ရည္ေရာ္မွန္း အိုင္စမ္းေရျပာ အပိုင္း (၁၇)

ထုိအခုိက္ ေမာင္စိန္းေမာင္ ျပန္လာသည့္အတြက္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး စကားျပတ္သြားၾကသည္။
" ေၾသာ္ ... ၾကင္ၾကင္ ေရာက္ေနသလား၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ အိမ္က ထြက္သြားခဲ့တာ အခု မွ ျပန္ေရာက္လာတယ္ "
ခရီး ေရာက္မဆုိက္ ကုိစိန္းေမာင္က ၾကင္ၾကင္ကုိ ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။ ထုိ ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည့္ စကား ကပင္ ၾကင္ၾကင္ကုိ ႀကီးစြာေသာ မေက်နပ္ျခင္းျဖစ္လုိက္သည္။
တကယ္ဆုိလွ်င္ ေမာင္စိန္းေမာင္သည္ လူၾကီးေတြ သေဘာတူၿပီးသည္ ဇနီးေလာင္းကုိ ႏႈတ္ဆက္ စကား ေျပာရာ မွာ ၾကင္နာယုယသည့္ အမူအရာကုိ ျပည့္၀စြာ ျပသင့္သည္။ သံုးႏႈန္းသည့္ စကားလံုးကလည္း သူစိမ္း မဆန္သင့္။

ယခုမူ ေမာင္စိန္းေမာင္ ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည့္ အမူအရာသည္ သူမ႐ွိခုိက္ ေရာက္လာသည့္ သာမန္ ဧည့္သည္ ႐ုိး႐ုိး ကုိ ႏႈတ္ဆက္သည့္ အမူအရာသာ ျဖစ္သည္။ သံုးႏႈန္းသည့္ စကားလံုးကုိလည္း ၾကည့္ပါဦး။ ၾကင္ၾကင္ တဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ တဲ့။ ၾကင္ၾကင္ သံုးေစခ်င္သည့္ စကားလံုးႏွင့္ အေျပာအဆုိက -
" ၾကင္ ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီလား၊ ကုိယ္လည္း ျမန္ျမန္ ျပန္မယ္လုိ႔ပဲ ၾကင္ရယ္၊ ၾကင္လာမယ္မွန္း မသိလုိ႔။ သိရင္ ကုိယ္မသြားဘဲ ေစာင့္ေနမွာ ၾကင္ရဲ႕ "
ဤ အတုိင္း ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မျဖစ္။

ထုိ႔အျပင္ ေမာင္စိန္းေမာင္သည္ သူ ဘယ္ကုိ ဘာကိစၥေၾကာင့္ သြားသည္ကုိ မေျပာ။
" ဟုတ္ကဲ့ ၾကင္ၾကင္ ေရာက္ေနတာ ၾကာပါၿပီ။ အိမ္႐ွင္မ်ားက စကားမေျပာခ်င္လုိ႔ ေ႐ွာင္ထြက္ သြားေတာ့ ဧည့္သည္ အခ်င္းခ်င္း ပဲ စကားေျပာလုိက္ရတာေပါ့ ကုိစိန္းေမာင္ရယ္ "
ၾကင္ၾကင္က ေထ့သံ၊ ေငါ့သံျဖင့္ ျပန္ၾကားလုိက္သည္။

ကုိမ်ိဳးႏွစ္ကမူ ႏွစ္လုိဖြယ္ေသာ အၿပံဳးျဖင့္ ...
" ကုိစိန္းေမာင္မ႐ွိခုိက္ မၾကင္ၾကင္ ေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ဧည့္ခံစကားေျပာထားပါတယ္ ကုိစိန္းေမာင္ "
ဟု သာယာေခ်ငံစြာ ေျပာသည္။ ထုိအခါမွာ  ေမာင္စိန္းေမာင္က သူသြားခဲ့ရသည့္ကိစၥကုိ ေျပာျပ သည္။

" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကုိမ်ိဳးႏွစ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မသြားမျဖစ္တဲ့ ကိစၥ႐ွိလုိ႔ေလ၊ ဟုိဘက္႐ြာက ေတာ္ေတာ္ေလး အလွမ္းေ၀းေတာ့ ေနထုိင္မေကာင္းျဖစ္ၾကရင္ ႐ုတ္တရက္ ဒီ႐ြာကုိလာဖုိ႔ နည္းနည္း ၾကာမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔႐ြာမွာ ေဆးကုခန္းေလးတစ္ခု ဖြင့္ခ်င္တယ္ေျပာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆရာမ မခင္ေ႐ႊ ကုိ ႏွစ္ေယာက္စလံုးလာဖုိ႔ ဖိတ္တာပဲ။ ဆရာမက မလုိက္ႏုိင္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း သြားရတာ၊ အခု ဟုိဘက္႐ြာမွာ ဘယ္လုိ စီစဥ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ဆရာမ မခင္ေ႐ႊကုိ သြားေျပာရဦးမယ္။ ဒီကိစၥက ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင္႐ြက္မွ သင့္မ်ာ၊ အသက္အႏၱ ရာယ္ ကာကြယ္ေရး ဟုတ္လား။ ဆရာမ မခင္ေ႐ႊရဲ႕ အႀကံဥာဏ္ နဲ႔ အကူအညီ အမ်ားႀကီး လုိပါတယ္။ ဒီ႐ြျကုိလည္း သူပဲ စတင္ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တာဆုိေတာ့ ဆရာမ ရဲ႕ စီစဥ္ညႊန္ၾကားခ်က္၊ အႀကံေပးခ်က္က အဓိကျဖစ္ေနတယ္ေလ
ေမာင္စိန္းေမာင္က ေလ႐ွည္ႀကီး အားရပါးရ ေျပာေနသည့္ စကားမ်ားသည္ ၾကင္ၾကင့္အဖုိ႔ နားထဲမွာ သံတံက်င္ သြင္းေနသလုိ ခံစားရသည္။

ေအးစက္ တင္းမာေနေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ ေမာင္စိန္းေမာင္ကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေမာင္စိန္းေမာင္ ကား ၾကင္ၾကင္ကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနသည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ၾကင္ၾကင္၏ မ်က္လံုးကုိ သတိ မထားမိ။ ကုိမ်ိဳးႏွစ္ကမူ ေကာင္းေကာင္း သတိထားလုိက္မိသည္... ကုိစိန္းေမာင္က ဆက္ေျပာသည္။

" တစ္ပတ္အတြင္း ေဆးခန္းျဖစ္ဖုိ႔ ေဆာင္႐ြက္ေပးရမယ္။ ၾကင္ၾကင္၊ အေဆာက္အအံု ေနရာကေတာ့ ႐ွိေန ပါတယ္။ ပစၥည္းကိရိယာအတြက္ ျပည့္စံုေအာင္ ကူညီေပးရမွာ။ အခုဆုိရင္ လကုန္ဖုိ႔ သံုးရက္ေလာက္ပဲ လုိေတာ့တယ္။ ဆရာမ မခင္ေ႐ႊက ၿမိဳ႕ကုိ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားစရာ႐ွိေနတယ္လုိ႔ သိရတယ္။ သူ ၿမိဳ႕အသြား မွာ ကူညီသင့္တဲ့ ကိရိယာပစၥည္းေတြကုိ ျပည့္စံု ေအာင္ တစ္လက္စတည္း ေဆာင္႐ြက္ရမယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ဟုိဘက္႐ြာ က ႐ြာလူႀကီးႏွစ္ဦးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႔ လုိအပ္တာေတြကုိ တုိင္ပင္ စုေဆာင္း၀ယ္ျခမ္းရမယ္။ လုိအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြ စာရင္းဇယားလုပ္ဖုိ႔ ဆရာမနဲ႔ တုိင္ပင္ ေရးမွတ္ရဦးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာမ မခင္ေ႐ႊဆီကုိ အခု သြားရဦးမယ္။ ၾကင္ၾကင္ေကာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ႐ြာထဲ ျပန္လုိက္ခဲ့ပါလား"

ေမာင္စိန္းေမာင္က အမ်ားေကာင္းက်ိဳး ေဆာင္႐ြက္ရမည္ေၾကာင့္ အားပါးတရ ေျပာေနသည္။ ကုိမ်ိဳးႏွစ္က ၾကင္ၾကင္ မ်က္ႏွာကုိ မသိမသာ လွမ္းၾကည့္သည္။ ၾကင္ၾကင္ မ်က္ႏွာထားက တည္ေန သည္။ တင္းေန သည္။
ေမာင္စိန္းေမာင္ က သူ႔ကုိ သူစိမ္းျပင္ျပင္ ဆက္ဆံသလုိ၊ သူကလည္း ေမာင္စိန္းေမာင္ကုိ လက္စား ေခ်ခ်င္ လာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ...
" မလုိက္ပါဘူး႐ွင္၊ ႐ွင့္ဆရာမနဲ႔ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္သာ အားပါးတရ စကားသြားေျပာၾကပါ။ ၾကင္ၾကင္နဲ႔ တဲြၿပီး သြားလာတာ ကုိ ႐ွင့္ဆရာမျမင္ရင္ ၾကင္ၾကင့္ကုိ ရန္မူေနပါဦးမယ္ "
ဟု ေဒါသ အေလ်ာက္ ေျပာလုိက္ေသာအခါ ေမာင္စိန္းေမာင္မ်က္ႏွာသည္ ပန္းေသြးေရာင္ သန္းသြားသည္။

