အႏွစ္ ႏွယ္ဆယ္ မွန္းဆတယ္
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကသာ အတင္းလုပ္တဲ့အခါမွာ အဆင္သင့္႐ွိရမွာပဲ။ ဆယ္ေရးတစ္ေရး ကုိးေရးတစ္ရာဆုိသလုိ ကိစၥ မၿပီးေသးေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စိတ္အားမေလွ်ာ့ရေသးဘူး။ အရင္တစ္ခါကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့သလုိ ႏုိင္ငံ ေရးဘက္ကေနၿပီးေတာ့ကာ မဟုတ္တဲ့ေနရာမွာ ဆူတာပူတာကေတာ့ ပုိလာသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလုိ မဟုတ္တဲ့ ေနရာမွာ ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈေတြကုိ ဗမာျပည္မွာ႐ွိတဲ့ လူ ေတြက အားလံုးကူညီ၀ုိင္း၀န္းဖုိ႔လုိ တယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အားေပးဖုိ႔ မလုိဘူး။
သုိ႔ေသာ္လည္း ဗမာျပည္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး။ တုိင္းျပည္လူထုရဲ႕ ညီညြတ္ေရးလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ယခုထက္ပုိၿပီး ဆထက္ထမ္းပုိးတုိးၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကဖုိ႔လုိတယ္။ အလုပ္လုပ္ တဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဖဆပလ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ႀကီးက လုပ္တဲ့ေနရာမွာ လုိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မေက်နပ္ ေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုး အလုပ္ လုပ္ၾကဖုိ႔လုိတယ္။ ဒီလုိလုပ္မွသာလွ်င္ လြတ္လပ္ေရးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရည္မွန္းထားတဲ့ အခ်ိန္ပုိင္း အတြင္းမွာရမယ္။ ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ေ႐ွ႕ကုိနင္းကန္ၿပီး ဆက္လက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ႏိုင္မွ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာတဲ့အတြင္းမွာ တန္ကာက်မယ္။
ကုေဋ ကုဋာ ကုန္သြယ္ရာ
ထပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ႐ွင္းျပခ်င္ေသးတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ပညာေရးကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ပညာေရးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗမာျပည္ဟာ အရင္စစ္မျဖစ္ခင္ကထက္ ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနတယ္။ အင္မတန္ ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနေတာ့ အခမဲ့မူလတန္းပညာမသင္မေနရ ဥပေဒလုပ္ေပးပါလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဥပေဒ လုပ္ေပမဲ့ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားမွ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွ အဲဒီလုိအခမဲ့ မူလတန္း မသင္မေနရပညာ ဆုိတာ ဟာ ဗမာတစ္ျပည္လံုး ႐ြာတုိင္းၿမိဳ႕တုိင္းမွာ ျဖစ္မလဲဆုိရင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာမွျဖစ္မယ္။
