ဒုတိယထပ္ ဘယ္ဘက္ျခမ္းအေပၚလႊာနဲ႕ ေအာက္လႊာမွာ လူမရိွဘူး။
ဒုတိယထပ္ ညာဘက္ျခမ္းအေပၚလႊာနဲ႕ေအာက္လႊာမွာလည္း လူမရိွဘူး။
ပထမထပ္(ေျမညီထပ္) ဘယ္ဘက္ျခမ္းအေပၚလႊာနဲ႕ေအာက္လႊာမွာလည္း လူမရိွေသးဘူး။
အားလံုးက်ေတာ႕၀ယ္ျပီးသားေတြ။ ၀ယ္တာကလူေနဖို႕မဟုတ္ဘူး။ ေငြရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈအတြက္ စီးပြားေရး အရ ၀ယ္ထားတာတဲ႕။
ပထမထပ္ (ေျမညီထပ္) ညာဘက္ျခမ္း
အေပၚလႊာနဲ႕ ေအာက္လႊာ
နံနက္ငါးနာရီဆိုရင္ဆန္နီ႕ မ်က္လံုးေတြအလိုလိုပြင့္လာတတ္ၾကသည္။
မ်က္လံုးပြင့္တာနဲ႕တစ္ျပိဳင္နက္အိ္ပ္ရာေပၚကေန အဗရးတၾကီးလူးလဲထတဲ႕အလုပ္ဟာ ဆန္နီ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး အလုပ္တစ္ခု။
ေနာက္အေရးတၾကီးအလုပ္တစ္ခုက ေျခရင္းအုတ္နံရံမီးခလုပ္ဖြင့္ဖို႕။
မီးခလုပ္ဖြင့္ျပီးတာနဲ႕ျဖဴေဖြးလင္းလက္ေနတဲ႕ ဖန္ေခ်ာင္းေရာင္ေအာက္မွာျမင္လိုက္ရမယ္႔ ဧည္႔ခန္း ကို အေရးတၾကီး ၾကည္႕ဖို႕ကလည္း ဆန္နီရဲ႕အလုပ္တစ္ခုပဲ။
ဧည္႕ခန္းကိုျမင္လုိက္တာနဲ႕ဆန္နီ႕မ်က္ႏွာက္ အင္မတန္ေက်နပ္သေဘာက်သြားတဲ႔ပံု။
ျပံဳးေနတဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႕ဧည္႕ခန္းတစ္ခုလံုးကို တစ္ခါမွမျမင္ဖူးသလို လုိက္ၾကည္႕တယ္။
ျပီးေတာ႕မွဧည္႕ခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚက လူ႕အိပ္ရာေတြကိုသိမ္းတယ္။ စနစ္တက်ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းတယ္။ က်စ္က်စ္ လ်စ္လ်စ္ လိပ္ထားတဲ႕အိပ္ရာလိပ္ကို ဧည္႕ခန္းကဆက္တီကုလားထိုင္ တစ္လံုးေပၚ အသာေလး သြားတင္တယ္။ တင္ျပီးရင္ဆန္နီမီးဖိုဘက္ကို သြားေတာ႕တယ္။ မီးဖိုမီး၊ ေရခ်ိဳးခန္းမီး၊ အိမ္သာမီး ေတြ အားလံုးကိုဖြင့္တယ္။
မီးေရာင္ေအာက္မွာ အားလံုး သန္႕ရွင္းသပ္ရပ္ေျပာင္လက္လို႕။ ဆန္နီေက်နပ္သြားတယ္။
အုတ္ခံု အျမင့္ေလးေပၚက လွ်ပ္စစ္မီးဖိုဆီသို႕ဆန္နီသြားတယ္။ ခလုပ္မဖြင့္ခင္မီးဖိုမ်က္ႏွာျပင္ကို ကုန္းမႈတ္ လုိက္တယ္။ ကြိဳင္ေတြၾကားမွာအမႈန္အမႊားေလးေတြရိွတတ္တယ္ေလ။ ျပီးေတာ႕အ၀တ္စုတ္ တစ္ခုနဲ႕ မီးပတ္ပတ္လည္ ကို ပြတ္သုတ္လုိက္တယ္။ မီးခလုပ္ေတြကိုေရာ၊ ဖ်ဴ႕စ္ကိုေရာ ၾကိဳးကို ေရာ ေျပာင္ေန ေအာင္ သုတ္တယ္။ ျပီးျပီဆိုမွမီးခလုပ္ႏွစ္ခုကို ဖြင့္လုိက္တယ္၊ မီးဖိုေဘးမွာအဆင္ သင့္ရိွေနတဲ႔ ေရ အျပည္႕ နဲ႕ ေရေႏြးအုိး ကို တင္တယ္။
ျပီးေတာ႕အိမ္သာ၀င္တယ္။ အိမ္သာကလည္းသန္႕ရွင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔အိမ္သာေၾကြခြက္ဟာ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ တိုက္ေဟာင္းၾကီးတစ္လံုးမွာ ေတြ႕ခဲ႔တဲ႔အိမ္သာေၾကြခြက္လို ျဖဴေဖြး ေျပာင္လက္ မေနတာ ကိုေတာ႕စိတ္ပ်က္မိတယ္။ ဘယ္လိုပဲၾကိဳးစားပမ္းစားတိုက္တိုက္ ေၾကြသား ေရာင္ေတာက္ မလာဘဲ သန္႕ရွင္းသြားတာသာရိွတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ႕မလဲလို႕ အိမ္သာ၀င္တိုင္း ဆန္နီ အျမဲေတြး တတ္တယ္။
ေရေလာင္းအိမ္သာကိုဆန္နီ သေဘာက်တယ္ေလ။ အလ်င္ဒီတိုက္ၾကီးအေဆာက္ခင္ တစ္ထပ္ အိမ္အို၊ အိမ္ေဟာင္းေလး တုန္းက ေရေလာင္းအိမ္သာမဟုတ္ဘူး၊ ရိုးရိုးအိမ္သာပဲ၊ ဆန္နီသိပ္စိတ္ ပ်က္တာပဲ။
တစ္ထပ္ အိမ္အို အိမ္ေဟာင္းေလးကိုဖ်က္ျပီး တုိက္ၾကီးေဆာက္ေတာ႕ဆန္နီ၀မ္းသာလိုက္တာ။ ဖ်က္တဲ႔ထဲ လဲ၀င္ကူ တယ္။ ေဆာက္တဲ႔ထဲလည္း၀င္ကူတယ္။ တိုက္ၾကီးတျဖည္းျဖည္းျမင့္လာျပီ။ လွ လာတာကို ၾကည္႕ျပီး ဆန္နီေပ်ာ္ေနတယ္။ အလွအပ အသန္႕အရွင္းကို ဆန္နီသိပ္သေဘာက်တာ ကိုး။ အိမ္သာတက္ ျပီးတာ နဲ႕အိမ္သာေၾကြခြက္နဲ႕ေဘးေတြကိုသံဘရပ္ရွ္နဲ႕ ဆန္နီတိုက္ေတာ႔တယ္။
