"သည္ႏွစ္ ျမိဳင္လွဘုရားပြဲျဖစ္ေတာ့ နဒုန္းျပိဳင္ပြဲ ထည့္သာေပါ့ ကိုရင္ဒိုးရာ... ဇာတ္လည္းပါ သယ္ ေျပာသာပဲ........ က်ဳပ္နဲ႕ အဆင္ေျပရင္ လုိက္သြားဖိုက စိတ္ကူးထားတာပါ... ဘုရားေတာင္ဘက္ ေတြေတာင္ ေဖာက္ေနေပါ့ဟာ......ခင္ဗ်ားသာ မႀကားသယ္"
ဒိုးကေလးက သူ႕အေတြးနဲ႕သူ။ ေတာ္ႀကီးေျပာေနတာေတြ နားထဲ မေရာက္ဘူး။ ရြာဆယ္ရြာက ႏြား အေကာင္ ငါးရာ ေျခာက္ရာေလာက္ရိွမယ့္ နပြဲမွာ သူဘာလုပ္ႏိုင္သလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားေနတာပါ။ တစ္ေခတ္ က ကုကၠိဳကုန္းသားေတြ အာဂေပါ့။ နဒုန္းေမာင္း ေကာင္းတဲ့အထဲမွာ သူတို႕ရြာက ကိုေဖေသာင္းတို႕၊ ကိုမွတ္ တို႕၊ ကိုေပါတာတို႕ မိုက္ကန္းလွေပါ့။ လွည္းဘီးကၽြတ္က်န္ ရစ္တာေတာင္ ၀င္းရိုးနဲ႕ ပန္း၀င္တယ္ဆိုတဲ့ လူေတြ။
တစ္ခ်ိန္က ကုကၠိဳကုန္းမွာ ႏြားႏွစ္ေကာင္ နာမည္ရတယ္။ ဘႀကီးစံ၀ ႏြားေတြ။ တစ္ေကာင္က "ခေလာက္ကေလး" တဲ့။ တစ္ေကာင္က "ဒိုးဒိုးေဒါင္"တဲ့။ သည္တစ္ရွဥ္းမ်ား ဘယ္ရြာကမွ မႏုိင္ဖူးဘူး။ လွည္းေမာင္း က ဘႀကီးစံ၀တူ ကိုေပးသီးေပါ့။ ဘယ္သူရိွရဦးမွာတုန္း။ အေဖ့သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ အရြယ္ မငယ္ေတာ့ ဘူး။ အေဖဆုံးသြားရွာေပမယ့္ ဘႀကီးေပသီးကေတာ့ အခုထိ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္တုန္း။ ခေလာက္ ကေလး နဲ႕ ဒိုးဒိုးေဒါင္တို႕ ေခတ္ျပီးကတည္းက ေနက္ႏြားေတြ မဟုတ္လွေတာ့တာလည္း ဒိုးကေလးမွတ္မိ တယ္။
"တို႕ရြာက ဘယ္ႏြားေတြ ျပိဳင္ႀကမလဲ မေျပာတတ္ဘူး.... ရြာေပါင္းစံု ကဆိုေတာ့ ႏြားေတြဘာ နည္း လိမ့္မတုန္း.... သည္ပြဲမွာ ပိုက္ဆံရွာရမွာ ငေတာရ......"
"ႏြားႏွစ္ေကာင္ လွ်ိဳေခ်ာက္ဘက္ ဆြဲရဦးမွာလားဗ်ာ...... မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့"
"မဟုတ္ ပါဘူး ငေတာရာ မင္းမသိပါဘူး"
ဒိုးကေလး အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း ႏြားဒုန္းေမာင္းျပိဳင္ပြဲ အေႀကာင္းပဲ ေခါင္းထဲ၀င္ေနတယ္။ ထမင္းစားျပီး ေတာ့ရြာထဲ လွည့္ျပန္တယ္။ တစ္ရြာလုံး စုစု၊ စုစုနဲ႕ ျမိဳင္လွက ႏြားပြဲအေႀကင္း ခ်ည္းေျပာေနႀကတာ ႀကားရျပီ။ ေျပာတဲ့အတိုင္း ဆိုရင္ ႏြားပြဲရက္ကလိုပါေသးတယ္။ ဒိုးကေလးက ရြာထဲက ႏြားသမားေတြကို ေမးခ်င္ ေသးတာ ရိွေတာ့ ႏြားေကာင္းရိွတဲ့အိမ္ေတြကို ၀င္တယ္။ သူ၀င္လာတာနဲ႕ ႏြားေတြက လႈပ္လႈပ္ ရွားရွား ျဖစ္ႀကျပီ။
ဘူးဘူးဘဲဘဲ ေအာ္ႀကျပီ။ အိမ္ရွင္ေတြက မရိပ္မိေပသိ ဒိုးကေလးက သိတယ္။ ဆက္တိုင္းရင္ ႏြားေတြက သိသိသာသာ ရုန္းႀကေတာ့မယ္။ ဒိုးကေလးရ ၀င္းဦးဟ လာပါဦးဟ ေခၚႀကေပမယ့္ ဒုိုးကေလးက ဆက္မ၀င္၀ံ့ဘူး။ ႏႈတ္ဆက္ရုံ ဆက္ျပီး ျပန္လွည့္္ခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ပန္းညိဳ ကိုပဲ ေမးရေတာ့တယ္။ ကိုကၠိဳကုန္းက ဘယ္ႏြားေတြ ျပိဳင္မယ္ႀကားတုန္း ဆိုေတာ့ ပန္းညိဳက ဘိုးေပသီး သားေတြျပိဳင္ႀကမွာတဲ့။ နေပါက္က်ယ္ နဲ႕ႀကက္တူးေရြးတဲ့။
နေပါက္က်ယ္နဲ႕ ႀကက္တူေရြးဆိုတာ ႏြားနာမည္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘႀကီးေပသီးရဲ႕ သားႏွစ္ ေယာက္ နာမည္ ေတြပါ။ ဒိုးကေလးနဲ႕ အရြယ္ခ်င္း မတိမ္းမယိမ္းေတြ။ နေပါက္က်ယ္ ကေမြးက်တည္းက နားေပါက္ ကေလး ပါလို႕မွည့္တာ။ ႀကက္တူေရြးက ႏႈတ္ခမ္းအုံေမာက္လို႕ မွည့္ထားတာ။ သည္ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဒိုးကေလး သူငယ္ခ်င္း ေတြေလ။ သည္ေကာင္ေတြ ဆို ျပီးျပီေပါ့။
"နင့္ဟာ ေသခ်ာရဲ႕လား ပန္းညိဳရာ"
"ေသခ်ာပါ့ေတာ္........... ကိုနေပါက္က်ယ္က လွည္းႀကမ္းျပိဳင္မွာ ကိုႀကက္တူေရြးက လွည္းယဥ္ ျပိဳင္မွာ...... သူတို႕ ႏြားေတြက ရြေနသာေတာ့္........ ေလထဲလြင့္ေတာ့မယ့္အတိုင္းပဲ..... ရြာထဲ ပြက္ပြက္ရိုက္ ေနေသာ ေတာ္ မေရာက္ခဲ့ဘူးလား"
"မေရာက္ခဲ့ေပါင္ဟာ နေပါက္က်ယ္....... ႀကက္တူေရြး......"
