တကၠသိုလ္ ေနဝင္း ဘာသာျပန္ ဇင္ဘာေဘြ အခန္း (၅)

အခန္း (၅)

    ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုးမွာ စိတ္ၾကည္ႏူးသာယာဖြယ္ ေကာင္းလွေသာ သဘာ၀႐ႈခင္းမ်ားျဖင့္ အတိ ၿပီးေနသည္ ဟု ဆုိရေပမည္။ သဘာ၀မိခင္၏ ဖန္တီးထားျခင္းကုိ လူတုိ႔၏ လက္ျဖင့္ျပဳျပင္စီရင္ျခင္း (တစ္နည္းအားျဖင့္) ဖ်က္ဆီးထားျခင္းအလွ်င္းမ႐ွိေသးဘဲ ပကတိ သဘာ၀အလွအပတုိ႔ မပ်က္မယြင္းဘဲ ႐ွိေန ေပသည္။
လူတုိ႔ လာေရာက္အေျခစုိက္ျခင္း အမွတ္အသားျဖစ္ေသာ ၿခံစည္း႐ုိးမ်ား ကာရံထားျခင္း၊ အေဆာက္ အအံု မ်ား ေဆာက္လုပ္ထားျခင္း စသည္တုိ႔ လံုး၀မ႐ွိေခ်။ ထုိေဒသသုိ႔ ကၽြဲႏြား တိရစၦာန္မ်ားႏွင့္ စုိက္ပ်ိဳး ေရးသမား လယ္သမား မ်ား မလာေရာက္ႏုိင္ေအာင္လည္း သဘာ၀ အဟန္႔အတားတစ္ခုက ႐ွိေနေသာ ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ တန္ရာသည္။

ယင္း အဟန္႔အတားကား ဇမ္ေဘဇီျမစ္၀ွမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေျမာက္ျမားစြာ႐ွိေနေသာ ဆက္ဆီး ေခၚ ပုိးမႊား တိရစၦာန္ တစ္မ်ိဳး၏ အႏၱရာယ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသူမ်ား ခပ္ေ၀းေ၀းက ေ႐ွာင္ေနခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ ေလသည္။

ဤေဒသ ၏ တစ္ဖက္တြင္ ခ်ီဇာရီအမည္႐ွိ ေတာ႐ုိင္းတိရစၦာန္မ်ား မ်ိဳးဆက္မျပဳန္းေရးအတြက္ ေဘးမဲ့ လႊတ္ ထားေသာ သီးသန္႔တိရစၦာန္ ဥယ်ာဥ္ႀကီး႐ွိၿပီး တစ္ဖက္တြင္မူ မာဇုိလုိ သစ္ေတာႀကိဳး၀ုိင္းႀကီး႐ွိ သည္။ ယင္း ေနရာ ႏွစ္ခုလံုးတြင္ ေတာ႐ုိင္းတိရစၦာန္ အေျမာက္အျမား ႐ွိေလသည္။

၁၉၃၀ ခုႏွစ္ ကမၻာ့စီးပြားေရးကပ္ႀကီးဆုိက္ခ်ိန္က ခရိတ္ ၏ ဘုိးေအ ဘာ၀ူေခၚ မစၥတာ ဂၽြန္နာသန္သည္ ထုိေနရာ ေဒသ အေနအထားကုိ သေဘာက်သျဖင့္ တစ္ဧကလွ်င္ အဂၤလိပ္ေငြ ေျခာက္ပယ္နီႏႈန္းျဖင့္ ၀ယ္ယူ ထားခဲ့ရာ စတာလင္ေပါင္ ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာႏွင့္ ေျမ႐ုိင္းဧကေပါင္း တစ္သိန္း ရ႐ွိခဲ့ေပသည္။
' ဒီေနရာ မွာက ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္း လုပ္လုိ႔ေတာ့ ရမွာမဟုတ္ဘူးကဲြ႕ '

ဤသုိ႔လွ်င္ တစ္ခါက ဘုိးေအႀကီးကုိယ္တုိင္က ခရိတ္အား ေျပာခဲ့ဖူးေလသည္။ ထုိစဥ္က ေျမးအဘုိး ႏွစ္ေယာက္ သား ခ်ီဇာရီျမစ္အနီး သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္တြင္ စခန္းခ် ညအိပ္ရင္း အဘုိးႀကီးက ေျပာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
' ဒီေနရာမွာက တိရစၦာန္ေတြ စားက်က္ျဖစ္ဖုိ႔ရာ ျမက္ပင္ေတြကလည္း မေကာင္းတဲ့အျပင္ ဆက္ဆီး ပုိးေကာင္ေတြ ကုိက္တာနဲ႔ အားလံုးေသကုန္မွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာဟာ အာဖရိကတုိက္ရဲ႕ သဘာ၀ ႐ႈခင္း အလွေတြ မပ်က္မစီးဘဲ အၿမဲ႐ွိေနလိမ့္မယ္ ' ဤသုိ႔လည္း အဘုိးႀကီး ဘာ၀ူက ေျပာခဲ့ေသးသည္။

အဘုိးႀကီး ကုိယ္တုိင္က အာဖရိကတုိက္၏ ေတာေတာင္သဘာ၀ ႐ႈခင္းေတြကုိ အလြန္ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိး ေလသည္။ ရံဖန္ရံခါ သူသည္ ဤေဒသသုိ႔ ေတာလုိက္အမဲပစ္ထြက္၍ ဆင္၊ ႀကံ့၊ ျခေသၤ့သတၱ၀ါမ်ား ပစ္ခတ္ ေလ့႐ွိသည္။ သူသည္ လြန္အႏၱရာယ္မ်ားလွေသာ ေတာလုိက္ျခင္းကုိမွ ႏွစ္သက္သူျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ အျခားလူ မ်ား ဤေနရာသုိ႔ လာေရာက္ အမဲပစ္ျခင္းကုိမူ လံုး၀ ပိတ္ပင္တားဆီးထားခဲ့သည္။ သူ၏ သားမ်ား ေျမးမ်ား ပင္လွ်င္ ထုိေနရာ၌ ေတာလုိက္ အမဲပစ္ခြင့္ မ႐ွိေခ်။

' ဒီမယ္ လူကေလး၊ ဒီေနရာက ငါ့ရဲ႕ ေလာကနိဗၺာန္ကေလးတစ္ခုလုိပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ငါက ဒီေနရာကုိ မူလ သဘာ၀ အတုိင္း မပ်က္မယြင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ထားခဲ့တာပဲ '
အဘုိးႀကီးက ဤသုိ႔ေျပာခဲ့ဖူးသည္ကုိလည္း ခရိတ္က သတိရ ၾကားေယာင္မိေလသည္။
ခရိတ္ သည္ ငယ္စဥ္က အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ ဤေနရာသုိ႔ ယခု တစ္ဖန္ ျပန္ေရာက္လာေသာ အခါ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈတစ္မ်ိဳး ခံစားမိေလသည္။ သူႏွင့္ သူ႔အဘုိး ဤေဒသသုိ႔ ေနာက္ဆံုးေရာက္ခဲ့သည္ မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က ျဖစ္သည္။

ယခုေတာ့ ခ်ံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ား အလြန္ထူထပ္စြာ ေပါက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
သူသည္ ေဗာက္၀က္ဂြန္းကားကေလးျဖင့္ ေမာင္းႏွင္လာခဲ့ရာ လမ္းဟူ၍ ပီပီျပင္ျပင္ မ႐ွိသျဖင့္ ေျမ႐ုိင္း ေပၚတြင္သာ ႀကိဳးစားေမာင္းႏွင္ခဲ့ရသည္။ ယခင္က ႐ွိခဲ့ေသာ လူသြားလမ္း သုိ႔မဟုတ္ လွည္းလမ္းမ်ား လည္း ေပ်ာက္ေနၿပီျဖစ္၍ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ေမာင္းရေလသည္။

သူ သြားခ်င္ေသာေနရာသုိ႔ ေရာက္လုနီးေသာအခါ မည္သုိ႔မွ် ဆက္ေမာင္း၍ မရေတာ့သျဖင့္ ေမာ္ေတာ္ ကားကုိ ရပ္ထားလုိက္ၿပီး ေျခက်င္ ဆက္ေလွ်ာက္သြားရေလသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ သြားခ်င္သည့္ ေရအုိင္ မ်ား ႐ွိရာ ေဒသသုိ႔ ေရာက္သြားေသာအခါ ညေနေစာင္း၍ ေန၀င္လုၿပီျဖစ္သည္။

ခရိတ္သည္ ထုိေနရာတြင္ပင္ စခန္းခ်ကာ ၿမိဳ႕မွ ယူေဆာင္လေသာ ေစာင္မ်ားခင္း၍ အိပ္လုိက္ရာ ႏွစ္ႏွစ္ ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ တစ္ေရးမွမႏုိး၊ အိပ္မက္လည္း မမက္ဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားရာ နံနက္လင္းမွပင္ ႏုိးလာေလသည္။ ထုိအခါ သူ၏ ေက်ာပုိးအိတ္တြင္ ပါလာေသာ စည္သြတ္ဘူး စားစရာမ်ားႏွင့္ ေကာ္ဖီက်ိဳ၍ စားေသာက္ေလသည္။
စားေသာက္ ၿပီးေသာ ေက်ာပုိးအိတ္ႏွင့္ ေစာင္မ်ားကုိ သူစခန္းခ်ရ ၀က္သစ္ခ်ပင္ေအာက္မွာပင္ ထားခဲ့၍ ျမစ္ကမ္း ဆီသုိ႔ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။

ေျခက်င္ေလွ်ာက္ရသျဖင့္ ခရိတ္သည္ ဧက တစ္သိန္းေက်ာ္႐ွိေသာ ေျမကြက္ႀကီးတြင္ ေနရာႏွံ႔ေအာင္ သြားၾကည့္ရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေသာ္လည္း ခ်ီဇာရီ ျမစ္က ယင္းေျမကြက္ အလယ္ဗဟုိ ေသြးေၾကာသဖြယ္ ျဖစ္ေန ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူသည္ ျမစ္ကမ္း နားဆီသုိ႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဤျမစ္ကမ္း ေနရာတစ္၀ုိက္႐ွိ အေျခအေနကုိ အကဲခတ္ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေျမကြက္ႀကီးတစ္ခုလံုး၏ အေျခအေနကုိ ခန္႔မွန္း သိ႐ွိႏုိင္မည္ျဖစ္ေပသည္။

