ၾကယ္တာရာစစ္ပြဲ ဇာတ္ကား စတင္ရံုတင္သည့္ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္ တြမ္မီသည္ ေျခာက္ႏွစ္သားသာ ရွိေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြက ဟန္ဆို လို ျဖစ္ခ်င္ၾကတာ ခင္ဗ် ဟု တြမ္မီက ေျပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ဟန္ဆို လို မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီဇာတ္ကားထဲက အာကာသယာဥ္ေတြ၊ ျဂိဳဟ္ေတြ၊ ရိုေဘာ့ေတြ အစရွိတဲ့ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြကို လုပ္ေပးတဲ့လူသာ ျဖစ္ခ်င္တာပါ ဟုလည္း ဆက္ ေျပာပါသည္။ သူကေလးဘ၀တုန္းက သူေတြ႔ခဲ့သမ်ွ နည္းပညာအဆန္းဆံုး ၾကယ္တာရာစစ္ပြဲ ေဆာင္းပါး ေတြကို ဖတ္ခဲ့ေၾကာင္းလည္း တြမ္မီ က ေျပာသည္။ မိုဒဲလ္ ေတြ ဘယ္ပံု ဘယ္နည္းတည္ ေဆာက ္ရေၾကာင္း ႏွင့္ စပါယ္ရွယ္အဖက္ ေခၚ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြ ဘယ္ပံုရရွိေၾကာင္း တို႔ကို ေရးသားေဖာ္ျပသည့္ စာအုပ္ေတြ အားလံုးလည္း သူ႔မွာရွိသည္ဟု ေျပာသည္။
တြမ္မီက ထုိသို႔ေျပာေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ကေလးဘ၀တုန္းက ဒစၥေနးလန္း သို႔ သြားေရာက္ ခဲ့စဥ္ က ဤသို႔ေသာ ခ်ားရဟတ္မ်ားကို ဖန္တီးတည္ေဆာက္ေပးသည့္ သူမ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္ေသာဆႏၵမ်ား အလုိ အေလ်ာက္ ေပၚေပါက္လာပံုကို ျပန္ေျပာင္း သတိရမိသည္။ တြမ္မီ ၏ စိတ္ကူးအိပ္မက္ကား ဘယ္ေသာအခါ မွ တကယ္ျဖစ္လာႏိုင္ဖြယ္ မရွိေၾကာင္းကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤသုိ႔ေသာ စိတ္ကူး မ်ိဳးသည္ သူ႔ကို တစ္နည္းနည္းျဖင့္ကား အက်ိဳးျပဳေပလိမ့္မည္ ဤသို႔ေသာ စိတ္ကူးအိပ္မက္ရွိသူမ်ိဳး ကို ကၽြန္ေတာ္ သံုး၍ ရႏိုင္သည္။ အယ္န္အက္ဖ္အလ္တြင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵ အေတြ႔အၾကံဳအရ သူ႔ အိပ္မက္ တကယ္မျဖစ္ႏိုင္္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ သိေသာ္လည္း ဤသို႔ေသာ အိပ္မက္မ်ိဳးမ်ားသည္ သူ႔ကိုေ ကာင္းစြာ အက်ဳိးျပဳမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူ႔အား ကၽြန္ေတာ္၏ သုေတသနအဖြဲ႕ထဲသို႔ ၀င္ပါ ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
တြမ္မီက စာဖတ္သူအား ကၽြန္ေတာ္ဘယ္မ်ွ ျပင္းထန္ေသာ ဆရာတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါလိမ့္မည္။ ယခုအခါ ျပန္ေျပာင္းသတိရသလို အရဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူ႔ကို အျပင္းအထန္ ေမာင္းပါသတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ က သူ႔အေပၚ အလြန္ျမင့္မားေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ်ားလည္းထားပါသတဲ့။ သုိ႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ သူ႔အက်ိဳးကို ရင္ထဲအသည္းႏွလံုး ထဲကပါ လုိလားသူျဖစ္သည္ကိုလည္း သူသိသည္ဟု ဆိုပါသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္အား မရမေန ခိုင္းတတ္ေသာ ေဘာလံုးနည္းျပတစ္ဦးႏွင့္ ႏိႈင္းျပသည္။