ကုကၠိဳကုန္း က လွည္းႏွစ္စီးျပိဳင္မွာတဲ့လား။ ဒိုးကေလးက သူ႕စိတ္ကူးနဲ႕သူ ျပဳံးတယ္။ အခုျပိဳင္ႀက မယ့္ ႏြားႏွစ္ေကာင္ ကိုလည္း ခေလာက္ကေလးနဲ႕ ဒိုးဒိုးေဒါင္လို႕ပဲ နာမည္ေပးထား တာပါ။
ျမိဳင္လွရြာႀကီးရဲ႕ ေတာင္ဘက္ကြင္းႀကီးထဲမွာ လူတရုန္းရုန္း ႏြားတရုန္းရုန္း နဲ႔ေပါ့။ ဆယ္ရြာစလုံးက ႏြားသမား ေတြေရာ၊ ျပိဳင္ပြဲ၀င္လွည္းေတြေရာ၊ ကေလးလူႀကီး ေယာက်္ား၊ မိန္းမရြာကုန္လူကုန္ လာႀကတဲ့ ပြဲႀကီး ဆိုေတာ့ ၀က္၀က္ကြဲ စည္လိုက္တာ လူေတာင္ ေျခခ်စရာမရိွဘူး။ မ႑ပ္ေတြ တည္းေက်ာင္း ေတြကလည္း ခိုင္ခိုင္ခန္႕ခန္႕ မဟုတ္ေပသိ အရပ္ရေအာင္ ထိုးထားႀကတာ မနည္းဘူး။ ႏြားေတြကေတာ့ ကြင္းေဘး က ဆီးခ်ဥ္ပင္ေတြ၊ ကုကၠိဳပင္ေတြေအာက္မွာ ဟိုတစ္ခု၊ သည္တစ္ခု။
ႏြားပြဲေစ်းလုပ္ထားတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ကိုယ့္ႏြားကိုယ္ဆြဲျပီး ငုတ္စိုက္ခ်ည္ ထားလိုက္ ႀကတာႏြားကခ်ည္း အေကာင္တစ္ရာ ႏွစ္ရာမက, မကမယ္။ သူ႕ႏြား၊ ကုိယ့္ႀကည့္ ကိုယ့္ႏြား သူႀကည့္။ လဲႀက၊ ထပ္ႀက၊ ေရာင္းႀက ၀ယ္ႀက၊ ႏြားခ်င္းမမွားေအာင္ ဂရုစိုက္တဲ့ႀကားက ပူညံပူညံ တုတ္တျပတ္ ဓားတျပက္ေတြကလည္း ဟိုနား ႀကြက္စီ ႀကြက္စီ၊ သည္နား ႀကြက္စီ၊ ႀကြက္စီနဲ႕။ ႏြားလန္႕တာ၊ ႀကိဳးျပတ္ေျပးတာမ်ိဳးေတြလည္း ရိွရဲ႕။
"သိမ္ရြာက ကိုခင္ေမာင္...... ဓာတ္စက္ ရိွရာ အျမန္လာပါ...... ခင္ဗ်ားတာ၀န္ ယူထားတဲ့ ႏြားႏွစ္ ေကာင္ အေရာင္း အ၀ယ္ လုပ္ခ်င္လို႕တဲ့ လာေျပာေနပါသယ္......... ဗ်ိဳ႕.... ကိုခင္ေမာင္.... ယူမယ့္လူေပၚ ေနပါျပီ....... ခင္ဗ်ားမလာရင္ မျဖစ္ဘူးတဲ့........ ကိုခင္ေမာင္"
"ဟုတ္ကဲ့..... ေတာပုက ကိုသံေခ်ာင္း........ ခင္ဗ်ားမိန္းမ လိုက္လာသယ္......... သူ႕ႏြားေတြ သူသေဘာ မတူဘဲ ယူသြားသာဆို.......... ခင္ဗ်ားကိစၥ ခင္ဗ်ားလာရွင္းလွည့္ပါ....... ခင္ဗ်ားမိန္းမက ဘယ္ေစ်းရရ မေရာင္း ဘူးတဲ့..... သည္မယ္ ေဒါသေတြျဖစ္ေနသယ္........"