ျမစ္အနီးသုိ႔ ေရာက္သြားလွ်င္ ဤေနရာ၌ ေတာ႐ုိင္းတိရစၦာန္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ႐ွိေနသည္ကုိ ခ်က္ခ်င္း သတိျပဳ မိေလသည္။ အထူးသျဖင့္ မ်ိဳးဆက္ျပဳတ္လုမတတ္ ႐ွးပါးလွေသာ တိရစၦာန္မ်ားပါ က်န္႐ွိ ေနေသးေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ေရစပ္နားတြင္ ယမန္ေန႔ညက ေရလာေသာက္သြားေသာ က်ားသစ္ ေျခရာ မ်ား ထင္႐ွားစြာ ေတြ႕ရသည္။
ျမစ္ကမ္းတစ္ေနရာတြင္လည္း အလြန္႐ွားပါးေသာ သမင္တစ္မ်ိဳးစင္စြန္႔သြားျခင္းကုိ ျမင္ရသျဖင့္ ဤေျမ ကြက္ေဒသသည္ မူလသဘာ၀အေျခအေနအတုိင္း ႐ွိေသးသျဖင့္ ေတာ႐ုိင္းတိရစၦာန္မ်ား သြားလာ က်က္စား ေနၾကေသးေၾကာင္း တထစ္ခ်တြက္မိေလသည္။

ခရိတ္သည္ ေန႔လယ္စာအျဖစ္ သူ ၿမိဳ႕မွ သယ္ေဆာင္လာေသာ ၀က္အူေခ်ာင္းစေသာ စားစရာမ်ားကုိ စားေသာက္ လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျမစ္ကမ္းမွ သစ္ပင္ေတာအုပ္မ်ား႐ွိရာသုိ႔ ေလွ်ာက္သြားၾကည့္ျပန္ ေလသည္။

ခ်ံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္း ထူထပ္ေသာ ေျမ႐ုိင္းျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ခ်ိန္က အမဲပစ္ရန္ သြားသည့္ လူသြားလမ္း မ်ား ၏ အစအန႐ွိေနေသးသျဖင့္ ခရိတ္သည္ ထုိလူသြားလမ္းေဟာင္းမ်ားကုိ ႐ွာေဖြရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္သြား ေလသည္။ ကုိယ္တစ္ရာမွ် လမ္းေဟာင္းမ်ားကုိ ႐ွာေဖြရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္သြား ေလသည္။ ကုိက္တစ္ရာမွ် သြားမိေသာ္ ေတာအုပ္မ်ားအၾကား ေျမကြက္လပ္ငယ္တစ္ခု ေတြ႕ရေလ သည္။

ေတာထဲ၌ ယခုလုိ ေျမကြက္လပ္ ေတြ႕ရျခင္းအားျဖင့္ လူတုိ႔ခုတ္ထြင္ ႐ွင္းလင္းထားေသာ ေျမကြက္ လပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္႐ွားေပသည္။ ေသခ်ာစြာ ေလ့လာၾကည့္႐ႈေသာအခါ ေမြးျမဴေရး ႏြားမ်ားထား႐ွိ ခဲ့သည့္ အမွတ္အသား လကၡဏာမ်ားလည္း ေတြ႕ရျပန္သည္။ ကြက္လပ္၏ တစ္ေနရာတြင္ကား အလြန္ ႐ွားပါးၿပီး မ်ိဳးျပဳန္း လုမတက္ျဖစ္ေနေသာ ႀကံ့နက္သတၱ၀ါမ်ား က်က္စားသည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ားကုိ ေတြ႕ရ ေလသည္။

ႀကံ့နက္သတၱ၀ါမ်ားမွာ ႀကံ့ျဖဴဟုေခၚေသာ ႀကံ့မ်ိဳးႏွင့္ မတူေခ်။ အလြန္႐ွားပါးၿပီး မၾကာမီ မ်ိဳးဆက္ျပဳတ္ ေတာ့မည့္ အႏၱရာယ္႐ွိေနၿပီဟု သဘာ၀ေတာ႐ုိင္းတိရစၦာန္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ေရး ပါရဂူမ်ားက ဆုိၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခရိတ္အေနျဖင့္ ဤေဒသတြင္ ႀကံ့နက္မ်ား႐ွိေနေသးေၾကာင္း သိရေသာအခါ အလြန္ အံ့ၾသမိသေလာက္ ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္မိေလသည္။
ႀကံ့နက္ မ်ားသည္ အစာစားရာ၌ပင္ သာမန္ႀကံ့ျဖဴမ်ားႏွင့္ မတူေခ်။ ႀကံ့ျဖဴက ျမက္ပင္မ်ား စားေသာ္လည္း ႀကံ့နက္ သည္ သစ္ပင္မ်ား၏ ေအာက္ေျခနား႐ွိ သစ္ကုိင္းသစ္႐ြက္မ်ား၊ ခ်ံဳႏြယ္မ်ားကုိ စားတတ္သည္။

သဘာ၀အားျဖင့္ စိတ္တုိလာၿပီး တုိက္ခုိက္တတ္သည္။ စိတ္တုိလာလွ်င္ ေတြ႕သမွ်ကုိ တရၾကမ္း တုိက္ ခုိက္ေလ့ ႐ွိသည္။ ေတြ႕သမွ်ဆုိရာ၌ လူႏွင့္တိရစၦာန္မ်ား သာမက ကုန္တင္ေလာ္လီကားမ်ား၊ မီးရထား စက္ေခါင္း မ်ားကုိပင္ အတင္း၀င္တုိက္ခုိက္တတ္ေလသည္။

ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံ ျပည္တြင္းစစ္ မျဖစ္မီ တစ္ခ်ိန္က ဇမ္ေဘဇီျမစ္၀ွမ္းတြင္ အလြန္ေသာင္းက်န္းေသာ ႀကံ့နက္ႀကီး တစ္ေကာင္ ႐ွိခဲ့ဖူးသည္။ သူသြားလာက်က္စားရာ ေနရာအနီး မီးရထားလမ္းႏွင့္ ေမာ္ေတာ္ ကားလမ္းမ်ား ေဖာ္လုပ္လ်က္႐ွိရာ ႀကံ့နက္ႀကီးသည္ လူတုိ႔၏ ယာဥ္မ်ားကုိ မ်က္စိ ေနာက္လာသျဖင့္ အတင္း ၀င္ တုိက္ခုိက္ခဲ့ေလသည္။
ကုန္တင္ေလာ္လီကားမ်ားကုိ ေ႐ွ႕တည့္တည့္မွ ဦးခ်ိဳႀကီးျဖင့္ အတင္း၀င္တုိက္ခုိက္သျဖင့္ ေလာ္လီ ကား၏ ေရတုိင္ကီ မ်ားပင္ ေပါက္ကဲြ ပ်က္စီးသြားခဲ့ေလသည္။ ယင္းသုိ႔ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ားကုိ တုိက္ခုိက္ ဖ်က္ဆီးပစ္ၿပီးေနာက္ ႀကံ့ႀကီးလည္း ေက်နပ္အားရသြားဟန္ျဖင့္ ေတာထဲသုိ႔ ျပန္၀င္သြားခဲ့ေလသည္။

ေနာက္ မ်ားမၾကာမ ၀ိတုိရိယေရတံခြန္စခန္းသုိ႔ ခုတ္ေမာင္းသြားလာသည့္ အျမန္မီးရထားႀကီးကုိ ၀င္ တုိက္ခုိက္ ျပန္ေလသည္။
သည္တစ္ခါေတာ့ မီးရထားစက္ေခါင္းက ထုထည္ႀကီးမားၿပီး တစ္နာရီမုိင္ ႏွစ္ဆယ္ႏႈန္းျဖင့္ ခုတ္ေမာင္း လာရာ ႀကံ့ႀကီးကလည္း သူ၏ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ႏွစ္တန္ခန္႔႐ွိသည့္ ခြန္အားကုိ အျပည့္သံုးလ်က္ ရထား စက္ေခါင္း ကုိ ၀င္တုိက္ခုိက္ေသာေၾကာင့္ ရထားရပ္သြားၿပီး ႀကံ့ႀကီးလည္း ဒဏ္ရာျပင္းစြာရကာ ေသဆံုး သြားေလ ေတာ့သည္။

ခရိတ္သည္ ႀကံ့နက္စြန္႔သြားေသာ မစင္မ်ားကုိ ၾကည့္ၿပီး ခန္႔မွန္းတြက္ၾကည့္ရာ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္နာရီ အတြင္း ဤေနရာသုိ႔ ႀကံ့ႀကီး လာသြားေၾကာင္းသိရသျဖင့္ ၀မ္းေျမာက္ေက်နပ္ သြားမိေလသည္။ ေျခရာ မ်ားကုိ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ႀကံ့တစ္ေကာင္သာမဟုတ္။ ႀကံ့ထီးတစ္ေကာင္၊ ႀကံ့မတစ္ေကာင္ႏွင့္ သားငယ္ႀကံ့ကေလး တစ္ေကာင္ပါ သံုးေကာင္လာသြားေၾကာင္း သိရေလသည္။
ႀကံ့နက္သည္ အလြန္႐ွားပါးေသာ သတၱ၀ါျဖစ္၍ တစ္ကမၻာလံုးတြင္ စုစုေပါင္း ႀကံ့နက္ေကာင္ေရ တစ္ေထာင္ မွ်ပင္ မက်န္ေတာ့ဟု ဆုိၾကေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခရိတ္က ယခု ဤေနရာေဒသတြင္ ႀကံ့နက္အခ်ိဳ႕ က်န္႐ွိ ေသးေၾကာင္း သိရသည္တြင္ သူစိတ္ကူးထားေသာ အႀကံအစည္အတြက္ ၀မ္း ေျမာက္အားတက္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေန ၍ ေက်နပ္အားရမိျခင္းျဖစ္ေလသည္။

ခရိတ္သည္ ဆက္လက္ေလွ်ာက္သြားၾကည့္ရာ အျခားေတာ႐ုိင္းတိရစၦာန္မ်ား၊ ေက်းငွက္မ်ားကုိလည္း ေတြ႕ရ ေလသည္။ တစ္ေနရာတြင္ ေက်းငွက္မ်ား အုပ္လုိက္ပ်ံသြားသည္ကုိ ျမင္ရေလရာ သားရဲတိရစၦာန္ တစ္ေကာင္ ေကာင္႐ွိ၍ ျဖစ္ရမည္ဟု တြက္မိလ်က္ အထူးသတိထား ၾကည့္ေနေလသည္။

သူၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ေ႐ွ႕ကုိက္သံုးဆယ္မွ်သာ ကြာေ၀းေသာ ခ်ံဳပုတ္အတြင္းမွ အလြန္ထြားက်ိဳင္းေသာ ႀကံ့ႀကီးတစ္ေကာင္ ထြက္လာေလသည္။ ခရိတ္ အံ့အားသင့္ တုန္လႈပ္သြားမိေသာ္လည္း မလႈပ္မယွက္ ရပ္ေန လုိက္သည္။ အကယ္၍ ႀကံ့ႀကီးက သူ႐ွိရာသုိ႔ ေျပး၀င္ တုိက္ခုိက္ပါက သူ၏ ကုိယ္ကုိ တစ္ဖက္သုိ႔ ပစ္လွဲ တိမ္းေ႐ွာင္ရန္လည္း အသင့္ ျပင္ထားလုိက္သည္။
ႀကံ့ႀကီး သည္ ေျခလွမ္းဆယ့္ငါးလွမ္းခန္႔အကြာမွ ရပ္ၿပီး ခရိတ္အား စုိက္ၾကည့္ေနေလသည္။ သူ၏ ခႏၶာ ကုိယ္ ႀကီးလည္း ၀ဲယာႏွစ္ဖက္သုိ႔ ယိမ္း၍ လႈပ္႐ွးေနရာ ခရိတ္သည္ သင့္ပါလာေသာ ဓားေျမႇာင္ကုိ လက္တစ္ဖက္ ျဖင့္ ဆုပ္ကုိင္ လုိက္သည္။

ႀကံ့ႀကီးသည္ အနည္းငယ္ ေ႐ွ႕သုိ႔ တုိးလာျပန္သည္။ ႀကံ့သတၱ၀ါတုိ႔သည္ မ်က္လံုးအားမေကာင္းဘဲ အေ၀းသုိ႔ ေကာင္းစြာ မျမင္ႏုိင္ၾကေခ်။ သုိ႔ေသာ္ ယခုကဲ့သုိ႔ နီးကပ္လာလွ်င္ကား လႈပ္႐ွားမႈ မွန္သမွ်ကုိ ျမင္ႏုိင္ ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခရိတ္သည္ အႏၱရာယ္ အလြန္နီးကပ္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ရိပ္မိေလသည္။

ဤတြင္ အႀကံတစ္ခုရလာသျဖင့္ ခရိတ္သည္ သူ၏ ဓားေျမႇာင္ကုိ ႀကံ့ႀကီးကုိယ္ေပၚမွေက်ာ္၍ ေနာက္ ဘက္႐ွိ ခ်ံဳဖုတ္မ်ား႐ွိရာသုိ႔ တအား လဲႊပစ္လုိက္သည္။ ဓားသည္ ခ်ံဳဖုတ္ေပၚသုိ႔က်ေရာက္ခ်ိန္၌ အသံ ျမည္သြား ေလရာ ႀကံ့ႀကီးသည္ အလြန္လ်င္ျမန္စြာ ေနာက္သုိ႔ ျပန္လွည့္၍ အသံၾကားရာ ေနရာဆီသုိ႔ (ရန္သူ ႐ွိသည္ ထင္မွတ္လ်က္) တအား ေျပးလႊားကာ ဦးခ်ိဳႀကီးႏွင့္ အတင္းတုိက္ခုိက္ေလေတာ့သည္။
ႀကံ့ႀကီး၏ ေျပးလႊားတုိက္ခုိက္ပံုမွာ စစ္ေျမျပင္တြင္ သံခ်ပ္ကာ (တင့္ကား)ႀကီးတစ္စီး တရၾကမ္းေမာင္း ၀င္ တုိက္ခုိက္ပံု ႏွင့္ တူလွေပသည္။
ခ်ံဳပုတ္အတြင္း၌ ဘာမွမ႐ွိဘဲ အတင္း၀င္ေ၀ွ႕တုိက္ျခင္းသာျဖစ္ရာ ႀကံ့ႀကီးသည္ ခ်ံဳပုတ္ကုိ ထြင္းေဖာက္ ေက်ာ္ သြားၿပီးေနာက္ တစ္ဖက္သုိ႔ ေရာက္သြားေသာ္လည္း ရန္သူကုိ ႐ွာဟုိဟန္ျဖင့္ ဆက္လက္ၿပီး ေျပးသြား ေလသည္။

သည္ေတာ့မွ ခရိတ္လည္း သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ေတာ့လ်က္ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ေခတၱထုိင္၍ အပန္းေျဖ ေန လုိက္သည္။
ခရိတ္၏ အႀကံမွာ ဤေျမကြက္ႀကီးပတ္၀န္းက်င္ သဘာ၀အေနအထားကုိ ကမၻာလွည့္ခရီးသြား ဧည့္သည္ (တုိးရစၥ) မ်ား စိတ္၀င္စားလိမ့္မည္ဟု ယူဆလ်က္ ' ေတာ႐ုိင္းတိရစၦာန္မ်ား လြတ္လပ္စြာ ေနၾကပံုကုိ ေလ့လာ ၾကည့္႐ႈႏုိင္သည့္ စခန္းတစ္ခု' အျဖစ္ ဖန္တီးကာ စီးပြားေရးလုပ္ရန္ပင္ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခု သူသည္ ေျမယာေဒသ အေျခအေနကုိ ေလ့လာၾကည့္႐ႈေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ တုိးရစၥ စခန္း ျဖစ္လာေအာင္ မည္သုိ႔မည္ပံု ျပဳျပင္ဖန္တီးရမည္ကုိလည္း သူသည္ စိတ္ကူးထားၿပီးျဖစ္သည္။
ဥပမာ ေတာ႐ုိင္းတိရစၦာန္မ်ား ေရလာေသာက္ခ်င္စဖြယ္ ေရအုိင္မ်ား ဖန္တီးထားျခင္းအားျဖင့္ လာေရာက္ ၾကည့္႐ႈသူ တုိးရစၥမ်ားသည္ တိရစၦာန္မ်ားအား ၾကည့္႐ႈျခင္း၊ ဓာတ္ပံု႐ုိက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ႏုိင္ မည္ျဖစ္ ေပသည္။

ဤေနရာသုိ႔ သြားလာေရးကလည္း လြယ္ကူေနသည္။ ကမၻာလွည့္ တုိးရစၥခရီးသည္ အမ်ားဆံုး လာေရာက္ ေလ့႐ိွေသာ နာမည္ေက်ာ္ ၀ိတုိရိယေရတံခြန္စခန္းမွဆုိလွ်င္ ေလယာဥ္ခရီးႏွင့္ တစ္နာရီခန္႔ လာလွ်င္ ေရာက္ႏုိင္ ေပသည္။
ကမၻာ့ တုိး႐စၥခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္း ေအဂ်င္စီ ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ၿပီး ၀ိတုိရိယ ေရတံခြန္ႀကီး သုိ႔ လာေရာက္ ၾကည့္သူမ်ား ဤေနရာသုိ႔ ဆက္လာေအာင္ စီစဥ္ႏုိင္ေပသည္။
အထူး သျဖင့္ ေတာ႐ုိင္းတိရစၦာန္မ်ား သဘာ၀အေလ်ာက္ လြတ္လပ္စြာ ေနၾကသည္ကုိ ေလ့လာၾကည့္႐ႈ ႏုိင္ျခင္းေၾကင့္ တုိးရစၥခရီးသည္မ်ားသည္ ဤေနရာသုိ႔လာရန္ စိတ္၀င္စားၾကမည္မွာ ေသခ်ာေပသည္။

ခရိတ္သည္ ဤေနရာတြင္ ခရီးသည္မ်ား တည္းခုိေနထုိင္ေရး၊ စားေရးေသာက္ေရးမွစ၍ အစစ အဆင္ေျပ ေအာင္ တုိးရစၥစခန္းမ်ားက်နစြာ ဖန္တီးေဆာက္လုပ္ထားရန္လည္း စိတ္ကူးထားၿပီးျဖစ္သည္။
အစားအေသာက္ဆုိလွ်င္လည္း ဥေရာပတုိက္သား မ်က္ႏွာျဖဴ လူမ်ိဳးတုိ႔ အႀကိဳက္႐ွန္ပိန္အရက္ အပါအ၀င္ ယမကာ မ်ိဳးစံု၊ အေနာက္တုိင္း အစားအေသာက္မ်ိဳးစံု ၀ယ္ယူစားေသာက္ႏုိင္ေအာင္လည္း စီစဥ္ ထားမည္ ျဖစ္သည္။

တုိးရစၥခရီးသည္မ်ားကုိ ေဒသအေျခအေနအေၾကာင္း ႐ွင္းလင္းေျပာျပရင္း လုိက္ျပသည့္ တုိရစၥဂုိက္ေခၚ လမ္းျပေ႐ႊႀကိဳမ်ားလည္း အဆင္သင့္႐ွိေအာင္ ေ႐ြးခ်ယ္ခန္႔ထားမည္ျဖစ္သည္။
ေန႔ဘက္တြင္ တုိးရစၥခရီးသည္မ်ားအား ေျခက်င္သြား၍ တစ္မ်ိဳး၊ လင္း႐ုိဗာကားမ်ားျဖင့္ တစ္ဖံု၊ ေတာ ႐ုိင္းတိရစၦာန္ မ်ား က်က္စားရာေနရာမ်ားကုိ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈေလ့လာေစၿပီး၊ ညေနဘက္ ေမာေမာ ပန္းပန္း ႏွင့္ စခန္းသုိ႔ျပန္ေသာအခါ တည္းခုိေဆာင္မ်ားတြင္ အဲယားကြန္ဒီး႐ွင္း ေလေအးစက္ တပ္ဆင္ ထား သည့္ အခန္းမ်ား၌ သက္ေသာင့္သက္သာ အနားယူႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ထားမည့္အျပင္၊ ဧည့္သည္ မ်ားအား ျပဳစုရန္ အတြက္ ေခ်ာေမာလွပေသာ မိန္းကေလးမ်ားကုိ (ေလယာဥ္မယ္မ်ားလုိ) ဧည့္ခံေရး တာ၀န္ ေပးထားမည္ ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ျပင္ အခ်ိဳ႕ညမ်ားတြင္ ေတာ႐ုိင္းတိရစၦာန္မ်ားအေၾကာင္း ႐ုိက္ကူးထားသည့္ ႐ုပ္႐ွင္ကားမ်ားျပျခင္း၊ ေတာ႐ုိင္း တိရစၦာန္မ်ား အေၾကာင္း ကၽြမ္းက်င္သူ ပါရဂူမ်ားက ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ ေဟာေျပာ ပုိ႔ခ်ျခင္း တုိ႔ ကုိလည္း စီစဥ္ေပးရန္ ခရိတ္ က ရည္႐ြယ္ေလသည္။
ညေနေစာင္း ၍ ေန၀င္လုခ်ိန္က်မွပင္ ခရိတ္သည္ သူစခန္းခ်ရာ ၀က္သစ္ခ်ပင္႐ွိရာသုိ႔ ျပန္ေလွ်ာက္ လာခဲ့ ေလသည္။ အေတာ္ေ၀းေ၀း ေလွ်ာက္ၾကည့္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ေျခအတု တပ္ဆင္ထားသည့္ သူ၏ေျခတစ္ဖက္မွာ နာက်င္ က်ိန္းစပ္ေနသည့္ျပင္ တစ္ေနကုန္ ေနပူထဲသြားခဲ့ရသျဖင့္ အသားမ်ား ေနေလာင္ၿပီး အထူးပင္ ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ေနေလရာ ညေနစာ စားခ်င္စိတ္ပင္ မ႐ွိသေလာက္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

