အခန္း (၃၆)
၀ီလ်ံသည္ ၀ါရွင္တန္တြင္ က်င္းပေသာ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ား ညီလာခံမွ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ "ေရွ႕ေနသာဒီယပ္ကိုဟင္ႏွင့္ အျမန္ဆက္သြယ္ပါ" ဟူေသာ တယ္လီဖုန္းသတင္း မွတ္စု စာရြက္ကို စားပြဲေပၚတြင္ ေတြ႕ရသည္။
သူသည္ မစၥတာကိုဟင္ႏွင့္ ဟုတၱိပတၱိ စကားမေျပာခဲ့ရသည္မွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ သည္။ ကိုဟင္ထံမွ မွန္မွန္ပို႔ေပးေနေသာ အစီရင္ခံစာမ်ားတြင္လည္း ေအဘယ္ရို႕စေနာ့စကီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေလာေလာဆယ္တြင္ တစ္စုံတစ္ရာ စိုးရိမ္စရာ မရွိေၾကာင္းကိုသာ အဆက္မျပတ္ ေဖာ္ျပေနၾကသည္။
သို႔ေသာ္ အေၾကာင္းထူး တစ္ခုခုေတာ့ ရွိလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ဟု ေတြးမိၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ မစၥတာ ကိုဟင္ထံသို႔ ဖုန္းဆက္လုိုက္သည္။ မစၥတာကိုဟင္ သူ သတင္းထူးတစ္ခုရထားေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ တယ္လီဖုန္းႏွင့္ေျပာ၍ မျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၀ီလ်ံက သူ႔အား ဘဏ္တိုက္သို႔ ခ်က္ခ်င္းလာခဲ့ရန္ လွမ္းေခၚ လိုက္သည္။
ေနာက္မိနစ္၄၀အၾကာတြင္ မစၥတာကိုဟင္ ေရာက္လာသည္။ ၀ီလ်ံက မစၥတာကိုဟင္ ေျပာသမွ်ကို စိတ္၀င္ စားစြာျဖင့္ နားေထာင္သည္။
မစၥတာကိုဟင္ ေျပာၿပီးေသာအခါ ၀ီလ်ံက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားအေဖသာဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုေကာက္က်စ္တဲ့နည္းလမ္းမ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ့မွ သံုးလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး"
"ဒါေတာ့ အေျခအေနအရေပါ့ဗ်ာ၊ သူက ဓားဆိုရင္ ကိုယ္ကလည္း သူ႔ထက္မသာ ေတာင္မွ တူညီ တဲ့လက္နက္ေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး သံုးရမွာေပါ့"
"ခင္ဗ်ားစီမံကိန္း ဘာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မယ္လို႔ ထင္ရတာလဲ"
"ဘားနဒ္ဂိုးလ္ဖိန္းနဲ႔ ရွာမင္အဒမ္တို႔အမႈကို ျပန္ၾကည့္ပါလား၊ ပိုက္ဆံက ဟိုတယ္စရိတ္ ၁၆၄၂ ေဒၚလာ ကေလးနဲ႔ သားေမြးကုတ္အက်ႌ တစ္ထည္တည္းပါ၊ ဒါေပမဲ့ အဒမ္က သမၼတရဲ႕ လက္ေထာက္ အရာရွိ ျဖစ္ေနေတာ့ သမၼတလည္း တစ္ခါတည္း ျပဳတ္ထြက္သြားတာပဲ မဟုတ္လား၊ အခု ရို႕စေနာ့စကီးလုပ္တာက အဲဒီထက္ ႀကီးက်ယ္တယ္ဗ်၊ အဲဒီေတာ့ ဒီတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သူ႕ကို အလဲထိုးႏိုင္မွာ ေသခ်ာေပါက္ပဲ"
"အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္က ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ ရင္းႏွီးရမွာလဲ"
"အမ်ားဆံုး ေဒၚလာႏွစ္ေသာင္းခြဲေလာက္ပါ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီထက္သက္သာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ၿပီး လုပ္ပါ့မယ္"
"ဒီကိစၥမွာ ကၽြန္ေတာ္ ပါ၀င္ေနတယ္တာ ရုိ႕စေနာ့စကီးမသိေအာင္ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုကာကြယ္ႏိုင္ မွာလဲ"
"ကၽြန္ေတာ္ က ခင္ဗ်ားနာမည္ကိုေတာင္ မသိတဲ့ တတိယလူတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အသံုးျပဳ မွာေပါ့"
"အဲဒါၿပီးသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘာဆက္လုပ္မလဲ"
