သဒိုး အပိုင္း (၃)

သဒိုး ေခၚတဲ့ သားသတ္သမား။ သဒိုးဆိုတာ သားထိုးသမားေပါ့။ ရြာေတြက ႏြားေပၚ၊ ဆိတ္ေပၚ၊ ၀က္ေပၚ၊ ကၽြဲေပၚ သည္ျဖင့္ သတၱ၀ါအရွင္လတ္လတ္ ဘ၀က အသားတြဲဘ၀ေရာက္တဲ့အထိ သတ္ဟယ္ျဖတ္ဟယ္ သင္ယဟယ္ ဖ်င္ဟယ္ လုပ္ေပးတဲ့လူကို သည္ရြာက သဒိးေခဲႀကတာပါ။ အင္မတန္ေအာက္တန္းက်တဲ့ အလုပ္လို႕ သေဘာထားႀကေပသိ ရြာေတြမွာ သဒိုးမရိွလို႕လည္း ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ 

ဓားႀကီး ဓားငယ္ အသြယ္သြယ္နဲ႕ ႏြားတစ္ေကာင္မ်ား ပါးစပ္ထဲက ကြမ္းေတာင္မညက္ ေသးဘူး သဒိုးသမားက အရိုးႏႊင္ ေနျပီ။ ရြာေတြဆိုးေတာ့ သားသတ္လိုင္စင္ ေတြဘာေတြလည္း မရိွဘူး။ ရြာစြန္ေတာထဲ ေခ်ာက္ထဲ သည္လိုျပီး ရတာပါ။ ႏြားတစ္ေကာင္ ေခ်ာက္ထဲ ေရာက္တာနဲ႕ အမဲသားခ်ည္း ျပန္တက္လာရတာမ်ိဳးက ရိုးေနျပီကိုး။

မပန္းညိဳ က အေဖသဒိုးသမားႀကီး ေပၚေပးတဲ့ အသားတြဲကို ခံေတာင္း ပက္လက္ထဲ ထည့္ရြက္ျပီး ရြာစဥ္လွည့္ေရာင္းတာဆိုေတာ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ စားလို႕ေတာ့ျဖစ္တယ္။ ဖေအက ဦးႀကာေပၚ တဲ့။ လူအက်ၤီခၽြတ္ႀကီးနဲ႕ ပုဆိုးေဟာင္းတိုတိုပါေအာင္ ၀တ္ျပီး ေရမခ်ိဳး မိုးမခ်ိဳး ဖိုသီ ဖတ္သီ ေနတတ္တယ္။ သမီးမပန္းညိဳက မိန္းမေခ်ာပါ။ ဆံေတာက္သိမ္းစ ကတည္းက ရုပ္ကေလးရိွလို႕ လင္ရေတာ့္လည္း ဦးႀကာေပၚ က သမက္တင္ေကၽြးထားရတာပါ။ သည္သမီးက အသားတြဲလွည့္ ေရာင္းရတာဆိုေတာ့ သမက္ ပါ သူတို႕ နဲ႕ ေနလွည့္ခြင့္ျပဳထားရတယ္။ သားမက္က လူႏု လူေအး။ ေသြးရဲရဲသံရဲရဲ၊ ဓားတ၀င္း၀င္း သံတ၀င္း၀င္း နဲ႕ အလုပ္ကို ေႀကာက္လည္းေႀကာက္ တယ္။ စက္လည္း စက္ဆုတ္တယ္။ မလႊဲသာလို႕ ေယာကၡမ အလုပ္ ၀င္ပါေနရေပသိ မႏွစ္ျမိဳ႕သူ။ ပန္းညိဳ ခ်စ္ေတာ့လည္း မခြာႏိုင္ ရွာပါဘူး။ သား တစ္ေယာက္ ရတဲ့အထိ ညည္လိုေနရွာပါရဲ႕။

"ပန္းညိဳရယ္...... နင့္ကိုႀကိဳက္ကတည္းက သဒိုးသမီးဆိုသာလည္း သိပါရဲ႕....... ေယာကၡမက သဒိုး ဆိုတာလည္း သိပါရဲ႕..... မိဘမ်ား တားတဲ့ႀကားက ငါယူခဲ့တာပါဟာ..... တကယ္ကေတာ့ သည္အလုပ္ကို ငါလုပ္၀့ံဘို႕ ေနေနသာသာ ႀကည့္ောတင္ မႀကည့္၀ံ့ဘူး..... သည္ေတာ့ ငါရြာကလူ ေတြလို ေရႊေတာ တက္ခ်င္ တယ္... စုစုေဆာင္ေဆာင္ျဖစ္ရင္ ေျမကေလး ယာကေလး ၀ယ္ျပီး ေတာင္သူလုပ္ႀကသာေပါ့ သည္အလုပ္ ကိုမလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့...."

