ေမာင္ေသာ္က ၏ ညေနခင္းမ်ား, အပိုင္း (၂)

ယမကာညေနခင္း (၂)

အသက္ႀကီး၍ ပင္စင္ယူခါနီး မွ သင္တန္းတက္ေနရသည့္ အယ္ဒီတာႀကီး ႏွင့္ တပ္မေတာ္မွ ပင္စင္နာ အရာရွိႀကီး တစ္ဦး တုိ႔ ထုံးစံအတိုင္း စေနေန႔ညေနဆုိလွ်င္ ဂလက္စ္ေမာ့ၾကရန္ ေရာက္လာၾက စၿမဲ ျဖစ္သည္။
လာၾကဗ်ိဳ႕ လာၾက။ ဟိုေန႔က လက္က်န္ကေလးရွင္းလုိက္ၾကရေအာင္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ေစာင့္ေနတယ္ ။ 

ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ေစာင့္ေနတယ္ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မလာရင္ ခင္ဗ်ားက မေသာက္ေတာ့ဘူးလား။

ေသာ္။    ။အေဖာ္မရွိ ရင္ေတာ႔ မေသာက္ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ ယမကာဆိုတာ ဥာဏ္ရည္ခ်င္း အဆင္႔ညီ တဲ႔ အေပါင္းအေဖာ္မ်ား နဲ႔ တစိမ္႔စိမ္႔ေသာက္ရမွ အရသာထူးတာမ်ဳိး မဟုတ္လား။ တစ္ေယာက္တည္း ေသာက္ရ တာေတာ႔ ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္လြန္း လို႔ မေသာက္ျဖစ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ မွာ ရက္ေပါင္းတစ္ရာေလာက္ကေတာ႔ မေသာက္ျဖစ္ပါဘူး။
 

 အယ္။    ။သတင္းထူးကေလးမ်ား ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္ခင္ဗ်ာ။ ေဆြးေႏြးရင္း ဂလက္စ္ေမာ႔ ၾကတာေပါ႔။

ေသာ္။    ။သတင္းေဆြးေႏြးခ်င္ရင္ေတာ႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေဆြးေႏြးရမွာကေတာ႔ စိတ္မေကာင္း စရာ သတင္းေတြဗ်။ ဆိုၾကပါစို႔၊ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕အနီးမွာ ပ်က္က်သြားတဲ႔ေလယာဥ္ကိစၥနဲ႔ တိုင္းလုံးေက်ာ္ နစ္ၿမဳပ္ တဲ႔ ကိစၥ။

ပင္။    ။ဟုတ္ပါ႔ဗ်ာ၊ ဒီအျဖစ္မ်ဳိုးကေတာ႔ တစ္တိုင္းျပည္လုံး ယူက်ဳံးမရ ဝမ္းနည္းၾကရတဲ႔ ကိစၥေပပဲဗ်။