"အရြာရြာမွ ႏြားဆရာမ်ား...... ကိုယ့္ႏြားကိုယ္ သတိထားေတာ္မူႀကပါ.... ေညာင္ကားယားက ႏြားႏွစ္ေကာင္ မွားပါ သြားလို႕ လိုက္ေနႀကသယ္........ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေကာ္မတီက တာ၀န္မယူ ဘူးေနာ........ ကိုယ့္ႏြား ကိုယ့္ တာ၀န္ ပါ ျဖစ္ပုံက........"
"ႏြားေတြ တစ္ေကာင္ တစ္ေကာင္ ခတ္မိပါ့မယ္ လြတ္လြတ္ကင္း ကင္းျပႀကပါ...... လူကိုႏြားေခြ႕ ရင္ ကန္ရင္ ေလ်ာ္ေႀကး ေပးရမွာဗ်ေနာ..... ဖို႕ကုန္းက ေသာင္းတန္ႏြားႀကီး အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္ပါ ျပီ ထေတာစု က ႀကန္စုံႀကီး အေရာင္း အ၀ယ္ျဖစ္ပါျပီ"
"စာခ်ဳပ္ ခ်ုဳပ္ျပီးမွ ေရာင္းႀက၀ယ္ႀကပါခင္ဗ်ား နားလည္းမႈနဲ႕လုပ္လို႕ မျဖစ္ပါဘူး..... ေကာ္မတီမွာ စာ လာခ်ဳပ္ႀကပါ.... ေဆာင္ရြက္ေပးပါသယ္.. ဘုရားပြဲ ရံပုံေငြပဲ ေကာက္မွာပါ..... ေဟာသည္မွာ ေညာင္ပင္ပုက မိုးခ ႏြားႀကီး အေရာင္းအ၀ယ္ ျဖစ္ပါျပီ"
နပြဲေကာ္မတီ ဓာတ္စက္က ေအာင္သံေတြပါ။ တျခားရြာေတြက အသံခ်ဲ႕စက္ေတြကလည္း ဆူလို႕ ညံလို႕။ လူေတြ က အေရာင္းအ၀ယ္ ျဖစ္သြားတဲ့ ႏြားေတြေျပးႀကည့္ႀကေသးတာပါ။ ဖုန္ေတြတလုံး လုံး။ ေနလုံးက ႀကြလာျပီ။ ႏြားေတြက ရြာေတြဘက္ဆီက လွိမ့္၀င္လာတုန္း။ ႏြား၀ယ္မယ့္ လူေတြက ေငြထုပ္ကေလး ေတြလည္း ပါလာႀကေတာ့ လြယ္အိတ္စလြယ္သိုင္းေတြ နဲ႕ပါ။ လြယ္အိတ္ တစ္လုံး ဓားေျမႇာင္တစ္လက္ ပါႀက သူခ်ည္းပဲ။
ႏြားနဲ႕မဆိုင္တဲ့ရြာ သူရြာသားေတြက ဘုရားပြဲလည္ႀက၊ ေစ်း၀ယ္ႀက။ ေန႕ခင္း ႏွစ္နာရီ စမယ့္လွည္းျပိဳင္ပြဲ ႀကည့္ႀက ရဦးမွာကိုး။ လွည္းႏွစ္ စီးေခ်ာင္းေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ယွဥ္ေမာင္းႏိုင္ေအာင္ ရွင္းလင္းထားတဲ့ ႏြားေျပးလမ္း တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ၀ါးလုံးတန္းေတြ စိုက္ထားတယ္။ ဆယ္ေပတစ္ေခ်ာင္းျခား စိုက္ထားတဲ့ ၀ါးလုံး ေတြမွာေတာ့ ပိတ္ေရာင္စုံအလံေတြ တပ္ထားလို႕ ေျပးလမ္းကို တစ္ကြင္းလုံး ဘယ္ေနရာက ႀကည့္ႀကည့္ ျမင္ေနရတယ္။
ႏြားပြဲ က ဘုရားပြဲရက္အတိုင္း သုံးရက္ က်င္းပေလ့ရိွတယ္။ ျမိဳင္လွကို ဆယ္ရြာစလုံးက လာႀကရတာ ဆိုေတာ့ နီးတဲ့ရြာက အေႀကာင္းမဟုတ္ေပသိ ေ၀းတဲ့ရြာေတြက ခ်င္းခ်င္းလာ၊ ခ်က္ခ်င္းျပန္ႀကဖို႕ ခက္တယ္။ သည္ေတာ့နပြဲ သုံးရက္မွာ တခ်ိဳ႕က ဘုရားကြင္းထဲမွာပဲ အရိပ္ရွာ တဲထိုးေနႀကသလို တခ်ိဳ႕႕ နီးရာရြာ ျပန္ျပီး နားႀကတယ္။ မနက္မွာႏြားဆြဲျပီး ျမိဳင္လွကို ျပန္လာႀက တာပါ။ သည္သုံးရက္မွာ လွည္းပြဲကလည္း ညေန ေန က်တာနဲ႕စျပီ။ လွည္းေျပးလမ္းေဘး တစ္ေလွ်ာက္ လူေတြမ်ားလြန္းလို႕ ၀ါးလုံးတန္းေတြက်ိဳး၊ ေျပးလမ္း ေတြေပၚ ေရာက္ႀကနဲ႕ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ ျဖစ္ေနႀကတာပါပဲ။ ရြာေက်ာင္းေတြက ဦးဇင္းေတြက ႀကိမ္ တစ္ေခ်ာင္း စီနဲ႕ ဆုတ္ဟ ဆုတ္ဟ ဆိိုးျပီး ရိုက္ေတာ့မွ လွည္းေျပးလမ္း ရွင္းေတာ့တယ္။
"လွည္းႀကမ္းတစ္ပြဲ ျပီးရင္ လွည္းယဥ္ျပိဳင္မွာပါ....... အခုလွည္းႀကမ္းျပိဳင္ပြဲက ႏွဲခင္းရြာက ေမာင္တိုးလွည္းနဲ႕ ယင္းတိုက္ ရြာက သာေက်ာ့္လွည္းပါ....... ေမာင္ထီ့ႏြားေတြက ေတြ႕မေရွင္ ေတြဗ်ေနာ္....... ေပါက္ေဖာ္နဲ႕ ေပါက္ေက်ာင္း ပါတဲ့....... သာေက်ာ့္ႏြားေတြကေတာ့ မိုးလုံးကြဲေတြ ဆိုသာ သိႀကတဲ့အတိုင္းပါပဲ.... တိုင္းေက်ာ္ နဲ႕ ျပည္လုံးပါတဲ့...... အခ်င္းခ်င္းေလာင္းႀကသာေတြ တာ၀န္မယူပါဘူး...... ႏွစ္ခ်က္ခြဲရင္ ေျပးမွာပါ.... စာရင္းလာသြင္းႀကပါ......"
