အေထာက္ေတာ္လွေအာင္ ဘာသာျပန္ ၾကမၼာ အပိုင္း (၂၁)

(၂၂)

ညေနငါးနာရီ ရုပ္ျမင္သံႀကားသတင္းေတြ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းျပႆနာ၊ ေမာ္ေတာ္ကားစက္ရုံ အလုပ္ သမား မ်ားက သပိတ္သံ ေပးေနသည့္ သတင္းႏွင့္ ေငြေဖာင္းႀကြမႈ သတင္းမ်ားကို သေဘာေလာက္သာ ေျပာသြားသည္။
သတင္းေႀကညာခ်ိန္ နာရီ၀က္နီးပါးကို အဲလ္ဒရက္ခ်္၏ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ဆုံးမႈသတင္း ကခ်ည္း ေနရာယူ သြားေလသည္။
နန္စီႏွင့္ ကားလ္ဟာမြန္တို႕၏ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားျပီး အေလာင္းျပန္ေတြ႕သည့္ အေႀကာင္း၊ ထိုအမႈကို စစ္ေဆးခဲ့သည့္ အေႀကာင္းမ်ားကို ေနာက္ခံသတင္းအျဖစ္ျပန္လည္ ေဖာ္ျပ သည္။ ထိုစဥ္က သတင္းစာမ်ားတြင္ ပါရိွခဲ့ေသာဓာတ္ပုံမ်ားကိုပါ ျပန္လည္ထုတ္လြင့္ေပးေလသည္။

ထိုေန႕မနက္ ထုတ္ ကိပ္ေကာ့ ကြန္ျမဴနီတီ သတင္းစာပါေဆာင္းပါးႏွင့္ ဓာတ္ပုံသုံးပုံကိုလည္း ျပန္လည္ ထုတ္လြင့္ ေပးသည္။
အထူးသျဖင့္ ေရာ့လဂၢလာႏွင့္ ပါေမာကၡ ကားလ္ဟာမြန္ တို႕၏ ဓာတ္ပုံကိုအသားေပး ေဖာ္ျပေပး သည္။
နန္စီဟာမြန္သည္သူ၏ သားႏွင့္သမီးကို ေသေစလိုေသာ စိတ္ဆႏၵျဖင့္ သတ္ပစ္ျခင္း ျဖစ္ေႀကာင္း ထင္ရွား ေပၚေပါက္သည္ ဟု စီရင္ခ်က္ခ်အျပီး စန္ဖရန္စစၥကို တရားရုံးထဲမွာ ေရာ့လဂၢဘာႏွင့္ ကားလ္ဟာမြန္ တို႕ ထြက္ လာႀကသည့္ပုံ ျဖစ္ေလသည္။

