"ဘာအၾကံအစည္မွ မရွိပါဘူးဗ်ာ့၊ စုၿပီး ထမင္းခ်က္စားမလို႔ ေစ်းဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံလိုက္စုေနၾက တာပါ၊ ေဒၚ စပ္စုႀကီး ရယ္ ဟင္း....ဟင္း"
"ဒီမယ္ ကိုယ္ေတာေခ်ာ၊ မိသိန္းခင္ ကို ဒါမ်ိဳးလွိမ့္လို႔ မရဘူး၊ ေဟာဒီပါးစပ္ထဲက အံေတြတိုေနၿပီ သိလား၊ နင္တို႔ မိန္းမ ခိုးရေအာင္ တိုင္ပင္ေနၾကတာ ငါမသိဘူး မွတ္ေနလား၊ ဘယ္သူ႔သမီး ဆို တာ ေျပာလိုက္ ရဦး မလား ဟဲ ဟဲ" "ကဲ... ေတာ္... ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ"
"ေဟာ ဟိုမွာ ေျပာရင္းဆိုရင္း တပည့္ေက်ာ္ ခိုးသားငါးရာ ျပန္လာၾကၿပီေလ ဟီဟိ"
ကၽြန္ေတာ္သည္ မသိန္းခင္ ညႊန္ျပရာသို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။ အေကာက္ကိုအုန္းေမာင္၊ သက္ၾကည္တို႔ သံုးေယာက္ ေစာေစာက သြားခဲ့စဥ္က ကဲ့သို႔ စက္ဘီးကို ျပန္တြန္း လာခဲ့ၾကသည္ ကို ေတြ႕လိုက္ ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္မ်ားသည္ တဒိ္တ္ဒိတ္ ခုန္ေနသည္။ ကိုအုန္းေမာင္တုိ႔ လူသိုက္ကို ေက်ာ္ ၍ ေနာက္ မွ မည္သူ ပါလာဦးမည္နည္း ဟု လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကို ဆက္ဖတ္ရန္
"ဒီမယ္ ကိုယ္ေတာေခ်ာ၊ မိသိန္းခင္ ကို ဒါမ်ိဳးလွိမ့္လို႔ မရဘူး၊ ေဟာဒီပါးစပ္ထဲက အံေတြတိုေနၿပီ သိလား၊ နင္တို႔ မိန္းမ ခိုးရေအာင္ တိုင္ပင္ေနၾကတာ ငါမသိဘူး မွတ္ေနလား၊ ဘယ္သူ႔သမီး ဆို တာ ေျပာလိုက္ ရဦး မလား ဟဲ ဟဲ" "ကဲ... ေတာ္... ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ"
"ေဟာ ဟိုမွာ ေျပာရင္းဆိုရင္း တပည့္ေက်ာ္ ခိုးသားငါးရာ ျပန္လာၾကၿပီေလ ဟီဟိ"
ကၽြန္ေတာ္သည္ မသိန္းခင္ ညႊန္ျပရာသို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။ အေကာက္ကိုအုန္းေမာင္၊ သက္ၾကည္တို႔ သံုးေယာက္ ေစာေစာက သြားခဲ့စဥ္က ကဲ့သို႔ စက္ဘီးကို ျပန္တြန္း လာခဲ့ၾကသည္ ကို ေတြ႕လိုက္ ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္မ်ားသည္ တဒိ္တ္ဒိတ္ ခုန္ေနသည္။ ကိုအုန္းေမာင္တုိ႔ လူသိုက္ကို ေက်ာ္ ၍ ေနာက္ မွ မည္သူ ပါလာဦးမည္နည္း ဟု လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကို ဆက္ဖတ္ရန္
ကၽြန္ေတာ္သည္ အေကာက္ေျပာၾကားသည္ကိုသာ နားစိုက္ေထာင္ေနမိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကိုအုန္းေမာင္ တို႔လူသိုက္ စက္ဘီးတြန္း၍ ျပန္လာၾကသည္ဆိုကတည္းက လုပ္ငန္း မေအာင္ျမင္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ မိပါသည္။
"ငါက စက္ဘီးေပါက္ဖာခ်င္လို႔၊ စပုတ္တိုင္ လည္း လဲခ်င္တယ္ဆိုလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ အဘိုးႀကီးက ဘာမ ေျပာ ညာ မေျပာနဲ႔ ထီြဆို ေထြးထုတ္လိုက္ၿပီး၊ သြား... သြား မင္းတုိ႔ စက္ဘီးမျပင္ေပးဘူးတဲ့ ဟား.... ဟား..."
"ဒီေတာ့...."
"ဘာ-ဒီေတာ့လဲ၊ ဒီမွာ ဇာတ္လမ္းၿပီးၿပီေလ၊ ရုပ္ရွင္လည္း စျပမယ္လုပ္ေရာ ကားျပတ္သြားတယ္ကြာ၊ ဒါပဲ ဟား.........ဟား........"
ကိုေသာင္းအိ စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ခံရခက္သြားသည္။ သူေျပာပံု၊ ဥပမာေပးပံုမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ေနာက္ေျပာင္သေရာ္သကဲ့သို႔ ရွိပါေခ်သည္။ ကိုအုန္းေမာင္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႔အစီ အစဥ္ ပ်က္သြားရသည့္ အတြက္ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘဲ ကိုေသာင္းအိ ေျပာစကားကို ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံ လိုက္ ပါေတာ့ သည္။
"မင္း ေအာင္သြယ္ေတာ္ႀကီးဆီ သြားေပးထားလို႔ မျဖစ္ဘူးလား၊ မင္းမွာခ်င္တာ ေျပာခ်င္တာေျပာျပၿပီး ဒီေန႔ မင္းစာ မေရာက္ရင္ မျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းပါ ေျပာခဲ့ေပါ့၊ လာပါကြာ... အခ်ိန္မရွိဘူး"
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အေကာက္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ကိုအုန္းေမာင္တို႔ လူသိုက္အားထားခဲ့ၿပီး အေမၾကဴထံ လာခဲ့ၾက သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ကို ျမင္ေသာ အေမၾကဴသည္ သရဲေျခာက္ခံရသည့္ပမာ ပ်ာပ်ာသလဲျဖင့္ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္း ေနာက္ေဖး သို႔ ေခၚ သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အား သူေနေသာ ဇရပ္တြင္ လက္ခံ စကား မေျပာဝံ့ သည္ကို ေထာက္၍ သန္းသန္းတုိ႔ မိဘမ်ားသည္ အေမၾကဴႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အဆက္အသြယ္ ရွိေနသည္ ကို ရိပ္မိသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ သတိျပဳလိုက္ပါသည္။
"ေျပာစမ္း... ဘာကိစၥလဲ၊ မနက္က အုန္းေမာင္တို႔ကို တရုတ္ႀကီးက ဘုလုပ္လႊတ္လိုက္တယ္ဆို၊ မင္းတို႔ ကလဲ ကဲကို ကဲတယ္၊ အေဖေရွ႕၊ အေမေရွ႕ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး သူ႔သမီး စာေပးတာတို႔ စကား တက္ေျပာတာတို႔ ဆိုတာ ဘယ္ေကာင္း မလဲကြယ္၊ လူႀကီးေတြကို ပမာမခန္႔ မေလးမစားရာ ေရာက္တာေပါ့"
အေမၾကဴ သည္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာမည့္ စကားကို နာပင္မေထာင္ရေသးမီ ႏႈတ္မွ တဖြဖြ ျမည္တြန္ေတာက္တီး ေန ပါေတာ့သည္။
"လုပ္ေရာ့မယ္ အဘြားႀကီး၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ နားေထာင္ၿပီးမွ ဆူစမ္းပါဗ်ာ၊ ဒီမွာ အေရးႀကီးရတဲ့အထဲ သခြပ္ပင္ က မီးတက်ီက်ီ မလုပ္စမး္ပါနဲ႔"
"ဘာေျပာတယ္ ေသနာေကာင္ေလး နင့္အေရးႀကီးတာ ခ်စ္လွခ်ည့္ ႀကိဳက္လွခ်ည္၊ သန္းရဲ႕၊ အသန္းရဲ႕ ပတ္ခၽြဲခဲၽြ လုပ္ဖို႔ပဲ မဟုတ္လား၊ နင့္ အေၾကာင္းမ်ား မသိရင္ ခက္မယ္ေနာ္..."
"အိုဗ်ာ.... မဟုတ္ပါဘူး မနက္က ကိုအုန္းေမာင္နဲ႔ အေကာက္က စက္ဘီးျပင္ဖို႔ သြားတာဗ်၊ ဒါကို အဘိုး ႀကီးက ဘုေတာလႊတ္ လိုက္တာ သူ႔သမီးလဲ မေတြ႕ခဲ့ၾကဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါမသြားဘူး၊ ေနာက္ၿပီး စက္ဘီးလည္း တကယ္ျပင္ ဖို႔ သြားတာပါဗ်..."
"ေမာင္ေမာင္ရယ္... တို႔တေတြက နင့္အရင္ ထမင္းစားၾကတာပါဟယ္၊ အုန္းေမာင္တုိ႔ အေကာက္ တို႔ ေသာင္းအိ တို႔ဆိုတာက နင္က ေသဆိုေသ၊ ရွင္ဆိုရွင္ ဖြားဖက္ေတာ္ေတြပဲ ဆိုတာ နင့္ေယာကၡမေလာင္း ဦးစစ္ရွိန္-ေဒၚေအးတင္ တို႔က သိၿပီးသားေဟ့ သိၿပီးသား၊ မနက္က နင္တို႕ လာတာ ဘာသေဘာဆိုတာလဲ မသိဘူး မေအာက္ေမ့ နဲ႔၊ ကဲ အခုလာတဲ့ ကိစၥ လင္းေတာ္မူပါဦးရွင္"
"ဒီစာ ကို သန္းသန္းကို သြားေပးေပးပါဗ်ာ၊ ခုခ်က္ခ်င္း သြားေပးပါ၊ သိပ္အေရးႀကီးလို႔ပါ..."
