တကၠသိုလ္ ေနဝင္း ဘာသာျပန္ ဇင္ဘာေဘြ အခန္း (၃၆)

အခန္း(၃၆)

အာရ္ပီဂ်ီဒံုးက်ည္လက္နက္ ထိမွန္ျခင္းခံရေသာပထမစစ္ကားမွာ ကား၏ေရွ႕ပိုင္းလံုးလံုးပ်က္စီးသြားျပီး ဒုတိယ စစ္ကားမွလည္း စက္ေသနတ္ၾကီးက်ည္ဆန္မ်ားထိမွန္ထားသျဖင့္ ပ်က္စီးသြားျပီးျဖစ္ေလသည္။ ကားႏွစ္စီး စလံုး၏ဓာတ္ဆီတိုင္ကီမ်ားတြင္လည္း ဆီလက္က်န္လံုး၀မရိွေတာ႕ေခ်။
တစ္နည္း အားျဖင့္ခရိတ္တို႕အဖုိ႕ ဆက္လက္သြားလာရန္ ထိုယာဥ္ႏွစ္စီးစလံုးအသံုးျပဳရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ သည္႕ အေျခအေနမ်ိဳး ရိွေနေပသည္။
ခရိတ္သည္ မိတ္ေဆြရင္းျဖစ္သူ ၀န္ၾကီးတြန္ဂါတာအားျပည္ပသို႕ထြက္ခြာသြားရန္ အစီအစဥ္မ်ားကို အတို ခ်ဳပ္၍ ေျပာျပလိုက္သည္။

ေလယာဥ္နဲ႕သြားၾကစို႕ စီစဥ္ထားတာမွန္ေပမယ္႕ အခ်ိန္အတိအက်သတ္မွတ္ထားတာက ရွစ္နာရီတိတိ ျဖစ္တယ္။ ဒါ႔ထက္ေနာက္က်လို႕ေတာ႕မျဖစ္ဘူး။ တကယ္လို႕က်ဳပ္တို႕က ယာယီေလဆိပ္ငယ္ရိွရာကို ရွစ္နာရီ ထိုးလို႕မွမေရာက္ရင္ေတာ႕ က်ဳပ္တို႔အဖို႕ ျပည္ပကိုထြက္ခြာတဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းက ေျခက်င္ ေလွ်ာက္ၾကရံုပဲျဖစ္တယ္’’
ခရိတ္ကေျပာလိုက္ရာ တြန္ဂါတာကနားလည္ဟန္ျဖင့္ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။

ေလဆိပ္ကမိုင္သံုးဆယ္ေလာက္ေ၀းတယ္။ ဒီမွာကစီးသြားစရာဘာယာဥ္မွမရိွဘူး။ လင္းရိုဗာကားကိုလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္ကပဲ ဖြန္ဂါဘီရာကယူျပီး ထြက္သြားတယ္’’
ပ်က္ေနတဲ႕ကားတစ္စီးရဲ႕ေနာက္ဘီးေတြ ျဖဳတ္ပစ္ျပီးၾကံဖန္ျပင္ရင္ရႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာက ဓာတ္ဆီ ပဲ။ ဓာတ္ဆီ လံုး၀မရိွဘူး’’
ခရိတ္ကေျပာလိုက္ျပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္စလံုးသည္ ဓာတ္ဆီသိုေလွာင္သည္႕ တိုင္ကီၾကီး မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ ေနသည္ကို လွမ္းၾကည္႕ၾကေလသည္။ မီးရိွန္အားၾကီး၍ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားသည္ ေကာင္းကင္ သို႕ အလြန္ျမင့္မားစြာတတ္လ်က္ ရိွေလသည္။