ထိုဓာတ္ပုံကို ေဖာ္ျပေနဆဲအခ်ိန္တြင္ သတင္းေႀကညာသူက အေရးတႀကီး တက္သုတ္ႏွင္ျ္ပီး ေျပာေန သည္။
ေရာ့လဂၢလာ ကို ဒီေန႕မနက္က အဲလ္ဒရက္ခ်္ အိမ္အနီးတစ္၀ိုက္မွာ ေတြ႕လိုက္ရတာ ေသခ်ာပါ တယ္၊ ဒါေႀကာင့္ အခု ဓာတ္ပုံထဲ မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့လူကို ေတြ႕ရင္ဖုန္းနံပါတ္ ေကအယ္လ္-ငါးသုံး သုညသုညကို ခ်က္ခ်င္း ဆက္ျပီး အေႀကာင္းႀကားဖို႕ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္၊ အဲလ္ဒရက္ခ်္ရဲ႕ သားနဲ႕ သမီးတို႕ရဲ႕ ကံႀကမၼာ ဟာ ဘယ္လိုမွ မေတြးတတ္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္၊ ကေလးေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြား ရာမွ ပါ၀င္ ပတ္သက္ႏိုင္ တယ္ လို႕ တစ္စုံတစ္ေယက္ကို မသကၤာရင္လဲ အေရးႀကီးသည္ ျဖစ္ေစ၊ မႀကီးသည္ျဖစ္ေစ ဖုန္းနံပါတ္ ေကအယ္လ္-ငါးသုံးသုညသုည ကို ခ်က္ခ်င္းဆက္ျပီး အေႀကာင္း ႀကားေစလိုပါတယ္၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ အသက္ကို ကယ္ဆယ္လို႕ လူတိုင္းမွာ တာ၀န္ရိွပါ တယ္၊ သတင္းပို႕ရမယ့္ တယ္လီဖုန္း နံပါတ္ကို ထပ္ျပီး ေႀကညာပါဦးမယ္၊ ေကအယ္လ္-ငါးသုံးသုည သုည….
မုန္တိုင္း ေႀကာင့္ မီးမ်ား ျပတ္သြားသျဖင့္ ၀စ္ဂင္ တို႕ လင္မယားသည္ ဆိုင္ေစာေစာပိတ္ျပီး အိမ္ ျပန္လာ ႀကသည္။ အိမ္အေရာက္ ဘက္ထရီ ႏွင့္ ဖြင့္သည့္ရုပ္ျမင္သံႀကား ကို ဖြင့္လိုက္ေသာအခါ ေရာ့လဂၢလာ အေႀကာင္း သတင္းေႀကညာေနသည္ ႏွင့္ အေလာေတာ္ျဖစ္ကာ အစအဆုံးႀကား လိုက္ရသည္။

"အဲဒီလူကို ျမင္ဖူးသလိုလိုပဲ"
မစၥက္၀စ္ဂင္က ရုပ္ျမင္သံႀကားကို ႀကည့္ေနရာမွ ေျပာသည္။
"မင္း မျမင္ဖူးတာ ဘာရိွသလဲ"
သူ႕ေယာက်္ား က လွမ္းေနာက္သည္။
"မေနာက္ပါနဲ႕၊ ကၽြန္မတကယ္ေျပာေနတာ၊ သူ႕ေရွ႕ကိုကိုင္းေနပုံမ်ိဳး ျမင္ဖူးတယ္၊ တစ္ျခားဘာကို မွ မႀကည့္ဘူးေလ၊ အဲဒီလိုပုံမ်ိဳး ကို ကၽြန္မျမင္ဖူးသလိုထင္ေနတယ္"
ဂ်က္၀စ္ဂင္ က သူ႕မိန္းမကို မ်က္ေတာင္မခတ္ စိုက္ႀကည့္ေနမိသည္။

"ဒီေကာင္ေလးဟာ ေကာင္မေလးေတြ သမင္လည္ျပန္ႀကည့္ရတဲ့ ေကာင္ေလးလို႕ ငါကအခုပဲ စဥ္းစား ႀကည့္ ေနတာ"
"ေကာင္ေလးလား အို….ရွင္က ေကာင္ေလးကိုေျပာေနတာလလား ကၽြန္မက တျခားတစ္ေယာက္ အေႀကာင္း ေျပာေနတာ၊ ပါေမာကၡ ဆိုတဲ့ လူအေႀကာင္း ေျပာေနတာ"
၀စ္ဂင္ က သူ႕မိန္းမကို အကဲခတ္ႀကည့္သည္။
"ဒါေႀကာင့္မို႕လို႕ မိန္းမေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ သက္ေသေကာင္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ တရားရုံးမွာ ဂ်ဴရီ အဖြဲ႕၀င္ အျဖစ္နဲ႕ လဲ မခန္႕သင့္ဘူးလို႕ ငါအျမဲတမ္း ေျပာေျပာေနတာေပါ့၊ ဘာေႀကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ မိန္းမေတြဟာ မွန္မွန္ ကန္ကန္ စဥ္းစားႏိုင္တဲ့ ဦးေႏွာက္မွမရိွဘဲ၊ ပါေမာကၡ ကားလ္ဟာမြန္ အေႀကာင္း ဘယ္သူမွ ေျပာေနႀကတာ မဟုတ္ဘူး၊ သူ႕ကိုယ္သူသတ္ေသသြားျပီးျပီ အခုလူေတြ ေျပာေနႀကတာက ေရာ့လဂၢလာ အေႀကာင္း" မစၥက္၀စ္ဂင္ က ႏႈတ္ခမ္းကိုက္သည္။

