“ေဟာ ... အစ္ကုိလုပ္ၿပီ၊ ဒီနာမည္ကုိ မၾကားရပါေစနဲ႔ အစ္ကုိရယ္၊ သန္းၾကည္ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေန တာေလးေတြ ကုိ ေပ်ာက္သြားေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔လားဟင္ ေနာ္ အစ္ကုိ”
“ေဆာရီး သန္းၾကည္ရယ္၊ ဟုိေန႔က ကုိ၀က္ႀကီးတုိ႔အိမ္မွာလ ေျပာခဲ့သားပဲ၊ ေနာက္မေမးေတာ့ဘူးကြာ”
“ဒါနဲ႔ေနပါ ဦး အစ္ကုိျမလိႈင္၊ ကုိ၀က္ႀကီးကုိ လက္စဲြေတာ္ႀကီးထားတာ ဘာလုပ္မလုိ႔လဲဟင္၊ ဒီလူႀကီးက ကေဇာ္အုိးႀကီး အစ္ကုိျမလိႈင္ရဲ႕၊ ေနာက္ၿပီး အုိးမဲေပေနတ့ အုိးကုိ ကုိင္ရင္ အုိးမဲေပ ကုန္မွာေပါ့၊ ကုိ၀က္ႀကီး လုိသူနဲ႔ ေပါင္းသင္းေနရင္ အစ္ကုိ႔ကုိ လူေတြက အေကာင္းေျပာၾကမယ္ မဟုတ္ဘူး၊ တခ်ိဳ႕ကေတာင္ ေျပာၾကတယ္သိလား” “ဘာလဲေျပာစမ္း၊ ဘယ္သူေတြက ေျပာတာလဲဟင္”
“၀က္ႀကီး ကုိ ေမာင္ျမလိႈင္ က လက္မလႊတ္တာ ဒီေကာင္က မိန္းမအရွာေကာင္းလုိ႔တဲ့၊ ဟင့္ ... ဟင့္ သန္းၾကည္ကေတာ့ မယံုေပါင္ပါေလ” ကို ဆက္ဖတ္ရန္ ....
သန္းၾကည္ေျပာေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ နာက်င္ေသာ ေ၀ဒနာ တစ္ခုကုိ ေလာေလာ လတ္လတ္ ခံစားလုိက္မိပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္းေကာင္း။ ကုိ၀က္ႀကီးသည္ လည္းေကာင္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ ေပါင္းသင္းေနၾကရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အား မည္သည့္ အခါမွ် လမ္းလဲြသုိ႔ေရာက္ေစ ေသာ ဆဲြေဆာင္မႈမ်ိဳး၊ သူခုိးေသေဖာ္ညွိျခင္းမ်ိဳး မရွိခဲ့ပါေခ်။ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း မိန္းမပ်က္မ်ားႏွင့္ အေပ်ာ္အပါးကိစၥမ်ားတြင္ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါေခ်။ သုိ႔ေသာ္ ကုိ၀က္ႀကီးအေပၚတြင္ အမ်ားအျမင္ က မရွိခုိးႏုိးဆုိသည့္ႏွယ္ သတ္မွတ္ျခင္းကုိမူ သန္းၾကည္ေျပာ၍ သိလုိက္ရေပၿပီ။
“မဟုတ္ပါဘူး သန္းၾကည္ရယ္၊ ကုိယ္မိန္းမမရႈပ္ပါဘူး”
“တကယ္လား အစ္ကုိ”
“ဘာလဲ ေစာေစာက မယံုဘူး ... ခု အမ်န္ေျပာျပန္ေတာ့လည္း တကယ္လားတဲ့”
“ဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ စုိးရိမ္လုိ႔ပါေလ။ ကုိင္း ... ဒါဆုိ ဆာေနၿပီလား၊ သန္းာကည္ ျပင္လုိက္ရမလား”
“ေကာင္းသားပဲ၊ စားေတာ့မယ္၊ ဒါနဲ႔ အေဒၚေရာ”
“အေမ ေစ်းသြားေနတယ္၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မလာေသးပါဘူး၊ ဘလဲ အစ္ကုိက သန္းၾကည္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ထမင္းမစားရဲဘူး လား ဟင္ ... ဟင္း”
ကၽြန္ေတာ္က စကားမျပန္မေပးဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနလုိက္သည္။ သန္းၾကည္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အား သူ႔ၾကာ မ်က္လံုးျဖင့္ ေ၀့၀ုိက္ ၾကည့္လုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ဤအိမ္သုိ႔ ထမင္းစားလာမိ သည့္ အတြက္ ေနာင္တ ရမိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေနာက္က်သြားခဲ့ေလၿပီ။ သန္းၾကည္သည္ ၾကြယ္ေတာင့္ ၾကြ၀ရွိသူမဟုတ္။ ထုိ႔ျပင္ ေယာက္်ားတုိ႔အေၾကာင္းကုိ ပံုျပင္ျဖင့္ သိနားလည္သူမဟုတ္။
ကုိယ္ေတြ႕ ဗဟုသုတရွိသူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကမူ ကာလသားေပါက္စ၊ မိန္းမတုိ႔အေၾကာင္းကုိ ပံုျပင္ကဲ့သုိ႔ လည္းေကာင္း၊ သူေျပာငါေျပာျဖင့္လည္းေကာင္း သိရွိသူျဖစ္သည္။ သန္းၾကည္ကုိ တစ္ခုလပ္ တစ္လင္ကြာေရွ႕ တြင္ ေမွာက္ရက္လဲေခ်ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္မည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိသည္။ သန္းၾကည္၏ ဘိလပ္ျပန္ သန္း ဆုိေသာ “ေလွကေလးကုိ ေလွာ္မည္” ဟူသည့္ သီခ်င္းသံကုိ ပံ်႕လြင့္ေသာ ေလအဟုန္တြင္ နားဆင္ေန မိသည္။
“အစ္ကုိ ... ခဏေစာင့္ဦးေနာ္၊ ဟင္းခ်ိဳေႏြးေနရေသးတယ္”
“ရပါတယ္ သန္းၾကည္၊ တုိ႔ကုိ ဘာလုပ္ ထမင္းေကၽြးတာလဲ ...”
“ခ်စ္လုိ႔ ... ဟင့္ ... ဟင့္ ... ဟင့္ ...”
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ ဒိန္းခနဲ ေျပးေဆာင့္လုိက္သည္ဟု ထင္လုိက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အား သန္းၾကည္ ခ်စ္စကား ဆုိေနေခ်ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ထျပန္၍လည္းမျဖစ္ေတာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူ႔အိမ္ သူ႔ယာ သူ႔အခန္းအလယ္ တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ဧည့္သည္အျဖစ္ လာေရာက္ေနသည္။ မဟုတ္ပါလား။ ထုိအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ မိမိ၏ လက္ဦးဆရာျဖစ္ေသာ သေကာင့္သားကုိ၀က္ႀကီးကုိ စိတ္ထဲမွ တမ္းတမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ သန္းၾကည္ေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ ႏႈတ္ဆံြ႕ေနမိသည္။
“ဘယ္လုိလဲ အစ္ကုိ ... လန္႔သြားသလား၊ အလကား စတာပါ အစ္ကုိရယ္၊ မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြ ဒါေလာက္ပဲ ပ်က္ မေနပါနဲ႔၊ အစ္ကုိ႔လုိ လူပ်ိဳထြတ္ထြတ္ သူေဌးသားတစ္ေယာက္နဲ႔ မိသန္းၾကည္လုိ တစ္ခုလပ္မဟာ ဘယ္မွာ အပ္စပ္ပါ့ မလဲေလ၊ အစ္ကုိ႔လုိ လူမ်ိဳးကုိ သန္းၾကည္ မွန္းတယ္ဆုိရင္လည္း ဘုရင့္ပဲြေတာ္ ေခြး ၀င္ဟပ္ သလုိ ေနမွာေပါ့ေနာ ...”
“ထမင္းဆာေနၿပီ သန္းၾကည္ ...”
ကၽြန္ေတာ္ သည္ စကားလမ္းေၾကာင္းကုိ လွီးလဲႊေျပာလုိက္သည္။ သန္းၾကည္၏ မ်က္ႏွာကေလးကုိလည္း စူးစုိက္ၾကည့္ မိသည္။ အမွန္ကေတာ့ သန္းၾကည္သည္ တစ္ခုလပ္တစ္ေယာက္ဟုသာ ဆုိရေသာ္လည္း သားသည္ အေမလုိ ကေလးမရရွိသျဖင့္ အပ်ိဳစင္ ကဲ့သုိ႔ ေတာင့္တင္း ဆူၿဖိဳးေသာသူတစ္ောက္ ပံုသ႑ာန္ ကုိ ေဆာင္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ အသက္အရြယ္မွာလည္း ႏွစ္ဆယ္၀န္းက်င္ပင္ ရွိျခင္းေၾကာင့္ ပ်ိဳျမစ္ႏုနယ္ေသာ အေသြးအသား ရွိသူ ပုိင္ရွင္လည္းျဖစ္သည္။
“ထမင္းစားစုိ႔လား ... အစ္ကုိ ...”
