ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ အပိုင္း (၃၀)

ၾကာကူရီ ဇာတ္ခင္းေနၾကသူေတြ

ေနာက္တေန႔မနက္ ၁၀-နာရီ မထိုးမွီ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းသို႔ အေရာက္လာရသည္။ ယမန္ေန႔ က မန္းမေဖာ္ႏွင့္ က်မ ဆိုက္ကားတစီး ဘုန္းေတာ္ၾကီးဦးနာဂါအီအတြက္ အသင့္ျဖစ္ေအာင္ အပိုငွား လာေသာ ဆိုက္ကားက တစီးပါလာသျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ေရွ႕မွ ဆိုက္ကားတစီးႏွင့္ ၾကြ၍ က်မတို႔ ဆိုက္ကားက ေနာက္မွ ကပ္လိုက္ရသည္။ ေနကလည္း ပူေလာင္လွသည္။ ေဆာင္းစရာမပါ၊ ဂ်ပန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးချမာက သကၤန္းစ ေခါင္းကာ၍ က်မတို႕ တကာမ ႏွစ္ေယာက္မွာ လည္း ပါလာေသာ အ၀တ္ထုပ္ ကေလး ေခါင္းေပၚတင္ျပီးေနကာျဖင့္ အသံုးျပဳရပါသည္။

ပံုသ႑ာန္မွာ ေတာရပ္ရြာ၌ ငယ္စဥ္က ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရဘူးေသာ အခ်ဳပ္ခန္း တရားခံ ရွိရာသို႔ တဘက္ ကေလး ေခါင္းတင္ျပီး လူဆိုးမယား တဖားဖားဆိုေသာ စကားပမာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႔ႏွင့္ လာရ ရွာေသာ အခ်ဳပ္တရားခံ၏မယားတဦးပမာ ျဖစ္ေနပါသည္။ ဤ ပံုသ႑ာန္ကို  မ်က္စိထဲမွာ ေရးေရးေပၚ လာေသာ္လည္း က်မဘ၀ျဖစ္စဥ္ကို ၀မ္းနည္း မေနအားပါ။ ယခု ေလာေလာဆယ္ ျဖတ္သန္း လာေနရေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕အတြင္းမွာ သင္းခ်ိဳင္း သုသာန္တစကဲ့သို႕ ျငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္လ်က္ ေၾကာက္မက္ ဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ 

မီးခိုးမေသေသးေသာ စစ္ေျမျပင္ စစ္တလင္းပမာ ယမန္ေန႔ ညပိုင္းက ၾကဲခ်သြားေသာ မီးေလာင္ ဗုန္းမ်ား၏ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္တို႔ေၾကာင့္ ပ်က္စီး မီးေလာင္ ထားသည္႔ ေနရာ ရပ္ကြက္မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရသျဖင့္ ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္း ေက်ာ တခ်မ္းခ်မ္းႏွင့္ လာခဲ့ ရပါသည္။ ေရွ႕ကသြားေသာ ဘုန္းၾကီး၏ ဆိုက္ကားႏွင့္လည္း အပ်က္မခံ၀ံ့ဘဲ ရွိသည္. စိတ္တြင္းမွ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ အေတြးအေခၚမ်ားက ေတာ့ ခုေနခါ လက္သည္းကို ပလာယာႏွင့္ ညွပ္ခြါ ခံေနရသလား ေရေႏြးေလာင္း ပါးရိုက္ နားရိုက္စေသာ ကင္ေပတိုင္ ထံုးစံအရ စစ္ေဆးလို႔ မေပၚသမွ် ငရဲသားကဲ့သို႔ ႏွိပ္စက္ခံရသည္ ဆိုေသာ သတင္းမ်ားကို ၾကားဘူးနား၀ ရွိခဲ့ၾကသည္အတိုင္း ေတြးမိ ပူပင္မိၾကသည္။

ညတိုင္းညတိုင္း ေရဒီယိုနားေထာင္ေခ်ဦးမည္ ဆိုျပီး တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ အိမ္အေပၚထပ္တက္၍  ဇိမ္ခံမႈမ်ားမွ ဆင္းသက္ ေပါက္ပြားလာေသာ ဒုကၡအေမြအႏွစ္ဆိုးကို က်မက ၀င္ျပီး ဘုမသိ ဘမသိ ထမ္းေဆာင္ ခြဲေ၀ခံယူေနရသည္။ ထိုအခ်ိန္က အိမ္ေရွ႕ပူ အိမ္ေနာက္ မခ်မ္းသာဆိုေသာ သေဘာ မထား အခ်ိန္မွန္ စားရျပီးေရာဆိုေသာ အိမ္သူအိမ္သား အခ်ိဳ႕လည္း ရွိေသး၏။ 