အိမ္သာေရပံုး ကလဲဆန္နီခဏခဏတိုက္လို႕ ေျပာင္လက္ေနတယ္။
ေၾကြေရသုတ္ခြက္အပဲ႔ကလည္း ေျပာင္္လက္ေနတယ္။ အိမ္သာမ်က္ႏွာၾကက္မွာလဲ ဘာပိုးမွ်င္မွမရိွေစရဘူး။ အိမ္သာ ေဆးျပီး ေရပံုး ထဲ ေရအျပည္႕ျဖည္႕တယ္။ ေရခြက္ကိုေနရာတက်ခ်ိတ္တယ္။ ဆပ္ျပာခြက္ ေသးေသးေလး ကို ေနရာတက်ခ်တယ္။ ၾကိဳးတန္းအနိမ္႕ေလးေပၚက လက္သုတ္အ၀တ္ကိုလဲ ျပန္႕ျပန္႕ ျပဴးျပဴး လွန္း တယ္။ အားလံုးေက်နပ္ျပီဆိုေတာ႕မွ ဆန္နီေရခ်ိဳးခန္း၀င္တယ္။
လက္ေတြက္ိုေဆးျပီးမ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာမသစ္ခင္ေရခ်ိဳးခန္းထဲက မွန္ကေလးမွာ ၾကည္႕ေနက်အတုိင္းသူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည္႕တယ္။
နီရဲေနတဲ႔ဆံပင္၊ ၀ိုင္းစက္ေနတဲ႔နီညိဳေရာင္မ်က္လံုး၊ ၀ိုင္းစက္ေနတဲ႕မ်က္နွာကေလး။ ျဖဴေဖြးေနတဲ႔ ပါးျပင္ေပၚ မွာ မွဲ႕ေျခာက္ကေလးေတြရိွတယ္။ ျပံဳးလိုက္ရင္သြားကေလးေသးေသးေလးေတြနဲ႕ ညီညာလို႕။ ဆယ္႔ခုႏွစ္နစ္သား လို႕ထင္စရာမရိွေအာင္ မ်က္ႏွာကေလးကႏုနယ္လြန္းတယ္။ အျပစ္ ကင္းလြန္းတယ္။ အျမဲတမ္း ျပံဳးေယာင္သမ္း ေနတဲ႕မ်က္ႏွာေလးပၚမွာ သူတစ္ပါးကိုခင္မင္တတ္တဲ႔၊ ကူညီတတ္တဲ႕ႏွစ္လိုဖြယ္ အမူအရာ ေလးေတြကို ျမင္ေနရတယ္။ ဒါေပမယ္႕အျပစ္ကင္းတဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ အားငယ္တတ္တဲ႕ အရိပ္အေယာင္ ေလးေတြရိွတယ္။ အဲ႕ဒီအရိပ္အေယာင္ေလး ေတြကိုေတာ႕ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခတ္တတ္ တဲ႕ အက်င့္ရိွတယ္။
မွန္ထဲမွာႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ဆန္နီစုျပီးခၽြန္လုက္တယ္။ ျပီးေတာ႔ေခါင္းတငဲ႔ငဲ႔နဲ႕လုပ္ရင္းေရခ်ိဳးခန္း ထဲမွာ အလုပ္မ်ားေတာ႕တယ္။ ဆန္နီေလခၽြန္ျပီေလ။ ေလခၽြန္ရင္းေရခ်ိဳးခန္းကိုတိုက္ခၽြတ္ ေဆးေၾကာေတာ႕မယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္၊ ပလက္စတစ္ေရဖလား၊ ပီပါႏွစ္လံုးနဲ႔ေဘးနံရံေတြပါ မက်န္တိုက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာတယ္။
သူသြားတိုက္တဲ႔သြားတိုက္တံကိုလဲ ေသခ်ာေဆးေၾကာျပီး နံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ႔ ပလတ္စတစ္ျခင္း ေလးထဲမွာ ထည္႔တယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းၾကိဳးတန္းက မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါအေသးေလးနဲ႕ မ်က္ႏွာကို သုတ္ တယ္။ ျပီးေတာ႕ ေသေသ ခ်ာခ်ာျပန္လွန္းတယ္။
သူေရခ်ိဳးခန္းက ထြက္တဲ႕အခ်ိန္မွာမီးဖိုေပၚက ေရေႏြးအိုးဆူျပီ။ မီးခလုပ္ေတြကို အေရးတၾကီး အမူအရာ နဲ႕ပိတ္လိုက္ျပီ။ ထမင္းစားပြဲေပၚကဓါတ္ဘူးအၾကီးကို သြားဖြင့္ၾကည္႕တယ္။ ညက လက္ဖက္ေျခာက္ဖတ္ ေတြကို ျမင္ေတာ႕ဆန္နီမ်က္ႏွာရႈ႔ံမဲ႕သြားတယ္။ ေရေႏြးအိုးထဲကေရေႏြးနဲ႕ ေသခ်ာေဆးေတာ႕တယ္။ ေဆးျပီးတစ္ခါဓာတ္ဘူးအျပင္ဘက္ေတြကို အ၀တ္နဲ႔ေသခ်ာပြတ္သုတ္ လိုက္ေသးတယ္။ ျပီးမွ ေၾကာင္အိမ္ေပၚ က လက္ဖက္ေျခာက္ဘူးကိုယူ၊ လက္ဖက္ေျခာက္ခတ္၊ ေရေႏြးထည္႕တယ္။ ေၾကြေရသုတ္ လုပ္ပန္းအ၀ါေလးထဲက ေရေႏြးေသာက္ပန္းကန္ေတြကိုယူျပီး သြားေဆးျပန္တယ္။ ျပီးေတာ႕ မွထမင္းအိုးတည္တယ္။ ဆန္ႏို႕ဆီဘူးႏွစ္လံုးေသခ်ာ ခ်ိန္ထည္႕ျပီး တည္တယ္။
ထမင္းအိုးတည္ျပီးတာနဲ႔ဆန္နီ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေရွ႕ကိုစုခၽြန္ထြက္လာၾကျပန္ျပီ။ မီးဖိုခန္းသန္႕ရွင္း ေရးလုပ္ေတာ႕မယ္ေလ။ တံျမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ မီးဖိုခန္းတစ္ခုလံုးကိုေျပာင္စင္ေအာင္လွည္း ေတာ႔တယ္။ အမႈိ္က္ေတြကိုေသခ်ာက်ံဳးျပီး အမႈိက္ျခင္းထဲကိုထည္႕တယ္။ မီးဖိုခန္းနံရံမွာကပ္ထား တဲ႔ သစ္သီး၀လံပံု ကို အ၀တ္နဲ႕သုတ္တယ္။