တစ္ရက္မွာ ပန္းညိဳကို သူ႕ေယာက်ာ္းက ေျပာတာပါ။ ပန္းညိဳက လင္လည္း ခ်စ္ရွာပါတယ္။ ရြာစဥ္လွည့္ အသားတြဲ ေရာင္းတာေတာင္ လိုက္ခဲ့မေခၚဘူုး။ ေနပူႀိကီးထဲ ပင္ပန္းမွာစိုးလို႕။ ဒါေပမယ္ ဖေအနဲက သမီးတစ္သက္လုံး သည္အလုပ္ လုပ္ခဲ့ရတာမဟုတ္လား။ သူတကာလို ေတာင္သူ႕သားသမီမွမဟုတ္တာ။ လင္ရကာမွ အကုသိုလ္ အလုပ္ရယ္လို ဖေအႀကီး ထားမသြား ရက္ဘူး။ လင္က အစားရတယ္။ ဖေအက အစား မရဘူးလို႕လည္း တြက္တယ္။

လင္နဲ႕မယား တစ္မိုးေအာက္ အတူေပါင္းေနရတာ ဟုတ္ပါလ်က္ကနဲ႕ ေရႊေတာတက္ခ်င္ရင္တက္ေပါ့။ ထိုင္းစားရတဲ့လူကမ်ား နာရေသးလို႕လည္း တလႊဲေတြးမိတယ္။ သည္လိုနဲ႕ သားကေလးနဲ႕ မယားထားသြားေတာ့လည္း မတားပါဘူး။ တစ္ႏွစ္ောတင္ မႀကားပါဘူး။ ေရႊေတာ္မွာ လင္ေသတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္း ေရာက္လာပါေရာ။ လင္တစ္ေယာက္ အဖတ္တင္ပါတယ္။ ေရႊေတာ္မွာေသတယ္ဆိုေတာ့ မုဆိုးမ ျဖစ္ရေရာ။ သားကေလး မတီမတာနဲ႕။

ပန္းညိဳက လင္ရေတာ့လည္း အသားတြဲ ေရာင္းရတာပါပဲ။ သားတစ္ေယာက္အေမ မုဆိုးမဘ၀ ေရာက္ရေတာ့လည္း အသားတြဲ ေရာင္းရတာပါပဲ။ သည္လိုနဲ႕ ကေလးခုႏွစ္ႏွစ္သားမွာ ရြာေက်ာင္း ပို႕ျပီး ကိုရင္ ၀တ္ေပးလိုက္တယ္။ သားကိုရင္က ေက်ာင္မွာေပ်ာ္ရွာလို႕ တစ္သက္လုံး သကၤန္း၀တ္ ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ လည္း ပန္းညိဳ ၀မ္းသာမိရတာပဲေပါ့။ အရြယ္မတိုင္ခင္ လင္ရလို႕ ကေလးတစ္ေယာက္ ရခဲ့ေပမယ့္ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေက်ာ္ ရုပ္ေခ်ာမိန္းမဆိုတဲ့ ဂုဏ္က ေပ်ာက္မသြားဘူးကိုး။ အမဲသား၊ ကၽြဲသား လည္ေရာင္းတိုင္ ရြာေယာက်္ားသားေတြက ပန္းညိဳကို ခႏိုးခနဲ လုပ္ခ်င္ႀကတယ္။ ေယာက်္ားတိင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ိဳကက လင္ေသမုဆိုးမ ဆိုေဆာ့ ခ်ိဳခ်ိဳေခ်ာင္ေခ်ာင္ ထင္ႀကလို႕ လင္တင္ခ်င္ႀကတာပါ။ ပန္းညိဳကလည္း သဒိုးဦးႀကာေပါ့ သမီးပဲ။ ေခၽြးနဲ႕ေသြးနဲက လုပ္စားရတဲ့ မိန္းမပဲ။ ဘာကိုမွမေႀကာက္ဘူး။ တစ္ရြာ့တစ္ရြာ့သည္လို ကူးေနတာပါ။ တခိ်ဳ႕က ေသြးတိုးစမ္းႀကတာလည္း ရွိတယ္။