ေသာ္။    ။ဝမ္းနည္းေနက်ရုံနဲ႔လည္း မၿပီးေသးဘူးခင္ဗ်။ မေတာ္တဆျဖစ္ပြားမႈေတြ ႀကဳံႀကိဳက္ တုိုင္း ကၽြန္ေတာ္ တို႔က ဒီေပၚမွာသင္ခန္းစာယူႏိုင္ၾကရမယ္။ ဒီလုိမေတာ္တဆ ျဖစ္ပြားမႈ ေတြေနာက္ထပ္တစ္ခါ မေပၚေပါက္ ရေအာင္ ဘယ္လိုအစီအစဥ္ေတခ်မယ္၊ ဘယ္လိုႀကိဳတင္ ကာကြယ္မႈေတြလုပ္ရမယ္၊ ဘယ္သူေတြ မွာတာဝန္ရွိတယ္၊ ဘယ္သူေတြမွာျဖင္႔ အေရးယူ သင္႔တယ္၊ ဘယ္သူေတြကိုျဖင္႔ ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳ ရမယ္ ဆုိတာမ်ဳိးေတြကိို အတိအက်သိရမွ ေသသြားတဲ႔ လူေတြအေပၚမွာ တစ္ပိုင္းတစ္စ တာဝန္ ေက်ရာက်မယ္။ အရင္ႏွစ္မ်ားဆီက သံတြဲၿမဳိ႕အနီးမွာ အိတ္က္စ္ ဝိုင္ေအဒီအမ္ဆို တဲ႔ ေဖာ္ကာ တစ္စင္း ပင္လယ္ ထဲ ပ်က္က်ခဲ႔ဖူး တယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ေလေၾကာင္းႏွင္႔ေရေၾကာင္း ကယ္ဆယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕(Air Sea Resue Squad) ဖြဲ႔စည္း ထားရွိ သင္႔ၿပီ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္သားျပည္သူေန႔စဥ္ သတင္းစာမွာ ေရးသား တင္ျပခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီမွာ ေလယာဥ္မယ္ တင္တင္လႈိုင္ဟာ ခရီးသည္ ေတြလြတ္ ေျမာင္သည္အထိ တာဝန္ ေက်ပြန္စြာ အမႈထမ္းေဆာင္ရင္း ေသဆုံးသြား ခဲ႔ရရွာတဲ႔ အတြက္ သူ႔ကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳသင္႔တယ္။ ဆုတံဆိပ္ ခ်ီးျမွင္႔သင္႔တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေရးသား ခဲ႔ပါတယ္။ ကိုယ္႔တာဝန္ကိုုယ္ အတိုင္းထက္အလြန္ ေက်ပြန္ ခဲ႔ရင္၊ ကိုယ္႔အသက္ကို ပဓာနမထားဘဲနဲ႔ အမ်ားအသက္ကိုကယ္ႏိုင္ခဲ႔ရင္ ေနရာတကာမွာ ဂုဏ္ျပဳ ခ်ီးက်ဴး သင္႔ပါတယ္။

အယ္။    ။ဒီကိစၥမွာေတာ႔ သတိၱရွင္ကိုေရြးဖို႔မလြယ္ဘူးခင္ဗ်။ ေလယာဥ္ပ်ံကိစၥဟာ ျဗဳန္းစားႀကီး ျဖစ္လိုက္တာ ဆိုေတာ႔ ဘာမွလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ခ်ိန္ ရလိုက္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

ပင္။    ။ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘာေၾကာင္႔ ဒီလိုျဖစ္ရတယ္၊ ဘယ္သူေတြမွာ တာဝန္ရွိတယ္ ဆုိတာေတာ႔ စုံစမ္းေရး အဖြဲ႔က စုံစမ္းထုတ္ေဖာ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ရွရုျပည္က အဏုျမဴ ဓာတ္ ေပါင္းဖိုေပါက္ကြဲတဲ႔ကိစၥမွာ တာဝန္ ရွိသူေတြကို အေရးယူခဲ႔တယ္မဟုတ္လား။

ေသာ္။    ။ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးျဖစ္ခဲ႔ရင္ ျဖစ္ၿပီးတာေတြအေပၚမွာ သုံးသပ္ခ်က္ျပဳၿပီး၊ ေနာက္ထပ္ အလားတူ ကိစၥမ်ဳိး မျဖစ္ပြားရေလေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကဖို႔က အဓိကပါ။ ခုဟာက ဟုိပုံးၿမိဳ႕အနီး မဲနယ္ ေတာင္မွာ ေလယာဥ္ပ်က္က်တဲ႔ကိစၥ ခံစားမႈဒဏ္ရာကမွ မက်က္ေသးဘူး၊ ေလးလအတြင္းမွာ ေနာက္ထပ္ တစ္စင္း ပ်က္က်တယ္ဆိုေတာ႔ သိပ္ကို ခံစားခ်က္ျပင္းထန္ လြန္းအားႀကီးရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ ဒီႏွစ္ စာေပေဟာေျပာပြဲ ခရီးစဥ္မွာ ေလယာဥ္ခရီးဆို ခပ္လန္႔လန္႔ပဲဗ်။

