ရည္ေရာ္မွန္း အိုင္စမ္းေရျပာ အပိုင္း (၁ဝ)

(၉)

ေက်ာင္းပိတ္သည့္ ေန႔တစ္ေန႔၀ယ္ မခင္ေ႐ႊသည္ ၿမိဳ႕ထဲထြက္ၿပီး သူလုိအပ္သည့္ ပစၥည္းေလးေတြ ကုိ ၀ယ္ျခမ္း ျပန္လာရာမွာ တစ္ေပပတ္လည္႐ွိေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ပါလာသည္။
ပန္းခ်ီကား ကုိ သန္႔ျပန္႔ျဖဴစင္ေသာ ပိတ္ျဖဴျဖင့္ ထုပ္ပုိးလာသည္။
အိမ္ဦးခန္းဘက္ တြင္ ကြမ္းအစ္တစ္လံုး အလယ္မွာခ်ထားၿပီး တုိးတုိးသက္သာ စကားေျပာေနၾက ေသာ အဘုိးႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီး ႐ွိရာသုိ႔ မခင္ေရႊက ႐ုိေသစြာသြားၿပီး သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေ႐ွ႕မွာ ဒူး တုပ္၍ ထုိင္ လုိက္သည္။

" ဘုိးဘုိးနဲ႔ ဘြားဘြားကုိ ကၽြန္မ ကန္ေတာ့ပါတယ္ "
မခင္ေ႐ႊက ေျပာၿပီး သူယူလာသည့္ ပစၥည္းေတြထဲက အဘုိးႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီး ႀကိဳက္တတ္သည့္ မလုိင္လံုး အထုပ္ႀကီး ကုိ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးေ႐ွ႕မွာခ်ၿပီး ႐ုိေသစြာ လက္အုပ္ခ်ီ ကန္ေတာ့လုိက္ သည္။
မခင္ေ႐ႊသည္ ဤအိမ္သုိ႔ ေရာက္လာၿပီးမွ တစ္လတစ္ႀကိမ္ေလာက္ ယခုလုိ အဘုိးႀကီး အဘြားႀကီး ႀကိဳက္ တတ္သည့္ မုန္႔ပဲ၊ သြားရည္စာ ဟင္းေကၽြး ဟင္းလ်ာ၀ယ္ၿပီး ကန္ေတာ့တတ္သည္ကုိ အဘုိး ႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီး က သိၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ေခ်။

" တုိ႔မွာ ႐ွား႐ွားပါးပါး မဟုတ္ပါဘူး ဆရာမရယ္၊ ပစၥည္းမပါဘဲ လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့ရင္လည္း ေက်နပ္ ပါတယ္။ ဆရာမရဲ႕ ေစတနာကုိ တုိ႔သိၿပီးသာပါ ..
ဟူေသာ စကားကုိ ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ မခင္ေ႐ႊက ...
" ကၽြန္မမွာ မိဘ၊ ဘုိးဘြားရယ္လုိ႔ မ႐ွိေတာ့ ေရာက္ရာ ႀကံဳရာမွာ အခုလုိ သက္ႀကီး၀ါႀကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိပဲ ကၽြန္မ မိဘ လုိ ဘုိးဘြားလုိ၊ လွဴခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မကုိ သနားရင္ လက္ခံပါ "
႐ုိ႐ုိေသေသ ေတာင္းပန္ထားေသာေၾကာင့္ အဘုိးႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီးတုိ႔က မခင္ေ႐ႊကန္ေတာ့ေသာ ပစၥည္းကုိ လက္ခံသည္။ ထမင္းလခကုိ ေလွ်ာ့ယူလာခဲ့ၾကသည္။ ယခုလည္း မခင္ေ႐ႊ ကန္ေတာ့ သည္ကုိ ခံယူၿပီး ဆုမြန္မ်ား ေပးလုိက္ၿပီးေသာ အခါ မခင္ေ႐ႊ က စကားစလုိက္၏။