ေပါက္ေဖာ္နဲ႕ ေပါက္ေက်ာ္။ သည္လိုေျပာလိုက္တာနဲ႕ ရြာေတြက ဘယ္ႏြားဘယ္အဆင္း ဘယ္မေရာင္ ဘယ္လိုဇရိွတယ္ဆိုတာ သိလိုက္တာမွ။ တိုင္းေက်ာ္နဲ႕ ျပည္လုံးက ဘယ္လိုရိ္ွတယ္ ဆိုတာလည္း သိႀကတာပါပဲ။ ေ၀ဖန္ႀကျပီ။ သုံးသပ္ႀကျပီ။ ရြာစြဲ၊ ႏြားစြဲ ရိွသူေတြကေတာ့ ကိုယ့္လွည္း ကိုယ့္ႏြား ပုံေအာ ႀက တာေပါ့။ လူေတြက ဆုံးျဖတ္ျပီးတာနဲ႕ ေ၀ါခနဲထသြားႀကျပီး ႀကိဳက္ရာေလာင္းႀကေတာ့တာပါ။ သည္အခ်ိန္ မွာ ဒိုးကေလးက လႈပ္ေတာင္ မလႈပ္ေသးဘူး။ အရက္ဆိုင္ ဆိုတာ ပြဲခင္းထဲ ျပည့္ေနတာဆိုေတာ့ ဆိုင္ကူး ေသာက္ေနတာပဲ။ သူ ပြဲခင္းထဲ ၀င္ရင္ ႏြားေတြက လန္႕ႀကေလေတာ့ သည္ကိစၥလူမသိေစခ်င္တာလည္း ပါတယ္။ နားေတာ့ ေပစြင့္ထား တာပါပဲ။ ကိုကၠိဳကုန္း လွည္းေတြ ျပိဳင္ရင္ေတာ့ သူထရေတာ့မယ္။ ခေလာက္ ကေလး နဲ႕ ဒိုးဒိုးေဒါင္။ ခေလာက္ကေလး နဲ႕ ဒိုးဒိုးေဒါင္ က လွည္းႀကမ္းျပိဳင္ေတာ့လည္း သည္ႏွစ္ေကာင္ပဲ၊ လွည္းယဥ္ျပိဳင္ ေတာ့လည္း သည္ႏွစ္ေကာင္ပဲ။
"ကုကၠိဳကုန္းက နေပါက္က်ယ္နဲ႕ ေညာင္ပင္ပုက ဘေဖ... မင္းေတို႕လွည္းေတြ အဆင္သင့္ လုပ္ထားႀကပါ....... သည္ပြဲျပီးရင္ ၀င္ရမွာပါ.... နေပါက္က်ယ္ရဲ႕ ႏြားေတြက ခေလာက္ကေလးနဲ႕ ဒိုးဒိုးေဒါင္........ တိမ္ယံေဖာက္မယ့္ ႏြားေတြဗ်ေနာ္....... ဘေဖႏြားကေတာ့ ေသာႀကာနဲ႕ ျမကေလး ပါတဲ့.... ျမွားေျပး သလို သာ သိေတာ္မူႀကတဲ့အတိုင္းပါပဲ သည္ပြဲျပီးရင္ လႊတ္မွာပါ"
ဒိုးကေလးက သူ႕လက္ေကာက္၀တ္မွာ စြပ္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ေဟာင္းကို ခၽြတ္တယ္။ တစ္ပတ္လွ်ိဳ ထုံးထားတာ ကို ျဖည္တယ္။ အိတ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါတဲ့အထဲက ေတာ္ႀကီးကို ေငြႏွစ္ေသာင္း ထုတ္ ေရခိုင္းတယ္။ ေတာရြာမွာ ႏွစ္ေသာင္းဆိုတဲ့ေငြက မ်ားလြန္းေန ေတာ့ေတာႀကီးက ဒိုးကေလး ကို မယုံႏိုင္သလို ႀကည့္ေနေလရဲ႕။
ရြာ ေတြမွာက တစ္ေထာင္ ႏွစ္ေထာင္ ေလာင္းတာေတာင္ မ်ားလွျပီ မဟုတ္လား။ သူ႕လွည္းကိုယ့္လွည္း သူ႕ရြာ ကိုယ့္ရြာ လွည္းလွည္းခ်င္း ရြာရြာခ်င္း ေလာင္းတာေတာ့ ေလာင္းေႀကးမ်ားတတ္ပါရဲ႕။ တစ္ဦးခ်င္း ႏွစ္ေသာင္း ေလာင္းမယ္ဆိုတာကေတာ့မ်ားလြန္းတာကိုး။
"ကိုရင္ဒိုး...... ဟုတ္ကဲ့လား... မ်ားပါသဗ်ာ..... ေလာင္းစရာအပုံႀကီး က်န္ေသးတာကို.... နက္ျဖင္ တစ္ရက္ လည္း ရိွေသးသဲ့ဟာ .... မေတာ္ ရႈံးရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ပါ့....."
