အခန္း [၃၇]
သမၼတေလာင္း ဂၽြန္အက္ဖ္ ကေနဒီက ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္ နယ္စားဟိုတယ္ကို ဖြင့္လွစ္ ေပးျခင္း သတင္းသည္ စာနယ္ဇင္း၊ ေရဒီယုိ၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားမ်ားမွ တစ္ဆင့္ တစ္ျပည္ လံုး သို႕ အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ပ်ံႏွံသြားလိမ့္မည္ဟူ၍ ေအဘယ္၏ၾကိဳတင္ ေဟာကိန္း မွာ အလံုးစံု ေတာ့ မမွန္ခဲ့။
ကေနဒီက ဟိုတယ္သစ္ၾကီးကို ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ထိုေန႕တစ္ေန႕တည္းတြင္ပင္ သူ႕ အေန ျဖင့္ တစ္ဒါဇင္မွ်ေသာ အေရးၾကီးသည့္ အခမ္းအနားမ်ားသို႕လည္း ဆက္တိုက္ တက္ေရာက္ ခဲ့ရသည္။ ထို႕ျပင္ ထိုေန႕ညပိုင္းတြင္လည္း အျပိဳင္သမၼတေလာင္း နစ္ကဆင္ ႏွင့္ ရုပ္ျမင္ သံၾကားမွတစ္ဆင့္ စကားစစ္ထိုးပြဲျပဳလုပ္ရေသးသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဟိုတယ္ ဖြင့္လွစ္ျခင္း သတင္းမွာ တျခားအေရးၾကီးသည့္ သတင္းမ်ားႏွင့္ ေရာသြားခဲ့ရသည္။
သို႕ေသာ္လည္း ဟိုတယ္ဖြင့္လွစ္ျခင္း သတင္းကို စာနယ္ဇင္းေပါင္းစံုက လ်စလ်ဴရႈမထားပဲ အေရး တယူ အသားေပး၍လည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။
ဗင္းစင့္ဟိုဂန္ ကလည္း ေအဘယ္ေျပာထားေသာ တျခားကိစၥကို သမၼတေလာင္း ကေနဒီ အေနျဖင့္ မေမ့ေၾကာင္း၊ တစ္ခ်ိန္ေသာအခါတြင္ ျပတ္ျပတ္သားသား သိရွိ ရလိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အေလးအနက္ ကတိျပဳသည္။
ဖေလာ္ရင္တီနာ ၏ ဖက္ရွင္တိုက္မွာ နယ္စားဟိုတယ္သစ္ႏွင့္ ကိုက္၁၀၀ခန္႕မွ်သာ ေ၀းသည္။ သုိ႕ေသာ္ သားအဖႏွစ္ေယာက္မွာ နီးလ်က္ႏွင့္ ေ၀းေနခဲ့ၾကရေလသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေတြ႕ဆံုျခင္း လံုး၀မရွိ။
အီလီႏိြဳက္ျပည္နယ္မွ ဆႏၵမဲမ်ား ၀င္လာေသာအခါ ကေနဒီအေနျဖင့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၏ ၃၅ ႏွစ္ေျမာက္ သမၼတျဖစ္လာရနမွာ ေသခ်ာေပါက္တြက္၍ ရေနျပီျဖစ္သည္။
ေအဘယ္က အရက္ခြက္ကိုေျမွာက္ကာ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဒါလီ အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစဟု ဆုမြန္ ေတာင္းသည္။ တိုင္းစကြဲယားရွိ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီဌာနခ်ဳပ္တြင္ ေအာင္ပြဲသဘင္ က်င္းပသည္။ ေအဘယ္သည္ မနက္၅နာရီထိုးမွ အိမ္သုိ႕ျပန္ေရာက္သည္။
'ေဟး…ေပ်ာ္မယ္ဗ်၊ အမ်ားၾကီးေပ်ာ္မယ္၊ ေနက္တစ္ၾကိမ္ဆို၇င္ …ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဆိုရင္'
သူသည္ အမူးလြန္ကာ စကားကိုပင္ အဆံုးမသတ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခြယိုင္လဲက်သြားသည္။
ေဂ်ာ့က သူ႕ကိုတြဲထူကာ အိပ္ရာေပၚ တင္ေပးလိုက္ရေလသည္။
၀ီလ်ံသည္ အေရွ႕ ၆၈လမ္းထဲမွ သူ၏စာၾကည့္ေဆာင္ထဲတြင္ စိမ္ေျပနေျပထုိင္ကာ ေရြးေကာက္ပြဲ သတင္းကို ရုပ္ျမင္သံၾကားတြင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။
အီလီႏြိဳက္ျပည္နယ္မွ ၀င္လာေသာ ဆႏၵမ်ားမွာ ေနာက္ေန႕မနက္ ၁၀နာရီတြင္မွ အျပည္အစံု ေ၇တြက္ျပီးမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိနမွာပင္ အေျခအေနမွန္ကို အကဲခတ္၍ ရေနျပီျဖစ္သည္။
သူက တယ္လီဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ျပီး ေရွ႕ေနကိုဟင္၏ အိမ္ဖံုးနံပါတ္ကို လွည့္လိုက္သည္။
ေဒၚလာႏွစ္ေသာင္းခြဲ ရင္းလိုက္တာ ကြက္တိမွန္သြားျပီဗ်၊ ဒီအတိုင္းဆို ရိုစေနာ့စကီးေတာ ဥေရာပခရီး ထြက္တာ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီး မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာေနျပီဗ်၊ ဒါေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္ ဘာမွမလုပ္ပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါဦး၊ သူ တူရကီသြားေတာ့မွ လုပ္ငန္း စၾက တာေပါ့…ဟုတ္လား….
၀ီလ်ံက ဖုန္းကို ျပန္ခ်လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ အိပ္ရာ၀င္သည္။ သူက ရစ္ခ်က္နစ္ကဆင္ႏွင့္ သူ၏ ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ ညီအစ္ကိုေတာ္သူ ဟင္နရီကတ္ေဘာ့ေလာ့ဂ်္တုိ႕ မဲရႈံး၍ စိတ္မေကာင္းေတာ့ ျဖစ္မိသည္။ ကတ္ေဘာ့ေလာ့ဂ်္က ဒုတိယသမၼတေလာင္းအျဖစ္ အေရြးခံျခင္း ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ဘယ္လိုပင္ျဖစ္ျဖစ္၊ သူ႕အတြက္ေတာ့ အရံႈးမရွိပါေခ်။
၀ါရွင္တန္ျမိဳ႕တြင္ သမၼတ ဂြမန္အက္ဖ္ကေနဒီ၏ က်မ္းသစၥာကိ်န္ဆိုပြဲသုိ႕ ေအဘယ္ကိုလည္း ဧည့္သည္ေတာ္အျဖစ္ ဖိတ္ၾကားျခင္း ခံရသည္။ ေအဘယ္က သည္လို ဂုဏ္က်က္သေရ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပြဲသဘင္ၾကီးသုိ႕ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း ေခၚသြား ခ်င္သည္။
သူက ေဂ်ာ့ႏွင့္ တိုင္ပင္ၾကည့္သည္။
'၀ီလ်ံကိန္းနဲ႕ ခင္ဗ်ားတို႕ရဲ႕ ကမၻာ့ရန္ပြဲၾကီး အဆံုးမသတ္မခ်င္း ဖေလာ္ရင္တီနာက ခင္ဗ်ားဆီ လံုး၀လာမွာ မဟုတ္ဘူးဗ်'ဟု ေဂ်ာ့က အျပတ္ေျပာသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ ေအဘယ္က သမၼတသစ္ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုပြဲသုိ႕ သူတစ္ေယာက္တည္းသာ သြားေရာက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။
၀ါရွင္တန္တြင္ ဧည့္ခံပြဲေတြအမ်ားၾကီး တက္ရလိမ့္မည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေအဘယ္အေနျဖင့္ ဥေရာပႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံမ်ားသုိ႕ ခရီးထြက္မည့္အစီအစဥ္ကို ရက္အနည္း ငယ္ခန္႕ ေတာ့ ေရႊဆိုင္း ရလိမ့္မည္။ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲေသာ သည္ပြဲၾကီးကို သူကလက္လြတ္မခံႏိုင္။
လူလတ္ပိုင္းအရြယ္မွ်သာ ရွိေသးေသာ သမၼတသစ္သည္ သမၼတသစ္ရာထူးလက္ခံပြဲ မိန္႕ခြန္းကို အားမာန္ျပည့္ျဖင့္ ျမြက္ၾကားေနသည္။ သူက တို္င္းျပည္အတြက္ အနာဂတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ်ားကို အားရပါးရ ေျပာၾကားေနသည္။
'ကမၻာစစ္ၾကီးရဲ႕ ကပ္ဒုကၡကို ရင္စည္းျပီး ခံခဲ့ၾကရျပီးတဲ့ေနာက္၊ ေခၽြးနဲ႕ေသြးနဲ႕ရင္းျပီး ရရွိလာခဲ့တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအရသာကို ခံစားလာခဲ့ၾကရျပီးေနာက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ မ်ိဳးဆက္ သစ္တစ္ရပ္ ရွင္သန္ေပါက္ဖြားလာခဲ့ပါျပီ။'
'ငါ့အတြက္ တိုင္းျပည္က ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မွာလဲလုိ႕ မေမးၾကပါနဲ႕၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ငါက ဘာလုက္ေပးႏိုင္မွာလဲလုိ႕သာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးၾကည့္ၾကပါ'
သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ျပည္သူလူထုၾကီးသည္ ေသြးခဲလုမတတ္ ဆီးႏွင္းဒဏ္ကို လံုး၀ဂရုမစိုက္ဘဲ ထို္င္ရာမွ တစ္ျပိဳင္နက္ ထရပ္ျပီး လူငယ္သမၼတသစ္၏ အားမာန္ ျပည့္ရႊန္း ေသာ မိန္႕ခြန္းကို တခဲနက္ ၾကိဳဆိုလိုက္ၾကသည္။
ေအဘယ္သည္ အလြန္၀မ္းသာၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ ၀ါရွင္တန္နယ္စားဟိုတယ္သုိ႕ ျပန္လာခဲ့သည္။
ဟိုတယ္သုိ႕ ေရာက္လွ်င္ ေရခ်ိဳးသည္။ ပြဲထိုင္၀တ္စံုအေကာင္းစားကို ၀တ္သည္။ ျပီးေတာ့ ဘြဲ႕တံဆိပ္ ေတြကို တပ္ဆင္သည္။ ပိုလန္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ေရႊတံဆိပ္၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း တံဆိပ္ႏွင့္ ဟိုတယ္လုပ္ငန္းအတြက္ ခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံရေသာ ဂုဏ္ထူးေဆာင္တံဆိပ္မ်ား ပါ ပါဝင္သည္။
ထိုညတြင္ ၀ါရွင္တန္ျမိဳ႕၌ သမၼတရာထူးလက္ခံပြဲ အထိမ္းအမွတ္ ဂုဏ္ျပဳပြဲေပါင္းခုႏွစ္ပြဲတိတိ က်င္းပရန္ ရွိသည္။ ေအဘယ္၏ဖိတ္စာတြင္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ဂုဏ္ျပဳပဲြသုိ႕ ၾကြေရာက္ရန္ ဖိတ္ၾကား ထားသည္။
ေအဘယ္အား ရွီကာဂိုမွ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ၀င္ ပိုလန္အမ်ိဳးသားမ်ား၏ စားပြဲတြင္ ေနရာခ်ေပးသည္။ လူငယ္အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ အက္ဒမစ္မတ္စကီးႏွင့္ အျခား ေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဆယ္ေယာက္တုိ႕ကို ေတြ႕၇သည္။ အျခားရီပတ္လီကန္ပါတီ၀င္ ပိုလန္ အမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို စကားပင္ မဟၾက။ ေအဘယ္က ထိုပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္ ရင္း၇င္းႏွီးႏွီး စကား ေျပာသည္။ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ ေအဘယ္ႏွင့္အတူ ပိုလန္-အေမရိကန္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ား ေကာ္မတီဖြဲ႕စည္းေရးကို ဦးေဆာင္ ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ဧည့္ပရိသတ္မ်ား စားလုိ႕ေသာက္လုိ႕ေကာင္းေနတုန္း သမၼတသစ္ ဂၽြန္အက္ဖက္ ကေနဒီ ႏွင္Y ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာေသာ သူ၏ဇနီး ဂ်က္ကလင္တုိ႕ေရာက္လာၾကသည္။ သမၼတသစ္ ဇနီးေမာင္ႏွံ သည္ လက္ေရြးစင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ၁၅မိနစ္ခန္႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေျပာဆိုႏႈတ္ဆက္ျပီး ေနာက္ျပန္လည္ ထြက္ခြာရန္ ျပင္ၾကသည္။
ေအဘယ္သည္ သမၼတသစ္ႏွင့္ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် စကားမေျပာလုိက္ရေသာ္လည္း သမၼတသစ္၏ အဖြဲ႕တြင္ပါလာေသာ ဗင့္းစင့္ဟိုဂန္ႏွင့္ေတာ့ ေျပာျဖစ္လိုက္သည္။
'အခုလို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ျပန္ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ မစၥတာရို႕ေနာ့စကီး'
ေအဘယ္က ဘာမွ်ျပန္မေျပာဘဲ အလိုက္သင့္ပင္ နားေထာင္ေနလိုက္သည္။ ဟိုဂန္က ေအဘယ္၏လက္ကို လွမ္းဆုပ္ျပီး ေက်ာက္စလင္းတိုင္ၾကီး ေနာက္ကြယ္တစ္ေနရာသို႕ ကမန္းကတန္း ဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။
''ဒီအခ်ိန္မွာ ၾကာၾကာေျပာေနဖို႕ အခ်ိန္ေတာ့မရဘူး မစၥတာရို႕ေနာ့စကီး၊ ကၽြန္ေတာ္က သမၼတ အဖြဲ႕နဲ႕ လိုက္ပါလာရေတာ့ အဖြဲ႕၀င္ေတြနဲ႕ ထက္ၾကပ္မကြာ လိုက္ေနရတယ္၊ ဒါေပမဲ့ မၾကာခင္ မွာ လူၾကီးမင္းဆီ ဖုနး္ဆက္လိမ့္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာႏိုင္ပါတယ္၊ လူၾကီးမင္း သိတဲ့ အတိုင္း သမၼတက ဒီအခ်ိန္မွာ အင္မတန္ အလုပ္မ်ားေနပါတယ္'
'ဟုတ္ကဲ့ သိပါတယ္'
'ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္' ဟိုဂန္က ဆက္ေျပာသည္။ 'လူၾကီးမင္းကိစၥကေတာ့ မတ္လ ကုန္ေလာက္ မွာ အေသအခ်ာ သိရလိမ့္မယ္လုိ႕ ထင္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ပထမဆံုး ဂုဏ္ျပဳ ႏႈတ္ဆက္ပါရေစခင္ဗ်ား၊ လူၾကီးမင္းအေနနဲ႕ သမၼတၾကီး ေက်နပ္ေအာင္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ႏိုင္မယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အေလးအနက္ ယံုၾကည္ပါတယ္'
ထုိ႕ေနာက္ ဟိုဂန္သည္ သမၼတႏွင့္ အဖြဲ႕၀င္မ်ားေနာက္သုိ႕ အေျပးကေလး လိုက္သြားသည္။ သမၼတႏွင့္ဇနီးတုိ႕သည္ တံခါးဖြင့္ထားေသာ ဇိမ္ခံကားၾကီးေပၚသုိ႕ ျပန္တက္သြားၾကျပီ။ ခင္ဗ်ား ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာေနပံုရတယ္၊ ဧကႏၱေတာ့ သမၼတၾကီးက ခင္ဗ်ား ႏိုင္ငံျခား ၀န္ၾကီး ခန္႔အပ္ျပီထင္တယ္''
ေအဘယ္စားပြဲ တြင္ ျပန္ထိုင္ေတာ့ ပိုလန္အမ်ိဳးသား မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ေနာက္လိုက္ သည္။
အားလံုးပင္ ရယ္ၾကသည္။
ေအဘယ္က ျပန္ေနာက္လိုက္သည္။
'ခန္႔ေတာ့မခန္႔ေသးဘူးဗ်၊ ဒါေပမဲ့သမၼတၾကီးက တစ္ခုေေတာာ ေျပာသြားတယ္၊ သမၼတ အိမ္ေတာ္က ကၽြန့္ေတာ္အတြက္ လ်ာထားတဲ့ရံုးခန္းက ကၽြန္ေတာ့နယ္စား ဟိုတယ္က အခန္း ေလာက္ ေတာ့ မသားနားဘူးတဲ့'
အားလံုး ပင္ ၀ါးခနဲ ရယ္လိုက္ၾကျပန္သည္။
ေအဘယ္သည္ ေနာက္တစ္ေန႕မနက္တြင္ နယူးေယာက္သို႕ ေလယာဥ္ျဖင့္ ျပန္လာခဲ့သည္။ ညေနစာကို ေဂ်ာ့ႏွင့္အတူ စားသည္။
'ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ေအာင္ပြဲခံရမယ္ဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္ ဧည္ခံပြဲမွာ ဟိုဂန္နဲ႕ ေတြ႕လာ ခဲ့တယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရာထူးခန္႕ဖုိ႕ကိစၥ ေနာက္သံုးေလးပတ္အတြင္း အတိအက် ဆံုးျဖတ္ ေတာ့ မယ္တဲ့၊ ဒီအတိုင္းဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက ျပန္ေရာက္ ျပီး မၾကာခင္မွာ ေၾကျငာခ်က္ ထြက္လာမွာ ေသခ်ာတယ္'
'ဂုဏ္ယူပါတယ္ ေအဘယ္၊ ထိုက္တန္တဲ့ရာထူးကို ထိုက္တန္တဲ့ပုဂၢိလ္ရျခင္းပါပဲ'
'ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဂ်ာ့၊ ကၽြန္ေတာ္ေကာင္စားေတာ့ ခင္ဗ်ားလညး ေကာင္းစားရမွာေပါ့ဗ်ာ၊ အားလံုးေသခ်ာျပီးသြားတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားကို နယ္စားကုမၸဏီရဲ႕ ယာယီဥကၠ႒အျဖစ္ ခန္႕မယ္ဗ်'
ေဂ်ာ့က ရွမ္ပိန္အရက္တစ္ခြက္ကို ထပ္ေမာ့လိုက္သည္။
ပုလင္းတစ္၀က္ ျပတ္သြားျပီ။
'ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ား ခရီးထြက္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္ ထင္သလဲ'
