မဝင္းျမင္႔ ဧ။္ ပ႑ဳေသလာ အပိုင္း (၁၄)

ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕နံမည္လႊဲလိုက္ပါက သူ႔အေဖအရက္သမား ဦးသာညြန္႔ေၾကာင့္ ေရာင္းရမည့္အျဖစ္မ်ဳိးကို ေရာက္ခဲ့ေသာ္ ေမာင္တင္ဦးအေနျဖင့္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၾကည့္ေနရမည္သာျဖစ္သည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕နံမည္တခုထဲေတာ့ မလႊဲႏုိင္ဘူးေဒၚေဒၚ၊ ကၽြန္ေတာ့္နံမည္နဲ႔တြဲၿပီး ႏွစ္ဦးပိုင္ လို႔သာ လႊဲႏိုင္မယ္"
"အင္း။ ေကာင္းပါတယ္၊ ငါ့သမီးကေတာ့ လင္က နားခ်သမွ် ခံရမယ့္မိန္းမဘဲ"
ေဒၚၾကည္က မဲ့ရြဲ႕ေျပာ၏။ ဤတြင္ ၿငိမ္ေနေသာ ဦးသာညြန္႔က တစခန္းထသည္။

"ကဲပါေလ၊ အိမ္ကုိ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နံမည္ ထားခ်င္လဲထားေပါ့့၊ မင္းလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အလုပ္က ျမတ္မွာ ေသခ်ာသလားကြ"
ဦးသာညြန္႔က ေမး၏။
အမယ္ႀကီးက လမ္းမက်ေပမဲ့ အဘိုးႀကီးက မွ်တသားဘဲဟု ေမာင္တင္ဦးက ေတြးၿပီးအေျဖေပး၏။
"အလုပ္စတယ္ဆို ခ်က္ျခင္းျမတ္မယ္လို႔ေတာ့ ဘယ္သူကအတပ္ေျပာႏုိင္မွာလဲ ဦးေလး၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဒီအလုပ္မ်ဳိးကို ၾကားဘူးေတြ႕ဘူး သူမ်ားေတြလုပ္တာ ျမင္ဘူးေပမဲ့ ကုိယ္တိုင္လက္ေတြ႕တခါမွ မလုပ္ ဘူးေသးပါဘူး၊ အက်ဳိးခံစားရတယ္ဆိုတာေတာ့ သိပါတယ္။ လုပ္ခါစ မကၽြမ္းက်င္ေသးမီေတာ့ ႐ံႈးခ်င္ လဲ ႐ံႈးမွာဘဲ။ တေျဖးေျဖးေတာ့ အလုပ္က လူကို သင္သြားမွာပါ ဦးေလး"
ေမာင္တင္ဦးက ဦးသာညြန္႔ကို အေရလည္ေအာင္ ေျပာျပသည္။ ဦးသာညြန႔္က မ်က္ႏွာကို႐ႈံ႕လုိက္၏။

"မင္း အလုပ္က ဒီအတုိင္းေတာ့လဲ ဟန္မယ္မထင္ပါဘူးကြာ"
ေမာင္တင္ဦး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။ လုပ္ရန္ ရည္ရြယ္ထားသည္ကုိ အားေပးျခင္းမျပဳဘဲ အျမတ္ ေငြရဘုိ႔ကို အဓိကထားေမးသည္။ အထင္ေသးစကားကို ဆိုသည္။  သို႔ေသာ္ ေမာင္တင္ဦးက စိတ္ကို ေျဖၿပီး ျပန္ေျပာ၏။
"အရွည္သျဖင့္ ေနထုိင္စားေသာက္ေရးအတြက္ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုး အလုပ္ေတာ့ ဒါဘဲ စဥ္းစားလု႔ိရပါ တယ္ ဦးေလး၊ နားလည္တတ္ကၽြမ္းတဲ့ မိတ္ေဆြေတြရွိပါတယ္၊ သူတုိ႔နဲ႔ တြဲၿပီး သင္လုပ္ လုပ္မွာပါ"
"မေသခ်ာတာေတာ့ စိတ္မကူးပါနဲ႔ကြာ၊ အဲဒီေငြ ငါးေထာင္ ငါ့ကုိေပး၊ ငါအလုပ္ လုပ္ျပမယ္"