ထမင္းပဲြသုိ႔ ၀င္ထုိင္လုိက္သည္။ ဟင္မ်ားက သူတုိ႔အဆင့္အတန္းျဖင့္ မလုိက္ဖက္ေလာက္ေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္ ထားသည္ ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ၾကက္သားဟင္း၊ ငါးဖယ္ငါးဆုပ္ဆီျပန္၊ သနပ္စံု၊ ကင္ပြန္းခ်ဥ္ဟင္းခ်ိဳႏွင့္ ငါးပိတုိ႔စရာ တုိ႔ပါ၀င္သည္။
“ဟင္းေတြ ကလည္း မ်ားလုိက္တာ သန္းၾကည္ရယ္၊ ဘာျပဳလုိ႔ ဒီေလာက္ခ်က္ထားရတာလဲ”
“အစ္ကုိကုိ ခ်စ္လုိ႔ ... ခိ ... ခိ ... ခိ ...”
ဒုတိယမၸိ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း သန္းၾကည္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ခ်စ္စကားေျပာျပန္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ သည္ သန္းၾကည္ ခ်စ္လုိ႔ဆုိေသာ စကားကုိ ၾကားရေလတုိင္း စိတ္ညစ္ညဴးျခင္း ျဖစ္မိ ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ သန္းၾကည္အား တစ္ခါမွ် ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့ဖူးသူ မဟုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ပင္။ ထုိစကားထက္ပုိ၍ တိက်ေသာ၊ မွန္ေသာ သစၥာစကားကုိ ဆုိရပါမူ ကၽြန္ေတာ္သည္ သန္းၾကည္အား ရည္းစား အျဖစ္ ခ်စ္ခင္လုိျခင္း မရွိေပ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ေပးအသိ တြင္ သန္းၾကည္သည္ လင္ယူၿပီးသား အက် တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပသည္။
“သန္းၾကည္ တုိ႔ တစ္ခုေျပာခ်င္တယ္”
“တစ္ခုမဟုတ္ဘူး အစ္ကုိ...၊ အမ်ားႀကီးေျပာ၊ သန္းၾကည္ နားေထာင္ေနမယ္ ဟုတ္ၿပီလား ...”
“သန္းၾကည္ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္ ေနာက္ထပ္ ယူလုိက္ပါလားကြာ...၊ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ အရြယ္ လည္း ရွိေသးတယ္၊ အိမ္ေထာင္လည္း က်ဖူးတယ္။ မၾကာခင္ အိမ္ေထာင္ပ်က္ပ်က္၊ မုဆုိးမပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခုလုိ တစ္ေယာက္တည္းေနတာ မေကာင္းဘူး”
“အစ္ကုိ သန္းၾကည္ ကုိ ယူမလား”
“ဟင္ ... သန္းၾကည္ ဘယ္လုိေျပာတာလဲဟာ၊ တုိ႔က ရုိးရုိးခင္မင္ေနတာပါ”
“ကုိင္း ... ဒါဟာ အေျဖပဲေပါ့ ...”
“ဘယ္လုိလဲ၊ တုိ႔ နားမလည္ေတာ့ဘူး”
“းီလုိေလ၊ အစ္ကုိတုိ႔လုိ ကုိယ္က အားကုိးရမ့္ လူမ်ိဳးေတြက သန္းၾကည္လုိ ေကာင္မကုိ ဘယ္မွာ အတည္ ယူႏုိင္ၾကမွာလဲ။ တေလာဆီက သန္းၾကည္နဲ႔ေစ်းမွာ မဘုတ္ဆံုႀကီးနဲ႔ ေတြ႕လုိ႔ေတာင္ ေျပာေသးတယ္။ ဟုိ ကမ္းနားလမ္း ဘံုဆုိင္က လုိင္စင္စီအျပန္ရဲ႕ မယားငယ္ လုပ္မလားတဲ့၊ ဟင္း ... ဟင္း ... သန္းၾကည္ မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္ က်မိတယ္ အစ္ကုိရယ္။ ေနာက္ၿပီး ဟုိ ဆယ့္သံုးခန္း တန္းလ်ားက မိန္းမထိန္း မသန္း က နင့္ရုပ္ရည္ကေလးနဲ႔ ပုိက္ဆံရွာစားရင္ သိပ္ရမွာပဲ၊ လုပ္မလားတဲ့ေလ .. အစ္ကုိေရ ... လူမေလးေခြးမခန္႔တဲ့ ဘ၀ပါ အစ္ကုိရယ္ ...”
“ေအးေလ ... ဒါေၾကာင့္ လင္တစ္ေယာက္ယူလုိ႔ ေျပာတာေပါ့ ”
သန္းၾကည္ မေျဖ။ ဆိတ္ဆိတ္ပင္ေနသည္။ ထုိေန႔က ထမင္းပဲြသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ညႊတ္ကြင္းေထာင္၍ တည္ေသာ သေဘာ ျဖစ္ေလမည္လား။ မျဖစ္ေလမည္လားဟု ကၽြန္ေတာ္ တပ္အပ္မေျပာႏုိင္ေသာ္လည္း ဘ၀ကေလး တစ္ခု ကုိ ေရေရရာရာ မတည္မိေသာ သန္းၾကည္၏ ဘ၀ကေလးသည္ ရင္နင့္ေၾကကဲြဖြယ္ ရာပင္ျဖစ္ပါသည္။
ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး လွ်ိဳ႕၀ွက္အစည္းအေ၀းကုိ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕ ၇ လမ္း၊ တေယာကုိသိန္းေမာင္၏ အိမ္တြင္ က်င္းပ သည္။ ထုိညက အစည္းအေ၀းသုိ႔ လစံုတက္စံု တက္ၾကသည္။ ထုိအစည္းအေ၀း တြင္ ဌာနခ်ဳပ္မွ ညႊန္ၾကားခ်က္ ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေဆြးေႏြးၾကသည္။
“ဒါနဲ႔ ဌာနခ်ဳပ္ နဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ့လူ အေနနဲ႔ တုိ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ ျမလိႈင္ကုိ ေရြးခ်ယ္ထားပါလ်က္နဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆက္သြယ္ၿပီး ဘယ္သူထည့္ပါဦး၊ ဘယ္၀ါထည့္ပါဦး၊ ဘယ္သူမပါလုိ႔ ျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့ ကိစၥေတြကုိ ဒီည အျပတ္ ရွင္းလုိက္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္”
ကုိအုန္းေမာင္ သည္ သခင္ျမေမာင္ကုိ ၾကည့္၍ ေျပာလုိက္သည္။ သခင္ျမေမာင္သည္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး အဖဲြ႕အစည္း ဖဲြ႕စည္းရာတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကန္႔ကြက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၎၏ ကန္႔ကြက္ခ်က္ မ်ားမွာ ယခု ဖဲြ႕စည္းထားေသာ အဖဲြ႕အစည္းအေနျဖင့္ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးမွ လူႀကီးပုိင္းမပါ၀င္ မထည့္သြင္းျခင္း ကုိ ထည့္သြင္းရန္ ေစတနာျဖင့္ ကန္႔ကြက္ေျပာဆုိေနျခင္းျဖစ္ပါ သည္။
သုိ႔ေသာ္ ကုိအုန္းေမာင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးကုိ ျပန္လည္ဖဲြ႕စည္းခဲ့ရာတြင္ ယခင္လူႀကီး မ်ားအား ေနရာေပး၍ ဖဲြ႕စည္းခဲ့ေသာ္လည္း ထုိအခ်ိန္က ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံု၏ ဂယက္ ေနာက္ဆက္တဲြ အျဖစ္ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးမွ သခင္မ်ား ဖမ္းဆီးအေရးယူခဲ့သျဖင့္ အခ်ိဳ႕လူႀကီးမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ သေဘာေလ်ာက္ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕နယ္ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးမွ ဖဲၾကဥ္သြားခဲ့ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ သခင္ျမေအာင္သည္ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ အပ္ေသာ အလုပ္တစ္ခုအျဖစ္ မျမင္ဘဲ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုး ၀င္ မွန္သမွ်ကုိ ဖြင့္ဟေျပာဆုိတုိင္ပင္ ၍ ၎တုိ႔ကုိယ္တုိင္က ျငင္းပယ္မွသာလွ်င္ အသံုးမျပဳသင့္ ဟု လက္ခံယံုၾကည္သူျဖစ္ပါသည္။
“လုပ္ငန္းအေနနဲ႔ကေတာ့ သခင္အုန္းေမာင္တုိ႔ သေဘာပါ၊ ဌာနခ်ဳပ္အေနနဲ႔ကလည္း ဖ်ာပံုခရုိင္ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အုန္းေမာင္တုိ႔၊ ျမလိႈင္တုိ႔နဲ႔ တုိင္ပင္လုပ္ပါလုိ႔ပဲ ေျပာပါတယ္။ ကုိလွေမာင္ဆီ သြားတာလဲ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ ကိစၥကုိသာ ေျပာတာပါ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အထင္မလဲြပါနဲ႔”
“ေနပါဦး၊ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုိအဖဲြ႕အစည္းႀကီးက လူႀကီးေတြ နာမည္ကုိ တုိ႔လည္း သိထားဖုိ႔ လုိမယ္ ထင္တယ္ကြာ”