'အလြန္ဆံုး သံုးပတ္ပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို အာရပ္ေတြ ေျဗာင္လိမ္ညာေနသလားဆိုတာ သြားၾကည့္ခ်င္တယ္၊ ျပီးေတာ့ တူရကီဆက္သြားျပီး အီစတန္ဘူနယ္စာဟိုတယ္ကိုလည္း ဖြင့္မယ္၊ လန္ဒန္နဲ႕ ပါရီကိုလည္း လမ္းၾကံဳ၀င္မယ္လုိ႕ စိတ္ကူထားတယ္'
ေဂ်ာ့က ဖန္ခြက္ႏွစ္လံုးထဲသုိ႕ ရွမ္ပိန္အရက္ ထပ္၍ ေလာင္းထည့္လိုက္သည္။ ေအဘယ္ လန္ဒန္တြင္ မူလအစီအစဥ္ထက္ သံုးရက္ပိုၾကာသြားသည္။ လန္ဒန္ နယ္စား ဟိုတယ္ မွာ ျပႆနာအခ်ိဳ႕ကို ရွင္းေပး ေနရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လန္ဒန္ဟိုတယ္သည္ အရႈံးျပ ေနသည္။ သုိ႕ေသာ္လည္း သူက ဘာေၾကာင့္ ရႈံးေနရေၾကာင္း တစ္ၾကိမ္မွ် စင္စစ္ ေဆးေဆး မလုပ္ခဲ့ေသး။ သူက လန္ဒန္ဟိုတယ္ကို ပိတ္ပစ္ရန္ပင္ စိတ္ကူးခဲ့မိသည္။
သုိ႕ေသာ္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ၏ျမိဳ႕ေတာ္တြင္ သူ၏ဟိုတယ္ၾကီးတစ္ခု ျဖစ္သည့္နည္းျဖင့္ ဆက္လက္ ရွိေစခ်င္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လက္ရွိမန္ေနဂ်ာကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ျပီး မန္ေနဂ်ာ သစ္တစ္ေယာက္ ခန္႕ထားလိုက္သည္။
ပါရီဟိုတယ္ကေတာ့ အားတက္စရာေကာင္းသည္။ ႏွစ္စဥ္အျမတ္ေတြ ျပေနသည္။ ဥေရာပ တိုက္တြင္ အေအာင္ျမင္ဆံုး ဟိုတယ္တစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ပါရီတြင္ ႏွစ္ရက္သာ ေနခဲ့ျပီး အေရွ႕ အလယ္ပိုင္းသုိ႕ ဆက္လက္ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။
ပါရွန္းပင္လယ္ေကြ႕ငါးႏိုင္ငံတြင္ ဟိုတယ္ေဆာက္ရန္ ေနရာေကာင္းမ်ားေတြ႕ထားျပီ။ ေဆာ္ဒီ အာေရ ဗ်ႏိုင္ငံ ရီယတ္ျမိဳ႕တြင္ဆုိလွ်င္ စတင္ေဆာက္လုပ္သည့္ အဆင့္သုိ႕ ပင္ေရာက္ ေနျပီ။ သူသည္ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာေန၍ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ၾကပ္ စီမံလုပ္ကိုင္ခ်င္ေသာ္လည္း အပူဒဏ္ ကို မခံႏိုင္၍ သံုေလးရက္ႏွင့္ တူရကီသုိ႕ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္သည္။
ဟိုတယ္ေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္ ၾကီးၾကပ္ရန္ တာ၀န္ကိုမႈ လူငယ္ ဒုတိယ ဥကၠ တစ္ေယာက္ခန္႕၍ လႊဲအပ္ထားခဲ့သည္။
ေအဘယ္သည္ အလုပ္ကိစၥႏွင့္ပက္သက္၍ အီစတန္ဘူျမိဳ႕ (ယခင္အေခၚ ကြန္စတင္တီႏိုပယ္ျမိဳ႕) သုိ႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ဖူးသည္။ သုိ႕ေသာ္ သူ႕အဖို႕ေတာ သည္ျမိဳ႕သည္ အၾကိမ္တိုင္း ထူးျခားေနသည္။ ဘယ္ေတာ့္မွ ရိုးသြားသည္ဟူ၍ မရွိ။ သူသည္ အေမရိကန္ တြင္ ဘ၀သစ္ထူေထာင္ရန္ ဤျမိဳ႕မွစတင္၍ ခရီးစထြက္ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သည္ျမိဳ႕တြင္ အမွတ္တရအျဖစ္ နယ္စားဟိုတယ္ၾကီးတစ္ခု တည္ေဆာက္ လုိေသာ သူ႕ဆႏၵသည္ အလြန္သဘာ၀က် သည္ဟု ဆိုရမည္သာျဖစ္သည္။
အီစတန္ဘူျမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ သူ႕အား ဖိတ္စာ၁၅ေစာင္က အသင့္ေစာင့္ၾကိဳေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ယင္းတုိ႕အနက္ အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီးႏွင့္ အဂၤလန္သံအမတ္ၾကီးတုိ႕၏ ဖိတ္စာ မ်ားကို ေတြ႕ရေတာ့ ေအဘယ္က အံ့အားသင့္ေနမိသည္။ သူသည္ျဗိတိသွ်သံရံုးသုိ႕ မေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း၄၀နီးပါးပင္ ရွိခဲ့ျပီ။
ထိုညေနတြင္ ေအဘယ္သည္ တူရကီႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျဗိတိသွ်သံအမတ္ၾကီ ဆာဘားနဒ္ဘာရိုး၏ ညစာစားပြဲကို တက္ေရာက္သည္။ သူ႕အားသံအမတ္ၾကီးကေတာ္၏ လက္ယာဘက္တြင္ ေနရာခ် ေပးေသာအခါ ေအဘယ္က အံ့ၾသမိသည္။ သည္အခြင့္အေရးမ်ိဳးကို သူသည္အျခား သံရံုးမ်ားတြင္ ဘယ္ေတာ့မွ မရခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ညစာစားျပီးသြားေသာအခါ အမ်ိဳးသမီးေတြ ထြက္သြားၾကျပီး အမ်ိဳးသားမ်ားသာ ေဆးလိပ္ ေသာက္ရင္း အရက္ေသာက္ရင္း စကားေျပာက်န္ရစ္ၾကသည္။ ေအဘယ္အား ဆာဘားနဒ္၏ စာၾကည့္ေဆာင္တြင္ အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီး ဖလက္ခ်ား၀ါရင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု မိတ္ဆက္ ေပးသည္။ "ရွီကာဂိုနယ္စား"အား သူက ပထမဆံုး ဧည္ခံဂုဏ္ျပဳပါရေစဟု ဆာဘားနဒ္က အေမရိကန္ သံအမတ္ထံတြင္ ခြင့္ေတာင္း ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
'အဂၤလိပ္ေတြကေတာ့ အျမဲတမ္း အခြင့္ေကာင္း ယူတတ္ၾကတာပဲဗ်'
အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီးက က်ဴးဘားေဆးျပင္းလိပ္ကို မီးညွိဳရင္း စလိုက္သည္။
အဂၤလိပ္သံအမတ္ၾကီးကလည္း အားက်မခံ။
'အေမရိကန္ေတြနဲ႕ပက္သက္ျပီး က်ဳပ္ေသခ်ာေပါက္ေျပာႏိုင္တာ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္၊ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ သူ႕တုိ႕ကို ေက်ာခ်ခံရေတာ့မွ သူတုိ႕က ဓားျပမွန္းသိၾကတယ္ဗ်'
ေအဘယ္က သံအမတ္ၾကီးႏွစ္ေယာက္ အေျခအတင္ စကားစစ္ထိုးၾကတာကို စိတ္၀င္ စားစြာျဖင့္ နားေထာင္ေနသည္။ သည္လို သီးသန္႕ဧည့္ခံပြဲျဖင့္ သူ႕အားဘာေၾကာင့္မ်ား ဂုဏ္ျပဳ ဧည့္ခံ ပါသလဲဟု ေတြးေနမိသည္။
ဆာဘားနဒ္က ဖန္ခြက္ထဲသုိ႕ အေကာင္းစားအရက္ေတြ ေလာင္းထည့္ေပးသည္။
အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီးက ဖန္ခြက္ကို အေပၚကိုင္ေျမွာက္လိုက္သည္။
'ေအဘယ္ရို႕စေနာ့စကီးအတြက္'
ဆာဘာနဒ္က ဖန္ခြက္ကို ေျမွာက္လိုက္ရင္း -
'ဂုဏ္ယူပါတယ္ မစၥတာရို႕စေနာ့စကီး' သူက ဖလက္ခ်ား၀ါရင္ဘက္သုိ႕ လွည့္လိုက္ျပီး 'ဒါနဲ႕…က်ဳပ္ေတာ့ စကားလြန္သြားျပီနဲ႕တူတယ္ ဖလက္ခ်ား၊ ခင္ဗ်ားကေျပာေတာ့ ဒီကိစၥက လူတိုင္း သိေနျပီးသားဆိုဗ်'
'ဟုတ္ပါတယ္ လူတုိင္း သိေနျပီးသားပါ၊ အဂၤလိပ္ေတြဟာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကို ၾကာၾကာ ထိန္းမထား ၾကဘူး ဆိုတာကို လူတိုင္းသိေနျပီးသားပါ' အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီးက တစ္ခ်က္ ေဆာ္လိုက္ျပန္သည္။
ဆာဘားနဒ္က ရယ္လိုက္ျပီး -
''ဒါကေတာ့ ပင္ရင္းကမွ မလံုတာကိုးဗ်၊ ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ရာထူးခန္႕ ေၾကျငာခ်က္က ရက္ပိုင္းလပိုင္း အတြင္း ထြက္လာေတာ့မယ္ဆိုပဲ'
ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေအဘယ္ဘက္သုိ႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ ေအဘယ္က ဘာမွမေျပာဘဲ ျငိမ္ေနသည္။
ဆားဘားနဒ္က ဆက္ေျပာသည္။
'ကဲ…ဒီေတာ့ က်ဳပ္ကပဲ ပထမဆံုး ဂုဏ္ျပဳႏႈတ္ဆက္ပါရေစ သံအမတ္ၾကီးခင္ဗ်ား၊ ရာထူးသစ္ မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျမင္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းပါတယ္ဗ်ာ'
ေအဘယ္ သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ကာလအနည္းငယ္ခန္႕တြင္ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ရင္း သူ႕ကိုယ္သူ တုိးတိုး ကေလး ေရရြတ္မိခဲ့ော အာလုပ္စကားကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ ၾကားလိုက္ရေပျပီ။ သူသည္ ဘယ္လို ျပန္ေျပာရမွန္း မသိေအာင္ က်ိတ္ျပီး ၀မ္းသာေနမိသည္။
အဂၤလိပ္ သံအမတ္ၾကီးက ဆက္ေျပာျပန္သည္။
'ခင္ဗ်ားသိျပီးတဲ့အတိုင္းပါပဲ၊ မၾကာခင္မွာ လူေတြက သံအမတ္ၾကီးခင္ဗ်ား၊ သံအမတ္ၾကီးခင္ဗ်ားနဲ႕ တစ္ေခၚတည္း ေခၚၾကေတာ့မယ္၊ အဲဒါထက္ ဆိုးတာကေတာ့ ဧည့္ခံပြဲေတြ၊ ပါတီပြဲေတြကို မတက္ခ်င္ ဆံုး မနားတမ္းတက္ရေတာ့မယ့္အျဖစ္ပါပဲ၊ ျပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုး အလုပ္တာ၀န္ျပီးဆံုးလုိ႕ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ရေတာ့မယ္ အခ်ိန္က်ေတာ့လည္း အမ်ိဳးအမည္မေဖာ္ျပႏို္င္တဲ့ ေ၀ဒနာတစ္ခုကို ရင့္နင့္ေအာင္ ခံစားရပါလိမ့္ဦးမယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား က စစ္ေအးတုိက္ပြဲကာလမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ရလုိ႕ ကံေကာင္းပါေသးတယ္၊ တကယ္ ေတာ့ ဒီတာ၀န္ဟာ ခင္ဗ်ားကို လူမႈဆက္ဆံေရးေလာကမွာ ေဘာင္ခတ္လိုက္တာ တစ္မ်ိဳး ပါပဲ'
အေမရိကန္ သံအမတ္ၾကီးက ျပံဳးျပီးေျပာသည္။
'ေအာင္ျမင္ပါေစ ေအဘယ္၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ဘ၀မွာ ေအာင္ပန္းေတြ ဆက္တိုက္ပန္ဆင္ႏိုင္ပါေစလုိ႕ က်ဳပ္ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္၊ ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ား ပိုလန္မေရာက္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ'
'လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးႏွစ္အတြင္းက ခဏေရာက္ခဲ့တာ တစ္ေခါက္ပါပဲ၊ အဲဒီကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သြားခ်င္တဲ့ဆႏၵ အျမဲတမ္း ျဖစ္ေပၚေနခဲ့တယ္'
'အေတာ္ ပါပဲ အခုတစ္ေခါက္ ျပန္သြားရမွာကေတာ့ မဂၤလာရွိေသာသြားျခင္းလုိ႕ ဆိုရမွာပါ့၊ ၀ါေဆာျမိဳ႕ က က်ဳပ္တုိ႕သံရံုးမွာ အသိေတြ ဘာေတြမ်ား ရွိသလား'
'မရွိပါဘူး'
'သံရံုးက သိပ္မဆိုးပါဘူး' ဆာဘားနဒ္က ျဖဳတ္ေျပာသည္။ 'အစားအေသာက္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္၊ ခင္ဗ်ား အဲဒီျပန္ေရာက္သြားရင္ နယ္စားဟိုတယ္ၾကီးေတာ့ ေဆာက္ကို ေဆာက္ျဖစ္ေတာ့ မွာပဲ၊ ပိုလန္ျပည္သူေတြကလည္း ခင္ဗ်ားအတြက္ ဂုဏ္ယူ ၀မ္းသာ ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္'
ထိုညေနက ေအဘယ္သည္ ဆာဘားနဒ္၏ အေျပာင္အရႊတ္စကားမ်ားႏွင့္ ဟာသမ်ားကို နားေထာင္ရင္း အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ သူသည္ အရက္ကိုလည္း ခါတိုင္းထက္ မ်ားမ်ား ပိုေသာက္ မိသည္။ အေမရိကသုိ႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္သြားျပီး မဂၤလာသတင္းကို သမီးျဖစ္သူအား အားရ၀မ္းသာ ေျပာျပလိုက္ခ်င္စိတ္လည္း တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚမိသည္။ သည္သတင္းကို ၾကားလိုက္ ရလွ်င္ ဖေလာ္ရင္ တီနာက သူ႕ဖခင္အတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဂုဏ္ယူလိမ့္မည္ မသိ။
နယူးေယာက္သုိ႕ ျပန္ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္းဆန္ဖရန္စၥကိုသုိ႕ တန္းသြားျပီး ျဖစ္ခဲ့သမွ် အားလံုးကို ဖေလာ္ရင္တီနာႏွင့္ သင္ပုန္းေခ် ေက်ေအးပစ္လိုက္ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။ သမက္ ျဖစ္သူ ရစ္ခ်က္ကိန္းအေပၚတြင္လည္း အစစအရာရာ ခြင့္လႊတ္ လိုက္ေတာ့မည္။
ေအဘယ္ သည္ ရင္ထဲမွာ ရွင္းသြားသလို ခံစားရသည္။
သံုးေယာက္သား စားေသာက္ခန္းမသုိ႕ ျပန္ထြက္လာၾကသည္။ ေအဘယ္က ျဗိတိသွ် သံအမတ္ၾကီး အနီးသုိ႕ျပန္ထြက္လာၾကသည။ ေအဘယ္က ျဗိတိသ်ွသံအမတ္ၾကီးအနီးသို႔ ေလွ်ာက္လာ ျပီး ပခံုးေပၚလက္တင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
' ကဲ…….ကၽြန္ေတာ္ကုိ ခြင့္ျပဳပါဦး သံအမတ္ၾကီး'
'ခင္ဗ်ားဘယ္ျပန္မွာလဲ၊ ဟိုတယ္ျပန္မွာလား၊ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္လိုက္ပို႔ပါရေစလား၊ ခင္ဗ်ားကား ေနာက္ကက်ဳပ္ကားလုိက္မယ္ေလ'
တံခါး၀ေရာက္ေတာ့ သံအမတ္ၾကီးကေတာ္ ေလဒီဘားရိုးက ေအဘယ္အား ဆီးၾကိဳ ႏွုတ္ဆက္ သည္။
'ဂြတ္နိုက္…….ေလဒီဘာရိုး၊ အခုလိုဧည့္ခံေကၽြးေမြးတာ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ'
ေလဒီဘားရိုးက ျပံဳး၍ျပန္ေျပာသည္။
ကၽြန္မေတာ့အခုမွပဲ သိရတာပါ မစၥတာရို႕စေနာ့စကီး၊ ဒါေပမဲ့ကၽြန္မက ခုကတည္းက ပဲၾကိဳတင္ျပီး ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္းလုပ္ပါေစ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ သံတမန္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဇာတိႏိုင္ငံ ကုိ ျပန္သြားရတာ ရွင့္အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းလွပါတယ္ရွင္'
'ေက်းဇူးတင္ပ ါတယ္ခင္ဗ်ာ'
ဆာဘားနဒ္က ျဗိိတိသ်ွသံရံုး၏ ေက်ာက္စလင္းေလွကားအတုိင္း ကားရပ္ထားရာေနရာသို႕ ေအဘယ္ အား ေခၚလာခဲ့သည္။
'ဂြတ္ႏိုက္……ရို႕စေနာ့စကီး၊ ၀ါေဆာမွာ ကံေကာင္းပါေစ၊ ဒါနဲ႔စကားမစပ္ျဗိတိသ်ွသံရံုးမွ ပထဆံုး အၾကိမ္ ညစာစားရတာ စိတ္ခ်မ္းသာပါရဲ႕လား'
'တကယ္ေတာ့ ဒီအၾကိမ္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဒုတိယအၾကိမ္ပါ ဆာဘားနဒ္'
'အို…..ဟုတ္လား၊ ဒါျဖင့္ခင္ဗ်ား ဒီကို ဟုိတုန္းကလည္း ေရာက္ဖူးခဲ့တာေပါ့၊ ဒါနဲ႕ ဧည့္သည္ မွတ္တမ္း စာအုပ္မွာ ခင္ဗ်ာနာမည္လည္းမေတြ႕ရပါလား'
'ေတြ႕ႏိ္ုင္မွာမဟုတ္ဘူးခင္ဗ်ာ၊ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ပထမအၾကိမ္ ျဗိတိသွ်သံရံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္စားခဲ့တာက မီးဖိုခန္းထဲမွာပါ၊ မီးဖိုခန္းမွာစားတဲ့ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ကို သူတို႔က ဧည့္မွတ္တမ္းစာအုပ္ထဲ မသြင္းမွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ စားရတာ ကေတာ့ကၽြန္ေတာ အတြက္ တစ္သက္မွာအျမိန္ဆံုး ထမင္းနစ္နပ္ပါပဲ ခင္ဗ်ား'