ပင္။    ။ခင္ဗ်ား ကလည္း သတိၱေၾကာင္ရန္ေကာဗ်ာ၊ ေလယာဥ္ခရီး မသြားမျဖစ္တဲ႔လူေတြ လည္း ကိုယ္ခ်င္း စာပါဦး။ သေဘာၤကေကာ ဘာထူးေသးလို႔လဲ။

ေသာ္။    ။သေဘာၤကမွ အနည္းဆုံး အသက္ရွင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခြင္႔ရွိိေသးတယ္ဗ်။ တိုင္းလုံးေက်ာ္ နစ္ျမဳပ္တဲ႔ ကိစၥမွာ လူတစ္ရာေက်ာ္အသက္ရွင္ က်န္ေနခဲ႔ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ေလယာဥ္ပ်ံ က ျဖစ္လိုက္ရင္ စင္းလုံးကၽြတ္ လုိခ်ည္းပဲ။

ပင္။    ။တိုင္းလုံးေက်ာ္နစ္ျမဳပ္မႈမွာ ေသသူဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ။

အယ္။    ။အို ခင္ဗ်ားကလည္း ဘယ္သူကအတိအက်သိလို႔ ဘယ္သူကထုတ္ျပန္ေၾကညာမွာ တဲ႔လဲ။ သေဘာၤလက္မွတ္ ေရာင္းထားတာ နဲ႔ က တစ္ျခားစီပါ။ လူပိုေတြ၊ဝန္ပိုေတြက အမ်ားႀကီးဆိုပဲ။

ေသာ္။    ။တိုင္းလုံးေက်ာ္နစ္ျမဳပ္တဲ႔ကိစၥကေတာ႔ ဝမ္းနည္းစရာအေကာင္းဆုံးပဲ။ ကမ္းနဲ႔ကလည္း မနီးမေဝး၊ ေရတပ္စခန္း နဲ႔ ကလည္း နီးနီးေလးမို႔ ဒါေလာက္အသက္ရွင္က်န္တာ ေတာ္ေသး တာေပါ႔။
တိုးေအး နစ္ျမဳပ္ တဲ႔ ကိစၥတုန္းကလည္း လူေတြအတုံးအရႈံး ေသခဲ႔ၾကရၿပီ။ တခ်ဳိ႕ေသာ ကိစၥေတြမွာ သက္ဆိုင္ရာ တာဝန္ခံသူေတြ ရဲ႕ ရာဇဝတ္မႈထိုက္ေစသည္႔ ေပါ႔ဆမႈ(Criminal Negligence) ျဖစ္ခဲ႔လို႔ရွိရင္ ဒီတာဝန္ ရိွသူေတြကို ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူဖို႔ ေကာင္းပါ တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာ တစ္ရပ္ေၾကာင္႔ နစ္ျမဳပ္ရ တယ္ဆို ရင္လည္း တရားနဲ႔ပဲ ေျဖဖို႔ထားလိုက္ပါ။ တစ္ခုခုေတာ႔ ျပတ္ျပတ္ သားသား သိသင္႔ပါတယ္။

ပင္။    ။ေနပါဦးဗ်။ ႏိုင္ငံျခားမွာေကာ ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ႔ရင္ ဘယ္လိုေဆာင္ရြတ္ ေလ႔ရွိၾက သလဲ။