ေျပာ လာသူက ကုိထြန္းစိန္၊ ေထာက္ခံသူက ကုိပါစိန္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ဗဟုိအဖဲြ႕မွ လူႀကီးမ်ား၏ အမည္ မ်ားကုိ တိတိက်က်ေျပာဆုိျခင္းမျပဳသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႕၀င္မ်ားပင္လွ်င္ သံမဏိ အသည္းႏွလံုးပုိင္ရွင္မ်ား မဟုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ အေရးအေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ရာ ေပၚေပါက္ ခဲ့လွ်င္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဆင့္ႏွင့္ပင္ ကြင္းဆက္ျပတ္သြားေစရန္ ရည္ရြယ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းျဖစ္ပါသည္။
“ဒီလုိရွိတယ္ ကုိထြန္းစိန္၊ ဗဟုိက လူႀကီးေတြကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔သိထားသင့္တယ္ဆုိတာ အမွန္ကေတာ့ ဟုတ္ ပါတယ္။ တကယ္တမ္းၾကည့္ျပန္ေတာ့ ဒီေတာ္လွန္ေရးႀကီးမွာ ဗဟုိအဖဲြ႕ရွိသလုိ နယ္ေတြႀမွာ သူ႔ဟာနဲ႔ သူ ေခါင္းေဆာင္ေတြရွိၾကပါတယ္။ ဗဟုိေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ နယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဆက္သြယ္၊ တစ္ဖန္ နယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ သူ႔အဖဲြ႕၀င္ေတြက ဆက္သြယ္ အဲလုိ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ သြားတဲ့သေဘာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ မေျပာ တာပါ၊ မယံုၾကည္လုိ႔ဆုိတဲ့သေဘာ မဟုတ္ပါဘူး”
“ျမလိႈင္ ရွင္းျပတာ ျပည့္စံုပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီညအဖုိ႔ေတာ့ ေျပာသင့္တာေတြ တုိ႔ေျပာမယ္။ လူေတြကုိ တာ၀န္ခဲြ မယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြ နာမည္ကုိလည္း ေျပာလုိက္မယ္။ စာနဲ႔ေရးမွတ္တာကုိ ဒုိင္ယာရီထဲ တုိ႔ထားတာတုိ႔ေတာ့ မလုပ္ေစခ်င္ ဘူး ဒါပဲ”
“ျမလိႈင္ ဗဟုိအဖဲြ႕စာရင္းကုိ အရင္ေျပာျပလုိက္ပါ”
ကုိအုန္းေမာင္က ေအာက္ပါအတုိင္း ရွင္းျပၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အား ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ဗမာတစ္ျပည္လံုးအား ေခါင္းေဆာင္မည့္ စာရင္းကုိ ေျပာျပေစပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အားလံုး၏ မ်က္ႏွာ မ်ားကုိ အကဲခတ္သည့္အလား တစ္ေယာက္စီကုိ ၾကည့္လုိက္မိပါသည္။ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ မိမိတုိ႔အသက္ ကုိ စြန္႔လႊတ္မည္ဟူေသာ ခုိင္မာေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကုိ ခ်ထားသည့္ႏွယ္ သူတုိ႔မ်က္ႏွာျပင္ မ်ားသည္ ေသြးေရာင္ျဖင့္ ရဲရဲနီေနသည့္ မာေက်ာေသာ သူတုိ႔မ်က္ႏွာမ်ားမွာ ေက်ာက္သားပကတိ ထုထားသည့္ႏွယ္။
“ဒီဗဟုိအဖဲြ႕အစည္းကုိ ၁၉၃၉ ခု၊ နုိ၀င္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ ဖဲြ႕စည္းခဲ့တယ္။ အဲဒီအဖဲြ႕အစည္းဟာ ပထမဦးဆံုး နယ္ခ်ဲ႕ေတာ္လွန္ေရး ေျမေအာက္ဗဟုိအဖဲြ႕လုိ႔ေခၚတယ္”
“ေနာက္ထပ္ ထပ္ဖဲြ႕တာ ရွိေသးလုိ႔လား”
“ရွိပါေသးတယ္ သခင္ျမေမာင္၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာၿပီးရင္ ကုိအုန္းေမာင္ထပ္ရွင္းျပပါလိမ့္မယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာ တာေတြ က ျပည့္စံုသင့္သေလာက္ပဲ ျပည့္မွာ၏ပါ၊ က်န္တာေတြ ရွိခ်င္ရွိႏုိင္ပါတယ္”
“ေျပာပါ ... ေမးစရာရွိရင္လည္း ေမးခ်င္တယ္ဗ်ာ”
“ေကာင္းပါၿပီ၊ ဒီအဖဲြ႕ကုိ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး ဗဟုိအဖဲြ႕လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အျဖစ္ (၁) သခင္ျမ၊ ျပည္တြင္းေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္၊ (၂) သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ျပည္ပေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္၊ (၃) သခင္လွေဖ၊ (၄) သခင္ႏု၊ (၅) ကုိဗဟုိန္း၊ (၆) ကုိလွေမာင္ (ေနာင္-ဗုိလ္ေဇယ်)၊ (၇) ကုိလွေမာင္ မိတၳီလာ၊ (၈) သခင္ခ်စ္ (ဆရာခ်စ္)၊ (၉) ကုိဘေဆြ၊ (၁၀) ကုိေက်ာ္ၿငိမ္း (အာအီးတီ)၊ (၁၁) ကုိထြန္းေရႊ (နဂါးနီ)၊ (၁၂) ကုိေက်ာ္ၿငိမ္း တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္”
“ဒါ အျပည့္အစံုပဲလား၊ ေနာက္ထပ္ ျဖည့္ေသးလား”
“ကၽြန္ေတာ္ ေျဖပါ့မယ္”
ကုိအုန္းေမာင္ သည္ ယင္းကိစၥကုိ မေျဖမီ သူ႔လက္ထဲမွာ ရွိေသာ စာရြက္တစ္ရြက္ကုိ ဖတ္ၾကည့္ေနပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ စာရြက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ား ေရးထားသည့္ စာရြက္ကုိ အလယ္တြင္ ထြန္းညွိထားေသာ ဖေယာင္းတုိင္ျဖင့္ မီးရိႈ႕ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ပါသည္။
“ဒီဗဟုိအဖဲြ႕ဟာ မျပည့္စံုပါဘူး၊ ထပ္ၿပီး ျဖည့္ဆည္းပါတယ္၊ မူလဖဲြ႕စည္းစဥ္က သခင္ကုိယ္ေတာ္မိႈင္း ဦးစီးတဲ့ တုိ႔ဗမာ အစည္းအရံုး က လူေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢက လူေတြေလာက္ပဲ ပါပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဖဲြ႕စည္းလုိက္ တဲ့ ဗဟုိအဖဲြ႕ထဲမွာေတာ့ သခင္ဗစိန္ရဲ႕ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးက ပုဂၢိဳလ္ေတြပါ ပါ၀င္လာၾကပါတယ္။ ဒါလဲ မွန္ကန္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဆုိ ေတာ့ သခင္ဗစိန္၊ သခင္ထြန္းအုပ္တုိ႔ အဖဲြ႕ဆုိတာလဲ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေန တဲ့ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုး၀င္ သခင္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္”
“ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာေပါ့ဗ်၊ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ဖဲြ႕ထားတဲ့ အဖဲြ႕ထဲမွာ သခင္ဗစိန္အဖဲြ႕က လူေတြ မပါဘူးဗ်၊ အမွန္ က သူတုိ႔ကုိ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ေဆြးေႏြး ထည့္သြင္းသင့္တာေပါ့”
“ဒီလုိလဲ မဟုတ္ပါဘူး သခင္ျမေမာင္ရယ္၊ ခု သခင္ျမေမာင္ကုိယ္တုိင္ပဲ သခင္ဗစိန္တုိ႔အဖဲြ႕ထဲက မဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ား ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္စမ္းပါဦး၊ က်န္တဲ့လူေတြဟာ လူႀကီးေတြ မဟုတ္လားဗ်”
“သခင္သိန္းေမာင္ ကုိေတာ့ ထည့္သင့္တယ္ ထင္တယ္ဗ်ာ”
“ကုိင္း ... သခင္ျမေမာင္ ဒီကိစၥအစည္းအေ၀းၿပီးေတာ့ ထပ္စဥ္းစားၿပီး ခင္ဗ်ားပဲ တာ၀န္ယူၿပီး ေဆြးေႏြးပါ၊ လက္ခံ တယ္ လုပ္မယ္ဆုိရင္ ထည့္တာေပါ့ မဟုတ္လား”
အားလံုးက ေခါင္းညိတ္အတည္ျပဳၾကသည္။ ယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ လည္း ေတာ္လွန္ေရး ဆုိသည့္ အရိပ္ႀကီးက မိမိကုိယ္ကုိ ျပန္လည္ ေျခာက္လွန္႔ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ဤကိစၥကုိ ရင္၀ယ္ ပုိက္မိသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ မည္သူ႔ကုိမွ် ယံုၾကည္စိတ္မရွိေတာ့သကဲ့သုိ႔ ရွိပါေခ်သည္။