ေအဘယ္က ကားတံခါးကိုဖြင့္ျပီး ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ ဆားဘားနဒ္က သူ႔စကားကုိ မယံု တစ္၀က္ ယံုတစ္၀က္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေအဘယ္က အကဲခတ္မိသည္။
နယ္စား ဟုိတယ္သို႔ ကားေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။ ေအဘယ္ကကားမွန္ျပတင္းကို လက္ေခ်ာင္း မ်ား ျဖင့္မသိမသာ ေခါက္ကစားခဲ့သည္။
သူကမနက္ျဖန္မနက္တြင္ အေမရိကသို႔ ျပန္ခ်င္လွျပီ။ သုိ႔ေသာ္ အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီး ဖလက္ခ်ား၀ါရင္၏ ညစာစားပြဲကို ဖ်က္ပစ္၍ သင့္ေတာမည္မဟုတ္။ ' သံအမတ္ၾကီး တစ္ေယာက္ အေန နဲ႔ဒီလိုကစၥမိ်ဳးေတြကေတာ့ မေရွာင္မလႊဲသာ ေတြ႔ကိုေတြ႔ရမွာပဲဗ်' ဟု ဆားဘားနဒ္ ေျပာခဲ့ေသာစကား ကိုသတိရမိသည္။
အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီး၏ ညစာစားပြဲလည္း ေတာ္ေတာ္စတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းသည္။
ပရိသတ္က ေတာင္းဆိုသျဖင့္ ျဗိတိသ်ွသံရံုး၊ မီးဖိုခန္းတြင္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ သူညစာစား ခဲ့ရပံုကုိ ေအဘယ္ကျပန္လည္ေျပာျပရသည္။
သူေျပာျပျပီးေသာအခါ ပရိတ္သတ္အားလံုး အံ့ၾသ၀မ္းသာ ျဖစ္ေနၾကသည္။
သူူသည္ လက္ျဖတ္ခံရေတာ့မည္ဆဲဆဲတြင္ ကံေကာင္းေထာက္မ၍ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဧည့္သည္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မယံုခ်င္ယံုခ်င္ျဖစ္ေနၾကသည္ကို သူတုိ႔အမူအရာ ၾကည့္၍ ေအဘယ္က အကဲခတ္မိသည္။သို႔ေသာ္ သူ၏ ေငြလက္ေကာက္ ကြင္းကုိေတာ့ အားလံုးကပင္ စိတ္၀င္စားၾကသည္။
ထိုညက သူ႔အားလူတိုင္းကပင္''သံအမတ္ၾကီး'' ဟူ၍သံုးႏွုန္းေခၚေ၀ၚၾကသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္တြင္ ေအဘယ္သည္ ဒီစီ (၈)ဂ်က္ေလယာဥ္ၾကီးျဖင့္ အေမရိကသို႔ ျပန္ခဲ့သည္။ ေလယာဥ္စက္ ခၽြတ္ယြင္းသြား၍ ယူဂိုဆလက္ႏိုင္ငံ၊ ဘဲဂ္ဂရိတ္ျမိဳ႕တြင္ ၁၆နာရီတိတိ ရပ္နား ေနခဲရသည္။
ေနာက္ဆံုးေလယာဥ္ျပန္ထြက္သည္။ ပိုလန္ႏိုင္ငံ၊ အမ္စတာဒမ္ျမိဳ႕ ေရာက္ေတာ့တစ္ေထာက္ နားရျပန္သည္။
သည္တစ္ၾကိမ္တြင္မူ ခရီးသည္မ်ားအား ေလယာဥ္ေျပာင္းေပးသည္။
၃၆ နာရီတိတိၾကာေသာအခါတြင္မွ နယူးေယာက္ျမိဳ႕သို႔ ေလယာဥ္ဆိုက္သည္။
ေအဘယ္သည္ လမ္းမေလွ်ာက္ခ်ာင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနသည္။ အေကာက္ ဌာန မွ ထြက္ခြာလာေသာအခါ သူ႔ထံသို႔ သတင္းစာဆရာေတြ ၀ိုင္းအံုလာၾကသည္ကုိ ရုတ္တရက္ ရင္ဆိုင္တိုးရ ေတာ့သည္။ ဓာတ္ပံုေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္ရိုက္ၾကသည္။
ေအဘယ္ျပံဳးလိုက္သည္။
ေၾကျငာခ်က္ထြက္သြားျပီနဲ႔ တူတယ္ဟု ေတြးလိုက္မိသည္။ သည္အတိုင္းဆိုလ်ွင္ တရား၀င္ ျဖစ္သြားျပီ။
သူကကိုယ္ကုိ မတ္မတ္ရပ္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ဣေျႏၵအျပည့္ျဖင့္ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆက္ ေလ်ွာက္ လာ ခဲ့သည္။
ေဂ်ာ့အားအရိပ္အေရာင္ပင္မျမင္ရ၊ ဓာတ္ပံုဆရာေတြကလည္း ပတ္ပတ္လည္တြင္ ထြက္ေပါက္ မရေအာင္၀ိုင္းရိုက္ေနၾကသည္။
ပရိတ္သတ္အစြန္တြင္ ေဂ်ာ့ကိုလွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကလူေသမ်က္ႏွာၾကီးႏွင့္ တူေနသည္။ ေအဘယ္၏ရင္ထဲတြင္ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ သူကသတင္းစာဆရာေတြၾကားမွ တိုးထြက္ရန္ ၾကိဳးစားသည္။ သတင္းစာဆရာတစ္ေယာက္သူ႔ေရွ႕မွ ၀င္ရပ္လာသည္။
'ပိုလန္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခငး္ခံရသည့္အတြက္ စိတ္ထဲတြင္ ဘယ္လိုမ်ားခံစားရပါသလဲ' ဟုေမးရမည့္အစား သတင္းေထာက္က အသံက်ယ္ၾကီးျဖင့္……
'စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘယ္လိုေျဖၾကားဖို႔ စိတ္ကူးထားပါသလဲခင္ဗ်ာ'
ကင္မရာ မီးလံုးေတြ တဖ်က္ဖ်က္ လင္းလက္သြားသည္။ ေမးခြန္းေတြလည္းတရစပ္ ၀င္လာသည္။
' စြဲခ်က္ ေတြဟာ အမွန္ပဲလား မစၥတာရို႕စေနာ့စကီး'
'လူၾကီးမင္း က လႊတ္ေတာ္အမတ္ ေအာ့စဘြန္းကို ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ေပးခဲ့ပါသလဲ ခင္ဗ်ာ'
'စြဲခ်က္ ေတြကို ျငင္းဆန္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါသလား ခင္ဗ်ာ'
'တရားခြင္ကုိ ရင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ အေမရိကကို ျပန္လာတာပါလား'
ေအဘယ္ကတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာဘဲႏွင့္ သတင္းေထာက္ေတြက သူတို႔မွတ္စုစာအုပ္တြင္ ကမန္းကတန္း ေလွ်ယင္ေရးေနၾကသည္။
'ဖယ္ၾကပါဗ်ာ၊ က်ဳပ္ထြက္ပါရေစ'
ေအဘယ္က ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
ေဂ်ာ့ကေရွ႕က အတင္းတိုးလာျပီး ေအဘယ္အား လူအုပ္ၾကီးထဲမွ ဆြဲထုတ္လာခဲ့သည္။ ျပီးေတာ့ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ကာဒီလက္ဇိမ္ခံကားၾကီးထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။
ေအဘယ္ကေခါင္းငံု႔ျပီး မ်က္ႏွာက္ကို လက္၀ါးႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အုပ္ထားလိုက္သည္။ ကင္မရာ မီးလံုးေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္သြားၾကျပန္သည္။ ေဂ်ာ့ကခရိုင္ဘာကို ေအာ္ေငါက္ျပိး ခ်က္ခ်င္း ေမာင္းထြက္ ခိုင္းသည္။
'နယ္စားဟိုတယ္ကိုလား........ ဆရာ'
မဟုတ္ဘူး။ ၅၇လမ္းက မစၥရို႕႔ေနာ့စကီး တိုက္ခန္းကို္ေမာင္း'
'ဘာျဖစ္လို႕လဲ'ေအဘယ္က ဖ်က္ခနဲေမးလိုက္သည္။
'နယ္စားဟိုတယ္ကို သတင္းေထာက္ေတြ ၀ိုင္းထားလို႔'
' ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဘယ္လိုမွမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး ေဂ်ာ့၊ အီစတန္ဘူမွာတုန္းက သူတို႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို အေရႊးခံရျပီ သံအမတ္ၾကီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဆက္ဆံခဲ့ၾကတယ္၊ အခု အိမ္ျပန္ လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကရာဇ၀တ္ေကာင္ျဖစ္ေနျပီ၊ ဘယ္လိုစြဲခ်က္ေတြမ်ား တင္ထားလို႔လဲ ေဂ်ာ့၊ ဘယ္သူေတြက စြဲတာလဲဟင္'
'ကၽြန္ေတာ္ပဲ ေျပာရမွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရွ႕ေနနဲ႔ေတြ႕မွ ေမးမွာလား'
'ခင္ဗ်ားဘယ္သူ႔ကို ငွားထားသလဲ'
'အိပ္ခ်္၊ ထရက္ဖို႔ဂ်စ္ခ္၊ အေမရိကန္တစ္ျပည္လံုးမွာ အေတာ္ဆံုးေရွ႔ေန တစ္ေယာက္ပဲ'
'ေရွ႕ေနကေတာ့ နင့္ေနမွာေပါ့'
'ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ပိုက္ဆံျမင္မေနသင့္ေတာ့ဘူး ေအဘယ္'
'ဟုတ္ပါတယ္ ေဂ်ာ့၊ ခင္ဗ်ားေျပာတာ မွန္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့ကို ခြင့္္လႊတ္ပါဗ်ာ၊ ဒါနဲ႕ေရွ႕ေနက ဘယ္မွာလဲ'
'တရားရံုးမွာ က်န္ရစ္တယ္၊ အဲဒီကစၥျပီးရင္ တို္က္ခန္းကုိ ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာလိမ့္မယ္'
'ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီအထိ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားပဲအခုေျပာပါေတာ့၊ အဆိုးဆံုးကုိသာ ေျပျပဗ်ာ'
'ေဂ်ာ့က သက္မတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ျပီး..
'ခင္ဗ်ားကုိ ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္လိုက္တယ္'
'ဘယ္လိုစြဲခ်က္နဲ႕လဲ'
အစိုးရဌာနဆိုင္ရာ အၾကီးအကဲေတြကို လာဘ္ထိုးမွဳနဲ႔'
'ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ဌာနအၾကီးအကဲကိုမွ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တိုင္ လာဘ္မထုိးဖူးပါဘူး'
'အဲဒါကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာက ဟင္နရီေအာ့စဘြန္းေၾကာင့္ ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားကိုယ္စား သူလုပ္သမ်ွအားလံုး ခင္ဗ်ားနာမည္နဲ႔ ျဖစ္ေနပံုရတယ္'ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ား ကိုယ္စား သူလုပ္ေနပံုရတယ္
'ဘုရားေရ….ဒီလူကို ယံုမိတာ ေသာက္က်ိဳးနည္းေတာ့တာပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး ၀ီလ်ံကိန္းကို မုန္းေနၾကတယ္ဆိုျပီး ယံုခဲ့မိတာ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီလူ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမွာ ဒီအထိေတာ့ ညစ္ပတ္လိမ့္မယ္လုိ႕ မထင္ဘူးဗ်ာ၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္၇င္ သူ႕လည္းပင္သူ ၾကိဳးကြင္းစြပ္တာနဲ႕ ဘာမွမထူးဘူး'
'ဒါေပမဲ့ သူကထြက္ေျပးသြားျပီဗ်၊ သူ႕အေၾကြးေတြလည္း အားလံုးရွင္းသြားတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာပဲ'
'၀ီလ်ံကိန္းနဲ႕ သြားေပါင္းတာ ျဖစ္မွာေပါ့'
'ကၽြန္ေတာ္ ေထာက္လွမ္းၾကည့္သမွ်ေတာ့ ဘာသဲလြန္စမွ မေတြ႕ရေသးဘူး၊ ၀ီလ်ံကိန္း ပါ၀င္ ေၾကာင္း ဘာအေထာက္အထားမွ မေတြ႕ရေသးဘူး'
'အေထာက္အထား လိုေသးသလားဗ်၊ အာဏာပိုင္ေတြလက္ထဲ စာရြက္စာတမ္းေတြ ဘယ္လို ေရာက္ သြားသလဲ၊ ဒီအခ်က္က အေရးၾကီးဆံုးပဲ၊ ခင္ဗ်ား ဘာေတြသိထားျပီးျပီလဲဲ
'သိပ္ေတာ့ မသိေရေသးဘူးဗ်၊ စာရြက္စာတမ္းေတြ အျပည္အစံုပါတဲ့ ဖိုင္တြဲကို ပစ္စာ သေဘာလုပ္ျပီး ၀ါရွင္တန္က တရားရံုးခ်ဳပ္ကို တင္ပို႕လိုက္တယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ သိရ ေသးတယ္'
'စာတိုက္တံဆိပ္က ဘယ္ကလဲ၊ နယူးေယာက္ကပဲ ျဖစ္မွာေပါ့'
'မဟုတ္ဘူး ရွီကာဂိုက'
ေအဘယ္က ဘာမွမေျပာဘဲ အတန္ၾကာျငိမ္ေနသည္။ ျပီးေတာ့မွ -
‘အဲဒီဖိုင္တြဲပို႕တာ ဟင္နရီေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဗ်၊ သူ ဒီလိုမလုပ္ႏိုင္ပါဘူး’
‘ခင္ဗ်ားက ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေတာင္ ေသခ်ာေပါက္ေျပာႏိုင္ရတာလဲ’
‘ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားကပဲ ေျပာတယ္မဟုတ္လား၊ သူ႕အေၾကြးေတြ အားလံုး ဆပ္ပစ္လိုက္ ျပီလုိ႕ တရားခံကို မသိဘဲနဲ႕ တရားေရးဌာနက သူ႕ကို အဲဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ပိုက္ဆံ ကို ထုတ္မေပး ႏိုင္ပါဘူး၊ အဲ…ျဖစ္ႏိုင္တာတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္၊ ဟင္နရီက အဲဒီဖိုင္ကို တစ္ေယာက္ ေယာက္ကို ေရာင္းလိုက္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ဒါဆို ဘယ္သူ႕ကို ေရာင္းသလဲ၊ တစ္ခု ေသခ်ာတာကေတ့ာ သူ႕အေနနဲ႕ ၀ီလ်ံကိန္းနဲ႕ တိုက္ရိုက္မဆက္သြယ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာပဲဲ’
‘တိုက္ရိုက္ မဆက္သြယ္ႏိုင္ဘူး…..ဟုတ္လား’
‘ဟုတ္တယ္ တိုက္ရိုက္မဆက္သြယ္ႏိုင္ဘူး၊ ဟင္နရီမွာ အေၾကြးလည္ပင္းခိုက္ေနတယ္၊ ပိုက္ဆံ သိပ္လိုေနတယ္၊ ျပီးေတာ့ အဲဒီဖိုင္တြဲေတြလည္း ေရာင္းခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ ၀ီလ်ံကိန္း သိခဲ့လိုရွိရင္ ၾကားခံကိုယ္စားလွယ္ထားျပီး ၀ယ္ယူႏိုင္တယ္၊ ဒါျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခ်က္ပဲ’
‘ဟုတ္တယ္…အဲဒါျဖစ္ႏိုင္တယ္ ေအဘယ္၊ ဟင္နရီမွာ အေၾကြးေတြ ေခြးသန္းတက္သလို တက္ေန တယဆိုတာ သိရဖုိ႕အတြက္ အေကာင္းဆံုးစံုေထာက္ ငွားေနစရာမလိုပါဘူး၊ ရွီကာဂိုအရက္ဆိုင္ ထိုင္ေနတဲ့လူတိုင္း သိေနတဲ့ကိစၥပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အရမ္းေတာ့ မဆံုးျဖတ္ ပါနဲ႕ဦး၊ ေရွ႕ေနက ဘယ္လိုေျပာ မလဲဆိုတာ ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့’
သူတုိ႕ကားသည္ ယခင္ဖေလာ္ရင္တီနာ ေနခဲ့ေသာတိုက္ခန္းအျပင္ဘက္တြင္ ရပ္သြားသည္။ တစ္ေန႕ တြင္ သူ႕သမီး ျပန္လာလိမ့္မည္ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ေအဘယ္က တိုက္ခန္းကို လက္ရာမပ်က္ မူလအတိုင္း ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေဂ်ာ့က အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္သည္။ ေရွ႕ေနထရက္ဖို႕ဂ်စ္ခ္က ၾကိဳတင္ ေရာက္ႏွင့္ ေနျပီ။
သံုးေယာက္သား စားပြဲတြင္ ၀င္ထိုင္ၾကသည္။ ေဂ်ာ့က ေအဘယ္အတြက္ ၀ီစကီ တစ္ခြက္ အျပည့္ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ ေအဘယ္က တစ္က်ိဳက္တည္းႏွင့္ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ျပီးလွ်င္ ထပ္ထည့္ရန္ ဖန္ခြက္ကို ေဂ်ာ့ဆီသုိ႕ ထိုးေပးလိုက္သည္။
‘ကဲ..မစၥတာဂ်စ္ခ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စျပီးေဆြးေႏြးၾကရေအာင္၊ အဆိုးဆံုး အေျခအေနကိုသာ ေျပာျပ ပါေတာ့’
‘ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ မစၥတာရိုစေနာ့စကီး၊ မစၥတာႏိုဗက္က ၀ါေဆာရာထူးကိစၥ ေျပာျပလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ သိရပါတယ္’
‘အဲဒီကိစၥက ျပီးသြားပါျပီ၊ ေမ့ပစ္လိုက္ပါေတာ့၊ ခုေနခါ ဗင္းစင့္ဟိုဂန္ကို သြားေမးၾကည့္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ေတာင္ မမွတ္မိပါဘူးလုိ႕ ေျပာမွာေသခ်ာပါတယ္၊ ကဲ…ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေျခအေန ေျပာျပ ပါဦး မစၥတာဂ်စ္ခ္’
‘ခင္ဗ်ားကို ျပည္နယ္၁၄ခုမွာ အစိုးရအရာရွိေတြကို လာဘ္ထိုးမႈ ၁၇မႈနဲ႕ စြဲခ်က္တင္ ထားၾကတယ္၊ အဲဒါ မနက္ျဖန္မနက္မွာ ခင္ဗ်ားကို ဖမ္းဆီးဖုိ႕ တရားေရးဌာနက အားလံုး အဆင့္သင့္ လုပ္ထားျပီးျပီး၊ ဒါေပမဲ့ အာမခံေတာ့ ရပါလိမ့္မယ္’
‘အာမခံေၾကး နင့္ေနမွာပဲ၊ ဒါနဲ႕ သူတုိ႕က ဘယ္အေထာက္အထားနဲ႕ စြဲခ်က္တင္တာတဲ့လဲ’
