မဝင္းျမင္႔ ၏ ပ႑ဳေသလာ အပိုင္း (၁၂)

အခန္း (၃)

ေနာက္တစ္ေန႔ဆုိလွ်င္ ခြင့္ရက္ေစ့ၿပီျဖစ္၍ ေမာင္တင္ဦး အလုပ္သြားရေတာ့မည္ျဖစ္၏။ အိမ္ေစာင့္သူ မ႐ွိ ေတာ့ၿပီျဖစ္၍ ေမာင္တင္ဦးက အိမ္တံခါးမ်ားကုိ ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆးၾကည့္႐ႈၿပီး ျပင္သင့္သည္ကုိ ျပင္ သည္။ လံုး၀ ဖြင့္မရေအာင္ သံျဖင့္ အေသပိတ္သင့္သည့္တံခါးကုိ ပိတ္သည္။ အိမ္တြင္း ပစၥည္းမ်ားကုိ ေသသပ္စြာ သိမ္းဆည္းသည္။ တေယာက္တည္း သြက္လက္စြာ လုပ္ကုိင္ေနရာ အျပင္ခန္းေတြမွာ အားလံုး ေနရာ တက် ျဖစ္သြား၏။ မိဘႏွစ္ပါးအိပ္ေသာ အိမ္ခန္းကုိသာ ျပဳျပင္သိမ္းဆည္းရန္ က်န္ေတာ့၏။

ေမာင္တင္ဦးက ထုိအခန္းထဲ၀င္လာသည္။ မိခင္၏ ပစၥည္းမ်ား သိမ္းဆည္းရန္ မလုိေတာ့ေခ်။ သိမ္းထားခဲ့ သည္မွာ ငါးႏွစ္ပင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ဘခင္၏ အသံုးအေဆာင္ အက်ႌလံုခ်ည္ေလးမ်ားကုိသာ သိမ္းဆည္းရမည္ျဖစ္ ၏။
" အေဖ တပုိင္းတစ ေျပာခဲ့တဲ့ အတၳဳပၸတၱိနဲ႔ ေမဂ်ာ၀ိႈက္ အေတြ႕အႀကံဳဟာ ဆက္စပ္မႈ႐ွိတယ္ထင္တယ္၊ အေဖကလည္း ဆံုေအာင္ ေျပာမသြားႏုိင္ဘူး။ ငါကလည္း ေမးဘုိ႔ အခ်ိန္မရလုိက္ဖူး၊ ေရးမွတ္ထားတာ ကေလး မ်ား က်န္ရစ္ခဲ့မလား မသိဘူး။

ေမာင္တင္ဦးက သိမ္းရင္းဆည္းရင္း ေတြး၏။ ဖခင္၏ အ၀တ္ထည့္ရာ ေ႐ွးေဟာင္းပံုစံ ကၽြန္းေသတၱာႀကီးထဲ မွ ေ႐ႊတုိ ေ႐ႊစ ေငြေၾကးထည့္ရန္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ အံ၀ွက္ကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။ ေ႐ွးေဟာင္းေငြဒဂၤါး အနည္းငယ္၊ အေမ႐ွိစဥ္ ၀တ္ခဲ့ေသာ လက္၀တ္လက္စား၊ ေ႐ႊသံုးေလးက်ပ္သားေလာက္ ႏွင့္ ဒုိင္ယာယီ စာအုပ္ေဟာင္းကေလးကုိသာ ေတြ႕ရသည္။ ေမာင္တင္ဦးက စာအုပ္ေဟာင္းကေလးကုိ အေဆာတလွ်င္ ေကာက္ယူ လုိက္ရာ အဖံုး ႏွင့္ စာ႐ြက္ေတြမွာ တပုိင္းတစစီျပဳတ္ထြက္ျပန္႔က်ဲ သြားေလသည္။ ေမာင္တင္ဦး သည္ စုတ္သပ္ကာ စာ႐ြက္ကေလးေတြကုိ လုိက္ေကာက္၏။ စာရြက္ကေလးေတြကား အကုိင္မခံ ႏုိင္ေအာင္ပင္ ေဆြးရိေနသည္။ ေမာင္တင္ဦးက ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆးၾကည့္၏။