"ႀသ..ဒီၤလုိလား၊ ဟုတ္ပါတယ္ေတာ္၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ ရွင္ပဲမွန္ပါတယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ ရွင္ပဲအေတြး အေခၚ ေကာင္း ပါတယ္"
သူ႕ေယာက်္ားက ထိုရာမွ ေလးေလးပင္ပင္ႀကီးထသည္။
ညစာဘယ္အခ်ိန္ စားရမလဲ
သူ႕မိန္းမကိုလွမ္းမႀကည့္ဘဲ ေမးသည္။
"မႀကာပါဘူး၊ က်က္ေတာ့မွာပါ၊ မိုက္ကယ္နဲ႕ မစ္စီအေႀကာင္းႀကားေနရတာ စိတ္မခ်မ္းသာတာနဲ႕ ထမင္း ေတာင္ စားခ်င္စိတ္ မရိွေတာ့ဘူးဆို၊ ကေလးေတြကို ရွင္က ကယ္ခ်င္တယ္ဆို၊ ဒီႀကားထဲမွာ ရွင္က ထမင္းဆာ ေနေသးသလား၊ စားခ်င္စိတ္ ေသာက္ခ်င္စိတ္ ရိွေနေသးသလား"
သူ႕မိန္းမ က သူ႕ကိုေငါ့ေတာ့ေတာ့ ျပန္ေျပာသည္။

သူက ဘာမွမေျပာဘဲ ေရငုံေနလိုက္သည္။
"နန္စီအဲလ္ဒရက္ခ်္ အေႀကာင္းဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ ကၽြန္မေတာ့ ဂရုမစိုက္ပါဘူး၊ ကၽြန္မ ဆိုင္ကို သူအျမဲ လာေနက်ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူူး၊ တစ္ခါတေလမွ လာတာပါ၊ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကို ကၽြန္မ သေဘာက် တယ္၊ သူလာတိုင္း ကေလးေတြပါလာတယ္၊ သူနဲ႕ကေလးေတြကို ႀကည့္ေန ရတာကၽြန္မျဖင့္ အရမ္း စိတ္ခ်မ္းသာ တာပဲ၊ ကေလးေတြကို သူဆက္ဆံတာ သိပ္ႀကင္နာတာပဲ၊ အဲဒါကိုႀကည့္ျပီး အရမ္းေလးစား စရာ ေကာင္းတယ္၊ ကေလးေတြအတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ ရဘူး၊ သူတို႕လိုငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ သားသမီးရတဲ့ အျခားမိန္းကေလးေတြဆိုရင္ သားသမီးအေပၚမွာ စိတ္မရွည္ တာနဲ႕၊ လူႀကားထဲမွာ မေနတတ္သ လို ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္ေနရတာနဲ႕၊ ကၽြန္မျဖင့္ ႀကည့္လို႕ကို မရဘူး၊ နန္စီအဲလ္ဒရက္ခ်္တို႕ သားအမိ တစ္ေတြကို ျမင္လိုက္ရရင္ တစ္ျခား အေႏွာင့္ အယွက္ ကေလး ေတြကိုေတာင္ ကၽြန္မျဖင့္ ေမ့သြားေတာ့တာပဲ"
"ဘယ္လို အေႏွာင္အယွက္ ေတြမ်ား မင္းမွာရိွေနလို႕လဲကြ" ၀စ္ဂစ္က မသကၤာသလို ေမးသည္။