‘စြဲခ်က္တခ်ိဳ႕အတြက္ေတာ့ သူတို႕မွာ အေထာက္အထား ရွိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဟင္နရီ ေအာ့စဘြန္းက ထြက္ေျပးသြားလို႕ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့အတြက္ စြဲခ်က္ အမ်ားစု အတြက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖုိ႕ အခက္ေတြ႕ေနၾကတယ္၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္ဗ်ား အေနနဲ႕ နစ္နာျပီးသားဆိုတာကေတာ့ အထူးေျပာစရာ မလိုပါဘူး၊ မစၥတာရိုစေနာ့စကီး’
‘အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္ပါတယ္’ သူက ‘ေဒးလီးနယူးစ္’ သတင္းစာမ်က္ႏွာဖံုးမွ သူ႕ဓာတ္ပံု ကို တစ္ခ်က္ေစာင္းၾကည့္လိုက္ျပီးေနာက္ ‘ကဲ…ဒီေတာ့ အဲဒီဖိုင္တြဲကို ဟင္နရီေအာ့စဘြန္းဆီက ဘယ္သူ၀ယ္ယူသလဲဆိုတာသာ အတိအက် သိရေအာင္ လုပ္ပါေတာ့ မစၥတာဂ်စ္ခ္၊ လူလိုရင္ လိုသေလာက္ ဌားရမ္းျပီး တာ၀န္ေပးပါ၊ စရိတ္ဘယ္ေလာက္ပဲ ကုန္ကုန္ ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ျမန္ႏိုင္ သမွ် ျမန္ေအာင္ေတာ့ၾကိဳးစားပါ၊ တကယ္လို႕ လက္သည္ဟာ ၀ီလ်ံကိန္းသာ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႕ကို ဒီတစ္ခ်ီမွာ အျပတ္ရွင္းရမွာပဲ’
‘ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုေတာ့ သတိေပးခ်င္တယ္ မစၥတာရိုစေနာ့စကီး၊ ျပႆနာကို တစ္ခုျပီးတစ္ခု တိုးလာေအာင္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕၊ အခုပဲ ခင္ဗ်ားအေျခအေနက ဒူးဆစ္အထိ နစ္ေနျပီ’
‘ဒီအတြက္ မစိုးရိမ္ပါနဲ႕၊ ၀ီလ်ံကိန္းကို ကၽြန္ေတာ္လုပ္ရင္ တရားဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ပိပိရိရိ လုပ္မွာပါ’
‘အခုအခ်ိန္မွာ ၀ီလ်ံကိန္းကိစၥ ေမ့ထားလိုက္ျပီး အမႈကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလဲဆိုတာသာ အဓိက အာရံုစိုက္ေစခ်င္တယ္ မစၥတာ ရိုစေနာ့စကီး၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဒီျပႆနာကို မေျဖရွင္း ႏိုင္ရင္ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႕ အနည္းဆံုး ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ႏွစ္ေလာက္က်ခံႏိုင္စရာ အေၾကာင္း ရွိတယ္၊ ဒီေန႕ည ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ရွိသြားေအာင္ အိပ္သာ အိပ္လိုက္ပါေတာ့၊ ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္က သတင္းစာ ရွင္းလင္းခ်က္ တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ လိမ့္မယ္၊ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႕ လံုး၀အျပစ္မရွိေၾကာင္း ထုေခ်ေလွ်ာက္လဲဖုိ႕ အဆင့္သင့္ ရွိေၾကာင္း ထုတ္ျပန္လိမ့္မယ္’
‘အဲဒီလိုလုပ္ဖုိ႕ တကယ္ျဖစ္ႏိုင္မလား’ ေဂ်ာ့က ေမွ်ာ္လင့္တၾကီး ၀င္ေမးလိုက္သည္။
‘မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ သုိ႕ေပမဲ့ ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အတြက္ စဥ္းစားဖုိ႕ အခိ်န္အမ်ားၾကီး ရ သြားမယ္၊ အဲဒီဖိုင္ထဲမွာ နာမည္စာရင္းပါတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို မစၥတာရိုစေနာ့စကီးအေနနဲ႕ တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္မႈ လံုး၀မရွိခဲ့ဘူး၊ ဟင္နရီေအ့ာစဘြန္းကသာ ကုမၸဏီဒါရိုက္တာ လူၾကီး တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္မႈ လံုး၀မရွိခဲ့ဘူး၊ ဟင္နရီေအာ့စဘြန္းကသာ ကုမၸဏီ ဒါရိုက္တာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ အခြင့္အာဏာကို အလြဲသံုးစားျပီး သူ႕ ဆႏၵ အတိုင္း ထင္ရာေလွ်ာက္လုပ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္က ထုေခ်ရမွာပဲ၊ အဲဒီေတာ့ အဲဒီစာရင္းပါ ပုဂၢိဳလ္ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕မ်ား ဆက္သြယ္ေတြ႕ဆံုခဲ့တာရွိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ ကို အမွန္အတိုင္းေျပာပါ မစၥတာရိုစေနာ့စကီး၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ တရားေရး ဌာနက အဲဒီလူေတြကို သက္ေသအျဖစ္ ေခၚယူစစ္ေဆးမွာမုိ႕လုိ႕ပဲ၊ ကဲ …. ဒီအေၾကာင္းေတြ မနက္ျဖန္ မွ ဆက္ျပီး ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိပ္ေရး၀ေအာင္ သာ အိပ္ပစ္ လိုက္စမ္းပါ၊ ခင္ဗ်ားက ေတာ္ေတာ္ ခရီးပန္းလာတာ၊ မနက္က်မွ ထပ္ေတြ႕ၾကတာေပ့ါ’
ေအဘယ္အား ေနာက္ေန႕နံနက္ ၈နာရီတြင္ ဖေလာ္ရင္တီနာ၏ တိုက္ခန္း၌ လာေရာက္ ဖမ္းဆီးသည္။ ထုိ႕ေနာက္ နယူးေယာက္ေတာင္ပိုင္းခရိုင္ တရားရံုးသုိ႕ ေခၚလာခဲ့ၾကသည္။ တရားရံုးေရာက္ေတာ့ သတင္းေထာက္ေတြ ၀ိုင္းအံုလာၾကျပန္သည္။ သူသည္ ေဂ်ာ့ႏွင့္ ေရွ႕ေန ဂ်စ္ခ္ တုိ႕ၾကားမွာ ေလွ်ာက္ကာ တရားရံုးထဲ ၀င္လာခဲ့သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ဧည့္ခန္းတြင္ ျငိမ္သက္ စြာ ထိုင္၍ ေစာင့္ေနၾကသည္။
မၾကာမီတြင္ တရားခြင္သုိ႕ လာေရာက္ရန္ ဆင့္ေခၚသည္။
စြဲခ်က္ကို ဖတ္ၾကားရာတြင္ မိနစ္အနည္းငယ္သာ ၾကာသည္။ တရားခံအက်ိဳးေဆာင္ ထရက္ဖို႕ ဂ်စ္ခ္ က စြဲခ်က္တိုင္းတြင္ လံုး၀အျပစ္မရွိဟု ေျဖၾကားျပီး တရားခံအား အာမခံေပးရန္ ေလွ်ာက္ ထားသည္။ ၾကိဳတင္သေဘာတူျပီးသည့္အတိုင္း တရားရံုးမွ အာမခံေပးရန္ သေဘာတူသည္။ ထုိ႕ျပင္ မိမိ၏ အမႈသည္အတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္ အနည္းဆံုး အခ်ိန္သံုးလေပးဖုိ႕ တရားခံေရွ႕ေနက တရားသူၾကီးထံတြင္ ေလွ်ာက္ထား လိုက္သည္။ တရားသူၾကီးက ေမလ ၁၇ရက္ေန႕ တြင္ ထပ္မံစစ္ေဆးရန္ ရံုးခ်ိန္း ေပးလိုက္သည္။
ေအဘယ္သည္ အာမခံျဖင့္ ျပန္လႊတ္လာခဲ့ျပီ။ တရားရံုးအျပင္ဘက္တြင္ သတင္းေထာက္ေတြ ရုတ္ထုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ဓာတ္ပံုေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုက္ၾကျပန္သည္။
ေဂ်ာ့က ရံုးေရွ႕တြင္ အသင့္ရပ္ထားေသာ ကားဆီသုိ႕ ေအဘယ္ကို ကမန္းကတန္း ေခၚလာခဲ့သည္။ ဒရိုင္ဘာကလည္း လ်င္သည္။ ကားကို ခ်က္ခ်င္း ေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။
ေအဘယ္က တစ္လမ္းလံုးတြင္ စကားတစ္ခြန္းမွ်မေျပာ။
ဒရို္င္ဘာက ကားကို ဦးတည္ရာ ေကြ႕ပတ္ေမာင္းလာျပီး ေနာက္မွလိုက္လာေသာ သတင္းစာ ဆရာေတြကို မ်က္ျခည္ျဖတ္ပစ္လိုက္သည္။
ကားသည္ အေရွ႕ ၅၇လမ္းမွ တိုက္ခန္းေရွ႕တြင္ ရပ္သြားသည္။
ေအဘယ္က ေဂ်ာ့၏ပခံုးေပၚ လက္တင္ကာ ေျပာလုိက္သည္။
‘ေဂ်ာ့….ဟိုတယ္လုပ္ငန္းအားလံုးကို အနည္းဆံုး သံုးလေလာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားပဲ’
ၾကည့္လုပ္ပါဦး၊ ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္က အမႈအတြက္ မစၥတာဂ်စ္ခ္အေနနဲ႕ ေအးေအး ေဆးေဆး တိုင္ပင္ျပီး အၾကံထုတ္လိုက္ဦးမယ္၊ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ အလ်င္လိုပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးဆက္ျပီး ပူးတြဲလုပ္ကိုင္ၾကတာေပါ့’ ေအဘယ္ က ေျပာျပီး ရယ္ေနသည္။
‘အလုပ္အတြက္ေတာ့ ဘာမွမပူပါနဲ႕ ေအဘယ္၊ အမႈကိစၥကိုသာ အာရံုစိုက္ပါ၊ မစၥတာဂ်စ္ခ္က ခင္ဗ်ားကို ကြင္းလံုးကၽြတ္ ကူညီနုင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္’ ေဂ်ာ့က လက္ဆြသားေရအိတ္ကို ေကာက္ကိုင္ျပီး ကားေပၚမွာ ဆင္းလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ေအဘယ္ဘက္သို႕ ျပန္လွည့္ျပီး…. ‘မ်က္ႏွာကို တတ္ႏို္သသမွ် ျပံုးျပံုးကေလး ထားစမ္းပါ သူငယ္ခ်င္း’
ထို႕ေနာက္ ေဂ်ာ့ ေလွ်ာက္ထြက္သြားသည္။
‘ေဂ်ာ့သာမရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ဒုကၡေရာက္မွာ ေသခ်ာတယ္ မစၥတာဂ်စ္ခ္’ ဧည့္ခန္း ထဲတြင္ ထိုင္ၾကျပီးေသာအခါ ေအဘယ္က ေရွ႕ေနၾကီးအား ေျပာျပလိုက္သည္။ ‘ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ ေယာက္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ေလာက္က သေဘာၤေပၚမွာ စေတြ႕ၾကျပီး မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုး အၾကီးအက်ယ္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကျပီးမွ အခုအေျခအေနကို ေရာက္လာခဲ့ၾကတာပဲ၊ ေနာင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ရုန္းကန္စရာေတြ တစ္ပံုၾကီး ရွိေနဦး မွာပဲ၊ ကဲ…ဒီေတာ့ အလုပ္စကား ေျပာၾကရေအာင္၊ ဟင္နရီေအာ့ဘြန္းအေၾကာင္း ဘာေတြသိရျပီလဲ’
‘ဘာမွမသိရေသးဘူး၊ က်ဳပ္က စံုေထာက္ေျခာက္ေယာက္ငွားျပီး သူ႕ေနာက္လိုက္ ခိုင္းထားတယ္၊ တရားေရးဌာနကလည္း အနည္းဆံုး ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ လႊတ္ထား လိမ့္မယ္၊ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္တုိ႕လူေတြက အရင္မေတြ႕ေတာင္မွ တရားေရးက လူေတြေတြ႕မွာပဲ’
‘ေအာ့စဘြန္းဆီက ဖိုင္တြ၀ယ္တဲ့ လူအေၾကာင္းကေရာ ဘာထူးသလဲ’
‘အဲဒီအတြက္လည္း ရွီကာဂိုမွာ လူေတြ လႊတ္ထားတယ္၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွမထူးျခား ေသးဘူး’
‘ေကာင္းျပီေလ၊ ဒီေတာ့ မေန႕ညက ခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေပးထားခဲ့တဲ့ စာရင္းျပန္ၾကည့္ ရေအာင္’
ေရွ႕ေနထရက္ဖုိ႕ဂ်စ္ခ္က စြဲခ်က္ကို တစ္ပိုဒ္ခ်င္း ဖတ္ျပသည္။ ထုိ႕ေနာက္ သူသိလိုေသာ အခ်က္မ်ားကို ေအဘယ္အား အေသးစိတ္ ေမးျမန္းမွတ္သားသည္။ ဤနည္းျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ကာ ရက္သတၱပတ္သံုးပတ္တိတိ အျပန္အလွန္ ညႇိႏိႈ္င္းေဆြးေႏြးၾကျပီးေသာအခါမွသာ ေရွ႕ေနၾကီးအဖုိ႕ လိုအပ္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို အျပည့္အစံုရရွိ၍ ေအဘယ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး နားခြင့္ရ ေတာ့သည္။ ထုိကာလအတြင္း ေအ့ာစဘြန္းအေၾကာင္းႏွင့္ပက္သက္၍ကား မည့္သည္သဲလြန္စမွ စံုးစမ္းေထာက္လွမ္း၍ မရႏိုင္ေသး။ ထုိ႕ျပင္ ေအာ့စဘြန္းထံမွ ဖိုင္တြဲ၀ယ္ယူေသာ ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း မည္သူမည္၀ါဟူ၍ မသိၾကရ ေသးသျဖင့္ ေအဘယ္ ယံုၾကည့္သည့္အတိုင္းပင္ မွန္ေနျပီလားဟူ၍ စိတ္ကူးမိၾကသည္။
အမႈခ်ိန္းရက္သည္ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ နီးကပ္လာျပီ။ ေအဘယ္မွာ ေထာင္နန္းစံရဖုိ႕ ကိန္းႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးေနျပီ။ ယခုအခါ သူသည္ အသက္၅၅ႏွစ္ရွိခဲ့ျပီ။ အသက္ၾကီးေတာ့မွ ေထာင္ထဲ၀င္ရျပီး အရွက္တကြဲ ျဖစ္ရမည္ကိုေတြးကာ အထူးပင္ စိုးရိမ္ေတာ့သည္။ ေရွ႕ေန မစၥတာဂ်စ္ခ္၏ ထင္ျမင္ခ်က္ အရဆိုေသာ္ အစိုးရက ေအာ့စဘြန္းကို သက္ေသအျဖစ္ အသံုးခ်ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ ေအဘယ္အေနျဖင့္ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် ထြက္ေပါက္မရွိေတာ့….။ ေအာ့စဘြန္းက ေအဘယ္၏နာမည္ကို အလြဲသံုးစားျပဳ၍ သူ႕ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ လုပ္သြားသည္မွာ ထင္ရွားသည္။ ယင္းအတြက္ေၾကာင့္ ေအဘယ္အဖုိ႕ ခ်မ္းသာရာမျမင္။
ေအဘယ္က ၀ီလ်ံကိန္း၏မ်က္ႏ်ာကို ျမင္ေယာင္လာသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ တုန္းက ေဘာ့စတြန္ျမိဳ႕တြင္ သူပထမဆံုး စတင္ေတြခဲ့ရေသာ မ်က္ႏွာ ခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္ လူေခ်ာလူလွကေလး ၀ီလ်ံကိန္းကို ျမင္ေယာင္လာသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ေဒါသလည္း အလြန္ျဖစ္မိသည္။
သည္ၾကားထဲတြင္ ဖေလာ္ရင္တီနာဆီက စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာသည္။ စာႏွင့္အတူ သားကေလး၏ ဓာတ္ပံုေတြလည္း ပါလာသည္။ ဖေလာ္ရင္တီနာက သူ႕ဖခင္ကို ထာ၀စဥ္ ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္ပင္ ရွိေနေၾကာင္း၊ ယခုအမႈတြင္လည္း ေဖေဖ့အေနျဖင့္ လံုး၀အျပစ္င္းစင္လိမ့္မည္ဟု သူမ ယံုၾကည္လ်က္ ရွိေၾကာင္း ေရးသားလိုက္သည္။
ကံအားေလ်ာ္စြာျဖင့္ အမႈမစစ္မီ သံုးရက္အလိုတြင္ တရားရးဌာနမွ စံုေထာက္မ်ားက ေအာ့စဘြန္းကို နယူးေအာ္လင္းျမိဳ႕တြင္ ဖမ္းဆီးရမိသည။ အကယ္၍သာ သူသည္ေျခႏွစ္ဖက္က်ိဳး၍ ေဆးရုံ မတက္ခဲ့လွ်င္ သူ႕ကို လံုး၀ဖမ္းဆီးရမိစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ စံုေထာက္မ်ားက ဆက္လက္စံုစမ္းေသာ အခါ ေအာ့စဘြန္းသည္ အေၾကြးမဆပ္ႏိုင္၍ အရိုက္ခံရသျဖင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း က်ိဳးသြားေၾကာင္း သိရွိၾကရသည္။
ေအာ့စဘြန္း၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လိမ္လည္မႈ၊ အလြဲသံုးစားမႈတုိျဖင့္ တရားစြဲဆိုသည္။ သူက အာမခံေတာင္းေသာ္လည္း ရံုးေတာ္က ခြင့္မျပဳ၊ ရံုးေတာ္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ေရွေနဂ်စ္ခ္ က ေအာ့စဘြန္း အား အခ်ဳပ္ထဲတြင္ သြားေတြ႕ျပီး ေမးခြန္းမ်ားေမးသည္။ သုိ႕ေသာ္ ေအာ့စဘြန္း က ေ၀့လည္ေခ်ာင္ပတ္ လုပ္ကာ မဟုတ္မဟတ္ေတြကို ေလွ်ာက္ေျဖေနသည္။ ေအာ့စဘြန္း သည္ မိမိအမႈ သက္သာေရး အတြက္ အစိုးရသက္ေသအျဖစ္ ထြက္ဆိုရန္ ဆံုးျဖတ္ ထားေသာ ေၾကာင့္ ဤကဲ့သုိ႕ ဘူးကြယ္ေနျခင္းျဖစ္မည္ဟု ေရွ႕ေနဂ်စ္ခ္က မွတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။
…………………
အခန္း (၃၈) ဆက္ရန္
.