“ခု ျမစ္ကၽြန္းေပၚ အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ၾကမွာကေတာ့ ဗုိလ္ေအာင္၊ ဗုိလ္၀င္း၊ သခင္လင္း တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုိလ္ေအာင္က ခုေလာေလာဆယ္ ေျမာင္းျမမွာရွိေနပါတယ္။ သခင္လင္းက ေဒးဒရဲမွာ ရွိေနပါ တယ္။ ဗုိလ္၀င္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ ရွိေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လံုၿခံဳတဲ့ေနရမွာ ၀ွက္ထားၾကပါတယ္
“တာ၀န္ေတြခဲြမွာလား”
“အၾကမ္းအားျဖင့္ ခဲြပါမယ္၊ ပထမဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ေက်းရြာေတြမွာဆင္းၿပီး စည္းရံုးၾကမယ့္ အဖဲြ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေရြးပါမယ္၊ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဖဲြ႕၀င္ေတြကုိ ေနရာသံုးေနရာခဲြၿပီး လက္နက္ငယ္သင္တန္းမ်ားေပးပါမယ္၊ သင္တန္းေပးမယ့္ ေနရာကေတာ့ (၁)ခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စုေ၀းၾကတဲ့ တေယာ ကုိသိန္းေမာင္အိမ္၊ (၂) သခင္ေကာသလႅရဲ႕ ေရႊက်င္တုိက္သစ္ေက်ာင္းက သိမ္ထဲမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ (၃) အေျပာင္ရြာ က တင္ဦးတုိ႔ တုိက္အေပၚထပ္ျဖစ္ပါတယ္၊ သင္တန္းေပး မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခု၀ွက္ထား တဲ့ ဗုိလ္၀င္း (ယခု/ဗဟုိလုပ္ငန္း စစ္ေဆးေရးအဖဲြ႕၀င္)ျဖစ္ပါတယ္။ သင္တန္းအစီအစဥ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ အခုေရးဆဲြထားတာကုိ ဖတ္ျပပါမယ္။ ကဲ ... ျမလိႈင္သင္တန္းအစီအစဥ္နဲ႔ လုိက္နာရမယ့္ စည္းကမ္းေတြ ကုိ ဖတ္ျပလုိက္ပါ”
ကၽြန္ေတာ္သည္ သင္တန္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စည္းကမ္းမ်ားကုိ ဖတ္ၾကားျပပါသည္။ ထုိစည္းကမ္းခ်က္မ်ား အနက္ မွ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္မ်ားမွာ သင္တန္းသုိ႔ လူစု၍ မလာရေစဘဲ တစ္ဦးခ်င္းလာရန္ႏွင့္ မိမိေနာက္ သုိ႔ ေနာက္ေယာင္ခံမႈရွိမရွိ သိသာရန္ သင္တန္းအိမ္ထဲသုိ႔ မ၀င္မီ လမ္းထိပ္တြင္ တေအာ့္တနားေနၿပီးမွ အမွတ္မဲ့ ၀င္လာၾကေစရန္ႏွင့္ မတ္စုမွတ္တမ္းမ်ား ေရးမ်တ္ျခင္းမရွိေစရဘဲ စိတ္ထဲမွာပင္ အၿပီး မွတ္သား ထားရန္ျဖစ္ပါသည္။
“ကဲ ... နယ္ဆင္းရမယ့္ အဖဲြ႕ေတြကုိ ဖဲြ႕ၾကရေအာင္၊ အခု ပါ၀င္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြဟာ ေက်းရြာေတြမွာရွိတဲ့ ကုိယ္တုိ႔ ရဲ႕ အဆက္အသြယ္ေတြကုိ စနစ္တက် သြားေရာက္ဆက္သြယ္ၿပီး ေက်းလက္လူငယ္ေတြ အားလံုးကုိ စစ္ သင္တန္းေတြ ျပန္လည္ ပုိ႔ခ်ရမယ္။ အထူးသျဖင့္ ေက်းရြာ ေတြမွာ ရွိတဲ့ သူႀကီး။ ေျမပုိင္ရွင္ေတြဆီမွာ ရွိတဲ့ ေသနတ္ေတြ ကုိ အခ်ိန္မီ ရယူႏုိင္ဖုိ႔ လုိတယ္”
“လုယူရမွာလား ... စည္းရံုးယူရမလား”
“ဒီလူေတြဟာ ဗမာေတြပဲဗ်ာ၊ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ သူတုိ႔လည္း ကူညီမွာပါ၊ ေနာက္ဆံုး မျဖစ္ႏုိင္လြန္းမွ လုတန္ လု ရမွာေပါ့”
“လုတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ေသြးထြက္သံယုိ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္”
“မလဲႊမေရွာင္ႏုိင္တဲ့ အဆံုး လက္နက္ရေရးအတြက္ လုပ္ရမွာေပါ့ဗ်”
ကၽြန္ေတာ္ ၏ အေျဖကုိ က်န္ရဲေဘာ္မ်ားက သေဘာတူၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိအခ်ိန္ ထုိအခါ သူႀကီး ဆုိသူမ်ား၊ ေျမပုိင္ရွင္မ်ားဆုိသည္မွာ ၿဗိတိသွ်၏ အက်ိဳးကုိ သယ္ပုိးၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ၎တုိ႔အား ေရႊစလြယ္ရ၊ ေငြဓားရ၊ အမႈထမ္း ေကာင္းလက္မွတ္ရ စသည့္ ဘဲြ႕တံဆိပ္တုိ႔ျဖင့္ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အုိးမဲသုတ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၎တုိ႔အား အသာတၾကည္ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းရန္ ဆုိသည္မွာ လြယ္ရ သည္ မဟုတ္ရကား၊ ထုိေန႔ညက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်းလက္ဆင္းၾကမည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ အၿပီးသတ္ ေရြးခ်ယ္ လုိက္ၾကသည္။
“ျမလိႈင္ ... လက္နက္သင္တန္း ဘယ္ေတာ့စမွာလဲကြ”
“နက္ျဖန္ည စမယ္၊ အဖဲြ႕(၁) ကုိအုန္းေမာင္ အိမ္မွာ ၇ နာရီစုမယ္၊ အဖဲြ႕ (၂)ဗုိလ္ေကာေက်ာင္းမွာ န႔လယ္မြန္းလဲြ ၁ နာရီ မွာ စမယ္၊ အဖဲြ႕ (၃) နက္ျဖန္ေန႔လယ္ ၂ နာရီမွာ တင္ဦးတုိ႔ တုိက္အေပၚထပ္မွာ စမယ္”
ၿဗိတိသွ်အစုိးရသည္ သခင္ေအာင္ဆန္းကုိ ဆုေငြ(၅ိ)ထုတ္၍ သိကၡာခ်လုိက္သည္။ ႏုိင္ငံေရးသမား သခင္ ဆုိသူမ်ားသည္ တန္ဖုိး (၅ိ)မွ်သာတန္သည္ဟူေသာ သေဘာသုိ႔ သက္ေရာက္ေစျခင္းျဖစ္ပါ သည္။ ယင္းသုိ႔ ဆုေငြထုတ္လုိက္ျခင္းအတြက္လည္း တစ္ဖက္မွၾကည့္လွ်င္ တုိ႔ဗမာသခင္ဆုိသူမ်ား သည္ ေငြ (၅ိ)ပင္တန္သူမ်ား မဟုတ္ဟု အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ေစသလုိ တစ္ဖက္တြင္လည္း ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမား တုိ႔၏ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈေၾကာင့္ တုိ႔ဗမာသခင္မ်းကုိ ေထာက္ခံအားေပးသူမ်ား ပုိမုိမ်ားျပားလာခဲ့ေလသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္း အား ယင္းသုိ႔ ဆုေငြ (၅ိ) ထုတ္သည့္အေၾကာင္းမွာလည္း သခင္ေအာင္ဆန္းတုိ႔အဖဲြ႕သည္ ဟသၤာတခရုိင္၊ ဇလြန္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးတရား ေဟာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္း ေဟာေျပာခဲ့ၿပီးေနာက္ ဟသၤာတ ခရုိင္၀န္မွာ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ ၂၉ ရက္တြင္ယင္းသုိ႔ ဆုေငြ (၅ိ) အမိန္႔ထုတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ သခင္ ေအာင္ဆန္းကား မည္သူကမွ် သတင္းေပးမည့္ သူ မရွိဘဲ ျမန္မာ့ေျမျပင္ေပၚ မွပင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေလသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရးကို လက္နက္ စဲြကုိင္ ေတာ္လွန္ရန္ လမ္းစရရွိေရးအတြက္ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ဟုိင္းလီ သေဘၤာ အမည္ ရွိ တရုတ္သေဘၤာတစ္စင္းျဖင့္ တရုတ္လူမ်ိဳးတန္လုေရွာင္ဟူေသာ အမည္ကုိ ခံယူလ်က္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ လူသုိက္သည္ ဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္ ဆက္သြယ္လ်က္ ရွိသျဖင့္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈ သတင္းမ်ားကုိ အဆက္မျပတ္ ရရွိေနခဲ့ပါသည္။
ဗုိလ္၀င္း သည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူသုိက္အား လက္နက္ငယ္သင္တန္းကုိ စနစ္တက် ပုိ႔ခ်ေပးလ်က္ ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူသုိက္သည္ ဗုိလ္၀င္း၏ လံုၿခံဳမႈႏွင့္ သင္တန္း အဆက္မျပတ္ သင္ၾကား ႏုိင္မႈ အတြက္ ေနရာသစ္မ်ားရွာေဖြေနဆဲ ညတစ္ည တြင္ ျပႆနာႀကီး တစ္ရပ္ ေပၚခဲ့ ပါေတာ့သည္။ ျဖစ္ပံုက ဤသုိ႔တည္း။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူသုိက္ တေယာ ကုိသိန္းေမာင္၏ အိမ္အတြင္း သုိ႔ လူစုခဲြ၍ ေရာက္ရွိလာၾကခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ဆက္ရန္
.