" ဘယ္လုိ ေျပာလုိက္တာလဲ ၾကင္ၾကင္ရယ္၊ ဆရာမ မခင္ေ႐ႊ စိတ္ေစတနာ ဘယ္လုိ ျဖဴစင္တယ္ ဆုိတာကုိ ၾကင္ၾကင္သာ မသိတာ၊ တစ္႐ြာလံုးသိေနၾကပါတယ္၊ ၾကင္ၾကင္ေျပာတဲ့ စကားကုိ ဆရာမၾကားရင္ အားနာ စရာ ေကာင္းလွပါတယ္"
ေမာင္စိန္းေမာင္ အသံက စိတ္ဆုိးသံ ေဒါသသံ မပါေသာ္လည္း ေျပာသည့္ စကားအဓိပၸာယ္က ၾကင္ၾကင္ကုိ အျပစ္တင္သည့္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထုိစကားေၾကာင့္ပင္ ၾကင္ၾကင္က ပုိၿပီး နာၾကည္းသြားသည္။

" ဟုတ္ကဲ့ ႐ွင့္ဆရာမ စိတ္သေဘာထား အင္မတန္ ျမင့္ျမတ္ျဖဴစင္တယ္လုိ႔ပဲ ထားပါေတာ့၊ ႐ွင့္စိတ္ သေဘာထားကေကာ ဆရာမ အေပၚမွာ အစြန္းထင္ေနတယ္ ဟုတ္လား "
ၾကင္ၾကင္၏ ခ်က္က်ေသာ စကားေၾကာင့္ ေမာင္စိန္းေမာင္၏ ပန္းေသြးေရာင္ ဖ်န္းေနသည့္ မ်က္ႏွာ သည္ ညိဳေရာင္သန္းသြားသည္။
" ၾကင္ၾကင္ရယ္ အက်ယ္အက်ယ္ မၿငိမ္းဖြယ္ စကားေတြ မေျပာပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆရာမ မခင္ေ႐ႊ တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္ သမီးရည္းစားလံုး၀မျဖစ္ဘူး။ ေျပာဆုိေနတဲ့ စကားေတြကလည္း ရပ္႐ြာ ေကာင္းမြန္ေရး ကိစၥေတြပဲ။ ဒါကုိ ၾကင္ၾကင္က မဆင္မျခင္ဘဲ သက္သက္မဲ့ စြပ္စဲြေနတာေတာ့ မေကာင္းဘူး။ မခင္ေ႐ႊဟာ ေရျပာအုိင္တစ္႐ြာလံုးကုိ ေက်းဇူးျပဳထားတဲ့ ေက်ာင္း ဆရာမတစ္ေယာက္။ သူ႔ရဲ႕ မြန္ျမတ္ ျဖဴစင္ တဲ့ ေစတနာကုိ ေလးစား ျမတ္ႏုိးရမယ္။

သူ႔ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ကုိယ္က်င့္တရားကုိ ေနရာထား ႐ုိေသရမယ္ဆုိတာကုိ လူမမည္ ေက်ာင္းသား ေလး ေတြက အစ သက္ႀကီး႐ြယ္အုိအဆံုး ေရျပာအုိင္ တစ္႐ြာလံုးေရာ ႐ြာနီးခ်ဳပ္စပ္ေရာ အားလံုး သိၾကပါတယ္။ ႐ြာခံျဖစ္တဲ့ ၾကင္ၾကင္က အခုလုိ ပုတ္ခတ္ေျပာဆုိေနတာဟာ ၾကင္ၾကင္ရဲ႕ အတြင္းသေဘာ ဘယ္လုိဆုိတာ ဖြင့္ျပသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ႐ြာထဲ ျပန္လုိက္ရင္လုိက္၊ မလုိက္ခ်င္ေသးရင္လည္း ကုိမ်ိဳးႏွစ္နဲ႔ စကားေျပာ ရစ္ၾက။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခ်ိန္ကုန္ခံလုိ႔မျဖစ္ဘူး။ ဆရာမဆီကုိ ေျပာဆုိ တုိင္ပင္စရာကုိ သြားေျပာရ တုိင္ပင္ရဦးမယ္ "
ေမာင္စိန္းေမာင္က ေဒါသအသံမပါေအာင္ အထူးသတိထားၿပီး ေလသံ မွန္မွန္ေအးေအးျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။