ဆက္ရန္
.
ဒိုးကေလးက သူ႕အေတြးနဲ႕သူ။ ေတာ္ႀကီးေျပာေနတာေတြ နားထဲ မေရာက္ဘူး။ ရြာဆယ္ရြာက ႏြား အေကာင္ ငါးရာ ေျခာက္ရာေလာက္ရိွမယ့္ နပြဲမွာ သူဘာလုပ္ႏိုင္သလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားေနတာပါ။ တစ္ေခတ္ က ကုကၠိဳကုန္းသားေတြ အာဂေပါ့။ နဒုန္းေမာင္း ေကာင္းတဲ့အထဲမွာ သူတို႕ရြာက ကိုေဖေသာင္းတို႕၊ ကိုမွတ္ တို႕၊ ကိုေပါတာတို႕ မိုက္ကန္းလွေပါ့။ လွည္းဘီးကၽြတ္က်န္ ရစ္တာေတာင္ ၀င္းရိုးနဲ႕ ပန္း၀င္တယ္ဆိုတဲ့ လူေတြ။
တစ္ခ်ိန္က ကုကၠိဳကုန္းမွာ ႏြားႏွစ္ေကာင္ နာမည္ရတယ္။ ဘႀကီးစံ၀ ႏြားေတြ။ တစ္ေကာင္က "ခေလာက္ကေလး" တဲ့။ တစ္ေကာင္က "ဒိုးဒိုးေဒါင္"တဲ့။ သည္တစ္ရွဥ္းမ်ား ဘယ္ရြာကမွ မႏုိင္ဖူးဘူး။ လွည္းေမာင္း က ဘႀကီးစံ၀တူ ကိုေပးသီးေပါ့။ ဘယ္သူရိွရဦးမွာတုန္း။ အေဖ့သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ အရြယ္ မငယ္ေတာ့ ဘူး။ အေဖဆုံးသြားရွာေပမယ့္ ဘႀကီးေပသီးကေတာ့ အခုထိ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္တုန္း။ ခေလာက္ ကေလး နဲ႕ ဒိုးဒိုးေဒါင္တို႕ ေခတ္ျပီးကတည္းက ေနက္ႏြားေတြ မဟုတ္လွေတာ့တာလည္း ဒိုးကေလးမွတ္မိ တယ္။
"တို႕ရြာက ဘယ္ႏြားေတြ ျပိဳင္ႀကမလဲ မေျပာတတ္ဘူး.... ရြာေပါင္းစံု ကဆိုေတာ့ ႏြားေတြဘာ နည္း လိမ့္မတုန္း.... သည္ပြဲမွာ ပိုက္ဆံရွာရမွာ ငေတာရ......"
"ႏြားႏွစ္ေကာင္ လွ်ိဳေခ်ာက္ဘက္ ဆြဲရဦးမွာလားဗ်ာ...... မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့"
"မဟုတ္ ပါဘူး ငေတာရာ မင္းမသိပါဘူး"
ဒိုးကေလး အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း ႏြားဒုန္းေမာင္းျပိဳင္ပြဲ အေႀကာင္းပဲ ေခါင္းထဲ၀င္ေနတယ္။ ထမင္းစားျပီး ေတာ့ရြာထဲ လွည့္ျပန္တယ္။ တစ္ရြာလုံး စုစု၊ စုစုနဲ႕ ျမိဳင္လွက ႏြားပြဲအေႀကင္း ခ်ည္းေျပာေနႀကတာ ႀကားရျပီ။ ေျပာတဲ့အတိုင္း ဆိုရင္ ႏြားပြဲရက္ကလိုပါေသးတယ္။ ဒိုးကေလးက ရြာထဲက ႏြားသမားေတြကို ေမးခ်င္ ေသးတာ ရိွေတာ့ ႏြားေကာင္းရိွတဲ့အိမ္ေတြကို ၀င္တယ္။ သူ၀င္လာတာနဲ႕ ႏြားေတြက လႈပ္လႈပ္ ရွားရွား ျဖစ္ႀကျပီ။
ဘူးဘူးဘဲဘဲ ေအာ္ႀကျပီ။ အိမ္ရွင္ေတြက မရိပ္မိေပသိ ဒိုးကေလးက သိတယ္။ ဆက္တိုင္းရင္ ႏြားေတြက သိသိသာသာ ရုန္းႀကေတာ့မယ္။ ဒိုးကေလးရ ၀င္းဦးဟ လာပါဦးဟ ေခၚႀကေပမယ့္ ဒုိုးကေလးက ဆက္မ၀င္၀ံ့ဘူး။ ႏႈတ္ဆက္ရုံ ဆက္ျပီး ျပန္လွည့္္ခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ပန္းညိဳ ကိုပဲ ေမးရေတာ့တယ္။ ကိုကၠိဳကုန္းက ဘယ္ႏြားေတြ ျပိဳင္မယ္ႀကားတုန္း ဆိုေတာ့ ပန္းညိဳက ဘိုးေပသီး သားေတြျပိဳင္ႀကမွာတဲ့။ နေပါက္က်ယ္ နဲ႕ႀကက္တူးေရြးတဲ့။
နေပါက္က်ယ္နဲ႕ ႀကက္တူေရြးဆိုတာ ႏြားနာမည္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘႀကီးေပသီးရဲ႕ သားႏွစ္ ေယာက္ နာမည္ ေတြပါ။ ဒိုးကေလးနဲ႕ အရြယ္ခ်င္း မတိမ္းမယိမ္းေတြ။ နေပါက္က်ယ္ ကေမြးက်တည္းက နားေပါက္ ကေလး ပါလို႕မွည့္တာ။ ႀကက္တူေရြးက ႏႈတ္ခမ္းအုံေမာက္လို႕ မွည့္ထားတာ။ သည္ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဒိုးကေလး သူငယ္ခ်င္း ေတြေလ။ သည္ေကာင္ေတြ ဆို ျပီးျပီေပါ့။
"နင့္ဟာ ေသခ်ာရဲ႕လား ပန္းညိဳရာ"
"ေသခ်ာပါ့ေတာ္........... ကိုနေပါက္က်ယ္က လွည္းႀကမ္းျပိဳင္မွာ ကိုႀကက္တူေရြးက လွည္းယဥ္ ျပိဳင္မွာ...... သူတို႕ ႏြားေတြက ရြေနသာေတာ့္........ ေလထဲလြင့္ေတာ့မယ့္အတိုင္းပဲ..... ရြာထဲ ပြက္ပြက္ရိုက္ ေနေသာ ေတာ္ မေရာက္ခဲ့ဘူးလား"
"မေရာက္ခဲ့ေပါင္ဟာ နေပါက္က်ယ္....... ႀကက္တူေရြး......"