အခု႐ွိတဲ့ ဆရာေတြက အင္မတန္နည္းေနတယ္။ ဒီဆရာေတြကုိ သင္ရမဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ေနာ္မံေက်ာင္းေတြ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္လံုးမွာ ဒီေက်ာင္းေတြ၊ အေဆာက္အဦေတြ႐ွိရမယ္။ ဒီေက်ာင္းေတြ မွာ သံုးရမဲ့ ကိရိယာတန္ဆာပလာ ပစၥည္းေတြ၊ ခဲတံ၊ စာအုပ္၊ ေက်ာက္သင္ပုန္း စံုစံုလင္လင္႐ွိရမယ္။ အဲဒီ အတြက္ အဲဒါေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္ကုန္မလဲဆုိရင္ ကုေဋေပါင္း အမ်ားႀကီးခ်ီၿပီး ကုန္မယ္။ အဲဒါ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ က်ံဳးလုပ္ပါမွ ဗမာျပည္တစ္ျပည္လံုး အခမဲ့မူလတန္းပညာ မသင္မေနရဆုိတာ ႐ြာ တုိင္းၿမိဳ႕တုိင္းမွာ ျဖစ္ႏိုင္မယ္။
ကုန္း ေရ ေလတပ္ လြန္႐ွိအပ္
ေနာက္ၿပီး ကာကြယ္ေရးဘက္မွာ ၾကည့္ပါဦး။ အခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔႐ွိတဲ့ စစ္တပ္ ဗမာျပည္မွာ ဆူတာပူတာကုိ ႏွိမ္ဖုိ႔ေလာက္ေတာ့ လံုေလာက္တယ္။ အဲဒီဆူတာပူတာကုိ စစ္တပ္ေရာ ပုလိပ္ေရာ ႏွစ္ဆပုိ႔ထားတယ္။ အဲဒီလုိ ႏွစ္ဆပုိ႔ထားရတဲ့အတြက္ ႏွစ္ဆပုိေပးရတဲ့ စားရိတ္ကုန္တယ္။ အဲဒါဘယ္သူ႔ဆီက ေငြနဲ႔ေပးရလဲ ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေပးတဲ့ အခြန္ေငြထဲကေပးရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေစ်းေတြႀကီးေနတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္းပဲ တုိင္းျပည္ကာကြယ္ဖုိ႔ဘက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စစ္တပ္ေတြနဲ႔မလံုေလာက္ေသးဘူး။ သံခ်ပ္ကာ ကားတပ္ဆုိတာ မ႐ွိေသးဘူး။ ဒီတပ္မ်ိဳးဟာ အခုလုိျဖစ္တဲ့ စစ္ႀကီးမ်ိဳးမွာဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ တန္တန္ ႀကီးမား တဲ့ ရန္သူကလက္နက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တုိက္လုိက္တယ္ဆုိရင္ နာရီပုိင္းအတြင္းမွာ ရင္ဆုိင္ တုိက္လုိက္ရင္ ျပဳတ္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ႐ွိတာက ေရတပ္ဆုိတာ ဗန္းျပေရတပ္ပဲရွိေသးတယ္။ တကယ့္တကယ္ ဘာမွ တုိင္းျပည္ကုိ မကာကြယ္ႏုိင္ေသးဘူး။
ေလတပ္ဆုိတာက အခုမွစတုန္း႐ွိေသးတယ္။ ေလတပ္ဆုိလုိ႔႐ွိရင္ ဒီတုိင္းျပည္မ်ိဳးမွာ႐ွိတဲ့ ေလတပ္မ်ိဳးမွာ အဖ်င္းဆံုး ေလယာဥ္ပ်ံငါးရာ (First Lino Plane) ႐ွိရမယ္။ အနည္းဆံုးစစ္ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း ေလယာဥ္ပ်ံငါးရာ ေလာက္႐ွိမွျဖစ္မယ္။ ဒါေတာင္မွ လံုေလာက္တယ္လုိ႔ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စင္းကုိ ဘယ္ေလာက္ က်သလဲ ဆုိရင္ ေတာ္ေတာ့္ကုိပဲက်တယ္။ ငါးသိန္းတစ္သန္းေလာက္က်တယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံ အစင္းငါးရာ ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ပဲတြက္ၾကည့္ေပေတာ့။
တစ္သန္းနဲ႔တြက္ၾကည့္ ကုေဋငါးဆယ္ကုန္မယ္။ ကုေဋငါးဆယ္ကုန္ၿပီးတဲ့ေန႔ အဲဒီေလယာဥ္ပ်ံရဲ႕ ေနာက္မွာက တစ္စင္းကုိ သံုးေလးစင္းအရံထားရမယ္။ ေနာက္မွက ေလယာဥ္ပ်ံအဖ်င္းဆံုး ငါးရာေလာက္ ႐ွိမွျဖစ္မယ္။ အဲဒါက ကုေဋငါးဆယ္အားလံုးေပါင္း ကုေဋ တစ္ရာသြားေရာ။ ပ်က္တဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတြကုိ ျပင္ဖုိ႔ အလုပ္႐ံုေတြ၊ စက္႐ံုေတြ၊ စက္ဆရာေတြ႐ွိရမယ္။ ကိရိယာေတြ႐ွိရမယ္။ အဲဒါေတြ အားလံုးတြက္ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ကုေဋေပါင္းအမ်ားႀကီးခ်ီၿပီး ကုန္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္က တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုိ ရတဲ့၀င္ေငြက စစ္မျဖစ္ခင္က ကုေဋႏွစ္ဆယ္အထိပဲရတယ္။ အခုစစ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ကုေဋပဲရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျဖစ္ျဖစ္ညွစ္ညွစ္ရေအာင္လုပ္မယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးစီမံကိန္းေတြနဲ႔ လုပ္မယ္ဆုိလုိ႔႐ွိရင္ ကုေဋသံုးဆယ္ဟာ လြန္ေရာကၽြံေရာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔စီမံကိန္းေတြလုပ္တဲ့အခါမွာ အျမတ္အစြန္းက ခ်က္ခ်င္း ရခ်င္မွရမယ္။