သုိ႔ေသာ္ ထုိစကားေတြက ၾကင္ၾကင္၏ ခံျပင္းစိတ္၊ ၀န္တုိစိတ္၊ ေဒါသစိတ္ေတြကုိ အျမင့္ဆံုးေရာက္ ေအာင္ ဆြေပးလုိက္သလုိ ျဖစ္သြားသည္။
" ႐ွင္ ဘာကုိဆုိလုိတာလဲ ဟင္ ...၊ ႐ွင့္ဆရာမရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္အနႏၱကုိ သူငယ္ႏွပ္စား ေလးေတြကေတာင္ သိပါရက္နဲ႔ ၾကင္ၾကင္က အခုလုိေျပာေနတာ ၾကင္ၾကင္ သေဘာထားယုတ္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာ ဟုတ္လား။ ႐ွင့္ဆရာမကုိ ထိရင္ ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ နာတဲ့ အေျခအေနကုိ ေရာက္ေနၿပီလား ကုိစိန္းေမာင္ "
ၾကင္ၾကင ္က အံႀကိတ္ၿပီး ေမာင္စိန္းေမာင္ကုိ ခက္ထန္တင္းမာစြာ ေျပာလုိက္သည္။

ေမာင္စိန္းေမာင္သည္ ဘာစကားမွ် ဆက္မေျပာေတာ့ေခ်။ ဆက္ေျပာေနလွ်င္ ၾကင္ၾကင္ကုိ မည္သုိ႔မွ် ထိန္းခ်ဳပ္မရေတာ့ဘဲ ဆုိးသည္ထက္ ဆုိးေအာင္ ျပဳလုပ္ေနသလုိ ျဖစ္ေနမည္။ ေနာက္ တစ္ခ်က္ကလည္း တစ္ရပ္တစ္႐ြာက ေရာက္လာေသာ သူစိမ္းဧည့္သည္ ကုိမ်ိဳးႏွစ္ေ႐ွ႕မွာ ရန္ျဖစ္ ေနရမည့္ အလုပ္သည္ မည္သုိ႔မွ် မသင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း စဥ္းစားမိသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘာမွ်မျဖစ္သလုိ မ်က္ႏွာႏွင့္ အသံကုိ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ထားကာ ...

" ကဲ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ၾကင္ၾကင္ရယ္၊ လာ ႐ြာထဲကုိ ျပန္ၾကစုိ႔ "
ဟု ေမာင္စိန္းေမာင္က ေတာင္းပန္ေျပာလုိက္သည္။
" မလုိက္ဘူး၊ ႐ွင့္ဘာသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြား "
ၾကင္ၾကင္ ခပ္က်ယ္က်ယ္ ျပန္ေအာ္လုိက္သည့္အတြက္ ...
" သူ႔စိတ္ ေအးခ်မ္းသြားေအာင္ စိတ္ေျပေအာင္ စကားေျပာလုိက္ပါဦး ကုိမ်ိဳးႏွစ္၊ ဆရာမဆီကုိ ကၽြန္ေတာ္ အက်ိဳးအေၾကာင္း သြားေျပာလုိက္ဦးမယ္ "
ဟု ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေမာင္စိန္းေမာင္က အိမ္မွ ထြက္လာခဲ့သည္။

ေမာင္စိန္းေမာင္ ၿခံႀကီးနယ္နိမိတ္ အျပင္ဘက္ကုိ ေရာက္သြားသည္ဆုိလွ်င္ပင္ ကုိမ်ိဳးႏွစ္က ေဒါသ မ်က္ရည္ပူေတြ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေနေသာ ၾကင္ၾကင္အနားမွာ အသားခ်င္းထိလုမွ် ကပ္ထုိင္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၾကင္ၾကင္ကုိ ယုယၾကင္နာစြာ ေျပာလုိက္သည္။

" ကုိစိန္းေမာင္ကလည္း ခက္ေတာ့တာပဲ မၾကင္ၾကင္၊ တကယ္ဆုိ ဒီဆရာမေၾကာင့္ မၾကင္ၾကင္ စိတ္မခ်မ္းသာ ျဖစ္ေနတာကုိ ဆရာမဆီကုိ သြားမယ္လုိ႔ ေျပာင္ေျပာင္ေျပာၿပီး မၾကင္ၾကင္ကုိ လွည့္မၾကည့္ ဘဲ ထြက္သြားတာေတာ့ ရက္စက္လြန္းပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ဆရာမသိရရင္ ဘယ္ေလာက္ ၀မ္းသာ လုိက္မလဲေနာ္"

