အဏၰဝါစိုးမိုး ၏ သေဘၤာသားေလာက မႈခင္းမ်ား, အပိုင္း (၄)

အငယ္ေလးႀကိဳက္သူမ်ားသတိထား
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အေပါင္းပါ သေဘၤာသားအုပ္စုသည္ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံႀကီး၏ ထင္ရွားေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးက သေဘၤာသားတုိင္းသိသည့္ ကမာရီပူးရားဆုိေသာ ျပည့္တန္ဆာႀကီးကုိ ေလွ်ာက္လည္ၾကသည္။ ျပည့္တန္ ဆာတန္းႀကီးက အိမ္ေတြ အားလံုးမွာ ျပည့္တန္ဆာ အမ်ိဳးသမီးအရြယ္အမ်ိဳးစံုရွိသည္။
တစ္ေနရာအေရာက္မွာ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္မွ်သာ ရွိေသးသည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က လမ္းေပၚ အထိထြက္ၿပီး သေဘၤာသားေတြကုိ သူႏွင့္ေပ်ာ္ပါးရန္ ျမဴဆြယ္ေနတာ ေတြ႕ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အတူ ေလွ်ာက္ေနေသာ အင္ဒုိနီးရွားသေဘၤာသားဆလမ္းအာမက္က ကေလးမကုိေမးသည္။
" မင္းကုိယ္တုိင္လား "
" ဟုတ္တယ္ ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ပဲ "
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အေတာ္ အံ့ၾသသြားၾကသည္။ ဒီကေလးမေလး အသက္ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးသည္။ ဒီအလုပ္ကုိ လုပ္ေနသလား လုိ႔ ေတြးမိၿပီး အံ့ၾသသြားတာျဖစ္သည္။ ဆလမ္းအာမက္က အေတာ္စိတ္၀င္ စားေနၿပီျဖစ္သည္။ ကေလးမေလး ကလည္း အာမက္၏ လက္ကုိ ဆဲြေခၚေနသည္။ လုိက္သြားၾကည့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ့္ ကုိ ေျပာသည္။

" မစၥတာစုိး၊ ကၽြန္ေတာ္ လုိက္သြားၾကည့္လုိက္မယ္ "
" သတိထား သူငယ္ခ်င္း၊ အမႈေတြ ဘာေတြ ျဖစ္ေနပါဦးမယ္"
" ဗဟုသုတအျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ၊ မစၥတာစုိး သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မေစာင့္နဲ႔ေတာ့ "
ကၽြန္ေတာ္ သည္ အာမက္ကုိ ျပည့္တန္ဆာတန္းက ကေလးမေလးအိမ္မွာ ထားခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲေလွ်ာက္လည္ သည္။ ျမန္မာျပည္ လြပ္လပ္ေရးမရမီ အဂၤလိပ္ေတြ သိမ္းယူသြားသည့္ ျမန္မာ့ နန္းစဥ္ရတနာေတြႏွင့္ ဓားလွံ၊ လက္နက္ေတြ ကုိ ျပသထားသည့္ ၀ိတုိရီယျပတုိက္ကုိ သြားၾကည့္သည္။ ေစ်းႀကီးထဲေလွ်ာက္လည္ သည္။ အေတာ္ေနေစာင္း သြားေတာ့မွ လန္ခ်ားစီးၿပီး သေဘၤာကုိ ျပန္ခဲ့သည္။ သေဘၤာကုိ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆလမ္းအာမက္ က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေရွ႕ေစာၿပီး သေဘၤာကုိ ျပန္ေရာက္ေနတာ ေတြ႕ရသည္။
" ဘယ္လုိလဲ သူငယ္ခ်င္း၊ အငယ္ေလးနဲ႔ ဟန္က်ခဲ့ရဲ႕လား "
အာမက္က သူ႔ကုိးကြယ္ရာ ဘုရားသခင္ကုိ အလႅာဟုေခၚၿပီး တုိင္တန္းရင္း လက္ခါခါေျခခါခါျဖင့္ သူ႔ အျဖစ္ ကုိ ျပန္ေျပာၾကသည္။

"ကံေကာင္းလုိ႔ ေထာင္မက်တာ မစၥတာစုိးေရ "
" ဟာ အဆင္မေျပခဲ့ဖူးလား၊ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ ေျပာျပပါဦး "
အာမက္က သူသည္ ေကာင္မေလး လက္ဆဲြေခၚရာေနာက္ကုိ လုိက္သြားခဲ့သည္ဟုဆုိပါသည္။ ေကာင္ မေလး က သူ႔မိခင္ဆုိသည့္ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းမႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ကေလးမႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးရန္ အခ ေၾကးေငြအျဖစ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ တစ္ဆယ္ သုိ႔မဟုတ္ သူတုိ႔ႏုိင္ငံသံုးပုိက္ဆံ ၁၅၀ ေပးရမည္ဆုိလုိ႔ ေဒၚလာ ၁၀ ေပးလုိက္ သည္။

ကေလးမႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးေတာ့မလုိ႔ အိပ္ခန္းထဲ၀င္ၿပီး အ၀တ္အစားေတြခၽြတ္ၾကစဥ္မွာပင္ အိမ္ေရွ႕က ဆူဆူညံညံ အသံေတြကုိ ၾကားရသည္။ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းမကုိ ရုိက္ႏွက္ေမးျမန္းေနသည့္ အသံေတြကုိ ၾကားရသည္။ မၾကာမီ အခန္းတံခါး ကုိ ထုရုိက္ၿပီး ဖြင့္ခုိင္း၍ ဖြင့္ေပးလုိက္ရသည္။ အာမက္ေရာ ကေလးမ ေလးပါ အ၀တ္အစားေတြ ျပန္၀တ္ၿပီး အခန္းအျပင္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ရဲ၀တ္စံု၀တ္ထားသည့္ ႏႈတ္ခမ္း ေမႊးႏွင့္ ဗလေကာင္းေကာင္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ လူတစ္ေယာက္က ရုိက္ႏွက္ေမးစစ္ေနသည္။ အာမက္ကုိလည္း ဖမ္းဆီးမည္လုပ္ေတာ့သည္။
" ခင္ဗ်ား ဘယ္ကလဲ၊ ဘာလူမ်ိဳးလဲ၊ အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ကေလးကုိ လိင္ဆက္ဆံတဲ့ အမႈနဲ႔ ဖမ္းရမယ္"
အာမက္ သည္ ေၾကာက္ၿပီး ေတာင္းပန္ရေတာ့သည္။ ရဲသားသည္ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းမကုိ အာမက္ေရွ႕ မွာပင္ ဆံပင္ဆဲြၿပီး နားရင္းအုပ္ေတာ့သည္။ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းမက ရဲသားကုိ ေျခသလံုးဖက္ၿပီး ရွိခုိးေတာင္း ပန္သည္။

" ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ခြင့္လႊတ္ပါ "
" ခင္ဗ်ားကုိ အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႏွစ္ ခ်ပစ္လုိ႔ရတယ္ "
အာမက္ကလည္း ရဲသားကုိ ရွိခုိးေတာင္းပန္ၿပီး နားလည္မႈ ရွိပါတယ္ဟု ေျပာေသာ အခါ ေဒၚလာ တစ္ေထာင္ ေတာင္းသည္။ အာမက္က သူ႔မွာ ေဒၚလာတစ္ရာေလာက္သာ ပါသည့္ အတြက္ ပါသေလာက္ ကုိပဲ ယူပါလုိ႔ ေပးၿပီး ေတာင္းပန္သည့္အတြက္ ျပန္လႊတ္ေပးလုိက္တာဟု ဆုိသည္။
ဒီအေၾကာင္းေတြ ကုိ ညေနစာစားသည့္ ထမင္း၀ုိင္းမွာ ေျပာဆုိရယ္ေမာေနၾကစဥ္ ေဟာင္ေကာင္က တရုတ္ ကေလး ပီတာက ၿပံဳးၿပီး ထမင္းစားရင္း နားေထာင္ေနသည္။ အာမက္ေျပာတာ ဆံုးေတာ့မွ တရုတ္ကေလး ကအာမက္ကုိ ေမးခြန္းေတြ ေမးသည္။

" ေကာင္မေလးရဲ႕ အေမက ျဖဴျဖဴပုပု မဟုတ္လား "
" ရဲသားက ႏႈတ္ခမ္းေမႊးနဲ႔ ဗလေကာင္းေကာင္း၊ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း မဟုတ္လား "
အာမက္က ပီတာ ေမးသမွ်ကုိ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ျပန္ေျဖသည္။ ပီတာက ၿပံဳးၿပီး ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ ေန သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေျဖးေျဖးေျပာသည္။
" အဲဒီရဲဟာ ရဲအစစ္မဟုတ္ဘူး၊ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းမရဲ႕လင္ အရက္သမား၊ သူတုိ႔ခ်င္း ဇာတ္တုိက္ထားၿပီး ပီျပင္ေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ၾကတာ၊ ကုိယ့္လူက ေဒၚလာတစ္ရာပဲေပးရတယ္ဆုိေတာ့ မဆုိးဘူး။ မေန႔က ကၽြန္ေတာ္ သံုးရာေပး ခဲ့ရတယ္ "
အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ကေလးအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ လိင္ဆက္ဆံခ်င္သူမ်ား သတိထားရမည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ ရဲအတုျဖင့္ လုပ္စားေနသူေတြႏွင့္ ေတြ႕လုိ႔သာ ပုိက္ဆံေပးၿပီး အမႈကုိ ေက်ေအးႏုိင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ ရဲ အစစ္ႏွင့္ ေတြ႕ပါက ေထာင္ခုႏွစ္နစ္က်မည့္အမႈျဖစ္သည္။ သတိထားေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္ အမႈျဖစ္သည္။
ေကာင္းတာ လုပ္လွ်င္ ေကာင္းတာျဖစ္မည္။ မေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ မေကာင္းတာျဖစ္မည္။

သေဘၤာပုိင္ပစၥည္းကုိခုိးၿပီး ရည္းစားကုိေပးသည့္ သေဘၤာသား

ကၽြန္ေတာ္တုိ ႔သေဘၤာသည္ ကာေရဇီယံပင္လယ္ထဲက ဒုိမီနီကန္သမၼတႏုိင္ငံလုိ႔ေခၚသည့္ ကၽြန္းႏုိင္ငံငယ္ ကေလးကုိ ေရာက္ၿပီး ကုန္ခ်ေနသည္။ ကၽြန္းကေလးသည္ ႏွစ္ျခမ္းကဲြေနသည္။ တစ္ျခမ္းက ဟီတီႏုိင္ငံ ျဖစ္သည္။ စပိန္စကားေျပာေသာ ကၽြန္းနုိင္ငံငယ္ကေလးျဖစ္သည္။ ျပည္သူအမ်ားစုက ဆင္းရဲၾက သည္။
အေမရိကန္သည္ ဆင္းရဲသည့္ ႏုိင္ငံကေလးေတြကုိ ေထာက္ပံ့ၿပီး သူ႔လူျဖစ္ေအာင္ စည္းရံုးေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ သေဘၤာသည္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ေထာက္ပံ့သည့္ ဆန္ေတြကုိ ဒုိမီနီကန္ႏုိင္ငံ၏ ဆိပ္ကမ္း ၿမိဳ႕ျဖစ္သည့္ ရီယုိဟုိင္းနား ဆိပ္ကမ္းမွာ ဆန္ေတြကုိ ခ်ေနသည္။

ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲသည့္အတြက္ ဆိပ္ကမ္းလုပ္သားေတြက ဆန္ေတြကုိ သေဘၤာေပၚကခ်ရာတြင္ တမင္ ေပါက္ၿပဲ ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္သည္။ ဆိပ္ကမ္းေျမျပင္ေပၚ ေပါက္က်သည့္ ဆန္ေတြကုိ အမိႈက္ေတြ၊ ဖုန္ေတြ သဲေတြႏွင့္ အတူ ႀကံဳးယူသည္။ အိမ္ေရာက္မွ ဆန္ႏွင့္ ဖုန္သဲေတြကုိ ခဲြထုတ္ၿပီး ခ်က္စားသည္။ သေဘၤာ လံုၿခံဳေရး ရဲကလည္း သူ႔တစ္ကုိယ္လံုးက ေဘာင္းဘီ အက်ႌေတြမွာ ဆန္ထည့္လုိ႔ရသည့္ ေနရာေတြ အားလံုး မွာ ဆန္ေတြ ကုိ ထည့္ယူၿပီး ဖုိး၀ရုပ္ႀကီး ပံုစံျဖင့္ အိမ္ျပနျသည္။ သေဘၤာက ေပးတာမွန္သမွ်ကုိ အကုန္ ယူသည္။ ေပးလွ်င္ တစ္မ်ိဳးကုိ ႏွစ္ခုစီေပးရသည္။ ဆိပ္ကမ္းအထြက္ ဂိတ္ေစာင့္ကုိ တစ္ခုစီေပးရ သည္ဟု သိရသည္။