" ဘုိးဘုိးနဲ႔ ဘြားဘြားကုိ ကၽြန္မ ႀကိဳတင္ၿပီး အသိေပး ေတာင္းပန္ထားပါရေစ "
" ဘာမ်ားလဲ ဆရာမ "
အဘြားႀကီးက ေမးသည္။
" တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္မ ၾကည္ညိဳေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တစ္ဦးရဲ႕ပံုကုိ ကၽြန္မ အခန္းမွာ ႐ုိ႐ုိ ေသေသ ကုိးကြယ္ ထားခ်င္လုိ႔ပါ။ ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီး ရဲ႕ပံုကုိ ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ေယာက္ထံမွာ အပ္ႏွံၿပီး ဆဲြ ခုိင္းလာခဲ့တာ၊ ဒီေန႔ ၿပီးလုိ႔ သြားယူခဲ့ပါတယ္ ဘြားဘြား။ ဘြားဘြားတုိ႔ အိမ္ေပၚမွာ ကၽြန္မ ေနခုိက္ ဒီပံုကုိ ကၽြန္မ ကုိးကြယ္တာ ဘြားဘြား တုိ႔ကုိ ႀကိဳတင္အသိမေပး၊ မပန္ၾကားရင္ အိမ္႐ွင္ျဖစ္တဲ့ ဘြားဘြားတုိ႔ကုိ မ႐ုိေသရာေရာက္မွာ စုိးလုိ႔ပါ "

" ဘာပံုလဲ ဆရာမ၊ သံုးဆယ့္ခုနစ္မင္း နတ္ပံုေတြလား "
အဘုိးႀကီး ႏွင့္ အဘြားႀကီးသည္ အနေႏၱာ အနႏၱ ငါးပါးကလဲြရင္ မည္သည္ကုိမွ် မကုိးကြယ္ဘဲ ႐ွင္း ႐ွင္းေနေၾကာင္း ကုိ မခင္ေ႐ႊ ေရာက္လာကာစကပင္ သိခဲ့သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အဘြားႀကီးက နတ္ပံုေတြဟု ထင္ၿပီး ေမးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
မဟုတ္ပါဘူး ဘြားဘြားရယ္၊ ကၽြန္မ ေရျပာအုိင္႐ြာမွာ ေနစဥ္ "
မခင္ေ႐ႊ စကားမဆံုးမီ စကားတစ္ခြန္းမွ် မေျပာခဲ့တဲ့ ႏႈတ္ဆိတ္ေနေသာ အဘုိးႀကီးက ျဖတ္ေမး လုိက္သည္။

" ေၾသာ္ ... ဆရာမက ေရျပာအုိင္႐ြာမွာ ေနခဲ့ေသးတာကုိး အခုမွ သိရတယ္ "
ဟု ေျပာလုိက္ေသာ အဘုိးႀကီး၏ အသံသည္ စိတ္၀င္စားသြားဟန္ပါသည္ဟု မခင္ေ႐ႊက ယူဆလုိက္သည္။
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ဘုိးဘုိး "
မခင္ေ႐ႊက ေျဖလုိက္သည္။
" ကဲ ... ကဲ ... ဆက္ေျပာစမ္းပါဦးေလ "
အဘုိးႀကီးက ေနရာကုိ ျပင္ထုိင္ရင္း တုိက္တြန္းလုိက္သည္။

" ဟုတ္ကဲ့ ေရျပာအုိင္မွာ ကၽြန္မေနထုိင္ခဲ့စဥ္က အင္မတန္ ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တစ္ပါးအေၾကာင္းကုိ ကၽြန္မေနတဲ့ အိမ္႐ွင္ ဘြားဘြားေ႐ႊအိမ္ ေျပာျပလုိ႔ ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ လူကုိယ္ တုိင္ မသိလုိက္၊ မမီလုိက္ေသာ္လည္း ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးရဲ႕ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ေႁမြကုိက္ခံရတဲ့ သတၱ ၀ါမွန္သမွ် ကယ္တင္ ခဲ့တယ္လုိ႔ ၾကားရေတာ့ ၾကည္ညိဳလြန္းလုိ႔ စိတ္မွန္းနဲ႔ ကန္ေတာ့မိပါတယ္။ ေတာ႐ြာဆုိေတာ့လည္း ပန္းခ်ီဆရာ ရယ္ ဘယ္႐ွိပါ့မလဲ ဘုိးဘုိးရယ္၊ အခု ဒီၿမိဳ႕ေရာက္လာေတာ့မွ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးဆီမွာ ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီး ရဲ႕ အတၱဳပၸတၱိနဲ႔ လုိက္ေလ်ာတဲ့ ပန္းခ်ီပံုဆဲြခုိင္းရေတာ့တယ္၊ ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးပံုကုိ ကၽြန္မ ကုိးကြယ္ မလုိ႔ပါ "