ကုကၠိဳကုန္း က လွည္းႏွစ္စီးျပိဳင္မွာတဲ့လား။ ဒိုးကေလးက သူ႕စိတ္ကူးနဲ႕သူ ျပဳံးတယ္။ အခုျပိဳင္ႀက မယ့္ ႏြားႏွစ္ေကာင္ ကိုလည္း ခေလာက္ကေလးနဲ႕ ဒိုးဒိုးေဒါင္လို႕ပဲ နာမည္ေပးထား တာပါ။
ျမိဳင္လွရြာႀကီးရဲ႕ ေတာင္ဘက္ကြင္းႀကီးထဲမွာ လူတရုန္းရုန္း ႏြားတရုန္းရုန္း နဲ႔ေပါ့။ ဆယ္ရြာစလုံးက ႏြားသမား ေတြေရာ၊ ျပိဳင္ပြဲ၀င္လွည္းေတြေရာ၊ ကေလးလူႀကီး ေယာက်္ား၊ မိန္းမရြာကုန္လူကုန္ လာႀကတဲ့ ပြဲႀကီး ဆိုေတာ့ ၀က္၀က္ကြဲ စည္လိုက္တာ လူေတာင္ ေျခခ်စရာမရိွဘူး။ မ႑ပ္ေတြ တည္းေက်ာင္း ေတြကလည္း ခိုင္ခိုင္ခန္႕ခန္႕ မဟုတ္ေပသိ အရပ္ရေအာင္ ထိုးထားႀကတာ မနည္းဘူး။ ႏြားေတြကေတာ့ ကြင္းေဘး က ဆီးခ်ဥ္ပင္ေတြ၊ ကုကၠိဳပင္ေတြေအာက္မွာ ဟိုတစ္ခု၊ သည္တစ္ခု။
ႏြားပြဲေစ်းလုပ္ထားတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ကိုယ့္ႏြားကိုယ္ဆြဲျပီး ငုတ္စိုက္ခ်ည္ ထားလိုက္ ႀကတာႏြားကခ်ည္း အေကာင္တစ္ရာ ႏွစ္ရာမက, မကမယ္။ သူ႕ႏြား၊ ကုိယ့္ႀကည့္ ကိုယ့္ႏြား သူႀကည့္။ လဲႀက၊ ထပ္ႀက၊ ေရာင္းႀက ၀ယ္ႀက၊ ႏြားခ်င္းမမွားေအာင္ ဂရုစိုက္တဲ့ႀကားက ပူညံပူညံ တုတ္တျပတ္ ဓားတျပက္ေတြကလည္း ဟိုနား ႀကြက္စီ ႀကြက္စီ၊ သည္နား ႀကြက္စီ၊ ႀကြက္စီနဲ႕။ ႏြားလန္႕တာ၊ ႀကိဳးျပတ္ေျပးတာမ်ိဳးေတြလည္း ရိွရဲ႕။
"သိမ္ရြာက ကိုခင္ေမာင္...... ဓာတ္စက္ ရိွရာ အျမန္လာပါ...... ခင္ဗ်ားတာ၀န္ ယူထားတဲ့ ႏြားႏွစ္ ေကာင္ အေရာင္း အ၀ယ္ လုပ္ခ်င္လို႕တဲ့ လာေျပာေနပါသယ္......... ဗ်ိဳ႕.... ကိုခင္ေမာင္.... ယူမယ့္လူေပၚ ေနပါျပီ....... ခင္ဗ်ားမလာရင္ မျဖစ္ဘူးတဲ့........ ကိုခင္ေမာင္"
"ဟုတ္ကဲ့..... ေတာပုက ကိုသံေခ်ာင္း........ ခင္ဗ်ားမိန္းမ လိုက္လာသယ္......... သူ႕ႏြားေတြ သူသေဘာ မတူဘဲ ယူသြားသာဆို.......... ခင္ဗ်ားကိစၥ ခင္ဗ်ားလာရွင္းလွည့္ပါ....... ခင္ဗ်ားမိန္းမက ဘယ္ေစ်းရရ မေရာင္း ဘူးတဲ့..... သည္မယ္ ေဒါသေတြျဖစ္ေနသယ္........"
"အရြာရြာမွ ႏြားဆရာမ်ား...... ကိုယ့္ႏြားကိုယ္ သတိထားေတာ္မူႀကပါ.... ေညာင္ကားယားက ႏြားႏွစ္ေကာင္ မွားပါ သြားလို႕ လိုက္ေနႀကသယ္........ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေကာ္မတီက တာ၀န္မယူ ဘူးေနာ........ ကိုယ့္ႏြား ကိုယ့္ တာ၀န္ ပါ ျဖစ္ပုံက........"