ခရိတ္သည္ သူ၏ ေျခတုကုိ ေခတၱျဖဳတ္ထားလုိက္ၿပီးေနာက္ အသင့္ပါလာေသာ ၀ီစကီပုလင္းမွ တစ္ခြက္ငွဲ႕ေသာက္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ သစ္ပင္ရင္းတြင္ ေစာင္မ်ားျဖန္႔၍ လွဲအိပ္ခ်လုိက္ရာ ခ်က္ခ်င္းပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။
ညဥ့္သန္းေခါင္ယံတြင္ ေခတၱႏုိးလာၿပီး ထ၍အေပါ့သြားစဥ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ျခေသၤ့ႀကီးမ်ား၏ ဟိန္းေဟာက္ သံမ်ား ကုိပင္ ၾကားရေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ခရိတ္သည္ အိပ္ခ်င္ေနသျဖင့္ ျပန္၍ အိပ္လုိက္ရာ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာပင္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားေလသည္။

နံနက္မုိးလင္းသည္ႏွင့္ သစ္ပင္ထက္မွ ခုိ႐ုိင္းငွက္မ်ား၏ ဆူညံစြာ ျမည္သံေၾကာင့္ အိပ္ရာမွ ႏုိးလာေလ သည္။ ထုိအခ်ိန္၌ ခရိတ္သည္ (ညက ဘာမွ မစားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္) အလြန္ဆာေလာင္မြတ္သိပ္လ်က္ ႐ွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သူ၏ စိတ္သည္လည္း (အေမရိကန္ျပည္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ ေနစဥ္ကလုိ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ) အထူး ၾကည္လင္ လန္းဆန္းလ်က္႐ွိေလသည္။
ပါလာေသာ စားစရာမ်ားကုိ နံနက္စာအျဖစ္ စားေသာက္ၿပီးေနာက္ ခရိတ္သည္ အာဖရိကထုတ္ စုိက္ပ်ိဳး ေမြးျမဴေရး ဂ်ာနယ္စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိယူ၍ ေရစပ္နားသြားကာ သဲေသာင္ျပင္ တစ္ေနရာတြင္ ဂ်ာနယ္ စာအုပ္ ကုိ ထုိင္ဖတ္ေနေလသည္။

ယင္း ဂ်ာနယ္တြင္ စုိက္ပ်ိဳးေမြးျဖဴေရးသမားမ်ားအတက္ ေျမယာကြက္မ်ား၊ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမမ်ား၊ ေမြးျမဴ ေရးတိရစၦာန္ မ်ား ေရာင္းခ်ရန္႐ွိေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာမ်ားပါသျဖင့္ ခရိတ္သည္ ေၾကာ္ျငာမ်ားကုိ ေလ့လာ ၾကည့္ရင္း သူ၏အႀကံအစည္အတြက္ ကုန္က်မည့္ စရိတ္စကမ်ားကုိ စိတ္တြက္ တြက္ၾကည့္မိေလသည္။
ကင္းလင္း အမည္႐ွိ ၿခံေျမအပါအ၀င္ သူ၏ဘုိးေအႀကီး ပုိင္ဆုိင္ခဲ့ေသာ ေျမကြက္တြင္ စုိက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္း ျပန္လည္ထူေထာင္ပါက ကုန္က်မည့္စရိတ္ကုိ တြက္မိေသာအခါ အဆမတန္ မ်ားျပားေနသျဖင့္ ခရိတ္ သည္ အားေလ်ာ့သြားမိျပန္သည္။

ယင္းေျမကြက္ကုိ ၀ယ္ယူခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီက မူလက႐ွိခဲ့ေသာေမြးျမဴေရးတိရစၦာန္မ်ားကုိ ေဒၚလာ ေငြဆယ့္ငါးသိန္း ျဖင့္ ေရာင္းခ်ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုဆုိလွ်င္ ေစ်းႏႈန္းေတြက အဆမတန္ တက္ေနၿပီျဖစ္သည္။

အကယ္၍ ယခု သူသည္ ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္း လုပ္မည္ဆုိပါက သားစပ္ႏြားသုိးေကာင္မ်ား၊ မ်ိဳးေကာင္း ႏုိ႔စားႏြား မ်ားကုိ စတင္၀ယ္ယူၿပီး တျဖည္းျဖည္း တုိးခ်ဲ႕သြားရမည္ျဖစ္သည္။
ဤသုိ႔ အနည္းအက်ဥ္းမွ်ျဖင့္ လုပ္ငန္းစတင္မည္ဆုိလွ်င္ပင္ ကုန္က်စရိတ္က အေတာ္မ်ားမည္ျဖစ္သည္။ ေမြးျမဴေရးၿခံ ကုိ အစက ျပန္လည္ ထူေထာင္ရမည္ျဖစ္ရာ လုိအပ္ေသာ ပစၥည္းကိရိယာမ်ား ၀ယ္ယူျခင္း၊ ၿခံကုိ အသစ္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရျခင္းတုိ႔ေၾကင့္ ေငြကုန္ေၾကးက် အလြန္မ်ားမည္ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ျပင္ သူ စိတ္ကူးယဥ္မိေသာ၊ လုပ္ခ်င္ေနေသာ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္စခန္းလုပ္ရမည့္ စရိတ္စက သည္လည္း အေျမာက္ျမား ကုန္က်မည္ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔ျပင္ ေျမကြက္တြင္း၌ ေလာေလာဆယ္ ႐ွိေနေသာ က်ဴးေက်ာ္ တဲအိမ္မ်ားႏွင့္ ဆိတ္အုပ္မ်ားကုိပါ ဖယ္႐ွားပစ္ရန္ လုိအပ္ေပ သည္။
ခရိတ္ သည္ သူ၏ အဘုိးေအႀကီး ဘာ၀ူတစ္ခါက ေျပာခဲ့ဖူးေသာ စကားကုိ ျပန္လည္ သတိရမိသည္။
' ေဟ့ ... မင္း အလုပ္တစ္ခုလုပ္ဖုိ႔ ကုန္က်စရိတ္တြက္တဲ့အခါ တြက္လုိ႔ရတဲ့ ေငြပမာဏကုိ ႏွစ္ဆတုိးၿပီးမွ စ လုပ္ကြ၊ ဒါမွ ေတာ္႐ံုက်မယ္ '
ဤသုိ႔လွ်င္ သူ၏အဘုိး ဘာ၀ူက ေျပာခဲ့ဖူးေလသည္။

ခရိတ္သည္ ေမြးျမဴေရးဂ်ာနယ္ စာအုပ္ကုိ ေဘးသုိ႔ ပစ္ခ်လုိက္ၿပီး သဲေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္ အိပ္ေနရင္း ဆက္လက္ စဥ္းစားၾကည့္ေလသည္။
သူသည္ အေမရိကန္တြင္ ေနစဥ္က သူ၏ ကုိယ္ပုိင္သေဘၤာေပၚတြင္သာ ေနခဲ့ၿပီး အျခားနာမည္ႀကီး စာေရးဆရာ မ်ားလုိ အသံုးအျဖဳန္းမႀကီးဘဲ ၿခိဳးၿခံေခၽြတာ၍ ေနခဲ့သည္။
ခရိတ္ ၏ စာအုပ္ကလည္း ကမၻာေပၚတြင္ အေရာင္းရ တြင္က်ယ္ဆံုး 'ဘတ္စ္ဆယ္လာ' စာရင္း၀င္ျဖစ္ၿပီး အုပ္ေရ အေျမာက္အမ်ား ေရာင္းရသျဖင့္ ၀င္ေငြအထူးေကာင္းခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံျခားဘာသာ ေလးဘာသာသုိ႔ ဘာသာျပန္ ထုတ္ေ၀ရျခင္း၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကးမွ ဇာတ္လမ္းအျဖစ္ ဖန္တီးတင္ျပျခင္း၊ ရီးဒါး ဒုိင္ဂ်က္ မဂၢဇင္းႀကီး ထဲ၌ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပခဲ့ျခင္းတုိ႔မွလည္း ေနာက္ထပ္ ၀င္ေငြမ်ား ရ႐ွိခဲ့သည္။
ရ႐ွိေသာ ၀င္ေငြမ်ားျဖင့္ ခရိတ္သည္ ေ႐ႊႏွင့္ေငြမ်ား ၀ယ္ယူၿပီး ေရာင္း၀ယ္ျခင္း၊ ကုမၸဏီ အစု႐ွယ္ယာမ်ား ၀ယ္ေရာင္းျခင္း လုပ္ခဲ့ရာတြင္လည္း ကံေကာင္း၍ အျမတ္အစြန္းရ႐ွိခဲ့သည္။ ယခုသူ၏ ၀င္ေငြ အားလံုး နီးပါး ကုိ ဆြစ္ဇာလန္ႏုိင္ငံသံုးေငြအျဖစ္ လဲလွယ္ေျပာင္းေ႐ႊ႕ထားၿပီးျဖစ္သည္။

