လူပ်ိဳသိုးကေလး
(မိုးႀကိဳး) ဦးအုန္းခင္ဇင္းက်ိဳက္သို႔ အဲဒီတေခါက္ ေရာက္လာစဥ္တြင္ က်န္းက်န္းမာမာ ၀၀ၿဖိဳးၿဖိဳးၿဖိဳး လူပ်ိဳသိုးကေလးအသြင္ပင္ ရွိေနပါလ်က္ သူနာျပဳဆရာမကေလး၏ အျပဳအစုကို ခံယူရျခင္းမွာ ဦးေဏွာက္ ေျခာက္ ေသာေသာ ေရာဂါပါ လာသည္ ဟူ၍လည္း ဇင္းက်ိဳက္ရြာတြင္ နာမည္ႀကီး ေက်ာင္းဆရာ မြန္မင္းသားႀကီး ကိုခင္ေမာင္ႀကီးတေယာက္ ယိုးဒယားျပည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ ဇာတ္ရုံႀကီးတြင္ ေမ်ာက္က သြားေရာက္က ခဲ့ဘူးေသာ သတင္းထက္ မႀကီးေသာ္လည္း (မိုးႀကိဳး) ႀကီး၏ ဦးေဏွာက္ ေျခာက္ေရာဂါ သတင္းမွာ ဇင္းက်ိဳက္ရြာငယ္ကေလးတြင္ တေျပးတည္း တတန္း တည္း မြန္ ခင္ေမာင္ႀကီး ေမ်ာက္က သတင္းႏွင့္ နင္လား ငါလား သူေျပာ လူေျပာမ်ား၍ ေရပန္းစား ေနခဲ့ေလသည္။
(မိုးႀကိဳး) ဦးအုန္းခင္၏ ဤဦးေဏွာက္ေျခာက္ေရာဂါကို ဇင္းက်ိဳက္ရြာ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရး ေဆးေပး ဌာနမွ အလွဆံုး ေနာ္အုန္းခင္ ကေလးကို ေရြးကာ ကံက စီမံလာသည္။ ေနာ္အုန္းခင္ တေယာက္ ကပင္ ဦးအုန္းခင္ (မုိးႀကိဳး) တည္းခုိရာ ဆရာကိုေမာင္ၾကည္ ေနအိမ္သို႔ သြားကာ သြားကာႏွင့္ ျပဳစု ေပးေနရရွာဆဲတြင္ တညေတာ့ ျပႆနာႀကီး တရပ္ေပၚ၍ လာသည္။ ညဘက္မ်ားတြင္ အေဖၚမပါ ဘဲ ဘယ္မွ ထြက္ခြာေလ့ မရွိသူ ေနာ္အုန္းခင္ တေယာက္ အဲဒီ တညမွာ ေပ်ာက္၍ သြားသည္။
ညေန ၇နာရီ၊ ၈နာရီ၊ ၉နာရီ၊ ၁၀နာရီ၊ ၁၁နာရီအထိ အတူေနသူ သူနာျပဳဆရာမကေလးမ်ား စုကာ ေနာ္အုန္းခင္ကို ဇင္းက်ိဳက္ရြာတြင္ အရွာထြက္ၾကေတာ့သည္။
ဟိုဟိုဒီဒီ ရွာမည့္အစား ေနာ္အုန္းခင္သြားမည္ဟု သူတို႔တေတြက အလိုလို သိေနၾကသလိုပင္ (မုိးႀကိဳး) ဦးအုန္းခင္ တည္းခိုရာ ဆရာခင္ေမာင္ၾကည္ကို ေနအိမ္သို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီး ေရာက္သြား မိၾကသည္။
ေနာ္အုန္းခင္ေရ ေဟ့ ေနာ္အုန္းခင္။ တေယာက္ေသာ သူနာျပဳမက ေခၚလိုက္ပါသည္။ အထဲမွ အသံျပန္ မၾကားရ။ ဆက္၍ေခၚသင့္ မေခၚသင့္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ေခတၱရပ္ၿပီး တုိင္ပင္လိုက္ၾကေသး သည္။
ဤသို႔ တနသၤာရီေန႔စဥ္ ၂၀-၁၁-၆၀ ေန႔ထုတ္သတင္းစာ၏ မ်က္ႏွာဖံုး သတင္းအျဖစ္ ပါလာျပန္ သည္။ လက္က်န္သတင္းမ်ားကို မူအတိုင္း ဆက္လက္ေဖၚထုတ္ျပရဦးမည္ဆိုလွ်င္..........