ဘယ္သူ႔မွ သက္သာမႈမေပးပါဘူးဟု ေမာင္တင္ဦးက ေတြးသည္။ ႐ုတ္တရက္ စကားမျပန္ဘဲ ငိုင္ေန ေသာ ေမာင္တင္ဦးကုိ ၾကည့္ၿပီး ဦးသာညြန္႔က ထပ္မံေျပာလုိက္ျပန္၏။
"မင္းေငြငါးေထာင္ ငါ့ကုိေပးကြ ငါ့အလုပ္ လုပ္ျပမယ္"
"ဦးေလး အလုပ္က ဘယ္လုိအလုပ္မ်ဳိးလဲ"
ေမာင္တင္ဦးက စိတ္မပါေသာ ေလသံျဖင့္ေမးသည္။ ဦးသာညြန္႔ အေျဖက မေရမရာ႐ွိလွ၏။

"ဟို... ဟိုဒင္းေလ... ငါ့မိတ္ေဆြတေယာက္ အဲ. သူနဲ႔စပ္တူလုပ္မွာ"
"ဘာအလုပ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိပါရေစ ဦးေလး"
"မင္းကလဲကြာ ကိုယ့္မိဘျဖစ္ရေတာ့မဲ့ဟာ၊ စစ္ေဆးေနလိုက္တာ၊ မင္းေငြကေလး ငါးေထာင္ ငါလိမ္ မယ္ထင္လုိ႔လား"
ဦးသာညြန္႔က အလုပ္ကို တိက်ေရရာစြာမေျပာဘဲ၊ စိတ္ဆိုးသံပါလာသည္။

"ဟုတ္သားပဲ ေမာင္တင္ဦး၊ မင္းသေဘာက ေငြေၾကးဥစၥာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ သိပ္အျမင္တိုပါလားကြဲ႕... ငါ့တို႔ဟာ ရင္ေသြးရင္ႏွစ္ သမီးရင္းတေယာက္လံုးကို ေပးရမဲ့ မိဘအရင္းေတြပါကြဲ႕"
ေဒၚၾကည္က လင္ေတာ္ေမာင္ဘက္မွ ေထာက္ခံ၏။
"ဟုတ္ကဲ့... ကၽြန္ေတာ္"
ေမာင္တင္ဦးစကားက ဘာဆိုလိုသည္မသီ ဤမွ်သာေျပာရေသးသည္။ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က အခန္းထဲမွ ႐ုတ္တရက္ထြက္လာၿပီး
"ကုိဦး ျမန္ျမန္ျပန္ရင္ေကာင္းမယ္၊ ျပန္ေတာ့ ျပန္ေတာ့"
ဟု အတင္းအၾကပ္ ျပန္ခိုင္းလုိက္၏။ သူ႔အေဖႏွင့္ အေမ မေျပာသင့္သည့္စကားေတြ ေျပာေနျခင္းကုိ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ သည္းမခံႏိုင္ေအာင္ ရွက္ေၾကာက္အားနာျခင္းျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ယခုလို စကားျဖတ္ ၿပီး ျပန္ခုိင္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေမာင္တင္ဦးက သေဘာေပါက္သည္။ ေမာင္တင္ဦးကိုယ္တုိင္ကလည္း ဦးသာညြန္႔ႏွင့္ ေဒၚၾကည္ကို စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ပင္ စိတ္ပ်က္ေနၿပီျဖစ္၏။ ေငြငါးေထာင္ေတာင္းၿပီး ကုန္ ကုန္ခမ္းခမ္း အရက္ေသာက္ပစ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေမာင္တင္ဦးက ေတြးမိၿပီးျဖစ္သည္။
"ေအာင္မယ္... ညီးက ဘာ၀င္႐ႈပ္တာလဲ"ဟူေသာ ေဒၚၾကည္၏အသံ။