ေသာ္။    ။ႏိုင္ငံျခားမွာလည္း ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးမၾကာခဏ ႀကဳံေတြ႔ခဲ႕ၾကတာပါပဲ။ ေလယာဥ္ပ်က္၊ သေဘာၤနစ္၊ မီးရထားေမွာက္...စသည္ျဖင္႔ေပါ႔ဗ်ာ။ သူတို႔ဆီမွာ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း ပဏမစစ္ ေဆးၾကားနားမႈ (PRELIMINARY HEARING)ျပဳၾကပါတယ္။ေနာက္တာဝန္ရွိတဲ႔  အဖြဲ႔အစည္း၊ ပုဂၢဳိလ္တို႔ကို တရားခြင္မွာ စြဲခ်က္ တင္ၿပီး စစ္ေဆးေစပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူေရွ႕ေမွာက္မွာ စစ္ေဆးတဲ႔ရုံးတံခါးဖြင္႔ (OPEN COURT) စစ္ေဆးျခင္းပါ။ အမ်ားျပည္သူအသက္နဲ႔ ပတ္သက္ လာရင္ တံခါးပိတ္စစ္ေဆးမႈမ်ဳိး မျပဳၾကပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး အာမခံေၾကး၊ ေလ်ာ္ေၾကး ကိစၥေတြကိုလည္း ဒီလိုပဲဆုံးျဖတ္ၾကပါတယ္။ တတ္ႏိုင္ သမွ် အေခ်ာင္သက္သက္မဲ႔ မနစ္နာ ေစဖို႔ ႀကိဳးစားႏွစ္သိမ္႔ေလ႔ရွိပါတယ္။ ျဗဟၼစိုရ္တရားဆိုတာ ဒီလိုလုပ္ရပ္ ေတြနဲ႔ မွတ္ေက်ာက္ တင္ၾကည္႔ႏိုင္ပါတယ္။

အယ္။    ။ေလယာဥ္ပ်ံကေတာ႔ ထိုင္ခုံနဲ႔ခရီးသည္ကို အတိအက်တြက္လို႔ရတယ္။ သေဘာၤက ေတာ႔ စည္းကမ္း မရွိ တင္ၾကတာပဲလား။

ေသာ္။    ။တကယ္ကေတာ႔ ကိုယ္တင္ခ်င္သလို တင္လို႔ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ခရီးသည္တင္ သေဘာၤ ေတြမွာ လူဦးေရကန္႔သတ္်ခ်က္စည္းကမ္းေတြ ခရီးသည္တိုင္းအတြက္ ထိုင္ခုံ သို႔မဟုတ္ အိပ္စင္ေတြ အသက္ကယ္ ပစၥည္းေတြ အလုံအေလာက္ပါရွိမွသာ ခရီးသည္တင္ ေဆာင္ခြင္႔ရပါတယ္။ ကိုယ္တင္ခ်င္ သလို ခရီးသည္ေတြကို တင္လို႔မွ မရတဲ႔ဥစၥာ။

ပင္။    ။ေဟာဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ေနရတာကေတာ႔ ကုန္ေတြကလည္း အျပည္႔အသိပ္၊ ဝမ္းေခါင္း ထဲမွာေရာ၊ ကုန္းပတ္ထက္မွာေရာ၊ ခရီးသည္ေတြကလည္း အထက္ကုန္းပတ္၊ ေအာက္ကုန္းပတ္မွာ ေနရာ တိုင္း မွာ တိုးသိပ္လို႔ တင္းက်မ္း။ အိမ္သာသြားခ်င္တာေတာင္ မနည္းတို႔ေဝွ႕ေက်ာ္လႊားၿပီး ဒုကၡႀကီးစြာ နဲ႔ သြားရတာ ပါလား။

ေသာ္။    ။အဲဒါ ကိုလိုနီအေမြဆိုးေတြေပါ႔ဗ်ာ။ အဂၤလိပ္လုပ္သြားခဲ႔တာေလ။ သူတို႔အဂၤလန္မွာ ဘယ္ ဒီလို စီးလို႔ရပါ႔မလဲ။ ခရီးတင္သေဘာၤေျပးဆြဲမယ္ဆိုရင္ စီးနင္းမယ္႔ခရီးသည္တိုင္းအတြက္ ခရီးတိုဆိုရင္ ထိုင္ခုံ ေနရာ ထားေပးႏိုင္သေလာက္သာ တင္ရတယ္။ ညအိပ္ခရီးဆိုရင္ အိပ္ခန္းအိပ္စင္ရွိသေလာက္သာ တင္ေဆာင္ခြင္႔ ရွိတယ္။ အသက္ကယ္ေသာ၊ အသက္ကယ္ အက်ီၤ၊ အသက္ကယ္ေဖာင္၊ အသက္ကယ္ ေလွ၊ သေဘာၤသားနဲ႔ ခရီးသည္မ်ားအတြက္ အလုံအေလာက္ပါရွိရမယ္။ စည္းကမ္း သာ ဒီလိုရွိတယ္။ ကုန္ခ်ိန္ ကိုလည္း ဒီလိုပဲ အကန္႔အသတ္ရွိတယ္။