(မိုးႀကိဳး) ဦးအုန္းခင္ဇင္းက်ိဳက္သို႔ အဲဒီတေခါက္ ေရာက္လာစဥ္တြင္ က်န္းက်န္းမာမာ ၀၀ၿဖိဳးၿဖိဳးၿဖိဳး လူပ်ိဳသိုးကေလးအသြင္ပင္ ရွိေနပါလ်က္ သူနာျပဳဆရာမကေလး၏ အျပဳအစုကို ခံယူရျခင္းမွာ ဦးေဏွာက္ ေျခာက္ ေသာေသာ ေရာဂါပါ လာသည္ ဟူ၍လည္း ဇင္းက်ိဳက္ရြာတြင္ နာမည္ႀကီး ေက်ာင္းဆရာ မြန္မင္းသားႀကီး ကိုခင္ေမာင္ႀကီးတေယာက္ ယိုးဒယားျပည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ ဇာတ္ရုံႀကီးတြင္ ေမ်ာက္က သြားေရာက္က ခဲ့ဘူးေသာ သတင္းထက္ မႀကီးေသာ္လည္း (မိုးႀကိဳး) ႀကီး၏ ဦးေဏွာက္ ေျခာက္ေရာဂါ သတင္းမွာ ဇင္းက်ိဳက္ရြာငယ္ကေလးတြင္ တေျပးတည္း တတန္း တည္း မြန္ ခင္ေမာင္ႀကီး ေမ်ာက္က သတင္းႏွင့္ နင္လား ငါလား သူေျပာ လူေျပာမ်ား၍ ေရပန္းစား ေနခဲ့ေလသည္။
(မိုးႀကိဳး) ဦးအုန္းခင္၏ ဤဦးေဏွာက္ေျခာက္ေရာဂါကို ဇင္းက်ိဳက္ရြာ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရး ေဆးေပး ဌာနမွ အလွဆံုး ေနာ္အုန္းခင္ ကေလးကို ေရြးကာ ကံက စီမံလာသည္။ ေနာ္အုန္းခင္ တေယာက္ ကပင္ ဦးအုန္းခင္ (မုိးႀကိဳး) တည္းခုိရာ ဆရာကိုေမာင္ၾကည္ ေနအိမ္သို႔ သြားကာ သြားကာႏွင့္ ျပဳစု ေပးေနရရွာဆဲတြင္ တညေတာ့ ျပႆနာႀကီး တရပ္ေပၚ၍ လာသည္။ ညဘက္မ်ားတြင္ အေဖၚမပါ ဘဲ ဘယ္မွ ထြက္ခြာေလ့ မရွိသူ ေနာ္အုန္းခင္ တေယာက္ အဲဒီ တညမွာ ေပ်ာက္၍ သြားသည္။
ညေန ၇နာရီ၊ ၈နာရီ၊ ၉နာရီ၊ ၁၀နာရီ၊ ၁၁နာရီအထိ အတူေနသူ သူနာျပဳဆရာမကေလးမ်ား စုကာ ေနာ္အုန္းခင္ကို ဇင္းက်ိဳက္ရြာတြင္ အရွာထြက္ၾကေတာ့သည္။
ဟိုဟိုဒီဒီ ရွာမည့္အစား ေနာ္အုန္းခင္သြားမည္ဟု သူတို႔တေတြက အလိုလို သိေနၾကသလိုပင္ (မုိးႀကိဳး) ဦးအုန္းခင္ တည္းခိုရာ ဆရာခင္ေမာင္ၾကည္ကို ေနအိမ္သို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီး ေရာက္သြား မိၾကသည္။
ေနာ္အုန္းခင္ေရ ေဟ့ ေနာ္အုန္းခင္။ တေယာက္ေသာ သူနာျပဳမက ေခၚလိုက္ပါသည္။ အထဲမွ အသံျပန္ မၾကားရ။ ဆက္၍ေခၚသင့္ မေခၚသင့္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ေခတၱရပ္ၿပီး တုိင္ပင္လိုက္ၾကေသး သည္။
ဤသို႔ တနသၤာရီေန႔စဥ္ ၂၀-၁၁-၆၀ ေန႔ထုတ္သတင္းစာ၏ မ်က္ႏွာဖံုး သတင္းအျဖစ္ ပါလာျပန္ သည္။ လက္က်န္သတင္းမ်ားကို မူအတိုင္း ဆက္လက္ေဖၚထုတ္ျပရဦးမည္ဆိုလွ်င္..........
