ဆရာဦးသုခႏွင့္ သူ႔ေခတ္ၿပိဳင္ စာဆိုတို႔အျမင္ အပိုင္း (၅၈)

မယ္ေတာ္ မာယာ

ေဌးေမာင္

 

ဗုဒၶ မာတာ တိယံ နာမိ ျမတ္စြာဘုရား မယ္ေတာ္ဟူေသာ အမည္သည္ အတၳိ႐ွိ၏။ ဧတံ ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ မယ္ေတာ္ဟူေသာ အမည္ကုိကား ဒုလႅဘကံ အလြန္ရခဲလွပါ၏။ ဘုရားဟု မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီက ႁမြတ္ဟခဲ့ေလသည္။ မင္း၏ အေမဟူေသာ အမည္ မင္း၏မိဖုရားဟူေသာ အမည္ကုိ မိန္းမတုိ႔သည္ လြယ္လြယ္ ကူကူရႏိုင္ေပ၏ ဟု လည္း မဟာပဇာပတိ ေဂါတမီက ဆုိခဲ့ေသးသည္။

မဟာပဇာပတိ၏ အဓိပၸါယ္မွာ ထူးျမတ္ေသာ သားသမီး အ႐ွင္မဟူ၍ ျဖစ္ၿပီး၊ ေဂါတမီမွာ ေဂါတမ အႏြယ္ကုိ ေဖာ္ျပေလသည္။
အေလာင္းေတာ္ မင္းသားကုိ ဖြားျမင္ၿပီးေနာက္ ခုႏွစ္ရက္ ေျမာက္သည့္အခါ မယ္ေတာ္ မာယာကြယ္လြန္ ႐ွာေလသည္။ ဤသည္မွာ အေလာင္းေတာ္မင္းသားတုိ႔၏ မယ္ေတာ္တုိင္း ႀကံဳေတြ႕ရသည့္ ဓမၼတာ ျဖစ္သည္။

မယ္ေတာ္ မာယာ၏ အသက္ ၅၅ ႏွစ္၊ ေျခာက္လႏွင့္ ရက္(၂၀)တြင္ ပဋိသေႏၶရသည္။ သက္တမ္းမွာ ဆယ္လႏွင့္ ခုႏွစ္ရက္မွ်သာက်န္သည္။ ကြယ္လြန္ၿပီးေသာအခါ တုသိတာနတ္ျပည္၌ သႏၱဳႆိတနတ္သား ျဖစ္သြားေလသည္။

မယ္ေတာ္မာယာက သိဒၶတၳမင္းသားကုိ ဖြားျမင္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္ရက္သံုးရက္မွ်တြင္ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီက သားေတာ္ နႏၵမင္းသားကုိ ဖြားျမင္သည္။ မယ္ေတာ္မာယာမ႐ွိေတာ့သည့္အတြက္ သိဒၶတၳမင္းသားကုိ ျပဳစု ေမြးျမဴရန္ နုိ႔ထိန္းသည္ မိန္းမမ်ားကုိ မိန္းမေပါင္း ေထာင္ေသာင္းအတြင္းမွ ေ႐ြးခ်ယ္ယူရသည္။ ႏုိ႔ခ်ိဳတုိက္ ေကၽြးရန္ မိန္းမ(၆၀)၊ ေရခ်ိဳးၿပီး အေမြးနံ႔သာလိမ္းက်ံေပးရန္ မိန္းမ (၆၀)၊ ရင္ခြင္ပုိက္ရန္ မိန္းမ(၆၀) တစ္ လက္မွ တစ္လက္သုိ႔ ေျပာင္းလဲြခ်ီရန္ မိန္းမ(၆၀)စုစုေပါင္း မိန္းမ (၂၄၀)႐ွိေလသည္။

ႏုိ႔ခ်ိဳ တုိက္ေကၽြးရန္ ႏုိ႔ထိန္းသည္မ်ား႐ွိေသာ္လည္း သိဒၶတၳမင္းသားငယ္ကုိ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီကုိယ္တုိင္ ႏုိ႔ခ်ိဳတုိက္ေကၽြးျခင္းကမ်ားသည္။