စာ႐ြက္ေတြ ေဆါးရိ သည္မွာ ႏွစ္ပရိေစၦဒ ၾကာေညာင္းသည့္အတြက္ ေဆြးရိျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ စာအုပ္ကေလးတအုပ္ လံုး ေရထဲမွာ ၾကာ႐ွည္ထားခံရ၍ ေရႏူးၿပီး ရိေနသည္ကုိ ျပန္လည္ အေျခာက္ခံသည့္ သေဘာ လကၡဏာမ်ိဳး ျဖင့္ ရိေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေမာင္တင္ဦးယူဆ၏။ ထုိယူဆခ်က္ မွန္ကန္ေၾကာင္း ကလည္း အထင္အ႐ွား သက္ေသျပေနသည္။ စာ႐ြက္ေပၚတြင္ ေရးမွတ္ထားေသာ စာလံုးေတြမွာ လံုး၀ မ႐ွိေတာ့ဘဲ ခပ္ျပာျပာ ေမွး မွိန္ေသာ အေရာင္သည္သာ မညီမညာ ငါးေၾကးကြက္လုိ ျပန္႔က်ဲေနသည္ျဖစ္ရာ ေရစိမ္ ထားသည့္အတြက္ စာလံုးေတြပ်က္၊ မင္အရည္ေပ်ာ္ၿပီး စြန္းထင္းက်န္ခဲ့သည့္ အကြက္ေတြသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ထင္႐ွား႐ွားပင္ သိႏုိင္ေပသည္။

ေမာင္တင္ဦးသည္ ျပင္းျပစြာ သိလုိေသာဆႏၵ၊ မခ်ိတင္ကဲစိတ္ျဖင့္ စာ႐ြက္ကေလးေတြကုိ တ႐ြက္ခ်င္း ေသ ေသခ်ာခ်ာ ေစ့စပ္စြာၾကည့္၏။ စာလံုးအရာထင္ က်န္ရစ္လွ်င္ ႀကိဳးစားတတ္ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ အစံုအလင္ မဟုတ္ေစကာမူ တစြန္းတစ ေလာက္ေတာ့ သိရေပလိမ့္မည္ဟု ေျမွာ္လင့္သည္။ သုိ႔ေသာ္ တ႐ြက္မွ စာလံုး မထင္ ၍ စိတ္ပ်က္စြာ လက္ေလွ်ာ့ေတာ့မည့္ ဆဲဆဲ၀ယ္ ပူးကပ္ေနေသာ စာ႐ြက္ႏွစ္႐ြက္ကုိ အလင္းေရာင္ မွာ ေထာင္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ ႀကိဳးစားတတ္လွ်င္ ရႏုိင္ေကာင္းေသာ စာလံုးအရာမ်ား ထင္က်န္ရစ္ သည္ ကုိ ေတြ႕ရ၏။
ေမာင္တင္ဦးသည္ အားတက္၀မ္းေျမာက္စြာျဖင့္ စိတ္႐ွည္႐ွည္ထားၿပီး ကပ္ေနေသာ စာ႐ြက္ႏွစ္႐ြက္ကုိခြာ သည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ ခြာယူမွ စာ႐ြက္ကေလး ႏွစ္႐ြက္က ကြာသြား၏။ ထင္ကန္ရစ္ေသာ လက္ ေရးစာလံုး ေနရာမ်ားကုိ စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ ႀကိဳးစားဖတ္႐ႈေသာအခါ ဤသုိ႔ အဓိပၸါယ္ ေပၚလာသည္။

" ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ကြန္႔ျမဴးေနေသာ ေ႐ႊဆင္းတုေတာ္ကုိ ဖူးရသည္မွာ ေတာက္ပလြန္း၍ မ်က္ေစ့ မဖြင့္ ...
ဤမွ်သာ ဘတ္၍ရႏိုင္ေသာ္လည္း ေမာင္တင္ဦးသည္ အေသအခ်ာ သိလုိက္ရေလၿပီ။ ေမဂ်ာ၀ိႈက္႐ူး၍ ေျပာ ျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ မယံုႏုိင္ေအာင္ ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ အျဖစ္မ်ားသည္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိေနရာ ေဒသသည္ အမွန္တကယ္႐ွိေၾကာင္း စဥ္းစားမိေသာအခါ ေမာင္တင္ဦးမ်ားစြာ စိတ္၀င္စားမိ၏။

