ပန္းသတင္း (ဂ်ဴလိုင္ ၈)

ကပ္
မာန္ (ေတာင္လံုးျပန္)

ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ အင္တာနက္ဆုိင္ေတြ မ်ားလွပါသည္။ ထုိင္ခုံေနရာႏွစ္ဆယ္မွ ေလးဆယ္ ေက်ာ္ အထိ ေနရာအက်ယ္အ၀န္းအလုိက္ ဆုိင္အသီးသီးရွိၾကသည္။
ဆုိင္ေတြ မ်ားသကဲ့သုိ႕ သူ႕မိတ္ကုိယ့္မိတ္ကုိယ္စီရွိၾကသည္မုိ႕ ဆုိင္အျပင္အဆင္ႏွင့္ ၀န္ေဆာင္မႈ ေကာင္း ေသာ ဆုိင္မ်ားတြင္ ေဖာက္သည္ျမဲတတ္ပါသည္။
အင္တာနက္ဆုိင္မွန္သမွ် ပုံမွန္ေဖာက္သည္သည္ အခရာက်လွ၏ ။

အင္တာနက္ဆုိင္တစ္ဆုိင္၏ ေဖာက္သည္ေပါမ်ားေရးအတြက္ အဓိကအက်ဆုံး ၀န္ေဆာင္မႈမွာ လြတ္လပ္မႈ ေပးျခင္းသာတည္း။
ကုိသက္ပုိင္ဆုိင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ထုိင္ခဲ့ျပီးျပီ၊ ငါးႏွစ္တာကာလအတြင္း ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ တစ္၀ုိက္၌ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ေသာ ဆုိင္မ်ားဆီသုိ႕ ပုံမွန္ခ်ီတက္ခဲ့ျပီးျပီ။ ေနာက္ဆုံး ကုိေအး၀င္းဆုိင္မွာ စိတ္တုိင္း က်ခဲ့ ေတာ့သည္။ ဆုိင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ၀န္ေဆာင္မႈအပုိင္း၌ အသာစီးရခ်င္ၾက သည္။ ေဖာက္သည္ မ်ား၏ အကူအညီေတာင္းမႈမ်ားကုိ လုိက္လုိက္ေလ်ာေလ်ာ မရွိခ်င္ၾက။ တစ္ခါ တစ္ရံ ၀က္ဆုိက္လိပ္စာ ေလးတစ္ခု ရွာေပးပါရန္ ေမးျမန္းသည္ကုိပင္ အဆင္မေျပခ်င္။

ျမိဳ႕လယ္ေခါင္တစ္၀ုိက္တြင္ အင္တာနက္ဆုိင္မ်ား အဖြင့္ျမန္သလုိ အပိတ္ေစာခဲ့ျခင္း၏ လက္သည္ တရားခံ သည္ ၀န္ေဆာင္မႈညံ့ဖ်င္းျခင္းေၾကာင့္ဟု ကုိသက္ပုိင္ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါသည္။
နည္းပညာ မ်ား၊ ျမန္ႏႈန္းျမင့္၀န္ေဆာင္မႈမ်ားသည္ ေန႕စဥ္ေပၚထြန္းေနသည္။ တခ်ိဳ႕ဆုိင္မ်ားက စြမ္းအားနည္း သည္႕စက္မ်ားကုိသာ ဖုတ္ပူမီးတုိက္ သုံးၾကသည္။ လႈိင္းမ်ားက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ တက္မလာခဲ့။ သုံးစြဲသူ က စိတ္မရွည္ေတာ့။  Down Load တစ္ၾကိမ္လုပ္ဖုိ႕အခ်ိန္ အမ်ားၾကီး ေပးရသည္။ အေရး ထဲလႈိင္း က မၾကာခဏက်သြားတတ္သည္။ ဆုိင္ရွင္က နည္းပညာသစ္မ်ားကုိ မျပဳျပင္ဘဲ ေပခံေနသျဖင့္ ေစာေစာ စီးစီး ဆုိင္ပိတ္လုိက္ရသည္မ်ား ၾကံဳလာရသည္။ ထုိ႕အတူ ဆုိင္အသစ္မ်ားကလည္း တဖြားဖြားေပၚလာ ေနျမဲပင္။