မီးဖိုခန္းျပီးေတာ႔ဆန္နီ ဧည္႕ခန္းဘက္ထြက္လာတယ္။ ဆန္နီ႔အရိပ္ကိုျပန္ျမင္ေနရတဲ႔ဧည္႕ခန္း ၾကမ္းျပင္ကို ဆန္နီၾကည္႕ျပီးေက်နပ္တယ္။ ဒီလိုလွပေျပာင္လက္တဲ႕ၾကမ္းျပင္ေလး ျဖစ္လာေအာင္ ဆန္နီ လုပ္ခဲ႔တာေပါ႕။ တိုက္နံရံမွာ မင္းသား၊ မင္းသမီးပံုလွလွေလးေတြ၊ ပန္းအလွပံုေလးေတြနဲ႕ အလွဆင္ တာလဲ ဆန္နီပဲ။ ဆက္တီစားပြဲေပၚမွာ ပန္းစိုက္အိုးလွလွေလးနဲ႔ ပန္းေလးေတြထိုးျပီး အလွဆင္တာလဲ ဆန္န ီပဲ။
ဧည္႕ခန္းကက်ယ္လဲက်ယ္ေတာ႕ လွမွလွ။ ေအာက္လႊာရဲ႕ေရွ႕ပိုင္းတစ္ခုလံုးကို ဧည္႕ခန္းလုပ္ထား ဆိုေတာ႔ က်ယ္တာေပါ႕။ လွ်ာထိုးၾကမ္းျပင္ခင္းထားေတာ႔ပိုေတာင္လွသြားေသး။ လမ္းကလူေတြက ဆန္နီ႕ဧည္႕ခန္းကိုအျမဲတမ္းၾကည္႕ …ၾကည္႕သြားၾကရတယ္။
ၾကမ္းတိုက္ေဆး၀ေနတဲ႔ၾကမ္းတိုက္၀တ္ကို က်က်နနကိုင္ျပီးဆန္နီၾကမ္းတိုက္ေတာ႔တယ္။ ႏႈတ္ခမ္း အစံုကေလ ခၽြန္လ်က္။ ေခါင္းကေလးကိုဘယ္ညာငဲ႔ေစာင္းလ်က္။
ဆန္နီအိပ္တဲ႕ေနရာ ေျခရင္းနားကအေပၚလႊာကိုတတ္တဲ႕ေလွကားေလးနားေရာက္ေတာ႕ ေလွ ကားေလးကိုအဆန္နီတယူတယ ကိုင္တြယ္ၾကည္႕ျပန္တယ္။ ဒီေလွကားေလးနဲ႕အေပၚလႊာေအာက္ လႊာ တတ္ရဆင္းရတာကို ဆန္နီသေဘာက်တယ္။ ေလွကားေလးကိုလဲ ေျပာင္ေနေအာင္ဆန္နီ ဖုန္သုတ္ ေနက်ပါ။
အလြန္လွတဲ႔ ဧည္႕ခန္းေလးထဲမွာလိုအပ္ေနတာ တစ္ခုကတယ္လီဗီးရွင္းပဲ။ တီဗီပဲ။ ဆန္နီအလြန္ ၾကိဳက္တယ္။ တီဗီတင္မကဘူး၊ တီဗီတင္တဲ႔ခံုအနက္အလွေလးကိုပါ ဆန္နီၾကိဳက္ေနတယ္။ လွည္း တန္းထိပ္က စတိုးဆိုင္ေတြမွာဆန္နီ ခဏခဏသြားကိုင္ၾကည္႕မိတယ္။ အဲ႔ဒီခံုအနက္ေလးေပၚမွာ တီဗီေလးကိုတင္လုိက္ရင္ ဧည္႕ခန္းေလးဟာသိပ္လွသြားမွာ။
ဆန္နီကလုပ္ေနက်အတိုင္းမ်က္ေတာင္ေလးေတြက္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္လုက္ရင္း မီးဖိုခန္းထဲကိုျပန္၀င္ သြားတယ္။ ထမင္းအိုးဆူေနျပီ။ အဖံုးကိုဖြင့္ပစ္လုိက္ျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲလက္သြားေဆးတယ္။ ထမင္း အိုးၾကည္႕တယ္။ ျပီးေတာ႕ဇလံုတစ္လံုးထဲမွာ ထမင္းရည္ငွဲ႔တယ္။ ထမင္းအိုးႏွပ္တယ္။ အားလံုးကို ေသေသသပ္သပ္လုပ္သြားတယ္။
အားလံုးျပီးေတာ႕ဧည္႕ခန္းထဲ ျပန္၀င္လာတယ္။
ဧည္႕ခန္းကိုတစ္ခ်က္လွည္႕ပတ္ၾကည္႕လိုက္တယ္။ အားလံုးဟာေနသားတက်လွလွပပပဲ (တီဗီမရိွ တာ တစ္ခုကလြဲရင္ေပါ႕ေလ)။
ဆန္နီသိပ္ခ်စ္တဲ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဆန္နီသေဘာမက်တဲ႔အရာ တစ္ခုေတာ႕ရိွတယ္။
အဲ႕ဒါဘာလဲဆိုေတာ႕ အခန္းေထာင့္ကအနက္ေရာင္တယ္လီဖုန္းပဲ။
တယ္လီဖုန္းကိုသူသေဘာမက်ဘူး။ တယ္လီဖုန္းကိုဘယ္ေတာ႔မွ ဖုန္သုတ္ေလ႔မရိွဘူး။
တယ္လီဖုန္းကိုဆန္နီလွမ္းၾကည္႕တယ္။ ျပီးေတာ႕ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလြဲျပီး ဆက္တီကုလားထိုင္ေတြ ကို ဖုန္သုတ္ ေနေတာ႕တယ္။
အဲ႕ဒီတုန္းမွာပဲ တယ္လီဖုန္းကျမည္လာခဲ႕တယ္။
ဆန္နီ ကုလားထိုင္ေတြကုိ ဖုန္သုတ္မပ်က္ဘူး။
တယ္လီဖုန္း နဲ႕ အနီးဆံုးထိုင္ခံုကို ဆန္နီဖုန္သုတ္တယ္။တယ္လီဖုန္းျမည္သံကစူးစူးရွရွထြက္ေပၚလာ ျပန္တယ္။ ဆန္နီကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးဖုန္သုတ္ဆဲပဲ။
တယ္လီဖုန္းသံ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေပၚလာျပန္တယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ႔တယ္လီဖုန္းသံနဲ႔အတူ အေပၚလႊာေပၚက ေလးလံတဲ့ လႈပ္ရွားသံနဲ႔စိတ္ပ်က္ညည္းညဴ လိုက္တဲ႔ အသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာတယ္။