ေမဂ်ာ၀ိႈက္ ေရာက္ခဲ့ေသာ ေနရာသုိ႔ သူ႔အေဖ ဦးေအာင္ေရာက္မည္မွာ အမွန္ိျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေမဂ်ာ၀ိႈက္ကဲ့သုိ႔ပင္ သူ႔ အေဖသည္လည္း ဆင္းတုေတာ္ကုိ အနီးကပ္ ဖူးေတြ႕ခဲ့ရေလသလား ေမဂ်ာ၀ိႈက္၏ စစ္သားမ်ား ထူးဆန္း စြာ ေပ်ာက္ကြယ္သည္။ အေဖႏွင့္ အတူပါေသာ ဂ်ပန္ေလးေယာက္ကား မည္သုိ႔ ျဖစ္သြား သနည္း။ အေဖ သည္ ဤထူးဆန္းသည့္ေနရာမွ မည္ကဲ့သုိ႔ေသာနည္းျဖင့္ တပ္မေတာ္သုိ႔ ျပန္လည္ ေရာက္႐ွိ ပါသနည္း။ ဤ ဒုိင္ယာရီ စာအုပ္ကေလးမည္သည့္အတြက္ ေရစုိပ်က္စီးခဲ့ရသနည္း။ ႏွစ္ေပါင္း အစိတ္ ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္၍ ဤေနရာ ဤေဒသသည္ တည္႐ွိေနေသးသလား ေ႐ြ႕ေလ်ာ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေလၿပီလား။

ေမာင္တင္ဦးသည္ စိတ္၀င္စားစြာ ေတြးရင္း အလြန္ပင္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ေကာင္းမည္ျဖစ္ေသာ ေ႐ႊဆင္းတု ေတာ္ႀကီး ကုိ မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္လာသည္။
" နက္ဖန္႐ံုးေရာက္ရင္ အန္ကယ္နဲ႔ ကုိတင္အံုးကုိ ေျပာျပရမယ္"
ေမာင္တင္ဦးက တကုိယ္တည္း ေျပာရင္း႐ွင္းလင္းသိမ္းဆည္းဖြယ္႐ွိသည္ကုိ လ်င္လ်င္ ျမန္ျမန္ပင္ လက္စ သတ္ ေနလုိက္ေလသည္။

ဘခင္ မက်န္းမမာ ျဖစ္သည့္ေန႔မွစ၍ ခြင့္ရက္႐ွည္ယူထားခဲ့ေသာ ေမာင္တင္ဦးသည္ ခြင့္ေစ့၍ ႐ံုးျပန္တက္ သည့္ ေန႔တုိင္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ေသာရက္မွာ လ၀က္တိတိ ဆယ့္ငါးရက္တုိင္ ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။ ႐ံုးခန္း ႏွင့္ ဆယ့္ငါးရက္ တုိင္ ကင္းကြာခဲ့ေသာ ေမာင္တင္ဦးသည္ သူ႔အလုပ္စားပဲြကုိ ႐ွာမေတြ႕ဘဲ ျဖစ္ေနေသာအခါ ေတာ္ေတာ္ပင္ အံ့အားသင့္သြား၏။ သူအလုပ္ပ်က္သည္မွာ ရက္႐ွည္ေန၍ စားပဲြကုိ သိမ္းထားေလသလား ဟုေတြးမိ၏။ ထုိအခါ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ လူတေယာက္ အရိပ္ကုိ ျမင္သျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လုိက္၏။

" ေဟာ ကုိတင္ဦးပါလား ခင္ဗ်ား ႐ံုးတက္ဖုိ႔ လာတာလား"
သူ႔ေနာက္ ေရာက္ေနသူမွာ ေမာင္တင္အံုးျဖစ္သည္။ ေမာင္တင္အံုးက ၀မ္းသာဟန္ျဖင့္ သူ႔ပုခံုးဘက္ၿပီးေျပာ ၏။
" ခင္ဗ်ား အေဖကိစၥ ျဖစ္ခ်ိန္က မလာရတာ ခြင့္လႊတ္ပါ ကုိတင္ဦး"
ထုိအခါ မွ ႐ံုးအလုပ္စားပဲြ ေပ်ာက္ေန၍ စဥ္းစားမရျဖစ္ေနေသာ ေမာင္တင္ဦးက စကားျပန္ေျပာသည္။

" ကိစၥမ႐ွိပါဘူး ကုိတင္အံုး အန္ကယ္လ္ ေရာ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္"
" ေအာ္-ဒက္ဒီျပန္သြားၿပီေလ၊ ခင္ဗ်ားမသိဘူးလား"
ေမာင္တင္အံုးကေျဖ၏။
"မသိဘူး ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ကိစၥေၾကာင့္ ႐ံုးမတက္ႏုိင္တာ ႏွစ္ပတ္တိတိဘဲ ဒီေန႔မွလာတာ ကၽြန္ေတာ္ စားပဲြေပ်ာက္လုိ႔ ႐ွာေနခုိက္ ခင္ဗ်ား ေရာက္လာတာဘဲ၊ ------- ေလာက္ၾကာၾကာ ေနမလဲ ကုိတင္အံုး အိမ္ သား ေတြပါ အားလံုးပါသြားၿပီလား"
ေမာင္တင္ဦးက သူသိခ်င္သည္မ်ားကုိ ေမးလုိက္၏။

