ေမာင္သန္းေဆြ (ထား၀ယ္) ၏ စကားမိဖုရားႏွင့္ ဘိုင္ဆပ္

စကားမိဖုရားႏွင့္ ဘိုင္ဆပ္
ေမာင္သန္းေဆြ (ထား၀ယ္)

စကားမိဖုရားဆိုသူမွာ ကုန္းေဘာင္ဆက္ န၀မဘုရင္ ပုဂံမင္း၏ မိဖုရားတစ္ပါး ျဖစ္သည္။ ဘုိင္ဆပ္ ဆုိသူ ကလည္း ထုိဘုရင္လက္ထက္ေတာ္မွ ၿမိဳ႕၀န္ ျဖစ္၏။ စကားမိဖုရားႏွင့္ ဘုိင္ဆပ္တို႔၏ ျပႆနာကို စာေရးသူ အား အန္တီခင္ (စာေရးဆရာမႀကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး)က ေျပာျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။

စာေရးဆရာမႀကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ေရးသည့္ ရတနာပံု၏ နိဒါန္းႏွင့္ နိဂံုး စာအုပ္တြင္ ပုဂံမင္းလက္ထက္ ေတာ္ မိဖုရားမ်ားစာရင္း၌ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ ပထမနန္းရေဆာင္ရ မိဖုရားႀကီးမ်ား စာရင္းတြင္ မိဖုရား ေခါင္းႀကီး ျဖစ္သူမွာ ေဘးေတာ္ျဖစ္ေသာ ပဒုံမင္း၏သားေတာ္ မကၡရာမင္းသားႀကီး၏ သမီးေတာ္ သီရိသုရတနာပဘာေဒ၀ီ ျဖစ္သည္။ ေရႊဘိုမင္းတရားႀကီး ကုိယ္ေတာ္တုိင္ သားေတာ္ ပုဂံမင္းကို မင္းသား ဘ၀ တြင္ ထုိမင္းသမီးႏွင့္ လက္ထပ္ေပးေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ သီရိတိေလာက မဟာရတနာေဒ၀ီ ဘြဲ႕မည္ ျဖင့္ ျပည္ၿမိဳ႕၊ ေတာင္ငူၿမိဳ႕တုိ႔ကို အသံုးခံ ေကၽြးေပး၍ မိဖုရားေခါင္းႀကီးအရာ ေတာင္နန္း တင္ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။

ေျမာက္နန္းေတာ္မိဖုရား သီရိတိေလာက အတုလရတနာေဒ၀ီမွာ မဂၤလာအိမ္ေတာ္ပါ စလင္းၿမိဳ႕စား ျဖစ္ သည္။ အေနာက္နန္းမိဖုရား သီရိသုရတနာမဂၤလာေဒ၀ီမွာ မဂၤလာအိမ္ေတာ္ပါ ျမေတာင္ၿမိဳ႕စား မုိးညႇင္း မင္းသမီး ျဖစ္သည္။
ေတာင္ေဆာင္ေတာ္မိဖုရား သီရိရတနာစႏၵမေဟမွာ မဂၤလာအိမ္ေတာ္ပါ တလုပ္္ၿမိဳ႕စား ျဖစ္သည္။ ေျမာက္ေဆာင္ေတာ္ မိဖုရား သီရိရတနာနႏၵာမေဟမွာ မဂၤလာအိမ္ေတာ္ပါ ရမည္းသင္းၿမိဳ႕စား ျဖစ္သည္။
ေတာင္ေရႊေရးေဆာင္ မိဖုရား သီရိသုစႏၵာနႏၵာမေဟမွာ မဂၤလာ အိမ္ေတာ္ပါ မုိးေကာင္းၿမိဳ႕စား ျဖစ္သည္။ ေျမာက္ ေရႊေရးေဆာင္မိဖုရား သီရိသုပဘာစႏၵာမေဟမွာ မဂၤလာအိမ္ေတာ္ပါ က်ပင္းၿမိဳ႕စား ျဖစ္သည္။

အထက္ပါ နန္းရေဆာင္ရ မိဖုရားႀကီး ရွစ္ပါးအျပင္ ပုဂံမင္းတြင္ အျခားၿမိဳ႕စား မိဖုရား ေျခာက္ပါးရွိေသး သည္ ဟု ဒဂုံခင္ခင္ေလးက ေဖာ္ျပထားသည္။

၁။ မိုင္းလံုၿမိဳ႕စားကို သီရိေကသာ မလႅာမေဟ။
၂။ စကုၿမိဳ႕စားကို သီရိနႏၵာမလႅာ မေဟ။
၃။ ျမန္ေအာင္ၿမိဳ႕စားကို သီရိသုတ ရတနာမေဟ။
၄။ ကာမၿမိဳ႕စားကို သီရိသုျမတ္စြာ မေဟ။
၅။ ေရႊကူၿမိဳ႕စားကို သီရိသုရတနာ၀တီ။
၆။ ခဲေပါင္ၿမိဳ႕စားသမီးကုိ သီရသုရတနာမဂၤလာ၀တီ။