"တိရစာၦန္မေလး အေဖ့စကားကို အလကားျဖစ္ေအာင္ ၀င္လုပ္တာလား"
ဟူေသာ ဦးသာညြန္႔တုိ႔အသံ လႊမ္းမိုးေနစဥ္မွာ ေမာင္တင္ဦးက ကပ်ာကသီထျပန္ခဲ့သည္။
ေနာက္တေန႔ ကားမွတ္တုိင္မွာ ေမာင္တင္ဦးက ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ကို သြားေစာင့္၏။ ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕က ကြယ္၀ွက္ျခင္း မျပဳဘဲ ေျဖာင့္မွန္စြာပင္ ေျပာသည္။
"အေဖနဲ႔ အေမ ေျပာတာလုပ္တာေတြ ႏြဲ႕ ရွက္မိပါတယ္ ကိုဦး၊ အေဖနဲ႔ အေမ သေဘာထားနဲ႕ ႏဲြ႕ သေဘာထား တျခားစီဆိုတာ ကိုဦး ယံုၾကည္ပါ"
"ယံုပါတယ္ ႏဲြ႕ရယ္၊ ကိုဦး ကလဲ ပစၥည္းကို ေျမႇာ္ျမင္လို႔ ေစတနာတြန္႔တုိလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ေရးကို ေတြးရေသးတယ္၊ ေနာင္ခါ ကိုဦးနဲ႔ ႏြဲ႕ မွာ သားရယ္ သမီးရယ္ဆုိတာေတြက ေပါက္ပြားလာအံုးမယ္ ဟုတ္လား၊ အိမ္မဲ့ပစၥည္းမဲ႔ ေခြးတိုး၀က္၀င္ အျဖစ္မ်ဳိးေရာက္မွာစိုးလို႔ပါ"
"ႏဲြ႕ နားလည္ပါတယ္၊ သူတုိ႔သေဘာ လုိက္ေလ်ာၿပီး ကိုဦးက ပံုေပးလဲ အဖတ္တင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အေဖ အရက္ေသာက္တာနဲ႔ အေမ စည္းကမ္းမရွိ စားပစ္မွာနဲ႔ ေျပာင္မွာပါ"
သူ႔မိဘအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိေသာ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က စိတ္ပ်က္စြာေျပာသည္။

ထုိ႔ေနာက္...
"အေဖနဲ႔ အေမေၾကာင့္ ကုိဦး စိတ္ထဲမွာ ႏဲြ႕ ကုိ စိတ္မပ်က္မိဘူးလား ဟင္..."
ဟု ဆက္ေမးလုိက္၏။
"မပ်က္ပါဘူး ႏဲြ႕ရယ္၊ ကိုယ္ေျပာခဲ့ၿပီေကာ၊ ေယာက်္ားပီပီ သစၥာေစာင့္ပါ့မယ္၊ သူတို႔လုပ္တာနဲ႔ ႏဲြ႕ အမူ အက်င့္နဲ႔ ဘာမွမဆုိင္ဘူးဆိုတာလဲ ကုိဦး သိၿပီးသားပါ၊ အခု အေျခအေနက ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ ႏဲြ႕"
ေမာင္တင္ဦးက ႏွလံုးသားထဲရွိ စိတ္ေစတနာအမွန္အတိုင္းပင္ ေျပာၿပီး ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။
"အေဖနဲ႔ အေမက သူတုိ႔အလိုက်မျဖစ္ေတာ့ စိတ္ဆိုးတာေပါ့ေလ"
"ဒါျဖင့္ ႏဲြ႕ကို ကိုယ္နဲ႔လက္ထပ္ဖုိ႔ ခြင့္မျပဳႏုိင္ဘူးတဲ့လား"
ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕က စိတ္႐ႈပ္စိတ္ညစ္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ျပန္ေျပာ၏။