မခင္ေ႐ႊစကားေၾကာင့္ အဘုိးႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီး မ်က္ႏွာသည္ စိတ္အားထက္သန္ေသာ အမူအရာ မ်ိဳး ျဖစ္လာၾကသည္။
" အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး နာမည္ကုိေကာ သိလာခဲ့လား ဆရာမ "
အဘြားႀကီး က ေမးသည္။

" ဟုတ္ကဲ့။ သိလာပါတယ္ ဘြားဘြား၊ ကၽြန္မ ေနခဲ့တဲ့ ဘြားဘြားေ႐ႊအိမ္တုိ႔ အိမ္မွာပဲ ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးက သူ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားသည့္တုိင္ေအာင္ ေနထုိင္သြားခဲ့တယ္ဆုိေတာ့ ဘြားဘြားေ႐ႊ အိမ္က ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာျပလုိက္ လုိ႔ ကၽြန္မ မွတ္မိေနပါတယ္ "
" ေျပာစမ္းပါ ဆရာမ နာမည္ ဘယ္လုိတဲ့လဲ "

" ဘြားဘြားေ႐ႊအိမ္ကေတာ့ သူ႔ထက္ အသက္ႀကီးတာလည္းတစ္ေၾကာင္း၊ ေမာင္ႏွမအရင္းအခ်ာလုိ ေနၾကေတာ့၊ ကုိရင္သာေပၚလုိ႔ ေခၚပါတယ္တဲ့၊ နာမည္ရင္းကေတာ့ ဦးသာေပၚေပါ့ ဘုိးဘုိး"
အဘုိးႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီးသည္ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာကုိတစ္ေယာက္ၾကည့္လုိက္ၾကသည္။ ထုိ႔ ေနာက္ သက္ျပင္းၿပိဳင္တူ ခ်လုိက္ၾကသည္။
" ဆရာမေျပာတဲ့အိမ္ မွာ ဦးသာေပၚ ဆုိသူ ေနသြားတာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာခဲ့ၿပီလဲ " အဘုိးႀကီးက ေမးသည္။

" ဘြားဘြားေ႐ႊအိမ္ ေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း ကၽြန္မ မွတ္လာခဲ့တာေတာ့၊ ဘြားဘြားေ႐ႊအိမ္ အသက္ႏွစ္ ဆယ္ေလာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ကၽြန္မ ေရျပာအုိင္႐ြာက ထြက္ခြာလာခဲ့စသ္ ဘြားဘြားေ႐ႊအိမ္ အသက္ဟာ ႐ွစ္ဆယ္နား နီးေနပါၿပီ ဘုိးဘုိး "
အဘုိးႀကီးႏွင့္အဘြားႀကီး ႏွစ္ေယာက္စလံုး အတန္ၾကာ စကားမေျပာၾကဘဲ၊ ႏႈတ္ဆိတ္စြာ ေနၾကၿပီးမွ တစ္ေယာက္ တစ္ခြန္း ေျပာလုိက္ၾကသည္။
" ဆရာမ ကုိးကြယ္မယ္ဆုိတဲ့ ပံုကုိ ျပစမ္းပါ "
" ဘယ္လုိ ပံုမ်ိဳး ဆဲြခုိင္းထားလဲ "

မခင္ေ႐ႊက သူယူလာသည့္ ပန္းခ်ီပံုကုိ ထုပ္ပုိးထားသည့္ ပိတ္ျဖဴစကုိ ညင္သာစြာ ေျဖၿပီး၊ အဘုိးႏွင့္ အဘြားႀကီးႏွစ္ေယာက္ ေ႐ွ႕သုိ႔ ႐ုိေသစြာ ေထာင္ျပလုိက္သည္။
ပန္းခ်ီပံုကား ဘြားဘြားေ႐ႊအိမ္ ေျပာျပခဲ့သည့္အျဖစ္ကုိ မူတည္ၿပီး ေရးဆဲြထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေစတီ အုိ႐ွိရာ ေတာင္ကုန္း ေပၚမွာ ကုိရင္သာေပၚကုိ ကုိဖုိးေအာင္က အိပ္မက္ထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့တယ္ဟူေသာ စကားအတုိင္း ေရးဆဲြ ထားေသာပံု ျဖစ္သည္။ စိတ္မွန္းဆဲြထားေသာ အဘသာေပၚ မ်က္ႏွာသည္ တည္ၿငိမ္ခံ့ညားသည္။ က်က္သေရ ႐ွိသည္။ သတၱ၀ါေတြကုိ ၾကင္နာသနားသည့္ က႐ုဏာ႐ွင္ မ်က္ႏွာထားမ်ိဳး ျပတ္ျပတ္ သားသား ေပၚလြင္ ေနသည္။