အယ္။    ။ႏို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက်ေတာ႔ ဘာေၾကာင္႔စည္းကမ္းမရွိ တင္ေနၾကတာလဲ။

ေသာ္။    ။ကိုလုိနီအေမြဆိုးလို႔ ေျပာခဲ႔ပါၿပီေကာ။ သေဘာၤတစ္စီးထက္မွာ အိပ္စရာေနရာမရွိ၊ ထိုင္စရာ ေနရာမရ၊ ကုန္းပတ္ထက္မွာပဲ ဖ်ာကေလး၊ အခင္းကေလး ခင္းၿပီး လူေတြကို ေျခနင္းဖတ္ေပၚမွာ ကၽြဲႏြား တိရစာၦန္ ေတြလို တင္တဲ႔သေဘာၤလူတင္ စနစ္ကို စူးအက္အေရွ႕ ဘက္ ေပၚလစီ(EAST OF SUEZ POLICY) လို႔ ေခၚတယ္။

ကမာၻ႔အေရွ႕ဖ်ားကို ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕အတူ ေရာက္လာတဲ႔ အရွင္းရွင္ သေဘာၤကုမၸဏီႀကီးေတြက ကမာၻ႔ အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း နဲ႔ အေရွ႕ဖ်ားမွာ အိႏၵိယ၊ တရုတ္၊ မေလးရွားစတဲ႔ ခရီးသြားေတြတစ္ျပဳံႀကီးဆီက ပိုက္ဆံကိုိ လိုခ်င္ေတာ႔ သေဘာၤေပၚမွာ ကၽြဲႏြားတိရစာၦန္တင္သလုို တင္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သေဘာၤ ကုမၸဏီျဖစ္တဲ႔ လိြဳက္ကုမၸဏီက ခြင္႔မျပဳခဲ႔ဘူး ေနာက္မွ အထူးအာမခံေၾကးေပးၿပီး ေအး မင္းတို႔ခရီးသည္ ေတြကို တိရစာၦန္စနစ္ နဲ႔ တင္ခ်င္ရင္ေတာ႔ စူးအက္တူးေျမာင္းရဲ႕ အေရွ႕ဖ်ားေဒသေတြမွာ တင္ေပေတာ႔လို႔ ကန္႔သတ္ခ်က္ နဲ႔ ခြင္႔ျပဳလိုက္တဲ႔ စနစ္ပဲျဖစ္တယ္။ အဲဒါကို က်ဳပ္တို႔အေရွ႕တိုင္းသားမ်ားက ဟုတ္လွၿပီ ေအာက္ေမ႔ၿပီး ကုန္းပတ္ထက္ မွာ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္စာ တစ္ေန ရာစာရရင္ပဲ ကတၱီပါေကာေဇာခင္း၊ ေက်ာက္ကာခ်ဳိင္႔ နဲ႔ ထမင္းပါစားၿပီး စတိုင္တင္း ခဲ႔ၾက တာေပါ႔။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဘာျဖစ္လို႔ ျဖစ္မွန္း မသိခဲ႔ၾက တဲ႔ လူေတြျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။

ပင္။    ။ဟာဗ်ာ...အသည္းနာစရာေကာင္းလိုက္တာ။ က်ဳပ္တို႔ကလည္း ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္း မသိခဲ႔ၾက ပါဘူး။ သူတို႔ကိုေတာင္ေက်းဇူးတင္ခဲ႔ၾကၿပီး သူတို႔ေပးတဲ႔ပုံစံအတိုင္း လိုက္ပုံတူကူၿပီး ခရီးထြက္ေနရတာပဲ ဟုတ္လွၿပီ ေအာက္ေမ႔ေနတာ။