က်မအိမ္ေပၚတြင္ လူေတြ မ်ားေနသေလာက္ ေနာက္မီးလင္းသူ ၾကာကူရီဇာတ္ခင္းေနၾကသူေတြ အက်င့္ေဖာက္ ျပန္ေနသူ ေတြ မယားတညင္ လင္မုဆိုး လုပ္ေနၾကသူေတြ ေရာေႏွာ ေနၾကေသာ္လည္း အျပစ္ က်ဴးလြန္ေန သူမ်ား အား တေယာက္တျပန္ ႏႈတ္ပိတ္ ဖံုးဖိထားၾကေသာေၾကာင့္ ဘာအေၾကာင္းကိုမွ က်မက မသိရွိရ မရိပ္မိခဲ့ရေသးသူ ျပီျပီ အိမ္တြင္းေရး ဇာတ္ရႈပ္မ်ားကို နားမလည္ ယခုလည္း ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳလာရေသာ ဒုကၡ၌ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္သူ ဘ၀ခရီးေဖာ္တဦးအေနႏွင့္ ေအးလွ်င္အတူ ပူလွ်င္အမွ် ဒုကၡေတြ႔ လွ်င္ဦးပဲ့ ၀င္၍ ထမ္းျပီး မိမိ၏ဘ၀ခရီးကို တက္လွမ္းခဲ့ ရသည္။

မ်ားမၾကာမီ ေၾကာက္စရာျမိဳ႕ပ်က္ၾကီးသဘြယ္ ျဖစ္ေနေသာ ကႏၷားလမ္း ပုလိပ္ရံုးၾကီး အနီးသို႔ ဆိုကၠား၂စီး ေရာက္လာခဲ့ၾက ပါသည္။ သံဆူးၾကိဳးအထပ္္ထပ္မွ ေက်ာ္ျဖတ္ ၀င္ခဲ့ရာမွ ပုလိပ္ရံုးၾကီး အ၀င္၀မွာ လူေတြ ပ်ားပန္းခပ္မွ် လႈပ္လႈပ္ယြယြ ဆူဆူညံညံ ေတြ႔ျမင္ေနရျမဲမွာ ယခုအျမင္မွာ လူသူ မျမင္ရ အပ္က်သံကို ၾကားရမတတ္ ျငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္ျပီး သဲအိတ္ၾကီးေတြ၏ ေျပာင္ေျပာင္ လက္လက္ အေရာင္ထြက္ေနၾကသည္ကိုသာ ေတြ႔ရပါသည္။ က်မတို႔သည္ ဘုန္းၾကီးေနာက္မွ ကုတ္ကုတ္ ကေလး ၀င္လိုက္လာရသည္။ 

ေလွခါး၀၏ ဘယ္ဘက္ အခန္းက်ယ္မွာ စားပြဲတစ္လံုးႏွင့္ ထိုင္ေနေသာ ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္တေယာက္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဘုန္းၾကီးက ဂ်ပန္လိုေျပာေသာ အခါ က်မတို႔ အား သူ႔စားပြဲနားက ခံုတန္းလ်ားေလး တခုတြင္ ထိုင္ခြင့္ေပးသည္။ ထိုေနာက္ ဘုန္းၾကီးက အက်ိဳး အေၾကာင္း ေျပာျပ ျပန္ေသာအခါ သူ႔စားပြဲ ေပၚက တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ေျပာျပီး ေခၚေသာေၾကာင့္ အေစာင့္ တေယာက္ထြက္လာသည္။ ဘုန္းၾကီးက က်မတို႔အား အျပင္မွ ေနရစ္ေစျပီး အေစာင့္ႏွင့္အတူ အေပၚထပ္တက္သြားသည္။