ကုိေအး၀င္း၏ ဆုိင္သည္လူစည္ကားရာ လမ္းမၾကီးမ်ားႏွင့္ နီးသည္ေတာ့မဟုတ္။ ေအာက္ဘ ေလာက္ပုိင္း တြင္ ရွိေနသည္မုိ႕ လူသြားလူလာနည္းပါးသည္ဟုပင္ ဆုိရပါမည္။
စဖြင့္သည္႕ေန႕မွာပင္ ကုိသက္ပုိင္ လာေရာက္ေလ့လာျဖစ္ပါသည္။ လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာထဲမွ “စိတ္တုိင္းက် ၀န္ေဆာင္ မႈျဖင့္ မိမိဆုိင္လုိ ခံစားေစရမည္”ဟူေသာ စာသားေလးကုိ သေဘာက်မိ၍ ပင္။
တခ်ိဳ႕ဆုိင္မ်ားသည္ သုံးစြဲသူမ်ား၏ လြတ္လပ္မႈကုိ လုံးလုံးဂရုမစုိက္ၾကေပ။ တယ္လီဖုန္းဆက္သူ မ်ားကုိ ေနရာ သီးသန္႕လုပ္မထားဘဲ ဖုန္းလုိင္းမ်ား၊ အင္တာနက္ႏွင့္ ခ်ိတ္ေပးျပီးသည္ႏွင့္ တာ၀န္ေက်ျပီဟု ျမင္ၾကသည္။ ဖုန္းဆက္ရသူမ်ားမွာ နင္းကန္ေအာ္ၾက၊ ဟစ္ၾကပါမွ တစ္ဖက္က ၾကားရသည္မ်ိဳး၊ ကုိယ့္ ေသာက သည္သာ ပဓာနဟု ယူဆသူမ်ိဳး၊ အလကားေပါက္ပန္းေလးဆယ္ ၾကြား၀ါ အခ်ိန္ျဖဳန္း သူမ်ိဳး တုိ႕ပါလာလွ်င္ အင္တာနက္တစ္ဆုိင္လုံး မၾကားခ်င္တာ ၾကားေနရသျဖင့္ စိတ္မၾကည္လင္ေတာ့ ကုိယ္ရွာ ေနသည္႕ အေၾကာင္းအရာကုိ စိတ္မ၀င္စားႏုိင္ေတာ့။ ဤသည္ကုိ ကုိသက္ပုိင္ အထူးမုန္းမိပါသည္။

အင္တာနက္ဖုန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ကုန္းရုန္းေအာ္ဟစ္ပါမွ ၾကားရသည္က မ်ားပါသည္။ ေစ်းသက္သာသည္မွလြဲ၍ ၀န္ေဆာင္မႈမွာ အရည္အေသြးည့ံဖ်င္းလွပါသည္။ ေလလံပြဲမွ လူမ်ားလုိ၊ ျမင္းျမိဳင္ပြဲ မွ လူမ်ားလုိ အသည္းအသန္ေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိေနရသည္ကုိ မၾကာခဏေတြ႕ေနရပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ငုိခ်င္းသည္မ်ား ဖုန္းဆက္သည္႕အခါမ်ိဳးဆုိလွ်င္ ကုိသက္ပုိင္ နားမခံသာလြန္း၍ ထြက္ေျပး ရပါ ေတာ့သည္။
ကုိေအး၀င္း ၏ ဆုိင္မွာ ထုိျပႆနာမရွိ။

အင္တာနက္ဖုန္းေျပာလုိသူမ်ားအတြက္ မွန္လုံခန္းသီးသန္႕ ျပင္ဆင္ေပးထားသည္။ ေအာ္ပဲေျပာ ေျပာ၊ ငုိခ်င္း ပဲ ခ်ခ်၊ အျပင္မွ ဘာမွမၾကားရ။
သည္တစ္ခ်က္ႏွင့္ပင္ ကုိသက္ပုိင္ေခါင္းသြင္သြင္ညိတ္၍ ေက်နပ္ေနမိေတာ့သည္။
ကုိသက္ပုိင္၏အလုပ္မွာ အင္တာနက္ႏွင့္ခြဲျခား၍ မရပါေခ်။
ေန႕စဥ္ေန႕စဥ္အသစ္၀င္လာသည္႕ ႏုိင္ငံတကာမွ ေရာင္းအေကာင္းဆုံးစာအုပ္မ်ား၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ ကားမ်ား၊ အျဖစ္ အပ်က္ ဆန္းမ်ား၊ အေရးၾကီးသည္႕သတင္းမ်ား၊ ရုပ္ပုံလႊာမ်ား၊ အားကစားက႑ မ်ားကုိ ေလ့လာ ေနရ သည္။