ဒီႏုိင္ငံငယ္ကေလးမွာ ျပည္သူအမ်ားစုက ဆင္းရဲသည္။ အလုပ္လက္မဲ့ေတြေပါသည္။ ထူးဆန္းတာတစ္ခု က ကေလး တစ္ေယာက္ ေမြးလာတုိင္း ကေလး၏မိခင္သည္ ကေလးစရိတ္ေထာက္ပံ့ေၾကးရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ မိခင္ေတြ သည္ တရား၀င္ လင္မရွိဘဲ ကေလးေတြ ေမြးထားတာ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။
ဒီဆိပ္ကမ္း မွာ ဆန္ေတြကုိ ခ်ေပးေနတာ ရက္ၾကာေနသည္။ ရက္ၾကာရသည့္အေၾကာင္းေတြကလည္း မ်ား သည္။ မုိးရြာ လုိ႔ ကုန္ခ်တာ ရပ္ထားရသည္။ အလုပ္သမားေတြ ဆႏၵျပလုိ႔ ရပ္ထားရသည္။ ေရြးေကာက္ ပဲြမွာ မဲလိမ္ မဲခုိးပါတယ္ဆုိၿပီး ဆူပူမႈေတြျဖစ္လုိ႔ ကုန္တင္ကုန္ခ်လုပ္ငန္းေတြ ရပ္ထားရသည္။ ဒီလုိျဖင့္ ဒီ ဆိပ္ကမ္းမွာ ရက္ေတြၾကာေနသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သေဘၤာသားေတြကေတာ့ ေလမလာၾကာတုိင္းေကာင္း၊ ေလွသူႀကီးကုိ ေလွသားေထာင္း ဆုိတာမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုမွာ ၾကာၾကာေနရေတာ့ ေဒသခံေကာင္မေလးေတြႏွင့္ သေဘၤာသား ေတြရင္ခုန္ၿပီး ၿငိကုန္ၾကေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးေတြကလည္း ေခ်ာသည္။ ကာေရဗီယန္ကၽြန္းသူ တုိ႔၏ သဘာ၀အတုိင္း မည္းသူရွိသည္။ ေၾကးညိဳေရာင္ရွိသည္။ ျဖဴသူလည္းရွိသည္။
တက္မကုိင္ ဘုိနီႏွင့္ ႏုိက္ကလပ္မွာ ေတြ႕ၾကၿပီး ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနၾကသည့္ ေကာင္မေလးက အျဖဴမေလး ျဖစ္ သည္။ ဘုိနီသည္ အလုပ္ခ်ိန္ႏွင့္ သူ႔တာ၀န္ခ်ိန္မွာပဲ သေဘၤာမွာေနသည္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ေကာင္ မေလး ၏ အခန္းမွာ သြားေနသည္။ ေကာင္မေလးႏွင့္အတူ ႏုိက္ကလပ္မွာ ေနသည္။ သေဘၤာမွာေနသည့္ အခ်ိန္ နည္းသည္။ ေကာင္မေလးကုိလည္း လက္ပတ္နာရီ၀ယ္ေပးသည္။ အ၀တ္အစား ၀ယ္ေပးသည္ ဆုိ သည့္ သတင္း ၾကားေနရသည္။

တစ္ေန႔ည သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘုိနီကုိ ခုိးရာပါပစၥည္းေတြႏွင့္အတူ ဆိပ္ကမ္းရဲက ဖမ္းမိလာ သည္။ ဘုိနီထံ မွ ဘယ္က ခုိးယူလာမွန္းမသိေသာ ဂြမ္းေစာင္၊ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါ၊ အိပ္ယာခင္းႏွင့္ ေခါက္ဆဲြ ေျခာက္ အထုပ္ေတြ ဖမ္းဆီးရမိလာသည္။ ရဲက ဘုိနီကုိ သေဘၤာသုိ႔ေခၚလာၿပီး ကပၸတိန္၏လက္ကုိ အပ္ သည္။ ကပၸတိန္ က စစ္ေမးသည္။
" ဘုိနီ ဘာျဖစ္လာတာလဲ "
" ကၽြန္ေတာ္ ဒါေတြယူသြားၿပီး ဂိတ္မွာ အဖမ္းခံရတာပါ ဆရာ "
ကပၸတိန္က သေဘာေပါက္သည္။ ဘုိနီထံမွ သိမ္းဆည္းရမိလာပါသည္ဆုိေသာ ခုိးရာပါပစၥည္းေတြက သေဘၤာပုိင္ ပစၥည္းေတြဆုိတာကုိ သိေနသည္။ ကပၸတိန္သည္ ဂရိလူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဘုိနီအေၾကာင္းကုိလည္း သိေနသည္။
" မင္းက ဒါေတြကုိ ဘယ္ကုိ ယူသြားတာလဲ "
" ကၽြန္ေတာ့္ ေကာင္မေလးကုိ ေပးမလုိ႔ပါဆရာ "