အထက္ပါ မိဖုရားစာရင္းတြင္ အန္တီခင္ေျပာခဲ့သည့္ စကားၿမိဳ႕စား မိဖုရားအမည္ မပါပါ။ အန္တီခင္ကို လည္း ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္၍ မေမးႏိုင္ေတာ့ပါ။ သို႔ျဖစ္၍ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေရွ႕မီ ေနာက္မီ ျဖစ္ေသာ အစ္ကိုႀကီး ဦးစိန္ေမာင္ဦး (ေရွးေဟာင္းသုေတသန-ၿငိမ္း)ကို ေမးရေတာ့သည္။ အစ္ကို ႀကီးက အိမ္ေရွ႕စံကေနာင္မင္း၏ ကုိယ္လုပ္ေတာ္မ်ားတြင္ သားေတာ္သမီးေတာ္ ထြန္းကားသူ မ်ားကိုသာ ေဖာ္ျပထား၍ သားေတာ္သမီးေတာ္ မထြန္းကားေသာ ကိုယ္လုပ္ေတာ္အမည္မ်ားကို မေဖာ္ျပခဲ့ေၾကာင္း၊ ထုိ႔အတူပင္ ပုဂံမင္း၏ မိဖုရားမ်ားတြင္လည္း သားေတာ္ သမီးေတာ္ မထြန္းကား သူမ်ားကို ေဖာ္ျပခဲ့ဟန္ မတူဟု ဆိုပါသည္။

ပုဂံမင္း၏ နန္းရေဆာင္ရ အဘယ္ၿမိဳ႕စား မိဖုရားမွ သားေတာ္၊ သမီးေတာ္ မထြန္းကားခဲ့ေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ အစ္ကုိႀကီး ဦးစိန္ေမာင္ကို ေျပာသကဲ့သုိ႔ စကားၿမိဳ႕စား မိဖုရားဆုိသူကို သားေတာ္၊ သမီးေတာ္ မထြန္းကား ၍ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ဟန္မတူ ဆုိေသာ အဆိုအတုိင္း ယူဆ၍ မရေပ။
အန္တီခင္ (ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး) သည္ သူ႔ရတနာပံု၏ နိဒါန္းႏွင့္ နိဂံုး စာအုပ္တြင္လည္း စကားမိဖုရားအမည္ ကို ေဖာ္ျပခဲ့ေလရာ ပုဂံမင္းမိဖုရားမ်ားတြင္ စကားၿမိဳ႕စားမိဖုရားဟု ရွိခဲ့သည္မွာ ဧကန္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆ ရေပမည္။

ပုဂံမင္းလက္ထက္မွ ၿမိဳ႕၀န္ဘုိင္ဆပ္ ဆုိသူအေၾကာင္းကိုလည္း ေဖာ္ျပရေပမည္။ ဤၿမိဳ႕၀န္သစ္ႀကီးသည္ အျခားၿမိဳ႕၀န္တို႔အေပၚ ေက်ာ္လႊား၍ တန္ခိုးထြားခဲ့သူျဖစ္သျဖင့္ ပုဂံမင္းလက္ထက္တြင္ နာမည္ႀကီး ခဲ့ ေလသူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ဘုိင္ဆပ္ဆုိသည္မွာ အမည္ရင္း မဟုတ္ပါ။ သူ၏ အမည္ရင္းမွာ "ေဆယက္ခန္" ဟု ေခၚေၾကာင္း သမုိင္းသုေတသီ ဗိုလ္မွဴးျမင့္ဦးက စာေရးသူအား ေျပာဖူးပါသည္။
ဘုိင္ ဆုိသည္မွာ ကုလားစကားအရ "အစ္ကို" ဟု သေဘာေဆာင္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဘုိင္ဆပ္ ဆုိသည္မွာ "အစ္ကိုဆရာ" ဟု အဓိပၸာယ္ရသျဖင့္ တမင္ပင္ အထက္စီးျဖင့္ ေခၚေစျခင္း ျဖစ္ဟန္တူေပသည္။ ဘိုင္ဆပ္ သည္ ပုဂံမင္းလက္ထက္တြင္ပင္ နိမ့္က်သြားေလရာ သူ၏ အဆက္အႏြယ္မ်ားသည္ အေတာ္ပင္ ဒုကၡ ေရာက္ၾက ရသည္။