ေသာ္။    ။အဲ...အဂၤလိပ္က က်ုဳပ္တို႔အေရွ႕တိုင္းသားေတြကို ကုန္းပတ္ထက္မွာ ကၽြဲႏြဲတင္သလို တင္ခဲ႔ေပမဲ႔ သူတို႔ ရဲ႕ ဧရာဝတိဖေလာ္တီလာ ကုမၸဏီ ဟာ အိမ္သာ က အစ သန္႔ရွင္းမႈေတာ႔ အျပည္႔ထားခဲဲ႔တယ္ဗ်ာ။ အဂၤလိပ္ ဆီ က အက်င္႔ေကာင္း ကိုေတာ႔ ရေအာင္မယူႏိုင္ခဲ႔ၾကဘူး။

အယ္။    ။ဟုတ္တယ္ဗ်ာ၊ သေဘာၤအိမ္သာ၊ ရထားအိမ္သာေတြကျဖင္႔ ညစ္ပတ္တဲ႔ေနရာမွာ လက္က်န္ မရွိ ေတာ႔ပါဘူး။

ပင္။    ။ရထားအိမ္သာတြင္ပဲလား အဲဒါေတြကမွ ေတာ္ေသးတာေပါ႔။ စည္ပင္သာယာက ေစ်းအိိမ္သာ ဆိုတာမ်ဳိး ကျဖင္႔ ေျခခ်လို႔မရေအာင္ ညစ္ပတ္လွပါသဗ်ား။

ေသာ္။    ။ အဲသည္ အိမ္သာကိစၥေပါ႔ဗ်။ က်ဳပ္က အခုလိုယမကာဝိုင္းမွာ အမွတ္မထင္ ရယ္စရာ ေျပာလိုက္တာ၊ ေမာင္သစ္ က ျမတ္ေလး မဂၢဇင္းမွာ သြားေရးလို႔ ဒုကၡမ်ား သြားပါၿပီ ေကာ။

အယ္။    ။ဘယ္လိုလဲဗ်ာ၊ လင္းစမ္းပါဦး။

ေသာ္။    ။ဒီလိုဗ်ာ၊ ယမကာဝိုင္းမွာ ေမာင္သစ္ကေျပာတယ္။ သူတေလာဆီက ထိုင္းႏိုင္ငံအႏွံ႔ ေျခဆန္႔ခဲ႔ သတဲ႔။ အဲသည္မွာ ၿမဳိ႕ႀကီးျပႀကီးမေျပာနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံေက်းရြာကေလးမ်ားအထိ အိမ္သာမွန္ရင္ ေရဆြဲ အိမ္သာ၊ ေရေလာင္းအိမ္သာ ခ်ည္းပဲတဲ႔။ ညအိမ္အေဝးေျပးဟီးႏိုး ကားႀကီးေတြေပၚမွာေတာင္ အိမ္သာ ပါတယ္။ အိမ္သာကေရေမႊး နံေလးသင္းေနတယ္၊ ဂီတသံေလးလည္း ညင္ညင္သာသာၾကားေနရတယ္တဲ႔။