" ေအာ္ ... ခင္ဗ်ား တကယ့္ကုိ ဘာမွ မသိေသးဘူးေနာ္ "
ေမာင္တင္အံုးက ၾကင္နာေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ ၾကည့္ၿပီးေျပာသည္။
" ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ကုန္လလုိ႔လဲဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမသိတာ အမွန္ဘဲ"
ေမာင္တင္ဦးက အံ့အားသင့္ဟန္ျဖင့္ ေမး၏။

" ဒီမွာ ကုိတင္ဦး ကၽြန္ေတာ့္ အေဖ အတြင္း၀န္ႀကီး က ခင္ဗ်ားကုိ အလုပ္ခန္႔တဲ့အခ်ိန္က ခင္ဗ်ားတုိ႔ တိုင္းရင္း သား အစုိးရ အမႈထမ္းမ်ားလုိ အၿမဲတမ္းခန္႔မယ္လုိ႔ ငွားတာမဟုတ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္ကိစၥ ၿပီးစီးလုိ႔ မလုိ အပ္ ေတာ့ဘူး ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ အျခားအလုပ္တစ္ခုကုိ ႐ွာေဖြ ကူးေျပာင္းႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့တာ မွတ္မိလား ကုိတင္ဦး"
" မွတ္မိပါတယ္ "
ေမာင္တင္ဦးက အေျဖေပးသည္ႏွင့္အတူ ရင္ထဲမွာ ပူလာသည္။ သူ႔႐ံုးအလုပ္စားပဲြက မ႐ွိေတာ့ၿပီကုိ ျပန္ေတြး လုိက္၏။

" အားေတာ့နာပါတယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖက ခင္ဗ်ားအတြက္ ဆုအျဖစ္ ေငြတစ္ေထာင္ေပးထားခဲ့ၿပီး ျပန္ သြားၿပီေလ၊ ျပန္စရာအေၾကာင္း ေပၚလုိ႔ အၿပီးျပန္သြားတယ္။ ခင္ဗ်ား စားပဲြေပ်ာက္တာ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ ေတြ႕မွာ မဟုတ္ဘူး၊ မ႐ွာပါနဲ႔ေတာ့ ------------------ လုိဆယ္တန္းမွ်ေအာင္သူ တေယာက္ အဘုိ႔ ရခဲလွ ေသာ တလသံုးရာ၀င္ေငြ႐ွိသည့္ အလုပ္တခု လက္လြတ္ဆံုး႐ံႈးရသည့္အတြက္ လြန္စြာ ႏွေျမာမိသည္။ သုိ႔ ေသာ္ စိတ္ကုိ တင္းထားႏုိင္သည့္ အတြက္ မ်က္ႏွာပ်က္ျခင္း အသံတုန္ျခင္းကား မျဖစ္ေပ၊ ေအးေဆးေသာ အသံမွန္ ျဖင့္ပင္ ျပန္ေမး၏။
" ခင္ဗ်ားက ဘာ့ေၾကာင့္ ေနရစ္ခဲ့တာလည္း ကုိတင္အံုး"
ေမာင္တင္အံုး က ၿပံဳးရယ္လ်က္ေျဖ၏။

" ေမဂ်ာ၀ိႈက္ေတြ႕လာခဲ့တဲ့ ထူးဆန္းေသာ ကမၻာေလးနဲ႔ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ ဗုဒၶ႐ုပ္တုကုိ႐ွာခ်င္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ေနခဲ့တာ"
" ဘယ္လုိသေဘာလဲ ရတနာသုိက္လုိက္မယ့္ စိတ္ကူးလား"
ေမာင္တင္ဦးက ေမးသည္။
" ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ား ကုိးကြယ္ရာကုိ ဖ်က္ဆီးလုိတဲ့ စိတ္မ႐ွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ စာေရး၀ါသနာပါတာ ခင္ဗ်ား သိတယ္ဟုတ္လား၊ ထူးဆန္းအံ့ၾသစရာ အတၳဳပၸတၱိတခု တိမ္ျမဳပ္ေနတယ္လုိ႔ ယူဆမိတယ္။ ဒါကုိ အေသအခ်ာေလ့လာစူးစမ္းၿပီး ကမၻာသိေအာင္ ေရးခ်င္တယ္ေလ။ ----- ေနရာကုိ အေရာက္သြားၿပီး ေလ့လာ ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ---------- ရဲ႕ ေပ်ာက္သြားတဲ့ စစ္သားေတြ ဘယ္လုိအျဖစ္မ်ိဳး ----------- သြားတယ္ ဆုိတာပါ သိခြင့္ရမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္တယ္"