သူ မတရားရွာေဖြခဲ့ေသာ ပစၥည္းဥစၥာ ရတနာမ်ားကို ဘုရင့္အစိုးရက သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ အမရပူရေခတ္မွ ပန္းစုံ ဗလီ (ယခုေခတ္ ရွိမရွိ မသိပါ)တြင္ သူ႔ရတနာမ်ား ျမႇဳပ္ႏွံထားသည္ကို သတင္းရ၍ တူးေဖာ္ၾကရာ မေတြ႕ရ ဟု သိရပါသည္။ သူ႔သမီး၏ ခင္ပြန္းမွာ အီဆပ္ဆုိသူ ျဖစ္ေၾကာင္း သို႔ေသာ္ ျမန္မာ အမည္ ေမာင္ေမာင္ႀကီး ဟုသာ ေခၚရေၾကာင္း သူေဌးဘြဲ႕ရ ဗလီဒါယကာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သီေပါမင္းတရား လက္ထက္ တြင္ ျပန္၍ေကာင္းစားခဲ့ေၾကာင္း သီေပါမင္းတရား ညီလာခံေနရာေတာ္မ်ားတြင္ အီဆပ္၏ ေနရာ ေဖာ္ျပထားသည္ဟု သိရသည္။

ၿမိဳ႕၀န္ဘုိင္ဆပ္ႏွင့္အတူ တန္ခုိး ထြားခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕စာေရး ဦးပိန္ (ဦးပိန္တံတားႀကီးကို ေဆာက္ခဲ့သူ) ဆုိသူ မွာ တံတားႀကီး၏ တစ္ဖက္ကမ္း၌ ရွိေသာ ဘံုးအုိးရြာသူႀကီးမ်ိဳး ျဖစ္သည္ဆုိ၏။ သူ၏ျမစ္ ေတာ္လမန္ေခၚ ဦးထြန္းဦး လည္း ရြာသူႀကီးပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိသူကို ေတာင္သမန္မွ ဆရာေတာ္ဦးပညာ၏ ဖခင္က ျမင္ဖူး ခဲ့သည္ဟု ဆရာေတာ္က စာေရးသူအား ေျပာျပခဲ့ဖူးပါသည္။
ပုဂံမင္း သည္ ခ်ိဳး၊ ခါး၊ ၾကက္၊ ငွက္ စေသာ တိရစၦာန္မ်ားကို ေမြးျမဴရန္ ၀ါသနာထံု၍ ထုိတိရစၦာန္မ်ားအား တိုက္ခုိက္ေစျခင္းျဖင့္ ေလာင္းကစားျပဳရန္လည္း ၀ါသနာႀကီးေလသည္။ ဘုိင္ဆပ္သည္ ဘုရင့္ ခ်ိဳး၊ ခါ၊ ၾကက္၊ ငွက္ ကိစၥဘက္တြင္ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ အမႈေတာ္ထမ္းေကာင္းလြန္း၍ ဘုရင္ႏွင့္ နီးစပ္ၿပီး ေကာင္းစား ခဲ့ျခငး္ ျဖစ္သည္။

ခ်ိဳး၊ ခါ၊ ၾကက္၊ ငွက္ စေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ ေျမပိုး၊ ေျမမႊားငယ္ကေလးမ်ားကို ေျမတြင္ ေျခႏွင့္ယက္၍ ျဖစ္ေစ ႏႈတ္သီးျဖင့္ ေပါက္၍ ျဖစ္ေစ ရွာေဖြစားတတ္သည္။ ျခ၊ ပလူ၊ ပုရြက္ဆိတ္မ်ားကိုလည္း အလြန္ ႏွစ္သက္ၾကသည္ ဆုိ၏။ သူတို႔ အႏွစ္သက္ဆံုးကား ေျမပိုးေျမမႊား အပါအ၀င္ "ေျမေခြး" ဆိုသည့္ အေကာင္ငယ္ ကေလးတစ္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။ ခ်ိဳးႏွင့္ ခါသည္ ေျမးေခြးတစ္ေကာင္စားရလွ်င္ အသက္ တစ္ႏွစ္ ပိုရွည္ေအာင္ က်န္းမာသန္စြမ္းသည္ဟု အဆို ရွိသည္။ ယင္းေျမေခြး ဆုိသည့္ သတၱ၀ါသည္ ေျခေလးေခ်ာင္း ရွိေသာ ေျမေခြး မဟုတ္ပါ။ ပုရစ္ကဲ့သို႔ ေျမတြင္းေအာေင္း သတၱ၀ါငယ္တစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္ သည္။ အရြယ္မွာလည္း ပုရစ္အငယ္ေလး အရြယ္သာသာ ရွိသည္ဆို၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရင့္ ခ်ိဳး၊ ခါမ်ားကို ေကၽြးရန္ ထိုေျမေခြးေကာင္ငယ္ေလးမ်ားကို ေျမတူး၍ ရွာရေလသည္။
ၿမိဳ႕၀န္ဘုိင္ဆပ္ႏွင့္ အေပါင္းအပါတုိ႔သည္ ဘုရင္ေမြးျမဴထားေသာ ခ်ိဳးေတာ္၊ ခါေတာ္၊ ငွက္ေတာ္မ်ား စားရန္  ၎တို႔ အလြန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ ေျမေခြးေကာင္ ရွာရ၏။ မည္သူ႔အိမ္ေအာက္ ၿခံ၀င္း အတြင္း တြင္ မဆို သူတို႔ ေျမေခြးလားတူးေဖာ္က လက္ခံ ခြင့္ျပဳၾကရေလသည္။ ဤသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ဘုိင္ဆပ္ ႏွင့္ အေပါင္းပါတုိ႔သည္ သူတစ္ပါး၏ ၿခံေျမမ်ားကို ေျမလွန္ရွာေလေတာ့သည္။
အိမ့္ရွင္မ်ားမွာ သည္အတုိင္း ၾကည့္ေနရသည္။

