ငယ္ဘဝမ်ား (၁၂) ႏွင္႔ ငယ္ကၽြမ္းေဆြ တေယာက္ အေၾကာင္း (၂)

သူငယ္ခ်င္း ေလး ရဲ႕ အနာဂါတ္ကို မေသခ်ာမႈ႕ေတြ ဖန္တီးေပးခဲ႔ တဲ႔ အိမ္ကေလး ကို စိတ္နာနာ နဲ႔ က်ေနာ္ မၾကည္႔ မိတဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ ဘဲ ပိုင္ရွင္သစ္ ဟာ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ အမွတ္ရ စရာ အိမ္ကေလး ကို သိမ္းပိုက္ သြားခဲ႔ပါၿပီ....

မနက္ခင္းေလး တခုမွာေတာ႔ အိမ္ကေလး ကို ေျပာင္းလာတဲ႔ စံုတြဲ တတြဲကို ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္..၊ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ရွည္ရွည္ မ်က္မွန္အထူႀကီး နဲ႔ တည္ၿငိမ္တဲ႔ မ်က္ႏွာေပး နဲ႔ ၾသ..အဲဒါ ကိုေမာင္ေမာင္ (အဥၥလီ) တဲ႔လား..၊ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ပုပု ေလး နဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းလွသူေလး ကေတာ႔ ကိုေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ခ်စ္ဇနီး မျဖဴတဲ႔....

ရင္မွာ ထိခိုက္ ခံစားခဲ႔ ရတဲ႔  သီခ်င္းေလး ေတြရဲ႕ ဖန္တီးရွင္ ကိုေမာင္ေမာင္ ကို ေလးစားစြာ နဲ႔ အိမ္ကေလး ကိုျပန္လည္ စိတ္ဝင္စား လာမိပါတယ္....

က်ေနာ္ တို႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ အလုပ္  အတူတူ လုပ္ခဲ႔ ၾကတဲ႔ သူ႕အဖိုးရဲ႕ အလုပ္ လုပ္တဲ႔ အိမ္ေသး ေသးေလး မွာ သူတို႔ ၂ေယာက္ေနၾကပါတယ္....

က်ေနာ္ တို႔ ေျပးလႊားကစား ခဲ႔တဲ႔ အပင္ႀကီးေအာက္ မွာ ဖန္တီးရွင္ ရဲ႕ သီခ်င္း သစ္ေလးေတြ ေမြးဖြား ခဲ႔ၿပီဘဲ.....၊ က်ေနာ္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အျငင္းပြား ေဆာ႔ကစားရာ သံစဥ္ေလး ေတြ ေနရာမွာေတာ႔   ကလပ္စစ္ ဂီတ သံစဥ္သစ္ ေတြ အစားထိုး သြားခဲ႔ၿပီေပါ႔....

မိုးေရေတြ  ျပည္႕လွ်ံေနတဲ႔ အိမ္ေရွ႕ ေျမွာင္းေသးေသး ေလးေဘးမွာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေငးေမာ ၾကည္႔ေန တတ္တဲ႔ ဖန္တီးရွင္ ကို ျပန္လည္ ေငးစိုက္ၾကည္႔ေနရင္း ဟိုး ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာက က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း  ၂ေယာက္ အဲဒီေနရာေလး မွာဘဲ စကၠဴေလွေလး ေတြ ၿပိဳင္တူ လႊတ္ခဲ႔ဘူးပါတယ္လို႔....က်ေနာ္ တိုင္တည္ လိုက္ရင္ သီခ်င္း ေလး တပုဒ္မ်ား ေမြးဖြား လာေလမလားလို႕..ေမးခြန္းေတြ ထုတ္မိ ျပန္တယ္....

အိမ္ကေလး မွာ ဘဲ ဖန္တီးရွင္ ရဲ႕ ရင္ေသြးေလး ကို ေခ်ာ႔ျမဴဘို႕ ခ်စ္ဇနီးေလး မျဖဴ နဲ႔  စကားေတြ ေျပာဘို႔ ..၊ ဖန္တီးရွင္ ရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ အၿပံဳးေလး တခ်က္ စကားေလး တခြန္းေလာက္  ရဖို႔ အတြက္ သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕အတိတ္ ကအိမ္ကေလး ထဲ ကိုျပန္ လည္ဝင္ေရာက္ခဲ႔စဥ္မွာေတာ႔....သူငယ္ခ်င္းေလးက...