အဲဒီလုိတုိင္းျပည္မွာ ၀င္ေငြကနည္းေနၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သံုးရမဲ့ဟာက ေလတပ္မွာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ကုေဋ အဖ်င္းဆံုး တစ္ ရာ့ငါးဆယ္ႏွစ္ရာေလာက္က်မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ဟာ စစ္တုိက္တဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ လူတစ္သန္း ေလာက္ စစ္တပ္အင္အား႐ွိမွ ေကာင္းမယ္။ အခု႐ွိေနတဲ့ စစ္တပ္ဟာ ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ပဲ႐ွိတယ္။ ႏွစ္ ေသာင္းေလာက္ဆုိတာ (Army) ကုိေျပာတာ၊ (Navy) ေရတပ္မပါဘူး။ (Airforce) ေလတပ္မပါဘူး။ အဲဒီ ႏွစ္ေသာင္းေလာက္႐ွိတဲ့ စစ္တပ္ေတာင္မွ ေငြ႐ွစ္ကုေဋေလာက္ကုန္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ ကာကြယ္ ေရးအတြက္ အဖ်င္းဆံုးစစ္သားတစ္သန္းေလာက္စစ္ျဖစ္စမွာလုိေတာ့ ဘယ္ေလာက္ကုန္မလဲဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ပဲ တြက္ၾကည့္ၾက။
ညီညြတ္မႈအေရး ထိန္းသိမ္းေပး
အဲဒီေတာ့ ဒီေငြကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အျမန္ဆံုးရေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခါ စစ္ႀကီးမျဖစ္ခင္ အျမန္ဆံုးရ ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္း ဟုိနားကမထိတထိစတာ၊ ဒီနားက မထိတထိစတာ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔က ျပန္ၿပီးခ်ရလိမ့္အံုးမယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားသြန္အားစုိက္ အလုပ္လုပ္ရမယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရသည့္တုိင္ေအာင္ က်ပ္ျပည့္တင္းျပည့္ မခံစားရဘူးမွတ္ပါ။ ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရတက္တက္၊ ဆုိ႐ွယ္လစ္အစုိး ရတက္တက္။ ဘာအစုိးရတက္တက္ ခင္ဗ်ားတုိ႔မလုပ္လုိ႔႐ွိရင္မျဖစ္ဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲႀကီး ေျပာခ်င္ တယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔က လြတ္လပ္ေရးကုိလုိခ်င္ရင္ ရႏိုင္တဲ့စည္းကမ္း႐ွိၾကပါ။ လြတ္လပ္ေရးကုိလုိခ်င္ရင္ လြတ္လပ္ ေရးကုိ ရႏုိင္တဲ့ ညီညြတ္မႈကုိ ထိန္းသိမ္းထားပါ။ လြတ္လပ္ေရးကုိ လုိခ်င္ရင္ ရႏုိင္ေလာက္တဲ့ ထူေထာင္မႈ ကုိလုပ္ၾကပါ။ အဲဒီလုိ လုပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္လည္းပဲ ေ႐ွ႕ကုိ လြတ္လပ္ေရး အရသာကုိ ခံစားခ်င္တယ္။ ခံစား ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ စည္းကမ္း႐ွိၾကဖုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔အခုတည္းက ခင္ဗ်ားတုိ႔အက်င့္ဆုိးေတြ အက်င့္ ေဟာင္း ေတြကုိ ျပင္ၾကဖုိ႔ေတာ္ၿပီ၊ ေဖ်ာက္သင့္ၿပီလုိ႔ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ ေျပာခဲ့ခ်င္ပါတယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကသာ အတင္းလုပ္တဲ့အခါမွာ အဆင္သင့္႐ွိရမွာပဲ။ ဆယ္ေရးတစ္ေရး ကုိးေရးတစ္ရာဆုိသလုိ ကိစၥ မၿပီးေသးေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စိတ္အားမေလွ်ာ့ရေသးဘူး။ အရင္တစ္ခါကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့သလုိ ႏုိင္ငံ ေရးဘက္ကေနၿပီးေတာ့ကာ မဟုတ္တဲ့ေနရာမွာ ဆူတာပူတာကေတာ့ ပုိလာသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလုိ မဟုတ္တဲ့ ေနရာမွာ ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈေတြကုိ ဗမာျပည္မွာ႐ွိတဲ့ လူ ေတြက အားလံုးကူညီ၀ုိင္း၀န္းဖုိ႔လုိ တယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အားေပးဖုိ႔ မလုိဘူး။
သုိ႔ေသာ္လည္း ဗမာျပည္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး။ တုိင္းျပည္လူထုရဲ႕ ညီညြတ္ေရးလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ယခုထက္ပုိၿပီး ဆထက္ထမ္းပုိးတုိးၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကဖုိ႔လုိတယ္။ အလုပ္လုပ္ တဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဖဆပလ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ႀကီးက လုပ္တဲ့ေနရာမွာ လုိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မေက်နပ္ ေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုး အလုပ္ လုပ္ၾကဖုိ႔လုိတယ္။ ဒီလုိလုပ္မွသာလွ်င္ လြတ္လပ္ေရးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရည္မွန္းထားတဲ့ အခ်ိန္ပုိင္း အတြင္းမွာရမယ္။ ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ေ႐ွ႕ကုိနင္းကန္ၿပီး ဆက္လက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ႏိုင္မွ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာတဲ့အတြင္းမွာ တန္ကာက်မယ္။
ကုေဋ ကုဋာ ကုန္သြယ္ရာ
ထပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ႐ွင္းျပခ်င္ေသးတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ပညာေရးကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ပညာေရးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗမာျပည္ဟာ အရင္စစ္မျဖစ္ခင္ကထက္ ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနတယ္။ အင္မတန္ ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနေတာ့ အခမဲ့မူလတန္းပညာမသင္မေနရ ဥပေဒလုပ္ေပးပါလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဥပေဒ လုပ္ေပမဲ့ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားမွ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွ အဲဒီလုိအခမဲ့ မူလတန္း မသင္မေနရပညာ ဆုိတာ ဟာ ဗမာတစ္ျပည္လံုး ႐ြာတုိင္းၿမိဳ႕တုိင္းမွာ ျဖစ္မလဲဆုိရင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာမွျဖစ္မယ္။