သမၼတေလာင္း ဂၽြန္အက္ဖ္ ကေနဒီက ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္ နယ္စားဟိုတယ္ကို ဖြင့္လွစ္ ေပးျခင္း သတင္းသည္ စာနယ္ဇင္း၊ ေရဒီယုိ၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားမ်ားမွ တစ္ဆင့္ တစ္ျပည္ လံုး သို႕ အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ပ်ံႏွံသြားလိမ့္မည္ဟူ၍ ေအဘယ္၏ၾကိဳတင္ ေဟာကိန္း မွာ အလံုးစံု ေတာ့ မမွန္ခဲ့။
ကေနဒီက ဟိုတယ္သစ္ၾကီးကို ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ထိုေန႕တစ္ေန႕တည္းတြင္ပင္ သူ႕ အေန ျဖင့္ တစ္ဒါဇင္မွ်ေသာ အေရးၾကီးသည့္ အခမ္းအနားမ်ားသို႕လည္း ဆက္တိုက္ တက္ေရာက္ ခဲ့ရသည္။ ထို႕ျပင္ ထိုေန႕ညပိုင္းတြင္လည္း အျပိဳင္သမၼတေလာင္း နစ္ကဆင္ ႏွင့္ ရုပ္ျမင္ သံၾကားမွတစ္ဆင့္ စကားစစ္ထိုးပြဲျပဳလုပ္ရေသးသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဟိုတယ္ ဖြင့္လွစ္ျခင္း သတင္းမွာ တျခားအေရးၾကီးသည့္ သတင္းမ်ားႏွင့္ ေရာသြားခဲ့ရသည္။
သို႕ေသာ္လည္း ဟိုတယ္ဖြင့္လွစ္ျခင္း သတင္းကို စာနယ္ဇင္းေပါင္းစံုက လ်စလ်ဴရႈမထားပဲ အေရး တယူ အသားေပး၍လည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။
ဗင္းစင့္ဟိုဂန္ ကလည္း ေအဘယ္ေျပာထားေသာ တျခားကိစၥကို သမၼတေလာင္း ကေနဒီ အေနျဖင့္ မေမ့ေၾကာင္း၊ တစ္ခ်ိန္ေသာအခါတြင္ ျပတ္ျပတ္သားသား သိရွိ ရလိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အေလးအနက္ ကတိျပဳသည္။
ဖေလာ္ရင္တီနာ ၏ ဖက္ရွင္တိုက္မွာ နယ္စားဟိုတယ္သစ္ႏွင့္ ကိုက္၁၀၀ခန္႕မွ်သာ ေ၀းသည္။ သုိ႕ေသာ္ သားအဖႏွစ္ေယာက္မွာ နီးလ်က္ႏွင့္ ေ၀းေနခဲ့ၾကရေလသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေတြ႕ဆံုျခင္း လံုး၀မရွိ။
အီလီႏိြဳက္ျပည္နယ္မွ ဆႏၵမဲမ်ား ၀င္လာေသာအခါ ကေနဒီအေနျဖင့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၏ ၃၅ ႏွစ္ေျမာက္ သမၼတျဖစ္လာရနမွာ ေသခ်ာေပါက္တြက္၍ ရေနျပီျဖစ္သည္။
ေအဘယ္က အရက္ခြက္ကိုေျမွာက္ကာ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဒါလီ အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစဟု ဆုမြန္ ေတာင္းသည္။ တိုင္းစကြဲယားရွိ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီဌာနခ်ဳပ္တြင္ ေအာင္ပြဲသဘင္ က်င္းပသည္။ ေအဘယ္သည္ မနက္၅နာရီထိုးမွ အိမ္သုိ႕ျပန္ေရာက္သည္။
'ေဟး…ေပ်ာ္မယ္ဗ်၊ အမ်ားၾကီးေပ်ာ္မယ္၊ ေနက္တစ္ၾကိမ္ဆို၇င္ …ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဆိုရင္'
သူသည္ အမူးလြန္ကာ စကားကိုပင္ အဆံုးမသတ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခြယိုင္လဲက်သြားသည္။
ေဂ်ာ့က သူ႕ကိုတြဲထူကာ အိပ္ရာေပၚ တင္ေပးလိုက္ရေလသည္။
၀ီလ်ံသည္ အေရွ႕ ၆၈လမ္းထဲမွ သူ၏စာၾကည့္ေဆာင္ထဲတြင္ စိမ္ေျပနေျပထုိင္ကာ ေရြးေကာက္ပြဲ သတင္းကို ရုပ္ျမင္သံၾကားတြင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။
အီလီႏြိဳက္ျပည္နယ္မွ ၀င္လာေသာ ဆႏၵမ်ားမွာ ေနာက္ေန႕မနက္ ၁၀နာရီတြင္မွ အျပည္အစံု ေ၇တြက္ျပီးမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိနမွာပင္ အေျခအေနမွန္ကို အကဲခတ္၍ ရေနျပီျဖစ္သည္။
သူက တယ္လီဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ျပီး ေရွ႕ေနကိုဟင္၏ အိမ္ဖံုးနံပါတ္ကို လွည့္လိုက္သည္။
ေဒၚလာႏွစ္ေသာင္းခြဲ ရင္းလိုက္တာ ကြက္တိမွန္သြားျပီဗ်၊ ဒီအတိုင္းဆို ရိုစေနာ့စကီးေတာ ဥေရာပခရီး ထြက္တာ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီး မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာေနျပီဗ်၊ ဒါေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္ ဘာမွမလုပ္ပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါဦး၊ သူ တူရကီသြားေတာ့မွ လုပ္ငန္း စၾက တာေပါ့…ဟုတ္လား….
၀ီလ်ံက ဖုန္းကို ျပန္ခ်လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ အိပ္ရာ၀င္သည္။ သူက ရစ္ခ်က္နစ္ကဆင္ႏွင့္ သူ၏ ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ ညီအစ္ကိုေတာ္သူ ဟင္နရီကတ္ေဘာ့ေလာ့ဂ်္တုိ႕ မဲရႈံး၍ စိတ္မေကာင္းေတာ့ ျဖစ္မိသည္။ ကတ္ေဘာ့ေလာ့ဂ်္က ဒုတိယသမၼတေလာင္းအျဖစ္ အေရြးခံျခင္း ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ဘယ္လိုပင္ျဖစ္ျဖစ္၊ သူ႕အတြက္ေတာ့ အရံႈးမရွိပါေခ်။
၀ါရွင္တန္ျမိဳ႕တြင္ သမၼတ ဂြမန္အက္ဖ္ကေနဒီ၏ က်မ္းသစၥာကိ်န္ဆိုပြဲသုိ႕ ေအဘယ္ကိုလည္း ဧည့္သည္ေတာ္အျဖစ္ ဖိတ္ၾကားျခင္း ခံရသည္။ ေအဘယ္က သည္လို ဂုဏ္က်က္သေရ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပြဲသဘင္ၾကီးသုိ႕ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း ေခၚသြား ခ်င္သည္။
သူက ေဂ်ာ့ႏွင့္ တိုင္ပင္ၾကည့္သည္။
'၀ီလ်ံကိန္းနဲ႕ ခင္ဗ်ားတို႕ရဲ႕ ကမၻာ့ရန္ပြဲၾကီး အဆံုးမသတ္မခ်င္း ဖေလာ္ရင္တီနာက ခင္ဗ်ားဆီ လံုး၀လာမွာ မဟုတ္ဘူးဗ်'ဟု ေဂ်ာ့က အျပတ္ေျပာသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ ေအဘယ္က သမၼတသစ္ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုပြဲသုိ႕ သူတစ္ေယာက္တည္းသာ သြားေရာက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။
၀ါရွင္တန္တြင္ ဧည့္ခံပြဲေတြအမ်ားၾကီး တက္ရလိမ့္မည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေအဘယ္အေနျဖင့္ ဥေရာပႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံမ်ားသုိ႕ ခရီးထြက္မည့္အစီအစဥ္ကို ရက္အနည္း ငယ္ခန္႕ ေတာ့ ေရႊဆိုင္း ရလိမ့္မည္။ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲေသာ သည္ပြဲၾကီးကို သူကလက္လြတ္မခံႏိုင္။
လူလတ္ပိုင္းအရြယ္မွ်သာ ရွိေသးေသာ သမၼတသစ္သည္ သမၼတသစ္ရာထူးလက္ခံပြဲ မိန္႕ခြန္းကို အားမာန္ျပည့္ျဖင့္ ျမြက္ၾကားေနသည္။ သူက တို္င္းျပည္အတြက္ အနာဂတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ်ားကို အားရပါးရ ေျပာၾကားေနသည္။
'ကမၻာစစ္ၾကီးရဲ႕ ကပ္ဒုကၡကို ရင္စည္းျပီး ခံခဲ့ၾကရျပီးတဲ့ေနာက္၊ ေခၽြးနဲ႕ေသြးနဲ႕ရင္းျပီး ရရွိလာခဲ့တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအရသာကို ခံစားလာခဲ့ၾကရျပီးေနာက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ မ်ိဳးဆက္ သစ္တစ္ရပ္ ရွင္သန္ေပါက္ဖြားလာခဲ့ပါျပီ။'
'ငါ့အတြက္ တိုင္းျပည္က ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မွာလဲလုိ႕ မေမးၾကပါနဲ႕၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ငါက ဘာလုက္ေပးႏိုင္မွာလဲလုိ႕သာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးၾကည့္ၾကပါ'
သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ျပည္သူလူထုၾကီးသည္ ေသြးခဲလုမတတ္ ဆီးႏွင္းဒဏ္ကို လံုး၀ဂရုမစိုက္ဘဲ ထို္င္ရာမွ တစ္ျပိဳင္နက္ ထရပ္ျပီး လူငယ္သမၼတသစ္၏ အားမာန္ ျပည့္ရႊန္း ေသာ မိန္႕ခြန္းကို တခဲနက္ ၾကိဳဆိုလိုက္ၾကသည္။
ေအဘယ္သည္ အလြန္၀မ္းသာၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ ၀ါရွင္တန္နယ္စားဟိုတယ္သုိ႕ ျပန္လာခဲ့သည္။
ဟိုတယ္သုိ႕ ေရာက္လွ်င္ ေရခ်ိဳးသည္။ ပြဲထိုင္၀တ္စံုအေကာင္းစားကို ၀တ္သည္။ ျပီးေတာ့ ဘြဲ႕တံဆိပ္ ေတြကို တပ္ဆင္သည္။ ပိုလန္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ေရႊတံဆိပ္၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း တံဆိပ္ႏွင့္ ဟိုတယ္လုပ္ငန္းအတြက္ ခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံရေသာ ဂုဏ္ထူးေဆာင္တံဆိပ္မ်ား ပါ ပါဝင္သည္။
ထိုညတြင္ ၀ါရွင္တန္ျမိဳ႕၌ သမၼတရာထူးလက္ခံပြဲ အထိမ္းအမွတ္ ဂုဏ္ျပဳပြဲေပါင္းခုႏွစ္ပြဲတိတိ က်င္းပရန္ ရွိသည္။ ေအဘယ္၏ဖိတ္စာတြင္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ဂုဏ္ျပဳပဲြသုိ႕ ၾကြေရာက္ရန္ ဖိတ္ၾကား ထားသည္။
ေအဘယ္အား ရွီကာဂိုမွ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ၀င္ ပိုလန္အမ်ိဳးသားမ်ား၏ စားပြဲတြင္ ေနရာခ်ေပးသည္။ လူငယ္အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ အက္ဒမစ္မတ္စကီးႏွင့္ အျခား ေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဆယ္ေယာက္တုိ႕ကို ေတြ႕၇သည္။ အျခားရီပတ္လီကန္ပါတီ၀င္ ပိုလန္ အမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို စကားပင္ မဟၾက။ ေအဘယ္က ထိုပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္ ရင္း၇င္းႏွီးႏွီး စကား ေျပာသည္။ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ ေအဘယ္ႏွင့္အတူ ပိုလန္-အေမရိကန္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ား ေကာ္မတီဖြဲ႕စည္းေရးကို ဦးေဆာင္ ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ဧည့္ပရိသတ္မ်ား စားလုိ႕ေသာက္လုိ႕ေကာင္းေနတုန္း သမၼတသစ္ ဂၽြန္အက္ဖက္ ကေနဒီ ႏွင္Y ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာေသာ သူ၏ဇနီး ဂ်က္ကလင္တုိ႕ေရာက္လာၾကသည္။ သမၼတသစ္ ဇနီးေမာင္ႏွံ သည္ လက္ေရြးစင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ၁၅မိနစ္ခန္႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေျပာဆိုႏႈတ္ဆက္ျပီး ေနာက္ျပန္လည္ ထြက္ခြာရန္ ျပင္ၾကသည္။
ေအဘယ္သည္ သမၼတသစ္ႏွင့္ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် စကားမေျပာလုိက္ရေသာ္လည္း သမၼတသစ္၏ အဖြဲ႕တြင္ပါလာေသာ ဗင့္းစင့္ဟိုဂန္ႏွင့္ေတာ့ ေျပာျဖစ္လိုက္သည္။
'အခုလို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ျပန္ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ မစၥတာရို႕ေနာ့စကီး'
ေအဘယ္က ဘာမွ်ျပန္မေျပာဘဲ အလိုက္သင့္ပင္ နားေထာင္ေနလိုက္သည္။ ဟိုဂန္က ေအဘယ္၏လက္ကို လွမ္းဆုပ္ျပီး ေက်ာက္စလင္းတိုင္ၾကီး ေနာက္ကြယ္တစ္ေနရာသို႕ ကမန္းကတန္း ဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။
''ဒီအခ်ိန္မွာ ၾကာၾကာေျပာေနဖို႕ အခ်ိန္ေတာ့မရဘူး မစၥတာရို႕ေနာ့စကီး၊ ကၽြန္ေတာ္က သမၼတ အဖြဲ႕နဲ႕ လိုက္ပါလာရေတာ့ အဖြဲ႕၀င္ေတြနဲ႕ ထက္ၾကပ္မကြာ လိုက္ေနရတယ္၊ ဒါေပမဲ့ မၾကာခင္ မွာ လူၾကီးမင္းဆီ ဖုနး္ဆက္လိမ့္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာႏိုင္ပါတယ္၊ လူၾကီးမင္း သိတဲ့ အတိုင္း သမၼတက ဒီအခ်ိန္မွာ အင္မတန္ အလုပ္မ်ားေနပါတယ္'
'ဟုတ္ကဲ့ သိပါတယ္'
'ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္' ဟိုဂန္က ဆက္ေျပာသည္။ 'လူၾကီးမင္းကိစၥကေတာ့ မတ္လ ကုန္ေလာက္ မွာ အေသအခ်ာ သိရလိမ့္မယ္လုိ႕ ထင္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ပထမဆံုး ဂုဏ္ျပဳ ႏႈတ္ဆက္ပါရေစခင္ဗ်ား၊ လူၾကီးမင္းအေနနဲ႕ သမၼတၾကီး ေက်နပ္ေအာင္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ႏိုင္မယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အေလးအနက္ ယံုၾကည္ပါတယ္'
ထုိ႕ေနာက္ ဟိုဂန္သည္ သမၼတႏွင့္ အဖြဲ႕၀င္မ်ားေနာက္သုိ႕ အေျပးကေလး လိုက္သြားသည္။ သမၼတႏွင့္ဇနီးတုိ႕သည္ တံခါးဖြင့္ထားေသာ ဇိမ္ခံကားၾကီးေပၚသုိ႕ ျပန္တက္သြားၾကျပီ။ ခင္ဗ်ား ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာေနပံုရတယ္၊ ဧကႏၱေတာ့ သမၼတၾကီးက ခင္ဗ်ား ႏိုင္ငံျခား ၀န္ၾကီး ခန္႔အပ္ျပီထင္တယ္''
ေအဘယ္စားပြဲ တြင္ ျပန္ထိုင္ေတာ့ ပိုလန္အမ်ိဳးသား မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ေနာက္လိုက္ သည္။
အားလံုးပင္ ရယ္ၾကသည္။
ေအဘယ္က ျပန္ေနာက္လိုက္သည္။
'ခန္႔ေတာ့မခန္႔ေသးဘူးဗ်၊ ဒါေပမဲ့သမၼတၾကီးက တစ္ခုေေတာာ ေျပာသြားတယ္၊ သမၼတ အိမ္ေတာ္က ကၽြန့္ေတာ္အတြက္ လ်ာထားတဲ့ရံုးခန္းက ကၽြန္ေတာ့နယ္စား ဟိုတယ္က အခန္း ေလာက္ ေတာ့ မသားနားဘူးတဲ့'
အားလံုး ပင္ ၀ါးခနဲ ရယ္လိုက္ၾကျပန္သည္။
ေအဘယ္သည္ ေနာက္တစ္ေန႕မနက္တြင္ နယူးေယာက္သို႕ ေလယာဥ္ျဖင့္ ျပန္လာခဲ့သည္။ ညေနစာကို ေဂ်ာ့ႏွင့္အတူ စားသည္။
'ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ေအာင္ပြဲခံရမယ္ဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္ ဧည္ခံပြဲမွာ ဟိုဂန္နဲ႕ ေတြ႕လာ ခဲ့တယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရာထူးခန္႕ဖုိ႕ကိစၥ ေနာက္သံုးေလးပတ္အတြင္း အတိအက် ဆံုးျဖတ္ ေတာ့ မယ္တဲ့၊ ဒီအတိုင္းဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက ျပန္ေရာက္ ျပီး မၾကာခင္မွာ ေၾကျငာခ်က္ ထြက္လာမွာ ေသခ်ာတယ္'
'ဂုဏ္ယူပါတယ္ ေအဘယ္၊ ထိုက္တန္တဲ့ရာထူးကို ထိုက္တန္တဲ့ပုဂၢိလ္ရျခင္းပါပဲ'
'ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဂ်ာ့၊ ကၽြန္ေတာ္ေကာင္စားေတာ့ ခင္ဗ်ားလညး ေကာင္းစားရမွာေပါ့ဗ်ာ၊ အားလံုးေသခ်ာျပီးသြားတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားကို နယ္စားကုမၸဏီရဲ႕ ယာယီဥကၠ႒အျဖစ္ ခန္႕မယ္ဗ်'
ေဂ်ာ့က ရွမ္ပိန္အရက္တစ္ခြက္ကို ထပ္ေမာ့လိုက္သည္။
ပုလင္းတစ္၀က္ ျပတ္သြားျပီ။
'ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ား ခရီးထြက္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္ ထင္သလဲ'