"အေရးမႀကီးပါဘူးေလ"
မစၥက္၀စ္ဂင္က ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားလိုက္ေလသည္။
ယခုႏွစ္ ေႏြရာသီတြင္ အလစ္သုတ္ သမားမ်ား၏ ဒဏ္ကိုသူတို႕ဆိုင္ အေတာ္ေလးခံခဲ့ရသည္။ ထိုအေႀကာင္း ကို ၀စ္ဂစ္က မႀကားခ်င္၊ မေျပာခ်င္။
မနက္တုန္းက သူတို႕ဆိုင္သို႕ မစၥတာပါးရစ္ ေစ်းလာ၀ယ္သည္။ ေဘဘီေပါင္ဒါဘူးႀကီး တစ္ဘူးကို အလစ္သုတ္ သြားသည္။ မစၥက္၀စ္ဂင္ ျမင္္လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း အက်ယ္အက်ယ္ မျငိမ္းဖြယ္ မျဖစ္ လိုေသာေႀကာင့္ ဘာမွမေျပာဘဲ ေအာင့္ခံလိုက္သည္။
ထိုအေႀကာင္း သူ႕ေယာက်္ားကို ျပန္ေျပာျပေနလို႕ေရာ ဘာအေႀကာင္းထူေးတာ့မွာလဲဟု စဥ္းစား ေနမိ ေလသည္။

(၂၃)

ညေနငါးနာရီ ရုပ္ျမင္သံႀကား သတင္းလာေတာ့ ပက္ထရစ္ကီေနတို႕ မိသားစု ညစာစားဖို႕ စားဖြဲ မွာ ထိုင္ခါစ ျဖစ္သည္။
မိသားစု အားလုံး၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ အခန္းေထာင့္ရိွ ရုပ္ျမင္သံႀကား စက္ေပၚသို႕ ေရာက္ေနႀက သည္။
တီဗြီဖန္သားျပင္ေပၚ တြင္ မိုက္ကယ္ႏွင့္မစ္စီ တို႕၏ ပုံႀကီးျပည့္သြားေသာအခါ အယ္လင္ကီေနက စိတ္ထိခိုက္ စြာျဖင့္ ေခါင္းကို ခါယမ္းပစ္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ သူ႕သမီးကေလးမ်ားကို အလိုအေလ်ာက္ လွမ္းႀကည့္ မိေလသည္။

ေနးလ္ႏွင့္ဂ်င္မီ….
ဒီယာႏွင့္ကစ္….
တစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္၊ သုံးေယာက္၊ေလးေယာက္ သူ႕သားသမီးမ်ားကို ေရတြက္ႀကည့္ လိုက္မိသည္။
ပင္လယ္ကမ္းေျခ သို႕ သူ႕သားသမီးမ်ားကို ေခၚသြားတိုင္း ထိုကဲ့သို႕ မႀကာခဏ ေရႀကည့္ေလ့ရိွ သည္။ သူ႕ကေလး မ်ားကို ဘယ္ေတာ့မွ သူစိတ္မခ်။
ဘုရားသခင္၊ အဲလ္ဒရက္ခ်္ရဲ႕ကေလး ေလးေတြ ေဘးမသီရန္မခ ရိွႀကပါေစ။ ဘာမွမျဖစ္ႀကပါေစ နဲ႕။ ေက်းဇူး ျပဳျပီး ဘာမွမျဖစ္ႀကပါေစနဲ႕။
အယ္လင္ က က်ိတ္ျပီးဆုေတာင္းလိုက္မိသည္။

အယ္လင္ ဘုရားတရားအလြန္ ႀကည္ညိဳသူျဖစ္သည္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ လည္း အပူအပင္ ေသာကႀကီးသူ ျဖစ္သည္။
ယခု နန္စီအဲလ္ဒရက္ခ်္၏ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ေနသည္။
နန္စီဘယ္လိုခံစားေနမည္လဲဟု ကိုယ္ခ်င္းစာျပီး သူေတြႀကည့္ေနမိသည္။
ေနာက္ျပီးေတာ့ မိမိသာ ထိုအျဖစ္မ်ိဳးႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရမည္ဆိုပါက ဘယ္လိုျဖစ္သြားမည္နည္း ဟုလည္း စဥ္းစား ႀကည့္ ေနမိျပန္သည္။