ေမာ္တင္အံုးက စကားရပ္ၿပီး -----   လုိနားေနလုိက္၏။ ေမာင္တင္ဦးကမူ ၿငိမ္သက္ေနသည္။
ေမာင္တင္အံုးက ဆက္ေျပာသည္။ ----------
" ေမဂ်ာ၀ိႈက္တုိ႔ကုိ ေလယာဥ္နဲ႔ ----------- ယာဥ္မွဴးေတြထဲက ဒက္ဒီနဲ႔ ခင္တဲ့ ေလယာဥ္မွဴးႀကီးဆီက သဲလြန္စ ရလုိက္ေသးတယ္ဗ်"
" ဘယ္လုိသဲလြန္စမ်ိဳးလဲ"

" သူတုိ႔ေလယာဥ္ပ်ံကုိ သစ္ပင္ထူတဲ့ ေနရာဆုိ သစ္ပင္လြတ္႐ံု၊ ေတာင္႐ွိတဲ့ ေနရာဆုိ ေတာင္ထိပ္ လြတ္႐ံု၊ တခါတေလ ေတာင္ကုိပတ္လုိ႔ ရရင္ ခါးလယ္ေလာက္က ပတ္ၿပီး နိမ့္နိမ့္၀ဲ ၾကည့္ၾကတယ္တဲ့၊ အဲဒီမွာ ေတာင္ေတြဆုိင္ေနတဲ့ ေတာင္ၾကားတခုထဲမွာ ႐ြာလုိလုိ လူေနအိမ္ေျခလုိလုိေတြ႕ရတယ္တဲ့၊ သူတုိ႔က သံသယ ျဖစ္လုိ႔ အဲဒီေနရာကုိ ေနာက္တခါ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ အေဆာက္အဦးႀကီးတခုထဲက ၀င္း၀င္းေျပာင္ ေျပာင္ အေရာင္ေတြဟာ မ်က္စိ က်ိန္းေလာက္ေအာင္ ေတာက္ပ ေနတယ္တဲ့။

ေလယာဥ္ပ်ံ ဆင္းမရတဲ့ ကပ္သီးကပ္သပ္ ေတာင္ၾကားထဲျဖစ္ေနတာတေၾကာင္း၊ ေနာက္တႀကိမ္ ျပန္ ၾကည့္ေတာ့ ေတာင္ခိုးေတြ ျမဴဆုိင္းေမွာင္ၿပီး ဘာမွ မျမင္ရ ျဖစ္ျပန္ေရာတဲ့၊ ဒီေတာ့ ဒီေနရာဟာ ေမဂ်ာ၀ိႈက္ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေနရာဘဲ ျဖစ္ရ မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ အေသအခ်ာယံုၾကည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရာက္ေအာင္ သြားမယ္။ ထူးဆန္းအံ့ၾသစရာကုိ မွတ္တမ္းေရးမယ္။ ကမၻာကို တင္ျပမယ္။ အဲဒီ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ေၾကာင့္ ဒက္ဒီနဲ႔ မလုိက္ဘဲ  ေနခဲ့တာ"
ေမာင္တင္အံုးက စကားအဆံုးသတ္လုိက္သည္။
ေမာင္တင္ဦး က တိတ္ဆိတ္ၿမဲပင္။
" ကၽြန္ေတာ္ကုိ ခင္ဗ်ား အယံုအၾကည္မ႐ွိဘူးလား ဟု ေမာင္တင္အုန္းက ေမး၏။