"အေရးႀကီး ရင္ ငါ့ကို အရင္ဖတ္ျပစမ္း၊ ငါအရင္ နားေထာင္ၿပီးမွ သြားေပးမယ္၊ ကဲ-ဘယ္လို သေဘာ ရလဲ ေမာင္ေတာ္ေလး"
"မလုပ္ပါနဲ႔ အေမၾကဴရာ၊ တကယ္ အေရးႀကီးလို႔ပါ၊ ဒီစာ ဒီေန႔အခ်ိန္မီမေရာက္ရင္ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္မွာ မို႔ပါဗ်ာ၊ ေနာ္ဗ်ာ... ေရာ့ပါ၊ အေမၾကဴအတြက္ ေခါင္းကိုက္ေဆး ဝယ္ေသာက္ဖို႔ ေငြ တစ္က်ပ္လဲ ယူသြားပါ...."
"မယူပါဘူး ကြယ္၊ တေအာင့္ေလာက္ေနမွ သြားေပးေပးမယ္ ညေနေတာ့လာခဲ့၊ ေကာင္မေလး ဘာမွာလိုက္ လဲ ဆိုတာ ေျပာျပမယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား.... ေသနာေကာင္ေလး"
ေစာေစာက ေလးလံေသာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ေပါ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပါၿပီ။ အေမၾကဴထံမွအျပန္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အေကာက္ တုိ႔သည္ သန္းသန္းတို႔အိမ္ကို ေရွာင္ကြင္း ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ထံမွ စာ သည္ မၾကာမီ သန္းသန္း ထံေရာက္ရွိေတာ့မည္ ျဖစ္ရာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သန္းသန္းတို႔ႏွစ္ဦး သေဘာက်ထြက္ ေျပးရန္ စီစဥ္ ထားေသာ အစီအစဥ္လည္း ေခတၱဆိုင္းငံ့သြားေပးဦးမည္ ျဖစ္သည္။
ယခုစာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ထြက္ေျပးၾကရန္အတြက္ အေသးစိတ္ အစီအစဥ္မ်ား ေရးဆဲြရန္ ခ်ိန္းဆို လိုက္ျခင္း ျဖစ္ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်ိန္းဆိုခ်က္ကို လက္ခံ၍ မည္သည့္ေန႔ရက္တြင္ ေတြ႕ဆံုမည္ဟု အေၾကာင္းျပန္ လိုက္သည့္ရက္ ကို ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္၍ အဆံုးအျဖတ္တစ္ခု ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ရပါမည္။
"ဒီမယ္ ျမလိႈင္၊ မင္း သန္းသန္း ကို ယူၿပီး ဘာလုပ္စားၾကမလဲ"
"ငါ တပ္ထဲ ျပန္၀ယ္မယ္ သူငယ္ခ်င္း"
"ေရာ္-တပ္ထဲ ျပန္ဝင္ဦးမယ္ ဟုတ္လား..."
"အင္း...."
"ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ သန္းသန္းကို မယူပါနဲ႔ဦးလားကြာ.."
"ဆိုင္ၿပီလား သူယ္ခ်င္း၊ စစ္သားဆိုတာ လူလြတ္ပဲ ေကာင္းတယ္ကြ"
"ငါ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ၊ သန္းသန္းနဲ႔ ေတြ႕ၿပီးလို႔ သူ သေဘာတူလက္ခံမယ္ဆိုရင္ သူသတ္မွတ္တဲ့ရက္မွာ ငါတို႔ ထြက္ေျပး ၾကမယ္၊ ေနာက္ၿပီး ငါ တပ္ထဲျပန္ဝင္မယ္ကြာ"
အေကာက္ သည္ ကၽြန္ေတာ့္ အဆံုးအျဖတ္အတြက္ ဘဝင္မက်ေသာ္လည္း ဖ်က္၍မရမွန္း သိသျဖင့္ ဆိတ္ ဆိတ္ေနလိုက္ေလ သည္။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယက္ ျပန္လာမည္ကို လည္တဆန္႔ဆန္႔ျဖင့္ ေမွ်ာ္ေနရွာသူကား ကိုအုန္းေမာင္ တစ္ေယာက္ပင္။ ကိုအုန္းေမာင္ကို အေမၾကဴႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ေၾကာင္း အက်ိဳးေဆာင္ေပးမည့္ အေၾကာင္း ညေနတြင္ သန္းသန္းထံမွ ေတြ႕ဆံုႏိုင္မည့္ ခ်ိန္းရက္ကို လာယူရန္ မွာၾကားလိုက္ေၾကာင္း ေျပာ၍ လူစုခဲြ လိုက္ၾကပါသည္။
ထိုအခိုက္..
"ေရႊေသေဌးသားေလး မဟာအစီအစဥ္ေတာ္ႀကီး ၿပီးသြားၿပီလား၊ ဘယ္ေတာ့ ေသာက္က်ိဳးနည္းဦးမလဲဆို တာ ေျပာပါဦး" ဟူေသာ အမိုး မိန္းမ မသိန္းခင္၏ ငွက္ဆိုးထိုးသံ အမဂၤလာစကားကို နားၾကားျပင္းကတ္ စြာ နားေထာင္ ရင္း စိတ္ထဲမွ က်ိတ္၍ ဆဲလိုက္မိပါသည္။
သန္းသန္း ၏ မ်က္ႏွာေျပာင္သည္ ေလးနက္ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ခ်ရန္အတြက္ တည္ၿငိမ္လြန္းလွ သည္ ဟု ထင္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ သန္းသန္း၏ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ တည္ၿငိမ္ေသာ မ်က္ႏွာထား ေၾကာင့္ တရားသူႀကီး ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို နာခံရမည့္ တရားခံကဲ့သို႔ ရွိေခ်ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သန္းသန္း သည္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အသက္ႏွင့္ထပ္တူထပ္မွ် ခ်စ္ခင္ၾကသည္ မွန္ေသာ္လည္း အဆံုးအျဖတ္ခ်င္းကား တူညီၾက မည္ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္သူေပၚတြင္ သစၥေစာင့္သိသည္ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ မိဘက စြန္႔ပစ္ခံရျခင္းကို သက္ေသ ထူ၍ ယူျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သန္းသန္းကမူ မိမိခ်စ္သူအေပၚတြင္ ယံုၾကည္ ကိုးစားေသာ စိတ္ျဖင့္ ဘဝ တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ရန္ စြန္႔စားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
"ေမာင္-သန္း ကို သိပ္ခ်စ္တယ္၊ သန္းနဲ႔ အတူတူ ေနခ်င္လွၿပီ သန္းရယ္၊ ခုေတြ႕တာ ေနာက္ဆံုးပဲ ျဖစ္ခ်င္ တယ္၊ ေမာင္ တို႔ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ"
"သန္းသန္း က ကၽြန္ေတာ္၏ ကေလးသဖြယ္ ေျပာၾကားလာသည့္ စကားကို အၿပံဳးတစ္ဝက္ျဖင့္ နားေထာင္ ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္နဖူးေပၚသို႔ က်ေနေသာ ဆံပင္စကေလးမ်ားကို လက္ႏွင့္သပ္တင္ေပးရင္း သက္ျပင္း ခ်လိုက္သည္။"
"ေမာင္ အစီအစဥ္ အေသးစိတ္ကို ေျပာျပပါဦးေလ"
"ေရာ-အစီအစဥ္ အေသးစိတ္ ဟုတ္လား"
"အင္းေပါ့၊ ကိုယ္တို ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ မိဘေတြကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ထြက္ေျပးၾကမွာ မဟုတ္လား"
"အင္းေလ၊ အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ သန္း မလိုက္ခ်င္းဘူးလား"
"ေမာင္ေခၚရာကို ဟိုဘဝ တစ္ဘက္ကမ္းအထိ လိုက္လာခဲ့မယ္ ေမာင္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထြက္ေျပး ၾကရံုေလး နဲ႔ ဘဝတစ္ခုလံုးအတြက္ အစီအစဥ္ေတြ ျပည့္စံုၿပီလို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး၊ ဒီေတာ့ မိဘကို ေျခစံုကန္ထြက္လာခဲ့ၿပီးမွေတာ့ ကုိယ့္ဘဝကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္ေရး၊ အိမ္ေထာင္သည္ ရယ္ လို႔ ျဖစ္လာတဲ့ ေနာက္မွာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရမယ့္ လင္ျဖစ္သူရဲ႕ တာဝန္ေတြ အိမ္သည္မိန္းမလုပ္သူရဲ႕ တာဝန္ေတြ ဆိုတာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ ေမာင္"
ကၽြန္ေတာ္ သည္ သန္းထံမွ ၾကားရေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ ၾကက္ႀကီးတစ္ေကာင္ကို လည္လိမ္လိုက္သည့္ ႏွယ္ စကားေျဖ ထြက္မလာႏိုင္ဘဲ ရွိေနပါသည္။ အမွန္ကလည္း သန္းသန္းေမးသည့္ ေမးခြန္းမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မစဥ္းစား သည္ကား မဟုတ္ပ။ သို႔တေစ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သို႔ မဝင္မီ ခ်စ္သူ သန္းသန္း ကို ခိုးယူမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့သည္။ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ မိခင္ႀကီးကို ကဏၬေကာစလုပ္ကာ အိမ္မွ ဆင္းလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သန္းသန္းေမး ေသာ ေမးခြန္းမ်ားစြာသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ အစီအစဥ္တြင္မပါ။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ အခိုင္အမာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ ရပ္အျဖစ္ သန္းသန္းႏွင့္ အတူတကြ ေနထိုင္ေစသည္သာ ပထမ သန္းသန္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ေခၚရာသို႔ ေရွာရွာရွဴရွဴ လိုက္လာျခင္းသည္ တတိယ စသည္-စသည္တို႔သာလွ်င္ ျဖစ္ပါသည္။
