ျမန္မာျပည္၏ ဟယ္လင္ အပိုင္း (၃၇)

သူတို႕သည္ေငြကို ေရလိုသုံးႏိုင္ႀကသည္။ စခန္းအေစာင့္မ်ားႏွင့္လည္း တီးတိုးေျပာဆိုတတ္ႀက သည္။ သူတို႕အားဂ်ပန္မ်ားက ရန္မရွာႀက။ ယင္းသို႕ေသာအမွတ္အသားမ်ားက သူတို႕၏ဘ၀ကို ရုပ္လုံးေဖာ္ ျပေနသည္။ ကၽြန္မတို႕ အားလုံးသည္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ဂ်ပန္ႏွင့္ပူးေပါင္းေန ႀကရသူမ်ား ျဖစ္သည္မွာ မွန္ပါသည္။ သူတို႕ေပးေသာအမိန္႕ကို နာခံႀကရပါသည္။ ယဥ္ယဥ္ေက်း ေက်းဆက္ဆံ ႀကရပါသည္။ ဒါကလည္း ကၽြန္မတို႕အားလုံး၏ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ မဟုတ္ပါလား။

ကၽြန္မတို႕တစ္ေတြသည္ ကိုယ္ႏႈတ္ေစာင့္စည္းႀကပါသည္။ သို႕ေသာ္ဂ်ပန္မ်ားကို တက္တက္ႀကြ ႀကြေထာက္ခံေနႀကသူမ်ားႏွင့္ မိမိတို႕အေပၚက်ေရာက္ လာမည့္အႏၱရာယ္ကို ျမင္၍ပူးေပါင္းႀကသူ မ်ား၏ အႀကားတြင္ ကြာျခားမႈမ်ားစြာ ရိွပါသည္။

ဂ်ပန္၏အလိုေတာ္ရိ တစ္ဦးက ကၽြန္မ၏သြားလာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို မ်က္ျခည္ျပတ္ မခံပဲေျခလွမ္း အမွာကို ေစာင့္ႀကည့္ေနပါသည္။ ကၽြန္မတြင္ သက္ေသခံအေထာက္အထား မရိွေသာ္လည္း စိတ္ ထဲက အလိုလို သိေနပါသည္။ ကၽြန္မတို႕နည္း ကၽြန္မတို႕ဟန္ျဖင့္ သူအားခပ္ႀကမ္းႀကမ္း ကိုင္တြယ္ ရန္ပင္ အခြင့္အေရး မရိွေသးပါ။

ကၽြန္မက သူ႕အေပၚအထင္အျမင္ ေသးေနျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ သူသည္မီးရထား႒ာနတြင္ တစ္ႀကိမ္က လုပ္လာခဲ့ျပီး ခါးသီး၍ မ်က္ႏွာေပါက္ဆိုးသူ တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ သူ႕မိန္းမက သူ႕ကိုပစ္ သြားသျဖင့္ ယခု အခ်ိန္တြင္ သူတစ္ဦးတည္း ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူျဖစ္ပါသည္။ စခန္းအတြင္းရိွ လူမ်ားသည္ ဘ၀တူမ်ားအဖမ္းခံႀကရလွ်င္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီေနႀကေသာ္လည္း ထိုသူကေတာ့ အကူအညီ မေပးသည့္ အျပင္ အခြင့္အေရးပင္ ၀င္ယူလုိက္ပါေသးသည္။

သူသည္အျပင္သို႕ တံခါးမရိွဓားမရိွ သြားလာႏိုင္သည့္အျပင္ လက္ဖ်ား၌ေငြသီးေနသူ ျဖစ္ပါသည္။ တျခားသူ ေတြ မစားရတစ္ခ်က္ စားရတစ္ခ်က္ ျဖစ္ေနခ်ိ္န္၀ယ္ သူကေကာင္းေကာင္း ျမက္ျမက္ စားေနရသည္။ အျပင္ထြက္ ၍ စားစရာမ၀ယ္ႏိုင္ႀကသည့္ နာမက်န္းျဖစ္ေနႀကသူမ်ားကို ေစ်းအဆမ တန္ယူ၍ ေရာင္းခ် ပါသည္။ သူဤမွ်၀က္ေထာေနသည္မွာ "ဂ်ပန္သတင္းေပး"မွ တစ္ပါးအျခား မရိျပီ။