တြမ္မီက သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္ထံမွ ဗာခ်ဳယယ္ ရီယယ္လတီ ပရိုဂရမ္မင္း ပညာကိုသာမက အလုပ္တစ္ခုကို အတူတကြ လုပ္ကိုင္ၾကသည့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း သည္ မိသားစုလုိ ျဖစ္ဖုိ႔လိုသည္ ဟူေသာ အသိပညာ ကိုလည္းရေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သူကို ဤသို႔ေျပာခဲ့ဖူးသည္ကိုမွတ္မိေနဆဲ ျဖစ္ပါသတဲ့။ မင္းဟာ ေတာ္တာေတာ့ ေတာ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာေရာက္ေနၾကသူေတြအားလံုးဟာ လူေတာ္ ေတြခ်ည္းပဲ ဆိုေတာ့ ေတာ္ရံုနဲ႔ေတာ့ မျပီးေသးဘူး၊ ဆရာ့ သုေတသနအဖြဲ႕ ထဲမွာပါတဲ့ လူေတြဟာ ဒီမွည ရွိေနၾကတဲ႕ တျခားသူေတြလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ရွိေနေအာင္ ကူညီႏိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေစလိုတယ္။
တြမ္မီသည္ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေသာ အမ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္တတ္သူ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထို အလုပ္ကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္၏ သုေတသန အဖြဲ႕ထဲမွ တြမ္မီကိုေရာ အျခားသူမ်ားကိုပါ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည့္အေနျဖင့္ ဒစၥေနးေ၀ါ့လ္သို႔ ေခၚသြားခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ကာနက္ဂီမယ္လြန္ တကၠသိုလ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာသည့္ အခါ ဗာဂ်င္းနီယား တကၠသိုလ္မွ ကၽြန္ေတာ့္ သုေတသနအဖြဲ႔၀င္မ်ားအားလံုးသည္ တြမ္မီမွအပ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ လိုက္ပါလာၾကသည္။ တြမ္မီကား ေျပာင္းေရႊ႕လုိက္ပါျခင္း မျပဳႏုိင္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ႔အား ထုတ္လုပ္သူလည္းျဖစ္၊ ဒါ႐ိုက္တာလည္း ျဖစ္သူ ေဂ်ာ့လူးကပ္စ္ ၏ အင္ဒတ္စထရီယယ္လုိက္ အင္ မက္ဂ်စ္ကုမၸဏီက ငွားရမ္း လိုက္ေသာေၾကာင္႔ပင္တည္း၊ ထုိကုမၸဏီက ငွားရမ္းျခင္း မွာ သူ၏ အိမ္မက္အတြက္ မဟုတ္၊ သူ၏ ကၽြမ္းက်င္မႈ အရည္အခ်င္းမ်ားအတြက္ ငွားရမ္းျခင္းသာျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ သုေတသန အဖြဲ႕တြင္ သူရွိေနစဥ္ကတည္းကပင္ သူသည္ ပိုင္သြန္ဘာသာစကားတြင္ ထူးခၽြန္ေသာ ပ႐ိုဂရမ္မာတစ္ဦး ျဖစ္ရာ သူ႔အဖို႔ ကံေကာင္းသည္ကား ထိုဘာသာစကား သည္ သူတို႔၏ အေရာင္းဆုိင္ က ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ဘာသာစကားျဖစ္ေနျခင္းေပတည္း။ ကံေကာင္းသည္ဆိုသည္မွာ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ ျပင္ဆင္ထားသည္ႏွင့္ အခြင့္အလမ္းတုိ႔ တုိက္ဆုိင္သြားျခင္းျဖစ္ပါ၏။