'အလြန္ဆံုး သံုးပတ္ပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို အာရပ္ေတြ ေျဗာင္လိမ္ညာေနသလားဆိုတာ သြားၾကည့္ခ်င္တယ္၊ ျပီးေတာ့ တူရကီဆက္သြားျပီး အီစတန္ဘူနယ္စာဟိုတယ္ကိုလည္း ဖြင့္မယ္၊ လန္ဒန္နဲ႕ ပါရီကိုလည္း လမ္းၾကံဳ၀င္မယ္လုိ႕ စိတ္ကူထားတယ္'
ေဂ်ာ့က ဖန္ခြက္ႏွစ္လံုးထဲသုိ႕ ရွမ္ပိန္အရက္ ထပ္၍ ေလာင္းထည့္လိုက္သည္။ ေအဘယ္ လန္ဒန္တြင္ မူလအစီအစဥ္ထက္ သံုးရက္ပိုၾကာသြားသည္။ လန္ဒန္ နယ္စား ဟိုတယ္ မွာ ျပႆနာအခ်ိဳ႕ကို ရွင္းေပး ေနရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လန္ဒန္ဟိုတယ္သည္ အရႈံးျပ ေနသည္။ သုိ႕ေသာ္လည္း သူက ဘာေၾကာင့္ ရႈံးေနရေၾကာင္း တစ္ၾကိမ္မွ် စင္စစ္ ေဆးေဆး မလုပ္ခဲ့ေသး။ သူက လန္ဒန္ဟိုတယ္ကို ပိတ္ပစ္ရန္ပင္ စိတ္ကူးခဲ့မိသည္။
သုိ႕ေသာ္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ၏ျမိဳ႕ေတာ္တြင္ သူ၏ဟိုတယ္ၾကီးတစ္ခု ျဖစ္သည့္နည္းျဖင့္ ဆက္လက္ ရွိေစခ်င္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လက္ရွိမန္ေနဂ်ာကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ျပီး မန္ေနဂ်ာ သစ္တစ္ေယာက္ ခန္႕ထားလိုက္သည္။
ပါရီဟိုတယ္ကေတာ့ အားတက္စရာေကာင္းသည္။ ႏွစ္စဥ္အျမတ္ေတြ ျပေနသည္။ ဥေရာပ တိုက္တြင္ အေအာင္ျမင္ဆံုး ဟိုတယ္တစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ပါရီတြင္ ႏွစ္ရက္သာ ေနခဲ့ျပီး အေရွ႕ အလယ္ပိုင္းသုိ႕ ဆက္လက္ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။
ပါရွန္းပင္လယ္ေကြ႕ငါးႏိုင္ငံတြင္ ဟိုတယ္ေဆာက္ရန္ ေနရာေကာင္းမ်ားေတြ႕ထားျပီ။ ေဆာ္ဒီ အာေရ ဗ်ႏိုင္ငံ ရီယတ္ျမိဳ႕တြင္ဆုိလွ်င္ စတင္ေဆာက္လုပ္သည့္ အဆင့္သုိ႕ ပင္ေရာက္ ေနျပီ။ သူသည္ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာေန၍ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ၾကပ္ စီမံလုပ္ကိုင္ခ်င္ေသာ္လည္း အပူဒဏ္ ကို မခံႏိုင္၍ သံုေလးရက္ႏွင့္ တူရကီသုိ႕ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္သည္။
ဟိုတယ္ေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္ ၾကီးၾကပ္ရန္ တာ၀န္ကိုမႈ လူငယ္ ဒုတိယ ဥကၠ တစ္ေယာက္ခန္႕၍ လႊဲအပ္ထားခဲ့သည္။
ေအဘယ္သည္ အလုပ္ကိစၥႏွင့္ပက္သက္၍ အီစတန္ဘူျမိဳ႕ (ယခင္အေခၚ ကြန္စတင္တီႏိုပယ္ျမိဳ႕) သုိ႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ဖူးသည္။ သုိ႕ေသာ္ သူ႕အဖို႕ေတာ သည္ျမိဳ႕သည္ အၾကိမ္တိုင္း ထူးျခားေနသည္။ ဘယ္ေတာ့္မွ ရိုးသြားသည္ဟူ၍ မရွိ။ သူသည္ အေမရိကန္ တြင္ ဘ၀သစ္ထူေထာင္ရန္ ဤျမိဳ႕မွစတင္၍ ခရီးစထြက္ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သည္ျမိဳ႕တြင္ အမွတ္တရအျဖစ္ နယ္စားဟိုတယ္ၾကီးတစ္ခု တည္ေဆာက္ လုိေသာ သူ႕ဆႏၵသည္ အလြန္သဘာ၀က် သည္ဟု ဆိုရမည္သာျဖစ္သည္။
အီစတန္ဘူျမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ သူ႕အား ဖိတ္စာ၁၅ေစာင္က အသင့္ေစာင့္ၾကိဳေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ယင္းတုိ႕အနက္ အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီးႏွင့္ အဂၤလန္သံအမတ္ၾကီးတုိ႕၏ ဖိတ္စာ မ်ားကို ေတြ႕ရေတာ့ ေအဘယ္က အံ့အားသင့္ေနမိသည္။ သူသည္ျဗိတိသွ်သံရံုးသုိ႕ မေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း၄၀နီးပါးပင္ ရွိခဲ့ျပီ။
ထိုညေနတြင္ ေအဘယ္သည္ တူရကီႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျဗိတိသွ်သံအမတ္ၾကီ ဆာဘားနဒ္ဘာရိုး၏ ညစာစားပြဲကို တက္ေရာက္သည္။ သူ႕အားသံအမတ္ၾကီးကေတာ္၏ လက္ယာဘက္တြင္ ေနရာခ် ေပးေသာအခါ ေအဘယ္က အံ့ၾသမိသည္။ သည္အခြင့္အေရးမ်ိဳးကို သူသည္အျခား သံရံုးမ်ားတြင္ ဘယ္ေတာ့မွ မရခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ညစာစားျပီးသြားေသာအခါ အမ်ိဳးသမီးေတြ ထြက္သြားၾကျပီး အမ်ိဳးသားမ်ားသာ ေဆးလိပ္ ေသာက္ရင္း အရက္ေသာက္ရင္း စကားေျပာက်န္ရစ္ၾကသည္။ ေအဘယ္အား ဆာဘားနဒ္၏ စာၾကည့္ေဆာင္တြင္ အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီး ဖလက္ခ်ား၀ါရင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု မိတ္ဆက္ ေပးသည္။ "ရွီကာဂိုနယ္စား"အား သူက ပထမဆံုး ဧည္ခံဂုဏ္ျပဳပါရေစဟု ဆာဘားနဒ္က အေမရိကန္ သံအမတ္ထံတြင္ ခြင့္ေတာင္း ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
'အဂၤလိပ္ေတြကေတာ့ အျမဲတမ္း အခြင့္ေကာင္း ယူတတ္ၾကတာပဲဗ်'
အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီးက က်ဴးဘားေဆးျပင္းလိပ္ကို မီးညွိဳရင္း စလိုက္သည္။
အဂၤလိပ္သံအမတ္ၾကီးကလည္း အားက်မခံ။
'အေမရိကန္ေတြနဲ႕ပက္သက္ျပီး က်ဳပ္ေသခ်ာေပါက္ေျပာႏိုင္တာ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္၊ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ သူ႕တုိ႕ကို ေက်ာခ်ခံရေတာ့မွ သူတုိ႕က ဓားျပမွန္းသိၾကတယ္ဗ်'
ေအဘယ္က သံအမတ္ၾကီးႏွစ္ေယာက္ အေျခအတင္ စကားစစ္ထိုးၾကတာကို စိတ္၀င္ စားစြာျဖင့္ နားေထာင္ေနသည္။ သည္လို သီးသန္႕ဧည့္ခံပြဲျဖင့္ သူ႕အားဘာေၾကာင့္မ်ား ဂုဏ္ျပဳ ဧည့္ခံ ပါသလဲဟု ေတြးေနမိသည္။
ဆာဘားနဒ္က ဖန္ခြက္ထဲသုိ႕ အေကာင္းစားအရက္ေတြ ေလာင္းထည့္ေပးသည္။
အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီးက ဖန္ခြက္ကို အေပၚကိုင္ေျမွာက္လိုက္သည္။
'ေအဘယ္ရို႕စေနာ့စကီးအတြက္'
ဆာဘာနဒ္က ဖန္ခြက္ကို ေျမွာက္လိုက္ရင္း -
'ဂုဏ္ယူပါတယ္ မစၥတာရို႕စေနာ့စကီး' သူက ဖလက္ခ်ား၀ါရင္ဘက္သုိ႕ လွည့္လိုက္ျပီး 'ဒါနဲ႕…က်ဳပ္ေတာ့ စကားလြန္သြားျပီနဲ႕တူတယ္ ဖလက္ခ်ား၊ ခင္ဗ်ားကေျပာေတာ့ ဒီကိစၥက လူတိုင္း သိေနျပီးသားဆိုဗ်'
'ဟုတ္ပါတယ္ လူတုိင္း သိေနျပီးသားပါ၊ အဂၤလိပ္ေတြဟာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကို ၾကာၾကာ ထိန္းမထား ၾကဘူး ဆိုတာကို လူတိုင္းသိေနျပီးသားပါ' အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီးက တစ္ခ်က္ ေဆာ္လိုက္ျပန္သည္။
ဆာဘားနဒ္က ရယ္လိုက္ျပီး -
''ဒါကေတာ့ ပင္ရင္းကမွ မလံုတာကိုးဗ်၊ ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ရာထူးခန္႕ ေၾကျငာခ်က္က ရက္ပိုင္းလပိုင္း အတြင္း ထြက္လာေတာ့မယ္ဆိုပဲ'
ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေအဘယ္ဘက္သုိ႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ ေအဘယ္က ဘာမွမေျပာဘဲ ျငိမ္ေနသည္။
ဆားဘားနဒ္က ဆက္ေျပာသည္။
'ကဲ…ဒီေတာ့ က်ဳပ္ကပဲ ပထမဆံုး ဂုဏ္ျပဳႏႈတ္ဆက္ပါရေစ သံအမတ္ၾကီးခင္ဗ်ား၊ ရာထူးသစ္ မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျမင္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းပါတယ္ဗ်ာ'
ေအဘယ္ သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ကာလအနည္းငယ္ခန္႕တြင္ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ရင္း သူ႕ကိုယ္သူ တုိးတိုး ကေလး ေရရြတ္မိခဲ့ော အာလုပ္စကားကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ ၾကားလိုက္ရေပျပီ။ သူသည္ ဘယ္လို ျပန္ေျပာရမွန္း မသိေအာင္ က်ိတ္ျပီး ၀မ္းသာေနမိသည္။
အဂၤလိပ္ သံအမတ္ၾကီးက ဆက္ေျပာျပန္သည္။
'ခင္ဗ်ားသိျပီးတဲ့အတိုင္းပါပဲ၊ မၾကာခင္မွာ လူေတြက သံအမတ္ၾကီးခင္ဗ်ား၊ သံအမတ္ၾကီးခင္ဗ်ားနဲ႕ တစ္ေခၚတည္း ေခၚၾကေတာ့မယ္၊ အဲဒါထက္ ဆိုးတာကေတာ့ ဧည့္ခံပြဲေတြ၊ ပါတီပြဲေတြကို မတက္ခ်င္ ဆံုး မနားတမ္းတက္ရေတာ့မယ့္အျဖစ္ပါပဲ၊ ျပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုး အလုပ္တာ၀န္ျပီးဆံုးလုိ႕ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ရေတာ့မယ္ အခ်ိန္က်ေတာ့လည္း အမ်ိဳးအမည္မေဖာ္ျပႏို္င္တဲ့ ေ၀ဒနာတစ္ခုကို ရင့္နင့္ေအာင္ ခံစားရပါလိမ့္ဦးမယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား က စစ္ေအးတုိက္ပြဲကာလမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ရလုိ႕ ကံေကာင္းပါေသးတယ္၊ တကယ္ ေတာ့ ဒီတာ၀န္ဟာ ခင္ဗ်ားကို လူမႈဆက္ဆံေရးေလာကမွာ ေဘာင္ခတ္လိုက္တာ တစ္မ်ိဳး ပါပဲ'
အေမရိကန္ သံအမတ္ၾကီးက ျပံဳးျပီးေျပာသည္။
'ေအာင္ျမင္ပါေစ ေအဘယ္၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ဘ၀မွာ ေအာင္ပန္းေတြ ဆက္တိုက္ပန္ဆင္ႏိုင္ပါေစလုိ႕ က်ဳပ္ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္၊ ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ား ပိုလန္မေရာက္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ'
'လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးႏွစ္အတြင္းက ခဏေရာက္ခဲ့တာ တစ္ေခါက္ပါပဲ၊ အဲဒီကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သြားခ်င္တဲ့ဆႏၵ အျမဲတမ္း ျဖစ္ေပၚေနခဲ့တယ္'
'အေတာ္ ပါပဲ အခုတစ္ေခါက္ ျပန္သြားရမွာကေတာ့ မဂၤလာရွိေသာသြားျခင္းလုိ႕ ဆိုရမွာပါ့၊ ၀ါေဆာျမိဳ႕ က က်ဳပ္တုိ႕သံရံုးမွာ အသိေတြ ဘာေတြမ်ား ရွိသလား'
'မရွိပါဘူး'
'သံရံုးက သိပ္မဆိုးပါဘူး' ဆာဘားနဒ္က ျဖဳတ္ေျပာသည္။ 'အစားအေသာက္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္၊ ခင္ဗ်ား အဲဒီျပန္ေရာက္သြားရင္ နယ္စားဟိုတယ္ၾကီးေတာ့ ေဆာက္ကို ေဆာက္ျဖစ္ေတာ့ မွာပဲ၊ ပိုလန္ျပည္သူေတြကလည္း ခင္ဗ်ားအတြက္ ဂုဏ္ယူ ၀မ္းသာ ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္'
ထိုညေနက ေအဘယ္သည္ ဆာဘားနဒ္၏ အေျပာင္အရႊတ္စကားမ်ားႏွင့္ ဟာသမ်ားကို နားေထာင္ရင္း အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ သူသည္ အရက္ကိုလည္း ခါတိုင္းထက္ မ်ားမ်ား ပိုေသာက္ မိသည္။ အေမရိကသုိ႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္သြားျပီး မဂၤလာသတင္းကို သမီးျဖစ္သူအား အားရ၀မ္းသာ ေျပာျပလိုက္ခ်င္စိတ္လည္း တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚမိသည္။ သည္သတင္းကို ၾကားလိုက္ ရလွ်င္ ဖေလာ္ရင္ တီနာက သူ႕ဖခင္အတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဂုဏ္ယူလိမ့္မည္ မသိ။
နယူးေယာက္သုိ႕ ျပန္ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္းဆန္ဖရန္စၥကိုသုိ႕ တန္းသြားျပီး ျဖစ္ခဲ့သမွ် အားလံုးကို ဖေလာ္ရင္တီနာႏွင့္ သင္ပုန္းေခ် ေက်ေအးပစ္လိုက္ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။ သမက္ ျဖစ္သူ ရစ္ခ်က္ကိန္းအေပၚတြင္လည္း အစစအရာရာ ခြင့္လႊတ္ လိုက္ေတာ့မည္။
ေအဘယ္ သည္ ရင္ထဲမွာ ရွင္းသြားသလို ခံစားရသည္။
သံုးေယာက္သား စားေသာက္ခန္းမသုိ႕ ျပန္ထြက္လာၾကသည္။ ေအဘယ္က ျဗိတိသွ် သံအမတ္ၾကီး အနီးသုိ႕ျပန္ထြက္လာၾကသည။ ေအဘယ္က ျဗိတိသ်ွသံအမတ္ၾကီးအနီးသို႔ ေလွ်ာက္လာ ျပီး ပခံုးေပၚလက္တင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
' ကဲ…….ကၽြန္ေတာ္ကုိ ခြင့္ျပဳပါဦး သံအမတ္ၾကီး'
'ခင္ဗ်ားဘယ္ျပန္မွာလဲ၊ ဟိုတယ္ျပန္မွာလား၊ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္လိုက္ပို႔ပါရေစလား၊ ခင္ဗ်ားကား ေနာက္ကက်ဳပ္ကားလုိက္မယ္ေလ'
တံခါး၀ေရာက္ေတာ့ သံအမတ္ၾကီးကေတာ္ ေလဒီဘားရိုးက ေအဘယ္အား ဆီးၾကိဳ ႏွုတ္ဆက္ သည္။
'ဂြတ္နိုက္…….ေလဒီဘာရိုး၊ အခုလိုဧည့္ခံေကၽြးေမြးတာ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ'
ေလဒီဘားရိုးက ျပံဳး၍ျပန္ေျပာသည္။
ကၽြန္မေတာ့အခုမွပဲ သိရတာပါ မစၥတာရို႕စေနာ့စကီး၊ ဒါေပမဲ့ကၽြန္မက ခုကတည္းက ပဲၾကိဳတင္ျပီး ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္းလုပ္ပါေစ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ သံတမန္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဇာတိႏိုင္ငံ ကုိ ျပန္သြားရတာ ရွင့္အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းလွပါတယ္ရွင္'
'ေက်းဇူးတင္ပ ါတယ္ခင္ဗ်ာ'
ဆာဘားနဒ္က ျဗိိတိသ်ွသံရံုး၏ ေက်ာက္စလင္းေလွကားအတုိင္း ကားရပ္ထားရာေနရာသို႕ ေအဘယ္ အား ေခၚလာခဲ့သည္။
'ဂြတ္ႏိုက္……ရို႕စေနာ့စကီး၊ ၀ါေဆာမွာ ကံေကာင္းပါေစ၊ ဒါနဲ႔စကားမစပ္ျဗိတိသ်ွသံရံုးမွ ပထဆံုး အၾကိမ္ ညစာစားရတာ စိတ္ခ်မ္းသာပါရဲ႕လား'
'တကယ္ေတာ့ ဒီအၾကိမ္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဒုတိယအၾကိမ္ပါ ဆာဘားနဒ္'
'အို…..ဟုတ္လား၊ ဒါျဖင့္ခင္ဗ်ား ဒီကို ဟုိတုန္းကလည္း ေရာက္ဖူးခဲ့တာေပါ့၊ ဒါနဲ႕ ဧည့္သည္ မွတ္တမ္း စာအုပ္မွာ ခင္ဗ်ာနာမည္လည္းမေတြ႕ရပါလား'
'ေတြ႕ႏိ္ုင္မွာမဟုတ္ဘူးခင္ဗ်ာ၊ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ပထမအၾကိမ္ ျဗိတိသွ်သံရံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္စားခဲ့တာက မီးဖိုခန္းထဲမွာပါ၊ မီးဖိုခန္းမွာစားတဲ့ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ကို သူတို႔က ဧည့္မွတ္တမ္းစာအုပ္ထဲ မသြင္းမွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ စားရတာ ကေတာ့ကၽြန္ေတာ အတြက္ တစ္သက္မွာအျမိန္ဆံုး ထမင္းနစ္နပ္ပါပဲ ခင္ဗ်ား'
ေအဘယ္က ကားတံခါးကိုဖြင့္ျပီး ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ ဆားဘားနဒ္က သူ႔စကားကုိ မယံု တစ္၀က္ ယံုတစ္၀က္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေအဘယ္က အကဲခတ္မိသည္။