မိမိတို႔ အိမ္၀ိုင္းအတြင္း အတူးမခံလိုပါက လာဘ္ထုိးၾက ရသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔သည္ "ေရအဆံုး၊ ကုန္းတစ္၀က္" ဟု အယူရွိၾကေလရာ ၎တို႔ စုေဆာင္းထား ေသာ ေၾကးေငြမ်ားႏွင့္ ရတနာပစၥည္းတုိ႔ကို ရန္သူမ်ိဳး ငါးပါးေဘး မွ ကင္းေ၀းေစရန္ ၎တို႔၏ အိမ္ၿခံ၀င္ ေအာက္တြင္ ျမႇဳပ္ႏွံထားတတ္ၾကေလသည္။
ဤသည္ကို သိေသာ ဘိုင္ဆပ္ႏွင့္ အေပါင္းပါတို႔သည္ ေျမေခြးရွာသည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ တစ္ပါးသူ ငါ၏ အိမ္ၿခံ ေျမေအာက္တြင္ တူးေဖာ္၍ ေျမေခြးရွာၾကသည္ဆို၏။ ေတြ႕သည့္ ေရႊအိုး၊ ေငြအိုးမ်ားကိုလည္း မင္းဘ႑ာ အျဖစ္ ဆိုကာ ယူသြားတတ္သည္။ အမွန္မွာ သူတုိ႔ကိုယ္က်ိဳးအတြက္သာ ျဖစ္၏။ ဘုိင္ဆပ္ႏွင့္ အေပါင္းပါတုိ႔သည္ မိန္းမပ်ိဳ လွလွကေလးမ်ားကိုလည္း ေခၚယူ ဖ်က္ဆီးတတ္သည္။ ဖ်က္ဆီးမခံလိုက ေရႊစ၊ ေငြစ စုပံုေပးၿပီး ေ၀းရာသို႔ ေျပးၾကရသည္။

အမႈအခင္းျဖစ္လွ်င္လည္း အမႈစစ္သူ တရားသူႀကီးႏွင့္ မွဴးႀကီးမတ္ႀကီးတို႔အေပၚတြင္ ၾသဇာေပး၍ သူခုိင္း သလုိ အမႈစီရင္ေပးေစျခင္း၊ သူ၏ ၾသဇာမနာခံဘဲ အမႈမွန္ျဖစ္ေစခဲ့ေသာ အရာရွိ၊ မွဴးမတ္ဆိုလွ်င္ အလုပ္ ျပဳတ္ လွ်င္ျပဳတ္၊ အေ၀း၀န္အျဖစ္ႏွင့္ ေျပးရလွ်င္ေျပးရ၊ ရာထူးအဆင့္ က်လွ်င္က် ျဖစ္ၾကရေလသည္။ သူက ဘုရင္ကို သူ႔အိတ္ထဲတြင္ ထည့္ထားသည့္ပမာ ခ်ဥ္းကပ္ထားေလရာ၊ ဘုိင္ဆပ္ကို မုန္းတီး ေအာင့္ႏွလံုးနာ မႈေၾကာင့္ ၾကားမွ ပုဂံဘုရင္မွာ ျပည္သူလူထု၏ အမုန္းပြားမႈကို ခံရေလေတာ့သည္။