ဤမွ်ေျပာလာသည့္စကားစဥ္သည္ ဘယ္ကုိေရာက္ေတာ့မည္ဟု စာဖတ္သူတို႔ ေတြးႏုိင္ ေလာက္ပါသည္။ ၾကယ္တာရာစစ္ပြဲ ကားေတြ သံုးကားေတာင္ ႐ိုက္ကူးထုတ္လုပ္ဦးမယ္တဲ့ ခင္ဗ်ာ။ ၁၉၉၉၊ ၂၀၀၂ ႏွင့္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တို႔တြင္ ထုတ္လုပ္မည္ ျဖစ္ပါ၏။ တြမ္မီသည္ ထုိဇာတ္ကားမ်ားအားလံုးတြင္ လုပ္ေပးရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ၾကယ္တာရာစစ္ပြဲ၏ဇာတ္၀င္ခန္း ၂မွာ ကလုန္းမ်ားကုိ တုိက္ခိုက္ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ဤဇာတ္၀င္ ခန္းတြင္ တြမ္မီမွာ ေရွ႕ေဆာင္နည္းပညာ ဒါ႐ိုက္တာျဖစ္ေလသည္။ ထုိဇာတ္၀င္ခန္း၌ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ထူထပ္ေသာ ၿဂဳိဟ္နီႀကီးေပၚတြင္ တုိက္ခုိက္ၾကသည့္ ၁၅မိနစ္ၾကာ တုိက္ပြဲခန္းပါသည္။ ကလုန္းမ်ားႏွင့္ စက္႐ုပ္မ်ားအား စမ္းၾကသည့္အခန္း ျဖစ္ပါသည္။ တြမ္မီ ႏွင့္ သူ႔လူမ်ားသည္ တကယ့္စစ္ေျမျပင္ အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ယူတာသဲကႏာၱရ၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ တြမ္မီမွာ ကေန႔မွာ သည္ၿဂဳိဟ္ အတြက္ အလုပ္လုပ္ရ သည္ဆိုလွ်င္ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေနာက္ၿဂဳိဟ္အတြက္ အလုပ္ လုပ္ရျခင္းျဖင့္ မအားလပ္ ႏုိင္ ရွိေနေပေတာ့သည္။
သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား လက္ခံရန္ လုိလိုလားလားရွိ၍ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္တပည့္ မ်ား အင္ဒတ္စထရီယယ္လုိက္ႏွင့္ မက္ဂ်စ္ကုမၸဏီသို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဒြန္ မာရီနယ္လီသည္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ အေနာက္ဘက္ေဒသသို႔ ေခၚေဆာင္သြားေလ့ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ကြန္ပ်ဴတာ ဂရမ္ဖစ္ေလာကတြင္ အစအဦးအျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ အခြင့္အလမ္းေပးႏုိင္မည့္ ေဖ်ာ္ေျဖ ေရးႏွင့္ နည္းပညာ အဆင့္ျမင့္ကုမၸဏီႀကီးမ်ားသို႔ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈႏုိင္သည္။ ထုိအခ်ိန္ တုန္းကမူ တြမ္မီလို လူတစ္ေယာက္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ နတ္သားတစ္ပါး ေလာက္ျဖစ္ေတာ့သည္။ သူသည္ သူတို႔ျဖစ္ခ်င္ေသာ စိတ္ကူးမ်ားအတုိင္း တကယ္ျဖစ္ေန သူ ေပတကား။
တြမ္မီသည္ အဖြဲ႕တစ္ခုတြင္ အျခား ကၽြန္ေတာ့္တပည့္ေဟာင္း သံုးဦးႏွင့္ အတူထုိင္သည္။ လက္ရွိ ေက်ာင္းသား မ်ားက ေမးခြန္းမ်ားေမးၾကသည္။ ဤလက္ရွိ ေက်ာင္းသားတစ္သုိက္ သည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္လို သတ္မွတ္ရမွန္း မသိၾကေသးသူမ်ားျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း တပည့္မ်ားထံမွ အျမင့္မားဆံုး ေမွ်ာ္လင့္ထားခ်င္ၿပီး မရအရကိုင္တတ္ သည့္ ဆရာ၊ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ လုပ္တတ္သူအျဖစ္ႏွင့္သာ ရွိေနဆဲျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔မွာ သူတုိ႔ ေလးစားအသိအမွတ္ထားစရာ ေနရာကို မေတြ႕ႏုိင္ေသးဘဲျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါ၏။ စာသင္ ႏွစ္၀က္ တစ္ခုၿပီးေသာအခါမွွသာလွ်င္ အခ်ဳိ႕ေက်ာင္းသားမ်ားက ကၽြန္ေတာ့အား သတိထားလာမိၾကေလသည္။