ယင္းမီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ား၏ အလင္းေရာင္တြင္ အတံုးအရံုးလဲက်ေသဆံုးေနသူမ်ား၏ အေလာင္းမ်ားကို လည္းေကာင္းစြာျမင္ေနရေပသည္။ မာတာဘယ္လီေျပာက္က်ားရဲေဘာ္မ်ား၏ စက္ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ခံ ရ၍ ေသဆံုးေနၾကသူ ရိွဳနာစစ္သားတို႕၏ အေလာင္းမ်ားမွာျမင္မေကာင္းေအာင္ပင္ ပံုပ်က္ ပန္းပ်က္ ေၾကမြ ေနေတာ့ သည္။

ဤတိုက္ပြဲတြင္လူမည္မွ်ေသဆံုးခဲ႕ရေလသနည္း။ ဤသို႕လွ်င္ခရိတ္ကစဥ္းစားမိေလသည္။ ယခုလူေတြ ေသဆံုးရျခင္း မွာ မိမိ၏ပေယာဂေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္မည္ပါတကားဟုလည္းဆင္ျခင္သံုးသပ္မိသည္။
မာတာဘယ္လီေခါင္းေဆာင္တြန္ဂါတာသည္ ခရိတ္အား အကဲခတ္ၾကည္႕ေနေလသည္။ သူသည္ အခုေတာ့ ရိွဳနာစစ္သားတို႕၏ တန္းလ်ားအတြင္းမွ ေတြ႕ရိွေသာယူနီေဖာင္း၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္ထားေလ သည္။

ခင္ဗ်ားက အျမဲတမ္းဒီလိုပဲျဖစ္တတ္တာကိုး။ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စရာတစ္စံုတစ္ခုေတြ႕ရျပီး ခင္ဗ်ားဟာ သံုးေလး ငါးရက္ေလာက္ ထမင္းမစားေတာ႕ဘူး။ စိတ္ညစ္ျပီးငိုင္ေနတတ္တာ က်ဳပ္ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိ တယ္။ ေတာဆင္ရိုင္း ၾကီးေတြပစ္သတ္ ျပီးလည္း ဒီလိုပဲခင္ဗ်ားျဖစ္တတ္တယ္’’
တြန္ဂါတာကေ၀ဖန္သလိုေျပာလိုက္ရာ ခရိတ္သည္ထိုအေၾကာင္းဆက္မေျပာလိုသျဖင့္ -
က်ဳပ္က ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စီးကို ေမာင္းျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္ရမယ္ထင္တယ္။ အရင္ဆံုးကားဘီးေတြလဲ တပ္လိုက္ မယ္။ ဒါေပမဲ႕ခင္ဗ်ားကေတာ့ ေလာင္စာဆီရွာေပးရလိမ္႕မယ္။ ဓါတ္ဆီရေအာင္ ရွာေပးမွ ျဖစ္မယ္ ’’ ဟုေျပာလိုက္သည္။

သူ၏စိတ္ထဲတြင္ကား တြန္ဂါတာသည္ အလြန္အကင္းပါးစြာ မိမိစိတ္လႈပ္ရွားေနသည္ကို ခ်က္ခ်င္း ရိပ္မိ ေနပါတကား ဟု ေအာက္ေမ့မိေလသည္။
မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ တြန္ဂါတာႏွင့္ ထုိအေၾကာင္ဆက္မေဆြးေႏြးလိုသျဖင့္ ပ်က္စီးေနေသာ စစ္ကား တစ္စီး အနီး သို႕ ေလွ်ာက္ထြက္သြားေလသည္။
ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္ရဲေဘာ္လြတ္ေကာက္သည္ သူ႕အားရပ္ေစာင့္ေနေလသည္။

ကူဖီလာ၊ ငါတို႕ဘက္မွလူဆယ္႕ေလးေယာက္ဆံုးရံႈးခဲ႔ရသည္’’
ကၽြႏ္ုပ္၀မ္းနည္းပါ၏။ အသင္ရဲေဘာ္လြတ္ေကာက္’’
ခရိတ္ တကယ္ပင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္လ်က္ ေျပာေသာ္လည္းရဲေဘာ္လြတ္ေကာက္ကမူ ေခါင္းခါျပေလသည္။
အို....ကူဖီလာ၊ လူမွန္သမွ်တစ္ေန႕က်ရင္ ေသရမည္သာတည္း။ သည္အတြက္စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ပါ္လင့္။ ယခု ငါတို႕ ဘာဆက္လုပ္ၾကမည္နည္း။