"ခင္ဗ်ားက အေသးစိတ္အေထာက္အထားေတြကို ဆီေနတာကေနဒီရဲ႕ ရုံးကို ပို႔လိုက္ရုံေပါ့၊ အဲဒါ ဆိုရင္ ရို႕စေနာ့စကီး ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြ တစ္ခ်ီတည္းနဲ႔ အားလံုးၿပိဳလဲကုန္မွာ ေသခ်ာပါတယ္၊ ဘာျဖစ္ လို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔အေန နဲ႔ လက္စတာဘဏ္ရဲ႕ ရွယ္ယာရွစ္ရာခုိင္ႏႈန္းကို ပိုင္ထားသည့္တိုင္ေအာင္ သူ႔ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ က်ဆင္း သြား တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘဏ္ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းပုဒ္မ(၇)ကိုလည္း ဆုပ္ကိုင္လို႔ လံုး၀ မရႏိုင္ေတာ့ တဲ့ အတြက္ပဲ"
"ဆိုပါေတာ့၊ တကယ္လို႔ ကေနဒီသာ သမၼတျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား စီမံကိန္း ဟန္က်တာ ေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ကေနဒီမျဖစ္ဘဲ နစ္ကဆင္ျဖစ္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ သူက ေလာေလာဆယ္မွာ တစ္ေျပးေနတဲ့လူ၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူပဲ အေရြးခံရလိမ့္မယ္ ထင္တာပဲ၊ ကေနဒီလို ရိုမန္ ကက္သလစ္ ဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ကို အေမရိကန္ျပည္သေူတြက သမၼတအျဖစ္ ေရြးပါ့မလားဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ လံုး၀ မထင္ဘူး၊ သို႔ေသာ္လည္း ရို႕စေနာ့စကီးကိုသာ အလဲထုိးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အဲဒီေငြ ႏွစ္ေသာင္းခြဲေလာက္ကို ဘာမွ တြက္ေနစရာ မလိုပါဘူး"
"ကေနဒီ သမၼတ ျဖစ္လာရင္ေပါ့ဗ်ာ"
၀ီလ်ံက စားပြဲအံဆြဲဖြင့္ၿပီး "ကိုယ္ပိုင္စာရင္း"ဟု တံဆိပ္ရုိက္ထားေသာ ခ်က္လက္မွတ္စာအုပ္ ဆြဲ ထုတ္လုိက္ သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေငြအေရအတြက္ကို တစ္လံုးခ်င္း ေရးခ်လိုက္သည္။
"ႏွစ္၊ ငါး၊ သုည၊ သုည၊ သုည"
တကယ္႔ တိုတိုေလးပါ မနက္ျဖန္မွ အမ်ားႀကီးဖတ္ပါ
အခန္း (၃၇) ဆက္ရန္
.
၀ီလ်ံသည္ ၀ါရွင္တန္တြင္ က်င္းပေသာ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ား ညီလာခံမွ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ "ေရွ႕ေနသာဒီယပ္ကိုဟင္ႏွင့္ အျမန္ဆက္သြယ္ပါ" ဟူေသာ တယ္လီဖုန္းသတင္း မွတ္စု စာရြက္ကို စားပြဲေပၚတြင္ ေတြ႕ရသည္။
သူသည္ မစၥတာကိုဟင္ႏွင့္ ဟုတၱိပတၱိ စကားမေျပာခဲ့ရသည္မွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ သည္။ ကိုဟင္ထံမွ မွန္မွန္ပို႔ေပးေနေသာ အစီရင္ခံစာမ်ားတြင္လည္း ေအဘယ္ရို႕စေနာ့စကီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေလာေလာဆယ္တြင္ တစ္စုံတစ္ရာ စိုးရိမ္စရာ မရွိေၾကာင္းကိုသာ အဆက္မျပတ္ ေဖာ္ျပေနၾကသည္။
သို႔ေသာ္ အေၾကာင္းထူး တစ္ခုခုေတာ့ ရွိလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ဟု ေတြးမိၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ မစၥတာ ကိုဟင္ထံသို႔ ဖုန္းဆက္လုိုက္သည္။ မစၥတာကိုဟင္ သူ သတင္းထူးတစ္ခုရထားေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ တယ္လီဖုန္းႏွင့္ေျပာ၍ မျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၀ီလ်ံက သူ႔အား ဘဏ္တိုက္သို႔ ခ်က္ခ်င္းလာခဲ့ရန္ လွမ္းေခၚ လိုက္သည္။
ေနာက္မိနစ္၄၀အၾကာတြင္ မစၥတာကိုဟင္ ေရာက္လာသည္။ ၀ီလ်ံက မစၥတာကိုဟင္ ေျပာသမွ်ကို စိတ္၀င္ စားစြာျဖင့္ နားေထာင္သည္။
မစၥတာကိုဟင္ ေျပာၿပီးေသာအခါ ၀ီလ်ံက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားအေဖသာဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုေကာက္က်စ္တဲ့နည္းလမ္းမ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ့မွ သံုးလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး"