ပင္။    ။အင္း...က်ဳပ္တို႔ဆီကနဲ႔မ်ား ကြာပါဘိျခင္း။

ေသာ္။    ။အဲဒါေၾကာင္႔ ေျပာတာေပါ႔ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ က်ဳပ္ကဝင္ေျပာတယ္။ က်ဳပ္တို႔ျမန္မာေတြမွာ အိမ္သာ ယဥ္ေက်းမႈ ဘယ္တုန္းကမွ ရွိခဲ႔ဟန္မတူဘူး။ အိမ္သာကို က်န္းမာသန္႔ရွင္း ေရးေနရာထက္ ရြံ႕စရာ၊ ေအာ႔ႏွလုံး နာစရာေနရာလို႔ ခုထက္ထိ ယူဆေနၾကေသးတယ္။ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ ဆင္ေျခဖုန္းရပ္ကြက္ေတြမွာ ဇလား အိမ္သာေတြ၊ နယ္မွာက်င္းအိမ္သာေတြ၊ ေက်းရြာေတြမွာ ေတာထိုင္ဓေလ႔ေတြကို ယေန႔ထိ မေဖ်ာက္ ႏိုင္ၾကေသးဘူး။ သန္႔ရွင္း ေရးလုပ္တဲ႔ ေနရာမွာလည္း အလြယ္တကူတုတ္ခေနာင္းေလာက္နဲ႔ပဲ ကိစၥၿပီး ေနၾကတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ျမန္မာရွင္ဘုရင္ေတာင္ မွ အိမ္သာသုံးစကၠဴနဲ႔ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္မသြားခဲ႔ဘူး။ ေရလည္းမသုံးဘူး ထင္ပါတယ္။ မႏၱေလးနန္းေတာ္ မွာ အိမ္သာဆိုတာကို က်ဳပ္ေတာ႔မ ျမင္ခဲ႔ ဖူးဘူး။(ဘယ္ျမင္ဖူးပါ႔မလဲ၊ က်ဳပ္သိတတ္တဲ႔အရြယ္ မွာ မီးေလာင္ျပာက်သြားခဲ႔ၿပီကိုး။) မိလႅာ သန္႔ရွင္းေရး ဝက္ (ဝက္ေတာ္) ကို ေမြးထားခဲ႔ပုံရတယ္လုိ႔ ေျပာမိတယ္။

ပင္။    ။ယမကာဝိုင္းမွာလား။

ေသာ္။    ။ဟုတ္တယ္၊ မိတၳီလာတပ္ထဲက ယမာကဝိုင္းမွာ။ အဲသလို ယမကာဝိုင္းမွာ ေျပာတဲ႔စကားကို ေမာင္သစ္ က ေတာစကားေတာေပ်ာက္ မထားဘဲ တေလးတစား နဲ႔ ျမတ္ေလး မဂၢဇင္းမွာသြားေရးေတာ႔ စာဖတ္ ပရိသတ္ က သူ႔ကို ဝိုင္းေကာၾကေပါ႔ ။တကယ္ဆို ေရးခ်င္ရင္ ေရႊဘုံနိဒါန္းေလး၊ ေရႊကိုင္းသားရဲ႕ စာအုပ္ ကေလး ဖတ္ၾကည္႔ပါဦးလား။

အယ္။    ။အေတာ္ဆိုးတဲ႔လူပဲဗ်ာ။ ေရးစရာရွားသလားလို႔။

ေသာ္။    ။မဟုတ္ဘူးဗ်။ သူက အိမ္သာကို အေတာ္အေရးထားေလးစားတဲ႔လူ။ သူတစ္ခ်ိန္က ေတာတြင္းမွာ ရွိစဥ္ သူတို႔ဆရာႀကီးမ်ား ေျပးရင္းလႊားရင္းေတာင္ အိမ္သာကို တစ္ယိုစာတူးၿပီး သြားရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီး အတြက္ သီးသန္႔ယိုက်င္း၊ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္းမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ယိုက်င္း၊ အျခား အဆင္႔မ်ား အတြက္ သီးသန္႔ယိုက်င္း၊ သတ္မွတ္ယိုခဲ႔ၾကလို႔ အိမ္သာဗ်ဴရိုကေရစီဆိုၿပီး စာတမ္းတစ္ေစာင္ ေရးတင္ခဲ႔ ေသးတယ္။

ပင္။    ။တယ္လည္း စာတမ္းျပဳစုခ်င္တဲ႔သူပါပဲလား။ အဲသလို စာတမ္းတင္ေတာ႔ဘယ္ လိုျဖစ္သလဲ။