ခရိတ္သည္ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ပ်က္စီးေနေသာစစ္ကားကို ေမာင္းႏွင္ျဖစ္ေအင္ ျပဳျပင္ရန္သာ စတင္ ေဆာင္ရြက္ ေလသည္။ ေျပာက္က်ားရဲေဘာ္မ်ား၏အကူအညီျဖင့္ ကားၾကီးကို ၾကံဖန္ျပဳျပင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုအေတာအတြင္း ေသနတ္က်ည္ဆန္ထိမွန္ထားေသာ သူ၏ေျခတုတစ္ဖက္ကိုလည္း ေခတၱ ခၽြတ္ထား လိုက္ သည္။
ေနာက္တစ္နာရီခန္႕ၾကာေသာအခါ ခရိတ္တို႕အလုပ္လုပ္ေနရာသို႕တြန္ဂါတာေရာက္ရိွလာေလသည္။

ေဆာရီးပဲ သူငယ္ခ်င္း၊ ဓာတ္ဆီဘယ္မွာမွရွာမရဘူး။ က်ဳပ္တို႕လူေတြစခန္းတစ္ခုလံုး ႏွံ႔ေအာင္ ရွာၾကည့္ ျပီးျပီ ဓာတ္ဆီလံုး၀မရိွဘူး ’’
လက္က်န္ဓာတ္ဆီ ဆယ့္ငါးလီတာေလာက္ေတာ့ ေတြ႔ထားတယ္ဗ်။ အဲ့ဒီဓာတ္ဆီနဲ႕ဆိုရင္ က်ဳပ္တို႕ မိုင္ႏွစ္ဆယ္ ေလာက္ေတာ႕ခရီးေပါက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆယ္လီရဲ႕ေလယာဥ္ကလည္း ေနာက္ႏွစ္နာရီအတြင္း ေရာက္ လာေတာ႕မယ္။ အခုအတိုင္း ဆိုရင္က်ဳပ္တို႕ေလယာဥ္ကြင္းကို အခ်ိန္မီေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး။

ထိုအခ်ိန္တြင္ဆရာမကေလးဆာရာသည္ သူမ၏ခ်စ္သူတြန္ဂါတာအနီးတြင္ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။
တြန္ဂါတာ သည္ဆာရာအားတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည္႕လုိက္ျပီး ခပ္တိုးတိုးေျပာေလသည္။

ဒီမယ္ သူငယ္ခ်င္းခရိတ္၊ ဆာရာကေျပာျပလို႕က်ဳပ္အားလံုးသိျပီးျပီ။ ခင္ဗ်ားကဘယ္လိုၾကိဳးစားျပီး အစီ အစဥ္ေတြလုပ္ခဲ႔ ပံု၊ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႕အႏၱရာယ္ကိုဂရုမစိုက္ဘဲလုပ္ခဲ႔ပံုေတြကိို’’
သို႔ရာတြင္ ခရိတ္ကတြန္ဂါတာ၏ စကားမဆံုးမီၾကားျဖတ္လ်က္ -
ဒါေတြက္ုအခုေျပာေနဖို႕အခ်ိန္မရိွဘူးသူငယ္ခ်င္း ’’ ဟုခပ္တည္တည္ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္က်ဳပ္ကက်ဳပ္တို႕မာတာဘယ္လီအမ်ိဳးသားေတြကို စကားေျပာရမွာဘဲ။ ျပီးေတာ့မွ သြားၾက တာေပါ႕’’
ေျပာေျပာဆိုဆို တြန္ဂါတာသည္ ေမာ္ေတာ္ကားအင္ဂ်င္စက္ဖံုးေပၚသို႕ တက္ရပ္ျပီး သူ႕အနီးသို႕ စုရံုးေရာက္ရိွလာၾကသူ မာတာဘယ္လီလူမ်ိဳးအက်ည္းသားမ်ား၊ ရိွဳနာစစ္သားမ်ား၏ စက္ေသနတ္ ပစ္ခတ္စဥ္ မေသဘဲက်န္ရစ္သူမ်ားအား စကားေျပာ ေလသည္။