"အေမက စိတ္ဆိုးေပမဲ့ ဘာမွမေျပာပါဘူး၊ အေဖကေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ေနေလရဲ႕ ကိုဦး၊ သူ ထီသံုး ေစာင္ ထုိးထားတယ္တဲ့၊ မေန႔က ထီစဖြင့္တယ္ေလ၊ ဒီေန႔ သတင္းစာေတြမွာ ထီေပါက္စဥ္ ဂဏန္းေတြ ပါလာၿပီေလ၊ အဲဒါ ထီေပါက္စဥ္နဲ႔ သူ႔လက္မွတ္တိုက္မယ္တဲ့၊ ထီ သံုးေစာင္လံုး ေပါက္ရင္ ႏဲြ႕နဲ႔ ကိုဦး မယူရဘူးတဲ့၊ မနက္က ေစာေစာစီးစီး အလုပ္မသြားခင္ ႀကိမ္းေမာင္းသြားေလရဲ႕"
"သူ႔ ထီလက္မွတ္က ငါးရာဆုကေလးေတြ ေပါက္လာရင္ေကာ ႏဲြ႕ရယ္"
ေမာင္တင္ဦးက ရယ္ခ်င္ေသာစိတ္ကို မ်ဳိသိပ္ၿပီးေျပာ၏။
"သူေျပာခ်င္တာ ေျပာပါေစေလ၊ ကိုဦးကသာ စိတ္မပ်က္ဘဲ တည္တည္တဲ့တဲ့ လက္ထပ္ယူမယ္ဆိုရင္ ႏြဲ႕ လုိက္ေလ်ာဘို႔ အဆင္သင့္ပါဘဲ"
အရွက္အေၾကာက္မရွိ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေျပာခ်င္ရာေျပာ၊ ဆိုခ်င္ရာဆို၊ ေနခ်င္သလို ေနထိုင္ၾကေသာ ဘခင္ အရက္သမားႏွင့္ အာၾကမ္းေသာ မိခင္ေၾကာင့္ ေနရထုိင္ရသည္မွာ အပ်ဳိေလးပီပီ ရွက္ေၾကာက္ ေနရွာေသာ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က ဤမိဘစက္ရိပ္မွာ အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္လုိသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္သူ ေမာင္တင္ဦးက ေလွ်ာ့ေစ်း စကားကို ေျပာလုိက္မိသည္။ ေမာင္တင္ဦးကလည္း ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕သေဘာ ကို သိ၍ ၾကင္နာစိတ္ပိုလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္လုိက္၏။
"အစက တလခြဲ ႏွစ္လေလာက္ ဆိုင္းမယ္လို႔ ကုိဦးေျပာခဲ့ေပမဲ့ ဒီအေဖ အေမနဲ႔ ႏြဲ႕ေနရတာမေပ်ာ္ဘူး လုိ႔ ကိုဦး ေတြးမိတယ္ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပါတယ္"
ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က မကြယ္မ၀ွက္ေျဖ၏။

"ဒါေၾကာင့္ ႏဲြ႕ကို သနားတယ္၊ စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္၊ အဲဒီေတာ့ ရက္ဆြဲမေနေတာ့ဘူး၊ ဒီေန႔ ၾကာ သပေတးဆိုေတာ့ လာမဲ့ တနင္းလာမွာ ကုိယ့္တို႔ အစီအစဥ္အတုိင္း လက္ထက္ၾကစို႔လား"
ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕သည္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ဇြတ္ႏွစ္ေတာ့မည္ဟူေသာ သေဘာျဖင့္
"သေဘာတူပါတယ္ ကုိဦး ဒါေပမဲ့ တခုေတာ့ ႀကဳိတင္ေျပာထားမယ္၊ အေဖနဲ႔ အေမက သူတို႔သေဘာ က်မဟုတ္လို႔ လူႀကီးမိဘအေနနဲ႔ လုိက္လာမွာလဲ မဟုတ္ဘူး၊ ကန္ေတာ့ခံမွာလဲ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါ ကိုဦး သိဘို႔ေျပာတာဘဲ"
"ေၾသာ္ အိမ္မလႊဲ ေငြမအပ္လို႔ ဆိုပါေတာ့"
ေမာင္တင္ဦးက ေျပာသည္ကုိ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က ျငင္းဆိုျခင္းလည္းမျပဳ ၀န္ခံျခင္းလည္းမျပဳ ႏႈတ္ဆိတ္ ေနသည္။ ဤအတုိင္းျဖစ္သည္ကိုကား သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး သိၾက၏။ ေမာင္တင္ဦးက ဆက္ေျပာ သည္။
"ဒီလိုဆိုရင္ ပိုေတာင္လြယ္ေသးတယ္၊ လူဆယ္ေယာက္ေလာက္ ဖိတ္မယ္ဆိုတာ မဖိတ္ေတာ့ဘဲ ကုိယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တရား႐ံုးတခုခုသြားၿပီး လက္မွတ္ထိုးလုိက္ၾကတာေပါ့၊ အဲဒါက ဘာတာ၀န္မွလဲ မရွိဘူး လူလဲမပင္ပန္းဘူး၊ စာခ်ဳပ္ဘိုးဘဲ ကုန္ရမွာ"
ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေျပာ၏
"ကိုဦး သေဘာပါ"
 

အခန္း (၄)

ကံတရားဟူသည္ မယံုႏုိင္ေအာင္ ထူးဆန္းအံ့ၾသဘြယ္ေကာင္းသည္ကို ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ႏွင့္ ေမာင္တင္ဦး တုိ႔ လက္ေတြ႕ပင္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ေနရသည္။