ဘုိးသာေပၚ၏ ပံုသ႑ာန္ကုိ မွန္းဆၿပီး ေရးဆဲြထားေသာ ပန္းခ်ီပံုကပင္ ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းေန သည္။
အဘုိးႀကီး သည္ ပန္းခ်ီပံုကုိ မခင္ေ႐ႊလက္ထဲက ယူလုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အဘြားႀကီးႏွင့္အတူ ပံုကုိ ျမတ္ျမတ္ ႏုိးႏုိးၾကည့္ကာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး မ်က္ရည္လည္ေနၾကသည္။
မခင္ေ႐ႊက အဘုိးႀကီးႏွင့္အဘြားႀကီး အရိပ္အကဲကုိ သတိထားၾကည့္ေနသည္။ အဘုိးႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီး သည္ ပန္းခ်ီပံု ကုိ မ၀ႏုိင္ေသာ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကျခင္း မခင္ေ႐ႊလက္ထဲသုိ႔ ျပန္ မေပးဘဲ၊ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ထုိင္ေနသည့္အနားမွာ ႐ွိေနေသာ စားပဲြခံု၀ုိင္းေလးေပးသုိ႔ တ႐ုိတေသ တင္ထားလုိက္ၾကသည္။

ထုိ႔ေနာက္ မခင္ေ႐ႊကုိ ေျပာလုိက္၏။
" ဒီပံုကုိ ဆရာမတစ္ေယာက္တည္း ကုိးကြယ္ဖုိ႔ မဟုတ္ဘူး၊ အဘုိးနဲ႔ အဘြားပါ ကုိးကြယ္ပါ့မယ္ "
" ဘာေၾကာင့္ပါလဲ ဘုိးဘုိး "
မခင္ေ႐ႊက မသိဟန္ေဆာင္ၿပီး ေမးလုိက္သည္။

" ဘာေၾကာင့္ ဆုိတာကုိေတာ့ ေျပာသင့္ရင္ ေျပာျပပါ့မယ္ေလ။ ဆရာမၾကားလာခဲ့တဲ့ ဦးသာေပၚ အေၾကာင္းကုိ ေျပာစမ္းပါဦး။ ေရျပာအုိင္႐ြာမွာ ဦးသာေပၚ ဘယ္လုိေနထုိင္ခဲ့တယ္။ ဘာေတြလုပ္ သြားတယ္၊ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လုိ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ အဘုိးတုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကားခ်င္ ပါတယ္ ဆရာမ "
အဘိုးႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီးက တိုက္တြန္းလိုက္ၾကသည္။

....ဟုတ္ကဲ့ ဘြားဘြားေ႐ႊအိမ္ ေျပာျပခဲ့တာေတြကို ကြ်န္မ မွတ္တမ္းသေဘာမ်ိဳး ေသေသ ခ်ာခ်ာ တစ္လံုး မက်န္ ေရးမွတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ မွတ္တမ္းကို ဘိုးဘိုးနဲ႔ဘြားဘြား ဖတ္ၾကည့္ပါ ....
မခင္ေ႐ႊက ေျပာၿပီး သူေရးသားမွတ္တမ္းတင္လာခဲ့သည့္ ေရျပာအိုင္မွ ဇာတ္လမ္းမ်ား ဖိုင္တြဲႀကီးကို ယူလာသည္။ ဖိုင္ထဲမွာ ဦးသာေပၚ အေၾကာင္းကို မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ ...
.... ေရျပာအိုင္မွေၿမြႏိုင္သူ ....
ဟုေသာ စာတြဲကို ယူေပးလိုက္သည္။
....ဆရာမပဲ ဖတ္ျပပါ ....