အို...အခ်င္းတို႕၊ ငါသည္သင္တို႕အားထားခဲ႕ျပီး ခြဲခြာသြားရေတာ႔မည္ျဖစ္ေခ်၏။ သို႕ေသာ္ငါ၏ စိတ္၀ိညာဥ္ သည္ကား သင္တို႕ႏွင့္အတူ အျမဲတေစရိွေနသည္ျဖစ္၏။ ငါျပန္ေရာက္လာသည္အထိ ငါ၏စိတ္သည္ သင္တို႕၏ အပါးတြင္ ရိွေနေခ်မည္။ ငါသည္သင္တို႕ထံသို႕ မလြဲဧကန္ုျပန္လာခဲ႔ပါမည္ဟု ငါ၏မိခင္ဖခင္ ႏွစ္ပါး တို႕အားတိုင္တည္၍ ကတိသစၥာျပဳပါ၏။
ဘာဘာ .... ဘာဘာ .... သခင္သည္ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ဖခင္ၾကီးပင္ျဖစ္ပါ၏။

မာတာဘာလီအက်ဥ္းသားမ်ားက ဟစ္ေအာ္ေျပာၾကေလသည္။
တြန္ဂါတာကစကားဆက္ေျပာေလသည္။
အို...အခ်င္းတို႕ ယုတ္ညံ႕ေသာရိွဳနာသတၱ၀ါတို႕သည္ မၾကာမီေရာက္လာၾကေပေတာ႕မည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သင္တို႕သည္ ေဆာလ်င္စြာေတာတြင္းသို႕၀င္၍ လံုျခံဳစြာပုန္းေအာင္းေနၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ သင္တို႕ႏွင့္ အတူ ရႏိုင္သမွ် လက္နက္ႏွင့္ စားနပ္ရိကၡာမ်ားကိုလည္း ယူေဆာင္ၾကပါကုန္ေလာ႕’’
ဤတြင္ တြန္ဂါတာ သည္ ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္ ရဲေဘာ္လြတ္ေကာက္ႏွင့္အေပါင္းအပါ လူတစ္စုကို ညႊန္ျပရင္း ဆက္ေျပာလုက္သည္။

ထိုလူကသင္တို႕အား လံုျခံဳစိတ္ခ်ရသည္႕ေနရာသို႕ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပေခၚသြားမည္ျဖစ္သည္။ ထုိေနရာ တြင္ သင္တို႕သည္ ငါျပန္လာသည္အထိ ေစာင့္ေနၾကရမည္။ ငါသည္မၾကာမီ အင္အားအျပည္႕အ၀ႏွင့္ ျပန္လာျပီး သင္တို႕အား သင္တို႕ တရားသျဖင့္ ပိုင္ဆိုင္ထိုက္သည္တို႕က္ို ျပန္ရေအာင္ ဖန္တီးေပးမည ျဖစ္သည္။

တြန္ဂါတာေျပာပံုမွာ တကယ္ပင္လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေျပာပံုမ်ိဳးျဖစ္၍ မာတာဘယ္လီတိုင္းရင္းသား အက်ည္း သားတို႕ သည္ အထူးပင္စိတ္လႈပ္ရွားသြားၾကပံုရေလသည္။ သူတို႕သည္ တြန္ဂါတာအနီးသို႕ ခ်ဥ္းကပ္လာ ၾကရာ အခ်ိဳ႕မွာစိတ္ထိခိုက္လႈပ္ရွားလြန္း၍ မ်က္ရည္မ်ားပင္က်လ်က္ရိွၾကသည္။ ထို႕ေနာက္သူတို႕သည္ တျဖည္းျဖည္း အုပ္စုလိုက္ စတင္ထြက္သြားၾကေလသည္။
ေနာက္ဆံုးထြက္ခြာသူကား ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္ ရဲေဘာ္လြတ္ေကာက္ပင္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ခရိတ္ ရိိွရာ သို႕ ေလွ်ာက္လာျပီးျပံဳး၍ႏႈတ္ဆက္ေလသည္။