ဂဂါၤ၀ဠဳသဲစုမက ပြင့္ေတာ္မူသမွ် ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္တုိ႔သည္ လူသားဘ၀မွသာ ဘုရား႐ွင္ျဖစ္ထြန္းရသည္။ သာသနာေတာ္၀င္ရာ၌ လူသားအစစ္လား ေယာက္်ားအစစ္လားဟု စစ္ေမးျခင္း႐ွိသည္။ လူသားဘ၀သည္ ရခဲလွသည္။ ႀကီးျမတ္လွသည္။ ျဗဟၼျပည္က အပ္ကုိခ် ေျမမွအပ္တစ္စင္းႏွင့္ ထိဖုိ႔က လြယ္ေသးသည္။ လူ႔ အျဖစ္ရဖုိ႔က မလြယ္ဟု ဆုိ႐ုိးစကား႐ွိသည္။

ႀကီးျမတ္ေသာ လူ႔ဘ၀ကုိ ရ႐ွိျခင္းအတြက္ မိခင္ဖခင္တုိ႔၏ ေက်းဇူးကား အတုိင္းမသိမ်ားလွေခ်သည္။
မိခင္အေနျဖင့္ ကာလလေရၾကည္တည္သည္မွ ကုိးလေက်ာ္ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ရၿပီး ဆယ္လအတြင္း ေမြး ဖြားရသည္။ ကုိယ္၀န္ေဆာင္စဥ္ကာလမွာ အပူအငန္ အစပ္အခါး အစားအစာေ႐ွာင္ရသည္။ သေႏၶသား သည္ အမိ၏ အာဟာရကုိ မွီတြယ္အားျပဳရသည္။ ကုိယ္၀န္ရင့္လာသည္ႏွင့္အမွ် မိခင္ေလာင္းမွာ အအိပ္ အေနအထုိင္အထ ဆင္ျခင္ရသည္။ မိမိ၏ရင္ေသြး အဂၤါစံုေစရန္ တင့္တယ္ေစရန္ ရတနာသံုးပါးကုိ ဆည္း ကပ္၍ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရသည္။ ရင္ေသြးရတနာကုိ က်န္းမာသန္႔စင္စြာ ဖြားျမင္ၿပီးေသာအခါမွာ မွတ္ ျခင္ယင္မသန္းရေအာင္ ၾကည့္႐ႈရသည္။ အပူအေအးမွ်တေအာင္ ဂ႐ုစုိက္ရသည္။ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ကုိ သန္႔႐ွင္းေပးရသည္။

လသားအ႐ြယ္ ရင္ေသြးငယ္အဖုိ႔ အမိ၏ ႏုိ႔ခ်ိဳသည္ အလြန္အေရးႀကီးသည္။ ႏုိ႔ရည္က အာဟာရျဖစ္ေစ႐ံုမွ် မက ရင္ေသြးကုိ ဖ်ားနာျခင္းမျဖစ္ေသာ္လည္း အကာအကြယ္ေပးသည္။ ကုိယ္ခႏၶာ ၃၂ ေကာ႒သတြင္ ႏို႔ ရည္မပါေပ။ မိခင္၏ ေမတၱာစြမ္းပကားေၾကာင့္ ေသြးမွႏုိ႔ရည္ျဖစ္လာရသည္။ မိခင္၏သားအိမ္ႏွင့္ သားျမတ္ ေၾကာင့္သာ သားသမီးရတနာမ်ားထြန္းကားရျခင္းျဖစ္ေလသည္။

ကုိယ္၀န္ေဆာင္မိန္းမသည္ တစ္ရက္လွ်င္ သခ်ႋဳင္းကုိ သံုးႀကိမ္ မ်က္ေစာင္းထုိးသည္ဟု အရပ္စကား ႐ွိသည္။ ေမြးဖြားခ်ိန္၌ အသက္ႏွင့္ရင္းရသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္။ မိခင္သည္ စိတ္႐ွည္သည္။ ဇဲြ ေကာင္း သည္။ သတၱိ႐ွိသည္။ ေလးစားခ်ီးက်ဴးဖြယ္။