လုိအပ္လွ်င္ သူ၏သေဘၤာကုိလည္း ေရာင္းခ်ႏုိင္ေပသည္။ ဘာ၀ူဟူ၍ ဘုိးေအႀကီး၏နာမည္ ေပးထားေသာ သူ၏ သေဘၤာကုိ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လကပင္ ေဒၚလာတစ္သိန္းခဲြႏွင့္ ၀ယ္ယူလုိေၾကာင္း စကား ကမ္းလွမ္း လာခဲ့ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိအခ်ိန္က ခရိတ္သည္ သေဘၤာကုိ သံေယာဇဥ္ျဖစ္မိ၍ မေရာင္း ခဲ့ေခ်။

ေနာက္တစ္နည္းက ေငြလုိအပ္လွ်င္ သူ၏ကုိယ္စားလွယ္ (ဧဂ်င္း)အက္႐ွီအား စာအုပ္ထုတ္ေ၀သူမ်ားထံမွ စာအုပ္ သစ္ တစ္အုပ္အတြက္ စာမူခေငြ ႀကိဳတင္ေတာင္းလွ်င္လည္း ျဖစ္သည္။
ဤသုိ႔လွ်င္ ႐ႈေထာင့္စံုမွ ေလ့လာသံုးသပ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ခရိတ္သည္ စုစုေပါင္း ေဒၚလာေငြတစ္သန္းခဲြ (ဆယ့္ငါးသိန္း) ခန္႔႐ွာ၍ ရႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္မိသည္။
သူ႔အေနျဖင့္ ရ႐ွိႏုိင္သည့္ အထက္ပါ အလားအလာမ်ားကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ကမၻာ့ဘဏ္ဒုတိယဥကၠဌ မစၥတာ ဟင္နရီ အား ခ်ဥ္းသပ္အကူအညီေတာင္းလုိက္လွ်င္ ေဒၚလာေငြ တစ္သန္းခဲြေခ်းယူရ႐ွိရန္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ႏုိင္ ေပသည္။

ခရိတ္သည္ ၾကည္လင္ေအးျမေသာ ျမစ္ေရကုိ ငံု႔ေသာက္လုိက္သည္။ ဤခ်ီဇာရီျမစ္သည္ ဇမ္ေဘဇီ ျမစ္ႀကီး ၏ ျမစ္လက္တက္ တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေလသည္။
ျမစ္ေရ ကုိ ေသာက္ရင္း သူ စိတ္ကူးထားေသာ တုိးရစၥကမၻာလွည့္ ခရီးသည္စခန္းကုိ နာမည္ေပးရန္ စိတ္ကူး ရမိေလသည္။
စခန္း အမည္ကုိ ဇမ္ေဘဇီျမစ္ေရမ်ားဟုပင္ အမည္ေပးလုိက္လွ်င္ မေကာင္းပါေလာ။
ဤနာမည္မ်ိဳး ဆုိလွ်င္ ႏုိင္ငံျခားသားအေနျဖင့္ စိတ္၀င္စားၾကမည္မွာ ေသခ်ာေပသည္။

' ဇမ္ေဘဇီျမစ္ေရမ်ား၊ ဇမ္ေဘဇီျမစ္ေရမ်ား၊ ဟုတ္ၿပီ ဒီနာမည္ပဲ ေကာင္းတယ္၊ ဒီအတုိင္းပဲ နာမည္ေပးမယ္ '
ခရိတ္ သည္ စိတ္ကူးယဥ္ေနရာမွ စိတ္အားထက္သန္လာသျဖင့္ ပါးစပ္ကပါ ေရ႐ြတ္ေအာ္ေျပာလုိက္မိ သည္။
ထုိအခုိက္ သူလဲေလ်ာင္းေနရာအနီးမွ စကားေျပာသံတစ္ခု ၾကားလုိက္ရသျဖင့္ အံ့အားသင့္သြားမိေလ သည္။
မာတာဘယ္လီ တုိင္းရင္းသားတုိ႔ ဘာသာစကားျဖင့္ ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး -
' ဒီလူက ႐ႈးေနတာျဖစ္ရမယ္။ သူဟာ ဒီလုိေနရာမ်ိဳးကုိ လက္နက္မပါဘဲ တစ္ေယာက္တည္းလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ မိေက်ာင္း႐ွိတဲ့ ျမစ္ကမ္းစပ္ကုိလာၿပီး တစ္ေယာက္တည္း သစ္ပင္ေတြနဲ႔စကားေျပာေနတယ္ '
ဟု ေျပာလုိက္ျခင္း ျဖစ္ေလရာ ခရိတ္မွာ မာတာဘယ္လီတုိင္းရင္းသားတုိ႔ ဘာသာစကား တတ္ကၽြမ္း သျဖင့္ ေကာင္းစြာ နားလည္ေလသည္။
သူသည္ ကပ်ာကယာထ၍ အသံၾကားရာဘက္သုိ႔ လွမ္းၾကည့္လုိက္ရာ သူႏွင့္ ေျခလွမ္းဆယ္လွမ္း အကြာ တြင္ ရပ္ၾကည့္ေနေသာ တုိင္းရင္းသား လူမည္းသံုးဦးကုိ ျမင္ရေလသည္။
သံုးေယာက္စလံုးမွာ ဇင္ဘာေဘြ ျပည္တြင္းစစ္ကာလအတြင္းက တုိင္းရင္းသား ေျပာက္က်ားမ်ား ၀တ္ဆင္ေလ့ ႐ွိေသာ ယူနီေဖာင္းအေဟာင္းမ်ား ၀တ္ဆင္ထားၿပီး ေအေက ၄၇ ေမာင္းျပန္ ကုိင္ေဆာင္ ေသာ လက္နက္ကုိ ျမင္႐ံုႏွင့္ ခရိတ္သည္ ထုိလူမ်ားသည္ မည္သူေတြျဖစ္ေၾကာင္း ရိပ္မိေလသည္။

ယခု လြတ္လပ္ေသာ ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံ၏ တရား၀င္ စစ္တပ္မ်ားသည္ ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္သံုးကာကီစိမ္း ယူနီေဖာင္း၀တ္ဆင္ၿပီးကုိင္သည့္ လက္နက္မ်ားကလည္း ေနတုိးမဟာမိတ္အဖဲြ႕တပ္မ်ား အသံုးျပဳသည့္ ေခတ္မီ လက္နက္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ယခု လူသံုးေယာက္၏ ၀တ္ဆင္ထားပံုႏွင့္ ေအေက ၄၇ ႐ုိင္ဖယ္ေသနတ္တုိ႔ကုိၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သူတုိ႔ သည္ (တစ္ခ်ိန္က မ်က္ႏွာျဖဴ အစုိးရကုိ ေတာ္လွန္တုိက္ခုိက္ခဲ့ၿပီး ယခု ဖ်က္သိမ္းထားေသာ) ဇင္ဘာေဘြ ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရးတပ္မွ တပ္သားေဟာင္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ထင္႐ွားေနေပသည္။
ယင္းေတာ္လွန္ေရးတပ္မွ လူအခ်ိဳ႕သည္ သူတုိ႔တပ္ဖ်က္သိမ္းခ်ိန္တြင္ လက္နက္မ်ားျပန္မအပ္ဘဲ ႏုိင္ငံေရး သူပုန္မ်ား အျဖစ္ ေတာခုိကာ ဆက္လက္လႈပ္႐ွားေနၾကေၾကာင္းကုိလည္း ခရိတ္က သိထား ေပသည္။ တစ္နည္း အားျဖင့္ ထုိလူမ်ားသည္ လက္႐ွိတရား၀င္ ဇင္ဘာေဘြ (လူမည္း) အစုိးရအား ဆန္႔က်င္ ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။

အထက္ပါအခ်က္မ်ားကုိ ခရိတ္က ႀကိဳတင္သိထားေသာ္လည္း ယခု ေျပက္က်ားသူပုန္သံုးဦးႏွင့္ ထိပ္ တုိက္ ရင္ဆုိင္ ေတြ႕လုိက္ရေသာအခါ အံ့အားသင့္တုန္လႈပ္မိေလသည္။
တုိင္းရင္းသား လူမည္းသံုးဦးသည္ အခ်င္းခ်င္း စကားေျပေနၾကျပန္သည္။

' ဒီလူကုိ အ႐ွင္ဖမ္းစရာမလုိဘူး။ ပစ္သတ္ၿပီး တစ္ေနရာမွာ တိတ္တိတ္ျမႇဳပ္ထားလုိက္ရင္ၿပီးတာပဲ။ ဒီနည္းက ျပန္ေပး ဓားစားခံဆဲြတာနဲ႔ သေဘာတရားအတူတူပဲ ဟုတ္လား '
ေျပာက္က်ားသံုးဦးအနက္ အငယ္ဆံုးလူက ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏ အသက္က ႏွစ္ဆယ့္ ငါးႏွစ္ခန္႔ သာ ႐ွိေသာ္လည္း လူအေတာ္မ်ားမ်ား သတ္ခဲ့ဖူးသည့္ အေတြ႕အႀကံဳ႐ွိရမည္ဟု ခရိတ္က ခန္႔မွန္း မိေလသည္။

ဒုတိယေျပာက္က်ား (ပထမလူထက္ အနည္းငယ္သာ အသက္ႀကီးပံုရသူ)က ေျပာျပန္သည္။
' ၀ိတုိရိယေရတံခြန္စခန္းသြားတဲ့လမ္းမွာ က်ဳပ္တုိ႔ ျပန္ေပးဆဲြခဲ့တဲ့ ဓားစာခံေျခာက္ေယာက္က အမ်ားႀကီး ဒုကၡ ေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ပစ္သတ္လုိက္ရတာပဲမဟုတ္လား '
ဤသုိ႔ေျပာရင္း လူငယ္ႏွစ္ဦးစလံုးက တတိယေျမာက္လူကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္ၾကသည္။ ခရိတ္သည္ ဒုတိယ ေျပာက္က်ား ေျပာလုိက္ေသာ ျပန္ေပးဆဲြမႈအေၾကာင္း မွတ္မိေလသည္။
၀ိတုိရိယ ေရတံခြန္ႀကီးသုိ႔ သြားသည့္လမ္းတြင္ တုိးရစၥခရီးသည္မ်ား လုိက္ပါလာေသာ ဘတ္စ္ကားတစ္စီးကုိ ေျပာက္က်ား သူပုန္မ်ားက လမ္းမွ ရပ္တန္႔ေစၿပီး လူေျခာက္ဦးကုိ ဓားစာခံအျဖစ္ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္ သြားခဲ့ၾကသည္။ ထုိလူေျခာက္ဦးမွာအေမရိကန္ႏွင့္ကေနဒါႏုိင္ငံသားမ်ားျဖစ္ၿပီး ၿဗိတိန္ ႏုိင္ငံသား တစ္ဦး ပါ၀င္သည္။

