ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) အပိုင္း (၈၈)

ဣတၲိယသိုက္ကာမ ကန္ထရုိက္
အတြင္းက်က် သိသူမ်ားက စိတ္အခန္႔မသင့္ၾကသည္ဟု သတင္းျဖန္႔ထား၍ သတင္းစာေလာက မွလည္း သိသင့္ သေလာက္ သိၾကလ်က္ ႏွာေစးေနၾကစဥ္ ယခင္ေဖၚျပၿပီးအတုိင္း ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕မွ ထုတ္ေ၀ေသာ တနသၤာရီ သတင္းစာက အစေဖၚလိုက္ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚက သတင္းစာ တေစာင္၊ ႏွစ္ေစာင္ ေလာက္က သိုးသိုးသန္႔သန္႔ စလာၾကသည္။ ဗူးတရာ အေပါက္ကို ပိတ္ႏိုင္ သေလာက္ ပါးစပ္တေပါက္စီကို လိုက္မပိတ္ ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္လာပါသည္။ ရန္ကုန္က သတင္းစာ တေစာင္သည္ တနသၤာရီ သတင္းစာမွ တဆင့္ ယူ၍ ထည့္လိုက္သည္။ အျခားသတင္းစာ တေစာင္ ကလည္း ဤသတင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ထည့္လုိက္ၿပီး တန္ေဆာင္း အလွဴဆိုင္းဘုတ္မွ အမည္ကို ျဖဳတ္ခ် လိုက္သည္ဟု ေရးသားလာေလသည္။

ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဆက္ခါ ဆက္ခါ ေမာ္လၿမိဳင္ ၿမိဳ႕ထုတ္ တနသၤာရီသတင္းစာ၌ ရုပ္ရွင္ျပဇာတ္လိုက္ ကာေမသု မင္းသားႀကီး၏ ျခင္ေထာင္စီမံကိန္းသစ္ သတင္းတပုဒ္ ထပ္မံ ပါလာျပန္ပါသည္။ ၎ သတင္းမွာ သြားရင္း၊ လာရင္း ဇင္းက်ိဳက္သူ ကရင္မကေလးတဦးႏွင့္ ရာဂပူးေသာ သတင္း ျဖစ္ပါ သည္။ အလြန္ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ေသာ လူေတာ္၊ လူေကာင္းႀကီး တေယာက္ပါ၊ ဘာအျပစ္မွ မရွိဘဲ အ၀တ္တထည္ ကိုယ္တခု ႏွင့္ က်မက ႏွင္ခ် လႊတ္လိုက္ပါသည္။

သို႔ေၾကာင့္ သိမ္ျဖဴလမ္းမွာ ျဖစ္သလိုစား၍ ျဖစ္သလုိေနရပါသည္ဟု ပတ္၀န္းက်င္ကို ဒါ၀ျဖန္႔ထားသည္။ ရဲအရာရွိ ပင္စင္စား ႏွစ္ထပ္ေတာ္ ေယာက္ဖကလည္း သူ႔ချမာ သနားစရာပါ။ ျဖစ္သလို ေနရွာပါသည္။ ခုေန အခါ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အိမ္သြားေနမယ္ဆုိလဲ ေနႏိုင္ဒါဘဲ၊ သို႔ေပမဲ့ ဒီမွာလာၿပီး အဆင္းရဲခံ ေနပါသည္ဟု ဆို၏။ အျပစ္မရွိပါဟုလည္း ဆုိ၏။ က်မကသာ ေတြ႕က မိန္းမေတြနဲ႔ စြပ္စြဲ သမုတ္ေနသည္။ မိန္းမ မွန္သမွ် ႏွင့္ ေပးစားခံေနရသည္၊ ယခုအေဖၚမရွိ၊ သူတကိုယ္ထဲေန ေနပါသည္ စသည္ျဖင့္ အသံေကာင္း ကုန္းဟစ္ ေနေသာ္လည္း ရာဂမီး တဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္လ်က္သာ ရွိပါေသး သည္။ ဒီဂရီ မေလွ်ာ့က် ေသးေပ။

