ေရႊစင္ဦး ေလးရဲ႕ ခ်စ္ကိုယ္ေတြ႕ (၄)

 (၈ရက္ေန႕ညပိုင္း ကထဲက ဘေလာ႔ထဲ ဝင္မရေတာ႔တာပါ.. အခုမွ မိုးေကာင္းကင္ ဘေလာ႔ဂ္ မွ ကိုေဇာ္သိခၤ အကူအညီေၾကာင္႔ ပိုစ္႕ အသစ္ တင္ႏိုင္တဲ႔ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အမွတ္တရ ေျပာပါ တယ္ဗ်ာ )

အင္း… ဒီေန႕ေတာ႔ ခ်စ္္ခရီး ၁၁ႏွစ္ သက္တမ္း ထဲမွာ ေရႊစင္ဦး ေလး ေမ႔ေနတဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလး တပုဒ္ ကို ျပန္တင္ ေပးပါမယ္…

ခ်စ္္စ ခင္စ ၾကင္နာစ တုန္းကေပါ႔ ဗ်ာ… က်ေနာ္ တို႔  ႏွစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္  လည္ၾကပါတယ္..  စက္ဘီးေလး နဲ႕ပါ… ေယာက္က်ားစီး စက္ဘီးေလးေပါ႔ ..ေနာက္မွာ ကယ္ရီယာ ခုံ မပါ ပါဘူး… ေရွ႕မွာ ဘဲ ထိုင္စီး ရတာပါ…. စိုင္းထီးဆိုင္ သီခ်င္းထဲ က လို ဘီးကေလး ကို စီး အခ်စ္ ကေလး ကို တင္ၿပီး … ဆိုတာမ်ဳိးပါ…..။

ဘယ္ေတြ ေလွ်ာက္လည္ လည္း ဆိုေတာ႔ နန္းတြင္း ထဲ တဲ႔ဗ်ာ…. အဟား.. လည္စရာ ေနရာ ကလည္း ရွား ရွားလြန္း… ၊ နန္းတြင္းထဲက  ဘယ္ေနရာ ေတြလည္း ဆိုေတာ႔ ဘုတ္တလုပ္ ကန္ပါ.. ခင္္ဗ်ား တို႕ လည္း စာဆိုေတာ္ ဖတ္ၿပီး ၾကၿပီ ဆိုေတာ႔ နဲနဲ ေတာ႔ သိေရာ႕ေပါ႔.. အဲဒီ ဘုတ္တလုပ္ကန္ မွာ မင္းသား မင္းသမီး ေတြ ေရွးတုန္း က ေရကစား ၾကတဲ႔ ေနရာေပါ႔….။

ထူးထူး ဆန္းဆန္း လား … ဘာမွ မရွိပါဘူး.. ၊ ကန္ကလည္း ေကာေနပါၿပီ… ၾကည္႔စရာ တခုေတာ႔ ရွိတယ္ဗ်.. ေလယာဥ္ ပ်ံ အပ်က္တစီး.. မႏၱေလး က လူေတြ အလုပ္ မရွိ အလုပ္ရွာ.. အဲဒီေလယဥ္ အပ်က္ေလး လာၾကည္႔ .. အားအား ယားယား တက္လိုက္ ဆင္းလိုက္ လုပ္ေပါ႕ ….. အဲဒီအထဲမွာ ေရႊစင္ဦး ေလး ပါသြားတာေပါ႕…။

ေလယဥ္ အပ်က္ကလည္း သိပ္မၾကီး ပါဘူး.. ဒါကိုဒါ ေလယဥ္ လားမသိပါဘူး… ဒါေပမဲ႔ အဲဒီေခတ္ ကလည္း ေလယဥ္ ဆိုတာ စီးဘို႕ ေနေနသာသာ အဲဒီ ေလယဥ္ အပ်က္ေလး ၾကည္႔ဘူးရင္ ကိုေခတ္က မွီလွၿပီေပါ႔.. က်ေနာ္ ကေတာ႔ ၾကည္႕ရုံနဲ႕ အားမရေသး ပါဘူး .. ေလယဥ္ ေလး ေပၚ တက္ဘူး တယ္ဆိုတာ လည္း ျဖစ္ခ်င္တာဆိုေတာ႔ ေလယဥ္ေပၚ တက္လိုက္ဆင္းလိုက္ ျပတင္းေပါက္ကေန ခ်စ္ခ်စ္ႀကီး လက္ျပလိုက္ နဲ႔ ေမ်ာက္အုန္းသီး ရသလို ေပ်ာ္ေနတာေလ…။