လူေတြကို ပို၍ပို၍ ဖမ္းလာျပန္သည္။ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးရန္အတြက္ ပို၍ရိုက္ႏွက္ ညႇဥ္းပန္းလာႀက သည္။ သူ႕အေပၚကၽြန္မသံသယမ်ားးက ပိုလာပါသည္။ ကၽြန္မအတြက္ သတင္းမ်ား စုေဆာင္း ေပးေနႀကေသာ ဂ်ိုးႏွင့္ အီလီးရပ္(စ္)ဆိုေသည သူငယ္ေလးႏွစ္ဦး ရိွပါသည္။ သူတို႕သည္ မီးရထား ႒ာနမွ ဒင္နီးရယ္(စ္)၏ သားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

 သူတို႕က........
"ဂ်ပန္တပ္မ်ား မႏၱေလးႏွင့္ ျပင္ဦးလြင္အႀကား သြားလိုက္လာလိုက္ လုပ္ေနႀကေႀကာင္း၊ သူတို႕၏ မ်က္ႏွာမ်ား တြင္ ထူးျခားတုန္လႈပ္မႈမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ေနရေႀကာင္း၊ ဂ်ပန္မ်ား အေနႏွင့္ေရဆုံး ေရခန္း ျပန္လည္ တိုက္ ခိုက္လိမ့္မည္ ျဖစ္ေႀကာင္း၊ မဟာမိတ္တပ္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းႀကသူမ်ားကို ဖမ္းမိလွ်င္ မညႇာမတာ ရက္ရက္စက္စက္ ကိုင္တြယ္လိမ့္မည္ဟူ၍ ေလးေလးနက္နက္ ယုံႀကည္ ေနေႀကာင္း" ကၽြန္မကို ေျပာျပ ပါသည္။

သူတို႕ႏွစ္ဦးက ကၽြန္မကို ယင္းသို႕သတိေပးျပီး မႀကာခင္မွာပင္ဂ်ပန္မ်ား စခန္းတြင္းသို႕ ညအခ်ိန္ မေတာ္ႀကီး ၀င္ေရာက္လာႀကပါသည္။
ကၽြန္မတို႕အားလုံး မတ္တတ္ရပ္ေစျပီး မႀကာခင္မွာပင္ ဂ်ပန္မ်ား စခန္းအတြင္းသို႕ ညအခ်ိ္န္မ ေတာ္ႀကီး ၀င္ေရာက္ လာႀကပါသည္။

"ကၽြန္မတို႕ အားလုံး မတ္တတ္ရပ္ေစျပီး လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးကို ေခါင္းေပၚတင္ထားႀကရန္၊ သူတို႕ ပစၥည္း ရွာ၍ မျပီးမခ်င္း ယင္းပုံစံအတိုင္း ေနႀကရန္"အမိန္႕ ေပးပ ါသည္။
ကၽြန္မ အေနႏွင့္ သူတို႕အား တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ျမင္ေတြ႕ဖူးျခင္း မရိွသျဖင့္ ကၽြန္မတို႕ စခန္းကို ၀င္ေရာက္ ရွာေဖြရန္ အတြက္ သပ္သပ္တာ၀န္ ေပးလိုက္သူမ်ား ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ သူတို႕ကုိ တစ္ေယာက္ ေယာက္ က တစ္စုံတစ္ရာ သတင္းေပးထားျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အရာရိွလုပ္ သူက"၀ွက္ထားတဲ့ ေရဒီယို တစ္လုံး လာရွာတာပဲ"ဟူ ေသာေျပာျပခ်က္က ကၽြန္မ၏ အေတြးကို ခိုင္လုံသြားေစပါေတာ့သည္။

စခန္းအတြင္း၌ အျခားေရဒီယိုမ်ား ရိွႏိုင္ေကာင္းေသာ္လည္း ကၽြန္မကေတာ့ ဘာမွမသိပါ။ မည္သူ ကမ်ား ကၽြန္မထံတြင္ ေရဒီယုိရွိသည္ဟု သြားေရာက္ သတင္းေပးသနည္း။ ကၽြန္မဖခင္ပင္ ထုိေရဒီ ယုိအေႀကာင္းကို မသိပါ။ သတင္းေပး လုပ္သူသည္ ကၽြန္မထံတြင္ ေရဒီယိုရိွေႀကာင္း သိေနေစကာ မူ ၀ွက္ထားသည့္ ေနရာကို မသိ၍ ေတာ္ပါေသးသည္။