"ေမာင္တို႔အိမ္ေတြက ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဒါေလာက္ ရက္စက္ၾကမယ္ မဟုတ္ပါဘူးေလ .. ေမာင္က ေတာ့ သန္းနဲ႔ေမာင္ ထြက္ေျပးၿပီလို႔ မၾကာခင္မွာပဲ သူတိ႔ုလက္ခံၾကမွာပါ၊ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ကိုပဲ ကိုယ္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ေရွ႕ေရးကို ေဆာင္ရြက္ေပးၾကလိမ့္မယ္လို႔ ထင္တယ္ေလ"
"ထင္ရံုပဲလား ေမာင္ရယ္.. ကိုယ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္မိဘမွ အားမကိုးခ်င္ဘူး၊ ကိုယ္ အားကိုး တာ ေမာင္သာ ျဖစ္တယ္ ေမာင့္ရင္ခြင္ ေမာင့္အခ်စ္၊ ေမာင့္ၾကင္နာမႈေတြနဲ႔သာ ကိုယ့္ဘဝကို အသီးအပြင့္အပင္ အျဖစ္ ရွင္သန္ခ်င္တယ္ ေမာင္ရယ္"
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္မ်ားက အလြန္ရႈပ္ေထြး ေနာက္က်လ်က္ ရွိလာပါသည္။ ယေန႔ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕ဆံု ၾကျခင္း သည္ ယခုကဲ့သို႔ အေမးအေျဖမ်ား လုပ္ၾကရန္ မဟုတ္ဘဲ ခိုးေျပးမည့္ရက္ကို တိတိ က်က် သတ္မွတ္၍ ႏွစ္ဦးသား ထြက္ေျပးၾကရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခု သန္းသန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးခြန္းေတြ တသီ တသန္း ေမးျမန္းလာျခင္းသည္ စိတ္ရႈပ္ဖြယ္ရာပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
"မေန႔က ကိုအုန္းေမာင္တို႔ ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာလဲ သန္း"
ကၽြန္ေတာ္က စကားလမ္းေၾကာင္းကို လဲႊလ်က္ မေန႔က သန္းသန္း၏ အေဖျဖစ္သူႏွင့္ ကိုအုန္းေမာင္တို႔ အေၾကာင္းကို စကားရွာကာ ေမးလိုက္သည္။ သန္းသန္းက သြားတက္ကေလးမ်ားေပၚေအာင္ တစ္ခ်က္မွ် အသံထြက္ ၍ ရယ္ေမာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မေန႔က အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျပပါသည္။
"ကိုအုန္းေမာင္ စက္ဘီးျပင္ဖို႔ လာတာမွမဟုတ္ဘဲ သူက စက္ဘီးျပင္မယ္သာဆိုတယ္ သူ႔မ်က္လံုးေတြက အိမ္ထဲ ကို က်ီးတစ္ေကာင္လို လိုက္ၾကည့္ေနတာ၊ ေဖေဖက ျမင္ၿပီးသားပဲ၊ ေနာက္ၿပီး ခုလို မၾကာမၾကာ လာၿပီး ဟိုဟာေမး သည္ဟာေမး လစ္ရင္ စာေပးသြားတယ္ ဆိုတာလဲ ေခါင္းရင္းအိမ္က ႀကီးႀကီးေဒၚအုန္း ေမ တို႔က ျပန္ေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား၊ မေန႔ကဆိုရင္ အဘိုးႀကီးက တရွဴးရွဴးနဲ႔ တေနကုန္ ေဒါပြေန တယ္ေလ၊ ေဒၚေဒၚၾကဴႀကီး လာတာေတာင္ ခင္ဗ်ား ဘာလာလုပ္တာလဲလို႔ စစ္လားေဆးလား လုပ္ လိုက္ ေသးတယ္"
"ဒီလိုဆို ေထာင္ကဲႀကီး အားကီး စိတ္ဆိုလယ္ေပါ့ေနာ္ ဟဲ ဟဲ ဟဲ"
"ကဲပါ... ဒါေတါက ထားပါ၊ ခုန ကိုယ္ေမးတာေတြ ေျဖပါဦး"
"အိုကြာ၊ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးၾကမယ္၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေျမာက္ပိုင္းက မမေအး တို႔အိမ္မွာ ေနၾကမယ္၊ ေနာက္ၿပီး လူႀကီးေတြ စိတ္ဆိုးေျပေတာ့ လက္ထပ္မယ္၊ ေရွ႕ေလွ်ာက္ လင္ရယ္ မယား ရယ္ ျဖစ္လာၾကမယ္ေပါ့"
"ပ်က္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ မလုပ္ပစ္နဲ႔ ေမာင္ရယ္၊ ေရွ႕ေရးအတြက္ တိတိက်က်သိခ်င္တယ္၊ လူႀကီးေတြဆိုတာ ထည့္ မစဥ္းစားပါနဲ႔ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ဘယ္လိုရပ္ျပမယ္ ဆိုတာကိုသာ စဥ္းစား ပါ၊ ေဆာက္ ျဖစ္ မွ ေက်ာင္းဒကာ မ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔"
"သန္း... ေမာင္ အိမ္ က ဆင္းလာခဲ့တာေတာ့ သိၿပီးၿပီေနာ္"
"သိတယ္ေလ ေမာင္ပဲ ေျပာျပခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား"
"အိမ္က ဆင္းလာခဲ့ရတာကေတာ့ ေမာင္နဲ႔သန္းနဲ႔ ခိုးေျပမယ္ဆိုတာ သိၿပီးသြားၾကေတာ့ ေမာင္အိမ္မွာ ဆက္ေန ရင္ သန္းနဲ႔ေမာင္ နီးစပ္ဖို႔ မလြယ္ဘူးေလ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း အိမ္က တစ္ခါတည္း ဆင္းလာၿပီး၊ ခုေတာ့ ကိုအုနး္ေမာင္ နဲ႔ ေနတယ္၊ ထမင္းဒကာကေတာ့ အေကာက္ရယ္ေပါ့၊ ခုေန သန္းကို ခိုးရင္ေတာင္ ေမာင့္ လက္ထဲမွာ ေငြအစိတ္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္၊ ေမာင့္အေျခအေနက အခုေတာ့ ဘာမွမေရရာဘူး သန္း၊ ခု တစ္ခါ သန္းက ေရွ႕ေရးေတြ အစီအစဥ္ေတြ ေမးျပန္ေတာ့ ေမာင္ ဘာေျပာရမယ္လို႔ေတာင္ မသိေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီေလ"
ကၽြန္ေတာ္ သည္ အသက္မွ်ပင္မရႈႏိုင္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္လက္ငင္း ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ အခက္အခဲမ်ားကို အိတ္ သြန္ဖာေမွာက္ သန္းသန္းအား ေျပာျပလုိက္သည္။ သန္းသန္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပေနသည္ကို နား ေထာင္ ရင္း မ်က္ရည္မ်ား ရစ္ဝုိင္းလာသည္။ ကၽြန္ေတာ့အား ၾကင္နာသနားစြာ ၾကည့္လ်က္ သူ႔သေဘာထား မ်ား ကို ေျပာျပေလသည္။
"ဒီလိုဆိုရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ ကိုယ့္ကို ခိုးေျပးမယ္ေပါ့ ဟုတ္လား"
"အင္း..."
"ေကာင္းၿပီေလ၊ ေမာင့္သေဘာအတုိင္းပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ လက္ဝက္လက္စားေတြနဲ႔ စုထား တဲ့ ေငြနည္းနည္းေတာ့ ရွိပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ ဘယ္ဘက္ မိဘေတြကမွ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လက္မခံၾကဘူး၊ သားသမီးအျဖစ္ စြန္႔လိုက္ ၾကမယ္ ဆိုလဲ ကိုယ္ေတာ့ ပါလာတဲ့ လက္ဝတ္လက္စားေတြကို ေ၇ာင္းမယ္၊ စုထားတဲ့ ေငြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး အိမ္ခန္းေလး တစ္ခန္းငွား ရန္ကုန္နဲ႔ဖ်ာပံု စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ကုန္ကူး ၾကရံု ရွိေတာ့မယ္ေပါ့၊ ကိုင္း... ေက်နပ္ၿပီလား"
သန္းသန္း ထံမွ စကားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ၾကားရေသာအခါ ဝမ္းမသာႏိုင္ဘဲ စိတ္မေကာင္းပို၍ ျဖစ္မိပါသည္။ သန္းသန္း သည္ ဘဝေရွ႕ေရးအတါက္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး စြန္႔စားဝံ့သည့္ သတၱိရွိသူ ျဖစ္သည္။ အစြန္း စြန္ဆံုး အေျခအေန ကိုလည္း ရင္ဆိုင္ရန္အတြက္ ဆံုးျဖတ္ထားျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ သန္းသန္းႏွင့္စာလွ်င္ ညံ့ေသာ၊ ခ်ာေသာ၊ သတိၱနည္းေသာသူတစ္ဦး၊ ျဖစ္၍ ေနပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တြင္ ဘဝတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္မႈ လံုးဝမရွိေသာ အခ်စ္ မိုက္ရူးရဲ တစ္ေကာင္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားထားသည္မွာလည္း သန္းသန္းနွင့္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးေပါင္းသင္းၾကၿပီးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ ရန္ ဆံုးျဖတ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယခုမူ သန္းသန္းအား ထိုအစီအစဥ္မ်ားကို ဖြင့္ဟေျပာၾကား ျခင္း မျပဳေတာ့ ဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ပင္ ေနလိုက္မိပါသည္။
"ဒါျဖင့္ ေမာင္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့ လိုက္ခဲ့မွာလဲ.."
"ေမာင္ စီစဥ္ေလ၊ ေကာင္းတာကေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္ အခ်ိန္ရရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔ လဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ပစၥည္းေတြကို ေဒၚေဒၚၾကဴဆီ ခုထဲက ႀကိဳႀကိဳတင္တင္ ထည့္ထားခ်င္တယ္ေလ"
"တစ္ပတ္.. ဒါဆို ေနာက္ထပ္ ခုႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာဦးမွာေပါ့ေနာ္..."