အဘိုးႀကီး အဘြားႀကီးႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေျပာေသာေၾကာင့္ မခင္ေ႐ႊက အာ႐ွင္း႐ွင္းျဖင့္ ေရျပာအိုင္မွ ေျြမႏိုင္သူ အေၾကာင္းကို ျဖည္းျဖည္းေလးေလး ဖတ္ျပလိုက္သည္။
အဘိုးႀကီး ႏွင့္ အဘြားႀကီးသည္ က်ံဳ႕ယံု႔စြာထိုင္ကာ တရားနာသကဲ့သို႔ ေလးေလးစားစား နားေထာင္ေနၾကသည္။ မခင္ေ႐ႊဖတ္ျပ၍ ေရျပာ အိုင္မွ ေျြမနိုင္သူ အဘသာေပၚအေၾကာင္း ဆံုးသြားေသာ အခါ အဘိုးႀကီးေရာ အဘြားႀကီးပါ မ်က္ပ်ဥ္းက်ေနသည့္ မ်က္လံုးအိမ္မွ မ်က္ရည္မ်ား စိမ့္က်လာသည္ကို မခင္ေ႐ႊ ေတြ႕ရေသာအခါ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ သူတို႔ အစ္ကိုႀကီးျဖစ္သူ ဘိုးသာေပၚကို မည္မွ် ခ်စ္ခင္ လြမ္းဆြတ္ေနသည္ကို ခန္႔မွန္းမိလိုက္သည္။

မခင္ေ႐ႊပင္ ဘြားေ႐ႊအိမ္ ေျပာျပစဥ္က မျမင္ဘူးလိုက္ဘဲႏွင့္ စိတ္ထဲမွာ ဝမ္းနည္းသလိုလို ခံစားလိုက္ေသးသည္ျဖစ္ရာ ညီအစ္ကိုရင္း ျဖစ္ေသာ အဘိုးႀကီးႏွင့္အဘြားႀကီးတို႔ မ်က္ရည္က်သည္မွာ က်ထိုက္ပါေပသည္ဟု မခင္ေ႐ႊ ေတြးလိုက္သည္။
အဘိုးႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီးက မ်က္ရည္သုတ္ေနစဥ္မွာ မခင္ေ႐ႊက မျမင္ဟန္ေဆာင္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
....ေရျပာအိုင္မွာ ေနစဥ္ ဘြားဘြားေ႐ႊအိမ္ ေျပာျပကတည္းက ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ အဘိုးသာေပၚကို ၾကည္ညိဳ လိုက္တာေလ။ အင္မတန္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ကယ္တင္႐ွင္ အဘိုးသာေပၚရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဂုဏ္ယူဖို႔ ေကာင္းလိုက္မလဲ....

မခင္ေ႐ႊ စကားကို သေဘာက်သြားဟန္တူေသာ အဘိုးႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီးက တစ္ေယာက္ တစ္ခြန္း ေျပာလိုက ္ၾကသည္။
....ဪသာ္ အစ္ကိုႀကီး၊ သတင္းၾကားနဲ႔ မေရမရာ ျဖစ္ေနတာ၊ အခုေတာ့ တကယ္ပဲ ခိုင္ခိုင္လံုလံုသိရေတာ့ ေ႐ွ႕ျဖစ္ ေနာက္ျဖစ္ ေတြးၿပီး လြမ္း လိုက္ပါရဲ႕ အစ္ကိုႀကီးရယ္....
အဘြားႀကီး က လႈိက္လိႈက္ လွဲလွဲ ေျပာလိုက္သည္။

....ေအးကြယ္ ... အစ္ကိုႀကီးေလ တို႔ကို ခြဲခါနီး ေျပာသြားတာေလ၊ မင္းတို႔နဲ႔ငါ အၿပီးခြဲသြားတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ငါ့အတြက္ ဘာပစၥည္းမွ မခ်န္နဲ႔။ အားလံုးယူၾက။ ကယ္သင့္တဲ့ သတၲဝါေတြကယ္ဖို႔ ငါသြားေတာ့မယ္လို႔ ႏႈတ္ဆတ္သြားတဲ့အသံကို ငါ့နားထဲမွာ အခုထက္တိုင္ ၾကားေယာင္ ေနေသး တယ္ကြယ့္....
ထိုအခါ မခင္ေ႐ႊက အံ့ဩဟန္ျဖင့္ ...