အခု႐ွိတဲ့ ဆရာေတြက အင္မတန္နည္းေနတယ္။ ဒီဆရာေတြကုိ သင္ရမဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ေနာ္မံေက်ာင္းေတြ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္လံုးမွာ ဒီေက်ာင္းေတြ၊ အေဆာက္အဦေတြ႐ွိရမယ္။ ဒီေက်ာင္းေတြ မွာ သံုးရမဲ့ ကိရိယာတန္ဆာပလာ ပစၥည္းေတြ၊ ခဲတံ၊ စာအုပ္၊ ေက်ာက္သင္ပုန္း စံုစံုလင္လင္႐ွိရမယ္။ အဲဒီ အတြက္ အဲဒါေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္ကုန္မလဲဆုိရင္ ကုေဋေပါင္း အမ်ားႀကီးခ်ီၿပီး ကုန္မယ္။ အဲဒါ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ က်ံဳးလုပ္ပါမွ ဗမာျပည္တစ္ျပည္လံုး အခမဲ့မူလတန္းပညာ မသင္မေနရဆုိတာ ႐ြာ တုိင္းၿမိဳ႕တုိင္းမွာ ျဖစ္ႏိုင္မယ္။
ကုန္း ေရ ေလတပ္ လြန္႐ွိအပ္
ေနာက္ၿပီး ကာကြယ္ေရးဘက္မွာ ၾကည့္ပါဦး။ အခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔႐ွိတဲ့ စစ္တပ္ ဗမာျပည္မွာ ဆူတာပူတာကုိ ႏွိမ္ဖုိ႔ေလာက္ေတာ့ လံုေလာက္တယ္။ အဲဒီဆူတာပူတာကုိ စစ္တပ္ေရာ ပုလိပ္ေရာ ႏွစ္ဆပုိ႔ထားတယ္။ အဲဒီလုိ ႏွစ္ဆပုိ႔ထားရတဲ့အတြက္ ႏွစ္ဆပုိေပးရတဲ့ စားရိတ္ကုန္တယ္။ အဲဒါဘယ္သူ႔ဆီက ေငြနဲ႔ေပးရလဲ ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေပးတဲ့ အခြန္ေငြထဲကေပးရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေစ်းေတြႀကီးေနတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္းပဲ တုိင္းျပည္ကာကြယ္ဖုိ႔ဘက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စစ္တပ္ေတြနဲ႔မလံုေလာက္ေသးဘူး။ သံခ်ပ္ကာ ကားတပ္ဆုိတာ မ႐ွိေသးဘူး။ ဒီတပ္မ်ိဳးဟာ အခုလုိျဖစ္တဲ့ စစ္ႀကီးမ်ိဳးမွာဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ တန္တန္ ႀကီးမား တဲ့ ရန္သူကလက္နက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တုိက္လုိက္တယ္ဆုိရင္ နာရီပုိင္းအတြင္းမွာ ရင္ဆုိင္ တုိက္လုိက္ရင္ ျပဳတ္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ႐ွိတာက ေရတပ္ဆုိတာ ဗန္းျပေရတပ္ပဲရွိေသးတယ္။ တကယ့္တကယ္ ဘာမွ တုိင္းျပည္ကုိ မကာကြယ္ႏုိင္ေသးဘူး။
ေလတပ္ဆုိတာက အခုမွစတုန္း႐ွိေသးတယ္။ ေလတပ္ဆုိလုိ႔႐ွိရင္ ဒီတုိင္းျပည္မ်ိဳးမွာ႐ွိတဲ့ ေလတပ္မ်ိဳးမွာ အဖ်င္းဆံုး ေလယာဥ္ပ်ံငါးရာ (First Lino Plane) ႐ွိရမယ္။ အနည္းဆံုးစစ္ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း ေလယာဥ္ပ်ံငါးရာ ေလာက္႐ွိမွျဖစ္မယ္။ ဒါေတာင္မွ လံုေလာက္တယ္လုိ႔ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စင္းကုိ ဘယ္ေလာက္ က်သလဲ ဆုိရင္ ေတာ္ေတာ့္ကုိပဲက်တယ္။ ငါးသိန္းတစ္သန္းေလာက္က်တယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံ အစင္းငါးရာ ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ပဲတြက္ၾကည့္ေပေတာ့။
တစ္သန္းနဲ႔တြက္ၾကည့္ ကုေဋငါးဆယ္ကုန္မယ္။ ကုေဋငါးဆယ္ကုန္ၿပီးတဲ့ေန႔ အဲဒီေလယာဥ္ပ်ံရဲ႕ ေနာက္မွာက တစ္စင္းကုိ သံုးေလးစင္းအရံထားရမယ္။ ေနာက္မွက ေလယာဥ္ပ်ံအဖ်င္းဆံုး ငါးရာေလာက္ ႐ွိမွျဖစ္မယ္။ အဲဒါက ကုေဋငါးဆယ္အားလံုးေပါင္း ကုေဋ တစ္ရာသြားေရာ။ ပ်က္တဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတြကုိ ျပင္ဖုိ႔ အလုပ္႐ံုေတြ၊ စက္႐ံုေတြ၊ စက္ဆရာေတြ႐ွိရမယ္။ ကိရိယာေတြ႐ွိရမယ္။ အဲဒါေတြ အားလံုးတြက္ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ကုေဋေပါင္းအမ်ားႀကီးခ်ီၿပီး ကုန္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္က တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုိ ရတဲ့၀င္ေငြက စစ္မျဖစ္ခင္က ကုေဋႏွစ္ဆယ္အထိပဲရတယ္။ အခုစစ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ကုေဋပဲရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျဖစ္ျဖစ္ညွစ္ညွစ္ရေအာင္လုပ္မယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးစီမံကိန္းေတြနဲ႔ လုပ္မယ္ဆုိလုိ႔႐ွိရင္ ကုေဋသံုးဆယ္ဟာ လြန္ေရာကၽြံေရာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔စီမံကိန္းေတြလုပ္တဲ့အခါမွာ အျမတ္အစြန္းက ခ်က္ခ်င္း ရခ်င္မွရမယ္။
