စာေရးဆရာ ကိုေအာင္ဆန္း, အပိုင္း (၅၆)

သူရယ္...လူေတြရယ္... ျပီးေတာ့ ၀ါဒေတြရယ္...

သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ မျမင္ဖူးလိုက္ ၊ ကၽြန္ေတာ္၏ မိဘမ်ားလည္း မျမင္ဖူးလိုက္ႀက။ သို႕ေသာ္ သူ႕ ကို ကၽြန္တာ္ တို႕ သိေနသည္။ သူ႕ဓာတ္ပုံမွတစ္ဆင့္ သူ႕ကိုကၽြန္ေတာ္တို႕ သိေနႀကသည္။ သူ႕စာမ်ားမွ တစ္ဆင့္ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ သူ႕အေႀကာင္းကို ေရးသားထား ေသာ အျခား သူမ်ား၏ စာမ်ားမွ တစ္ဆင့္ သူသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွင့္ ပို၍ ရင္ႏွီးကၽြမ္း၀င္လာပါ သည္။ သူသည္ ကၽြန္ေတာ္ တို႕၏ ေသြးထဲ၊ သားထဲ၊ အေႀကာမ်ားထဲ၊ စိတ္၀ိညာဥ္ထဲမွာ စိမ့္၀င္စီး ေႏြးေနေသာ ခြန္အား ေရာင္ျခည္ တစ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္သည္။

သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ မမီလိုက္ ေသာ္လည္း သူ႕ကိုသိမီလိုက္ေသာ၊ သူႏွင့္ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့ေသာ လူႀကီးသူမ မ်ားက သူ႕အေႀကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေျပျပဖူးသည္။ လူႀကီးသူမမ်ားသည္ သူ႕အေႀကာင္းကို ေျပာေနရလွ်င္ ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ စုိႏုလာ၏။ အေရတြန္႕ေသာ ပါးျပင္ တို႕သည္ ပန္းႏုေရာင္သန္း၍ ေဖာင္းအိလာ၏။ မ်က္စိတို႕တြင္ မ်က္ရည္ ႀကည္တို႕သည္ ေ၀့သီ ေနႀက၏။ နားရြက္တို႕သည္ နီးျမန္းလာႀက၏။ အသံတို႕သည္ တက္ႀကြ အားရိွလာ၏။ ႏႈတ္မ္းသားတို႕ တစ္ဆတ္ဆတ္ ခုန္၏။ သူသည္ သူတို႕ သူအား ခ်စ္လာေစရန္ မႀကိဳးစားခဲ့။ သို႕ေသာ္သူက သူတို႕အား မည္မွ် ခ်စ္ေႀကာင္းကို သူတို႕၏ ေသြးေႀကာမ်ားက သိေနႀက ေလသည္။

သူသည္ ဤကမၻာေလာကထဲကို လူသားပီသစြာ ေရာက္ရိွလာခဲ့သည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ၏ ဒုတိယပါတ္ ေျမာက္ စေနေန႕တြင္ သူ႕ကိုသူ၏ မိဘမ်ားက ေမြးဖြားသန္႕စင္ေပး လိုက္သည္။ သူသည္ သူ၏တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္သည္။ သို႕ေသာ္ သူသည္တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္သည္၊ ခ်စ္သည္ဟု က်ီးငွက္ တစ္ေကာင္ကဲ့သို႕ မအာတတ္။ သူ၏လုပ္ရပ္မ်ားမွ အသံထြက္လာျခင္ းသာ ျဖစ္သည္။ သူသည္ သူ႕ႏိုင္ငံေတာ္ ကို အေကာင္းဆုံးေရးဆြဲႏိုင္ခဲ့ေသာ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည ္။