မီးေလာင္ရာေလပင့္လုိက္ေသာ ကုိမ်ိဳးႏွစ္ စကားေၾကာင့္ ၾကင္ၾကင္သည္ အသံမထြက္ဘဲ မ်က္ရည္ က်ေနရာမွ အသံထြက္ေအာင္ပင္ ငုိလုိက္သည္။ သူ႔အနားမွာ အသားခ်င္း ထိလုမွ်ကပ္ထုိင္ေနေသာ ကုိမ်ိဳးႏွစ္ကုိ ေ႐ွာင္ဖယ္မသြားဘဲ ထုိင္ၿမဲထုိင္ ေနရာမွ ကုိယ္လံုးကုိ သိမ့္သိမ့္ တုန္ေအာင္ ငုိ႐ိႈက္လုိက္ေသာအခါ ၾကင္ၾကင္၏ ပခံုးႏွင့္ ကုိမ်ိဳးႏွစ္၏ ကုိယ္လံုးတုိ႔ ထိခုိက္မိသည္။
အလုိက္သိလြန္းေသာ တပည့္ေက်ာ္ ေမာင္တင့္က ၾကင္ၾကင္ႏွင့္ ကုိမ်ိဳးႏွစ္တုိ႔႐ွိေနသည့္ ဧည့္ခန္းထဲသုိ႔ မည္သူမွ် ႐ုတ္တရက္ မ၀င္ႏုိင္ေအာင္ သတ႐ွီစြာျဖင့္ တံခါးေစာင့္အမႈေတာ္ကုိ သစၥာ႐ွိစြာ ထမ္းေဆာင္ ေနသည္။

ၾကင္ၾကင္၏ အမူအရာကုိ အကဲခတ္ၿပီး အကင္းပါးလြန္းေသာ ကုိမ်ိဳးႏွစ္သည္ ၾကင္ၾကင္၏ လွပေသာ မ်က္လံုးမွ ပုလဲတစ္လံုး ႐ြဲတစ္လံုးက်လာေသာ မ်က္ရည္ေတြကုိ သုတ္ေပးလုိက္သည္။
" တိတ္ပါ ၾကင္ရယ္၊ ၾကင္ငုိေနတာျမင္ရေတာ့ ကုိယ့္ရင္ထဲမွာ မခ်ိလြန္းလုိ႔ပါ"
ၾကင္ၾကင္သည္ ယုယစြာ မ်က္ရည္သုတ္ေပးေနေသာ ကုိမ်ိဳးႏွစ္မ်က္ႏွာကုိ ေမာ္ၾကည့္လုိက္သည္။ သူ အသက္တမွ် ခ်စ္ျမတ္ႏုိးလြန္းေသာ ကုိစိန္းေမာင္၊ သူ ႏွစ္႐ွည္လမ်ား ႀကီးမားေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးျဖင့္ ေစာင့္ေနခဲ့ရေသာ ကုိစိန္းေမာင္၊ မခင္ေ႐ႊႏွင့္ သူ႔ကုိ မည္သည့္အခါမွ် ႏိႈင္းယွဥ္ေျပာလိမ့္မည္ဟု မထင္ ခဲ့ ေသာ ကုိစိန္းေမာင္၊ သူစိတ္ဆုိးလွ်င္ သူ႔ကုိ ယုယၾကင္နာစြာ ေခ်ာ့ေမာ့ ႏွစ္သိမ့္လိမ့္မည္ဟု ထင္ခဲ့ေသာ ကုိစိန္းေမာင္။

ထုိ ကုိစိန္းေမာင္သည္ ယခု သူစိမ္းဧည့္သည္ ကုိမ်ိဳးႏွစ္ေ႐ွ႕မွာ သူ႔ကုိ ေျပာင္ေျပာင္ႀကီး စိမ္းကားစြာ ေျပာဆုိကာ ဧည့္သည္ သူစိမ္းႏွင့္သာထားခဲ့ၿပီး ပစ္ပစ္ခါခါ ထြက္ခြာသြားသည့္အတြက္ ၾကင္ၾကင္ ႐ွက္လြန္းနာၾကည္းလြန္းသည္။ သူ အသက္တမွ် ခ်စ္ေသာ ကုိစိန္းေမာင္၏ ယုယၾကင္နာမႈကုိ မခံရေသာအခါ သူ႔ကုိ ယုယၾကင္နာစြာ ႏွစ္သိမ့္ေနေသာ ကုိမ်ိဳးႏွစ္ကုိ အားကုိးၾကည္ညိဳေသာစိတ္ျဖင့္ ေမာ္ၾကည့္ လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ကုိစိန္းေမာင္ထက္ သာလြန္ေခ်ာေမာေသာ ႐ုပ္ရည္ျဖင့္ ႏွစ္လုိခ်စ္စဖြယ္ ေျပာဆုိဆက္ဆံေသာ ကုိမ်ိဳးႏွစ္၊ ၾကင္ၾကင္ကုိ ေတြ႕ဆံုသည့္ အခါတုိင္း အႀကိဳက္ကုိသာ လုိက္ေလ်ာၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာဆုိတတ္ေသာ ကုိမ်ိဳးႏွစ္၊ သူ ၀မ္းနည္းအားငယ္ေနသည့္ အခ်ိန္မွာ သူ႔ကုိ ယုယၾကင္နာစြာ ႏွစ္သိမ့္ ေနေသာ ကုိမ်ိဳးႏွစ္ကုိ ေမာ္ၾကည့္ေနေသာ ၾကင္ၾကင္သည္ သူ႔ကုိ ႐ႊန္းလဲ့ ေတာက္ပေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ ႀကီးမားေသာ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာျခင္းကုိျပကာ စူးစူးစုိက္စုိက္ ၾကည့္ေနေသာ ကုိမ်ိဳးႏွစ္၏ မ်က္လံုးအဓိပၸာယ္ကုိ ၾကင္ၾကင္ ေကာင္းစြာ သိလုိက္ေလၿပီ။