အဲဒီလုိတုိင္းျပည္မွာ ၀င္ေငြကနည္းေနၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သံုးရမဲ့ဟာက ေလတပ္မွာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ကုေဋ အဖ်င္းဆံုး တစ္ ရာ့ငါးဆယ္ႏွစ္ရာေလာက္က်မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ဟာ စစ္တုိက္တဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ လူတစ္သန္း ေလာက္ စစ္တပ္အင္အား႐ွိမွ ေကာင္းမယ္။ အခု႐ွိေနတဲ့ စစ္တပ္ဟာ ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ပဲ႐ွိတယ္။ ႏွစ္ ေသာင္းေလာက္ဆုိတာ (Army) ကုိေျပာတာ၊ (Navy) ေရတပ္မပါဘူး။ (Airforce) ေလတပ္မပါဘူး။ အဲဒီ ႏွစ္ေသာင္းေလာက္႐ွိတဲ့ စစ္တပ္ေတာင္မွ ေငြ႐ွစ္ကုေဋေလာက္ကုန္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ ကာကြယ္ ေရးအတြက္ အဖ်င္းဆံုးစစ္သားတစ္သန္းေလာက္စစ္ျဖစ္စမွာလုိေတာ့ ဘယ္ေလာက္ကုန္မလဲဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ပဲ တြက္ၾကည့္ၾက။
ညီညြတ္မႈအေရး ထိန္းသိမ္းေပး
အဲဒီေတာ့ ဒီေငြကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အျမန္ဆံုးရေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခါ စစ္ႀကီးမျဖစ္ခင္ အျမန္ဆံုးရ ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္း ဟုိနားကမထိတထိစတာ၊ ဒီနားက မထိတထိစတာ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔က ျပန္ၿပီးခ်ရလိမ့္အံုးမယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားသြန္အားစုိက္ အလုပ္လုပ္ရမယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရသည့္တုိင္ေအာင္ က်ပ္ျပည့္တင္းျပည့္ မခံစားရဘူးမွတ္ပါ။ ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရတက္တက္၊ ဆုိ႐ွယ္လစ္အစုိး ရတက္တက္။ ဘာအစုိးရတက္တက္ ခင္ဗ်ားတုိ႔မလုပ္လုိ႔႐ွိရင္မျဖစ္ဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲႀကီး ေျပာခ်င္ တယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔က လြတ္လပ္ေရးကုိလုိခ်င္ရင္ ရႏိုင္တဲ့စည္းကမ္း႐ွိၾကပါ။ လြတ္လပ္ေရးကုိလုိခ်င္ရင္ လြတ္လပ္ ေရးကုိ ရႏုိင္တဲ့ ညီညြတ္မႈကုိ ထိန္းသိမ္းထားပါ။ လြတ္လပ္ေရးကုိ လုိခ်င္ရင္ ရႏုိင္ေလာက္တဲ့ ထူေထာင္မႈ ကုိလုပ္ၾကပါ။ အဲဒီလုိ လုပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္လည္းပဲ ေ႐ွ႕ကုိ လြတ္လပ္ေရး အရသာကုိ ခံစားခ်င္တယ္။ ခံစား ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ စည္းကမ္း႐ွိၾကဖုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔အခုတည္းက ခင္ဗ်ားတုိ႔အက်င့္ဆုိးေတြ အက်င့္ ေဟာင္း ေတြကုိ ျပင္ၾကဖုိ႔ေတာ္ၿပီ၊ ေဖ်ာက္သင့္ၿပီလုိ႔ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ ေျပာခဲ့ခ်င္ပါတယ္။
ဆက္ရန္
.
No comments:
Post a Comment