သတင္းေႀကာညာသူက ကိပ္ေကာ့ကြန္ျမဴနီတီ သတင္းစာထဲမွာပါသည့္ ေဆာင္းပါးအေႀကာင္းကို ေျပာျပ ေနသည္။ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားက ေဆာင္းပါးရွင္ကို ေဖာ္ထုတ္ႏို္င္ဖို႕ အပူတျပင္းႀကိဳးစား ေနႀက ေကာင္းလည္း ေျပာ သြားသည္။
သူ႕အသံကို ႀကားေနရေသာ္လည္း အယ္လင္အဖိုက နားထဲမ၀င္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဟာမြန္၏ ကေလး ႏွစ္ေယာက္ ေသဆုံးခဲ့ရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ နန္စီတြင္ လုံး၀ အျပစ္မရိွဟု သူ႕ဘာသာသူ စိတ္ထဲက က်ိတ္ျပီး အဆုံးအျဖတ္ ေပးေနမိသည္။
ဘယ္လို နည္းႏွင့္မွ မျဖစ္ႏိုင္ ဆိုသည္ကို ရိုးရိုးကေလး စဥ္းစားႀကည့္လွ်င္ပင္ သိသာႏိုင္ပါသည္။

မိမိ၀မ္း ႏွင့္ လြယ္ျပီး ေမြးထုတ္လိုက္သည့္ သားသမီးအရင္းကို မည္သို႕ေသာ မိခင္မ်ိဳးကမွ သတ္ရက္ ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
ပက္က သူ႕ကို ႀကည့္ေနေႀကာင္း သတိထားမိသည္။ ျပီးေတာ့ မိမိဘာစဥ္းစားေနသည္ကို သူသိ ေႀကာင္း ေဖာ္ျပ သည့္ အေနျဖင့္ ျပဳံးသည္။ အယ္လင္ကလည္း အားနည္းစြာျပန္ျပဳံးျပမိသည္။
တို႕အမ်ားႀကီး ကံေကာင္းပါတယ္ကြယ္၊ အမ်ားႀကီးကံေကာင္းပါတယ္ဟု စိတ္ထဲမွ သူတို႕ သံျပိဳင္ ေျပာဆို ေနႀကသည္။
"ဒီလူႀကီး တအား၀တာပဲ"
ေနးလ္ က ရုပ္ျမင္သံႀကား ႀကည့္ေနရာမွ မွတ္ခ်က္ခ်သည္။

အယ္လင္ လန္႕သြားသည္။ သားအႀကီးဆုံး ေနးလ္ကိုလွမ္းႀကည့္မိသည္။ ေနးလ္ ၏ အမူအရာကို အကဲခတ္ ေနမိသည္။
ေနးလ္မွာ အသက္ခုႏွစ္ရိွိွျပီ။ အေမကို အျမဲတမ္း ေသာကပိုေစသည့္သားျဖစ္သည္။
ေနးလ္ မွာ အရမ္းအတင့္ရဲသည္။ ထင္ရာလုပ္တတ္သည္ လူေကာင္ညႇက္လြန္းသည္။
"ဒက္ဒီ လဲ အရပ္ရွည္တယ္၊ သားရဲ႕ဦးေလးဂၽြန္လဲ အရပ္ရွည္သည္၊ ဒါေႀကာင့္ သားႀကီးလာရင္လဲ အရပ္ရွည္ မွာပါကြယ္"ဟု အားမငယ္ေအာင္ အျမဲတမ္းအားေပးစား ေျပာရသည္။
"ဘယ္သူ ၀တာလဲသား"
အယ္လင္က အမွတ္တမဲ့ လွမ္းေမးသည္။ ျပီးေတာ့ ရုပ္ျမင္သံႀကားဘက္သို႕ ျပန္လွည့္ႀကည့္ ေနလိုက္ သည္။