ဂ်ပန္စစ္သားမ်ားသည္ ပဒူေကာင္မ်ားပမာ အုံဖြဲ၍ကၽြန္မတို႕၏ အေဆာင္ကိုေျမလွန္ ရွာႀကသည္။ ႀကမ္းခင္း မ်ားကို ခြာသည္။ ေခါင္မိုးပါမက်န္ရွာသည္။ ေႀကာင္အိမ္မ်ား၊ အ၀တ္ေသတၱာမ်ားကို သြန္ေမွာက္၍ ရွာသည္။ ကေလးသူငယ္မ်ားက ငိုယုိႀကသည္။ အသက္ႀကီးသူမ်ားက ေႀကာက္ရြ႕ံ တုန္လႈပ္ေနႀကသည္။ ကၽြန္မတို႕ ၏ခႏၶာကိုယ္မ်ားကိုလည္း ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းကိုယ္တြယ္ျပီးရွာေဖြႀက သည္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲတြင္ ဂ်ပန္မ်ား သည္ ေရဒီိယို္ကို ကၽြန္မတို႕ကိုယ္ေပၚ၌ရွာေဖြ ေနသည္ဟု မထင္ပါ။  အဂၤလိပ္မ်ားႏွင့္ အဆက္ အသြယ္ လုပ္ေသာ အေထာက္အထားမ်ားကို ရွာေဖြႀကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

'ဟင္နီပင္နီ'ကေတာ့ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးႏွင့္ တေကာ္ေကာ္ေအာ္ ေနပါသည္။ ဂ်ပန္ေတြက သူ႕ကိုဂရု မစိုက္စိုက္ ေအာင္ လုပ္ေနတာပဲ ဟုကၽြန္မစိတ္ထဲ၌ ျဖစ္ေပၚလာပါသည္။
ကၽြန္မထင္သည့္ အတိုင္းပင္ ဂ်ပန္စစ္သားတစ္ဦးက ႀကက္မေလွာင္အိမ္သို႕ သြား၍သူ၏လွံစြပ္ကို သံတန္း မ်ားႀကားမွ အထဲသို႕ထိုးသြင္းပါသည္။ ႀကက္မကလည္း ေဒါသတႀကီးျဖင့္ ေတာင္ပံႏွစ္ဖက္ ကိုတျဖန္းျဖန္း ခတ္ျပီး ႏႈတ္သီးႏွင့္ လွံစြပ္ကို ျပန္ဆိတ္ပါသည္။

ဂ်ပန္ကျပဳံးျဖဲျဖဲႏွင့္ ျပန္ဆုတ္သြားျပီး ႀကမ္းျပန္ေပၚ၌ ျပန္႕က်ဲေနေသာ ကၽြန္မ၏ ပစၥည္းမ်ားကို အိတ္သြန္ ဖာေမွာက္ ရွာေဖြျပန္ပါသည္။
မစၥတာနီးကိုလတ္(စ္)က ကၽြန္မဘက္သို႕လွည့္၍ "ေနမေကာင္းဘူးလား ဟယ္လင္"ဟု ေမးပါ သည္။ ကၽြန္မသည္ မည္သည့္အတြက္ ေခၽြးေတြျပန္ျပီး တုန္လႈပ္ ေနသည္ကို ေျပာမျပ၀ံ့ပါ။
စစ္သာမ်ား ျပန္သြားႀကေသာ အခ်ိန္မွာ မနက္ေ၀လီ ေ၀လင္းတြင္ျဖစ္ပါသည္။

လူေတြအားလုံး သည္တစ္ခ်ိ္န္လုံး မတ္တတ္ရပ္ေနႀကရျပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ထားႀကရသည္။ အသက္ အရြယ္အိုမင္းႀကသူမ်ားသည္ စိတ္ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ျဖစ္ကုန္ႀကသည္။ ဒူးေထာက္၍ ဘုရားရွိ ခိုးႀကသည္။ ကေလးမ်ားကိုမူ နာရီေပါင္း အေတာ္ႀကာေအာင္ ေခ်ာ့ေမာ့၍ သိပ္ရသည္။
မနက္မိုးလင္း ေသာအခါ ကၽြန္မက သတင္းေပးဟုထင္ေနသူသည္ ကၽြန္မထံသို႕ ခိုးေႀကာင္ခိုး၀ွက္ ေရာက္ လာသည္။