ယင္းသုိ႔ ျပန္ေပးဆဲြျခင္းအတြက္ သူပုန္တုိ႔၏ ေတာင္းဆုိခ်က္က ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံ႐ွိ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္း သားမ်ား လႊတ္ေပးရမည္ဟု ဆုိေလသည္။ ဇင္ဘာေဘြအစုိးရ ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားႏွင့္ တရား၀င္ စစ္တပ္တုိ႔ က အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစား၍ ႐ွာေဖြခဲ့ေသာ္လည္း ဓားစာခံမ်ားကုိ လံုး၀႐ွာမေတြ႕ခဲ့ေခ်။
အထက္ပါျဖစ္ရပ္ ကုိ ခရိတ္ မွတ္မိေလသည္။

ေျပာက္က်ားသံုးဦးအနက္ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္တူေသာ တတိယလူသည္ ခရိတ္အား အတန္ၾကာၾကာ စုိက္ ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ သူ၏ ေအေက ၄၇ ႐ုိင္ဖယ္ေသနတ္၏ ေမာင္းျပန္ (ေအာ္တုိမက္တစ္) ခလုတ္ကုိ ဆဲြတင္ လုိက္သည္။

တကယ္ပစ္ခတ္ရန္ ျပင္ဆင္လုိက္ျခင္းျဖစ္၍ ခရိတ္လည္း တစ္ခုခုလုပ္မွျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လုိက္ သည္။
' မာတာ ဘယ္လီ တုိင္းရင္းသား အစစ္အမွန္ဆုိတာ ကုိယ့္လူမ်ိဳး အုပ္စုရဲ႕ ေသြးခ်င္းညီအစ္ကုိ တစ္ေယာက္ ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မသတ္ဘူး '
ခရိတ္ က မာတာဘယ္လီ တုိင္းရင္းသား ဘာသာစကားျဖင့္ ေျပာလုိက္ေလသည္။ သူသည္ ယင္း ဘာသာ စကား ကုိ အထူးကၽြမ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္သျဖင့္ ေျပာလုိက္ပံုက တကယ့္ တုိင္းရင္းသား လူမည္း မာတာဘယ္လီ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္၏ ေလသံအတုိင္း ျဖစ္ေနရာ ေျပာက္က်ား ေခါင္းေဆာင္ သည္ အႀကီး အက်ယ္ အံ့အားသင့္သြားမိေတာ့သည္။

' အလုိ ခင္ဗ်ား စကားေျပာတာ တကယ့္ေယာက္်ားပီသတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေျပာသလုိပါပဲလား။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား က က်ဳပ္တုိ႔နဲ႔ ေသြးခ်င္းညီအစ္ကုိ ေတာ္တယ္လုိ႔ ဆုိရေအာင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ညီအစ္ကုိရင္းလုိ ခင္မင္တဲ့ မာတာဘယ္လီ အမ်ိဳးသား ႐ွိလုိ႔လား အဲဒီလူက ဘယ္သူလဲ '

ေျပာက္က်ား ေခါင္းေဆာင္က တုိင္းရင္းသား ဘာသာစကားျဖင့္ ေမးလုိက္လွ်င္ ခရိတ္ကလည္း သူတုိ႔ ဘာသာ စကားျဖင့္ သြက္လက္စြာ ျပန္ေျဖလုိက္သည္။
' က်ဳပ္နဲ႔ ေသြးခ်င္း ညီအစ္ကုိဟာ တျခားလူ မဟုတ္ဘူး။ ရဲေဘာ္၀န္ႀကီး တြန္ဂါတာ ပဲျဖစ္တယ္ '

( မွတ္ခ်က္။     ။  တြန္ဂါတာဆုိသူမွာ ခရိတ္ႏွင့္ တကယ့္ညီအစ္ကုိရင္းကဲ့သုိ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့သူ မာတာ ဘယ္လီ အမ်ိဳးသား တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ယခု လြတ္လပ္ေသာ ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံတြင္ ႐ိႈနာ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳး အုပ္စုက အမ်ားစုအျဖစ္ အာဏာရေနေသာ္လည္း မာတာဘယ္လီ လူမ်ိဳးအုပ္စုကုိလည္း အထုိက္ အေလ်ာက္ အာဏာခဲြေပးရန္လုိသျဖင့္ တြန္ဂါတာက ၀န္ႀကီးတစ္ေနရာ ရ႐ွိထားေပသည္။ )
၀န္ႀကီးတြန္ဂါတာ ၏ နာမည္ကုိ ခရိတ္က ေျပာလုိက္သည္ႏွင့္ ေျပာက္က်ားသံုးဦးစလံုးသည္ အႀကီး အက်ယ္ အံ့အားသင့္ တုန္လႈပ္သြားၾကေလသည္။ ေစာေစာက ခရိတ္အားပစ္သတ္ရန္ ရည္႐ြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့သလုိ ျဖစ္သြားၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေခါင္း ေဆာင္လုပ္သူ၏ ေမာင္းျပန္ ႐ုိင္ဖယ္ ေသနတ္ က ခရိတ္အား ခ်ိန္႐ြယ္ထားလ်က္ပင္ ႐ွိေနေသးသည္။
ေခတၱမွ် အားလံုးၿငိမ္သက္ေနၾကၿပီးေနာက္ အသက္အငယ္ဆံုး ေျပာက္က်ားက သူ၏သေဘာထားကုိ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာေလသည္။

' ဘာမဟုတ္တဲ့ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ဟာ ျခေသၤ့မင္းရဲ႕နာမည္ကုိ ေျပာၿပီး အကာအကြယ္ ယူတာမ်ိဳးလည္း ႐ွိတတ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ျခေသၤ့မင္းဟာ အဲဒီေမ်ာက္ကုိ သိခ်င္မွေတာင္ သိမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ သေဘာက ဒီလူကုိ သတ္ပစ္လုိက္ရင္ ၿပီးတာပဲလုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္ '
ေျပာက္က်ားလူငယ္က ခပ္ထန္ထန္ ေျပာလုိက္ေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူကမူ တည္ၿငိမ္ေအး ေဆးစြာ ႏွင့္ပင္ ...
' ဒီလူ စကားေျပာတာဟာ ငါတုိ႔ သားခ်င္းေတြ ေျပာပံုမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္၊ ေနာက္တစ္ခုက ရဲေဘာ္တြန္ဂါတာ ဆုိတာ စိတ္ၿငိဳၿငင္ရင္ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ ' ဟု ေျပာလုိက္သည္။
ခရိတ္ သည္ ရင္တမမႏွင့္ပင္ သူ၏အသက္အႏၱရာယ္ စိတ္မခ်ရေသးေၾကာင္း ေတြးမိေလသည္။ တုိင္း ရင္းသား ေျပာက္က်ားတုိ႔၏ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ သဘာ၀အေၾကာင္းကုိလည္း သူသည္ ေကာင္းစြာ သိထား ေပသည္။

ဤတြင္ ႐ုတ္တရက္ အႀကံတစ္ခုရလာသျဖင့္ ...
' ဒီမယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ယံုၾကည္ေအာင္ က်ဳပ္အေထာက္အထားျပပါမယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕ ေက်ာပုိးအိတ္ ထားတဲ့ ေနရာ ကုိ ျပန္သြားခြင့္ျပဳပါ' ဟု တုိင္းရင္းသားဘာသာျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။
ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္က ခ်က္ခ်င္း ခြင့္မျပဳဘဲ စဥ္းစားေနရာ၊ ခရိတ္ကပင္ ဆက္၍ ' ဒီမယ္၊ က်ဳပ္မွာ ဘာလက္နက္မွ မ႐ွိဘူး။ ဓားတစ္လက္ေတာင္ မပါဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က သံုးေယာက္စလံုး ေသနတ္ ကုိယ္စီနဲ႔၊ က်ဳပ္ ကုိ ဘာစုိးရိမ္စရာ႐ွိသလဲ' ဟု ေျပာလုိက္သည္။

သည္ေတာ့ မွ ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္က သေဘာတူေလေတာ့သည္။
' ေကာင္းၿပီ၊ ခင္ဗ်ား သြားႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သတိထားၿပီးသြားပါ။ က်ဳပ္က လူ မသတ္တာ အေတာ္ ၾကာသြားၿပီ မုိ႔ သတ္ဖုိ႔ အေၾကာင္း႐ွိလာတာနဲ႔ လက္ယားေနတတ္တယ္ '
ခရိတ္သည္ သတိထား၍ ျဖည္းညင္းစြာ ထလုိက္ရာ သူ၏ ေျခတစ္ဖက္၌ ေျခတုတပ္ထားသည္ကုိ လူမည္းသံုးဦး က သတိျပဳမိၿပီး ၀ုိင္းၾကည့္ေနၾကေလသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ခရိတ္ ေျခတစ္ဖက္အေကာင္းကုိ အားျပဳၿပီး ေကာင္းစြာ ေလွ်ာက္သြားႏုိင္ပံုကုိ ျမင္ရေသာအခါ ထုိလူမ်ားသည္ အံ့ၾသကာ ခရိတ္အား ခ်ီးက်ဴးဟန္ ျဖင့္ ဆက္ၾကည့္ေနၾကေလသည္။

ခရိတ္သည္ ယခုလုိအျဖစ္မ်ိဳး ႀကံဳေတြ႕ႏုိင္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္တြက္ထားမိသျဖင့္ အသင့္ျပင္ဆင္လာခဲ့ ေလသည္။ သူ၏ ေက်ာပုိးအိတ္ ႐ွိရာသုိ႔ေရာက္လွ်င္ ပုိက္ဆံထည့္သည့္ သားေရအိတ္အတြင္းမွ မာတာ တယ္လီ ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္ (ယခု ၀န္ႀကီးျဖစ္ေနသူ) တြန္ဂါတာ၏ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုကုိ ထုတ္ယူ လုိက္သည္။
ဓာတ္ပံု မွာ ေဆးေရာင္စံု ဓာတ္ပံုျဖစ္ၿပီး တြန္ဂါတာႏွင့္ ခရီတ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပံဳး႐ႊင္စြာျဖင့္ လည္ပင္းဖက္ ကာ လင္း႐ုိဗာကား၏ စက္ဖံုးေပၚတြင္ ထုိင္ေနၾကပံုျဖစ္ေလသည္။
သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဘီယာ စည္သြတ္ဘူး တစ္ဘူးစီ ကုိင္ထားၾကသည္။ လူခ်င္း အလြန္ ခင္မင္ရင္းႏွီး ေၾကာင္း ထင္႐ွား ေနသည့္ပံုပင္ျဖစ္သည္။