ကပၸတိန္က ရယ္ခ်င္လုိ႔ ရဲေတြေရွ႕မွာ အံႀကိတ္ၿပီး မရယ္မိေအာင္ ေအာင့္ထားရသည္။ ဘုိနီသည္ မိန္းကေလး ေခ်ာေခ်ာႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ ေၾကြေတာ့သည္။ ႏုိင္ငံတကာ၊ ကမၻာအရပ္ရပ္ က ႏုိက္ကလပ္ေတြမွာ ေတြ႕သည့္ ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာေလးေတြကုိ လက္ပတ္နာရီ ခၽြတ္ေပးတာ အလံုးေပါင္း မနည္းေတာ့ဘူး ဆုိတာကုိလည္း သိေနသည္။
" ဒါေတြဟာ သေဘၤာပုိင္ပစၥည္းေတြပဲ ဘာေၾကာင့္ေပးရမွာလဲ "
" ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလးကုိ သနားလုိ႔ပါဆရာ "
သူ႔ေကာင္မေလး မိသားစုက ဆင္းရဲသည္ဟုဆုိသည္။ ဒီေန႔ည ႏုိက္ကလပ္မွာေတြ႕ၾကေတာ့ သူ႔ေကာင္ မေလး က ဘုိနီကုိ စကားနာထုိးသည္။ ရွင္တုိ႔ သေဘၤာက ဘယ္သူကေတာ့ သူ႔ေကာင္မကုိ ဘာေတြေပး တယ္။ ရွင္ကေတာ့ ကၽြန္မကုိ ဘာမွမေပးဘူး စသည္ျဖင့္ျဖစ္သည္။ အဲဒီအခါမွာ ဘုိနီက ဘာမွေပးစရာမရွိ ေတာ့ ညတြင္းခ်င္း သေဘၤာ ကုိ ျပန္လာၿပီး သူၿခံဳသည့္ေစာင္၊ သံုးေနသည့္ အိပ္ရာခင္း၊ မ်က္ႏွာသုတ္ ပ၀ါႏွင့္ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ထုပ္ေတြကုိ လာယူတာျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္သက္ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးရန္ျဖစ္ သည္။ ခ်စ္သူ မ်က္ႏွာမငယ္ေစခ်င္လုိ႔ျဖစ္သည္။
" ဒါေတြကုိ သူ႔ကုိေပးလုိက္ေတာ့ နင္ ဘာနဲ႔ၿခံဳအိပ္မလဲ "

" ကၽြန္ေတာ္ ေစာင္ၿခံဳၿပီး မအိပ္တတ္ဘူးဆရာ၊ ေအးတဲ့ႏုိင္ငံကုိ ေရာက္ရင္ သေဘၤာက ဟီတာေမာင္းေပး ထားေတာ့ ေစာင္ၿခံဳ စရာမလုိပါဘူး။ ပူတဲ့ႏုိင္ငံ ကုိ ေရာက္ၿပီး အဲယားကြန္းေမာင္းထားလုိ႔ ေအးလာရင္လည္း လံုခ်ည္ ကုိ ၿခံဳအိပ္လုိ႔ရပါတယ္ "
အခ်စ္ အတြက္ျဖင့္ အသက္ပင္ေသေစ၊ လံုခ်ည္ကုိ ၿခံဳအိပ္ပါ့မယ္ဆုိသည့္အတြက္ ကပၸတိန္ေရာ ဆိပ္ကမ္း ရဲပါ လက္ေလ်ာ့ လုိက္ရေတာ့သည္။ ခ်စ္သူကုိ ေပးရန္အတြက္ သေဘၤာက မိမိပုိင္ပစၥည္း မဟုတ္ေသာ္ လည္း မိမိ အတြက္ သေဘၤာကေပးထားသည့္ ပစၥည္းေတြကုိ ခုိးယူလာသည့္ သေဘၤာသား ဘုိနီကုိ ကြင္း လံုးကၽြတ္ လႊတ္ေပးလုိက္ ရေတာ့သည္။
" ကဲ ေရာ့ ဒါေလးပါေပးလုိက္၊ ေပးတာနည္းလုိ႔ မ်က္ႏွာပန္းမလွျဖစ္ေနပါ့မယ္ "

ကပၸတိန္ သည္ သူ႔အခန္းတြင္းရွိ ေရခဲေသတၱာထဲက အခ်ိဳရည္ေျခာက္ဘူးတစ္တဲြ ထုတ္ေပးသည္။ ကပၸတိန္ ကလည္း အခ်စ္ႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္သူျဖစ္သည္။ ႏုိက္ကလပ္မွာ သေဘၤာသားေတြ က တစ္ေယာက္ ပဲ တဲြသည္။ သူက ဘယ္တစ္ေယာက္၊ ညာတစ္ေယာက္ တဲြၿပီး ဖက္ထားေလ့ရွိသူျဖစ္ သည္။ သေဘၤာသားေတြ ႏုိက္က္လပ္မွာကဲလုိ႔ ပုိက္ဆံကုန္သြားလွ်င္ သူက ထုတ္ေပးသည္။ လကုန္လွ်င္ လစာထဲ က ျဖတ္ယူသည္။ အဲဒီလုိ ကပၸတိန္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ အဲဒီေတာ့ ဘုိနီကုိ ဖမ္းေခၚလာသည့္ ဆိပ္ကမ္း ရဲလည္း စိတ္ညစ္ၿပီး ျပန္ဆင္းသြားေလေတာ့သည္။
ေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ ေကာင္းတာျဖစ္မည္။ မေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ မေကာင္းတာျဖစ္မည္။

စူပါမားကက္မွာ ပစၥည္းခုိးသည့္သေဘၤာသား

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သေဘၤာသည္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုမွာ ဆုိက္ကပ္ၿပီး ကုန္ခ်ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ သေဘၤာဆိပ္ကမ္းကပ္ထားလွ်င္ အလုပ္မရွိသူျဖစ္သည့္အတြက္ မိမိအခန္းမွာ အနားယူ ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲက တယ္လီဖုန္းျမည္လာသည္။ ေကာက္ကုိင္ၿပီး နားေထာင္လုိက္ရာ တယ္လီဖုန္း ေခၚသူ ဟာ ကပၸတိန္ကုိယ္တုိင္ ျဖစ္ေနသည္။
" အာအုိ ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းကုိ ခဏလာပါဦး "
" ရက္ဆား "
ကၽြန္ေတာ္ ေဘာင္းဘီ ေကာက္စြပ္ၿပီး ကပၸတိန္၏အခန္းကုိ သြားသည္။ ကပၸတိန္၏အခန္းမွာ ေဒသကုိယ္ စားလွယ္ေရာက္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ ကပၸတိန္က မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ၿပီးေျပာသည္။

" ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရဲစခန္းကုိ လုိက္သြားရမယ္။ ဟုိေကာင္ကုန္တုိက္မွာ ပစၥည္းခုိးတာ မိလုိ႔တဲ့ "
ဟုိေကာင္၏ နာမည္ကုိ ထည့္ေျပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားသည္။ ဟုိေကာင္ဆုိသူသည္ မိေကာင္း ဖခင္တုိ႔၏သားျဖစ္သည္။ သေဘၤာကုမၸဏီရံုးက အရာရွိတစ္ေယာက္သည္ အဲဒီဟုိေကာင္ဆုိသူ ၏ ေယာက္ဖ ျဖစ္သည္။ ဒီေကာင္ခုိးတယ္ဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလားဟု အံ့ၾသမိတာျဖစ္သည္။
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ က ကုန္တုိက္ေတြကလည္း ခုိးခ်င္စရာ အေတာ္ေကာင္းသည္။ ပစၥည္းေတြက လုိခ်င္စရာေတြခ်ည္းျဖစ္ သည္။ လုိခ်င္စရာပစၥည္းေတြ မ်ားသေလာက္ ေစ်းေရာင္းသူမရွိေသာ ကုန္တုိက္ႀကီးေတြျဖစ္ သည္။ ၀ယ္သူက မိမိလုိခ်င္သည့္ ပစၥည္းကုိ ဆဲြယူၿပီးထည့္ေနတာကုိ ဘယ္သူမွ လုိက္ၾကည့္ မေနပါ။ သုိ႔ေသာ္ ျမင္ကြင္းအားလံုးကုိ ကြက္လပ္မက်န္ေအာင္ ခ်ိန္ရြယ္ထားသည့္ ရုပ္ျမင္သံၾကား ကင္မရာေတြက ဂရုစုိက္ၿပီး ၾကည့္ေနပါသည္။

ေစ်း၀ယ္သူသည္ မိမိ၀ယ္လုိသည့္ ပစၥည္းမ်ားကုိ ယူလာၿပီး ကုန္တုိက္ႀကီး၏ ထြက္ေပါက္ နားက ေငြရွင္း ေကာင္တာမွာ ျပၿပီး ေငြရွင္းရံုသာျဖစ္သည္။ ကုန္တုိက္ႀကီး တစ္ခုလံုးမွာ ၀န္ထမ္း ဆယ္ေယာက္ရွိရမည့္ အစား ငါးေယျ္ေလာက္သာခန္႔ထားသည္။ ဟုိအေကာင္ ဘာပစၥည္း ခုိးသလဲ ေမးၾကည့္ရသည္။
" ဘာပစၥည္းခုိးတာတဲ့လဲ "
" မသိေသးဘူး၊ ပစၥည္းယူၿပီး ေငြမရွင္းဘဲ ထြက္သြားလုိ႔ ရဲက ဖမ္းထားတာဘဲ "
သေဘၤာကုမၸဏီ၏ ေဒသကုိယ္စားလွယ္ႏွင့္အတူ ကပၸတိန္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆိပ္ကမ္းရဲစခန္းကုိ လုိက္သြားၾကပါ သည္။ ရဲစခန္းထဲမွာ ထုိင္ခုိင္းထားသည့္ ဟုိအေကာင္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ သူခုိးလာသည္ဆုိ သည့္ ေခါက္ထီး လွလွေလးကုိ ရဲက သက္ေသခံပစၥည္းအျဖစ္ သိမ္းထားၿပီး ရဲအရာရွိ၏ စားပဲြေပၚမွာ တင္ ထားတာေတြ႕ ရသည္။

ေခါက္ထီးေလး သည္ ဂ်ပန္ေငြ ယန္းတစ္ေထာင္ (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀)ခန္႔သာ တန္ေပလိမ့္မည္။ ဂ်ပန္ ႏုိင္ငံ အေနျဖင့္မူ ဘာမွ် တန္ဖုိးရွိသည့္ ပစၥည္းမဟုတ္။ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ ဒါမွ်မက တန္ဖုိးရွိသည့္ ပစၥည္းေတြကုိ လုိခ်င္လွ်င္ အလကား ယူသြားပါလုိ႔ စာေရးၿပီး လမ္းေဘးက ကလက္ေဖာင္းမွာ ခ်ထားတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိသည္။
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ အမိႈက္ပစ္စရာ ေနရာမရွိလုိ႔ လူသံုးပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြျဖစ္သည့္ ေရခဲေသတၱာ၊ တီဗီ၊ ဗီဒီယုိ၊ ပန္ကာ၊ လွ်ပ္စစ္မီးပူ၊ ဘုိင္စကယ္ေတြကုိ လုိခ်င္လွ်င္ ခ်ထားတာေတြ အမ်ားႀကီးရ်ီသည္။
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ မွာ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြကုိ ဖ်က္ဆီးၿပီးမွ စြန္႔ပစ္ရသည္။ အထူးသျဖင့္ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ေမာ္ေတာ္ ဆုိင္ကယ္လုိ ပစၥည္းမ်ိဳးကုိ စြန္႔ပစ္မည္ဆုိလွ်င္ ဖ်က္ဆီးေပးခ အလြန္ေစ်းႀကီးသည့္အတြက္ ယာဥ္နံပါတ္ႏွင့္ အင္ဂ်င္နံပါတ္ေတြ ကုိ ဖ်က္ဆီးၿပီး ခ်ံဳထဲကုိ ေမာင္းသြင္းပစ္ခဲ့ေလ့ရွိသည္။ အဲဒီလုိမ်ိဳး လုပ္တာမ်ိဳးကုိ ေဖာ္ ထုတ္ဖမ္းဆီး မိပါက ဒဏ္ေငြယန္း သန္းႏွင့္ခ်ီၿပီး တပ္ရုိက္ခံရမည္ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ အဖုိးတန္ပစၥည္း ေတြ စြန္႔ပစ္ထားတာ အမိႈက္ပံုမွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ရသည္။