အို...အသင္ကူဖီလာ၊ သင္သည္ယခုတိုက္ပြဲတြင္ ေရွ႕ဆံုးမွရြပ္ရြပ္ခၽြ႔ံခၽြံ ပါ၀င္တုက္ခိုက္ခဲ႔ပါ။ သို႕ျဖစ္လင့္ ကစား သင္သည္ ရိွဳနာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္တေလမွ မသတ္ျဖတ္ခဲ႕။ ဤေနရာတြင္သာမက ေခ်ာင္းကူး တံတား တုိက္ပြဲ တြင္လည္း သင္သည္ ရိွဳနာစစ္သားမ်ားအား မသတ္ျဖတ္ခဲ႕ေၾကာင္း ငါတို႕သတိျပဳမိပါ၏။ အဘယ္႕ေၾကာင့္ပါနည္း အသင္ ကူဖီလာ’’
သတ္ျဖတ္ျခင္းအလုပ္ကို ကၽြႏ္ုပ္က သင္တို႕တာ၀န္အျဖစ္ထားလိုက္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ ဤအလုပ္မ်ိဳး တြင္ သင္တို႕သည္ ကၽြႏ္ုပ္ထက္ပို၍ ကၽြမ္းက်င္ၾကသည္မဟုတ္ပါေလာ။
ခရိတ္က စိတ္ကူးရသလိုျပန္ေျဖလုိက္သည္။

အို....အသင္ ကူဖီလာစာအုပ္မ်ားကိုေရးသားသူ အသင္သည္ လူထူးဆန္းတစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ေခ်သည္ ကား။ သို႕ရာတြင္ ငါတို႕သည္ သင့္အား အထူးပင္ေက်းဇူးတင္ရိွၾကပါကုန္။ ငါသည္အသက္ရွည္စြာေနရပါက ငါ၏သားေျမးတို႕အား ယခု သင္ႏွင့္အတူ တိုက္ခိုက္ခဲ႕ၾကေသာ တိုက္ပြဲအေၾကာင္းဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာျဖင့္ ေျပာျပပါအံ႕။
အို ... အသင္ ရဲေဘာ္လြတ္ေကာက္၊ ကၽြႏ္ုပ္သင့္အားလိႈက္လွဲစြာႏုတ္ဆက္ပါ၏။

ေျပာရင္းခရိတ္သည္ရဲေဘာ္လြတ္ေကာက္အား လက္ဆြဲႏုတ္ဆက္လိုက္သည္။
ထို႕ေနာက္ ရဲေဘာ္လြတ္ေကာက္သည္ သူ၏ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကိုကိုင္လ်က္ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ မၾကာမီ သူသည္ ည၏အေမွာင္အတြင္းသို႕ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ခရိတ္၊ တြန္ဂါတာႏွင့္ ဆာရာတို႕သံုးဦးသာက်န္ရစ္ေသာအခါ ခရိတ္ကစဆင္၍ စကား ေျပာေလ သည္။

သူငယ္ခ်င္းတြန္ဂါတာ၊ ရိွဳနာေရဒီယိုေအာ္ပေရတာက သူတို႕ဌာနခ်ဳပ္ကို ဆက္သြယ္သတင္းပို႕ကာ သူငယ္ခ်င္း ၾကားလိုက္ ရတယ္မဟုတ္လား။ အခုေလာက္ဆိုရင္ ဖြန္ဂါဘီရာက စစ္ကူတပ္ေတြလႊတ္လိုက္ျပီး ျဖစ္ေန ေရာမယ္။ ဒီေနရာနဲ႔ဟာရာေရ ျမိဳ႕ေတာ္အၾကားမွာ ရိွဳနာစစ္တပ္ေတြရိွသလား။
ခရိတ္က ေမးလိုက္လွ်င္ တြန္ဂါတာကေခါင္းခါျပေလသည္။