မွန္တာေျပာရလွ်င္ “ရသာလွ်င္ သာသလုိ”ဆြဲယူသုံးစြဲေနပါမွ ကုိသက္ပုိင္ ၀င္ေငြေျဖာင့္ပါသည္။
သူက စာအုပ္တုိက္ၾကီးမ်ား၊ မဂၢဇင္းတုိက္မ်ား၊ ကမၻာ့အေရးစိတ္ပါ၀င္စားသူမ်ားႏွင့္ အခ်ိတ္အဆက္ ရွိထားသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ က်ပ္တစ္သိန္းေက်ာ္တန္သည္႕ စာအုပ္သစ္မ်ားကုိပင္ အတြဲလုိက္ရႏုိင္ သည္။ ျပီးလွ်င္ စာအုပ္တုိက္မ်ားကုိ ဆက္သြယ္ျပီး ၀င္ေငြရွာသည္။ စာအုပ္တစ္အုပ္အား မွာယူ၀ယ္ ျခမ္းပါက ကုန္က် ႏုိင္သည္႕ ကုန္က်စရိတ္ႏွင့္ ကုိသက္ပုိင္ဆြဲယူေပးသည္႕ဖုိင္ျဖင့္ ထုိစာအုပ္ထဲမွ စာမ်က္ႏွာမ်ား ပရင့္ ထုတ္ရုံျဖင့္ ရမည္႕စရိတ္၊ အခ်ိန္ကာလလက္ဦးမႈ၊ ေစ်းကြက္၀င္မႈမ်ားကုိ ခ်ိန္ထုိးၾကည္႕ပါလွ်င္ အပုံတစ္ရာ မက သက္သာေနသည္။
ဤသည္မွာ ကုိသက္ပုိင္၏ အသက္ေမြးမႈျဖစ္ေတာ့သည္။

တကယ္ေတာ့ အင္တာနက္အတြင္ မည္သူမဆုိ အခမဲ့သုံးစြဲယူခြင့္ျပဳထားသည္႕ က႑မ်ားတစ္ပုံ တစ္ပင္ပင္ ရွိပါသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ တန္း၀င္စာအုပ္မ်ား၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ားသည္ အခေၾကး ေငြျဖင့္သာ ယူခြင့္ ေပးၾကသည္။ သုိ႕ရာတြင္ ကုိသက္ပုိင္ လုိ နည္းလမ္းသိသူမ်ားက တစ္ပုံၾကီးပင္။ ကာယက့ရွင္မ်ားက တန္ရာ တန္ေၾကး ျဖင့္ ေရာင္းေနသည္႕တုိင္ တခ်ိဳ႕ေလာကြက္ေခ်ာသူမ်ားက သူတုိ႕ ဘာသာ၀ယ္ယူ၍ အခမဲ့ တင္ခ်င္ တင္ေပးၾကျပန္ သည္ေကာ။ ဤသည္ကုိ လုိက္ရသည္မွာ အတတ္ပညာတစ္ခုပင္။ လူတုိင္း မရပါေခ်။ ကုိသက္ပုိင္ပင္လွ်င္ လက္ေလွ်ာ့လုိက္ရသည္႕အျဖစ္မ်ိဳး မ်ားစြာၾကဳံခဲ့ျပီးျပီ။

ကုိသက္ပုိင္အတြက္ ေဖာက္သည္မွာ မရွားလ်။
ကမၻာ့ ေရာင္းအေကာင္းဆုံးစာအုပ္မ်ားကုိ အာသာငမ္းငမ္းဖတ္ခ်င္သည္႕ ေဖာက္သည္မ်ား၊ စာေပ၀ါ သနာရွင္မ်ား ရွိေနၾကသလုိ၊ သတင္းထူး၊ သတင္းဆန္းမ်ားကုိ ေဖာ္ျပခ်င္သည္႕ ဂ်ာနယ္မ်ားက အလု အယက္ ေပကုိး။