" ႐ွိပါတယ္ဗ်ာ၊  ကၽြန္ေတာ္ကလဲေျပာလုိ႔ သင့္မလားမသင့္လား စဥ္းစားေနတာ"
" ဘာမ်ားလဲဗ်ာ၊ ဒီေနရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခင္ဗ်ားသိထားတာမ်ား႐ွိေနသလား ႐ွိရင္ေျပာစမ္းပါ"
ေမာင္တင္အံုးက စိတ္အားထက္သန္စြာေမးသည္။
ေမာင္တင္ဦးသည္ အနည္းငယ္ေတြေနၿပီးမွ ေျပာျပလုိက္သည္။
"အဲဒီေနရာကုိ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ကုိယ္တုိင္ ေရာက္ခဲ့ဘူးတယ္ "
ေမာင္တင္ဦး စကားမဆံုးမီ ...
" ဟုတ္လား၊ တကယ္ဘဲ႐ွိတယ္တဲ့လား၊ ဘာေတြေတြ႕ခဲ့ရလဲဟင္" ဟု ေမာင္တင္အံုးသည္ အသက္ပင္ မ႐ွဴႏိုင္ဘဲ ေမးလုိက္၏။
" ကၽြန္ေတာ့္ အေဖကလဲ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကုိ ေတာ္လွန္တုိက္ထုတ္တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ ဗမာ့တပ္မေတာ္က အရာ႐ွိ တေယာက္ပါဘဲ ကုိတင္အံုး၊ အေဖက ဒီအေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ႏႈတ္လံုစြာနဲ႔ မ်ိဳးသိပ္ထားခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ မသိဘူး။ အေဖမဆံုးခင္ တလေလာက္ကမွ ... "
ေမာင္တင္ဦးက ဤသု႔ အစခ်ီကာ -------- ဦးေအာင္ ေျပာသြားေသာ တပုိင္းတစ အတၳဳပၸတၱိႏွင့္ ေဆြးေျမ႕ေနေသာ ဒုိင္ယာရီ စာ႐ြက္မွ ႀကိဳးစား ဖတ္ယူရေသာ အေၾကာင္းကုိ စံုစံုလင္လင္ ေျပာျပၿပီး " ေမဂ်ာ၀ိႈက္ ေျပာခဲ့တဲ့ ေတာင္ထိပ္ က ေတာက္ပတဲ့ အလင္းေရာင္ႀကီးဆုိတာ အေဖဖူးေတြ႕ ဘူးတဲ႕ ရုပ္ပြား ေတာ္ ဘဲ ျဖစ္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆတယ္ ကုိတင္အံုး "
ဟု စကားအဆံုးသတ္လုိက္၏။
ေမာင္တင္အံုးသည္ ေမာင္တင္ဦး၏ လက္ကုိ တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကုိင္လုိက္ၿပီးေျပာ၏။

" စိတ္ထဲမွာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္လုိက္တာဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ား အေဖကုိ ႏိႈးလုိ႔ ရရင္ႏိႈးၿပီး စံုစံုေစ့ေစ့ ေမးခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ား ကလဲ အေတာ္ေနႏုိင္တဲ့ လူဘဲ၊ အစအဆံုးမ်ားသိရေအာင္ ေမးထားပါေတာ့တဲ့ဗ်ာ "
ေမာင္တင္အံုးက မခ်င့္မရဲေျပာ၏။
" ကၽြန္ေတာ္လဲ သိခ်င္တာနဲ႔ ေမးမယ္လုိ႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတာ့႐ွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀လဲ ခင္ဗ်ား သိသားဘဲ၊ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္အလည္လာစဥ္က ျမင္တယ္ဟုတ္လား ခ်က္ေရး ျပဳတ္ေရး၊ ဖြပ္ေလွ်ာ္ေရး၊ သန္႔႐ွင္းေရး၊ ျပဳစုေရးေတြနဲ႔ မအားႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာ ေမးဘုိ႔အခ်ိန္ကုိ မရလုိက္ဘူး ကုိတင္အံုးရဲ႕ "
" အင္း - ဒါေတာ့ဟုတ္ပါတယ္၊ ခင္ဗ်ားကုိ အျပစ္တင္စရာ မ႐ွိပါဘူး "

ႏွစ္ေယာက္သား  စကားျပတ္ဆိတ္ၿငိမ္ေနၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေမာင္တင္အံုးက စေျပာ၏။
" ခင္ဗ်ားမွာလည္း အိမ္သားတေယာက္မွ မ႐ွိေတာ့ပါဘူး ကုိတင္ဦး က်ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ စြန္႔စားရေအာင္ တိမ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ဒီအတၳဳပၸတၱိကုိ ေဖာ္ႏိုင္ရင္ ခင္ဗ်ား ေရာ ကြ်န္ေတာ္ေရာ နာမည္ေက်ာ္ မွာပါ။