"ပန္းညိဳ... ငါ့ႏွမပင္ပန္းလွသဟာ... ခံေတာင္းရြက္ၿပီး ဟိုဘက္ရြာထိ ငါလိုက္ပို႕ စမ္း ပါ့မယ္... ေနႀကီးကပူသနဲ႕"
"မလိုေပါင္ေတာ္... က်ဳပ္တို႕ ေသြးစိုစို ေခၽြးစိုစိုတစ္သက္လုံး လုပ္စားလာတာပါ..........
"ငါက ေစတနာနဲ႕ ေျပာသာပါဟ.........နင့္ႀကည့္ရသာ သနားလို႕ပါ..."
"သနားစရာ မလိုေပါင္....က်ဳပ္တို႕ က်ိဳးကန္းေနသာမွ မဟုတ္သာ........"
ပန္းညိဳ က စကားတင္မခံေလ အူယားႀကေလ။

တစ္ရက္ေတာ့ ေညာင္ကားယားသူ ပန္းညိိဳက ဖူးစာမ်ားဖက္ခ်င္လာလို႕လား မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဒိုးကေလးတို႕ရာ ကုကၠိဳကုန္ုးကို ခံေတာင္းႀကီး ေပၚငါးတင္နဲ႕ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒိုးကေလးက ရြာျပန္ကပ္တဲ့ရက္ေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ပန္းညိဳက ေရာက္လို႕သာ ေရာက္လာရတာပါ။ ကုကၠိဳကုန္း ဘက္မေရာက္ေလ့ဘူး။ သည္ကေန႕မွ စြတ္ရြတ္ေရာက္လာတာဆိုေတာ့ ျမန္ျမန္ကုန္ ျမန္ျမန္ျပန္ ခ်င္လွျပီ။
"အမဲသား ေတာ္တို႕ ယူႀကဦးမလား......... အသားေကာင္းသေနာ့.....ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပါ့ေပါ့ေပး ခဲ့မွာ"

ပန္းညိဳက ေစ်းေရာင္းေကာင္းရယ္။ ဘယ္ေတာ့မဆို ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့္ေပါေပါ့ ေပးခဲ့မွာလို႕ ေအာ္တာ ခ်ည္းပဲ။ ေလွ်ာ့ေတာ့လည္း နည္းနည္းရယ္။ အမဲသားက လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ဆိုတာ ေတာ့ အမွန္ပဲ။ သူ႕အမဲသားက ခုခုတ္ ခုေရာင္းကိုး။ ကုကၠိဳကုန္းက ေခၚမ၀ယ္ေလ၊ ငါေတာ့လာမိတာ မွားျပီထင္တယ္။ ေရကေလး တစ္ေပါက္ကလည္းေသာက္ ခ်င္ေသးတာဆိုေတာ့ ေခၚ၀ယ္မယ့္ အသံကိုေမွ်ာ္တယ္။ ရြာေတာင္ ဆုံးေတာ့မယ္။ ခံေတာင္းခ်ေရာင္းဖို႕ အသိရယ္လို႕လည္း တစ္ ေယာက္ တေလမရိွေတာ့အခက္သား။ သည္လို နဲ႕ ဒိုးကေလးတို႕အိမ္ေရွ႕ေရာက္ လာတယ္။ ဒိုးကေလးက အိမ္ေရွ႕ကျပင္မွာ ငုတ္တုတ္။ လည္ကတုံး ဖ်င္ထည္ကေလးနဲ႕၊ ကြယ္ကေလး တစ္ယာ ပါးေစာင္းကပ္ျပီး အမဲသားသည္ကို လွမ္းအႀကည့္။ ပန္းညိဳ ကလည္း ႀကည့္သူရိွေတာ့ ယူပါဦးလားအစ္ကိုရဲ႕ လုပ္ကေရာ။ အေပါက္၀က လွမ္းေအာ္တယ္။

"အစ္ကိုရယ္...... အမဲသားေကာင္းလြန္းလို႕ပါ.... ႀကည့္သာေပးပါေတာ့......... က်ဳပ္ျပန္ရမွာ ေ၀းလို႕ ပါေတာ္........."
ျပန္ရမွာ ေ၀းလို႕ပါ ဆိုေတာ့ဘယ္ရြာကပါလိမ့္။ ေစ်းသည္မေလးက ေခ်ာလိုက္သာေကာ။ တစ္ခါမွ လည္း မျမင္ ဖူးေပါင္။ ဒိုးကေလးက ဘယ္ကလာေရာင္းတာတုန္းးဆိုေတာ့ ေညာင္ကားယားက ပါတဲ့။ ေ၀းလြန္း သေကာ။ စိတ္ထဲသနားသြားတနဲ႕ ကိုင္းႀကည့္ရေအာင္ လုပ္ကေရာ။ ပန္းညိဳ ေစ်းခံေတာင္းခ်ျပီး အုပ္ထားတဲ့ ပုဆိုးစ လွပ္လိုက္ေတာ့ ေျပာသလိုပဲ အမဲသားေတြက ေကာင္းပါ ဘိသနဲ႕။
"ငါ့ႏွမ.... နင့္ႏွယ္ ေ၀းလွခ်ည္ေကာ......ေညာင္ကားယားက လွတင္သိလား ရြာေတာင္ပိုင္း ကေလ........ ငါ့ေရာက္ပါ ဟာ....... ညည္းကဘယ္သူ႕သမီးတုန္း........."
"ဦးႀကာေပၚ........."