သူနာျပဳဆရာမေပ်ာက္လို႔ရွာ
ဤသို႔လွ်င္ တနသၤာရီ ေန႔စဥ္၌ ၄-၅-၆ရက္ ဆက္တိုက္ပါလာလ်က္ ရွိပါသည္။ (သတင္းအဆက္ မွာ) သူနာျပဳဆရာမ အေဖၚတစုသည္ ေနာ္အုန္းခင္ကို ဒီလိုလာေခၚဘို႔ သူတို႔တေတြက ရြံ႕ေနၾက သည္။ မင္းေခၚပါ၊ ငါေခၚပါဟု တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ပင္ အျငင္းပြားသည္အထိ သူမတုိ႔တေတြ လန္႔၍ ေနၾကေသးသည္ဟု အဆိုအေျပာ ရွိေနၾကပါသည္။
လန္႔ၾကသည္ကေတာ့ မိုးႀကိဳး ဦးအုန္းခင္သည္ လူႀကီးလူေကာင္းတဦး ျဖစ္သည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မွ အစ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီး အလယ္ နယ္အရာရွိေတြ အဆံုး အကုန္လံုးနဲ႔ ပုလဲနံပသင့္သည္။
ဤလို ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတဦး၏ တည္းခုိရာေနအိမ္ကို သူမတို႔ကလာ၍ သန္းေခါင္၊ သန္းလႊဲ ႏိႈးမိေနၾကသည္မွာ ဆြမ္းခံရင္း ငွက္သင့္ဆိုသလို ေနာ္အုန္းခင္ကို အေခၚလာသည္မွာ ဧည့္သည္ေတာ္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး ဦးအုန္းခင္ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးသလိုမ်ား ျဖစ္သြားမွာလား။ ဧည့္သည္ေတာ္ႀကီး အိပ္ယာမွ ႏိုးၿပီး စိတ္မ်ား ဆိုးေလ မည္လား။ အဲဒီလိုမ်ား ဆုိရင္ သူတို႔အလုပ္ေတြဘဲ ထိခိုက္ႏိုင္သလား။
သို႔ေလာ သို႔ေလာ ေတြးေတာၿပီး သူမတို႔ လန္႔ေသြး၀င္ေနၾကျခင္းဟု အဆိုရွိသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေတာ့ သူတို႔အထဲမွ အိမ္ေထာင္ရွင္ သူနာျပဳ ဆရာမတဦးက ဇြတ္မွိတ္ၿပီး ေခၚလိုက္ပါသည္။
'ေနာ္အုန္းခင္ ....... ေဟ့ ေနာ္အုန္းခင္' ဤအသံအဆံုးတြင္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕တံခါးမ ပြင့္၍ လာသည္။ ေနာ္အုန္းခင္ ၏ အေဖၚသူနာျပဳပ်ိဳျဖဴ တစုက ရွိဳးတိုးရွန္႔တန္႔ၾကားမွ လည္တဆန္႔ဆန္႔ ျဖစ္ေနၾကပါ သည္။
တံခါးပြင့္ အလာတြင္ ေနာ္အုန္းခင္ကို ေတြ႕ၾကရသည္။ ျပန္ၾကပါစုိ႔လား ေနာ္အုန္းခင္ဟု သူမတို႔က ေခၚၾကသည္ဟု အဆိုအေျပာ ရွိၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာ္အုန္းခင္ကေတာ့ ထုိညတြင္ ဧည့္သည္ ေတာ္ႀကီး တဦး တည္းခုိရာ ဆရာကိုေမာင္ၾကည္အိမ္မွာဘဲ အိပ္၍ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