ဖခင္၏က႑ ဖခင္၏တာ၀န္မွာလည္း ႀကီးေလးလွပါသည္။ မိသားစု (ဇနီးႏွင့္ သားသမီးတုိ႔)တာ၀န္ယူရ သည္မွာ လြယ္ကူ သက္သာသည္မဟုတ္။ စား၀တ္ေနေရး ျပည့္စံုဖုိ႔၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး ဖူလံုဖုိ႔ ဖခင္၏ အဓိကတာ၀န္ျဖစ္သည္။ မိသားစုအတြက္ လံုေလာက္ေသာ၊ ပုိလွ်ံေသာ ၀င္ေငြရရန္အတြက္ ဖခင္ သည္ ကာယအား ဥာဏအားကုိ သံုးစဲြရသည္။ အပင္ပန္း အဆင္းရဲခံရသည္။ မိမိတစ္ေယာက္ တည္းအတြက္ဆုိလွ်င္ ကုိယ္ဆင္းရဲ၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကုိ မ်ားစြာ သည္းခံမည္ မဟုတ္ေသာ္ လည္း မယားႏွင့္ သားသမီးမ်က္ႏွာေထာက္ထားေသာအခါ မည္မွ်ပင္ ဆင္းရဲေစ၊ က်ိတ္မွိတ္ကုန္း႐ုန္း၍ အလုပ္ လုပ္ၾက သည္။ ဖခင္ေက်းဇူး အထူး႐ွိပါေပသည္။

" သားတုိ႔ ႐ုပ္ရည္ သီတာမည္သား ေရၾကည္ခ်မ္းျမ တစ္ေပါက္က်က မိဘတုိ႔ ၀မ္းၿငိမ္းစတမ္း" ဟု ကုိးခန္း ပ်ိဳ႔တြင္ ႐ွင္မဟာရ႒သာရက ေရးဖဲြ႕ျပခဲ့သည္။

" သျဗဟၼာနိသုတ္တြင္ ... "သားသမီးတုိ႔သည္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ ကုိယ္အက်င့္ ႏႈတ္အက်င့္ျဖင့္ အမိအဖ တုိ႔ကုိ ပူေဇာ္အပ္ကုန္၏။ ထုိသုိ႔ ပူေဇာ္၍ မိဘတုိ႔ႏွင့္ ေနရေသာ သားသမီးသည္ ျဗဟၼႏွင့္အတူ ေနရ သည္ မည္၏။ အေ၀းမွေဆာင္၍ ပူေဇာ္အပ္ေသာ အလွဴခံထုိက္ေသာ ရဟႏၱာႏွင့္ အတူေန ရသည္ မည္၏။ ျဗဟၼဟာ ဟူေသာအမည္ ပုဗၺေဒ၀ဟူေသာအမည္ ပုဗၺာ စရိယ ဟူေသာ အမည္ ပုဗၺေဒ၀ဟူေသာ အမည္ ပုဗၺာစရိယ ဟူေသာအမည္၊ အာဟုေနယ်ဟူေသာအမည္သည္ အမိ အဖ တုိ႔၏ အမည္တည္း။ ထုိသုိ႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူသနည္း ဟူျငားအံ့၊ အမိအဖ တုိ႔သည္ သားသမီး တုိ႔အား မ်ားစြာ ေက်းဇူး႐ွိကုန္၏။ အသက္႐ွည္ေအာင္ ေမြးေပတတ္ကုန္၏။ ဤေလာက ကုိ ျပေပတတ္ ကုန္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိအမည္တုိ႔ကုိ ေဟာ္ေတာ္မူကုန္၏"။

မိဘက သားသမီးအေပၚ ျဗဟၼကဲ့သုိ႔ ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေလးပါး ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ထား သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဘသည္ ျဗဟၼမည္၏။
ဘုရား၊ ရဟႏၱာတုိ႔သည္ မိမိအေပၚ မေကာင္းမႈျပဳသူကုိပင္လဆင္ အျပစ္မယူ၊ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ အက်ိဳး စီးပြားကုိသာ ေပးေတာ္မူ၏။ မိဘတုိ႔သည္ သားသမီးအားလံုးအေပၚ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာျခင္းသာ ျဖစ္ေစ လုိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဘသည္ ပုဗၺေဒသ မည္ေပသည္။