"ဒါေလာက္ေတာ့လဲ ေအာင့္အည္းေစာင့္ဦးေပါ့ ေမာင္"
"ဟင္း... ေကာင္းသလိုေပါ့ သန္းရယ္"
ကၽြန္ေတာ္က သက္ျပင္းရွည္ႀကီးကို ခ်လိုက္မိသည္ သန္းသန္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ၿပံဳးစစႏွင့္ ၾကည့္ရင္း ထိုင္ေနရာ မွ ထလိုက္သည္။
"ကိုယ္ ျပန္ေတာ့မယ္"
"ေရာ္- အေစာႀကီး ရွိေသးတယ္၊ မျပန္ပါနဲ႔ဦး ခ်စ္ရယ္... "
"ေျပာစရာ ကိစၥၿပီးၿပီပဲ..၊ ေတာ္ၾကာ ေမေမလိုက္လာဦးမယ္"
"ေဒၚေဒၚရီ တို႔ ၾကည့္လိွမ့္ေပးလိမ့္မယ္ ေနပါဦး သန္းရယ္"
သန္းသန္းအား ကၽြန္ေတာ္သည္ မလႊတ္ဘဲ လက္ကို ဇြတ္ဆဲြထားလိုက္မိသည္။ အသက္အားျဖင့္ ၁၈ႏွစ္ ၁၉ႏွစ္ မွ်သာ ရွိေသးေသာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သန္းသန္းတို႔သည္ အခ်စ္ပင္လယ္ေၾကာတြင္ အတုိင္းအစ မရွိ ေမ်ာခ်င္ တိုင္းေမ်ာ ၍ ေနမိၾကသည္။
အေတြ႕ႏွင့္က်ေတာ့လည္း ေသာက္ေလ ေသာက္ေလ ငတ္မေျပသည္ဆိုသည့္ ပံုပမာကဲ့သို႔.....။
ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္တို႔ ဝင္ေရာက္ၾကမည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္ထံမွ အေျဖ ရရန္ ေစာင့္ေနၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တစ္ဖက္က ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္ ရန္ႏွင့္ တစ္ဖက္ကခ်စ္သူ သန္းသန္းအား ခုိးယူထြက္ေျပးရန္ စိတ္အားထက္သန္လ်က္ ရွိပါသည္။
ဗမာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္ရန္ဆိုသည္မွာ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ႀကီး ဖ်က္သိမ္း ၿပီး စဥ္ ကပင္ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးေသာ ကိစၥျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ရဲေဘာ္မ်ားသည္ပင္ ဗိုလ္စက္ေရာင္ႏွင့္အတူ ရန္ကုန္စစ္ရံုးခ်ဳပ္သို႔ ထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကေလၿပီ။
"ေဟ့ေကာင္ႀကီး ဘယ္လိုလဲကြ၊ ဗိုလ္စက္ေရာင္တို႔နဲ႔ သက္ၾကည္တို႔လူသိုက္ ညက ထြက္သြားၾကၿပီ၊ တို႔က ဘယ္ေတာ့ သြားၾကမွာလဲ၊ သိပ္ေနာက္က်ေနရင္ တပ္သားမျဖစ္ဘဲနဲ႔ ထမင္းအိုးထမ္း ဟင္းအိုးထမ္း ျဖစ္ေန ဦးမယ္ေမာင္ေရ႕..."
"အိုဗ်ာ... တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ရပါေသးတယ္၊ က်ဳပ္ကိစၥေလး ရွိေနေသးလို႔ပါဗ်ာ"
"မင္းကိစၥက မိန္းမကိစၥ မဟုတ္လားကြ၊ အေရးထဲ မိန္းမယူဖို႔ စဥ္းစားေနေသးတယ္ေနာ္၊ အံ့ပါရဲ႕ကြာ"
"မအံ့ၾသနဲ႔ ငါ့လူ၊ ေတာ္ၾကာ မိန္းမမယူလုိက္ရဘဲ တပ္ထဲမွာ ေသနတ္မွန္သြားရင္ မခက္ပါလား ကိုယ့္လူ တို႔ရ၊ ေနာ္ဗ်ာ.."
ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ရန္ ကၽြန္ေတာ္၊ ကိုေသာင္းအိ၊ ကိုထြန္းရင္၊ ေရႊအိဝင္း ေမာင္ ကိုလွသိန္း၊ ကိုဘေမာင္၊ ကိုေက်ာ္၊ ဆရာကိုလွေငြ စသည့္သူမ်ား ဆံုးျဖတ္ၾကၿပီး ကိုအုန္းေမာင္၊ ကိုျမေမာင္၊ ကိုစိန္လိႈင္ႏွင့္ ဆရာ ဦးလွေအာင္တို႔ လူသိုက္မွာ ဖ်ာပံု၌ပင္ ႏိုင္ငံေရးအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတို႔၌ လူခြဲလုပ္ၾကရန္၊ ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသိုက္သည္လည္း ဗိုလ္စက္ေရာင္ႏွင့္ အတူတကြ တစ္ခါတည္း လိုက္သြားၾကရန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အထက္ပါ လူသိုက္မွာ က်န္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗမာ့လြန္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ခံစဥ္က ခ်စ္သူသန္းသန္းကို အရယူရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ရန္သူမ်ားအား တိုက္ခိုက္ရန္အတြက္ ထြက္မည့္အခ်ိန္ အခ်ိန္ကေလး မွာပင္ သန္းသန္းကို ခိုးယူထြက္ေျပးရန္ စီစဥ္ထားခဲ့ဖူးေလသည္။ သို႔ေသာ္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ အေျခ အေနမ်ားက မေပးသျဖင့္ ဤမွ်ၾကန္႔ၾကာခဲ့ျခင္း မဟုတ္ပါေလာ။ သို႔ျဖစ္ရာ ဤတစ္ႀကိမ္၌မူ ခ်စ္သူ သန္းသန္းအား မရမေန ခုိုးယူ ထြက္ေျပးရန္ အခိုင္အမာ သႏၷိဌာန္ခ်ထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္အတြင္းသို႔ ဆက္လက္ ဝင္ေရာက္ရန္အတြက္ သန္းသန္း အား ေျပာမျပေသးဘဲ အတူတကြ ေနထိုင္ၾကၿပီးမွ ေျပာျပရန္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ႏွင့္မူ ကိုအုန္းေမာင္က လံုးဝ သေဘာမတူေၾကာင္းေျပာေလသည္။ ကိုအုန္းေမာင္၏ ဆႏၵမွာ သန္းသန္းကို တိတိလင္းလင္း တပ္ထဲ ျပန္ ဝင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေျပာၾကားၿပီးမွသာ တပ္မေတာ္သို႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္သင့္ေၾကာင့္ အၾကံျပဳပါ သည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုအုန္းေမာင္ႏွင့္ ငယ္ရြယ္စဥ္ႏွပ္ေခ်းတဲြေလာင္း ဘဝကပင္ တပူးပူးတတဲြတဲြ ေနလာခဲ့သူ ျဖစ္၍ ခ်စ္ခင္မိသည္။ ထို႔ျပင္ ကိုအုန္းေမာင္အေနျဖင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အေပၚတြင္ မေကာင္း ေသာအရာကို မေကာင္းေၾကာင္း၊ မလုပ္သင့္သည္ကို မလုပ္သင့္ေၾကာင္း တားျမစ္၍ ကၽြန္ေတာ္ အက်ိဳး ေက်းဇူးရွိမည့္ ကိစၥမွန္သမွ် တုိ႔တြင္ မိမိကိုယ္ကို မၾကည့္ဘဲ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေပးသူ တစ္ေယာက္၊ သူငယ္ ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ယခု ကိုအုန္းေမာင္၏ ဆႏၵကို ကၽြန္ေတာ္လက္ခံရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္မွ သန္းသန္းအား ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္ မည့္ အေၾကာင္းကို မထြက္ ရက္ေပ။ သို႔ျဖစ္၍ စာတစ္ေစာင္ေရးကာ ေဒၚေဒၚၾကဴမွ တစ္ဆင့္ ေပးခုိင္းလိုက္ရျပန္ ေလသည္။
သန္း.....
အခ်ိန္သိပ္မရလွသျဖင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ ႏႈတ္မွ ဖြင့္ေျပာရန္ဝန္ေလးျခင္းေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း ဤစာျဖင့္ သန္း ကိုေမာင္ အသိေပးလိုက္ပါတယ္၊ သန္း... ေမာင္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ထဲသို ဝင္ေရာက္ရန္ ဆံုး ျဖတ္ ထားပါသည္။ ခုလို တပ္ထဲဝင္မည့္အတြက္ သန္းႏွင့္အတူတကြ ေနႏိုင္ေရးကို လက္လႊတ္ရန္ မဟုတ္ ပါ။ ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ အတြင္း သန္းကို ေမာင္ ခိုးယူပါမည္။ ထို႔ေနာက္ သန္းႏွင့္ လက္တဲြ၍ ဆင္းရဲအတူ ခ်မ္းသာ အတူ ဗမာျပည္ လႊတ္လပ္ေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္မရွိေတာ့ ၍ ေဒၚေဒၚၾကဴႏွင့္ အျမန္စာျပန္ပါေတာ့ သန္း။
ေမာင္...
