ေရြႊစင္ဦး မလည္ လိုက္ရတဲ႔ သႀကၤန္ တႏွစ္ အပိုင္း (၁)

ဒီႏွစ္သႀကၤန္ အတြက္ အထူးပို႔စ္ ေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတယ္..၊ ဘာအေၾကာင္းေရးရ မလဲ စိတ္ကူးေတာ႔ က်ေနာ္႔ အဖိုး အေၾကာင္းဘဲ မဲၾကတယ္..၊ က်ေနာ္ တို႕ မႏၱေလး သားေတြက သႀကၤန္မွာ မေပ်ာ္ဘူး၊ မလည္ ဘူး ဘူးလို႔ေျပာရင္ ရူးတယ္ထင္မွာဘဲ..၊(ကိုႀကီးေက်ာက္ အား ေစာင္းေျပာျခင္း မဟုတ္ပါ) မႏၱေလး သား စစ္စစ္ ေတြဆိုရင္ သႀကၤန္ဟာ တကယ္ကို ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္.၊ သႀကၤန္မွာ မေပ်ာ္တဲ႔ သူ မလည္ တဲ႔ သူခပ္ရွားရွား ထင္ပါတယ္..၊ က်ေနာ္ ကေတာ႔ ငယ္ငယ္က ေန ေတာ္ေတာ္ ႀကီးတဲ႔ ထိ ႏွစ္တိုင္းလည္ပါတယ္..၊ ဒါေပမဲ႔ မလည္လိုက္ရတဲ႔ ထူးထူးျခားျခား သႀကၤန္ တႏွစ္ အေၾကာင္းေပါ႔..။ (အဖိုး နဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ႔ အတြက္ အဖိုး အေၾကာင္းေလးေတြ ဆက္ေရး ပါမယ္)

က်ေနာ္႔ အဖိုး ဟာ အသက္ ၈၀ ျပည္႕ကထဲက ရန္ကုန္မွာ ဘဲ သူ႕သမီးအႀကီး က်ေနာ္တို႕ ေဒၚႀကီး နဲ႔ အတူေနေတာ႔ တယ္..၊ အေဒၚက ဘယ္မွ ခရီးထြက္ခြင္႔ မေပးေတာ႔ ပါဘူး..၊ သားသမီး ေတြ ေျမးေတြက သြားေတြ႕ရပါတယ္..၊ အင္း ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ ေတာ္ရာမွာ ေနရတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေပါ႔..၊ က်ေနာ္ တို႔ က က်ေနာ္႔ ေဒၚႀကီး လိုမ်ဳိး အဖိုးကိုမွ မထားႏိုင္တာ..။

မႏၱေလး ကို အဖိုးလာရင္ အရင္ဆံုး တည္းခိုဘို႔ ေက်ာင္းရွာရတယ္..၊ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္က ေတာ႔ ဘုရားႀကီး အာေသာကရာမ တိုက္မွာ သီတင္းသံုးတယ္..၊ အသက္ႀကီး လာေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ အိမ္နဲ႔ ဘုရားႀကီး နဲ႔ က ေဝးလြန္းေတာ႔ သြားဘို႔ လာဘို႕ အဆင္ေျပေအာင္ က်ေနာ္တို႕ အိမ္ဘက္နား နီးနီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ ေခတၱ သီတင္းသံုးဘို႕ ေက်ာင္းလိုက္ ရွာရတယ္..၊ အဲဒီေက်ာင္း ကေနမွ ဘဘႀကီး (အဖိုး ကို အားလံုးက ဘဘႀကီး လို႔ဘဲ ေခၚပါသည္) က လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး အိမ္ကိုလာ ညေနမွ ျပန္ေပါ႔..၊ ဆြမ္းေတြ ဘာေတြလည္း ခံမစားပါဘူး သတ္သတ္လြတ္ ဆိုေတာ႔ အိမ္က ေမေမ ဘဲခ်က္ေၾကြးတာပါ..။