"ေရာ့ဒရစ္၊ မင္းဟာ ဂ်ပန္ဆန္႕က်င္ေရး လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေနတယ္လို႕ ငါပုလိပ္ကို သတင္းပို႕ ထားတယ္" ဟု သူကေျပာပါသည္။
"ရွင္က ကၽြန္မကို မဟုတ္မမွန္စြပ္စြဲေနတာပဲ၊ ရွင္ေျပာတဲ့အတိုင္း ကၽြန္မတစ္ခုမွ မလုပ္ဘူး၊ ကၽြန္မ လုပ္တာေတြ အားလုံးဟာ ဒီစခန္းက လူေတြရဲ႕ ေကာင္းရာေကာင္းေႀကာင္း ေတြခ်ည္းပဲ"ဟု ေဒါသ ထြက္ထြက္ ႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။

"ဒါကမင္းေျပာတာပဲ၊ ငါကေတာ့တစ္မ်ိဳးသိထားတယ္၊ ငါကသာတင္းပို႕ျပီးရင္ ဂ်ပန္ေတြက သူတို႕ ဘာသာ အေျဖရွာ ေတြလိမ့္မယ္"ဟု သူကေျပာပါသည္။
သူလုပ္တာကို ဒီအတိုင္းလႊတ္ထား၍ မရပါ။ မႏၱေလးျမိဳ႕တြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္တုိ႕က ကၽြန္မ၏စိတ္ ထဲ၀ယ္ လတ္ဆတ္ ေနပါေသးသည္။ ဂ်ပန္ေတြက ကၽြန္မအားတင္းျပီး အသံလႊတ္စက္အေႀကာင္း ကို ဖြင့္ဟ၀န္ခံျခင္း မျပဳဟု ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ တာ၀န္မခံႏိုင္ေတာ့ပါ။ မယံုႀကည္ႏိုင္ေတာ့ပါ။

ကၽြန္မ၏ အခန္းသို႕ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ လူငယ္တစ္ဦးျဖစ္သူ လက္စလီအား ေခၚယူ၍.......
"ဟိုလူကို လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးစမ္း၊ ညေနဘက္သူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တဲ့ အခါမင္း ကိုယ္တိုင္ မေယာင္မလည္လိုက္သြား ျပီးသူရဲ႕ ဒူးေတြ ဒဏ္ရာရသြားေအာင္ လုပ္ပါ။ ဒီလူဟာ ေလးဖက္ တြားျပီး ဂ်ပန္ဆီ သြားႏိုင္ရင္ေတာင္ သြားမယ့္လူ၊ ဒါေႀကာင့္မင္းတာ၀န္ကို က်က်နန ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ပါ" ဟုကၽြန္မက ေျပာပါသည္။

ကၽြန္မအိပ္ရာ ကုတင္စြန္းတြင္ ထုိင္၍ေစာင့္ေနပါသည္။ မည္မွ်ႀကာသည္မသိ။ လက္စလီတစ္ ေယာက္ အခန္းေထာင့္မွ ေခါင္းေပၚထြက္လာျပီး လက္မတေခ်ာင္း ေထာင္ျပသြားပါသည္။ သူ႕ကို ခိုင္းထားေသာ ကိစၥ ေအာင္ျမင္သြားၿပီ ဟု ကၽြန္မနားလည္ လိုက္ပါသည္။
မႀကာမီဂ်ပန္သတင္းေပး၏ ႏွမကၽြန္မထံေရာက္လာပါသည။္ "ဟယ္လင္ေရ ျမန္ျမန္လာပါ၊ ကၽြန္မအစ္ကို ခိုက္မိလို႕ဒဏ္ရာေတာ္ေတာ္ျပင္းတယ္၊ အေတာ္ပဲ ေ၀ဒနာခံစားေနရတယ္၊ အိပ္ေဆးထိုးေပးပါဦး ဟုေျပာပါ သည္။

ဆက္ရန္
.