ကၽြန္ေတာ္စာေရးၿပီး မၾကာမတင္မွာပင္ သန္းသန္းထံမွ ျပန္စာတစ္ေစာင္ လက္ခံရရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ သန္းသန္း ၏ ျပန္စာကို ကိုအုန္းေမာင္ထံသြားၿပီး ျပသပါသည္။ သန္းသန္း၏စာသည္ အလြမ္းအေဆြး အဖဲြ႕အႏဲဲဲဲဲဲဲဲဲဲဲဲဲြ႕ မပါသျဖင့္ ဆားမပါသည့္ဟင္း စားလိုက္ရသည့္ႏွယ္ ရွိပါေခ်သည္။
ေမာင္
သန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေနာက္ဆံမတင္းေစခ်င္ပါ။ ခုေန သန္းကိုေမာင္ ခိုးေျပးၿပီးမွ တပ္ထဲဝင္ရန္လည္း မသင့္ေတာ္ ပါ။ အမွန္က ေမာင္အသက္နဲ႔ထပ္တူ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စစ္တပ္ထဲ ဝင္ခ်င္ဝင္ပါ။ သန္းအေနနဲ႔ ေမာင္ျပန္လာတဲ့အထိ သစၥာရွိရွိေစာင့္ေနပါ့မယ္။
သန္း
ဆံုးျဖတ္ရေပေတာ့မည္။ သန္းသန္း၏စာကို ကိုအုန္းေမာင္အား ျပလိုက္ွ်င္လည္း ကိုအုန္းေမာင္ အေနျဖင့္ မွန္ကန္သည္ ဟု ေျပာဆိုေထာက္ခံေပးလိမ့္မည္။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အတူ ဗမာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္ရန္ ေစာင့္ဆိုင္းလွ်က္ ရွိျခင္းေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ တြင္ အခ်ိန္ မရႏိုင္ေအာင္ ရွိေနပါသည္။ ကိုအုန္းေမာင္သည္လည္းေကာင္း၊ သန္းသန္းအေနျဖင့္ လည္း ေကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ ခိုးယူးထြက္ေျပးရန္ ကိစၥကို ေစာေစာကပင္ စိတ္ထက္သန္မႈ မရွိၾကသည္ကား မွန္ပါ သည္။ သို႔ေသာ္ သန္းသန္း တစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပခဲ့စဥ္က ကၽြန္ေတာ့္သေဘာကို လိုက္ေလ်ာ ခံသည့္ မဟုတ္ပါလား။
ခုေတာ့ လည္း တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲျပန္ေလၿပီ။
ကၽြန္တာ္ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။
ဘာဆက္လုပ္ရမည္နည္း။
ေနာက္ဆံုး သန္းသန္းထံမွ စာကို ကၽြန္ေတာ္ယူ၍ ကိုအုန္းေမာင္ထံသို႔ လာခဲ့သည္။ အခန္႔သင့္ပင္ ကိုအုန္း ေမာင္ သည္ အိပ္ရာထဲတြင္ မစာဥ စာအုပ္ကို ဖတ္လ်က္ ေတြ႕ရသည္။
ဆက္ရန္
.
"ငါက စက္ဘီးေပါက္ဖာခ်င္လို႔၊ စပုတ္တိုင္ လည္း လဲခ်င္တယ္ဆိုလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ အဘိုးႀကီးက ဘာမ ေျပာ ညာ မေျပာနဲ႔ ထီြဆို ေထြးထုတ္လိုက္ၿပီး၊ သြား... သြား မင္းတုိ႔ စက္ဘီးမျပင္ေပးဘူးတဲ့ ဟား.... ဟား..."
"ဒီေတာ့...."
"ဘာ-ဒီေတာ့လဲ၊ ဒီမွာ ဇာတ္လမ္းၿပီးၿပီေလ၊ ရုပ္ရွင္လည္း စျပမယ္လုပ္ေရာ ကားျပတ္သြားတယ္ကြာ၊ ဒါပဲ ဟား.........ဟား........"
ကိုေသာင္းအိ စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ခံရခက္သြားသည္။ သူေျပာပံု၊ ဥပမာေပးပံုမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ေနာက္ေျပာင္သေရာ္သကဲ့သို႔ ရွိပါေခ်သည္။ ကိုအုန္းေမာင္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႔အစီ အစဥ္ ပ်က္သြားရသည့္ အတြက္ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘဲ ကိုေသာင္းအိ ေျပာစကားကို ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံ လိုက္ ပါေတာ့ သည္။
"မင္း ေအာင္သြယ္ေတာ္ႀကီးဆီ သြားေပးထားလို႔ မျဖစ္ဘူးလား၊ မင္းမွာခ်င္တာ ေျပာခ်င္တာေျပာျပၿပီး ဒီေန႔ မင္းစာ မေရာက္ရင္ မျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းပါ ေျပာခဲ့ေပါ့၊ လာပါကြာ... အခ်ိန္မရွိဘူး"
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အေကာက္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ကိုအုန္းေမာင္တို႔ လူသိုက္အားထားခဲ့ၿပီး အေမၾကဴထံ လာခဲ့ၾက သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ကို ျမင္ေသာ အေမၾကဴသည္ သရဲေျခာက္ခံရသည့္ပမာ ပ်ာပ်ာသလဲျဖင့္ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္း ေနာက္ေဖး သို႔ ေခၚ သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အား သူေနေသာ ဇရပ္တြင္ လက္ခံ စကား မေျပာဝံ့ သည္ကို ေထာက္၍ သန္းသန္းတုိ႔ မိဘမ်ားသည္ အေမၾကဴႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အဆက္အသြယ္ ရွိေနသည္ ကို ရိပ္မိသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ သတိျပဳလိုက္ပါသည္။
"ေျပာစမ္း... ဘာကိစၥလဲ၊ မနက္က အုန္းေမာင္တို႔ကို တရုတ္ႀကီးက ဘုလုပ္လႊတ္လိုက္တယ္ဆို၊ မင္းတို႔ ကလဲ ကဲကို ကဲတယ္၊ အေဖေရွ႕၊ အေမေရွ႕ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး သူ႔သမီး စာေပးတာတို႔ စကား တက္ေျပာတာတို႔ ဆိုတာ ဘယ္ေကာင္း မလဲကြယ္၊ လူႀကီးေတြကို ပမာမခန္႔ မေလးမစားရာ ေရာက္တာေပါ့"
အေမၾကဴ သည္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာမည့္ စကားကို နာပင္မေထာင္ရေသးမီ ႏႈတ္မွ တဖြဖြ ျမည္တြန္ေတာက္တီး ေန ပါေတာ့သည္။
"လုပ္ေရာ့မယ္ အဘြားႀကီး၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ နားေထာင္ၿပီးမွ ဆူစမ္းပါဗ်ာ၊ ဒီမွာ အေရးႀကီးရတဲ့အထဲ သခြပ္ပင္ က မီးတက်ီက်ီ မလုပ္စမး္ပါနဲ႔"
"ဘာေျပာတယ္ ေသနာေကာင္ေလး နင့္အေရးႀကီးတာ ခ်စ္လွခ်ည့္ ႀကိဳက္လွခ်ည္၊ သန္းရဲ႕၊ အသန္းရဲ႕ ပတ္ခၽြဲခဲၽြ လုပ္ဖို႔ပဲ မဟုတ္လား၊ နင့္ အေၾကာင္းမ်ား မသိရင္ ခက္မယ္ေနာ္..."
"အိုဗ်ာ.... မဟုတ္ပါဘူး မနက္က ကိုအုန္းေမာင္နဲ႔ အေကာက္က စက္ဘီးျပင္ဖို႔ သြားတာဗ်၊ ဒါကို အဘိုး ႀကီးက ဘုေတာလႊတ္ လိုက္တာ သူ႔သမီးလဲ မေတြ႕ခဲ့ၾကဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါမသြားဘူး၊ ေနာက္ၿပီး စက္ဘီးလည္း တကယ္ျပင္ ဖို႔ သြားတာပါဗ်..."
"ေမာင္ေမာင္ရယ္... တို႔တေတြက နင့္အရင္ ထမင္းစားၾကတာပါဟယ္၊ အုန္းေမာင္တုိ႔ အေကာက္ တို႔ ေသာင္းအိ တို႔ဆိုတာက နင္က ေသဆိုေသ၊ ရွင္ဆိုရွင္ ဖြားဖက္ေတာ္ေတြပဲ ဆိုတာ နင့္ေယာကၡမေလာင္း ဦးစစ္ရွိန္-ေဒၚေအးတင္ တို႔က သိၿပီးသားေဟ့ သိၿပီးသား၊ မနက္က နင္တို႕ လာတာ ဘာသေဘာဆိုတာလဲ မသိဘူး မေအာက္ေမ့ နဲ႔၊ ကဲ အခုလာတဲ့ ကိစၥ လင္းေတာ္မူပါဦးရွင္"
"ဒီစာ ကို သန္းသန္းကို သြားေပးေပးပါဗ်ာ၊ ခုခ်က္ခ်င္း သြားေပးပါ၊ သိပ္အေရးႀကီးလို႔ပါ..."
"အေရးႀကီး ရင္ ငါ့ကို အရင္ဖတ္ျပစမ္း၊ ငါအရင္ နားေထာင္ၿပီးမွ သြားေပးမယ္၊ ကဲ-ဘယ္လို သေဘာ ရလဲ ေမာင္ေတာ္ေလး"
"မလုပ္ပါနဲ႔ အေမၾကဴရာ၊ တကယ္ အေရးႀကီးလို႔ပါ၊ ဒီစာ ဒီေန႔အခ်ိန္မီမေရာက္ရင္ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္မွာ မို႔ပါဗ်ာ၊ ေနာ္ဗ်ာ... ေရာ့ပါ၊ အေမၾကဴအတြက္ ေခါင္းကိုက္ေဆး ဝယ္ေသာက္ဖို႔ ေငြ တစ္က်ပ္လဲ ယူသြားပါ...."
"မယူပါဘူး ကြယ္၊ တေအာင့္ေလာက္ေနမွ သြားေပးေပးမယ္ ညေနေတာ့လာခဲ့၊ ေကာင္မေလး ဘာမွာလိုက္ လဲ ဆိုတာ ေျပာျပမယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား.... ေသနာေကာင္ေလး"
ေစာေစာက ေလးလံေသာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ေပါ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပါၿပီ။ အေမၾကဴထံမွအျပန္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အေကာက္ တုိ႔သည္ သန္းသန္းတို႔အိမ္ကို ေရွာင္ကြင္း ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ထံမွ စာ သည္ မၾကာမီ သန္းသန္း ထံေရာက္ရွိေတာ့မည္ ျဖစ္ရာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သန္းသန္းတို႔ႏွစ္ဦး သေဘာက်ထြက္ ေျပးရန္ စီစဥ္ ထားေသာ အစီအစဥ္လည္း ေခတၱဆိုင္းငံ့သြားေပးဦးမည္ ျဖစ္သည္။
ယခုစာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ထြက္ေျပးၾကရန္အတြက္ အေသးစိတ္ အစီအစဥ္မ်ား ေရးဆဲြရန္ ခ်ိန္းဆို လိုက္ျခင္း ျဖစ္ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်ိန္းဆိုခ်က္ကို လက္ခံ၍ မည္သည့္ေန႔ရက္တြင္ ေတြ႕ဆံုမည္ဟု အေၾကာင္းျပန္ လိုက္သည့္ရက္ ကို ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္၍ အဆံုးအျဖတ္တစ္ခု ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ရပါမည္။
"ဒီမယ္ ျမလိႈင္၊ မင္း သန္းသန္း ကို ယူၿပီး ဘာလုပ္စားၾကမလဲ"
"ငါ တပ္ထဲ ျပန္၀ယ္မယ္ သူငယ္ခ်င္း"
"ေရာ္-တပ္ထဲ ျပန္ဝင္ဦးမယ္ ဟုတ္လား..."