သူေရးခဲ့ေသာ ပန္းခ်ီကားကို ႀကည့္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ၀ိညာဥ္သည္ ေႏြးဖ်ဖ်လင္း၏ ကုန္ခန္း သြားေသာ အားတို႕သည္ ျပန္၍ ျပည့္ေဖာင္းလာ၏။ ငိုက္ျမည္းလ်က္ရိွေသာ စိတ္ သည္ လန္းဆန္း စြာႏိုးလႈပ္လာ၏။ သူ၏ ပန္းခ်ီကား သည္ အေစာင့္အေရွောက္ ရိွဟန္တူသည္။ ႀကည့္သူတို႕ကို ဖမ္းစားႏိုင္၏။ ႀကားသူကိုလည္း ညိႈ႕ငယ္ယူႏိုင္စြမ္း။ သူသည္ သည္ပန္းခ်ီကားကို စိတ္ႏွလုံးျဖင့္ ေရးခဲ့ ဟန္တူသည္။ ပန္းခ်ီ ကို ေရးေသာသူ၏ လက္သည္ ျပည္သူ၏ ႏွလုံးစည္းခ်က္တို႕ျဖင့္ ခုန္၏။ ထိုစည္းခ်က္တို႕ျဖင့္ ျမည္ေသာ အသံသည္ သူ႕ႏွတ္ခမ္းကို ရုန္းဖြင့္၍ ထြက္လာႀကဟန္ တူသည္။
ထို႕ေႀကာင့္သာ မဟုတ္ေလာ၊ ျပည္သူသည္ သူျဖစ္၍ သူသည္လည္း ျပည္သူျဖစ္ခဲ့သည္။

သူသည္ နတ္ေဒ၀ါကဲ့သို႕ အရိွန္အ၀ါႀကီးေသာ္လည္း လူသားစင္စစ္တစ္ဦးသာ  ျဖစ္၏။ သူ႕မွာ လူသား စိတ္ ခံစားမႈ ရိွေနသည္။ သူ႕တြင္ ဇနီးလည္း ထင္ရွားရိွသည္။ သားေတြလည္း ရိွသည္။ သမီးမ်ားလည္း ရိွပါသည္။ သူသည္ ဇနီးကိုခ်စ္၏။ သူသည္သူ႕သားေတြကို ခ်စ္၏။ သူသည္ သမီးေလး ကိုလည္းခ်စ္၏။ သို႕ေသာ္ သူသည္ျပည္သူကို ပို၍ခ်စ္ဟန္တူ၏။ ၀က္အူေခ်ာင္းေလး တစ္တုံး၊ ႏွစ္တုံးျဖင့္သာ ေန႕လည္စာ ကို ျပီးေစေနရေသာ္လည္း သူ၏မိတ္ေဆြ အားတိုင္းျပည္တိုးတက္ႀကီးပြားေရကို ျမိန္ရည္ရွက္ရည္ ေျပာျပ ေနတတ္၏။ သူ၏မိတ္ေဆြက ရင္းႏွီးသူမ်ားအား ေအာင္ဆန္းငတ္ေနျပီ သြားႀကည့္ႀကပါဦးဟု ဆိုဖူးသည္။

သူသည္ သူ႕ျပည္သူကို ခ်စ္သလို အျခားသူမ်ားကိုလည္း ခ်စ္သည္။ ေနာက္ဆုံးဆင့္္မွာ သူသည္ လူသားကိုသာ အဓိကထားစဥ္းစားလာသည္။ သူသည္ သူ႕တိုင္းျပည္ကိုသာမက အျခားနီးစပ္ရာ တိုင္းျပည္ မ်ား ကိုလည္း စုစည္း၍ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးတစ္ခု ထူေထာင္လို ခဲ့သည္။ သူေရးခဲ့ေသာ စာ မ်ားတြင္ ဖတ္ရသည္။ သူ၏စိတ္ကူး အေတြးအေခၚမ်ားသည္ အဘယ္ေႀကာင့္ ဤမွ်ဆန္းသစ္ ၍သူျဖတ္ သန္းေသာ ေခတ္ကို လြန္ေနရဘိသနည္း။ အနီးစပ္ဆုံး စဥ္းစားရန္ ရိွသည္မွာ သူသည္ ပညာတတ္သည္။ သူသည္ စာဖတ္သည္။ သူသည္စာေရးသည္။ သူသည္ ေခတ ္ကို မ်က္ျခည္ မျပတ္။ သူကသာ ေခတ္ကို ေက်ာ္တတ္သည္။

သူသည္ မိခင္ေဒၚစု၏ သားျဖစ္သည္။ သည္သည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား ျဖစ္သည္။ သူသည္အမ်ိဳး သားေက်ာ င္းက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူသည္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဥပေဒေက်ာင္းသားပင္ ျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ သူသည္ႏိုင္ငံေရးသမား တစ္ ဦးျဖစ္သည္။ သူသည္ စစ္သား တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူသည္ ႏိုင္ငံေရးသမားထပ္ျဖစ္သည္။ သူသည္ အာဇာနည္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။