“ေဆာရီး သန္းၾကည္ရယ္၊ ဟုိေန႔က ကုိ၀က္ႀကီးတုိ႔အိမ္မွာလ ေျပာခဲ့သားပဲ၊ ေနာက္မေမးေတာ့ဘူးကြာ”
“ဒါနဲ႔ေနပါ ဦး အစ္ကုိျမလိႈင္၊ ကုိ၀က္ႀကီးကုိ လက္စဲြေတာ္ႀကီးထားတာ ဘာလုပ္မလုိ႔လဲဟင္၊ ဒီလူႀကီးက ကေဇာ္အုိးႀကီး အစ္ကုိျမလိႈင္ရဲ႕၊ ေနာက္ၿပီး အုိးမဲေပေနတ့ အုိးကုိ ကုိင္ရင္ အုိးမဲေပ ကုန္မွာေပါ့၊ ကုိ၀က္ႀကီး လုိသူနဲ႔ ေပါင္းသင္းေနရင္ အစ္ကုိ႔ကုိ လူေတြက အေကာင္းေျပာၾကမယ္ မဟုတ္ဘူး၊ တခ်ိဳ႕ကေတာင္ ေျပာၾကတယ္သိလား” “ဘာလဲေျပာစမ္း၊ ဘယ္သူေတြက ေျပာတာလဲဟင္”
“၀က္ႀကီး ကုိ ေမာင္ျမလိႈင္ က လက္မလႊတ္တာ ဒီေကာင္က မိန္းမအရွာေကာင္းလုိ႔တဲ့၊ ဟင့္ ... ဟင့္ သန္းၾကည္ကေတာ့ မယံုေပါင္ပါေလ” ကို ဆက္ဖတ္ရန္ ....
သန္းၾကည္ေျပာေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ နာက်င္ေသာ ေ၀ဒနာ တစ္ခုကုိ ေလာေလာ လတ္လတ္ ခံစားလုိက္မိပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္းေကာင္း။ ကုိ၀က္ႀကီးသည္ လည္းေကာင္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ ေပါင္းသင္းေနၾကရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အား မည္သည့္ အခါမွ် လမ္းလဲြသုိ႔ေရာက္ေစ ေသာ ဆဲြေဆာင္မႈမ်ိဳး၊ သူခုိးေသေဖာ္ညွိျခင္းမ်ိဳး မရွိခဲ့ပါေခ်။ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း မိန္းမပ်က္မ်ားႏွင့္ အေပ်ာ္အပါးကိစၥမ်ားတြင္ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါေခ်။ သုိ႔ေသာ္ ကုိ၀က္ႀကီးအေပၚတြင္ အမ်ားအျမင္ က မရွိခုိးႏုိးဆုိသည့္ႏွယ္ သတ္မွတ္ျခင္းကုိမူ သန္းၾကည္ေျပာ၍ သိလုိက္ရေပၿပီ။
“မဟုတ္ပါဘူး သန္းၾကည္ရယ္၊ ကုိယ္မိန္းမမရႈပ္ပါဘူး”
“တကယ္လား အစ္ကုိ”
“ဘာလဲ ေစာေစာက မယံုဘူး ... ခု အမ်န္ေျပာျပန္ေတာ့လည္း တကယ္လားတဲ့”
“ဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ စုိးရိမ္လုိ႔ပါေလ။ ကုိင္း ... ဒါဆုိ ဆာေနၿပီလား၊ သန္းာကည္ ျပင္လုိက္ရမလား”
“ေကာင္းသားပဲ၊ စားေတာ့မယ္၊ ဒါနဲ႔ အေဒၚေရာ”
“အေမ ေစ်းသြားေနတယ္၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မလာေသးပါဘူး၊ ဘလဲ အစ္ကုိက သန္းၾကည္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ထမင္းမစားရဲဘူး လား ဟင္ ... ဟင္း”
ကၽြန္ေတာ္က စကားမျပန္မေပးဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနလုိက္သည္။ သန္းၾကည္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အား သူ႔ၾကာ မ်က္လံုးျဖင့္ ေ၀့၀ုိက္ ၾကည့္လုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ဤအိမ္သုိ႔ ထမင္းစားလာမိ သည့္ အတြက္ ေနာင္တ ရမိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေနာက္က်သြားခဲ့ေလၿပီ။ သန္းၾကည္သည္ ၾကြယ္ေတာင့္ ၾကြ၀ရွိသူမဟုတ္။ ထုိ႔ျပင္ ေယာက္်ားတုိ႔အေၾကာင္းကုိ ပံုျပင္ျဖင့္ သိနားလည္သူမဟုတ္။
ကုိယ္ေတြ႕ ဗဟုသုတရွိသူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကမူ ကာလသားေပါက္စ၊ မိန္းမတုိ႔အေၾကာင္းကုိ ပံုျပင္ကဲ့သုိ႔ လည္းေကာင္း၊ သူေျပာငါေျပာျဖင့္လည္းေကာင္း သိရွိသူျဖစ္သည္။ သန္းၾကည္ကုိ တစ္ခုလပ္ တစ္လင္ကြာေရွ႕ တြင္ ေမွာက္ရက္လဲေခ်ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္မည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိသည္။ သန္းၾကည္၏ ဘိလပ္ျပန္ သန္း ဆုိေသာ “ေလွကေလးကုိ ေလွာ္မည္” ဟူသည့္ သီခ်င္းသံကုိ ပံ်႕လြင့္ေသာ ေလအဟုန္တြင္ နားဆင္ေန မိသည္။
“အစ္ကုိ ... ခဏေစာင့္ဦးေနာ္၊ ဟင္းခ်ိဳေႏြးေနရေသးတယ္”
“ရပါတယ္ သန္းၾကည္၊ တုိ႔ကုိ ဘာလုပ္ ထမင္းေကၽြးတာလဲ ...”
“ခ်စ္လုိ႔ ... ဟင့္ ... ဟင့္ ... ဟင့္ ...”
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ ဒိန္းခနဲ ေျပးေဆာင့္လုိက္သည္ဟု ထင္လုိက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အား သန္းၾကည္ ခ်စ္စကား ဆုိေနေခ်ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ထျပန္၍လည္းမျဖစ္ေတာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူ႔အိမ္ သူ႔ယာ သူ႔အခန္းအလယ္ တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ဧည့္သည္အျဖစ္ လာေရာက္ေနသည္။ မဟုတ္ပါလား။ ထုိအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ မိမိ၏ လက္ဦးဆရာျဖစ္ေသာ သေကာင့္သားကုိ၀က္ႀကီးကုိ စိတ္ထဲမွ တမ္းတမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ သန္းၾကည္ေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ ႏႈတ္ဆံြ႕ေနမိသည္။
“ဘယ္လုိလဲ အစ္ကုိ ... လန္႔သြားသလား၊ အလကား စတာပါ အစ္ကုိရယ္၊ မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြ ဒါေလာက္ပဲ ပ်က္ မေနပါနဲ႔၊ အစ္ကုိ႔လုိ လူပ်ိဳထြတ္ထြတ္ သူေဌးသားတစ္ေယာက္နဲ႔ မိသန္းၾကည္လုိ တစ္ခုလပ္မဟာ ဘယ္မွာ အပ္စပ္ပါ့ မလဲေလ၊ အစ္ကုိ႔လုိ လူမ်ိဳးကုိ သန္းၾကည္ မွန္းတယ္ဆုိရင္လည္း ဘုရင့္ပဲြေတာ္ ေခြး ၀င္ဟပ္ သလုိ ေနမွာေပါ့ေနာ ...”
“ထမင္းဆာေနၿပီ သန္းၾကည္ ...”
ကၽြန္ေတာ္ သည္ စကားလမ္းေၾကာင္းကုိ လွီးလဲႊေျပာလုိက္သည္။ သန္းၾကည္၏ မ်က္ႏွာကေလးကုိလည္း စူးစုိက္ၾကည့္ မိသည္။ အမွန္ကေတာ့ သန္းၾကည္သည္ တစ္ခုလပ္တစ္ေယာက္ဟုသာ ဆုိရေသာ္လည္း သားသည္ အေမလုိ ကေလးမရရွိသျဖင့္ အပ်ိဳစင္ ကဲ့သုိ႔ ေတာင့္တင္း ဆူၿဖိဳးေသာသူတစ္ောက္ ပံုသ႑ာန္ ကုိ ေဆာင္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ အသက္အရြယ္မွာလည္း ႏွစ္ဆယ္၀န္းက်င္ပင္ ရွိျခင္းေၾကာင့္ ပ်ိဳျမစ္ႏုနယ္ေသာ အေသြးအသား ရွိသူ ပုိင္ရွင္လည္းျဖစ္သည္။
“ထမင္းစားစုိ႔လား ... အစ္ကုိ ...”