ေျပာၾကဆိုၾကလွ်င္ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းနယ္ပယ္တြင္ ထြက္ထြက္ခ်င္း ကံေကာင္းဖို႔မွာ အေတာ္ ခက္သည့္အေၾကာင္းသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ထိုအခါ တစ္ေယာက္က ကံေကာင္းျခင္း၏ အခန္းက႑ အေၾကာင္း သိလိုသည္။ တြမ္မီကပင္ ထုိေမးခြန္းကို ၀င္ေျဖသည္။ "ကံကေတာ့ သိပ္လုိတာေပါ့ဗ်ာ"ဟု ေျပာပါသည္။ "ဒါေပမဲ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားလံုးက ကံ ေကာင္းၿပီးသားပါ၊ ရန္ဒီ နဲ႔ အလုပ္လုပ္ခြင့္ရ၊ သူ႔ထံမွ သင္ယူခြင့္ ရတာကိုက ကံေကာင္းျခင္း တစ္မ်ဳိးပဲေလ၊ ရန္ဒီနဲ႔သာ ကၽြန္ေတာ္ မေတြ႕ခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ ေရာက္လာမွာ မဟုတ္ ပါဘူး"ဟု တြမ္မီက ေျပာပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ကမာၻေျမ၏ဆြဲငင္အားမရွိသည့္ ေနရာတြင္ စီးေမ်ာလာသူျဖစ္သည္။ သို႔ ရာတြင္ ထိုေန႔က ကၽြန္ေတာ္သည္ ပို၍ေတာင္ ျမင့္ျမင့္ေရာက္၍ စီးေမ်ာေနေသးသည္။ သူ၏စိတ္ကူးအိပ္မက္မ်ား အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ ကၽြန္ေတာ္က ကူညီေပးလုိက္ သည္ဟု တြမ္မီက ယူဆ သတ္မွတ္ျခင္း အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္တရာ ေက်းဇူးတင္မိ္သည္။ အထူးေက်းဇူးတင္ဖို႔ ေကာင္းသည္ကား သူက ကၽြန္ေတာ္၏ လက္ရွိတပည့္မ်ား သူတို႔၏ အိပ္မက္မ်ား တကယ္ျဖစ္လာနိုင္ေအာင္ ျပဳေပးျခင္း (ႏွင့္ထိုအလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အား အကူအညီ ေပးျခင္) ျဖင့္ျပန္လည္ ေက်းဇူးျပဳေပးျခင္း ျဖစ္နေလသည္။ တြမ္မီႏွင့္ ေမးျမန္းေဆြးေႏြးၾကသည့္ ထိုအခ်ိန္ကေလးသည္ကား ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အတန္းမွ တပည့္မ်ား၏ ဆက္ဆံေရးတြင္ အလွည့္အေျပာင္းျဖစ္ေစသည့္ အခ်ိန္ကေလးပင္ ျဖစ္ပါေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တြမ္မီသည္ လက္ဆင့္ကမ္း ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ပါေပတည္း။
တြမ္မီက ထုိသို႔ေျပာေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ကေလးဘ၀တုန္းက ဒစၥေနးလန္း သို႔ သြားေရာက္ ခဲ့စဥ္ က ဤသို႔ေသာ ခ်ားရဟတ္မ်ားကို ဖန္တီးတည္ေဆာက္ေပးသည့္ သူမ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္ေသာဆႏၵမ်ား အလုိ အေလ်ာက္ ေပၚေပါက္လာပံုကို ျပန္ေျပာင္း သတိရမိသည္။ တြမ္မီ ၏ စိတ္ကူးအိပ္မက္ကား ဘယ္ေသာအခါ မွ တကယ္ျဖစ္လာႏိုင္ဖြယ္ မရွိေၾကာင္းကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤသုိ႔ေသာ စိတ္ကူး မ်ိဳးသည္ သူ႔ကို တစ္နည္းနည္းျဖင့္ကား အက်ိဳးျပဳေပလိမ့္မည္ ဤသို႔ေသာ စိတ္ကူးအိပ္မက္ရွိသူမ်ိဳး ကို ကၽြန္ေတာ္ သံုး၍ ရႏိုင္သည္။ အယ္န္အက္ဖ္အလ္တြင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵ အေတြ႔အၾကံဳအရ သူ႔ အိပ္မက္ တကယ္မျဖစ္ႏိုင္္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ သိေသာ္လည္း ဤသို႔ေသာ အိပ္မက္မ်ိဳးမ်ားသည္ သူ႔ကိုေ ကာင္းစြာ အက်ဳိးျပဳမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူ႔အား ကၽြန္ေတာ္၏ သုေတသနအဖြဲ႕ထဲသို႔ ၀င္ပါ ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
တြမ္မီက စာဖတ္သူအား ကၽြန္ေတာ္ဘယ္မ်ွ ျပင္းထန္ေသာ ဆရာတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါလိမ့္မည္။ ယခုအခါ ျပန္ေျပာင္းသတိရသလို အရဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူ႔ကို အျပင္းအထန္ ေမာင္းပါသတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ က သူ႔အေပၚ အလြန္ျမင့္မားေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ်ားလည္းထားပါသတဲ့။ သုိ႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ သူ႔အက်ိဳးကို ရင္ထဲအသည္းႏွလံုး ထဲကပါ လုိလားသူျဖစ္သည္ကိုလည္း သူသိသည္ဟု ဆိုပါသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္အား မရမေန ခိုင္းတတ္ေသာ ေဘာလံုးနည္းျပတစ္ဦးႏွင့္ ႏိႈင္းျပသည္။
တြမ္မီက သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္ထံမွ ဗာခ်ဳယယ္ ရီယယ္လတီ ပရိုဂရမ္မင္း ပညာကိုသာမက အလုပ္တစ္ခုကို အတူတကြ လုပ္ကိုင္ၾကသည့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း သည္ မိသားစုလုိ ျဖစ္ဖုိ႔လိုသည္ ဟူေသာ အသိပညာ ကိုလည္းရေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သူကို ဤသို႔ေျပာခဲ့ဖူးသည္ကိုမွတ္မိေနဆဲ ျဖစ္ပါသတဲ့။ မင္းဟာ ေတာ္တာေတာ့ ေတာ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာေရာက္ေနၾကသူေတြအားလံုးဟာ လူေတာ္ ေတြခ်ည္းပဲ ဆိုေတာ့ ေတာ္ရံုနဲ႔ေတာ့ မျပီးေသးဘူး၊ ဆရာ့ သုေတသနအဖြဲ႕ ထဲမွာပါတဲ့ လူေတြဟာ ဒီမွည ရွိေနၾကတဲ႕ တျခားသူေတြလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ရွိေနေအာင္ ကူညီႏိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေစလိုတယ္။
တြမ္မီသည္ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေသာ အမ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္တတ္သူ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထို အလုပ္ကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္၏ သုေတသန အဖြဲ႕ထဲမွ တြမ္မီကိုေရာ အျခားသူမ်ားကိုပါ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည့္အေနျဖင့္ ဒစၥေနးေ၀ါ့လ္သို႔ ေခၚသြားခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ကာနက္ဂီမယ္လြန္ တကၠသိုလ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာသည့္ အခါ ဗာဂ်င္းနီယား တကၠသိုလ္မွ ကၽြန္ေတာ့္ သုေတသနအဖြဲ႔၀င္မ်ားအားလံုးသည္ တြမ္မီမွအပ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ လိုက္ပါလာၾကသည္။ တြမ္မီကား ေျပာင္းေရႊ႕လုိက္ပါျခင္း မျပဳႏုိင္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ႔အား ထုတ္လုပ္သူလည္းျဖစ္၊ ဒါ႐ိုက္တာလည္း ျဖစ္သူ ေဂ်ာ့လူးကပ္စ္ ၏ အင္ဒတ္စထရီယယ္လုိက္ အင္ မက္ဂ်စ္ကုမၸဏီက ငွားရမ္း လိုက္ေသာေၾကာင္႔ပင္တည္း၊ ထုိကုမၸဏီက ငွားရမ္းျခင္း မွာ သူ၏ အိမ္မက္အတြက္ မဟုတ္၊ သူ၏ ကၽြမ္းက်င္မႈ အရည္အခ်င္းမ်ားအတြက္ ငွားရမ္းျခင္းသာျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ သုေတသန အဖြဲ႕တြင္ သူရွိေနစဥ္ကတည္းကပင္ သူသည္ ပိုင္သြန္ဘာသာစကားတြင္ ထူးခၽြန္ေသာ ပ႐ိုဂရမ္မာတစ္ဦး ျဖစ္ရာ သူ႔အဖို႔ ကံေကာင္းသည္ကား ထိုဘာသာစကား သည္ သူတို႔၏ အေရာင္းဆုိင္ က ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ဘာသာစကားျဖစ္ေနျခင္းေပတည္း။ ကံေကာင္းသည္ဆိုသည္မွာ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ ျပင္ဆင္ထားသည္ႏွင့္ အခြင့္အလမ္းတုိ႔ တုိက္ဆုိင္သြားျခင္းျဖစ္ပါ၏။
ဤမွ်ေျပာလာသည့္စကားစဥ္သည္ ဘယ္ကုိေရာက္ေတာ့မည္ဟု စာဖတ္သူတို႔ ေတြးႏုိင္ ေလာက္ပါသည္။ ၾကယ္တာရာစစ္ပြဲ ကားေတြ သံုးကားေတာင္ ႐ိုက္ကူးထုတ္လုပ္ဦးမယ္တဲ့ ခင္ဗ်ာ။ ၁၉၉၉၊ ၂၀၀၂ ႏွင့္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တို႔တြင္ ထုတ္လုပ္မည္ ျဖစ္ပါ၏။ တြမ္မီသည္ ထုိဇာတ္ကားမ်ားအားလံုးတြင္ လုပ္ေပးရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ၾကယ္တာရာစစ္ပြဲ၏ဇာတ္၀င္ခန္း ၂မွာ ကလုန္းမ်ားကုိ တုိက္ခိုက္ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ဤဇာတ္၀င္ ခန္းတြင္ တြမ္မီမွာ ေရွ႕ေဆာင္နည္းပညာ ဒါ႐ိုက္တာျဖစ္ေလသည္။ ထုိဇာတ္၀င္ခန္း၌ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ထူထပ္ေသာ ၿဂဳိဟ္နီႀကီးေပၚတြင္ တုိက္ခုိက္ၾကသည့္ ၁၅မိနစ္ၾကာ တုိက္ပြဲခန္းပါသည္။ ကလုန္းမ်ားႏွင့္ စက္႐ုပ္မ်ားအား စမ္းၾကသည့္အခန္း ျဖစ္ပါသည္။ တြမ္မီ ႏွင့္ သူ႔လူမ်ားသည္ တကယ့္စစ္ေျမျပင္ အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ယူတာသဲကႏာၱရ၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ တြမ္မီမွာ ကေန႔မွာ သည္ၿဂဳိဟ္ အတြက္ အလုပ္လုပ္ရ သည္ဆိုလွ်င္ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေနာက္ၿဂဳိဟ္အတြက္ အလုပ္ လုပ္ရျခင္းျဖင့္ မအားလပ္ ႏုိင္ ရွိေနေပေတာ့သည္။
သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား လက္ခံရန္ လုိလိုလားလားရွိ၍ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္တပည့္ မ်ား အင္ဒတ္စထရီယယ္လုိက္ႏွင့္ မက္ဂ်စ္ကုမၸဏီသို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဒြန္ မာရီနယ္လီသည္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ အေနာက္ဘက္ေဒသသို႔ ေခၚေဆာင္သြားေလ့ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ကြန္ပ်ဴတာ ဂရမ္ဖစ္ေလာကတြင္ အစအဦးအျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ အခြင့္အလမ္းေပးႏုိင္မည့္ ေဖ်ာ္ေျဖ ေရးႏွင့္ နည္းပညာ အဆင့္ျမင့္ကုမၸဏီႀကီးမ်ားသို႔ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈႏုိင္သည္။ ထုိအခ်ိန္ တုန္းကမူ တြမ္မီလို လူတစ္ေယာက္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ နတ္သားတစ္ပါး ေလာက္ျဖစ္ေတာ့သည္။ သူသည္ သူတို႔ျဖစ္ခ်င္ေသာ စိတ္ကူးမ်ားအတုိင္း တကယ္ျဖစ္ေန သူ ေပတကား။
တြမ္မီသည္ အဖြဲ႕တစ္ခုတြင္ အျခား ကၽြန္ေတာ့္တပည့္ေဟာင္း သံုးဦးႏွင့္ အတူထုိင္သည္။ လက္ရွိ ေက်ာင္းသား မ်ားက ေမးခြန္းမ်ားေမးၾကသည္။ ဤလက္ရွိ ေက်ာင္းသားတစ္သုိက္ သည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္လို သတ္မွတ္ရမွန္း မသိၾကေသးသူမ်ားျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း တပည့္မ်ားထံမွ အျမင့္မားဆံုး ေမွ်ာ္လင့္ထားခ်င္ၿပီး မရအရကိုင္တတ္ သည့္ ဆရာ၊ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ လုပ္တတ္သူအျဖစ္ႏွင့္သာ ရွိေနဆဲျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔မွာ သူတုိ႔ ေလးစားအသိအမွတ္ထားစရာ ေနရာကို မေတြ႕ႏုိင္ေသးဘဲျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါ၏။ စာသင္ ႏွစ္၀က္ တစ္ခုၿပီးေသာအခါမွွသာလွ်င္ အခ်ဳိ႕ေက်ာင္းသားမ်ားက ကၽြန္ေတာ့အား သတိထားလာမိၾကေလသည္။
ေျပာၾကဆိုၾကလွ်င္ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းနယ္ပယ္တြင္ ထြက္ထြက္ခ်င္း ကံေကာင္းဖို႔မွာ အေတာ္ ခက္သည့္အေၾကာင္းသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ထိုအခါ တစ္ေယာက္က ကံေကာင္းျခင္း၏ အခန္းက႑ အေၾကာင္း သိလိုသည္။ တြမ္မီကပင္ ထုိေမးခြန္းကို ၀င္ေျဖသည္။ "ကံကေတာ့ သိပ္လုိတာေပါ့ဗ်ာ"ဟု ေျပာပါသည္။ "ဒါေပမဲ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားလံုးက ကံ ေကာင္းၿပီးသားပါ၊ ရန္ဒီ နဲ႔ အလုပ္လုပ္ခြင့္ရ၊ သူ႔ထံမွ သင္ယူခြင့္ ရတာကိုက ကံေကာင္းျခင္း တစ္မ်ဳိးပဲေလ၊ ရန္ဒီနဲ႔သာ ကၽြန္ေတာ္ မေတြ႕ခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ ေရာက္လာမွာ မဟုတ္ ပါဘူး"ဟု တြမ္မီက ေျပာပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ကမာၻေျမ၏ဆြဲငင္အားမရွိသည့္ ေနရာတြင္ စီးေမ်ာလာသူျဖစ္သည္။ သို႔ ရာတြင္ ထိုေန႔က ကၽြန္ေတာ္သည္ ပို၍ေတာင္ ျမင့္ျမင့္ေရာက္၍ စီးေမ်ာေနေသးသည္။ သူ၏စိတ္ကူးအိပ္မက္မ်ား အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ ကၽြန္ေတာ္က