ေမေမက ဘဘႀကီး ကိုတသက္လံုးခ်က္ေၾကြးလာတာဆိုေတာ႔ ဘဘႀကီး ဘာေတြႀကိဳက္လည္း ဆိုတာ သိတယ္ ...၊ ဘယာေၾကာ္ ေၾကာ္ခ်က္ ေလးတို႕ ခရမ္းသီးႏွပ္ ကေလး နဲ႔ ပဲျပဳတ္သုပ္ ကေလးတို႔  တို႕ဟူးခ်က္ ကေလးတို႕ ေပါ႔..ေနာက္ၿပီး မႈိခ်က္.. ဘဘႀကီး က မႈိခ်က္ ဆိုရင္  လည္း ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳက္တယ္..၊ ေနာက္ၿပီး ေျမပဲဆန္ နဲ႔ ၾကက္သြန္နဲ႔ ငရုပ္သီးေၾကာ္ဆိုလည္း  ႀကိဳက္တယ္..၊ အဲဒါမ်ဳိး ဘဘႀကီး စားေကာင္းမဲ႔ ဟာေလး ေတြ ခ်က္ေၾကြးရတာေပါ႔..၊ ေနာက္ၿပီး ဘဘႀကီး ရြတ္ဆိုေစခ်င္တဲ႔ ဘုရားစာ မ်ားကို ဘဘႀကီး စိတ္ေက်နပ္ ေအာင္ ရြတ္ေပးႀကပါတယ္..၊ က်ေနာ္ တို႕ေျမး သားသမီး တစု တတ္ႏိုင္တာ ဒါဘဲ..၊ ေနာက္ၿပီး ဘဘႀကီးကို လာေရာက္ ကန္ေတာ႔ ၾကတဲ႔ ေဆြမ်ဳိးမ်ား မိတ္ေဆြမ်ား ရဲ႕ ပိုက္ဆံမ်ား နဲ႔ ဘဘႀကီး ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ပိုက္ဆံမ်ားနဲ႔ ဘဘႀကီး ေလာင္းလႈခ်င္တဲ႔ ၾကာဇံေၾကာ္ ကိုလည္း အၿမဲေၾကာ္ေပးရပါတယ္..။

ဘဘႀကီး က သူ႕လာ ကန္ေတာ႔ ၿပီဆိုရင္ ေမာ္ေမာ္ (ေမေမ နံမည္) စာရင္းတြက္ ဆိုၿပီး လာကန္ေတာ႔ တဲ႔ ပိုက္ဆံ ေပၚ မူတည္ၿပီး ၾကာဇံ ေၾကာ္ရပါတယ္..၊ အနဲဆံုး ဒယ္ႀကီး တဒယ္ ေတာ႔ ေၾကာ္ရပါတယ္..၊ မိုးဗ်ဲဒယ္ အေသးတလံုးေပါ႔..၊ မနက္ ၾကာဇံေၾကာ္ မယ္ဆိုရင္ ညကထဲက ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ အားလံုးဝိုင္းသင္ၾကတယ္..၊ ၾကာဇံ ေရစိမ္ မနက္ အတြက္ အားလံုး အဆင္႔ သင္႔ လုပ္ထားၿပီး မနက္ၾကရင္ ေမေမ ေၾကာ္တာေပါ႔..၊ ၿပီးေတာ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ၾကြသမွ် ဘုန္းႀကီး အားလံုးကို ၾကာဇံေၾကာ္ ေလာင္းလႈ ပါတယ္..၊ ဘဘႀကီး က ပက္လက္ကုလားထုိင္ ႀကီးနဲ႔ ထိုင္ၾကည္႔ရင္း ကုသိုလ္ ပီတိ ေပါ႔..၊ အဲဒီလိုမ်ဳိး တလ ကို ေလး ငါး ဆယ္ ႀကိမ္ လႈပါတယ္..၊  ဆြမ္း ကေတာ႔ အိမ္က ေန႔တိုင္း ေလာင္းပါတယ္..။

ဘဘႀကီးက မႏၱေလး မွာ သားသမီး ေျမးေတြနဲ႔ အဲဒီလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ႀကီး ေနေပမဲ႔ က်ေနာ္ တို႕ အေဒၚ ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ဘဘႀကီး ဆင္းရဲေနတယ္ လို႔ ယူဆတယ္.. ေနာက္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ဘဘႀကီး ေနာက္ဆံုး တေခါက္ လာေတာ႔ က်ေနာ္႔ ေရးတဲ႔ အဖိုးအေၾကာင္း (၄) ထဲမွာ ပါတဲ႔ ဘဘႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာငယ္ သားမက္ ကေလး အေဖ ရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေဖာ္ ရွမ္းေဆးေတာ္ႀကီး နဲ႔ လည္း ေတြ႕သြားၿပီး ေဆးရုံ ေရာက္သြားတာလည္း ပါသြားတာေပါ႔ဗ်ာ..။