ယခုဆုိလွ်င္ ျမန္မာျပည္အႏွံ႕အင္တာနက္ဆုိင္မ်ား ဖြင့္လွစ္လာၾကသည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း အျဖစ္ ရပ္တည္ လာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကုိ “ခ်က္တင္”ထုိင္သည္႕ မ်ိဳးေစ့ခ်ေပးႏုိင္ခဲ့ျပီ။ အင္တာနက္ သုံးစြဲ သူမ်ားကုိ ခြဲျခမ္းၾကည္႕လွ်င္ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ားက ခုနစ္ဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းရွိေန သည္။
ထုိေၾကာင့္ပင္ အင္တာနက္ကပ္ေရာဂါသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႕ စိမ့္၀င္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ဤသည္ကား ေရွာင္လႊဲ၍ မရပါေခ်။
အင္တာနက္ မွာ အျပစ္မကင္းလွေပ။

ကုိသက္ပုိင္ မွာ မၾကာခဏ သက္ျပင္းခ်မိပါသည္။
လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား အင္တာနက္ကုိ သုံးစြဲၾကသည္။ ကမၻာၾကီးသည္ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ျပားျပား၀ပ္ ေနရွာသည္။ ဘာအဖုံးအဖိအကာအကြယ္မွမရွိ။ ေျမေပၚေျမေအာက္ ေရေပၚေရေအာက္ မက်န္၊ အင္တာနက္ က ထုိးေဖာက္ေမႊေရာက္ႏုိင္ခဲ့ျပီ။
သုိ႕ရာတြင္ ကုိသက္ပုိင္ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ေတာ့။ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ား၏ အင္တာနက္ကပ္ေရာဂါကုိ ေတြ႕ျမင္ေနရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ “ခ်က္တင္”သည္ ေရာဂါနံပတ္တစ္။
“VZO”သည္ ႏွစ္တရားခံ၊ ျပီးေတာ့ အျပာေရာင္ခံစားမႈမ်ား၊ ရုပ္ပုံလႊာမ်ား၊ “ဘေလာ့ဒ္ဂါ” ဆုိးတုိ႕၏ ထုိးႏွက္ ဆြဲေဆာင္ မႈမ်ား။
သူအေတြး၀င္ ေနဆဲမွာပင္ မွန္တံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ ကုိေအး၀င္း၏ေခ်ာင္းဟန္႕သံကုိ ၾကားလုိက္ရ သည္။

“12”ႏွင့္ “13” ေနရာမ်ားကုိ ဦးထားသည္႕ ငနဲႏွစ္ေယာက္စလုံးပင္ ကုိသက္ပုိင္ကဲ့သုိ႕ အသက္သုံးဆယ္ ေက်ာ္အရြယ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးစလုံး တနဂၤေႏြမုဆုိးဟူေသာ နာမည္ေျပာင္မ်ားျဖင့္ “ခ်က္တင္” ၀င္ၾကသည္။ “ခ်က္တင္”ထဲမွာ သူတုိ႕ေဆြးေႏြးၾကသည္က တကယ့္ကုိ ညစ္ညမ္းသည္႕ဆြဲေဆာင္မႈမ်ား၊ စကားလုံးမ်ား၊ လာဘ္လာဘပါသည္႕ ျမဴဆယ္မႈမ်ား ခ်ည္းသာ။
[ခ်က္တင္ဟူသည္ကား တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ လူမေတြ႕ရဘဲ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးၾက၊ ျငင္းခုန္ၾက၊ က်ီစယ္ၾက၊ မိတ္ဆက္ၾကသည္႕ အင္တာနက္၀န္ေဆာင္မႈတစ္ခုျဖစ္သည္။]
သူတုိ႕အုပ္စုမွာ တစစအင္အား ႀကီးထြားလာသည္။ အဖြဲ႕၀င္မ်ား တုိးပြားလာသည္။ ထို႕ျပင္ ျပင္ပ၌ ခ်ိန္းဆို မႈမ်ားကိုပင္ ကိုသက္ပိုင္ ေတြ႕ခဲ့ရၿပီးၿပီ။