မိဘက သားသမီးကုိ ေလာကီေလာကုတၱရာႏွစ္ျဖာအေၾကာင္း သိမွတ္စရာမ်ား သင္ၾကားေပးသည္။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ မိဘသည္ ပုဗၺာစရိယျဖစ္ေပသည္။
မိဘတုိ႔၏ ေကၽြးေမြးသုတ္သင္ေက်းဇူးေၾကာင့္ မိဘသည္ အေ၀းမွ ေဆာင္၍ အလွဴခံလု်က္ေသာ အာဟုေနယ် ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ တူေပသည္။
အမိကုိ ညာဘက္ပခံုးထက္ အဖကုိ ဘယ္ဘက္ပခံုးထက္တင္၍ ႏွစ္တစ္ရာျပဳစုေသာ္လည္း ေက်းဇူးဆပ္၍ ျပည့္စံုျခင္း မ႐ွိေခ်။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မယ္ေတာ္မိနတ္သားကုိ ေက်းဇူးဆပ္ေသာအားျဖင့္ အဘိဓမၼာ တရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။

ေကာသလမင္းက ဗာရာဏသီျပည္ကုိ တုိက္ခုိက္သိမ္းပုိက္ရာတြင္ ဗာရာဏသီမင္းက်ဆံုးၿပီး သားေတာ္က ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားသည္။ ေကာသလမင္းက မုဆုိးမ မိဖုရားကုိ ၾကင္လ်ာေတာ္ေျမွာက္သည္။ ႏွစ္ အေတာ္ၾကာေသာအခါ ထြက္ေျပးခဲ့ေသာ မင္းသားက စစ္အင္အားစုေဆာင္းၿပီး ဗာရာဏသီကုိ လာ၍ တုိက္ ခုိက္သည္။ မယ္ေတာ္မိဖုရားက တိတ္တဆိတ္ တမန္လႊတ္စာပုိ႔၍ ၿမိဳ႕ကုိပိတ္ဆုိ႔ကာ ရိကၡာ ျဖတ္ရန္ အႀကံ ေပးသည္။ မင္းသားက ထုိသုိ႔ ေဆာင္႐ြက္ရာ ခုႏွစ္ႏွစ္ၾကာသည့္အခါ ၿမိဳ႕ကုိရၿပီး၊ ေကာသလမင္း လည္း ကြယ္လြန္ေလသည္။

ေဂါတမဘုရား လက္ထက္၌ ထုိမိဖုရားသည္ ေကာလိယ မင္းသမီး သုပၸ၀ါသာ ျဖစ္လာသည္။ အိမ္ေထာင္ ျပဳ၍ ကုိယ္၀န္ရလာေသာအခါ ခုႏွစ္ႏွစ္ၾကာ ကုိယ္၀န္လြယ္ရၿပီး ခုႏွစ္ရက္ၾကာမွ် ၀မ္းနာေ၀ဒနာခံစားေနရ ေလသည္။ မင္းသမီးက ခင္ပြန္းကုိ ျမတ္စြာဘုရားထံ ေစလႊတ္၍ ေလွ်ာက္ထားေစသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက ႀကီးျမတ္ေသာအာ႐ံုျဖင့္ ေမတၱာပုိ႔သည္။ သုပၸ၀ါသာသည္ ေရာဂါမ႐ွိ ပကတိခ်မ္းသာေစ၊ ေရာဂါမ႐ွိ ပကတိ ခ်မ္းသာလ်က္ ေရာဂါကင္းေသာသားကုိ ဖြားေစသတည္း။

ျမတ္စြာဘုရား၏ ေမတၱာတန္ခုိးျဖင့္ မင္းသမီးသည္ သားရတနာ သီ၀လိကုိဖြားျမင္ေလသည္။ သီ၀လိသား ငယ္မွာ ခုႏွစ္ႏွစ္သားအ႐ြယ္ျဖစ္လာသည္။ ခုႏွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္၏ အသိဥာဏ္ႏွင့္ စြမ္း ေဆာင္ႏုိင္မႈ ႐ွိသည္။ ေကာလိယမင္းသမီးက ဘုရား႐ွင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ခုႏွစ္ရက္ဆြမ္း ဆက္ကပ္ လွဴဒါန္းသည္။ ေနာက္ဆံုးရက္တြင္ ႐ွင္သာရိ ပုတၱရာက သီ၀လိအား " ခ်မ္းသာပါ၏ေလာ "ဟု ေမးသည္။ သီ၀လိက " မခ်မ္းသာပါဘုရား၊ ေလာဟကုမၻီငရဲ ခံရသကဲ့သုိ႔ ပါဘုရား" ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ ထားသည္။ ထုိသုိ႔ အျပန္အလွန္ ေျပာၾကားျခင္းကုိ မင္းသမီးအလြန္ ႏွစ္သက္သည္။