"ႏြားေတြ တစ္ေကာင္ တစ္ေကာင္ ခတ္မိပါ့မယ္ လြတ္လြတ္ကင္း ကင္းျပႀကပါ...... လူကိုႏြားေခြ႕ ရင္ ကန္ရင္ ေလ်ာ္ေႀကး ေပးရမွာဗ်ေနာ..... ဖို႕ကုန္းက ေသာင္းတန္ႏြားႀကီး အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္ပါ ျပီ ထေတာစု က ႀကန္စုံႀကီး အေရာင္း အ၀ယ္ျဖစ္ပါျပီ"
"စာခ်ဳပ္ ခ်ုဳပ္ျပီးမွ ေရာင္းႀက၀ယ္ႀကပါခင္ဗ်ား နားလည္းမႈနဲ႕လုပ္လို႕ မျဖစ္ပါဘူး..... ေကာ္မတီမွာ စာ လာခ်ဳပ္ႀကပါ.... ေဆာင္ရြက္ေပးပါသယ္.. ဘုရားပြဲ ရံပုံေငြပဲ ေကာက္မွာပါ..... ေဟာသည္မွာ ေညာင္ပင္ပုက မိုးခ ႏြားႀကီး အေရာင္းအ၀ယ္ ျဖစ္ပါျပီ"
နပြဲေကာ္မတီ ဓာတ္စက္က ေအာင္သံေတြပါ။ တျခားရြာေတြက အသံခ်ဲ႕စက္ေတြကလည္း ဆူလို႕ ညံလို႕။ လူေတြ က အေရာင္းအ၀ယ္ ျဖစ္သြားတဲ့ ႏြားေတြေျပးႀကည့္ႀကေသးတာပါ။ ဖုန္ေတြတလုံး လုံး။ ေနလုံးက ႀကြလာျပီ။ ႏြားေတြက ရြာေတြဘက္ဆီက လွိမ့္၀င္လာတုန္း။ ႏြား၀ယ္မယ့္ လူေတြက ေငြထုပ္ကေလး ေတြလည္း ပါလာႀကေတာ့ လြယ္အိတ္စလြယ္သိုင္းေတြ နဲ႕ပါ။ လြယ္အိတ္ တစ္လုံး ဓားေျမႇာင္တစ္လက္ ပါႀက သူခ်ည္းပဲ။
ႏြားနဲ႕မဆိုင္တဲ့ရြာ သူရြာသားေတြက ဘုရားပြဲလည္ႀက၊ ေစ်း၀ယ္ႀက။ ေန႕ခင္း ႏွစ္နာရီ စမယ့္လွည္းျပိဳင္ပြဲ ႀကည့္ႀက ရဦးမွာကိုး။ လွည္းႏွစ္ စီးေခ်ာင္းေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ယွဥ္ေမာင္းႏိုင္ေအာင္ ရွင္းလင္းထားတဲ့ ႏြားေျပးလမ္း တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ၀ါးလုံးတန္းေတြ စိုက္ထားတယ္။ ဆယ္ေပတစ္ေခ်ာင္းျခား စိုက္ထားတဲ့ ၀ါးလုံး ေတြမွာေတာ့ ပိတ္ေရာင္စုံအလံေတြ တပ္ထားလို႕ ေျပးလမ္းကို တစ္ကြင္းလုံး ဘယ္ေနရာက ႀကည့္ႀကည့္ ျမင္ေနရတယ္။
ႏြားပြဲ က ဘုရားပြဲရက္အတိုင္း သုံးရက္ က်င္းပေလ့ရိွတယ္။ ျမိဳင္လွကို ဆယ္ရြာစလုံးက လာႀကရတာ ဆိုေတာ့ နီးတဲ့ရြာက အေႀကာင္းမဟုတ္ေပသိ ေ၀းတဲ့ရြာေတြက ခ်င္းခ်င္းလာ၊ ခ်က္ခ်င္းျပန္ႀကဖို႕ ခက္တယ္။ သည္ေတာ့နပြဲ သုံးရက္မွာ တခ်ိဳ႕က ဘုရားကြင္းထဲမွာပဲ အရိပ္ရွာ တဲထိုးေနႀကသလို တခ်ိဳ႕႕ နီးရာရြာ ျပန္ျပီး နားႀကတယ္။ မနက္မွာႏြားဆြဲျပီး ျမိဳင္လွကို ျပန္လာႀက တာပါ။ သည္သုံးရက္မွာ လွည္းပြဲကလည္း ညေန ေန က်တာနဲ႕စျပီ။ လွည္းေျပးလမ္းေဘး တစ္ေလွ်ာက္ လူေတြမ်ားလြန္းလို႕ ၀ါးလုံးတန္းေတြက်ိဳး၊ ေျပးလမ္း ေတြေပၚ ေရာက္ႀကနဲ႕ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ ျဖစ္ေနႀကတာပါပဲ။ ရြာေက်ာင္းေတြက ဦးဇင္းေတြက ႀကိမ္ တစ္ေခ်ာင္း စီနဲ႕ ဆုတ္ဟ ဆုတ္ဟ ဆိိုးျပီး ရိုက္ေတာ့မွ လွည္းေျပးလမ္း ရွင္းေတာ့တယ္။
"လွည္းႀကမ္းတစ္ပြဲ ျပီးရင္ လွည္းယဥ္ျပိဳင္မွာပါ....... အခုလွည္းႀကမ္းျပိဳင္ပြဲက ႏွဲခင္းရြာက ေမာင္တိုးလွည္းနဲ႕ ယင္းတိုက္ ရြာက သာေက်ာ့္လွည္းပါ....... ေမာင္ထီ့ႏြားေတြက ေတြ႕မေရွင္ ေတြဗ်ေနာ္....... ေပါက္ေဖာ္နဲ႕ ေပါက္ေက်ာင္း ပါတဲ့....... သာေက်ာ့္ႏြားေတြကေတာ့ မိုးလုံးကြဲေတြ ဆိုသာ သိႀကတဲ့အတိုင္းပါပဲ.... တိုင္းေက်ာ္ နဲ႕ ျပည္လုံးပါတဲ့...... အခ်င္းခ်င္းေလာင္းႀကသာေတြ တာ၀န္မယူပါဘူး...... ႏွစ္ခ်က္ခြဲရင္ ေျပးမွာပါ.... စာရင္းလာသြင္းႀကပါ......"