ဘုန္းၾကီး အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားျပီး ေနာက္ အျခားအေစာင့္တစ္ေယာက္ထြက္လာသည္တြင္ ပထမ ေတြ႕ရေသာ စားပြဲခံုပိုင္ရွင္ အေစာင့္ စစ္ဗိုလ္က က်မတို႔ယူလာေသာ အ၀တ္မ်ားကို ေပးရန္ လက္ဟန္ ေျခဟန္ႏွင့္ျပ၍ ေတာင္းေသာ ေၾကာင့္ေပးလိုက္ရသည္။ စစ္ဗိုလ္သည္ အ၀တ္ထုပ္ကို သူ၏ စားပြဲေပၚ တင္၍ ေျဖၾကည္႔သည္။ အင္က်ီ လံုခ်ည္တို႕ကို တလႊာခ်င္းျဖန္႔ကာ ၾကည္႔သည္။ ဘာေတြပါ သလဲဆိုေသာ အၾကည္႔မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္သူေက်နပ္ေသာ အခါမွ အတြင္းက ထြက္လာသူ အေစာင့္ အား သူတို႔ေတြ ဘာသာစကားျဖင့္ ေျပာ၍ အ၀တ္ေတြလံုးေထြးျပီး လွမ္းေပးလိုက္သည္။ 

အေစာင့္ သည္ အ၀တ္မ်ားကို ခ်ိဳင္းၾကားညွ္၍ သူ႔စစ္ဗိုလ္ကို အေလးျပဳျပီး အထက္ထပ္သို႔ တက္သြား ပါသသည္။ က်မတို႕ကလည္း အေတာ္ၾကာၾကာ ထိုင္ေစာင့္ေနရပါသည္။  မ်က္ႏွာထား တင္းမာလွေသာ စစ္ဗိုလ္ ကလည္း ဣေျႏၵၾကီးႏွင့္ သူလုပ္စရာရွိသည္ကို လုပ္ေနပါသည္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ဗံုးၾကဲ ေလယဥ္ပ်ံေတြ လာေနက်ျဖစ္၍ တထိတ္ထိတ္ ႏွင့္ ဘုရားကို ၾကိတ္၍ တေနရပါသည္။ ေလေၾကာင္း အခ်က္ေပး ဥၾသသံမၾကားရပါေစႏွင့္ ဟုလည္း ဆုေတာင္းလ်က္ရွိ ၏။ တေမ့တေမာၾကီး ၾကာလာေသာ အခါ အ၀တ္ေတြ ယူသြားေသာ စစ္သားျပန္ထြက္လာပါသည္။ ဖမ္းဆီးခံရစဥ္က ၀တ္ထားေသာ လံုခ်ည္ ေဟာင္း အကႋ်ေဟာင္းမ်ား ျပန္ပါလာပါသည္။ 

ဒါကိုလဲ စစ္ဗိုလ္က သူ႕စားပြဲမွာ တင္ျပီး ျဖန္႔ခါ စစ္ေဆး ၾကည္႔ေသး သည္။ မသကၤာစရာဆို၍ ဘာမွ မပါေတာ့မွ က်မတို႕ကို လွမ္းေပးလိုက္ပါသည္။ ဤ ကိစၥျပီး ေသာ္လည္း ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦနာဂါအီမွာ ျပန္ဆင္းမလာေသးဘဲရွိေနပါသည္။ ျပန္ဆင္းမလာဘူးဟု ေရးရေသာ္လည္း အေပၚဆံုးအထပ္ တက္သြားျခင္းလား ေအာက္ထပ္မ်ားရွိ အခန္းမ်ားတြင္ဘဲ ဆိုင္ရာ မာစတာၾကီးၾကီးမ်ားႏွင့္ စကား ေဆြးေႏြးေနသလား အတတ္ မေျပာနိုင္ပါ. အေၾကာင္းကေတာ့ ကႏၷား ရံုးၾကီး၏ ေလွခါးက်ယ္ ၾကီးတခုလံုးမွာ ၀ဂၤဘာလမ္းကဲ့သို႔ သဲအိတ္ေတြ အေကြ႕အေကာက္ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွင့္ ခံကတုတ္မ်ား ျပဳလုပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ကင္ေပတုိင္ဌာနခ်ဳပ္အထိ ေရာက္ခဲ့ရပံု