"ဒါေတာ့ အေျခအေနအရေပါ့ဗ်ာ၊ သူက ဓားဆိုရင္ ကိုယ္ကလည္း သူ႔ထက္မသာ ေတာင္မွ တူညီ တဲ့လက္နက္ေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး သံုးရမွာေပါ့"
"ခင္ဗ်ားစီမံကိန္း ဘာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မယ္လို႔ ထင္ရတာလဲ"
"ဘားနဒ္ဂိုးလ္ဖိန္းနဲ႔ ရွာမင္အဒမ္တို႔အမႈကို ျပန္ၾကည့္ပါလား၊ ပိုက္ဆံက ဟိုတယ္စရိတ္ ၁၆၄၂ ေဒၚလာ ကေလးနဲ႔ သားေမြးကုတ္အက်ႌ တစ္ထည္တည္းပါ၊ ဒါေပမဲ့ အဒမ္က သမၼတရဲ႕ လက္ေထာက္ အရာရွိ ျဖစ္ေနေတာ့ သမၼတလည္း တစ္ခါတည္း ျပဳတ္ထြက္သြားတာပဲ မဟုတ္လား၊ အခု ရို႕စေနာ့စကီးလုပ္တာက အဲဒီထက္ ႀကီးက်ယ္တယ္ဗ်၊ အဲဒီေတာ့ ဒီတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သူ႕ကို အလဲထိုးႏိုင္မွာ ေသခ်ာေပါက္ပဲ"
"အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္က ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ ရင္းႏွီးရမွာလဲ"
"အမ်ားဆံုး ေဒၚလာႏွစ္ေသာင္းခြဲေလာက္ပါ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီထက္သက္သာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ၿပီး လုပ္ပါ့မယ္"
"ဒီကိစၥမွာ ကၽြန္ေတာ္ ပါ၀င္ေနတယ္တာ ရုိ႕စေနာ့စကီးမသိေအာင္ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုကာကြယ္ႏိုင္ မွာလဲ"
"ကၽြန္ေတာ္ က ခင္ဗ်ားနာမည္ကိုေတာင္ မသိတဲ့ တတိယလူတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အသံုးျပဳ မွာေပါ့"
"အဲဒါၿပီးသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘာဆက္လုပ္မလဲ"
"ခင္ဗ်ားက အေသးစိတ္အေထာက္အထားေတြကို ဆီေနတာကေနဒီရဲ႕ ရုံးကို ပို႔လိုက္ရုံေပါ့၊ အဲဒါ ဆိုရင္ ရို႕စေနာ့စကီး ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြ တစ္ခ်ီတည္းနဲ႔ အားလံုးၿပိဳလဲကုန္မွာ ေသခ်ာပါတယ္၊ ဘာျဖစ္ လို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔အေန နဲ႔ လက္စတာဘဏ္ရဲ႕ ရွယ္ယာရွစ္ရာခုိင္ႏႈန္းကို ပိုင္ထားသည့္တိုင္ေအာင္ သူ႔ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ က်ဆင္း သြား တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘဏ္ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းပုဒ္မ(၇)ကိုလည္း ဆုပ္ကိုင္လို႔ လံုး၀ မရႏိုင္ေတာ့ တဲ့ အတြက္ပဲ"
"ဆိုပါေတာ့၊ တကယ္လို႔ ကေနဒီသာ သမၼတျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား စီမံကိန္း ဟန္က်တာ ေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ကေနဒီမျဖစ္ဘဲ နစ္ကဆင္ျဖစ္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ သူက ေလာေလာဆယ္မွာ တစ္ေျပးေနတဲ့လူ၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူပဲ အေရြးခံရလိမ့္မယ္ ထင္တာပဲ၊ ကေနဒီလို ရိုမန္ ကက္သလစ္ ဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ကို အေမရိကန္ျပည္သေူတြက သမၼတအျဖစ္ ေရြးပါ့မလားဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ လံုး၀ မထင္ဘူး၊ သို႔ေသာ္လည္း ရို႕စေနာ့စကီးကိုသာ အလဲထုိးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အဲဒီေငြ ႏွစ္ေသာင္းခြဲေလာက္ကို ဘာမွ တြက္ေနစရာ မလိုပါဘူး"
"ကေနဒီ သမၼတ ျဖစ္လာရင္ေပါ့ဗ်ာ"
၀ီလ်ံက စားပြဲအံဆြဲဖြင့္ၿပီး "ကိုယ္ပိုင္စာရင္း"ဟု တံဆိပ္ရုိက္ထားေသာ ခ်က္လက္မွတ္စာအုပ္ ဆြဲ ထုတ္လုိက္ သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေငြအေရအတြက္ကို တစ္လံုးခ်င္း ေရးခ်လိုက္သည္။
"ႏွစ္၊ ငါး၊ သုည၊ သုည၊ သုည"
တကယ္႔ တိုတိုေလးပါ မနက္ျဖန္မွ အမ်ားႀကီးဖတ္ပါ
အခန္း (၃၇) ဆက္ရန္
.
No comments:
Post a Comment