"အင္း...."
"ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ သန္းသန္းကို မယူပါနဲ႔ဦးလားကြာ.."
"ဆိုင္ၿပီလား သူယ္ခ်င္း၊ စစ္သားဆိုတာ လူလြတ္ပဲ ေကာင္းတယ္ကြ"
"ငါ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ၊ သန္းသန္းနဲ႔ ေတြ႕ၿပီးလို႔ သူ သေဘာတူလက္ခံမယ္ဆိုရင္ သူသတ္မွတ္တဲ့ရက္မွာ ငါတို႔ ထြက္ေျပး ၾကမယ္၊ ေနာက္ၿပီး ငါ တပ္ထဲျပန္ဝင္မယ္ကြာ"
အေကာက္ သည္ ကၽြန္ေတာ့္ အဆံုးအျဖတ္အတြက္ ဘဝင္မက်ေသာ္လည္း ဖ်က္၍မရမွန္း သိသျဖင့္ ဆိတ္ ဆိတ္ေနလိုက္ေလ သည္။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယက္ ျပန္လာမည္ကို လည္တဆန္႔ဆန္႔ျဖင့္ ေမွ်ာ္ေနရွာသူကား ကိုအုန္းေမာင္ တစ္ေယာက္ပင္။ ကိုအုန္းေမာင္ကို အေမၾကဴႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ေၾကာင္း အက်ိဳးေဆာင္ေပးမည့္ အေၾကာင္း ညေနတြင္ သန္းသန္းထံမွ ေတြ႕ဆံုႏိုင္မည့္ ခ်ိန္းရက္ကို လာယူရန္ မွာၾကားလိုက္ေၾကာင္း ေျပာ၍ လူစုခဲြ လိုက္ၾကပါသည္။
ထိုအခိုက္..
"ေရႊေသေဌးသားေလး မဟာအစီအစဥ္ေတာ္ႀကီး ၿပီးသြားၿပီလား၊ ဘယ္ေတာ့ ေသာက္က်ိဳးနည္းဦးမလဲဆို တာ ေျပာပါဦး" ဟူေသာ အမိုး မိန္းမ မသိန္းခင္၏ ငွက္ဆိုးထိုးသံ အမဂၤလာစကားကို နားၾကားျပင္းကတ္ စြာ နားေထာင္ ရင္း စိတ္ထဲမွ က်ိတ္၍ ဆဲလိုက္မိပါသည္။
သန္းသန္း ၏ မ်က္ႏွာေျပာင္သည္ ေလးနက္ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ခ်ရန္အတြက္ တည္ၿငိမ္လြန္းလွ သည္ ဟု ထင္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ သန္းသန္း၏ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ တည္ၿငိမ္ေသာ မ်က္ႏွာထား ေၾကာင့္ တရားသူႀကီး ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို နာခံရမည့္ တရားခံကဲ့သို႔ ရွိေခ်ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သန္းသန္း သည္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အသက္ႏွင့္ထပ္တူထပ္မွ် ခ်စ္ခင္ၾကသည္ မွန္ေသာ္လည္း အဆံုးအျဖတ္ခ်င္းကား တူညီၾက မည္ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္သူေပၚတြင္ သစၥေစာင့္သိသည္ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ မိဘက စြန္႔ပစ္ခံရျခင္းကို သက္ေသ ထူ၍ ယူျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သန္းသန္းကမူ မိမိခ်စ္သူအေပၚတြင္ ယံုၾကည္ ကိုးစားေသာ စိတ္ျဖင့္ ဘဝ တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ရန္ စြန္႔စားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
"ေမာင္-သန္း ကို သိပ္ခ်စ္တယ္၊ သန္းနဲ႔ အတူတူ ေနခ်င္လွၿပီ သန္းရယ္၊ ခုေတြ႕တာ ေနာက္ဆံုးပဲ ျဖစ္ခ်င္ တယ္၊ ေမာင္ တို႔ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ"
"သန္းသန္း က ကၽြန္ေတာ္၏ ကေလးသဖြယ္ ေျပာၾကားလာသည့္ စကားကို အၿပံဳးတစ္ဝက္ျဖင့္ နားေထာင္ ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္နဖူးေပၚသို႔ က်ေနေသာ ဆံပင္စကေလးမ်ားကို လက္ႏွင့္သပ္တင္ေပးရင္း သက္ျပင္း ခ်လိုက္သည္။"
"ေမာင္ အစီအစဥ္ အေသးစိတ္ကို ေျပာျပပါဦးေလ"
"ေရာ-အစီအစဥ္ အေသးစိတ္ ဟုတ္လား"
"အင္းေပါ့၊ ကိုယ္တို ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ မိဘေတြကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ထြက္ေျပးၾကမွာ မဟုတ္လား"
"အင္းေလ၊ အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ သန္း မလိုက္ခ်င္းဘူးလား"
"ေမာင္ေခၚရာကို ဟိုဘဝ တစ္ဘက္ကမ္းအထိ လိုက္လာခဲ့မယ္ ေမာင္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထြက္ေျပး ၾကရံုေလး နဲ႔ ဘဝတစ္ခုလံုးအတြက္ အစီအစဥ္ေတြ ျပည့္စံုၿပီလို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး၊ ဒီေတာ့ မိဘကို ေျခစံုကန္ထြက္လာခဲ့ၿပီးမွေတာ့ ကုိယ့္ဘဝကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္ေရး၊ အိမ္ေထာင္သည္ ရယ္ လို႔ ျဖစ္လာတဲ့ ေနာက္မွာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရမယ့္ လင္ျဖစ္သူရဲ႕ တာဝန္ေတြ အိမ္သည္မိန္းမလုပ္သူရဲ႕ တာဝန္ေတြ ဆိုတာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ ေမာင္"
ကၽြန္ေတာ္ သည္ သန္းထံမွ ၾကားရေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ ၾကက္ႀကီးတစ္ေကာင္ကို လည္လိမ္လိုက္သည့္ ႏွယ္ စကားေျဖ ထြက္မလာႏိုင္ဘဲ ရွိေနပါသည္။ အမွန္ကလည္း သန္းသန္းေမးသည့္ ေမးခြန္းမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မစဥ္းစား သည္ကား မဟုတ္ပ။ သို႔တေစ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သို႔ မဝင္မီ ခ်စ္သူ သန္းသန္း ကို ခိုးယူမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့သည္။ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ မိခင္ႀကီးကို ကဏၬေကာစလုပ္ကာ အိမ္မွ ဆင္းလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သန္းသန္းေမး ေသာ ေမးခြန္းမ်ားစြာသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ အစီအစဥ္တြင္မပါ။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ အခိုင္အမာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ ရပ္အျဖစ္ သန္းသန္းႏွင့္ အတူတကြ ေနထိုင္ေစသည္သာ ပထမ သန္းသန္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ေခၚရာသို႔ ေရွာရွာရွဴရွဴ လိုက္လာျခင္းသည္ တတိယ စသည္-စသည္တို႔သာလွ်င္ ျဖစ္ပါသည္။
"ေမာင္တို႔အိမ္ေတြက ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဒါေလာက္ ရက္စက္ၾကမယ္ မဟုတ္ပါဘူးေလ .. ေမာင္က ေတာ့ သန္းနဲ႔ေမာင္ ထြက္ေျပးၿပီလို႔ မၾကာခင္မွာပဲ သူတိ႔ုလက္ခံၾကမွာပါ၊ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ကိုပဲ ကိုယ္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ေရွ႕ေရးကို ေဆာင္ရြက္ေပးၾကလိမ့္မယ္လို႔ ထင္တယ္ေလ"
"ထင္ရံုပဲလား ေမာင္ရယ္.. ကိုယ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္မိဘမွ အားမကိုးခ်င္ဘူး၊ ကိုယ္ အားကိုး တာ ေမာင္သာ ျဖစ္တယ္ ေမာင့္ရင္ခြင္ ေမာင့္အခ်စ္၊ ေမာင့္ၾကင္နာမႈေတြနဲ႔သာ ကိုယ့္ဘဝကို အသီးအပြင့္အပင္ အျဖစ္ ရွင္သန္ခ်င္တယ္ ေမာင္ရယ္"
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္မ်ားက အလြန္ရႈပ္ေထြး ေနာက္က်လ်က္ ရွိလာပါသည္။ ယေန႔ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕ဆံု ၾကျခင္း သည္ ယခုကဲ့သို႔ အေမးအေျဖမ်ား လုပ္ၾကရန္ မဟုတ္ဘဲ ခိုးေျပးမည့္ရက္ကို တိတိ က်က် သတ္မွတ္၍ ႏွစ္ဦးသား ထြက္ေျပးၾကရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခု သန္းသန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးခြန္းေတြ တသီ တသန္း ေမးျမန္းလာျခင္းသည္ စိတ္ရႈပ္ဖြယ္ရာပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
"မေန႔က ကိုအုန္းေမာင္တို႔ ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာလဲ သန္း"
ကၽြန္ေတာ္က စကားလမ္းေၾကာင္းကို လဲႊလ်က္ မေန႔က သန္းသန္း၏ အေဖျဖစ္သူႏွင့္ ကိုအုန္းေမာင္တို႔ အေၾကာင္းကို စကားရွာကာ ေမးလိုက္သည္။ သန္းသန္းက သြားတက္ကေလးမ်ားေပၚေအာင္ တစ္ခ်က္မွ် အသံထြက္ ၍ ရယ္ေမာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မေန႔က အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျပပါသည္။