သူငယ္ခ်င္း မွာ အရင္းႏွီးဆံုး ေယာက္က်ားေလး သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ ရွိတယ္..တေန႔ မွာ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာဖို႕ အခြင္႔ႀကံဳလာတဲ႔ အတြက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စကားေတြ ေျပာျဖစ္တယ္....

တကယ္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ကို စကားမေျပာခ်င္လို႔ ေရွာင္ဖယ္ ေနတယ္ဆိုတာ သူ႕ေျပာတာေတြ ၾကားမွ သိခဲ႔ရတယ္... က်ေနာ္က သိပ္ရက္စက္ တယ္တဲ႔....

က်ေနာ္႔ တသက္မွာ သူငယ္ခ်င္းေလးနဲ႕ ျပန္လည္ မဆံုဆည္း ခဲ႔ေတာ႔ေပမဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလး ကေတာ႔ က်ေနာ္႔ ကို ျပန္လည္ ဆံုဆည္းဖို႕ က်ဳိးစားခဲ႔ေသးတယ္ေနာ္...

က်ေနာ္ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ခြဲခြာၿပီး ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းဟာ ၿမိဳ႕ေလး ရဲ႕ တခုေသာ သႀကၤန္ မွာ တိတ္တိတ္ကေလး ျပန္လာခဲ႔ တယ္ ...

သူ႕သူငယ္ခ်င္း စီမွာ က်ေနာ္႔ အေၾကာင္းေတြ ေမးျမန္းခဲ႔တယ္တဲ႔..လက္တြဲေဖာ္ ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ႔ က်ေနာ္႔ ကို သူၾကည္႔ခ်င္ေသးတယ္ ဆိုၿပီး ..အဲဒီ သႀကၤန္ ညေလးမွာဘဲ က်ေနာ္တို႕ခ်စ္သူ ႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ ေနာက္က ေတာက္ေလွ်ာက္ လိုက္ၾကည္႔ေနခဲ႔ပါသတဲ႔ ....

အလိုက္ကမ္းဆိုး မသိတဲ႔ က်ေနာ္႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ၾကားထဲမွာ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ဘယ္ေလာက္မ်ား နာၾကင္ ခံစားေန ရမလည္း....

တိတ္ဆိတ္ တဲ႔ ည အိမ္အျပန္ လမ္းေလးေပၚ မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လမ္းေလွ်ာက္လာၾကတဲ႔ က်ေနာ္ တို႔ ခ်စ္သူ ႏွစ္ေယာက္ ေနာက္ မွာ လက္တဘက္က လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ရင္း ေနာက္လက္  တဘက္က ရန္လိုေနတဲ႔ သူ႕သူငယ္ခ်င္း လက္ကို တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ ထားရင္း သူငယ္ခ်င္းဟာ လိုက္ပါ လာခဲ႔ပါသတဲ႔...

ခ်စ္သူ ရဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းကို ေငးေမွ်ာ္ၾကည္႔ ေနတဲ႔ က်ေနာ္႕ကို အေမွာင္ရိပ္ကေန တိတ္ဆိတ္စြာ ေၾကကြဲစြာ နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ သြားခဲ႔ပါတယ္တဲ႔.....

ေနာက္တေန႔မွာေတာ႔  သူငယ္ခ်င္းေလးဟာ ျမိဳ႕ေလးကေန တိတ္တိတ္ေလးဘဲ ျပန္လည္ ထြက္ခြာ  သြားခဲ႔ ပါၿပီ...

ငယ္ကၽြမ္းေဆြ ေရ 

ခ်စ္ျခင္း ကို ခံစား ရတဲ႔ အတြက္ ႏွလံုးသားေတြ နာၾကင္ေၾကကြဲ ခဲ႔ၾကသလို...အခ်စ္ခံရျခင္း အတြက္လည္း ႏွလံုးသားေတြ နာၾကင္ေၾကကြဲ ခဲ႔ရတာပါဘဲ ဆိုတာကို တသက္စာ ပုန္းေရွာင္ သြားတဲ႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေလး သိေစခ်င္ စမ္းလွပါတယ္......

စာေရးသူ..ေရႊစင္ဦး

(အပိုင္း ၂ ကို ေရးဘို႕ မရည္ရြယ္ပါဘူး..ဒါေပမဲ႔ နာၾကင္စြာ နဲ႔ဘဲ ေရးျဖစ္သြားခဲ႔ပါတယ္....သိခ်င္သူေတြ အားလံုး ေက်နပ္လိမ္႔ မယ္ ထင္ပါတယ္..)

.