....ောသာ္ ... ကြ်န္မ ၾကည္ညိဳေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး အဘိုးသာေပၚကို ဘိုးဘိုးနဲ႔ ဘြားဘြားတို႔ သိၾကလား။ သိရင္ ကြ်န္မ ကို ေျပာျပပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကြ်န္မ ၾကည္ညိဳတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ႀကီးရဲ႕ မ်ိဳး႐ိုးဇာတိ။ အရပ္ေဒသကို ကြ်န္မ အင္မတန္ သိခ်င္ပါတယ္ ဘြားဘြားရယ္....
မခင္ေ႐ႊက အလြန္ ႐ိုေသႏွိမ့္ခ်ေသာ ေလသံျဖင့္ ပန္ၾကားလိုက္သည္။

ထိုအခါ အဘိုးႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီးႏွစ္ေယာက္သားသည္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက ္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ စိတ္ကို ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကဟန္ျဖင့္ ...
....အခုမွေတာ့ ဖံုးမေနပါနဲ႔ေတာ့ အဘိုးႀကီးရယ္၊ ဆရာမ သိခ်င္တာေတြ ေျပာျပလိုက္ပါ....
ဟု အဘြားႀကီးက ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါ အဘိုးႀကီးက
.... ေအးေလ ... အစ္ကိုႀကီးအေၾကာင္းကို အခုလို သူ႔ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ ဘဝဇာတ္လမ္းကို အခုလို ေလးေလးစားစား ႐ို႐ိုေသေသနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ထားေတာ့ ဆရာမကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပပါေတာ့မယ္ကြယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို အဘိုးတို႔ ဘယ္သူ႔ ကို မွ မဖြင့္ဟဖူးေသးဘူး....ဟု ေျပာေလသည္။
မခင္ေ႐ႊ အလြန္အမင္း ဝမ္းသာသြားသည္။
....ေက်းဇူးလည္းတင္ ဝမ္းလည္းသာပါတယ္ ဘိုးဘိုး၊ အဘိုးသာေပၚ အေၾကာင္းကို ေရျပာအိုင္မွ ေျြမႏိုင္သူ အတၳဳပၸတၲိနဲ႔ ဆက္ၿပီး ကြ်န္မ မွတ္တမ္းတင္ ေရးထားပါ့မယ္၊ ေျပာျပပါ ဘိုးဘိုး....
အဘိုးႀကီးသည္ ေလးသြဲ႕ေသာအသံျဖင့္ စဥ္းစဥ္းစားစားေျပာေနသည္။ မခင္ေ႐ႊက စိတ္ဝင္စားစြာ မွတ္သားနားေထာင္ေနသည္။ တစ္ခါ တစ္ရံ အဘိုးႀကီး ေျပာသည္မ်ာ လိုေနေသာအခ်က္မ်ားကို အဘြားႀကီးက ေထာက္ကူျဖည့္စြက္ ေျပာျပေနသည္။

ေရျပာအိုင္႐ြာမွ ေျြမႏိုင္သူ အဘသာေပၚ အေၾကာင္းကို ဘြားေ႐ႊအိမ္ ေျပာျပခဲ့စဥ္က အဘသာေပၚ၏ ေနာက္ေၾကာင္း ဘဝျဖစ္စဥ္ မပါခဲ့လွ်င္၊ ေရျပာအိုင္႐ြာသို႔ ေရာက္လာသည့္ အခန္းကသာ စတင္ သိရ သေလာက္ ေျပာျပခဲ့ျခင္းျဖစ္ရာ၊ မခင္ေ႐ႊသည္ အဘသာေပၚ၏ ဘဝ ျဖစ္စဥ္ကို ေနာက္ေၾကာင္းရာဇဝင္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ်မသိခဲ့ရသည့္ အေလ်ာက္ အမွတ္မထင္ပင္ ေနခဲ့သည္။ ယခု မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တိုက္ဆိုင္စြာ သိရေတာ့မည့္အတြက္ မခင္ေ႐ႊ ဝမ္းသာလြန္းေနပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အဘိုးႀကီးႏွင့္ အဘြားႀကီးကို မမွိတ္ေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ၾကည့္ကာ ေျပာျပသည့္ အဘသာေပၚ အေၾကာင္း ကို စိတ္ဝင္စားစြာ နားေထာင္၍ ဤသို႔ မွတ္တမ္းေရးလိုက္ရျပန္ေတာ့သည္။
--------------------------

ဆက္ရန္

.