သူၾသဇာမေပးေအာင္ ေၾကာက္ရြံ႕ခံထားရေသာ ထိပ္တန္းအရာရွိ ၀န္ႀကီးမ်ားကိုမူ ထြက္၍၀င္၍ ေကာင္း ေအာင္ လက္ေဆာင္ပဏာႏွင့္ ခ်ဥ္းကပ္ကာ အတြင္းက်က် ေပါင္းသင္းၿပီး ဆႏၵကတိ လိုက္ပါရသည္အထိ ေသြးေဆာင္ စုစည္းျခင္း ျပဳေလ့ရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခင္းႀကံဳႀကိဳက္ရေသာ လူပါးလူနပ္မ်ားသည္ အမႈအခင္း ကို ရုံးေတာ္၊ လႊတ္ေတာ္သို႔ မေရာက္ခင္ ၿမိဳ႕၀န္ဘုိင္ဆပ္ထံ၀င္၍ လက္ေဆာင္တန္စိုး ထုိးၿပီး အႏုိင္ ရေလ ေ အာင္ ႀကံေဆာင္ၾကေလေတာ့သည္။

အခ်ိဳ႕ အေျမာ္အျမင္ရွိသူမ်ားသည္လည္း မိမိတုိ႔၌ ဘာအမႈအျပစ္မွ ရွိသူ မဟုတ္ပါျငားလည္း ဘုိင္ဆပ္ထံ သြား၍ မ်က္ႏွာခ်ိဳးေသြးထားရေလသည္။ စားဦးစားဖ်ား တန္စိုးလတ္ေဆာင္ ပ႑ာမ်ားကိုပုိ႔ကာ ေပါင္းထား ရေလ၏။
ဘုိင္ဆပ္သည္ ၿမိဳ႕ေတာ္ေနျပည္ေတာ္အတြင္းတြင္ လည္းေကာင္း၊ လႊတ္ေတာ္ရုံးေတာ္တြင္လည္းေကာင္း၊ မတရား အာဏာစက္ ျဖန္႔ရုံသာမက နန္းေတာ္အိမ္ေတာ္၀င္းသို႔ပင္ သူ၏ အာဏာစက္မ်ား စူး၀င္ေအာင္ တန္ခုိး ျပလာေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ နန္းတြင္းသူ နန္တြင္းသားမ်ားကလည္း သူ႔အား အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္ ေနၾကရေလသည္။

ဤသို႔ ၿမိဳ႕၀န္ဘုိင္ဆပ္ မတရားမႈမ်ား အျပဳအလုပ္မ်ားလာေသာအခါ ေျဖာင့္မွန္ေသာ ၀န္ႀကီးမ်ား၊ မွဴးမတ္ ေတာ္မ်ားသည္ သိလ်က္ႏွင့္ ရင္မဆုိင္ႏိုင္ေသးဘဲ အံခဲ၍ ခံေနၾကရေလသည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း "ေခြးရူး ေကာင္းစား၊ တစ္မြန္းတည့္" ဆိုသည့္ ထုံးကို ႏွလံုးမူ၍ အသာခ်ိဳ၍ ေနၾကၿပီး ဘုိင္ဆပ္ ခလုတ္တိုက္၍ လဲမည့္ေန႔ကိုသာ ႀကိတ္ေမွ်ာ္မွန္းရင္း ေစာင့္စားေနၾကေလသည္။

မင္းတရားႀကီးကုိယ္ေတာ္တုိင္က ဘုိင္ဆပ္အား အထူးမ်က္ႏွာသာေပးထားသည့္အတြက္ ၀န္ႀကီးမွဴးႀကီး မ်ား က အမႈသြားအမွန္ကို တင္ရန္ ခက္ေနၾကရေလသည္။ ၿမိဳ႕၀န္ဘုိင္ဆပ္ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕သူတစ္စုတုိ႔သည္ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ဆံုသည့္အခါမ်ား တြင္ ပုဂံမင္းတရားႀကီး ေရႊနားေတာ္ၾကားရန္ မည္သို႔ ၾကံစည္ရမည္ကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ တုိင္ပင္ေနၾက သည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ပုဂံမင္း၏ မယ္ေတာ္ဖုရားႀကီးအားလည္းေကာင္း၊ ညီမေတာ္မင္းသမီးစုဖုရားႀကီး (ေနာင္အခါ မင္းတုန္းမင္း၏ စႀက္ာေဒ၀ီမိဖုရားေခါင္ႀကီး ျဖစ္သူ) အားလည္းေကာင္း၊ ခ်ဥ္းကပ္လာ အျဖစ္ အပ်က္ အခက္အခဲမ်ားကို တီးတိုးေလွ်ာက္ထားၾကသည္။