သူအသက္ႀကီးမွ ဦးေသာဘိတေက်ာင္းမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားျဖစ္ခြင့္ရသည္။ သူမိခင္ရင္ခြင္ ထဲကထြက္ျပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀န္းထဲကို ေရာက္လာသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားလိုလွ်င္ မိခင္ရင္ခြင္မွ ထြက္ရမည္။ သူထြက္လိုက္ သည္ ။
ဦးေသာဘိတေက်ာင္းမွာ သူဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားျဖစ္လာသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ ပညာသင္ျပီး ေတာ့ သူ အမ်ိဳးသား ေက်ာင္းမွာ တက္ လိုေသးသည္။ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမွာ တက္ လိုလွ်င္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း က ထြက္ရမည္။ သူထြက္လိုက္သည္။

သူအမ်ိဳးသားေက်ာင္းမွာ ေက်ာငး္သားျဖစ္လာသည္။ အမ်ိဳးသာေက်ာင္းမွာ ေအာင္ျမင္ျပီးဆုံးေသာ အခါ တကၠသိုလ္မွာ သူဆက္လက္ေလ့လာလိုသည္။ တကၠသိုလ္မွာ ေလ့လာလိုလွ်င္ အမ်ိဳးသား ေက်ာင္းက ထြက္ခြာ ရမည္။ သူထြက္ခြာခဲ့သည္။
သူတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္လာသည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုေအာင္ဆန္း။ သူေက်ာင္းေသား ေခ ါင္းေဆာင္ျဖစ္လာသည္။ သူေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ၏ ဥကၠ႒ျဖစ္ လာသည္။ သူအိုးေ၀မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာ ျဖစ္လာသည္။ သူေက်ာင္းျပီးသြားသည္။ သူဥပေဒေက်ာင္းသား အျဖစ္ ဆက္လက္ ေလ့လာသည္။ သူ တို႕ဗမာအစည္းအရုံးထဲမွာ သခင္အျဖစ္နဲ႕ ႏိုင္ငံေရး လုပ္သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္း။ သူ ေက်ာင္းက ထြက္လိုက္သည္။

လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ရရင္ရ၊ မရရင္ခ်ဖို႕ သူဂ်ပန္ျပည္မွာ စစ္ပညာသြားသင္သည္။ လြတ္ လပ္ေရး အတြက္ စစ္တပ္ကို သူတည္ ေထာင္သည္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စစ္တပ္ကို ဦးေဆာင္ ျပီး သူတိုင္းျပည္ထဲကို ျပန္၀င္လာသည္။ သူနဲ႕အတူ သူတို႕ပါလာသည္။ သူတို႕ ထြက္သြားႀက သည္။ အေျပာင္းအလဲေတြ သိပ္မ်ားသြားသည္။ သူတို႕ထြက္သြားႀကသည္။ သူတို႕ျပန္၀င္ လာႀကသည္။ သူသည္ စစ္တပ္ကို ဦးေဆာင္ထားဆဲ။ သို႕ေသာ္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္လိုလွ်င္ စစ္တပ္က ထြက္ရမည္။ သူထြက္လိုက္သည္။ သူႏိုင္ငံေရးေခ ါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာသည္။
လြတ္လပ္ေရး၊ လုံး၀လြတ္လပ္ေရး၊ ထိုအသံကိုသူ႕ျပည္သူေတြရဲ႕ နားမွာ ႀကားရတာကိုက ခ်ိဳသည္။ ဂါတာမႏၱာန္ကို ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္သလို ထိုအသံကို ရြတ္ဆိုေနရေသာ သူ႕ႏႈတ္မွာ လည္းခ်ိဳေနသည္။ သူ႕ႏွလုံးအိမ္မွာလည္း ခ်ိုသည္။ သူ႕စိတ္၀ိညာဥ္မွာလည္း ခ်ိဳသည္။ လြတ္လပ္ ေရး။ လုံး၀လြတ္လပ္ေရး။