အေဖၚသူနာျပဳ ဆရာမတို႔တေတြ ထုိညက တညလံုး အိပ္၍မေပ်ာ္ဘဲ ေနၾကသည္။ ေနာ္အုန္းခင္ တစ္ေယာက္ သည္ေလာက္အထိ သြားေရာက္ ဂရုစိုက္ကာ ျပဳစုေနရွာသည္မွာ ဦးအုန္းခင္၏ ေရာဂါ အေျခအေန ေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေလသလားဟု သူမတို႔တေတြက ထင္ၾကသည္။ မထင္ၾက သည္ ဟူသည္ မွာကား အျငင္းပြားမႈ မရွိၾကပါ။ ထုိညသူမတို႔တေတြက အိပ္၍မေပ်ာ္ဘဲ ရွိၾကသည္။ တညလံုး ေနာ္အုန္းခင္ ကိုသာ ေစာင့္ေနၾကသည္။
ည ၁နာရီ၊ ၂နာရီ၊ ၃နာရီ၊ ၄နာရီအထိ သူမအေဖၚတို႔ မအိပ္ဘဲ ေစာင့္ေနၾကသည္။ သို႔ေပမဲ့ ေနာ္အုန္းခင္ကား မေပၚလာပါ။ အမွန္မွာေတာ့ အိုးကမပူ စေလာင္းကပူမိေနၾကျခင္းသာဟု ခုအခါမွာ သူမတို႔ တေတြ သတိသံေ၀ဂ ရေနၾကသည္။
ထိုညက ေနာ္အုန္းခင္တေယာက္ ထုိအိမ္တြင္ သြား၍ အိပ္ရျခင္းမွာ ဧည့္သည္ေတာ္ မုိးႀကိဳး ဦးအုန္းခင္ကို တဖက္မွ ျပဳစုရင္း ရြာအေျခအေနကလဲ သူပုန္သူကန္၀င္လာေတာ့မလိုလို သတင္းေျပး ေနေသာေၾကာင့္ဟု သူမတို႔ တေတြက ေနာင္အခါမွ ေနာ္အုန္းခင္၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိၾကရေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိတည တြင္ သူမတို႔တေတြ မုိးစင္စင္လင္းသည္အထိ ေစာင့္ေနၾကသည့္ အခိုက္တြင္ ေနာ္အုန္းခင္ ျပန္၍ လာပါ သည္။
ဤသည္တြင္ ျပႆနာတရပ္ ေပၚ၍လာသည္။ ႒ာနဆိုင္ရာ ဦးခင္ညြန္႔ က ထုိေန႔ည လြန္ေျမာက္ၿပီး ေနာက္တေန႔ နံနက္တြင္ ေနာ္အုန္းခင္ကိုေခၚ၍ စစ္လား၊ ေမးလား ျဖစ္ပြား၍ လာျခင္း ျဖစ္သည္။
သို႔ဆုိင္ရာဌာန အရာရွိက စစ္လား၊ ေမးလား ျပႆနာ ေပၚလာေသာအခါ ဘယ္လိုျဖစ္သည္ မသိ၊ ေနာ္အုန္းခင္ က မ်က္ရည္အၿဖိဳင္ၿဖိဳင္အုိင္ ၍ က်ဆင္းလာသည္ဟု အဆိုရွိသည္။
ေနာ္အုန္းခင္က ေျပာသမွ်ေတြကိုေတာ့ သူ႔ဌာနအရာရွိ ဦးခင္ညြန္႔ကို ေမးၾကည့္လွ်င္ ပို၍ သင့္မည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဇင္းက်ိဳက္ ရြာရိုးတေလွ်ာက္သို႔ ထုိသတင္းကို ေမႊသမွ်၊ ေႏွာက္သမွ် တြင္ေတာ့ သူေျပာ၊ ငါေျပာေတြ တခ်ိဳ႕ ကိုးယိုး ကားယားၾကားသမွ်ေတာ့ ၾကားသည္။ သို႔ေပသိ နားရွိ၍သာ ၾကားရ သည္ဟု သေဘာထား လိုက္ပါသည္။
က်ားက်ား ယားယားႀကီး မုိးႀကိဳး ဦးအုန္းခင္တေယာက္က ဒီေလာက္ေတာ့လဲမဟုတ္ တန္ရာဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အျခား သူတို႔ အထင္အျမင္ခ်င္း တူညီမွ တူညီမည္ဟူ၍ကား ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတတ္ရိုး အမွန္ ျဖစ္ပါ သည္။
အဲသည္မွစ မိုးႀကိဳးဦးအုန္းခင္ တေယာက္ ဇင္းက်ိဳက္မွ ရန္ကုန္သို႔ တေထာက္ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္သြား ခဲ့သည္။