ေနာက္ထပ္နာရီ၀က္နီးပါးရွိမွ ဘုန္းေတာ္ၾကီးဦးနာဂါအီ ျပန္ၾကြလာပါသည္. အေစာင့္စစ္ဗိုလ္ေရွ႕မွာေတာ့ ဘာစကားမွ မေျပာပါ။ ျပန္ၾကမယ္ဆိုျပီး ထြက္လာၾကရာ စစ္ဗိုလ္က ဘုန္းၾကီးကို အရိုအေသေပးျပီး ႏႈတ္ဆက္ သည္ကို ျမင္ရပါသည္။ အလာတုန္းကလိုဘဲ ဘုန္းၾကီးကေရွ႕မွ က်မတို႕က ေနာက္မွ ဆိုက္ကား ႏွစ္စီးျဖင့္ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ေနက က မြန္းတည္႔လုျပီ ျဖစ္၍ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူလ်က္ရွိသည္။ ဘုန္းၾကီး ဆြမ္းစားခ်ိန္မွ မွီပါေတာ့မလားဟု ေတြးပူသည္က တမ်ိဳး မိုးေပၚေမာ့ၾကည္႕ ကာ ခုေန ေလယာဥ္ ေတြလာတာႏွင့္ တိုးေနရဦးမည္လားဟု ျမန္ျမန္နင္းဘို႔ရာ နားပူရပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေရွ႕က ဆိုက္ကား ဆရာကို ေနာက္က ဆိုက္ကားဆရာက ျမန္ျမန္နင္းဘုိ႔ရာ နားပူရပါသည္။   ထို႕ေၾကာင့္ ေရွ႕က ဆိုက္ကားဆရာကို ေနာက္က ဆိုက္ကားဆရာက ျမန္ျမန္နင္းေပးကြ ေတာ္ၾကာ ေလယာဥ္ပ်ံ ေတြလာတာနဲ႕ မိေနဦးမည္ ဟု ေခ်ာက္လွန္႔ေပး၍ ေရွ႕ကဆိုက္ကားဆရာကလည္း အတင္းနင္း ေျပးရွာသည္။

ေက်ာင္းေရာက္ေသာအခါ ဘုန္းၾကီးဆီမွ ဘယ္လို အေျဖရမည္ကို မေမးအားေသးဘဲ ဆြမ္းပဲြျပင္ ေစာင့္ေန ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဘက္သို႔ ပို႔ကာ မြန္းမလြဲမီ ဆြမ္းဘုန္းေပးပါဦး ဟု ေလ်ာက္ထား ရပါသည္။ ဘုန္းၾကီးခမ်ာလည္း အပင္ပန္းခ ံရွာ ပါသည္။ ဘာမွ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ အႏွိပ္စက္လဲ မခံရပါဘူး ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ထားပါတယ္လို႕ ကင္ေပတိုင္ဗိုလ္က ေျပာလိုက္ပါတယ္ စစ္ေမးလိုတာလဲ ေမးျပီးပါျပီ။ သို႕ရာတြင္ ဆိုင္ရာ စစ္ဗိုလ္ၾကီး ခရီးထြက္သြားေသာ ေၾကာင့္ သူျပန္လာ ေသာအခါမွ အျပစ္ မရွိလွ်င္ လႊတ္ေပးဘို႔ သူ႕အမိန္႕ကို ေစာင့္ရပါမည္ဟု ၾကားသိခဲ့ရေၾကာင္းေျပာျပပါသည္။

က်မတို႔ ျပန္ဖိုပ ၀တ္ျပဳေသာအခါ ဘုန္းေတာ္ၾကီးကပင္ ဘာမွမပူပါနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ၾကီးျပန္ေရာက္ မေရာက္ မၾကာ ခဏ တယ္လီဖုန္းဆက္ေမးေနပါမည္ ဟု အာမခံလိုက္ပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ သံုးေလးရက္ ရွိလာသည္အထိ ေစာင့္ၾကည္႔ေနရ တုန္း ဘဲ ျဖစ္ပါသည္။ ပံုႏွိပ္လုပ္ငန္းႏွင့္ သတင္းစာ ရိုက္ေပးေသာ အလုပ္မ်ား ကေတာ့ ေန႔ညမစဲ လုပ္ျမဲလုပ္လွ်က္ရွိပါသည္။