ခရိတ္က ထုိဓာတ္ပံုကုိ ျပလုိက္ရာ ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္သည္ အတန္ၾကာၾကာ ၾကည့္႐ႈေနၿပီး ေနာက္
' ဒီပံုထဲက လူက ငါတုိ႔ရဲေဘာ္ႀကီး တြန္ဂါတာ အမွန္ပဲ ' ဟု ေျပာရင္း က်န္လူႏွစ္ဦးၾကည့္ရန္ လွမ္းေပး လုိက္သည္။ အသက္အငယ္ဆံုး ေျပာက္က်ားကမူ လက္ခံခ်င္ပံုမရေခ်။
' ဟုတ္ခ်င္ ဟုတ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီဓာတ္ပံု႐ုိက္ထားတာ အလြန္ၾကာလွၿပီျဖစ္ရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလူကုိ သုတ္သင္ လုိက္ရင္ ေကာင္းမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္ '
ထုိအခါ ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္က ' မင္း ဒီလုိလုပ္ရင္ ရဲေဘာ္တြန္ဂါတာ က မင္းကုိ အစိမ္းလုိက္ ၀ါးစား ပစ္မွာကြ၊ နားလည္လား' ဟု ေ၀ဖန္သလုိ ေျပာလုိက္ၿပီးေနာက္ သူ၏ ႐ုိင္ဖယ္ေသနတ္ကုိ ပခံုးတြင္ ျပန္လြယ္ ထားလုိက္သည္။

ခရိတ္သည္ သူ၏ေျခတုတစ္ဖက္ကုိ ေသခ်ာစြာ ျပန္လည္တပ္ဆင္ရာ ေျပာက္က်ားလူမည္းသံုးဦးစလံုးက စိတ္၀င္စား စြာျဖင့္ ၀ုိင္းၾကည့္ေနၾကေလသည္။ သူတုိ႔သည္ ေစာေစာကလုိ ခရိတ္အား ရန္သူသဖြယ္ သေဘာ မထားေတာ့ေၾကာင္း ထင္႐ွားလာၿပီျဖစ္သည္။

အာဖရိကတုိက္မွ တုိင္းရင္းသား လူမည္းမ်ားသည္ ရယ္စရာ ဟာသကုိ အလြန္သေဘာက်တတ္ ေၾကာင္း ခရိတ္ က သိထားေလရာ ေျပာက္က်ားသံုးဦးအား ေဖ်ာ္ေျဖသည့္အေနျဖင့္ ရယ္စရာျပက္လံုး ဆန္ဆန္ လႈပ္႐ွားမႈ မ်ား လုပ္ျပေလသည္။
သူ၏ ေျခေထာက္အေကာင္းတစ္ဖက္ကုိ အားျပဳ၍ ခုန္ေပါက္ကစားသလုိကျပျခင္း စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳး မ်ိဳး လုပ္ျပၿပီး ေနာက္ အသက္အငယ္ဆံုး ေျပာက္က်ားလူငယ္၏ ဦးထုပ္ကုိ ဆဲြယူကာ လံုးေထြး၍ ေျမႀကီးေပၚ ခ်လုိက္ သည္။ ဦးထုပ္ကုိ ေဘာလံုးသဖြယ္ထားၿပီး ခရိတ္က သူ၏သစ္သားေျခတုျဖင့္ တအား ကန္ျပ လုိက္သည္။

ေျပာက္က်ားသံုးဦးတုိ႔သည္ အလြန္သေဘာက်ကာ အားပါးတရာ ရယ္ေမာၾကေလရာ မ်က္ရည္ထြက္ သည္႕ အထိ ပင္ ျဖစ္သြားေလသည္။
ထုိလူသံုးေယာက္စလံုးမွာ ေစာေစာကလုိ ရန္ျပဳမူမည့္ဟန္ လံုး၀မ႐ွိေတာ့သျဖင့္ ခရိတ္က ပုိမုိ ရင္းႏွီး လာေစရန္ သူ၏ ၀ီစကီပုလင္းကုိထုတ္၍ မတ္ခြက္ျဖင့္ တစ္ခြက္ထည့္ကာ ေျပာက္က်ားေခါင္း ေဆာင္အား လွမ္းေပး လုိက္သည္။

ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္လည္း သူ၏ ႐ုိင္ဖယ္ေသနတ္ကုိ သစ္ပင္ရင္းတြင္ ေထာင္ထားလုိက္ၿပီးေနာက္ မတ္ခြက္ ကုိ လွမ္းယူ၍ ေမာ့ေသာက္ခ်လုိက္သည္။ ၀ီစကီအရက္ အရသာ ကုိလည္း အလြန္ သေဘာက် သြားပံု ရေလသည္။

က်န္ေျပာက္က်ားႏွစ္ဦးတို႔သည္ မတ္ခြက္ျဖင့္ ၀ီစကီအရက္ တစ္လွည့္စီေသာက္ၾကေလသည္။ သံုးေယာက္ စလံုး သည္ ၀ီစကီယမကာအရသာကုိ အလြန္ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်ပံုရေလသည္။
ခရိတ္ သည္ ၀ီစကီပုလင္းကုိ ေ႐ွ႕တြင္ခ်၍ သူ၏ေက်ာပုိးအိတ္ကုိခင္းၿပီး ထုိင္ခ်လုိက္ေသာအခါ ေျပာက္ က်ားသံုးဦး ကလည္း ခရိတ္၏ေ႐ွ႕တြင္ ထုိင္ၾကေလသည္။ ထုိအခ်ိန္၌ သူတုိ႔၏ လက္နက္မ်ားကုိ ကုိင္ မထား ေတာ့ဘဲ ေဘးနားတြင္ ခ်ထားလုိက္ၾကသည္။
' က်ဳပ္နာမည္က ခရိတ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္ '
ခရိတ္ က မာတာဘယ္လီ လူမ်ိဳးတုိ႔၏ တုိင္းရင္းဘာသာျဖင့္ သူ႔ကုိယ္သူ မိတ္ဆက္သလုိ ေျပာလုိက္ သည္။

' က်ဳပ္တုိ႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ားကုိ ကူဖီလာလုိ႔ေခၚမယ္။ အဲဒါ က်ဳပ္တုိ႔ တုိင္းရင္းသား ဘာသာစကားျဖစ္ၿပီး ခင္ဗ်ား နဲ႔ ကုိက္ညီတယ္။ အဓိပၸာယ္ဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေျခတုတစ္ဖက္ဟာ သူ႔အလုိလုိ လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ စြမ္း ႐ိွတယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာပဲ '
ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္က ေျပာလုိက္ရာ က်န္လူႏွစ္ဦးကပါ ေထာက္ခံသည့္အေနျဖင့္ လက္ခုပ္တီး ၾသဘာေပးၾကေလသည္။ ခရိတ္က လုိက္ေလ်ာလက္ခံကာ သူ႔အတြက္ နာမည္သစ္ေပးျခင္း အထိမ္း အမွတ္ သေဘာျဖင့္ လူမည္းသံုးဦးစလံုးအား ၀ီစကီတစ္ခြက္စီ ငွဲ႕တုိက္လုိက္ေလသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ေျပာက္က်ားအႀကီးအကဲက သူ႔ကုိယ္သူ မိတ္ဆက္ေလသည္။

' က်ဳပ္နံမည္က ရဲေဘာ္လြတ္ေကာက္ ျဖစ္ပါတယ္ '
ဤကား သူ၏နာမည္ရင္း မဟုတ္ဘဲ ေျပာက္က်ားအမ်ားစုသည္ နာမည္၀ွက္ယူေလ့ ႐ွိသည့္အတုိင္း ယခု လြတ္ေကာက္ဆုိသည္မွာလည္း နာမည္၀ွက္ျဖစ္ေၾကာင္း ခရိတ္က သေဘာေပါက္ေလသည္။
' ေဟာဒါကေတာ့ ရဲေဘာ္ပီကင္း ျဖစ္ပါတယ္ '
ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံ၌ ေတာ္လွန္ေရးစစ္ပဲြအတြင္းက တုိင္းရင္းသားေျပာက္က်ားမ်ားအား တ႐ုတ္ျပည္သူ႕ သမၼတ ႏုိင္ငံမွ နည္းျပဆရာမ်ား လာေရာက္ကူညီ၍ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ စစ္သင္တန္းမ်ားေပးခဲ့သည္ကုိ အမွတ္ တရ ဂုဏ္ျပဳသည့္ အေနျဖင့္ ရဲေဘာ္ပီကင္းဟူေသာ နာမည္၀ွက္ ယူထားျခင္းျဖစ္ဟန္တူေပသည္။
' ေဟာဒါ ကေတာ့ ရဲေဘာ္ ေဒၚလာလုိ႔ ေခၚပါတယ္ '
ေျပာက္က်ား ေခါင္းေဆာင္က အသက္အငယ္ဆံုးလူအား ညႊန္ျပရင္း မိတ္ဆက္ေပးေလသည္။

ခရိတ္သည္ ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္၏ မ်က္ႏွာမွ အမာ႐ြက္ကုိၾကည့္ၿပီး
' ရေဘာ္ လြတ္ေကာက္ ခင္ဗ်ား၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မ်က္ႏွာက အမာ႐ြတ္က ကန္ကာေတြရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ တူတယ္' ဟု ေျပာလုိက္သည္။
ကန္ကာ ဆုိသည္မွာ ဇင္ဘာေဘြ တုိင္းရင္းဘာသာ မာတာဘယ္လီစကားျဖစ္ၿပီး အဓိပၸာယ္ကေတာေခြး ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေတာေခြးအစစ္ကုိ ဆုိလုိျခင္းမဟုတ္။ လက္႐ွိ အာဏာရ အစုိးရ၏ စစ္တပ္ မ်ားကုိ ဆုိလုိ သည္။