ေနာ္အုန္းခင္၏ အေျပာႏွင့္ လူေျပာသူေျပာ ေျပာသူ တုိ႔အရ သူနာျပဳ ဆရာမေလးကို ဒီဘ၀မွ မိုးႀကိဳး ဦးအုန္းခင္က ကယ္တင္မည္။ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ၂၀၀၀ိ ေပးေလ်ာ္၍ပင္ ကယ္တင္မည္ဟူေသာ သတင္းတရပ္မွာ ဇင္းက်ိဳက္ရြာတြင္ သတင္းစကားမ်ား ထြက္ေပၚလ်က္ ရွိေနေလသည္။
ထုိေန႔မွ အစ ေနာ္အုန္းခင္ ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္လိုေတာ့မသိ၊ တမိႈင္မိႈင္၊ တေတြေတြနဲ႔သာ ေနသည္။ တေန႔ၿပီး တေန႔ ရပ္ရြာထဲတြင္ တမ်ိဳးလိုလို ျဖစ္ေနသည္ဟု အဆိုအေျပာ ရွိၾကသည္။ မိႈင္၍ မိႈင္၍ ေနရာမွ ေနာက္တေန႔ တြင္ေတာ့ ေနာ္အုန္းခင္အား မုိးႀကိဳးဦးအုန္းခင္က ကယ္တင္ရန္ ေငြ ၂၀၀၀ိ စာခ်ဳပ္ကို ေလ်ာ္၍ သူနာျပဳ ဆရာမကေလးဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ေစရန္ ဇင္းက်ိဳက္ရြာသို႔ တေၾကာ့ ျပန္ေရာက္၍ လာေတာ ့မည္ဟု တရြာလံုးက သိေနၾကပါသည္။
အဲဒီေန႔၏ ေန႔ခင္း မွာပင္ ေနာ္အုန္းခင္ တေယာက္ ဘာေၾကာင့္ရယ့္မသိ အဆိပ္ေသာက္လိုက္ၿပီဟု သတင္း တရပ္ ဇင္းက်ိဳက္ရြာတြင္ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ေပၚ၍လာသည္။ ယင္းသို႔ တနသၤာရီ ေန႔စဥ္ သတင္းစာမွ ၂၂-၁၁-၆၀ ေန႔စြဲႏွင့္ ၂၃-၁၁-၆၀ ေန႔စြဲအထိ မဆံုးေသးဘဲ သတင္းေထာက္က ခပ္ဆြဲဆြဲကေလး ေရးလာလ်က္ ေနာက္တေန႔သို႔ ဆက္ခဲ့ျပန္ပါသည္။
ရန္ကုန္မွ တဏွာေဂဟာ ဆက္ရန္
.
လန္႔ၾကသည္ကေတာ့ မိုးႀကိဳး ဦးအုန္းခင္သည္ လူႀကီးလူေကာင္းတဦး ျဖစ္သည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မွ အစ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီး အလယ္ နယ္အရာရွိေတြ အဆံုး အကုန္လံုးနဲ႔ ပုလဲနံပသင့္သည္။
ဤလို ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတဦး၏ တည္းခုိရာေနအိမ္ကို သူမတို႔ကလာ၍ သန္းေခါင္၊ သန္းလႊဲ ႏိႈးမိေနၾကသည္မွာ ဆြမ္းခံရင္း ငွက္သင့္ဆိုသလို ေနာ္အုန္းခင္ကို အေခၚလာသည္မွာ ဧည့္သည္ေတာ္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး ဦးအုန္းခင္ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးသလိုမ်ား ျဖစ္သြားမွာလား။ ဧည့္သည္ေတာ္ႀကီး အိပ္ယာမွ ႏိုးၿပီး စိတ္မ်ား ဆိုးေလ မည္လား။ အဲဒီလိုမ်ား ဆုိရင္ သူတို႔အလုပ္ေတြဘဲ ထိခိုက္ႏိုင္သလား။