တပ္ေတြရိွမယ္မထင္ဘူး။ ကာရိုအီအရပ္မွာ စစ္သားနည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရိွႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလံုး အရင္းနဲ႕႔ တိုက္ခိုိက္ႏိုင္တဲ႔အင္အားမရိွပါဘူး’’
ေကာင္းျပီ ဒီလုိဆိုစစ္ကူတပ္လႊတ္ဖို႕အတြက္ လူစုတာကတစ္နာရီေလာက္ၾကာမယ္ထားလိုက္၊ လူစုလို႕ ျပီးရင္ေတာ႕ ဒီေနရာကိုလာဖို႕အတြက္ ေနာက္ထပ္အခ်ိန္ငါးနာရီေလာက္ၾကာမယ္။ တူတီမစ္ရွင္ရိွရာကို လာဖို႕ရာ အဲဒီေလာက္ေတာ့ၾကာလိမ့္မယ္’’

ေျပာရင္းႏွင့္ခရိတ္ကတြန္ဂါတာအား လွမ္းၾကည္႕လိုက္သည္။
တြန္ဂါတာကလည္း ေထာက္ခံအတည္ျပဳသလို ေခါင္းညိတ္ျပေလသည္။
ဒီေတာ့သူတို႕ဟာ တူတီမစ္ရွင္ကို ေျခာက္နာရီေလာက္မွ ၀င္တိုက္ၾကလိမ္႔မယ္။ ဆယ္လီကေတာ့ ငါးနာရီ ေလာက္ဆိုရင္ ေလယာဥ္နဲ႔ေကာင္းကင္မွာ ရိွေနလိမ္႕မယ္။ ဒါေၾကာင့္က်ဳပ္တို႕အဖို႕ အခ်ိန္ကို လုျပီး သြားမွ ျဖစ္မယ္။ ကဲ .... လာ သြားၾကစို႕။

ထို႕ေနာက္ က်န္ႏွစ္ေယာက္က ကားေပၚတတ္က်စဥ္ ခရိတ္သည္ စခန္း၀င္းၾကီးအား ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ လွမ္းၾကည္႕လုိက္ေလသည္။
မီးေတာက္ မီးလွ်ံမ်ားသည္ မီးညႊန္႕က်ိဳးကာ ျငိမ္းစျပဳေနျပီျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္အေဆာက္အအံုမ်ားတြင္ မီးခိုး တလူလူ ထြက္လ်က္ပင္ရိွေသးသည္။ စခန္း၀င္းေနရာအႏွံ႕အျပားတြင္ ရိွဳနာစစ္သား အေလာင္းမ်ား ျပန္႕က်ဲ လ်က္ ရိွေနေလသည္။

ရႈခင္းတစ္ခုလံုးမွာ လွ်ပ္စစ္မီးေမာင္းၾကီးမ်ားေၾကာင့္၀င္းထိန္ေနေလသည္။
ဟာ .... မီးေတြျငိမ္းပစ္လိုက္ဦးမွပဲ’’
ခရိတ္သည္ပါးစပ္မွေရရြတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ တစ္စံုတစ္ခုကိုစဥ္းစားမိျပီး စိတ္ထဲဘ၀င္မက်ျဖစ္မိေလသည္။ လွ်ပ္စစ္ အင္ဂ်င္ စက္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ျဖစ္သည္။ အင္ဂ်င္စက္အေၾကာင္းစဥ္းစားရန္လိုေပသည္။
ဟာ...ဟုတ္ျပီ၊ လွ်ပ္စစ္အင္ဂ်င္မီးစက္ရိွသားပဲ။ ေစာေစာကဘာေၾကာင့္အစဥ္းစားမိပါလိမ္႕။ ကဲ... သူငယ္ခ်င္း၊ လာ...သြားၾကမယ္’’