"ကိုအုန္းေမာင္ စက္ဘီးျပင္ဖို႔ လာတာမွမဟုတ္ဘဲ သူက စက္ဘီးျပင္မယ္သာဆိုတယ္ သူ႔မ်က္လံုးေတြက အိမ္ထဲ ကို က်ီးတစ္ေကာင္လို လိုက္ၾကည့္ေနတာ၊ ေဖေဖက ျမင္ၿပီးသားပဲ၊ ေနာက္ၿပီး ခုလို မၾကာမၾကာ လာၿပီး ဟိုဟာေမး သည္ဟာေမး လစ္ရင္ စာေပးသြားတယ္ ဆိုတာလဲ ေခါင္းရင္းအိမ္က ႀကီးႀကီးေဒၚအုန္း ေမ တို႔က ျပန္ေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား၊ မေန႔ကဆိုရင္ အဘိုးႀကီးက တရွဴးရွဴးနဲ႔ တေနကုန္ ေဒါပြေန တယ္ေလ၊ ေဒၚေဒၚၾကဴႀကီး လာတာေတာင္ ခင္ဗ်ား ဘာလာလုပ္တာလဲလို႔ စစ္လားေဆးလား လုပ္ လိုက္ ေသးတယ္"
"ဒီလိုဆို ေထာင္ကဲႀကီး အားကီး စိတ္ဆိုလယ္ေပါ့ေနာ္ ဟဲ ဟဲ ဟဲ"
"ကဲပါ... ဒါေတါက ထားပါ၊ ခုန ကိုယ္ေမးတာေတြ ေျဖပါဦး"
"အိုကြာ၊ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးၾကမယ္၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေျမာက္ပိုင္းက မမေအး တို႔အိမ္မွာ ေနၾကမယ္၊ ေနာက္ၿပီး လူႀကီးေတြ စိတ္ဆိုးေျပေတာ့ လက္ထပ္မယ္၊ ေရွ႕ေလွ်ာက္ လင္ရယ္ မယား ရယ္ ျဖစ္လာၾကမယ္ေပါ့"
"ပ်က္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ မလုပ္ပစ္နဲ႔ ေမာင္ရယ္၊ ေရွ႕ေရးအတြက္ တိတိက်က်သိခ်င္တယ္၊ လူႀကီးေတြဆိုတာ ထည့္ မစဥ္းစားပါနဲ႔ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ဘယ္လိုရပ္ျပမယ္ ဆိုတာကိုသာ စဥ္းစား ပါ၊ ေဆာက္ ျဖစ္ မွ ေက်ာင္းဒကာ မ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔"
"သန္း... ေမာင္ အိမ္ က ဆင္းလာခဲ့တာေတာ့ သိၿပီးၿပီေနာ္"
"သိတယ္ေလ ေမာင္ပဲ ေျပာျပခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား"
"အိမ္က ဆင္းလာခဲ့ရတာကေတာ့ ေမာင္နဲ႔သန္းနဲ႔ ခိုးေျပမယ္ဆိုတာ သိၿပီးသြားၾကေတာ့ ေမာင္အိမ္မွာ ဆက္ေန ရင္ သန္းနဲ႔ေမာင္ နီးစပ္ဖို႔ မလြယ္ဘူးေလ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း အိမ္က တစ္ခါတည္း ဆင္းလာၿပီး၊ ခုေတာ့ ကိုအုနး္ေမာင္ နဲ႔ ေနတယ္၊ ထမင္းဒကာကေတာ့ အေကာက္ရယ္ေပါ့၊ ခုေန သန္းကို ခိုးရင္ေတာင္ ေမာင့္ လက္ထဲမွာ ေငြအစိတ္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္၊ ေမာင့္အေျခအေနက အခုေတာ့ ဘာမွမေရရာဘူး သန္း၊ ခု တစ္ခါ သန္းက ေရွ႕ေရးေတြ အစီအစဥ္ေတြ ေမးျပန္ေတာ့ ေမာင္ ဘာေျပာရမယ္လို႔ေတာင္ မသိေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီေလ"
ကၽြန္ေတာ္ သည္ အသက္မွ်ပင္မရႈႏိုင္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္လက္ငင္း ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ အခက္အခဲမ်ားကို အိတ္ သြန္ဖာေမွာက္ သန္းသန္းအား ေျပာျပလုိက္သည္။ သန္းသန္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပေနသည္ကို နား ေထာင္ ရင္း မ်က္ရည္မ်ား ရစ္ဝုိင္းလာသည္။ ကၽြန္ေတာ့အား ၾကင္နာသနားစြာ ၾကည့္လ်က္ သူ႔သေဘာထား မ်ား ကို ေျပာျပေလသည္။
"ဒီလိုဆိုရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ ကိုယ့္ကို ခိုးေျပးမယ္ေပါ့ ဟုတ္လား"
"အင္း..."
"ေကာင္းၿပီေလ၊ ေမာင့္သေဘာအတုိင္းပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ လက္ဝက္လက္စားေတြနဲ႔ စုထား တဲ့ ေငြနည္းနည္းေတာ့ ရွိပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ ဘယ္ဘက္ မိဘေတြကမွ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လက္မခံၾကဘူး၊ သားသမီးအျဖစ္ စြန္႔လိုက္ ၾကမယ္ ဆိုလဲ ကိုယ္ေတာ့ ပါလာတဲ့ လက္ဝတ္လက္စားေတြကို ေ၇ာင္းမယ္၊ စုထားတဲ့ ေငြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး အိမ္ခန္းေလး တစ္ခန္းငွား ရန္ကုန္နဲ႔ဖ်ာပံု စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ကုန္ကူး ၾကရံု ရွိေတာ့မယ္ေပါ့၊ ကိုင္း... ေက်နပ္ၿပီလား"
သန္းသန္း ထံမွ စကားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ၾကားရေသာအခါ ဝမ္းမသာႏိုင္ဘဲ စိတ္မေကာင္းပို၍ ျဖစ္မိပါသည္။ သန္းသန္း သည္ ဘဝေရွ႕ေရးအတါက္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး စြန္႔စားဝံ့သည့္ သတၱိရွိသူ ျဖစ္သည္။ အစြန္း စြန္ဆံုး အေျခအေန ကိုလည္း ရင္ဆိုင္ရန္အတြက္ ဆံုးျဖတ္ထားျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ သန္းသန္းႏွင့္စာလွ်င္ ညံ့ေသာ၊ ခ်ာေသာ၊ သတိၱနည္းေသာသူတစ္ဦး၊ ျဖစ္၍ ေနပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တြင္ ဘဝတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္မႈ လံုးဝမရွိေသာ အခ်စ္ မိုက္ရူးရဲ တစ္ေကာင္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားထားသည္မွာလည္း သန္းသန္းနွင့္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးေပါင္းသင္းၾကၿပီးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ ရန္ ဆံုးျဖတ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယခုမူ သန္းသန္းအား ထိုအစီအစဥ္မ်ားကို ဖြင့္ဟေျပာၾကား ျခင္း မျပဳေတာ့ ဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ပင္ ေနလိုက္မိပါသည္။
"ဒါျဖင့္ ေမာင္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့ လိုက္ခဲ့မွာလဲ.."
"ေမာင္ စီစဥ္ေလ၊ ေကာင္းတာကေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္ အခ်ိန္ရရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔ လဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ပစၥည္းေတြကို ေဒၚေဒၚၾကဴဆီ ခုထဲက ႀကိဳႀကိဳတင္တင္ ထည့္ထားခ်င္တယ္ေလ"
"တစ္ပတ္.. ဒါဆို ေနာက္ထပ္ ခုႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာဦးမွာေပါ့ေနာ္..."
"ဒါေလာက္ေတာ့လဲ ေအာင့္အည္းေစာင့္ဦးေပါ့ ေမာင္"
"ဟင္း... ေကာင္းသလိုေပါ့ သန္းရယ္"
ကၽြန္ေတာ္က သက္ျပင္းရွည္ႀကီးကို ခ်လိုက္မိသည္ သန္းသန္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ၿပံဳးစစႏွင့္ ၾကည့္ရင္း ထိုင္ေနရာ မွ ထလိုက္သည္။
"ကိုယ္ ျပန္ေတာ့မယ္"
"ေရာ္- အေစာႀကီး ရွိေသးတယ္၊ မျပန္ပါနဲ႔ဦး ခ်စ္ရယ္... "
"ေျပာစရာ ကိစၥၿပီးၿပီပဲ..၊ ေတာ္ၾကာ ေမေမလိုက္လာဦးမယ္"
"ေဒၚေဒၚရီ တို႔ ၾကည့္လိွမ့္ေပးလိမ့္မယ္ ေနပါဦး သန္းရယ္"
သန္းသန္းအား ကၽြန္ေတာ္သည္ မလႊတ္ဘဲ လက္ကို ဇြတ္ဆဲြထားလိုက္မိသည္။ အသက္အားျဖင့္ ၁၈ႏွစ္ ၁၉ႏွစ္ မွ်သာ ရွိေသးေသာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သန္းသန္းတို႔သည္ အခ်စ္ပင္လယ္ေၾကာတြင္ အတုိင္းအစ မရွိ ေမ်ာခ်င္ တိုင္းေမ်ာ ၍ ေနမိၾကသည္။
အေတြ႕ႏွင့္က်ေတာ့လည္း ေသာက္ေလ ေသာက္ေလ ငတ္မေျပသည္ဆိုသည့္ ပံုပမာကဲ့သို႔.....။
ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္တို႔ ဝင္ေရာက္ၾကမည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္ထံမွ အေျဖ ရရန္ ေစာင့္ေနၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တစ္ဖက္က ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္ ရန္ႏွင့္ တစ္ဖက္ကခ်စ္သူ သန္းသန္းအား ခုိးယူထြက္ေျပးရန္ စိတ္အားထက္သန္လ်က္ ရွိပါသည္။
ဗမာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္ရန္ဆိုသည္မွာ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ႀကီး ဖ်က္သိမ္း ၿပီး စဥ္ ကပင္ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးေသာ ကိစၥျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ရဲေဘာ္မ်ားသည္ပင္ ဗိုလ္စက္ေရာင္ႏွင့္အတူ ရန္ကုန္စစ္ရံုးခ်ဳပ္သို႔ ထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကေလၿပီ။
"ေဟ့ေကာင္ႀကီး ဘယ္လိုလဲကြ၊ ဗိုလ္စက္ေရာင္တို႔နဲ႔ သက္ၾကည္တို႔လူသိုက္ ညက ထြက္သြားၾကၿပီ၊ တို႔က ဘယ္ေတာ့ သြားၾကမွာလဲ၊ သိပ္ေနာက္က်ေနရင္ တပ္သားမျဖစ္ဘဲနဲ႔ ထမင္းအိုးထမ္း ဟင္းအိုးထမ္း ျဖစ္ေန ဦးမယ္ေမာင္ေရ႕..."