ျပီးေတာ့ ေလွကားအေသးေလးေပၚကို အားမနာပါးမနာဖိနင္းၿပီးဆင္းခ်လာေသာတဲ႔၀လွစြာေသာ ခႏၱာကိုယ္ ပိုင္ရွင္၊ အသားညိဳညိဳဆံပင္တိုဘိုေကပံုဆန္နီရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာမိခင္ဤသံုးထပ္ေျမပိုင္ရွင္ လည္းျဖစ္ေသာ အန္တီေမရီ(ေခၚ)ေဒၚရီရီ။
ဆန္နီးဘြိဳင္’
သူေခၚတာကိုဘယ္ေတာ့မွ မၾကားႏိုင္ရွာတဲ႔သားလုပ္သူကို အက်င့္ပါေနျမဲ အန္တီေမရီက ငါးပိသံ ေလးေလး ပင္ပင္ၾကီး နဲ႔ ဘိုလိုလွမ္းေခၚတယ္။ ဆန္နီကေတာ့ေအးေအးေဆးေဆး၊ မေအလုပ္သူကို ေနာက္ ေက်ာခိုင္း လ်က္ကုလားထိုင္တစ္လံုးကို ပြတ္သုတ္လို႔ေကာင္းတုန္း။
တယ္လီဖုန္း နားကို အန္တီေမရီ ေရာက္သြားမွဆန္နီသူ႔အေမကုိျမင္တယ္။
မာမီအိပ္ေရးပ်က္သြားျပန္ျပီ ဆန္နီေရ’
တယ္လီဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္ရင္း အန္တီေမရီကသူ႔အက်င့္အတိုင္းေျပာျပန္တယ္။ ဘာမွမၾကားႏိုင္ သလို၊ ဘာမွလဲ ျပန္မေျပာႏိုင္ရွာတဲ့ ဆန္နီက မ်က္ေတာင္ေတြကိုသာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္ရင္း ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ တယ္လီဖုန္းကို မ်က္စပစ္ၿပီး မဲ့ျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေပၚကို လက္ညႇိဳးထုိးျပ တယ္။
"ဟဲလို၊ ေျပာပါရွင္"
အန္တီ ေမရီ အသာလက္ကာျပထားတာကို ဆန္နီက ရပ္ေစာင့္ေနတယ္။ ဆန္နီေမးတာ က ဒီတိုက္မွာေနတဲ့ လူေတြရဲ႕ ဖုန္းလားလို႔ေမးတာ။ အေပၚက လူေတြရဲ႕ ဖုန္းဆို သူသြား ေခၚရမယ္ေလ။ ဖုန္းကို သေဘာမက် ေပမယ့္ လူေတြကို သြားေခၚေပးဖို႔ကိုေတာ့ ဆန္နီ ဘယ္ေတာ့မွ မညည္းဘူး။ လိုလိုခ်င္ခ်င္ပဲ သြားေခၚေပး တတ္တယ္။
ဆန္နီ အခန္းျပင္ဘက္၊ တိုက္အေပၚထပ္ကို တက္တဲ့ ေလွကားရင္းမွာ အေပၚခန္းေတြကို ေခၚတဲ့ လူေခၚဘဲလ္ခလုတ္ေလးေတြ ရွိတယ္။
အဲဒီ ခလုတ္ေလးေတြ ေအာက္မွာ နာမည္ေလးေတြ ကပ္ထားတယ္။ အခန္းပိုင္ရွင္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးရဲ႕ နာမည္ေပါ့။ ဧည့္သည္လာရင္ အေပၚထပ္ထိ တက္စရာမလိုဘဲ အဲဒီ ခလုတ္ကို ႏွိပ္လုိက္။ ဘဲလ္ျမည္တဲ့ သက္ဆိုင္ရာ အခန္းအေပၚ ၀ရန္တာကေန ထြက္ၾကည့္လိမ့္မယ္။ မရွိရင္ေတာ့ မလာဘူးေပါ့။
ဆန္နီ တုိ႔က်ေတာ့လဲ ဖုန္းလာလို႔ ေခၚခ်င္ရင္ အျပင္ထြက္၊ သက္ဆိုင္ရာ ဘဲလ္ႏွိပ္။ ၀ရန္တာက ထြက္ၾကည့္ရင္ ဖုန္းလို႔ေအာ္လိုက္။ (ဆန္နီက်ေတာ့ ၀ရန္တာက ထြက္လာတဲ့ လူကို ဖုန္းနားေထာင္တဲ့ဟန္ လုပ္ျပ လိုက္တာပဲ)။
ဒါေပမယ့္ ဘာျပႆနာရွိလဲဆိုေတာ့ အဲဒီအခန္းေတြမွာ ရွိတဲ့ မိသားစုေတြထဲက ဘယ္သူ႔ ဖုန္းလဲဆိုတာ ျပႆနာ။
အဲဒီျပႆနာ ဘယ္လို ရွင္းရလဲဆိုေတာ့ ဖုန္းလာရင္ ပထမဘဲလ္တီးလိုက္၊ ၀ရန္တာက ထြက္လာတဲ့လူကို ဖုန္းလာေၾကာင္း လက္ဟန္ျပၿပီး ဘယ္သူ ဘယ္၀ါလို႔ ေရးထားတဲ့ စာရြက္ကေးလကို အေပၚ တင္ေပး လုိက္တယ္။ ေအာက္ကေန အေပၚကို ပစၥည္းတစ္စုံ တစ္ရာ တင္ေပးဖို႔အတြက္ တန္းလန္းခ်ထားတဲ့ ႀကိဳးက တစ္ဆင့္ေလ။ ႀကိဳးအဆံုးမွာ ညႇပ္ကေလးတစ္ခု ခ်ည္ထားတယ္။ အဲဒီညႇပ္ကေနတစ္ဆင့္ သတ္ငးစာတို႔၊ စာတို႔ကို ပို႔တာ ပဲ။ အေပၚထပ္ အခန္းတိုင္းက ခ်ထားတဲ့ ႀကိဳးတန္းလန္းေလးေတြကို အၿမဲ ျမင္ေနရတယ္။
"ဟုတ္ပါတယ္၊ အန္တီေမရီပါ၊ ေျပာေလ ... ျမတ္"
အန္တီေမရီက ဆန္နီကို လက္ခါျပလိုက္တယ္။ သူ႔ရင္ဘတ္ သူပုတ္ျပလိုက္တယ္။ အေပၚခန္းက ဖုန္းမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ဖုန္းဆုိတာကို ေျပာျပတာ။ ဆန္နီက ေခါင္းညိတ္ရင္း လွည့္ထြက္သြားတယ္။
ကုလားထိုင္ေပၚတင္ထားတဲ့ သူ႔အိပ္ရာလိပ္ကို ေပြ႕ၿပီး အေပၚလႊာကို ေလွကားကေန တက္သြားတယ္။ အေပၚလႊာ ကို ၾကည့္ၿပီး ဆန္နီ မ်က္ႏွာရွဳံ႕မဲ့သြားျပန္တယ္။
ဆက္ရန္
.