"ငါထိုးထားတဲ့ ထီလက္မွတ္ေတြကသာ သိန္းဆုေပါက္လုိက္စမ္းကြ၊ ငါတုိ႔အေပၚ ပစၥည္းအျမင္တိုေနတဲ့ ဒီ တင္ဦး ဆိုတဲ့ ေခြးတိရစာၦန္ကို နင္ယူရမယ္မွတ္သလား၊ ႐ုိက္သတ္မယ္ သတိေကာင္းေကာင္း ထားေန"
အရက္မူးမူးျဖင့္ လူၾကားမေကာင္းေအာင္ ေအာ္ဟစ္ႀကိမ္းေမာင္းခဲ့ေသာ ဦးသာညြန္႔၏ထီလက္မွတ္ သံုး ေစာင္မွာ ထစဖြင့္သည့္ေန႔ ပထမ ေငြဆယ္သိန္းအနက္မွ သိန္းဆုႀကီးတခုႏွင့္ ငါးေသာင္းဆုႏွစ္ဆု တိတိက်က်တုိက္ဆုိင္စြာ ထီေပါက္သြားေလေတာ့သည္။ 

ဦးသာညြန္႔ႏွင့္ ေဒၚၾကည္ကား ေငြႏွစ္သိန္းတိ တိကို လက္၀ယ္ပိုက္ကာ လူတလံုး သူတလံုး ဦးေခါင္းေမာ့ေမာ့ ရင္ေကာ့ေကာ့ျဖင့္ လက္မေထာင္ၿပီး ေနႏိုင္ေသာ အဆင့္အတန္းသို႔ အိပ္မက္သဖြယ္ မ်က္လွည့္ပမာ လွ်င္ျမန္စြာ ေျပာင္းလဲသြားေလေတာ့ ၏။

သတင္းေမးလာသူေတြကား အိမ္ကေလးပင္မဆန္႔ ေဒၚၾကည္၏ေစ်းေရာင္းေဖၚ ေရာင္းဖက္ မိတ္ေဆြ ေတြ၊ ေဖာက္သည္ေတြ၊ ဦးသာညြန္႔၏ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ဖက္ေတြ....

ဤလူစုေတြအျပင္ ေျမပြဲစား၊ တုိက္ပြဲစား၊ အိမ္ပြဲစား၊ စိန္ေရႊပြဲစားတုိ႔ကပါ ေရာက္လာသည္။ ကိုယ္ပိုင္ ေျမေပၚမွာ ကိုယ္ပုိင္တုိက္အိမ္ႏွင့္ေနမွ တင့္တယ္မည္။ ရန္ကုန္လုိၿမဳိ႕မွာ ေမာ္ေတာ္ကားရွိမွ ျဖစ္မည္။ သူေ႒းပိီပီ ကိုယ္ပုိင္ေမာ္ေတာ္ကား၀ယ္သင့္သည္။ သူေ႒းကေတာ္ႏွင့္ သူေ႒း သားသမီးေတြအဘုိ႔ စိန္ ေရႊလက္၀တ္လက္စားဟူသည္ မရွိလွ်င္မျဖစ္၊ လူမွာ အ၀တ္ေတာင္းမွာ အကြပ္ဆိုသည့္အတုိင္း ၾကက္ သေရရွိရွိ လွပေစရန္ စိန္ေရႊလက္၀တ္လက္စား၀ယ္ရန္ သင့္သည္။
ဆြယ္တရား ေဟာၾကသည့္အသံေတြကား ေန႔စဥ္ပင္ လွ်ံေန၏။

"ေငြမထုတ္ရေသးမီ ယူသံုးထားပါ၊ သူေ႒းမင္းနဲ႔ သူေ႒းကေတာ္ကုိ ယံုပါတယ္၊ လုိခ်င္သေလာက္ ယူ ေငြထုတ္တဲ့ေနရာမွာလဲ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ က်မတုိ႔က အျမန္ဆံုးရေအာင္ ကူညီမယ္။ ေက်းဇူးေတာ့ မေမ့ ရဘူးေနာ္"