"အိုဗ်ာ... တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ရပါေသးတယ္၊ က်ဳပ္ကိစၥေလး ရွိေနေသးလို႔ပါဗ်ာ"
"မင္းကိစၥက မိန္းမကိစၥ မဟုတ္လားကြ၊ အေရးထဲ မိန္းမယူဖို႔ စဥ္းစားေနေသးတယ္ေနာ္၊ အံ့ပါရဲ႕ကြာ"
"မအံ့ၾသနဲ႔ ငါ့လူ၊ ေတာ္ၾကာ မိန္းမမယူလုိက္ရဘဲ တပ္ထဲမွာ ေသနတ္မွန္သြားရင္ မခက္ပါလား ကိုယ့္လူ တို႔ရ၊ ေနာ္ဗ်ာ.."
ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ရန္ ကၽြန္ေတာ္၊ ကိုေသာင္းအိ၊ ကိုထြန္းရင္၊ ေရႊအိဝင္း ေမာင္ ကိုလွသိန္း၊ ကိုဘေမာင္၊ ကိုေက်ာ္၊ ဆရာကိုလွေငြ စသည့္သူမ်ား ဆံုးျဖတ္ၾကၿပီး ကိုအုန္းေမာင္၊ ကိုျမေမာင္၊ ကိုစိန္လိႈင္ႏွင့္ ဆရာ ဦးလွေအာင္တို႔ လူသိုက္မွာ ဖ်ာပံု၌ပင္ ႏိုင္ငံေရးအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတို႔၌ လူခြဲလုပ္ၾကရန္၊ ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသိုက္သည္လည္း ဗိုလ္စက္ေရာင္ႏွင့္ အတူတကြ တစ္ခါတည္း လိုက္သြားၾကရန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အထက္ပါ လူသိုက္မွာ က်န္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗမာ့လြန္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ခံစဥ္က ခ်စ္သူသန္းသန္းကို အရယူရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ရန္သူမ်ားအား တိုက္ခိုက္ရန္အတြက္ ထြက္မည့္အခ်ိန္ အခ်ိန္ကေလး မွာပင္ သန္းသန္းကို ခိုးယူထြက္ေျပးရန္ စီစဥ္ထားခဲ့ဖူးေလသည္။ သို႔ေသာ္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ အေျခ အေနမ်ားက မေပးသျဖင့္ ဤမွ်ၾကန္႔ၾကာခဲ့ျခင္း မဟုတ္ပါေလာ။ သို႔ျဖစ္ရာ ဤတစ္ႀကိမ္၌မူ ခ်စ္သူ သန္းသန္းအား မရမေန ခုိုးယူ ထြက္ေျပးရန္ အခိုင္အမာ သႏၷိဌာန္ခ်ထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္အတြင္းသို႔ ဆက္လက္ ဝင္ေရာက္ရန္အတြက္ သန္းသန္း အား ေျပာမျပေသးဘဲ အတူတကြ ေနထိုင္ၾကၿပီးမွ ေျပာျပရန္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ႏွင့္မူ ကိုအုန္းေမာင္က လံုးဝ သေဘာမတူေၾကာင္းေျပာေလသည္။ ကိုအုန္းေမာင္၏ ဆႏၵမွာ သန္းသန္းကို တိတိလင္းလင္း တပ္ထဲ ျပန္ ဝင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေျပာၾကားၿပီးမွသာ တပ္မေတာ္သို႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္သင့္ေၾကာင့္ အၾကံျပဳပါ သည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုအုန္းေမာင္ႏွင့္ ငယ္ရြယ္စဥ္ႏွပ္ေခ်းတဲြေလာင္း ဘဝကပင္ တပူးပူးတတဲြတဲြ ေနလာခဲ့သူ ျဖစ္၍ ခ်စ္ခင္မိသည္။ ထို႔ျပင္ ကိုအုန္းေမာင္အေနျဖင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အေပၚတြင္ မေကာင္း ေသာအရာကို မေကာင္းေၾကာင္း၊ မလုပ္သင့္သည္ကို မလုပ္သင့္ေၾကာင္း တားျမစ္၍ ကၽြန္ေတာ္ အက်ိဳး ေက်းဇူးရွိမည့္ ကိစၥမွန္သမွ် တုိ႔တြင္ မိမိကိုယ္ကို မၾကည့္ဘဲ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေပးသူ တစ္ေယာက္၊ သူငယ္ ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ယခု ကိုအုန္းေမာင္၏ ဆႏၵကို ကၽြန္ေတာ္လက္ခံရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္မွ သန္းသန္းအား ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္ မည့္ အေၾကာင္းကို မထြက္ ရက္ေပ။ သို႔ျဖစ္၍ စာတစ္ေစာင္ေရးကာ ေဒၚေဒၚၾကဴမွ တစ္ဆင့္ ေပးခုိင္းလိုက္ရျပန္ ေလသည္။
သန္း.....
အခ်ိန္သိပ္မရလွသျဖင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ ႏႈတ္မွ ဖြင့္ေျပာရန္ဝန္ေလးျခင္းေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း ဤစာျဖင့္ သန္း ကိုေမာင္ အသိေပးလိုက္ပါတယ္၊ သန္း... ေမာင္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ထဲသို ဝင္ေရာက္ရန္ ဆံုး ျဖတ္ ထားပါသည္။ ခုလို တပ္ထဲဝင္မည့္အတြက္ သန္းႏွင့္အတူတကြ ေနႏိုင္ေရးကို လက္လႊတ္ရန္ မဟုတ္ ပါ။ ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ အတြင္း သန္းကို ေမာင္ ခိုးယူပါမည္။ ထို႔ေနာက္ သန္းႏွင့္ လက္တဲြ၍ ဆင္းရဲအတူ ခ်မ္းသာ အတူ ဗမာျပည္ လႊတ္လပ္ေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္မရွိေတာ့ ၍ ေဒၚေဒၚၾကဴႏွင့္ အျမန္စာျပန္ပါေတာ့ သန္း။
ေမာင္...
ကၽြန္ေတာ္စာေရးၿပီး မၾကာမတင္မွာပင္ သန္းသန္းထံမွ ျပန္စာတစ္ေစာင္ လက္ခံရရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ သန္းသန္း ၏ ျပန္စာကို ကိုအုန္းေမာင္ထံသြားၿပီး ျပသပါသည္။ သန္းသန္း၏စာသည္ အလြမ္းအေဆြး အဖဲြ႕အႏဲဲဲဲဲဲဲဲဲဲဲဲဲြ႕ မပါသျဖင့္ ဆားမပါသည့္ဟင္း စားလိုက္ရသည့္ႏွယ္ ရွိပါေခ်သည္။
ေမာင္
သန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေနာက္ဆံမတင္းေစခ်င္ပါ။ ခုေန သန္းကိုေမာင္ ခိုးေျပးၿပီးမွ တပ္ထဲဝင္ရန္လည္း မသင့္ေတာ္ ပါ။ အမွန္က ေမာင္အသက္နဲ႔ထပ္တူ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စစ္တပ္ထဲ ဝင္ခ်င္ဝင္ပါ။ သန္းအေနနဲ႔ ေမာင္ျပန္လာတဲ့အထိ သစၥာရွိရွိေစာင့္ေနပါ့မယ္။
သန္း
ဆံုးျဖတ္ရေပေတာ့မည္။ သန္းသန္း၏စာကို ကိုအုန္းေမာင္အား ျပလိုက္ွ်င္လည္း ကိုအုန္းေမာင္ အေနျဖင့္ မွန္ကန္သည္ ဟု ေျပာဆိုေထာက္ခံေပးလိမ့္မည္။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အတူ ဗမာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္ရန္ ေစာင့္ဆိုင္းလွ်က္ ရွိျခင္းေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ တြင္ အခ်ိန္ မရႏိုင္ေအာင္ ရွိေနပါသည္။ ကိုအုန္းေမာင္သည္လည္းေကာင္း၊ သန္းသန္းအေနျဖင့္ လည္း ေကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ ခိုးယူးထြက္ေျပးရန္ ကိစၥကို ေစာေစာကပင္ စိတ္ထက္သန္မႈ မရွိၾကသည္ကား မွန္ပါ သည္။ သို႔ေသာ္ သန္းသန္း တစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပခဲ့စဥ္က ကၽြန္ေတာ့္သေဘာကို လိုက္ေလ်ာ ခံသည့္ မဟုတ္ပါလား။
ခုေတာ့ လည္း တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲျပန္ေလၿပီ။
ကၽြန္တာ္ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။
ဘာဆက္လုပ္ရမည္နည္း။
ေနာက္ဆံုး သန္းသန္းထံမွ စာကို ကၽြန္ေတာ္ယူ၍ ကိုအုန္းေမာင္ထံသို႔ လာခဲ့သည္။ အခန္႔သင့္ပင္ ကိုအုန္း ေမာင္ သည္ အိပ္ရာထဲတြင္ မစာဥ စာအုပ္ကို ဖတ္လ်က္ ေတြ႕ရသည္။
ဆက္ရန္
.
No comments:
Post a Comment