ကင္ေပတိုင္ ဖမ္းဆီးဆြဲေခၚသြားေသာ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးနာဂါအီႏွင့္ က်မတို႔သာ လံုးပန္း ေနရပါသည္။ ဘယ္သူမွမသီ၀႔ံေသာ ကင္ေပတိုင္ ဌာနခ်ဳပ္ေနရာသို႕ က်မသာလွ်င္ ဘုန္းၾကီး အမွီျပဳ၍ ေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ ဘယ္ေနရာတြင္ ထား၍  ဘယ္အမႈႏွင့္ ဖမ္းဆီးထားျခင္း စစ္ေဆးျပိး၍ ဗိုလ္အၾကီးဆံုး ျပန္လာေသာအခါ လြတ္ပါမည္ဆိုေသာ အေၾကာင္းမ်ား ကလည္း က်မကသာ သိရွိလာ ခဲ့ရသူျဖစ္၍ အေပါင္းအသင္း ပတ္၀န္းက်င္လူမ်ားက က်မထံသို႔မွသာ တဆင့္ သိရိွၾကရိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေစာေစာ ပိုင္းက ျဖီးျဖန္းညာ၀ါး၍ ကင္ေပတိုင္ စစ္ဗိုလ္မ်ားႏွင့္ သိကၽြမ္းသည္။ ေသာက္ပြဲ က်င္းပျပီး ေမးျမန္း စံုစမ္းေပးမည္ ဆိုေသာ ပုဂိဳလ္ စျဖီးမ်ားလည္း စုတ္စ ျမဳပ္စမေပၚလာၾကေတာ့ေပ။ ဂ်ပန္ ေငြစကၠဴေတြ တန္ဖိုးမရွိသည္႔ အခါျဖစ္လို႔ ႏွေျမာစရာ မရွိေတာ့လွပါ။

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထံ မသြားမီွက က်မဆႏၵအရ မဟုတ္ဘဲ အိမ္မွာ အတူလာေနသူ မင္းကေတာ္ တဦးသည္ ေဗဒင္ေမးခ်င္ လွပါသည္ဆိုျပီး သူအလြန္ယံုၾကည္ေနသူ ေဗဒင္ဆရာတဦးကို အတင္း ေခၚလာျပီး ေမးပါေတာ့သည္။ သူေခၚလာေသာ ေဗဒင္ ဆရာ၏ ပံုပမ္း လကၡဏာၾကည္႔ရသည္မွာ လမး္ေဘး ထိုင္ေဟာေသာ ေဗဒင္ဆရာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ က်မက ထိုလူၾကီးကို အထင္ေသးစြာႏွင့္ ၾကည္မိ သေလာက္ မင္းကေတာ္မမကျဖင့္ ယံုၾကည္ေလးစားေနပံုရပါသည္. သူလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ပါေစ ဟု က်မက လြတ္ေပးထားလိုက္ရာ ေဗဒင္ဆရာက တြက္ခ်က္ျပီး ေဟာကိန္းၾကီးထုတ္ပါေတာ့သည္။ နက္ျဖန္ ကာ ညေနမုခ် လြတ္လာရမည္ ဒါေတြ ဒါေတြ ယၾတာေခ်ပါ။ 

ဒီလိုဒီလို ဓါတ္ရိုက္ပါဆိုျပီး လုပ္စရာ အစီအစဥ္ေတြကုို ေျပာေလသည္။ ဤ အထည္းမွာ တတ္နုိင္လွ်င္ ယေန႔ညျဖစ္ေစ မနက္ ေစာေစာ ျဖစ္ေစ ၾကက္အရွင္တေကာင္ကို  ရွာထားပါ ရွာလို႔ရလာေသာအခါ လာေခၚပါ။ ဘယ္ေဒါင့္မွာ ဘယ္လို မန္းမႈတ္ျပီး ေဘးမဲ့လႊတ္မည္။ ယေန႔ညေနသူအိမ္ကေနျပီး ၾကက္သားဟင္းခ်က္၍  ငွက္ေပ်ာ ဖက္ႏွင့္ထုပ္ခါ တနဂၤေႏြေဒါင့္အရပ္ကို သားပစ္ေပးမည္စေသာ အစအစဥ္မ်ား ေျပာလာဓါတ္ရုက္ ယၾတာ ေခ်စရိတ္ ေငြေတာင္းသည္။

က်မ,မယုံၾကည္၍ မေပးခ်င္ဘူးဟု မင္းကေတာ္ကိုေျပာေသာအခါ သူ႕ေဗဒင္ဆရာက အလြန္ ဓါတ္ရိုက္ေကာင္းပါသည္။ ကိုယ္ေတြ႕ပါ။ မုံလို႕မေပးခ်င္ေသးေနပါ။ ယခု သူစိုက္ေပးထားပါမည္။ မွန္ွ်င္ ႏွစ္ဆ တိုးႏွင့္ သူ႕ကို ေငြျပန္ဆပ္ရမည္ဆိုၿပီး ေငြစိုက္ထုတ္ ေပးလိုက္ပါသည္။ ႀကက္အရွင္ အေကာင္ ကိုလဲ ဒီေန႕ညေနမွာဘဲ မရ, အရရွာၿပီး် အ၀ယ္ခိုင္းသည္။ ၾကက္ရေသာအခါ ေရွ႕တြင္ ယၾတာ ေခ်ေပးေစ မည္ဟုဆိုကာ သူ၏ဆရာကို ခ်က္ျခင္းသြားေခၚေစပါသည္။ 

