက္ရန္
.
'ဟ...လူကေလးရာ သိပ္ေအာ္ မေနပါနဲ႔ကြ၊ ငါ့လဲမင္းအေဖပဲ မင္းလို စားခ်င္တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းအေမၾကီး ၀ယ္ေပးထား တဲ့ ခမဲၾကက္မို႔ေဟ့၊ မင္းအဘြား အာက်ယ္မၾကီး ေၾကာက္လို႔ကြ၊ ကိုယ့္သားကိုယ္ ေပးထားတဲ့ ခမဲၾကက္ ျဖင့္လဲ ဘာ မွ အေရးမၾကီးဘူး၊ ဒါမ်ိဳးအေမြးတူတာရွာျပီး ေနာက္ထပ္ေပးႏိုင္တယ္၊ ခုေတာ့ မင္းအဘြား အာက်ယ္မၾကီးဟာ ခုေတာင္ ဘာေျပာမယ္ မသိေသးဘူး'
'ဒါေတာ့ ကိုတက္ပု ရယ္၊ လူခိုးသြားတာေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ၊ ေသျခင္းဆိုး ကာလနာေတြကလဲ ေတာ္'
'အိမ္ လူခုိး ခံရတာ ကို ေယာက်ာ္းလုပ္တဲ့ သူ ဆူဦးမွာပဲကြ၊ မင္းအေမဓာတ္ ငါက သိတယ္၊ အမွန္ေတာ့ မင္းသိတဲ့ အတိုင္း ေခြေဟာင္သံ ၾကားၾကားခ်င္း ငါ ထတာပဲ၊ မီးျခစ္ရွာ ရတာနဲ႔ လွံ ရွာ ရတာနဲ႔ နည္းနည္း ကေလး ၾကာသြားတာ'
'ဒါကၽြန္မၾကည့္ေျပာပါမယ္ရွင္'
'ေအးဟာ သမီးေယာကၡမ ရန္ျဖစ္တဲ့ကိစၥမွာ မယားက ကိုယ့္ဘက္ပါေတာ့ တစ္အားတက္စရာပဲ၊ ဒါနဲ႔ မေနာ္ေရ... ငါခုမွစိတ္ကူးရျပန္တယ္၊ ဒီေကာင္ဟာ ေခြးေဟာင္ျပီး ငါအိပ္ရာက ထတာကို သိသြားလို႔ ၾကက္ ကို သူနဲ႔ တစ္ပါတည္း ယူမသြားဘဲ တစ္ေနရာရာမွာ လည္လိမ္ျပီး ၀ွက္ခဲ့လိမ့္မယ္၊ ေဟာဒီျခံေနာက္ေဖးအနီး အနား မွာပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ ဒီေတာ့ ငနဲဟာ မိုးမလင္းခင္ေတာ့ ျပန္ယူရဦးမွာပဲ၊ အဲဒါငါသြားေခ်ာင္းေနမယ္ကြာ'
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပၚကဆင္းရာ ဟစ္တလံုးက...
'ေဟ့ .... ေဖေဖ၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ လိုက္မယ္'
'ဟာ... မလိုက္နဲ႔ကြာ၊ ေျမြပါးကင္းပါး ေျခခင္း လက္ခင္း စိုးရိမ္ရတယ္'
အခ်ိန္မွာ အာရုဏ္တက္၍ လင္းၾကက္ေတြ လႈိင္လႈိင္တြန္ေလျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အိမ္ေနာက္ေဖး ၀ါးရံုေတါ၊ သရက္ပင္ ေတြေအာက္ ၌ အလင္းေပ်ာက္ ေတြ ၀င္ေလျပီ။ ကၽြန္ေတာ့အိမ္ျခံစည္းရိုးမွ ထြက္၍ ေနာက္ေဖး ျခံက်ယ္ၾကီး ထဲ ေရာက္ေသာအခါ၌ လႈပ္တုတ္လႈပ္တုတ္ ေလွ်ာက္သြားေသာ သ႑ာန္တစ္ခုကို ျမင္ရ၍၊ ကၽြန္တာ္ အေျပးကေလး လိုက္သြားရာ ဘယ္သူဘယ္၀ါ ၏ ပံုပန္းျဖစ္ေၾကာင္း သဲသဲကြဲကြဲ သိႏိုင္ေလာက ္ေအာင္ နီးကပ္ သြားသည္ ၌...
'မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲတာပဲဟ'
ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္သြားကာ ခပ္အုပ္အုပ္အသံျဖင့္....
'ေဟ့... ပန္းစံု'
ေကာင္မကေလး သည္ ရုတ္တရက္ လန္႔ဖ်ပ္သြားဟန္ျဖင့္ ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္ျပီး...
'ဟင္... ဦးေလးကိုတက္ပုၾကီး'
'ဟဲ့... ငါ့ကိုဦးေလးမေခၚပါနဲ႔လုိ႔ ေျပာေပါင္းမ်ားလွျပီ၊ နင္ဘယ္သြားမလု႔ိလဲ၊ နင့္ေခါင္းေပၚက ခံေတာင္းၾကီး ခ်စမ္း ပါဦး'
'ဟင့္အင္... ကၽြန္မေစ်းသြားမလု႔ိ'
'နင္ ေစ်း သြားမွာက နင္တို႔အိမ္ေနာက္ေဖးတည့္တည့္က မထြက္ဘဲနဲ႔ ဘယ့္ႏွယ့္ ဒီအပိုင္း ေရာက္တာ လဲ'
'ေဟာဒီ လမ္းဆံု က အရီးေလး ေဒၚသဲပြင့္ၾကီး လာေစာင့္တာ'
'ေစာ ပါေသးတယ္၊ ဒီမိ္န္းမၾကီး လာဦးမွာ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ခဏတျဖဳတ္ ထိုင္စမ္းပါဦး'
'ဟင့္.... ကိုတက္ပု လႊတ္ပါ၊ ကၽြန္မအရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူးရွင့္'
'ပန္းစံုကလဲတယ္၊ မေတြ႔ဘူးတဲ့လူခ်င္း က်ေနတာပဲ၊ နင့္ကို ငါတကယ္ခ်စ္တာဟ သိရဲ႕လား'
'ဟင္အင္ ... ဟင့္အင္၊ လႊတ္...ကိုတက္ပု... လႊတ္'
အမေလး ဟယ္ ... ဒီပါးကေလး နမ္းရံုေလးမ်ား ပဲ့သြားတာက်ေနတာပဲ၊ ခဏထိုင္ဟယ္၊ မွန္း.. နင့္ေခါင္းေပၚ က ခံေတာင္းၾကီးခ်'
'အိုး... အိုး... မလုပ္နဲ႔ ကိုတက္ပု၊ ဟိုမွာ အရီးေလးေဒၚသဲပြင့္ၾကီး လာေနျပီ'
ေတာက္.... အေရးေကာင္း ဒိ္န္းေဒါင္းဖ်က္၊ ေျမြေပြးကိုက္ေသမယ့္ဟာမၾကီး (ကန္ေတာ့ပါရဲ႕) ကၽြန္ေတာ္ လစ္ခဲ့ ရပါေတာ့သည္။
အခ်ိန္ေကာင္း ေနရာေကာင္း အစာေကာင္းကေလး ေတြ႔လ်က္သားနဲ႔ ေတာက္... ငတ္ခ်င္ေတာ့ မသဲပြင့္ၾကီး ရာ ကြမ္းတစ္ရာ ညက္ေလာက္မ်ား ေနာက္က်လိုက္ပါေတာ့။
ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ထဲတဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ႏွင့္ ၾကက္သူခိုးအင္ဖူး ကို ၀ါးရံုေအာက္မွ ထိုင္ေစာင့္ ေနပါသည္။