ဘုရား႐ွင္ကား " ခ်စ္သမီး သုပၸ၀ါသာ၊ ဤကဲ့သုိ႔ သားမ်ိဳး ေနာက္ထပ္လုိခ်င္ေသးသေလာ" ဟုေမးေတာ္ မူရာ မင္းသမီးက " ခုႏွစ္ေယာက္မက လုိခ်င္ပါေသးသည္ဘုရား" ျပန္၍ ေလွ်ာက္ၾကားေလသည္။
မိခင္ေမတၱာ ႀကီးမားလွေပသည္။

ေဂါတမ ဘုရား႐ွင္လက္ထက္၊ စ႑ပေဇၨာတမင္း၏ ပုေရာဟိတ္မွာ မ်ိဳးႏြယ္အမည္ ကစၥာနျဖင့္ ထင္႐ွား ေလသည္။ ပုေရာဟိတ္ကစၥာနသည္ ေ႐ွးဘ၀မွ ကုသုိလ္ႏွင့္ ဆုေတာင္းေၾကာင့္ ေ႐ႊအဆင္း႐ွိေလသည္။
တစ္ခါ၌ ဘုရင္ႀကီးက ပုေရာဟိတ္ကစၥနကုိ ဘုရား႐ွင္ထံသြား၍ ပင့္ဖိတ္ရန္ တာ၀န္ေပးသည္။ ဘုရား႐ွင္ထံ ေရာက္သည့္အခါ ဘုရားက " ဧဟိဘိကၡဳ" ေခၚ ေတာ္မူသျဖင့္ ကစၥာနႏွင့္ အေဖာ္ခုႏွစ္ဦး ရဟန္းျဖစ္သြား ေလသည္။

ထုိစဥ္အခါက ေ႐ႊပန္းတိမ္သည္ ေမာင္မစၥကဆုိသူ႐ွိသည္။ သူ႔မွာ မယားႏွင့္ သားႏွစ္ေယာက္႐ွိသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါ ေမာင္မစၥက က ႐ွင္ကစၥည္းကုိ ျမင္ေသာအခါ " ေ႐ႊအဆင္းျဖင့္ လွပတင့္တယ္ေပသည္။ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဇနီးျဖစ္ေသာ္ ေကာင္းေလစြ" ဟု စိတ္ျဖင့္ ျပစ္မွားမိသည္။ ထုိအျပစ္ေၾကာင့္ ေမာင္မစၥက မိန္းမ ဘ၀ေျပာင္းလဲသြားေလသည္။ မိန္းမဘ၀တြင္ အိမ္ေထာင္က်၍ သားႏွစ္ေယာက္ေမြးဖြားၿပီးေသာအခါမွ မူလေယာက္်ားအျဖစ္ ျပန္ေရာက္ရေလသည္။ ထုိအခါ ေမာင္မစၥက က ရဟန္း၀တ္သြားသည္။

ေနာင္အခါ သီတင္းသံုးေဖာ္ရဟန္းတုိ႔က " ေယာက္်ားဘ၀ ႏွင့္ရေသာ သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ မိန္းမဘ၀ႏွင့္ ရေသာ သားႏွစ္ေယာက္တုိ႔အား မည္သူ႔ကုိပုိ၍ ခ်စ္သနည္း" ဟု ရဟန္းေမာင္မစၥက ကုိေမးျမန္းသည္။ ထုိ ရဟန္းက " မိန္းမဘ၀ျဖင့္ရေသာ သားႏွစ္ေယာက္ကုိ ပုိ၍ခ်စ္ပါသည္" ဟူ၍ ေျဖၾကားေလသည္။
မိခင္ေမတၱာ မိခင္သတၱိကား ႀကီးမားပါဘိသည္။

 ေဌးေမာင္

(၁)  မဟာဗုဒၶ၀င္-ဒုတိယတဲြ
(၂) ဂိဟိ၀ိနယ ပကာသနီက်မ္း