ဟုိအေကာင္ ကုန္တုိက္က ခုိးလာပါသည္ဆုိသည့္ ေခါက္ထီးမ်ိဳးကေတာ့ လႊင့္ပစ္ထားလွ်င္ေတာင္ ဘယ္သူ မွ ေကာက္ကုိင္ၾကည့္မည္မဟုတ္လုိ႔ တန္ဖုိးမရွိသည့္ ပစၥည္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ ဥပေဒက ခုိးတာ ကုိမိပါက ထိေရာက္စြာ အေရးယူသည့္အတြက္ ေထာင္ဒဏ္၊ ေငြဒဏ္ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ရပ္လံုး က်ခံရေတာ့ မည္ျဖစ္သည္။
" ဟုိေကာင္ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ ေျပာပါဦး "
" ဘာျဖစ္မွန္းကုိ မသိပါဘူးဆရာရယ္၊ ကုန္တုိက္က အထြက္မွာအခ်က္ေပးလွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္း အဆက္ မျပတ္ျမည္ ၿပီး ရဲက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဖမ္းေတာ့တာပါပဲ "
" ေဒသခံ ကုိယ္စားလွယ္က ေျပာတယ္၊ မင္း ေခါက္ထီးခုိးလုိ႔ အဖမ္းခံရတာတဲ့ "
" ဒီေခါက္ထီး ဟာ သူတုိ႔ကုန္တုိက္က ေခါက္ထီးမဟုတ္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေဘးက စတုိးဆုိင္တစ္ဆုိင္က ၀ယ္ခဲ့တာ "

သူေျပာျပတာက သူသည္ ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး အားလပ္ခြင့္ရၿပီး ညေန ၄ နာရီမွ ဂ်ဴတီ၀င္ရမည္ျဖစ္လုိ႔ ၿမိဳ႕ထဲ ကုိ ေလွ်ာက္လည္ေနခဲ့သည္ဟုဆုိသည္။ တစ္ေန၇ာအေရာက္မွာ စတုိးဆုိင္တစ္ဆုိင္ကုိ ၀င္ၾကည့္ သည္။ ေခါက္ထီးလွလွေလးေတြ႕တာနဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလးအတြက္ ၀ယ္သည္။ ေခါက္ထီး၀ယ္ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္ လာစဥ္ ကုန္တုိက္လွလွႀကီးေတြ႕တာနဲ႔ ၀င္ၾကည့္သည္။ ကုန္တုိက္ႀကီးထဲက ပစၥည္းေတြ ေစ်းႀကီးလြန္း သည့္အျပင္ သူလုိခ်င္တာ ဘာမွ်မမေတြ႕လုိ႔ ျပန္အထြက္မွာ အဖမ္းခံရတာဟု ဆုိသည္။
" မင္းက ေျပာမျပဘူးလား၊ တျခားဆုိင္က ၀ယ္လာခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ "
" ေျပာပါတယ္၊ ရဲေတြတစ္ေယာက္မွ အဂၤလိပ္စကား နားမလည္ဘူး "
" မင္း၀ယ္လာခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ စတုိးဆုိင္ကုိ မွတ္မိသလား "
" မွတ္မိတယ္ထင္တာပဲ၊ အေတာ္ေ၀းတယ္ "

ကပၸတိန္က ေဒသကုိယ္စားလွယ္ကုိ ရွင္းျပသည္။ ေဒသကုိယ္စားလွယ္က ရဲေတြကုိ ျပန္ရွင္းျပသည္။ ရဲေတြက သေဘာေပါက္ သြားၿပီး ဟုိက္ ဟုိက္နဲ႔ တဟုိက္ဟုိက္ အသံထြက္ၿပီး နားေထာင္ေနသည္။ ရဲေတြျပန္ေျပာတာ ကုိ ေဒသကုိယ္စားလွယ္က ျပန္ေျပာျပသည္။
" သူ၀ယ္ယူခဲ့သည့္ စတုိးဆုိင္ကုိ သြားၾကည့္စရာမလုိ၊ ကုန္တုိက္ကုိ ျပန္သြားၿပီး စစ္ေဆးလုိ ႔ရတယ္လုိ႔ ေျပာေန တယ္ "
ဟုိအေကာင္ကုိ ဖမ္းသည့္ ရဲပါလုိက္ၿပီး ကုန္တုိက္ကုိ သြားၾကသည္။ ကုန္တုိက္က ရုပ္ျမင္သံၾကား ကင္မရာေတြကုိ စစ္ေဆးၾကသည္။ စစ္ေဆးလုိက္ေတာ့ ဟုိအေကာင္ ေခါက္ထီးကေလးကုိ ကုိင္ၿပီး ေငြမရွင္းခဲ့ပဲ ကုန္တုိက္ ထဲက ထြက္ခြာသြား ပံုကုိ ပီျပင္ထင္ရွားစြာ ေတြ႕ရသည္။ ရျေတြက တစ္စံုတစ္ခုေျပာလုိက္လုိ႔ ကုန္တုိက္က တာ၀န္ ရွိသူက ဟုိေကာင္ ကုန္တုိက္ထဲ ၀င္လာပံုကုိ ျပန္ရစ္ျပသည္။ ဒီေတာ့မွ ရွင္းသြားေတာ့ သည္။

" ဟုိမွာ ဟုိမွာ၊ သူ႔လက္ထဲမွာ ေခါက္ထီးပါတယ္ "
ဟုိအေကာင္သည္ ကုန္တုိက္ထဲကုိ ၀င္လာကတည္းက သူ႔လက္ထဲမွာ ေခါက္ထီးေလးကုိင္ၿပီး ၀င္လာတာကုိ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ထင္ရွားစြာ ေတြ႕ျမင္ရသည္။ ေခါက္ထီးကုိ လွ်ပ္စစ္ေရာင္ျခည္ျဖင့္ စစ္ေဆး ေတာ့လည္း ဒီကုန္တုိက္ က ေခါက္ထီးမဟုတ္ေၾကာင္း ျပေနသည္။ ဒီေတာ့မွ ဟုိအေကာင္ကုိ ကြင္းလံုးကၽြတ္ လႊတ္ေပး လုိက္ပါသည္။ ကုန္တုိက္က တာ၀န္ရွိသူက ဟုိအေကာင္ကုိ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေခ်ာကလက္ဘူး တစ္ဘူးေပး သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိပါ ေပးစားပါသည္။
ေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ ေကာင္းတာျဖစ္မည္။ မေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ မေကာင္းတာျဖစ္မည္။