ဤေနရာ ၌ စကားအဆင္သင့္ ၍ အင္ဖူး၏ အတင္း ကို ေျပာရဦးမည္။
'အင္ဖူး' မွာ သူ၏နာမည္ရင္း မဟုတ္ေခ်။ မူလမထမ သူ႔မိဘမ်ားမွည့္စဥ္က ကြယ္လြန္သူ ဘုရားတကာ စိန္ၾကီး ၏ နာမည္ ကို ယူ၍ ေမာင္ဘုိးစိန္ ျဖစ္ပါ၏။ ေနာက္အရြယ္ေရာက္၍ ၾကက္ခိုး နာမည္ၾကီးသည္၌ ၾကက္ခိုး ဘိုးစိန္ ဟု ေခၚတြင္၏။
ထိုမွတစ္ဖန္ တစ္ညသ၌ ရုတ္တရက္ ဥာဏ္လ်င္ျမန္ေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္၏ အိမ္ကၾကက္ကို ဝင္ခိုးရာ ေခ်ာင္းဟန္႔ သျဖင့္ လူၾကီး ႏိုးေၾကာင္သိ ၍ သူရုတ္တရက္ ထြက္မေျပး၀့ံဘဲ ၾကက္ကို လည္ပင္းညွစ္ကာ စပါးပုတ္ကြယ္ မွာ ၀ပ္ေနရ၏။ ဤအခိုက္လူၾကီးသည္ ၾကက္အိပ္တန္းကို ဆင္းၾကည့္၍ ၾကက္ပါသြားမွန္း သိေသာအခါ ၌ အသက္ကၾကီးေတာ့ ေအာ္လားလိုက္လား လည္း မျပဳလုိသျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေရရြတ္ သည္ ဟူသတည္း။
'ေတာက္... ကြာ၊ ငါ ဒီၾကက္မေလး အင္ဖူးနဲ႔ ခ်က္စားမလု႔ိထားတာ အင္ဖူး အဆင္မသင့္ေသးလုိ႔ ေစာင့္ေစာင့္ ေနရတာ နဲ႔ လူခိုးခံရတာ နာသကြာ၊ ဟိုေကာင္ ကေလးေတြ ကလဲ အင္ဖူးခူးခဲ့ပါဆိုတာ တစ္ေန႔ လာမယ္၊ လခြီး... ငါက အင္ဖူး နဲ႔ ၾကက္သား ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲဆိုတာ သူတို႔သိသြားေအာင္ ခ်က္ေကၽြး မလို႔ဟာ၊ ဒါလူတိုင္း သိတာ မဟုတ္ဘူးကြ'
သူ႔အမယ္ၾကီး ကို ေျပာသည့္ ဟန္မ်ိဳး ျပဳ၏။
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ ဆြမ္းခံထြက္ခ်ိန္၌ ၾကက္သူခိုးဘိုးစန္ မွာ ရုတ္တရက္ ေဒါသကို မခ်ဳပ္တည္း ႏိုင္ ေတာ့ဘဲ၊ ၾကက္သားဟင္း ကုိ အိုးပါေနာက္ေဖး ၾကမ္းျပင္ မွ လႊင့္ပစ္မိေတာ့ သတည္း။ သူ႔အရိပ္အျခည္ကို ေခ်ာင္းေျမာင္း ၾကည့္ရႈ ေနေသာ အဆိုပါ လူၾကီးက ဟက္ဟက္ ပက္ပကက္ရယ္ေလသတည္း။ အေၾကာင္း မွာ အင္ဖူး သည္ ၾကည့္ေတာ့သာေထြးေထြးႏုႏု ေကြးေကြးလုလုႏွင့္ အင္မတန္ခ်ိဳဆိမ့္သင္းပ်ံံမည့္ဟန္။ သို႔ေသာ္ ဟင္းခ်က္လိုက္ေသာ အခါ၌ကား တမာေခြးေတာက္ တို႕ထက္ တက္တက္စင္ ေအာင္ ခါး သတည္း။