"ရိွမွာေပါ့ေလ........ ေနဦးအေမ့ေခၚလိုက္ဦးမယ္........ အေမ...... ဗ်ိဳ႕အေမ........ အမဲသားေတြ ေကာင္း ခ်က္ဗ်ာ.......... က်ဳပ္တစ္တြဲ ယူလိုက္ျပီ........."
မေအက သားစားခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ၀ယ္ေလတဲ့။ တစ္တြဲယူလိုက္တယ္။ အမဲသားသည္ သနရုပကို ေဒၚမႈံႀကီးကလည္း ျမင္ျမင္ခ်င္း ခင္သြားရွာတာပါပဲ။ ေရတစ္ေပါက္ေသာက္ဦး၊ လက္ဖက္ တစ္ရိုး၀ါးဦး၊ ေနဦး က်န္တဲ့အမဲသားေတြ ငါစပ္ေရာင္းေပးမယ္ တိုနဲ႕ ေ၀ေ၀သာေလ ေတာ့ပန္းညိဳလည္း အဆင္ေျပသြားတယ္။ အမဲသားေလး၊ ငါတြဲ ဇုတ္ခနဲ ကုန္ေတာ့ ဒိုးကေလးသား အမိေက်းဇူးတင္လိုက္ပုံမ်ား။
"ညည္းရုပ္ ညည္းရည္နဲ႕ေအ....... ငါ့တူးမႏွယ္.... တစ္ေယာက္တည္း သြားရလာရသလား တစ္ရြာ့ တစ္ရြာႀကား က လူျပတ္ပါဘိသနဲ႕....... ညည္းမို႕လာရဲပေလ......... ေနာင္လာရင္ တို႕အိမ္၀င္ လွည့္ေခ်...... ရြာခံ သေဘာထား.. ႀကားလား"

"ကၽြန္မက အပ်ိဳမဟုတ္ပါဘူး ႀကီးေတာ္ရယ္....... ကေလးမေအပါ...... သားကိုရင္ေတာင္ ႀကီးပါျပီ...... အေဖာ္ ကေတာ့ ဓား ပဲပါတယ္..... ကၽြန္မက မေႀကာက္တတ္ပါဘူး ႀကီးေတာ္ရယ္...."
"သတၱိေကာင္းပါဘားေအ့.... ေအးေအး.... ညည္းေယာက်ာ္းက လႊတ္တာပဲလား....."
"အိမ္ေထာင္က ဆုံးရွာပါျပီ........ ႀကာေပါ့ဟာ...... လုပ္မစားလို႕လည္း မရပါဘူး........... အေဖက သဒိုး........ ကၽြန္မ က ေရာင္း..... တျခားလည္း လုပ္မစားတတ္ဘူး......"
"ေအးပါေအ... ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္ လုပ္စားတာပဲ.... ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ အိမ္ေထာင္ ပ်က္စီး ရွာသာ ပါေကာလား..... ေအးေအး......... ေနာက္ကုကၠိဳကုန္းေရာက္ ရင္၀င္ခဲ့ ဟဲဒိုးကေလး ..... မိန္းကေလး ရြာထိပ္ လိုက္ပို႕ လိုက္ပါ......"

"အင္းပါ.... က်ဳပ္ကလည္း ပို႕မလို႕ပါ......"
ဒိုးကေလးက ရြာထြက္အထိအမဲသားသည္မ လိုက္ပို႕ေတာ့ ရြာလမ္းေဘးအိမ္ ေတြ႕ ျမင္ႀကျပီ။ ဒိုးကေလးက ပန္းညိဳကို ေနာက္ရက္ေတြလည္း လာေရာင္းပါဘို႕ မွာတယ္။ သူကေတာ့ ရိွခ်င္မွ ရိွမယ္။ သူမရိွလည္း အေမ ရိွတယ္ ေရာင္းေပးလိမ့္မယ္ဆိုေတာ့ ပန္းညိဳက ၀မ္းသာသြားတယ္။

ဆက္ရန္
.