ဒုတိယထပ္ ညာဘက္ျခမ္းအေပၚလႊာနဲ႕ေအာက္လႊာမွာလည္း လူမရိွဘူး။
ပထမထပ္(ေျမညီထပ္) ဘယ္ဘက္ျခမ္းအေပၚလႊာနဲ႕ေအာက္လႊာမွာလည္း လူမရိွေသးဘူး။
အားလံုးက်ေတာ႕၀ယ္ျပီးသားေတြ။ ၀ယ္တာကလူေနဖို႕မဟုတ္ဘူး။ ေငြရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈအတြက္ စီးပြားေရး အရ ၀ယ္ထားတာတဲ႕။
ပထမထပ္ (ေျမညီထပ္) ညာဘက္ျခမ္း
အေပၚလႊာနဲ႕ ေအာက္လႊာ
နံနက္ငါးနာရီဆိုရင္ဆန္နီ႕ မ်က္လံုးေတြအလိုလိုပြင့္လာတတ္ၾကသည္။
မ်က္လံုးပြင့္တာနဲ႕တစ္ျပိဳင္နက္အိ္ပ္ရာေပၚကေန အဗရးတၾကီးလူးလဲထတဲ႕အလုပ္ဟာ ဆန္နီ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး အလုပ္တစ္ခု။
ေနာက္အေရးတၾကီးအလုပ္တစ္ခုက ေျခရင္းအုတ္နံရံမီးခလုပ္ဖြင့္ဖို႕။
မီးခလုပ္ဖြင့္ျပီးတာနဲ႕ျဖဴေဖြးလင္းလက္ေနတဲ႕ ဖန္ေခ်ာင္းေရာင္ေအာက္မွာျမင္လိုက္ရမယ္႔ ဧည္႔ခန္း ကို အေရးတၾကီး ၾကည္႕ဖို႕ကလည္း ဆန္နီရဲ႕အလုပ္တစ္ခုပဲ။
ဧည္႕ခန္းကိုျမင္လုိက္တာနဲ႕ဆန္နီ႕မ်က္ႏွာက္ အင္မတန္ေက်နပ္သေဘာက်သြားတဲ႔ပံု။
ျပံဳးေနတဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႕ဧည္႕ခန္းတစ္ခုလံုးကို တစ္ခါမွမျမင္ဖူးသလို လုိက္ၾကည္႕တယ္။
ျပီးေတာ႕မွဧည္႕ခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚက လူ႕အိပ္ရာေတြကိုသိမ္းတယ္။ စနစ္တက်ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းတယ္။ က်စ္က်စ္ လ်စ္လ်စ္ လိပ္ထားတဲ႕အိပ္ရာလိပ္ကို ဧည္႕ခန္းကဆက္တီကုလားထိုင္ တစ္လံုးေပၚ အသာေလး သြားတင္တယ္။ တင္ျပီးရင္ဆန္နီမီးဖိုဘက္ကို သြားေတာ႕တယ္။ မီးဖိုမီး၊ ေရခ်ိဳးခန္းမီး၊ အိမ္သာမီး ေတြ အားလံုးကိုဖြင့္တယ္။
မီးေရာင္ေအာက္မွာ အားလံုး သန္႕ရွင္းသပ္ရပ္ေျပာင္လက္လို႕။ ဆန္နီေက်နပ္သြားတယ္။
အုတ္ခံု အျမင့္ေလးေပၚက လွ်ပ္စစ္မီးဖိုဆီသို႕ဆန္နီသြားတယ္။ ခလုပ္မဖြင့္ခင္မီးဖိုမ်က္ႏွာျပင္ကို ကုန္းမႈတ္ လုိက္တယ္။ ကြိဳင္ေတြၾကားမွာအမႈန္အမႊားေလးေတြရိွတတ္တယ္ေလ။ ျပီးေတာ႕အ၀တ္စုတ္ တစ္ခုနဲ႕ မီးပတ္ပတ္လည္ ကို ပြတ္သုတ္လုိက္တယ္။ မီးခလုပ္ေတြကိုေရာ၊ ဖ်ဴ႕စ္ကိုေရာ ၾကိဳးကို ေရာ ေျပာင္ေန ေအာင္ သုတ္တယ္။ ျပီးျပီဆိုမွမီးခလုပ္ႏွစ္ခုကို ဖြင့္လုိက္တယ္၊ မီးဖိုေဘးမွာအဆင္ သင့္ရိွေနတဲ႔ ေရ အျပည္႕ နဲ႕ ေရေႏြးအုိး ကို တင္တယ္။
ျပီးေတာ႕အိမ္သာ၀င္တယ္။ အိမ္သာကလည္းသန္႕ရွင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔အိမ္သာေၾကြခြက္ဟာ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ တိုက္ေဟာင္းၾကီးတစ္လံုးမွာ ေတြ႕ခဲ႔တဲ႔အိမ္သာေၾကြခြက္လို ျဖဴေဖြး ေျပာင္လက္ မေနတာ ကိုေတာ႕စိတ္ပ်က္မိတယ္။ ဘယ္လိုပဲၾကိဳးစားပမ္းစားတိုက္တိုက္ ေၾကြသား ေရာင္ေတာက္ မလာဘဲ သန္႕ရွင္းသြားတာသာရိွတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ႕မလဲလို႕ အိမ္သာ၀င္တိုင္း ဆန္နီ အျမဲေတြး တတ္တယ္။
ေရေလာင္းအိမ္သာကိုဆန္နီ သေဘာက်တယ္ေလ။ အလ်င္ဒီတိုက္ၾကီးအေဆာက္ခင္ တစ္ထပ္ အိမ္အို၊ အိမ္ေဟာင္းေလး တုန္းက ေရေလာင္းအိမ္သာမဟုတ္ဘူး၊ ရိုးရိုးအိမ္သာပဲ၊ ဆန္နီသိပ္စိတ္ ပ်က္တာပဲ။
တစ္ထပ္ အိမ္အို အိမ္ေဟာင္းေလးကိုဖ်က္ျပီး တုိက္ၾကီးေဆာက္ေတာ႕ဆန္နီ၀မ္းသာလိုက္တာ။ ဖ်က္တဲ႔ထဲ လဲ၀င္ကူ တယ္။ ေဆာက္တဲ႔ထဲလည္း၀င္ကူတယ္။ တိုက္ၾကီးတျဖည္းျဖည္းျမင့္လာျပီ။ လွ လာတာကို ၾကည္႕ျပီး ဆန္နီေပ်ာ္ေနတယ္။ အလွအပ အသန္႕အရွင္းကို ဆန္နီသိပ္သေဘာက်တာ ကိုး။ အိမ္သာတက္ ျပီးတာ နဲ႕အိမ္သာေၾကြခြက္နဲ႕ေဘးေတြကိုသံဘရပ္ရွ္နဲ႕ ဆန္နီတိုက္ေတာ႔တယ္။
အိမ္သာေရပံုး ကလဲဆန္နီခဏခဏတိုက္လို႕ ေျပာင္လက္ေနတယ္။