ျပည့္တန္ဆာမကုိ အခေၾကးေငြမေပးလုိ႔ မေရးယူခံရသည့္သေဘၤာသား

ကုိးရီးယားႏုိင္ငံ ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုက သေဘၤာျပန္ထြက္ခါနီးမွ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္သည္။ သေဘၤာျပန္လည္ ထြက္ခြာေတာ့မည္ျဖစ္လုိ႔ ဆိပ္ကမ္းအာဏာပုိင္က ထုတ္ေပးထားသည့္ ကမ္းတပ္ လည္ပတ္ခြင့္စာရြက္ (ရိႈးပတ္စ္)ေတြ ကုိ ျပန္သိမ္းသည္။ အင္ဒုိနီးရွားလူမ်ိဳး တက္မကုိင္သေဘၤာသားတစ္ေယာက္မွာ ရိႈးပတ္ ေပ်ာက္ေန သည္။
ကုိရီးယားႏုိင္ငံ မွာ သေဘၤာသားကုိ ယာယီ ထုတ္ေပးထားသည့္ ကမ္းတက္လည္ပတ္ခြင့္ လက္မွတ္ေပ်ာက္ဆံုးပါက ဒဏ္ေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၅၀၀ ေပးေဆာင္ရမည္ ဟုရိႈးပတ္ ၏ ေနာက္ေက်ာ မွာ ေရးထားသည္။ အင္ဒုိနီးရွားသေဘၤာသားသည္ အဂၤလိပ္လုိ မဖတ္တတ္ကာရယ္၊ ဖတ္မၾကည့္တာ ရယ္ေၾကာင့္ မသိျဖစ္ေနသည္။ တာ၀န္ရွိသူ ပထမအရာရွိကေမးသည္။
" ဘယ္မွာထားလုိ႔ ေပ်ာက္တာလဲ "
" ဘယ္မွာ ထားမိမွန္းမသိဘူး "
" အေမရိကန္ေဒၚလာ ငါးရာ ဒဏ္ေငြ ေပးေဆာင္ရမယ္ "

ဒီေတာ့မွ သေဘၤာသားသည္ မ်က္လံုးျပဴးသြားၿပီး အမွန္ကုိ ဖြင့္ေျပာသည္။ သူ႔ရိႈးပတ္ကုိ သူ႔ေကာင္မေလးက ႏိႈက္ယူထားလုိက္တာဟုဆုိသည္။ အေရးမႀကီးဘူးထင္လုိ႔ ျပန္မေတာင္းဘဲ ထားပစ္ခဲ့တာဟုဆုိသည္။
မေန႔ကညေနက သူသည္ တျခား သေဘၤာသားေတြႏွင့္ အတူ ႏုိက္ကလပ္ မွာ ေကာင္မေလးေတြႏွင့္ ေပ်ာ္ၾက သည္။ အတူတဲြၿပီး ကဲၾကသည္။ ကၾကသည္။ သန္းေခါင္ယံ ၂ နာရီ ႏုိက္ကလပ္ပိတ္ခ်ိန္မွာ သူ႔ေကာင္မေလး၏ အခန္းကုိ လုိက္ပါသြားၿပီး အတူအိပ္သည္။
မုိးလင္းလုိ႔ သေဘၤာကုိ ျပန္ေတာ့မည္ဆုိေတာ့ ေကာင္မေလးက သူ႔ကုိ ညေၾကးေပးပါရန္ေတာင္းသည္။ သေဘၤာသား က သူ႔မွာ ပုိက္ဆံတျပားမွ မရွိေတာ့ပါဟုေျပာသည္။ မေန႔ညက အတူေသာက္စားၾကရာမွာ သံုးစဲြလုိက္ရ လုိ႔ ကုန္ၿပီဟုေျပာသည္။
" တစ္ျပားမွ မက်န္ေတာ့ဘူးလား၊ "

" ႏုိး "
" ႏွစ္ဆယ္ အစိတ္ေလာက္ေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူးလား "
" တစ္ျပားမွ မက်န္ေတာ့ဘူး "
ေကာင္မေလးက သူ႔ကုိ ေပ်ာ္ပါးခ၊ ေဒၚလာ ၂၀၊ ၂၅ ေလာက္ေပးလွ်င္ ေက်နပ္ပါသည္ ဆုိသည့္သေဘာ ေျပာေနသည္။ အင္ဒုိနီးရွားသေဘၤာသားသည္ အဂၤလိပ္စကား ကုိ ကၽြမ္းက်င္စြာ မေျပာတတ္သည့္ အျပင္ ကပ္စီးနည္းတာလည္း ပါသည့္ အတြက္ ေကာင္မေလးေျပာသမွ်ေတြကုိ ႏုိး ႏုိး ႏုိး လုိ႔ခ်ည္း ေျပာေနသည္။
ေကာင္မေလး က သည္းခံေနရာက စိတ္ဆုိးလာၿပီး သေဘၤာသား၏ အိတ္ကုိ ႏိႈက္ရွာသည္။ တကယ္ပင္ ပုိက္ဆံတစ္ျပား မွ မရွိတာေတြ႕ရသည္။ သေဘၤာသား၏ အိတ္ထဲက ႏိႈက္ယူလုိ႔ရသည့္ ပစၥည္းေတြထဲက ကမ္းတက္လည္ပတ္ခြင့္ လက္မွတ္ကုိ သိမ္းယူထားလုိက္သည္။ သေဘၤာသားက အေရးမႀကီးသည့္ စာရြက္ ထင္ၿပီး ျပန္မေတာင္း ဘဲ ထားပစ္ခဲ့သည္။
" မင္း ညအိပ္ခဲ့တဲ့ အဲဒီေကာင္မေလးရဲ႕အိမ္ကုိ မွတ္မိလား "