ေနာက္ ေနာက္က ထိန္းမႏိုင္၊ သိမ္းမရေအာင္ ႀကံဳသမွ်ႏွင့္ ကာမရာဂမီးေတြ ေလာင္ခဲ့ အရမ္းက်ခဲ့သျဖင့္ ဒီကေန႔ ဒီအျဖစ္မ်ိဳး ဆုိက္ေရာက္ၾကရသည့္ တိုင္ေအာင္ ကာမဂုဏ္ စိတ္ဆြဲေဆာင္ရာသို႔သာလွ်င္ လိုက္ပါ ေနေသး သူ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေန ပါသည္။ ဤမွ် အမ်ားအျပား လုိက္စားခဲ့ရရုံႏွင့္ တင္းတိမ္၊ ေရာင့္ရဲမႈ မရွိ။ ကိုယ့္အျပစ္ ကိုယ္ငုံ႔ ၾကည့္ၿပီး သတိေနာင္တမရ ေတြ႕သမွ် ျမင္သမွ် မေရွာင္တိမ္း၊ သရမ္းၿမဲ၊ သရမ္း ေနသည္ ကို ထိုဇင္းက်ိဳက္ၿမိဳ႕က ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းခုက ထုတ္ေဖၚျပလိုက္ ျပန္ပါသည္။

၎သတင္းသည္ က်မႏွင့္ ကြာရွင္းၿပီး အိမ္မွ ဆင္းသြားရသည့္ေနာက္ သိမ္ျဖဴလမ္းေနအိမ္ေရာက္ ခါမွ ရသည့္ ေနာက္ သိမ္ျဖဴလမ္း ေနအိမ္ေရာက္ခါမွ အေရကို အလႊာ၊ အလႊာ ခြါစားေနက်ျဖစ္သူ ေနာက္လိုက္ ေနာက္ပါ၊ အေျခႊအရံ၊ သာေပါင္းညာစား၊ တသိုက္တၿမံဳႏွင့္ သထံုဇင္းက်ိဳက္နယ္သို႔ ထြက္ေလသည္။ ထြက္ရ ေသာ အေၾကာင္းမွာ စစ္ေတာင္းတံတားႀကီး ေဆာက္ရာ၌ ေက်ာက္ ကန္ထရိုက္သြင္းရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖင့္ ထြက္ၾကသည္ဟု လူယံုေတာ္ ယာယီမန္ေနဂ်ာ ဦးဗေအးက ေျပာျပ သတင္းေပးျခင္း ျဖစ္ပါ သည္။ သို႔ရာတြင္ ေက်ာက္ကန္ထရိုက္က အလုပ္ျဖစ္သည္။ မျဖစ္ သည္ မသိရ၊ ဣတၱိယသိုက္ကာမ ကန္ထရိုက္ အလုပ္တစ္ခုကေတာ့ တိုးရ လာျပန္သည္ဟု ဆို ေလသည္။

ဇင္းက်ိဳက္မွ မိန္းမကန္ထရိုက္ သြင္းလိုက္သူအား အခ်ိန္ေစာေစာပိုင္းကပင္ ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာ ကုိယ္စား လည္ႏွင့္ သတင္းေထာက္ အလုပ္မ်ား ခန္႔ထားျခင္း၊ ထုိမွ်မက ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာ အလုပ္တိုက္မွ ေငြငါးရာ ေအာ္ဒီမန္စာခ်ဳပ္ႏွင့္ ထုတ္ေပး ေခ်းငွါးထားလုိက္ျခင္း စေသာ ေက်းဇူး မ်ားေၾကာင့္ ထုိဇင္းက်ိဳက္ သား သတင္းစာ ကိုယ္စားလည္ ေက်ာင္းဆရာက သည္းေခ်ႀကိဳက္ ဓာတ္စာျဖစ္ေသာ သမီးကညာရွာ၍ ဆက္ျခင္း ျဖင့္ ဧည့္၀တ္ျပဳလိုက္ေလသည္။