ေၾကြေရသုတ္ခြက္အပဲ႔ကလည္း ေျပာင္္လက္ေနတယ္။ အိမ္သာမ်က္ႏွာၾကက္မွာလဲ ဘာပိုးမွ်င္မွမရိွေစရဘူး။ အိမ္သာ ေဆးျပီး ေရပံုး ထဲ ေရအျပည္႕ျဖည္႕တယ္။ ေရခြက္ကိုေနရာတက်ခ်ိတ္တယ္။ ဆပ္ျပာခြက္ ေသးေသးေလး ကို ေနရာတက်ခ်တယ္။ ၾကိဳးတန္းအနိမ္႕ေလးေပၚက လက္သုတ္အ၀တ္ကိုလဲ ျပန္႕ျပန္႕ ျပဴးျပဴး လွန္း တယ္။ အားလံုးေက်နပ္ျပီဆိုေတာ႕မွ ဆန္နီေရခ်ိဳးခန္း၀င္တယ္။
လက္ေတြက္ိုေဆးျပီးမ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာမသစ္ခင္ေရခ်ိဳးခန္းထဲက မွန္ကေလးမွာ ၾကည္႕ေနက်အတုိင္းသူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည္႕တယ္။
နီရဲေနတဲ႔ဆံပင္၊ ၀ိုင္းစက္ေနတဲ႔နီညိဳေရာင္မ်က္လံုး၊ ၀ိုင္းစက္ေနတဲ႕မ်က္နွာကေလး။ ျဖဴေဖြးေနတဲ႔ ပါးျပင္ေပၚ မွာ မွဲ႕ေျခာက္ကေလးေတြရိွတယ္။ ျပံဳးလိုက္ရင္သြားကေလးေသးေသးေလးေတြနဲ႕ ညီညာလို႕။ ဆယ္႔ခုႏွစ္နစ္သား လို႕ထင္စရာမရိွေအာင္ မ်က္ႏွာကေလးကႏုနယ္လြန္းတယ္။ အျပစ္ ကင္းလြန္းတယ္။ အျမဲတမ္း ျပံဳးေယာင္သမ္း ေနတဲ႕မ်က္ႏွာေလးပၚမွာ သူတစ္ပါးကိုခင္မင္တတ္တဲ႔၊ ကူညီတတ္တဲ႕ႏွစ္လိုဖြယ္ အမူအရာ ေလးေတြကို ျမင္ေနရတယ္။ ဒါေပမယ္႕အျပစ္ကင္းတဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ အားငယ္တတ္တဲ႕ အရိပ္အေယာင္ ေလးေတြရိွတယ္။ အဲ႕ဒီအရိပ္အေယာင္ေလး ေတြကိုေတာ႕ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခတ္တတ္ တဲ႕ အက်င့္ရိွတယ္။
မွန္ထဲမွာႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ဆန္နီစုျပီးခၽြန္လုက္တယ္။ ျပီးေတာ႔ေခါင္းတငဲ႔ငဲ႔နဲ႕လုပ္ရင္းေရခ်ိဳးခန္း ထဲမွာ အလုပ္မ်ားေတာ႕တယ္။ ဆန္နီေလခၽြန္ျပီေလ။ ေလခၽြန္ရင္းေရခ်ိဳးခန္းကိုတိုက္ခၽြတ္ ေဆးေၾကာေတာ႕မယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္၊ ပလက္စတစ္ေရဖလား၊ ပီပါႏွစ္လံုးနဲ႔ေဘးနံရံေတြပါ မက်န္တိုက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာတယ္။
သူသြားတိုက္တဲ႔သြားတိုက္တံကိုလဲ ေသခ်ာေဆးေၾကာျပီး နံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ႔ ပလတ္စတစ္ျခင္း ေလးထဲမွာ ထည္႔တယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းၾကိဳးတန္းက မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါအေသးေလးနဲ႕ မ်က္ႏွာကို သုတ္ တယ္။ ျပီးေတာ႕ ေသေသ ခ်ာခ်ာျပန္လွန္းတယ္။
သူေရခ်ိဳးခန္းက ထြက္တဲ႕အခ်ိန္မွာမီးဖိုေပၚက ေရေႏြးအိုးဆူျပီ။ မီးခလုပ္ေတြကို အေရးတၾကီး အမူအရာ နဲ႕ပိတ္လိုက္ျပီ။ ထမင္းစားပြဲေပၚကဓါတ္ဘူးအၾကီးကို သြားဖြင့္ၾကည္႕တယ္။ ညက လက္ဖက္ေျခာက္ဖတ္ ေတြကို ျမင္ေတာ႕ဆန္နီမ်က္ႏွာရႈ႔ံမဲ႕သြားတယ္။ ေရေႏြးအိုးထဲကေရေႏြးနဲ႕ ေသခ်ာေဆးေတာ႕တယ္။ ေဆးျပီးတစ္ခါဓာတ္ဘူးအျပင္ဘက္ေတြကို အ၀တ္နဲ႔ေသခ်ာပြတ္သုတ္ လိုက္ေသးတယ္။ ျပီးမွ ေၾကာင္အိမ္ေပၚ က လက္ဖက္ေျခာက္ဘူးကိုယူ၊ လက္ဖက္ေျခာက္ခတ္၊ ေရေႏြးထည္႕တယ္။ ေၾကြေရသုတ္ လုပ္ပန္းအ၀ါေလးထဲက ေရေႏြးေသာက္ပန္းကန္ေတြကိုယူျပီး သြားေဆးျပန္တယ္။ ျပီးေတာ႕ မွထမင္းအိုးတည္တယ္။ ဆန္ႏို႕ဆီဘူးႏွစ္လံုးေသခ်ာ ခ်ိန္ထည္႕ျပီး တည္တယ္။
ထမင္းအိုးတည္ျပီးတာနဲ႔ဆန္နီ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေရွ႕ကိုစုခၽြန္ထြက္လာၾကျပန္ျပီ။ မီးဖိုခန္းသန္႕ရွင္း ေရးလုပ္ေတာ႕မယ္ေလ။ တံျမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ မီးဖိုခန္းတစ္ခုလံုးကိုေျပာင္စင္ေအာင္လွည္း ေတာ႔တယ္။ အမႈိ္က္ေတြကိုေသခ်ာက်ံဳးျပီး အမႈိက္ျခင္းထဲကိုထည္႕တယ္။ မီးဖိုခန္းနံရံမွာကပ္ထား တဲ႔ သစ္သီး၀လံပံု ကို အ၀တ္နဲ႕သုတ္တယ္။