ေမာင္တင္ဦးမွာ ခ်စ္သူၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕၏ သံေယာဇဥ္ ရစ္ပတ္ေနသည္ကုိ မသိ႐ွာေသာ ေမာင္တင္အံုးက စိတ္အားထက္သန္စြာ အေဖာ္ညွိ၏။
" ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားအံုးမယ္ ကုိတင္အံုး"
" ခင္ဗ်ားက ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ စဥ္းစားမွာလဲ"
ေမာင္တင္အံုးက ေမးရာ ေမာင္တင္ဦးသည္ အေျဖမေပးဘဲ မ်က္ႏွာခပ္ၿပံဳးၿပံဳးလုပ္ေနသည္။

" ခင္ဗ်ား ရည္းစား႐ွိေနၿပီထင္တယ္"
ေမာင္တင္အံုးကေမး၏။ ေမာင္တင္ဦးက မေျဖ၊ ၿပံဳးၿမဲတုိင္းၿပံဳးေနသည္။ ေမာင္တင္အံုးက ဆက္ေျပာ၏။
" ခင္ဗ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္ ညီအကုိရင္းလုိ သိပ္ခင္တယ္ဆုိတာ ခင္ဗ်ားသိတယ္မဟုတ္လား၊ သြားမယ္ဆုိလဲ အေဖာ္ခင္ဗ်ားဘဲ ပါေစခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ား စဥ္းစားေလ၊ ကၽြန္ေတာ္ သြားရာမွာ လုိအပ္တဲ့ပစၥည္းေလးေတြ ျပင္ဆင္ရအံုးမယ္ဆုိေတာ့ ဧၿပီဆယ့္သံုးရက္ေန႔မွာ ခင္ဗ်ားအိမ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ လာခဲ့မယ္၊ အဲဒီေန႔မွာ ခင္ဗ်ား အတိအက် အေျဖေပးေပါ့ ကုိတင္ဦးရာ"
" ေကာင္းၿပီေလ၊ ကဲ ... ကၽြန္ေတာ္ ျပန္အံုးမယ္"
" ခင္ဗ်ားအတြက္ ဒက္ဒီေပးထားခဲ့တဲ့ ေငြတေထာင္ယူသြားအံုးဗ်"

တလသံုးရာ ၀င္ေငြ႐ွိေသာ အလုပ္တခု ျပဳတ္သြားၿပီျဖစ္၍ သင့္ေလ်ာ္ရာ အလုပ္တခုကုိ ေမာင္တင္ဦး ႐ွာရ ေပအံုးမည္။ ဘဲြ႕ရၿပီး သူေတြပင္ တေန႔ငါးက်ပ္စား အလုပ္ကုိ ရရန္ အလြန္႔အလြန္ ခဲယဥ္းလွေသာ ဤ အခ်ိန္ႀကီးမ်ာ ဆယ္တန္းဆၽြ ေအာင္ေသာ ေမာင္တင္ဦးအဘုိ႔ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕လုိ တေန႔ သံုးက်ပ္ဆယ့္ငါးျပား ရမည့္ အလုပ္ကုိပင္ ရေအာင္ အလြန္႔အလြန္ ႀကိဳးစားရေပအံုးမည္။ ေမာင္တင္ဦးသည္ ေ႐ွ႕ ေနထုိင္ေရးကုိ ေတြးရင္း ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ ႏွင့္ တုိင္ပင္ ရမည္ဟုစိတ္ကူးလုိက္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေနာက္တေန႔ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ ႏွင့္ သူ ဆံုေနက် ကားမွတ္တုိင္႐ွိရာသုိ႔ ေစာေစာပင္သြားၿပီး ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕အလာကုိ ေစာင့္ေနလုိက္သည္။ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ ေရာက္လာေသာအခါ ေမာင္တင္ဦးက အမူအရာ မပ်က္ ခပ္ေအးေအး ေလသံျဖင့္ပင္ ေျပာ၏။
" ႏဲြ႕ .... ဒီေန႔ အလုပ္မဆင္းပါနဲ႔လား၊ ကုိဦးအိမ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေ႐ွ႕ေနေရးထုိင္ေရး တုိင္ပင္ၾကရ ေအာင္"
ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က အံ့အားသင့္ဟန္ေပၚသြားသည္။
"ဟုိတခါ ကုိဦးနဲ႔ ႏဲြ႕တုိ႔သေဘာတူ တုိင္ပင္ထားၿပီးသား အစီအစဥ္႐ွိေနၿပီေလ၊ ကုိဦးက ေမ့သြားၿပီလား"
ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ က ျပန္ေျပာ၏။