မယ္ေတာ္ဖုရားႀကီးႏွင့္ ႏွမေတာ္ႀကီးတို႔သည္လည္း ၿမိဳ႕၀န္ဘိုင္ဆပ္ဘုန္းေတာက္ေနပံု၊ ၿမိဳ႕စာေရး ေမာင္ပိန္ကပါ ေနာက္ေျခၾကြပံုမ်ားကို ၾကားသိတန္သေလာက္ ၾကားသိေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ပုဂံမင္းတရားႏွင့္ ေတြ႕ၾကသည့္အခါ သတိေပးေတာ္မူပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပုဂံမင္းတရားႀကီး ကိုယ္ေတာ္တိုင္က မယ္ေတာ္ႏွင့္ ႏွမေတာ္တုိ႔ စကားတကို အယံုအၾကည္ မရွိဟု ဆုိ၏။ သုိ႔ႏွင့္ မယ္ေတာ္ႏွင့္ ႏွမေတာ္ႀကီးတို႔သည္ ဘုိင္ဆပ္ ႏွင့္ အေပါင္းအပါတို႔၏ ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္း ရမ္းကားမႈေဘးမွ အမ်ားျပည္သူ ကင္းေ၀းေစရန္ အခြင့္ေကာင္း သာ ရွာၾကံေနရေလသည္။

ဘုိင္ဆပ္တို႔၏ ကံဇာတာသည္ ေမွးမွိန္ခ်ိန္သို႔ ေရာက္ခဲ့ဟန္ တူေလသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ဘုိင္ဆပ္ကို အျမင္ကတ္ေနေသာ မိဖုရားတစ္ဦး၏ အေဆာင္၌ ခစားေနထုိင္သူ လက္ပါးေစ ေမာင္းမငယ္တစ္ဦးအား မတရားအမႈဆင္ေလသည္။ ဘုိင္ဆပ္တို႔ သေဘာမွာ ဤသို႔ အမႈဆင္လုိက္လွ်င္ မိဖုရားထံမွ တန္စိုး လက္ေဆာင္မ်ား ရေလမည္ဟု ထင္သည္။ ဘုိင္ဆပ္သည္ ဤကဲ့သို႔ နည္းမ်ိဳးအတုိင္း မင္းေဆြစိုးမ်ိဳးအေပၚ မွာလည္း ေငြညႇစ္ေနက် ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕မွာ အမႈသြားမမွန္ေၾကာင္း သိသည့္တိုင္ေအာင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ေရႊနားေတာ္ ေပါက္ၾကားလွ်င္ အထင္ အျမင္လြဲမွားခံရမည္ကို ေၾကာက္ရျခင္းေၾကာင့္ အပူေအးေအာင္ ၿမိဳ႕၀န္ဘုိင္ဆပ္အား ရွိစုမဲ့စု ပုံေပးလာဘ္ထုိးၾကရၿမဲ ျဖစ္ေလသည္။ ဤသေဘာ သဘာ၀အတုိင္း ယခု ဘုိင္ဆပ္သည္ ေရႊဖလားေပ်ာက္မႈတစ္ခုကို အမႈဆင္လိုက္ေလသည္။ ၾကမၼာဆိုး ၀င္ၿပီထင့္။

အမႈစစ္ေဆးေသာအခါ ေရႊဖလားခုိသူသည္ နားခံေမာင္ေရႊရ၏ သမီး ရွင္ညိဳ ျဖစ္ေနသည္ ဆို၏။ ရွင္ညိဳ သည္ စကားမိဖုရားအေဆာင္၌ ေနထုိင္ခစားရသူျဖစ္ေၾကာင္း ထြက္ဆိုေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရွင္ညိဳ၏ သတင္းကို ၾကားေတာ္မူရေသာ စကားမိဖုရားမွာ လြန္စြာ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေန၍ တပည့္မေကာင္း ဆရာ့ေခါင္း ဆုိသည့္ စကားအတုိင္း မိမိ၏ ရံေရြေတာ္တစ္ဦး ခုိးမႈ ျဖစ္ရသည္ဆိုလွ်င္ မိမိမွာ တာ၀န္ မကင္း ျဖစ္ေနရသည္ကို သိေတာ္မူေလသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဖုရားမွာ အလြန္ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ၿပီး မင္းတရားႀကီး သိေတာ္မူသြားမည္ကိုလည္း အလြန္ စိုးရိမ္ ပူပန္လ်က္ ရွိသည္။ ဘုိင္ဆပ္က အမႈဆင္၍ ေငြညႇစ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ေကာင္းစြာ သိၿပီး ျဖစ္ ေလသည္။

အျခားသူမ်ားလို လာဘ္ထုိးရမည္မွာလည္း မိဖုရားတစ္ပါးဟူေသာ ဂုဏ္သိကၡာကို ငဲ့ညႇာကာ အမႈေအး ေအာင္ ေငြေပးလာဘ္ထုိးျခင္း မျပဳလိုေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေန႔ရက္အတန္ ၾကာလာခဲ့ေလသည္။ ဘုိင္ဆပ္တုိ႔ ကလည္း မိဖရားထံမွ လာဘ္ေပးရန္ လာႏိုးလာႏိုးႏွင့္ အမႈကုိ ႀကိဳးရွည္ရွည္ႏွင့္ လွန္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ လာဘ္ထုိးရန္ မလာေသာအခါ စူးစမ္းေလေတာ့သည္။
ဤတြင္ ၿမိဳ႕၀န္ဘို္ငဆပ္သည္ "ငါကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ဤမိဖုရားက အဘယ္ေၾကာင့္ မေလးမစား ျပဳေနဘိသနည္း" ဟု ႀကီးစြာ မ်က္ထြက္ေလေတာ့သည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာပင္ ဤရက္အတြင္း၌ အေၾကာင္း က်ိဳး တစ္ခုသည္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေပၚေပါက္လာေလသည္။