သို႔ေလာ သို႔ေလာ ေတြးေတာၿပီး သူမတို႔ လန္႔ေသြး၀င္ေနၾကျခင္းဟု အဆိုရွိသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေတာ့ သူတို႔အထဲမွ အိမ္ေထာင္ရွင္ သူနာျပဳ ဆရာမတဦးက ဇြတ္မွိတ္ၿပီး ေခၚလိုက္ပါသည္။
'ေနာ္အုန္းခင္ ....... ေဟ့ ေနာ္အုန္းခင္' ဤအသံအဆံုးတြင္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕တံခါးမ ပြင့္၍ လာသည္။ ေနာ္အုန္းခင္ ၏ အေဖၚသူနာျပဳပ်ိဳျဖဴ တစုက ရွိဳးတိုးရွန္႔တန္႔ၾကားမွ လည္တဆန္႔ဆန္႔ ျဖစ္ေနၾကပါ သည္။
တံခါးပြင့္ အလာတြင္ ေနာ္အုန္းခင္ကို ေတြ႕ၾကရသည္။ ျပန္ၾကပါစုိ႔လား ေနာ္အုန္းခင္ဟု သူမတို႔က ေခၚၾကသည္ဟု အဆိုအေျပာ ရွိၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာ္အုန္းခင္ကေတာ့ ထုိညတြင္ ဧည့္သည္ ေတာ္ႀကီး တဦး တည္းခုိရာ ဆရာကိုေမာင္ၾကည္အိမ္မွာဘဲ အိပ္၍ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
အေဖၚသူနာျပဳ ဆရာမတို႔တေတြ ထုိညက တညလံုး အိပ္၍မေပ်ာ္ဘဲ ေနၾကသည္။ ေနာ္အုန္းခင္ တစ္ေယာက္ သည္ေလာက္အထိ သြားေရာက္ ဂရုစိုက္ကာ ျပဳစုေနရွာသည္မွာ ဦးအုန္းခင္၏ ေရာဂါ အေျခအေန ေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေလသလားဟု သူမတို႔တေတြက ထင္ၾကသည္။ မထင္ၾက သည္ ဟူသည္ မွာကား အျငင္းပြားမႈ မရွိၾကပါ။ ထုိညသူမတို႔တေတြက အိပ္၍မေပ်ာ္ဘဲ ရွိၾကသည္။ တညလံုး ေနာ္အုန္းခင္ ကိုသာ ေစာင့္ေနၾကသည္။
ည ၁နာရီ၊ ၂နာရီ၊ ၃နာရီ၊ ၄နာရီအထိ သူမအေဖၚတို႔ မအိပ္ဘဲ ေစာင့္ေနၾကသည္။ သို႔ေပမဲ့ ေနာ္အုန္းခင္ကား မေပၚလာပါ။ အမွန္မွာေတာ့ အိုးကမပူ စေလာင္းကပူမိေနၾကျခင္းသာဟု ခုအခါမွာ သူမတို႔ တေတြ သတိသံေ၀ဂ ရေနၾကသည္။
ထိုညက ေနာ္အုန္းခင္တေယာက္ ထုိအိမ္တြင္ သြား၍ အိပ္ရျခင္းမွာ ဧည့္သည္ေတာ္ မုိးႀကိဳး ဦးအုန္းခင္ကို တဖက္မွ ျပဳစုရင္း ရြာအေျခအေနကလဲ သူပုန္သူကန္၀င္လာေတာ့မလိုလို သတင္းေျပး ေနေသာေၾကာင့္ဟု သူမတို႔ တေတြက ေနာင္အခါမွ ေနာ္အုန္းခင္၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိၾကရေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိတည တြင္ သူမတို႔တေတြ မုိးစင္စင္လင္းသည္အထိ ေစာင့္ေနၾကသည့္ အခိုက္တြင္ ေနာ္အုန္းခင္ ျပန္၍ လာပါ သည္။
ဤသည္တြင္ ျပႆနာတရပ္ ေပၚ၍လာသည္။ ႒ာနဆိုင္ရာ ဦးခင္ညြန္႔ က ထုိေန႔ည လြန္ေျမာက္ၿပီး ေနာက္တေန႔ နံနက္တြင္ ေနာ္အုန္းခင္ကိုေခၚ၍ စစ္လား၊ ေမးလား ျဖစ္ပြား၍ လာျခင္း ျဖစ္သည္။
သို႔ဆုိင္ရာဌာန အရာရွိက စစ္လား၊ ေမးလား ျပႆနာ ေပၚလာေသာအခါ ဘယ္လိုျဖစ္သည္ မသိ၊ ေနာ္အုန္းခင္ က မ်က္ရည္အၿဖိဳင္ၿဖိဳင္အုိင္ ၍ က်ဆင္းလာသည္ဟု အဆိုရွိသည္။