ဒီေလာက္ အိေႁႏၵ မရဘဲ ရီးစားငုတ္တုတ္ထားၿပီး ေဆာ႔လြန္း တဲ႔ ေရႊစင္္ဦး ဟာ ေလယဥ္ ေလွကား ေပၚက ျပဳတ္ၾကပါေလေရာ….၊ ေတာ္ရုံတန္ရုံ ပြန္းပဲ သြားရုံလည္း မဟုတ္ ေလွကားက သံျပားေစာင္းနဲ ျခစ္မိလို႕ ဒါး နဲ႔ ဟက္တက္ ခြဲသလို ျဖစ္ၿပီး ေျခသလံုးေပၚ မွာ ေသြးေတြ ကို ရြဲ ေနေအာင္ ထြက္ပါေလေရာဗ်ာ….။

နာလည္း ေတာ္ေတာ္ နာသြားပါတယ္… ဒါေပမဲ႔ သိတယ္ မဟုတ္လား ေပကပ္ကပ္ ဆိုေတာ႔ ေသြးေတြ ၾကည္႕ၿပီး အမယ္ေလး ေသြးေတြ အမ်ားႀကီး ဆိုၿပီး ေအာ္လိုက္တယ္…၊ ဒါေပမဲ႔ ခ်စ္ခ်စ္ၾကီး ကေတာ႔ ေသြးေတြ နဲ႕ ဒဏ္ရာ ကို ၾကည္႔ၿပီးေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ကို လန္႕သြား ပါတယ္..။

ကဲ… တက္တက္ ဆိုၿပီး စက္ဘီးေပၚ တင္ၿပီး အတင္း နင္းေျပးပါေတာ႔ တယ္ဗ်ာ… နန္းတြင္း ထဲ တ၀က္္ေလာက္ မွာ ဘုတ္တလုပ္ကန္ ကရွိတာပါ… အဲဒီကေန ၇၃လမ္း အတိုင္းထြက္ သြားလို႕ လမ္း၃၀ ေရာက္သြားရင္ အေနာက္ထဲျပန္ခ်ဳိးလိုက္ရင္ ေဆးရုံႀကီးရွိပါတယ္.. က်ေနာ္ လည္း အဲဒီ သြားတယ္ ထင္တာေပါ႔ .. ဟုတ္ဘူးဗ်.. အဲဒီ ၇၃လမ္း အတိုင္း ေတာက္ ေလွ်ာက္သြား ၿပီး မန္းေလး တကၠသိုလ္ ထဲထိ ေရာက္သြားတယ္… အဲဒီက မွ တဆင္႔ ေရႊျပည္ေအး အေဆာင္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုး မွာ ရွိတဲ႔႕ ဆရာ၀န္မႀကီး စီသြားတာ… သူမွာလည္း ေဟာဟဲ လိုက္ေနၿပီ… ေဟာဟဲ မလိုက္ခ်င္မွ ေနေရာ… လူတေယာက္တင္ ၿပီး နင္းလိုက္ရတဲ႔ ခရီး လည္း ၾကည္႔လိုက္အုန္း … ၿပီးေတာ႔ ေအးေဆး လည္း မဟုတ္ဘူး… ဒဏ္ရာ ႀကီး နဲ႔ ဆိုေတာ႔ … အတင္းအျမန္နင္း ရတာကိုး… ၿပီးေတာ႔ အားေပးစကား ကလည္း ေျပာရေသး … နာလား … ဘယ္လိုေနလည္း… ေရာက္ေတာ႔မွာေနာ္.. ဆိုၿပီး ေျပာရေသးတာ ဆိုေတာ႔ ေဆးခန္း လည္း ေရာက္သြားေရာ ခ်စ္ခ်စ္္ႀကီးဟာ ေတာ္ေတာ္ အေမာ စို႕ေနပါၿပီ… ။

ကံက ဆိုးခ်င္ေတာ႔ ေဆးခန္းေရာက္ေတာ႔     ဆရာမႀကီး ရွိလားဆိုေတာ႔ ေဆးရုံပိတ္ရက္ မလို႕တဲ႔ အျပင္ခဏ သြားလိုက္တယ္…၊ ေစာင္႔ပါအုန္းတဲ႔ .. ဘယ္ေစာင္႔ႏိုင္မလည္း… ဒါဆို ဟုိဘက္အိမ္ မွာေတာ႔ ဆရာမေလး ရွိတယ္ထင္တယ္.. သြားႀကည္႕ လိုက္ပါလား လို႕ တေယာက္ က ေျပာလာတယ္… အဲဒါနဲ႔ တခါ အဲဒီဘက္ သြားရျပန္ေရာ…၊ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ခ်စ္ခ်စ္ႀကီး အေျခအေန ေျပာရရင္ ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးေနပါၿ႔ပီ.. ေမာလြန္းလို႕ ေဟာဟဲလိုက္ ၿပီး စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေျပာႏိုင္တဲ႔ အေျခေရာက္ေနၿပီ … ေခၽြးေတြ ကလည္း ရြဲလို႕.. တကယ္ကို သူကမွ လူမမာ ရုပ္ေပါက္ေနပါတယ္… က်ေနာ္ အေျခအေနကေတာ႔ ေနပူလို႕ ေသြးထြက္မ်ားသြား ေပမဲ႔ ဒီေလာက္ေတာ႔ မနာေတာ႔ဘူး.. ဆိုေတာ႔ .. ဟန္မပ်က္ ေပါ႔ဗ်ာ…။