အေၾကာင္းေတာ္ကား တစ္ေန႔ေသာ ညအခ်ိန္တြင္ -
"ပုဂံမ်င္းတရားႀကီးသည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ စက္ေတာ္ေခၚေနစဥ္ စက္ေတာ္ေဆာင္ထဲသို႔ ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္ ၀တ္ဆင္ ထားေသာ စစ္ေတာင္းၿမိဳ႕စား ၀န္ႀကီးေဟာင္းသည္ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ ပုဂံမင္းသည္ ရုတ္တရက္ စက္ရာမွ ႏိုးေတာ္မူေလ၏။ "အလို စစ္ေတာင္းစား ဘိုးဘိုးပါလား က်ဳပ္အေဆာင္ထဲကို ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္ ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါသနည္း" ဟု ေမးျမန္းေတာ္မူေသာအခါ စစ္ေတာင္းစား၀န္ႀကီး သည္ "အရွင့္သားကို သတိေပးလို၍ လာခဲ့ပါသည္။ တုိင္းျပည္ကို ျပန္၍ ၾကည့္ေတာ္မူပါဦး" ဟု တင္ေလွ်ာက္ ေလသည္။

ပုဂံမင္းတရားႀကီးက "စစ္ေတာင္းစားဘိုးဘိုရယ္၊ က်ဳပ္ တရားသျဖင့္ မင္းလုပ္ေန ပါသည္။ တုိင္းျပည္ ဘယ္ကဲ့သို႔ ျပန္ၾကည့္ရဦးမည္နည္း" ဟု ျပန္လည္ အမိန္႔ေတာ္ ရွိေလသည္။ ထုိအခါ စစ္ေတာင္းစား ၀န္ႀကီး က "အရွင့္သား တုိင္းျပည္အေၾကာင္းကို သိရွိေတာ္မူလုိပါက ေရႊနန္းေတာ္ ေျမာက္စမုတ္တြင္ ရုပ္စုံ ပြဲေတာ္မူပါလွ်င္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သိေတာ္မူပါလိမ့္မည္" ဟု ေလွ်ာက္ တင္ၿပီး ၀န္ႀကီးသည္ ရုတ္တ္ၤရက္ အေဆာင္ထဲမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။

ပုဂံမင္းတရားသည္ သူ၏ စင္းေနေသာ အိပ္မက္ေတာ္ကို ေတြးၾကည့္ေတာ္မူၿပီး ထူးျခားသည္ဟု အထင္ ေတာ္ရွိေလသည္။ အိပ္မက္ေတာ္ အခင္းအသြားကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ကာ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားေတာ္မူ ၏။ ထုိေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ ညဥ့္၌ပင္ ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ ေျမာက္စမုတ္ေဆာင္ေတာ္တြင္ ရုပ္စုံပြဲ သဘင္ ခံေတာ္မူေစလုိက္သည္။ အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း နန္းတြင္းနန္းတြင္းသား ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္၊ မွဴးေတာ္ မတ္ေတာ္ အေပါင္း တို႔သည္ ရုပ္စုံပြဲ သဘင္ၾကည့္ရန္ စုရံုးေရာက္လာၾကသည္။

မင္းတရားႀကီးသည္ ရုပ္စုံပြဲသဘင္ေတာ္ကို ရႈစားေတာ္ရန္ ထြက္လာေတာ္မူ၏။ ေရႊနန္းေတာ္ေျမာက္စမုတ္ ရုပ္စုံသဘင္ စည္ကားေနဆဲမွာပင္ မာန္မာတံခြန္လႊားေနသူပီပီ ၿမိဳ႕၀န္ဘုိင္ဆပ္သည္ ကုိယ္တုိင္ ေခါင္းေဆာင္ လ်က္ အေနာက္ပိုင္း မင္းမိန္းမတို႔အေဆာင္သို႔ ရုတ္တရက္ ၀င္ေရာက္ၿပီးလွ်င္ ေရႊဖလား သူခုိး ရွင္ညိဳ ကို ေပးအပ္ရမည္ဟု ေတာင္းဆိုေလသည္။ စကားမိဖုရားကလည္း ဆတ္ဆတ္ႀကဲပင္ ျဖစ္သည္။ အျခားသူမ်ားကဲ့သို႔ ငုံ႔ခံမေနဘဲ ၿမိဳ႕၀န္ဘိုင္ဆပ္ လမ္းလႊဲလာသည္ကို ခ်က္ေကာင္းယူကာ အေနာက္ပိုင္း သို႔ က်ိဳးႏြံ၀င္ေရာက္လာမႈႏွင့္ ျပန္၍ တိုင္တန္းလိုက္ေလသည္။