ယင္းအျဖစ္ ပ်ံ႕လြင့္ ေပါက္ၾကားသြားေသာ အခါ၌( အဆိုပါလူၾကီးက စကားေျပာ ၀ါဒျဖန္႔ကာလည္း ေကာင္း၏) ၾကက္သူခိုး ဘိုးစိန္မွာ နာမည္ရင္း ေပ်ာက္ကြယ္ျပီး အင္ဖူးဟုသာ ေခၚတြင္ေတာ့ သတည္း။
ဟင္း.... ခုတစ္္ခါေတာ့ ေခြးမသားမ်ိဳး 'အင္ဖူး' ကေနျပီး နိမတၱက၊ အနာရြတ္ထလို႔မို႔ 'ဖင္စူး' ျ ျဖစ္ရမယ္ ေပါ့ကြာ' ဟုကၽြန္ေတာ္သည္ လက္ကၾကံရြက္လွံသြား ျပားျပားကေလးကို လက္ႏွင့္ပြတ္ကာ သူ႔ကို ေစာင့္သတည္း။
သို႔ေသာ္ မိုးစင္စင္လင္းသည္အထိ ငနဲမ်ိဳး၏ အရိပ္မျခည္ကိုမွ် မျမင္ရေခ်။ ေနာက္ဆံုး၌ ကၽြန္ေတာ္ လက္ေလွ်ာ့ ကာ ျပန္ခဲ့ရပါ၏။
'ေတာက္....ဒီဟာေတာ့ ငါအခံျပင္းဆံုးပဲ မေနာ္ရာ၊ ေခြးမသား ဘယ္ေနရာထားခဲ့ျပီး ဘယ္လို ျပန္လွည့္ ယူတယ္ ဆိုတာ စဥ္းစားမရဘူး၊ ငါေနာက္ေဖးျခံထဲက ေစာင့္မယ္ဆိုျပီး အိမ္ေပၚကဆင္း လာေတာ ့ရြာေတာင္ဖ်ား မွာ သူတို႔ေအာ္ သြားတာ ၾကားရတုန္းပဲကြ'
'ရွင္ မိုးလင္းမွသစ္ပင္ၾကဳိ သစ္ပင္ၾကားေတြေလ်ွာက္ ၾကည့္ေသးလား'
'ၾကည့္တယ္၊ တု႔ိျခံေခါင္းရင္း အထြက္၀နဲ႔ ဟုိမခ်မ္းျမွေနာက္ေဖး တည့္တည့္က သရက္ပင္ျမစ္ ခြၾကားမွာ အေမြး နည္းနည္း ေတြ႔တယ္၊ အဲဒီသရက္ပင္ေအာက္က ဟာကလည္ပင္းေမြးေတြကြ၊ ၾကက္မ ေသေတာ့ ေသပါျပီေလ၊ ဘယ္သူ႔အိမ္ မွာ ဘယ္အခ်ိန္ ခ်က္စားမလဲဆိုတာသာ မသိရတယ္၊ ငါအခုမနက္ ရြာထဲ ေလ်ွာက္ျပီး အန႔ံခံ အကဲခတ္ ေနခ်င္တယ္ကြာ၊ ဒါေပမယ့္ မအားဘူး၊ ဒီေန႔မွ ဥပုသ္မေစာင့္ရင္ ဘုန္းၾကီးၾကီး က ငါကိုၾကိဳး နဲ႔ တုပ္ရိုက္လိမ့္မယ္'
အေၾကာင္းမွာ ဆရာေတာ္ ဘုရားသည္ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ လူငယ္မ်ားအား တစ္လမွာ ဥပုသ္ေလးရက္ ရွိသည့္ အနက္ အနည္းဆံုး တစ္ရက္မ်ွ ေစာင့္ရမည္။ ႏို႔မဟုတ္ ႏြားၾကိမ္ ႏွင့္ ေဆာ္မည္ဟု အမိန္႔ထုတ္ထားပါ၏။ ယေန႔ သည္ အခါက်ပ္ရက္က်ပ္ၾကီးျဖစ္ေနပါ၏။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ဇနီးလည္း သိေပရာ...