    တစ္ဦးက အသားျဖဴျဖဴ၊ ပါ၀ါမ်က္မွန္ကိုင္းေသးေသး၊ လူက ျဖဴျဖဴကိုင္းကိုင္း၊ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႕က ထူထဲ လွ၏။ သူ႕ပုံစံၾကည့္လိုက္ရုံျဖင့္ ကာမရမၼက္ျပင္းထန္သည့္ လူမ်ိဳးပင္။
    ေနာက္တစ္ဦး က အသားညိဳသည္။ စတစ္ေကာ္လံ အက်ႌျဖဴကို ၀တ္ေလ့ရွိသည္။ မ်က္လုံးက က်ဥ္းက်ဥ္း၊ ရက္စက္ သည့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ိဳး။
    ကိုသက္ပိုင္ႏွင့္ကိုေအး၀င္းတို႕ ႏွစ္ဦးစလုံး 'ခ်က္တင္'ထိုင္ၿပီး သူတို႕ႏွစ္ဦးႏွင့္ ဆက္သြယ္ဖူးပါသည္။ အျပန္ အလွန္ ေဆြးေႏြးဖူးပါသည္။ မိန္းကေလးနာမည္မ်ားျဖင့္ ေဆြးေႏြးသည္မို႕ ထိုသူႏွစ္ဦး၏ သေဘာ သဘာ၀ ကို သိခဲ့ရျခင္းပင္။

    ၿပီးခဲ့သည့္ စေနေန႕က တိုက်ိဳ ျခစ္ကင္း ၾကက္သားေၾကာ္ဆိုင္တြင္ ထိုလူႏွစ္ဦးစလုံး ခ်ာတိတ္မေလး သုံးေယာက္ ႏွင့္ ခ်ိန္းေတြ႕သည္ကို ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ခ်ာတိတ္မေလးမ်ားမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးမ်ားသာ။
    မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ား ဘာလုပ္ၾကသည္ကို သိမည္မထင္ပါ။

    တစ္ေလာကပင္ကိုေအး၀င္း ဖြင့္ျပသည့္ ၀က္(ဘ)ဆိုက္တစ္ခုကို ၾကည့္ၿပီး ကိုသက္ပိုင္ ရင္ေမာ သြားခဲ့သည္။ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္လွသည့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးမ်ား ၀က္(ဘ)ဆိုက္ေပၚတြင္ ကိုယ္ကာယ အလွ ၿပိဳင္ၾကသည္။ ၀င္ခ်င္သူတိုင္း ဓာတ္ပုံသုံးပုံ ပို႕၍ ၿပိဳင္ခြင့္ျပဳထားသည္။ ဆုေပးမည့္ ဆြဲောဆင္မႈပါသည္။ သို႕ရာတြင္ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ရသည့္ ပုံမ်ားက မိဘမ်ား သာျမင္လွ်င္ ရင္က်ိဳးေတာ့မည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္း လမ္းေဘး သို႕ ထိုပုံမ်ား DVD ေခြအျဖစ္ ေရာက္မလာဟု မေျပာႏိုင္။

    "၀ို႕အိုး၊ အိုး ရက္စ္"
    "ဘရာဗို"
    အသံမ်ားက ဆိုင္ထဲ၌ ပ်ံ႕ႏွံ႕ထြက္ေနပါသည္။
    ထိုလူႏွစ္ႏွစ္ဦးဆီမွ ထြက္လာျခင္းပင္။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး လက္ဖ၀ါးခ်င္းရိုက္လ်က္ ေအာင္ပြဲ ခံၾက ျပန္သည္။
    တနဂၤေႏြမုဆိုးႏွစ္ဦး မည္သည့္သားေကာင္ကို မိသြားျပန္ၿပီနည္း။
    ကိုသက္ပိုင္ ဦးေခါင္းေမာ့၍ မ်က္လုံးစုံမွတ္ထားမိသည္။