ေျပာေျပာဆိုဆို ခရိတ္သည္ ကားေပၚခုန္တတ္လိုက္ျပီး လွ်ပ္စစ္အင္ဂ်င္စက္ရိွရာသို႕ အလ်င္အျမန္ သြားၾက ေလသည္။
လွ်ပ္စစ္ အင္ဂ်င္စက္မွာ လစၥတာအမ်ိဳးအစားႏွစ္တယ္႕ငါးကီလို၀ပ္အင္အားရိွေသာ စက္မ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ခရိတ္ သည္ ထိုအင္ဂ်င္၏ေလာင္စာဆီတိုင္ကီရိွရာသို႕ သြား၍အသာလက္ျဖင့္ေခါက္ၾကည္႕လုိက္သည္။

ထို႕ေနာက္ သူသည္ ေက်နပ္အားရဟန္ျဖင့္သက္ျပင္းခ်လုိက္ျပီးေနာက္ -
ေစာေစာကက်ဳပ္တို႕ မစဥ္းစားမိခဲ႔ဘူးဗ်။  ဆီတိုင္ကီမွာ ေလာင္စာဆီအနည္းဆံုးဂါလန္ေလးဆယ္ရိွတယ္။ ဟန္က်တာပဲ ဟုေျပာလုိက္သည္။
လမ္းက ေျမြၾကီးတစ္ေကာင္သြားသလိုေကြ႕ေကာက္လ်က္ရိွရာ သူတို႕သည္စစ္ကားၾကီးကို သတိထား၍ ေမာင္းသြား ၾကရေလသည္။ ကားေမာင္းသူခရိတ္သည္ စတီယာရင္အပိုင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးျဖင့္ ခိုင္ျမဲစြာ ကိုင္လ်က္ေမာင္းရေလသည္။

လမ္းေဘး၌ေတာင္ကမ္းပါးယံမ်ားရိွ၍လည္း သတိထားေမာင္းရေလရာ ျမန္ျမန္မေမာင္းႏိုင္ဘဲ ျဖည္းျဖည္း မွန္မွန္ပင္သြားၾကရေလသည္။ တစ္ဖန္ကုန္းဆင္းသို႕ေရာက္၍ လမ္းကဆင္ေျခေလွ်ာျဖစ္ေနျပန္သျဖင့္ အရိွန္ ျပင္းလြန္းစြာျဖင့္ မသြားေအာင္လည္း ထိန္းေမာင္းသြားရသည္။
သစ္သားတံတားတစ္ခုသို႕ေရာက္လွ်င္ ခရိတ္က- အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ရိွျပီလဲ ’’ ဟုေမးလိုက္သည္။

ဆာရာသည္ လက္ပတ္နာရီကိုၾကည္႕လုိက္ျပီးေနာက္
ေလးနာရီ နဲ႕ ငါးဆယ္႕သံုးမိနစ္ ’’ ဟုျပန္ေျပာလိုက္သည္။
ခရိတ္ သည္ ကားေရွ႕သို႕ အာရံုစိုက္ၾကည္႕ရင္းဆက္ေမာင္းသြားေလသည္။

လမ္း၏ ဆင္ေျခေလွ်ာေနရာမွတစ္ဖန္ ျပန္တတ္ၾကရေသာအခါ ခရိတ္သည္ကားထဲရိွ ေရဒီယို ဆက္သြယ္ ေရး စက္မွ ခလုပ္ကိုဖြင့္လုိက္သည္။ ေရဒီယိုဆက္သြယ္သတင္းပို႕သံမ်ားကို အသံလိႈင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး လွည္႕ဖမ္း ၍ နားေထာင္ၾကည္႕လိုက္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ စစ္တပ္မ်ား၏ ဆက္သြယ္သတင္းပို႕ခ်က္ တစ္စံု တစ္ရာ မၾကားရေခ်။

ဆက္ရန္
.