သူတို႕ ခမည္းခမက္ အဖိုးႀကီး ၂ေယာက္  စကားေျပာရင္ ရွမ္းအဖိုးႀကီးက သူဒီလို ေနေကာင္း ေနတာ ဟာ သူ ကိုယ္တိုင္ ေဖာ္တဲ႔ ရွမ္းေဆးေတာ္ႀကီး ေၾကာင္႔ ဆိုတာ အၿမဲ ၾကြားေလ႔ ရွိတယ္..၊ ဘဘႀကီး ကေတာ႔ အဲဒီလို ေပြေပြလီလီ ေတြ မလုပ္တတ္ေပမဲ႔ သူက အဲဒီအဖိုးႀကီး ရဲ႕ ေဆးကိုေတာ႔ စိတ္ဝင္စား ဟန္တူတယ္..၊ အဲဒီရွမ္းေဆးၾကီး ကိုေသာက္ဖို႔ သူ ေနမေကာင္း တဲ႔ အခ်ိန္ကို ေစာင္႔ေနမွာေပါ႔.. တေန႔ေတာ႔ သူ ဝမ္းခ်ဳပ္တယ္ လို႔ ရွမ္း အဖိုးႀကီးကို ေျပာေတာ႔ အဲဒီ အဖိုးႀကီးက သူေဖာ္တဲ႔ ရွမ္းေဆးေတာ္ႀကီး တိုက္လိုက္တယ္ဗ်.. ေဆးေသာက္ ၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး.. ဘဘႀကီး ဟာ အေပၚ မေရာက္ ေအာက္ မေရာက္ နဲ႔ ေနရထိုင္ရ တအားခက္ၿပီး ေအာ္ေနရပါတယ္.. အမယ္ေလး..ေလး ဘယ္လိုေဆးႀကီးပါလိမ္႔.. ဆိုးလိုက္တာ.. ေနရခက္လိုက္တာ.. ေရႊစင္ဦး လာအုန္း ဆိုၿပီး အနားကိုက်ေနာ္ ေရာက္သြားေတာ႔.. ဒီ ရွမ္းေဆးႀကီး ကို ဘယ္ေတာ႔ မွ မေသာက္နဲ႔ သိလား..၊ အမေလး ဆိုးလိုက္တာ.. ေနရ ခက္လိုက္တာ.. ေမာ္ေမာ္ လာအုန္း.. ဆိုၿပီး.. တခါေျပာျပန္ေရာ..၊ အဲဒီလို တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ေခၚ ေျပာလိုက္ ၊ ေအာ္ လိုက္ နဲ႔ လုပ္ေနပါတယ္..၊ ရွမ္းအဖိုးႀကီး မွာလည္း ဘဘႀကီး တခါေအာ္လိုက္တိုင္း မ်က္ႏွာေလးကို ငယ္ ငယ္ သြားလိုက္တာ.. တေျဖးေျဖး နဲ႔ ဇီးရြက္ေလာက္ ရွိေတာ႔တယ္..။

က်ေနာ္ တို႕မွာ ရွမ္းအဖိုးႀကီးကို ၾကည္႔ၿပီး ဘဘႀကီး ခံရတာထက္ေတာင္ သနားသြားေသးတယ္..၊ ေနာက္ေတာ႔ ဘဘႀကီး ကို ေဆးရုံ တင္လိုက္ရပါတယ္..၊ ေဆးရုံ ေရာက္ေတာ႔ မွ ဘဘႀကီးရဲ႕ မအီမလည္ ေ၀ဒနာႀကီး ေပ်ာက္သြားၿပီး ေဆးရုံမွာ ၂ညေလာက္အိပ္လိုက္ရပါတယ္..၊ အဲဒီ အခ်ိန္ကစၿပီး က်ေနာ္႔ ေဒၚႀကီး ရဲ႕ ေဖေဖ ကို မႏၱေလး မွာ စိတ္မခ်ေတာ႔ ဘူး ၊ အသက္ႀကီးၿပီ ဆိုၿပီး ဘဘႀကီးကို အပိုင္သိမ္း လိုက္ေတာ႔ တာပါဘဲ...။

အပိုင္း (၂) ဆက္ရန္
.