    သူသည္ရသမွ် ခိုးခဲ့ပါသည္။ အင္တာနက္ဆီမွ အက်ိဳးအျမတ္ရမည့္ စာအုပ္၊ ဇာတ္ကား၊ သီခ်င္း၊ သတင္း၊ ရုပ္ပုံလႊာ မ်ိဳးစုံ ယူခ့ဲသည္။
    ရသည္။
    ရခဲ့သည္။ ရေနသည္။
    အင္တာနက္သည္ သူ႕ကို ဘာမွမေတာင္း ေပးၿမဲေပး၏။
    "ေဟး"
    ထိုလူႏွစ္ဦး ထပ္၍ ေအာ္ဟစ္ေနျပန္သည္။

*******
    မွန္တံခါးဖြင့္သံ ၾကားရျပန္သည္။
    ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ခ်ာတိတ္မေလးႏွစ္ဦး ဆိုင္ထဲသို႕ ၀င္လာပါသည္။ ကိုေအး၀င္းက '19' ႏွင့္ '20' ထိုင္ခုံေနရာမ်ားဆီသို႕ ပို႕ေပးၿပီး ေကာင္တာဆီသို႕ အျပန္တြင္ ကိုသက္ပိုင္အား ပခုံးတစ္ခ်က္ပုတ္ သြားပါသည္။

    ထိုကေလးမေလး VZO အကဲမေလးမ်ားပင္။
    သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ အသံကေလးမ်ား ထြက္လာေတာ့မည္။ တြတ္တီးတြတ္တာ အသံမ်ား ၾကားရေတာ့မည္။ ကိုသက္ပိုင္ အေတြးမ်ားက ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည့္ ၀က္(ဘ)ဆိုက္တစ္ခုဆီသို႕ ေရာက္သြားခဲ့ ျပန္သည္။
    စုံတြဲႏွစ္တြဲ။ အာရွတိုက္၏ ႏိုင္ငံငယ္ေလးမွ ျဖစ္ရပ္။
    ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနၾကသည္ကို ၀က္(ဘ)ဆိုက္ေပၚတြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သစၥာမေဖာက္စတမ္း ခ်စ္ သက္ေသ တင္ၾကသည္။
    ဘာအစဥ္းအစား အဆင္ျခင္ဥာဏ္မွမရွိ။ ေပါက္ကရအေတြးမ်ားကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကသည္။ ထို၀က္(ဘ)ဆိုက္ထဲသို႕ ၀င္ၾကည့္ၿပီး မိတ္ေဆြဖြဲ႕ၾကသည့္ သတင္းမ်ားက အံ့မခန္းပါတကား။

    ကမၻာ့ယဥ္ေက်းမႈ တာက်ိဳးခဲ့ၿပီေကာ။
    ဟီရိၾသတပၸတရားသည္ အင္တာနက္၏ ရိုက္ခ်ိဳးျခင္းခံခဲ့ရၿပီ။ ထို၀က္(ဘ)ဆိုက္ကို အားက်၍ တုပၾကသည့္ စုံတြဲမ်ားက ကမၻာအႏွံ႕။ ထိုကပ္ေရာဂါသည္ ျမန္မာျပည္သို႕  မကူးစက္ဘဲ ေနပါမည္ေလာ။ တနဂၤေႏြ မုဆိုးႏွစ္ဦး ဟားတိုက္ရယ္ေမာေနၾကသည္။ VZO ခ်ာတိတ္မေလးႏွစ္ဦး ခိုးခိုးခစ္ခစ္ ျဖစ္ေနသည္။
    ကိုသက္ပိုင္အေတြးမ်ားကို ရပ္၍ ထိုင္ခုံထလိုက္သည္။ ေကာင္တာဆီသို႕ လွမ္းထြက္လာၿပီး က်သင့္ေငြ ရွင္းေပး လိုက္ပါသည္။ ကိုေအး၀င္းက မ်က္ႏွာမသာမယာ ျဖစ္ေနသည့္ ကိုသက္ပိုင္ကို ဘာမွမေျပာ။

*****
    အင္တာနက္သည္ ကိုသက္ပိုင္ဆီမွ ဘာမွမေတာင္း၊ ဘာေတာင္းစရာလိုသနည္း။
    ကိုသက္ပိုင္တို႕ေပးေနရသည္က အသေခၤ်။

******
စာေရးသူ - မာန္ (ေတာင္လုံးျပန္)
.