နယ္စား ဟုိတယ္သို႔ ကားေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။ ေအဘယ္ကကားမွန္ျပတင္းကို လက္ေခ်ာင္း မ်ား ျဖင့္မသိမသာ ေခါက္ကစားခဲ့သည္။
သူကမနက္ျဖန္မနက္တြင္ အေမရိကသို႔ ျပန္ခ်င္လွျပီ။ သုိ႔ေသာ္ အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီး ဖလက္ခ်ား၀ါရင္၏ ညစာစားပြဲကို ဖ်က္ပစ္၍ သင့္ေတာမည္မဟုတ္။ ' သံအမတ္ၾကီး တစ္ေယာက္ အေန နဲ႔ဒီလိုကစၥမိ်ဳးေတြကေတာ့ မေရွာင္မလႊဲသာ ေတြ႔ကိုေတြ႔ရမွာပဲဗ်' ဟု ဆားဘားနဒ္ ေျပာခဲ့ေသာစကား ကိုသတိရမိသည္။
အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီး၏ ညစာစားပြဲလည္း ေတာ္ေတာ္စတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းသည္။
ပရိသတ္က ေတာင္းဆိုသျဖင့္ ျဗိတိသ်ွသံရံုး၊ မီးဖိုခန္းတြင္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ သူညစာစား ခဲ့ရပံုကုိ ေအဘယ္ကျပန္လည္ေျပာျပရသည္။
သူေျပာျပျပီးေသာအခါ ပရိတ္သတ္အားလံုး အံ့ၾသ၀မ္းသာ ျဖစ္ေနၾကသည္။
သူူသည္ လက္ျဖတ္ခံရေတာ့မည္ဆဲဆဲတြင္ ကံေကာင္းေထာက္မ၍ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဧည့္သည္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မယံုခ်င္ယံုခ်င္ျဖစ္ေနၾကသည္ကို သူတုိ႔အမူအရာ ၾကည့္၍ ေအဘယ္က အကဲခတ္မိသည္။သို႔ေသာ္ သူ၏ ေငြလက္ေကာက္ ကြင္းကုိေတာ့ အားလံုးကပင္ စိတ္၀င္စားၾကသည္။
ထိုညက သူ႔အားလူတိုင္းကပင္''သံအမတ္ၾကီး'' ဟူ၍သံုးႏွုန္းေခၚေ၀ၚၾကသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္တြင္ ေအဘယ္သည္ ဒီစီ (၈)ဂ်က္ေလယာဥ္ၾကီးျဖင့္ အေမရိကသို႔ ျပန္ခဲ့သည္။ ေလယာဥ္စက္ ခၽြတ္ယြင္းသြား၍ ယူဂိုဆလက္ႏိုင္ငံ၊ ဘဲဂ္ဂရိတ္ျမိဳ႕တြင္ ၁၆နာရီတိတိ ရပ္နား ေနခဲရသည္။
ေနာက္ဆံုးေလယာဥ္ျပန္ထြက္သည္။ ပိုလန္ႏိုင္ငံ၊ အမ္စတာဒမ္ျမိဳ႕ ေရာက္ေတာ့တစ္ေထာက္ နားရျပန္သည္။
သည္တစ္ၾကိမ္တြင္မူ ခရီးသည္မ်ားအား ေလယာဥ္ေျပာင္းေပးသည္။
၃၆ နာရီတိတိၾကာေသာအခါတြင္မွ နယူးေယာက္ျမိဳ႕သို႔ ေလယာဥ္ဆိုက္သည္။
ေအဘယ္သည္ လမ္းမေလွ်ာက္ခ်ာင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနသည္။ အေကာက္ ဌာန မွ ထြက္ခြာလာေသာအခါ သူ႔ထံသို႔ သတင္းစာဆရာေတြ ၀ိုင္းအံုလာၾကသည္ကုိ ရုတ္တရက္ ရင္ဆိုင္တိုးရ ေတာ့သည္။ ဓာတ္ပံုေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္ရိုက္ၾကသည္။
ေအဘယ္ျပံဳးလိုက္သည္။
ေၾကျငာခ်က္ထြက္သြားျပီနဲ႔ တူတယ္ဟု ေတြးလိုက္မိသည္။ သည္အတိုင္းဆိုလ်ွင္ တရား၀င္ ျဖစ္သြားျပီ။
သူကကိုယ္ကုိ မတ္မတ္ရပ္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ဣေျႏၵအျပည့္ျဖင့္ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆက္ ေလ်ွာက္ လာ ခဲ့သည္။
ေဂ်ာ့အားအရိပ္အေရာင္ပင္မျမင္ရ၊ ဓာတ္ပံုဆရာေတြကလည္း ပတ္ပတ္လည္တြင္ ထြက္ေပါက္ မရေအာင္၀ိုင္းရိုက္ေနၾကသည္။
ပရိတ္သတ္အစြန္တြင္ ေဂ်ာ့ကိုလွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကလူေသမ်က္ႏွာၾကီးႏွင့္ တူေနသည္။ ေအဘယ္၏ရင္ထဲတြင္ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ သူကသတင္းစာဆရာေတြၾကားမွ တိုးထြက္ရန္ ၾကိဳးစားသည္။ သတင္းစာဆရာတစ္ေယာက္သူ႔ေရွ႕မွ ၀င္ရပ္လာသည္။
'ပိုလန္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ အေမရိကန္သံအမတ္ၾကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခငး္ခံရသည့္အတြက္ စိတ္ထဲတြင္ ဘယ္လိုမ်ားခံစားရပါသလဲ' ဟုေမးရမည့္အစား သတင္းေထာက္က အသံက်ယ္ၾကီးျဖင့္……
'စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘယ္လိုေျဖၾကားဖို႔ စိတ္ကူးထားပါသလဲခင္ဗ်ာ'
ကင္မရာ မီးလံုးေတြ တဖ်က္ဖ်က္ လင္းလက္သြားသည္။ ေမးခြန္းေတြလည္းတရစပ္ ၀င္လာသည္။
' စြဲခ်က္ ေတြဟာ အမွန္ပဲလား မစၥတာရို႕စေနာ့စကီး'
'လူၾကီးမင္း က လႊတ္ေတာ္အမတ္ ေအာ့စဘြန္းကို ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ေပးခဲ့ပါသလဲ ခင္ဗ်ာ'
'စြဲခ်က္ ေတြကို ျငင္းဆန္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါသလား ခင္ဗ်ာ'
'တရားခြင္ကုိ ရင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ အေမရိကကို ျပန္လာတာပါလား'
ေအဘယ္ကတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာဘဲႏွင့္ သတင္းေထာက္ေတြက သူတို႔မွတ္စုစာအုပ္တြင္ ကမန္းကတန္း ေလွ်ယင္ေရးေနၾကသည္။
'ဖယ္ၾကပါဗ်ာ၊ က်ဳပ္ထြက္ပါရေစ'
ေအဘယ္က ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
ေဂ်ာ့ကေရွ႕က အတင္းတိုးလာျပီး ေအဘယ္အား လူအုပ္ၾကီးထဲမွ ဆြဲထုတ္လာခဲ့သည္။ ျပီးေတာ့ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ကာဒီလက္ဇိမ္ခံကားၾကီးထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။
ေအဘယ္ကေခါင္းငံု႔ျပီး မ်က္ႏွာက္ကို လက္၀ါးႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အုပ္ထားလိုက္သည္။ ကင္မရာ မီးလံုးေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္သြားၾကျပန္သည္။ ေဂ်ာ့ကခရိုင္ဘာကို ေအာ္ေငါက္ျပိး ခ်က္ခ်င္း ေမာင္းထြက္ ခိုင္းသည္။
'နယ္စားဟိုတယ္ကိုလား........ ဆရာ'
မဟုတ္ဘူး။ ၅၇လမ္းက မစၥရို႕႔ေနာ့စကီး တိုက္ခန္းကို္ေမာင္း'
'ဘာျဖစ္လို႕လဲ'ေအဘယ္က ဖ်က္ခနဲေမးလိုက္သည္။
'နယ္စားဟိုတယ္ကို သတင္းေထာက္ေတြ ၀ိုင္းထားလို႔'
' ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဘယ္လိုမွမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး ေဂ်ာ့၊ အီစတန္ဘူမွာတုန္းက သူတို႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို အေရႊးခံရျပီ သံအမတ္ၾကီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဆက္ဆံခဲ့ၾကတယ္၊ အခု အိမ္ျပန္ လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကရာဇ၀တ္ေကာင္ျဖစ္ေနျပီ၊ ဘယ္လိုစြဲခ်က္ေတြမ်ား တင္ထားလို႔လဲ ေဂ်ာ့၊ ဘယ္သူေတြက စြဲတာလဲဟင္'
'ကၽြန္ေတာ္ပဲ ေျပာရမွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရွ႕ေနနဲ႔ေတြ႕မွ ေမးမွာလား'
'ခင္ဗ်ားဘယ္သူ႔ကို ငွားထားသလဲ'
'အိပ္ခ်္၊ ထရက္ဖို႔ဂ်စ္ခ္၊ အေမရိကန္တစ္ျပည္လံုးမွာ အေတာ္ဆံုးေရွ႔ေန တစ္ေယာက္ပဲ'
'ေရွ႕ေနကေတာ့ နင့္ေနမွာေပါ့'
'ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ပိုက္ဆံျမင္မေနသင့္ေတာ့ဘူး ေအဘယ္'
'ဟုတ္ပါတယ္ ေဂ်ာ့၊ ခင္ဗ်ားေျပာတာ မွန္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့ကို ခြင့္္လႊတ္ပါဗ်ာ၊ ဒါနဲ႕ေရွ႕ေနက ဘယ္မွာလဲ'
'တရားရံုးမွာ က်န္ရစ္တယ္၊ အဲဒီကစၥျပီးရင္ တို္က္ခန္းကုိ ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာလိမ့္မယ္'
'ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီအထိ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားပဲအခုေျပာပါေတာ့၊ အဆိုးဆံုးကုိသာ ေျပျပဗ်ာ'
'ေဂ်ာ့က သက္မတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ျပီး..
'ခင္ဗ်ားကုိ ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္လိုက္တယ္'
'ဘယ္လိုစြဲခ်က္နဲ႕လဲ'
အစိုးရဌာနဆိုင္ရာ အၾကီးအကဲေတြကို လာဘ္ထိုးမွဳနဲ႔'
'ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ဌာနအၾကီးအကဲကိုမွ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တိုင္ လာဘ္မထုိးဖူးပါဘူး'
'အဲဒါကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာက ဟင္နရီေအာ့စဘြန္းေၾကာင့္ ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားကိုယ္စား သူလုပ္သမ်ွအားလံုး ခင္ဗ်ားနာမည္နဲ႔ ျဖစ္ေနပံုရတယ္'ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ား ကိုယ္စား သူလုပ္ေနပံုရတယ္
'ဘုရားေရ….ဒီလူကို ယံုမိတာ ေသာက္က်ိဳးနည္းေတာ့တာပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး ၀ီလ်ံကိန္းကို မုန္းေနၾကတယ္ဆိုျပီး ယံုခဲ့မိတာ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီလူ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမွာ ဒီအထိေတာ့ ညစ္ပတ္လိမ့္မယ္လုိ႕ မထင္ဘူးဗ်ာ၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္၇င္ သူ႕လည္းပင္သူ ၾကိဳးကြင္းစြပ္တာနဲ႕ ဘာမွမထူးဘူး'
'ဒါေပမဲ့ သူကထြက္ေျပးသြားျပီဗ်၊ သူ႕အေၾကြးေတြလည္း အားလံုးရွင္းသြားတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာပဲ'
'၀ီလ်ံကိန္းနဲ႕ သြားေပါင္းတာ ျဖစ္မွာေပါ့'
'ကၽြန္ေတာ္ ေထာက္လွမ္းၾကည့္သမွ်ေတာ့ ဘာသဲလြန္စမွ မေတြ႕ရေသးဘူး၊ ၀ီလ်ံကိန္း ပါ၀င္ ေၾကာင္း ဘာအေထာက္အထားမွ မေတြ႕ရေသးဘူး'
'အေထာက္အထား လိုေသးသလားဗ်၊ အာဏာပိုင္ေတြလက္ထဲ စာရြက္စာတမ္းေတြ ဘယ္လို ေရာက္ သြားသလဲ၊ ဒီအခ်က္က အေရးၾကီးဆံုးပဲ၊ ခင္ဗ်ား ဘာေတြသိထားျပီးျပီလဲဲ
'သိပ္ေတာ့ မသိေရေသးဘူးဗ်၊ စာရြက္စာတမ္းေတြ အျပည္အစံုပါတဲ့ ဖိုင္တြဲကို ပစ္စာ သေဘာလုပ္ျပီး ၀ါရွင္တန္က တရားရံုးခ်ဳပ္ကို တင္ပို႕လိုက္တယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ သိရ ေသးတယ္'
'စာတိုက္တံဆိပ္က ဘယ္ကလဲ၊ နယူးေယာက္ကပဲ ျဖစ္မွာေပါ့'
'မဟုတ္ဘူး ရွီကာဂိုက'
ေအဘယ္က ဘာမွမေျပာဘဲ အတန္ၾကာျငိမ္ေနသည္။ ျပီးေတာ့မွ -
‘အဲဒီဖိုင္တြဲပို႕တာ ဟင္နရီေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဗ်၊ သူ ဒီလိုမလုပ္ႏိုင္ပါဘူး’
‘ခင္ဗ်ားက ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေတာင္ ေသခ်ာေပါက္ေျပာႏိုင္ရတာလဲ’
‘ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားကပဲ ေျပာတယ္မဟုတ္လား၊ သူ႕အေၾကြးေတြ အားလံုး ဆပ္ပစ္လိုက္ ျပီလုိ႕ တရားခံကို မသိဘဲနဲ႕ တရားေရးဌာနက သူ႕ကို အဲဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ပိုက္ဆံ ကို ထုတ္မေပး ႏိုင္ပါဘူး၊ အဲ…ျဖစ္ႏိုင္တာတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္၊ ဟင္နရီက အဲဒီဖိုင္ကို တစ္ေယာက္ ေယာက္ကို ေရာင္းလိုက္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ဒါဆို ဘယ္သူ႕ကို ေရာင္းသလဲ၊ တစ္ခု ေသခ်ာတာကေတ့ာ သူ႕အေနနဲ႕ ၀ီလ်ံကိန္းနဲ႕ တိုက္ရိုက္မဆက္သြယ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာပဲဲ’
‘တိုက္ရိုက္ မဆက္သြယ္ႏိုင္ဘူး…..ဟုတ္လား’
‘ဟုတ္တယ္ တိုက္ရိုက္မဆက္သြယ္ႏိုင္ဘူး၊ ဟင္နရီမွာ အေၾကြးလည္ပင္းခိုက္ေနတယ္၊ ပိုက္ဆံ သိပ္လိုေနတယ္၊ ျပီးေတာ့ အဲဒီဖိုင္တြဲေတြလည္း ေရာင္းခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ ၀ီလ်ံကိန္း သိခဲ့လိုရွိရင္ ၾကားခံကိုယ္စားလွယ္ထားျပီး ၀ယ္ယူႏိုင္တယ္၊ ဒါျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခ်က္ပဲ’
‘ဟုတ္တယ္…အဲဒါျဖစ္ႏိုင္တယ္ ေအဘယ္၊ ဟင္နရီမွာ အေၾကြးေတြ ေခြးသန္းတက္သလို တက္ေန တယဆိုတာ သိရဖုိ႕အတြက္ အေကာင္းဆံုးစံုေထာက္ ငွားေနစရာမလိုပါဘူး၊ ရွီကာဂိုအရက္ဆိုင္ ထိုင္ေနတဲ့လူတိုင္း သိေနတဲ့ကိစၥပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အရမ္းေတာ့ မဆံုးျဖတ္ ပါနဲ႕ဦး၊ ေရွ႕ေနက ဘယ္လိုေျပာ မလဲဆိုတာ ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့’
သူတုိ႕ကားသည္ ယခင္ဖေလာ္ရင္တီနာ ေနခဲ့ေသာတိုက္ခန္းအျပင္ဘက္တြင္ ရပ္သြားသည္။ တစ္ေန႕ တြင္ သူ႕သမီး ျပန္လာလိမ့္မည္ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ေအဘယ္က တိုက္ခန္းကို လက္ရာမပ်က္ မူလအတိုင္း ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေဂ်ာ့က အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္သည္။ ေရွ႕ေနထရက္ဖို႕ဂ်စ္ခ္က ၾကိဳတင္ ေရာက္ႏွင့္ ေနျပီ။
သံုးေယာက္သား စားပြဲတြင္ ၀င္ထိုင္ၾကသည္။ ေဂ်ာ့က ေအဘယ္အတြက္ ၀ီစကီ တစ္ခြက္ အျပည့္ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ ေအဘယ္က တစ္က်ိဳက္တည္းႏွင့္ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ျပီးလွ်င္ ထပ္ထည့္ရန္ ဖန္ခြက္ကို ေဂ်ာ့ဆီသုိ႕ ထိုးေပးလိုက္သည္။
‘ကဲ..မစၥတာဂ်စ္ခ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စျပီးေဆြးေႏြးၾကရေအာင္၊ အဆိုးဆံုး အေျခအေနကိုသာ ေျပာျပ ပါေတာ့’
‘ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ မစၥတာရိုစေနာ့စကီး၊ မစၥတာႏိုဗက္က ၀ါေဆာရာထူးကိစၥ ေျပာျပလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ သိရပါတယ္’
‘အဲဒီကိစၥက ျပီးသြားပါျပီ၊ ေမ့ပစ္လိုက္ပါေတာ့၊ ခုေနခါ ဗင္းစင့္ဟိုဂန္ကို သြားေမးၾကည့္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ေတာင္ မမွတ္မိပါဘူးလုိ႕ ေျပာမွာေသခ်ာပါတယ္၊ ကဲ…ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေျခအေန ေျပာျပ ပါဦး မစၥတာဂ်စ္ခ္’
‘ခင္ဗ်ားကို ျပည္နယ္၁၄ခုမွာ အစိုးရအရာရွိေတြကို လာဘ္ထိုးမႈ ၁၇မႈနဲ႕ စြဲခ်က္တင္ ထားၾကတယ္၊ အဲဒါ မနက္ျဖန္မနက္မွာ ခင္ဗ်ားကို ဖမ္းဆီးဖုိ႕ တရားေရးဌာနက အားလံုး အဆင့္သင့္ လုပ္ထားျပီးျပီး၊ ဒါေပမဲ့ အာမခံေတာ့ ရပါလိမ့္မယ္’
‘အာမခံေၾကး နင့္ေနမွာပဲ၊ ဒါနဲ႕ သူတုိ႕က ဘယ္အေထာက္အထားနဲ႕ စြဲခ်က္တင္တာတဲ့လဲ’