ဟူေသာ ႐ုတ္တရက္ ေျမထဲက ခြဲထြက္ေပၚေပါက္လာသည့္ မိတ္ေဆြထဲမွ လက္လွည့္သံုးေငြယူကာ ဦး သာညြန္႔ ပထမဆံုးလုပ္သည့္အလုပ္ကား အိမ္ပိုင္ ေျမပိုင္မ၀ယ္ေသးမီ လံုျခံဳေသာတုိက္ခန္းတခုကုိ အေရးတႀကီး ရွာေဖြငွားရမ္းကာ မိသားစုတစုလံုး ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္သည္။ ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ဖက္ ထဲမွ ယံုၾကည္ရသူဟု သူထင္ေသာ အရက္သမားႏွစ္ေယာက္ကုိ အိမ္မွာအျမဲမျပတ္ေနေစၿပီး၊ ထမင္း ေရာ အရက္ေရာ အားလံုးလုိေလေသးမရွိ တာ၀န္ယူေခၚတင္ထားသည္။ သမီး ၾကည္ၾကည္ႏြဲ႕ကို အိမ္ ထဲက အိမ္ျပင္မထြက္ေစရေအာင္ တင္းက်ပ္ထားလုိက္သည္။

ထိုအခါမွ လံုျခံဳေသာတုိက္ခန္းရွာျခင္းႏွင့္ လူယံုအရက္သမားႏွစ္ေယာက္ေခၚထားျခင္းသည္ ၾကည္ ၾကည္ႏဲြ႕ႏွင့္ ေမာင္တင္ဦး ေဖၚကြာေ၀းျဖစ္ေစရန္ သူအရက္မူးမူးႏွင့္ႀကိမ္းေမာင္းထားခဲ့သည့္စကား ဦး သာညြန္႔သည္ မဆိုင္းမတြ အေကာင္အထည္ေဖၚၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က သိရေတာ့၏။
အစီအစဥ္ကား ျမန္လြန္းလွသည္။ ၾကာသပေတးေန႔မွာ ထီေပါက္ေၾကာင္း သိရသည္။ တနဂၤေႏြေန႔မွာ တိုက္ခန္းရ၍ ညေနပုိင္းအၿပီး ေရႊ႕ေျပာင္းၾကျခင္းျဖစ္၏။

"ေငြဆိုတာ တယ္ၿပီး အရာေရာက္ပါလား၊ ဒါေၾကာင့္လဲ ငါ့အေဖနဲ႔ ငါ့အေမက ကိုတင္ဦးဆီက ရွိစုမဲ့စု ပစၥည္းကို မက္ေမာလိုခ်င္တယ္၊ ကိုတင္ဦးကလဲ ေငြဆိုတာ အရာေရာက္မွန္းသိလုိ႔ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ အကြက္ခ်ေတြးၿပီး စီစဥ္တာဘဲ"
ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က ေတြးေနစဥ္မွာ...
"ဟဲ့... ေကာင္မေလး ငါစကားတခြန္းထဲ အျပတ္ေျပာမယ္။ နင္နဲ႔ ဟုိအေကာင္ကို ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ငါမ ေပးစားဘူး၊ အိမ္ေရွ႕မွာ ငါ့ေခၚထားတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ေတြ႕လား၊ အဲဒါ နင္ဘယ္ကုိ ထြက္မေျပးႏိုင္ ေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ၾကမယ္၊ နင့္အေကာင္ အိမ္နားမွာ လာရစ္သီရင္ ဦးေႏွာက္ထြက္ေအာင္ တီးၾက မယ္၊ ငါေျပာတာ မယံုရင္ လက္ေတြ႕သိရမယ္ သတိထား"

အေကာင္းစားအရက္ကို သေဘာရွိေသာက္ေနရၿပီျဖစ္ေသာ ဦးသာညြန္႔က ခက္ထန္တင္းမာစြာ ေျပာ ေနစဥ္မွာ တုိက္ခန္းအေနာက္ေဖးဘက္မွ အျပင္ထြက္သည့္တံခါးကုိ လူယံုေတာ္ အရက္သမားႏွစ္ ေယာက္က ဖြင့္မရေအာင္ ခုိင္ခန္႔လံုျခံဳစြာ ပိတ္ဆို႔ေနၾကသည္ကုိ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က ထိတ္လန္႔စြာ ျမင္ရ သည္။ ဦးသာညြန္႔က သမီးမ်က္ႏွာကို ေက်နပ္စြာ တခ်က္ၾကည့္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ျပန္ထြက္သြားသည္။

ဆက္ရန္
.