၎သတင္းက ဇင္းက်ိဳက္လိုၿမိဳ႕ငယ္၊ ရြာငယ္ကေလးအေပၚမွာ ဟိုးဟိုးေက်ာ္၍ ေဟာ္ေဟာ္ က်ိဳးသြား ေသာေၾကာင့္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳက္အထိ သံလြင္ျမစ္ တဘက္ကမ္းကို လက္ပစ္ကူးေရာက္ သြားရျခင္း ျဖစ္ပါ သည္။ ဤတြင္ တနသၤာရီေန႔စဥ္ သတင္းစာ၏ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ စာလံုးမဲႀကီးျဖင့္ လူေတာ္ လူေကာင္း သက္ၾကား အို တေယာက္၏ အညႇီအေဟာက္ သတင္းေတြမွာ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ေန႔စဥ္ ပါလာျပန္ပါသည္။

၎သတင္းမ်ားမွ လိုရင္းအခ်ဳပ္ကို ထုတ္ႏႈတ္၍ ျပန္လည္တင္ျပရလွ်င္ ေအာက္ပါအတုိင္းပင္ ျဖစ္ပါ သည္။
(မိုးႀကိဳး) ဦးအုန္းခင္တေယာက္ သု၀ဏၰနယ္ေျမ ေပါင္ေဒသ ဇင္းက်ိဳက္ရြာသို႔ ေရာက္ရင္း၊ ကိေလသာ အရႈပ္ အရွင္း တခု၌ ကာယကံေျမာက္ၿငိစြန္းမိသလိုလို သတင္းအစတခု ထြက္ရွိလာ သည္။ သို႔ႏွင့္မည္သို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္ဟု တနသၤာရီ၏ အထူးသတင္းေထာက္ တဦးအား ဇင္းက်ိဳက္ရြာသို႔ ယမန္ေန႔ကပင္ ေစလႊတ္ခဲ့၏။ အခိုင္ လံုဆံုး ျဖစ္ေအာင္ တတ္ႏိုင္သမွ် စုံစမ္းၿပီးေနာက္ အထူး သတင္းေထာက္က ေအာက္ပါအတိုင္း သတင္း ေရးသား ေပးပို႔လိုက္သည္။

(မုိးႀကိဳး) ဦးအုန္းခင္တေယာက္ ေက်ာက္ကန္ထရိုက္၊ ေက်ာက္မိုင္း လုပ္ရင္း ဇင္းက်ိဳက္ရြာသို႔ ေရာက္ရွိ လာသည္။ မေရွးမေႏွာင္းပင္ ဇင္းက်ိဳက္ရြာမွ တင္းတင္းရင္းရင္း ေရႊဘုိမင္းတုိ႔အႀကိဳက္ အရပ္အေမာင္း ေကာင္း၊ ဂိုက္ေကာင္း၊ ဆုိက္ေကာင္း ရြာဇင္းက်ိဳက္၏ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ သူနာျပဳ ဆရာမေလး ေနာ္အုန္းခင္ တေယာက္ အဆိပ္ေသာက္ကာ ေသေၾကာင္းၾကံသည္ဟူေသာ သတင္း တုိ႔သည္ အဆက္အစပ္ မရွိ သကဲ့ သို႔ ထင္ရေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ဇင္းက်ိဳက္သို႔ေရာက္ၿပီး တနာရီ အတြင္းတြင္ ဇာတ္လမ္းတခုပမာ စီကာ ပတ္ကံုး အစီအရီ ေပၚထြက္လာပါသည္။ ဇင္းက်ိဳက္ရြာတြင္ အယုတ္၊ အလတ္၊ အျမတ္မေရြး ကေလးကအစ ၎ဇာတ္လမ္း ကို အတြင္းသိ၊ အစင္းသိ ျဖစ္ေန ၾကသည္။