မီးဖိုခန္းျပီးေတာ႔ဆန္နီ ဧည္႕ခန္းဘက္ထြက္လာတယ္။ ဆန္နီ႔အရိပ္ကိုျပန္ျမင္ေနရတဲ႔ဧည္႕ခန္း ၾကမ္းျပင္ကို ဆန္နီၾကည္႕ျပီးေက်နပ္တယ္။ ဒီလိုလွပေျပာင္လက္တဲ႕ၾကမ္းျပင္ေလး ျဖစ္လာေအာင္ ဆန္နီ လုပ္ခဲ႔တာေပါ႕။ တိုက္နံရံမွာ မင္းသား၊ မင္းသမီးပံုလွလွေလးေတြ၊ ပန္းအလွပံုေလးေတြနဲ႕ အလွဆင္ တာလဲ ဆန္နီပဲ။ ဆက္တီစားပြဲေပၚမွာ ပန္းစိုက္အိုးလွလွေလးနဲ႔ ပန္းေလးေတြထိုးျပီး အလွဆင္တာလဲ ဆန္န ီပဲ။
ဧည္႕ခန္းကက်ယ္လဲက်ယ္ေတာ႕ လွမွလွ။ ေအာက္လႊာရဲ႕ေရွ႕ပိုင္းတစ္ခုလံုးကို ဧည္႕ခန္းလုပ္ထား ဆိုေတာ႔ က်ယ္တာေပါ႕။ လွ်ာထိုးၾကမ္းျပင္ခင္းထားေတာ႔ပိုေတာင္လွသြားေသး။ လမ္းကလူေတြက ဆန္နီ႕ဧည္႕ခန္းကိုအျမဲတမ္းၾကည္႕ …ၾကည္႕သြားၾကရတယ္။
ၾကမ္းတိုက္ေဆး၀ေနတဲ႔ၾကမ္းတိုက္၀တ္ကို က်က်နနကိုင္ျပီးဆန္နီၾကမ္းတိုက္ေတာ႔တယ္။ ႏႈတ္ခမ္း အစံုကေလ ခၽြန္လ်က္။ ေခါင္းကေလးကိုဘယ္ညာငဲ႔ေစာင္းလ်က္။
ဆန္နီအိပ္တဲ႕ေနရာ ေျခရင္းနားကအေပၚလႊာကိုတတ္တဲ႕ေလွကားေလးနားေရာက္ေတာ႕ ေလွ ကားေလးကိုအဆန္နီတယူတယ ကိုင္တြယ္ၾကည္႕ျပန္တယ္။ ဒီေလွကားေလးနဲ႕အေပၚလႊာေအာက္ လႊာ တတ္ရဆင္းရတာကို ဆန္နီသေဘာက်တယ္။ ေလွကားေလးကိုလဲ ေျပာင္ေနေအာင္ဆန္နီ ဖုန္သုတ္ ေနက်ပါ။
အလြန္လွတဲ႔ ဧည္႕ခန္းေလးထဲမွာလိုအပ္ေနတာ တစ္ခုကတယ္လီဗီးရွင္းပဲ။ တီဗီပဲ။ ဆန္နီအလြန္ ၾကိဳက္တယ္။ တီဗီတင္မကဘူး၊ တီဗီတင္တဲ႔ခံုအနက္အလွေလးကိုပါ ဆန္နီၾကိဳက္ေနတယ္။ လွည္း တန္းထိပ္က စတိုးဆိုင္ေတြမွာဆန္နီ ခဏခဏသြားကိုင္ၾကည္႕မိတယ္။ အဲ႔ဒီခံုအနက္ေလးေပၚမွာ တီဗီေလးကိုတင္လုိက္ရင္ ဧည္႕ခန္းေလးဟာသိပ္လွသြားမွာ။
ဆန္နီကလုပ္ေနက်အတိုင္းမ်က္ေတာင္ေလးေတြက္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္လုက္ရင္း မီးဖိုခန္းထဲကိုျပန္၀င္ သြားတယ္။ ထမင္းအိုးဆူေနျပီ။ အဖံုးကိုဖြင့္ပစ္လုိက္ျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲလက္သြားေဆးတယ္။ ထမင္း အိုးၾကည္႕တယ္။ ျပီးေတာ႕ဇလံုတစ္လံုးထဲမွာ ထမင္းရည္ငွဲ႔တယ္။ ထမင္းအိုးႏွပ္တယ္။ အားလံုးကို ေသေသသပ္သပ္လုပ္သြားတယ္။
အားလံုးျပီးေတာ႕ဧည္႕ခန္းထဲ ျပန္၀င္လာတယ္။
ဧည္႕ခန္းကိုတစ္ခ်က္လွည္႕ပတ္ၾကည္႕လိုက္တယ္။ အားလံုးဟာေနသားတက်လွလွပပပဲ (တီဗီမရိွ တာ တစ္ခုကလြဲရင္ေပါ႕ေလ)။
ဆန္နီသိပ္ခ်စ္တဲ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဆန္နီသေဘာမက်တဲ႔အရာ တစ္ခုေတာ႕ရိွတယ္။
အဲ႕ဒါဘာလဲဆိုေတာ႕ အခန္းေထာင့္ကအနက္ေရာင္တယ္လီဖုန္းပဲ။
တယ္လီဖုန္းကိုသူသေဘာမက်ဘူး။ တယ္လီဖုန္းကိုဘယ္ေတာ႔မွ ဖုန္သုတ္ေလ႔မရိွဘူး။
တယ္လီဖုန္းကိုဆန္နီလွမ္းၾကည္႕တယ္။ ျပီးေတာ႕ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလြဲျပီး ဆက္တီကုလားထိုင္ေတြ ကို ဖုန္သုတ္ ေနေတာ႕တယ္။
အဲ႕ဒီတုန္းမွာပဲ တယ္လီဖုန္းကျမည္လာခဲ႕တယ္။
ဆန္နီ ကုလားထိုင္ေတြကုိ ဖုန္သုတ္မပ်က္ဘူး။
တယ္လီဖုန္း နဲ႕ အနီးဆံုးထိုင္ခံုကို ဆန္နီဖုန္သုတ္တယ္။တယ္လီဖုန္းျမည္သံကစူးစူးရွရွထြက္ေပၚလာ ျပန္တယ္။ ဆန္နီကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးဖုန္သုတ္ဆဲပဲ။
တယ္လီဖုန္းသံ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေပၚလာျပန္တယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ႔တယ္လီဖုန္းသံနဲ႔အတူ အေပၚလႊာေပၚက ေလးလံတဲ့ လႈပ္ရွားသံနဲ႔စိတ္ပ်က္ညည္းညဴ လိုက္တဲ႔ အသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာတယ္။