ထမင္းပဲြသုိ႔ ၀င္ထုိင္လုိက္သည္။ ဟင္မ်ားက သူတုိ႔အဆင့္အတန္းျဖင့္ မလုိက္ဖက္ေလာက္ေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္ ထားသည္ ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ၾကက္သားဟင္း၊ ငါးဖယ္ငါးဆုပ္ဆီျပန္၊ သနပ္စံု၊ ကင္ပြန္းခ်ဥ္ဟင္းခ်ိဳႏွင့္ ငါးပိတုိ႔စရာ တုိ႔ပါ၀င္သည္။
“ဟင္းေတြ ကလည္း မ်ားလုိက္တာ သန္းၾကည္ရယ္၊ ဘာျပဳလုိ႔ ဒီေလာက္ခ်က္ထားရတာလဲ”
“အစ္ကုိကုိ ခ်စ္လုိ႔ ... ခိ ... ခိ ... ခိ ...”
ဒုတိယမၸိ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း သန္းၾကည္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ခ်စ္စကားေျပာျပန္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ သည္ သန္းၾကည္ ခ်စ္လုိ႔ဆုိေသာ စကားကုိ ၾကားရေလတုိင္း စိတ္ညစ္ညဴးျခင္း ျဖစ္မိ ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ သန္းၾကည္အား တစ္ခါမွ် ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့ဖူးသူ မဟုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ပင္။ ထုိစကားထက္ပုိ၍ တိက်ေသာ၊ မွန္ေသာ သစၥာစကားကုိ ဆုိရပါမူ ကၽြန္ေတာ္သည္ သန္းၾကည္အား ရည္းစား အျဖစ္ ခ်စ္ခင္လုိျခင္း မရွိေပ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ေပးအသိ တြင္ သန္းၾကည္သည္ လင္ယူၿပီးသား အက် တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပသည္။
“သန္းၾကည္ တုိ႔ တစ္ခုေျပာခ်င္တယ္”
“တစ္ခုမဟုတ္ဘူး အစ္ကုိ...၊ အမ်ားႀကီးေျပာ၊ သန္းၾကည္ နားေထာင္ေနမယ္ ဟုတ္ၿပီလား ...”
“သန္းၾကည္ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္ ေနာက္ထပ္ ယူလုိက္ပါလားကြာ...၊ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ အရြယ္ လည္း ရွိေသးတယ္၊ အိမ္ေထာင္လည္း က်ဖူးတယ္။ မၾကာခင္ အိမ္ေထာင္ပ်က္ပ်က္၊ မုဆုိးမပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခုလုိ တစ္ေယာက္တည္းေနတာ မေကာင္းဘူး”
“အစ္ကုိ သန္းၾကည္ ကုိ ယူမလား”
“ဟင္ ... သန္းၾကည္ ဘယ္လုိေျပာတာလဲဟာ၊ တုိ႔က ရုိးရုိးခင္မင္ေနတာပါ”
“ကုိင္း ... ဒါဟာ အေျဖပဲေပါ့ ...”
“ဘယ္လုိလဲ၊ တုိ႔ နားမလည္ေတာ့ဘူး”
“းီလုိေလ၊ အစ္ကုိတုိ႔လုိ ကုိယ္က အားကုိးရမ့္ လူမ်ိဳးေတြက သန္းၾကည္လုိ ေကာင္မကုိ ဘယ္မွာ အတည္ ယူႏုိင္ၾကမွာလဲ။ တေလာဆီက သန္းၾကည္နဲ႔ေစ်းမွာ မဘုတ္ဆံုႀကီးနဲ႔ ေတြ႕လုိ႔ေတာင္ ေျပာေသးတယ္။ ဟုိ ကမ္းနားလမ္း ဘံုဆုိင္က လုိင္စင္စီအျပန္ရဲ႕ မယားငယ္ လုပ္မလားတဲ့၊ ဟင္း ... ဟင္း ... သန္းၾကည္ မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္ က်မိတယ္ အစ္ကုိရယ္။ ေနာက္ၿပီး ဟုိ ဆယ့္သံုးခန္း တန္းလ်ားက မိန္းမထိန္း မသန္း က နင့္ရုပ္ရည္ကေလးနဲ႔ ပုိက္ဆံရွာစားရင္ သိပ္ရမွာပဲ၊ လုပ္မလားတဲ့ေလ .. အစ္ကုိေရ ... လူမေလးေခြးမခန္႔တဲ့ ဘ၀ပါ အစ္ကုိရယ္ ...”
“ေအးေလ ... ဒါေၾကာင့္ လင္တစ္ေယာက္ယူလုိ႔ ေျပာတာေပါ့ ”
သန္းၾကည္ မေျဖ။ ဆိတ္ဆိတ္ပင္ေနသည္။ ထုိေန႔က ထမင္းပဲြသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ညႊတ္ကြင္းေထာင္၍ တည္ေသာ သေဘာ ျဖစ္ေလမည္လား။ မျဖစ္ေလမည္လားဟု ကၽြန္ေတာ္ တပ္အပ္မေျပာႏုိင္ေသာ္လည္း ဘ၀ကေလး တစ္ခု ကုိ ေရေရရာရာ မတည္မိေသာ သန္းၾကည္၏ ဘ၀ကေလးသည္ ရင္နင့္ေၾကကဲြဖြယ္ ရာပင္ျဖစ္ပါသည္။
ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး လွ်ိဳ႕၀ွက္အစည္းအေ၀းကုိ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕ ၇ လမ္း၊ တေယာကုိသိန္းေမာင္၏ အိမ္တြင္ က်င္းပ သည္။ ထုိညက အစည္းအေ၀းသုိ႔ လစံုတက္စံု တက္ၾကသည္။ ထုိအစည္းအေ၀း တြင္ ဌာနခ်ဳပ္မွ ညႊန္ၾကားခ်က္ ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေဆြးေႏြးၾကသည္။
“ဒါနဲ႔ ဌာနခ်ဳပ္ နဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ့လူ အေနနဲ႔ တုိ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ ျမလိႈင္ကုိ ေရြးခ်ယ္ထားပါလ်က္နဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆက္သြယ္ၿပီး ဘယ္သူထည့္ပါဦး၊ ဘယ္၀ါထည့္ပါဦး၊ ဘယ္သူမပါလုိ႔ ျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့ ကိစၥေတြကုိ ဒီည အျပတ္ ရွင္းလုိက္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္”
ကုိအုန္းေမာင္ သည္ သခင္ျမေမာင္ကုိ ၾကည့္၍ ေျပာလုိက္သည္။ သခင္ျမေမာင္သည္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး အဖဲြ႕အစည္း ဖဲြ႕စည္းရာတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကန္႔ကြက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၎၏ ကန္႔ကြက္ခ်က္ မ်ားမွာ ယခု ဖဲြ႕စည္းထားေသာ အဖဲြ႕အစည္းအေနျဖင့္ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးမွ လူႀကီးပုိင္းမပါ၀င္ မထည့္သြင္းျခင္း ကုိ ထည့္သြင္းရန္ ေစတနာျဖင့္ ကန္႔ကြက္ေျပာဆုိေနျခင္းျဖစ္ပါ သည္။
သုိ႔ေသာ္ ကုိအုန္းေမာင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးကုိ ျပန္လည္ဖဲြ႕စည္းခဲ့ရာတြင္ ယခင္လူႀကီး မ်ားအား ေနရာေပး၍ ဖဲြ႕စည္းခဲ့ေသာ္လည္း ထုိအခ်ိန္က ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံု၏ ဂယက္ ေနာက္ဆက္တဲြ အျဖစ္ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးမွ သခင္မ်ား ဖမ္းဆီးအေရးယူခဲ့သျဖင့္ အခ်ိဳ႕လူႀကီးမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ သေဘာေလ်ာက္ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕နယ္ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးမွ ဖဲၾကဥ္သြားခဲ့ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ သခင္ျမေအာင္သည္ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ အပ္ေသာ အလုပ္တစ္ခုအျဖစ္ မျမင္ဘဲ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုး ၀င္ မွန္သမွ်ကုိ ဖြင့္ဟေျပာဆုိတုိင္ပင္ ၍ ၎တုိ႔ကုိယ္တုိင္က ျငင္းပယ္မွသာလွ်င္ အသံုးမျပဳသင့္ ဟု လက္ခံယံုၾကည္သူျဖစ္ပါသည္။
“လုပ္ငန္းအေနနဲ႔ကေတာ့ သခင္အုန္းေမာင္တုိ႔ သေဘာပါ၊ ဌာနခ်ဳပ္အေနနဲ႔ကလည္း ဖ်ာပံုခရုိင္ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အုန္းေမာင္တုိ႔၊ ျမလိႈင္တုိ႔နဲ႔ တုိင္ပင္လုပ္ပါလုိ႔ပဲ ေျပာပါတယ္။ ကုိလွေမာင္ဆီ သြားတာလဲ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ ကိစၥကုိသာ ေျပာတာပါ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အထင္မလဲြပါနဲ႔”
“ေနပါဦး၊ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုိအဖဲြ႕အစည္းႀကီးက လူႀကီးေတြ နာမည္ကုိ တုိ႔လည္း သိထားဖုိ႔ လုိမယ္ ထင္တယ္ကြာ”