ေသာ္။    ။ဘာျဖစ္ရမလဲ။ သူ႔ကို ေတာထဲကေန ၿမဳိ႕ကိုျပန္ၿပီး ပင္႔ကန္ထည္႔လိုက္တေပါ႔။ ဒါနဲ႔သူ ၿမဳိ႕ေပၚ ျပန္ေရာက္ လာၿပီး အိမ္သာသုေတသနဆက္လုပ္ေနတာပဲ။ စာေပေဟာေျပာပြဲသြားရ မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ တည္းခုိရမဲ႔ေနရာ အိမ္သာေကာင္းရဲ႕လားလို႔ အရင္ေမးၿပီး စိတ္ခ်ရမွ သြားေဟာတယ္။ ဒီေနရာ မွာေတာ႔ သူနဲ႔က်ဳပ္က သေဘာတူတယ္။ စာေပေဟာေျပာပြဲဖိတ္တဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္လူေတြ စားရ ေသာက္ရတာ ဘာမွအေရးမႀကီးပါဘူး။ ျဖစ္သလိုစားလို႔ရပါတယ္။ ၿမိဳ႕ခံပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ေစတနာ အျပည္႔နဲ႔ အေကာင္းေတြခ်ည္း ေကၽြးၾကမွာကို ယုံၾကည္ ပါတယ္။ လုံးဝသံသယမျဖစ္ပါဘူး။ ယမကာ ကေတာ႔ ရွာလို႔၊ ေဖြလို႔ ဝယ္လို႔ ရသမွ် ေပါ႔ဗ်ာ။ အင္ ခ်င္လည္း အင္မွာေပါ႔။ အဲ အိမ္သာကိစၥေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ တို႔က အေလးထား စဥ္းစားရ ပါတယ္။

အယ္။    ။အဲဒီေတာ႔ နယ္မသြားနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။ မေဟာနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။

ေသာ္။    ။အင္း... ခင္ဗ်ားေျပာသလိုေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ က်ဳပ္တို႔မွာ ရန္ကုန္ေနၿပီး ပရိေယသန ဝမ္းစာကေလး ရွာေဖြယက္ကန္ စားေနရတာကို တစ္ႏွစ္မွာ တစ္လႏွစ္လေလာက္ နယ္လွည္႔ ခရီးသြားရတာ နဲ႔ပဲ အပန္းေျဖရပါတယ္။ ခရီးသြားရတာ အဆင္ေျပလြန္းလို႔ပါ။ ေဟာခ်င္ ေျပာခ်င္ လြန္းလွ လို႔ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ျမန္မာျပည္မွာ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ ခရီးသြားရတာ စိ္တ္ညစ္စရာ ေကာင္းလွ သဗ်ာ။

ပင္။    ။စာေပတာဝန္နဲ႔ ၿမိဳ႕ခံအစီအစဥ္နဲ႔ သြားေတာ႔ အဆင္ေျပတာေပါ႔။

ေသာ္။    ။ဒါေပါ႔ဗ်ာ။ အဆင္ေျပတဲ႔ ဟိုဘက္လြန္ေနလို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေတာင္ ဟုတ္လားခ်ည္ လားလို႔ ေအာက္ေမ႔ ယူရတယ္။ တစ္ခါက ကား နဲ႔ တစ္ေန႔လုံးခရီးသြားရတယ္။ လမ္းမွာ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြ တံတား ေတြမွာ တျခားကားေတြ တန္းစီရပ္ၿပီး စစ္ေဆးခံရတယ္။ ခရီးသည္ေတြ ဆင္းေျပးရတယ္။
 

အယ္။    ။ခင္ဗ်ား တို႔ စာေရးဆရာေတြေကာ ဆင္းၾကရသလား။
 

ေသာ္။    ။ေဝလာေဝး၊ ကားေမာင္းတဲ႔ ဒရိုင္ဘာက ေခါင္းျပဴထြက္ၿပီး ေခ်ာကား လို႔ ေအာ္ေျပာ ခဲ႔တယ္။ သြားေစပဲ ရပ္ေတာင္မေပးရဘူး။
 

ပင္။    ။ကဲ...ပုလင္းလည္းေျပာင္ေနၿပီ။ ထပ္လိုခ်င္ေသးဗ်ာ။ ေခ်ာဆြဲလို႔ ရႏိုင္ပါဦးမလား။
 

ေသာ္။    ။အဲဒါေတာ႔ မရႏိုင္ဘူးဗ်။ ေခ်ာ နဲ႔ အိမ္ျပန္ႏိုင္ရင္ေတာ႔ ျပန္ၾကေပဦးေတာ႔ဗ်ဳိ႕။ ပုလင္းေတာ႔ ေခ်ာ သြားၿပီပဲ။

ဆက္ရန္
.