ကုိစိန္းေမာင္ထံမွ သူလုိခ်င္ေသာ ယုယၾကင္နာမႈ၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးမႈေတြသည္ ကုိစိန္းေမာင္ထံမွ လံုး၀မရဘဲ ေခ်ာေမာလွပေသာ ကုိမ်ိဳးႏွစ္ထံမွ သူရေလၿပီ။ နာၾကည္းစိတ္၊ ၀န္တုိစိတ္၊ အ႐ြဲ႕တုိက္ခ်င္စိတ္တုိ႔ ရာႏႈန္းျပည့္ ျဖစ္ေနေသာ ၾကင္ၾကင္၏ အမူအရာကုိ သံသယကင္းစြာ သိလုိက္ေသာ ကုိမ်ိဳးႏွစ္ကား ၾကင္ၾကင္ ကုိ သူ႔စက္ကြင္းထဲသုိ႔ ဆဲြသြင္းလုိက္သည့္အေရးသည္ လံုး၀ ခက္ခဲထစ္ေငါ့မ႐ွိဘဲ တုိေတာင္း လွေသာ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ ေအာင္ျမင္သြားေလသည္။

ၾကင္ၾကင္သည္ ေမာင္စိန္းေမာင္ေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းပူေဆြးျခင္းမျဖစ္ေတာ့ေခ်။ သူ႔အသည္းႏွလံုးတြင္ ကုိစိန္းေမာင္ မ႐ွိေတာ့ဘဲ ကုိမ်ိဳးႏွစ္က ေနရာ၀င္ယူလုိက္ေလၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ သူ ႏွစ္႐ွည္လမ်ား ျမတ္ႏိုး ခ်စ္ခင္စြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသူကုိ လက္လြတ္ဆံုး႐ံႈးခံလုိက္ရသည့္အတြက္ မခင္ေ႐ႊကုိ လက္စားေခ် လုိသည့္ စိတ္ကား ေလ်ာ့ပါးမသြားဘဲ အၿငိဳးႀကီးၿမဲတုိင္းႀကီးေနသည္။
ကုိမ်ိဳးႏွစ္ အေၾကာင္းကုိ ေမးျမန္းစဥ္က ကုိစိန္းေမာင္က ေျပာခဲ့ဖူးသည္။

" ကၽြန္ေတာ္က ေရျပာအုိင္ကုိ ျပန္မလာခင္က ေမေမ ေဖေဖတုိ႔နဲ႔ပါ ကုိမ်ိဳးႏွစ္က ခင္လာခဲ့တယ္။ ပစၥည္းခ်မ္းသာတယ္။ ပညာက ဘဲြ႕ေတာ့မရခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းထြက္ပဲ။ သိခဲ့သေလာက္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က သူ လူပ်ိဳပဲ႐ွိေသးတယ္။ အခုလည္း တပည့္တစ္ေယာက္နဲ႔ အလည္ ေရာက္လာတာ၊ ေအးေအးေဆးေဆး ေနပံုကုိေထာက္ၿပီး လက္မထပ္ေသးဘူးလားလုိ႔ ေမးေတာ့ ႀကိဳက္တဲ့ မိန္းမ မေတြ႕ေသးဘူးလုိ႔ ေျပာတာပဲ ၾကင္ၾကင္ "
ဟူေသာ ကုိစိန္းေမာင္ ေျပာခဲ့ဖူးသည့္ စကားကုိ ၾကင္ၾကင္က သတိရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ -

" သူအင္မတန္ တန္ဖုိးထားျမတ္ႏုိးေနတဲ့ မခင္ေ႐ႊကုိ သူ ကုိယ္တုိင္ေရာ တစ္႐ြာလံုးကေရာ ေအာ့ႏွလံုးနာ ႐ြံ႐ွာ စက္ဆုပ္ တဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေရျပာအုိင္႐ြာက ေမာင္းထုတ္လုိက္မွ သူ ေနာင္တရမယ္။ ဒီေတာ့မွ ငါ့ကုိ လက္ထပ္ဖုိ႔ ေျပာလာမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါက သူ႔ကုိ လံုး၀ အေရးမစုိက္ဘဲ ကုိမ်ိဳးႏွစ္နဲ႔ တင့္တင့္တယ္တယ္ ခမ္းခမ္း နားနား လက္ထပ္လုိက္မယ္။ ဒါမွ သူ အသည္းကဲြမွာ၊ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္သြားမွာ၊ သိၾကေရာေပါ့ ကုိစိန္းေမာင္ ရယ္"
ၾကင္ၾကင္ က စိတ္ထဲက ႀကိမ္းလုိက္သည္။

ကုိမ်ိဳးႏွစ္ ေမတၱာကုိ သူလက္ခံလုိက္ၿပီး သူ႔ကုိ မိသားဖသားပီပီ တင့္တယ္စြာ လက္ထပ္ရန္ ေျပာ ေသာအခါ ကုိမ်ိဳးႏွစ္က ...
" စိတ္ခ်ပါ ၾကင္ရယ္၊ ကုိယ့္မိဘေတြကုိ ျပန္ေခၚလာၿပီး ၾကင္စိတ္တုိင္းက် စီစဥ္လက္ထပ္မယ္။ ကုိယ့္မိဘေတြပါ ကုိယ္နဲ႔အတူ ဒီ႐ြာမွာပဲ အေျခစုိက္ေနၾကမယ္။ သားသမီးဆုိလုိ႔ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ႐ွိေတာ့ မိဘေတြကလည္း ကုိယ္နဲ႔ မခဲြဘူးေလ။ မိသားစုႏွစ္စု စည္းစည္း ႐ံုး႐ံုးနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလုိက္ မလဲ"

ဟူေသာ ကတိစကားကုိ ကုိမ်ိဳးႏွစ္က အခုိင္အမာ ေပးသည္။ ၾကင္ၾကင္ ၀မ္းသာလုိက္သည္မွာ ေျပာဖြယ္ မ႐ွိ ေတာ့ေခ်။ ကုိစိန္းေမာင္ ထက္သာသည့္ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပသည့္ ၿမိဳ႕ႀကီးသားႏွင့္ အတူ ကုိယ့္ရပ္႐ြာမွာ ဥမကဲြ သုိက္မပ်က္ ေနထုိင္ရမည္ဆုိေတာ့ ၾကင္ၾကင္ ၀မ္းသာသည္မွာ သာထုိက္ပါေပသည္။
ကုိမ်ိဳးႏွစ္ က ၾကင္ၾကင္ကုိ အႏူးအညြတ္ ပန္ၾကား၏။

" ကုိယ္က ကုိစိန္းေမာင္တစ္ေယာက္နဲ႔သာ ကၽြမ္းထားေတာ့ ႐ြာထဲကုိ အလာအသြားနည္းတယ္ ၾကင္။ ေနာက္ၿပီး မခင္ေ႐ႊကိစၥ မေအာင္ျမင္ခင္မွာ ကုိယ္နဲ႔ ၾကင္တုိ႔ကိစၥကုိ လူသိမခံေစခ်င္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္းဆရာမ မခင္ေ႐ႊ မသိေစဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္ "
" ဘာေၾကာင့္လဲ ကုိမ်ိဳး"
ဟု ၾကင္ၾကင္က ျပန္ေမးသည္။

" တစ္႐ြာလံုးက ေက်ာင္းဆရာမ မခင္ေ႐ႊ ၾသဇာခံေနၾကတယ္ဟုတ္လား။ ကုိမ်ိဳး အေျခအေနက ကုိစိန္းေမာင္ထက္သာေတာ့ မခင္ေ႐ႊ မနာလုိစိတ္နဲ႔ ကုိယ္တုိ႔ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ကုိ ကဲြေစ သေဘာမ်ိဳး ထားၿပီးတစ္႐ြာသားကုိ ထိမ္းျမားဖုိ႔မသင့္ဘူးေတြ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ စသည္ ျဖင့္ေပါ့ေလ၊ ေျပာလုိက္ရင္ ကုိယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ကဲြၾကရလိမ့္မယ္။ သူကေတာ့ ကုိစိန္းေမာင္နဲ႔ လက္ထပ္ၿပီး ေပ်ာ္ေစ၊ ၾကင္ ကုိ အသည္းကဲြေစ စီမံကိန္းမ်ိဳး ခ်လုိက္ရင္ ... "
ကုိမ်ိဳးႏွစ္က စကားကုိ အဆံုးမေျပာဘဲ ၾကင္ၾကင္ မ်က္ႏွာကုိ စုိးရိမ္ဟန္ျဖင့္ စုိက္ၾကည့္လုိက္သည္။
" ဟာ ဟုတ္တယ္ကုိမ်ိဳး၊ အခုမွ ၾကင္ စဥ္းစားမိတယ္။ စိတ္ခ်ပါ။ ဘယ္သူ႕ကုိမွ အသိမေပးပါဘူး"