"အဲဒီလူႀကီးေလ ေရွ႕ဆုံးက လူႀကီး၊ အရင္လတုန္းက ကၽြန္ေတာ့ကို ပိုက္ဆံ တစ္ေဒၚလာေပးျပီး စာတိုက္ မွာ စာတစ္ေစာင္ သြားယူခိုင္းတာသူေပါ့၊ သူေရးေပးလိုက္တဲ့ စာတိုေလးကို ကၽြန္ေတာျပ ေတာ့ ေမေမ တို႕က မယုံဘူးေလ၊ မွတ္မိေသးတယ္မဟုတ္လား၊ အဲဒီလူႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ပိုက္ဆံ ေပးျပီး စာ တစ္ေစာင္ သြားယူခိုင္းလိုက္တာ"
အယ္လင္ ႏွင့္ ပက္က ရုပ္ျမင္သံႀကားကို ျပန္စိုက္ႀကည့္သည္။ မွန္သားျပင္ေပၚတြင္ ေရာ့လဂၢလာႏွင့္ ကားလ္ဟာမြန္ တို႕ ပုံကိုျပေနသည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ရုံးခန္းထဲမွ ထြက္လာႀကျခင္း ျဖစ္ရာ ကားလ္္ဟာမြန္ က ေရွ႕မွျဖစ္ျပီး ေရာ့လဂၢလာက ေနာက္မွျဖစ္သည္။

"ေနးလ္ သားမ်က္စိမွားေနလို႕ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ အဲဒီလူႀကီး ေသသြားတာႀကာလွျပီ"
ေနးလ္ ၏ အမူအရာမွ စိတ္ထိခိုက္သြားသည္။
"ေဟာႀကည့္ပါလား၊ ေမေမတို႕က ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘယ္ေတာ့မွ မယုံဘူး ပိုက္ဆံတစ္ေဒၚလာဘယ္ က ရလာလဲလို႕ ေမေမတို႕ေမးတုန္းကလဲ ကၽြန္ေတာ္အမွန္အတိုင္း ေျပာခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေမေမ တို႕မယုံဘူး၊ အျပင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ရတဲ့သူ ကိုယ္လုံးႀကီးက အခုထက္ပို၀ေသးတယ္၊ ဆံပင္ေတြ လဲပိုေျပာင္ေနတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူ႕စေတရင္၀က္ဂြန္း ကားထဲကေနျပီး အျပင္ကို ေခါင္းျပဴထြက္ လိုက္တာ ေဟာဒီဓာတ္ပုံထဲက လူႀကီး အတိုင္းပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့ကိုပုိက္ဆံေပးခဲ့သူပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ ေမေမရ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မိတာေပါ့"
"သတင္းေႀကညာသူက ဆက္ေျပာေနသည္။"

"………….ကေလးေတြ ေပ်ာက္ဆုံး သြားရာမွ ပါ၀င္ပတ္သတ္ႏိုင္တယ္လို႕၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို မသကၤာ ရင္လဲဖုန္းနံပါတ္ ေကအယ္ ငါးသုံး သုံညသုံညကို ခ်က္ခ်င္း ဆက္ျပီး အေႀကာင္းႀကားေစ လို ပါတယ္…."
ပက္ မ်က္ေမွာင္ကုပ္သြားသည္။
"ဒက္ဒီ ဘာျဖစ္လို႕ အရူးႀကီးလို ျဖစ္သြားတာလဲဟင္"
ငါးႏွစ္သား ဒီယာဒါ က ေမးသည္။
ပက္ က အမူအရာကိုျပင္လိုက္သည္။
"ရုပ္ျမင္သံႀကားထဲက လူႀကီးလိုေပါ့"ဟု ေနးလ္က ေျပာသည္။