‘စြဲခ်က္တခ်ိဳ႕အတြက္ေတာ့ သူတို႕မွာ အေထာက္အထား ရွိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဟင္နရီ ေအာ့စဘြန္းက ထြက္ေျပးသြားလို႕ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့အတြက္ စြဲခ်က္ အမ်ားစု အတြက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖုိ႕ အခက္ေတြ႕ေနၾကတယ္၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္ဗ်ား အေနနဲ႕ နစ္နာျပီးသားဆိုတာကေတာ့ အထူးေျပာစရာ မလိုပါဘူး၊ မစၥတာရိုစေနာ့စကီး’
‘အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္ပါတယ္’ သူက ‘ေဒးလီးနယူးစ္’ သတင္းစာမ်က္ႏွာဖံုးမွ သူ႕ဓာတ္ပံု ကို တစ္ခ်က္ေစာင္းၾကည့္လိုက္ျပီးေနာက္ ‘ကဲ…ဒီေတာ့ အဲဒီဖိုင္တြဲကို ဟင္နရီေအာ့စဘြန္းဆီက ဘယ္သူ၀ယ္ယူသလဲဆိုတာသာ အတိအက် သိရေအာင္ လုပ္ပါေတာ့ မစၥတာဂ်စ္ခ္၊ လူလိုရင္ လိုသေလာက္ ဌားရမ္းျပီး တာ၀န္ေပးပါ၊ စရိတ္ဘယ္ေလာက္ပဲ ကုန္ကုန္ ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ျမန္ႏိုင္ သမွ် ျမန္ေအာင္ေတာ့ၾကိဳးစားပါ၊ တကယ္လို႕ လက္သည္ဟာ ၀ီလ်ံကိန္းသာ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႕ကို ဒီတစ္ခ်ီမွာ အျပတ္ရွင္းရမွာပဲ’
‘ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုေတာ့ သတိေပးခ်င္တယ္ မစၥတာရိုစေနာ့စကီး၊ ျပႆနာကို တစ္ခုျပီးတစ္ခု တိုးလာေအာင္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕၊ အခုပဲ ခင္ဗ်ားအေျခအေနက ဒူးဆစ္အထိ နစ္ေနျပီ’
‘ဒီအတြက္ မစိုးရိမ္ပါနဲ႕၊ ၀ီလ်ံကိန္းကို ကၽြန္ေတာ္လုပ္ရင္ တရားဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ပိပိရိရိ လုပ္မွာပါ’
‘အခုအခ်ိန္မွာ ၀ီလ်ံကိန္းကိစၥ ေမ့ထားလိုက္ျပီး အမႈကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလဲဆိုတာသာ အဓိက အာရံုစိုက္ေစခ်င္တယ္ မစၥတာ ရိုစေနာ့စကီး၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဒီျပႆနာကို မေျဖရွင္း ႏိုင္ရင္ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႕ အနည္းဆံုး ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ႏွစ္ေလာက္က်ခံႏိုင္စရာ အေၾကာင္း ရွိတယ္၊ ဒီေန႕ည ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ရွိသြားေအာင္ အိပ္သာ အိပ္လိုက္ပါေတာ့၊ ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္က သတင္းစာ ရွင္းလင္းခ်က္ တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ လိမ့္မယ္၊ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႕ လံုး၀အျပစ္မရွိေၾကာင္း ထုေခ်ေလွ်ာက္လဲဖုိ႕ အဆင့္သင့္ ရွိေၾကာင္း ထုတ္ျပန္လိမ့္မယ္’
‘အဲဒီလိုလုပ္ဖုိ႕ တကယ္ျဖစ္ႏိုင္မလား’ ေဂ်ာ့က ေမွ်ာ္လင့္တၾကီး ၀င္ေမးလိုက္သည္။
‘မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ သုိ႕ေပမဲ့ ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အတြက္ စဥ္းစားဖုိ႕ အခိ်န္အမ်ားၾကီး ရ သြားမယ္၊ အဲဒီဖိုင္ထဲမွာ နာမည္စာရင္းပါတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို မစၥတာရိုစေနာ့စကီးအေနနဲ႕ တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္မႈ လံုး၀မရွိခဲ့ဘူး၊ ဟင္နရီေအ့ာစဘြန္းကသာ ကုမၸဏီဒါရိုက္တာ လူၾကီး တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္မႈ လံုး၀မရွိခဲ့ဘူး၊ ဟင္နရီေအာ့စဘြန္းကသာ ကုမၸဏီ ဒါရိုက္တာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ အခြင့္အာဏာကို အလြဲသံုးစားျပီး သူ႕ ဆႏၵ အတိုင္း ထင္ရာေလွ်ာက္လုပ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္က ထုေခ်ရမွာပဲ၊ အဲဒီေတာ့ အဲဒီစာရင္းပါ ပုဂၢိဳလ္ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕မ်ား ဆက္သြယ္ေတြ႕ဆံုခဲ့တာရွိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ ကို အမွန္အတိုင္းေျပာပါ မစၥတာရိုစေနာ့စကီး၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ တရားေရး ဌာနက အဲဒီလူေတြကို သက္ေသအျဖစ္ ေခၚယူစစ္ေဆးမွာမုိ႕လုိ႕ပဲ၊ ကဲ …. ဒီအေၾကာင္းေတြ မနက္ျဖန္ မွ ဆက္ျပီး ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိပ္ေရး၀ေအာင္ သာ အိပ္ပစ္ လိုက္စမ္းပါ၊ ခင္ဗ်ားက ေတာ္ေတာ္ ခရီးပန္းလာတာ၊ မနက္က်မွ ထပ္ေတြ႕ၾကတာေပ့ါ’
ေအဘယ္အား ေနာက္ေန႕နံနက္ ၈နာရီတြင္ ဖေလာ္ရင္တီနာ၏ တိုက္ခန္း၌ လာေရာက္ ဖမ္းဆီးသည္။ ထုိ႕ေနာက္ နယူးေယာက္ေတာင္ပိုင္းခရိုင္ တရားရံုးသုိ႕ ေခၚလာခဲ့ၾကသည္။ တရားရံုးေရာက္ေတာ့ သတင္းေထာက္ေတြ ၀ိုင္းအံုလာၾကျပန္သည္။ သူသည္ ေဂ်ာ့ႏွင့္ ေရွ႕ေန ဂ်စ္ခ္ တုိ႕ၾကားမွာ ေလွ်ာက္ကာ တရားရံုးထဲ ၀င္လာခဲ့သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ဧည့္ခန္းတြင္ ျငိမ္သက္ စြာ ထိုင္၍ ေစာင့္ေနၾကသည္။
မၾကာမီတြင္ တရားခြင္သုိ႕ လာေရာက္ရန္ ဆင့္ေခၚသည္။
စြဲခ်က္ကို ဖတ္ၾကားရာတြင္ မိနစ္အနည္းငယ္သာ ၾကာသည္။ တရားခံအက်ိဳးေဆာင္ ထရက္ဖို႕ ဂ်စ္ခ္ က စြဲခ်က္တိုင္းတြင္ လံုး၀အျပစ္မရွိဟု ေျဖၾကားျပီး တရားခံအား အာမခံေပးရန္ ေလွ်ာက္ ထားသည္။ ၾကိဳတင္သေဘာတူျပီးသည့္အတိုင္း တရားရံုးမွ အာမခံေပးရန္ သေဘာတူသည္။ ထုိ႕ျပင္ မိမိ၏ အမႈသည္အတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္ အနည္းဆံုး အခ်ိန္သံုးလေပးဖုိ႕ တရားခံေရွ႕ေနက တရားသူၾကီးထံတြင္ ေလွ်ာက္ထား လိုက္သည္။ တရားသူၾကီးက ေမလ ၁၇ရက္ေန႕ တြင္ ထပ္မံစစ္ေဆးရန္ ရံုးခ်ိန္း ေပးလိုက္သည္။
ေအဘယ္သည္ အာမခံျဖင့္ ျပန္လႊတ္လာခဲ့ျပီ။ တရားရံုးအျပင္ဘက္တြင္ သတင္းေထာက္ေတြ ရုတ္ထုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ဓာတ္ပံုေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုက္ၾကျပန္သည္။
ေဂ်ာ့က ရံုးေရွ႕တြင္ အသင့္ရပ္ထားေသာ ကားဆီသုိ႕ ေအဘယ္ကို ကမန္းကတန္း ေခၚလာခဲ့သည္။ ဒရိုင္ဘာကလည္း လ်င္သည္။ ကားကို ခ်က္ခ်င္း ေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။
ေအဘယ္က တစ္လမ္းလံုးတြင္ စကားတစ္ခြန္းမွ်မေျပာ။
ဒရို္င္ဘာက ကားကို ဦးတည္ရာ ေကြ႕ပတ္ေမာင္းလာျပီး ေနာက္မွလိုက္လာေသာ သတင္းစာ ဆရာေတြကို မ်က္ျခည္ျဖတ္ပစ္လိုက္သည္။
ကားသည္ အေရွ႕ ၅၇လမ္းမွ တိုက္ခန္းေရွ႕တြင္ ရပ္သြားသည္။
ေအဘယ္က ေဂ်ာ့၏ပခံုးေပၚ လက္တင္ကာ ေျပာလုိက္သည္။
‘ေဂ်ာ့….ဟိုတယ္လုပ္ငန္းအားလံုးကို အနည္းဆံုး သံုးလေလာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားပဲ’
ၾကည့္လုပ္ပါဦး၊ ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္က အမႈအတြက္ မစၥတာဂ်စ္ခ္အေနနဲ႕ ေအးေအး ေဆးေဆး တိုင္ပင္ျပီး အၾကံထုတ္လိုက္ဦးမယ္၊ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ အလ်င္လိုပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးဆက္ျပီး ပူးတြဲလုပ္ကိုင္ၾကတာေပါ့’ ေအဘယ္ က ေျပာျပီး ရယ္ေနသည္။
‘အလုပ္အတြက္ေတာ့ ဘာမွမပူပါနဲ႕ ေအဘယ္၊ အမႈကိစၥကိုသာ အာရံုစိုက္ပါ၊ မစၥတာဂ်စ္ခ္က ခင္ဗ်ားကို ကြင္းလံုးကၽြတ္ ကူညီနုင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္’ ေဂ်ာ့က လက္ဆြသားေရအိတ္ကို ေကာက္ကိုင္ျပီး ကားေပၚမွာ ဆင္းလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ေအဘယ္ဘက္သို႕ ျပန္လွည့္ျပီး…. ‘မ်က္ႏွာကို တတ္ႏို္သသမွ် ျပံုးျပံုးကေလး ထားစမ္းပါ သူငယ္ခ်င္း’
ထို႕ေနာက္ ေဂ်ာ့ ေလွ်ာက္ထြက္သြားသည္။
‘ေဂ်ာ့သာမရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ဒုကၡေရာက္မွာ ေသခ်ာတယ္ မစၥတာဂ်စ္ခ္’ ဧည့္ခန္း ထဲတြင္ ထိုင္ၾကျပီးေသာအခါ ေအဘယ္က ေရွ႕ေနၾကီးအား ေျပာျပလိုက္သည္။ ‘ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ ေယာက္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ေလာက္က သေဘာၤေပၚမွာ စေတြ႕ၾကျပီး မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုး အၾကီးအက်ယ္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကျပီးမွ အခုအေျခအေနကို ေရာက္လာခဲ့ၾကတာပဲ၊ ေနာင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ရုန္းကန္စရာေတြ တစ္ပံုၾကီး ရွိေနဦး မွာပဲ၊ ကဲ…ဒီေတာ့ အလုပ္စကား ေျပာၾကရေအာင္၊ ဟင္နရီေအာ့ဘြန္းအေၾကာင္း ဘာေတြသိရျပီလဲ’
‘ဘာမွမသိရေသးဘူး၊ က်ဳပ္က စံုေထာက္ေျခာက္ေယာက္ငွားျပီး သူ႕ေနာက္လိုက္ ခိုင္းထားတယ္၊ တရားေရးဌာနကလည္း အနည္းဆံုး ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ လႊတ္ထား လိမ့္မယ္၊ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္တုိ႕လူေတြက အရင္မေတြ႕ေတာင္မွ တရားေရးက လူေတြေတြ႕မွာပဲ’
‘ေအာ့စဘြန္းဆီက ဖိုင္တြ၀ယ္တဲ့ လူအေၾကာင္းကေရာ ဘာထူးသလဲ’
‘အဲဒီအတြက္လည္း ရွီကာဂိုမွာ လူေတြ လႊတ္ထားတယ္၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွမထူးျခား ေသးဘူး’
‘ေကာင္းျပီေလ၊ ဒီေတာ့ မေန႕ညက ခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေပးထားခဲ့တဲ့ စာရင္းျပန္ၾကည့္ ရေအာင္’
ေရွ႕ေနထရက္ဖုိ႕ဂ်စ္ခ္က စြဲခ်က္ကို တစ္ပိုဒ္ခ်င္း ဖတ္ျပသည္။ ထုိ႕ေနာက္ သူသိလိုေသာ အခ်က္မ်ားကို ေအဘယ္အား အေသးစိတ္ ေမးျမန္းမွတ္သားသည္။ ဤနည္းျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ကာ ရက္သတၱပတ္သံုးပတ္တိတိ အျပန္အလွန္ ညႇိႏိႈ္င္းေဆြးေႏြးၾကျပီးေသာအခါမွသာ ေရွ႕ေနၾကီးအဖုိ႕ လိုအပ္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို အျပည့္အစံုရရွိ၍ ေအဘယ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး နားခြင့္ရ ေတာ့သည္။ ထုိကာလအတြင္း ေအ့ာစဘြန္းအေၾကာင္းႏွင့္ပက္သက္၍ကား မည့္သည္သဲလြန္စမွ စံုးစမ္းေထာက္လွမ္း၍ မရႏိုင္ေသး။ ထုိ႕ျပင္ ေအာ့စဘြန္းထံမွ ဖိုင္တြဲ၀ယ္ယူေသာ ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း မည္သူမည္၀ါဟူ၍ မသိၾကရ ေသးသျဖင့္ ေအဘယ္ ယံုၾကည့္သည့္အတိုင္းပင္ မွန္ေနျပီလားဟူ၍ စိတ္ကူးမိၾကသည္။
အမႈခ်ိန္းရက္သည္ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ နီးကပ္လာျပီ။ ေအဘယ္မွာ ေထာင္နန္းစံရဖုိ႕ ကိန္းႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးေနျပီ။ ယခုအခါ သူသည္ အသက္၅၅ႏွစ္ရွိခဲ့ျပီ။ အသက္ၾကီးေတာ့မွ ေထာင္ထဲ၀င္ရျပီး အရွက္တကြဲ ျဖစ္ရမည္ကိုေတြးကာ အထူးပင္ စိုးရိမ္ေတာ့သည္။ ေရွ႕ေန မစၥတာဂ်စ္ခ္၏ ထင္ျမင္ခ်က္ အရဆိုေသာ္ အစိုးရက ေအာ့စဘြန္းကို သက္ေသအျဖစ္ အသံုးခ်ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ ေအဘယ္အေနျဖင့္ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် ထြက္ေပါက္မရွိေတာ့….။ ေအာ့စဘြန္းက ေအဘယ္၏နာမည္ကို အလြဲသံုးစားျပဳ၍ သူ႕ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ လုပ္သြားသည္မွာ ထင္ရွားသည္။ ယင္းအတြက္ေၾကာင့္ ေအဘယ္အဖုိ႕ ခ်မ္းသာရာမျမင္။
ေအဘယ္က ၀ီလ်ံကိန္း၏မ်က္ႏ်ာကို ျမင္ေယာင္လာသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ တုန္းက ေဘာ့စတြန္ျမိဳ႕တြင္ သူပထမဆံုး စတင္ေတြခဲ့ရေသာ မ်က္ႏွာ ခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္ လူေခ်ာလူလွကေလး ၀ီလ်ံကိန္းကို ျမင္ေယာင္လာသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ေဒါသလည္း အလြန္ျဖစ္မိသည္။
သည္ၾကားထဲတြင္ ဖေလာ္ရင္တီနာဆီက စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာသည္။ စာႏွင့္အတူ သားကေလး၏ ဓာတ္ပံုေတြလည္း ပါလာသည္။ ဖေလာ္ရင္တီနာက သူ႕ဖခင္ကို ထာ၀စဥ္ ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္ပင္ ရွိေနေၾကာင္း၊ ယခုအမႈတြင္လည္း ေဖေဖ့အေနျဖင့္ လံုး၀အျပစ္င္းစင္လိမ့္မည္ဟု သူမ ယံုၾကည္လ်က္ ရွိေၾကာင္း ေရးသားလိုက္သည္။
ကံအားေလ်ာ္စြာျဖင့္ အမႈမစစ္မီ သံုးရက္အလိုတြင္ တရားရးဌာနမွ စံုေထာက္မ်ားက ေအာ့စဘြန္းကို နယူးေအာ္လင္းျမိဳ႕တြင္ ဖမ္းဆီးရမိသည။ အကယ္၍သာ သူသည္ေျခႏွစ္ဖက္က်ိဳး၍ ေဆးရုံ မတက္ခဲ့လွ်င္ သူ႕ကို လံုး၀ဖမ္းဆီးရမိစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ စံုေထာက္မ်ားက ဆက္လက္စံုစမ္းေသာ အခါ ေအာ့စဘြန္းသည္ အေၾကြးမဆပ္ႏိုင္၍ အရိုက္ခံရသျဖင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း က်ိဳးသြားေၾကာင္း သိရွိၾကရသည္။
ေအာ့စဘြန္း၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လိမ္လည္မႈ၊ အလြဲသံုးစားမႈတုိျဖင့္ တရားစြဲဆိုသည္။ သူက အာမခံေတာင္းေသာ္လည္း ရံုးေတာ္က ခြင့္မျပဳ၊ ရံုးေတာ္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ေရွေနဂ်စ္ခ္ က ေအာ့စဘြန္း အား အခ်ဳပ္ထဲတြင္ သြားေတြ႕ျပီး ေမးခြန္းမ်ားေမးသည္။ သုိ႕ေသာ္ ေအာ့စဘြန္း က ေ၀့လည္ေခ်ာင္ပတ္ လုပ္ကာ မဟုတ္မဟတ္ေတြကို ေလွ်ာက္ေျဖေနသည္။ ေအာ့စဘြန္း သည္ မိမိအမႈ သက္သာေရး အတြက္ အစိုးရသက္ေသအျဖစ္ ထြက္ဆိုရန္ ဆံုးျဖတ္ ထားေသာ ေၾကာင့္ ဤကဲ့သုိ႕ ဘူးကြယ္ေနျခင္းျဖစ္မည္ဟု ေရွ႕ေနဂ်စ္ခ္က မွတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။
…………………
အခန္း (၃၈) ဆက္ရန္
.
2 comments:
ဟူးးး ၀ီလ်ံတို႔ရဲ့ အျပိဳင္အျငိဳးေတြကလည္း... ေၾကာက္ဖို႔သိပ္ေကာင္းတယ္..
ဘ၀က ပီးျပည့္စံု ေနတာမ်ားေနာ္.... ေအး၂ခ်မ္း၂ မေနၾကဘူး..
ပင္ပန္းလိုက္တာ.. သူတို႔အစား
ျမတ္ႏိုး
အထက္မွာ မွားေနတာ ပိုလန္နိုင္ငံ အမ္စတာဒမ္ မဟုတ္ပါ (အမ္စတာဒမ္ က ေဟာ္လန္ ကၿမိဳ႕ပါ)။
Post a Comment