ၿမိဳ႕၀န္ဘုိင္ဆပ္ႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားသည္ အေနာက္၀န္၏ အခြင့္အမိန္႔ မပါဘဲ စကားမိဖုရား အေဆာင္ေတာ္ ထဲသို႔ ေနာက္ပါတပည့္သား ေယာက်္ားမ်ားႏွင့္ ရွင္းလင္း၀င္ေရာက္ က်ဴးေက်ာ္ လာခဲ့ မိေလ သည္။ ဤအခ်က္ေၾကာင္ ့ပြက္ပြက္ဆူသြားရေလသည္။ "ၿမိဳ႕၀န္ ဘုိင္ဆပ္သည္ အေနာက္၀န္မင္း အမိန္႔ မပါ မည္သူ႔ထံမွာမွ ခြင့္မေတာင္းဘဲ ေရႊနန္းေတာ္ အေနာက္ထဲတြင္ ၀င္ေရာက္လာၿပီးဘုရား ကၽြန္မ၏ အေဆာင္ မွာ က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားလာပါသည္။ ဘုရားကၽြန္မ၏ လက္ပါးေစ အပ်ိဳေတာ္ ရွင္ညိဳ အား ေရႊဖလား ခုိးမႈျဖင့္ သူ႔လက္သို႔ အပ္ရမည္ဟု ၾကမ္းတမ္းေမာက္မာစြာ ေတာင္းဆိုေနပါသည္ဘုရား" ဟု စကားမိဖုရား က ပုဂံမင္းတရားႀကီးအား ၀င္ေရာက္ ေလွ်ာက္ထားေလေတာ့သည္။ ဤတြင္ ဘုရင္ႀကီးသည္ အိမ္ေတာ္ပါ ငယ္ကၽြန္ႀကီး ၿမိဳ႕၀န္ဘုိင္ဆပ္အား အေနာက္ပိုင္းက်ဴးေက်ာ္မႈႏွင့္ သူ႔မိဖုရား အား ေစာ္ကာ းရမည္လားဟု အမ်က္ေတာ္ပြားေလသည္။

၀န္ႀကီးမ်ားကိုေခၚ၍ ၿမိဳ႕၀န္ဘိုင္ဆပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စစ္ေဆးေမးျမန္း တုိင္ပင္ေတာ္မူေသာအခါ ဘိုင္ဆပ္ ၏ မတရားမႈမ်ားကို ေလွ်ာက္ထားခ်င္လ်က္ မ်က္ႏွာေပး ေအာက္ခ်ခံၾကရေသာေၾကာင့္ မေျပာသာ မေလွ်ာက္ရဲ ျဖစ္ခဲ့ရသူမ်ား ျဖစ္ေနသျဖင့္ အခြင့္ေတာ္ဆဲ ထူးကဲဆိုးညစ္စြာ ျပဳမူလာေသာ ၿမိဳ႕၀န္ဘိုင္ဆပ္ ၏ အေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားသံေတာ္ဦးတင္လုိက္ၾကေလေတာ့သည္။
ဤသို႔ေၾကာင့္ တုိင္းသူျပည္သား လူအမ်ားအေပၚ မေလွ်ာ္ကန္ မသင့္ျမတ္လုပ္မႈေၾကာင့္ သြားရာလမ္း၊ သြားၿမဲလမ္းျဖစ္သည့္ ျပစ္ဒဏ္ကုိ ဘုိင္ဆပ္ႏွင့္ အေပါင္းအပါတစ္စု ခံၾကရေလေတာ့သည္။

ေမာင္သန္းေဆြ (ထား၀ယ္)
ကလ်ာမဂၢဇင္း ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ၁၁

စကားခ်ပ္
    ပုဂံမင္းအား ကြယ္လြန္သူ စစ္ေတာင္း၀န္ႀကီး က အိပ္မက္ထဲတြင္ အိပ္မက္ေပးသည့္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ စာေရးသူတုိ႔ ဆရာႀကီးေဒါက္တာသန္းထြန္းက "သူ႔တပည့္မ်ားကို သူမႏိုင္ေတာ့၍ အိပ္မက္ကို အေၾကာင္းျပၿပီး ဆံုးမရတာပါကြာ။ သမုိင္းမွာ မင္းေတြရဲ႕  အိပ္မက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကို ေတြ႕ၾကတယ္ မဟုတ္လား" ဟု ေျပာဖူးပါသည္။
.