ေပါက္ေဖာ္နဲ႕ ေပါက္ေက်ာ္။ သည္လိုေျပာလိုက္တာနဲ႕ ရြာေတြက ဘယ္ႏြားဘယ္အဆင္း ဘယ္မေရာင္ ဘယ္လိုဇရိွတယ္ဆိုတာ သိလိုက္တာမွ။ တိုင္းေက်ာ္နဲ႕ ျပည္လုံးက ဘယ္လိုရိ္ွတယ္ ဆိုတာလည္း သိႀကတာပါပဲ။ ေ၀ဖန္ႀကျပီ။ သုံးသပ္ႀကျပီ။ ရြာစြဲ၊ ႏြားစြဲ ရိွသူေတြကေတာ့ ကိုယ့္လွည္း ကိုယ့္ႏြား ပုံေအာ ႀက တာေပါ့။ လူေတြက ဆုံးျဖတ္ျပီးတာနဲ႕ ေ၀ါခနဲထသြားႀကျပီး ႀကိဳက္ရာေလာင္းႀကေတာ့တာပါ။ သည္အခ်ိန္ မွာ ဒိုးကေလးက လႈပ္ေတာင္ မလႈပ္ေသးဘူး။ အရက္ဆိုင္ ဆိုတာ ပြဲခင္းထဲ ျပည့္ေနတာဆိုေတာ့ ဆိုင္ကူး ေသာက္ေနတာပဲ။ သူ ပြဲခင္းထဲ ၀င္ရင္ ႏြားေတြက လန္႕ႀကေလေတာ့ သည္ကိစၥလူမသိေစခ်င္တာလည္း ပါတယ္။ နားေတာ့ ေပစြင့္ထား တာပါပဲ။ ကိုကၠိဳကုန္း လွည္းေတြ ျပိဳင္ရင္ေတာ့ သူထရေတာ့မယ္။ ခေလာက္ ကေလး နဲ႕ ဒိုးဒိုးေဒါင္။ ခေလာက္ကေလး နဲ႕ ဒိုးဒိုးေဒါင္ က လွည္းႀကမ္းျပိဳင္ေတာ့လည္း သည္ႏွစ္ေကာင္ပဲ၊ လွည္းယဥ္ျပိဳင္ ေတာ့လည္း သည္ႏွစ္ေကာင္ပဲ။
"ကုကၠိဳကုန္းက နေပါက္က်ယ္နဲ႕ ေညာင္ပင္ပုက ဘေဖ... မင္းေတို႕လွည္းေတြ အဆင္သင့္ လုပ္ထားႀကပါ....... သည္ပြဲျပီးရင္ ၀င္ရမွာပါ.... နေပါက္က်ယ္ရဲ႕ ႏြားေတြက ခေလာက္ကေလးနဲ႕ ဒိုးဒိုးေဒါင္........ တိမ္ယံေဖာက္မယ့္ ႏြားေတြဗ်ေနာ္....... ဘေဖႏြားကေတာ့ ေသာႀကာနဲ႕ ျမကေလး ပါတဲ့.... ျမွားေျပး သလို သာ သိေတာ္မူႀကတဲ့အတိုင္းပါပဲ သည္ပြဲျပီးရင္ လႊတ္မွာပါ"
ဒိုးကေလးက သူ႕လက္ေကာက္၀တ္မွာ စြပ္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ေဟာင္းကို ခၽြတ္တယ္။ တစ္ပတ္လွ်ိဳ ထုံးထားတာ ကို ျဖည္တယ္။ အိတ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါတဲ့အထဲက ေတာ္ႀကီးကို ေငြႏွစ္ေသာင္း ထုတ္ ေရခိုင္းတယ္။ ေတာရြာမွာ ႏွစ္ေသာင္းဆိုတဲ့ေငြက မ်ားလြန္းေန ေတာ့ေတာႀကီးက ဒိုးကေလး ကို မယုံႏိုင္သလို ႀကည့္ေနေလရဲ႕။
ရြာ ေတြမွာက တစ္ေထာင္ ႏွစ္ေထာင္ ေလာင္းတာေတာင္ မ်ားလွျပီ မဟုတ္လား။ သူ႕လွည္းကိုယ့္လွည္း သူ႕ရြာ ကိုယ့္ရြာ လွည္းလွည္းခ်င္း ရြာရြာခ်င္း ေလာင္းတာေတာ့ ေလာင္းေႀကးမ်ားတတ္ပါရဲ႕။ တစ္ဦးခ်င္း ႏွစ္ေသာင္း ေလာင္းမယ္ဆိုတာကေတာ့မ်ားလြန္းတာကိုး။
"ကိုရင္ဒိုး...... ဟုတ္ကဲ့လား... မ်ားပါသဗ်ာ..... ေလာင္းစရာအပုံႀကီး က်န္ေသးတာကို.... နက္ျဖင္ တစ္ရက္ လည္း ရိွေသးသဲ့ဟာ .... မေတာ္ ရႈံးရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ပါ့....."
ဆက္ရန္
.
No comments:
Post a Comment