ကူညီေပးလုိက္ သည္ဟု တြမ္မီက ယူဆ သတ္မွတ္ျခင္း အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္တရာ ေက်းဇူးတင္မိ္သည္။ အထူးေက်းဇူးတင္ဖို႔ ေကာင္းသည္ကား သူက ကၽြန္ေတာ္၏ လက္ရွိတပည့္မ်ား သူတို႔၏ အိပ္မက္မ်ား တကယ္ျဖစ္လာနိုင္ေအာင္ ျပဳေပးျခင္း (ႏွင့္ထိုအလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အား အကူအညီ ေပးျခင္) ျဖင့္ျပန္လည္ ေက်းဇူးျပဳေပးျခင္း ျဖစ္နေလသည္။ တြမ္မီႏွင့္ ေမးျမန္းေဆြးေႏြးၾကသည့္ ထိုအခ်ိန္ကေလးသည္ကား ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အတန္းမွ တပည့္မ်ား၏ ဆက္ဆံေရးတြင္ အလွည့္အေျပာင္းျဖစ္ေစသည့္ အခ်ိန္ကေလးပင္ ျဖစ္ပါေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တြမ္မီသည္ လက္ဆင့္ကမ္း ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ပါေပတည္း။
အခန္း ၂၆
ဆရာ့ထက္ေတာင္ သာေသး.. ကၽြန္ေတာ့္ကို သိၾကသည့္ လူမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္အား တစ္ခုခုကို ကၽြမ္းက်င္ ပိုင္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ခ်င္လြန္းတတ္သည့္ ပညာရူးဟု ေခၚၾကသည္။ သူတုိ႔ေျပာမည္ဆိုလည္း ေျပာေလာက္ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ကလည္း တစ္ျပိဳင္နက္တည္းႏွင့္ အလုပ္ ႏွစ္ခုသံုးခု လုပ္ခ်င္ လုပ္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္၏ စာသင္ေပးရ သည့္အလုပ္က တျဖည္းျဖည္း တိုးတက္ လာသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္သည္ အေမးျပႆနာကို စဥ္းစားၾကည့္မိသည္။
ငါသည္ ေက်ာင္းသားေတြကို သူတုိ႔ရဲ႕ ကေလးဘ၀ စိတ္ကူးအိပ္မက္မ်ား အတိုင္း ျဖစ္လာေအာင္ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ထိေတြ႔သည့္ နည္းျဖင့္ ကူညီေပးႏိုင္ခဲ့ျပီ ဆိုပါေတာ့၊ အဲဒီအလုပ္ကို တစ္ေယာက္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း မဟုတ္ဘဲ လူအမ်ား ပါ၀င္မယ့္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ေပးတဲ့ နည္းမ်ိဳး ရွိႏိုင္ပါသေလာ ဟူ၍ ျဖစ္၏။
ကာနက္ဂီမယ္လြန္ တကၠသိုလ္ တြဲဘက္ ကြန္ပ်ဴတာပါေမာကၡအျဖစ္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ေသာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း၌ ကၽြန္ေတာ္ ဤက်ယ္က်ယ္ျပန႔္ျပန္႔ လုပ္ေပးႏိုင္ပံု နည္းကို ေတြ႔ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အထူးျပဳဘာသာရပ္မွာ လူနွင့္ ကြန္ပ်ဴတာ အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံျခင္း ျဖစ္ရာ ကၽြန္ေတာ္သည္ BVWဟု အတုိေခၚေသာ ပကတိနီးပါးတူေသာ ေလာကမ်ားကို တည္ေဆာက္ျခင္း (Building Virtual Worlds) သင္တန္း တစ္ခုကို စတင္ဖြင့္လွစ္ သင္ၾကားေပးသည္။
ဆက္ရန္
.
2 comments:
Thanks.
Ray
မမေရ...ေနာက္ဆံုးစကားေလး ေန႕တိုင္းဖတ္ရလို႕ ေက်းဇူးးးးးးးးးးး။ အေနာ္။
Post a Comment