ရဲေဘာ္ လြတ္ေကာက္ဆုိသူသည္ သူ၏ပါးမွ အမာ႐ြတ္ႀကီးကုိ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အသာစမ္းရင္း ေခါင္းညိတ္ျပေလသည္။
' ဟုတ္တယ္၊ ဒါက လွံစြပ္နဲ႔ ထုိးခံရတဲ့ ဒဏ္ရာပါ။ က်ဳပ္ကုိ သူတုိ႔က လွံစြပ္နဲ႔ ထုိးၿပီးေတာ့ ေသၿပီမွတ္လုိ႔ ပစ္ထား ခဲ့ၾကတယ္ '
' ခင္ဗ်ား ရဲ႕ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကေကာ ျပည္တြင္းစစ္အတြင္းက ျဖစ္ခဲ့တာပဲလား '
ရဲေဘာ္ေဒၚလာ ဆုိသူက ေမးလုိက္ရာ ခရိတ္သည္ ခ်က္ခ်င္းမေျဖဘဲ ေခတၱစဥ္းစားေနမိသည္။ အကယ္၍ ျပည္တြင္းစစ္အတြင္းက ေျခတစ္ဖက္ ျဖတ္ခဲ့ရတာပါဟု ေျပာလုိက္လွ်င္ သူသည္ မ်က္ႏွာျဖဴ အစုိးရ တပ္မ်ား ဘက္မွ တုိင္းရင္းသားေျပာက္က်ားတုိ႔အား တုိက္ခဲ့သည္ဟု တထစ္ခ် မွတ္ယူၾကလိမ့္ မည္။ ဤသုိ႔ စဥ္းစားမိ ၿပီးေနာက္ ခရိတ္က ေခါင္းညိတ္လ်က္
' ဟုတ္တယ္၊ စစ္အတြင္းကပဲ ဆုိပါေတာ့။ က်ဳပ္က က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ မုိင္းဗံုးတစ္ခုေပၚ တက္နင္းမိခဲ့လုိ႔ပါပဲ ' ဟု ေျပာလုိက္ သည္။

ဤတြင္ ရဲေဘာ္လြတ္ေကာက္ ရယ္စရာဟာသ တစ္ခုကဲ့သုိ႔ သေဘာက်ဟန္ျဖင့္ ရယ္ေမာလုိက္သည္။
' ဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ားက ကုိယ့္မုိင္းဗံုးကုိ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ျပန္တက္နင္းမိတယ္လား၊ ဟား ... ဟား ... ဟား '
ရဲေဘာ္ ပီကင္းဆုိသူက ' ဘယ္ေနရာမွာ ျဖစ္တာလဲ 'ဟု ေမးျပန္သည္။
' ၀ိတုိရိယ ေရတံခြန္နဲ႔ ကာဇြန္၀ူလာအရပ္ၾကားက ျမစ္ကမ္းတစ္ေနရာမွာပါ '
ခရိတ္ က ေျပာလုိက္လွ်င္ ေျပာက္က်ားသံုးဦးသည္ သေဘာေပါက္ဟန္ျဖင့္ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး ေခါင္းညိတ္ ေလသည္။

' ဟုတ္လား၊ အဲဒီေနရာက ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔လည္း ဒီေနရာက တစ္ဆင့္ ျမစ္ကုိ ျဖတ္ကူး ေလ့ ႐ွိတယ္။ အဲဒီမွပဲ က်ဳပ္တုိ႔ဟာ ကင္းေထာက္စစ္တပ္နဲ႔ တုိက္ခုိက္ခဲ့ၾကတယ္ '
( မွတ္ခ်က္။     ကင္းေထာက္စစ္တပ္ဆုိသည္မွာ ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံတြင္ မ်က္ႏွာျဖဴ အစုိးရလက္ထက္က အထူး တပ္ဖဲြ႕ (ကြန္မန္ဒုိအဖဲြ႕)ျဖစ္ၿပီး ခရိတ္ကုိယ္တုိင္ ယင္းတပ္တြင္ စစ္လက္နက္ပစၥည္းတာ၀န္ခံအျဖစ္ အမႈထမ္း ခဲ့ဖူးေလသည္ )

' က်ဳပ္ မုိင္းဗံုး တက္နင္းမိတဲ့ေန႔က ကင္းေထာက္စစ္တပ္က ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေျပာက္က်ားေတြကုိ ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းထိေအာင္ လုိက္တုိက္ခဲ့ၾကတဲ့ေန႔ပဲ ျဖစ္တယ္။ ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္း ဇင္ဘီယာႏုိင္ငံ နယ္စပ္ မွာ အျပင္းအထန္ တုိက္ပဲြျဖစ္ပြားၿပီး ကင္းေထာက္တပ္ တစ္တပ္လံုး တစ္ေယာက္မက်န္ ျပဳတ္ေအာင္ အေရး နိမ့္ခဲ့ၾကတယ္ '
ခရိတ္ က ေျပာလုိက္ရာ ေျပာက္က်ားသံုးဦးသည္ အလြန္သေဘာက်ဟန္ျဖင့္ ရယ္ေမာၾကေလသည္။
' အဲဒီ ေန႔က အစုိးရ ကင္းေထာက္တပ္ အားလံုးျပဳတ္ခဲ့တာအမွန္ပဲ။ တုိက္ပဲြမွာ က်ဳပ္တုိ႔က ရဲေဘာ္တြန္ ဂါတာ နဲ႔ အတူတုိက္ခဲ့ၾကတယ္ '
' ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ က်ဳပ္တုိ႔က သူတုိ႔တပ္ေတြကုိ ေထာက္ေခ်ာက္ထဲ၀င္ေအာင္ မွ်ားေခၚသြားၿပီးမွ ေရေရ လည္လည္ ေခ်မႈန္းပစ္လုိက္တာပဲ '
ရဲေဘာ္ေဒၚလာဆုိသူက အားရပါးရ ေျပာျပန္သည္။

ခရိတ္ ကုိယ္တုိင္လည္း ထုိတုိက္ပဲြကုိ ေကာင္းစြာ မွတ္မိေနသျဖင့္ အလြန္ရင္နာမိေလသည္။ ထုိစဥ္က ကင္းေထာက္တပ္ ကုိ ဦးစီးသူမွာ သူႏွင့္ ညီအစ္ကုိ၀မ္းကဲြေတာ္ေသာ ႐ုိလင္ ဆုိသူ ျဖစ္ေလသည္။
ထုိေန႔က ခရိတ္ မုိင္းဗံုးတက္နင္းမိၿပီး ျပင္းစြာ ဒဏ္ရာရလ်က္ လဲက်ေနစဥ္ ႐ုိလင္ဦးေဆာင္ေသာ ကင္း တပ္ အထူးတပ္ဖဲြ႕သည္ မုိင္အနည္းငယ္မွ် အကြာတြင္ တုိင္းရင္းသား လူမည္းေျပာက္က်ားမ်ားႏွင့္ အင္အားခ်င္း မမွ်ဘဲ ရင္ဆုိင္တုိက္ရသျဖင့္ အားလံုး အသက္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရေလသည္။ မ်က္ႏွာျဖဴ အစုိးရတပ္ တခုလံုး ျပဳတ္က်ဆံုးခဲ့ရသည့္ တုိက္ပဲြပင္ျဖစ္သည္။

ယခု ေျပာက္က်ားသံုးဦးတုိ႔က ယင္းတုိက္ပဲြအေၾကာင္းကုိ ေဘာလံုးပဲြတစ္ခုအေၾကာင္း စားၿမံဳ႕ျပန္သလုိ ေပ်ာ္႐ႊင္ အားရစြာ ေျပာေနၾကသျဖင့္ ခရိတ္က စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေလသည္။
သို႔ေသာ္ ဣေႁႏၵမပ်က္ ဟန္ေဆာင္လ်က္ လူမည္းသံုးဦး တုိ႔အား ၀ီစကီအရက္ ေနာက္ထပ္ငွဲ႔ေပးလုိက္ သည္။ တစ္ခ်ိန္က ရန္သူျဖစ္ခဲ့ေသာ လူမည္းေျပာက္က်ားမ်ားႏွင့္ မိမိက လက္ရည္တစ္ျပင္တည္း အတူ ထုိင္ေသာက္ ေနပံုကုိ ၾကည့္ရင္း ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီျဖစ္ၿပီးခါစက ၿဗိတိသွ်ေလတပ္မွ ေလသူရဲ မ်ားႏွင့္ ဂ်ာမန္ေလတပ္မွ ေလယာဥ္မွဴးမ်ားအတူ ေတြ႕ဆံုကာ ရင္းႏွီးစြာ စားေသာက္ခဲ့ၾကပံုကုိပါ သတိ ရမိ ေလသည္။

စစ္ျဖစ္ေနခ်ိန္က မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ တုိက္ခဲ့သူမ်ားသည္ စစ္ၿပီးသြားေသာအခါ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ ရဲေဘာ္ ရဲဘက္ မ်ား ျဖစ္လာႏုိင္သည္ပါတကားဟုလည္း ဆင္ျခင္သံုးသပ္မိေလသည္။
' ဟာရာေရၿမိဳ႕မွာ ေရနံနဲ႔ ဓာတ္ဆီေလွာင္တဲ့ တုိင္ကီေတြကုိ ဒံုးက်ည္နဲ႔ပစ္ခတ္ၿပီး က်ဳပ္တုိ႔က ေလာင္စာဆီ ေတြအားလံုး မီး႐ိႈ႕ပစ္ခဲ့တုန္းကေကာ ခင္ဗ်ား ဘယ္မွာ႐ွိေနသလဲ' ေျပာက္က်ားသံုးဦးက ခရိတ္ အား ေမးျပန္ သည္။

(  မွတ္ခ်က္။    ဟာရာေရၿမိဳ႕မွာ ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံ၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ပင္ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာျဖဴအစုိးရ လက္ထက္က ထုိၿမိဳ႕၏ မူလအမည္မွာ ေဆာ္လ္စ္ဘာရီျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပန္သူ )
တစ္ဖန္ ရဲေဘာ္ပီကင္းက ျပည္တြင္းစစ္အတြင္းက ျဖစ္ရပ္တစ္ခုအေၾကာင္းေျပာျပသည္။

' က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ မုိလင္၀ူ႐ွီစခန္းကုိ ကင္းေထာက္စစ္တပ္ေတြက ေကာင္းကင္က ေလထီးနဲ႔ ခုန္ဆင္းၿပီး တုိက္ခဲ့ တာကုိေကာ ခင္ဗ်ား မမွတ္မိဘူးလား။ အဲဒီေန႔တစ္ေန႔တည္းမွာ သူတုိ႔က က်ဳပ္တုိ႔ တုိင္းရင္းသား ႐ွစ္ရာေက်ာ္ ကုိ သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္ကုိေတာ့ သူတုိ႔ မမိလုိက္ဘူး ']

အခန္း (၅) ဆက္ရန္
.