မၾကာမွီ ေဗဒင္ဆရာသည္ အိမ္က ေစလႊတ္လိုက္ေသာ သူငယ္ႏွင့္အတူ ပါလာေသာအခါ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ေနသည္။ သူ၏ ပါးစပ္မွ ဂေဇာ္နံ႕ကလည္း တသင္းသင္းပါလာသည္။ မင္းကေတာ္မွာ သူ႕ေဗဒင္ဆရာ၏ ဂေဇာ္န႕ံကို ရွဴမိေသာ ေၾကာင္႔ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာပ်က္လာသည္။ ခိုင္းလိုက္ေသာ သူငယ္က ေျပာျပ သည္မွာ ေဗဒင္ဆရာသည္ ၾကက္သားဟင္းတခြက္ကို အၿမီးျပဳလွ်က္ ဂေဇာခြက္ကိုင္ေသာက္ေနရာမွ ဆြဲေခၚလာခဲ့ရေၾကာင္း တီးတိုးေျပာျပသည္။ က်မက သူ႕ကိုၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးလိုက္ေသာအခါ မင္းကေတာ္ချမာ အေတာ္ရွက္သြားသည္။ သူ႕အာမခံႏွင့္ စိုက္ထားေသာ ပိုက္ဆံ ျပန္မွ ရပါေတာ့ မလားဟု ႏွေျမာသြားပုံလည္းရပါသည္။

           

ေဗဒင္ဆရာကို အဆိုးမဆိုသာပါ။ သူတို႕လုပ္စားရိုးစားစဥ္ လုပ္ငန္းသာျဖစ္၍ ယုံၾကည္သူ၏ တာ၀န္ သာလွ်င္ ျဖစ္ပါသည္။ ေဗဒင္၀ါသနာပါသူ ယုံၾကည္သူအျပင္ နတ္၀င္သည္ေခၚလာဦးမည့္ ၀ါသနာအိုး မ်ား ေနာက္ထပ္မေပၚလာျခင္းကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရဦးမလို ျဖစ္ေနပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕ေဗဒင္ ဆရာသည္ ေပးလိုက္ေသာ ေငြႏွင့္ ၾကက္သားဟင္းခ်က္၍ ဖက္ႏွင့္ထုပ္ၿပီး တနဂၤေႏြေဒါင့္ သြားလႊင့္ပစ္ လိုက္မည့္အစား သူ႕၀မ္းဗိုက္တြင္းသို႕ ဂေဇာ္တပုလင္းႏွင့္ ေမွ်ခ်လိုက္ျခင္းမွာ သူ႕အဘို႕ အလဟႆ မျဖစ္ေစသလို ယခုေနာက္ထပ္ေပးမည့္ ေဘးလႊတ္ရမည့္ ၾကက္အရွင္ကိုေတာ့ လက္လႊဲ အပ္လိုက္လွ်င္  ယခင္လမ္းစဥ္အတိုင္း ဟင္းခြက္ထဲ မေရာက္ေစခ်င္သျဖင့္ တေနရာမွာ သြားလႊတ္ခိုင္း လိုက္ရၿပီး ေငြစိုက္အကုန္က်ခံသူ ေဗဒင္၀ါသနာအိုးအားလည္း သူ႕ေငြမ်ားအစားျပန္ေပးလိုက္ျခင္းျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ ေစခဲ့ပါသည္။

ကာမဂုဏ္ အာဇာနည္ သူရဲေကာင္း ဆက္ရန္

.

(အလုပ္မ်ား ေနတဲ႔ အတြက္ ေနာက္က် သြားပါတယ္.. ဆုမရတဲ႔ အတြက္ စာျဖတ္ျခင္း မဟုတ္ပါ.. အဲဒီလို ထင္မွာကို ခ်စ္ညီမ က ေၾကာက္ေနတဲ႔ အတြက္ ညက သူတေယာက္ထဲ ရုိက္ေနပါတယ္.. သမီးမ်ား မအားပါ...)

.