ေနာ္အုန္းခင္က ေျပာသမွ်ေတြကိုေတာ့ သူ႔ဌာနအရာရွိ ဦးခင္ညြန္႔ကို ေမးၾကည့္လွ်င္ ပို၍ သင့္မည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဇင္းက်ိဳက္ ရြာရိုးတေလွ်ာက္သို႔ ထုိသတင္းကို ေမႊသမွ်၊ ေႏွာက္သမွ် တြင္ေတာ့ သူေျပာ၊ ငါေျပာေတြ တခ်ိဳ႕ ကိုးယိုး ကားယားၾကားသမွ်ေတာ့ ၾကားသည္။ သို႔ေပသိ နားရွိ၍သာ ၾကားရ သည္ဟု သေဘာထား လိုက္ပါသည္။
က်ားက်ား ယားယားႀကီး မုိးႀကိဳး ဦးအုန္းခင္တေယာက္က ဒီေလာက္ေတာ့လဲမဟုတ္ တန္ရာဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အျခား သူတို႔ အထင္အျမင္ခ်င္း တူညီမွ တူညီမည္ဟူ၍ကား ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတတ္ရိုး အမွန္ ျဖစ္ပါ သည္။
အဲသည္မွစ မိုးႀကိဳးဦးအုန္းခင္ တေယာက္ ဇင္းက်ိဳက္မွ ရန္ကုန္သို႔ တေထာက္ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္သြား ခဲ့သည္။
ေနာ္အုန္းခင္၏ အေျပာႏွင့္ လူေျပာသူေျပာ ေျပာသူ တုိ႔အရ သူနာျပဳ ဆရာမေလးကို ဒီဘ၀မွ မိုးႀကိဳး ဦးအုန္းခင္က ကယ္တင္မည္။ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ၂၀၀၀ိ ေပးေလ်ာ္၍ပင္ ကယ္တင္မည္ဟူေသာ သတင္းတရပ္မွာ ဇင္းက်ိဳက္ရြာတြင္ သတင္းစကားမ်ား ထြက္ေပၚလ်က္ ရွိေနေလသည္။
ထုိေန႔မွ အစ ေနာ္အုန္းခင္ ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္လိုေတာ့မသိ၊ တမိႈင္မိႈင္၊ တေတြေတြနဲ႔သာ ေနသည္။ တေန႔ၿပီး တေန႔ ရပ္ရြာထဲတြင္ တမ်ိဳးလိုလို ျဖစ္ေနသည္ဟု အဆိုအေျပာ ရွိၾကသည္။ မိႈင္၍ မိႈင္၍ ေနရာမွ ေနာက္တေန႔ တြင္ေတာ့ ေနာ္အုန္းခင္အား မုိးႀကိဳးဦးအုန္းခင္က ကယ္တင္ရန္ ေငြ ၂၀၀၀ိ စာခ်ဳပ္ကို ေလ်ာ္၍ သူနာျပဳ ဆရာမကေလးဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ေစရန္ ဇင္းက်ိဳက္ရြာသို႔ တေၾကာ့ ျပန္ေရာက္၍ လာေတာ ့မည္ဟု တရြာလံုးက သိေနၾကပါသည္။
အဲဒီေန႔၏ ေန႔ခင္း မွာပင္ ေနာ္အုန္းခင္ တေယာက္ ဘာေၾကာင့္ရယ့္မသိ အဆိပ္ေသာက္လိုက္ၿပီဟု သတင္း တရပ္ ဇင္းက်ိဳက္ရြာတြင္ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ေပၚ၍လာသည္။ ယင္းသို႔ တနသၤာရီ ေန႔စဥ္ သတင္းစာမွ ၂၂-၁၁-၆၀ ေန႔စြဲႏွင့္ ၂၃-၁၁-၆၀ ေန႔စြဲအထိ မဆံုးေသးဘဲ သတင္းေထာက္က ခပ္ဆြဲဆြဲကေလး ေရးလာလ်က္ ေနာက္တေန႔သို႔ ဆက္ခဲ့ျပန္ပါသည္။
ရန္ကုန္မွ တဏွာေဂဟာ ဆက္ရန္
.
No comments:
Post a Comment