ၾကင္ၾကင္က ခ်စ္သူစိတ္ေအးေစရန္ ကတိေပးလုိက္သည္။
" မခင္ေ႐ႊ ဒီ႐ြာကထြက္သြားမွ ကုိမ်ိဳးႏွစ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္တာကုိ ၾကင့္ဘက္က မိဘေတြကုိ အသိေပး၊ ကုိမ်ိဳး မိဘေတြကုိ ျပန္ေခၚ ဒီအတြင္းမွာ ကုိစိန္းေမာင္ကုိ ၾကင္က ဟန္မပ်က္ ေျပာဆုိ ဆက္ဆံပါ။ ကုိစိန္းေမာင္ကုိ ရန္မေထာင္နဲ႔ေနာ္။ ရန္ေထာင္လုိ႔ ေဒါသျဖစ္ရင္ စိတ္မာန္အေလ်ာက္ ေပါက္ကဲြၿပီး ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္တာကုိ သိသြားလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ၾကင္က ဒီၿခံႀကီးကုိ လာၿမဲတုိင္းလာ၊ ကုိစိန္းေမာင္ မ႐ွိတဲ့ အခါဆုိရင္ ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကား ေျပာရတာေပါ့ "
ထုိအခုိက္ ကုိစိန္းေမာင္ ျပန္လာသည့္အတြက္ တံခါးေစာင့္က သတိေပး အခ်က္ျပလုိက္သည္။

" ေဟာ ကုိစိန္းေမာင္ေတာင္ ျပန္လာေနၿပီ၊ ၾကင္ ဟန္မပ်က္နဲ႔ေနာ္။ ႐ႊင္႐ႊင္ၿပံဳးၿပံဳး ေနလုိက္ပါ အခ်စ္ရယ္။ မခင္ေ႐ႊကိစၥကုိ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဒီၿခံႀကီးကုိ ၾကင္ေရာက္လာမွ ေျပာၾကရေအာင္ "
ကုိမ်ိဳးႏွစ္က သတိေပး မွာၾကားလုိက္သည္။

ကုိမ်ိဳးႏွစ္ကုိ အူလိႈက္သည္းလိႈက္ ခ်စ္ေနၿပီျဖစ္သည့္ ၾကင္ၾကင္သည္ ခ်စ္သူ ကုိမ်ိဳးႏွစ္ ၾသဇာကုိ တစ္သေ၀ မသိမ္း နာခံကာ ဘာမွ် မျဖစ္ခဲ့သည့္ ဟန္မ်ိဳးျဖင့္ ...
" အိမ္႐ွင္ထြက္သြားေပမယ့္ ဧည့္သည္က မျပန္ရက္လုိ႔ ထုိင္ေစာင့္ေနရပါတယ္ ကုိစိန္းေမာင္။ ဟုိဘက္႐ြာ ေဆးကုခန္း အတြက္ စီမံၿပီးခဲ့ၿပီလား "
ဟု ၿပံဳး႐ႊင္ၾကည္လင္သည့္ မ်က္ႏွာ၊ ခ်ိဳေအးေသာ အသံျဖင့္ ဆီးႀကိဳေျပာလုိက္ေသာ ၾကင္ၾကင္ကုိ ျမင္ရ ၾကားရ ေသာ ကုိစိန္းေမာင္သည္ အေမာပင္ ေျပသြားသည္။ သူ႔မိတ္ေဆြေကာင္း ကုိမ်ိဳးႏွစ္က မိတ္ေဆြေကာင္း ပီပီ တရားခ်ေဖ်ာင္းဖ်သည့္အတြက္ ၾကင္ၾကင္၏ ေဒါသေတြ ေၾကေပ်ာက္သြား သည္ဟု ယူဆကာ ကုိစိန္းေမာင္သည္ ကုိမ်ိဳးႏွစ္ကုိ ေက်းဇူးတင္လုိက္ေလသည္။
-------------------
ဆက္ရန္

.