ျပီးေတာ့ ေလွကားအေသးေလးေပၚကို အားမနာပါးမနာဖိနင္းၿပီးဆင္းခ်လာေသာတဲ႔၀လွစြာေသာ ခႏၱာကိုယ္ ပိုင္ရွင္၊ အသားညိဳညိဳဆံပင္တိုဘိုေကပံုဆန္နီရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာမိခင္ဤသံုးထပ္ေျမပိုင္ရွင္ လည္းျဖစ္ေသာ အန္တီေမရီ(ေခၚ)ေဒၚရီရီ။
ဆန္နီးဘြိဳင္’
သူေခၚတာကိုဘယ္ေတာ့မွ မၾကားႏိုင္ရွာတဲ႔သားလုပ္သူကို အက်င့္ပါေနျမဲ အန္တီေမရီက ငါးပိသံ ေလးေလး ပင္ပင္ၾကီး နဲ႔ ဘိုလိုလွမ္းေခၚတယ္။ ဆန္နီကေတာ့ေအးေအးေဆးေဆး၊ မေအလုပ္သူကို ေနာက္ ေက်ာခိုင္း လ်က္ကုလားထိုင္တစ္လံုးကို ပြတ္သုတ္လို႔ေကာင္းတုန္း။
တယ္လီဖုန္း နားကို အန္တီေမရီ ေရာက္သြားမွဆန္နီသူ႔အေမကုိျမင္တယ္။
မာမီအိပ္ေရးပ်က္သြားျပန္ျပီ ဆန္နီေရ’
တယ္လီဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္ရင္း အန္တီေမရီကသူ႔အက်င့္အတိုင္းေျပာျပန္တယ္။ ဘာမွမၾကားႏိုင္ သလို၊ ဘာမွလဲ ျပန္မေျပာႏိုင္ရွာတဲ့ ဆန္နီက မ်က္ေတာင္ေတြကိုသာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္ရင္း ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ တယ္လီဖုန္းကို မ်က္စပစ္ၿပီး မဲ့ျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေပၚကို လက္ညႇိဳးထုိးျပ တယ္။
"ဟဲလို၊ ေျပာပါရွင္"
အန္တီ ေမရီ အသာလက္ကာျပထားတာကို ဆန္နီက ရပ္ေစာင့္ေနတယ္။ ဆန္နီေမးတာ က ဒီတိုက္မွာေနတဲ့ လူေတြရဲ႕ ဖုန္းလားလို႔ေမးတာ။ အေပၚက လူေတြရဲ႕ ဖုန္းဆို သူသြား ေခၚရမယ္ေလ။ ဖုန္းကို သေဘာမက် ေပမယ့္ လူေတြကို သြားေခၚေပးဖို႔ကိုေတာ့ ဆန္နီ ဘယ္ေတာ့မွ မညည္းဘူး။ လိုလိုခ်င္ခ်င္ပဲ သြားေခၚေပး တတ္တယ္။
ဆန္နီ အခန္းျပင္ဘက္၊ တိုက္အေပၚထပ္ကို တက္တဲ့ ေလွကားရင္းမွာ အေပၚခန္းေတြကို ေခၚတဲ့ လူေခၚဘဲလ္ခလုတ္ေလးေတြ ရွိတယ္။
အဲဒီ ခလုတ္ေလးေတြ ေအာက္မွာ နာမည္ေလးေတြ ကပ္ထားတယ္။ အခန္းပိုင္ရွင္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးရဲ႕ နာမည္ေပါ့။ ဧည့္သည္လာရင္ အေပၚထပ္ထိ တက္စရာမလိုဘဲ အဲဒီ ခလုတ္ကို ႏွိပ္လုိက္။ ဘဲလ္ျမည္တဲ့ သက္ဆိုင္ရာ အခန္းအေပၚ ၀ရန္တာကေန ထြက္ၾကည့္လိမ့္မယ္။ မရွိရင္ေတာ့ မလာဘူးေပါ့။
ဆန္နီ တုိ႔က်ေတာ့လဲ ဖုန္းလာလို႔ ေခၚခ်င္ရင္ အျပင္ထြက္၊ သက္ဆိုင္ရာ ဘဲလ္ႏွိပ္။ ၀ရန္တာက ထြက္ၾကည့္ရင္ ဖုန္းလို႔ေအာ္လိုက္။ (ဆန္နီက်ေတာ့ ၀ရန္တာက ထြက္လာတဲ့ လူကို ဖုန္းနားေထာင္တဲ့ဟန္ လုပ္ျပ လိုက္တာပဲ)။
ဒါေပမယ့္ ဘာျပႆနာရွိလဲဆိုေတာ့ အဲဒီအခန္းေတြမွာ ရွိတဲ့ မိသားစုေတြထဲက ဘယ္သူ႔ ဖုန္းလဲဆိုတာ ျပႆနာ။
အဲဒီျပႆနာ ဘယ္လို ရွင္းရလဲဆိုေတာ့ ဖုန္းလာရင္ ပထမဘဲလ္တီးလိုက္၊ ၀ရန္တာက ထြက္လာတဲ့လူကို ဖုန္းလာေၾကာင္း လက္ဟန္ျပၿပီး ဘယ္သူ ဘယ္၀ါလို႔ ေရးထားတဲ့ စာရြက္ကေးလကို အေပၚ တင္ေပး လုိက္တယ္။ ေအာက္ကေန အေပၚကို ပစၥည္းတစ္စုံ တစ္ရာ တင္ေပးဖို႔အတြက္ တန္းလန္းခ်ထားတဲ့ ႀကိဳးက တစ္ဆင့္ေလ။ ႀကိဳးအဆံုးမွာ ညႇပ္ကေလးတစ္ခု ခ်ည္ထားတယ္။ အဲဒီညႇပ္ကေနတစ္ဆင့္ သတ္ငးစာတို႔၊ စာတို႔ကို ပို႔တာ ပဲ။ အေပၚထပ္ အခန္းတိုင္းက ခ်ထားတဲ့ ႀကိဳးတန္းလန္းေလးေတြကို အၿမဲ ျမင္ေနရတယ္။
"ဟုတ္ပါတယ္၊ အန္တီေမရီပါ၊ ေျပာေလ ... ျမတ္"
အန္တီေမရီက ဆန္နီကို လက္ခါျပလိုက္တယ္။ သူ႔ရင္ဘတ္ သူပုတ္ျပလိုက္တယ္။ အေပၚခန္းက ဖုန္းမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ဖုန္းဆုိတာကို ေျပာျပတာ။ ဆန္နီက ေခါင္းညိတ္ရင္း လွည့္ထြက္သြားတယ္။
ကုလားထိုင္ေပၚတင္ထားတဲ့ သူ႔အိပ္ရာလိပ္ကို ေပြ႕ၿပီး အေပၚလႊာကို ေလွကားကေန တက္သြားတယ္။ အေပၚလႊာ ကို ၾကည့္ၿပီး ဆန္နီ မ်က္ႏွာရွဳံ႕မဲ့သြားျပန္တယ္။
ဆက္ရန္
.
No comments:
Post a Comment