ေလျပည္ေလညင ္းေလးေတြ နဲ႕ ယိမ္းႏြဲ႕ႏြဲ႕ရိွေနေသာ၊ စိတ ္ကူးျဖင့္ တင္ႀကိဳခံစားသူတို႕ရင္မွာ ရိွန္း တျမျမေႏြးေနေသာ၊ အပ်ိဳေပါက္မေလးေတြသည္ပင္ ရွက္ေသြးေရာင္ျဖန္းေသာ ပါးျပင္နီေထြးေထြး ေလးေတြနဲ႕ လွမ္းေမွ်ာ္ရင္ခုန္ ေမာေနရေသာ၊ လုလင္ပ်ိဳေတြကလည္း အားအင္ကိုျပင္၍ တိမ္းမူး လ်က္ရိွေနေသာ၊ အဘြားအိုတို႕ကလည္း ႀကာျမင့္စြာ ကြဲကြာေနေသာ သားကို ျပန္ေတြကရေတာ့ မလိုစိတ္အားထက္သန္ေနေသာ၊ အဘိုးအို တို႕ကလည္း မိမိတို႕ငယ္စဥ္က ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးသည္ကို ျပန္ေျပာ ေနရသလို ႀကည္းႏူးေနရေသာ လြတ္လပ္ေရးပန္းခင္း။ ထိုပန္းခင္းကို လွမ္းေမွ်ာ္ျမင္ေနရ ေလျပီ။
တိုင္းျပည္ မွာ ေနတဲ့သူေတြ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀၍ ဆင္းရဲတြင္းနက္လည္း ကိစၥမရိွ၊ မိမိအာဏာရလွ်င္ ျပီးေရာ ဆိုသည့္အေမွာင္ႀကိဳက္သူမ်ား သူ႕ကိုလုပ္ႀကံလိုက္ႀကသည္။ ေသြးအိုင္ထဲမွာ လင္းတဲ့ႀကယ္ မ်ား၊ သူ နဲ႕အာဇာနည္မ်ာ။

ႏွစ္ေတြ၊ လေတြ၊ ရက္ေတြ၊ ျပီးေတာ့ လက္ျပထြက္ခြာသြားတဲ့ သကၠရာဇ္ေတြ၊ တစ္ရြက္ခ်င္းစီ တစ္ရြက္ခ်င္းစီ ေႀကြက်။ ကမၻာ့ဇာတ္ခုံေပၚမွာ ၀ါဒေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေပၚခဲ့ဖူးသည္။ ၀ါဒေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပိဳက် ခဲ့ဖူးသည္။ လူေတြရဲ႕ အသက္ေတြနဲ႕ ယစ္ပူေဇာ္ထားတဲ့၀ါဒမ်ား၊ လူသားေတြ သြားရာလမ္းမွာ ပန္းေတြလို ခ်ခင္ေပးထားတဲ့ ၀ါဒမ်ား။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြမွာ ၀ါဒေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္း သြားသလိုေခ ါင္းေဆာင္ေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းသြားခဲ့သည္။

တခ်ိဳ႕ေတြက တိုင္းျပည္ခ်မ္းသာဖို႕ ၀ါဒေတြကို သုံးစြဲသည္။ တခ်ိဳ႕ေတြက ၀ါဒတစ္ခုခုအတြက္ တိုင္းျပည ္ကို အဆင္းရဲခံသည္။ ေျပာင္းႀကသည္။ ေျပာင္းလဲခဲ့ႀကသည္။
၀ါဒေတြအတြက္၊ လူေတြသာယာ၀ေျပာဖို႕အတြက္ ၀ါ ဒေတြပန္းပန္ဖို႕က အဓိကလား။ လူသားေတြ လူသားပီပီသသနဲ႕ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေရး ပို၍သက္ေထာင့္သက္သာ ျဖစ္ေရးေတြ က အဓိက လား။

ႏွစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာ အခုထိမေျပာင္းလဲတာတစ္ခုေတာ့ ရိွေနသည္။ ဒါကို ယုံႀကည္ လိုက္ႀကပါ။
ဆယ့္ကိုးဇူလိုင္ မေမ့ႏိုင္။ အာဇာနည္ေန႕။ ဒါတို႕ေျမ၊ ဒါတို႕တိုင္းျပည္၊ တို႕ပိုင္တဲ့ေျမ။

အင္ျဒာငပုေတာ။
ဆက္ရန္
.