" အခုအေျခအေနက တမ်ိဳးေျပာင္းသြားၿပီႏဲြ႕ရဲ႕၊ ဒါေၾကာင့္ အစီအစဥ္ကလဲ တမ်ိဳးေျပာင္းမွ ျဖစ္ေတာ့ မယ္ ေလ"
" ကုိဦး ဒီေန႔ ခြင့္ယူထားသလား၊ ႐ံုးမတက္ ႏုိင္ေအာင္ အေရးႀကီးေနသလား ကုိဦးရယ္"
" အင္းေလ  ကုိတုိ႔ ေ႐ွ႕ေရးအတြက္ေတာ့ အေရးႀကီးတာေပါ့ႏဲြ႕ရယ္၊ ႏဲြ႕ကုိ အိမ္ေခၚတာ တုိင္ပင္ခ်င္တာ သက္သက္ ပါဘဲ၊ ႏဲြ႕ကုိ လက္ဖ်ားနဲ႔မွ မထိပါဘူး ကုိယ္သစၥာ ႐ွိတယ္ဆုိတာ ယံုစမ္းပါ"
" ဒါအတြက္ သံသယမ႐ွိပါဘူးယံုပါတယ္။ တုိင္ပင္ၿပီးသာ အစီအစဥ္႐ွိၿပီးသား ျဖစ္ရက္နဲ႔ အခုလုိ အေရး တႀကီး တုိင္ပင္ခ်င္ျပန္ၿပီဆုိေတာ့ ႏဲြ႕က နားမလည္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္လုိ႔ပါ"
" ကဲပါေလ အိမ္ေရာက္လုိ႔ တုိင္ပင္စကားေျပာရင္ နားလည္လာမွာေပါ့၊ ႏဲြ႕ ဒီေန႔ အလုပ္မဆင္းဘဲ လုိက္ႏုိင္ မယ္ မဟုတ္လား"

" လုိက္မွာ ေပါ့ ကုိဦး အေရးႀကီးတယ္ဆုိတာကုိး"
ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က သေဘာတူလုိက္ေသာအခါ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေမာင္တင္ဦးအိမ္႐ွိရာ ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾက သည္။
ေမာင္တင္ဦးက ေသာ့ပိတ္ထားေသာ အိမ္ေ႐ွ႕တံခါးကုိ ဖြင့္ၿပီး ဧည့္ခန္းျပတင္းေပါက္ေတြပါ ဖြင့္လုိက္ေသာ အခါ အိမ္ထဲမွာ လင္းသြားသည္။
" လာ - ႏဲြ႕ေရ .. ထုိင္ "

ဧည့္ခန္းအ၀င္ တံခါးမႀကီးအနားမွာ ေမာင္တင္ဦးက သင္ျဖဴးဖ်ာေခ်ာကေလးတခ်ပ္ ခင္းေပး၏။ တံခါးမႀကီး မွာ ဖြင့္ထားသျဖင့္ ထုိေနရာမွ အလင္းေရာင္ ေကာင္းစြာရၿပီး ေလေအးက တျဖဴးျဖဴး ၀င္ေနသည္ျဖစ္၍ အုိက္စပ္ ပူေလာင္ျခင္းမ႐ွိေခ်။ အိမ္ေ႐ွ႕ မ်က္ႏွာစာတြင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကုိ လမ္းသြား လမ္းလာ တုိ႔က ေကာင္းစြာ ျမင္ႏုိင္သည္။ ဤသုိ႔ လူျမင္သူျမင္ေနရာမွာ ဣေႁႏၵသိကၡာ႐ွိ႐ွိ ထုိင္ၿပီး စကား ေျပာ ေနေသာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ျမင္သူက ကဲ့ရဲ႕မႈမ႐ွိႏုိင္ဟု ေမာင္တင္ဦးကတြက္ၿပီး ဤေနရာမွာ ဖ်ာခင္း ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕က လမ္းဘက္ကုိ ေဘးတုိက္ျပဳၿပီး ႀကံဳ႕ႀကံဳ႕ယံု႔ယံု႔ေသသပ္စြာ ထုိင္လုိက္ သည္။ ေမာင္တင္ဦးက ၾကည္ၾကည္ႏဲြ႕ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ လက္တကမ္းအကြာမွာထုိင္သည္။

ဆက္ရန္
.