ေျပာ လာသူက ကုိထြန္းစိန္၊ ေထာက္ခံသူက ကုိပါစိန္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ဗဟုိအဖဲြ႕မွ လူႀကီးမ်ား၏ အမည္ မ်ားကုိ တိတိက်က်ေျပာဆုိျခင္းမျပဳသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႕၀င္မ်ားပင္လွ်င္ သံမဏိ အသည္းႏွလံုးပုိင္ရွင္မ်ား မဟုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ အေရးအေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ရာ ေပၚေပါက္ ခဲ့လွ်င္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဆင့္ႏွင့္ပင္ ကြင္းဆက္ျပတ္သြားေစရန္ ရည္ရြယ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းျဖစ္ပါသည္။
“ဒီလုိရွိတယ္ ကုိထြန္းစိန္၊ ဗဟုိက လူႀကီးေတြကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔သိထားသင့္တယ္ဆုိတာ အမွန္ကေတာ့ ဟုတ္ ပါတယ္။ တကယ္တမ္းၾကည့္ျပန္ေတာ့ ဒီေတာ္လွန္ေရးႀကီးမွာ ဗဟုိအဖဲြ႕ရွိသလုိ နယ္ေတြႀမွာ သူ႔ဟာနဲ႔ သူ ေခါင္းေဆာင္ေတြရွိၾကပါတယ္။ ဗဟုိေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ နယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဆက္သြယ္၊ တစ္ဖန္ နယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ သူ႔အဖဲြ႕၀င္ေတြက ဆက္သြယ္ အဲလုိ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ သြားတဲ့သေဘာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ မေျပာ တာပါ၊ မယံုၾကည္လုိ႔ဆုိတဲ့သေဘာ မဟုတ္ပါဘူး”
“ျမလိႈင္ ရွင္းျပတာ ျပည့္စံုပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီညအဖုိ႔ေတာ့ ေျပာသင့္တာေတြ တုိ႔ေျပာမယ္။ လူေတြကုိ တာ၀န္ခဲြ မယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြ နာမည္ကုိလည္း ေျပာလုိက္မယ္။ စာနဲ႔ေရးမွတ္တာကုိ ဒုိင္ယာရီထဲ တုိ႔ထားတာတုိ႔ေတာ့ မလုပ္ေစခ်င္ ဘူး ဒါပဲ”
“ျမလိႈင္ ဗဟုိအဖဲြ႕စာရင္းကုိ အရင္ေျပာျပလုိက္ပါ”
ကုိအုန္းေမာင္က ေအာက္ပါအတုိင္း ရွင္းျပၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အား ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ဗမာတစ္ျပည္လံုးအား ေခါင္းေဆာင္မည့္ စာရင္းကုိ ေျပာျပေစပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အားလံုး၏ မ်က္ႏွာ မ်ားကုိ အကဲခတ္သည့္အလား တစ္ေယာက္စီကုိ ၾကည့္လုိက္မိပါသည္။ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ မိမိတုိ႔အသက္ ကုိ စြန္႔လႊတ္မည္ဟူေသာ ခုိင္မာေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကုိ ခ်ထားသည့္ႏွယ္ သူတုိ႔မ်က္ႏွာျပင္ မ်ားသည္ ေသြးေရာင္ျဖင့္ ရဲရဲနီေနသည့္ မာေက်ာေသာ သူတုိ႔မ်က္ႏွာမ်ားမွာ ေက်ာက္သားပကတိ ထုထားသည့္ႏွယ္။
“ဒီဗဟုိအဖဲြ႕အစည္းကုိ ၁၉၃၉ ခု၊ နုိ၀င္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ ဖဲြ႕စည္းခဲ့တယ္။ အဲဒီအဖဲြ႕အစည္းဟာ ပထမဦးဆံုး နယ္ခ်ဲ႕ေတာ္လွန္ေရး ေျမေအာက္ဗဟုိအဖဲြ႕လုိ႔ေခၚတယ္”
“ေနာက္ထပ္ ထပ္ဖဲြ႕တာ ရွိေသးလုိ႔လား”
“ရွိပါေသးတယ္ သခင္ျမေမာင္၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာၿပီးရင္ ကုိအုန္းေမာင္ထပ္ရွင္းျပပါလိမ့္မယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာ တာေတြ က ျပည့္စံုသင့္သေလာက္ပဲ ျပည့္မွာ၏ပါ၊ က်န္တာေတြ ရွိခ်င္ရွိႏုိင္ပါတယ္”
“ေျပာပါ ... ေမးစရာရွိရင္လည္း ေမးခ်င္တယ္ဗ်ာ”
“ေကာင္းပါၿပီ၊ ဒီအဖဲြ႕ကုိ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး ဗဟုိအဖဲြ႕လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အျဖစ္ (၁) သခင္ျမ၊ ျပည္တြင္းေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္၊ (၂) သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ျပည္ပေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္၊ (၃) သခင္လွေဖ၊ (၄) သခင္ႏု၊ (၅) ကုိဗဟုိန္း၊ (၆) ကုိလွေမာင္ (ေနာင္-ဗုိလ္ေဇယ်)၊ (၇) ကုိလွေမာင္ မိတၳီလာ၊ (၈) သခင္ခ်စ္ (ဆရာခ်စ္)၊ (၉) ကုိဘေဆြ၊ (၁၀) ကုိေက်ာ္ၿငိမ္း (အာအီးတီ)၊ (၁၁) ကုိထြန္းေရႊ (နဂါးနီ)၊ (၁၂) ကုိေက်ာ္ၿငိမ္း တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္”
“ဒါ အျပည့္အစံုပဲလား၊ ေနာက္ထပ္ ျဖည့္ေသးလား”
“ကၽြန္ေတာ္ ေျဖပါ့မယ္”
ကုိအုန္းေမာင္ သည္ ယင္းကိစၥကုိ မေျဖမီ သူ႔လက္ထဲမွာ ရွိေသာ စာရြက္တစ္ရြက္ကုိ ဖတ္ၾကည့္ေနပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ စာရြက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ား ေရးထားသည့္ စာရြက္ကုိ အလယ္တြင္ ထြန္းညွိထားေသာ ဖေယာင္းတုိင္ျဖင့္ မီးရိႈ႕ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ပါသည္။
“ဒီဗဟုိအဖဲြ႕ဟာ မျပည့္စံုပါဘူး၊ ထပ္ၿပီး ျဖည့္ဆည္းပါတယ္၊ မူလဖဲြ႕စည္းစဥ္က သခင္ကုိယ္ေတာ္မိႈင္း ဦးစီးတဲ့ တုိ႔ဗမာ အစည္းအရံုး က လူေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢက လူေတြေလာက္ပဲ ပါပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဖဲြ႕စည္းလုိက္ တဲ့ ဗဟုိအဖဲြ႕ထဲမွာေတာ့ သခင္ဗစိန္ရဲ႕ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးက ပုဂၢိဳလ္ေတြပါ ပါ၀င္လာၾကပါတယ္။ ဒါလဲ မွန္ကန္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဆုိ ေတာ့ သခင္ဗစိန္၊ သခင္ထြန္းအုပ္တုိ႔ အဖဲြ႕ဆုိတာလဲ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေန တဲ့ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုး၀င္ သခင္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္”
“ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာေပါ့ဗ်၊ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ဖဲြ႕ထားတဲ့ အဖဲြ႕ထဲမွာ သခင္ဗစိန္အဖဲြ႕က လူေတြ မပါဘူးဗ်၊ အမွန္ က သူတုိ႔ကုိ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ေဆြးေႏြး ထည့္သြင္းသင့္တာေပါ့”
“ဒီလုိလဲ မဟုတ္ပါဘူး သခင္ျမေမာင္ရယ္၊ ခု သခင္ျမေမာင္ကုိယ္တုိင္ပဲ သခင္ဗစိန္တုိ႔အဖဲြ႕ထဲက မဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ား ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္စမ္းပါဦး၊ က်န္တဲ့လူေတြဟာ လူႀကီးေတြ မဟုတ္လားဗ်”
“သခင္သိန္းေမာင္ ကုိေတာ့ ထည့္သင့္တယ္ ထင္တယ္ဗ်ာ”
“ကုိင္း ... သခင္ျမေမာင္ ဒီကိစၥအစည္းအေ၀းၿပီးေတာ့ ထပ္စဥ္းစားၿပီး ခင္ဗ်ားပဲ တာ၀န္ယူၿပီး ေဆြးေႏြးပါ၊ လက္ခံ တယ္ လုပ္မယ္ဆုိရင္ ထည့္တာေပါ့ မဟုတ္လား”
အားလံုးက ေခါင္းညိတ္အတည္ျပဳၾကသည္။ ယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ လည္း ေတာ္လွန္ေရး ဆုိသည့္ အရိပ္ႀကီးက မိမိကုိယ္ကုိ ျပန္လည္ ေျခာက္လွန္႔ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ဤကိစၥကုိ ရင္၀ယ္ ပုိက္မိသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ မည္သူ႔ကုိမွ် ယံုၾကည္စိတ္မရွိေတာ့သကဲ့သုိ႔ ရွိပါေခ်သည္။