'ဒါျဖင့္ရွင္ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္သာ ဥပုသ္ သြားေစာင့္ေလ၊ ကၽြန္မပဲ ေလ်ွာက္အကဲခတ္လိုက္မယ္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ ကိစၥ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ မိန္းမသား ကသာျပီး ေမးရစမ္းရလြယ္တာေပါ့'
'ေအးကြာ....ဟုတ္ျပီ၊ ဒီမွာမေနာ္၊ ၾကက္သားဟင္းခ်က္တဲ့ အိမ္ေတြ႔ရင္ ရွင္းရွင္းပဲ ကၽြန္မတု႔ိ ၾကက္ေပ်က္လို႔ ဆိုျပီး ေျခေထာက္ရိုး သာ ေတာင္းၾကည့္ကြာ၊ တု႔ိၾကက္မေလး ေျခေထာက္မင္းမွတ္မိ တယ္မဟုတ္လား၊ ဘယ္ဘက္ေျခခြံမွာ နဲ႔ ညာဘက္ဒူးဆစ္ ေအာက္နားမွာ အမည္းကြက္စက္ ကေလးေတြပါတယ္'
'ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိတယ္ အေဖ'
'ေအး... ဒါျဖင့္ လူကေလး မင္းပါအတူလိက္သြားကြာ ဒီမွာမေနာ္ တျခားလူအိ္မ္မွာ ေတြ႔ေနရင္ ဘယ္က ရသလဲ၊ ဘယ္က၀ယ္သလဲ ေခ်ာ့ေမး၊ ေအး.... သူ႔အိမ္ မွာ နဲ႔ မႈိနီရိုး အိမ္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ ငါ့ကို ေက်ာင္းလိုက္ ျပီးသာ ေခၚကြာ၊ ဥပုသိၾကီးနဲ႔မက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခြးမသား အရင္မဇာႏုအိမ္ က ၾကက္ခိုးတာပါဖြင့္ေျပာျပီး ဘုန္းၾကီးၾကီး ကို ေလ်ွာက္မယ္ သူၾကီးအိမ္ ကို တိုင္မယ္၊ ခ်ီး...အခ်င္းခ်င္း ကတံုးေပၚထိပ္ကြက္တာေတာ့ မခံ ႏိုင္ဘူး'
ဆက္ရန္
.
6 comments:
ဆရာ့စာေတြ ငယ္ငယ္ထဲက အရမ္းႀကိဴက္ခဲ့တာ ..အစ္မေရ
ေက်းဇူးပါ
ေနာက္ဆံုးမွာ မထင္တဲ့သူ ျဖစ္ေနတယ္မဟုတ္လား အစ္မ .....မမွတ္မိေတာ့ဘူး... ဒါေပမဲ့ ဆရာ ေသာ္တာေဆြ႕စတိုင္အတိုင္း အဆံုးလွည့္ကြက္ေလး ပါမယ္လို႕ ထင္ေနတယ္
အဟီး..
စိတ္ၾကီးၾကီးနဲ႔ ေနာက္ထပ္ အပိုင္းၾကီးၾကီးကို ေစာင္႔လ်က္...
ထပ္ေမွ်ာ္လိုက္အံုးမယ္
ျမစ္က်ဳိးအင္း
ပန္းစံု ခံေတာင္းထဲ ပါသြားတာပဲ ေနမွာ။
တက္ပု ႏွာဘူးက်ေနတာနဲ႔ လြတ္သြားတာ။ ;)
ဝွတ္ေလါက္ဒယ္
Post a Comment