" မွတ္မိပါတယ္ "
" လာ သြားမယ္ "
သေဘၤာ သည္ ကုန္ခ်လုိ႔ ၿပီးသြားၿပီ။ ဆိပ္ကမ္းက ျပန္လည္ ထြက္ခြာရေတာ့မည္။ အေၾကာင္းမဲ့ဆိပ္ကမ္းမွာ ၾကာေနလွ်င္ ရပ္နားခ တစ္နာရီကုိ ဘယ္ေလာက္ႏႈန္းစသည္ျဖင့္ သေဘၤာက ေပးရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ပထမအရာရွိသည္လည္း အင္ဒုိနီးရွားလူမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္ျဖစ္ သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိပါ လုိက္ခဲ့ရန္ေခၚသည္။ အငွားယာဥ္တစ္စီးေခၚလုိက္သည္။ လုိရမယ္ရဆုိၿပီး ဆိပ္ကမ္းရဲ တစ္ေယာက္ကုိပါ လုိက္ခဲ့ရန္ ေခၚယူလာခဲ့သည္။
ေကာင္မေလး ေနထုိင္သည့္ တုိက္ခန္းသည္ တုိက္အုိတုိက္ေဟာင္းတစ္ခု၏ ပထမထပ္က အခန္းေပါင္းမ်ားစြာ အနက္က တစ္ခန္းျဖစ္သည္။ ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာ ေစ်းေပါသည့္ တုိက္ခန္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ရဲသားက အခန္းတံခါး ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္း ေခါက္လုိက္သည္။ သံုးခါေလာက္ ေခါက္ေတာ့္မွ တံခါးဖြင့္ရန္ ထလာသည့္ အတြင္းက လႈပ္ရွားသံကုိ ၾကားရသည္။

၁၁ နာရီထုိးေတာ့မည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာျဖစ္မည္။ ျပည့္တန္ဆာ အမ်ိဳးသမိးႏွင့္ ဇာတ္မင္းသမီးတုိ႔သည္ ညမွာ အသံုးေတာ္ခံသူေတြ ျဖစ္ ေန႔မွာအိပ္ၾကရသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ လာႏိႈးသူကုိ စိတ္ဆုိးၾကသည္။ ဒီ အခန္း က ေကာင္မေလးသည္လည္း သေဘၤာသားကုိ တစ္ညလံုး အသံုးေတာ္ခံခဲ့ရသူျဖစ္လုိ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာျဖစ္မည္။
အတြင္းဘက္က တံခါးခ်က္ျဖဳတ္သံၾကားရသည္။ တံခါးကုိ ဟၾကည့္သည္။ သံႀကိဳးခ်ိတ္ထား လုိ႔ ေျခာက္လက္မခန္႔သာ ပြင့္သြားသည္။ ရဲတစ္ေယာက္ႏွင့္ညက သူ႔လူအပါအ၀င္ သေဘၤာသား သံုးေယာက္ကုိ ျမင္ေတာ့ ေအာ္လာၾကၿပီလားဆုိသည့္ အမူအရာျဖင့္ မထီၿပံဳးၿပံဳးၿပီး တံခါးသံႀကိဳးကုိ ျဖဳတ္ကာ ဖြင့္ေပးပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အိမ္ထဲကုိ ၀င္ခြင့္မေပးဘဲဆုိ ဘာကိစၥဆုိသည့္ အမူအရာျဖင့္ စီးကရက္ ကုိ ဟန္ပါပါဖြာၿပီး မီးခုိးမႈတ္ထုတ္သည္။

" နင္ သူ႔ရိႈးပတ္ ကုိ ႏိႈက္ယူထားလုိက္တယ္ဆုိ "
ေကာင္မေလးက မထီေလးစားအၿပံဳးျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
" အဲဒါ ျပန္ေပးပါ "
ေကာင္မေလးက ၿပံဳးၿပီး စီးကရက္မီးခုိး မႈတ္ထုတ္လုိက္ျပန္သည္။ လက္ငါးေခ်ာင္းေထာင္ျပသည္။ ၿပီးေတာ့မွ လက္သန္းကစၿပီး ျပန္ေခါက္ခ်ိဳးခ်သည္။ လက္သန္း၊ လက္သူၾကြယ္၊ လက္ခလယ္၊ ၿပီးေတာ့ လက္မကုိ ခ်ိဳးျပသည္။ ေနာက္ဆံုး လက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္းပဲ ေထာင္ျပထားသည္။ အဲဒီအဓိပၸာယ္ကုိ နားလည္ သည့္ရဲက ရွင္းျပသည္။
" ရိႈးပတ္စ္ က ေဒၚလာ ငါးရာတန္တယ္တဲ့၊ ေလးရာ၊ သံုးရာ၊ ႏွစ္ရာမေပးပါနဲ႔တဲ့၊ တစ္ရာပဲ ေပးပါတဲ့ "
ပထမအရာရွိက အေမရိကန္ေဒၚလာ တစ္ရာထုတ္ေပးလုိက္ေတာ့မွ ဧည့္ခန္းက စားပဲြေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ပတ္စ္ပုိ႔ကုိ သြားယူၿပီး ျပန္ေပးသည္။

ေကာင္မေလးႏွင့္ တစ္ညအတူအိပ္ခ ေဒၚလာ ၂၀ ေလာက္ ေပးရမည့္ကိစၥကုိ မေပးသည့္ အတြက္ ျပႆနာ ျဖစ္ လာသည့္အခါ ေဒၚလာ တစ္ရာ ေပးလုိက္ရေတာ့သည္။ ရဲသားေျပာတာ မွတ္သားစရာေကာင္း သည္။
" ခင္ဗ်ား ကံေကာင္းတယ္၊ ေကာင္မေလးက မိတ္ေဆြအျဖစ္နဲ႔ ယံုၾကည္လုိ႔ အိမ္အလည္ေခၚတာ။ သူ႔ကုိ အလုိမတူဘဲ ကာမရယူပါတယ္လုိ႔ တုိင္လုိက္ရင္ ခင္ဗ်ားေထာင္က်သြားႏုိင္တယ္ "
သေဘၤာသားမ်ား မွတ္သားထားသင့္သည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ ျပည့္တန္ဆာပင္ျဖစ္ေစ၊ အလုိမတူဘဲ ကာမကုိ ရယူပါက မုဒိမ္းမႈေျမာက္သည္။ ေထာင္မက်ခ်င္ရင္ ေကာင္မေလးေတာင္းသေလာက္ ေပးရေတာ့မည္ျဖစ္ သည္။
ေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ ေကာင္းတာျဖစ္မည္။ မေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ မေကာင္းတာျဖစ္မည္။

ဆက္ရန္
.