အဲဒါနဲ႔ အဲဒီဆရာမေလး စီေရာက္လာပါေရာ.. ေဆးခန္း ထဲလည္း ေရာက္ေရာ ကဲ ရွင္က ဒီေပၚထိုင္တဲ႔ ဘာျဖစ္တာလည္း… ဆိုေတာ႔ ခ်စ္ခ်စ္ႀကီး က ကုတင္ေပၚ တက္ထိုင္္ လိုက္ၿပီးေတာ႔ ေဟာဟဲလိုက္ ေနတဲ႔ ၾကားထဲ က လူ…..လူ…လူနာ က က် … က်ေနာ္… က်ေနာ္.. မဟုတ္ပါဘူး… သူ..သူ ဆရာမ တဲ႔ .. ဆရာမ လည္း ေပကပ္ကပ္ ထိုင္ေန တဲ႔ က်ေနာ္႕ကို တခ်က္လွမ္းၾကည္႕ ၿပီး သူက ဘာျဖစ္လို႕လည္း … လူနာ နဲ႔လည္း တစက္မွ မတူဘူးတဲ႔… အဲဒီေတာ႔ မွ ခ်စ္ခ်စ္ႀကီး က ဟို…ဟို… ဟိုလို ေနမေကာင္းတာ မဟုတ္ ပါဘူးတဲ႔ … ေလ.. ေလ…ေလယဥ္ေပၚ ကလိမ္႔႔က်လို႕ပါ တဲ႔.. ဆရာဝန္မေလး က နဂိုက မွ လူနာ ရုပ္ေပါက္ မေနတဲ႔ က်ေနာ္ကို တခ်က္လွမ္းၾကည္႕ ၿပီး .. ရွင္ဘာေတြ လာေျပာ ေနတာလည္းတဲ႕……။

အဲဒီေတာ႔ မွ က်ေနာ္လည္း မေနသာေတာ႔ ဘဲ ဆရာမ က်ေနာ္ရွင္းျပပါမယ္.. တကယ္႕ ေလယဥ္ အစစ္ ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး .. အဲဒီေလယဥ္ေပၚက က်ေနာ္ လိမ္႕က်လို႕ပါ… ဆိုေတာ႔ ေနပါအုန္း ရွင္က ေလယဥ္ အစစ္ မဟုတ္ဘဲ ဘယ္စကၠဴ ေလယဥ္ ေပၚက မ်ားလိမ္႔ၾက တာလည္း ဟုဟ္မွလည္း ေျပာပါတဲ႔….။

အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း မျဖစ္ေခ်ဘူး ဆိုၿပီး  အျမန္ လံုခ်ီေလး လွန္ျပလိုက္ေတာ႔မွ… အင္း ရွင္႔ ဒဏ္ရာ ေတြ႕႔ လို႕သာ ယံုလိုက္ရတယ္.. ဘယ္လို ေလယဥ္ အတုေပၚ က လိမ္႔က်တာလည္း… ဘယ္သြား… ဘာလုပ္ လာမွန္း မသိတဲ႔… ။

က်ေနာ္လည္း အဲဒီေတာ႔မွ .. ၾသ ဆရာမ  က်ေနာ္ တို႕ နန္းတြင္း ထဲက ဘုတ္တလုပ္ကန္ က ေလယဥ္ပ်ံ အပ်က္ေပၚ တက္ရင္းနဲ႕ ေျခေခ်ာ္ၾကတာပါလို႕ ေရလည္ေအာင္ ရွင္းျပလိုက္မွ ဆရာမလည္း သေဘာ ေပါက္ သြားတယ္..။

အင္း… ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ေျခသလံုးက အမာရြတ္ျမင္လိုက္လို႕ ေရးလိုက္တာပါ….၊ သူငယ္ခ်င္း ေတြ ကေတာ႔ ေရႊစင္ဦး ေလယဥ္ေပၚ က လိမ္႔က်တယ္ ဆိုတာ ရွက္လို႕ ေလွ်ာက္ ေျပာတာ မဟုတ္လား .. တကယ္ က နင္တို႕ ရန္ျဖစ္ရင္း နဲ႔ ခ်စ္ခ်စ္ႀကီးက ဓါးမတို နဲ႔ ခုတ္လိုက္တာ မဟုတ္လားတဲ႔ ဗ်….။

(ေနာက္တခါ သေဘာၤေပၚက ဆင္းခဲ႔ ရျခင္း က ရွိေသး ႀကံဳေတာ႔ ေျပာၾကတာေပါ႔….)

ေလးစားစြာျဖင္႔

စာေရးသူ - ေရႊစင္ဦး

.