"ဒီေကာင္မလြယ္ဘူး"ဟု ပက္က ေျပာသည္။
အယ္လင္ ကေတာ့ ေနးလ္၏ဆံပင္မ်ားကို ဖြျပီး ကိုင္ေနသည္။ သားသမီးေတြ မိမိအနားမွာ လုံလုံ ျခဳံျခဳံ ရိွေနႀကသျဖင့္ ေတာ္ေသးသည္ဟုေတြကာ စိတ္သက္သာရာရမိသည္။
"တီဗြီ ပိတ္လိုက္ေတာ့ ေနးလ္"
ပက္ က သားအႀကီးကို အမိန္႕လွမ္းေပးသည္။
"ကေလးေတြ နားေထာင္ ညစာမစားခင္ အဲလ္ဒရက္ခ်္ရဲ႕ သားနဲ႕သမီး ေဘးမသီရန္မခဘဲ အိမ္ကို ေခ်ာေခ်ာ ေမာေမာ ျပန္ေရာက္ႀကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းႀက"
ထမင္းစားပြဲ မွာ သူတို႕မိသားစု ဆုေထာင္းႀကသည္။

သို႕ေသာ္ အယ္လင္၏အေတြးကေတာ့ တစ္ေနရာသို႕ လြင့္ေနသည္။
ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ကေလးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အေရးႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကီးသည္ျဖစ္ေစ ရရိွ သည့္ သတင္း ကို အေႀကာင္းႀကားဖို႕ ျပည္သူအမ်ုားအား ေမတၱာရပ္ခံေနသည္။
စာတိုက္ မွ စာတစ္ေစာင္ ေရြးေပးဖို႕ ေနးလ္ကို ပိုက္ဆံ တစ္ေဒၚလာေပးျပီး အခိုင္းခံရသည္။
ထိုေန႕ကို အယ္လင္ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနသည္။

ဗုဒၶဟူးေန႕-
လြန္္ခဲ့သည့္ ေလးပတ္တိတိက ဗုဒၶဟူးေန႕။
ထိုေန႕က ေက်ာင္းတြင္ မိဘဆရာအသင္း အစည္းအေ၀းရိွေနသည္ကတစ္ေႀကာင္း၊ ေနးလ္ အိမ္ျပန္ ေနာက္က်သျဖင့္ စိတ္ပူခဲ့ရသည္ က တစ္ေႀကာင္း  ထို႕ေႀကာင့္ ထိုေန႕ကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ မွတ္မိေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ရုတ္ရက္ တစ္စုံတစ္ခုကို သူသတိရလိုက္သည္။

"ေနးလ္ စာတိုက္ကိုျပဖို႕ အဲဒီလူႀကီးက ေရးေပးတဲ့စာတိုေလး သားဆီမွာ ရွိေသးသလားဟင္၊ စာအုပ္ႀကား ထဲ ကို ညႇပ္လိုက္တာ ေမေမေတြ႕လိုက္မိတယ္ ထင္တယ္"
"ရိွတယ္ ေမေမ ကၽြန္ေတာ္သိမ္းထားတယ္"
အဲဒီစာရြက္ေလး သြားယူေပးစမ္းသား၊ သူေရးထားတဲ့ နာမည္ႀကည့္ခ်င္လို႕
အယ္လင္ က သူ႕သားႀကီးကို ခိုင္းလို္က္သည္။

ပက္က အယ္လင္ကို အကဲခတ္ႀကည့္ေနသည္။ ေနးလ္ထြက္သြားေတာ့ အျခားကေလးမ်ား ေခါင္းေပၚ ေက်ာ္ျပီး သူလွမ္းေျပာသည္။
"မင္းလုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခု ကို လုပ္ဦးေတာ့မယ္ ေပါ့ေလ"
ထိုစကားေႀကာင့္ အယ္လင္မွာ ရယ္ခ်င္သြားသည္။ ကေလးမ်ားဘက္လွည့္ျပီး၊ "ေကင္းေကာင္း စားႀကစမ္း ေမေမ့ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားလို႕၊ ရဲကိုအေႀကာင္းႀကားရရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္ျပီး ေျပာတာ၊ စားႀကစားႀက" ဟု ရွက္ကိုး ရွက္ကန္း ေျပာလိုက္ပါသည္။

ဆက္ရန္
.