“ခု ျမစ္ကၽြန္းေပၚ အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ၾကမွာကေတာ့ ဗုိလ္ေအာင္၊ ဗုိလ္၀င္း၊ သခင္လင္း တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုိလ္ေအာင္က ခုေလာေလာဆယ္ ေျမာင္းျမမွာရွိေနပါတယ္။ သခင္လင္းက ေဒးဒရဲမွာ ရွိေနပါ တယ္။ ဗုိလ္၀င္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ ရွိေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လံုၿခံဳတဲ့ေနရမွာ ၀ွက္ထားၾကပါတယ္
“တာ၀န္ေတြခဲြမွာလား”
“အၾကမ္းအားျဖင့္ ခဲြပါမယ္၊ ပထမဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ေက်းရြာေတြမွာဆင္းၿပီး စည္းရံုးၾကမယ့္ အဖဲြ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေရြးပါမယ္၊ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဖဲြ႕၀င္ေတြကုိ ေနရာသံုးေနရာခဲြၿပီး လက္နက္ငယ္သင္တန္းမ်ားေပးပါမယ္၊ သင္တန္းေပးမယ့္ ေနရာကေတာ့ (၁)ခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စုေ၀းၾကတဲ့ တေယာ ကုိသိန္းေမာင္အိမ္၊ (၂) သခင္ေကာသလႅရဲ႕ ေရႊက်င္တုိက္သစ္ေက်ာင္းက သိမ္ထဲမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ (၃) အေျပာင္ရြာ က တင္ဦးတုိ႔ တုိက္အေပၚထပ္ျဖစ္ပါတယ္၊ သင္တန္းေပး မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခု၀ွက္ထား တဲ့ ဗုိလ္၀င္း (ယခု/ဗဟုိလုပ္ငန္း စစ္ေဆးေရးအဖဲြ႕၀င္)ျဖစ္ပါတယ္။ သင္တန္းအစီအစဥ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ အခုေရးဆဲြထားတာကုိ ဖတ္ျပပါမယ္။ ကဲ ... ျမလိႈင္သင္တန္းအစီအစဥ္နဲ႔ လုိက္နာရမယ့္ စည္းကမ္းေတြ ကုိ ဖတ္ျပလုိက္ပါ”
ကၽြန္ေတာ္သည္ သင္တန္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စည္းကမ္းမ်ားကုိ ဖတ္ၾကားျပပါသည္။ ထုိစည္းကမ္းခ်က္မ်ား အနက္ မွ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္မ်ားမွာ သင္တန္းသုိ႔ လူစု၍ မလာရေစဘဲ တစ္ဦးခ်င္းလာရန္ႏွင့္ မိမိေနာက္ သုိ႔ ေနာက္ေယာင္ခံမႈရွိမရွိ သိသာရန္ သင္တန္းအိမ္ထဲသုိ႔ မ၀င္မီ လမ္းထိပ္တြင္ တေအာ့္တနားေနၿပီးမွ အမွတ္မဲ့ ၀င္လာၾကေစရန္ႏွင့္ မတ္စုမွတ္တမ္းမ်ား ေရးမ်တ္ျခင္းမရွိေစရဘဲ စိတ္ထဲမွာပင္ အၿပီး မွတ္သား ထားရန္ျဖစ္ပါသည္။
“ကဲ ... နယ္ဆင္းရမယ့္ အဖဲြ႕ေတြကုိ ဖဲြ႕ၾကရေအာင္၊ အခု ပါ၀င္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြဟာ ေက်းရြာေတြမွာရွိတဲ့ ကုိယ္တုိ႔ ရဲ႕ အဆက္အသြယ္ေတြကုိ စနစ္တက် သြားေရာက္ဆက္သြယ္ၿပီး ေက်းလက္လူငယ္ေတြ အားလံုးကုိ စစ္ သင္တန္းေတြ ျပန္လည္ ပုိ႔ခ်ရမယ္။ အထူးသျဖင့္ ေက်းရြာ ေတြမွာ ရွိတဲ့ သူႀကီး။ ေျမပုိင္ရွင္ေတြဆီမွာ ရွိတဲ့ ေသနတ္ေတြ ကုိ အခ်ိန္မီ ရယူႏုိင္ဖုိ႔ လုိတယ္”
“လုယူရမွာလား ... စည္းရံုးယူရမလား”
“ဒီလူေတြဟာ ဗမာေတြပဲဗ်ာ၊ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ သူတုိ႔လည္း ကူညီမွာပါ၊ ေနာက္ဆံုး မျဖစ္ႏုိင္လြန္းမွ လုတန္ လု ရမွာေပါ့”
“လုတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ေသြးထြက္သံယုိ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္”
“မလဲႊမေရွာင္ႏုိင္တဲ့ အဆံုး လက္နက္ရေရးအတြက္ လုပ္ရမွာေပါ့ဗ်”
ကၽြန္ေတာ္ ၏ အေျဖကုိ က်န္ရဲေဘာ္မ်ားက သေဘာတူၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိအခ်ိန္ ထုိအခါ သူႀကီး ဆုိသူမ်ား၊ ေျမပုိင္ရွင္မ်ားဆုိသည္မွာ ၿဗိတိသွ်၏ အက်ိဳးကုိ သယ္ပုိးၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ၎တုိ႔အား ေရႊစလြယ္ရ၊ ေငြဓားရ၊ အမႈထမ္း ေကာင္းလက္မွတ္ရ စသည့္ ဘဲြ႕တံဆိပ္တုိ႔ျဖင့္ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အုိးမဲသုတ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၎တုိ႔အား အသာတၾကည္ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းရန္ ဆုိသည္မွာ လြယ္ရ သည္ မဟုတ္ရကား၊ ထုိေန႔ညက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်းလက္ဆင္းၾကမည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ အၿပီးသတ္ ေရြးခ်ယ္ လုိက္ၾကသည္။
“ျမလိႈင္ ... လက္နက္သင္တန္း ဘယ္ေတာ့စမွာလဲကြ”
“နက္ျဖန္ည စမယ္၊ အဖဲြ႕(၁) ကုိအုန္းေမာင္ အိမ္မွာ ၇ နာရီစုမယ္၊ အဖဲြ႕ (၂)ဗုိလ္ေကာေက်ာင္းမွာ န႔လယ္မြန္းလဲြ ၁ နာရီ မွာ စမယ္၊ အဖဲြ႕ (၃) နက္ျဖန္ေန႔လယ္ ၂ နာရီမွာ တင္ဦးတုိ႔ တုိက္အေပၚထပ္မွာ စမယ္”
ၿဗိတိသွ်အစုိးရသည္ သခင္ေအာင္ဆန္းကုိ ဆုေငြ(၅ိ)ထုတ္၍ သိကၡာခ်လုိက္သည္။ ႏုိင္ငံေရးသမား သခင္ ဆုိသူမ်ားသည္ တန္ဖုိး (၅ိ)မွ်သာတန္သည္ဟူေသာ သေဘာသုိ႔ သက္ေရာက္ေစျခင္းျဖစ္ပါ သည္။ ယင္းသုိ႔ ဆုေငြထုတ္လုိက္ျခင္းအတြက္လည္း တစ္ဖက္မွၾကည့္လွ်င္ တုိ႔ဗမာသခင္ဆုိသူမ်ား သည္ ေငြ (၅ိ)ပင္တန္သူမ်ား မဟုတ္ဟု အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ေစသလုိ တစ္ဖက္တြင္လည္း ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမား တုိ႔၏ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈေၾကာင့္ တုိ႔ဗမာသခင္မ်းကုိ ေထာက္ခံအားေပးသူမ်ား ပုိမုိမ်ားျပားလာခဲ့ေလသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္း အား ယင္းသုိ႔ ဆုေငြ (၅ိ) ထုတ္သည့္အေၾကာင္းမွာလည္း သခင္ေအာင္ဆန္းတုိ႔အဖဲြ႕သည္ ဟသၤာတခရုိင္၊ ဇလြန္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးတရား ေဟာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္း ေဟာေျပာခဲ့ၿပီးေနာက္ ဟသၤာတ ခရုိင္၀န္မွာ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ ၂၉ ရက္တြင္ယင္းသုိ႔ ဆုေငြ (၅ိ) အမိန္႔ထုတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ သခင္ ေအာင္ဆန္းကား မည္သူကမွ် သတင္းေပးမည့္ သူ မရွိဘဲ ျမန္မာ့ေျမျပင္ေပၚ မွပင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေလသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရးကို လက္နက္ စဲြကုိင္ ေတာ္လွန္ရန္ လမ္းစရရွိေရးအတြက္ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ဟုိင္းလီ သေဘၤာ အမည္ ရွိ တရုတ္သေဘၤာတစ္စင္းျဖင့္ တရုတ္လူမ်ိဳးတန္လုေရွာင္ဟူေသာ အမည္ကုိ ခံယူလ်က္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ လူသုိက္သည္ ဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္ ဆက္သြယ္လ်က္ ရွိသျဖင့္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈ သတင္းမ်ားကုိ အဆက္မျပတ္ ရရွိေနခဲ့ပါသည္။
ဗုိလ္၀င္း သည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူသုိက္အား လက္နက္ငယ္သင္တန္းကုိ စနစ္တက် ပုိ႔ခ်ေပးလ်က္ ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူသုိက္သည္ ဗုိလ္၀င္း၏ လံုၿခံဳမႈႏွင့္ သင္တန္း အဆက္မျပတ္ သင္ၾကား ႏုိင္မႈ အတြက္ ေနရာသစ္မ်ားရွာေဖြေနဆဲ ညတစ္ည တြင္ ျပႆနာႀကီး တစ္ရပ္ ေပၚခဲ့ ပါေတာ့သည္။ ျဖစ္ပံုက ဤသုိ႔တည္း။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူသုိက္ တေယာ ကုိသိန္းေမာင္၏ အိမ္အတြင္း သုိ႔ လူစုခဲြ၍ ေရာက္ရွိလာၾကခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ဆက္ရန္
.
No comments:
Post a Comment