ႏိုင္ငံေရးရႈပ္ရႈပ္ေပြေပြ လုပ္ေနတာမႀကိဳက္

၎ဇာတ္လမ္းကို ဒုတ္ထမ္း၍ ေျပာရန္မလိုေသာ္လည္း ဇာတ္လမ္း၏ နိဒါန္းကို အစျပန္ေကာက္မွ ရွင္းလင္း မည္ ျဖစ္သည္။
သတင္းစာ ေလာကတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဘုိးေတာ္ဘုရားမွ်နာမႀကီးလွေသာ (မိုးႀကိဳး) ဦးအုန္းခင္ တေယာက္ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မွီက ေရႊ၀ါေရာင္ အမတ္ေလာင္းဦးခင္ေဆြအတြက္ ဇင္းက်ိဳက္သို႔ စည္းရုံး ေရး လာခဲ့ဘူးသည္။

ထုိစဥ္အခါက ေဒၚဒဂုန္ခင္ခင္ေလးလည္း ပါခဲ့သည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္ရိုးမွ ေစတီေတာ္ မ်ားတြင္ ညဘက္မွာ သပၸါယ္၍ ေနေလေသာ မီးေခ်ာင္းႀကီးငယ္တို႔မွာ ထုိအခါက တပ္ဆင္ လွဴဒါန္း သြားေသာ ေကာင္းမႈေတာ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

(မွတ္ခ်က္) ထုိအခါက ေမာ္လၿမိဳင္မွ ခရုံဂူဘုရား၊ ေခါင္းေဆးကၽြန္းဘုရားမ်ားကို ျပဳျပင္လွဴဒါန္းလို၍ တေၾကာင္း၊ က်ိဳက္ကၡံမီေရလည္ဘုရားႏွင့္ သထံုဇင္းက်ိဳက္စသည္မွ ဘုရားမ်ား ဖူးေမွ်ာ္၍ လွဴဒါန္း ရန္ ေပၚလွ်င္ လွဴဒါန္းျပဳျပင္ရန္ က်မ၏စိတ္ဆႏၵအရ ခရီးထြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ရာ ေရာေႏွာလိုက္ပါ၍ တဘက္ တလမ္း မွ က်မ မသိေအာင္ စည္းရုံးေရး လုပ္ေကာင္းလုပ္မည္ ထင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ က်မက ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ ေတြကို ရႈပ္ရႈပ္ေပြေပြ လုပ္ေနသည္ကို မႀကိဳက္၊ သတင္းစာ သမားပီပီ ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ေနေစ လိုသည္ ဟု အၿမဲတားျမစ္ ဟန္႔တားထားခ်က္ အရ က်မေရွ႕မွာေတာ့ ေျဗာင္က်က် သိသိသာသာႀကီး လုပ္သည္ ကို မေတြ႕ရပါ။

သို႔ႏွင့္ မိုးႀကိဳး ဦးအုန္းခင္တေယာက္ ေဒၚဒဂုန္ခင္ခင္ေလးႏွင့္ ဟိုးေလးမေက်ာ့တေက်ာ္ကြဲကာ ရြာသာယာ ဇင္းက်ိဳက္ သို႔ စက္တင္ဘာလ (၁၉၆၀ခုႏွစ္)အတြင္းက တျပန္ေက်ာ့ေရာက္ခဲ့သည္။
ဦးေဏွာက္ေျခာက္ ၍ အပန္းေျဖျခင္းေလာ။ ေက်ာက္မုိင္းကိစၥလာခဲ့ျခင္းေလာဟု ရြာဇင္းက်ိဳက္က လူမ်ား က ေမးလာျမန္းလား ရွိသည္ မရွိသည္ေတာ့ တတ္အပ္ေသခ်ာမသိရပါ။ သိလာသည္ ကေတာ့ ရြာကို ေရာက္ၿပီး တညတြင္ သူနာျပဳဆရာမေလး ေနာ္အုန္းခင္ က တည္းခုိရာဌာနသို႔ လာေရာက္ ျပဳစု ရသည္ ဆို၏။

လူပ်ိဳသိုးကေလး ဆက္ရန္

.